หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm)

[kyoya11]

วันนี้สินะ
หุหุ^^

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

อีกหนึ่งวันสำหรับการรอคอย นิยายที่หลายๆคนเฝ้ารอ ในหนึ่งเดือนจะได้อ่าน

อยู่ประมาณ 3-4ตอน แต่ทุกครั้งที่เข้ามาอ่านจะมีความสุข ความทุกข์หรือว่า

เราจะอินจัดเกินไปหรือเปล่านะ มาให้กำลังใจน้องอเล็กซ์และให้กำลังใจอี้ครับ

[chompoonut139]

รอได้เสมอค่า



 

[barahi]

ร๊อออออออออออออออออออออออ

นั่งรอ

ไม่เอาดีกว่า เต้นรอเลยละกัน

 

[kyoya11]

รอออออออออ

[barahi]

รอเก้ออีกแล้วสินะพวกเรา ฮ่าๆ

สงสัย พรุ่งนี้บ่าย ขอวันอื่น เหอะๆ

 

[barahi]

 
ไม่รู้จะพูดไรดีนอกจาก ...

[moonoi_sert]

อยากรู้จังเลยว่าตอนจบของเรื่องนี้ อี้จะสมหวังในรักกับดิวหรือไม่นะ แอบหวังเล็กๆ ว่าอี้กับดิวจะสมหวัง

[kyoya11]

รอ....

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

 :เฮ้อ:เข้ามารเหมืนทุกวันที่ผ่านมา และยังครออย่างมีความหวัง
คนเราอยู่อย่างมีความหวัง หากแต่ว่าเราจะหวังเพื่ออะไร เพื่อใคร
เพื่อตัวเราเองหรือคนที่เรารัก และคงไม่ต่างกันเท่าไหร่ทีใครหลายๆ
คน เขายังรอการกลับมาของอี้และดิว 

[barahi]

:เฮ้อ:เข้ามารเหมืนทุกวันที่ผ่านมา และยังครออย่างมีความหวัง
คนเราอยู่อย่างมีความหวัง หากแต่ว่าเราจะหวังเพื่ออะไร เพื่อใคร
เพื่อตัวเราเองหรือคนที่เรารัก และคงไม่ต่างกันเท่าไหร่ทีใครหลายๆ
คน เขายังรอการกลับมาของอี้และดิว 

ใช่ครับ คนเขายังรอการกลับมาของอี้และดิว

 

[barahi]

 

[barahi]

 

[barahi]

 

[kyoya11]

รอๆๆๆๆ

[andy_kwan]

รอน่นเหลือหลายจนฮามอยหงอกแล้วนะ

[Alexie333]

 





    มาแล้วววววววววววววววววววววววววววว



เหนือยมากเมือ่คืน พยายามปั่นสุดขีด



เพราะว่าจากที่จะลงตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว แต่



ไอ้ที่พิมพ์ๆไว้ มันดันหายไปไหนม่ะรู้

หาอยู่นานมาก ว่าจะกู้คืนมา ก้อไม่ได้



เลยต้องมานังหนึ่งใหม่


ไอ้ครั้นว่าเมื่อคืนนี้ทำเสร็จแล้ว  แต่ดันเข้าเว็ปมะได้ซะงั้น


ผมเลยพลันคิดไปว่า เว็ปปิดแล้วเหรอ ???


จนเมื่อกี้มาเปิด ถึงโล่งใจ เฮ้อออออออออออ 


โปรดติดตามตอนต่อไป

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

รออ่านอย่างมีความหวังนะครับ

[Alexie333]

 






บทที่ 60 การเดินทางครั้งใหม่ ( The New Journey )

