หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm)

[● MaYa~Boy ●]

ตื่นเช้ามาต้งเห็นสุดอ่ะ งานนี้

[PEAK]

อร๊ายยย  ตื่นมางานจะเข้าไหม? ?

ขอบคุณนะครับ

[Alexie333]

    เฮ้ออออ  นี่กี่โมงแล้วนี่ เฮ้ยยยย นี่มันสายแล้วนี่หว่า แดดส่องจ้าซะขนาดนี้ ตายๆๆๆ นี่เราหลับเพลินไปเหรอเนี่ยะ โอ๊ยยยย แล้วนี่จะมีใครเห็นเราไหมน่า หวังว่า ต้ง หรือ พี่กรณ์ไม่ก้อคนอื่นๆ คงไม่มาเห็นผมกับดิวอยู่ในสภาพนี้น่ะ ไม่งั้นผมแย่แน่ๆเลย ผมก้อหวังไว้อย่างนั้นน่ะครับ แต่คงไม่มีใครมาเห็นหรอก ถ้ามีคนมาเห็นคงจะปลุกผมไปแล้วมั้ง ว่าแล้วผมก้อจะขยับตัวลุกซะหน่อย แต่ทำไมดิวต้องกอดผมแน่นขนาดนี้ด้วยน่ะ

" จะรีบตื่นไปไหนเล่า เพิ่งเช้าเอง นอนต่อ น่ะๆ " ดิวพูดทั้งที่ยังหลับตาอยู่

" ไม่เอาอ่ะดิว มันสายมากแล้วอ่ะ เดี๋ยวต้งตื่นขึ้นมาเห็นจะแย่เอา ปล่อยอี้เหอะน่ะ ดิว ปล่อย " ผมเริ่มหงุดหงิดกับอาการของดิว ที่พูดไม่รู้เรื่องสักที เดี๋ยวจะซวยกันหมด

" เห็นก้อดีสิ มันจะได้รู้สักทีว่า อี้น่ะมีใจให้กับดิวมากกว่ามัน มันจะได้เลิกหลอกตัวเองสักที ว่าอี้น่ะรักมัน แล้วเราจะได้มารักกันสักทีไงครับอี้ " แหนะ ดิวนี่พูดไม่ฟังแล้วยังมาพูดอะไรบ้าๆอย่างนี้อีก ไม่คิดถึงความรู้สึกคนอื่นบ้างรึไง

" ไม่ได่น่ะดิว เราตกลงกันว่ายังไง ว่าดิวจะไม่ทำให้อี้ลำบากใจอ่ะ แล้วนี่อะไร ดิวกำลังผิดคำพูดน่ะรู้ไหม ดิวนี่ไม่คิดถึงจิตใจคนอื่นบ้างรึไง ปล่อยอี้น่ะ ถ้าไม่ปล่อย อี้จะโกรธแล้วน่ะ " ผมพูดเสียงจริงจังมาก จนดิวมองตาผม แล้วทำหน้าเศร้า

" นี่อี้ห่วงความรู้สึกของต้งมากกว่าดิวเหรอ ทำไมอี้ทำอย่างนี้ ไหนอี้บอกว่าอี้รักดิวไง แล้วทำไมต้องไปห่วงว่าคนอื่นจะรูสึกยังไงด้วย ทีดิวล่ะ อี้เคยคิดบ้างไหมว่าดิวจะรู้สึกยังไงเวลาที่อี้อยู่กับต้ง หรื้อว่าดิวจะรู้สึกยังไงเวลาเห็นอี้กับต้งทำท่าทางรักกันซะขนาดนั้น ไม่คิดเลยเหรอว่าดิวจะเจ็บปวดแค่ไหน อี้เคยคิดบ้างไหม " ดิวพูดไปเสียงสั่นๆเหมือนคนจะร้องไห้ ตาก้อเริ่มแดงขึ้นๆ แต่ผมต้องตัดใจทำอะไรสักอย่าง

" ดิว อี้ขอยืนยันในสิ่งที่อี้พูดไว้แล้วน่ะ ถ้าดิวยังพูดไม่รู้เรื่อง เราจะไม่มีการพูดเรื่องนี้กันอีก อะไรที่เคยตกลง อี้ก้อจะยกเลิก หรือว่าดิวจะเอาอย่างนั้น ใช่ไหม " ผมขู่ไปเสียงแข็ง จนดิวหน้าเสีย แต่ก้อยอมปล่อยผมออกจากอ้อมกอด แล้วผมก้อลุกขึ้น แต่ดิวพูดขึ้นมาก่อน

[Alexie333]

" ก้อได้ ที่ดิวปล่อยอี้ไป ไม่ใช่ว่าดิวกลัวคำขู่ของอี้หรอกน่ะ ดิวแค่ไม่อยากให้อี้ไม่สบายใจมากไปกว่านี้ แต่ขอบอกไว้ก่อนเลยว่า ดิวไม่ยอมแพ้ไอ้ต้ง หรือว่าใครหรอก อี้จำไว้เลยน่ะ " พอดิวพูดจบแล้ว ผมก้อเดินขึ้นบ้าน เพื่อกลับเข้าไปห้องนอน

   ตอนที่เปิดประตูเข้าไปผมก้อพยายามค่อยนๆแย้มประตู เพราะว่ากลัวต้งจะตื่น พอเข้าไปข้างในห้องแล้ว ผมก้อเห็นต้งยังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียง เฮ้ออออ ค่อยโล่งใจหน่อย กลัวว่าต้งจะตื่นขึ้นมาเห็นผมนอนกอดกับดิวอยู่ข้างล่าง จากนั้นผมก้อทำเนียนขึ้นไปนอนบนเตียงกับต้ง แล้วทำท่าหลับ แต่ในใจผมก้อคิดไปต่างๆนานา นอนพลิกไปมา แล้วจู่ๆต้งก้อมากอดผมจากด้านหลัง

" เป็นไรครับอี้ นอนพลิกไปพลิกมา คิดอะไรอยู่เหรอ รู้ไหมว่าอี้ทำให้ต้งตื่นน๊า " อ้าว นี่ต้งตื่นมาตั้งแต่เมื่อไหร่นี่ พูดแล้วยังมาหอมที่ซอกคอผมอีก ผมก้อบิดตัวหนีเล็กน้อย

" เปล่าหรอกครับต้ง ก้อคิดเรื่องงาน เรือ่งไร้สาระไปเรื่อยเปื่อยอ่ะ นี่ต้งตื่นแล้วเหรอ  ถ้าตื่นแล้วก้อลุกกันเถอะน่ะ จะได้ไปอาบน้ำ ทานข้าว แล้วก้อเตรียมตัวไปเที่ยวน้ำตกกัน " ผมพูดขึ้น แล้วหันหน้าไปหาต้ง ตอนนั้นต้งก้อทำหน้างงๆใส่ผม

" น้ำตกอะไรอ่ะ ต้งไม่เห็นรู้เรื่องเลย นึกว่าจะได้นอนกอดอี้ทั้งวันที่บ้านซะแล้ว ว๊า แย่จัง " อ้าวววว นี่ต้งไม่รู้เรื่องเหรอนี่ อืมมมม ใช่แล้ว

" ก้อต้งอ่ะ เล่นเมาซะน็อคไปขนาดนั้น เลยไม่รู้ว่าทุกคนเค้านัดกันไปเที่ยวน้ำตกที่กลางเกาะกันล่ะสิ ไม่ไหวๆ ทำไมต้องดื่มไปซะขนาดนั้นด้วย อ้าว ตื่นแล้วก้อลุกกันเหอะ จะได้ไปทำอะไรอย่างอื่นกัน " ผมพยายามดันตัวเองขึ้น แต่ต้งก้อยังกอดผมไว้แน่นอยู่

" ไม่เอาอ่ะ ไม่ต้องไปได้ม่ะ อยากอยู่กับอี้อย่างนี้อ่ะ มีความสุขจังเลย เราบอกว่าเราป่วยได้ม่ะ จะได้ไม่ต้องไปไงครับ " ต้งทำหน้างอแงเหมือนเด็กๆ แล้ว ยังมาทำเสียงอ้อนๆอีก เฮ้ออออ นี่ผมมีแฟน หรือว่ามีลูกชายกันแน่ ????

