หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm)

[B4U_BoA]

โอ้ววววววววว

เพ่ดิววยังอยู่

เพ่อี้ ที่นอนไม่หลับเพราะเครียด รุ้ม้ายยยยย

ถ้าเครียดแล้วมันจาหลับม้ายยยยย

[[D]a[D]a [T]oo[N]]

ครั้งนี้จะเลือกใครดีหว่า.......

เชียร์ใครดีเนี่ย

[Yurameki]

เลือกความสุขของตัวเองจิคะ พี่อี้

อยู่กับใคร แล้วมีความสุข...  แล้วก็รู้สึกว่าตัวเบาโหวงๆ น้า อิอิ

มันคงจะดีไม่น้อยถ้า คนนั้นก็รักเรา และเราก็รักเค้า จิงมะ

พี่ต้งกับพี่ดิวหนูว่าเรื่องอื่นๆ ก็ดีพอกันเลยอะ อาจจะคนละแบบก็แค่นั้นเอง

เพราะงั้น...  ทำตามหัวใจเรียกร้องดีกว่ามั้ย ?

สมมติว่า พี่อี้ไม่ได้เป็นแฟนกับใครเลยในเรื่องที่เล่ามาถึงตอนนี้เนี่ยะ

พี่จะเลือกใคร ...  คนที่เค้ารักเรา  แต่พี่อี้ไม่ได้คิดไรเกินกว่าเพื่อนหรือพี่น้อง

หรือ คนที่เค้ารักเรา แล้วพี่อี้ก็เผลอใจ เผลอไปรักเค้าแล้วเงี้ยะ







ไม่รู้อะ




เชียร์พี่ดิววว XD

เชียร์มาตั้งกะตอนที่พี่อี้บอก กอดพี่ดิวแล้วรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก




ป๋อล๋อ



โอย

 

คนเขียนคะ  จะขยันไปไหนอ่ะ

กว่าจะตามอ่านหมด


สองสามวัน

จมอยู่กะไอ้เรื่องเนี้ย 5555 จนนิยายตัวเองไม่ได้แต่งเลยอะ

โดนกดดันอยู่ อิอิ



อ่า... เด๋วไว้จะแว้บมาตามต่อ


อิอิ

[LEO]

--------------------------   จบตอนที่ 35  ---------------------------

...ลืมไปเลยว่ายังตอนนี้อยู่  ฮ่าๆๆๆ

...ผมยังควรเชียร์ไอ่ดิวต่อไปไหมเนี๊ยะ...เหนื่อยแทนมันฟ่ะ

[Alexie333]

บทที่ 36 เตือนความจำ  ( Remind !!! )
   
   เช้านั้นผมตื่นมาด้วยอาการงงๆ เบลอๆเล็กน้อย เพราะว่ากว่าผมจะหลับ ก้อคิดถึงแต่เรื่องที่ผ่านมากมายวุ่นวายไปหมด แย่จริงๆเลย เมื่อไหร่ผมจะเลิกเอานิสัยที่ชอบคิดเรื่องอะไรก่อนนอนไปจากตัวผมซะที ว่าแล้วผมก้อลุกขึ้นไปอาบน้ำ และแต่งตัวไปทำงานตามปกติ ที่จริงแล้ววันนี้ผมต้องไปทำงานที่บริษัทโมเดลลิ่งตามปกติ แต่พอดีว่า วันนี้มีประชุมผู้บริหารของบริษัทพี่กรณ์ประจำปี ซึ่งผมควรจะเข้าร่วมด้วย ผมเลยขอลาที่บริษัทโมเดลลิ่งมาครึ่งวัน จากนั้นก้อจะไปทำงานตามเดิม

   พอมาถึงที่ออฟฟิซ พี่กรณ์ก้อนั่งรอผมอยู่ที่โต๊ะผมอยู่แล้ว พี่กรณ์ได้ยื่นซองเอกสารให้ผมดู แต่ไม่ได้พูดอะไร ผมเองก้อแปลกใจว่าซองอะไรกันแน่ เลยเปิดออกอ่าน มันเป็นเอกสารการร่วมหุ้นของบริษัทอะไรก้อไม่รู้ ผมงงไปหมดแล้ว

“ นี่มันเอกสารอะไรอ่ะครับพี่กรณ์ อี้ไม่เข้าใจอ่ะ พี่เอามาให้อี้ทำไมอ่ะครับ “ ผมถามไปแบบงงๆ

