หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm)

[CYPINUS]

13 ชัวโมงนั่งรากงอกเลย 

หายเหนื่อยเมื่อไหร่ก็มาต่อนิยายนะครับ   

[subaru]

เข้ามารอ พร้อมกับสวัสดีปีใหม่ 2553 มีความสุขมาก ๆ เดินทางปลอดภัยเน้อ 

[Alexie333]

ไม่ใช่แค่ สิบสามชั่วโมงครับ

แต่พอเอาเข้าจริงๆ เกือบยี่สิบชั่วโมง


ปวดเมื่อยเพลียมากๆๆ นี่ก้อนอนซมอยู่

บ่ายๆจะพยายามมาต่อให้นะครับ 

[jokirito]

ว้าาาาาา  เพิ่มมีเพิ่มมาตอนเดียวเองง่าาาาาา


ว่าแต่ตะเองนั่งรถจากไหนไปไหนอ่ะตั้ง 20 ชั่วโมงอ่ะ  เมื่อยตรูดแย่เลยนิ

[win200]

เข้ามารอต่อๆๆ

อิอิ มาเร็วๆน่ะพี่เล็ก

ผมจะคอยยย

[Alexie333]

 








   เผลียะ !!! เสียงตบดังสนั่นเลยล่ะครับ ผมเองก้อไม่นึกว่าตัวเองจะตบมันหน้ามันแรงขนาดนี้ ก้อผมตกใจนี่ครบ ที่จู่ๆมันก้อเดินเข้ามาหาผมอีก อยากจะบอกว่าผมเองก้อตกใจตัวเองด้วยเหมือนกัน

   แต่ไอ้ดิวนี่สิ พอผมตบหน้ามันไป มันก้อไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมา กลับยิ้ม และพูดขึ้นมาอีก

“ ดิวจะวางอาหารไว้ตรงนี้นะครับอี้ ถ้าอิ้หิว ก้อทานได้นะครับ ดิวไม่กวนแล้วกัน “

“ ดิวจะอยู่แถวๆนี้นะครับ ถ้าอี้อยากได้อะไร ก้อเรียกดิวเลยนะครับ ดิวจะมาหาทันที “ มันพูดอย่างอารมณ์ดี แล้วเดินจากไป

   ผมเองก้อไม่ได้แตะอาหารนั่นเลยครับ ผมเองก้อไม่รู้ว่ามันจะใส่อะไรลงไปในนั้นรึเปล่า แต่ใจนึงก้อคือ ไม่อยากรับน้ำใจจากมันเท่าไหร่นัก เดี๋ยวมันจะได้ใจ และเป็นบุญคุณกันอีก ผมไม่อยากเกี่ยวข้องอะไรกับมันทั้งสิ้น

   แต่จะว่าไปแล้ว ผมเองก้อยังไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เช้าอย่างที่มันพูดจริงๆนั่นแหละ แถมยังโดนมันจับตัวมาอีก แล้วนี่ ต้งจะออกตามหาผมไหมน๊า หรือว่าอาจจะไม่ออกตาม เพราะว่าทางบ้านผมได้บอกไปอย่างที่ไอ้ดิวมันพูดจริงๆ แล้วทางบ้านผมนี่ จะมานึกคึกอะไรมาช่วยไอ้ดิวมันได้นะ กลับไปนี่ ต้องสะสางกันหน่อยแล้ว แต่ ผมเองก้อไม่รู้ว่าจะได้กลับไปตอนไหน เฮ้ออออ คิดขึ้นมาแล้วก้อกลุ้ม กระเพาะผมก้อเรียกร้องให้ผมหาอาหารกินซะด้วย เอาไงดีๆๆ

