หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm)

[Alexie333]

 






    ผมสะดุ้งตื่นมาอีกครั้งนึง รู้สึกว่าจะบ่ายนิดๆแล้ว เพราะว่าแดที่ผมเห็นจากด้านนอกมันค่อนข้างแรง ผมจะขยับตัวแต่ก้อรู้สึกเหมือนมีอะไรอยู่ที่เท้าของผม ผมเลยมองลงไป ก้อเห็นดิวเค้านอนหลับอยู่ตรงปลายเท้าผม มือข้างนึงก้อจับอยู่ที่เท้าของผมข้างที่มันแพลง อย่าบอกนะว่า...........ดิวเค้านวดเท้าให้ผมจนเค้าเผลอหลับไปเอง อืมมมมม มันยังไงดี ผมรู้สึกดีมากๆเลยครับ หัวใจมันพองโตยังไงไม่รู้ มันแบบว่า รู้สึกดีใจมากๆเลย ที่ได้รู้ว่า คนที่เรารักเค้าทำอะไรดีๆเพื่อเราขนาดนี้

   ผมเลยขยับตัวลุก แล้วเดินไปข้างๆตัวของเค้า จากนั้นก้อก้มลงหอมเค้า........

“ แหนะๆๆๆ จะมาลักหลับดิวรึไงครับ “

    ดิวพูดทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่ โถ่ เวรรรร คนกำลังซึ้ง ดันมาแซวกันได้ ผมเลยถอนปากออกจากแก้มเค้าทันที ก่อนที่ริมฝีปากผมจะโดนแก้มเค้าซะอีก มันรู้สึก ทั้งอาย ทั้งแบบว่า งอนนิดๆ เลยขยับตัวหนี แต่ดิวดันลุกขึ้นมากอดตัวผมไว้ก่อน

“ อ้าว อี้ครับ จะทำอะไร ก้อทำให้เสร็จสิครับ เลิกกลางครันทำไมเล่า “ ดิวพูดหน้าตาย แต่ผมสิ ทำหน้าง้ำใส่เค้าแล้ว

“ ไอ้บ้าดิว ชอบจริงๆเลยนะ แบบนี้เนี่ยะ ไปดีกว่า ปล่อยเลย ไม่ต้องมาจับ “ ผมพยายามแกะมือดิวออก

“ ฮ่าๆๆๆ แหม ก้อนะ อี้ก้อน่ารักซะขนาดนี้ ดิวก้ออยากแกล้งเล่นๆนี่นา แล้วนี่ตื่นแล้วเหรอครับ ยังปวดหัว หรือปวดแผลอยู่หรือเปล่า ขอดิวดูแผลหน่อยได้ไหม “ ว่าแล้วดิวก้อมาจับดูที่แผลของผม

“ ไม่เป็นไรแล้วครับ อี้ดีขึ้นมาเลย นี่กะว่าจะไปเดินเล่นซะหน่อย เบื่อๆอ่ะ อยู่ในห้องอย่างเดียวเลย “

“ อยากไปเดินเล่นก้อไม่บอก เดี๋ยวดิวพาไปนะครับ “ ว่าแล้วดิวก้อทำท่าจะเข้ามาอุ้มตัวผม

“ ไม่ต้องหรอกดิว อี้พอเดินเองได้ ไม่ต้องอุ้ม “ ผมร้องห้าม

“ ไม่เป็นไรครับ อี้ตัวนิดเดียวเอง สบายมาก “ ดิวไม่สนใจครับ เข้ามาช้อนตัวผมทันทีเลย

“ งั้นเปลี่ยนเป็นขี้หลังได้ไหมอ่ะ ไม่อยากให้อุ้มอ่า มัน...........เขินๆอ่า นะๆ “ ผมต่อรองไป ก้อมันเขินจริงๆนี่ครับ ให้เค้าอุ้มผมไป ตาก้อมองกันอย่างนี้นะเหรอ ผมเขินตายแน่ๆ

“ ฮ่าๆๆ เวลาอี้เขินนี่ น่ารักที่สุดเลย แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวอี้จะเบื่อดิวเสียก่อน ไม่ก้อคงเขินจนทำไรไม่ถูก งั้นขี่หลังดิวไปแล้วกันนะครับ “

   ว่าแล้วดิวก้อตั้งท่าให้ผมขี่หลังเค้า ผมก้อขยับตัวแล้วขึ้นนั่งบนหลังดิว จากนั้นก้อเอามือกอดรอบคอดิวอย่างหลวมๆ แล้วดิวก้ออุ้มผมออกไปข้างนอก อากาศข้างนอกนั้น แม้ว่าจะแดดแรงไปหน่อย แต่ลมก้อเย็นดีเหมือนกันครับ ทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นอีก ดิวเองก้อคงเช่นกัน เห็นหันหน้ามายิ้มกับผมบ่อยๆ จนผมเขินเลยต้องซบที่บ่าเค้า

   ดิวพาผมเดินมาอีกด้านของหาด ที่ผมไม่ได้มา จะว่าไป หาดที่พวกผมอยู่นี่ก้อกว้างพอสมควรเลยนะครับ หาดทรายก้อส๊วย สวย ดิวเดินมาจนถึงโขดหินอันใหญ่โขดนึง ผมเลยบอกให้ดิวหยุด

“ ดิวครับ หยุดแล้วนั่งเล่นที่นี่ก้อก้อได้นะครับ เดี๋ยวดิวจะเมื่อยเปล่าๆ “

“ ไม่เป็นไรครับ ดิวยังมีแรงอีกเยอะ ต่อให้อุ้มอี้รอบเกาะ ดิวยังไหวเลย “

“ คร๊าบบบบบบบ พ่อคนเก่ง แต่พอแล้วล่ะ อี้อยากนั่งเล่น “

   ว่าแล้วดิวก้อพาผมไปนั่งตรงโขดหินนั้น จากนั้นเค้าก้อมานั่งข้างๆผม แล้วจับมือผมไว้ มันรู้สึกดีมากๆลเยนะครับ ที่ได้มานั่งในบรรยากาศดีๆอย่างนี้ กับคนที่เรารัก เราสองคนนั่งกุมมือกันไป โดยที่ไม่ได้คุยอะไรกัน ปล่อยให้หัวใจเราสองคนคุยกันเอง มันเลยรู้สึกดีเหมือนกัน ใช้ใจสื่อถึงกัน

