หัวข้อ: เรียนวุ่น ธุรกิจรัก บทที่ 60 (10/11/09) อวสาน --- มีตอนพิเศษมาต่อให้

[patz]

ไม่อยากให้อาร์มคิดอะไรไปเองเลยอะ ยิ่งการตีค่าตัวเองว่าไม่มีค่าอะไรแบบนี้ อย่าแม้แต่จะคิดเลยนะ 

[woradach]

น่าสงสารอาร์มจัง อารมณ์มันเศร้ามากมาย เฮ้อ 

สงสัยจะจากกันซะแล้วถ้าแบงค์ไม่แสดง หรือทำอะไรเพื่อทำให้อาร์มเขข้าใจว่าที่ผ่านมาเป็นความผิดของแบงค์อย่างรุนแรง

เพราะสิ่งที่แบงค์กระทำอยู่นี้ มันแย่มาก แค่เหมือนอาร์มเป็นที่ระบายจริงๆนั่นแหละ คนรักกันเค้าไม่ทำกันแบบนี้หรอก(หรอ) อิอิ

แอบอินครับ น้องเอม 

เต็มที่ครับน้องเอม เอาให้สนุก และสบายใจครับ เป้นการพักผ่อนจากสอบมหาโหด อิอิ   

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
อ่านแล้วเศร้าจัง อาร์มคิดมากด้วยอะอยากอ่านต่อตอนที่60เลยอะไม่ไหวแล้ว

newykung - เค้าไม่ใจร้ายเท่าตัวเองหรอกค่ะ เว้นช่องว่างทียังกะจะให้รถบรรทุกวิ่งผ่าน เรื่องอะไรน้า?........ กว่า.......กว่าวันนี้...อะไรเนี่ยแหละ

แหมน้องเอม พี่แก้แล้วนะลองไปดูไม่มีเว้นบรรทัดแล้วจริงๆ ชิส์

[mist]

โถ ๆๆๆๆ น้องอาร์ม ทำไมคิดอะไรในแง่ร้ายอย่างนั้นล่ะคะ 

[B_O_M]

จะเป็นแค่ที่ระบายหรอ ไม่นะTT
 

[nonesenze_]

น่าเสียดายนะถ้าจะเกิดอะไรแย่ ๆ ขึ้นมา เพียงเพราะไม่คุยกันให้รู้เรื่องอ่ะ 

แต่ในความเป็นจริงแล้ว คนเราก็ไม่สามารถทำทุกอย่างอย่างถูกต้องอยู่แล้วมั้ง ก็ต้องมีตัดสินใจผิดกันบ้างแหละ (ไม่งั้นเรื่องก็จบเร็วอ่ะสิ อิอิ)

เชียร์คุณเอมให้มาต่อเรื่องไว ๆ ช่วงเศร้า ๆ จะได้ผ่านไปซะที 

[White..BroccO]

พี่เอม สาม สี วันเลยหรอ  ม่ายเอาาาาาาาา

เค้ากำลังลุ้นอยู่น่ะ 

แบงค์พูดไม่เคลียร์ 
ชิชะ

[imageriz]

น่าสงสารอาร์ม  แต่ก็น่าเห็นใจนะ เพราะยังไม่ได้ยินเหตุผลของแบงค์เลยว่าทำไมถึงหายไป
และไม่ติดต่อมา 

[Fujitaga]

อ่านแล้วรู้สึกเศร้ายังไงไม่รู้อะครับ พี่เอม
เหมือนกับว่า เป็นการทำเพื่อใครครั้งสุดท้าย
แล้วจะไม่มีครั้งต่อไปอะไรประมาณนั้นอะ

แบงค์พูดอะไรออกมาบ้างได้ไหม
ว่าทำไมถึงหายไป โดยไม่ส่งข่าวมาเลยอะ
 

[melon_jung]

ดูเหมือนคำว่ารักของแบงค์จะสื่อไปไม่ถึงอาร์มหล่ะนะ
อาร์มถึงยังรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าอ่ะ 

[foozeballz]

