หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm)

[โน๊อา]

อ่า . .. . . ขาดตอนแล้ว

กำลังจิต มาป่วนใจ จ้ะ

[C2U]

ดิวทำจริงเหรอ  ไม่น่าร้ายขนาดนั้นนะ  แต่ก็ว่าไม่ได้  อาจเป็นแผนซ้อนแผน   
ปกติ ไม่เคยเห็นยอมรามือง่ายๆนี่   ประเภทต้องเอาชนะให้ได้อ่ะ
บทบาทเยอะจริง   อีตาดิวเนี่ย   

ต้ง  เทพบุตรที่แสนน่ารัก เพอร์เฟค  ไปไหนเนี่ย   
 

[Alexie333]

   ผมรู้สึกตัวขึ้นมา แต่ก้อยังรู้สึกมึนๆหัวอยู่บ้าน เจ็บไปทั้งเนื้อทั้งตัวด้วย ผมเริ่มสำรวจตัวเอง ก้อพบว่าตอนนี้ผมใส่เสื้อผ้าตามปกติแล้ว จากนั้นผมก้อมองไปข้างๆ เห็นไอ้ดิวมันนั่งหลับอยู่ตรงขอบเตียงผม ผมก้อพยายามยันตัวขึ้น แล้วไอ้ดิวก้อรู้สึกตัวขึ้นมา

“ ฟื้นแล้วเหรอ เจ็บตรงไหนรึป่าว กินยาไหม เดี๋ยวชั้นไปซื้อให้ “ ไอ้ดิวถามผม

“ แก.... ไอ้เลว แกทำกับชั้นขนาดนี้แล้วยังจะมาทำดีกับชั้นอีกเหรอ ชั้นจะไปแจ้งความว่าแกให้คนมาทำร้ายชั้น คราวนี้ชั้นเอาแกตายแน่ “ ผมตะโกนด่าไอ้ดิวไป

“ เฮ้ยยยย ไม่ใช่แล้ว ชั้นมาช่วยนายต่างหาก ใช่สิ นายสลบไปเลยไม่เห็นว่าชั้น... “

“ ใครจะไปเชื่อนาย ก้อไอ้นั่นมันบอกว่านายใช้ให้มันมาทำร้ายชั้น แล้วชั้นก้อเห็นนายคุยกันมันด้วย แล้วจะให้ชั้นคิดยังไง “

“ อะไรน่ะ ไอ้นั่นมัน โอ๊ยยย เจ็บชะมัดเลย นี่นาย ถ้าชั้นใช้มันให้มาทำร้ายนายน่ะ แล้วทำไมชั้นต้องโดนมันต่อยซะเยินขนาดนี้หรอก “ เออใช่ ผมเพิ่งสังเกตว่าหน้าไอ้ดิวมีรอยช้ำๆเต็มไปหมดเลย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

