หัวข้อ: [นิยาย] ผู้ชายหัวใจทมิฬ

[jokirito]

 

[vanillafilm]

มาต่อไวๆนะจ๊ะ   

[sakiko]

กรีสๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เหมือนจะ เถื่อน  นะเนี่ย   

[YO DEA]

โฮกกกกกก
แต่น่ารัก
 

[woradach]

โหดร้ายทารุณเอาการนะคุงเมฆิน อึ๋ย 

[tutu]

 

[Bessonova]

แง่กก

 

[mackerel]

แบบว่า-เครียดดดดด

อยากอ่านต่อ คึคึคึ

**************
ขอบคุณคร้าบ

[nanao]

งี้ต้องทำให้เมฆินหึงบ่อย ๆ สิเนี่ย 

มาต่อไว ๆ นะคร้าบ

[astral]

  ทำเอาๆแบบนี้ ชนินทร์จะช้ำในตายก่อนได้แก้แค้นไหมนี่

[{กระติกน้อย}]

 กำลังสนุกเลย มาต่อไวๆนะ

 ขอบคุณตนแต่ง 

[akike]

เหอะๆๆ

รู้ว่าจาเร้าใจการรุนแรงมากเรยนะเนี่ย

หุๆๆๆ  คุนนินช้ำในแย่เรย

[Ryuse]

ขอคำว่า

รัก

ดังๆโหน่ยยยยยยยยยยยยย

[t2007]

  หวานจัง

[menano]

นั่นไงงงงงงงงงงงงงงงง

หึงจนได้เรื่องสิน่า

ขู่ได้อีกอ่ะ

ขู่ได้ขู่ดีนะคุณเมฆินเนี่ย

ว่าแต่รีบมาต่อนะจ๊ะ  คิดถึง   

[OT]

เพลา ๆ กะชนินทร์หน่อยน๊า..

[fannan]

ชนินทร์ช้ำหมดแล้วอย่ารุนแรงนักสิคับ

[crazykung]

พี่บอกว่ามาต่อดูเราเลยรอ ตี1 แล้วอ๊ากก

สงสัยจาวันนี้ตอนเช้าก๊ากกก

มารอน้า

แต่ว่า พึ่งรู้ว่าพี่นินเหมือนพึ่งผ่านสมรภูมิแบบถึงพริกถึงขิงงี้อะ

เหมือนในเรื่องมันดำเนินจนพี่นิน เชี่ยวแล้วอะ อ๊ายย

เมื่อไหร่พี่นินจะได้เอาคืนเนี้ย

แบบ จับมัด เอาเทียนหยด แส้ฟาดเงี้ย

มีไหมๆๆๆ ก๊ากก

[N19T]

เมฆินก็ยังคงเป็นเมฆิน ... เข้าใจว่ารักนะ แต่ทำซะอย่างกับชนินทร์เป็นทาสทางกาม (ความหมายถูกมั้ย ? )
เห็นเจอชนินทร์ทีไร ก็อดใจไม่ไหวทุกที ปากบอกว่าอยากแก้แค้น แต่ได้ลองถามใจตัวเองดูบ้างหรือยัง ( ถามบ่อยๆ หน่อยก็ดี )
กลัวว่าสักวันนึง วันใดที่เมฆินปราศจากชนินทร์ วันนั้นคนที่ทุกข์ที่สุดคงหนีไม่พ้นตัวเองนะ

ขอบคุณ คุณ Alex นะค่ะ ขยันเขียนให้พวกเราได้อ่านทุกวันเลย ชอบนะค่ะ
มา up บ่อยๆ ความต่อเนื่องจะได้ไม่ขาดตอนค่ะ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 :กอด1:Alex
อัพไว และถี่มากอ่านจนติดแล้วเนี่ย อิๆ

[AAA]

พึ่งได้อ่านวันนี้ ขอบอกชอบมากกกกกกกกกก

เรื่องสนุก และคนเขียนมา up ทุกวัน 

วันนี้ก็เข้ามารอ น้องนินจะมาไม

[ALeX]