" ไม่เอาน่ะครับ ไม่งองแง ป่ะๆ ลุกๆ อี้จะไปเข้าห้องน้ำ " ทีแรกต้งก้อไม่ปล่อยผมหรอก แต่พอผมทำตาดุใส่เท่านั้นแหละ ต้งเลยต้องปล่อยตัวผม จากนั้นผมก้อลุกไปอาบน้ำ และแต่งตัว แล้วก้อมาบอกให้ต้งอาบน้ำเช่นกัน ส่วนผมก้อลงมาเตรียมอาหารเช้าให้ทุกคน พอผมลงมาข้างล่างก้อไม่เห้นดิวนอนอยู่ที่โซฟาแล้ว เค้าไปไหนน๊า ไม่เป็นไร ช่างเค้าเหอะ ผมไปทำอาหารดีกว่า

   จากที่ดูอาหารที่พวกเราซื้อกันมา วันนี้ก้อพอทำข้าวต้มซี่โครงหมูได้ และก้อกะว่าจะหุงข้าวสวย และทอดไข่เจียว กับทอดหมูเผื่อไว้ซะหน่อย ทุกคนจะได้เลือกทานได้ ถ้าเหลือก้อเก็บเอาไปทานตอนที่ไปเที่ยวน้ำตกกัน เออออออ ว่าแล้วก้อทำเยอะๆเลยดีกว่า จะได้มีทานกันไม่ขาด แล้วก้อทำ กระเพราะรวมมิตร ต้มจืดทะเลเผื่อไว้ด้วย ดีๆๆๆ ทุกคนจะได้ทานอาหารหลากหลายกัน ขณะที่ผมทำอยู่นั้น ก้อเหมือนมีคนเดินเข้ามาในครัว อ้อ พี่กรณ์นั่นเอง

" ทำอะไรอยู่อ่ะดี้ เยอะแยะมากมายเชียว น่าทานมทั้งนั้นเลย มีอะไรให้พี่ช่วยไหม " พี่กรณ์เอ่ยถามผมขึ้น

" กี่นี้ไง อี้ทำอาหารเช้าให้ทุกคนทาน จากนั้นที่เหลือก้อเอาไปทานตอนไปเที่ยวน้ำตกไง ทุกคนจะได้มีของทานกัน พี่กรณ์จะมาช่วยอี้เหรอ อืม ดีๆ เลย ช่วยล้างผัก และ อาหารทะเลให้อี้หน่อยสิ อย่างที่อี้เคยสอนน่ะ จำได้ไหมครับ ทำอย่างนี้ๆน่ะ ...." แล้วผมก้ออธิบายการล้างผัก และล้างอาหารทะเลให้พี่กรณ์ ซึ่งพี่กรณ์ก้อทำตามอย่างขะมักเขม้น ก้อดีเหมือนกัน จะได้เสร็จเร็วๆ จากนั้น ต้งที่แต่งตัวเสร็จแล้วก้อลงมาช่วยเราทำอีกแรง

   พอสายสักหน่อย เพื่อนๆทุกคนก้อเริ่มทะยอยกันมาที่บ้านพักของผมแล้ว โดนที่ครอบครัวพี่นพมาก่อน ดูทุกคนจะหน้าตาสดชื่นกันมากเลย ผมก้อเลยอดดีใจไม่ได้ พวกพี่นพก้อซื้อของทานมาด้วยเช่นกัน สงสัยกลัวว่าจะไม่มีอะไรทานกันมั้ง ก้อดีเหมือนกัน มีเหลือดีกว่ามีขาด แล้วน้องแมนก้อมาช่วยพวกผมทำอาหารกันอีกคน จนทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย และเพื่อนๆที่เหลือของผมก้อตามมาทันที แหมๆๆๆ มาทันเวลาทานอาหารพอดีเลยน่ะ พวกนี้นี่ม่ไหวเลย มาก้อมาสาย แถมยังเหมือนกับเมาค้งกับทุกคนด้วย เจริญล่ะพี่น้อง

[B4U_BoA]

โอ้ววว รอดดดดดดด

ที่ต้งไม่ตื่นขึ้นมาเหนซะก่อน อิอิ

หายงอนตะเองแล้วน้าาา

น่ารักที่สุดเลยยยยย จ๊วบบบบบ

[Alexie333]

 



   เมื่อทุกๆคนมาพร้อมกันแล้ว พวกเราก้อลงมือทานอาหารเช้ากัน ตอนนั้นผมก้อสังเกตุเห็นว่า ดิวไม่ได้อยู่กับพวกเราแล้ว แล้วเค้าหายไปไหนกันน๊า ผมน่ะสงสัย แต่ก้อพยายามไม่แสดงอาการใดๆออกมา ก้อนั่งทานข้าวต่อไป จนสักพักนึง ดิวก้อเดินเข้ามาในบ้าน พร้อมกับซื้อของมามากมาย ทั้งอาหารและเครื่องดื่ม จากนั้นดิวก้อมาร่วมวงทานข้าวกับพวกเรา ตามปกติ

   พอทุกคนทานข้าวกันเสร็จแล้ว ก้อช่วยกันเก็บจานชามและล้าง ส่วนคนที่ว่างๆก้อเตรียมของกันไป โดยที่วันนนี้เราจะไปน้ำตกคลองพลูกัน ซึ่งน้ำตกนี้เป็นนำตกที่ใหญ่ และสวยงามทีเดียว ผมเคยพานักท่องเที่ยวไปเที่ยวหลายครั้งอยู่แล้ว และการเดินทางจากบ้านพักของผมก้อใช้เวลาประมาณ 20 นาทีเห็นจะได้

   ที่จะไปเที่ยวน้ำตกวันนี้ เราเอารถไป 3 คน 1คนของต้ง 1คันของดิว และอีกคันของ พี่นพ ซึ่งก้อบรรทุกพอดีทุกคน  ขณะที่พวกเรากำลังจะออกจากบ้านนั้น ก้อมีรถคันนึงขับเข้ามา ใช่เลยครับ ผมจำรถคันนี้ได้ นี่มันรถไอ้บอลชัดๆ นี่มันจะตามจองเวรผมไปถึงไหนกันแน่ แต่ผมก้อทำเป็นไม่สนใจ ส่วนไอ้บอลก้อขอไปกับพวกเราด้วย ซึ่งคนอื่นๆก้อแม่ได้ว่าอะไร จากนั้นเราก้อนั่งรถไปกัน โดยที่ไอ้บอลมันขอมานั่งรถคันของต้งที่ผมนั่งไปด้วย ต้งกอ้ไม่ได้ว่าอะไร นี่ถ้าผมไม่เกรงใจคนอื่นๆน่ะ ผมไม่ให้มันมาด้วยหรอก ไม่รู้ว่ามันจะมาป่วนอะไรผมนักหนา