“ ชั้นงงไปหมดแล้วอ่ะ นี่มันอะไรกันแน่ แล้วนาย.... “ ผมถามไอ้ดิวไป

“ คืออย่างนี้ ตอนที่ชั้นมาส่งนายใช่ไหม แล้วจากนั้น ชั้นว่าจะเดินมาขอโทษนายที่เอ่อ.... ช่างมันเหอะ แล้วชั้นก้อเดินตามนายมาที่ห้อง พอดีชั้นเห็นมีคนตามหลังนายแล้วก้อผลักนายเข้าไปในห้อง ชั้นก้อเอะใจ เลยเดินมาแอบฟังที่ห้อง ได้ยินเสียงเหมือนกับมีการต่อสู้กัน ชั้นเลยคิดว่านายต้องเกิดเรื่องแน่ๆ เลยเคาะประตูเพื่อให้นายเปิด แต่เป็นไอ้คนนั้นมาเปิด ชั้นเลยถามมันว่ามันจะทำอะไรนาย ไอ้นั่นก้อบอกว่าอย่ายุ่ง จากนั้นชั้นจะเข้ามาช่วยนาย แต่ไอ้นั่นมันขวางทางไว้ เลยเกิดการชกต่อยกันขึ้น ชั้นกำลังจะเสียท่า แต่พอดียามคงได้ยินเสียงเอะอะ และข้างๆห้องเริ่มเปิดห้องออกมาดู มันเลยถือโอกาสวิ่งหนีไป เสียดายน่ะชั้นน่าจะจับมันไปให้ตำรวจ จากนั้นชั้นก้อเข้ามาในห้องนาย เห็นสภาพนายเปลือยอยู่ เลยช่วยสวมเสื้อผ้าให้ และนั่งเฝ้านายจนนายตื่นเนี่ยะ รู้ไหม ??? นายสลบไปตั้งครึ่งวัน มีใครไม่รู้มากมายโทรมาหานาย ชั้นก้อรับให้ เอ้ออออ คนที่ชื่อพี่นพอ่ะ โทรมาถามว่านายจะไปทำงานไหม ชั้นเลยตอบแทนไปว่า นายสบาย เค้าก้อเข้าใจและวางสายไป นี่ถ้านายไม่ได้ชั้นน่ะ นายคงเสร็จไอ้นั่นไปแล้ว “ ดิวเล่าให้ผมฟัง ( ขอเปลี่ยนสรรพนามจากไอ้ดิว มาเป็นเรียกชื่อ ดิว ตามปกติน่ะครับ แหะๆๆ ก้อตอนนี้เริ่มญาติดีกันแล้ว )

“ ชั้นจะเชื่อนายได้ไงล่ะ นายมันน่าไว้ใจซะที่ไหนล่ะ “ ผมโพร่งออกไป

“ นี่ๆ นายเห็นชั้นเป็นคนเลวขนาดนั้นรึไง ไม่เชื่อไปถามยาม หรือห้องข้างๆนายก้อได้ไป อะไรว่ะ ทำดีไม่ได้ดี แล้วนี่ต้องมานั่งเฝ้า นั่งเจ็บตัวฟรีด้วยเหรอ รู้งี้ไม่ช่วยดีกว่า “ ดิวเล่าด้วยน้ำเสียงเชิงน้อยใจ

“ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงก้อขอบใจน่ะ ไม่ได้นายชั้นคงแย่ แล้วนี่ชั้นงงไปหมดแล้ว ทำไมไอ้นั่นมันต้องบอกชั้นด้วยล่ะ ว่านายเป็นคนส่งมันมา มันจะทำไปเพื่ออะไร “ ผมถามดิวไป

“ ไม่รู้เหมือนกัน ชั้นก้องงน่ะเนี่ยะ มันคงอยากให้นายเกลียดชั้นมั้ง มันต้องมีอะไรที่ไม่ชอบมาพากลแน่ๆเลย “

“ อืมมม แต่ตอนนี้ชั้นหิวแล้วล่ะ นายพยุงพาชั้นไปกินข้าวได้ป่าว รบกวนหน่อยน่ะ “

“ เฮ้ยยย ไม่ต้องๆ เดี๋ยวชั้นไปซื้อมาให้นายเอง นายรอนี่ก่อนน่ะ แล้วเดี๋ยวชั้นจะไปซื้อยาแก้ปวดมาให้นายด้วย รอแป๊บนึงน่ะ “ จากนั้น
ดิวก้ออกไปซื้อข้าวและยามาให้ผม อืมมม ที่จริงดิวก้อเป็นคนดีเหมือนกันน่ะเนี่ยะ แต่เพราะว่าที่ผ่านมา ผมกับดิวแทบไม่เคยคุยดีๆ หรือว่าทำดีๆใส่กันเลย เลยไม่รู้ด้านดีของอีกฝ่าย นี่ถ้าผมไม่ได้ดิวมาช่วยผมคงเป็นเมียไอ้ยักษ์นั่นแล้วแน่ๆเลย เฮ้อออ

