หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm)

[jokirito]

ทำงานๆๆๆๆๆๆ

[win200]

ดิวกับต้งแอบติดต่อกันอยู่อะ่ป่าวน๊า

[honeymic]

ต้งและกรณ์รู้ว่าดิวอยู่ที่ไหน(ไม๊?)หรือต้งกำลังสานสัมพันธ์กับใครอยู่แล้วต้องการปกปิดอี้ เลยไม่อยากให้อี้เข้าไปช่วยงาน 
โหย !!!! กลิ่นมันแปลกๆ อยากรู้อยากรู้ ว่ามันเป็นแผนอะไร ของใครอีก อย่าหายไปนานนะเดี๋ยวคนอ่านลงแดงตายก่อน อิอิ

[Rafael]

เฮ้ออออ
เหนื่อยๆๆๆ เหนื่อยใจแทนพี่อี้จริงๆ
แล้วดิว ต้งนี่งานนี้เกี่ยวกันปะเนี่ย

[ToRMoR]

อย่าบอกนะว่าต้งกำลังนอกใจ ฮาๆ ....  ตันๆในความคิดพิกล

[win200]

รอ ร้อ รอ รอ

[LoFT]

รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[jokirito]

รอกันต่อไปพรรคพวก

[Alexie333]

มาแล้วๆๆๆๆๆ


รออีกไม่เกินสิบนาทีนะคร๊าบบบบบบบ


ใจเยนพี่น้องที่น่ารักทั้งหยายยยยย

[Alexie333]

 






“ อี้ครับ ก่อนที่เราจะเจอกัน อี้ก้อทำงานอย่างนี้อยู่แล้วนี้ ดีไม่ดีมากกว่านี้ด้วยซ้ำไป ก้อเพราะว่าอี้เป็นคนขยัน คนสู้งานไง ไอ้ครั้นจะให้ตัวอี้เองอยู่เฉยๆนั้น ต้งว่าอี้คงทำไม่ได้หรอก ขาดใจตายพอดี ฉะนั้น อี้ไม่ต้องรู้สึกผิดเลยนะครับ เป็นตัวของอี้เองนะดีแล้ว อี้ทำอะไรที่อี้ทำแล้วมีความสุข ต้งเองก้อสุขด้วย ไม่ต้องห่วงต้งหรอก ต้งดูแลตัวเองได้ครับ “ ต้งพูดแล้วยิ้มหวาน ทำไมน๊า ทั้งๆที่ต้งเค้าแสนดีขนาดนี้ แต่ผมกลับไม่รู้สึกว่า คนๆนี้ คนที่ดีกับผมมากๆคนนี้เนี่ยะ จะเป็นคนที่ผมอยากจะใช้ชีวิตด้วย ???

“ อืมมมมม เอางี้ดีกว่า เดี๋ยวอี้ไปขอพี่กรณ์หยุดงานบ้าง แล้วไปช่วยงานต้งบ้างเนอะ เราจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันไงครับ ต้งว่าเอาอย่างนี้ดีไหม “ ผมถามไปด้วยความรู้สึกที่อยากจะชดเชยบางอย่าง ที่ผมพยายามที่จะทำแล้ว แต่ทำไม่ได้

“ อย่าเลยอี้ ไม่เป็นไรหรอก อี้ทำงานของอี้ไปเหอะ งานของต้งต้องไปนั่นมานี่หลายที่ เดี๋ยวอี้จะเหนื่อยเปล่าๆ นะครับ เอางี้แหละ ตามที่ต้งบอกนะดีแล้ว ไว้ต้งจะพยายามหาเวลาว่างมาอยู่กะอี้บ่อยๆนะครับ “ ต้งรีบตอบออกมาทันทีเลย ไม่รู้ว่าเค้าจะห่วงอะไรผมนักหนา ผมแค่อยากไปช่วยงานเค้าบ้างไง

“ อืมมมมม งั้นอี้ก้อตามที่ต้งบอกแล้วกันนะครับ อี้ยังไงก้อได้ “ ผมรู้สึกโหวงๆนิดหน่อยที่ถูกปฏิเสธความหวังดี ที่ผมพยายามทำให้เค้าบ้าง แต่ก้อไม่เป็นไรหรอก บางทีผมไปช่วย อาจจะไม่ได้ช่วยเลยก้อได้

    จากนั้นเราก้อทานอาหารกันไปเรื่อยๆ ต้งก้อชวนผมพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องงานใหม่ของเค้า ที่กำลังรุ่งมากๆ ทั้งยังได้เจอผู้คนมากมาย ทั้งยังมีลูกค้ารายใหม่ๆอีกมากมาย ทำให้ธุรกิจของต้งไปได้ดีมากๆ แถมต้งยังมีแอบลองใจผม ประมาณว่า เค้าได้เจอสาวๆ สวยๆมากมายเลย และยังมีคนมาสนใจเค้าอีก แล้วมาถามผมว่า ผมไม่หึงเหรอที่มีคนมาชอบเค้า ???

   ผมเองก้อตอบไปว่า จะหึงไปทำไมเล่า ในเมื่อคนพวกนั้นเค้าก้อเป็นเพื่อนร่วมงานต้ง บางคนก้อเป็นลูกค้าบ้าง แล้วต้งก้อทั้งหน้าตา ฐานะ โพรไฟล์ดีขนาดนี้แล้ว จะไม่มีคนมาชอบก้อกระไรอยู่ ผมเลยบอกไปว่า ผมไว้ใจเค้า ผมเชื่อว่าเค้าไม่ทำอย่างนั้นแน่นอน เพราผมรู้ดีว่า ต้งเป็นคนที่ให้เกียรติเพื่อนร่วมงานจากที่อื่น และรวมไปถึงลูกค้ามากๆ ผมมั่นใจว่า ต้งคงไม่ทำให้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับธุรกิจของเค้า พังเพราะเรื่องนี้หรอก....

