หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm)

[Rafael]

เหวยๆ

ดิวหายปายหนายเนี่ย

โอ๊ย ลุ้นจนปวดตับ

[win200]

รอๆๆ

[kaporzung]

เมื่อไรจะลงเอยกันได้ด้วยดีนะเนี่ย

[subaru]

  รอดิวกะอี้

[win200]

รอ รอ รอ

[olar74]

มาต่อทีละนิด .. ทีละนิด

ยังดีกว่าไม่ได้มาต่อเลยน่ะจ๊ะ ....

ดิวแอบไปปลีกวิเวกอยู่รึเปล่า?

[win200]

รอจนหนังเหี่ยว

[win200]

พี่อเล็กหายไปไหนแล้วอ่ะครับ ไม่มาต่อสักที

[Alexie333]

งานล้นมากครับ

สถานการณ์บ้านเมืองก้อไม่ค่อยจะดี

นี่หาโอกาสมาได้แล้ว  จะมาลงคืนนีดึกๆนะครับ


ร๊ากกกกกกกกกก ทุกคนเสมอครับ

[win200]

จะรอครับผม 

[whatever]

รออยู่นะ 

[Alexie333]

 





" อี้ ชั้นขอถามอะไรหน่อยสิ ตอนนี้เธอยังติดต่อกับดิวอยู่หรือเปล่า " 

   คำถามแรก ก้อเล่นเอาผมซะอึ้งไปแล้ว ผมก้องงๆอยู่ เลยถามกลับไป

" ไม่นี่ ไม่ได้เจอกันเลย แล้ว แล้ว มีอะไรเหรอ "

" ดิวหายไป หายไปเลยตั้งแต่ตอนที่ไปเมืองนอก นี่ก้อสองเดือนกว่าแล้ว ที่ชั้นติดต่อดิวไม่ได้ เธอแน่ใจนะว่า ดิวไม่ได้ติดต่อเธอมาเลย " หลิง หลิงถามทั้งยังทำหน้าสงสัยใส่ผมอีก ผมเองก้อยิ่งงงไปกันใหญ่ ทำไมหลิง หลิงเค้าต้องปักใจเชื่อขนาดนั้นด้วยว่า ดิวจะต้องติดต่อผมมา ซึ่งจริงๆแล้ว ดิวเองไม่ได้ติดต่อผมมาเลย ตั้งแต่วันนั้น........วันที่ผมหมั้นแล้วเค้ามาหาผมที่บ้านพัก จากนั้นผมก้อไม่ได้เจอ หรือคุยกับเค้าอีกเลย.........

“ ไม่นี่หลิง หลิง ชั้นไม่ได้เจอ หรือติดต่อเค้าอีกเลยตั้งแต่....ตั้งแต่ก่อนที่ชั้นจะหมั้นอ่ะ แล้วทำไมเธอถึงคิดล่ะว่าดิวเค้าจะมาติดต่อชั้นเพื่ออะไร “ ผมถามไปด้วยความสงสัยว่า เธอจะมาติดใจอะไรผมนักหนา

“ ไม่หรอก ชั้นก้อแค่ถามดู เห็นว่า เห็นว่า.....เห็นว่าดิวเค้าเคย สนิทกับเธออ่ะ “

“ ชั้นไม่ได้เจอเค้าเลย และคงจะไม่มีวันเจออีกด้วย นี่ชั้นก้อทำงานทุกวัน แทบจะไม่มีวันหยุดเลย แล้วชั้นจะเอาเวลาไปไหนไปเจอใคร อีกอย่างนะ ชั้นกับต้งก้อหมั้นกันแล้ว ชั้นจะไปเจอคนอื่นได้ยังไง แม้กระทั่งต้งนะ ชั้นก้อแทบจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน นี่ก้อเพิ่งจะมีเวลามาด้วยกันเอง เธอมั่นใจได้เลยนะว่า ชั้นคงไม่มีเวลาที่จะติดต่อกับดิวได้หรอก “ ผมอธิบายไป