   นั่งกันสักพัก ผมก้อถามดิวขึ้นมาอีก

“ ดิว เอ่อออ จับอี้มาที่นี่ทำไมเหรอ อันนี้ไม่ได้หาเรื่องนะ แค่อยากรู้ อ่ะ “

“ อ้ออออ ก้อนะ ก่อนหน้านี้อ่ะ อี้ญาติดีกับดิวทีไหนล่ะ ทั้งๆที่ดิวพยายามทำทุกอย่างแล้ว ดิวถึงขนาดยอมแต่งงานกับหลิง ตามที่อี้ต้องการเลยนะ อี้ยังไม่เห็นอยากเจอดิวเลย ดิวเลยต้องคิดแผนการจับอี้มาที่นี่ เพื่อที่เราจะได้ปรับความเข้าใจกันจริงๆจังๆสักทีไง แล้วที่นี่ก้อส่วนตัวด้วย มีแต่เราสองคน ดิวคิดว่า อี้น่าจะใจอ่อนนะ “

“ อะไรทำให้ดิวมั่นใจขนาดนั้น ว่าอี้จะใจอ่อน “ ผมถามลองใจ

“ เพราะว่าดิวยังคิดว่า อี้ยังคงมีใจให้ดิวไงล่ะครับ “ พูดไม่พอ ยังมาทำตาหวานใส่อีก คนผีทะเล

“ แล้วถ้าอี้ไม่ใจอ่อนล่ะ หรือแบบว่า อี้หมดรักดิวไปแล้วง่ะ ดิวจะทำยังไง “ ผมแย็บไปอีก

“ ถ้าอี้ไม่ใจอ่อน ดิวก้อมีวิธีของดิวแล้วกัน รับรอง ร้อยทั้งร้อย ใจอ่อนแน่นอน “ ท่าทางมั่นใจม๊ากกกก พ่อดิว

“ ขนาดนั้นเชียว นี่แสดงว่าทำอย่างนี้กับทุกคนเลยนะสิจริงไหม “ ผมลองใจไปอีก

“ ไม่เลยครับ ไม่เลย แต่ก่อนนะ ดิวเป็นคนไม่ยอมใคร ไม่ง้อใคร ถึงแม้ว่าดิวจะผิดก้อตาม แต่กับอี้ มันเป็นอะไรที่พิเศษ เพราะว่า อี้เป็นรักแรกจริงๆของดิว ดิวไม่เคยรักใครขนาดนี้มาก่อน ดิวจึงยอมทำทุกอย่าง เพื่อให้อี้กลับมารักดิวไงครับ “

   ผมอึ้งไปกับคำพูดนั่นเหมือนกัน จะว่าไปมันก้อซึ้งดีเหมือนกันนะครับ ผมก้อเขินไปตามระเบียบ เลยหันหน้าหนีไปอีกทาง

“ แล้วอี้มีความสุขไหมครับ ณ ตอนนี้นะ ตอนที่เราเข้าใจกันแล้ว “

“ ก้อนะ.....ยังจะให้ตอบอยู่อีกเหรอดิวก้อ “ ผมตอบไปแบบเขินๆ แล้วทุบเค้าไปทีนึง

   เรานั่งนิ่งๆอยู่สักพัก ผมก้อฉุกคิดเรื่องนึงขึ้นมาได้ เลยพูดกับดิวไป

“ ดิว อี้ขออะไรอย่างได้ไหม “

“ อะไรเหรอครับ ดิวให้อี้ได้ทุกอย่างเลย “ ดิวตอบยิ้มๆ

“ อี้อยากโทรหา......ต้งอ่ะ อี้กลัวเค้าจะเป็นห่วงอี้ “ ดิวนิ่งไปนิดนึง แล้วพูดขึ้นว่า

   

[Rong]

ตามอ่านมาสามวัน เพิ่งถึงตอนสามสิบสี่

อ่านแบบลุ้น ไปตลอดเลยว่าใครจะได้ใจอี้ ไป
 สนุกมากๆ ค่ะ

แรก ๆ แอบเชียร์ ดิวนะ เพราะชอบคนเลว หลัง ๆ ต้งก็ ก็แบบว่า นุ่ม ๆ พระรองเกาหลีสุด ๆ แต่แอบโหด
พี่กรณ์ก็พี่ชานแสนดี นี่ถ้าเป็นอี้ นะ ขอเก็บไว้ทั้วสามคนเลยอ่ะ

พรุ่งนี้ จะนั่งอ่านต่อ หวังว่าคงอ่าน ทันในเร็ววันนี้

คนเขียนเก่งมาก ๆ รายละเอียดสุด ๆ มาก 

[Alexie333]

 



โทษทีน่ะครับ เหมือนกับว่าเรื่องมันอืดๆ

แต่ที่จริงนี่ ที่อืดน่ะ ผมมากกว่า

เนืองจากภารกิจเยอะแยะมากมาย เลยลงไม่ทัน

เนื้อเรือ่งก้อกำลังดำเนินไปตามแบบของมัน ผมไม่พยายามตัดรายละเอียดออกไป

อยากให้ได้เต็มๆน่ะครับ หวังว่าคงไม่ว่ากันนะครับ


ช่วงนี้ซาๆแล้ว จะพยายามมาลงให้เรือ่ยๆน่ะครับ


ร๊ากกกกกกกกกกกกก  ทุกคนเสมอ

 

[jokirito]

 แล้วจะทำยังไงกันต่อล่ะงานนี้   

[ToRMoR]

เอ .... เหมือนๆอะไรกำลังคลืบคลานเข้ามา น่ากลัว - -''

[mini]

   เข้ามาถอนหายใจทิ้ง

หลาย ๆ ที   รู้สึกเหนื่อยใจ

และยังคงเชียร์ดิวต่อไปเช่นเคย

และ  อเล็กซ์ด้วยความรัก

[win200]

 

มาตามลุ้นต่อ

ขอบคุณที่มาต่อน้าคับ

มานิดเดียวม่าเปงไร 

แต่มาทุกๆวันน้าาา..

