หัวข้อ: เรียนวุ่น ธุรกิจรัก บทที่ 60 (10/11/09) อวสาน --- มีตอนพิเศษมาต่อให้

[mist]

ว่าแล้วเชียว ว่ามันทะแม่ง ๆ

[melon_jung]

หง่ะ...นึกว่าวินแอบชอบอาร์มจริงๆซะอีก

น้องมุกเนี่ย..เจ้าแผนการเหลือเกิน 

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

ขอบคุณพี่ mackerel มากเลยค่ะ 

จริงๆตอนนี้มันเพิ่งจะเก้าโมง ก็เลยยังไม่รู้สึกอะไรค่ะ อิอิ 

.....แต่อีกสักครู่ก็จะสลบไปเลย เหอๆ

...ขอบคุณสำหรับแต้มที่ 91 ค่ะ

แหะแหะ แม๊คอยู่ ม.4 คร้าบผม
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยคร้าบ-พี่เอม

ฮาอะ น้องแม็ค เป็น พี่ อิๆ
เอม ขยันมากๆอะอยากบวกให้จังแต่บวกให้ไม่ได้แล้ว
อ่านตอนใหม่ที่คาดว่าน่าจะเป็นPart2 เนื้อเรื่องคงกระจ่างในหลายๆจุด
การเดินเรื่องดูมีจุดชี้นำดี ทำให้ประเด็นเรื่องไม่เขว
แล้วจะรออ่านต่อไปนะคราบ เอม

[astral]

เศร้า น้องวินมาหลอกกันซะงั้น ดีนะอาร์มไม่คล้อยตามไม่งั้นเจ็บอีกรอบแน่เลย 

[patz]

จะว่าไป แบงค์ทำอย่างงี้ก็ไม่ถูกอ่ะ อยู่ดีๆก็หายไปตั้งหลายเดือน พอมาเจอกันก็พูดว่าเคยเป็นอะไรกัน ไม่คิดถึงใจอาร์มบ้างเลยเหรอ ว่าจะเจ็บขนาดไหนอะ


ส่วน วิน ก็คิดไว้แล้ว ว่าต้องเป็น 1 ในแผนของน้องมุกแน่ๆ แต่ที่อึ้งคือ วิน แอบชอบน้องเบย์เนี่ยแหละ




เป็นกำลังใจให้คุณเอมด้วยคนคร้าบบบ 

[imageriz]

อ้าว น้องวินไม่ได้ชอบอาร์ม แต่ชอบ น้องเบย์ อะ

ดี ๆ  จะได้ลุ้น 2 คู่เลย 

[Fujitaga]

ได้อ่าน อีกมุมมองนึกแล้วเหรอเนี่ย เป็นส่วนของน้องวินอีกตังหาก
ส่วนมุกก็ หูไว ตาไวเหมือนกันนะเนี่ย เล่นสงสัยซะตรงจุดเชียว
แล้วอาร์มกับแบงค์ จะทำไงต่อแหละที่นี้

[foozeballz]

เป็นยังไงกันบ้างคะ ได้ข่าวว่า :fire:ยอมแพ้แล้ว...? จริงรึเปล่าน้า

ส่วนเรื่องตอนนี้จะลงสลับกันระหว่าง version 1 กับ version 2 นะคะ คอยติดตามกันไป 

[mackerel]

version 2 น่ารักดีอ่ะ
เพราะ version 1 น้ำกำลังท่วมปาก-ไม่ถามเหตุผลกันซะที
ครึครึครึ
*****
ขอบคุณคร้าบพี่เอม 

[foozeballz]

บทที่ 2 – มึงอะคิดมาก

“กูว่ามึงคิดมากไปว่ะ ไอ้มุก”

“คิดมากอะไรวะ มันน่าสงสัยจะตาย ตั้งแต่ตอนปีใหม่ที่พี่แบงค์เค้ามาที่บ้านชั้นละ มองกันตาหวานเชียว”

“เอ๊า ก็พี่อาร์มเค้าก็เป็นคนตาหวานอยู่แล้วนี่หว่า” ผมไม่อยากให้ไอ้มุกมันคิดมากครับ

“เออน่ะ ยังไงชั้นจะต้องรู้ให้ได้” มันทำหน้ามุ่งมั่น

“ตามใจมึงเหอะแม่นักสืบสาว พี่อาร์มรู้ขึ้นมามึงจะโดนสาวไส้”

“พี่กูนะ ไม่ใช่ปอบ”

