หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm)

[CYPINUS]

เฮ้อ
แล้วก็เป็นเรื่องอีกจนได้
ไอ่ดิว
กรูจะจับเมิงมาทำเมีย
แมร่งงงงง
กวนไม่มีที่สิ้นสุดดด
เว้ยยยยย
ไม่ได้ดั่งใจเลย
พับผ่า......

ถูกใจ +1 

[cargo]

มีเรื่องตลอด เวลา เจอ กัน  แต่ไม่ยัก ตายจากกันซักที่ ช่ายป่าวๆๆ 555

[Alexie333]

 






“ ไม่จอด จะบ้ารึไง กลางถนนอย่างนี้จะจอดได้ยังไง แต่ถึงแม้จะเป็นที่ไหน ดิวก้อไม่จอดทั้งนั้นแหละ “

“ แล้วนายจะให้ชั้นอยู่ทำไม มันมีความสุขนักรึไง ที่ได้เห็นชั้นเจ็บช้ำน้ำใจนี่ “ ผมตะคอกใส่หน้ามันสุดเสียง แล้วก้อสะบัดหน้าออกไปอีกทาง แต่มันก้อมาจับแขนผมไว้ แล้วดึงไป ผมเลยพยายามแกะมือมันออก

“ ทำไมนะอี้ ทำไมถึงต้องรังเกียจดิวขนาดนี้ด้วย ทำไม ถ้าอี้ไม่มีอคตินะ อี้ก้อจะรู้ว่าดิวต้องการที่จะบอกอะไรบางอย่าง แต่ทำไม ทำไมนะ ทำไมไม่ให้โอกาสดิวบ้าง “

   แต่ทันใดนั้นเอง ไม่ทันที่ผมจะทันได้พูดอะไร ผมก้อเห็นว่ารถที่เรานั่งกันมาอยู่นั้น ได้แล่นแฉลบไปอีกทางนึงจนเกือบถึงเกาะกลางถนนแล้ว ผมตกใจมาก

“ ระ ระ ระวังดิว อ๊ากกกกกกกก “

   โครมมมมม !!!! นั่นคือเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยิน......





   ผมรู้สึกมึนๆ เบลอๆมาก หัวมันหมุนๆไปหมด ทำไมผมถึงรู้สึกหิวอย่างนี้ ร่างกายมันไม่มี่เรี่ยวแรงอะไรเลย ท้องมันว่างๆ เหมือนไม่ได้ทานอะไรมาหลายวัน แล้วผม ผมก้อได้ยินเสียงคนทะเลาะกันอยู่ด้านนอก เสียงดังเอะอะไปหมดเลย ผมจำไม่ได้ว่าเสียงใคร แต่ในตอนนี้ ผมรู้สึกแค่ว่า ผมหิว ผมหิวมาก ผมต้องอะไรอะไรทานแล้ว ไม่ก้อขอให้คนช่วยหาอะไรให้ทานหน่อย ตอนนี้เลย ไม่งั้นผมต้องหิวตายแน่ๆ

   ผมพยายามรวบรวมแรงที่มีเหลือ เดินไปยังประตูข้างหน้า แรงก้อไม่ค่อยจะมี แต่มันหิวมาก เสียงทะเลาะข้างหน้าห้องนั่น ก้อยังดังอย่างต่อเนื่อง นี่ใครมาทะเลาะอะไรกันตรงนี้นะ ผมอยากจะส่งเสียงขอความช่วยเหลือนัก แต่ไม่มีเสียงเลย

“ ชั้นว่าแกออกไปจากที่นี่ดีกว่า ก่อนที่ชั้นจะให้ยามมาลากตัวแกออกไป มันไม่ใช่เพราะว่าแกรึไง ที่ทำให้อี้ต้องเจ็บตัวแบบนี้ ออกไปเลยนะ ออกไป “ นั่นคือประโยคแรกที่ผมจับคำพูดได้ แต่ผมไม่รู้ว่าเป็นเสียงใคร

“ ชั้นขอเหอะนะต้ง ชั้นขอมาเจอหน้าอี้เฉยๆ ชั้นก้อจะไปแล้ว นะ แกอย่าห้ามชั้นเลย “ นั่นเป็นอีกเสียงนึง ที่พูดขึ้น

“ ไม่ได้ เพราะแก อี้ถึงต้องนอนสลบนานขนาดนี้ ชั้นไม่น่าเลย ไม่น่าปล่อยอี้ไปกับแกเลย ให้ตายสิ “

“ ชั้นไม่ได้ตั้งใจนะไอ้ต้ง ชั้นรู้ว่าชั้นผิด แต่ชั้นก้อรู้สึกผิดมากๆเลยนะ ที่เป็นต้นเหตุทำให้อี้ต้องมาอยู่ในสภาพอย่างนี้ ชั้นขอรับรองว่า ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายจริงๆก่อนไปนะ ไอ้ต้ง “

“ ชั้นบอกว่าไม่ก้อไม่ไง นี่แกอย่าคิดว่าชั้นไม่รู้นะว่า แกเคยแอบมาหาอี้ตอนชั้นไม่อยู่เหมือนกัน อย่าคิดว่ามันจะรอดพ้นจากสายตาชั้นนะ แกกลับไปเลย ก่อนที่ชั้นจะทนไม่ไหว “

“ แต่ชั้นเป็นห่วงอี้ ชั้นแค่อยาก..... “

   ผมเดินไปจนถึงประตูแล้ว มือก้อบิดประตูเปิดออกไป ผมก้อเห็นว่าต้งอยู่อยู่กับดิวตรงหน้าห้องแล้ว พอพวกเค้าหันมาเห็นผมนั้น ดูหน้าตาพวกเค้าจะตกใจมาก ดิวเลยถลาจะเข้ามาหาผม แต่ต้งเป็นคนเข้ามาขวางดิวไว้ แล้วดันดิวออกไปให้ห่างจากผม แล้วก้อรีบพุงเข้ามาหาผมทันที

“ อี้ อี้ฟื้นแล้ว แล้วนี่อี้เดินออกมาทำไม อี้ยังไม่หายดีรู้ไหม “ ต้งพูดด้วยความเป็นห่วง

“ อี้ อี้ หะ หะ หิว ข้าว “ ผมพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