ขออนุญาติดองนิยายก่อนนะคะ ไม่รู้จะมาต่อได้เมื่อไหร่ ข้อสอบเยอะค่ะ ขออภัยนะคะ

[imageriz]

ไม่เป็นไรน้องเอม  พี่รอได้นะ

ตั้งใจสอบนะ  เป็นกำลังใจให้น้องเอมนะ 

[Black Angel]

 

[foozeballz]

บทที่ 3 – สืบสวน
“โอ๊ย อกอีแป้นแต๊ก!!!” ไอ้มุกร้องโวยวายยังกะมีใครเอามีดมาแทงมัน
….ตอนนี้น้องเบย์นั่งหน้าแดงอยู่ข้างๆผม
“เป็นเชี่ยไรของมึง ไอ้มุก”
“เซ็งน่ะสิ ผู้ชายจะหมดโลกอยู่ละ……..”
……หน้าของน้องเบย์ตอนนี้แดงขึ้นเรื่อยๆ….
“เบย์นะเบย์…….ไม่นึกเล๊ยย….”
“……ขอโทษนะพี่….”
“เฮ้ยๆๆ ไม่ต้องขอโทษอะไรหรอก….ชั้นแซวไปงั้นแหละ…….แต่ก็นะ…เสียดายแทนสาวๆ”
น้องเบย์ยิ้มแห้งๆแล้วก็หันไปนั่งปั่นงานต่อ………………..ใช่ครับ ตอนนี้เราสามคนกำลังนั่งอยู่ที่คณะถาปัตย์
“เออ…..ไหนๆแกก็ได้น้องเบย์มาแล้ว…..แกวานให้น้องเค้าช่วยหน่อยดิ...” ไอ้มุกหันมากระซิบกับผม
“ช่วยไรฟะ”
“ก็ช่วยสืบเรื่องพี่อาร์มกับพี่แบงค์นะสิวะ…ทำเป็นโง่ไปได้”
“อ้าว ไอ้เวรนี่ ด่ากู เดี๋ยวไม่ช่วยซะเลยดีมะ” ผมข่มมัน
“โถๆๆ พ่อทูนหัว จะเอาอะไรดีค้า…มุกบริการเต็มที่เลยค่า…” มันอ้อนผม….
“เออๆ เดี๋ยวถามมันให้….”
……….
“เบย์….มีเรื่องจะคุยด้วย…มานี่หน่อย….” ผมกวักมือเรียกเบย์ออกมา…
“มีอะไรหรอ….”
“อยากหอมอะ….” ผมว่าแล้วก็ดึงเบย์เข้ามาหอมที่แก้มสักฟอด…..
“โหย….พอเลย ถ้ามีคนมาเห็นจะทำยังไง” เบย์พูดแล้วก็เอามือปัดที่แก้ม
“….เข้าเรื่องนะ….คือไอ้มุกอะ…..มันสงสัยว่าพี่อาร์มกับพี่แบงค์เค้าเป็นอะไรกัน….”
“……………”
“…...?...” ผมยักคิ้วถามเบย์
“…………..” ตาของมันตอนนี้โตขึ้นเรื่อยๆ
“เป็นไร?”
“……………..อึ้งไง”
“อึ้งทำไมเล่า…ทีเราสองคนยังเป็นกันได้เลย..”
“โหย…หน้าด้านอะ…………….แต่..แต่ทำไมพี่มุกเค้าถึงคิดอย่างงั้นอะ”
“ก็ไม่รู้อะ….แต่วานให้เบย์ช่วยได้ปะล่ะ”
“ได้” เบย์พยักหน้าอ้อมแอ้ม…
“ให้มันได้อย่างงี้สิ แฟนใครน่ารักจัง…………………..อุ๊ยๆ หน้าแดงอีกแล้ว”
เบย์ต่อยเข้าที่ต้นแขนผมทีนึงแล้วก็เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะ……………………………
เราสามคนใช้เวลาที่เหลือวางแผนกันจนถึงเวลาเย็นแล้วจึงแยกย้ายกันกลับบ้าน……เบย์ไปค้างกับผมเพราะผมอยู่คนเดียว……………….
………………………………..
………..
……….
“…………รักนะครับ…” เบย์ตอนนี้เหงื่อท่วมตัว หน้าแดงไปหมด….
“อื้ม…..”
…..หลบสายตา….มือจิกเตียงไว้แน่น…………
ไม่ช้าเราสองคนก็ลงไปนอนหอบแฮ่กๆข้างๆกัน………..
“วินคิดว่าพี่เค้าสองคนจะมีอะไรกันจริงๆหรอ”
“ไม่รู้สิ………แต่ก็ไม่แน่หรอก…”
“อื้ม….”
“หิวมั้ย….?”
“หิวดิ……วินเล่นซะเบย์เหนื่อยเลยเนี่ย…..”
“ขอโทษนะคร้าบที่รัก…วันหลังจะเบาๆมือ”
“ก็พูดงี้ตลอดอะ……….มีแต่แรงขึ้นๆ” เบย์ว่าแล้วก็หันไปนอนกอดหมอน
“……….” ผมไล่จมูกของผมไปตามแผ่นหลังของเบย์…….กลิ่นเหงื่ออ่อนๆกับกลิ่นสบู่ชวนให้ผมเคลิ้มอยู่ไม่น้อย…..
“……..อื๊อ..จะนอน อย่ามากวนดิ…เดี๋ยวสามทุ่มค่อยไปละกัน”
“คร้าบที่รัก….” ผมว่าแล้วก็หันไปตั้งนาฬิกาปลุกตอนสามทุ่มเพื่อที่จะได้ออกไปหาอะไรกินกัน….ตอนนี้เหนื่อยมาก…..ขอนอนเอาแรงก่อน……
………….
…………………………….
ออกจากบ้านมาไม่นาน เราสองคนก็มาถึงร้านอาหารแห่งหนึ่งย่านบางเขน…บรรยากาศไทยๆบวกกับอาหารรสจัดจ้านทำให้ผมกับเบย์สั่งอาหารมากินกันเยอะแยะ…..ไอ้ตัวดีตักอาหารเข้าปากตุ้ยโดยไม่ได้สนใจอะไรรอบข้างเลย สงสัยคงจะหมดแรงจากกิจกรรมตะกี้ไปเยอะจริง…….
………
“เฮ้ย……” เบย์ตะโกนเสียงดัง..
“เบาๆ มีอะไรหรอ”
“ก็นั่นพี่อาร์มกับพี่แบงค์อะ…..”