เป็นกำลังใจให้พี่เล็กคับ



 

[maew189870]

ขอให้จบแบบ แฮบปี้  ทีเถอะ   

อยากให้พี่อี้ กับพี่ดิว  ได้รักกันอย่างสมหวังอ่ะคับ

นะคับพี่

ขอร้องหละ

 

[mini]

เข้ามาส่อง

ยังไม่มางั้นไปก่อนและ   

[Alexie333]

 



กำลังปั่นอยู่ น่ะคร๊าบบบบบบบบ


อย่าเมามันส์ มือเป็นระวิง อิอิ


รอโหน่ยๆๆๆ ช่วงนี้ยุ่งเจงๆ

เครียดๆๆ แต่ก้อ ชู้ๆๆๆๆๆๆ
 

[Alexie333]

 





“ แล้วอี้มีความสุขไหมครับ ณ ตอนนี้นะ ตอนที่เราเข้าใจกันแล้ว “

“ ก้อนะ.....ยังจะให้ตอบอยู่อีกเหรอดิวก้อ “ ผมตอบไปแบบเขินๆ แล้วทุบเค้าไปทีนึง

   เรานั่งนิ่งๆอยู่สักพัก ผมก้อฉุกคิดเรื่องนึงขึ้นมาได้ เลยพูดกับดิวไป

“ ดิว อี้ขออะไรอย่างได้ไหม “

“ อะไรเหรอครับ ดิวให้อี้ได้ทุกอย่างเลย “ ดิวตอบยิ้มๆ

“ อี้อยากโทรหา......ต้งอ่ะ อี้กลัวเค้าจะเป็นห่วงอี้ “ ดิวนิ่งไปนิดนึง แล้วพูดขึ้นว่า

“ ได้สิครับ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ เดี๋ยวกลับกระท่อมเมื่อไหร่ เดี๋ยวดิวเอาโทรศัพท์ให้แล้วกันนะครับ “

    ดิวพูดแบบไม่รู้สึกอะไร ทั้งๆที่ผมก้อรู้ว่าเค้าต้องรู้สึกแน่ๆ แต่เค้าคงจะเข้าใจในสถานภาพของผมว่ามันเป็นยังไง และด้วยความที่เค้าไม่แสดงความรู้สึกออกมานี่เอง มันทำให้ผมรู้สึกผิดขึ้นมาทันที

   แต่ด้วยความรู้สึกที่ว่า ดิวเค้าคงจะกลัวผมรู้สึกแย่มั้ง เค้าเลยชวนผมคุยเล่นไปเรื่อยเปื่อย ถามเรื่องงานผม ถามเรื่องที่บ้าน ผมก้อคุยเล่นกับเค้าไปเรื่อยๆ การสนทนาของเรา นับว่าเป็นครั้งแรกที่เราคุยกันถูกคอและสนุกสนานขนาดนี้ จนทำให้ผมรู้ความรู้สึกผิดไปชั่วขณะ เรานั่งคุยกันสักพัก ดิวก้อชวนผมไปเดินเล่นอีกด้านนึงของหาด โดยที่เค้าจะเข้ามาให้ผมขี่หลังอีกเหมือนเดิม แต่ผมรู้สึกเองว่า ผมยังพอที่จะเดินไหว เลยขอเค้าเดินเอง ตอนแรกดิวก้อไม่ยอม จนผมต้องยื่นคำขาดว่า ถ้าเค้าไม่ยอม ผมก้อไม่ไป ดิวเค้าเลยต้องตามใจผม ด้วยการปล่อยให้ผมเดินเอง

   ผมเดินเอง แต่ก้อมีดิวคอยพยุงอยู่ข้างๆ เลยทำให้ผมอุ่นใจอยู่เหมือนกัน ( ที่จริงนะ ขาผมหายเกือบปกติแล้ว คงเพราะว่าไม่ได้เคล็ดอะไรมาก แต่ดิวทำเหมือนผมขาหักไปได้ ผมเลยตามเกมนิดหน่อย เดี๋ยวเค้าจะเก้อ อิอิ ) มือนึงดิวก้อโอบไหล่ผมไว้ อีกมือนึงก้อกุมมือผมไว้แน่น ตาก้อมองผมตลอดเวลา ผมเองก้อส่งยิ้มให้เค้าเรื่อยๆ เป็นการบอกให้เค้ารู้ว่า ผมก้อรักเค้าเหมือนกัน เหมือนอย่างที่ดิวเค้าพยายามสื่อกับผมด้วยสายตาและการสัมผัส มันช่างทำให้ผมรู้สึกดีนัก

   เราเดินเล่นกันไปเรื่อยๆ ผมก้อชวนคุยไปเรื่อยๆ จนถึงเรื่องนึง ที่ผมแอบสงสัย

“ ดิว อี้ถามหน่อยสิ ดิวทำยังไงอ่ะ ทางบ้านอี้เค้าถึงยองช่วยดิว อี้แลปกใจมากนะเนี่ยะ เพราะว่า ที่บ้านอี้นะ เค้า เอ่อออ รักต้งมากเลย เพราะว่าต้งดีกับอี้ แล้วกับทุกคนจริงๆ “

   ดิวหยุดเดินครับ แล้วหันมามองหน้าผมแบบเต็มๆ

“ พ่อแม่อี้เค้าคงจะอยากได้ดิว เป็นลูกเขยมากกว่ามั้ง ดิวคิดว่าอย่างนั้นนะ “ ดิวยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ผม

“ บ้า อย่ามากะหล่อน บอกความจริงว่า ว่าไปพูด หรือไปทำอะไร พวกเค้าถึงช่วยดิว เร็วๆ อี้อยากรู้ “ ผมคาดคั้นอีก

“ ดิวก้อใช่ความรัก และความจริงใจทั้งหมดของดิวที่มีให้อี้ แลกมานะสิ “

   อึ้งไปเลยครับ ได้ยินอย่างนั้น แต่ผมก้อยังไม่เก็ทเท่าไหร่

“ มันยังไงอ่ะ อี้ก้อยังไม่เข้าใจอยู่ดี “ ผมยังถามต่อ

“ อี้รู้ไหมครับ ว่าดิวทำอะไรลงไป ดิวก้อแค่ บอกความจริงพวกเค้าไปว่า ดิวได้ทำเลวกับอี้ไว้ยังไงบ้าง และเพราะอะไร ตอนแรกนะครับ ที่พ่อและพี่ชายอี้ได้ยินนะ ดิวก้อโดยยำตรีนไปหลายดอกเหมือนกัน ดีนะที่แม่อี้ห้ามไว้ ไม่งั้น ดิวตายคาตรีนพวกเค้าแน่ๆ ฮ่าๆๆๆ “ แหนะ ยังจะมาทำอารมณ์ดีอีก

“ จากนั้น ดิวก้อขอโอกาสพวกเค้าว่า ขอให้ดิวได้พิสูจน์ด้วยตัวดิวเองว่า อี้นั้นยังรักดิวอยู่ไหม ก่อนที่อี้จะไปแต่งงานกับ...เอ่อออออ ไอ้ต้งอ่ะ ดิวยอมแลกทุกอย่างแม้ว่า พวกเค้าจะฆ่าดิว ดิวก้อยอม พวกเค้าก้อเลยยอมช่วยดิว ช่วยหาโอกาสให้ดิว พาอี้มาปรับความเข้าใจกันที่นี่ไงล่ะครับ เห็นไหมล่ะว่า พวกเค้าเล็งเห็นความจริงใจของดิวขนาดไหน “ ดิวพูดอย่างมาดมั่น