   ผมเลยเข้าไปนั่งในกระท่อมสักพักนึงก่อน แล้วค่อยหาวิธี จากนั้นก้อหาน้ำมาดื่มพรางๆไปก่อน จากที่ผมนั่งสังเกตห้องนั้น จะว่าไป มันก้อถูกจัดมาอย่างดี ไม่เหมือนกระท่อมทั่วไป กระท่อมหลังนี้ถูกสร้างด้วยไม้อย่างดี มีการเคลือบแล็คเกอร์ด้วย ข้าวของมีไว้ใช้สอยอย่างสะดวกสบาย มีโต๊ะเครื่องแป้งด้วย รู้สึกว่าคนทำคงจะตั้งใจทำอย่างดี ห้องโดยรวมก้อไม่ได้แคบนัก มีเตียงถูกวางไว้อยู่มุมห้อง มีโต๊ะทานข้าวด้วย มีมุ้งกันยุงอีกต่างหาก เสียดาย ไม่มีพวกเครื่องเทคโนโลยี ไม่งั้นมันคงจะดีกว่านี้ แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่ผมจะมานั่งชื่นชม ห้องๆนี้นะ โอ๊ยยยย ท้องก้อร้องขึ้นมาอีก เอาไงดีว่ะ อออกไปข้างนอกดีกว่า ไม่ไหวแล้ว

   ผมเดินออกมาข้างนอกกระท่อม และมองไปรอบๆ ก้อไม่เห็นไอ้ดิวอยู่แถวๆนั้นแล้ว ผมเลยเดินลงมาข้างล่าง สายตาก้อมองไปที่ถาดข้าวที่วางไว้อยู่ที่เดิม อาหารที่ไอ้ดิวมันทำมาให้ผม มีอยู่ 3 อย่าง มีไข่เจียว ผัดกระเพรา และ ต้มยำปลาหมึก น่าทานทั้งนั้นเลย แต่ผมไม่ทานหรอก ผมทำเองของผมดีกว่า เดี๋ยวไอ้ดิวมันจะได้ใจ

   จากนั้นผมก้อเดินลงมาใต้ทุน ก้อเห็นแคร่ถูกตั้งอยู่กลางใต้ทุน และยังมีเหมือนพวกเครื่องครัววางไว้อยู่ครบ ผมเห็นได้จากแสงไฟจากหลอดไฟที่ติดอยู่ใต้ถุน จากนั้นผมก้อเดินไปที่พวกเครื่องครัว เพื่อที่จะทำอาหารทานเอง มือก้อสั่นไปหมดเลย นี่ผมคงหิวมากใช่ไหมเนี่ยะ แล้วนี่จะทำอะไรดีอ่ะ ไม่เห็นของสดสักอย่างเลย มันเก็บไว้ไหนกันนะ

“ อี้หิวเหรอครับ ถึงลงมาทำอาหารเอง ทำไมไม่ทนของที่ดิวทำให้ล่ะ แต่ละอย่างนี่ ของโปรดอี้ทั้งนั้นเลยนะ “ เสียงไอ้ดิวมันพูดขึ้นมาจากด้านหลัง ผมเลยหันกลับไปมองหน้ามัน แต่ก้อไม่พูดอะไร ก้มหน้าก้มตาหาต่อ

“ อี้ไม่ต้องกลัวว่าดิวจะใส่ยา หรืออะไรลงไปหรอกนะ ดิวตั้งใจทำให้อี้ทานจริงๆนะครับ อีกอย่าง อี้จะไม่ต้องลำบากทำเองให้เหนื่อยเลย แล้วนี่หาอะไรอยู่ครับ “ ไอ้ดิวมันพูดอย่างไม่รู้สึกรู้สม ผมเองก้อไม่สนใจมันเหมือนกัน

   จากนั้นมันก้อเดินมาด้านหน้าผม แล้วนั่งลงตรงแคร่นั้น ผมรู้สึกว่ามันจ้องหน้าผมอยู่ แต่ผมทำเป็นไม่สนใจมัน หาของสดแถวๆนั้นต่อไป ทำเหมือนมันไม่มีตัวตน

“ หาอะไรครับอี้ หาของสดเหรอ ดิวแยกของดิวไปแช่น้ำแข็งอยู่ด้านหลังกระท่อมอ่ะ อยากได้อะไรล่ะครับ เดี๋ยวดิวไปหยิบให้ “

   ว่าแล้วมันก้อเดินไปด้านหลังกระท่อมทันที

“ ไม่ต้อง ชั้นหาของชั้นเองได้ นายไม่ต้องยุ่ง “ ผมร้องห้าม จนดิวชะงัก แล้วมันก้อหันหน้ามาหาผมอีก