“เออๆ พอเหอะ…..ว่าแต่วันนี้ไปเดินไหนกันดีวะ” ผมรับตัดบทเพราะเดี๋ยวมันจะเครียดไปใหญ่

“ไปเดินคณะถาปัตย์ไหมล่ะยะ” มันพูดแล้วก็ยิ้มกริ่ม…เพื่อนคนนี้รู้ใจผมเป็นที่สุดครับ

ผมว่าตัวเองแปลกดีนะครับ ปกติไม่เคยชอบใครแบบจริงจัง เมื่อก่อนก็ได้กับคนนั้นคนนี้ไปทั่ว โดนมาหลายคนแล้วล่ะครับ ทั้งชายทั้งหญิง แต่พอมาเจอน้องเบย์เข้าผมก็รู้สึกถูกชะตาเข้าอย่างจังเลย….น้องเค้าน่ารักน่าทะนุถนอม ตัวบางๆ ปากสีชมพูอ่อนๆ น่าจูบมากๆเลยครับ

“ซื้อหมูปิ้งให้หน่อยดิ” ไอ้มุกมันทำตาแป๊วๆใส่ผม

“เงินไม่มีเหรอไง”

“มีแต่แบงค์พันอะ ชั้นขี้เกียจแตก…ต้องเก็บไว้ซื้อของที่บ้านย่ะ”

“อะๆ ก็ได้……..” ผมว่าแล้วก็จัดการซื้อข้าวเหนียวกับหมูปิ้งให้มันเรียบร้อยครับ แล้วเราสองคนก็มานั่งกินกันที่ใต้ถุนโรงอาหาร

…ไม่นานเหยื่อของผมก็เข้ามาถึง พร้อมกับทำหน้าแปลกๆ

“เอ่อ ทำไมพี่ๆสองคนมานั่งกินอาหารที่นี่อะ” น้องเบย์ยืมเกาหัวแล้วก็ถามพวกเราสองคน

“ก็พอดีอยากกินหมูปิ้งอะ เห็นมันใกล้ๆ ก็เลยมานั่งพักที่นี่อะแหละ” ไอ้มุกตอบ

“เหรอครับ……….งั้นเดี๋ยวขอตัวไปทำงานต่อก่อนนะครับ”

“เดี๋ยวสิครับ จะรีบไปไหน นี่พักเที่ยงไม่ใช่หรอ” ผมเดินไปคว้าข้อมือน้องเบย์ไว้ คนอะไรก็ไม่รู้ กลิ่นตัวห๊อมหอมชวนหลงไหล…….น้องเบย์มองมาทางผมด้วยสาย
ตาแปลกๆ

“เอ่อ……ก็ได้ครับ งั้นเดี๋ยวผมไปซื้อข้าวก่อน” น้องเค้ายิ้มให้แล้วก็เดินตรงไปที่ร้านขายข้าวแกงในคณะ

ไอ้มุกก็นั่งหัวเราะของมันคนเดียวครับ……ดีแล้วล่ะ มันจะได้ไม่เครียดมาก

น้องเบย์เดินกลับมาพร้อมกับก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นปลาชามนึงแล้วพวกเราสามคนก็นั่งคุยกันไปกินกันไป สบายๆ ไม่มีอะไรมาก

“เดี๋ยวผมต้องเข้าไปเรียนแล้วล่ะ…..ไปก่อนนะครับพี่ๆ”

“เอ่อ น้องเบย์ เดี๋ยวเย็นนี้พี่จะไปเดินดูของ ไปด้วยกันไหม เดี๋ยวจะเลยไปส่งบ้านเลย” ผมเข้าไปถามน้องเค้า…

น้องเบย์ทำหน้าเอ๋อๆแล้วก็หันไปหาไอ้มุก…ไอ้มุกก็ได้แต่ยิ้มแล้วก็พยักหน้าให้น้องเค้า……….หวังว่าน้องเค้าคงไม่คิดอะไรมากนะครับ…ของยังงี้มันต้องค่อยเป็นค่อยไป

“ได้ครับ ผมว่างพอดี…กะว่าจะไปซื้อแว่นตากันแดดอันใหม่อยู่”

“งั้นเดี๋ยวพี่มารับที่คณะนะครับ” ผมพูดแล้วก็ยิ้มให้น้องเค้า

“ครับๆ สักสี่โมงละกันครับ”

“ได้ครับ”

ผมกับไอ้มุกเดินกลับมาที่คณะเพื่อมาเตรียมงานต่างๆต่อ…..เวลาผ่านไปช้าจริงๆเลยครับ อยากจะเจอน้องเค้าเร็วๆ

…………

…………………………………

………….