   หลิง หลิง เงียบไปนิดนึง จากนั้นก้อพูดต่อ

“ มันก้อจริงอย่างที่เธอพูดนะ เพราะว่าตลอดเวลาที่ผ่านมานะ ชั้นก้อตามหาดิวตลอด ทั้งยังคอยแอบดูเธอบ้าง แอบถามต้งบ้าง แต่ก้อได้คำตอบอย่างที่เธอบอกชั้นมานั่นแหละ ชั้นก้อแค่ระแวงไปเท่านั้นเอง “ หลิง หลิงพูดแล้วไปสบตาผม

“ ชั้นไม่ว่าหรอกนะ ถ้าเธอจะแอบตามดู จะสะกดรอยอะไรชั้น เพื่ออะไรก้อตาม เพราะชั้นบริสุทธิ์ใจ “ ผมย้ำไปอีกที

   หลิง หลิง เหมือนชั่งใจอะไรอยู่สักอย่าง แต่ไม่กล้าพูดออกมา ผมเลยถามไปอีก

“ มันมีอะไรหรือเปล่า หลิง หลิง เล่าให้ชั้นฟังหน่อยสิ ว่าเรื่องมันเกิดขึ้นได้ยังไง แล้วดิวหายไปตั้งแต่ตอนไหน ชั้นจะได้ช่วยเธอคิดอีกคนไง “ ผมอาสาช่วยเธอด้วยใจจริง โดยที่ไม่รู้ว่า ในใจผมต้องการอย่างนั้นจริงๆหรือเปล่า

   หลิง หลิง อึกๆ อักๆ อยู่แป๊บนึง แล้วก้อพูด

“ ก้อ ก้อช่วงแรกๆที่ดิวไปนะ เค้าก้อโทรมาหาชั้นอยู่หรอก เค้าบอกว่าเค้ายุ่งกับการหาที่เรียน การหาบ้านพัก และอีกหลายๆอย่าง เค้าอาจจะติดต่อชั้นไม่ได้เหมือนก่อน ชั้นเงอก้อไม่ได้ว่าอะไร ปล่อยให้เค้าจัดการเอง และหลังจากนั้นมา เค้าก้อไม่เคยโทรกลับมาหาชั้นอีกเลย ชั้นพยายามโทรกลับไปก้อติดต่อไม่ได้ “ หลิง หลิงพูดเศร้าๆ

“ แล้วเพื่อนเค้าล่ะ เธอน่าจะรู้จักเพ่อนๆของเค้านี่ เห็นเค้าบอกว่ามีเพื่อนๆอยู่ที่นั่นเยอะแยะนี่นา ทำไมไม่ลองโทรถามพวกเค้าดูล่ะ เผื่อจะติดต่อได้ “ ผมออกความเห็น

“ ชั้นทำแล้วอี้ ชั้นทำทุกอย่าง ทุกวีถีทาง ถามเพื่อนๆเค้าทุกคนที่มีอยู่ที่นั่น ไหว้วานคนสารพัด แต่ก้อติดต่อเค้าไม่ได้ แม้แต่ทางบ้านเค้า ก้อยังติดต่อเค้าไม่ได้เลย ชั้น ชั้น ไม่รู้จะทำไงแล้ว ชั้นรู้สึกเป็นห่วงเค้ามากเลยอี้ ชั้นกลัวเค้าจะเป็นอะไรไป “ หลิง หลิง พูดเสียงสั่นๆ คล้ายกับคนกำลังจะร้องไห้ ผมไม่เคยเห็นเธอเป็นอย่างนี้มาก่อนเลย

“ หลิง หลิง ชั้นว่าเธอใจเย็นๆดีกว่านะ มันอาจจะไม่มีอะไรก้อได้ ไม่แน่นะ เค้าอาจจะยุ่งมากๆอยู่ก้อได้ ชั้นว่าเธอรออีกสักพักเถอะนะ ไว้ถ้าเค้ายังไม่ติดต่อกลับมาอีก ค่อยว่ากันอีกที “ ผมพยายามปลอบเธอไป

“ มีอีกเรื่องนึง ที่เธอคงยังไม่รู้สินะ ฮึๆ “ จู่ๆหลิง หลิงก้อพูดออกมา เชิงเย้ยหยัน