   พอต้งได้ยินที่ผมพูดอย่างนั้นก้อชอบใจใหญ่เลย แถมยังบอกอีกว่า คงไม่มีใครรู้ใจ และรู้จักเค้าไปมากกว่าตัวผมแน่นอน แต่เค้าก้อบอกว่า เค้าแอบเสียใจเล็กน้อยที่ผมไม่หึงเค้า ผมเลยแกล้งบอกไปว่า ถ้าลองต้งทิ้งผมไปมีคนใหม่ดูสิ รับรอง ต้งคางเหลืองแน่ ซึ่งมันก้อทำให้ต้งหัวเราะดังกร๊ากใหญ่เลย คงจะขำท่าทางของผมมั้ง ที่ทำเป็นหึง เอาน่า เอาเป็นว่า ผมและเค้า ต่างคนต่างก้อรู้จักกันดีในจุดๆนี้ เราทั้งสงอคนมั่นใจว่า คงไม่มีอะไรอย่างนั้นเกิดขึ้นแน่นอน

“ อี้ครับ เราเองก้อหมั้นกันมาได้สักพักนึงแล้ว อี้รู้สึกยังไงบ้างครับ กับความสัมพันธ์ของเรา และถ้าต้ง มีอะไรรงไหนไม่ดีนี่ อี้บอกต้งได้เลยนะครับ ต้งพร้อม และยินดีที่จะปรับปรุง “ ต้งเล่นยิงคำถามใส่ผมอย่างนี้ ผมก้อไม่ทันตั้งตัวสิครับ เล่นเอาอึ้งไปเหมือนกัน

“ ก้อ ยังไงดีล่ะ อี้ก้อไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรนี่ครับ และอีกอย่างต้งก้อดีกับอี้มาก มากถึงมากที่สุด ต้งไม่มีอะไรที่จะต้องแก้ไขหรอก มีแต่อี้แหละที่ต้องแก้ไขอีกเยอะเลย “

“ ไม่หรอกครับอี้ อี้ไม่ต้องปรับอะไรทั้งนั้นเลย อึ้เป็นยังไง ต้งก้ออยากให้อี้เป็นอย่างนั้นตลอดไป เข้าใจไหมครับ แค่อี้เป็นกำลังใจให้ต้งอย่างที่เป็นอยู่นี้ แค่นี้ต้งก้อดีใจแล้ว “ ต้งพูดพร้อมส่งยิ้มอันอบอุ่นมาที่ผม ผมเลยยิ้มตอบ

“ แล้วต้งล่ะ รู้สึกยังไงบ้าง หลังจากที่เราหมั้นกันมาแล้ว อี้อยากรู้ความรู้สึกของต้งบ้าง “

   ต้งนิ่งไปนิดนึงเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ จากนั้นก้อพูดขึ้น

“ ต้งก้อรู้สึกดีนะครับ แต่ด้วยความที่ว่า ชีวิตเกือบทั้งหมดต้งต้องมาทำงานอยู่อย่างนี้ บางทีต้งก้อลืมความรู้สึกนั้นไปบ้างเหมือนกัน แปลกเนอะ ไม่รู้ทำไม ต้งถึงคิดแบบนี้ได้ “

“ มันก้อเป็นกันทุกคนแหละต้ง บางทีอี้ก้อยังคิดว่าตัวเองอยู่ตัวคนเดียวเลย ต้งไม่ต้องคิดมากหรอก “

“ ต้งเองก้อมาคิดดูนะว่า ถ้าความสัมพันธ์ของเรามันยังดีอยู่อย่างนี้ต่อไปสักระยะนะ ต้งคงตัดสินใจอะไรบางอย่างได้แล้วล่ะ “

   ผมก้องงสิครับ ทำไมต้องพูดอย่างนี้ มีอะไรหรือเปล่าน๊า.....

“ ตัดสินใจอะไรเหรอ บอกอี้หน่อยสิ เผื่ออี้จะได้ตั้งตัวได้ทัน “

“ เอาไว้ถึงวันนั้นก่อน แล้วต้งจะบอกนะครับ แต่รับรองว่าเป็นอะไรที่ดีแน่ๆ “

“ จริงง่ะ อิอิ ชักอยากจะรู้แล้วสิ แต่ไม่เป็นไรๆ เอาไว้วันที่ต้งพร้อมก้อได้ครับ “

    ต้งไม่ตอบครับ แต่ยิ้มๆ แล้วก้อลงมือทานข้าวต่อ 

“ แต่อี้ครับ เรื่องที่เราจะไปเที่ยวต่างประเทศกันอ่ะ อี้ว่าไง อี้ว่างช่วงไหนเหรอ ต้งจะได้เคลียร์งานรอ “ ต้งถามขึ้น

“ อืมมมม อีกประมาณสองเดือนน่าจะโอเคนะ เพราะช่วงนั้น เป็นช่วงเบรคๆงานที่บริษัทอ่ะ  แล้วต้งล่ะ จะเคลียร์งานได้เหรอ งานเยอะออกขนาดนี้ นี่ขนาดจะมาเที่ยวกับอี้ได้ ยังไม่ได้แค่สองวันเอง แล้วอย่างนี้เราจะไปเที่ยวกันได้เหรอครับ “ ผมเสนอความเห็นไปเพราะว่า อย่างที่รู้ๆกันคือ ต้งเค้างานยุ่งมาก เป็นไปได้ยากมากที่เค้าจะว่างไปกับผม