“ไปไหนดีล่ะครับ”

“อ้าว..ก็พี่วินบอกว่าจะเป็นคนไปเดินดูของนี่ครับ พี่ไปไหนผมก็ไปนั่นแหละ” น้องเบย์ยักคิ้วให้ผม

“เออเนอะ…..ฮ่าๆ งั้นไปพาราก้อนละกันครับ…แล้วค่อยไปต่อที่อื่น”

“ครับๆ”

นั่งรถมาจากจุฬาไม่นานก็มาถึงที่พาราก้อนครับ ลงไปจอดรถเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เดินเข้ามาในชั้นใต้ดิน……..

“น้องเบย์ ไปกินไอติมกันไหม พี่รู้สึกร้อนๆอะ”

“ก็ดีเหมือนกับครับพี่ ผมก็รู้สึกร้อนๆ” น้องเค้าเอามือเขย่าเสื้อเหมือนกับคนที่รู้สึกร้อน…ซึ่งนั่นเผยให้เห็นถึงเนินอกที่ขาวเนียน…..เห็นแล้วรู้สึกหมั่นเขี้ยวเลยครับ…..ยังไงคืนนี้น้องเค้าก็ต้องเสร็จผมล่ะ….

“เอาคุกกี้แอนด์ครีมที่นึงครับ” น้องเบย์สั่ง

“นี่ค่ะ ร้อยยี่สิบค่ะ” คนขายพูด

“อะ นี่ครับ” ผมยื่มแบงค์พันในมือให้คนขาย

“โห พี่วินเอาเก็บไปเลย ผมจ่ายเองครับ” น้องเบย์ทำท่าขัดขืน

“ไม่ได้หรอกครับ พี่อุตส่าห์รบกวนให้น้องเบย์มาเป็นเพื่อน”

“ไม่รบกวนเลย ผมสมัครใจมาอยู่แล้ว…” น้องเบย์ขึ้นเสียงสูง

“เถอะน้า ถือว่าพี่เลี้ยงละกัน แล้ววันหลังเบย์ค่อยเลี้ยงพี่ไง” ผมอ้อนน้องเค้า

“ก็ได้ครับ” ………………………

……..

…..ไม่นานนัก ผมกับน้องเบย์ก็เดินออกมาพร้อมกับไอติมคนละถ้วยแล้วขึ้นบันไดเลื่อนไปชั้นบนเพื่อที่จะได้ไปเดินดูของต่อ……..จริงๆผมไม่ได้อยากซื้ออะไร
หรอก…อยากหาเวลามาใกล้ชิดกับน้องเค้ามากกว่า

“พี่วินครับ ไปกินข้าวเย็นที่บ้านผมไหมครับ ช่วงนี้ผมอยู่ที่บ้านคนเดียว ถือว่าให้ผมทำอาหารตอบแทนละกันนะครับ” หึหึ น้องเค้าชวนขนาดนี้ มีเหรอครับที่ผมจะ
พลาด

“ไปแน่นอนครับ”………………………..

……………………….

…………………………………..

………..


เราสองคนเดินซื้อของใช้นิดหน่อยถึงประมาณสองทุ่มกว่าๆแล้วจึงขับรถออกมา…

ผมมีความสุขจริงๆครับเวลาที่ผมได้อยู่ใกล้กับน้องเบย์เค้า…….

“ทำไมน้องเบย์ถึงอยู่คนเดียวล่ะครับ” ผมแกล้งถามน้องเค้า…เผื่อบางที่จะได้รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับพี่แบงค์

“ก็พี่แบงค์ ลูกพี่ลูกน้องผมอะครับ…….เขาทำงานหนักที่บริษัท เค้าก็เลยไปซื้อคอนโดใกล้ๆที่ทำงานเขา ส่วนคุณป้าก็ไปดูงานที่ต่างประเทศน่ะครับ อีกเป็นเดือนกว่าจะกลับ……ส่วนคุณลุงแกเสียไปเมื่อสี่เดือนก่อนน่ะครับ”

“เสียใจด้วยนะครับ…..” ผมพูดแล้วก็เอามือตบหลังน้องเขาเบาๆ

“ไม่เป็นไรครับ……เดี๋ยวพี่วินนั่งรอตรงนี้ละกันครับ ผมไปเตรียมอาหารก่อน”

น้องเบย์ว่าแล้วก็เดินไปที่ครัว

“เฮ้ย!!!!!!!!”