“ เรื่องอะไรเหรอ มันเกี่ยวอะไรกับชั้น หรือเรื่องนี้เหรอ “ ผมเริ่มงงไปอีก

“ มันเกี่ยว หรือไม่เกี่ยว ไม่รู้นะ รู้แต่ว่ามันแทบจะทำให้ชั้นตายทั้งเป็นเลยทีเดียว “

    ผมนิ่งอึ้งไปกับคำพูดของเธอ แต่ก้อฟังต่อ

“ หลังจากที่ดิวหายไป ชั้นก้อตามหาเค้าไปทั่ว เที่ยวถามจากเพื่อนเค้าไปทุกคน จนวันนึง ชั้นได้คุยกับเพื่อนสนิทของดิวคนนึง ที่ดิวเคยไปอยู่ด้วย เค้าเล่าให้ฟังว่า ดิวเคยอบกกับเค้าว่า ดิวอยากจะมาตั้งรกราก หางานทำ ปลูกบ้านอยู่กับคนที่เค้ารักมาก รักจนหมดหัวใจ แต่มันก้อเป็นไปได้ยาก เพราะว่าอุปสรรคมันเยอะเหลือเกิน เพื่อนคนนั้นเค้าก้อแปลกใจ เพราะว่าปกติดิวเวลาชอบใครแล้ว มักจะสมหวังเสมอ แต่พอเพื่อนเค้าถามว่า คนๆนั้นเป็นใครเหรอ ดิวก้อไม่ตอบ แต่ก้อควักเอารูปมาให้เพื่อนคนนั้นดู “ จากนั้นหลิง หลิง ก้อเงียบไป เหมือนกับว่ากำลังกลั้นอารมณ์ไว้อยู่

“ หลิง หลิง เธอเป็นอะไรเหรอ แล้วมันรูปใครล่ะ ที่ดิวเค้าเอาให้เพื่อนเค้าดูอ่ะ “

“ จะให้ชั้นทนอยู่ได้ไงล่ะ เมื่อได้รู้ว่า รูปคนๆนั้น มันไม่ใช่ชั้น มันไม่ใช่ใคร ไม่ใช่ผู้หญิงคนอื่น แต่มันเป็นเธอไงอี้ เธอได้ยินไหมว่า คนที่ดิวบอกกับเพื่อนเค้าไปว่า อยากจะอยู่กับคนรักชองเค้าอ่ะ มันคือเธอ มันคือเธอคนเดียวอี้ ฮือๆๆๆ “ ในที่สุดหลิง หลิงก็ระเบิดอารมณ์ออกมาจนได้ นี่หรือคือสิ่งที่หลิง หลิงบอกว่าทำให้เธอแทบตายทั้งเป็น

“ หลิง หลิง ชั้น ชั้น ไม่รู้จะปลอบเธอยังไง แต่ แต่ชั้นสาบานได้ว่า ชั้นไม่ได้ติดต่อกับดิวอีกเลย เธอเชือ่ชั้นนะ “ นี่คือสิ่งที่ผมพอจะพูดได้ดีที่สุดแล้ว

“ ชั้นรู้อี้ ชั้นรู้ แต่ที่ชั้นไม่รู้และไม่เข้าใจคือ ทำไม ทำไมดิวเค้าถึงไม่รักชั้น ทั้งๆที่ชั้นพยายามทำทุกอย่างเพื่อเค้ามาตลอด ที่ชั้นต้องเป็นบ้าเป็นหลังขนาดนี้ ก้อเพราะชั้นอยากทำให้เค้ารักชั้น แต่ไม่เลยอี้ ไม่เลย ไม่แม้แต่ครั้งเดียว ที่ชั้นจะแทรกเข้าไปอยู่ในหัวใจของเค้าได้ เพราะว่า ฮือๆๆ เพราะว่าข้างในนั้น มันมีแต่เธอเท่านั้นอี้ “ หลิง หลิง ร้องไห้ออกมาอย่างไม่กลั้นไว้ เธอเหมือนคนที่หมดสิ้นทุกอย่างแล้ว ผมเห็นแล้วอดสงสารไม่ได้ จะว่าไปแล้ว ผมก้อเพิ่งมาตระหนักว่า ความรักนี่ มันก้อทำให้คนเราต้องทุกข์ทรมานขนาดนี้เลยหรือ หลิง หลิง คนที่ผมเคยรู้จัก ไม่ใช่คนอ่อนแอขนาดนี้ ผมมเคยเห็นเธอร้องไห้ขนาดนี้มาก่อนเลย

