เจ้าของบ้านนี้ ลาคลอดรึไงฟระ 
ยังไม่ได้เสียความบริสุทธิื์เลยคับ เลยลาคลอดไม่ได้
ลาศึกษาต่อเฉยๆ แต่วันนี้แอบหนีอาจารย์มาโพสนิยาย
ธงรบภาคพิเศษ - ตอน ชวนตี๋หนุ่มอาทิตย์ขึ้นห้อง
เวลาตีสองครึ่ง รถเบนซ์สปอรต์สีดำจอดหน้าคอนโดของธงรบ คนขับรถนั่งนิ่ง ตามองไปข้างหน้า รอเวลาให้คนที่นั่งอยู่ข้างๆ ลงจากรถ แต่ "ผู้โดยสาร" ที่นั่งทำหน้าผะอืดผะอมตั้งแต่ออกจากผับยังไม่ยอมขยับตัว
"ให้ลงเลยหรืออาทิตย์" ธงรบหันไปถาม
อาทิตย์พยักหน้า แล้วนั่งรอเงียบๆ
"ไม่ลงไปด้วยกันหรือจ๊ะ ไปเข้าห้องน้ำก็ได้ กว่าจะถึงบ้านไกลนะ เกิดปวดฉี่ระหว่างทางจะยุ่ง" ธงรบยิ้มประจบ ในใจรู้สึกหวาดหวั่นเพราะไม่รู้ว่าอาทิตย์จะมาไม้ไหน เมื่อพบธีรยุทธและชวนกันไปสนุกกันที่ผับพร้อมมีโตโต้ตามไปสมทบ อาทิตย์ก็ทำตัวเป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น โชคดีที่ธีรยุทธไม่พูดอะไรก่อให้เกิดการเข้าใจผิดมากขึ้นกว่าเดิม โตโต้มาพร้อมกับเพื่อนหนุ่มเลยไม่ค่อยสนใจเขาเท่าไหร่ กระนั้น เวลากว่าสามชั่วโมงในผับกลับทำให้เขารู้สึกเหมือนนักโทษประหารรอถูกตัดคอ
"ดึกมากแล้ว อย่ากลับบ้านเลยนะอาทิตย์ ค้างที่นี่เถอะ" ธงรบอ้อน กะว่าคืนนี้หากอาทิตย์ค้างกับเขาก็จะ "ง้อ" ให้หายงอน
"พรุ่งนี้เช้าผมต้องไปทำงาน" ตี๋หนุ่มกล่าวเสียงเรียบ ใบหน้าเคร่งขรึม มือขวาวางอยู่บนพวงมาลัย มือซ้ายแตะกระปุกเกียร์ เหมือนเตรียมพร้อมจะออกรถได้ทุกเมื่อ
"เป็นเจ้าของบริษัท ไปทำงานเมื่อไหร่ก็ได้"
"ผมอยากกลับไปนอนบ้าน"
"นอนกับพี่เถอะนะ" ธงรบชวนดื้อๆ "จะได้ทำโทษพี่ให้สาแก่ใจ"
"ทำโทษเรื่องอะไร" อาทิตย์หันมาถาม เสียงยังคงเรียบนิ่ง
"ก็...เรื่อง"
"เรื่องธีรยุทธใช่ไหมครับ" อาทิตย์ถาม "ผู้กองก็คงตอบว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิด ไม่รู้ผมจะถามไปทำไม บอกแล้วไงว่าจะทำอะไรก็ทำไป ตามใจ ไม่มีข้อผูกมัด ตกลงกันแล้ว"
"ถ้ายังงั้น ทำไมตัวเองโกรธเค้าล่ะ" ธงรบหน้ามุ่ย เสียงอ่อน "ทำเหมือนพี่ทำความผิดหลายกระทง เหมือนนักโทษควรถูกประหาร"
"คิดไปเอง"
"ไม่ได้คิดหรอก ดูตาก็รู้ นี่ถ้าขย้ำคอพี่ได้ก็คงทำไปหลายครั้งแล้วใช่ไหม" ธงรบยื่นหน้าเข้ามาทำตาออดอ้อน "แต่ถ้าอาทิตย์อยากทำพี่ก็ยอม แต่ขออย่าทำหน้านิ่งเรียบเย็นชาแบบนี้เลย มันรู้สึกอึดอัด"
...รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ด้วย...