   หลังจากนั้นเราก้อนั่งคุยกันต่อสักพัก เรื่องที่ว่าผมจะออกเดินทางท่องเที่ยวไปที่นั่นที่นี่ ซึ่งจริงๆแล้วผมยังไม่ได้วางแผนอะไรมากนัก ตอนแรกกะแค่อยากออกเดินทางชิลๆไปก่อน แล้วค่อยหาทางว่าจะทำอะไรต่อดี แต่พอมีคนมาถามอย่างนี้ก้อเลยต้องแอ๊บไปว่า ผมกะว่าจะไปช่วยงานเพื่อนที่ภูเก็ตสักพัก ( ถ้ายังจำทิตเพื่อนผมได้ ที่เคยไปเที่ยวด้วยกันที่ภูเก็ต ตอนนี้เค้าได้ไปทำธุรกิจของตัวเองที่นั่น คือ เค้าเปิดรีสอร์ท และร้านอาหารของเค้าเอง เค้าอยากให้ผมไปช่วยดูแลความเรียบร้อยต่างๆ ) จากนั้นผมก้ออาจจะไปหาพี่สาวผมที่ออสเตรเลีย เพราะจะว่าไปแล้วผมก้อไม่ได้เจอกับพี่สาวคนนี้นานเหมือนกันนะ แม่ผมก้อเห็นด้วยกับความคิดนี้ แล้วเผื่อผมหาลู่ทางที่จะทำธุรกิจทางนั้นได้ ก้อคงจะดีไม่ใช่น้อย

    พอคุยกันเสร็จแล้ว ทุกคนก้อแยกย้ายกันไปทำงานของตน ส่วนผมก้อออกไปเคลียร์ลูกค้าโต๊ะที่ยังอยู่ในร้าน ดูแลความสะดวกทั่วไป จนลูกค้ากลับหมด เราก้อปิดร้าน ก่อนจะกลับบ้านนอน คืนนี้แม่ของผมบอกว่า ให้ผมไปนอนกับเค้าหน่อย เพราะผมเองก้อไม่ได้นอนกับเค้านานมากๆแล้ว เค้าคิดถึง........ผมรับรู้ความรู้สึกนี้ดี ว่าแม่ผมรู้สึกยังไง ผมเลยตอบตกลงไป

    ตอนที่ผมมานอนกับแม่ของผมนั้น แม่ผมนอนจับมือผมตลอดเวลา เมหือนกลัวว่าผมจะหายไปไหน ก่อนจะกลับแม่ก้อพร่ำพูดอยู่ตลอดเวลาเรื่องที่ผมจะต้องไปเที่ยวคนเดียวว่า ผมต้องอย่างนั้นอย่างนี้ ต้องดูแลตัวเองดีๆ ต้องติดต่อ ต้องโทรมาหาพวกเค้าบ่อยๆ ทุกวันเลยได้ยิ่งดี เพราะเค้าเป็นห่วงว่าผมจะอยู่ยังไง ซึ่งผมก้อตอบตกลงไปอย่างนั้น เพื่อไม่ให้แม่เป็นห่วงผมมากไปกว่านี้





   ในระหว่างก่อนที่ผมจะออกเดินทางนั้น ผมก้อไม่ได้ออกไปทำงานข้างนอกบ้านอีกเลย ผมใช้เวลาเท่าที่มีเหลืออยู่ เพื่อที่จะอยู่กับครอบครัวของผมให้มากที่สุด ดูทุกคนเหมือนจะไม่ค่อยอยากให้ผมไปนัก พยายามที่จะหานั่น หานี่มาอ้างสาระพัด เช่น หางานเลี้ยงของคนนั้นคนนี้ที่ผมรู้จัก ให้มาจัดที่ร้านอาหารของเราบ้าง บ้างก้ออ้างว่าจะเปิดอีกสาขานึง อยากให้ผมไปดูทำเลต่างๆ ดูความเรียบร้อยบ้าง ซึ่งเหตุผลเหล่านี้นั้น ล้วนแต่ไม่สามารถที่จะเปลี่ยนใจของผมได้ ในเมื่อผมตั้งใจไว้แล้ว ผมก้อยืนยันว่า ผมจะทำในสิ่งที่ผมตั้งใจไว้แล้ว เล่นเอาทุกคนหมดเหตุผที่จะอ้างแล้วไปเลยทีเดียว