   ตอนที่ผมรอดิวอยู่นั้น ต้งก้อโทรเข้ามาถามผมว่า ผมเลิกงานกี่โมง ผมบอกไปว่าวันนี้ผมลาเพราะว่าผมไม่สบาย ผมไม่อยากบอกต้งตามความจริง ผมไม่อยากให้ต้งเป็นห่วงครับ แต่ต้งพอรู้ว่าผมไม่สบายต้งก้อบอกว่าจะมาหาผม ผมบอกว่าไม่ต้อง แต่ต้งไม่ยอมแล้วบอกผมว่า อีครึ่งชั่วโมงคงถึงห้องผม แล้วต้งก้อวางสายไป ทำไงดีเนี่ยะ ถ้าต้งมาเห็นสภาพผมอย่างนี้ ต้งต้องรู้เรื่องแน่ๆเลย แล้วก้อเหมือนสววรค์จะอยากให้มีคนรับรู้เพิ่มมากขึ้น หลังจากต้งวางสาย พี่กรณ์ก้อโทรมาบอกว่า จะมารับผมหลังเลิกงาน แล้วไปพบลูกค้ากัน ผมเลยบอกว่าวันนี้ผมไม่สบาย ไม่ได้ไปทำงาน พี่กรณ์เลยจะมาหาผมให้ได้ ผมก้อคิดว่าคงต้านทานๆไม่อยู่อีกคน เลยต้องยอมให้ ทั้งต้ง และพี่กรณ์ มาหาผม ก้อดีเหมือนกัน จะได้ช่วยกันคิดว่าจะเอายังไงกับเรื่องนี้ดี

   สักพักดิวก้อมาถึงห้องผม แล้วก้อนำอาหารไปใส่ชามให้ผม ดิวซื้อโจ๊กมาให้ผม แล้วก้อน้ำส้ม ผลไม้ก้อซื้อมาด้วย นี่จะซื้ออะไรกันนักหนาเนี่ยะ จากนั้นดิวก้อนำโจ๊กมาให้ผม ตอนแรกผมจะดึงมากินเอง แต่ดิวไม่ยอม บอกว่าผมกำลังเจ็บอยู่ เค้าจะป้อนเอง ผมก้อเลยต้องยอมครับ ระหว่างป้อนไป ดิวก้อพร่ำพูดไปต่างๆนานาถึงเรื่องนี้ ดิวสงสัยอยู่คนนึงแต่ยังไม่กล้าสรุป ขอเวลาหาข้อมูลก่อน แล้วก้อพูดไปว่า เค้าไม่เคยทำอย่างนี้ให้ใครมาก่อน ผมเป็นคนแรก ผมควรจะภูมิใจ ตอนนั้นผมไม่อยากต่อล้อต่อเถียงด้วย เลยทำเป็นเงียบๆไป

[Alexie333]

จากนั้นไม่นาน ก้อมีคนมาเคาะประตูผม ดิวเลยไปดูที่ตาแมว แล้วเปิดประตู ต้งนั่นเองครับ พอต้งเห็นสภาพของผม และดิว ก้อทำหน้าตกใจใหญ่ รีบเดินเข้ามาหาผม แล้วถามว่า

“ นั่นหน้าอี้ไปโดนอะไรมาอ่ะ ดิวด้วย บอกต้งได้ไหมครับว่ามันเกิดอะไรขึ้น “

“ เอ่อออ เรื่องมันยาวอ่ะ ต้งนั่งลงก่อนสิ เดี๋ยวอี้เล่าให้ฟัง “ จากนั้นผมก้อเล่าเรื่องทั้งหมดให้ต้งฟังอย่างละเอียด ขณะเล่าอยู่ มือถือผมก้อดังขึ้น พี่กรณ์โทรมาพอดีครับ ผมเลยบอกพี่กรณ์ว่า เดี๋ยวต้งจะไปรับ พี่กรณ์ก้องงๆ ผมเลยบอกว่าเดี๋ยวเล่าให้ฟัง

   แล้วต้งก้อไปรับพี่กรร์มาที่ห้องผม พอพี่กรณ์มาถึงห้อง และเห็นหน้าผมก้อตกใจมาก วิ่งเข้าไปจะหาเรื่องดิว แต่ผมตะโกนห้าม

“พี่กรณ์ ดิวเค้าไม่ได้เป็นคนทำหรอก พี่กรณ์อย่าใจร้อนสิ อ่ะ นั่งลงก่อนน่ะครับ เดี๋ยวอี้เล่าให้ฟัง “ จากนั้นผมก้อเล่าเรื่องนี้ให้ทั้งต้ง และพี่กรณ์ฟัง ทั้งสองคนนี้หน้านั่วคิ้มขมวดกันมาก เวลาที่ฟังเรื่องที่ผมเล่าให้ฟัง