“ หลิง หลิง ชั้นไม่ได้ว่านะ แต่เธอก้อเป็นคนสวยนี่ ฐานะก้อไม่ได้แย่ ทำไมเธอไม่ลองเปิดใจมองคนอื่นบ้างล่ะ ชั้นเชื่อนะว่ามีอีกหลายคนเลยล่ะที่อยากจะคบกับเธอ “ ผมพยายามเบี่ยงประเด็น หลิง หลิงได้ยินดังนั้น ก้อเงยหน้าขึ้นมองผม ทำสายตาเย้ยหยันใส่ผม เหมือนกับไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพยายามบอก

“ เธอพูดเหมือนทำได้อย่างนั้นแหละอี้ เธอคิดว่าชั้นไม่รู้เหรอว่า เธอนะ เคยรักดิวมากแค่ไหน แม้ว่าเธอจะหมั้นกับต้งไปแล้ว ก้อใช่ว่าเธอจะเลิกรักดิวได้ จริงไหม แล้วอย่างนี้ เธอจะมาบอกให้ชั้นเลิกรักดิวได้ยังไง ในเมือ่เธอเองก้อทำไม่ได้ อี้ “ คำพูดของหลิง หลิง มันเหมือนหนามเล็กที่มาสะกิดแผลของผม ที่มันกำลังจะหายดี ให้เลือดมันมันไหลออกมาอีก ตอกย้ำความเจ็บปวดของผมอีกครั้งนึง

“ หลิง หลิง ชั้นจะไม่ตอบรับ หรือปฏิเสธในสิ่งที่เธอพูดนะ แต่ชั้นขอบอกไว้ว่า ตอนนี้ชั้นได้ตัดสินใจไปแล้ว ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ชั้นก้อจะต้องรับผิดชอบการตัดสินใจของชั้นไป ชั้นไม่มีวันถอยหลัง หรือกลับไปหาอดีตหรอก เพราะว่า ชั้นเคยทำร้ายต้งมามากพอแล้ว ต่อไปนี้ ชั้นจะไม่ทำร้ายเค้าอีก “ ผมพูดอย่างหนักแน่น

[Phelyra]

"ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ชั้นก้อจะต้องรับผิดชอบการตัดสินใจของชั้นไป ชั้นไม่มีวันถอยหลังหรือกลับไปหาอดีตหรอก เพราะว่าชั้นเคยทำร้ายต้งมามากพอแล้ว ต่อไปนี้ชั้นจะไม่ทำร้ายเค้าอีก" แน่นะค่ะอี้ เค้าจะยอมเชื่อน๊า เพราะเค้าเองก็อยากให้ต้งได้มีความสุขกับคนที่ต้งรักยิ่งกว่าชีวิตของตัวเองอย่างอี้เหมือนกัน
แต่...ต้งจะยอมหรอค่ะ ระหว่างเพื่อความสุขของอี้กับเพื่อความสุขของตัวต้งเอง ถ้าให้ต้งต้องเลือก ต้งเลือก...เพื่อความสุขของอี้ แบบไม่ต้องใช้เวลาคิดอะไรมากมายแน่ ๆ เลยค่ะเค้าแน่ใจ เพราะต้งยอมทำทุกอย่างเพื่อรอยยิ้ม เพื่อความสุขของอี้มาโดยตลอดอยู่แล้วนี่นา ไงก็เค้าก็สงสารต้งอยู่ดีอ่ะค่ะ แถมเค้ายังสังหรณ์ใจไม่ดีชอบกลว่าต้งอาจจะไม่ได้มีชีวิตอยู่จนถึงตอนจบ มิใช่ชิมิ

[CYPINUS]

เจ็บปวดใจกันทุกฝ่าย 

[whatever]

แล้วมันจะจบยังไงเนี่ยย 

แต่ว่ามันสั้นจัง 

[subaru]

  เรื่องมันเศร้า

[win200]

กลัวตอนจบของเรื่องจะเป็นแบบเรื่อง "เงารัก ลวงใจ" จิมๆ

อยากให้ตอนจบมีชีวิตที่มีความสุขกันทุกฝ่ายอ่ะน่ะ

[win200]