   3-4 วันสุดท้าย ก่อนจะเดินทาง ผมได้แวะไปหาต้ง เพื่อที่จะคุยอะไรกับเค้าบางอย่างกับเค้า ซึ่งต้งเองก้อตอบตกลงมาเจอกับผม วันนั้นเรานัดกันที่ร้านอาหารของผมนั่นเอง ( ถึง ณ ตอนนั้น ต้งก้อไม่ได้มาที่ร้านเหมือนเดิมแล้ว ซึ่งด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง เลยกลายเป็นว่าร้านนั้น เป็นของครอบครัวผมอย่างสมบูรณ์แบบ )

    พอผมบอกต้งว่าผมจะออกเดินทางเท่านั้นแหละ ต้งถึงกับตกใจมาก ร้องเสียงหลงเลยทีเดียว......

“ นี่ นี่อี้หมายความว่ายังไงอ่ะ ที่ว่าจะจะออกเดินทางไปเรื่อยๆ แบบไม่มีกำหนด ต้งไม่เข้าใจ “

“ ก้อไม่มีอะไรมากหรอกต้ง อี้แค่อยากจะทำตามความฝันของตัวเอง ที่อยากจะออกเดินทางไปดูรอบๆโลกภายนอกบ้าง ว่ามันเป็นยังไง อี้อยากลองใช้ชีวิตคนเดียวดูสิว่า อี้จะเป็นยังไง จะอยู่ได้ไหม ก้อเท่านั้นเอง “

“ อะไรมันทำให้อี้คิดไปอย่างนั้น หรือว่าเป็นเพราะเรื่องไอ้ ดะ.... “ ไม่ทันที่ต้งจะพูดจบ ผมก้อแทรกขึ้นมาอีก

“ มันไม่เกี่ยวกับใครทั้งนั้นนะต้ง เรื่องมันผ่านไปแล้ว ก้อให้มันแล้วไป ที่อี้ไป อี้แค่อยากไปหาตัวเอง ว่า อี้ต้องการอะไรกันแน่ในชีวิตนี้ ก้อเท่านั้นเอง มันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยนะต้ง อีกอย่างทางครอบครัวอี้เค้าก้อโอเคแล้วนะครับ “ ผมอธิบายไป

“ แล้ว แล้วคนอื่นๆล่ะ คนที่ยังรักอี้ยังมีอีกมากมายนะ อี้ อี้ไม่สนใจเลยเหรอว่าคนพวกนั้นเค้าจะรู้สึกยังไง ถ้าอี้ไปอย่างนี้ ไม่คิดเหรอว่าพวกเค้าจะเป็นห่วงอี้แค่ไหน อี้คิดตรงนี้บ้างไหม “ อารมณ์ต้งรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

“ ถ้าหมายถึงเพื่อนอี้ล่ะก้อ อี้บอกไปมหดแล้วแหละ ทุกคนเค้าก้อเป็นเหมือนต้งนี่แหละ เอะอะวยวายช่วงแรกๆ แต่พออี้อธิบายไปแล้ว พวกเค้าก้อเข้าใจอี้นะ แล้วพวกเค้าก้อเชื่อว่า อี้ดูแลตัวเองได้ดีด้วย “

“ แล้ว แล้ว ต้งล่ะ อี้ไม่คิดเหรอว่าต้งจะเป็นห่วงอี้ขนาดไหน ถะ ถึงแม้ว่า เรา เราจะไม่ได้เป็นเหมือนเดิมแล้ว แต่ความห่วงใยของต้งที่มีต่ออี้มันไม่ได้น้อยลงเลยนะ ต้งเป็นห่วงอี้มากๆเลยนะครับ รู้ไหม “