“ พี่ว่าเรื่องนี้ต้องมีเบื้องหน้า เบื้องหลัง แล้วตอนนี้อี้มีศัตรูทีไหนรึป่าว “ พี่กรณ์ถามผม

“ ไม่มีนี่ครับ เอออออ ช่าย รึว่าจะเป็น หลิง หลิง “

 “ นี่ยังมีเรื่องอื่นทีต้งไม่รู้อยู่อีกเหรอ ไหนอี้เล่าให้ต้งฟังให้หมดเลย “ ต้งถามแทรกขึ้นมา แล้วผมก้อเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นมาทั้งหมดให้ทั้งสองคนนั้นฟัง ระหว่างที่ผมเล่า ผมก้อสังเกตเห็นดิว นั่งก้มหน้าเหมือนรู้สึกผิด เพราว่าต้งกับพี่กรณ์จ้องหน้าดิวเขม็งเลย

“ สรุปเรื่องทั้งหมด มันเกิดขึ้นเพราะแก ใช่ไหมไอ้ดิว แกนี่มันน่า .....” พี่กรร์โพร่งขึ้นมาหลังจากที่ผมเล่าเรื่องจบ

“ เฮ้ยยยยยย แกอย่ามาพูดอย่างนี้เดะ ชั้นไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นอย่างนี้น่ะโว๊ยยย แต่ที่แกพูด ชั้นว่าชั้นก้อมีส่วนผิดน่ะ ชั้นถึงพยายามอยากจะชดใช้ในสิ่งที่ชั้นทำไปนี่ไง “ ดิวโต้พี่กรณ์ไป

“ ชั้นว่าแกอยู่ห่างๆอี้เค้าดีกว่า อยู่อย่างนี้ต่อไปรังแต่ว่า แกจะหาเรื่องให้อี้เพิ่ม ทางอี้ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวชั้นจะดูแลเอง แกไปได้แล้ว “ พี่กรณ์ด่าดิวและไล่ดิวกลับไป ดิวทำท่าจะเถียง ผมเลยต้องห้ามทัพ

“ พอแล้วครับ ไม่ต้องทะเลาะกันน่ะครับ เรื่องสาเหตุเอาไว้ค่อยมาสะสางกันทีหลังก้อได้ “ แล้วผมก้อมองหน้าดิวไปที

“ ตอนนี้มาช่วยกันคิดดีกว่า ว่าจะทำยังไงดี ผมเกรงว่าเรื่องมันจะไม่จบแค่นี้ “ ผมเอ่ยต่อ

“ ต้งว่าอี้ต้องย้ายที่อยู่น่ะ ที่นี่การรักษาความปลอดภัยยังไม่ดีพอ เอางี้ อี้จำได้ป่าวว่าที่ต้งจะหาห้องให้อี้เช่าอ่ะ ตอนนี้เพื่อนต้งหาคนมาเช่าห้องแทน ไม่ไกลจากที่นี่มากหรอก มียามเดินตรวจตราที่ตึก ตลอดวันด้วยน่ะ น่าจะปลอดภัยกว่าที่นี่ “ ต้งเสนอผมมา

“ อืมมมม อี้ก้อคิดไว้เหมือนกัน งั้นอี้ต้องทำเรื่องกับทางตึกนี้ก่อน แล้วอี้จะบอกต้งอีกทีน่ะ “ ผมตอบกลับไป

“พี่ว่าอี้ต้องไปแจ้งความเพิ่มน่ะ แล้วนี่เรื่องครั้งที่แล้วอ่ะ เราไปแจ้งความไว้รึยัง “ พี่กรณ์ถามผม

[Alexie333]

“ เออออออ ใช่ อี้ลืมสนิทเลยพี่ ว่าอยู่ว่าอี้ลืมอะไร ก้อดีครับ ถ้ามีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นอีก จะได้ให้ทางตำรวจจัดการขั้นเด็ดขาด “

“ อี้จะประมาทไม่ได้น่ะ อย่าลืมว่าอีกฝ่ายนึงอ่ะ เค้ามีอิทธิพลแค่ไหน เราจะไปต่อกรกับเค้าไม่ได้ง่ายๆน่ะ “ พี่กรณ์พูดขึ้น