เข้ามารอตาดิว

[jokirito]

เหอๆๆ

[papirunya]

เข้ามาติดตาม

รอรอรอ

[Laxxeez]

เรื่องจะจบแบบไหนน๊า ชักหวั่น ๆ แล้วซิ

[win200]

ติดตามๆ

[corncheeze]

  รอคับ


 

[subaru]

 

[Alexie333]

ดึกๆคืนนี้


เจอกันครับ


ช้าหน่อย แต่ชัวร์นะครับ


อิอิ  ช่วงนี้จิตใจเริ่มกลับมาปกติแล้นนนนนนนน

[Alexie333]

 





“ เธอพูดเหมือนทำได้อย่างนั้นแหละอี้ เธอคิดว่าชั้นไม่รู้เหรอว่า เธอนะ เคยรักดิวมากแค่ไหน แม้ว่าเธอจะหมั้นกับต้งไปแล้ว ก้อใช่ว่าเธอจะเลิกรักดิวได้ จริงไหม แล้วอย่างนี้ เธอจะมาบอกให้ชั้นเลิกรักดิวได้ยังไง ในเมื่อเธอเองก้อทำไม่ได้ อี้ “ คำพูดของหลิง หลิง มันเหมือนหนามเล็กที่มาสะกิดแผลของผม ที่มันกำลังจะหายดี ให้เลือดมันมันไหลออกมาอีก ตอกย้ำความเจ็บปวดของผมอีกครั้งนึง

“ หลิง หลิง ชั้นจะไม่ตอบรับ หรือปฏิเสธในสิ่งที่เธอพูดนะ แต่ชั้นขอบอกไว้ว่า ตอนนี้ชั้นได้ตัดสินใจไปแล้ว ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ชั้นก้อจะต้องรับผิดชอบการตัดสินใจของชั้นไป ชั้นไม่มีวันถอยหลัง หรือกลับไปหาอดีตหรอก เพราะว่า ชั้นเคยทำร้ายต้งมามากพอแล้ว ต่อไปนี้ ชั้นจะไม่ทำร้ายเค้าอีก “ ผมพูดอย่างหนักแน่น

“ ชั้นก้อขอให้เธอทำอย่างที่พูดแล้วกัน และหวังว่า ถ้าดิวเค้าติดต่อกลับมาหาเธอ เธอคงจะแจ้งให้ชั้นทราบนะ ถ้าไม่เห็นแก่ชั้น ก้อน่าจะเห็นแก่ต้งบ้าง หวังว่าเธอคงเข้าใจที่ชั้นพูดนะ “ หลิง หลิงพูดด้วยน้ำเสียงแกมขู่ผมเล้กน้อย

“ ไม่ต้องห่วงหรอก หลิง หลิง ถ้าชั้นได้ยินข่าวอะไรเกี่ยวกับเค้า ชั้นจะรายงานเธอแน่นอน “ ผมรับคำเธอไปอย่ามาดมั่น แต่ดูเหมือนหลิง หลิงจะไม่คิดอย่างนั้น กลับมองผมด้วยสายตาแปลกๆ

“ ที่จริงชั้นก้อไม่ได้มั่นใจอะไรในตัวเธอหรอกนะ เพราะว่ายังไงๆ คนมันก้อเคยรักกันมาก่อน ถ้าเกิดถึงสถานการณ์อย่างนั้นจริงๆแล้ว เธอก้อต้องยึดเอาความรู้สึกของเธอเองเป็นที่ตั้ง แต่ไม่เป็นไร ยังไงชั้นก้อคงไปบังคับอะไรเธอมากไม่ได้หรอก  ก้อได้แต่หวังว่า เธอคงจะไม่คิดที่จะทำร้ายต้งอีกหรอกนะ “ ยังมาเหน็บแนมผมอีก ผมเลยตอกกลับไป

“ มันก้อไม่ใช่ปัญหาของชั้น ที่จะมาทำให้เธอเชื่อใจชั้น เพราะว่า ต่อให้ชั้นพูดยังไงออกไป รับปากยังไง แต่ถ้าใจเธอคิดอคติกับชั้นแล้ว เธอก้อไม่มีทางคิดดีไปกว่านี้หรอก “