“ คืออย่างนี้น่ะครับ อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลย ที่พี่นัดประชุมผู้บริหารวันนี้ เพื่อที่จะแจ้งว่า พี่ได้ให้อี้ เป็นหุ้นส่วนร่วมของบริษัทกับพี่ คืออย่างนี้ วันเกิดอี้ พี่ไม่รู้ว่าจะให้อะไรเป็นของขวัญดี เลยถือโอกาสนี้ให้อี้มาเป็นหุ้นส่วนของพี่ไงครับ “ ผมได้ยินดังนั้นก้อตกใจใหญ่

“ อูยยยย ไม่ดีหรอกครับพี่ อี้รับไว้ไม่ได้หรอก อี้เพิ่งจะเข้ามาทำงานที่นี่ได้ไม่กี่เดือน นี่พี่จะให้อี้เป็นหุ้นส่วนเลยเหรอ แล้วคนอื่นๆจะมองอี้ยังไงนี่ ไม่เอาน่ะครับ อี้รับไว้ไม่ได้จริงๆ “ ผมปฏิเสธไป เพราะผมรู้สึกอย่างที่พูดจริงๆ

“ ใครบอกล่ะ พี่สอบถามทุกๆคนที่ทำงานหมดแล้ว เค้าบอกว่าอี้ทำงานเก่ง ความรับผิดชอบสูง และเหมาะกับตรงนี้มากๆ อี้ไม่ต้องไปห่วงว่าใครจะคิดยังไงหรอก เพราะว่าคนที่นี่เค้าชอบอี้กันทุกคน แล้วประเด็นหลักที่พี่เลือกอี้มาเป็นหุ้นส่วนก้อคือ พี่อยากได้คนเก่งๆมาช่วยพี่บริหารงานอย่างจริงจัง แล้วพี่ก้อคิดว่าอี้มีคุณสมบัติตรงตามนั้นทุกประการ พี่คิดว่าอี้ทำได้แน่นอน “ พี่กรณ์พูดกับผมด้วยท่าทางที่เชื่อมั่นผมเต็มที่ ไอ้ผมก้อน่ะ ยังไม่รู้ตัวเลยว่าจะทำงานนี้ได้ดีแค่ไหน

“ แต่อี้คิดว่า อี้ยังใหม่อยู่มากน่ะครับ กลัวจะทำให้บริษัทพี่มีปัญหาหรือเปล่า อี้ไม่ค่อยมั่นใจเลยอ่ะครับ “

“ เราไม่ต้องพูดแล้ว ตกลงตามนี้น่ะ เรื่องงานไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ก้อช่วยๆดูกันนี่แหละ งั้นเราเข้าประชุมกันเลยดีกว่า เดี๋ยวสักหน่อยจะได้เวลาที่นัดกันไว้แล้ว “ จากนั้นพี่กรณ์ก้อเดินนำผมไปที่ห้องประชุมใหญ่ของบริษัท

[jokirito]

ร่ำรวยกันจริ๊ง
ถ้าใครมาให้ผมแบบนี้ ไม่กล้ารับเด็ดๆ 555+ กลัว

[imageriz]

โห พี่กรณ์ทุ่มทุนจริง ๆ  ของขวัญวันเกิด 

[Alexie333]

 พอเรามาถึงที่ห้องประชุมแล้ว ไม่นานนัก ผู้บริหาร และหัวหน้าแผนกทุกคนก้อมาถึง จากนั้นเราก้อเริ่มประชุมกัน ในการประชุมนั้น พี่กรณ์ก้อแจ้งให้ทุกๆคนทราบว่า ผมคือหุ้นส่วนคนใหม่ของบริษัท มีอำนาจในการทำงานเทียบเท่ากับพี่กรณ์ แล้วจากนั้นก้อพูดถึงผลประกอบการณ์ในไตรมาสแรกไป ผมเองก้อได้แต่นั่งฟังและจดบันทึกคร่าวๆไปด้วย จะว่าไปผมเคยแต่ทำงานเป็นลูกจ้างเค้ามาตลอด พอต้องรู้ว่าตัวเองจะได้มาทำหน้าที่บริหารนี่ มันก้อทำให้ผมเกร็ง และประหม่าอยู่ไม่น้อย ทั้งผมยังไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจมาด้วย ผมเลยทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะเริ่มตรงไหน แล้วนี่ถ้าผมต้องทำหน้าที่จริงต่อไปนานๆ ผมจะมีเวลาให้กับตัวเองและครอบครัวหรือเปล่าเนี่ยะ....

