หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm)

[kingphai]

เฮ้อ
เหนื่อยใจกับคู่นี้เจงๆๆ
เอากะเค้าสิ
พับผ่า
แต่ก็นะ
ทั้งคู่นั่นแหละ
 
ซัก3ที
เผื่อจะได้คิดกันมั่ง
โตๆกันแล้วว

[Alexie333]

 





ถ้านิยายจบแล้ว


ผมอยากจัดมีตติ้งแฟนๆ


มีสนบ้างครับ ขอเสียงโหน่ยยยยยย


 

[angle]

 

[win200]

เจอที่หนายครับ ไกลอ๊ะป๊าว??

[Rafael]

กะแล้วแต่สะดวกพี่เลยค่ะ
แต่ตอนนี้มันยังค้างอยู่ง่ะพี่!!

[olar74]

ตามติด และ .. ติดตาม

จะเข้าใจกันไหมเนี่ย? ....

แล้วอี้จะตัดสินใจยังไงอีก ...

แล้วถ้ามีตติ้ง .... ไม่ได้อยู่กรุงเทพฯ จะไปได้รึเปล่าน่ะซิ? .... (แต่ก็อยากน่ะ)

[jokirito]

่่่เจ้าแม่ปาร์ตี้จริงๆขานี้  ต้องรออ่านตอนจบของเรื่องก่อนว่าควรจะไปมั้ย  

[kingphai]

มีตติ้งหราครับ
จัดปาย
เต็มที่ๆครับ
อิอิ
ที่ไหนอ่า
ยินดีหนับหนุนคร้าบบบ

[Alexie333]

่่่เจ้าแม่ปาร์ตี้จริงๆขานี้  ต้องรออ่านตอนจบของเรื่องก่อนว่าควรจะไปมั้ย   

---เล่นตัวนะจ็อค เด๋วไม่ส่งดิว ไปเป็นของกำนัลที่บ้านชะเลย อิอิ

[subaru]

 

[CYPINUS]

    

[Alexie333]

 







“ ไม่เป็นไรครับคุณน้า อี้เค้าคงรังเกียจที่จะทานข้าวกับผม ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเลยก้อได้ เกรงใจคุณน้าอ่ะครับ “ หนอยๆๆ พูดแล้วยังมาแอ๊บตีหน้าเศร้าอีก ไอ้นี่ เลวม๊ากกกกกกก

“ ไม่ได้หรอก น้าไม่ยอมให้อี้เสียมารยาทอย่างนี้หรอก “ แม่ผมตอบมันไป แล้วจากนั้นก้อหันหน้ามาหาผม

“ อี้ ล้างหน้าล้างตาซะ ดูสิหน้าซีดเซียวไปหมดแล้ว  เสร็จแล้วก้อไปเจอแม่ที่ร้าน จากนั้นก้อทำอาหารให้ดิวทานซะ ทำมาหลายๆอย่างด้วย แม่และคนอื่นจะได้ทานด้วย เข้าใจไหม ถือว่าแม่ขอแล้วกัน “

   ในเมื่อแม่ผมพูดอย่างนี้แล้ว ผมจะปฏิเสธได้เหรอครับ......

“ ได้ครับ งั้นเดี๋ยวอี้ตามไปแล้วกันครับ “ ผมตอบรับไปอย่างเสียไม่ได้

   จากนั้นผมก้อปิดประตูห้อง แล้วไปล้างหน้าล้างตา ในใจก้อคิดแค้นไอ้ดิว ที่มันยังมาตามราวีผมแบบไม่ลดละ มันต้องการอะไรจากผมกันแน่ นี่มันจะฆ่าผมให้ตายคามือเลยหรือไง ????

   พอผมล้างหน้าเสร็จแล้ว กำลังจะเปิดประตูออกไป แต่ก้อมีใครไม่รู้ มาดันประตูผมเข้ามา จากนั้น เค้าก้อเบียดตัวเข้ามาในห้องของผมอย่างรวดเร็ว ผมเห็นได้ทันทีเลยว่า มันเป็นใคร....

“ นายเข้ามาทำไมในห้องชั้น แล้วทำไมไม่ตามแม่ชั้นไปที่ร้าน มาอยู่ที่นี่ทำไม ต้องการอะไร “ ผมถามไปอย่างฉุนเฉียว

“ ปล๊าวววว ดิวก้อแค่อยากจะรู้อะไรบางอย่าง “

“ อยากรู้อะไร ที่นี่ไม่มีอะไรที่นายควรจะรู้ ออกไปได้แล้ว “ ผมไล่มันอีกที

“ ดิวแค่อยากรู้ว่า..............ตอนที่อี้รู้ว่าดิวจะแต่งงาน....กับจิ๊บอ่ะ อี้หึงดิวเหรอ “

   แหนะ ไอ้เลวนี่ ยังจะมีหน้ามาถามอีก......