พรุ่งนี้ไม่มาแระ แฮะๆ ขอนอน คร่อกๆๆๆๆๆๆ

(ใครบอก เค้าอาจมาก็ได้นะตะเอง)




บทที่ 20



กวินรีบรุดมาพบชนินทร์

ฤดี…เลขาหน้าห้องคอยกั้นไม่ให้ใครเข้าพบ เพราะเจ้านายหนุ่มสั่งไว้

“เข้าพบคุณชนินทร์ไม่ได้นะคะ”

หล่อนกล่าวสุภาพ…ชนินทร์สั่งไว้ เพราะตั้งแต่เช้าแล้ว เห็นสีหน้าโทรมอย่างกับคนอดนอน…ฤดีเป็นห่วง อยากถาม…ว่าหล่อนสามารถช่วยอะไรเขาได้บ้าง?

หล่อนทำงานมาหลายปีแล้ว...ไม่เคยเห็นเจ้านายคนนี้มีเรื่องหนักใจอะไร

หล่อนเฝ้ามอง…นาน คอยทำตัวให้ว่างไว้ เผื่อเขาจะเห็น

ใช่…หล่อนหลงรักเจ้านายตัวเอง!

ชนินทร์เคยพักงานยาวไปช่วงหนึ่ง…หล่อนใจหาย นึกว่าจะไม่ได้เจอหน้ากันอีก

พยายาม…ทำทุกอย่างให้เขาหันมามอง แต่นอกจากระยะห่างในฐานะลูกจ้างกับเจ้านายแล้ว หล่อนไม่เคยได้รับสัญญาณพิเศษใดๆทั้งสิ้น

บัดนี้หล่อนยืนกราน…ทำตามที่ชนินทร์สั่ง

“เข้าไม่ได้จริงๆค่ะ”

กวินทำหน้าบึ้ง

“บอกเขา ว่าผมชื่อกวิน ผมเป็นเพื่อนของเขา ต้องการพบด่วน”

ฤดียิ้มบาง…ผู้ชายอะไร ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง

“ไม่ได้ค่ะ ท่านสั่งไว้ว่าห้ามใครเข้าพบไม่ว่าจะด้วยสาเหตุอะไรก็ตาม ขอโทษด้วยนะคะ”

“แต่คุณ! ไปบอกเขาก่อนซิ ว่าเป็นผม”

“แต่แม้แต่ดิฉัน ท่านยังไม่ให้รบกวนเลยนะคะ”

กวินจ้องหน้าสาวหมวยร่างเล็กตรงหน้า…กำลังเล่นลิ้นกับเขาอยู่หรือ? แน่ใจนะว่าเอาชนะเขาได้

“งั้นไม่เป็นไร ผมจะเข้าไปเอง”

ไม่พูดเปล่า ผลักร่างบางออกจากทาง แล้วเดินพรวดเข้าไปในห้องทำงานโอ่โถ่งของชนินทร์ ผู้ซึ่งกำลังเท้าคางหลับอยู่บนโต๊ะ

“คุณนิน ผมมีเรื่องต้องพูดกับคุณครับ”

ร่างสูงยืนมั่น ไม่สนเลขาฯสาวที่วิ่งกระหืดกระหอบตามเข้ามา แล้วจับแขนแกร่งจะลากออกไป

“คุณชนินทร์คะ ฤดีขอโทษค่ะ…ฤดีบอกเขาแล้วว่าห้ามเข้ามา แต่เขา…”

“เลขาฯของคุณไม่ยืดหยุ่น ผมเลยบุกเข้ามา หวังว่าคุณคงไม่ว่าอะไร”

ชนินทร์ที่ยังคงดูมึนงงกับเหตุการณ์พยักหน้า

“เอ่อ คุณฤดี ผมไม่เป็นไร รับแขกได้ เพื่อนผมเอง…ขอบคุณครับ”

หญิงสาวดูหน้าเสีย มองแววตาล้อเลียนของกวินแล้ว…รู้สึกหมั่นไส้นัก!