“ แล้วดิวทำไป...........เพื่ออะไร “

“ ดิวแค่อยากพิสูจน์ไงครับว่า ที่ดิวคิดไปเองว่า อี้ยังรักดิวอยู่ เป็นความจริง ก้อเท่านั้นเอง จากนั้นนะ จะให้ดิวเป็น ดิวตายยังไง ดิวก้อยอมหมด ถ้าดิวได้รู้แล้ว แม้ว่าอี้จะรักดิวหรือไม่ก้อตาม “ ดิวพูดพรางจ้องตามาที่ผมอีกครั้ง

“ แล้วถ้า.............อี้ไม่ได้รักดิวล่ะ ดิวจะทำยังไง แล้วถ้าอี้ยังรักดิวอยู่ล่ะ ดิวจะทำอะไร ดิวจะบังคับให้อี้ยกเลิกการหมั้นกับต้งเพื่อมาหาดิวนะเหรอ ดิวต้องการอย่างนั้นเหรอ “

   ดิวอี้งไปทันที แต่เหมือนเค้าจะครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ แล้วพูดขึ้นว่า

“ ไม่ว่าอี้จะรักดิวหรือไม่ก้อตาม มันก้อคงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นได้อยู่แล้ว ดิวแค่อยากรู้ ว่าคนที่ดิวรัก คิดเหมือนดิวหรือเปล่า ก้อแค่นั้นเอง หลังจากนั้นเหรอ....ปล่อยให้ฟ้าลิขิตมันเองเหอะ ดิวเบื่อคิดตามแล้วอ่ะ “ ยังมีการมาพูดเล่นอีก เค้าไม่รู้เหรอว่า ผมซีเรียสขนาดไหน

“ แล้วมันคุ้มเหรอดิว กับสิ่งที่ดิวกำลังทำอยู่ “ ผมถามไปอีก

“ คุ้มไม่คุ้มไม่รู้ แค่รู้ว่าตอนนี้ดิวมีความสุขที่ได้รู้ว่า อี้ยังรักดิวก้อพอ ฮ่าๆๆ “

[ToRMoR]

^
^
แอบมาจิ้ม


*****************
นี่สินะที่เขาเรียก"ความเจ็บปวดที่หอมหวาน"

ฟ้าจะมีเวลาให้ทั้งคู่ได้อีกนานเท่าไหร่นะ...เฮ้อ

[Alexie333]

 




เด๋ว สายๆ ผมมาต่อให้อีกนะครับ

สัญญาๆๆ


ตอนนี้ต้องนอนก่อน เด๋วโดนฆ่าเอา อิอิ

[jokirito]

    

[mini]

 

.
.
.

 

[Alexie333]

 






“ ไม่ว่าอี้จะรักดิวหรือไม่ก้อตาม มันก้อคงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นได้อยู่แล้ว ดิวแค่อยากรู้ ว่าคนที่ดิวรัก คิดเหมือนดิวหรือเปล่า ก้อแค่นั้นเอง หลังจากนั้นเหรอ....ปล่อยให้ฟ้าลิขิตมันเองเหอะ ดิวเบื่อคิดตามแล้วอ่ะ “ ยังมีการมาพูดเล่นอีก เค้าไม่รู้เหรอว่า ผมซีเรียสขนาดไหน

“ แล้วมันคุ้มเหรอดิว กับสิ่งที่ดิวกำลังทำอยู่ “ ผมถามไปอีก

“ คุ้มไม่คุ้มไม่รู้ แค่รู้ว่าตอนนี้ดิวมีความสุขที่ได้รู้ว่า อี้ยังรักดิวก้อพอ ฮ่าๆๆ “

   ว่าแล้วดิวก้ออุ้มตัวผมขึ้นโดยที่ผมไม่รู้ตัว จากนั้นเค้าก้อพาผมไปที่ทะเลแล้ววิ่งลงทะเลไปด้วยกัน ผมไม่ทันตั้งตัวก้อตกใจเล็กน้อย แต่ดูท่าทางดิวจะสนุกมากเลย หัวเราะลั่นเลย ผมสิสำลักน้ำเข้าไปเต็มๆ มันน่านักนะ ผมเลยเอ็ดเค้าไป

“ ดิวนี่ เล่นอะบ้าๆ เดี๋ยวอี้ก้อสำลักน้ำตายหรอก แค่กๆๆ “

“ โอ๋ๆๆ ที่รัก ดิวอยู่ทั้งคน ดิวไม่ยอมให้ที่รักตายหรอกคร๊าบบบบ “ พูดแล้วยังมาทำปากจู๋ใส่ผมอีก มันน่าตีนัก

“ ไม่ต้องมาทำเป็นเล่นเลย นี่ขาอี้ก้อยังเจ็บอยู่ ยังจะมาเล่นอีก เดี๋ยวอี้เดินไม่ได้นะ อี้จะเล่นงานดิวคอยดู “ ผมขู่ไปอีก

“ อ้าวววว นึกว่าหายเจ็บแล้วซะอีก เห็นเดินแล้วแล้วนี่ ดิวรู้น๊า ว่าอี้อ่ะ แอ๊บ อิอิ “

    แหมๆๆ รู้ทันเราอีก แล้วยังมาทำเป็นเฉย พออย่างนี้ก้อมาแซว หนอยยยย คนเจ้าเล่ห์ !!!

“ นี่ดิวแกล้งอี้อีกแล้วใช่ไหม พอเลย อี้ไม่เล่นด้วยแล้ว กลับกระท่อมดีกว่า “ ผมสะบัดตัวออกจากเค้า พรางจะเดินขึ้นฝั่งตอนนั้นทันที แต่ไหนเลยยดิวจะยอมปล่อยผมไปง่ายๆ