   พอมาถึงน้ำตกคลองพลูแล้ว พวกเราก้อไปจอดรถไว้ยังที่ลานจอดรถ จากนั้นก้อขนสัมภาระเข้งไปในน้ำตก พอถึงด่านตรวจ ตอนแรกเจ้าหน้าที่ก้อไม่ยินยอมให้นำอาหารและเครื่องดื่มเข้าไป เพราะว่ามันจะทำให้สกปรกสถานที่ จากนั้นไอ้บอลก้อเดินเข้าไปคุยอะไรก้อไม่รู้กับเจ้าหน้าที่ จนเจ้าหน้าที่บอกว่า ให้นำเข้าไปได้ แค่ในส่วนที่มีที่นั่งพักไม่ไกลจากตรงด่านนี้ และห้ามนำเข้าไปในตัวน้ำตก และเวลาออกมาก้อให้นำขยะและเศษอาหารออกมาให้หมด พวกเราก้อรับปาก และขอบคุณเจ้าหน้าที่ จากนั้นก้อเดินเข้าไปในน้ำตก

   พอเดินเข้ามาแล้ว เราก้อเลือกที่นั่งไว้สำหรับวางอาหารและเครื่องดื่มตรงที่เจ้าหน้าที่บอก และนั่งพักกัน วันนี้เป็นวันธรรมดา เลยไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวมาเที่ยวมากมายเท่าไหร่ ก้อดีเหมือนกัน ผมไม่ชอบอะไรที่คนพรุกพร่าน เราก้อคุยกันว่า จะมีใครเดินเข้าไปในตัวน้ำตกข้างในบ้าง เพราะว่าต้องเดินเข้าไป ประมาณ 2 กิโลได้ ถึงจะถึงตัวน้ำตก ซึ่งเพื่อนผมบางคน ( ดี้ จิน ป้อม ) บอกว่า ใครจะไปก้อให้ไปก่อน พวกพวกเค้าจะขอนั่งดื่มรอตรงนี้ และเดินไปเดล่นน้ำตกที่มันอยู่ไม่ไกลนัก แหมมาทั้งทียังขี้เกียจ ส่วนพี่นพก้อบอกว่าให้ทุกคนไปเที่ยวกันเหอะ พี่นพจะดูแลพี่มดที่นี่เอง ตอนนั้นก้อมี ผม ต้ง ดิว พี่กรณ์ น้องแมน น้องเม่น ป๊อบ และไอ้บอล ที่จะเดินเข้าไปเที่ยวกันก่อน มีแต่ผู้ชายทั้งน้านนนน พวกผู้หญิงก้อนั่งพัก และนั่งดื่มกันที่นั่งพักกันต่อไป

   จากนั้นผมก้อนำทุกคนเดินเข้าไปในน้ำตกกัน โดยที่ผมทำหน้าที่เป็นไกด์นำเที่ยว แนะนำอธิบาย และเล่าที่มาของน้ำตกนี้ให้ทุกคนฟัง ดูทุกคนก้อตั้งใจกันฟังดี และเราก้อเดินเรียบๆเส้นทางไปเรื่อยๆ นั่งพักบ้าง ลงไปนั่งแช่น้ำบ้าง น้องแมน น้องแม่น และป๊อบ ถามผมว่า ถ้าจะเดินเข้าไปข้างในตามเส้นทางที่เค้าบอกนี่จะหลงไหม ผมก้อบอกว่า ถ้าไปตามป้ายไม่หลงแน่นอน พวกเค้าเลยขอเข้าไปกันก่อน ส่วนผมก้อเดินออกมาอีกทางนึงเพื่อไปดูวิว ทิวทัศน์และถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึก ผมเดินของผมไปเรื่อยเปื่อย จนไปถึงโขดหิน แล้วก้อพยายามปีนขึ้นไปบนโขดหินนั้น แต่รองเท้าผมมันลื่นมาก ผมเลยลื่นไถลลงมาข้างล่าง ตอนนั้นผมตกใจมาก คิดว่าต้องตกลงมากระแทกอะไรแน่ๆ แต่ก้อเหมือนว่ามีคนมารับตัวผมไว้ได้ทันก่อนที่ตัวผมจะกระแทกกับพื้น

[Alexie333]

" อ้าวอี้ ระวังหน่อยสิ เดี๋ยวก้อตกลงกระแทกกับหินหรอก แล้วจะปีนขึ้นไปทำไมสูงๆนั่น มันอันตรายรู้ไหม " ผมไม่ค่อยคุ้นเสียงนั่นเท่าไหร่พอหันไปดู ก้อเห็นบอลกำลังประคองตัวผมไว้อยู่ พอรู้ดังนั้นผมก้อพยายามขยับตัวหนี แต่ดูเหมือนเท้าผมจะเคล็ดเล็กน้อย เลนขยับไม่ถนัดนัก

" ขอบคุณน่ะที่ช่วยรับเราไว้ ตอนนี้ก้อปล่อยเราได้แล้ว เราไม่ได้เป็นอะไรมาก แล้วนายก้อไปได้แล้ว ชั้นอยากอยู่คนเดียว " ผมบอกออกไป แต่บอลกลับไม่ทำตามที่ผมขอ กอดผมไว้แน่น

" อารายยยย คนอุตส่าห์เป็นห่วง เดินตามมาดู กลัวว่าจะเกิดอันตราย แล้วก้อเกิดจริงๆด้วย นี่นอกจากไม่สำนึกแล้ว ยังมาไล่ชั้นอีกเหรอ อย่างนี้มันไม่น่ารักเลยน่ะ " ไอ้บอลพูดแล้วยังยื่นหน้ามาทำท่าจะจูบผม ผมเลยต้องพลักตัวมันหนี แล้วผมก้ไม่ทันตั้งตัวและสะดุดล้มลงอีก แต่ก้อไม่เจ็บมาก แต่ไอ้บอล ก้อกระโจนมาหาผมที่ล้มลงอยู่ แล้วก้อจับแขนทั้งสองข้างผมไว้ แล้วพูดว่า

" ยิ่งนายหนีชั้นเท่าไรห่ ชั้นจะยิ่งตามนายมากเท่านั้น จำไว้ ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่ชั้นอยากได้แล้วจะไม่ได้ ชั้นเคยปล่อยนายไปตอนครั้งแรกที่เราเจอกัน เพราะชั้นคิดว่า นายเป็นแฟนกับไอ้นั่นจริงๆ แต่พอชั้นมาเจอว่านายมีคนมาชอบมากมาย ชั้นยิ่งรู้สึกท้าทาย และอยากเอาชนะคนพวกนั้นมากๆด้วย จำไว้เลยน่ะ ว่านายอ่ะ หนีชั้นไม่พ้นหรอก " ไอ้บ้านี่ มันโรคจิตเข้าขั้นเลย แต่ผมก้อทำเป็นไม่กลัวมัน แล้วด่ากลับไป

" นายอย่ามาขู่ชั้นซะให้ยากเลย นายไม่มีทางได้ชั้นไปหรอก ไม่ว่าจะวิธีไหนก้อตาม ถึงจะได้ไปก้อได้แต่ตัว อย่างอื่น อย่าหวัง " ผมก้อทำเป็นแข็งใส่เช่นกัน

" นี่ๆๆๆ อย่าหลงตัวเองให้มาก ชั้นไม่ได้พิศวาสอะไรนายมากมายหรอกน่ะตอนแรก แต่ตอนนี้อ่ะ ไม่แน่ และคนอย่างชั้น ถ้าได้อะไรมาแล้วก้อ จะทิ้งจะขว้างเมื่อไหร่ก้อได้ แต่ถ้าเป็นนายน่ะ อาจจะเก็บไว้พิจารณาอีกที ของแปลกๆอย่างนี้น่ะ มันน่าเก็บไว้ดูเล่นชะมัด " ไอ้บอลมันพูดดูถูกผมใหญ่เลย เจ็บใจนัก