“ อี้หิวเหรอครับ อี้อยากทานอะไร เดี๋ยวดิวไปหามาให้ทานเดี๋ยวนี้เลย “ ดิวชิงพูดขึ้น

“ แกไม่ต้องยุ่ง ชั้นบอกแล้วไงว่าชั้นจะดูแลอี้เอง นี่ถ้าไม่ใช่เพราะแกนะ อี้เค้าคงไม่เป็นแบบนี้หรอก ชั้นว่าแกกลับไปดีกว่านะ ตอนนี้อี้เค้าฟื้นแล้ว แกไม่ต้องห่วงแล้ว “ ต้งแหวใส่หน้าดิว จนดิวหงอไปเลย

“ อี้ครับ ดิวขอโทษนะ ที่ต้องทำให้อี้เจ็บตัวอีก ดิว ดิว........ “

“ พอๆๆ ไม่ต้องพูดแล้ว ชั้นจะพาอี้เข้าไปข้างใน แล้วหาอะไรให้อี้ทานเอง แกกลับไปซะ และอย่ามาให้อี้เห็นหน้าแกอีก เข้าใจไหม แค่นี้อี้ก้อเจ็บมามากพอแล้ว “

   จากนั้นต้งก้อพยุงพาผมเดินเข้ามาในห้อง ผมเองก้อหันไปดูหน้าดิวนิดนึง ก้อเห็นน้ำตาของดิวคลอเบ้าอยู่ ผมรับรู้ถึงความรู้สึกผิดนั้นได้ แต่ผมไม่มีแรงที่จะพูดอะไร ณ ตอนนั้น จนต้งพยุงพาผมมาที่เตียงแล้ว จากนั้นต้งก้อพูดกับผมขึ้นมา

“ เดี๋ยวต้งจะให้นางพยาบาลมาเฝ้าอี้ก่อนนะ เพราะว่าต้งจะเป็นคนไปซื้อข้าวมาให้อี้ทานเอง ถ้าโทรสั่งเอามันจะช้าไป เดี๋ยวอี้จะหิวมากไปกว่านี้ ยังไงก้อ รอต้งแป๊บนึงนะครับ “


    จากนั้นต้งก้อรีบไปทันที ซึ่งครู่เดียวเท่านั้น นางพยาบาลอีกสองคน ก้อรีบเข้ามาในห้องทันที จากนั้นพวกเค้าก้อมาถามอาการผมบ้าง มาคอยๆดูตามเนื้อตามตัวผม และก้ออีกครู่ใหญ่ ก้อมีคุณหมอเดินเข้ามาอีกคน มาเช็คดูอาการผมอย่างละเอียด ผมก้อตอบไปแบบเบลอๆ งงๆ แล้วจากนั้นไม่นานเท่าไหร่นัก ต้งกอมา พร้อมกับอาหารอีกเต็มไม้เต็มมือไปหมด

    ต้งแกะอาหารและนำมาเสริฟผมถึงเตียง โดยมีนางพยาบาลคอยอำนวยความสะดวก จากนั้นต้งก้อค่อยๆป้อนข้าวผมอย่างช้าๆ และระมัดระวัง เป่าให้ผมทุกคำ อย่างกะผมเป็นเด็ก

   พอทานอาหารเสร็จแล้ว นางพยาบาลก้อเอายามาให้ผมทาน จากนั้น คุณหมอก้อมาพูดอะไรกับผมไม่รู้ และไม่นานนัก ผมเองก้อเผลอหลับไป ตามฤทธิ์ของยา............




   
   ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกที ก้อรู้สึกปวดตุ๊บๆที่ขาขวา และที่ลำตัวด้านขา ผมพยายามจะขยับ แต่ก้อขยับไม่ได้มาก เพราะว่าขามันตึงๆไปหมด เลยร้องครางเบาๆออกมา

“ อี้ อี้ อย่าเพิ่งขยับสิ เรายังเจ็บตัวอยู่นะ “ เสียงผู้ชายคนนึงพูดขึ้นมา ผมเลยลืมตาดู ก้อเห็นว่า เป็นพี่โอ๊คนั่นเอง ที่พูดขึ้น แล้วเค้าก้อเดินเข้ามาหาผมที่นอนอยู่บนเตียง

“ อี้เจ็บขาอ่ะพี่โอ๊ค ขยับไม่ค่อยได้เลย “ ผมพูดออกไป

“ ก้อแหงล่ะ เราโดนกระแทกแรงซะขนาดนั้น แล้วเมื่อวานนี้ พอเราฟื้นขึ้นมานะ ก้อยังมาเดินอีก นี่คงระบมเพิ่มไปอีกแน่ๆเลย เรานี่มันก้อน๊า..... “ พี่โอ๊คพูดพร้อมกับส่ายหน้า

“ แล้วสรุปอี้โดนอะไรมา ถึงได้มานอนที่โรงพยาบาลนี่ “

“ ก้อวันนั้นใช่ม่ะ ที่อี้นั่งรถออกมากับดิว สักพักนึงดิวก้อโทรมาบอกว่า เกิดอุบัติเหตุขึ้นกับเค้าและอี้ และกำลังมีคนพาอี้มาที่โรงพยาบาลนี่แล้ว พวกเราก้อเลยรีบมากัน ใจก้อภาวนาไม่ให้อี้เป็นอะไรมาก โดยเฉพาะแม่ที่ ที่... “ พี่โอ๊คเล่าแล้ว จู่ๆก้อหยุดพูดไป

“ เออๆๆๆ ช่างมันเหอะ แต่พอมาถึงโรงพยาบาลนะ แล้วพวกเราได้เห็นดิวนะ ก้อตกใจมาก เพราะว่า ทั้งเนื้อทั้งตวของดิวนะ เต็มไปด้วยเลือดโชกไปหมด พวกหมอพยาบาลก้อพยายามเอาดิวไปทำแผลก่อน แต่ดิวเค้าก้อไม่ยอมไป ท่าทางเค้าจะเป็นกังวล และห่วงอี้มากๆนะ ปากก้อพร่ำบ่นไรมากมายไม่รู้ จนพอต้งมาถึงเท่านั้นแหละ ........”