“ อี้นี้นะ จะฐิถิไปถึงไหน ทานของที่ดิวทำซะก้อสิ้เรื่อง ทานนะครับ ทานด้วยกัน หรืออี้จะทานก่อนดิวก้อได้ จากนั้น ดิวจะได้ทานต่อจากอี้ไง “ มันพูดแล้วยิ้มมาให้ผม

“ แล้วทำไมนายต้องมาทานต่อชั้นด้วย ท้องก้อคนละท้องกัน จะมารอชั้นทำไม แล้วจำไว้ด้วยว่า ชั้นไม่มีวันทานของที่นายอย่างทำเด็ดขาด “ ผมเอ็ดมันไปเสียงดัง

“ ดิวบอกกับตัวเองไว้ว่า ถ้าอี้ไม่ทานอาหารที่ดิวทำ แสดงว่าอี้ยังโกรธดิวอยู่ ยังไม่ให้อภัยดิว ถ้าอย่างนั้น ดิวก้อจะทำโทษตัวเองด้วยการที่จะไม่ทานอะไรเลย ถ้าอี้ไม่ทานอาหารพวกนี้ “ นี่มันจะมาไม้ไหนอีก คิดเหรอว่าผมจะสนใจ

“ นายจะไม่ทานอะไร มันก้อเรื่องของนาย หรือนายจะอดตายไปเลยก้อได้ ชั้นจะยิ่งดีใจมากกว่านี้ซะอีก ขอบอกด้วยนะว่า การทำแบบนี้นะ ไม่ได้ใจชั้นหรอก ชั้นไม่มีวันให้อภัยนายง่ายๆแน่นอน “

    ด้วยความโมโหผม ก้อเลยเดินหนีขึ้นบ้านไป โดยไม่สนใจมันที่ยืนอยู่ตรงนั้น ท้องมันก้อร้องเอาๆ อยู่นั่นแหละ แต่ไม่ได้หรอก ผมจะมาทำตัวอ่อนแอให้มันเห็นไม่ได้ แล้วผมก้อเดินหาของทานในห้อง ผมก้อเห็นกล้วยอยู่หวีนึงวางอยู่ ตอนนั้นผมดีใจมากๆ เหมือนเห็นพิซซ่าถาดใหญ่ๆเลยก้อว่าได้ ปรี่เข้าไปทานอย่างหิวโหย ขอบคุณ พระเจ้า.......ที่ยังเมตตาผมบ้าง

   พอทานไปจนรู้สึกอิ่มแล้ว แต่มันก้อไม่อิ่มซะทีเดียว แต่ก้อยังมีอะไรรองท้องไว้ก่อนแหละน่า จากนั้นผมก้อขึ้นไปนอนที่เตียง โดยก่อนที่จะนอน ผมก้อไม่ลืมที่จะไปล็อคประตูห้องไว้ กันไม่ให้ไอ้ดิวมันเข้ามานอนด้วย ผมไม่อยากอยู่ร่วมห้องกับมันอีก แล้วผมก้อนอนพักบนเตียงนั้น อย่างอ่อนเพลีย

   ผมตื่นขึ้นมากลางดึก ผมก้อรู้สึกหิวอีกครั้ง ครั้งนี้มันรุนแรงกว่าเดิมอีก ท้องผมกิ่วมากๆ ทำไงดี จะว่าไป ตอนนี้ ผมก้อรู้สึกว่ามันดึกแล้วนะ เอาว่ะ ลองไปดูสิว่าไอ้ดิวมันอยู่ทีไหน ถ้ามันไม่อยู่แถวๆนี้ บางทีผมอาจจะแอบเอาอาหารที่มันทำไว้มาทานซะ จากนั้นก้อจำกัดทิ้งไปซะ ทำให้เหมือนกับว่าผมไม่ได้ทานอาหารพวกนั้น แต่ทิ้งมันไป ดีจริงๆ มันจะได้รู้สึกแย่กว่าเดิม

