[2]
กิจกรรมของแต่ละวันในช่วงฝึกซ้อม ก็ไม่ค่อยมีอะไรมาก
เริ่มต้นด้วยการบริหารร่างกาย บริหารเสียง แล้วจึงมาซ้อมละครกัน
วันไหนที่ซ้อมฉากอะไร แล้วคนที่เล่นเป็นใครในฉากนั้นๆ ไม่มา หรือ ไม่ว่างมาซ้อมฉากนี้ เพราะซ้อมฉากอื่นอยู่
ก็กลายเป็นว่า ผมจะโดนลากมาเป็นตัวแทนของบทนั้นๆแทน ส่วนหนึ่งเพราะพี่ๆที่ร่วมงานเค้าเห็นว่าผมเคยจับงานพวกนี้มาแล้ว คงถนัดกว่าคนอื่นๆ
บทที่ผมต้องไปช่วยเป็นตัวแทนในช่วงแรกๆ บ่อยๆ ก็คงจะเป็นบทที่เจ้าเอกแสดงนี่แหละ
ผมมีโอกาสได้คุยกับเจ้าเอกบ่อยๆเวลาช่วงพัก ซึ่งคงจะหนีไม่พ้นหัวข้อเกี่ยวกับหนังหรือการ์ตูน ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมกับเจ้าเอกชอบเหมือนๆกัน
แล้วเวลาคุยเรื่องพวกนี้ทีไร คนอื่นๆก็จะอิกนอร์(ignore)ผมและเจ้าเอกโดยอัตโนมัติ เพราะว่าฟังที่ผมกับเจ้าเอกคุยกันไม่รุ้เรื่อง
(อาทิ โลลิ,ซึนเดเระ,โกธิค,อนิเมะ,โอตาคุ,ฮารุฮิ,ฯลฯ)
มีอยู่ครั้งหนึ่ง หลังซ้อมเสร็จ เพื่อนนักแสดงคนหนึ่งที่ชื่อบิว ชวนเพื่อนๆนักแสดงไปดูหนัง แต่คนที่ตอบตกลงมีแค่ผมกับเจ้าเอก
เลยไปดูกันแค่สามคน ก่อนหนังจะเข้าก็ไปนั่งกินไอศครีมกัน(แกล้งทำเป็นลืมข้อห้ามว่าห้ามนักแสดงกินของเย็นๆชั่วคราว)
เจ้าเอกไม่ใช่เด็กที่หล่ออะไรนักหรอก แต่ก็ถือว่าน่ารักทีเดียวล่ะ ตอนเห็นเจ้าเอกครั้งแรก ผมนึกถึงตัวบีเวอร์ ไม่ก็พวกสิ่งมีชีวิตตระกูลกระรอก
(เป็นนิสัยเสียส่วนตัวของผมเอง ที่ชอบมองชาวบ้านแล้วนึกถึงสิ่งมีชีวิตประเภทอื่นๆ)
แล้ว วันหนึ่ง ผมโดนเจ้าเอกแกล้งจ๊ะเอ๋ตอนเช้าๆ ผมเลยแกล้งจ๊ะเอ๋มันกลับบ้าง ตอนเย็น
ปรากฏว่า เจ้าเอกตกใจ สะบัดผ้าในมือใส่หน้าผมเต็มแรง จนแว่นผมหลุด
เจ็บๆหน้านิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก ผมก็หยิบแว่นที่พื้นมาใส่ตามปกติ
แต่เจ้าเอกนี่สิ ครวญครางว่า
"แงงงงงงงงง พี่กร... เอกขอโทษ"
แล้ว... มันไม่ได้ขอโทษปากเปล่าน่ะสิ ดันเข้ามากอดผมด้วย กรรม!
ผมได้แต่ยืนนิ่งเป็นหุ่น ทำอะไรอย่างอื่นไม่ถูก เจ้าเอกก็ขอโทษไป กอดไป พักใหญ่...
อ่า... เจ้าเอกทำเรื่องซะแล้วล่ะ...
ผมน่ะ เป็นพวกที่หวั่นไหว และ ชอบใครได้ง่ายๆเป็นอันดับหนึ่งในปฐพีอยู่ด้วย...
เริ่มรู้สึกว่าอยากกินหญ้าอ่อนขึ้นมารางๆ...
Next part=[3] coming soon...
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