“ เรื่องนี้ไม่ต้องห่วง ใครที่มาทำอะไรอี้ก้อเหมือนทำอะไรเราด้วย เราจะหาทางป้องกันเอง เมื่อทำกันขนาดนี้แล้ว ก้อคงไม่ต้องเกรงจิตเกรงใจกันอีกแล้ว ไม่ใช่ว่าพวกเค้าจะมีอิทธิพลฝ่ายเดียวหรอกน่ะ อี้สบายใจได้เลยน่ะครับ “ ต้งพยายามปลอบผม

“ ดูท่านายจะเป็นเดือดเป็นร้อนแทนเค้าจังเลยน่ะ เป็นอะไรกันรึป่าวเนี่ยะ “ ดิวพูดขัดขึ้นมา

“ ไม่ได้เป็นอะไรกันหรอก แต่ชั้นชอบอี้ ใช่ นายฟังไม่ผิดหรอก ชั้นชอบเค้ามานานแล้ว ชั้นกล้ายอมรับกับทุกคน และถ้ามีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับอี้ ชั้นเองก้อยอมไม่ได้เช่นกัน ฉะนั้นชั้นต้องปกป้องอี้เต็มที่ “ ต้งพูดเสียงดังฟังชัด ซะจนทั้งผม พี่กรณ์ และดิวอึ้งไปตามๆกัน

   จากนั้นเราก้อมาคิดหาวิธีป้องกัน โดยที่พี่กรณ์พูดว่า ผมไม่ควรจะไปไหนมาไหนคนเดียว เพราะว่าอาจจะมีคนสะกดรอบตามอีก ผมก้อบอกไปว่า ผมจพยายามไม่ไปไหนหรือมาไหนคนเดียว หรือถ้าไปก้อจะระวังตัวสุดๆ ไม่ไปในที่ลับตาคน ส่วนดิวก่อบอกว่าจะพยายามไปพูดกับ หลิง หลิง ให้รามือ ถึงแม้รู้ทั้งรู้ว่าหลิง หลิงคงไม่ยอมรับ แต่ก้อจะพยายามไกล่เกลี่ยให้ถึงที่สุด

“ ต้งว่าอี้ย้ายไปเลยดีกว่า คืนนี้เลยก้อได้ เรื่องห้องไม่ต้องห่วง เดี๋ยวต้งจัดการเอง คืนนี้ก้อเก็บแต่ข้าวของจำเป็นไปก่อน ส่วนที่เหลือ เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้งให้คนมาจัดการเก็บให้ “ ต้งพูดออกมาขณะที่เรากำลังคุยกันอยู่

“ ดีเหมือนกันน่ะอี้ เดี๋ยวพี่ช่วยเก็บเอง พี่ไม่ค่อยไว้ใจเลยอ่ะ กลัวพวกมันจะตามมาอีก “ พี่กรณ์พูดเสริม

“ งั้นก้อได้ครับ รบกวนทุกคนหน่อยน่ะครับ “ จากนั้นพอผมจะลุกขึ้นเก็บของ พี่กรณ์ก้อบอกว่าไม่ต้อง แค่บอกเค้าว่าจะเก็บอะไร พี่เค้าจะเก็บให้เอง ผมก้อเลยบอกๆไป ทั้งพี่กรณ์และต้งก้อช่วยกันเก็บ ส่วนดิเดินมาหาผม

“ นายจะให้ชั้นอยู่เป็นเพื่อนไหม ชั้นรู้สึกไม่ดีเลย ที่เป็นต้นเหตุให้นายเจอเรื่องบ้าๆ แบบนี้ “  ดิวพูดกับผม

“ ไม่เป็นไรหรอก ที่จริงนายกลับไปเลยก้อได้น่ะ ขอบใจน่ะที่ช่วยชั้น ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา ถือว่าเราหายกัน จากนี้ไปเราคงไม่ต้องเกี่ยวข้องกันอีกน่ะ ถือว่าชั้นขอร้องล่ะ “ ผมพูดกับดิวไป ดูดิวอึ้งๆเล็กน้อย แต่ก้อพูดว่า