“ น่าจะได้แหละ ถึงจะยากยังไงก้อต้องลองดู ต้งอยากพักผ่อนจริงๆบ้างล่ะ โหมงานมามากพอแล้ว อีกอย่างนึงนะ นานๆจะได้ไปเที่ยวกับอี้ที โอกาสอย่างนี้หาไม่ได้อีกแล้วนะ “

“ ฮ่าๆๆๆ ขอให้มันจริงเหอะ แล้วใกล้ๆถึงวัน ค่อยว่ากันเนอะ “

    หลังจากมื้อค่ำมื้อนั้นแล้ว เราก้อนั่งดื่มอะไรกันอีกนิดหน่อย จากนั้นเราก้อกลับที่พักกัน โดยที่ผมและต้งพักคนละห้องกัน ( เรายังไม่ได้มีอะไรกันเลยครับ ถึงแม้จะเคยนอนห้องเดียวกัน ต้งเค้าให้เกียรติผมมาก บอกว่าจะรอวันที่ผมพร้อม ) ก่อนนอนต้งก้อมาจุ๊บแก้มผม และกล่าวราตรีสวัสดิ์ จากนั้นต้งก้อกลับห้องไป ส่วนผมก้ออาบน้ำ เลปี่ยนเสื้อผ้า เตรียมนอน

    แต่ทำไมนะ นอนยังไง ผมก้อนอนไม่หลับ ในใจมันคอยแต่นึกถึงคำพูดของหลิง หลิง ที่มาคุยกับผมวันนี้ ด้วยความรู้สึกของผมจริงๆแล้ว ผมรู้สึกสงสารเธอไม่น้อย ที่ต้องมาไล่ตามดิวอยู่อย่างนี้ แต่ผมก้อไม่รู้จะช่วยเธอยังไง เพราะดิวไม่ได้ติดต่อผมจริงๆ และผมมาคิดๆดูแล้วนะว่า ทำไม หลิง หลิงถึงต้องสงสัยในตัวผมนัก อาจจะเป็นเพราะคำพูดที่ดิวพูดไว้กับเพื่อนเค้าก้อเป็นได้ แล้วถ้าเกิดว่า ดิวเค้าติดต่อผมมาจริงๆนิ ผมจะกล้าโทรไปรายงานให้หลิง หลิง รู้ไหม ผมเองก้อมแน่ใจตัวเองเหมือนกัน....






    เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ ก่อนจะถึงกำหนดที่ผมกับต้งจะต้องไปเที่ยวต่างประเทศด้วยกัน ช่วงนี้ต้งทำงานอย่างเป็นบ้าเป็นหลังมากๆ บางวันเค้าก้อไม่กลับบ้านเลย เพราะงานไม่เสร็จเลยต้องนอนที่ออฟฟิซบ่อยๆ ส่วนผมพอรู้ก้อจะแวะเอาอาหารไปให้ต้งทานบ้าง ผมกลัวเค้าจะลืมทานข้าว เดี๋ยวโรคกระเพาะจะถามหาเอา แล้วยิ่งได้มาเห็นต้งทำงานแล้วนะ ก้อแอบไม่เข้าใจในตัวต้งเหมือนกันว่า ทำไมจะต้องทำงานมากขนาดนี้ด้วย ฐานะ ธุรกิจทางบ้าน ก้อนับว่าดีอยู่แล้ว จะทำงานเพิ่มทำไมก้อไม่รู้ พอผมพูดเรื่องนี้ ต้งก้อมักจะบอกว่า เพื่ออนาคตของเรา ผมเลยพูดอะไรไม่ได้มากนัก

   ส่วนกำหนดวันเวลาที่จะไปเที่ยวนั้น เราได้วันแวลาที่แน่นอนแล้ว เพราะว่าต้งว่างช่วงนั้นพอดี ประมาณสองอาทิตย์ ผมเลยตัดสินใจว่า เราจะไปเที่ยว ออสเตรเลียกัน ถือโอกาสไปเยี่ยมพี่สาวผมด้วยเลย ไม่ได้เจอกันนาน คิดถึงเหมือนกัน อีกอย่างนึงคือต้งเค้าจะไปดูที่ทางที่จะทำร้านอาหารไทยที่นั่นด้วย เฮ้อออออ นึกว่าจะไปเที่ยวอย่างเดียว ไหงยังแอบหางานให้ตัวเองทำก้อไม่รู้ ผมล่ะไม่เข้าใจต้งเลยจริงๆ พ่อคนนี้....