ธงรบเติมคำพูดในใจ มือขวาวางทับลงบนมือขาวสะอาดของตี๋เข้ม ฝ่ายนั้นยังนั่งนิ่งไม่ไหวติง ธงรบย่ามใจ ยื่นจมูกเข้าไปชิดแก้มเนียนและกำลังจะหอมแก้ม แต่อาทิตย์ขยับหนีแล้วหันมาทำตาขวาง
"อย่ามาทำรุ่มร่ามแบบนี้นะผู้กอง"
"งั้นก็ขึ้นไปบนห้องสิ"
"ผมบอกแล้วว่าจะกลับบ้าน ลงไปได้แล้ว" อาทิตย์ไล่
"ไม่" ธงรบปากแข็ง "ถ้าไม่หายโกรธก็ไม่ลง"
"ถ้าไม่ลง ผมจะโกรธ" อาทิตย์ยื่นคำขาด "โกรธที่พูดไม่รู้เรื่อง"
"พูดไม่รู้เรื่องตรงไหน คนเขาง้อเฉยๆ ไม่ชอบหรือที่แฟนง้อ" ธงรบทำเสียงอ่อนเสียงหวาน ส่งสายตาออดอ้อนเช่นเคย
"ผมไม่ชอบให้ใครมาง้อ" อาทิตย์ทำเสียงห้วน ใบหน้าเคร่งขรึมดูเป็นผู้ใหญ่กว่านายตำรวจหนุ่มที่อายุมากกว่าเป็นสิบปี "และถ้าไม่ได้ทำอะไรผิด ก็ไม่ต้องร้อนตัวมาง้อหรอก"
"พี่กับธีรยุทธจบกันไปตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ที่เริ่มจีบอาทิตย์ พี่ไม่รู้ว่าทำไมเขาพูดอะไรไปแบบนั้น คงเป็นเพราะเขาโกรธพี่ที่จู่ๆ ก็ตีจากเขาไปก็เลยแกล้งพูดอะไรให้อาทิตย์เข้าใจผิด"
"ผมไม่ได้ถาม ถ้าผมไม่ถามก็ไม่ต้องมาอธิบายหรอก" อาทิตย์ยักไหล่ เบ้ปากนิดๆ แล้วพูดต่อว่า "การกระทำมันอธิบายได้ดีกว่าคำพูดเสียอีก"
"ทำอะไรที่ไหนก็ไม่ได้ทำซักหน่อย" ธงรบส่ายหน้า
"ลงได้หรือยังครับ ผมง่วงมากแล้ว" อาทิตย์รวบรัด รู้ว่าหากไม่ทำแบบนี้ ธงรบคงได้ออดอ้อนเขาต่อได้อีกเป็นชั่วโมง "ถ้าไม่ลง ผมจะลงเอง แล้วเรียกแท็กซี่กลับบ้าน"
"ลงก็ได้ ไม่เห็นต้องไล่กันเลย" ธงรบบ่น แล้วเปิดประตู แต่ยังนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม
...ใกล้แล้วล่ะที่จะเอื้อมมือไปบีบคอสารวัตรธงรบ...
อาทิตย์นั่งคอย นับหนึ่งถึงสิบอยู่ในใจ
"ทำไมทำกันแบบนี้ ก็รู้อยู่ว่าเค้ารัก ยังทำใจแข็งอยู่ได้ ใจคอจะให้พี่นอนคนเดียวจริงๆ หรือ นานมากแล้วนะที่เราไม่ได้นอนด้วยกัน"
...นานตั้งสองสัปดาห์ เขาอยากจะนอนกับอาทิตย์ทุกคืนด้วยซ้ำไป...
ธงรบรู้สึกประหลาดใจกับความคิดที่แวบขึ้นมาในชั่วเสี้ยววินาที ไม่คาดว่าตัวเองจะรู้สึกได้ถึงเพียงนี้
...ตอนที่ไอ้คมจะเป็นจะตายเพราะคิดถึงคุณนุ ก็คงจะเป็นแบบนี้กระมัง รู้สึกแต่ว่าไม่อยากห่างไปไหนเลยแม้แต่น้อย อยากอยู่ใกล้ชิดตลอดเวลา อยากนอนกอดตอนกลางคืน อยากทำอะไรต่ออะไร อยากจะ...
"ลงไปเดี๋ยวนี้เลยผู้กอง" เสียงอาทิตย์เข้มขึ้น "นับหนึ่งถึงสาม ไม่งั้นอาทิตย์นี้ไม่ต้องเจอกันอีก"
"ไม่เห็นต้องขู่กับเลย ไม่ต้องมายื่นคำขาดก็ได้ จะลงอยู่แล้วล่ะ" ธงรบบ่นอุบอิบ แล้วก้าวขาออกจากรถช้าๆ
...ถ่วงเวลาจนวินาทีสุดท้าย อยากผลักให้หล่นลงไปกองกับพื้นนัก...
อาทิตย์มองนายตำรวจตาเขม็ง ในใจนับหนึ่งถึงสิบอีกครั้ง เสียงในหัวคอยกระซิบว่า "อดทน อดทน อดทน ธงรบก็คือธงรบ ถ้าไม่ยั่วไม่กวนก็ไม่ใช่ธงรบคนที่ทำให้ชีวิตเขามีสีสัน"
**************
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