" นายนี่มันแย่จริงๆเลย เห็นคนเป็นสิ่งของไปได้ ออกไปไกลๆชั้นเลยน่ะ ปล่อยน่ะ " แล้วผมก้อพยายามดิ้น แต่ก้อดิ้นไม่หลุดเพราะผมไม่ได้อยู่ในสภาพที่จะสู้กับใครได้ แล้วจากนั้น ผมก้อได้ยินเสียงคนตะโกนมาทางพวกเรา

" เฮ้ยยยย ทำอะไรอี้อ่ะ ปล่อยอี้เดี๋ยวนี้น่ะ " เสียงนั้นดังมาจากทางด้านล่างโขดหินนี้

[Alexie333]

   พอพวกผมหันไป ก้อเป็นพี่กรณ์นั่นเองที่ตะโกนมา พอไอ้บอลมันเห็นพี่กรณ์ มันก้อลุกขึ้นเดินเข้าไปหาพี่กรณ์ แล้วพูดว่า

" ชั้นไม่ได้ทำอะไรอี้ เมื่อกี้ชั้นเห็นอี้จะตกจากโขดหินเลยเข้ามารับยไว้ ไม่งั้นก้อตกไปแล้ว แล้วแกมีอะไรว่ะ ไอ้หน้าจืด ไม่รู้เรื่องอย่ามาหาเรื่องหน่อยดีกว่าว่ะ เดี๋ยวจะโดนเหมือนครั้งก่อน คราวนี้ชั้นไม่ปราณีแกหรอกนะโว๊ย " ไอ้บอลทั้งด่า ทั้งขู่พี่กรณ์ แต่พี่กรณ์ไม่กลัว กลับเดินเข้ามาพยุงผมไว้ แล้วพาออกไป

" ถ้าเป็นอย่างนั้นชั้นก้อขอบใจแทนอี้แล้วกัน แต่ถ้าไม่ใช่ ชั้นขอบอกเลยน่ะว่า ขอให้แกอยู่ห่างๆอี้ไว้ ไม่งั้นแกเดือดร้อนแน่ " เป็นไงล่ะ พี่กรณ์ก้อทำเสียงดุใส่เช่นกัน แล้วพี่กรณ์ก้อพาผมเดินออกไปจากตรงนั้น แต่ไอ้บอลมายืนดักไว้ก่อน

" ชั้นไม่กลัวแกหรอกน่ะ ไอ้หน้าจืด แล้วแกก้อปกป้องน้องอี้เค้าไว้ไม่ได้ตลอดเวลาหรอก ว่าแต่ว่าน้องอี้นี่โชคดีจริงๆน๊า มีคนมารุมรักตั้งมากมายหลายคน เสน่ห์แรงจริๆงเลย สนใจรับพี่ไว้อีกสักคนไหม " จากนั้นไอ้บอลก้อเอามือมาทำท่าจะจับแก้มผม แต่ผมปัดมือออกไป แล้วพี่กรณ์ก้อผลักตัวไอ้บอลให้ถอยห่างออกไป

" ชั้นขอเตือนแกอีกที คราวนี้ชั้นเอาจริงแน่ แกออกไปให้ห่างจากอี้เลยน่ะ ไม่งั้น ชั้นจะไม่เกรงใจแล้ว " พี่กรณ์เดินมากันตัวผมไว้ แต่ไอ้บอลมันกลับทำหน้ากวนๆใส่แล้วก้อเดินหันหลังกลับไป ไอ้บ้านี่ มันจะเอายังไงกับผมกันแน่ แล้วพี่กรณ์ก้อหันหน้ามาพูดกับผม

" พี่ไม่ไว้ใจไอ้นี่มันเลยอ่ะ อี้อย่าได้ไปข้องเกี่ยวกับมันเลยน่ะครับ พี่นี่ก้อไม่รู้ว่ามันต้องการอะไรจากอี้กันแน่ พี่ล่ะเป็นห่วงนัก " หน้าตาพี่กรณ์เป็นกังวลมาก

" พี่กรณ์ครับ อี้ไม่ได้อยากข้องเกี่ยวกับเค้าหรอก เค้าต่างหากเป็นคนตามมาหาเรื่องอี้ พี่พยายามเลี่ยงแล้วน่ะ แต่เค้าก้อยังตามมาอีกจนได้ " ผมตอบพี่กรณ์กลับไป

" ถึงอย่างนั้นก้อเหอะ ก้อระวังตัวไปอีกแล้วกัน ป่ะ ไปกันเหอะ อยู่ตรงนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่หรอก " จากนั้นพี่กรณ์ก้อพาผมเดินออกไป ตอนนั้นผมก้อไม่ค่อยรู้สึกเจ็บที่ข้อเท้าแล้ว อาการดีขึ้นมาหน่อย จากนั้นเราก้อเดินออกมาจากตรงนั้น แล้ว เดินเข้าไปในตัวนำตก โดยมีพี่กรณ์เดินอยู่ข้างๆ ดูเค้าจะเป็นห่วงผมมาก

[Alexie333]

   จากนั้นผมและพี่กรณืก้อเดินไปถึงตัวน้ำตกด้านในสุดของลำน้ำ ที่ตรงนั้นก้อมีนักท่องเที่ยวอยู่อย่างบางตา บ้างก้อเล่นน้ำกัน บ้างก้อถ่ายรูปกัน ส่วนผมกับพี่กรณ์ก้อผลัดกันถ่ายรูปให้กัน โดยที่ส่วนใหญ่ผมจะเป็นดาราหน้ากล้องมากกว่า เพราะว่าพี่กรณ์ค่อข้างจะขี้อายไม่กล้าออกกล้องเท่าไหร่นัก เราเปลี่ยนกันถ่ายรูปได้สักพัก ก้อเห็น ดิวเดินมากับต้ง แล้วก้อเดินตรงมาที่พวกเรา ผมเห็นดังนั้นเลยทักไป

" นี่ไปไหนกันมาอ่ะ ไม่ยอมมาถ่ายรูปด้วยกัน นี่ มาๆๆ มาถ่ายรูปกันเร็วๆ มุมนี้สวยดี " พอผมพูดไปดิวกับต้งก้อมองหน้ากันเล็กน้อย แล้วก้อเดินมาหาผม แล้วเราก้อถ่ายรูปกัน แต่ผมว่า 2 คนนี้เค้ามีท่าทีแปลกๆอะไรกันน่ะ ไม่เห็นพูดจาอะไร ทำหน้าทำตาเหมือนบอกบุญไม่รับซะงั้น ผมก้อพยามเปลี่ยนสถานการณ์ด้วยการ พาไปถ่ายรูปมุมต่างๆบ้าง จากนั้นก้อชวนเล่นน้ำ โดยที่พวกเราทุกคนก้อลงมาเล่นด้วยกัน แต่ดูเหมือนว่า ต้ง กับดิวจะดูไม่ค่อยสบอารมณ์กันเท่าไหร่ ผมเองก้อเริ่มดูแล้วว่าสถานการณ์น่าจะไม่ดีแล้ว เลยชวนพวกเค้ากลับไปที่นั่งพกั แล้วไปหาอะไรทานกันดีกว่า ซึ่งพวกเค้าก้อยอมกลับมาด้วย