   ก่อนถึงกำหนดประมาณอาทิตย์กว่าๆ ผมก้อได้มีโอกาส ไปส่งลูกค้ารายนึงที่สนามบิน พอดีว่าผมทำงานกับเค้าเสร็จเรียบร้อยดีแล้ว เลยบริการไปส่งเค้าซะหน่อย จะได้ประทับใจกัน อีกอย่างคือผมจะมารับตั๋วเครื่องบินที่จะไปเที่ยวกับต้งด้วย ในระหว่างที่รอลูกค้าเช็คอินอยู่นั้น ไอ้ตาของผมมันก้อดหลือบไปเห็นผู้ชายคนนึงใส่แว่นตากันแดด ที่ผมรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างมาก แต่ท่าทางเค้าดูแปลกไป ยิ่งทรงผมแล้ว.....เหมือนเป็นคนละคน และเค้าคนนั้น ก้อกำลังเดินตรงเข้ามาหาผมด้วย ใจผมก้อเริ่มหวั่นๆแล้ว ขออย่าให้เป็นเค้าเลย หรือให้เค้าเดินมาหาใครก้อได้ ที่ไม่ใช่ผม ผมจะได้เชื่อว่า ตาของผมมันฝาดจริงๆ แต่ไม่ใช่เลย เค้าเดินเข้ามาจวนจะถึงผมแล้ว แต่ผมนะเหรอ.....ยืนตัวแข็งอยู่ตรงนี้นานแล้ว ตั้งแต่เห็นเค้าครั้งแรกแล้วอ่ะครับ

“ สวัสดีครับอี้ มาทำอะไรที่นี่เหรอครับ แล้วนี่มาคนเดียวเหรอ “

[ToRMoR]

มาต่อซะดึกเชียว

[jokirito]

เอิ่มมมม....นะ  ดิวสินะคนนั้นน่ะ 

[Phelyra]

ดิวนะ...นิสัย...ทำไมชอบมาทำให้อี้หวั่นไหวในช่วงเวลาแบบนี้ประจำเลยนะ จงใจใช่มั๊ยเนี่ย อี้ค่ะจะทำอะไรก็นึกถึงต้งไว้บ้างนะค่ะ สนใจความรู้สึกของคนที่ดีกับเราให้มากกว่าความต้องการของตัวอี้เองหน่อยนะค่ะ เพราะอี้ให้ความสำคัญกับความรู้สึกของตัวเองก่อน...ตลอด

[Laxxeez]

มาได้จังหวะเป็นมารผจญความสุขของต้งได้ทุกทีซิน่า

[subaru]

อี้เจอดิวอีกแล้วเหรอ...สมหวัง ๆ อิๆ บุพเพจริง ๆ เลยเนอะ

[honeymic]

ดิว แน่ๆ ใช่ไม๊ใช่ไม๊?
ย๊ากส์ เกิดไรขึ้นอยากรู้ อยากรู้ ดิวไปอยู่ไหนมา

[K2KARN]

เฮ้อออ ตามอ่านรวดเดียวมากสักพักแล้วล่ะค่ะกว่าจะอ่านจบล่ะนะ
ถึงต้งกับอี้จะหมั้นกันแล้วก็ตาม แต่ยังไงเราก็ยังจะเชียร์ดิวล่ะนะ
ก็เชียร์มาแต่แรก แล้วก้จะเชียร์ต่อไป ฮ่าๆ >o<

อยากรู้ว่าดิวไปไหนมาเนี่ย? เฮ้อ ,,
ชอบเข้ามาช่วงเวลาแบบนี้ทุกทีเลยนะ

[win200]

อ่านไปอ่านมารู้สึกเหมือนต้งมีลับลมคมในอะไรอยู่แฮะ

ชักอยากให้ต้งสมหวังล่ะน้า

แต่ก็อยากให้อี้คู่กับดิวอยู่ดีอ่ะ

มา่ออีกต่อฮับคุงอเล็กซี

[Rafael]

ดิวหรอ???
แอบหวังให้เป็นเช่นนั้น เหอๆ

[Alexie333]

อีก สิบนาที จะมาลงให้อ่านนะครับ


รอหน่อยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


ปั่นสุดฝีมือแย้วววววววววววววววว

[Alexie333]

 






   ก่อนถึงกำหนดประมาณอาทิตย์กว่าๆ ผมก้อได้มีโอกาส ไปส่งลูกค้ารายนึงที่สนามบิน พอดีว่าผมทำงานกับเค้าเสร็จเรียบร้อยดีแล้ว เลยบริการไปส่งเค้าซะหน่อย จะได้ประทับใจกัน อีกอย่างคือผมจะมารับตั๋วเครื่องบินที่จะไปเที่ยวกับต้งด้วย ในระหว่างที่รอลูกค้าเช็คอินอยู่นั้น ไอ้ตาของผมมันก้อดหลือบไปเห็นผู้ชายคนนึงใส่แว่นตากันแดด ที่ผมรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างมาก แต่ท่าทางเค้าดูแปลกไป ยิ่งทรงผมแล้ว.....เหมือนเป็นคนละคน และเค้าคนนั้น ก้อกำลังเดินตรงเข้ามาหาผมด้วย ใจผมก้อเริ่มหวั่นๆแล้ว ขออย่าให้เป็นเค้าเลย หรือให้เค้าเดินมาหาใครก้อได้ ที่ไม่ใช่ผม ผมจะได้เชื่อว่า ตาของผมมันฝาดจริงๆ แต่ไม่ใช่เลย เค้าเดินเข้ามาจวนจะถึงผมแล้ว แต่ผมนะเหรอ.....ยืนตัวแข็งอยู่ตรงนี้นานแล้ว ตั้งแต่เห็นเค้าครั้งแรกแล้วอ่ะครับ

“ สวัสดีครับอี้ มาทำอะไรที่นี่เหรอครับ แล้วนี่มาคนเดียวเหรอ “

“ .................. “ ผมยังอึ้งอยู่ครับ พูดไม่ไม่ออกเลย

“ อี้เป็นอะไรครับ ทำไมต้องทำหน้าตื่นขนาดนั้น “ เค้ายังถามผมต่อ ตอนนี้ผมเริ่มได้สติแล้ว เลยพูดกับเค้าไป