   ผมค่อยๆเดินไปเปิดประตู จากนั้นก้อเดินออกไปดูรอบๆกระท่อมนั้น ก้อไม่เห็นไอ้ดิวมันอยู่แถวนั้นจริงๆ มันไปอยู่ที่ไหนนะ แล้วมันจะนอนที่ไหนคืนนี้ แต่จะนอนที่ไหนก้อช่างเหอะ ผมไม่สนใจหรอก ว่าแล้วก้อเอาอาหารมาทานดีกว่า ผมเลยยกเอาถาดอาหารเข้ามาทานในห้อง จากนั้นก้อล็อคห้องไว้

   จากนั้นผมก้อเริ่มทานอาหารพวกนั้นอย่างหิวโหย ผมไม่รู้ว่าอาหารพวกนี้มันอร่อย หรือว่าผมหิวกันแน่ แต่ผมรู้ว่าผมกินอย่างรวดเร็วมากๆ จนผมได้สังเกตว่า ทำไม อาหารพวกนี้มันถึงยังอุ่นๆอยู่ ทั้งๆที่ทำมานานแล้ว แต่จะยังไงก้อช่างเหอะ ผมลงมือกินต่อโดยที่ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

   แก็ก !!! เสียงกลอนประตูดังขึ้น ยังไม่ทันที่ผมจะได้ทันไป ผมก้อได้ยินเสียงๆนึงพูดมาซะก่อน

“ ไม่ต้องรีบทานก้อได้ครับ เดี๋ยวติดคอนะครับ “

   เสียงนี้แทบจะทำให้ผมพุ่งอาหารออกมาทั้งหมด นั่นมันไอ้ดิวนี่นา ว่าแล้วผมก้อหันหลังกลับไปหามัน จากนั้นก้อรีบๆกลืนอาหารลงจนหมด

“ อร่อยไหมครับ นี่ดิวทำสุดฝีมือเลยนะ แล้วดิวก้อเพิ่งเอาไปอุ่นให้อี้เมื่อกี้นี้เอง ดิวรู้ว่าอี้ไม่ชอบทานอาหารที่เย็นแล้ว เลยอุ่นให้ รสชาติมันจะได้ดีเหมือนเดิม แล้วตกลงอี้ชอบไหมครับ “ มันพูดไปยิ้มไปอย่างอารมณ์ดี ผมล่ะ หมั่นไส้มันนัก มาทำเป็นรู้ดีได้ไง

[win200]

 

แย๊กกก รอมาตั้งนาน อิอิ

ขอบคุณที่มาต่อน้าคับ แต่ทำไมมานิดเดียวเองอ่า 

มาเหมือนก่อนหน้านั้นจิคับ อิอิ


ตอนนี้อี้น่ารักจังอ่ะ เอิ้กๆ สุดท้ายก็ทนความหิวม่ายหวาย

สงสัยรอบนี้อี้คงจะหายโกรธดิวไม่นานหรอก

ขอให้อี้ยกโทษให้ดิวเร็วๆเต๊อะ

มาต่ออีกน้าคับคุนอเ็ล์กซ์

จะมานร๊าาา มาเยอะๆด้วย อิอิ


 

[subaru]

ดิวน่ารัก...ดิวสู้ ๆ..เดี๋ยวอี้ก็ใจอ่อน อิ ๆ 

[kittyfun]

ตามมาให้กำลังใจดิว ให้ง้อน้องอี้ต่อไปนะคะ

อย่าท้อนะดิว

[LingNERD*]

อ่านตอนนี้แล้วขำๆ อิอิ

[maew189870]

อ่านตอนนี้แล้วขำๆ อิอิ

ใช่คับขำๆยังไงไม่รู้อ่ะคับ
อิอิ

ชอบ
ชอบ
ชอบ


 

[CYPINUS]

เรื่องปากท้อง เป็นเรื่องสำคัญ กินให้อิ่มก่อน แล้วค่อยงอนกันใหม่นะครับ 

[ordkrub]

อิ่มก่อนแล้วค่อยคิดเรื่องอื่นครับ

[jokirito]

 

[win200]

เข้ามาปูเสื่อนอนคอยคับ

มาเร็วๆน้า








 

[Alexie333]