    ท่าทางต้งดูจริงจังมากๆ ผมเลยยิ้มให้เค้าไป แล้วพูดต่อ

“ ต้งครับ อี้ไม่ได้ไปตลอดไป อี้ไปๆเดี๋ยวก้อกลับ อีกอย่าง ต้งมีอะไรก้อติดต่ออี้ได้ตลอดนะ อี้ไม่ได้ปิดเครื่องไปไหน แล้วนี่ อี้ก้อไปเที่ยวแค่รอบๆเมืองไทยก่อน ไม่ได้ไปต่างประเทศหรอก แต่อาจจะมีไปหาพี่สาวที่ออสเตรเลียบ้าง ซึ่งอี้คิดว่า มันน่าจะไม่มีอะไรนะ เพราะว่า เวลาอี้ไปที่ไหนอี้จะรายงานที่บ้านตลอด ถ้ามีอะไรฉุกเฉินนะ พวกเค้าต้องติดต่ออี้ได้แน่นอน ต้งไม่ต้องห่วงนะ “

“ ถึงอย่างนั้นก้อเถอะ ต้งยังไม่วางใจอยู่ดี “ ต้งพูดพร้อมทั้งเอามือมากุมมือผมไว้ ผมตกใจเล็กน้อยกับท่าทางของต้ง แต่ก้อยิ้มๆกลับไป เหมือนพยายามทำให้เค้าสบายใจ

“ อี้ว่าต้งนะ ควรจะแบ่งเวลาไปดูแลแฟนของต้งให้มากกว่าที่จะมาห่วงอี้นะ รู้มั้ย ??? เค้าคนนั้นต้องการมันมากนะ อี้แอบรู้มานะว่าต้งมัวแต่ทำงาน แทบไม่ได้ไปเจอกับแฟนเลย อย่างนี้มันไม่ไหวนะ “ ผมแกล้งแซวๆเค้าไป

“ นั่นมันคนละส่วนกัน แล้วก้อคนละคนด้วย แฟนก้อส่วนแฟน อี้ก้อส่วนอี้ ยังไงๆนะ สำหรับต้ง อี้ก้อเป็นคนที่พิเศษสุดเสมอ ไม่มีใครมาแทนที่ได้หรอกครับ “ ต้งกุมมือผมแน่น จนผมต้องค่อยๆแกะมือผมออกแล้วตบที่หลังมือต้งเบาๆ

“ ต้งครับ ต้งไม่ต้องห่วงนะ อี้ดูแลตัวเองได้ ไว้ถ้าอี้ไปไหนยังไง อี้จะโทรรายงานต้งด้วยละกัน โอเคมั้ย “ ผมแกล้งแซวประชดไป เพือ่ให้ต้งเค้ารู้สึกผ่อนคลายขึ้นแต่.....

“ ถ้าอย่างนั้น อี้ต้องรายงานต้งเหมือนที่รายงานทางบ้านอี้ด้วย ทุกอย่าง ทุกวัน ห้ามขาด “

    ผมหัวเราะกับท่าทางของต้งนัก นี่เค้าจะจริงจังมากไปมั้ยเนี่ยะ ????

“ โอเคๆครับ อี้ยอมแล้ว ตกลงว่าอี้จะรายงานต้งตลอดเลย โอเคมั้ย “ ผมยิ้มเชิงขำกับหน้าของต้งที่ยังคิ้วขมวดอยู่

“ แล้วอีกเรื่องนึง ถ้าอี้ไม่มีที่จะไปแล้ว บ้านของต้ง ที่หัวหินอ่ะ อี้ไปได้เลยนะ ทุกเวลา ทุกเมื่อที่อี้ต้องการ เดี๋ยวต้งจะโทรไปสั่งน้าคำให้เอากุญแจให้อี้ เวลาอี้ไปที่นั่น และดูแลอี้ทุกอย่าง ตกลงตามนี้นะ “

“ คร๊าบบบบบบ คุณพ่อ โอ๊ยยยยยยย อี้ว่าอี้ขอทางบ้านไปยากแล้วนะ มาเจอต้งนี่ถึงกับปวดขมับเลย ฮ่าๆๆๆๆ “

   จากนั้นเราก้อพูดคุยกันอีกสักพัก ก่อนที่ต้งจะขอตัวไปทำงานก่อน เพราะว่าโดดงานมาคุยกับผม.....ดีเหมือนกัน ถ้าต้งไม่ติดงานนะ ผมว่าต้งอยู่กับผมยาวแน่ๆเลย เฮ้ออออออออออ