   การประชุมดำเนินไปจนถึงเวลาเกือบเที่ยง พี่กรณ์ก้อปิดการประชุม แล้วพวกเราก้อแยกย้ายกันไปทำงาน ส่วนพี่กรณ์ก้อชวนผมไปทานอาหารเที่ยงด้วยกันก่อน จากนั้น พี่กรณ์จะไปส่งผมที่บริษัท แล้วเราก้อไปทานข้าวเที่ยงกันแถวๆออฟฟิซ ในระหว่างที่ทานอยู่นั้น เสียงมือถือผมก้อดังขึ้น ตอนแรกผมคิดว่าเป็นดิว เพราะว่าในช่วงเช้านี่ ดิวจะโทรเข้าเครื่องผมตลอด แต่ผมไม่ได้รับ แต่คราวนี้ไม่ใช่ครับ มันไม่โชว์เบอร์โทรเข้ามา ผมก้อสงสัยน่ะ แต่ก้อรับสายไป  เกรงว่าจะเป็นลูกค้าจากต่างประเทศ และขอพี่กรณ์ไปรับสายข้างนอก

“ สวัสดีค่ะ ขอเรียนสายคุณอี้ค่ะ “ เสียงผู้หญิงในสายพูดขึ้น

“ กำลังพูดสายอยู่ครับ ไม่ทราบว่าใครต้องการพูดสายด้วยครับ “ ผมถามกลับไป

“ คือท่านประวิทย์ เจ้าของบริษัท....จะขอพูดสายด้วยค่ะ รอสักครู่น่ะค่ะ “ แล้วเสียงก้อหายไปพักนึง ผมเองก้อตกใจเล็กน้อยว่าคุณประวิทย์จะโทรมาทำไม มีธุระอะไรกับผมหรือเปล่า ไม่นานนักก้อมีเสียงนึงพูดขึ้นมา

“ อี้เหรอ นี่ชั้นเองน่ะ ประวิทย์ พ่อของดิว ตอนนี้เธอสะดวกคุยไหม “ คุณประวิทย์ถามผม

“ คุยได้ครับ คุณประวิทย์มีอะไรให้ผมรับใช้เหรอครับ “ ผมตอบไปด้วยคำพูดที่สุภาพ

“ ตอนนี้เธออยู่ที่ไหนอ่ะ ชั้นมีเรื่องจะคุยด้วยหน่อย เดี๋ยวจะให้รับเอารถไปรับ “ น้ำเสียงคุณประวิทย์เรียบเฉยมาก แต่แฝงไปด้วยความน่ากลัวเหมือนกันน่ะครับ เอ๊ะ หรือว่าผมคิดไปเอง

“ ผมอยู่แถวถนนเพชรบุรีอ่ะครับ กำลังจะกลับไปทำงาน คุณประวิทย์มีอะไรด่วนหรือเปล่าครับ “ ผมถามหยั่งเชิงไปอีกที

“ เอาเป็นว่าชั้นจะให้คนไปรับเธอแล้วกัน ชั้นรบกวนเวลาเธอไม่นานนักหรอก หวังว่าเธอคงไม่ว่าอะไรน่ะ “ นั่นไงล่ะ ผมแอบสงสัยว่าบ้านนี้เค้าเป็นเผด็จการกันทั้งบ้านเลยหรือไง จะไม่ยอมให้ใครเค้าตอบปฏิเสธพวกเค้ากันบ้างเลยเหรอ

[Yurameki]

แต่ละคนรู้สึกจะทุ่มเทกะของขวัญวันเกิดพี่อี้กันดีจิงๆ นะ

แอบอิจฉา แล้วก็แอบลำบากใจในคราเดียวกัน...

อิจฉา ที่พี่อี้ เสน่ห์แรงไปถึงหนายย...

แอบลำบากใจ... เรื่องที่ต้องเลือกน่ะซี้  ถึงตอนนี้จะเหลืออยู่แค่ ต้ง หรือ ดิว ก็แค่นั้นอ่า

ยังไงก็เชียร์พี่ดิว อ้ะ  



ว่าแล้วก็จิ้มพี่อี้หลายๆ ที อิอิ
 

[imageriz]

   คุณประวิทย์เรียกพบ เรื่อง???