“ระวังครับ” ผมรีบเข้าไปพยุงตัวน้องเค้าไว้….สงสัยเพราะว่าพื้นมันลื่นแล้วน้องเค้าใส่ถุงเท้า….

….ตอนนี้น้องเบย์กำลังนอนทับตัวผมอยู่ ใบหูขาวๆของน้องเขามาวางอยู่บนริมฝีปากของผม…………ผมเลยจัดการจูบเบาๆที่ใบหูของน้องเค้า……….

“ขอโทษครับพี่วิน เจ็บไหมเนี่ย” น้องเบย์พยายามจะประคองตัวขึ้นแต่ผมฉุดน้องเค้าไว้ครับ

“เจ็บมากเลยอะครับ….เหมือนเนื้อที่ข้อเท้ามันไปสีกับพื้น” ผมแกล้งทำเป็นเจ็บ ที่จริงแล้วไม่ได้เป็นอะไรเลย….หึหึ ชั่วไหมล่ะครับ

น้องเบย์ทำหน้าตกใจเหมือนรู้สึกผิดมาก ผมเลยจัดการรวบตัวน้องเค้ามากอดซะเลย

“เฮ้ย!!.....พี่วินทำอะไรอะครับ” ตอนนี้น้องเค้ายิ่งตกใจเข้าไปใหญ่เลยครับ

“……...” ผมจ้องเข้าไปในตาของน้องเค้า

“น้องเบย์ครับ พี่ชอบน้องเบย์มานานแล้วนะครับ” หึหึ เอาให้ตั้งตัวไม่ทันเลยครับ

“ฮ๊ะ……..” น้องเบย์ขึ้นเสียงสูง

ผมไม่รออะไรอีกแล้วครับ ถือโอกาสเข้าไปประกบปากกับน้องเค้าเลย…………..ปากของน้องเค้าหวานมากๆ ผมพยายามที่จะซึมซับรสชาติอันหอมหวานแล้วไออุ่น
ให้เต็มที่…..

“อย่าครับพี่วิน” น้องเบย์คราง หน้าแดงก่ำ…..

ผมจัดการถอดเสื้อของน้องเค้าออกและเลียไปที่หน้าอกกับท้อง

“อะ อึกก…..พี่วิน” น้องเค้าทำหน้าหวาดเสียวมากครับ ผมเห็นแล้วยิ่งมีอารมณ์

“ครับ น้องเบย์” ผมถามน้องเค้าแล้วก็ก้มลงไปไซร้ซอกคอน้องเค้าต่อ

“….ผมว่าอย่าดีกว่าครับ……...”

แต่ผมไม่สนใจหรอกครับ…..จัดการปลดเข็มขัดน้องเค้าไปพลางๆ

“……….พี่วิน…..” น้องเบย์หน้าแดงก่ำ

“พี่วิน…..” น้องเบย์ทำหน้าเซ็กซี่มากๆ…..ผมนี่แทบจะระเบิดเลยครับ

“………พี่แอบชอบน้องเบย์มาตั้งแต่ตอนที่น้องเบย์มาเข้าชมรสบาสแล้วนะครับ” ผมกระซิบที่ข้างหูของน้องเขา

………..

…………………น้องเบย์ทำหน้าแบบไม่อยากจะเชื่อ

“จริงๆนะครับ…..” ผมว่าแล้วก็จัดการเลียแล้วก็ไล้ใบหูของน้องเค้า

“……..” น้องเบย์ไม่ได้พูดอะไร………ซึ่งนั่นทำให้ผมตัดสินใจลงมือทำอะไรต่อ…

……………………………

 “ผ…ผม ก็ชอบพี่วินมาตั้งนานแล้วเหมือนกันครับ….”

…………..ผมดีใจที่สุดเลยครับ….ผมมั่นใจว่าน้องเบย์คือคนที่ผมชอบจริงๆ….ในชีวิตผม ผมไม่เคยคลั่งไคล้ใครเท่ากับน้องเค้ามาก่อน

“รักนะครับ……..” ผมพูดพลางสำรวจส่วนต่างๆของร่างกายน้องเบย์

……….และแล้วผมก็จัดการร่วมรักกับน้องเบย์ต่อที่ตรงโซฟาในห้องนั่งเล่น…..

………….

……………………….

………มารู้สึกตัวอีกทีก็เมื่อมาถึงบ้านตอนตีห้า…เหนื่อยและก็มีความสุขที่สุดเลยครับ……

THE END OF WIN'S AND BAY'S STORY.........