“ ไม่ได้หึง ทำไมต้องหึง หมดธุระแล้ว ออกไปได้แล้วนะ “ ผมเริ่มอารมณ์ไม่ดีแล้ว

“ ไม่จริง อี้หึงดิว หึงมากด้วย ทำไมดิวจะมองไม่ออก อย่ามาโกหกดิวเลย ดิวไม่เชื่อหรอก “

“ บอกว่าให้ออกไปไง อย่าให้ชั้นพูดอีกทีนะ คราวนี้ชั้นไม่เกรงใจแล้วด้วย “ ผมขู่มันเป็นครั้งสุดท้าย ต่อจากนี้ไป ถ้ามันไม่ออกจากห้องผมไป ผมเล่นมันแน่

“ บอกมาก่อนสิว่าอี้หึงดิว เพราะว่าอี้ยังรักดิวอยู่ ใช่ไหม ??? “ ไอ้ดิวมันตะคอกใส่หน้าผมอย่างดัง จนผมหมดความอดทนแล้ว

“ ใช่ ชั้นหึงนาย หึงนายมาก และที่หึงเพราะว่าชั้นยังรักนายอยู่ นี่ใช่ไหมคือสิ่งที่นายต้องการ นายได้ยินชัดแล้วใช่ไหม แต่จากนี้ไป มันจะไม่มีอีกแล้ว หลังจากที่นายได้ทำร้ายหัวใจชั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า พอกันที ทุกอย่างมันไม่มีเหลือแล้ว “ ผมฟิวส์ขาด พูดในสิ่งที่ผมคิดออกไปโดยไม่รู้ตัว ส่วนไอ้ดิว มันถึงกับยืนอึ้งไปเลยครับ

   ทันใดนั้นไอ้ดิวมันก้อกระโจนเข้าใส่ตัวผมทันที จากนั้นมันก้อกดผมลงกับเตียงผม มือของมันทั้งสองข้าง จับแขนของผมขึงพรืดไว้กับเตียง ตามันก้อจ้องมาที่ตาผมอย่างแข็งกร้าว ผมเองก้อพยายามดิ้นรนขัดขืนมันสุดกำลัง

“ แกจะทำอะไรชั้น ปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้ไอ้ดิว “ ผมด่ามันออกไป

   แต่มันก้อไม่ได้ทำอะไรผมนอกจากนั้น แต่ตาของมันสิ กลับจ้องมองผมใหญ่เลย มันบ้าไปแล้วหรือไง

“ อย่า ให้ ชั้น เกลียด นาย ไป มาก กว่า นี้ เลย “ ผมเน้นคำพูดช้าๆ ให้มันได้ยินชัดๆ ซึ่งก้อได้ผลครับ สายตามันดูอ่อนลง ไม่แข็งกร้าวเหมือนเมื่อกี้แล้ว

“ ดิวแค่อยากจะบอกว่า.... “ มันเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก้อมีเสียงคนเรียกชื่อผม ดังแทรกขึ้นมา ผมกะแล้วว่า เสียงนี้ต้องเรียกผมมาจากด้านล่างของบ้านพักแน่นอนครับ

“ อี้ครับ อี้ ล้างหน้าเสร็จหรือยังครับ แม่รอทานข้าวอยู่นะครับ “

   ผมจำเสียงนี้ได้ นี่มันเสียงต้งนี่นา ผมเลยหันหน้าไปมองไอ้ดิวอีกที ที่ตอนนี้ สายตามันแข็งกร้าวเหมือนเดิมแล้ว

“ ลองอี้บอกมันสิว่า ดิวทำอะไรอี้ ดิวก้อจะได้บอกมันไปว่า อี้เป็นคนเรียกดิวเข้ามาในห้องเอง และถ้าไอ้ต้งมันได้ยินอย่างนั้น คงไม่ต้องบอกนะว่า มันจะเสียใจแค่ไหน “ ไอ้เลวนี่ มันกล้าขู่ผมเหรอ