“ นี่ นี่ ดิวใช่ไหม “ ผมรวบรวมความกล้าของตัวเอง ถามเค้าไป

“ ใช่ครับอี้ นี่อี้จำดิวไม่ได้เหรอ อ้ออออ ใช่สินะ “ ว่าแล้วเค้าคนนั้นก้อถอดแว่นออกมา ซึ่งก้อเป็นดิวจริงๆนั่นแหละครับ ตัวเป็นๆด้วย ผมมนึกไม่ฝันว่าจะเจอเค้ามาก่อนที่นี่ แล้วทำไมหน้าตาเค้าดูแปลกไปนัก ร่างกายดูผอมลงนิดหน่อย ผมยาวขึ้น หน้าตาดูไม่โทรมมาก แต่ก้อดูเซียวๆลงกว่าเดิม

“ พอดีดิวเพิ่งกลับมาจากนอกอ่ะ เครื่องเพิ่งจะแลนด์เอง ดิวเองก้อไม่นึกเลยนะว่า จะเจออี้ที่นี่ ดิวดีใจจัง “ ดิวพูดแล้วยิ้มให้ผม แต่ผมสิ ยังยืนเอ๋ออยู่อย่างนั้น

“ แล้ว แล้ว ดิวไปไหนมาล่ะ “ เป็นคำถามที่คิดสั้นๆมากกกก ครับ เฮ้อออออออ

“ ก้อกลับมาจากอเมกาไง หลังจากที่เจออี้ครั้งล่าสุดไม่กี่วัน ดิวก้ออกเดินทางเลย “

“ อ้าวเหรอ  แล้ว แล้วนี่ดิวกำลังจะไปไหน “ ผมถามต่อไปอีก

“ พี่ดิว ทำไรอยู่อ่ะ จิ๊บเดินหาตั้งนาน อ้าว แล้วนี่ใครอ่ะค่ะ “ จู่ๆก้อมีผู้หญิงอีกคนเดินเข้ามาคุยกับดิว เอ๊ะ เค้าเป็นใครนะ ??? หน้าตาน่ารักดี แล้วท่าทางเค้าก้อดูจะสนิทกับดิวมากด้วย

“ อ้ออออ ก้อคือ พอดีพี่เจอเพื่อนเก่าอ่ะ เลยเข้ามาคุยด้วยหน่อย แล้วเราล่ะ ตกลงกลับยังไงครับ มีใครมารับหรือยัง “ ดิวหันไปพูดกับผู้หญิงคนนั้น น้ำเสียงดูเป็นห่วงเป็นใยกันมาก

“ ยังอ่ะ ไม่เห็นมีใครเลย ตอนแรกกะว่าจะให้พี่ดิวอ่ะไปส่งจิ๊บที่บ้านซะหน่อย แล้วเดี๋ยวเย็นๆ ค่อยออกไปดูชุดแต่งงานกัน โอเคไหมค่ะ “ เสียงผู้หญิงคนนั้นพูดเจื้อยแจ้วกังวาลไปหมด แต่ผมอยู่ในสภาพเบลอมาก เมื่อได้ยินเค้าพูดว่า “ ไปดูชุดแต่งงานกัน “ นี่มันอะไรกันอ่ะ แล้วทำไมผู้หญิงคนนั้นต้องมาทำท่าออดอ้อนดิวขนาดนั้นด้วย แถมยังเกาะแขนดิวอีก

“ คือ ยังไงดีอ่ะ.... “ ดิวพูดเหมือนคิดหนัก

“ คือพี่เพิ่งเจอเพื่อนที่ไม่ได้เจอมานานอ่ะ เลยอยากจะคุยด้วยสักหน่อยอ่ะ เอางี้มั้ย เดี๋ยวพี่หาคนมารับเราให้ แล้วจากนั้น เย็นๆพี่จะไปรับเราที่บ้านนะ แล้วค่อยไปดูชุดแต่งงานกัน โอเคมั้ย ???? “

    ผู้หญิงคนนั้นทำหน้างอๆเล็กน้อย จากนั้นก้อพูดขึ้น

“ เอางั้นก้อได้ งั้น.....จิ๊บไปรอที่ร้านขายกาแฟชั้นล่างนะ อย่านานล่ะ บอกให้เค้ามารับจิ๊บเร็วๆด้วย “

   พูดจบดิวก้อเอามือลูบหัวเค้าไป เชิงเอ็นดู จากนั้นเค้าก้อเดินไป ส่วนผมสิ แทบจะล้มทั้งยืน หลังจากที่ได้ยินเค้าคุยกัน นี่ผมเป็นอะไรเนี่ยะ ???? ผมไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน

“ อี้ อี้เป็นอะไรครับ ทำไมดูเหม่อๆไปอ่ะ “ ดิวเรียกสติผมกลับมา ผมเลยตอบเค้าไป

“ ป่ ป่ะ เปล่า อี้ไม่ได้เป็นอะไร “ ผมปฏิเสธไป

“ แล้วอี้พอจะมีเวลาว่างไหมครับ ดิวอยากจะขอคุยด้วยนิดหน่อย พอดีว่าดิวมีเรื่องจะบอกอี้อ่ะ “

“ เอ่ออออ คือ อี้ต้องไปส่งลูกค้าอ่ะ แล้วดิวมีอะไรล่ะ สำคัญมากไหม “

“ ก้อสำคัญนะ สำคัญกับดิวมากเลย ถ้างั้น ดิวไปรออี้ที่ร้านอาหารญี่ปุ่นข้างล่างนะ ถ้าอี้เสร็จธุระแล้ว แวะมาคุยกับดิวหน่อยได้ไหมครับ พอดีว่า ดิวอยากบอกเรื่องนี้ด้วยตัวของดิวเองไง “