“มีอะไร เชิญนั่งก่อน”

ชนินทร์กล่าวเบาๆพร้อมทั้งผายมือไปยังเก้าอี้ ขยี้ตาขณะเดินไปรินน้ำเสิร์ฟกวินด้วยตนเอง

“เมื่อวันก่อน คุณอยู่กับเขา”

ชนินทร์ชะงัก

“ได้โปรด ถ้าคุณมาเพื่อพูดเรื่องนั้น ผมไม่มีคำตอบหรอกนะครับ”

“แต่ผมจะถาม…เขากลับมาทำไม เขาทำอะไรคุณอีก?”

ชนินทร์เอาแต่เงียบ รู้สึกอึดอัด

กวินรู้ตัว

“ผม…ผมขอโทษ…แต่ผมโกรธ มันทนไม่ได้ ผมทนให้คุณโดยเจ้านั่นกดขี่ข่มเหงอีกไม่ได้แล้ว คุณดีเกินไปที่จะยอมให้คนพรรค์นั้นนะครับ”

ชนินทร์นั่งลง ก้มมองที่พื้น ไม่ยอมสบตา

“ผม…ไม่มีทางเลือก”

“มีซิครับ! เราจะแจ้งตำรวจว่าความจริงเป็นอย่างไร พยานก็มี เราจับมันเข้าคุกได้แน่”

“แล้ว…ความรู้สึกของผมล่ะครับ?”

กวินมองเห็นแววตาอิดโรยนั่น…แค้นสุดขั้วหัวใจ

เพื่อนของเขา…คนดีๆแบบนี้ ไม่น่าโดนทำลายด้วยมือคนเลวแบบนั้น!

“ครอบครัวของผม สังคมของผม ผมขอร้อง…ผมไม่อยากให้ใครรู้”

กวินเงียบลง…

ถ้านั่นคือสิ่งที่ชนินทร์ต้องการ

“แต่…”

“พอเถอะครับ ผมไม่อยากพูดถึงมันอีกแล้ว”

ชนินทร์ลุกกลับไปนั่งที่โต๊ะ ทำเป็นเปิดเอกสาร ทั้งๆที่ตามองพร่ามัว อ่านอะไรไม่รู้เรื่องสักนิด…

ภายใต้สายตาอันห่วงใยของกวิน ชนินทร์ดูสิ้นหวัง…หดหู่

ชายหนุ่มสับสน

ตอนนี้เขาเป็นอะไรกันแน่สำหรับเมฆิน เครื่องระบายความใคร่? ที่แก้แค้น? ของเล่น?...

เจ็บ…เจ็บข้างในโพรงอก จนนอนไม่หลับแทบทุกคืน…



เมฆินจับจ้องร่างบาง ขณะกำลังเดินหิ้วถุงพะรุงพะรังตามลำพังในห้างดัง

วันนี้พิมพามาเดินช็อบปิ้งคนเดียว…เนื่องจากชลัชติดงานที่ต่างประเทศ หล่อนไม่มีงานจึงออกมาเดินเล่นแก้เซ็ง

ความจริงแล้วชลัชเป็นชายหนุ่มที่ดี เป็นคู่รักที่ยอดเยี่ยมสำหรับหล่อน…

แต่ถ้ามองข้ามความร่ำรวยมหาศาลของเขาไปแล้วนั้น หล่อนขอเลือกทิ้งเขาไปเพื่อคนที่ ‘ใช่’ มากกว่านี้

เข้าร้านนู่น ออกร้านนี้อยู่เพลินๆ เซ็งจัด…จู่ๆหล่อนก็เกิดอุบัติเหตุลื้นล้มตรงหน้าห้องน้ำ ส้นสูงของหล่อนไม่แข็งแรงนัก…ทว่า โชคดีที่มีมือหนาคู่หนึ่งรองรับเอาไว้ได้ทัน

ก่อนตกถึงพื้น หล่อนตกอยู่ในอ้อมแขนของร่างแกร่ง…ตาจ้องตา หัวใจของหล่อนรู้สึกวูบวาบ

ผู้ชายคนนี้…ช่วยหล่อนไว้

ใจหล่อนเต้นแรงขึ้น ยิ่งเวลาใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มนั้นยิ้มบางให้…หล่อนเหมือนโดนลมพัดจนปลิ้วไป ละลายไปทั้งตัว…

“นี่ครับ…”

เมฆินก้มลงสวมรองเท้าให้หญิงสาว ข้อเท้าเรียวบางเมื่อถูกสัมผัสด้วยนิ้วอุ่นๆ…พิมพามึนงง ความรู้สึกนี้มันคืออะไร?