“ ทำไมเหรอ ต้งทำไม “ ผมถามไปเพราะว่า พี่โอ๊คเหมือนจะไม่อยากพูด

“ ก้อต้งนะสิ พอเห็นดิวเท่านั้นแหละ ก้อพุ่งเข้าไปเตะต่อยดิวทันทีเลย แบบไม่ฟังใครๆพูดห้ามทั้งนั้น แต่ดิวก้อไม่ต่อสู้เลยนะ ทั้งๆที่ตัวเองก้อเจ็บขนาดนั้น พวกพี่พยายามห้ามแล้ว แต่ก้อห้ามไม่ได้ ต้งไม่รู้เอาแรงมาจากไหน คนสี่ห้าคนก้อห้ามไม่ไหว จนต้องให้ยามนั่นแหละ มาช่วยกันลากต้งออกไปก่อน ไม่งั้นดิวต้องโดนหนักกว่านี้แน่ “

“ แล้วดิวเค้าเป็นยังไงบ้างล่ะ “ จู่ๆผมก้อถามขึ้นมาอีก ทำไมไม่รู้ ????

“ อี้จะไปถามถึงมันทำไม ถ้าไม่ใช่เพราะมันนะ อี้คงไม่ต้องเป็นแบบนี้หรอก พี่ล่ะเจ็บใจนัก วันนั้นที่เห็นหน้ามันนะ ก้ออยากจะเข้าไปกระทืบมันเหมือนกัน เพราะมันบอกพวกเราว่า มันเป็นคนหาเรื่องอี้ จนต้องทะเลาะกัน จากนั้นรถก้อเสียหลักเข้าไปชนเกาะกลางถนน แล้วเลยแฉลบไปอีกฝั่งนึงของถนน แต่ก้อยังดีนะ.... “ พี่โอ๊คแค่นยิ้มอย่างสะใจ

“ ยังดีนะ ที่มันยังมีจิตใต้สำนัก พอดีมีรถอีกคันพุ่งเข้ามาด้านอี้ มันเลยหักพวกมาลัยออกไปทางด้านมัน เพื่อไม่ให้รถอีกคันชนด้านที่อี้นั่ง รถคันนั้นเลยชนท้ายด้านที่มันนั่ง จากนั้นรถก้อเข้าไปชนกับข้างฟุตบาทอย่างจัง “

[win200]

สงสารดิวอ่ะ 

ต้งก็น่ะ........ 




แต่ดูท่าครอบครัวอี้คงจะไม่ให้ดิวได้เข้าใกล้อี้แล้วมั้ง ผสมกับความหึงหวงของต้ง ดิวจะมีโอกาสได้คุยกับอี้อีกมั้ยน้อ



ม่ะชายว่าดิวไปหาไมได้ แต่อี้ไปเองหรอกน่ะ


รอตอนต่อไปอย่างมุ่งมั่งครับผม

มาต่อเร็วๆน้า

[CYPINUS]

ดิวเจ้าแผนการดีนัก คราวนี้จะทำยังงัยละ 
กำลังลุ้นเลย มาต่อเร็วๆนะครับ 

[Alexie333]

ไม่ยืดเท่าไหร่หรอกคับ อิอิ พอดีมีคนรีเควสตอนนี้เพิ่มมาเล็กน้อย แต่จริงๆแล้ว เด๋วก็จบแล้วครับ ใกล้จะสรุปแล้ว รอหน่อยนะครับ ซึ่งวันนค้ผมก็เปื่อยนิดๆ ไปโดนฝนมา ไว้ดีขึ้นจะมานะคับ

[subaru]

ลุ้นทุกตอน 

[maew189870]

พี่คับใกล้จะจบแล้วคาบบบบบบบ


ยังไงก็ให้มันจบเร็วๆหน่อยก็ได้นะคับ



รักพี่อี้และพี่ดิวมากๆคับ

[win200]

ลุ้นจนไม่มีสมาธิสอบแล้วเนี่ย


ดูไปดูมา ตกลงดิวกะอี้จะได้เป็นแฟนกันม่ะไหร่เนี่ย

ดูแล้วเหมือนต้งมีสิทธิมากกว่า

หรือไม่ก็คง............

[roseen]

 

[kingphai]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกก
ไม่ได้ดั่งใจเล้ยยยยยยยยยยยยย
ไห้ตาย
ฮึ่มมมมมมมมมม
อ้ายดิวววววววว
ทำเสียยเรื่องอีกแล้วนะเมิงงงง
โอยยยยยย
จะทำไงให้มันหายดีว้าเนี่ยว้ากกกกกกกกกก
โว้ยยยยยยยยยย
เหลือใจเด้้้้้้้้
...
.
.
.
.
.
.

[taroni]

สงสารอี้ ต้องมาเจ็บตัวเพราะดดิวอีกแล้ว 

[cargo]

บอก ตรงๆๆ ตัดตอนได้ ค้างมากๆๆๆๆๆ

ทรมานอย่างมากๆๆๆ

ไม่มีวี่แวว ว่าจะสมหวังกันเลย

สงสัยจะไม่ได้จบแบบหนังไทยซะละ

พระเอก รักคุด อะ เรื่องนี้ อิอิ

[honeymic]

ฮ่วย !!!! มันต้องไม่แค่นี้แน่นอน มีอะไรอีกคายออกมาให้หมดนะ
อย่ามัวอมไว้ อยากรู้ อยากรู้ แล้วแม่อี้ ทำไมเหรอ?
พูดค้างๆ ไว้ให้คนอ่านกระวนกระวายใจซะงั้น
แต่ทำไรได้ เพราะฉะนั้นเราก็ต้องรอต่อไป เหอ เหอ 

 

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

เหมือนว่าดิวน่าจะเจ็บมากกว่านะ

แต่คนที่เป็นหนักกว่า(สลบนานกว่า ยังเดินไม่ค่อยได้)ทำไมเป็นอี้อ่ะ

งงนิดโหน่ย - -a รอให้พี่อเล็กซ์มาเล่าต่อ อิอิอิ~ เป็นกำลังใจให้จ้าาาาาาิ >O<"

[CYPINUS]

หายเปื่อยเร็วๆนะ   
รอตอนต่อไป......   

