[18]
ผมกับเจ้าเอกไปถึงแกเลอรี่โดยที่ยังไม่ได้ทานอะไรรองท้อง ก็เลยไปนั่งกินข้าวที่ร้านข้าวข้างๆแกเลอรี่
(วันนี้เจ้าเอกไปตัดผมมาใหม่ โกนหนวดแล้ว ผมว่า... ไม่ใช่ตัวบีเวอร์แล้วล่ะ ตอนนี้เจ้าเอกมันหน้าเหมือนลิงไปละ ฮ่าๆ)
คุยกันบ้าง อะไรบ้าง
เจ้าเอกบอกว่าพ่อมันไปชลบุรีสามสี่วัน
(เอ๋?... งั้น ที่บอกว่าจะขอมาค้างเพราะกลัวผี... แล้วถ้างั้นทำไมมาค้างแค่วันเดียวล่ะ? - -")
...คุยๆไปแล้วไฟเจ้ากรรมก็ดันดับ...
ลุงเค้าก็เลยเอาเทียนมาวางให้
ผมกับเจ้าเอกก็นั่งกินข้าวกันใต้แสงเทียน ร้อนตับแลบ โรแมนติ๊ค โรแมนติค TT^TT
หลังจากนั้นผมกับเจ้าเอกก็ไปดูหนังสั้นกัน
กว่าจะเลิกก็ราวๆสี่ทุ่มครึ่ง ก็ไปหาอะไรกินกันอีกสักรอบ ก่อนจะกลับมาที่หอ
ผมแอบนั่งเล่นเกมนิดหน่อย
เจ้าเอกก็ทัก
"ไหนพี่บอกว่าพี่ไม่ได้เล่นเกมแล้วไง"
กรรม... ความจำดีเนอะ... ไอ้คนที่บอกว่าตัวเองเป็นคนขี้ลืมเนี่ย!
"...ก็ แอบเล่นบ้างอะไรบ้าง แบบว่ามันติดอ่ะ แหะๆ"
เจ้าเอกพยายามต่อเน็ตที่หอผม แต่ต่อไม่ติด
ก็เลยเปิดเกมขึ้นมานั่งเล่นกันแทน
ก่อนที่เจ้าเอกจะเอาEvangelionมาดู
ผมแอบร้ายนิดหน่อย ทำเป็นเผลองีบ อยากจะรู้ว่าเจ้าเอกมันทำยังไง ฮ่าๆๆ
พอผมเผลองีบไป เจ้าเอกก็ดูแบบข้ามๆ แล้วก็ปิดคอม ก่อนจะปลุกผมให้ไปถอดแว่นนอนดีๆ
(ชิส์... อุตส่าห์แกล้งงีบ!!!)
แล้วผมกับเจ้าเอกก็หลับ...
ก่อนที่ผมจะรู้สึกตัวขึ้นมาอีกทีตอนกลางคืน... (เวลาผมมีเรื่องเล่าลงเล้าทีไร มีแต่Bed scene ตลอดดด)
เจ้าเอกนอนหันหลังให้... อืม...
ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหมาป่า แล้วเจ้าเอกเป็นกวาง(ซึ่งจริงๆแล้วอยากเปรียบเทียบว่าเป็นหมาป่ากับลิงมากกว่า)
หมาป่าเจ้ากรรม เจอเจ้ากวางหลับอยู่ ...แต่ก็ได้แต่เดินวนดู ไม่ยอมเข้าไปขย้ำเจ้ากวางเสียที...
คงเหมือนกับพระเอกในเรื่องแวมไพร์ ทไวไลท์ ที่รักนางเอกเกินกว่าจะกินเลือดนางเอก 555+
เจ้ากวางพลิกตัวมา... หมาป่าจ้องใบหน้านั้นอยู่นาน...
ก่อนจะเริ่มพ่ายแพ้ต่อแรงดึงดูด... หัวใจเต้นระรัวจนแทบจะระเบิดออกมา
ใกล้จนได้กลิ่นของลมหายใจ กลิ่นของฤดูใบไม้ผลิ
ก่อนที่เจ้ากวางน้อยจะขยับตัว แล้วหมาป่าก็ทำเป็นแกล้งตาย ...คร่อก!!!=w="
หมาป่ายังคงมองเจ้ากวางน้อย จนเจ้ากวางน้อยพลิกตัวหันหลังให้อีกรอบ
และ ...หมาป่าค่อยๆขยับตัวเข้าไปใกล้ๆ
ก่อนจะเอื้อมมือไปกอดเจ้ากวาง โดยไม่รู้ว่าเจ้ากวางรู้สึกตัวหรือไม่
จนหัวใจค่อยๆเต้นช้าลง หมาป่าก็ปล่อยเจ้ากวางออกจากพันธนาการในอ้อมกอด แล้วกลับมานอนในที่ๆตัวเองควรนอน จนหลับไป...
ตื่นมาตอนเช้า
เจ้าเอกยังคงหลับอยู่ แสงที่ลอดเข้ามาในห้อง ทำให้ผมเห็นหน้าลิงของมันได้ถนัด
ไม่รู้ว่ามันหล่อตรงไหน : P แต่ที่รู้ คือ ผมได้แต่มองหน้ามัน และไม่สามารถละสายตาไปจากมันได้
เจ้าเอกพลิกตัวไปนอนคุดคู้ คราวนี้ผ้าห่มเลื่อน จนเห็นแผ่นหลังนั้น... ควรค่าแก่การจับกดยิ่งนัก...
อ๊ากซ์ ไม่ได้ๆๆๆ
ผมเอาผ้าห่มอีกผืนมาห่มให้มัน(ห้องผมมีผ้าห่มสามผืน)
ไม่ใช่ว่าผมใจดี เห็นว่ามันหนาวเลยเอาผ้ามาห่มให้หรอกนะ
ผมกลัวว่าที่สุดแล้ว หมาป่าจะขย้ำกวางน้อยเป็นอาหารเช้าต่างหาก!
ผมนอนมองเจ้าเอกกรน... ก่อนจะหลับไปอีกรอบ...
ตื่นขึ้นมา... เจ้ากวางหนีหายไปแล้วล่ะ...
กระดาษโน้ตสีขาวใบเล็กๆ วางอยู่ใกล้ๆตุ๊กตาไม้รักแห่งสยามข้างๆเตียง
"P'KORN กลับแระ...
ขอบคุณมากที่ให้ยืมที่ซุกหัวนอน
555+ ไม่ปลุกล่ะ หลับไปเถอะ
เจอกันในเอ็มพี่ โชคดีหลายๆๆๆๆ
เอกกก"
จิตมันก็ประหวัดแว้บบบ นึกถึงหนังเรื่องรักแห่งสยาม ตอนที่โต้งทิ้งกระดาษโน้ตให้มิว
"เห็นนอนอยู่... ก็เลยไม่ปลุกนะ"
ไม่รู้ว่าเจ้าเอกมันตั้งใจหรือไม่
ผมดึงเอาหมอนที่เจ้าเอกหนุนนอนมากอดเบาๆ
แล้วก็อดที่จะยิ้มไม่ได้จริงๆ...
Next part=[19] coming soon...
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