   หลิง หลิง เงียบไปครู่นึง แล้วพูดต่อ

“ งั้นวันนี้ชั้นคงรบกวนเวลาเธอแค่นี้แล้วกัน ขอบคุณมากนะที่เสียสละเวลามาฟังความเดือดร้อนขงอชั้น และชั้นก้อหวังว่าเธอคงจะเข้าใจในสิ่งที่ชั้นพยายามสื่อให้เธอรับรู้นะ “

“ อ้อ แน่นอน ชั้นเข้าใจแจ่มแจ้งเป็นอย่างดีเลยล่ะ “ ผมตอบกลับไป

“ งั้นชั้นไปล่ะ ฝากหวัดดีต้งด้วยแล้วกัน “

    แล้วหลิง หลิงก้อเดินจากไป พร้อมทั้งทิ้งทุ่นระเบิดลูกใหญ่ไว้ที่ผม.....ทำไมนะ ทำไมเธอต้องคิดด้วยว่า ดิวจะต้องติดต่อผมมา มันก้อจริงที่ว่า เธอไปได้ยินเพื่อนของดิวพูดอะไรทำนองนั้นออกไป แต่มันก้อไม่เสมอไปหรอก ดูขนาดทางบ้านของดิวยังติดต่อดิวไม่ได้เลย นับประสาอะไรกับผมเล่า....แต่มันก้อทำให้ผมฉุกคิดเหมือนกันนะว่า ทำไมดิวต้องบอกเพื่อนของดิวไปอย่างนั้นด้วย ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ ????

   ออกจากหลิง หลิงมา ผมก้อกลับไปทำงานต่อ แต่ในใจก้อคิดตามคำพูดของหลิง หลิงไปต่างๆนานา ไม่รู้สินะว่าทำไมผมต้องคิดถึงขนาดนี้ด้วย พลอยทำให้สมาธิในการทำงานต้องลดลงไปโดยปริยาย แย่จริงๆเลยผม แต่จะให้หยุดคิดมันก้อไม่ได้ ทำไมนะ ทำไมผมต้องเป็นห่วงดิวเค้าขนาดนี้ด้วย ผมอยากรู้ อยากรู้ว่าเค้าหายไปไหน เป็นอะไรไปหรือเปล่า ผมเป็นห่วงความปลอดภัยของดิวมาก มากเสียจนแทบจะไม่มีกระจิตกระใจที่จะทำงานอีกต่อไป เฮ้ออออออ แต่ผมก้อต้องไม่ทำให้งานตัวเองเสีย เพราะความคิดบ้าๆของผมหรอก ผมต้องเรียกสติของตัวเองกลับมา ไม่งั้นงามผมมีปัญหาแน่ๆ

   และแล้วงานก้อผ่านไปได้ด้วยดี เป็นเพราะว่าการช่วยเลหือของพี่กรณ์และต้ง ที่คงจะเห็นว่าผมผิดปกติไป ผมเลยบอกพวกเค้าไปว่า ผมรู้สึกไม่สบายตัวนิดหน่อย อาจจะเพราะว่าตากแดดมากไปหน่อย พวกเค้าก้อเข้าใจ และเข้ามาพยายามช่วยผมทำงานจนเสร็จลุล่วง พอเสร็จงานแล้ว ต้งก้อพอผมไปที่พักที่เตรียมไว้ เพื่ออาบน้ำแต่งตัว จากนั้นเราก้อไปทานข้าวกันสองคน

   ร้านอาหารที่ต้งพาผมไปทาน บรรยากาศดีมากๆ เป็นร้านที่จัดออกแนวธรรมชาติมากๆ มีสวน มีน้ำตก แขกเหรื่อก้อมาอุดหนุนมากมาย จากนั้นต้งก้อพาผมไปนั่งยังที่ๆเค้าจัดไว้ให้เรียบร้อยแล้ว ซึ่งต้งได้โทรมาจองล่วงหน้าไว้ก่อนแล้ว พอนั่งสักพัก อาหารที่สั่งไว้ก้อค่อยๆทะยอยกันมา เราก้อค่อยๆทานไป แล้วต้งก้อพูดขึ้น