   ผมมองมันด้วยสายตาเหยียดหยามเป็นที่สุด ก่อนจะพูดขึ้น

“ ที่ชั้นไม่ทำอย่างนั้น ไม่ใช่ว่ากลัวอะไรหรอกนะ แค่ชั้นไม่อยากให้ต้งเอาเท้าดีๆของเค้า มาโดนปากเลวๆของนายมากกว่า จำใส่สมองไว้ คนอย่างต้ง มันสูงส่งกว่านายหลายเท่า อย่างน้อยต้งก้อไม่เคยทำให้ชั้นเสียใจ “ ผมด่ามันกลับไป

“ อี้ครับอี้ ได้ยินต้งไหมครับ “

“ ได้ยินครับ ได้ยิน อี้เสร็จแล้วครับ กำลังจะลงไป “ ผมต้องรีบตอบออกไป ก่อนที่ต้งจะตะโกนถามอีก

[jokirito]

 

[CYPINUS]

อะไรกันนักหนา.....
ดิวต้องการอะไรกันแน่ 

[subaru]

อะไรอีกหละเนี่ย 

[Laxxeez]

จะทำร้ายกันไปถึงไหน ไอ้เลว

[kingphai]

เฮ้อ
จากปวดไต
ตอนนี้ปวดหนึบๆที่อวัยวะเบื้องล่างแทน
โมโหต้งเว้ย
จามาทำไมตอนนี้วะเนี่ยย

[olar74]

เดาใจดิวไม่ค่อยทันเลย ..

จะเอายังไงต่อไปหล่ะเนี่ย? 

[honeymic]

อ่านเรื่องนี้ กว่าจะจบสงสัยได้เป็นโรคหัวใจแน่ๆ เลย
อ่านทีไรเหมือนใจจะหยุดเต้นทู๊กกกที

[Rafael]

อ๊ากส์
ทำร้ายจิตใจคนอ่านเหลือเกิ๊น
มาได้ถูกจังหวะจริงๆเลยต้งเอ๊ย(กัดฟันเต็มทน)
แล้วเมื่อไหร่จะได้คุยกันดีล่ะเนี่ย
ลุ้นจนเลิกลุ้นแล้วก็กลับมาลุ้น...ชักงงกับตัวเองเหมือนกัน
กว่าจะจบเรื่อง คนอ่านคงลุ้นจนขาดใจตายยยยยย เหอๆ

[win200]

พึ่งกลับมาจากเข้าค่ายครับ

แล้วตกลงตาดิวจะพูดว่าอารัยน่ะที่ค้างเอาไว้

[jokirito]

คนอ่านเลิกลุ้นเหอะ  เดี๋ยวหัวใจจะลัมเหลวไปซะก่อน

[CYPINUS]

ถ้าเจอหน้าพร้อมกัน3คน แล้วจะเป็นยังงัยต่อไป   

[subaru]

  :z13:รอจ้า

[win200]

^
^
^
รอล่วย

พักเน้กิจกรรมโรงเรียนเยอะมากมาย 

[Alexie333]

น้องWinครับ


ยังไงก้อสนใจเรื่องทางโรงเรียนก่อนก้อได้นะครับ

ว่างๆค่อยมาอ่าน มาพูดคุยกันนะครับ





เรื่องตอนต่อไป เด๋วดึกๆจะมาต่อนะครับ

[Annetemis]

ดิวสร้างแต่ความเจ็บช้ำน้ำใจให้กับอี้ มากกว่าที่จะทำให้อี้มีความสุข แล้วก็จบลงด้วยคำว่า เข้าใจผิดและขอโทษ โอกาสในชีวิตอี้สำหรับดิวยังควรมีอีกหรอค่ะ

[maew189870]

ผมอยากให้มันจบเร็วๆแล้วอ่ะ


แต่ผมก็รักดิว กับ อี้  นะคับ

รักมากๆ

[win200]

น้องWinครับ


ยังไงก้อสนใจเรื่องทางโรงเรียนก่อนก้อได้นะครับ

ว่างๆค่อยมาอ่าน มาพูดคุยกันนะครับ





เรื่องตอนต่อไป เด๋วดึกๆจะมาต่อนะครับ

ครับผม

แต่ผมก็ทำงานไปด้วย อ่านนิยายไปด้วยไม่ขาดสายหรอกครับ

ไม่อ่านแล้วรู้สึกขาดๆอะไรไปมิรู้ เลยทำควบคู่กานไปเรย แฮะๆ มาต่อเร็วๆน่ะครับผม

[Alexie333]

 