“ ถึงนายจะไม่อยากเจอชั้นอีก ก้อไม่เป็นไร วันไหนที่นายให้อภัยชั้น และรู้ว่าทั้งหมดที่ชั้นทำไปเพราะอะไรนั้น นายอาจจะเปลี่ยนความคิดของนายก้อได้ ชั้นอยากจะบอกว่า .....” พูดยังไม่ทันจบ พี่กรณ์ก้อสวนขึ้น

“ ชั้นว่าแกกลับไปดีกว่าไอ้ดิว ส่วนอี้ชั้นจะดูแลเอง ชั้นว่านายไปห้ามคนของนายดีกว่า บอกไปเลยน่ะว่า คราวนี้ชั้นไม่ยอมแล้วน่ะ ถ้ามาทำอะไรอี้อีก ชั้นเอาเรื่องแน่ ตอนนี้น่ะแกกลับไปได้แล้ว ไป๊ !!! “ พี่กรณ์ด่าและไล่ไอ้ดิวไป

 

[Alexie333]

“ ดิว ชั้นว่านายกลับไปก่อนดีกว่าน่ะ ทางนี้พวกเราจัดการเอง นายเองก้อเจ็บอยู่นิ ไปทำแผลซะ แล้วเรื่องนี้อะไรยังไง ชั้นจะบอกให้นายรู้ทีหลังน่ะ ไปเหอะ ยังไงก้อขอบใจน่ะเว๊ยยย ที่ช่วยอี้ไว้ “ ต้งพูดกับดิว จากนั้นดิวก้อเดินออกไปจากห้องผม ก่อนจะออกประตูไป ดิวหันมามองหน้าผมทีนึง เหมือนจะพูดอะไรแต่ไม่พูด และดิวก้อออกไป

   พอพี่กรณ์ และต้งเก็บของใช้ที่จำเป็นผมเสร็จแล้ว ต้งก้อขอตัวไปเตรียมห้องให้ผมก่อน และถือของบางส่วนผมไปด้วย และบอกให้พี่กรณ์และผม ตามไปทีหลัง ต้งบอกสถานที่ว่า คอนโดที่จะให้ผมอยู่นี้ อยู่ถัดจากซอยนี้ไปไม่มาก และตรงหน้าปากซอยก้อมีป้อมตำรวจ และมีตำรวจนั่งเฝ้าอยู่เสมอ น่าจะป้องกันอันตรายได้ไม่มากก้อน้อย พูดจบต้งก้อออกจากตึกผมไป

   ส่วนผมและพี่กรณ์ก้อเก็บเอาของที่เหลือ และเดินไปคุยกับทางตึกว่าจะย้ายออก ทางตึกก้อทำเรื่องให้ผม เจ้าของตึกถามผมว่าที่ย้ายเพราะเรื่องวันนี้ใช่ไหม ผมก้อตอบว่าใช่ พวกเค้าเลยขอโทษผมยกใหญ่ ที่ไม่ตรวจตราให้ดี จนเกิดเรื่องขึ้น และทางเค้าจะคืนค่ามัดจำให้ผมทั้งหมด รวมทั้งค่ารักษาพยาบาล และค่าทำขวัญด้วย ค่าเช่าเดือนนี้เค้าก้อไม่คิด ที่เค้าทำดีกับผมนี้ เพราะว่าผมอยู่ที่นี่มานาน แล้วเป็นลูกค้าชั้นดีมาตลอด เค้าเลยดีกับผมมาก ตอนแรกผมบอกว่าเอาแต่เงินมัดจำแล้วกัน แต่เจ้าของตึกไม่ยอม และบอกอีกว่า ถ้าคิดจะย้ายมาอยู้อีกเมื่อไหร่ ก้อมาได้เลย เค้าจะคิดราคาพิเศษให้ ซึ่งผมก้อกล่าวขอบคุณเจ้าของตึกไป และจากนั้นเราก้อออกเดินทางไปยังตึกที่ต้งหาไว้ให้ ระหว่างทางที่เดินไปที่รถ พี่กรณ์ก้อพยายามจะประคองผม เพราะคงเห็นว่าผมยังเจ็บอยู่ แต่ผมก้อพยายามแข็งใจบอกว่าไม่เป็นไร เดินเองได้ ที่ผมทำอย่างนี้ไม่ใช่อะไรหรอกครับ แค่พวกเค้ามารับรู้เรื่องนี้ และช่วยผมเต็มที่นั้น แค่นี้ผมก้อเกรงใจจะแย่อยู่แล้ว