รอต่อไป 

[B4U_BoA]

คุณพ่อ

มีไรกะพี่อี้อ่ะ

(แอบกลัวด้วยเหอๆ)

[White..BroccO]

อย่าให้เป็นเรื่องใหญ่เล้ย 

[● MaYa~Boy ●]

พ่อดิวเรียกไปทำไมเนี่ย

[jokirito]

เฮ้อ ถอนหายใจรอบที่1,503

[[D]a[D]a [T]oo[N]]

ก็คงเป็นเรื่องเกี่ยวกับดิวสินะ

[Yurameki]

พี่อี้จะโดนคุณพ่อพี่ดิวเรียกไปคุยเรื่องไรน๊า

ต้องเป็นเรื่องพี่ดิวแน่ๆ เลยอ้ะ

ขอให้เข้าใจกันก็ละกันน้ะ



เชียร์ พี่ดิว x พี่อี้   


ฮ่าๆๆๆๆ

[kittyfun]

คุณพ่อเรียกไปคุยเรื่องอะไรหนอ

คาใจอย่างแรง

อ๊ากเฉลยด่วนเลยค่ะคุณอเล็กซ์



เชียร์ดิวสุดใจค่ะ

[jokirito]

วันนี้หายปายหนายคร้าบบบ

[thaitanoi]

 :pig4  มาให้กำลังใจครับ

[crazy Y]

พ่อต้องพูดเรื่องให้ดูแลดิวแน่ๆเลย

[Alexie333]

Alexie เมาค้างอย่างแรง


เลยเกเรไปเล็กน้อย

ไม่ได้เอาเรื่องมาลงให้อ่านเยอะๆๆ


ขออภัยอย่างแรง เด้อออออออออ


ตามอ่านต่อกันได้เลยครับ

[Alexie333]

“ เอาเป็นว่าชั้นจะให้คนไปรับเธอแล้วกัน ชั้นรบกวนเวลาเธอไม่นานนักหรอก หวังว่าเธอคงไม่ว่าอะไรน่ะ “ นั่นไงล่ะ ผมแอบสงสัยว่าบ้านนี้เค้าเป็นเผด็จการกันทั้งบ้านเลยหรือไง จะไม่ยอมให้ใครเค้าตอบปฏิเสธพวกเค้ากันบ้างเลยเหรอ

“ ก้อพอได้น่ะครับ ผมอยู่ที่ตึก...ตรงหัวมุมถนนน่ะครับ ถ้าคนขับรถมาถึงแล้วก้อโทรเรียกผมได้เลยครับ “ ผมตอบกลับไป

“ ได้ ตกลงตามนั้นน่ะ ตู๊ดๆๆๆ “ พูดจบแล้วคุณประวิทย์ก้อวางสายไป โดยที่ไม่รอให้ผมพูดอะไรต่อ ผมก้อยืนคิดอยู่คนเดียวสักพักนึงว่า ตกลงแล้วคุณประวิทย์ต้องการเรียกผมไปพบเพราะเรื่องอะไรกันแน่ จากนั้นผมก้อเดินกลับเข้าไปในร้าน

   พอถึงโต๊ะพี่กรณ์ก้อถามผมว่าใครโทรมา ผมก้อตอบไปว่า ลูกค้าโทรมาให้ไปพบด่วน เดี๋ยวจะให้คนรถมารับที่ออฟฟิซ พี่กรณ์ก้อไม่ได้ถามอะไรต่อ ผมเองยังไม่กล้าบอกใครเรื่องที่ผมตกลงกับคุณประวิทย์ไว้ เพราะว่าด้วยๆหลายๆเหตุผล หรืออาจจะเป็นเพราะว่ารับปากกับเค้าไว้แล้วด้วย พอทานอาหารเสร็จแล้ว พวกเราก้อเดินกันกลับออฟฟิซ

   ประมาณ 15 นาทีได้ ก้อมีคนโทรเข้ามือถือผมบอกว่ามาจากคุณประวิทย์ ให้มารับไปพบที่ทำงาน ผมก้อเลยลาพี่กรณ์กลับ จากนั้นก้อลงมาหาคนที่มารับผมที่ลานจอดรถ จากนั้นเราก้อเดินทางไปหาคุณประวิทย์ พอถึงที่ทำงานคุณประวิทย์แล้วผมก้อเดินขึ้นไปหาคุณประวิทย์ที่ห้องทำงาน ที่ตอนนี้คุณประวิทย์นั่งรอผมอยู่ในห้องอยู่ก่อนแล้ว

“ นั่งก่อนสิ ชั้นมีเรื่องจะคุยด้วยนิดหน่อย คงรบกวนเวลาเธอไม่นานหรอก “ จากนั้นผมก้อนั่งลงตรงเก้าอี้ตรงข้ามคุณประวิทย์