“ อี้ครับ อี้ ล้างหน้าเสร็จหรือยังครับ แม่รอทานข้าวอยู่นะครับ “

   ผมจำเสียงนี้ได้ นี่มันเสียงต้งนี่นา ผมเลยหันหน้าไปมองไอ้ดิวอีกที ที่ตอนนี้ สายตามันแข็งกร้าวเหมือนเดิมแล้ว

“ ลองอี้บอกมันสิว่า ดิวทำอะไรอี้ ดิวก้อจะได้บอกมันไปว่า อี้เป็นคนเรียกดิวเข้ามาในห้องเอง และถ้าไอ้ต้งมันได้ยินอย่างนั้น คงไม่ต้องบอกนะว่า มันจะเสียใจแค่ไหน “ ไอ้เลวนี่ มันกล้าขู่ผมเหรอ

   ผมมองมันด้วยสายตาเหยียดหยามเป็นที่สุด ก่อนจะพูดขึ้น

“ ที่ชั้นไม่ทำอย่างนั้น ไม่ใช่ว่ากลัวอะไรหรอกนะ แค่ชั้นไม่อยากให้ต้งเอาเท้าดีๆของเค้า มาโดนปากเลวๆของนายมากกว่า จำใส่สมองไว้ คนอย่างต้ง มันสูงส่งกว่านายหลายเท่า อย่างน้อยต้งก้อไม่เคยทำให้ชั้นเสียใจ “ ผมด่ามันกลับไป

“ อี้ครับอี้ ได้ยินต้งไหมครับ “

“ ได้ยินครับ ได้ยิน อี้เสร็จแล้วครับ กำลังจะลงไป “ ผมต้องรีบตอบออกไป ก่อนที่ต้งจะตะโกนถามอีก

“ แล้วอี้เห็นดิวไหมครับ เห็นแม่อี้บอกว่า เค้ามาตามอี้ที่นี่ไม่ใช่เหรอ ทำไมต้งไม่เห็นเค้าข้างล่างละ “

   ตายล่ะ ทำไงดีนี่ ????

“ บอกต้งไป ว่าดิวเข้าห้องน้ำอยู่ในห้องอี้ “ ไอ้ดิวพูดแทรกขึ้นมา ซึ่งมันก้อช่วยหาทางออกได้ดีทีเดียว

“ อ้ออออ ใช่ครับ พอดีดิวเค้ามาเข้าห้องน้ำในห้องอี้อ่ะ นี่ไง เค้าออกมาแล้ว “

   ผมต้องพูดไปแบบนั้น เพื่อให้ไอ้ดิวมันปล่อยตัวผม ซึ่งมันก้อปล่อยจริงๆครับ จากนั้นผมก้อรีบลุกออกจากเตียง แล้วเดินเปิดประตูออกไป แล้วรีบไปหาต้งข้างล่างทันที แต่ผมก้อพยายามคุมสติไว้ เดี๋ยวต้งจะสงสัยเอา พอต้งเห็นผมแล้ว ก้อยิ้มให้ผมตามปกติของเค้า ผมเองก้อยิ้มกลับไป

“ ปิดเครื่องทำไมล่ะ ต้งโทรหาตั้งหลายทีแล้ว เป็นอะไรหรือเปล่า “ ต้งถามผมด้วยความเป็นห่วง เล่นเอาผมอึ้งไปเลยครับ เพราะว่า ผมก้อลืมคิดไปว่า ต้งคงจะโทรหาผม แต่คงโทรไม่ติด เพราะว่าผมปิดเครื่องหนีทุกคนไป

“ เอ่ออออ พอดีอี้เหนื่อยๆอ่ะ ไปส่งลูกค้าที่สนามบินมา เลยไม่อยากคุยกับใคร โทษทีนะต้ง “ ผมแก้ตัวออกไป

“ อ้าวไอ้ต้ง ไม่ได้เจอตั้งนาน สบายดีใช่ไหม “

   จู่ๆ ก้อได้ยินเสียงได้ดิว ดังมาจากทางบันได สงสัยมันคงลงมาแล้ว แต่ผมไม่ได้หันหน้าไปหามัน

“ เออออออ สบายดี แล้วแกล่ะ เป็นไงบ้างตั้งแต่ไปอยู่นอก เงียบหายไปเลย รู้ไหมว่ามีคนเค้าตามหาแกกันทั้งนั้น ทำไมต้องทำตัวลึกลับขนาดนั้นด้วยว่ะชั้นไม่เข้าใจ “