tbc


================================================================

รู้สึกผิด เลยลงให้ก่อนตอนนึง สอบเสร็จแล้วเจอกันค่ะ

[Black Angel]

 

รักคนโพส และ คนแต่ง จังเลย

ไม่เสียแรงรอนะเนี่ย

 

[mist]

ความลับจะเปิดเผยไหมน้อ

[woradach]

สู้ๆ ตั้งใจสอบนะคร๊าบ อย่าลืมนอนเอาแรงหล่ะคับ เดี๋ยวไม่มีแรงไปสอบน้า และดูแลสุขภาพด้วยจ้า 
อากาศทางนู้เป็นอย่างไรบ้างครับน้องเอม 
ช่วงนี้กรุงเทพร้อนมากๆๆๆๆๆ ขนาดนั่งในห้องแอร์ยังไม่ค่อยเย็นเลย 

[mackerel]

เต็มที่กับเรื่องสอบนะคร้าบพี่เอม
มอบแต้ม+ ที่ 94 เป็นกำลังใจคร้าบ
ขอบคุณคร้าบ 

[nonesenze_]

ต่อให้หน่อยนึงก็ ... ชื่นใจจจจ

ลุยหน้าที่หลักให้เต็มที่นะครับ สู้ ๆๆๆ 

[foozeballz]

รู้สึกผิดมากเลยนะเนี่ย

คือแบบว่ายังไงดีอะ..........เอาเป็นว่าจะหาเวลามาลงให้ละกัน...แต่ข้อสอบมันเยอะจริงๆแหละอาทิตย์นี้...เดี๋ยวตอนบ่ายสามมีสอบ discrete maths แต่เอมก็พร้อมแล้ว อิอิ