“ เอ่อออออ คือ งั้นก้อได้ ดิวไปรออี้แล้วกัน เดี๋ยวอี้ส่งลูกค้าเสร็จแล้วจะตามไป “ เวรรรรรแล้วไหมล่ะ ไอ้ผมนี่ก้อนะ ไม่รู้จะไปตอบตกลงเค้าทำไม แล้วทำไมผมต้องอยากรู้เรื่องที่เค้าจะบอกขนาดนี้ด้วยน๊า

“ โอเคครับ งั้นเจอกันนะครับอี้ “

   พูดจบดิวก้อเดินจากไป ทิ้งให้ผมยืนเอ๋ออยู่ตรงนั้นสักพัก ใจผมมันแป่วๆยังไงไม่รู้ ทำไมผมต้องรู้สึกอย่างนี้ด้วยนะ ก้อในเมื่อ ผมและเค้าไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้วนี่ ทำไมผมต้องรู้สึกแย่ด้วย ถ้าดิวเค้าจะ....จะอะไรก้อตามเหอะ

   ไม่นานนัก ลูกค้าผมก้อเดินมาหาผมที่ยืนเอ๋ออยู่อย่างนั้น ผมเลยต้องพาลูกค้าไปนั่งคุยตรงที่เล้าจนN V.I.P. ของทางสายการบิน จากนั้นเราก้อพูดคุยกันเรื่องงานครั้งหน้านิดหน่อย พร้อมทั้งลูกค้าก็อขอบคุณผมด้วย ที่ดูแลเค้าเป็นอย่างดีตลอดการทำงาน ผมเองก้อดีใจที่ลูกค้าประทับใจการทำงานของผม แล้วเราก้อพูดคุยกันเล็กน้อย ก่อนที่ผมจะไปส่งเค้าที่ประตูทางเข้า พอลูกค้าผมเดินเข้าไปแล้ว ผมก้อเดินตรงมาหาดิว ที่นั่งรอผมอยู่ที่ร้านอาหารญี่ปุ่น

   ระหว่างที่เดินไปหาเค้านั้น ใจผมก้อเต้นตึกตักๆ อย่างแรงตลอดเวลา แบบว่ามันติ่นเต้นมากกว่าปกติ ก้าวแต่ละก้าวมันช่างยากลำบากนัก ใจนึงผมก้อไม่อยากไปเจอเค้า ไปรับฟังในสิ่งที่เค้าจะบอกผม แต่อีกใจนึง ผมก้อยอากจะรู้ว่าดิวจะบอกอะไรผม แล้วถ้า........ถ้าดิวจะบอกในสิ่งนั้นล่ะ ในสื่งที่เค้าคุยกับน้องผู้หญิงคนนั้นเรื่อง “ พากันไปดูชุดแต่งงาน “ ล่ะ ผมจะทำยังไง ???? ผมจะทนฟังได้เหรอ ??? ก้อแล้วทำไมผมจะทนฟังไม่ได้ล่ะ ในเมื่อดิวกับผมไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว และอีกอย่าง ผมก้อหมั้นหมายกับต้งไว้แล้วด้วย...........นี่ผมเป็นบ้าอะไรไปนะ

   และแล้ว ผมก้อเดินไปจนถึงร้านอาหารที่ดิวนัดไว้ ผมไม่ได้โทรหาเค้า เพราะว่าผมเองก้อไม่มีเบอเค้า แต่คงหาไม่ยากหรอก เดินๆดูสักหน่อย ก้อเห็นโต๊ะๆนึง ผมเห็นหัวผู้ชายคนนึงคล้ายๆกับดิว นั่งหันหลังมาทางผม ผมเลยเดินเข้าไป แต่ก้อต้องชะงักเล็กน้อยตอนก่อนจะถึงโต๊ะนั่นเพราะว่าผมก้อเห็นว่ามีผู้หญิงอีกคนนั่งข้างๆดิวด้วย เค้ากำลังคุยอะไรกันสักอย่างอยู่ แต่เผอิญผมได้ยินเข้า

“ แล้วตกลงพี่ดิวเป็นอะไร กับผู้ชายคนนั้นเหรอ คนที่พี่ดิวยอมยกเลิกที่จะพาจิ๊บไปดูชุดแต่งงาน แต่กลับมาคุยกับเค้าอ่ะ เค้าสำคัญยังไง บอกจิ๊บได้ไหม ไม่งั้นจิ๊บจะไม่ยอมกลับจริงๆนะ และจิ๊บจะอยู่รอจนพี่ดิวคุยเสร็จแล้วไปพร้อมกัน “ เสียงน้องผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้น คงจะเป็นคนที่ผมเห็นเมื่อกี้แน่ๆ

“ สำคัญไหมนะเหรอ จะว่าไปนะ เราก้อไม่เข้าใจหรอก เอาไว้พี่จะเล่าให้ฟังวันหลังแล้วกันนะ เรารีบกลับเหอะ นี่พี่ก้อให้คนมารับแล้วด้วย กลับไปหาพ่อแม่ก่อน ไว้คุยเสร็จแล้ว พี่จะแวะไปหาที่บ้าน แล้วเราค่อยไปดูชุดกัน นะครับ “ ดิวตอบไป น้ำเสียงดูว่าจะแคร์น้องคนนี้มากๆ แต่ทำไมผมฟังแล้วมันปวดจี๊ดๆในใจยังไงไม่รู้