“ ฮ่าๆๆ อย่าเพิ่งขึ้นเดะ มาเล่นน้ำกันก่อนนนน “

   ดิวเหวี่ยงผมลงน้ำอีกครั้ง แล้วกระโจนเข้าหาผม ผมก้อหลบไม่ได้ เลยโดนเค้ากอดไปเต็มๆ จากนั้นดิวก้อกอดรัดฟัดเหวี่ยงผมในน้ำอย่างสนุกสนาน ตอนแรกผมก้อยังตั้งตัวไม่ทัน เลยไม่สนุก แต่หลังๆมา ผมก้อเริ่มมันส์ไปกับเค้าแล้วครับ เลยแกล้งคืนบ้างด้วยการกดหัวเค้าลงทะเลบ่อยๆ แต่ดิวก้อดันผุดขึ้นมาได้ แล้วแกล้งผมกลับ เราเล่นกันอย่างสนุกสนาน เหมือนคนที่ไม่เคยเล่นน้ำทะเลมาก่อน ผมรู้สึกว่าเรามีความสุขกันมาก มากจนลืมวันและเวลา ที่ล่วงเลยมาจนค่ำแล้ว ผมจึงบอกดิวให้เลิกเล่น แล้วกลับไปอาบน้ำกันดีกว่า เด่ยวมันจะค่ำไปกว่านี้ ดิวก้อตกลง ผมกับอุ้มผมกลับกระท่อม โดยที่ไม่ยอมให้ผมลงเดิน แม้ว่าผมจะดิ้นแค่ไหนก้อตาม

   พอถึงกระท่อมแล้ว ดิวก้อพาผมไปยังห้องน้ำ แล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้ามาให้ผมเปลี่ยน ผมก้อรับไว้ แล้วเค้าไปอาบน้ำ พออาบน้ำเสร็จ ดิวก้อมาอาบต่อ ส่วนผมก้อมานั่งรอบนบ้าน ผมนั่งสักพักนึง ก้อ ได้กลิ่นหอมของอาหาร คิดว่าดิวคงกำลังทำอยู่ เลยเดินลงไปหาเค้า กะว่าจะช่วย แต่ดิวบอกว่าให้ผมนั่งให้กำลังใจก้อพอ เค้าอยากโชว์ฝีมือเอง ผมก้อตามใจ

   ผมนั่งดูดิวทำอาหารอย่างมีความสุข โดยที่เค้าก้อจ้องมองผมกลับมาเป็นระยะๆเหมือนกัน พออาหารเสร็จแล้ว ผมก้อไปช่วยยกอาหารแล้วนำไปวางไปที่แคร่ข้างๆกระท่อม ถือเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศการทานอาหาร ซึ่งก้อดีเหมือนกัน เราทานไป คุยกันไป หยอกล้อกันไป เหมือนพวกข้าวใหม่ปลามันก้อไม่ปาน อิอิ จนพวกเราทานเสร็จแล้ว ผมก้อช่วยดิวยกพวกชามไปล้าง โดยที่ผมอาสาจะล้างเอง ไม่งั้นผมจะไม่ทานอาหารฝีมือเค้าอีก ดิวเลยต้องยอม




   จู่ๆ ความรู้สึกผิดของผมก้อกลับมาอีก โดยไม่รู้ตัว ผมรู้ว่ามันมาจากอะไร ทำไมนะ เวลาที่ผมจะมีความสุขสักทีนี่ มันต้องมีอะไรมาขวางกั้นความรู้สึกของผมตลอดเวลา พอล้างจานเสร็จ ผมก้อเดินไปหาดิว

“ ดิว อี้ขอโทรศัพท์หน่อยสิ คืออี้.... “

“ ได้สิครับ รอแป๊บนึงนะ เดี๋ยวดิวเอามาให้ “

   ดิวทำท่าทางไม่ทุกข์ร้อนอะไร เดินไปหยิบโทรศัพท์จากด้านบนมาให้ผม ที่ยืนรออยู่ข้างล่างผมรับมาแบบงงๆ เพราะว่าโทรศัพท์ที่เค้าให้ผมมา มันเป็นของผมนั่นเอง ซึ่งผมก้อไม่ได้สังเกตว่า มันหายไปไหนเหมือนกัน

“ ดิวเก็บไว้เองแหละ อี้ทำตกในรถตู้อ่ะ แล้วดิวก้อจัดการปิดเครื่องซะเลย กันคนโทรตาม อยากให้มันเนียนหน่อยอ่ะ แล้วนี่ ถ้าอี้จะโทรหาต้ง ก้อควรจะเป็นเบอร์ของอี้เอง ต้งจะได้ไม่สงสัยไง “

   ดิวรอบคอบมาก มากเสียจนผมรู้สึกแปลกๆ แต่ที่เค้าพูดมันก้อถูกพอรับมือถือมาแล้ว ผมก้อเดินออกไปโทรตรงชายหาด ห่างออกจากดิวมาหน่อย ซึ่งดิวเค้าก้อเดินขึ้นไปบนกระท่อมแล้ว จากนั้นผมก้อกดเบอร์หาต้ง

“ ฮัลโหล อี้เหรอครับ มือถือเป็นอะไรอ่ะ ติดต่อไม่ได้ตั้งสองวัน อี้โอเคใช่ไหมครับ “ ต้งถามอย่างกังวล จนผมรู้สึกได้ และรู้สึกผิดขึ้นมาทันที ไม่รู้จะตอบเค้าว่ายังไง เลยต้องเฉไฉไป

“ พอดีแบตอี้หมดอ่ะ แล้วแถวนี้มันก้อกันดารมาก คลื่นเคลิ้นก้อไม่มี นี่อี้ก้อให้เด็กแถวนี้ไปซื้อที่ชาร์ทแบตให้ เลยได้ชาร์ทนี่ แล้วก้อกว่าจะหาที่ๆมีคลื่นได้ ก้อจนตอนนี้แหละครับ และอี้ก้อ สบายดีนะครับ ต้งไม่ต้องเป็นห่วง “

“ ไม่ห่วงได้ไงล่ะครับ ว่าที่คู่หมั้นหายตัวไปสองวัน ว่าที่แม่ยายหรือใครก้อติดต่อไม่ได้ เพราะว่าอี้ไปต่างถิ่นไกลมาก แล้วนี่ เรื่องงานศพเป็นไงบ้างครับ ทุกอย่างโอเคนะครับ “ ต้งถามผมด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง จนผมรู้สึกแย่เข้าไปอีก

“ อ้อออ ทางนี้โอเคดีแล้ว อีกไม่กี่วัน อี้ก้อกลับกรุงเทพได้แล้วล่ะ “ ผมตอบไปแบบไม่เต็มเสียงนัก

“ อืมมมม นี่ต้งก้อหวั่นๆอยู่เหมือนกัน นี่อีกห้าวัน ก้อจะถึงงานหมั้นของเราแล้วนะครับ ต้งยังคิดเลยว่า ถ้าอี้กลับมาไม่ทันนี่ ต้งอาจจะเลื่อนวันออกไปด้วยซ้ำ รอให้อี้สะดวก ค่อยจัดก้อได้ “ ต้งก้อยังเป็นต้งคนเดิม ไม่ว่าจะสถาการณ์ไหน เค้าก้อเป็นห่วงความรู้สึกของผมอยู่เสมอ แต่ตัวผมนี่ล่ะ เคยคิดถึงเค้าบ้างไหม ผมนี่มันแย่มากๆๆๆ