“ ก้อออออ ไม่มีไรหรอก แค่อยากอยู่เงียบๆ คนเดียว ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับใคร ก้อเท่านั้นเอง “

“ แต่หลิงเค้าเป็นห่วงแกมากเลยนะ ตามหาแกไปซะทั่วเลย แกไม่สงสารเค้าเหรอว่ะ “

“ ก้อนะ คนมันไม่ได้รักนี่ ก้อไม่รู้ว่าจะหลอกกันต่อไปอีกทำไม เสียเวลาเปล่าๆ “

“ เฮ้ยยยย ไอ้ดิว ไรว่ะ ก้อแกแม่งไปบอกเค้าว่าจะแต่งงานด้วย เค้าก้อรอแกไปสิ นานสองนาน แล้วอยู่ๆ จะมาชิ่งอย่างนี้เหรอ แกไมใจดำอย่างนี้ว่ะ ชั้นไม่เข้าใจแกเลยจริงๆ “

“ ไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวชั้นเคลียร์กับหลิงเอง ของอย่างนี้อ่ะ มันฝืนใจกันได้ที่ไหนล่ะ แต่งงานทั้งทีนะเว๊ยยยยย จะแต่งก้อต้องแต่งกับคนที่เรารักสิ ขืนทนแต่งกับคนที่ตัวเองไม่ได้รัก มันจะมีความสุขหรือไง แกว่าจริงไหมว่ะ “

   มันพูดแล้วยังจะมามองหน้าผมอีก มันอยากจะสื่ออะไรกันแน่ แต่ผมก้อทำเป็นไม่สนใจ

“ แต่ชั้นโชคดีกว่าแกหน่อยนะดิว ที่ชั้นกำลังจะได้แต่งงานกับคนที่ชั้นรัก และเค้าคนนั้นก้อรัก และดีกับชั้นมากๆด้วย จริงมั้ยครับอี้ “ ต้งพ฿ดพร้อมทั้งส่งยิ้มให้ผมอย่างจริงใจ ผมเองก้อยิ้มกลับให้ให้เค้าเหมือนกัน แม้ว่าอารมณ์ผมตอนนั้นมันจะไม่ดีเท่าไหร่ก้อตาม

“ เฮ้ยยยยยไรว่ะต้ง ชั้นกลับมาเหนื่อยๆ มาคุยเรื่องไรกันนี่ ไม่จรรโลงใจเลย ป่ะๆ ไปหาไรกินกันดีกว่า หิวจะแย่แล้ว แล้วแกค่อยซัก ค่อยถามชั้นได้เต็มที่เลย โอเคมั้ย ??? “

“ เออๆ งั้นไปกันเถอะครับอี้ “

   ผมเองก้อไม่ได้ตอบอะไร แค่เดินไปที่ร้านเท่านั้น ปล่อยให้ต้งกับไอ้ดิว ได้คุยกันเต็มที่ไปเลย ผมไม่อยากรับรู้ ไม่อยากอยู่ใกล้ไอ้บ้านั่น ไม่อยากจะรู้ความเป็นของที่ผ่านมาของมันอะไรทั้งนั้น ผมเกลียดมัน.....

   พอถึงร้านแล้ว ผมก้อรีบดิ่งเข้าไปหาแม่ที่ห้องครัวทันที ดูสิว่าจะมีอะไรช่วยทำได้บ้าง จะได้ไม่ต้องไปอยู่....ใกล้ๆมัน ผมก้อเลยต้องทำกับข้าวช่วยแม่ ที่ใกล้จะเสร็จแล้ว จากนั้นผมก้อยกกับข้าวมาวางไว้ที่โต๊ะ ที่ตอนนี้ ต้งกับดิวกำลังคุยกันอย่างออกรส ออกชาติ ผมก้อไม่ได้ร่วมคุยด้วยครับ พอนั่งลงแล้ว ผมก้อลงมือทานอาหารเลย ส่วนต้งกับไอ้ดิว ก้อทานตามหลังผม

“ เฮ้ยยยย ไอ้ต้ง แกเลี้ยงดูคู่หมั้นของแกยังไงว่ะเนี่ยะ เหมือนเค้าดูอดอยากมาจากไหนว่ะ ทานข้าวใหญ่เลย ไม่ยอมพูดยอมจา “

    ดูสิครับ ผมอยู่ดีๆ มันก้อมาแขวะผม แต่ผมก้อพยายามอดใจเอาไว้ ไม่อยากตอบโต้มัน ผมเกรงใจต้ง