“ ขอบคุณครับ คุณประวิทย์มีอะไรให้ผมรับใช้เหรอครับ “ ผมถามไป เพราะตอนนั้นสีหน้าของคุณประวิทย์ดูเครียดๆ ผมเลยเดาอารมณ์ไม่ถูกนักว่า เค้าเรียกผมมาทำไมกันแน่

“ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก แค่เรียกมาคุยด้วยเฉยๆ ขอเริ่มเลยแล้วกันน่ะ หลังจากที่ชั้นให้เธอช่วยดูแลเจ้าดิวให้เวลาที่มันทำงานอ่ะ จากที่ชั้นได้ยินมา ก้อได้รู้ว่า ช่วงนี้เจ้าดิวมันทำงานดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเลย จนคนที่ทำงานเค้าบอกว่าผลงานของเจ้าดิวและโปรเจ็คต่างๆก้อเป็นไปด้วยความเรียบร้อย นับว่าเป็นความดีของเธอเลยก้อว่าได้ ชั้นต้องขอบใจด้วยน่ะ “ คุณประวิทย์พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“ ก้อไม่หรอกครับ ผมแทบไม่ได้ทำอะไรเลย แค่ตามดิวไปดูงาน ไปประชุมบ้างตามโอกาสที่จะอำนวยก้อเท่านั้นเองครับ ส่วนที่เหลือ ผมว่าน่าจะมาจากตัวดิวเองมากกว่าที่เค้าตั้งใจทำงานเองมากกว่าน่ะครับ “ ผมตอบไปตามความเป็นจริง

“ เธอคิดอย่างนั้นเหรอ แต่คนที่ทำงานเค้าบอกว่า เวลาที่เจ้าดิวทำงานนี่ มันเหมือนมีความสุขยังไงไม่ร็ เหมือนกับคนมีความรักยังไงไม่รู้ ในเมื่อนายค่อนข้างจะสนิทกับดิวอ่ะ นายพอจะรู้บ้างไหมว่าตอนนี้เจ้าดิวมันคบกับใครอยู่หรือเปล่า “ เจอคำถามนี้ของคุณประวิทย์เข้าไป เล่นเอาผมอึ้งไปทันที แต่ผมกลัวคุณประวิทย์จะจับสังเกตได้เลยต้องทำหน้าปกติเข้าไว้

[Yurameki]

คำถามแทงใจดำอย่างแรงเลยนะเนี้ย
เป็นเค้าจะตอบ ไว้สักวันคุณประวิทย์ก็จะรู้ความจริง อะไรอย่างงี้แหละ
ได้ข่าว ตอนนี้แค่สนิทกันเฉยๆ  ยังไม่ได้เคลียร์เลยสินะ สินะ = ="
แอร๊ยยยย   เขินอ่ะ  จิ้น (imagin) ตาม...   พี่ดิวรักพี่อี้ พี่อี้รักพี่ดิว
เขินนน  >>> จิ้มพี่อี้ซะ 5555+
มาลงต่ออีกเยอะๆ น๊า รอลุ้นอยู่อ่า XD

[Alexie333]

“ เหรอครับ ผมเองก้อไม่ยักรู้ว่าดิวเค้าคบกับใครอยู่น่ะครับ อาจจะไม่ใช่อย่างที่คนอื่นๆเค้าคิดก้อได้ครับ ดิวเค้าอาจจะมีความสุขอยู่กับงานของเค้าเองน่ะครับ “ ผมก้อตอบไปแบบเท่าที่พอจะพูดได้ จะให้ผมพูดยังไงล่ะครับ ในเมื่อทุกคนก้อรู้ดีว่า ดิวน่ะ เค้ามีใจให้ใครอยู่ ไม่ใช่ว่าผมจะเข้าข้างตัวเองอะไรหรอกน่ะครับ ถ้าดิวไม่ได้โกหกผมน่ะ ก้อคงเป็นผมเองนั่นแหละที่ดิวบอกว่ารักอยู่ แต่จะให้ผมบอกคุณประวิทย์ไปอย่างนั้นน่ะเหรอ แล้วที่ผมเคยรับปากเค้าไว้ล่ะครับ

