“ ถึงจะเป็นแฟนหลอกๆ แต่เราก้อสามารถที่จะทำให้ตัวเรามีความสุขได้นี่ ดิวยอมรับน่ะว่า ช่วงเวลาที่อยู่กับอี้นี่ ดิวก้อมีความสุขมากอยู่เหมือนกัน อี้คิดเหมือนดิวไหม “ โอ้อะไรกันนี่ พ่อคนนี้บทจะซึ้งก้อเล่นซะผมตั้งตัวไม่ทัน ผมรู้สึกว่าหน้าผมร้อนผ่าวๆขึ้นมาอีกที อะไรจะเขินกันนักกันหนาเนี่ยะ ผมเลยต้องกลบเกลื่อนด้วยการเก็บของอย่างเดียว ไม่พูดไม่จาอะไรทั้งนั้น
“ อี้ไม่ตอบ ดิวจะคิดว่าอี้รู้สึกเหมือนดิวแล้วกัน ฮ่าๆๆๆ อาหารมื้อนี้อร่อยจัง ได้ทานกันคนที่เรา.... “ ไม่ทันที่ดิวพูดจบ เสียงมือถือของผมก้อดังขึ้น ผมดูที่ชื่อก้อปรากฏว่าเป็นพี่มดแม่ของน้องแมน เค้าโทรมาทำไมกันน่ะ
“ สวัสดีครับพี่มด มีอะไรให้อี้รับใช้เหรอครับ “ ผมส่งเสียงทักทายไป
“ ฮือๆๆๆ อี้เหรอ อี้อยู่ไหนอ่ะจ้ะ ฮือๆๆๆ แย่แล้ว อี้ต้องช่วยพี่น่ะ “ เสียงพี่มดร้องไห้จากในสาย ทำให้ผมตกใจมากว่าเกิดอะไรขึ้น
“ พี่มดเป็นอะไรเหรอครับ ใครเป็นอะไร พี่มดบอกอี้ได้ไหม “ ผมถามด้วยความสงสัยอย่างมาก
“ ฮือๆๆๆ อี้ แมนหนีออกจากบ้านอ่ะ ทิ้งโน้ตไว้ด้วย อี้มาหาพี่หน่อยได้ไหม ตอนนี้เลยน่ะ พี่ขอร้องล่ะ ฮือๆๆๆ “
“ ได้ครับ ได้ เดี๋ยวอี้ไปเดี๋ยวนี้เลย พี่มดรออี้แป๊บนึงน่ะครับ แล้วเจอกันครับ “ จากนั้นผมก้อวางสายพี่มดไป แล้วไปหยิบกระเป๋าที่โต๊ะทานข้าว จนลืมนึกไปว่า ดิวก้ออยู่กับผมด้วย
“ อี้ อี้จะไปไหนอ่ะ ใครเป็นอะไรเหรอ ทำไมดูรีบๆจัง “ ดิววิ่งตามมาถามผมที่กำลังเก็บของอยู่ ผมเลยหันไปตอบ
“ น้องแมนหนีออกจากบ้าน ตอนนี้พี่มดร้องไห้ใหญ่เลย อี้ต้องไปแล้วล่ะ ขอบคุณมากน่ะสำหรับอาหาร เอาไว้โอกาสหน้าเราคงได้ทานด้วยกันอีก แล้วเรื่องของว่างติดไว้ก่อนน่ะ เราไปก่อนล่ะ “ แล้วผมก้อจะวิ่งออกไป แต่ดิวจับแขนผมไว้
“ ให้ดิวไปด้วยคนสิ จะได้ช่วยกันคิดไง เอางี้เดี๋ยวดิวขับรถให้ จะได้สะดวกไง น่ะ “
“ ได้ๆๆ งั้นรีบเลยแล้วกัน “ จากนั้นดิวก้อวิ่งไปหยิบกุญแจรถแล้วพาผมไปยังลานจอดรถ พอขึ้นรถแล้ว ดิวก้อขับรถออกไปด้วยความรวดเร็ว วันนั้นเป็นวันเสาร์ รถแถวคอนโดดิวค่อนข้างเยอะ และติดขัดมาก พวกผมใจร้อนกันมาก คิดไปต่างๆนานาว่ามันเกิดจากอะไร ผมว่าน่าจะเกิดจากผมเป็นสาเหตุใหญ่ ไม่น่าเล้ยยยยย น้องแมน น่ะน้องแมน