“ คงทันแหละต้ง ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ยังไงอี้ก้อฝากที่ร้านหน่อยนะ เดี๋ยวอีกไม่กี่วัน อี้ก้อจะกลับแล้ว แล้วยังไงค่อยเจอกันนะครับ อี้ต้องกลับแล้ว พอดีมีญาติมาคอยรับกลับบ้านอ่ะ “ ผมจำเป็นต้องโหกไป เพราะถ้าขืนพูดไปนานกว่านี้ ต้งต้องจับพิรุธผมได้แน่ๆ

“ ได้ครับอี้ ต้งจะดูแลให้อย่างนี้เลย ก้อนี่มันร้านของเรานี่นา และถ้าอี้ว่าง หรือว่ามีคลื่นมือถือที่ไหนก้อ โทรมาหาต้งบ้างนะครับ ต้งคิดถึง และเป็นห่วงอี้มากๆนะครับ “ ทุกประโยคของต้ง มีแต่ความห่วงใยที่มีให้ผมทั้งนั้น....

“ ได้สิครับ แล้วอี้จะโทรหาใหม่นะ บายๆครับ “ ผมจำเป็นต้องจบการสนทนาลงตอนนั้น ไม่อย่างนั้น ผมจะแย่ไปกว่านี้

“ บายครับ ต้งรักอี้มากนะครับ ดูแลตัวเองด้วยนะ “

   ประโยคส่งท้ายก่อนจะวางสายนี่สิ ที่ทำให้ผมทรุดลงกับพื้นทันที ทำไมนะ ทำไมผมถึงได้รู้สึกแย่ขนาดนี้ นี่เป็นอีกครั้งแล้วใช่ไหม ที่ผมจะทำร้ายต้ง คนทีรักผมจนหมดหัวใจ คนที่ไม่เคยทำร้ายร่างกายและจิตใจผมเลย ผมนี่มันเป็นคนประเภทไหนกันแน่นะ ฮือๆๆๆ ว่าแล้วน้ำตาของผมมันก้อไหลออกมาทันที ด้วยความอัดอั้นจากการโทรเมื่อกี้นี้ ผมไม่รู้ว่าความรู้สึก เสียใจ ละอายใจ หรือ รู้สึกผิด ที่ผมรู้สึกอยู่ตอนนี้ อันไหนมันมีมากกว่ากัน....แต่มันก้อทำให้ผมรู้สึกแย่ จนแยกไม่ออกเลยทีเดียว

[ordkrub]

เศร้าจังครับ
ต้องมีคนเจ็บ

[subaru]

น่าเห็นใจต้ง...แต่เชียร์ดิว 

[๛ナーリバス๛]

5555+ เห็ยด้วยกับรีบน


สงสารต้งนะแต่ก็อยากให้อี้ได้คู่กับคนที่อี้รักมากกว่า แม้ อีดิวมันจะชั่วก็เถอะ



......

[tarkung]

จะยังติดตามต่อไปเช่นเดิมนะครับผม

ขอให้กำลังใจนะครับ

[win200]

 


สงสานต้งจังคับคุนอเล็ก

แล้วตอนจบต้งจะได้เจอเนื้อคู่ตัวจริงอ่ะป่าวเนี่ย


ปล.ขอบคุณที่มาต่อน่ะคับ

เชียร์ดิวคุงเหมือนเดิมคับผม


 

[maew189870]

น่าสงสารมากๆอ่ะ
การตัดสินใจของอี้จะเป็นยังไงนะ
อาจจะจบแบบแฮปปี้หรือเปล่า
หรือจบด้วยน้ำตา

คิดมาแล้วเศร้า

[kittyfun]

เข้ามาตามลุ้นกันต่อ

ไม่ว่าอี้จะตัดสินใจอย่างไรก็ตาม

ขอให้มีสติคิดให้ดีด้วยเถอะ

ชีวิตของอี้ทั้งชีวิตเลยนะ

เลือกดีๆ ว่าจะอยู่กับคนทีเี่รารัก ถึงเขาจะเคยทำเลวขนาดไหน

หรือจะอยู่กับคนที่เขารักเรา ที่แสนดี(แต่เราไม่ได้รัก)

อย่างไหนถึงจะดีกว่ากัน

[Alexie333]

 







“ ได้ครับอี้ ต้งจะดูแลให้อย่างนี้เลย ก้อนี่มันร้านของเรานี่นา และถ้าอี้ว่าง หรือว่ามีคลื่นมือถือที่ไหนก้อ โทรมาหาต้งบ้างนะครับ ต้งคิดถึง และเป็นห่วงอี้มากๆนะครับ “ ทุกประโยคของต้ง มีแต่ความห่วงใยที่มีให้ผมทั้งนั้น....

“ ได้สิครับ แล้วอี้จะโทรหาใหม่นะ บายๆครับ “ ผมจำเป็นต้องจบการสนทนาลงตอนนั้น ไม่อย่างนั้น ผมจะแย่ไปกว่านี้

“ บายครับ ต้งรักอี้มากนะครับ ดูแลตัวเองด้วยนะ “

   ประโยคส่งท้ายก่อนจะวางสายนี่สิ ที่ทำให้ผมทรุดลงกับพื้นทันที ทำไมนะ ทำไมผมถึงได้รู้สึกแย่ขนาดนี้ นี่เป็นอีกครั้งแล้วใช่ไหม ที่ผมจะทำร้ายต้ง คนทีรักผมจนหมดหัวใจ คนที่ไม่เคยทำร้ายร่างกายและจิตใจผมเลย ผมนี่มันเป็นคนประเภทไหนกันแน่นะ ฮือๆๆๆ ว่าแล้วน้ำตาของผมมันก้อไหลออกมาทันที ด้วยความอัดอั้นจากการโทรเมื่อกี้นี้ ผมไม่รู้ว่าความรู้สึก เสียใจ ละอายใจ หรือ รู้สึกผิด ที่ผมรู้สึกอยู่ตอนนี้ อันไหนมันมีมากกว่ากัน....แต่มันก้อทำให้ผมรู้สึกแย่ จนแยกไม่ออกเลยทีเดียว