===========================================================================
เรื่องของสองคนนี้จบแล้วค่ะ เป็นไง ง่ายดีไหม? ตอนนี้ก็กลับไปลุ้นคู่หลักต่อนะ...แต่นานๆก็จะมีบ้างที่วินเป็นคนเดินเรื่อง

[mackerel]

มอบแต้ม+ ที่ 92 นะคร้าบ-พี่เอม
****

เวอร์ชั่น 2 สมหวังกันละ
รอเวอร์ชั่น 1 ครึครึครึ

***********
ขอบคุณคร้าบผม

[foozeballz]

ขอบคุณค่ะ น้องแม๊ค

บอกไว้ก่อนว่าเวอร์ชั่น 1 กว่าจะสมหวังอีกนาน

เขียนถึงตอนที่ 60 กว่าๆแล้วยังโกรธกันอยู่เลย เฮ้อ

[Fujitaga]

เขียนตอบอย่างนี้ ผมก็เชียร์กันเหนื่อยซิครับพี่เอม
เลยโกรธกันนาน ซะขนาดนั้น ขอหวานบ้าง โกรธบ้าง
ก็ยังดีครับพี่ (ขอมากไปป่าวเนี่ย)

[nonesenze_]

วู้ววว เซอร์ไพรส์มากกับคู่วินกับเบย์ ไม่นึกว่าเบย์จะเป็นไปกับเค้าด้วยย 

ส่วนคู่แบงค์กะอาร์มก็งอน ๆ ง้อ ๆ ต่อไปเนี่ยแหละ เป็นพระเอก นายเอก จะมาแฮปปี้กันง่าย ๆ ได้ไง จริงมั้ย ๆ 

[foozeballz]

ถูกต้องค่ะคุณ nonesenze_

น้อง Fujitaga คะ ฉากหวานๆมีแน่นอนค่ะ

แต่อย่างที่บอกไว้ตั้งนานแล้วว่าเรื่องนี้มีเป็นร้อยตอน เพราะฉะนั้นตามเชียร์ไปเรื่อยๆนะคะ อย่าทิ้งกันก่อนล่ะ

[mist]

โห คู่น้องวินกะน้องเบย์ ชิงซีนกันเห็น ๆ ไอ้คู่หลักจีบกันมาตั้งนาน ยังไม่ไปไหนกันสักที คู่นี้มาสองตอนก็เสร็จกันไปถึงไหน ๆ แล้ว 

[Black Angel]

 

อุ้ย น้องวินด์ กับ น้องเบย์ อ๋อย

 

[woradach]

อิอิ น่ารักเจงๆคู่นี้ วินได้โอกาสพอดีเลย แต่กำหล่ะสิจะทำแผนมุกแตกหรือปล่าวหล่ะเนี่ย ถ้าเล่นควงน้องเบย์ไปบ้านอาร์มเข้า เอิ๊กๆ เอ เราจะวิเคราะห์ผิดไหมน้า น้องเอมยิ่งแต่งได้ซับซ้อน(เราโง่เอง) มากๆ 

สู้ๆครับป๋ม มารอตอนถัดไปอย่างใจจดใจจ่อ พรุ่งนี้ต้องไปทำงานแล้ว แงๆๆๆ วันหยุดรัฐบาล แต่ฉานอยู่เอกชน ซิกๆๆๆ 

[imageriz]

  พี่วิน กับ น้องเบย์  ไปแล้ว เมื่อไร
จะถึงคู่ อาร์ม กับ แบงค์บ้างอ่ะ 

[foozeballz]

พี่ปิง

เอมว่าทำงานยังดีกว่าสอบนะคะ ฮือๆ แต่ไม่เป็นไร ตอนนี้มีเวลาว่างอ่านหนังสือสองอาทิตย์ก่อนสอบ....กะจะอ่านตอนสามวันสุดท้าย  ขยันไหมล่ะคะ?


พี่อิม

อาร์มกับแบงค์ก็เคยแล้วนะคะ อิอิ

[Vesi]

มาบอกแบบนี้ คู่หลักก็ลุ้นกันเหนื่อยสิเนี่ย

คู่เขา สอง ตอน ก็สมหวังกันละ เฮ้ออออออออออออออ

ปล. อายจัง พลาดเชียร์น้องวินไปซะได้ 

[melon_jung]

และแล้ววินกะน้องเบย์ก็......