ขอบคุณพี่อิม พี่ปิง น้องแม๊ค พี่ mist แล้วก็คุณ nonesenze_ มากๆนะคะที่ยังรักกัน ยังมาให้กำลังใจกันอยู่

อาทิตย์หน้าสอบอีกสี่ papers ก็เสร็จแล้วค่ะ

เดี๋ยวลงให้อีกตอนละกัน

[foozeballz]

บทที่ 47 – รักจริงๆนะ

ผมว่ามันยากนะครับ กับการที่จะทำให้ใครสักคนหันมาเชื่อใจเราว่าเรายังรักเค้า ยังห่วงเค้า……..บางทีการกระทำหลายๆอย่างของผมเองมันอาจจะสื่อไปไม่ถึงอาร์มว่าผมยังรู้สึกอย่างนั้นแต่เบื้องลึกของหัวใจผม….ผมรักอาร์มมากจริงๆ รักเกินกว่าที่จะปล่อยให้เค้าหลุดมือไปได้อีก….
อาร์มนอนหอบอยู่ข้างใต้ตัวผม…..ร่างกายของเราสองคนแนบชิดกัน…….ผมคิดถึงและกลิ่นและรสชาติอันหอมหวนนี้จนแทบจะขาดใจตายตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา…….อยากจะบอกรักอาร์มเป็นพันๆหมื่นๆครั้ง แต่ผมรู้ว่ามันก็คงไร้ความหมายหากผมพูดไป………
เอาเหอะ…..ถึงแม้ว่ามันอาจจะไร้ความหมาย…..ผมก็อยากจะพูดคำคำนั้นอีกรอบ………….
“แบงค์รักอาร์มนะ…...” ผมพูดพร้อมกับลูบไล้ไปตามเรือนร่างเปลือยเปล่าของอาร์ม………………
“อาร์มก็รักแบงค์นะ…………แบงค์ไม่สงสารอาร์มบ้างหรอ….ทิ้งกันไปตั้งสี่เดือน” แววตาของอาร์มแฝงไปด้วยความเศร้า….มันทำให้ใจผมปวดร้าวไปทั้งใจ ระบมไปหมด……….ผมมันเห็นแก่ตัวจริงๆที่ทำอะไรเลวๆกับคนที่ผมรักที่สุด……………
ผมกลั้นอารมณ์ของตัวเองอีกต่อไปไม่ไหว……..น้ำตาของผมค่อยๆรินไหลออกมาแล้วหยดลงสู่ผิวนุ่มๆของอาร์ม…..
“แบงค์ไม่ต้องร้องไห้หรอก…………….คนที่ควรจะร้องไห้ มันน่าจะเป็นอาร์มมากกว่า”
………พอได้ยินคำนี้…ผมถึงกับหายใจไม่ออก ข้างในมันจุกไปหมด
“ขอโทษนะอาร์ม แบงค์ขอโทษ แบงค์ไม่เคยมีความคิดที่จะทำให้อาร์มต้องเสียใจเลย….”
“เอาเหอะ….มันผ่านไปแล้ว……..
“เรากลับมาเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหมอาร์ม…..”
“หึ มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ……………………….” อาร์มพูดแล้วก็แสยะยิ้มใส่ผม…..ใบหน้ามองไปทางอื่น
“…….”
“อาร์มจะรอจนกว่าแบงค์จะหาคำแก้ตัวดีๆมาให้อาร์มได้นะ…..แล้วถ้ามีครั้งต่อไปละก็……….แบงค์จะไม่ได้เจอกับอาร์มอีก…..”
“ครับ ที่รัก…”
“อย่ามาเรียกว่าที่รัก ตอนนี้เราเป็นเพื่อนกันไปก่อน………..เวลาจะบอกอะไรทุกอย่างเอง….”
“ครับ….” อย่างน้อยก็ยังดีที่อาร์มให้โอกาสผม…..ผมสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำให้อาร์มเสียใจอีก….