“ เธอคิดอย่างนั้นจริงๆเหรอ แต่มันน่าแปลกน่ะสิ ว่าทำไมเวลาอยู่กับเธอเจ้าดิวถึงได้เป็นขนาดนี้ ถ้าจะว่าไป ถ้าเกิดว่าเจ้าดิวมันจะมีใจให้เธอไปนี่ มันก้อไม่ใช่เรือ่งแปลกหรอกน่ะ ชั้นเองก้อได้ข่าวเรื่องพวกนี้เหมือนกัน และจะให้ชั้นไปห้ามเจ้าดิวน่ะ มันก้อคงไม่ฟังชั้นหรอก ฉะชั้นชั้นจึงมาขอความร่วมมือจากเธอว่า ถ้าเจ้าดิวมีท่าทีว่าจะรู้สึกกับเธอเกินกว่าเพื่อนร่วมงานล่ะก้อ เธอก้อพยายามปฏิเสธหรือทำตัวออกห่างมันหน่อยแล้วกัน ชั้นไม่อยากมีลูกชายเป็นเกย์อ่ะ “ คุณประวิทย์มองหน้าผมเหมือนจะจับผิด แต่ผมก้อไม่เผยท่าทีใดๆทั้งนั้น

“ มันคงเป็นไปไม่ได้หรอกครับ ก้อดิวเค้าเป็นผู้ชายนี่ครับ อีกอย่างดิวเค้าก้อชอบผู้หญิงมาตลอดนี่ครับ เค้าจะมาชอบผมได้ยังไง “ ผมจำใจต้องอ้างเหตุผลไปก่อน

“ มันก้อไม่แน่หรอกน่ะ ผู้ชายปกติสมัยนี้น่ะ จู่ๆก้อเป็นเกย์มีออกถมเถไป บางคนน่ะ มีลูกมีเมียแล้วยังไปมีแฟนเป็นผู้ชายก้อเยอะ สมัยนี้ สังคมมันเปลี่ยนไป เปลี่ยนไปในทางที่แย่ลงด้วย ทำไมน่ะ ศีลธรรมมันถึงได้ตกต่ำลงถึงขนาดนี้ ทำอะไรคิดถึงแต่ตัวเอง ไม่คิดถึงคนรอบข้างและสังคมเลย นี่ชั้นไม่ได้ว่าเธอน่ะ ชั้นกล่าวถึงทั่วๆไปอ่ะ มีอีกเรื่องนึง ชั้นได้ยินมาว่า เมื่อไม่กี่วันมานี่ เจ้าดิวมันไปเกาะช้าง กับเธอ สองต่อสองเหรอ เธอพอจะอธิบายเรื่องนี้ให้ชั้นฟังได้ไหม ว่าทำไม เจ้านายกับลูกน้องไปไปไหนมาไหนกันสองต่อสอง ดึกๆดื่นๆ “ คุณประวิทย์พูดด้วยน้ำเสียงที่เดาอารมณ์อยากนัก เหมือนจะจับผิดผมยังไงไม่รู้ แล้วผมก้อสงสัยว่า คุณประวิทย์รู้เรื่องนี้ได้ยังไง แล้วผมต้องบอกยังไงดีล่ะครับ ถึงจะไม่ให้คุณประวิทย์ไม่พอใจ

“ มันไม่มีอะไรหรอกครับ มันเป็นความบังเอิญเท่านั้นเอง คือผมจะไปที่เกาะนั่นอยู่แล้วน่ะครับ แต่พอดีดิวเค้าก้อจะไปเหมือนกัน เราเลยไปพร้อมกัน แต่เราไม่ได้ไปกันแค่สองคนน่ะครับ จากนั้นก้อมีคนอื่นๆตามมาสมทบ พี่กรณ์กับต้งก้อไปด้วยกันทั้งนั้นล่ะครับ “ หลังจากที่ผมพูดไป คุณประวิทย์ก้อทำท่าครุ่นคิดนิดนึงแล้วถามขึ้น

“ เธอคิดว่าชั้นเป็นเด็กอมมือ ที่จะเชื่อที่เธอพูดรึไง คนอย่างชั้นถ้าอยากจะรู้อะไรแล้วน่ะ ชั้นก้อต้องสืบให้รู้จนได้แหละ ชั้นพอจะรู้มาบ้างเหมือนกันน่ะ ว่าเธอก้อชอบเจ้าดิวเหมือนกัน แต่เธอลืมที่สัญญษกับชั้นไว้แล้วเหรอ ว่าจะไม่ทำอะไรอย่างนั้น ไม่มีพ่อแม่คนไหนน่ะ อยากมีลูกเป็นเกย์หรอก เธอเองก้อร้ดีนี่ว่า ชีวิตของเกย์มันเป็นยังไง โดนดูถูกเหยียดหยามจากคนรอบข้างและสังคมยังไง ชั้นเองก้อไม่อยากให้ลูกชั้นต้องเป็นอย่างนั้น เธอคงเข้าใจความรู้สึกของชั้นน่ะ อีกอย่างน่ะ เจ้าดิวก้อเป็นความหวังของชั้น หวังว่าเธอคงเข้าใจที่ชั้นพูดมาน่ะ ดูเธอเป็นคนฉลาดมาก คงรู้ว่าจะต้องทำยังไงต่อไป “ ผมก้อได้แต่ยืนฟังนิ่งๆครับ ไม่รู้ว่าจะแก้ตัวยังไงดี แต่ก้อแข็งใจตอบออกไป