[win200]

 

เข้ามาให้กำลังใจครับ

 

[cargo]

    หายเปื่อยๆๆ เร็วๆๆ หน่อยนะค้าบ สงสารคนอ่านมัน  อิอิ

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

:z2:ตามมาจนเจอ คงคิดว่าไม่ได้อ่านนิยายน่ารักๆของน้องอเล็กซ์แล้ว

สบายดีนะครับ เข้ามาทักทายและให้กำลังใจเสมอ เอามาลงต่อได้แล้วนะครับ

 :L2:ขอบคุณมากนะอเล็กซ์

ปล.ได้ติดต่อน้องเขคนนั้นหรือเปล่าเอ่ย

[cargo]

Alexie333 Alexie333 Alexie333 Alexie333 Alexie333 Alexie333 Alexie333

จงมา จงมา จงมา

Alexie333 Alexie333 Alexie333 Alexie333 Alexie333 Alexie333 Alexie333

[win200]

รออยู่น้าครับ

มาต่อเร็วๆหล่ะ  

[Alexie333]

 
 









“ แล้วดิวเค้าเป็นยังไงบ้างล่ะ “ จู่ๆผมก้อถามขึ้นมาอีก ทำไมไม่รู้ ????

“ อี้จะไปถามถึงมันทำไม ถ้าไม่ใช่เพราะมันนะ อี้คงไม่ต้องเป็นแบบนี้หรอก พี่ล่ะเจ็บใจนัก วันนั้นที่เห็นหน้ามันนะ ก้ออยากจะเข้าไปกระทืบมันเหมือนกัน เพราะมันบอกพวกเราว่า มันเป็นคนหาเรื่องอี้ จนต้องทะเลาะกัน จากนั้นรถก้อเสียหลักเข้าไปชนเกาะกลางถนน แล้วเลยแฉลบไปอีกฝั่งนึงของถนน แต่ก้อยังดีนะ.... “ พี่โอ๊คแค่นยิ้มอย่างสะใจ

“ ยังดีนะ ที่มันยังมีจิตใต้สำนัก พอดีมีรถอีกคันพุ่งเข้ามาด้านอี้ มันเลยหักพวกมาลัยออกไปทางด้านมัน เพื่อไม่ให้รถอีกคันชนด้านที่อี้นั่ง รถคันนั้นเลยชนท้ายด้านที่มันนั่ง จากนั้นรถก้อเข้าไปชนกับข้างฟุตบาทอย่างจัง “

    ผมนั่งฟังแบบใจลอยๆ ในสมองมันตื้อๆคิดอะไรไม่ออกนัก พี่โอ๊คก้อสาธยายไปเรื่อยๆ บ้างก้อด่าดิวไปด้วย ไม่รู้ว่าเค้าจะเจ็บแค้นอะไรดิวนักหนา แต่ตอนนั้น ผมจับประเด็นอะไรไม่ได้มากนัก มันเป็นอะไรไม่รู้

“ อี้ อี้เป็นอะรเปล่า ดูเหม่อๆ ยังไงไม่รู้ นี่ยังปวดหัวอยู่หรือเปล่า อี้นอนพักผ่อนก่อนก้อได้นะพี่ว่า “

   พี่โอ๊คเรียกสติผมคืนมาอีกที ผมเลยหันไปพูดกับเค้า

“ อ้อ ว่าไงนะพี่ พอดีอี้เบลอๆหน่อยอ่ะ ไม่ได้เป็นไรมากหรอก “

“ นอนพักหน่อยไหม เดี๋ยวจะเป็นอะไรมากกว่านี้นะอี้ “

“ ไม่เป็นไรหรอกครับพี่โอ๊ค อี้โอเค แต่อี้ อี้อยากฟังเรื่องดิวอีกอ่ะ ตกลงเค้าเป็นอะไรมากไหม “ ผมถามออกไปแบบไม่รู้ตัว

“ ทำไม อี้จะไปสนใจไรมันนักหนาเล่า เพราะมันนะ อี้ถึงได้เจ็บแบบนี้ “ พี่โอ๊คดูท่าทางโกรธๆ

“ อี้แค่อยากรู้เฉยๆครับ บอกอี้หน่อยสิ “

“ มันก้อ.....ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก เห็นมันยิ่งวิ่งรอกอยู่เลย ตอนที่พี่มาโรงพยาบาลตอนแรก แต่เลือดมันก้อท่วมตัวเหมือนกันนะ จากนั้นต้งก้อไปกระทืบมันซ้ำไปอีก แล้วหลังจากนั้น หมอก้อมาเอามันไปทำแผล เห็นว่าเข้าเฝือกอ่อนๆที่แขนขวานี่ แล้วก้อหัวกระแทกกับอะไรสักอย่าง เห็นหมอว่าหนักเหมือนกันนะ แต่พี่ไม่เห็นว่ามันจะดูเจ็บอะไรนักหนาเลย เห็นมันยังพยายามที่จะมาดูอี้อยู่เลย เพราะว่า คนที่มันเจ็บจริง มันต้องอยู่พักรักษาตัวเองสิ แต่นี่อะไร “

“ อืม เค้าคงรู้สึกผิดมั้ง “ ผมพูดไปแบบลอยๆ

“ มันก้อสมควรอยู่หรอก ที่จะรู้สึกผิด ถ้าไม่นะ มันก้อไม่ใช่คนแล้ว “ พี่โอ๊คด่าซ้ำอีก

“ แล้วนี่ต้งไปไหนครับ “ ผมถามพี่โอ๊คไป

“ ต้งนะเหรอ รายนั้นน่าสงสารมาก นี่อี้รู้ไหมว่าเค้าอยู่เฝ้าอี้ตลอดเลยนะ ไม่ได้หลับ ได้นอนเลย จนเมื่อสายๆของวันนี้อ่ะ พยาบาลโทรมาบอกพี่ว่า ต้งน็อคไป เพราะว่าร่างกายไม่ได้พักผ่อนเลย พยาบาลเลยต้องพาต้งไปตรวจ แล้วหลังจากนั้น ทางบ้านของต้งก้อมารับต้งกลับไปอาบน้ำและพักผ่อน แล้วเดี๋ยวคงจะมานี่อีก นี่พี่เลยต้องมาเฝ้าเราแทนไง “

   ผมนิ่งอึ้งไปนิดนึง เหมือนจะคิดตามที่พี่โอ๊คพูด แต่ก้อพยายามไม่คิดมาก เพราะผมเริ่มรู้สึกเหมือนหัวมันปวดตุ๊บๆ