   




   ในที่สุดก้อมาถึงวันที่ผมจะเดินทางแล้ว ในที่สุดผมก้อตัดสินใจที่จะเอารถ Mini Cooper คันโปรดของผมออกเดินทางด้วย ( ทางบ้านผมถึงขนาดติด ตัวบอกสัญญาณแจ้งพิกัดที่อยู่ไว้ที่ตัวรถด้วย เพื่อเช็คว่าผมอยู่ที่ไหน ขอบอกว่านี่เป็นความคิดของต้งล้วนๆเลย แล้วทุกคนก้อเห็นชอบด้วย.......เยี่ยมมากๆต้ง !!!!!! เพราะพวกเค้าบอกว่า ถ้าไม่ทำอย่างนี้ ผมก้อจะอ้างที่จะหายไปไหนมาไหนได้ หรืออาจจะกลัวผมโกหกละมั้ง เฮ้ออออออออออ ผมเลยต้องยอม ไม่งั้นผมคงไม่ได้ไปสักที ) ก่อนจะไปนั้นผมต้องบอกทุกคนว่า ไม่ต้องมายืนส่งผมที่รถ ไม่ต้องทำเหมือนผมจะจากไปไหนไกลๆ เดี๋ยวเกิดมีใครร้องไห้ขึ้นมา แล้วเดี๋ยวผมจะรู้สึกแย่เอา แต่ก้อเหมือนไม่มีใครฟังผม จนผมก้อวางแผนแอบเอาของขึ้นรถไว้ก่อน แล้วรีบหนีออกมา ไม่งั้นคงไม่ได้ออกมาง่ายๆแน่ เฮ้อออออออ

   พอผมออกเดินทางแล้ว จุดมุ่งหมายแรกที่ผมจะไปคือ ภูเก็ต ตามที่ผมได้ตกลงกับทิตไว้แล้วว่า ผมจะลงไปเยี่ยมเค้าแล้วก้อช่วยเค้าดูแลรีสอร์ทใหม่ของเค้าด้วย การเดินทางของผมเป็นไปแบบเรื่อยๆ ผมไม่ได้รีบร้อนอะไร ขับรถชมวิวตามข้างทางไปเรื่อยๆ เหนื่อยตรงไหนก้อจอดพัก จอดงีบบ้าง ตามแต่อารมณ์ ซึ่งผมว่ามันได้อารมณ์ไปอีกแบบนะครับ เพราะว่าผมรู้สึกผ่อนคลายมาก มันเมหือนไม่มีความกดดันอะไรเลยในหัวของผม มันทำให้ผมรู้สึกว่า นี่คงเป็นนิมิตรหมายที่ดี ที่ผมได้เลือกที่จะทำอย่างนี้ ไม่ช้านักหลังจากนี้ ผมคงได้เจออะไรใหม่ๆเข้าในชีวิต แล้วผมคงจะกลับมาเป็นอี้คนเดิม ของทุกๆคนได้ในเร็ววัน

   คืนนั้นผมแวะนอนที่จังหวัดสุราษฎร์ฯ ผมเลือกที่จะนอนโรงแรมในตัวเมือง มากกว่าที่จะนอนโรงแรมนอกเมือง เนื่องด้วยความปลอดภัยของผมเอง และทรัพย์สินต่างๆด้วย โรงแรมที่นอนก้อสภาพดีนะครับ ราคาก้อไม่แพงนัก พนักงานก้อดูแลเป็นอย่างดี แถมห้องยังสะอาดสะอ้านอีกต่างหาก ผมเลยตัดสินใจที่จะมอบคืนแรกของวันเดินทางครั้งนี้ ให้โรงแรมนี้เป็นผู้ดูแล อิอิ