“ อี้ครับ ต้งต้องขอโทษด้วยนะครับ ที่ช่วงนี้ต้งไม่ค่อยมีเวลาให้อี้เท่าไหร่เลย งานต้งเยอะมาก มากจนบางทีไม่มีเวลาทานข้าวด้วยซ้ำ นี่พอต้งมีเวลาบ้าง ต้งเลยอยากทดแทนเวลาตรงนั้นไป “

“ ไม่เป็นไรหรอกต้ง อี้เข้าใจน่า อี้เองก้อใช่ว่าจะว่าง ไหนจะงานที่ออฟฟิซพี่กรณ์ ไหนจะที่ร้านอาหาร ดีนะที่อี้ไม่ค่อยรับจ็อบเหมือนแต่ก่อนนะ ไม่งั้น อี้คงไม่มีเวลาหายใจแน่นอน อี้เองก้อรู้สึกผิดเหมือนกันนะ แทนที่อี้จะปล่อยวางเรื่องงานของตัวเองบ้าง เพื่อมาช่วยต้งทำงานบ้างก้อดี หรือไม่ก้อมาอยู่คอยดูแลต้ง เวลาต้งเลิกงาน แต่นี่อะไร เอาแต่งานตัวเองเป็นใหญ่ จนบางทีก้อลืมๆไปเหมือนกัน อี้เองก้อต้องขอโทษต้งด้วยนะครับ “

“ อี้ครับ ก่อนที่เราจะเจอกัน อี้ก้อทำงานอย่างนี้อยู่แล้วนี้ ดีไม่ดีมากกว่านี้ด้วยซ้ำไป ก้อเพราะว่าอี้เป็นคนขยัน คนสู้งานไง ไอ้ครั้นจะให้ตัวอี้เองอยู่เฉยๆนั้น ต้งว่าอี้คงทำไม่ได้หรอก ขาดใจตายพอดี ฉะนั้น อี้ไม่ต้องรู้สึกผิดเลยนะครับ เป็นตัวของอี้เองนะดีแล้ว อี้ทำอะไรที่อี้ทำแล้วมีความสุข ต้งเองก้อสุขด้วย ไม่ต้องห่วงต้งหรอก ต้งดูแลตัวเองได้ครับ “ ต้งพูดแล้วยิ้มหวาน ทำไมน๊า ทั้งๆที่ต้งเค้าแสนดีขนาดนี้ แต่ผมกลับไม่รู้สึกว่า คนๆนี้ คนที่ดีกับผมมากๆคนนี้เนี่ยะ จะเป็นคนที่ผมอยากจะใช้ชีวิตด้วย ???

“ อืมมมมม เอางี้ดีกว่า เดี๋ยวอี้ไปขอพี่กรณ์หยุดงานบ้าง แล้วไปช่วยงานต้งบ้างเนอะ เราจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันไงครับ ต้งว่าเอาอย่างนี้ดีไหม “ ผมถามไปด้วยความรู้สึกที่อยากจะชดเชยบางอย่าง ที่ผมพยายามที่จะทำแล้ว แต่ทำไม่ได้

“ อย่าเลยอี้ ไม่เป็นไรหรอก อี้ทำงานของอี้ไปเหอะ งานของต้งต้องไปนั่นมานี่หลายที่ เดี๋ยวอี้จะเหนื่อยเปล่าๆ นะครับ เอางี้แหละ ตามที่ต้งบอกนะดีแล้ว ไว้ต้งจะพยายามหาเวลาว่างมาอยู่กะอี้บ่อยๆนะครับ “ ต้งรีบตอบออกมาทันทีเลย ไม่รู้ว่าเค้าจะห่วงอะไรผมนักหนา ผมแค่อยากไปช่วยงานเค้าบ้างไง

[Simply Blue]

ได้กลิ่นแปลกๆ ต้งมีอะไรปิดบังอยู่หรือเปล่าหว่า

[CYPINUS]

ดิวกำลังคิดอะไรอยู่ 

[ordkrub]

ขอบคุณที่กลับมาต่อแล้ว
มาบ่อยๆนะครับ

[Laxxeez]

แต่ละคนทำผม เลย