 



ติดไว้ก่อนนะครับ


งานเยอะม๊ากกกกกกกกกกก


นี่ยังมิได้นอนเลย ไปก่อนน๊า   

[jokirito]

 

[ToRMoR]

สงสัยดิวจะเตรียมตัวตายมาเต็มที่ละเปล่าเอิ๊กๆ แว่วๆมาว่าจะแฮปปี้ไม่ได้นาน สุขปนเศร้าแปลกๆเนอะ อี้จะยอมลงให้อีกครั้งไหมนะแล้วดิวจะงี่เง่าอีกไหม(เริ่มคิดมากอีกและ)  นอนรอดูดีก่าวุ้ย

[CYPINUS]

        

[Alexie333]

งานเยอะม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก



ช่วยป๋ม ด้วยยยยยยยยยยยยย


ขออีกนิดนะครับ



 

[win200]

งานเยอะม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก



ช่วยป๋ม ด้วยยยยยยยยยยยยย


ขออีกนิดนะครับ



 

^
^
^
จิ้มๆพี่เล็กซ์

งานเยอะขนาดนั้นเหรอคับ ไม่เปนไรคับ รอได้


แต่ถ้าจะมาต่ออีกที มาสัก 2-3 ตอนเลยด้วย อิอิ







ขอให้งานเสร็จเร็วๆน้าคับ นอนตากน้ำค้างไป 2 วันแล้ว

[Alexie333]

เฮ้ออออ เบื่ออ่ะ มาคุยงานกะลูกค้าที่สีลม ง่วงมาก เรื่องก็ยังมิได้ลง  โต๊ดน๊างับ

[andy_kwan]

 
ใจเย็นๆจ๊ะ   เสร็จงาน  พักผ่อนให้สบาย  แล้วค่อยมาต่อ   
ป้ารอได้อยู่แล้ว   อิอิ

[jokirito]

   รอได้จ้า  สะดวกเมื่อไหร่ค่อยลงนะ 

[Alexie333]

รักทุกคนก็อย่างนี้แหละคับ  ถึงแม้ว่าผมจะไม่มีแฟนคลับ มากมาย แต่เท่าที่มี ผมก็ชื่นใจแล้วคับ รักทุกคนนะคับ

[Simply Blue]

สู้ สู้ค่ะ  รอได้เสมอ (แม้ว่านานๆ จะได้มาอ่านทีก็ตาม แหะ แหะ)


ดีใจจังที่ได้รู้ว่า อย่างน้อยทุกวันนี้ดิวกับอี้ก็ยังคุยกันอยู่ (แม้ไม่รู้ว่าสุดท้ายจะเป็นอย่างไร)  รอค่ะ

[subaru]

เข้ามารอค่ะ   

[CYPINUS]

รอคอยอย่างมีความหวัง 

[win200]

 

รออย่างใจจดใจจ่อ

[Alexie333]

 


 





   จากนั้นผมก้อเริ่มทานอาหารพวกนั้นอย่างหิวโหย ผมไม่รู้ว่าอาหารพวกนี้มันอร่อย หรือว่าผมหิวกันแน่ แต่ผมรู้ว่าผมกินอย่างรวดเร็วมากๆ จนผมได้สังเกตว่า ทำไม อาหารพวกนี้มันถึงยังอุ่นๆอยู่ ทั้งๆที่ทำมานานแล้ว แต่จะยังไงก้อช่างเหอะ ผมลงมือกินต่อโดยที่ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

   แก็ก !!! เสียงกลอนประตูดังขึ้น ยังไม่ทันที่ผมจะได้ทันไป ผมก้อได้ยินเสียงๆนึงพูดมาซะก่อน

“ ไม่ต้องรีบทานก้อได้ครับ เดี๋ยวติดคอนะครับ “

   เสียงนี้แทบจะทำให้ผมพุ่งอาหารออกมาทั้งหมด นั่นมันไอ้ดิวนี่นา ว่าแล้วผมก้อหันหลังกลับไปหามัน จากนั้นก้อรีบๆกลืนอาหารลงจนหมด