   ระหว่างทางที่เดินกลับมาจากน้ำตกนั้น ก้อไม่เห็นว่าต้ง หรือดิวจะพูดอะไรกันสักอย่าง เอาแต่เดินมองออกไปด้านนอก จนผมเริ่มอึดอัด แต่ก้อไม่รู้ว่าจะถามยังไง ว่ามันเกิดอะไรขึ้น และไม่นานนัก ต้งก้อเริ่มพูดคุบกับผมและพี่กรณ์บ้าง มีแวะถ่ายรูปกันบ้าง ส่วนดิวนั้นก้อมีพูดคุยบ้างเล็กน้อย แต่ก้อทำเหมือนไม่สนใจพวกผม แล้วเราก้อเดินกันไปเรื่อยๆ พักถ่ายรูปบ้างเป็นจุดๆ และก้อเดินออกมาจนถึงปากทางเข้าน้ำตก อตนนั้นผมไม่เห็นดิวเดินตามออกมาด้วยแล้ว เค้าคงจะไปเดินเล่นที่อื่นคนเดียวมั้ง ผมว่าปล่อยเค้าไปอย่างนั้นก้อดีเหมือนกัน เผื่อเค้าจะต้องการเช่นนั้น


   พอไปถึงที่นั่งพัก ก้อเจอทุกๆคนนั่งอยู่ที่นั่นแล้ว เว้นแต่ไอ้บอลที่ตอนนั้น ป้อมบอกว่า บอลขอตัวกลับก่อนเพระว่ามีธุระด่วน แล้วจะติดต่อกลับมา ผมเองก้อโล่งใจที่ตัวมารมันไปได้สักที จะได้ไม่ต้องกังวลใจกัน แล้วผมก้อชวนทุกคนทานอาหารเที่ยงกัน เพราะว่าตอนนั้นมันก้อได้เวลาทานแล้ว แล้วผมก้อนำอาหารออกมาใส่จานและวางไว้ที่โต๊ะ และก้อลงมือทานกัน

   ในระหว่างที่ทาน ผมก้อเห็นว่าต้ง ทั้งทานอาหารไปด้วย ดื่มเหล้าไปด้วย ดูท่าต้งจะดื่มหนักเหมือนเมื่อคืนนี้ ผมเองก้อไม่สบายใจ บอกต้งในเบาๆมือเหมือนกัน แต่ต้งก้อยังยืนยันว่า ขอดื่มอย่างนี้ต่อไป ไม่เป็นอะไรหรอก ทานกันได้สักพัก ดิวก้อเดินออกมาจากน้ำตก และเดินเข้ามาร่วมวงทานข้าวกับพวกเรา โดยที่ดิวก้อดื่มเหล้าด้วยเช่นกัน เอ๊ะ เค้า 2 คนเป็นอะไรกันน่ะ

   พอผมทานจนอิ่มกันแล้ว ผมก้อชวนเพื่อนๆของผมทั้งหลายไปถ่ายรูปในน้ำตกอีก โดยที่ครั้งนี้ผมต้องใช้คำว่าบังคับเลยล่ะครับ ให้นัง ดี้ จิน และป้อมตามผมไป ไม่งั้นผมจะงอน พวกมันก้อยอมตามมา และน้องแมน น้องเม่น และป๊อบก้อขอตามมาด้วย และพวกเราก้อเดินเข้าไปถ่ายรูปกัน พอเดินเข้าไปข้างใน พวกเพื่อนๆผมก้อตื่นเต้นใหญ่ว่า ทำไมน้ำตกมันสวยอย่างนี้ วิวดี และนั่นยังไม่พอ ชวนผมไปถ่ายรูปยังที่ต่างๆระหว่างทางด้วย เห็นไหมล่ะ พอได้เข้ามาแล้วก้อติดใจกันใหญ่ พวกเราก้อเดินเข้าไปเรื่อยๆ จนไปถึงสุดทางน้ำตก จากนั้นผมก้อบอกเพื่อนๆว่า ผมขอไปเก็บภาพด้านในก่อนน่ะ เพื่อเอาไปลงในเว็ปท่องเที่ยวของบริษัทที่ผมเคยทำงานฟรีแลนซ์ให้ แล้วจะออกมา

   ผมเดินเข้าไปเรื่อยๆ จนถึงด้านในสุด แล้วก้อเก็บรูปภาพในมุมต่างๆ ผมได้รูปสวยงามมากมายเลยล่ะครับ จากนั้นผมก้อเดินไปเรื่อยๆ ถ่ายรูปไประหว่างทาง จนรู้สึกว่า ผมเริ่มจะมาทางที่ลึกเกินไปแล้ว จากนั้นผมก้อพยายามเดินออกไป แต่ผมรู้สึกว่า ผมจะไม่ค่อยคุ้นทางๆนี้นัก เพราะว่าเป็นทางที่ผมไม่เคยมาเหมือนกัน ตายล่ะ นี่ผมหลงทางเหรอนี่ เสียชื่อไกด์หมด จากนั้นผมก้อพยายามทางออกออก แต่มันก้อเหมือนจะลึกเข้าไปทางต้นน้ำด้านในสุด แล้วนี่ผมจะทำยังไงดีเนี่ยะ มือถือก้อไม่ได้เอามาด้วย จะมีใครตามหาผมไหมน่ะ ผมเดินมานานพอสมควรจนเหนือย เลยนั่งพกัที่ริมลำธารเล็กสักหน่อย ตั้งสติว่าจะหาทางออกทางไหนดี ทันใดนั้นผมกอ้ได้ยินเสียงคนเรียกชื่อผมขึ้น

" อี้ นั่นอี้ใช่ไหม " แล้วผมก้อหันไป เป็นดิวนั่นเองที่วิ่งเข้ามาหาผม พอเจอผมดิวก้อโผเข้ากอดผมทันที

" ดิวและเพื่อนๆ ตามหาอี้ตั้งนาน เป็นห่วงแทบแย่นึกว่าจะหลงทางซะแล้ว ดีน่ะที่ดิวหาเจอก่อน ไม่งั้นแย่แน่ๆเลย " ดิวคลายจากกอดผท แล้วหันหน้ามาคุยกับผม หน้าตาดิวดูจะคลายความกังวลเล็กน้อย

" อี้ก้อเดินเพลินไปหน่อยอ่ะดิว จนหลงมาซะขนาดนี้ ดีจังที่ดิวตามหาอี้จนเจอ ขอบคุณน่ะที่ช่วยตามหาอี้ " ผมเอ่ยออกไป

" ถ้าอี้หายไป คนที่จะเสียใจที่สุดก้อคือดิวนี่แหละครับ ดิวคงอยู่ไม่ได้แน่ๆ ถ้าขาดอี้ไป ดิวขอโทษน่ะครับ ที่ดิวดูแลอี้ไม่ดีพอ ดิวจะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีกแล้ว " แล้วดิวก้อโผเข้ากอดผมอีก ผมเลยต้องตบหลังดิวเบาๆ แล้วกอดตอบ จากนั้นก้อพูดว่า

" อี้ไม่เป็นไรแล้วล่ะ เรากลับกันเถอะน่ะ เดี๋ยวคนอื่นเค้าจะเป็นห่วงมากกว่านี้ " ผมพูดไปแต่ดิวยังยื้อผมให้ยืนอยู่ตรงนั้นไว้อยู่

" อี้ครับ ดิวขอถามอะไรหน่อยสิ อี้ตอบมาจากใจของอี้ได้เลยน่ะ ไม่ต้องปิดบัง ดิวอยากรู้จริงๆว่า อี้คิดยังไงกับดิวกันแน่ อี้บอกดิวได้ไหมครับ " แล้วนี่ดิวจะมาถามอะไรตอนนี้ มันใช่เวลามาถามไหม