   ผมนั่งร้องไห้สักพัก ก้อมีมือๆหนึ่งมาโอบที่ไหล่ผมไว้ ผมรู้ว่าเป็นมือของใคร คนๆนั้น เค้าคงอยากจะปลอบประโลมผมในตอนนี้ ตอนที่ผมรู้สึกแย่มากๆ จานั้นเค้าก้อโน้มตัวผม ไปซบกับหน้าอกที่อุ่นๆของเค้า ผมรู้สึกดีขึ้นมานิดนึง แล้วก้อค่อยๆหยุดร้องไห้ไป เราไม่ได้พูดอะไรกัน เค้าก้อไม่ได้พูดอะไรเพื่อปลอบผม มันเป็นการสื่อสารกันทางกายอีกแบบหนึ่ง เป็นการปลอบประโลมด้วยการที่ใช้กายสัมผัสกาย เหมือนตอนบ่ายที่เราใช้ใจคุยกันนั่นแหละครับ แต่นี่มันอีกความรู้สึก ที่ไม่เหมือนกัน

“ ร้องไห้พอรึยังครับ คนดี “ ดิวพูดขึ้นมา หลังจากเงียบมาตลอด

“ ............ “ ผมไม่ตอบครับ แค่พยักหน้ารับเฉยๆ

“ อี้รู้สึกแย่ รู้สึกผิดใช่ไหมครับ “ ดิวพูดขึ้นมาอีก ใช่เลยครับ ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ

   ผมก้อได้แต่พยักหน้าตอบกลับไปอีก พูดไม่ได้ ความรู้สึกแย่ มันท่วมล้นอยู่ในปาก

“ ดิวขอโทษนะครับ ที่ดิวทำให้อี้รู้สึกแย่อย่างนี้ ถ้าดิวไม่เห็นแก่ตัว ไม่ห่วงแต่ความรู้สึกของตัวเอง อี้ก้อคงไม่เป็นอย่างนี้ “ ดิวพยายามพูดว่าตัวเอง เพื่อทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น แต่ไม่เลยครับ

“ มันไม่เกี่ยวกับดิวหรอก อี้เองต่างหากที่ไม่ดี ทั้งๆที่อี้รู้อยู่ว่า ดิวต้องมีกับดักหรือแผนอะไรสักอย่างแน่ๆ แต่อี้ก้อยังเดินเข้าไปหากับดักนั้น อี้เต็มใจ ทั้งๆที่รู้สึกขัดใจว่าทำไมตัวเองต้องทำอย่างนี้ อี้สับสน อี้ไม่รู้ว่าอี้ต้องการอะไร แล้วไอ้ความความสับสนนี่ มันก้อกำลังทำร้ายตัวอี้อยู่ แต่นั่นมันยังไม่เท่าไหร่หรอก แต่มันยังไปทำร้ายคนที่เค้ารักอี้มากคนนึงอีก คนที่เค้าดีกับอี้เสมอมา คนที่ไม่เคยทำให้อี้เสียใจ แต่อี้กลับทำร้ายเค้า ซ้ำแล้วซ้ำอีก เพราะความโลเลของตัวเอง ฮือๆๆๆ อี้มันเลวใช่ไหมครับ ที่เป็นคนแบบนี้ ฮือๆๆๆ “

“ และช่วงเวลานี้ คือช่วงเวลาที่อี้มีความสุขที่สุด อย่างที่อี้ไม่เคยสัมผัสมาก่อน แม้ว่ามันจะเพิ่งเกิดขึ้น แต่มันก้อทำให้อี้รู้สึกดีนัก และอี้ ก้อไม่อยากสูญเสียมันไป แต่ดิวรู้ไหมว่า ไอ้การที่อี้มีความสุขนี่ มันต้องทำให้ใครเสียใจไปบ้าง อี้รู้สึกแย่ อี้ไม่อยากทำให้ใครเสียใจอีก ถ้าเลือกได้ อี้เลือกที่จะอยู่เฉยๆ อยู่แบบปกติ แบบไม่มีใครเสียใจจะดีกว่า แม้ว่าอี้จะไม่มีความสุขเลยก้อตาม ฮือๆๆ “

   ผมร้องไห้อย่างเหลืออด กับตัวเอง ที่เป็นคนแบบนี้ นี่เป็นครั้งแรก ที่ผมยอมรับตัวเองในแบบนี้ ทั้งๆที่ผมพยายามปกปิดด้านนี้ของตัวเองตลอดมา แต่มาวันนี้ มันไม่ไหวแล้วครับ ผมต้องปลดปล่อยความรู้สึกนี้ ออกไปเสียที

   ดิวปล่อยผมจากอ้อมกอด จากนั้นก้อเลื่อนผมมาตรงหน้าเค้า แล้วมองมาที่หน้าผม ผมเองก้อพยายามหลบสายตาดิว ที่จ้องมองผมอยู่ขณะนี้......ผมอ่อนแอมาก เกินกว่าจะมองหน้าใครได้ในตอนนี้

“ อี้ครับ รู้ไหมครับ ว่าทำไมดิวถึงได้รักอี้มากขนาดนี้ ส่วนหนึ่ง มันมาจากนิสัยใจคอของอี้ ที่เป็นคนดีมากๆคนหนึ่ง ทั้งอี้ยังห่วงใยในความรู้สึกของทุกๆคน ไม่ว่าเค้าจะมาดี หรือมาร้ายกับอี้ ขนาดหลิง ที่ร้ายกับอี้ขนาดไหน อี้ยังห่วงเค้า ยังไม่เคยคิดร้ายกับเค้าเลย อี้เป็นห่วงทุกคน เวลาที่อี้คิดว่า การกระทำใดๆที่จะทำร้ายคนอื่น อี้จะเลี่ยง และนี่คือเหตุผลหลักๆ ที่ดิวถึงได้รักอี้มากนัก แม้ว่าบางที ความที่ว่า ห่วงความรู้สึกของคนอื่น มากกว่าตัวเองนั้น มันจะเป็นสิ่งที่ดิวไม่ชอบใจเท่าไหร่นัก้อตาม แต่อี้ก้อยังเป็นอี้ คนที่รักและห่วงความรู้สึกคนอื่นเสมอ ไม่ว่าเค้าจะเป็นคนยังไง แล้วจะนับประสาอะไรกับคนที่ดีกับอี้มากๆอย่างไอ้ต้ง ดิวขอบอกเลยนะครับว่า ...” ดิวหยุดไปนิดนึง แล้วพูดต่อ