[imageriz]

ที่เรียกอี้มานี่เพื่อที่จะเตือนอี้เหรอว่า ไม่ให้ยุ่งกะดิว
แต่อี้ก็ไม่ได้ยุ่งกะดิวนี่น่า แต่ดิวอ่ะ มายุ่งกะอี้เองใช่ปล่ะ 

รู้สึกว่าคุณประวิทย์คงจะรู้อะไรมา  หรือว่าสายสืบรึเปล่าเนี๊ยงานนี้

[Yurameki]

พรี่ดิวบร้าาาาาา.... เคลียร์กะปะป๊าก่อนเลย ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ่า.... 


เศร้าอ่า

แม่ปลื้ม แต่พ่อไม่ปลื้ม


เศร้า อ่า T^T

 

[jokirito]

แหม เหมือนมีใครไปฟ้องเลยนะ
รู้ลึกรู้จริงอีกต่างหาก
ว่าแต่การเป็นเกย์นี่ห้ามกันได้ด้วยเหรอ
ใครช่วยบอกที้

[Alexie333]

“ เธอคิดว่าชั้นเป็นเด็กอมมือ ที่จะเชื่อที่เธอพูดรึไง คนอย่างชั้นถ้าอยากจะรู้อะไรแล้วน่ะ ชั้นก้อต้องสืบให้รู้จนได้แหละ ชั้นพอจะรู้มาบ้างเหมือนกันน่ะ ว่าเธอก้อชอบเจ้าดิวเหมือนกัน แต่เธอลืมที่สัญญษกับชั้นไว้แล้วเหรอ ว่าจะไม่ทำอะไรอย่างนั้น ไม่มีพ่อแม่คนไหนน่ะ อยากมีลูกเป็นเกย์หรอก เธอเองก้อร้ดีนี่ว่า ชีวิตของเกย์มันเป็นยังไง โดนดูถูกเหยียดหยามจากคนรอบข้างและสังคมยังไง ชั้นเองก้อไม่อยากให้ลูกชั้นต้องเป็นอย่างนั้น เธอคงเข้าใจความรู้สึกของชั้นน่ะ อีกอย่างน่ะ เจ้าดิวก้อเป็นความหวังของชั้น หวังว่าเธอคงเข้าใจที่ชั้นพูดมาน่ะ ดูเธอเป็นคนฉลาดมาก คงรู้ว่าจะต้องทำยังไงต่อไป “ ผมก้อได้แต่ยืนฟังนิ่งๆครับ ไม่รู้ว่าจะแก้ตัวยังไงดี แต่ก้อแข็งใจตอบออกไป

“ คุณประวิทย์ไม่ต้องห่วงครับ ผมมลืมสัญญาที่ได้ให้ไว้กับคุณแน่นอน เอาเป็นว่า ผมจะอยู่ห่างๆดิวไว้แล้วกันน่ะครับ เพื่อที่ว่าคุณประวิทย์จะได้สบายใจ ไม่ต้องห่วงน่ะครับ ผมทำได้แน่นอน “

“ ชั้นไม่ห่วงเธอหรอก ชั้นรู้ว่านิสัยเธอก้อใช้ได้เหมือนกัน เธอคงไม่กลืนน้ำลายตัวเองแน่นอน เธอไม่ถึงขนาดต้องทำตัวห่างมันหรอก เธอก้อทำงานกับมันตามปกติแหละ แต่ชั้นแค่ขอให้เธอระลึกถึงคำของชั้นไว้เสมอ แต่ทางเจ้าดิว ชั้นรู้ว่าชั้นไม่มีทางที่จะห้ามมันได้แน่นอน ชั้นถึงได้ขอความร่วมมือจากเธอไง ถือเสียว่าสงสารชั้นแล้วกันน่ะ ชั้นคงไม่มีความสุขแน่ๆ ถ้าเจ้าดิวเป็นอย่างนั้นจริงๆ หวังว่าเธอคงจะรับรู้และเห็นใจชั้นบ้างน่ะ “ น้ำเสียงคุณประวิทย์พูดเหมือนๆกับจะขอร้องผม