" เอ่อออ ดิวมันไม่ใช่เวลามาถามน่ะ เรากลับกันออกไปเถอะ " ผมยังยืนยันคำเดิม เพราะว่าผมเลี่ยงที่จะตอบคำถามนี้

" ไม่ครับ ดิวขอให้อี้ตอบมาก่อน สักนิดก้อดี น่ะครับ แล้วดิวจะไม่ซักไซ้อีกอี้ ดิวแค่อยากรู้ ว่าในใจอี้มีดิวบ้างไหม นะคัรบ อย่าให้ดิวคิดไปฝ่ายเดียวเลย " ดิวดูท่าทางจะไม่ยอมไปง่ายๆ ผมเลยต้องตัดใจตอบไป

" ดิวจะถามทำไม ในเมือ่ตัวอี้ก้อมีต้งอยู่แล้วทั้งคน อี้จะรู้สึกยังไงกับดิว มันจะมีประโยชน์อะไร " ผมตอบกลับไปเสียงหนักแน่น

" แล้วถ้าไม่มีต้งล่ะ อี้จะรู้สึกยังไงกับดิว จะรักดิวไหม เหมือนที่ดิวรักอี้มากจนสุดหัวใจ อี้ตอบดิวได้ไหมครับ " ดิวเล่นยิงคำถามอย่างนี้ผมก้อตอบยากสิครับ แล้วผมจะตอบยังไงดีนี่ ดิวเหมือนจะรู้ว่าผมอึดอัดใจ เลยพูดขึ้นอีก

" อี้ไม่ต้องตอบเป็นคำพูดก้อได้ อี้แค่พยักหน้า ถ้าเกิดว่าอี้รักดิว หรือส่ายหน้าถ้าอี้ไม่ได้รักดิวเป็นคำตอบก้อพอ แค่นี้ทำได้ไหมครับ " จากนั้นผมก้อมองหน้าดิวอยู่สักพักนึง คิดหาคำตอบให้ตัวเองว่า ผมจะตอบยังไงดี ผมเลยพยักหน้าเป็นการตอบคำถามดิวออกไป ผมคิดว่าผมเลือกคำตอบที่ตรงกับใจผมที่สุดแล้ว ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมยอมรับกับตัวเอง และกับดิวว่า ผมมีใจให้ดิวเหมือนกัน ดูเหมือนว่าดิวจะดีใจมาก เข้ามากอดผมใหญ่ แล้วพูดออกมาว่า

" ดิวดีใจที่สุดเลย ที่อี้ยอมรับว่ารักดิวแล้ว ถึงตอนนี้ดิวก้อมีกำลังใจสู้ต่อไปเพื่อให้ได้อี้มาครอบครอง ดิวขอบคุณน่ะครับที่อี้ ไม่รังเกียจดิว เพื่อความมั่นใจ ดิวขอจูบอี้มัดจำได้ไหม " อ้าวววว ดิวได้คืบจะเอาศอกเหรอเนี่ยะ

" ไม่เอาอ่ะดิว อย่ามาทำอะไรบ้าๆแถวนี้น่ะ อายผีสางเทวดาบ้าง ไม่เอาน่ะ " ผมเอ็ดไป แต่ดิวกลับยิ้มมาให้ผม

" นิดเดียวน่ะครับอี้ แล้วดิวสัญญาว่าจะไม่บังคับอี้อีกเลย น่ะครับน่ะ จูบนิดเดียวน่ะ แล้วดิวจะพาออกไปน่ะๆ " ดิวนี่ชักทำตัวเหมือนเด็กเข้าไปทุกวันแล้ว แล้วนี่ผมจะทำยังไงดีเนี่ยะ เอาว่ะ เพื่อตัดรำคาญ ก้อยอมๆจูบไปหน่อยแล้วกัน แล้วผมก้อยื่นปากไป โดยที่ผมหลับตาไว้ แล้วดิวก้อยื่นริมฝีปากมาประกบปากผมไว้ แล้วก้อจูบผมอยากดูดดื่ม ผมเองก้อเริ่มเคลิ้มๆไปเหมือนกัน แต่ก้อพอได้สติก้อเลยผลักดิวออกไป

[jokirito]

ยาวมากกกกและค้างมากก
ต้องลุ้นอีกแล้วว่าจะมีใครมาเห็นรึเปล่า

[B4U_BoA]

อร๊ายยยยยยยยยย

แหมมมมมมมมมม

เจ้าดิวววววว

ฮิ้วววว   

[Alexie333]

แฟนๆผมหายไปไหนหมดอ่าครับ



ทำงานหรือว่ายังไงเหรอครับ



เหงาจังเลยครับ ไม่มีคนเม้นต์ คนคุยด้วยเลย


เฮ้ออออออออออออ


 

[jokirito]

ผมนี่ไง แฟนพันธ์แท้อันดับหนึ่ง  555+

แต่ตั้งตัวเองสร็จสรรพ  อิอิอิ 

[imageriz]

อิ อิ กลับมาแล้วเหมือนกัน มาตามอ่าน

555+ ดีใจกับดิวด้วยจริง ๆ เลย

+1 ให้ Alex ขยันอัพจริง ๆ 

[B4U_BoA]

มาแล้วค่ะ

แฟนพี่อี้ตัวจริง

อยู่นี่ค่ะ .... อิอิ ^^ 

[t2007]

สงสารต้ง มีตัวสำรองให้คู่กับต้งนะ

[White..BroccO]

มีเรียนเคอะ

แต่ก็มาดูซำเม่อน่ะ สู้ๆ

ลงซะที 

[Alexie333]

" นิดเดียวน่ะครับอี้ แล้วดิวสัญญาว่าจะไม่บังคับอี้อีกเลย น่ะครับน่ะ จูบนิดเดียวน่ะ แล้วดิวจะพาออกไปน่ะๆ " ดิวนี่ชักทำตัวเหมือนเด็กเข้าไปทุกวันแล้ว แล้วนี่ผมจะทำยังไงดีเนี่ยะ เอาว่ะ เพื่อตัดรำคาญ ก้อยอมๆจูบไปหน่อยแล้วกัน แล้วผมก้อยื่นปากไป โดยที่ผมหลับตาไว้ แล้วดิวก้อยื่นริมฝีปากมาประกบปากผมไว้ แล้วก้อจูบผมอยากดูดดื่ม ผมเองก้อเริ่มเคลิ้มๆไปเหมือนกัน แต่พอได้สติก้อเลยผลักดิวออกไป

“ พอได้แล้วน่ะครับดิว กลับออกไปจากที่นี่กันเถอะ ป่ะ อี้ไม่อยากให้ทุกคนเป็นห่วงอี้มากกว่านี้ “ ดิวก้อพยักหน้าให้ผม แล้วพวกเราก้อพากันเดินออกไป ระหว่างทางเดินกลับ ดิวดูจะเป็นห่วงผมมาก จนพยายามเดินมาประคองผมไว้ใกล้ๆตัว จนบางทีผมต้องบอกว่าผมเดินเองได้ แต่ดิวก้อไม่ยอมปล่อยผมเดินเองสักที จนกระทั่งเราเดินออกมาจนเจอทางออก ใช่เลยครับ มันคืดที่สุดท้ายที่ผมพอจะคุ้นตาหน่อย แต่ดิวนี่ดูท่าจะคล่องมากเลยน่ะครับ สงสัยเค้าจะมาบ่อย พวกเราก้อเดินมาเรือ่ยๆจนเจอเพื่อนๆของผมที่ยืนรออยู่ด้วยหน้าตาที่ดูเป็นกังวลมา พอเพื่อนๆเห็นผมเท่านั้นแหละ ก้อวิ่งเข้ามาผมหาทันที