“ เดี๋ยวนี้พี่ดิวมีลับลมคมในกับจิ๊บนะ ไม่รักกันแล้วใช่ไหม “ น้านนนน คำพูดนี้ มันยิ่งตอกย้ำ ความรู้สึกของผมเข้าไปอีก นี่ผมเป็นอะไรนะ เป็นอะไรไป ก้อคนเค้าจะบอกรักกัน มันเกี่ยวอะไรกับผม

[CYPINUS]

ดิวขยันหาเรื่องวุ่นวายใส่ตัวจริงๆ 

[Laxxeez]

ดิวทำตัวน่า มากเลยคับ ขยันหาความซวยมาให้อี้จริง ๆ เลย

[jokirito]

เหอๆ  เอาให้เคลียร์นะเว่ย อย่าหนีนะอี้

[win200]

ถ้าผมเดาไม่ผิด คาดว่าน่าจะเป็นน้องของดิวแน่ๆ 


แล้วดิวมีอะไรจะคุยกับอี้รึ

มาต่ออีกน่ะครับผม

[honeymic]

เหอ เหอ ไรเตอร์วางยาอ่ะ
กระวนกระวายใคร่อยากรู้มากเลย พี่ว่าพี่เป็นมากว่าอี้ซะอีก ไอ้อาการอยากรู้เนี๊ย
อยากให้สองคนนี้ลงเอยกันจริง ๆ นะ ต่างคนก็ต่างรักกันซะขนาดนั้นแล้ว

[Alexie333]

 



แอบสะใจเล็กน้อย

ที่เห็นแฟนๆ แอบลุ้น แอบคิดไปต่างๆนานา



ขอบอกว่า ลุ้นกันต่อไปนะครับ




เรื่องใกล้จบเต็มที และผมก้อว่างพอสมควรด้วยช่วงนี้

จะพยายามมาต่อบ่อยๆ นะครับ

ยังไงถ้าอยากอ่านต่อเนื่องมากๆก้อ

ขอคอมเม้นต์ เป็นกำลังใจกันหน่อยน๊าคร๊าบบบบบ


รักทุกคนเสมอครับ

[warin]

 

[win200]

งั้นก้อมาเร็วๆจิ

[Alexie333]

 






“ แล้วตกลงพี่ดิวเป็นอะไร กับผู้ชายคนนั้นเหรอ คนที่พี่ดิวยอมยกเลิกที่จะพาจิ๊บไปดูชุดแต่งงาน แต่กลับมาคุยกับเค้าอ่ะ เค้าสำคัญยังไง บอกจิ๊บได้ไหม ไม่งั้นจิ๊บจะไม่ยอมกลับจริงๆนะ และจิ๊บจะอยู่รอจนพี่ดิวคุยเสร็จแล้วไปพร้อมกัน “ เสียงน้องผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้น คงจะเป็นคนที่ผมเห็นเมื่อกี้แน่ๆ

“ สำคัญไหมนะเหรอ จะว่าไปนะ เราก้อไม่เข้าใจหรอก เอาไว้พี่จะเล่าให้ฟังวันหลังแล้วกันนะ เรารีบกลับเหอะ นี่พี่ก้อให้คนมารับแล้วด้วย กลับไปหาพ่อแม่ก่อน ไว้คุยเสร็จแล้ว พี่จะแวะไปหาที่บ้าน แล้วเราค่อยไปดูชุดกัน นะครับ “ ดิวตอบไป น้ำเสียงดูว่าจะแคร์น้องคนนี้มากๆ แต่ทำไมผมฟังแล้วมันปวดจี๊ดๆในใจยังไงไม่รู้

“ เดี๋ยวนี้พี่ดิวมีลับลมคมในกับจิ๊บนะ ไม่รักกันแล้วใช่ไหม “ น้านนนน คำพูดนี้ มันยิ่งตอกย้ำ ความรู้สึกของผมเข้าไปอีก นี่ผมเป็นอะไรนะ เป็นอะไรไป ก้อคนเค้าจะบอกรักกัน มันเกี่ยวอะไรกับผม

“ รักไม่รัก จิ๊บเองก้อน่าจะรู้อยู่แก่ใจ ไม่เอาน่าๆ อย่างอแงนะครับ พี่คุยไม่นานหรอก พี่แค่อยากจะเคลียร์อะไรกับเค้าบางอย่าง แล้วจากนั้นก้อมมีอะไรแล้ว พี่สัญญาว่าจะรีบไปให้เร็วที่สุดเลย โอเคไหมครับ “ ออดอ้อนกันเข้าไป !!!

“ ก้อได้ๆ อย่าช้านะ ไม่งั้นจิ๊บจะฟ้องพ่อ ฟ้องแม่ ฟ้องพี่จิมด้วย ว่าพี่ดิว ไม่ดูแลจิ๊บเหมือนที่ให้สัญญาไว้ และคราวนี้ พี่ดิวก้อน่าจะรู้นะว่า พี่จิมเค้าจะจัดการยังไงกับพี่ เข้าใจมั้ย “

“ จ้าๆๆๆ กลัวแล้วจ้า เดี๋ยวพี่จะรีบกลับให้เร็วที่สุดเลย เรารีบไปเหอะ คนขับรถรอนานแล้ว แล้วยังไงพี่จะโทรหาแล้วกันนะครับ “