“ อี้ขอนอนต่อได้ไหมพี่โอ๊ค พี่เริ่มปวดหัวแล้วอ่ะ “

“ ได้ๆๆ นอนเลยนะอี้ นอนเลย เดี๋ยวเย็นๆต้งคงมาอ่ะ แล้วนี่เราหิวไหมอ่ะ “

“ ไม่ค่อยหิวอ่ะพี่โอ๊ค แต่ง่วงมากกว่า ไว้ตื่นมาเย็นๆค่อยทานแล้วกัน อี้นอนก่อนนะ “

    ว่าแล้วผมก้อล้มตัวลงนอนแล้วหลับตา ในใจพยายามที่จะไม่คิดอะไรเลย แต่มันก้ออดที่จะคิดไม่ได้ เรื่องของต้งและดิว ทั้งสองคนนี้ มันมีอะไรให้ผมคิดเยอะ ต้งคนที่รักผมมาก ทำเพื่อผมมาตลอด และดิว คนที่ทำร้ายจิตใจผมเรื่อยมา ตกลง ผมรู้สึกว่ารักใครกันแน่ และผมต้องการอะไรกันแน่ในชีวิต ผมสับสนมากๆ





   ผมงัวเงียตื่นขึ้นมาอีกที รู้สึกหัวมันหนึบๆยังไงไม่รู้ แต่พอสติเริ่มมาแล้ว ผมก้อได้ยินเสียงผู้ชายสองคนคุยกัน อยู่ไม่ห่างไปจากเตียงผมนัก ผมพยายามเงี่ยหูฟัง ว่าเค้าคุยอะไรกัน

“ แกแน่ใจนะว่าแกจะไปจริงๆ และจะไม่โผล่มาอีกแล้ว แกแน่ใจนะ “ เสียงนั้นหนักแน่นมาก

“ แน่ใจสิ ชั้นแน่ใจ และครั้งนี้ชั้นจะไม่ผิดสัญญาอีก และถ้าชั้นผิดสัญญาอีกนะ ชั้นยินดีให้แกฆ่าชั้นได้เลย โดยที่ชั้นจะไม่ต่อสู้ หรืออะไรเลย และไม่เอาเรื่องแกด้วย เชื่อชั้นสิ “ เสียงอีกคนนึงรับคำอย่างหนักแน่นเช่นกัน

“ ชั้นไม่อยากจะเชื่อแกอีกเลยไอ้ดิว แกมันไม่มีสัจจะ เพราะชั้นเชื่อแกครั้งที่แล้วไง อี้ถึงได้เป็นอย่างนี้ และคราวนี้นะ ชั้นจะไม่ยอมให้อี้ห่างจากชั้นอีกเลย คอยดูสิ “

“ นะไอ้ต้ง เชื่อชั้นอีกครั้งนึง ครั้งสุดท้าย จากนี้ไป ชั้นก้อจะไม่อยู่และทำให้อี้ลำบากใจอีกต่อไปแล้ว “

“ ก้อได้ นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะ และจากนี้ไป ขอให้แกรักษาคำมั่นสัญญานี้ด้วยล่ะ “

“ ได้ ชั้นขอสัญญา งั้นแกก้อกลับไปได้แล้ว ไปพักผ่อนเหอะ ได้ยินว่าเมื่อเช้าก้อวูบไปนี่ เดี๋ยวคืนนี้ชั้นจะดูแลอี้เอง ไม่ต้องห่วงนะ และถ้าอี้ฟื้นขึ้นมา ชั้นก้อจะเรียกหมอมาตรวจทันทีเลย “

“ โอเค ส่วนแกก้อ กินข้าวแล้วกินยาด้วยล่ะ อาการก้อไม่ใช่ว่าจะดีเท่าไหร่นิ “

“ ชั้นโอเคขึ้นมากแล้ว นี่ก้อแค่แขนเคล็ดนิดหน่อย แต่แกไม่ต้องห่วงนะ ชั้นดูแลอี้ได้อีกแล้ว อีกอย่างนะ นางพยาบาลก้อเยอะแยะไป ถ้าชั้นไม่ไหวจริงๆ ก้อจะเรียกพวกเค้ามาเองแหละ “

“ อืม ได้ๆ งั้นยังไงฝากอี้ด้วยแล้วกัน แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้า ชั้นจะมาที่นี่ และหวังว่า เมื่อชั้นมาถึงที่นี่แล้ว แกคงจะไม่ทำตามคำสัญญาที่แกให้กับชั้นไว้นะ ตกลงไหม “

“ ได้ๆ แกกลับไปได้แล้ว ไปพักผ่อนเยอะๆ แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกัน “

    จากนั้นผมก้อได้ยินเสียงคนเปิดประตูออกไป ผมคิดว่าต้งคงเดินออกไปแล้ว จากที่ผมนิ่งฟังอยู่นาน เหมือนกับว่า ต้งกับดิวเค้าจะตกลงอะไรกันสักอย่าง เพื่อที่ดิวจะได้อยู่เฝ้าผมที่นี่ เพื่ออะไรกันนะ??? ผมเองก้อไม่เข้าใจ และตอนนี้ ผมเองก้อเริ่มรู้สึกหิวแล้ว เลยต้องพลิกตัวไปอีกด้าน เพื่อที่จะเรียกให้ใครก้อได้ หาอาหารมาให้ผมทานที

   พอผมพลิกตัวมา ผมก้อเห็นดิวนั่งอยู่ข้างๆตียง แบบชิดเตียงมากๆ พอดิวเห็นผมขยับตัว และหันหน้ามา เค้าก้อทำหน้าตกใจและ พร้อมทั้งโผเข้าหาผมทันที

[CYPINUS]

คราวนี้มีอะไรก็คุยกันให้เคลียร์ซะทีนะ ลุ้นจนเหนื่อยใจละ   
ปล.ต้งจะเป็นคนดีไปถึงไหน 

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

 :z3:โอ๊ยยยยยยยยยยยยย สับสนไปหมดแล้วครับเนี่ย

ทำไงดี มีคนมารักตั้งสองคนเลยครับบบบบบบบบบบ

เอาใจช่วยอี้เสมอและขอใรกี้และดิวมีความสุขมากมายนะครับ

[win200]

รู้สึกสงสารต้งขึ้นก่าเดิมไปอีก

สงสัยรอบนี้อี้คงตัดใจจากดิวไม่ขาด





และสัญญาไม่เป็นสัญญา

อยากให้ต้งได้เจอคนที่รักต้งจิมๆจางเรยอะ

[Alexie333]