…………………….
………….
…………………
‘หวาน ซู ถ้าตอนนี้พวกแกอยู่ข้างๆเราสองคน หลายๆอย่างมันอาจจะดีขึ้นกว่านี้ พวกแกอาจจะทำให้อาร์มกับเราเข้าใจอะไรหลายๆอย่างได้เร็วขึ้น……คิดถึงพวกแกจังเลยว่ะ………….เมื่อไหร่พวกเราสี่คนจะได้เจอกันพร้อมหน้าพร้อมตาอีกนะ………….’
……………….ผมพูดในใจแล้วก็นั่งก้มหน้าอยู่กับที่…..สมองของผมตอนนี้มันตื้อไปหมด….มันเต็มไปด้วยความดีใจ เสียใจ รู้สึกผิด…อะไรๆมันก็เกิดขึ้นได้…….
….ที่สำคัญ ผมไม่รู้ว่าอาร์มคิดอะไรอยู่……สิ่งที่ผมเห็นมันอาจจะเป็นเพียงแค่ภาพลวงตา…………….
“ไอ้แบงค์บ้า………..รีบๆใส่เสื้อเหอะ อาร์มหิวแล้วก็หนาวจะแย่อยู่ละ……...”
“อื้มๆๆ……..เดี๋ยวแบงค์พาไปเลี้ยงนมเย็น”
“ทะลึ่ง…รีบๆเลย”
ผมกับอาร์มทำความสะอาดร่างกายแล้วก็จัดการใส่เสื้อผ้าเพื่อที่จะได้รีบออกไปจากบริษัท……
…..
“อาร์มจอดรถไว้ตรงนี้แหละ…..เดี๋ยวแบงค์ขับไปส่งเอง….แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าจะไปรับถึงบ้าน…...” ผมอ้อนแล้วก็แกล้งเดินชนมัน
“ดีมาก…ปะๆ วันนี้อยากกินอาหารไทย….”
“ได้เลย แบงค์รู้จักร้านอร่อยๆอยู่ร้านนึง บรรยากาศก็ดี…เดี๋ยวจะพาไป”
“เออ….อย่าให้อาร์มผิดหวังละกัน….”
“คร้าบ…...”
รถของผมโลดแล่นไปบนถนนยามค่ำคืน เสียงและแสงไฟจากตึกราบ้านช่องทำให้ผมนึกถึงวันเก่าๆ……
…….วันที่อาร์มนั่งพิงไหล่ผมอยู่บนม้านั่ง…..
…………วันที่อาร์มป้อนขนมปังทาชีสแสนอร่อย….
……วันที่เราสองคนพาซูกับหวานหว่านไปกินข้าวต้มมื้อดึก….
………….วันที่เราสองคนบอกรักกันซ้ำๆในสตูดิโอ………..
วันเหล่านั้นมันเป็นวันแห่งความสุขที่จะตราตรึงอยู่ในความทรงจำของผมตลอดไป
“ถึงแล้ว…..” ผมเรียกอาร์ม
“……..”
“ถึงแล้วๆ…..” พอผมหันไปดูเท่านั้นแหละ ก็ถึงรู้ว่ามันหลับปุ๋ยไปแล้ว สงสารมันเหมือนกันนะครับ ท่าทางจะเหนื่อยแล้วก็ล้ามาก….เฮ้อ…
“อืมมมม…….ปะ” มันว่าแล้วก็โดดลงจากรถแล้วก็เดินนำผมเข้าไปในร้านอาหาร…………….
“สั่งเต็มที่เลยนะ แบงค์เลี้ยงเอง”
“แน่นอน……...”
“น้องๆ…มานี่หน่อย….” มันเรียกเด็กเสริ์ฟมาจดเมนูอาหาร…
“เอา……..กระเพราะหมูกรอบ ต้มยำกุ้งนำข้น ราดหน้าเส้นใหญ่ ปลาเก๋าราดพริก กุ้งอบวุ้นเส้น ปูผัดผงกะ….”
“เดี๋ยวๆๆๆๆ อาร์มกินหมดเหรอ……” ตอนนี้เด็กเสิร์ฟทำหน้าตกใจมากๆ
“เดี๋ยวก็รู้……..” มันว่าแล้วก็ยิ้ม