“ โอเคค่ะ บายยยยย “

   ว่าแล้วน้องคนนั้นก้อลุกขึ้น พร้อมทั้งหันเดินออกมาทางที่ผมยืนอยู่ ผมเองที่ยังอึ้งอยู่เลย ไม่ทันระวังว่าน้องเค้าจะเห็นผมไหม น้องเค้าเห็นว่าผมยืนอยู่ตรงนั้นก้อตกใจเล็กน้อย พร้อมอุทานออกมา

“ อ้าววว พี่ มายืนอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ ทำไมไม่เข้ามาหาพี่ดิวล่ะค่ะ “ น้องเค้าพูดจาด้วยน้ำเสียงที่ฟังเป็นมิตรมาก

   ผมได้สติแล้วก้อเลยรีบตอบไป

“ อ้ออออ พอดีพี่ก้อเพิ่งเดินมาถึงเหมือนกัน นี่จะกลับแล้วเหรอครับ “ ผมตอบไปอย่างสุภาพ

“ ก้อจะกลับแล้วล่ะค่ะ พอดีมีคนมารับแล้ว ไว้เจอกันใหม่นะค่ะ “ น้องคนนั้นกล่าวลาผมได้น่ารักมาก แต่ทำไมนะ ผมถึงไม่ชอบกิริยาอย่างนี้เลย

“ อ้าวอี้ มาตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ แล้วนี่จิ๊บยังไม่ไปอีกเหรอ พี่เค้ารอนานแล้วนะ “

“ ไปแล้วๆ บ่นอยู่ได้ จิ๊บไปแล้วนะค่ะพี่ “ น้องเค้าหันมาลาผมอีกที แล้วเดินจากไป

“ อี้เข้ามานั่งสิครับ “ ดิวหันมาพูดกับผม ผมกอ้เดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับเค้า

“ หิวหรือเปล่า ทานอะไรมาหรือยังครับ “

“ ไม่ครับ ไม่หิวเลย ดิวมีอะไรจะพูดก้อรีบพูดมาเถอะครับ “ ผมพูดไปแบบห้วนๆ

“ อี้เป็นอะไรครับ มีธุระเหรอ ทำไมดูรีบจัง เราไม่ได้เจอกันตั้งนานเลยนะ ขอมองหน้าอี้นานๆหน่อยได้ไหมครับ “ แหนะ ยังจะมาทำพูดอย่างนี้กับผมอีก........

“ อี้ไม่มีธุระหรอก แต่ดิวต้อวรีบพาน้องคนนั้นไปดูชุดแต่งงานไม่ใช่เหรอครับ อี้ว่าอย่าปล่อยให้น้องคนนั้นรอนานเลย มันไม่ดีหรอก งานสำคัญอย่างนี้ เค้าก้ออยากให้.....ให้เจ้าบ่าว ไปดู ไปเลือกด้วยกันทั้งนั้นแหละ “

   ดิวดูอึ้งไปกับคำพูดของผมครับ เค้าอ้าปากค้างเลยทีเดียว

“ นี่อี้รู้ได้ไง ใครเป็นคนบอกอี้ “

“ ไม่ต้องมีใครบอกหรอกครับ แค่นี้อี้พอจะเดาได้ จริงไหม “

   ดิวนั่งเงียบไป พร้อมกับก้มหน้า ไม่ตอบคำถามผม....มันคงจะจริงสินะ อย่างที่ผมคิดไว้

“ นี่ใช่ไหมครับ ที่ดิวต้องการบอกอี้ “ ผมถามกลับไปอีก

“ เอ่ออออ คือ มัน คือมันก้อ มันก้อไม่ใช่ทั้งหมดหรอก มันมีอีกเรื่องนึงอีก “

“ เรื่องอะไรล่ะครับ ว่ามาเลย ดิวจะได้รีบไปไงครับ “

“ คือ คือ คือดิวอยากจะบอกว่า ดิว ดิวขอโทษที่ต้องผิดสัญญา กับที่เคยให้อี้ไว้ ดิวคงทำมันไม่ได้แล้ว “

    นี่สินะ คงเป็นสิ่งที่เค้าอยากจะบอกกับผม ในใจผมก้อเริ่มประมวลข้อมูลแล้วว่า เค้าเคยให้สัญญาอะไรกับผมไว้..... ใช่แล้วครับ คงเป็นสัญญานี้แน่นอน เค้าเคยสัญญาไว้กับผม เมื่อวันที่ผมหมั้นกับต้งว่า “ เค้าคงจะรักใครไม่ได้อีกแล้ว ในชีวิตเค้าจะรักผมคนเดียว และเค้าคงจะใช้ชีวิตอยู่กับใครไม่ได้อีก ถ้าไม่ใช่ผม “ ผมยังจำได้ดี ติดตรึงใจผมมาจนทุกวันนี้

“ ดิวคง คงจะทำอย่างที่เคยพูดไว้ไม่ได้คือ คือ “

“ อ้อ คงเป็นที่ดิวบอกว่า ดิวจะรักใครไม่ได้อีกแล้ว และคงจะอยู่กับใครไม่ได้อีกนะเหรอ ดิวจะบอกอี้ว่าอย่างนี้ใช่ไหมครับ “

    ดิวอึ้งไปเล็กน้อย แต่ก้อพยักหน้า แล้วพูดต่อ

“ รวมทั้งเรื่องที่ดิวบอกว่า ดิวจะแต่งงานกับหลิงด้วย ดิวคงทำไม่ได้แล้วล่ะ เพราะว่า ว่า... “ ดิวอึกๆ อักๆ

“ เพราะว่าดิวไม่ได้รักหลิง หลิง นะสิ แต่ดิวกลับไปรักคนอื่น ใช่ไหมครับ “ ผมตอบแทนเค้าไป