“ อร่อยไหมครับ นี่ดิวทำสุดฝีมือเลยนะ แล้วดิวก้อเพิ่งเอาไปอุ่นให้อี้เมื่อกี้นี้เอง ดิวรู้ว่าอี้ไม่ชอบทานอาหารที่เย็นแล้ว เลยอุ่นให้ รสชาติมันจะได้ดีเหมือนเดิม แล้วตกลงอี้ชอบไหมครับ “ มันพูดไปยิ้มไปอย่างอารมณ์ดี ผมล่ะ หมั่นไส้มันนัก มาทำเป็นรู้ดีได้ไง

“ ไม่อร่อย แล้วก้อไม่ได้อยากกินเท่าไหร่หรอก แค่กลัวเป็นกระเพราะเฉยๆก้อเท่านั้นเอง นายไม่ต้องมายิ้มเลย “ ผมด่าแก้เก้อไป เพราะว่าไม่รู้จะพูดยังไงดี รู้แต่ว่าเสียหน้าสุดๆ ที่มันมาเห็นผมตอนนี้ได้ยังไง

“ เข้าใจครับ ค่อยๆทานก้อได้นะ เดี๋ยวติดคอเอา ฮึๆ “ ผมล่ะเกลียดท่าทางของมันนัก มันคงได้ใจ ที่ผมทานอาหารของมันไป นี่ถ้าไม่ใช่เพราะว่าท้องมันร้องขนาดนี้นะ จ้างให้ผมก้อไม่แตะหรอก

“ ที่ชั้นกินไอ้อาหารพวกนี้อ่ะ ก้อเพราะว่าชั้นจะได้มีแรงไว้จัดการกับนายไง “

  แหนะ !!! ไอ้บ้านี่ พูดแล้วยังจะมาทำหัวร่อใส่ผมอีก คิดว่าผมไม่กล้ารึไง

“ โอเคครับๆ ดิวไม่กวนเวลาทานของอี้แล้วกัน ดิวจะอยู่แถวๆนี้นะครับ อี้มีอะไรเรียกดิวได้นะ “

“ เดี๋ยวก่อน “

   ผมดันฉุกคิดขึ้นมาอย่างนึงได้ ไอ้ดิวก้อหยุดชะงักทันที

“ เอากุญแจห้องของนายทั้งหมด มาให้ชั้น แล้วนายก้อนอนข้างนอก และอย่าได้เข้ามาอีก “

   ว่าแล้วผมก้อเดินเอาหยิบเอากุญแจ ที่มันควักออกมาให้หมดทั้งหมด แล้วถามย้ำอีกที

“ หมดแค่นี้ใช่ไหม นายไม่มีแอบไว้อีกใช่ไหม “

“ คร๊าบบบ ไม่มีแล้วคร๊าบบบบ ใครจะกล้าทำอะไรอย่างนั้นเล่า ฮึๆ “ ไอ้ดิวมันพูดขำๆ จนผมชักจะยัวะขึ้นมาอีก

“ แล้วดิวก้อกะว่า จะนอนข้างนอกอยู่แล้ว ปล่อยให้อี้นอนสบายๆคนเดียวในนี้แหละ แต่ถ้าอี้เหงา หรือว่ากลัวผีล่ะก้อ เรียกดิวได้นะครับ ฮึๆๆ “ แหนะ ไอบ้านี่ ยังมีห้ามาแกล้งผมอีก

“ ไม่ต้องมาหัวเราะ ใครจะไปไว้ใจนายได้อีก เจ้าเล่ห์ซะขนาดนั้น “ ผมด่ามันกลับไป

“ แต่ก่อนนะ อาจจะใช่ แต่ตอนนี้ ไม่แล้วครับ ทุกอย่างต่อจากนี้ไป มันคือความรัก แล้วที่ผ่านๆมาก้อเหมือนกัน ทุกอย่างที่ดิวทำไป เพราะว่าดิวรักอี้นะครับ อี้ไม่เยรับรู้เลยเหรอ “ มันพูดแล้วยังมาจ้องตาผมอีก อย่าหวังว่าผมจะเชื่อในสิ่งที่มันพูดออกมาหรอกนะ