หล่อนตกหลุมรักผู้ชายคนนี้เข้าให้แล้ว!

เขายืนเต็มความสูง กายแกร่งในชุดลำลองดูดี มีราคา…หน้าตาดึงดูด กิริยามีเสน่ห์…เขาเป็นดั่งชายในฝันของผู้หญิงทุกๆคน รวมถึงหล่อนด้วย

“เอ่อ…ขอบคุณค่ะ”

“เอ ไม่ทราบว่าคุณคือพิมพา…ดาราใช่มั้ยครับ?”

หญิงสาวไม่เคยรู้สึกเหมือนถูกดวงดาวนับล้านบังตาจนพร่ามัวแบบนี้มาก่อน

“ใช่…ใช่ค่ะ!”

“แหม บังเอิญจังเลยนะครับ ผมแอบเป็นแฟนผลงานของคุณอยู่เชียว”

เมฆินกล่าวขำๆ…ผู้หญิงคนนี้ดูท่าทางจะตกหลุมของเขาเข้าให้แล้ว

ช่างง่ายดายเหลือเกิน!

หึ…นี่ขนาดมีนายชลัชเป็นแฟนอยู่แล้ว

ดี! ผีเน่ามันต้องคู่กับโล่งผุซิ

“งั้น เราไม่ไปนั่งหาอะไรดื่มกันหน่อย…ดีมั้ยคะ?”

“จะดีหรือครับ?”

เมฆินยั้งไว้พอประมาณ แต่พิมพากับกระซิบยิ้มๆว่า

“ก็อย่าให้ใครเห็น ถ้าคุณไม่บอกใคร…ก็ไม่เสียหายค่ะ!”





โปรดติดตามตอนต่อไป

[Bessonova]

โฮ๊ะๆ มารีแรก ทันจิ้มพี่อเล็กซ์

[iGiG]

จิ้ม + เบาๆ 1 ที

สนุกมากเลยค่า

แถมคนเขียนก็แสนขยัน

ชอบจัง

ขอติดตามและตามติดเรื่องนี้ ^^

[tutu]

 

[akike]

ว้าย..แรงนะคะ

เปงดารายังจามายั่วไม่เลือกอีก

ทำงี้ได้ไงง่ะ

คุณฆินค่ะเด๋วพี่นินหึง  ออกห่างจากดาราชะนีด่วน

[three]

ทำตามสบายครับคุณเมฆินเอาเลยสนับสนุนเต็มที่ทำไปเยอะๆเลยแล้วผมจะคอยอ่านวันที่คุณไม่เลยใครเลยสักคนในชีวิต

[pongsj]

เริ่มแผนแล้ว...................

[crazykung]

อ๊ากกกก ตอน20 มาตอนตี3

ตี1 บันก้อหลับอนาถไปละ

คุณอเล็กซ์อ๊า นอนดึกเชียว

แอบไปเที่ยว ผับ ผับ ผับ

แล้วค่อยมาลงเป่าเนี้ย

รู้สึกคุณดาราแฟนชรัช จะแรงงงงเหลือหลาย

นางเอกอย่างพี่นิน คงทำอะไรไมได้

[N19T]

เอาแล้วไง เมฆินเข้าไปใกล้พิมแล้ว เรื่องวุ่นๆ ต้องตามมาอีกแน่ๆ
และที่สำคัญ ความรู้สึกของชนินทร์หละ คงดิ่งลงเหวลึกลงไปอีก สงสารกันบ้างมั้ย
ชนินทร์จะต้องร้องไห้ ทุกข์ระทม จนน้ำหมดตัวกันเลยมั้ย ... ตอนนี้จะรอวันสมน้ำหน้าเมฆินละ โหดมากกกกก