“ อี้ แกหลงไปไหนมาว่ะ ชั้นหากันแทบตาย นี่แกเป็นอะไรรึเปล่า “ ป้อมพูดขึ้นก่อนเลย

“ เออออ ใช่ นึกว่าแกโดนค่าป่าฉุดไปทำเมียแล้วซะอีก เฮ้ออออออ “ นังดี้เสริมตาม ดูหล่อจะไม่ได้ห่วงผมอย่างเดียวแล้ว

“ ทำไมย่ะ หล่อนเสียดายแทนเพื่อน หรือว่าหล่อนอยากโดนคนป่ากระทำชำเราหล่อนเอง “ นังจินแขวะนังดี้แทรกขึ้นมา นี่เพื่อนผมมันเป็นห่วงผมจริงๆ หรือว่าจะมากัดกัน กันแน่เนี่ยะ สองคนนี้แอยู่ใกล้กันไม่ได้เลย ให้ตายสิ

“ พอๆๆๆ เลิกกัดกันสักทีเหอะ นี่ชั้นก้อกลับมาแล้ว เราออกไปหาคนอื่นๆข้างนอกกันดีกว่าเหอะ อีกอย่าง ชั้นก้อหิวน้ำมากด้วย “ ผมต้องเปลี่ยนประเด็นไปอย่างนั้น ไม่งั้นพวกนี้กัดกันไม่จบแน่ๆ เราพวกเราก้อเดินออกไปจากตรงนั้น จนมาถึงที่นั่งพักที่ทุกคนนั่งพัก นั่งดื่มกันอยู่ สงสัยว่าคนที่นี่จะไม่รู้ว่าผมหลงทางมั้ง ไม่มีใครมีท่าทีจะตกใจเลย แต่กลับแซวผมซะอีก

“ โหๆๆๆ ไปตั้งนานขนาดนี้ สงสัยจะไม่เคยเที่ยวน้ำตกเลยเหรออี้ เล่นซะตัวเปื่อยเลยรึเปล่านี่ “ พี่นพแซวผม คนอื่นๆก้อหัวเราะไปด้วย

[jokirito]

เอาอีกๆๆ จุ๊บๆ

[imageriz]

  จุ๊บ ๆ ๆ

[Alexie333]

โทษทีนะครับ


คืนนี้คงยังลงไม่ได้ เพราะว่าเน็ตร้านที่ผมเล่นมันฮ่วยมาก


ก็อปปี้ก้อไม่ได้ อะไรก้อไม่ได้


เซ็งชะมัดเลย แล้วจะเปิดร้านเน็ตทำไมว่ะ


ไว้จะรีบๆมาอีกน่ะครับ ขอบคุณครับ

[B4U_BoA]

มิเปนไรค่ะ รอด้ายยยย ค่า

[● MaYa~Boy ●]

มาอ่านนะคับ

[Alexie333]

“ โหๆๆๆ ไปตั้งนานขนาดนี้ สงสัยจะไม่เคยเที่ยวน้ำตกเลยเหรออี้ เล่นซะตัวเปื่อยเลยรึเปล่านี่ “ พี่นพแซวผม คนอื่นๆก้อหัวเราะไปด้วย

“ ใครบอกล่ะพี่ ไอ้อี้มันหลงทางต่างหาก นี่ไม่รู้เดินอีท่าไหน หลงเข้าจนได้ คนอื่นเค้าตกอกตกใจกันหมดเลย “ อ้าวนังดี้ หล่อนจะพูดขึ้นมาทำไมเนี่ยะ ดูสิ คนอื่นๆเค้าตกใจกันหมดเลย

“ อะไรน่ะครับอี้ นี่อี้หลงทางเหรอ แล้วทำยังไงถึงกลับมาได้ล่ะ “ ป็อบถามด้วยน้ำเสียงตกใจ แต่ผมสังเกตเห็นต้งยังนั่งดื่มเหล้ากับพี่กรณ์ใหญ่เลย แต่เค้าดูไม่ได้ตกใจอะไร เอ๊ะ หรือว่าต้งจะเมาไปแล้วจนไม่รู้เรื่อง

“ ไม่มีอะไรหรอกป๊อบ อี้หลงนิดเดียวเอง พอดีดิวเค้าเดินหาอี้จนเจออ่ะ ไม่มีอะไรแล้วล่ะ มาดื่มกันต่อดีกว่า เดี๋ยวอี้จะตามคนอื่นไม่ทัน มาๆๆ มาดื่มกันดีกว่า ฉลองวันหยุดยาวของอี้ซะหน่อย “ แล้วผมก้อเรียกทุกคนให้มาดื่มกัน เพื่อที่จะได้ลืมไปว่าเมื่อสักครู่นี้ผมได้หลงทางไป ซึ่งทุกคนก้อมได้คิดมากอะไร คงเพราะเห็นผมกลับมาได้อย่างปลอดภัยแล้วมั้ง

   เราก้อดื่มกันไปสักพักนึง ก้อเริ่มบ่ายแก่ๆแล้ว ผมรู้สึกว่าทุกคนเริ่มมึนๆแล้ว โดยเฉพาะต้ง กับพี่กรณ์ และนังจิน เพราว่า 3 คนนี้เริ่มพูดไม่เป็นภาษาแล้ว ผมเลยชวนทุกคนกลับบ้านกัน โดยที่ผมบอกให้ทุกคนไปอาบน้ำอาบท่ากันก่อนแล้วไปเจอกันที่บ้านพักของผม ส่วนผมจะแวะไปซื้ออาหารก่อน วันนี้ขอซื้ออาหารสำเร็จเลยแล้วกันครับ เพราะว่าผมก้อมึนๆเหมือนกัน เลยขี้เกียจทำ

   พวกเราก้อแยกย้ายกันกลับ โดยที่ผมต้องขับรถให้ต้งเพราะว่าต้งค่อนข้างจะเมามากพอดู พี่กรณ์ก้อไม่แต่กต่างกันมาก ผมกับพี่กรณ์เลยต้องแบกต้งให้ไปนั่งด้านหลังของรถ จากนั้นเราก้อขับรถไปที่ตลาดก่อนเพื่อซื้อของก่อน โดยให้พี่กรณ์เฝ้าต้งอยู่ยนรถแล้วผมไปซื้อคนเดียว อีกอย่างมันก้อสะดวกกว่าด้วย ผมใช้เวลาไม่นานนักในการซื้อของ แล้วก้อกลับมาที่รถ จากนั้นเราก้อกลับบ้านพักกัน

   พอถึงบ้านแล้วผมก้อพาต้งขึ้นไปนอนพักก่อน ส่วนผมก้ออาบน้ำ แต่งตัวแล้วลงมาเตรียมอาหารไว้คืนนี้ โดยที่อาหารคืนนี้ที่เราจะทานก้อทานง่ายๆ หมูย่าง ส้มตำ แกงเขียวหวานอะไรไปเรื่อยเปื่อย ผมเลือกที่จะเลี่ยงอาหารทะเลสักมื้อ เพราคิดว่าทุกคนคงจะเลี่ยนกันแล้ว พอผมเตรียมอาหารเสร็จเพื่อนๆผมก้อทยอยกันมาแล้ว ส่วนต้งก้อฟื้นและอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว พี่กรณ์ก้อเช่นกัน แต่ผมไม่เห็นว่าดิวไม่รู้ไปอยู่ไหน คงจะไปส่งและรอรับเพื่อนๆผมมาด้วยมั้ง