ตอนนี้เราก็มาลุ้นคู่หลัก...ที่ออกแนวจะดีกันยากต่อไป
น้องเอม..ระหว่างอาร์มงอนให้แบงค์ง้อเนี่ย....ขอความหวานแทรกเป็นระยะนะจ๊ะ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
เอมใจร้ายมากๆ เขียนถึงตอนที่60กว่าๆแล้วยังทะเลาะกันไม่เลิกเหอะๆ
แล้วจะรออ่านต่อนะคราบ ว่าแต่ไมเรื่องของ เวอร์นี้จบง่ายจัง

[patz]

จะว่าวินแผนสูงอยู่คนเดียวก็ใช่ที่ น้องเบย์นี่ก็ร้ายใช่ย่อยเหมือนกันนะครับเนี่ย ทำเป็นเนียนชวนไปกินข้าวที่บ้าน แล้วไงล่ะ ได้กินกันไหมล่ะ ข้าวน่ะ


 

[foozeballz]

ป่านนี้ยังนอนกันอยู่รึเปล่าน้า?

ตอบเม้นท์

patz - ใช่ เบย์ใช่ย่อยที่ไหนล่ะ อิอิ ได้กินอย่างอื่นแทน

newykung - เค้าไม่ใจร้ายเท่าตัวเองหรอกค่ะ เว้นช่องว่างทียังกะจะให้รถบรรทุกวิ่งผ่าน เรื่องอะไรน้า?........ กว่า.......กว่าวันนี้...อะไรเนี่ยแหละ

melon_jung - หวานๆมีแน่นอนค่ะ

Vesi - ลุ้นไปเรื่อยๆนะคะ อยู่เป็นเพื่อนกันไปก่อน

 

[White..BroccO]

เมื่อวานแอบหนีเที่ยวมา  เอาบุญมาฝากทุกๆคน 

กลับมา

อ้าวเฮ้ย ไหงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะเนี๊ยะ กิ๊ชชชชช

เบย์สุดที่รักของชั้น 

วินงาบไปกินอย่างหน้าตาเฉย เอาแล้วเว้ยเห้ย

งานนี้แบงค์ลดคู่แข่งไป หนึ่ง คน

เค้ารอพระเอกถ่อยอยู่น่ะ 

[astral]

ถ้าคู่อาร์มกับแบงค์เข้าใจกันง่ายแบบนี้ก็ดีนะสิ =='

[foozeballz]

มันไม่มีอะไรที่จบง่ายๆหรอกค่ะ 

ขอบคุณสำหรับบุญนะคะ อนุโมธนาสาธุด้วย


มาบอกว่าตอนต่อไปเศร้าหน่อยนะคะ......แต่คงมีฉากที่ทุกคนรอคอย เดี๋ยวจะลงให้เร็วๆนี้

[foozeballz]

บทที่ 46 – เหตุผลและอารมณ์

“เย็นนี้ถึงบ้านมืดแน่ๆเลยว่ะ” ผมบ่นกระปอดกระแปดใส่เจนี่เพราะว่านี่มันก็ใกล้เลิกงานแล้ว…แต่ฝนยังตกหนักอยู่

“แหม…แกก็ไม่ต้องรีบกลับบ้านสิ ไปเดินเล่นที่หสยามกับชั้นไหมล่ะ วันนี้ไอซ์เค้าจะมาด้วย” ไอซ์เป็นแฟนเจนี่ครับ

“เหรอ…..ไม่เอาอะ เราไม่อยากเป็นก้างขวางคอแฟนกัน”

“อู๊ย…ไม่เป็นหรอก…..ไอซ์เค้าง่ายๆชิลๆอยู่แล้ว”

“ไม่เอาอะ แกไปเหอะ…..”

“เออๆ ตามใจแกละกัน……….” เจนี่พูดจบก็หันไปทำงานต่อส่วนผมก็เตรียมที่จะเก็บข้าวของ

……...”You have 1 new email message in your inbox”

“ใครส่งมาน้า” ผมบ่นพึมพำกับตัวเอง…จะปิดคอมอยู่แล้วเชียว

“From: Narin (Bank)

To: Chinatip (Arm)

Subject: Read this carefully

 เลิกงานแล้วรอด้วย ผมมีธุระเรื่องงานต้องคุยกับคุณ ถ้าเบี้ยวผมฟ้องคุณดาแน่ๆ

นรินทร์”

โหย มันกล้าเล่นขู่ผมขนาดนี้ผมก็ต้องยอมล่ะครับ ไม่อยากไปหางานใหม่………………….

……………

……….