    พอตื่นเช้ามา ผมก้ออกไปที่ตลาด เพื่อไปหาของพื้นเมืองทาน ตามคำแนะนำของพนักงานที่โรงแรม พอผมไปหาๆดูอาหารที่จะทาน ก้อพบว่าอาหารที่นี่ ล้วนแต่น่ากินทั้งนั้นเลย ผมเลือกไม่ถูกว่าจะทานอะไร สุดท้ายก้อได้ทานโจ๊กไขเค็ม ที่เค้าบอกว่าดังนัก ซึ่งพอทานแล้วก้อรู้สึกชอบนะครับ รสชาติดีทีเดียว พอทานอาหารเสร็จแล้ว ผมก้อขับรถเล่นรอบๆเมืองสักนิดนึง จากนั้นผมก้อออกเดินทางต่อไป ยังภูเก็ต เพื่อไม่ให้เสียเวลามกกว่านี้ เดี๋ยวไอ้ทิตมันจะบ่นเอา ผมกะเอาไว้ว่า ขากลับขึ้นมาจากภูเก็ตนี่แหละ ผมจะแวะนอนมันทุกจังหวัด จะเที่ยวให้ทั่วเลย ให้สมกับที่ผมอยากจะออกมาเดินทางอย่างนี้

    วันนี้ทั้งวัน ไอ้ทิตมันโทรจิกๆๆผมอยู่ตลอดเวลาว่า อยู่ไหนแล้ว ทำอะไรอยู่ แวะที่ไหนบ้าง แวะทำไม มันทำอย่างกะกลัวว่าผมจะไม่ไปหามันงั้นแหละ จิกยิ่งกว่าครอบครัวผมซะอีก ซึ่งผมก้อได้บอกทางครอบครัวผมอย่างละเอียดว่า ผมทำอะไรอยู่ที่ไหน เพื่อให้พวกเค้าสบายใจ แต่กับไอ้ทิตนี่สิ........ผมปวดหัวกับความเป็นห่วงเว่อร์ๆของมันมาก

    ผมขับรถไปถึงภูเก็ตก้อเป็นช่วงบ่ายแก่ๆแล้ว แล้วตรงไปยังที่รีสอร์ตไอ้ทิตเลย ซึ่งรีสอร์ทของมันตั้งอยู่ที่หาดกะรน ใกล้แหล่งชุมชนดีเหมือนกัน ซึ่งจากที่ดูลักษณะรีสอร์ทภายนอกคร่าวๆแล้ว ผมว่าถ้ามันจัดการบริหารงานดีๆนะ รับรองว่านักท่องเที่ยวมาพักที่รีสอร์ทมันตลอดแน่ๆ เพราะว่ารีสอร์ตมันสร้างออกมาได้สวยงาม และไม่เหมือนใครมากๆ มันบอกว่าได้ไอเดียมาจากกิ๊กมันที่เป็นสถาปนิกชาวอเมริกัน ที่ตอนนี้เลิกกันไปแล้ว เป็นคนออกแบบคร่าวๆให้ ผมว่าเก๋ไม่หยอกเลยนะครับ

   พอผมจอดรถ แล้วเดินไปหาไอ้ทิต ที่มันนั่งหน้าบึ่งรอผมอยู่ที่ล็อบบี้นั้น พอมันเจอผมนะ มันก้อบ่นใหญ่เลยว่า ผมนะขับรถช้า มัวแต่แวะไปเรื่อย ปล่อยให้มันเป็นห่วง และรอตั้งนาน ผมเองก้อไม่อยากจะไปเถียงอะไรกับมันนัก เลยปล่อยให้มันบ่นๆไป สักพักมันก้อหยุดบ่น แล้วพาผมไปที่พัก มันบอกว่า ผมต้องพักห้องเดียวกันกับมัน เพราะว่าห้องอื่นๆยังไม่เรียบร้อยนัก ห้อวที่พอจะขายได้หน่อยมันก้อปล่อยให้นักท่องเที่ยวเช่าหมดแล้ว ซึ่งผมก้อไม่ได้มีปัญหาอะไรกับเรื่องนี้