“เอาแค่นี้ก่อนละกัน…..เดี๋ยวไม่อิ่มแล้วค่อยสั่งต่อ….แบงค์อยากกินอะไรก็สั่งเต็มที่เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ…เพราะแบงค์เป็นคนจ่าย…” มันพูดแล้วก็ยิ้มให้ผม…….เหอะๆ ให้มันได้อย่างงี้สิ
…….แต่ผมว่าก็ยังดีที่อาร์มดูอารมณ์ดีขึ้น ทำให้ผมมีชีวิตชีวาขึ้นเยอะเลย…….
ตอนนี้ในร้านมีคนไม่เยอะมากเท่าไหร่ แต่ก็พอมีคนทำให้บรรยากาศครึกครื้นในค่ำคืนนี้……แต่ผมรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้ เหมือนกับว่ามีอะไรบางอย่างมิชอบมาพากล………
“อร่อยไหม”
“อื้ม อร่อยมากๆเลยอะ…….”
“เอาอะไรเพิ่มอีกไหมล่ะ” ผมกัดฟันถาม…..ได้โปรดตอบว่า ‘ไม่’ เถอะ
“อื้ม……….ไม่เอาแล้ว…..เกรงใจ” โหย..เล่นเอาผมตกใจหมด……..แต่นะ เพิ่งจะมาเกรงใจกันตอนนี้…..
“งั้นอาร์มนั่งกินไปตามสบายเลย…….แบงค์อิ่มแล้ว…...”
“อื้มๆ…….” มันว่าแล้วก็ตักอาหารใส่ปากต่อ…….
“ไปเข้าห้องน้ำแปปนะ…..”
“ไปไหนก็ไปเหอะ….จ่ายเงินให้ก็พอละ” หึหึ ตั้งแต่ผมไม่ได้เจอมันมาสามเดือน มันไปอดอยากจากที่ไหนมาปะเนี่ย…
……………………
………….
……………………….ห้องน้ำที่นี่เป็นห้องน้ำแบบห้องเดี่ยวๆ มีแค่โถฉี่กับห้องส้วมอย่างละอัน……….ดีไซน์สวยใช้ได้เลยหละ…….
…….
…………………………..
“น้อง…..ทำไมฉี่นานจังอะ เร็วๆหน่อย” ผมเร่งเด็กผู้ชายคนนึงที่กำลังยืนฉี่อยู่เพราะตอนนี้ที่อื่นๆมันเต็มหมด
“ครับๆ………….” มันสะบัดเสร็จแล้วก็เดินออกไปโดยที่ไม่ได้ล้างมือ…..โสโครกชิบหาย….
…………………………
……..ผมทำธุระเสร็จก็เดินกลับไปหาอาร์มที่โต๊ะ………แต่ก็ยังไม่วายรู้สึกแปลกๆเหมือนมีอะไรบางอย่างมาจับจ้องผมอยู่…………..
“อาร์ม….รู้สึกแปลกๆไหม”
“อื้ม…….รู้สึกสิ….”
“รู้สึกยังไงหรอ”
“ก็รู้สึกเหมือนกับแบงค์เป็นคนแปลกหน้าไง”
“โหย…อย่าเพิ่งมาประชดกันตอนนี้สิ……ถามจริง รู้สึกแปลกๆไหม”
“ไม่อะ…นี่มันร้านอาหารนะ ไม่ใช่บ้านผีสิง ทำไมต้องรู้สึกแปลกๆด้วย”
“เออๆ แบงค์คิดมากไปเองแหละ…..อาร์มกินข้าวต่อเหอะ…….”
…………….
……………………….ภายในเวลาไม่นานนัก อาหารบนโต๊ะก็ถูกกำจัดจนหมด….ผมเรียกเด็กเสิร์ฟมาเก็บตังค์แล้วก็ขับรถไปส่งอาร์มถึงที่บ้าน………
“เดี๋ยวพรุ่งนี้มารับนะ…….”
“อื้ม อย่าสายล่ะ มาตอนหกโมงครึ่งนะ…..”
“โห อาร์ม……ทำไมต้องรีบไปขนาดนั้นด้วย…….” ไม่รู้ว่ามันจะรีบไปไหนของมัน
“ไม่มีข้อแม้….” มันชี้นิ้วมาที่หน้าผม…..อย่างงี้มันเผด็จการของแท้เลยนะเนี่ย….
“ได้คร้าบ แล้วเดี๋ยวจะมารับนะครับ”
“เออๆ ไปละ”