ตอนนี้ที่ออฟฟิศคนกลับไปหมดแล้ว เหลือแต่ผมที่ต้องมานั่งรอไอ้บ้านั่นคนเดียว…….

……………

“รอนานไหมครับ สุดหล่อ”

“มีอะไรก็ว่ามา” ผมไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด……

“แหม ใจเย็นๆสิครับ จะรีบร้อนไปไหน”

“ผมก็มีธุระอื่นๆของผมต้องทำนะครับ…….จะมาอยู่เทคแคร์คุณคนเดียวมันก็คงไม่ได้”

“ผมสัญญาว่าแปปเดียวครับ….มีเรื่องอยากจะคุยกับคุณหน่อย….”

“’งั้นก็ว่ามาครับ….เอ่อ…….ไม่ทราบว่าจะรับน้ำอะไรดีครับ” เจ๊ดาบอกผมกับเจนี่ให้ถามลูกค้าทุกคนก่อนที่จะเริ่มคุยงาน

“น้ำตรงนั้นของคุณอาร์มได้ไหมครับ” มันพูดแล้วก็ยื่นปากมาที่กางเกงของผม

“อย่ามาทะลึ่ง….จะเอาอะไรไหม” ผมถามมันอีกรอบ…..ตอนนี้ผมใกล้จะหมดความอดทนเต็มทีแล้ว

“เอาเป็นชานมเย็นละกันครับ…….”

“ได้ครับ…..กรุณารอสักครู่” ผมพูดเสร็จก็เดินออกมาจากห้องทำงานแบบอดที่จะอารมณ์เสียไม่ได้……..


…….คิดแล้วก็แกล้งมันดีกว่าครับ…….หึหึ….สงสัยต้องเอาผงชูรสใส่เข้าไปแทนน้ำตาลซะแล้ว กินแล้วจะได้ผมร่วงให้หมดหัวไปเลย……..

ผมจัดการใส่ส่วนผสมพิเศษแล้วก็เดินกลับมาที่ห้องทำงาน….เอาคืนแค่นี้ผมว่ามันยังน้อยไปด้วยซ้ำ….ตอนนี้ไอ้แบงค์มันกำลังยื่นอ่านอะไรสักอย่างอยู่บนโต๊ะหลังโต๊ะทำงานของผม….ไม่มีมารยาทเอาซะเลย มาอ่านงานชาวบ้านเขา…

“นี่คุณ…….อ่านอะไรของคุณอะ” ผมตะโกนว่ามัน

“”เฮ้ย”” เราสองคนตะโกนพร้อมกัน…ก็ไอ้แบงค์มันดันหันมาชนแก้วชานมเย็นในมือผมพอดีทำให้ผมเสียการทรงตัวล้มลงไปนอนทับบนตัวมัน ชานมในแก้มผมหก
เลอะเทอะเต็มเสื้อผมกับมัน

………………

“แหม กลิ่นตัวคุณอาร์มเคล้ากับชาเย็นนี่หอมหวนดีนะครับ”

“ปล่อยผมเดี๋ยวนี้….ปล่อย” ผมสั่งมันเพราะตอนนี้มันรัดผมไว้แน่น

“จะรีบไปไหนล่ะครับ กอดกันอย่างงี้ก็สบายดีออก………แค่ชาเย็นหกแต่อย่าเย็นชากับผมสิครับ”

…โอย จะบ้าตายกับคำหยอดควายๆของมัน………ผมเกือบอดขำไม่ได้เพราะมันทำให้ผมนึกถึงวันเวลาก่อนๆ

………แบงค์จ้องเข้ามาในตาของผม ใบหน้าของเราสองคนอยู่ห่างกันไม่เกินครึ่งนิ้ว…..สามารถสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของมัน…….

........ผมและคิ้วสีดำเค้มตัดกับผิวสีขาวเนียนของมัน………….

น้ำตาของผมแทบจะไหลออกมาเพราะไออุ่นจากแบงค์คือสิ่งที่ผมโหยหามาตลอดระยะเวลาสี่เดือนนี้………..ทุกอย่างในความทรงจำของผมมัน
ยังเหมือนเดิม……..ไม่มีอะไรสักอย่างบนใบหน้าอันหล่อเหลาของมันที่เปลี่ยนไป………..

แบงค์ค่อยๆเลื่อนใบหน้าของมันเข้ามาใกล้ผมจนจมูกของเราสองคนชนกันในที่สุด….