ช่วงนี้อาจจะทิ้งช่วงนานหน่อยนะครับ



เพระว่าต้องทำงานหลายๆอย่าง เหนื่อยมาก


แล้วเด๋ววันเสาร์นี้ก้อจะไปถือศีลที่วัดแล้ว


อาจจะไม่ได้มาหลายๆวัน


ยังไงวันศุกร์จะพยายามมาลงให้อีกนะครับ



แล้วเจอกันครับ ทุกๆคน



รักผู้อ่านเสมอครับ

[win200]

 

จะรอครับ

[honeymic]

อ่านไปอ่านมา มันก็ทะแม่งๆอยู่น๊า
ตกลงต้งกับดิวเนี๊ยต้องมีไรปิดบังคนอ่านอยู่แน่ ๆเลย เหอ เหอ 
แล้วก็หวังว่าคุณไรท์จะมีเวลามา่ต่อ ในวันศุกร์นี้ให้ได้นะคะ
จะภาวนา อิอิ

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

 :beat:นิยายตบจูบเนี่ย ช๊อบชอบ พระเอกนางเอก :z6:บู้กระจายได้ใจมากมาย

ตามนิยายเรื่องนี้มานานมากมายครับ เกือบๆ2ปี ได้แล้ว เป็นขวัญใจเลยก้อว่าได้

ทำให้ได้รุ้จักท่านเจ้าของเรื่อง และแฟนนิยายของเรื่องนี้หลายๆคน ที่ชื่นชอบในบทบาท

ของดิวและอี้อย่างมาก ช่วงนี้งานเยอะหรือเปล่า แล้วสบายดีไหมเอ่ยทั้งสองคน หวังว่าคงจำพี่ได้นะ

ยังห่วงใยน้องเสมอครับ สู้ๆๆครับ

ปล.ร่วมอนุโมธนาบุญด้วยครับอเล็กซ์

[Alexie333]

 




“ อืม ได้ๆ งั้นยังไงฝากอี้ด้วยแล้วกัน แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้า ชั้นจะมาที่นี่ และหวังว่า เมื่อชั้นมาถึงที่นี่แล้ว แกคงจะไม่ทำตามคำสัญญาที่แกให้กับชั้นไว้นะ ตกลงไหม “

“ ได้ๆ แกกลับไปได้แล้ว ไปพักผ่อนเยอะๆ แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกัน “

    จากนั้นผมก้อได้ยินเสียงคนเปิดประตูออกไป ผมคิดว่าต้งคงเดินออกไปแล้ว จากที่ผมนิ่งฟังอยู่นาน เหมือนกับว่า ต้งกับดิวเค้าจะตกลงอะไรกันสักอย่าง เพื่อที่ดิวจะได้อยู่เฝ้าผมที่นี่ เพื่ออะไรกันนะ??? ผมเองก้อไม่เข้าใจ และตอนนี้ ผมเองก้อเริ่มรู้สึกหิวแล้ว เลยต้องพลิกตัวไปอีกด้าน เพื่อที่จะเรียกให้ใครก้อได้ หาอาหารมาให้ผมทานที

   พอผมพลิกตัวมา ผมก้อเห็นดิวนั่งอยู่ข้างๆตียง แบบชิดเตียงมากๆ พอดิวเห็นผมขยับตัว และหันหน้ามา เค้าก้อทำหน้าตกใจและ พร้อมทั้งโผเข้าหาผมทันที

“ อี้ อี้เป็นอะไรครับ อี้เจ็บตรงไหนหรือเปล่า เดี๋ยวดิวเรียกหมอให้นะ “

“ ไม่ ไม่เป็นไรดิว อี้แค่หิวข้าวอ่ะ หาอะไรให้ทานหน่อยสิ “ ผมตอบไปเบาๆ

“ ได้ๆๆ นี่ดิวเตรียมอาหารอ่อนๆไว้ให้อี้แล้ว เดี๋ยวดิวไปอุ่นให้นะ อี้จะได้ทานร้อนๆไง  แต่ก่อนที่จะทาน อี้ให้คุณหมอตรวจดูอาการหน่อยแล้วกันนะครับ “

“ อืม “ ผมตอบไปสั้นๆ

   จากนั้นดิวก้อกดสัญญาณเรียกหมอมา รอไม่นานนัก หมอก้อเดินมาที่ห้อง แล้วมาตรวจดูอาการผม จากนั้นดิวเค้าก้อเดินไปเพื่อนำอาหารไปอุ่นให้ผม จากที่ผมดูสภาพร่างกายดิวคร่าวๆแล้ว ผมก้อเห็นเค้ามีผ้าพันอยู่ที่แขนขวา ส่วนที่หน้าก้อมีรอยบอบช้ำ และมีผ้าก็อตปะที่หน้าผากด้านซ้ายอยู่ด้วย แต่ผมรู้สึกเหมือนกับว่า ดิวจะเดินไม่ค่อยถนัดนัก แต่เหมือนเค้าฝืนๆยังไงไม่รู้

   พอหมอเช็คอาการผมแล้ว หมอก้อบอกผมว่า อาการผมดีขึ้นมากแล้ว อีกไม่กี่วันก้อคงจะกลับไปพักผ่อนที่บ้านได้ ช่วงระยะเวลาที่อยู่โรงบาลนี้ หมอเองก้ออยากให้ผมทานยาและพักผ่อนเยอะๆ และถ้าว่างก้ออยากให้ผมลงจากเตียง แล้วลองเดินดูบ้าง เนื่องจากว่าผมสลบไปเป็นอาทิตย์ ??????? กลัวว่าเส้นจะยึด หรืออะไรสักอย่าง ผมเองก้อรับคำของหมอ จากนั้น หมอก้อออกไป

   พอหมอออกไปแล้ว ดิวก้อเดินนำอาหารมาวางไว้ตรงหน้าผม พร้อมทั้งพยุงให้ผมลุกนั่งกึ่งนอนอย่าระมัดระวัง ผมเองสังเกตุดูจากท่าทางดิวแล้ว รู้สึกเหมือนกับว่าดิวต้องรู้สึกเจ็บอยู่แน่ๆเลย เพราะเค้าจะพยายามไม่ให้น้ำหนักลงที่แขนด้านขวามากนัก แล้วใช้มือซ้ายเป็นหลัก แต่เค้าคงฝืนไว้ กลัวผมจะรู้จากนั้นเค้าก้อจะมาป้อนอาหารผม แต่ผมเอามือดันไว้ก่อน