tbc

=========================================================

[mackerel]

เอ..ผู้ใหญ่เขาไม่ถามเหตุผลกันเลยเหรอคร้าบ
***
ขอบคุณที่มาต่อคร้าบ

[patz]

โหย... วินจะหื่นไปไหน สงสารน้องเบย์หน่อยเห้อ... แต่เอ... รึว่าวินน่าสงสารกว่าหว่า... 


ดีใจที่อาร์มให้โอกาสแบงค์อะ หวังว่าอนาคตที่สดใส จะรอทั้ง 2 คนอยู่นะครับ 



ปล.โชคดีในการสอบนะครับ คุณเอม 

[imageriz]

หวังว่าแบงค์คงไม่ทำให้อาร์มเสียใจอีกนะ

ส่วนความจะแตกหรือไม่เนี๊ยรอลุ้นต่อไป

ว่าเบย์กับวินจะปฏิบัติภาระกิจสำเร็จหรือไม่


+1 ให้น้องเอม ในความขยันทั้งเรื่องเรียน และขยันมาลงเรื่องต่อ น่ารักจริง ๆ

[A-ram 70]

เย้ ในที่สุดก็สนสัมพันธ์กันอีกครั้งแล้ว

แต่ว่าไปคู่ของน้องเบย์กับนายวิน นี่ก็น่ารัก

[mist]

สงสัยเพราะมีสปายทั้งสอง คอยจ้องอยู่ล่ะมั้ง เลยรู้สึกแปลก ๆ น่ะ


ป.ล. น้องเอมพยายามเข้านะคะ 

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
งานเข้าของจริงแล้วละทีนี้ดูสิว่า อาร์มจะบอกมุกว่ายังไง

[White..BroccO]

คิดถึงเพ่เอมมมมมม  

อื้มน่ะ เริ่มต้นกันใหม่ กับ การหายไป 4 เดือน

แล้วมาบอกว่ารัก มันก็ทำใจลำบากอยู่ คบๆกันไป อีกไม่นานก็คงจะทิ้งอยู่ดี

อาร์มคงคิดแบบนี้ล่ะมั้ง ความไม่มั่นใจมันมากกว่ารักซะอีก

 

[nonesenze_]

ร้านอื่นมีตั้งเยอะแยะไม่เข้า ไปเข้าร้านเดียวกับน้องชาย

งานเข้า งานเข้า งานเข้า งานเข้า งานเข้า
 

ปล. ตั้งใจทำสอบเถอะจ้า สอบเสร็จค่อยมาลงทีเดียวก็ได้
.... แต่ถ้าไม่สบายใจ ก็ลงอีกซักตอนสองตอนไรงี้ อิอิ (พูดเล่นนะ)
 

[foozeballz]

เอ..ผู้ใหญ่เขาไม่ถามเหตุผลกันเลยเหรอคร้าบ
***
ขอบคุณที่มาต่อคร้าบ

เดี๋ยวก็รู้ อิอิ

โหย... วินจะหื่นไปไหน สงสารน้องเบย์หน่อยเห้อ... แต่เอ... รึว่าวินน่าสงสารกว่าหว่า... 