“คิดถึงนะ รู้ไหม……….” มันพูดแล้วยิ้มบางๆให้ผม……

……ผมไม่ได้พูดอะไรกลับ……..เพราะผมอยากจะซึมซับความรู้สึกอย่างนี้ไปอีกนานแสนนาน……มันอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะได้รู้สึกดีๆอย่างงี้อีก……….ผมมั่น
ใจว่าคงรักใครไม่ได้เท่ามันอีกแล้ว………………อยากรู้เพียงแต่ว่ามันจะรักผมบ้างไหม……

แบงค์เลื่อนมือเข้ามาในเสื้อของผมในขณะที่ใช้ปากของมันปลดกระดุมเสื้อผมอย่างเชี่ยวชาญพร้อมพรมจูบไปทั่วร่างกาย…………..ผมไม่ได้ขัดขืนอะไร……..
เพราะผมรู้ตัวดีว่านี่คือสิ่งที่ผมรอคอยมานาน…..ถึงแม้ผมจะต้องเจ็บปวดอีก……แต่ผมก็จะยอมทนรับมันต่อไป……

“แบงค์รักอาร์มนะ….”

“….อืมม…...” ผมตอบส่งๆไป

…………………………………….

………………

……….

“…อ….อึก…...” ผมรู้สึกจุกแล้วก็แน่นไปหมดเมื่อแบงค์มันสอดใส่เข้ามาในตัวผม

“แบงค์จะทำเบาๆนะครับ” มันพูดแล้วก็เริ่มไซร้ไปที่คอกับใบหูของผม

“…………”

………………………ผมสัมผัสได้ถึงหยาดเหงื่อและกลิ่นกายของมัน……มันทำให้ผมแทบจะคลั่ง……

…………………….

จากช้าๆก็กลายเป็นเร็วขึ้นและแรงขึ้น….มันเร่าร้อนจนผมทนรับความรู้สึกแบบนี้ต่อไปไม่ไหว

“แบงค์ อย่าหยุดนะ…….” ผมขอร้องวิงวอนมัน….

“ครับ……...”

“แรงๆอีก….” ผมสั่งมัน………ดีเหมือนกัน…จะได้เจ็บให้มันเจียนตายไปเลย……….

“แรงๆอีก….อย่าหยุดนะ…”

……..เสียงครางของเราดันสนั่นหวั่นไหวไปทั่วทั้งห้อง………..บนกำแพงเผยให้เห็นเงาของเราสองคนที่กำลังร่วมรักกันอยู่………..ไม่ใช่สิ….คงมีแต่ผมคนเดียวที่
รู้สึกถึงความรัก…..ส่วนแบงค์…มันอาจจะทำเพียงเพราะความใคร่….

“แบงค์รักอาร์มนะครับ” มันเป็นคำพูดที่ทำให้ผมรู้สึกดี……แต่ผมคงเก็บมันไว้ได้ไม่นาน……เพราะภายในเวลาอันใกล้นี้ ทุกอย่างมันก็จะจางหายไปอีก….

 มันขบริมฝีบากผมเบาๆแล้วค่อยๆไล่ริมฝีปากสีชมพูอ่อนๆของมันไปตามร่างกายของผม…….ลงไปจนถึงจุดสำคัญ…มันครอบปากของลงไปตรงจุดนั้นแล้วค่อยๆ
เลื่อนขึ้นเลื่อนลงช้าๆ……….

………………..ทุกอย่างในห้องมันมืดมนไปหมด……..ผมหลับตาลงแล้วปล่อยให้แบงค์เป็นคนกำหนดทุกอย่าง…ให้มันตักตวงความสุขจากผมให้เต็มที่………..

…………….

…ถ้าผมใช้อารมณ์เป็นเครื่องมือตัดสินใจ……ผมบอกได้เต็มปากเลยว่าผมรักคนที่กำลังนอนกอดผมอยู่……..รัก…..รักมันมาก….

……..แต่ผมเป็นคน…..และผมก็มีเหตุผล……เหตุผลมันบอกว่า……

…………………สำหรับมัน……ผมคงไม่มีค่าเลยแม้แต่นิดเดียว………..


tbc

======================================================================

จะไม่เข้ามาอัพอีกสามสี่วันเพราะว่ามีกิจกรรมของทางมหาลัยค่ะ

ขอบคุณค่ะ

เอม

[mackerel]

มอบแต้ม+ ที่ 93 คร้าบ
***********
อาร์มคงตัดสินใจอะไรบางอย่างแล้วนะคร้าบ
ประมาณว่า-เก็บไว้เป็นความทรงจำ ...

*****
ขอบคุณคร้าบบบ