[jokirito]

อืม....อยากกินแกงเขียวหวาน  อิอิอิ

[Alexie333]

    แล้วทุกๆคนก้อช่วยผมนำอาหารออกไปวางไว้ที่โต๊ะตรงเดิมที่เราทานอาหารกัน กลางสนามหญ้า วันนี้ดูสภาพแต่ละคนจะไม่ค่อยไหวกันเลยน่ะครับ คงจะดื่มไปเยอะกัน ส่วนผมก้อไม่ดื่มมากเท่าไหร่ เพราะว่าต้องดูแลอะไรหลายๆอย่าง จากนั้นพวกเราก้อทานอาหารและดื่มกันต่อ โดยที่ตอนแรกเพื่อนๆผมมันจะไม่ไหวกัน แต่พอได้ถอนเข้าไปเท่านั้นล่ะ ( ถอนภาษาของคนดื่มเหล้าคือ จากที่เคยเมาค้างอยู่แล้ว พอได้แอลกอฮอล์เข้าไปเพิ่มในเส้นเลือดหน่อยแล้ว อาการก้อดีขึ้น ) วิญญาณเข้าร่างทันทีครับ กลับมาเป็นคนเดิมและดื่มต่อกันอย่างสนุกสนาน และหัวค่ำสักหน่อย ดิวก้อกลับเข้าบ้านมาดื่มกับพวกเราต่อ ซึ่งผมก้อไม่รู้เค้าไปไหนมา เพื่อนๆก้อไม่ได้บอก และผมเองก้อไม่ได้ถาม เค้าอาจจะมีธุระไปหาเพื่อนเค้าก้อได้ พอดิวมาผมก้อเข้าไปหยิบจานและแก้วให้เค้าในครัว

“ อี้ครับ ขอโทษน่ะครับที่ดิวหายไปนาน พอดีไปหาเพื่อนที่เป็นเจ้าของที่นี่มาอ่ะครับ “ ดิวพูดในขณะที่ผมเข้ามาเองของในครัว ผมคิดว่าดิวคงเดินตามผมมา ผมเลยหันมาคุยกับเค้า

“ อ้ออออ ไม่เป็นไรหรอก ไม่ได้ว่าอะไร แต่ก้อแอบสงสัยอยู่เหมือนกันว่าหายไปไหนมา หิวรึป่าวล่ะ อี้มาเอาจานกับแก้วให้ ดิวออกไปรอข้างนอกไป เดี๋ยวอี้ยกไปเอง “ ผมตอบกลับไป

“ ดีจังเลย อี้เป็นห่วงดิวด้วย ว่าดิวจะหิวไหม แสดงว่าอี้ก้อคงรักดิวจริงๆใช่ไหมครับ ฮ่าๆๆๆ ดิวดีใจจัง “ แล้วดิวก้อเดินมาทำท่าจะกอดผม แต่ผมเอามือดันตัวดิวเอาไว้ก่อน

“ อย่าๆๆๆ ดิว ไม่เอา อย่ามาทำลุ่มล่ามแถวนี้ เดี๋ยวคนอื่นจะเห็นเข้า “ ผมปรามไป

“ คนอื่นนี่หมายถึงต้งด้วยรึป่าว อี้ “ ปึ่งงงง นี่ต้งเข้ามาตั้งแต่ตอนไหนเนี่ยะ ดูท่าทางต้งจะยืนไม่ตรงแล้ว เหมือนคนเมานิดๆ ตาก้อขวางๆ ตายๆๆๆ ส่วนผมก้อได้อึ้งไปนิดนึง

“ บ้าน่าไอ้ต้ง ชั้นกับอี้ก้อแค่หยอกล้อกันตามประสาเพื่อนฝูง แกอย่าคิดมากน่า “ ดิวพูดแก้ขึ้นมาให้ผม แต่ดูต้งจะไม่สนใจ เดินเข้ามาจับแขนผมซะแน่น แล้วหันไปพูดกับดิว

“ อี้เค้าเป็นแฟนชั้น ชั้นไม่ชอบให้ใครมาล้อเล่นแบบนี้ ถ้าแกจะล้อเล่นแกก้อไปล้อเล่นกับผู้หญิงคนอื่น เข้าใจไหม “ ต้งตะคอกใส่หน้า

[Alexie333]

“ อี้เค้าเป็นแฟนชั้น ชั้นไม่ชอบให้ใครมาล้อเล่นแบบนี้ ถ้าแกจะล้อเล่นแกก้อไปล้อเล่นกับผู้หญิงคนอื่น เข้าใจไหม “ ต้งตะคอกใส่หน้า
ดิวเสียงดังมาก จนผมตกใจ ดิวเองมีสีหน้าเริ่มไม่พอใจเหมือนกัน แต่ผมก้อทำตาปรามดิวประมาณว่า อย่าไปเถียงต้งเลย ดิวเลยมีสีหน้าที่คลายความบึ้งตึงลงไปบ้าง ผมเลยแทรกขึ้น

“ ต้งครับ ไม่เอาน่ะครับ อย่าหงุดหงิดน่ะครับ ไม่มีอะไรหรอก ป่ะเราไปดื่มกันต่อดีกว่า ดูสิต้งดื่มซะเมา โดยไม่รออี้เลย ป่ะๆๆ ไปข้างนอกกันเถอะ “ ผมดึงแขนต้งจะเดินออกไป แต่ต้งขืนไว้ไม่เดิน แล้วพูดขึ้น

“ แล้วนี่อี้เข้ามาทำอะไรในครัว มาเอาอะไรให้ใคร “ ต้งถามผมเสียงไม่ค่อยดีเท่าไหร่

“ ก้อ ดิวเค้าเพิ่งเข้ามาไง อี้เลยเดินมาหยิบจานกับแก้วให้ ป่ะ ไปกันเหอะ “ ผมจะเดินไปแต่ต้งก้อไม่ยอมเดินไปอีก

“ ก้อไอ้ดิวมันมาแล้วไง ให้มันถือไปเองสิ อี้จะไปเอาให้มันทำไม อี้เป็นอะไรกับมันกันแน่ ถึงต้องดูแล เทคแคร์ เอาใจใส่มันขนาดนี้ ขนาดต้ง อี้ยังไม่เห็นทำให้ขนาดนี้เลย “ เอาแล้วไหมล่ะครับ ผมว่าต้งคงจะเมามาก ถึงได้พูดอย่างนี้ออกมา ผมเองก้อพูดอะไรไม่ออกเหมือนกัน จนดิวต้องเดินมาหยิบจานในมือผมไป

“ ไม่เอาน่าไอ้ต้ง เล็กน้อยน่า ชั้นถือไปเองก้อได้ “ จากนั้นดิวก้อเดินออกไปหน้าบ้าน

“ หวังว่าอี้คงไม่ทำให้ต้งเสียใจด้วยการ ที่อี้คบกันคนอื่นด้วยในขณะที่อี้มีต้งอยู่ทั้งคนหรอกน่ะ “ ต้งพูดกับผมในขณะที่ยืนอยู่ตรงนั้น

“ ต้งครับ ต้งอย่าคิดมากได้ไหมครับ มันไม่ใช่อย่างที่ต้งคิดหรอก อี้ก้อยังเป็นอี้ของต้งคนเดิมน่ะครับ ป่ะไปกันเหอะ “

[imageriz]

ดูเหมือนว่าตังจะเริ่มระแวงมากขึ้นแล้วนะ

รอตอนต่อไปนะ 

[jokirito]

สถานการณ์เริ่มจะคุกรุ่นแล้ว อิอิ

[White..BroccO]