“ รวมทั้ง....ตอนที่นาย....ข่มขืน....ชั้นด้วย....ใช่ไหม “ เอาสิครับ เล่นมันจนอึ้งไปเลย

“ แล้วถ้าอี้คิดว่า ดิวรู้ความจริง ดิวจะทำอย่างนั้นลงไปเหรอครับ อี้ก้อรู้ว่าดิวระ..... “

   มันกำลังจะพูดต่อ แต่ผมเบรกไว้ก่อน

“ พอๆๆ ไม่ต้องพูดแล้ว จะไปไหนก้อไป แล้วอย่ามารบกวนชั้นอีก “

   ผมไล่มันไป ซึ่งมันก้อทำหน้าสลด แล้วเดินออกไปโดยดี จากนั้นผมก้อไปล็อคห้องไว้ แล้วเข้ามานั่งคิดอะไรอยู่คนเดียวบนเตียง ข้าวปลาก้อกินค้างไว้อย่างนั้นแหละ

   ผมนั่งคิดบ้าคิดบอไปเรื่อยเปื่อยกับเรื่องเดิมๆ คิดไปว่า ตกลงไอ้ดิวมันต้องการอะไรกับผมกันแน่ มันจับผมมาทำไม ตอนแรกนึกว่ามันจะทรมานผมซะอีก แต่ไม่เลย ทั้งๆที่ผมด่า ผมทำร้ายมันซะขนาดนั้น และผมเกือบฆ่ามันไปด้วย แต่มันกลับไม่ตอบโต้ผมเลยสักนิด มันทำอย่างนี้ทำไม หรือว่ามันต้องการให้ผมยกโทษให้มัน แต่มันก้อไม่น่าจะทำอย่างนี้นี่นา.....เมื่อกี้ก้อมัวแต่โมโหเลยไม่ได้ดูว่า แผลที่ต้นแขนมันเป็นยังไงบ้างนะ แต่คงไม่หรอก ไกลหัวใจซะขนาดนั้น คนอย่างมัน ไม่ตายง่ายๆหรอก





   ผมตื่นขึ้นมาในเช้าของอีกวันนึง วันนี้รู้สึกดีกว่าเมื่อวานนี้หน่อยนึง แต่ในใจผมก้อยังคิดที่จะหนีออกไปจากที่นี่อยู่ดี ว่าแล้วในสมองก้อพรางคิดไปว่า ถ้าผมเดินข้ามไปอีกฝั่งนึง อาจจะมีเรือประมงผ่านมาแถวนี้ก้อได้ แล้วจากนั้นก้อขอความช่วยเหลือจากเค้า แต่ว่า............. แล้วไอ้ดิวล่ะ แล้วจะหนีมันไปได้ยังไง แต่ มันน่าจะมีทางออกทางอื่นบ้างแหละน่า

   ว่าแล้วผมก้อทำทีเป็นเดินออกไปข้างนอก ไปเดินเล่น แต่ที่จริงแล้ว จะไปเช็คต่างหากว่า ไอ้ดิวมันอยู่ที่ไหน ทำอะไรอยู่กันแน่ จะได้หาทางหนี ผมเปิดประตูออกไป ก้อเห็นท้องทะเล และชายหาดที่สายงามมากในงามเช้า จนผมลืมคิดไปเลยว่า ผมกำลังจะทำอะไรอยู่  ผมเผลอเดินออกมาสูดอากาศยามเช้าด้านนอก แล้วรู้สึกสดชื่นจริง พรางเดินไปเล่นที่ชายหาดตรงหน้า ที่ผมเห็นเม็ดทรายขาวละเอียดมาก น้ำทะเลก้อใส เอ๊ะ นี่มันเกาะอะไรนะ ทำไมผมไม่เคยรู้จักมาก่อน เหมือนเป็นเกาะส่วนตัวยังไงไม่รู้

   ผมเดินเล่นเพลินจนมาคิดขึ้นได้ว่า ตัวเองพยายามจะหนีไปจากเกาะนี้อยู่นี่ ผมเลยรีบหันไปดูแถวๆกระท่อมดูสิว่า มีไอ้ดิวอยู่แถวๆนั้นไหม ปรากฏว่า ไม่มีมันอยู่แถวนั้นจริงๆ ได้การแล้ว รีบไปตอนนี้เลยดีกว่า