    พอผมเก็บของอะไรเรียบร้อยแล้ว ผมก้อโรทรรายงานที่บ้าน รวมทั้งต้งด้วย ( ขาดไม่ได้เลยคนนี้ จิกผมพอๆกับไอ้ทิตเลยก้อว่าได้ ) จากนั้นผมก้อไปหาไอ้ทิต เพื่อที่จะให้มันพาผมเยี่ยมชมส่วนต่างๆของรีสอร์ทมันอย่างละเอียด ผมรู้สึกว่ามันใช้งานผมหนักมาก ผมยังไม่ได้พักผ่อนเลย เพิ่งจะเดินทางก้อต้องมาดูเลย มันบอกว่า ตอนนี้เครื่องมันยังร้อนอยู่ ให้มันอธิบายทุกอย่างภานในรีสอร์ทให้จบก่อน จากนั้นผมจะไปพักผ่อนที่ไหน อะไรยังไงก้อเชิญ........อิอิ ดีเหมือนกัน

   ซึ่งจากที่ฟังมันอธิบาย ก้อไม่มีอะไรมากนะครับ มันแค่บอกลักษณะโรงแรมคร่าวๆ และจุดที่มันอยากจะเสนอ หรือพรีเซนต์ให้กับนักท่องเที่ยวทั่วๆไปว่า จะเอาจุดแข็งตรงไหนมาใช้ในการโปรโมทดี ผมกับมันเดินไปพูดไปรอบๆโรงแรม รวมทั้งยังแนะนำผมให้พนักงานคนอื่นๆได้รู้จักอีก มันบอกว่าผมเป็นหุ้นส่วนคึนสำคัญของที่นี่ ทุกคนเลยทำความเคารพผมกันใหญ่ ไอ้ผมจะปฏิเสธไป ก้อกลัวทิตมันจะเสียหน้าเอา เลยเออๆออๆกับมันไป พอมันแนะนำผมกับคนอื่นๆจนรอบโรงแรมแล้ว ผมก้อขอตัวออกไปเดินเล่นดูรอบๆบริเวณรีสอร์ต รวมทั้งบริเวณภายนอกของรีสอร์ตด้วย ผมเองก้อเดินเล่นมาเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่ร้านอาหารริมหาดร้านเล็กๆร้านนึง ซึ่งร้านนี้ถูกจัดไว้น่ารักมีสไตล์มากๆ ผมเลยนั่งเล่นสักพัก คิดนั้นคิดนี่ไปเรื่อย ในใจมันก้อเลยย้อนเวลาไปให้หวนนึกถึงช่วงเวลา เวลานั้น.........

  ช่วงเวลาไหนนะเหรอครับ ถ้าทุกคนยังจำได้ว่า ครั้งแรกที่ดิวเค้าได้ลักพาตัวผมไปที่เกาะช้างนั้น  ตอนนั้นผมรู้สึกเกลียดเกาะนั่นมากๆยังไงไม่รู้ ทั้งๆที่ปกติแล้วผมไปเที่ยวที่เกาะช้างบ่อยมาก และผมก้อชอบมากๆด้วย แต่ด้วยอารมณ์ต่างๆ ณ เวลานั้นมันไม่เอื้ออำนวยด้วย จนเวลาผ่านไปแล้ว ดิวเค้าได้เผยความในใจออกมา เรื่องทุกอย่างมันเลยดีขึ้น จากความโกลาหลวุ่นวาย กลายเป็นความโรแมนติคเล็กๆขึ้นมาซะงั้น จะว่าไปนะครับ แค่ช่วงเวลาสั้นๆนั้น ผมก้อมีความสุขมากๆเลยทีเดียว และมันเป็นครั้งแรก ที่หัวใจของผมมันยอมรับว่า ผมรักดิวเข้าให้ซะแล้ว............

    ผมนั่งนึกไป อมยิ้มไป ว่าแล้วผมก้อหยิบสมุดบันทึกของผมขึ้นมา พร้อมทั้งผมค่อยๆเขียนบรรยายความรู้สึกต่างๆ ที่ผมมี ณ เวลาที่ผมได้อยู่กับดิวที่เกาะช้างนั่น ผมเขียนไปด้วยความสุขที่มันล้นเอ่อออกมา .........จะว่าไปแล้ว ความทรงจำดีๆ ระหว่างผมกับดิวนี่ ก้อมีไม่น้อยเหมือนกันนะ แล้วแต่ละอันก้อล้วนแล้วแต่ทำให้ผมมีความสุขทั้งนั้นเลย.....