“ ดิว ไม่ต้องก้อได้นะ เดี๋ยวอี้ดูแลตัวเองได้ ดิวไปพักผ่อนเหอะ ดูเหมือนจะยังเจ็บแขนข้างขวาอยู่นะ “

   ดิวทำหน้าตกใจเล็กน้อย แต่ก้อรีบยิ้มขึ้นมาทันที

“ ไม่เป็นไรหรอกอี้ ดิวใกล้จะหายดีแล้ว ไม่งั้นดิวจะพยุงอี้ได้ขนาดนี้เหรอ ม่ะๆ เดี๋ยวดิวป้อนเอง “

“ อย่าเลยดิว ได้ยินมาว่าดิวเองก้อเจ็บเยอะเหมือนกันนี่ ไม่เห็นจะต้องมาดูแลอี้เลย ดิวกลับไปพักผ่อนเหอะ “

“ ไม่ได้นะอี้ ดิวไม่ไปไหนทั้งนั้นนะ อี้รู้ไหมว่าดิวต้องแลกอะไรบ้าง กว่าที่ทุกคนจะยอมให้ดิวมาดูแลอี้อย่างนี้ ดิวไม่ยอมกลับไปง่ายๆหรอกนะ “ ดิวพูดเสียงดังเสียจนผมตกใจ เหมือนเค้าหวั่นๆอะไรไม่ณุ้ แต่พอเหมือนเค้าจะมีสติขึ้นมา เค้าก้อพูดขึ้นอีก

“ ไม่เป็นไรหรอกครับอี้ ดิวไม่เป็นไรแล้วจริงๆ อี้ยังเจ็บเยอะกว่าดิวอีก นะๆ อย่าดื้อสิครับ เดี๋ยวดิวป้อนให้แล้วกัน “

   ผมคงจะดื้อต่อไปไม่ได้แล้ว เลยพยักหน้า ตอบรับไปช้าๆ จากนั้น ดิวก้อป้อนข้าวให้ผมไป ผมก้อค่อยๆทาน ดูท่าทางดิวจะตั้งใจมากๆ แถมหน้าเค้ายังเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เค้าก้อพร่ำบอกว่า เค้าดีใจมากลเย ที่ผมฟื้นขึ้นมา แล้วก้อใกล้จะหายดีแล้ว ส่วนผมเองก้อไม่ได้พูดอะไรออกไปอีก ได้แต่นั่งฟังอย่างเดียว

   จากนั้น พอผมอิ่มแล้ว ดิวก้อนำถ้วยชามไปล้าง เสร็จแล้วก้อมานั่งข้างๆผม แล้วถามอาการของผม อย่างกับตัวเองเป็นหมอซะเอง แถมยังมาบีบ มานวดขาผมอีก เค้าบอกว่า กลัวเส้นประสาทผมมันจะตึงเกินไป ต้องคอยบีบคอยนวดเสมอ

“ ดิวเจ็บมากไหม “ ผมถามแทรกขึ้นมา ขณะที่เค้ากำลังพูด แล้วผมยังชี้ไปที่แขนขวาของเค้า ที่ตอนนี้ผมเห็นรอยช้ำเหนือผ้าพันแผลขึ้นมา ผมเห็นมันเป็นรอยม่วงช้ำๆอ่ะ แล้วพอเค้าเห็นว่าผมเห็นแล้ว เค้าก้อรีบเอาเสื้อปิดลงทันที

“ ไม่เจ็บเลยอี้ ไม่เจ็บเลย นี่ก้อจะหายแล้ว “ เค้าพูดยิ้มๆ

“ เจ็บก้อบอกว่าเจ็บเหอะดิว ยังจะมาฟอร์มเยอะอีก ไม่เห็นต้องอายเลย “ ผมพูดขำๆ

“ ดิวเจ็บแค่นี้ มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ เทียบกับการที่ดิวต้องเป็นคนทำให้อี้ต้องมาเจ็บอยู่อย่างนี้แล้ว ดิวน่าจะตายไปด้วยซ้ำ “

   ดิวพูดซะผมอึ้งไปเลย จากนั้นผมก้อเห็นน้ำตาเค้าไหลออกมา แต่มือเค้าก้อไม่หยุดที่จะบีบนวดผม

“ ดิวนี่มันเลวมากๆเลยใช่ไหมอี้ ที่สามารถทำร้ายได้ทั้งร่างกายและจิตใจอี้ได้มากขนาดนี้ อี้ตอบหน่อยได้ไหมครับว่า ดิวมันเป็นคนที่เลวมากใช่ไหมครับ ช่วยตอบดิวที “ น้ำเสียงที่ราบเรียบ ต่างจากคำพูดที่พูดออกมานัก ผมรู้สึกอะไรไม่ต่างจากดิวนักหรอก ผมเองก้อสงสัยเหมือนกันว่า ทำไมผมถึงยอมหเค้าทำร้ายผมขนาดนี้ ทำไม ????

“ ไม่หรอกดิว อย่าคิดมาก อะไรที่มันผ่านไปแล้ว ก้อให้มันผ่านไปเถอะนะ “ ผมตอบออกไป ตามที่หัวใจรู้สึกแบบนั้นจริงๆ

“ แต่ไม่ใช่เพราะดิวเหรอ อี้ถึงได้มาอยู่ในสภาพแบบนี้ อี้อยากด่าอยากว่าอะไรดิว หรืออยากจะทุบตีดิว ก้อทำได้เลยนะ ดิวยอมทุกอย่าง ถ้ามันจะทำให้อี้รู้สึกดีขึ้นได้ “ ดิวพูดออกมาทั้งน้ำตา จนผมรู้สึกสงสารเค้าไม่ได้

“ ไม่หรอก อย่าคิดอย่างนั้นเลย ดิวไม่คิดบ้างเหรอ ว่าทำไมอี้ต้องยอมให้ดิวทำร้ายขนาดนั้น ทุกอย่างมันอยู่ที่ตัวอี้เองล่ะ อี้ไม่โทษใครหรอก ทุกอย่างมันมีเหตุผลในตัวของมันอยู่แล้ว จะโทษใครไป ก้อเท่านั้นเอง “