“ ได้สิครับ ผมรับรองว่าจะไม่เกิดเหตุการณ์อย่างนั้นขึ้นอีกแน่นอน วางใจได้ครับ ผมเคยพูดไว้ยังไง ผมก้อจะทำตามนั้นอย่างเคร่งครัด “ ผมตอบไปแบบนั้น ตอนนั้นผมรู้สึกเจ็บแปลบๆที่อกข้างซ้าย มันเพราะอะไรน่ะ

“ ขอบใจมาะน่ะ ที่เธอเข้าใจชั้น ชั้นได้ยินอย่างนี้ก้อชื้นใจขึ้นมาหน่อย เอาล่ะ ไม่มีอะไรแล้วล่ะ เธอกลับไปได้แล้ว เดี๋ยวชั้นให้คนขับรถไปส่ง “ คุณประวิทย์พูดแล้วก้อลุกขึ้นแล้วเดินมาหาผม

“ ไม่เป็นไรหรอกครับ เดี๋ยวผมกลังเองจะสะดวกกว่า อย่าลำบ่ากเลยครับ ขอบคุณมากน่ะครับ “ ผมปฏิเสธไป

“ ไม่ได้หรอก ชั้นให้คนไปรับเธฮมา ก้อต้องให้คนขับรถไปส่งสิ มันไม่ลำบากอะไรหรอก เทียบกับสิ่งที่เธอทำให้ชั้น แล้วนี่ ค่าเสียเวลาของเธอ หวังว่ามังคงจะพอน่ะ “ แล้วคุณประวิทย์ก้อยื่นเช็คมาให้ผม แต่ไม่ผมรับเช็คนั่น

“ ผมรับไว้ไม่ได้หรอกครับ เพราะว่ามันไม่ได้เป็นการเสียเวลาอะไรเลย คุณเก็บเช็คไว้ดีกว่าน่ะครับ “ ผมปฏิเสธไปอีก แต่คุณประวิทย์ก้อยังยืนยันตามที่เค้าได้พูดไว้

“ ยังไงเธอก้อต้องรับไป อย่าให้ชั้นเสียน้ำใจเลย แล้วเดี๋ยวชั้นให้คนขับรถไปส่งน่ะ ตกลงตามนี้ “ แล้วคุณประวิทย์ก้อนำเช็คมาวางไว้ตรงหน้าผม ผมเห็นว่าคงจะปฏิเสธไม่ไหวแล้ว เลยรับเช็คนั่นมาแล้วก้อไหว้ให้คุณประวิทย์ไปทีนึง

“ ผมจะรับไว้ก้อได้ครับ แต่ผมอยากให้คุณประวิทย์รู้ไว้ว่า ที่ผมรับเช็คนี่ไว้ ไม่ใช่เพราะผมอยากได้มัน แต่ผมรับไว้เพราะว่าไม่อยากให้คุณประวิทย์เสียน้ำใจ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอลากลับเลยน่ะครับ “ คุณประวิทย์พยักหน้าให้ผม จากนั้นก้อโทรให้ลูกน้องมาพาผมไปที่รถ ก่อนจะออกจากห้อง ผมก้อไหว้ลาคุณประวิทย์อีกที แต่คุณประวิทย์ก้อไม่ได้ไหว้ตอบ กลับนั่งทำงานไปเหมือนไม่สนใจผม แล้วผมก้อเดินตามคนขับรถออกไป เพื่อที่จะกลับไปที่ทำงานของผม

[jokirito]

เริ่มสงสารดิวแล้ว มีพ่อแบบนี้ เฮ้อ
ชีวิตถูกบงการอยู่เบื้องหลัง ชาตินี้จะได้มีความสุขกับใครเค้ามั้ยเนี่ยดิวเอ๊ย

[jpkoko]

น่าสงสารดิวอ่ะ โดนขัดขวามความรักซะงั้น  อี้ด้วย

แล้วจาเปงอย่างไรต่อไปเนี่ย

ปอลอ คุณ Alex อย่าเมาค้างบ่อยดิคับ  รออ่านอยู่ 555+

       ล้อเล่นคับ รักษาสุขภาพด้วยคับ