“ เฮ้ย นั่งยิ้มไรคนเดียวอ่ะอี้ บ้าป่าวนี่ อ้าว แล้วนี่เขียนอะไรอยู่อ่ะ “ ไม่รู้ว่าไอ้ทิตมันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ มาแล้วก้อมาทำลายจินตนาการของผม แถมยังจะมาแอบดูผมเขียนบันทึกอีก ผมเลยดึงบันทึกหลบออกมาแล้วเก็บเข้ากระเป๋าไว้

“ ไม่มีอะไร แค่นั่งนึกอะไรเพลินๆ แล้วก้อเขียนๆลง ไม่มีอะไรหรอก “

“ แล้วทำไมต้องแอบซ่อนด้วยว่ะ นี่แอบเขียนจดหมายหาแฟนหรือเปล่าว่ะ “

    ผมอึ้งไปนิดนึงครับ........หน้าผมเจื่อนลงไปนิดนึง แต่ก้อไม่ได้พูดอะไรต่อ ก้อนั่งมองนั่นมองนี่ไปเรื่อย

[Alexie333]

เอา ไปนิดๆก่อนนะครับ



ไว้จะรีบบบบบบบบบบบบมาอย่างไว



จุ๊บๆ

[win200]

อย่าบอกน่ะว่าอนาคตคือ ทิต ..??

ม่าอาวอ่ะ

มาที่หลังสุด

มีพลิกพลันมั้ยนิ

รอตอนต่อไปงับ

[moonoi_sert]

 :L1:ยังไงก็ยังหวังว่า ดิวกับอี้ จะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป

[jojobuffy]

0 _ o



ฉึกฉึก

[ranyoo]

รอลุ้นครับ 
ว่าจะเป็นยังไงต่อ...

 

[chompoonut139]

ในที่สุดก็มาแล้ว

[barahi]

มาเม้นให้ ครับ แต่ไม่อ่านๆ ไม่อ่านมาหลายตอนแล้ว ตามที่เคยบอกไว้
แต่จะมาอ่านหลังจากที่แต่จบแล้ว
ยอมรับว่าทำใจไม่ได้ ไว้อ่านทีเดียว ^^

[kyoya11]

ง่ะ..... พิมพ์ต่อไม่ถูกเลย - -
คงต้องตามดูต่อไป ^^

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

นี่คงจะเป็นความหมายในๆว่า เรื่องราวใก้ลจะจบแล้ว ตัวละครได้เดินทางตามที่ใจคาดหวังไว้
แบะคิดว่าการเดินทางของอี้คงจะปลอดภัยและไม่นานคงจะสมหวังมากขึ้น ขอร่วมอวยพรให้อี้โชคดี
ทุกคนรอการตัดสินใจของอี้ และรอการกลับมาของดิว เวลาจะช่วยอะไรๆๆหลายอย่างได้อย่างดี

[barahi]

ต่อๆ

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

อยากให้เรื่องนี้จบแบบสมหวังเพราะว่าที่ผ่านมานั้นอี้เจ็บปวดเพราะรักมาเยอะ
เชื่อว่าปลายปากกาน่าจะออกมาดีด้ อยากเขียนให้ดิวจำทุกอย่างนะทำได้
อยากให้ดิวเลิกกะอี้นะทำได้ อยากให้ใครหลลายๆคนผิดหวังนะทำได้ แต่จะบอกว่า
สิ่งๆนี้ที่น้องอเล็กซ์ไม่เคยทิ้งเลยคือมิตรภาพที่ดีๆที่ได้มอบไว้ให้กับแฟนๆนิยายทั้งหลาย
เชื่อว่านะจะดีขึ้นมาอีกไม่มากก็น้อยเอาใจช่วยเสมอนะครับอี้