   ดิวมองหน้าผมนิ่ง น้ำตาไหลพรากออกมาอีก เค้าพยายามเอามือปาดน้ำตาของเค้าอีกที
“ ต่อจากนี้ไปนะ ดิวจะไม่มารบกวนอี้อีก ดิวให้สัญญาเลย และคราวนี้ ดิวจะรักษาคำสัญญานี้ไว้ด้วยชีวิตของดิวเอง อี้ไม่ต้องห่วงนะ ว่าดิวจะมากวนใจอี้อีก อี้วางใจได้เลยครับ “

   ผมมองหน้าดิวนิ่งๆ แต่ไม่พูดอะไรต่อ เพราะว่าผมก้อไม่รู้ว่าจะพูดอะไรไปดี เพื่อให้ทุกอย่างมันดีขึ้น จะว่าไปแล้ว คนที่ผิดจริงๆ คงจะเป็นผมเองมากกว่า ที่ไม่หนักแน่นพอ จนเกิดเรื่องราวต่างๆมากมาย มันเป็นเพราะผมเองแหละ ที่ไปหลงรักผู้ชายคนนี้ คนที่คอยที่จะทำร้ายผมเสมอมา ผมผิดเอง ที่ไม่รักคนดีๆอย่างต้ง ผมผิดเอง.......

“ อี้ก้อคิดไว้อย่างนั้นเหมือนกันแหละดิวว่า ถ้าเราสองคนไม่ได้อยู่ใกล้ๆกัน ทุกอย่างมันคงจะดีขึ้น ที่จริงนะ อี้ว่า เราน่าจะทำอย่างนี้มาตั้งนานแล้วรู้ไหม ไม่งั้นมันคงไม่เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นมาหรอก “

   พอดิวได้ยินดังนั้น ดิวก้อก้มหน้าลงที่มือของผมทันที จากนั้นก้อปล่อยโอออกมาแบบไม่มีกลั้น ผมเองนะ น้ำตาที่กักไว้ ก้อเริ่มไหลออกมาอีกแล้ว ผมเองก้อรู้สึกเสียใจไม่แพ้เค้าหรอก

   ดิวร้องไห้สักพัก จากนั้นก้อเงยหน้าขึ้นมา แล้วกุมมือผมไว้ ปากก้อพูดออกมา

“ อี้ครับ ดิวอยากจะขอโทษอี้ กับเรื่องราวร้ายๆที่ดิวได้เคยทำให้อี้ได้รับความเดือดร้อน ทั้งกายและใจ อี้ต้องมาทนทุกข์ทรมานหลายครั้งเพราะดิว ดิวอยากจะบอกอี้ว่า ดิวไม่ได้ตั้งใจทำอย่างนั้นจริงๆหรอกนะ ทั้งหมดที่ดิวทำไป เพราะความโง่เขลาของดิวเอง แต่จริงๆแล้วนะ ดิวเองก้อ.... “

    ดิวพูดไม่ทันจบ ผมก้อเอามือปิดปากดิวไว้ก่อนที่เค้าจะพูดต่อ

“ จะอะไรก้อช่างเถอะดิว มันไม่สำคัญหรอก และอี้อยากให้ดิวรู้ว่า อี้ไม่ถือโทษโกรธดิวหรอก อะไรที่มันผ่านไปแล้วก้อให้มันผ่านไปเหอะ เราคงไปแก้ไขอะไรไม่ได้หรอก “ ดิวก้มหน้า เอาแขนเสื้อเช็ดน้ำตาอีกครั้ง จากนั้นผมก้อพูดต่อ

“ อีกอย่างนะ เดี๋ยวดิวก้อจะแต่งงานแล้วนี่ กับคนที่ดิวรัก แล้วดิวก้อคงจะมีความสุขกับเค้า ส่วนอี้ก้อ อีกไม่นานก้อคงจะลงเอยกับต้งเหมือนกัน เราต่างคนต่างก้อมีความสุข อี้คิดว่าคงไม่มีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นอีกแล้วล่ะ “ ดิวพยักหน้าช้าๆ แล้วพูดต่อ

“ ดิวไม่รู้ว่าดิวจะต้องชดเชยยังไง กับสิ่งเลวๆที่ดิวทำไป ดิวจะอยากขอโทษอี้ อี้พอจะยกโทษ และอโหสิกรรมให้ดิวได้ไหมครับ “

“ ได้สิดิว อี้ยกโทษ และอโหสิกรรมให้ดิวหมดเลย และต่อจากนี้เราไม่มีอะไรติดค้างกันแล้วนะ “

   ดิวก้มลงจูบที่มือผมอย่างแผวเบา และเอาหน้าค้ามาแนบที่มือผมอีก พร้อมทั้งพยายามกลั้นน้ำตาไว้ แต่ผมรู้ว่ามันยากเพียงใด จากนั้นดิวก้อเงยหน้ามองผมอีกครั้ง แล้วพูดขึ้นมา

“ คืนนี้จะเป็นคืนสุดท้ายแล้ว ที่ดิวจะได้อยู่ใกล้ๆอี้ หวังว่าอี้คงไม่ว่านะครับ ถ้าดิวจะขอนั่งดูแลอี้อยู่ข้างๆอี้ทั้งคืน แล้วพออี้ตื่น ดิวก้อจะจากไปเอง “ ดิวพูดทั้งน้ำตา ที่มันไหลพราก และอาการของดิว เหมือนคนกำลังจะขาดใจ

“ ได้สิครับ “ ผมตอบไปสั้นๆ

    จากนั้นทั้งคืน เราก้อไม่ได้พูดอะไรกันอีก ส่วนดิวเองก้อนั่งดูแลผมอยู่ข้างๆ คอยอำนวยความสะดวกผมทุกอย่าง จนตกดึก ผมก้อทานยาก่อนนอน แล้วก้อหลับไป โดยที่ในใจก้อร้าวรานมาก เมื่อได้รู้ว่า เมื่อตื่นขึ้นมาอีกที ผมจะไม่ได้เจอผู้ชายคนนี้.....อีกแล้ว มันทำให้ผมไม่อยากตื่นเลย ผมอยากอยู่ในความฝันอย่างนี้ ตลอดไป............

                                    --------------------------------  จบตอนที่ 56   -------------------------------------