   ผมเลยรีบเดินไปชายหาดอีกด้านนึงของเกาะ แต่ก้อเดินได้ไม่ไกลมาก เพราะว่ามันเป็นโขดหิน ผมเลยต้องปีนขึ้นไปด้านบน เผื่อว่าจะทะลุไปอีกฝั่งได้ แล้วอาจจะเจอเรือประมง จะได้เรียกให้เค้าช่วย

   ผมก้อเดินไปเรื่อยๆ ตามโขดหิน เพื่อที่จะปีนขึ้นไป ต้นไม้ก้อขึ้นรกนัก เลยทำให้เดินลำบากอยู่เหมือนกัน แต่ยังไงๆ ผมก้อจะหนีไปให้ได้ แม้ว่าลำบากแค่ไหนผมก้อยอมครับ.......

“ อี้จะไปไหนอ่ะ ลงมานะ แถวนี้งูเยอะนะครับ ระวังมันจะฉกเอา “ เสียงนึงเรียกผมไว้ ขณะที่ผมกำลังปีนไปตามต้นไม้นั่น

   ผมเลยหันกลับไป.....ไอ้ดิวนั่นเอง ท่าทางมันดูตกใจมาก

“ ชั้นจะหนีไปจากนาย ชั้นไม่ยอมอยู่กับนายที่นี่หรอก นายอย่าตามมานะ ไม่งั้น นายโดนชั้นยันนายล่วงลงไปแน่ๆ “ ผมขู่มันไป

“ อี้ครับ ลงมาเหอะ ทางนั้นมันไม่ใช่ทางที่จะข้ามไปหรอก เชื่อดิวนะ แล้วงูมันก้อเยอะจริงๆ “ ไอ้ดิวมันยังกล่อมผมอยู่

“ ไม่ ชั้นไม่เชื่อนายหรอก ชั้นยอมให้งูกัด ดีกว่าต้องมาอยู่กับนาย ชั้นจะข้ามไปอีกฝั่ง ไปเรียกให้คนช่วย แล้วจากนั้นชั้นก้อจะหนีไปจากที่นี่ “ ผมยังไม่หยุดปีน เรื่องอะไรผมจะไปเชื่อมันอีก

“ แถวนี้ไม่มีใครทั้งนั้นและ ถ้าจะมีเรือประมง มันก้อไม่ปลอดภัยนะ พวกนั้นมันไว้ใจไม่ได้หรอก ยิ่งมันเห็นอี้อย่างนี้นะ อี้ไม่รอดแน่ๆ เชื่อดิวเหอะ ลงมาก่อนนะครับ แล้วค่อยมาคุยกัน “

“ ทำอย่างกับนาย เป็นคนน่าไว้ใจอย่างนั้นแหละ ไม่เอา ชั้นจะไป “ ผมยังดื้อดัน ปีนฝ่าทั้งโขดหิน และต้นไม้ต่อไป จน.......

“ อี้ ระวัง !!!! ทางด้านขวาอ่ะ อย่าขยับนะ “ เสียงไอ้ดิวตะโกนขึ้น มันทำให้ผมหยุดชะงักไปทันที

   จากนั้น ผมก้อค่อยๆหันไปดูตามทิศทางที่มันบอก ดูสิว่า ผมจะโกหกผมหรือเปล่า.........เต็มๆเลยครับ งูนั่นเอง มันกำลังเลื้อยอยู่บนต้นไม้ ไม่ห่างจากผมนัก ผมไม่รู้ว่ามันเป็นงูพันธ์อะไร รู้แต่ว่า ผมกลัวจนสั่นไปหมดแล้ว แต่มือก้อยังจับต้นไม้นั่นอยู่

“ อี้ อย่าขยับนะครับ อยู่นิ่งๆนะ เดี๋ยวดิวจะจัดการมันเอง “




----------------------------------------------


เอาไปแค่นี้ก่อนนะครับ   เด๊ยวจะมาต่ออีก ถ้าว่าง อิอิ