“ ต่อให้ดิวรักอี้มากแค่ไหน และยอมทำให้อี้มากแค่ไหน ดิวก้อไม่มีทางสู้ความรักที่ไอ้ต้งมีต่ออี้ได้เลย ดิวไม่เคยเห็นใครทำอะไรเพื่อใครขนาดนี้มาก่อน มันยอมทุกอย่าง มันยอมลืมศักด์ศรี มันเปลี่ยนตัวเอง เพื่อคนที่มันรักมากอย่างอี้ ซึ่งไม่ว่าดิวจะพยายามมากแค่ไหนก้อตาม ดิวก้อคงสู้มันไม่ได้ แต่ ไม่ใช่ว่าดิวไม่ได้รักอี้นะครับ เพียงแค่ว่า ดิวแค่ยอมรับในกรณีที่ว่า ไอ้ต้งมันรักอี้มาก และพร้อมจะทำให้อี้ได้ทุกอย่าง แต่ดิวก้อไม่ได้ยอมแพ้ ที่จะให้ให้อี้รักดิว เหมือนที่ดิวรักอี้แน่นอน “

“ และมันคงไม่แปลก ที่อี้จะรู้สึกแย่กับมัน เหมือนกับว่าอี้ได้โกหกมัน และทำร้ายมันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ ดิวรู้ว่าอี้คิดยังไง อี้พยายามทำตามใจตัวเอง อี้พยายามทำให้ตัวอี้เองมีความสุข ในแบบที่อี้ไม่เคยทำมาก่อน แต่ก้อไม่อยากทำร้ายจิตใจคนอื่น อี้พยายามที่จะไม่ให้ใครต้องเจ็บช้ำหรือเสียใจเพราะอี้อีก “

“ และครั้งนี้ จะว่าไป คนที่ผิดเต็มๆ คงเป็นดิวมากกว่า ดิวทำทุกวิถีทาง แลกกับทุกอย่าง เพื่อให้ได้อี้มาในวันนี้ แล้วดิวยังคาดคั้น กดดันอี้ ให้อี้ยอมรับความจริงว่า อี้ยังรักดิวอยู่ มันเลยยิ่งทำให้อี้รู้สึกผิดกับไอ้ต้งไปอีก แต่อี้ครับ “

   ดิวเชยคางผมขึ้น เพื่อให้ผมมองหน้าเค้าชัดๆอีกครั้ง

“ ความรัก มันไม่ใช่สิ่งผิด เราไม่ผิดที่เราจะรักใคร แต่ด้วยเงื่อนไขบางอย่าง และสถานการณ์การณ์ที่บีบคั้น มันจึงทำให้คนที่ขวนขวายหารัก ยอมทำเรื่องร้ายๆลงไปบ้าง เพื่อให้ตัวเองมีความสุข “ ดิวเอานิ้วของเค้า มาเช็ดน้ำตาให้ผม

“ อี้ก้อเป็นคนธรรมดาทั่วไป มีความรู้สึก มีหัวใจ มีความต้องการเหมือนคนอื่นทั่วๆไป และมันก้อไม่ผิดด้วยเช่นกันที่อี้จะรักใคร แต่ติดตรงที่อี้หวงความรู้สึกของคนอื่นมากเกินไป จนลืมไปว่าตัวเองต้องการอะไร ทำไมอี้ไม่เป็นเหมือนคนอืนๆบ้างล่ะ ดิวอยากให้อี้ทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง รักตัวเองบ้าง แคร์ความรู้สึกของตัวเองบ้าง ไม่ได้หรือครับ “

   ดิวพูดจบ ผมก้อนั่งร้องไห้อย่างนิ่งๆอยู่ตรงนั้น โดยมีดิวนั่งอยู่ตรงหน้าผม คอยกุมมือผมไว้ตลอดเวลา จะว่าไปแล้ว ที่ดิวพูดมา มันก้อถูกทั้งหมดเลยครับ ผมเป็นคนอย่างนั้นจริงๆ แต่ก้อไม่ใช่ว่าผมฝืนความรู้สึกอะไร หรือฝืนความเป็นตัวของตัวเองนะครับ ผมแค่รู้สึกดี ที่ได้ทำอย่างนี้ ผมรู้สึกดีเมื่อคนที่อยู่ข้างๆผมเค้ามีความสุข แม้บางครั้ง มันอาจจะมีขัดๆในใจไปบ้าง แต่ผมก้อพยายามลืมๆมันไป จนเมื่อ เมื่อผมได้มารู้ว่า ตัวเองต้องการอะไรนั่นสิ ผมถึงได้รู้ว่า การเป็นคนที่ห่วงความรู้สึกของคนอื่นเกินไป บางทีมันก้อทำร้ายเราได้ แต่จะให้ผมทำยังไงล่ะ......ให้ผมมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นนะเหรอ ผมทำมได้หรอกครับ



    เรานั่งอยู่อย่างนั้น จนผมเริ่มรู้สึกโอเคแล้ว แต่ก้อไม่ใช่ว่าดีเลยนะครับ มันแค่ดีขึ้นมาหน่อยนึง ผมเลยชวนดิวกลับไปที่กระท่อม

“ ดิว เรากลับกระท่อมกันเถอะ อี้เพลียๆแล้วอ่ะ “ ผมเอ่ยปากชวนดิว

“ ได้สิครับ “ ดิวตอบ

   จากนั้นเราก้อพากันเดินกลับกระท่อม โดยที่ไม่ได้พูดอะไร ดิวเค้าคงจะรู้ว่าผมรู้สึกอะไร เค้าคงไม่อยากจะทำให้ผมรู้สึกอะไรไปมากกว่านี้ คงอยากจะปล่อยให้ผม จมอยู่กับความคิดของตัวเองไปก่อน ซึ่งมันก้อดีครับ ผมก้อไม่อยากรับข้อมูล หรือคำพูดอะไรเข้ามาในหัวตอนนี้นัก ผมกลัวว่าผมจะสับสน กับความรู้สึกของตัวเอง
   

[win200]

เย้ คนแรกก


ขอบคุณที่มาต่อน้าคับคุงอเล็ก

พูดไม่ถูกอ่าคับ แ่ต่ดูท่าดิวจะดูพึ่งได้ขึ้นมาหน่อยล่ะ

เป็นกำลังใจให้อี้กับดิวสู้ๆต่อไปคับ

เป็นกำลังใจให้คุงเอล็กด้วย คืนนี้ฝานดีน้าคับ








 

[maew189870]

ทำใจแล้วหละ
กลับบ้านกันเถอะคับ
มันจะเป็นยังไงก็เป็นกัน

 

[win200]

มารอคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ









เป็นกำลังใจให้คุงเล็กน้า


 

[Yurameki]

 

พี่ดิว


WIN

[win200]

 

เมื่อไหร่จะมาต่ออ่ะครับคุงอเล็กซ์ ผมรออยู่น้า



 

[Alexie333]

 




ขอทำงานแป๊บบบบบบบบบบบบบ


ยุ่งมากๆๆ วันอาทิตย์ยังต้องมาทำงาน


เฮ้อออออออออออออออออออ