อ่านไปน้ำตาไหลไป ตั้งแต่ตอนที่โอห์มเริ่มรู้ว่าจริงๆ แล้วโน้ตทำไปเพราะอะไร
ความรักของโน้ตนี่มันสุดๆ จริงๆ รักที่เป็นผู้ให้ ให้สิ่งที่ดีที่สุด กับคนที่ตัวเองรักที่สุด ไม่ว่าตัวเองจะเจ็บจะปวดแค่ไหน
แต่เพื่ออนาคตที่ดีกว่าของเค้า โน้ตยอม T__T
แล้วชอบมากๆ ตอนที่โน้ตสอนลูก ที่บอกว่าให้ลูกรักย่า เพราะว่า ความรักของย่าที่มีต่อคนๆ นึง ทำให้โอ้ตเกิดมา
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย อ่านไปตั้งแต่เมื่อคืน แต่มาอ่านตอนจบตอนเช้า แล้วนี่นั่งพิมคอมเม้นประโยคข้างบนไป น้ำตาพาลจะไหลไป คุณราชบุตรเขียนได้บีบหัวใจมากเลย
ตอนอ่าน อ่านเจอคอมเม้นนึง "รักเอย : จริงหรือที่ว่าหวาน ? หรือทรมานใจคน (อ่าน)"
ตอนที่เห็นนี่นะ แอบขำเบาๆ ในใจ เฮ้ยยยยยยยยย ทำไม เราคิดเหมือนกันเลยยยย
ทรมานใจคนอ่านมากๆๆๆ
แต่ดีใจนะคะ ที่ตอนจบไม่ได้แต่งให้เค้าไม่เจอกัน ช่วงกลางๆ ที่คุณราชบุตรแหย่เอาไว้ ทำเอาเราไม่กล้าอ่านต่อเท่าไหร่ ตุ้มๆ ต่อมๆ ว่าจะได้กลับมาเจอกันรึเปล่านะ (แหะแหะ)
ถ้าเจอใครซักคนแบบโน้ตคนจะดีไม่น้อยเลยเนอะชีวิตนี้