ดีใจที่อาร์มให้โอกาสแบงค์อะ หวังว่าอนาคตที่สดใส จะรอทั้ง 2 คนอยู่นะครับ 



ปล.โชคดีในการสอบนะครับ คุณเอม 

รักกันใหม่ๆก็หื่นอย่างงี้แหละ อิอิ อนาคตจะสดใสรึเปล่าก็ต้องคอยตามกันดูต่อไป แต่อย่างที่บอกไว้แล้วว่าอีกยาว  คุณ patz ทนอ่านหน่อยนะคะ อิอิ อย่าเพิ่งทิ้งกันล่ะ (อ้อนนิดนึง)

หวังว่าแบงค์คงไม่ทำให้อาร์มเสียใจอีกนะ

ส่วนความจะแตกหรือไม่เนี๊ยรอลุ้นต่อไป

ว่าเบย์กับวินจะปฏิบัติภาระกิจสำเร็จหรือไม่


+1 ให้น้องเอม ในความขยันทั้งเรื่องเรียน และขยันมาลงเรื่องต่อ น่ารักจริง ๆ

ขอบคุณมากๆค่ะพี่อิม อยู่เป็นเพื่อนกันไปเรื่อยๆนะคะ อิอิ

เย้ ในที่สุดก็สนสัมพันธ์กันอีกครั้งแล้ว

แต่ว่าไปคู่ของน้องเบย์กับนายวิน นี่ก็น่ารัก

เดี๋ยวก็แตกอีก หุหุ
คนเขียนก็ชอบคู่ของวินกับเบย์มากกว่าเหมือนกันค่ะ เตรียมตอนพิเศษเอาไว้ให้แล้ว

สงสัยเพราะมีสปายทั้งสอง คอยจ้องอยู่ล่ะมั้ง เลยรู้สึกแปลก ๆ น่ะ


ป.ล. น้องเอมพยายามเข้านะคะ 

ขอบคุณมากๆนะคะพี่ mist พยายามเต็มที่ค่ะ

งานเข้าของจริงแล้วละทีนี้ดูสิว่า อาร์มจะบอกมุกว่ายังไง

เดี๋ยวก็รู้ค่ะ 

คิดถึงเพ่เอมมมมมม  

อื้มน่ะ เริ่มต้นกันใหม่ กับ การหายไป 4 เดือน

แล้วมาบอกว่ารัก มันก็ทำใจลำบากอยู่ คบๆกันไป อีกไม่นานก็คงจะทิ้งอยู่ดี

อาร์มคงคิดแบบนี้ล่ะมั้ง ความไม่มั่นใจมันมากกว่ารักซะอีก

 

คิดถึงเหมือนกันค่ะ....เดี๋ยวอ่านไปเรื่อยๆก็จะรู้ว่าเหตุการณ์จะเป็นยังไงต่อไป

ร้านอื่นมีตั้งเยอะแยะไม่เข้า ไปเข้าร้านเดียวกับน้องชาย

งานเข้า งานเข้า งานเข้า งานเข้า งานเข้า
 

ปล. ตั้งใจทำสอบเถอะจ้า สอบเสร็จค่อยมาลงทีเดียวก็ได้
.... แต่ถ้าไม่สบายใจ ก็ลงอีกซักตอนสองตอนไรงี้ อิอิ (พูดเล่นนะ)
 

นั่นสิ โลกกล๊มกลม...........เดี๋ยวจะลงให้ค่ะ เพราะนี่ก็เคลียร์ไปหลายอันละ เหลือแต่ biochem ที่หนักใจอยู่ เหอๆ


เข้ามาบอกว่าเมื่อวานข้อสอบ discrete maths ง่ายมากๆเลย แต่มีข้อนึงที่ทำไม่ได้

A graph G has e edges and n vertices.

(a) Show that the sum of the degrees of the vertices is twice the number of edges. [1 mark]

(b) Deduce that G has an even number of vertices of odd degree. [4 marks]

(c) (i) Graph G is connected, planar and divides the plane into exactly four regions.
         If (n −1) vertices have degree three and exactly one vertex has degree d ,
         determine the possible values of (n, d) .
    (ii) For each possible (n, d) , draw a graph which satisfies the conditions
         described in (c) (i)

มีใครทำข้อ C(ii) ได้มั่งค่ะ ถ้าทำถูกช่วยบอกหน่อย