   แล้วพวกผมก้อขับรถไปหาต้งตามที่อยู่ที่บอกไว้ พอเราไปถึงตึกนั้น ที่ที่ต้งหาให้ เป็นคอนโดมิเนียมอย่างหรูเลยครับ มันอยู่ถัดจากซอยผมไปไม่มากนัก อยู่ติดๆกับถนนใหญ่ด้วย เป็นอาคารประมาณ 10 กว่าชั้น มีลานจอดรถขนาดใหญ่อยู่ข้างล่างตึก และนอกตึกด้วย มีป้อมยามที่ประตูด้านหน้า 1 ป้อม และป้อมยามที่ประตูด้านหลังอีก 1 ป้อม มียามอยู่ที่ป้อมตลอด จากนั้นพวกผมก้อไปจอดรถตรงลานจอดรถด้านนอกตึก แล้วก้อโทรหาต้ง ต้งบอกว่าห้องที่ผมจะอยู่ อยู่ที่ชั้น 9 พวกผมเลยขึ้นไปหาต้ง ซึ่งต้งรออยู่ที่นั่นแล้ว

   พอพวกผมไปถึงห้องนั้นแล้ว และเปิดประตูเข้าไป ห้องของผมจะอยู่มุมสุดด้านหลังของตึก น่าจะเป็นห้องที่ใหญ่ที่สุดของชั้นน่ะ ถ้าผมกะไม่ผิด เพราะว่าว่าอยู่มุมนั่นเอง ด้านในห้องเป็นสีครีมอ่อนๆ ห้องๆนั้นกว้างมากเหมือนกัน เนื้อที่จากที่ผมกะด้วยสายตาของผมแล้ว น่าจะอยู่ประมาณ 100   กว่าตารางเมตรเห็นจะได้ ตรงทางเข้าด้านซ้ายจะเป็นห้องรับแขก มีเฟอร์นิเจอร์ มีเครื่องเสียงครบครัน ฝั่งขวาจะเป็นห้องน้ำ และถัดจากห้องน้ำจะเป็นห้องนอน  2 ห้องเห็นจะได้ และตรงข้ามจากห้องนอนห้องที่สอง ก้อเป็นครัวขนาดกำลังดี มีตู้เย็นและเครื่องครัวครบครันเช่นกัน มีโต๊ะกินข้าวและเก้าอี้ นั่งได้ประมาณ 6 คนได้จัดวางอยู่ด้วย ถัดจากครัวจะเป็นระเบียงที่กว้างมาก มีโต๊ะขนาดพอดีๆวางอยู่ที่ระเบียงด้วย มีกระถางต้นไม้วางเรียงรายตรงระเบียงเช่นกัน วิวข้างนอกก้อเป็นทาวน์เฮ้าส์ และบ้านผู้คน รู้สึกว่าคอนโดที่ผมอยู่จะสูงกว่าใครในแถบๆนี้ ก้อดีเหมือนกันครับ จะได้ไม่มีคนมาส่อง มามองห้องผม เผื่อเวลาผมอยากจะเดินแก้ผ้าโทงๆ อิอิ ดูเหมือนท่าห้องนี้จะมีการจัดตกแต่งก่อน เหมือนรู้ว่าจะมีใครเข้ามาอยู่

“ นี่อี้ต้งจ่ายค่าเช่าห้องเท่าไหร่เนี่ยะ แพงมากไหมอ่ะ อี้จะมีปัญญาจ่ายไหมเนี่ยะ “ ผมถามต้งออกไป

“ ถ้าอี้ไม่มี พีช่วยจ่ายก้อได้ ไหนๆอี้ก้อจะทำงานกับพี่แล้ว เดี๋ยวพี่ช่วยเอง “ พี่กรณ์เอ่ยปากขึ้น

[kittyfun]

โอ๊ย พี่กรณ์น่ารักขนาดนี้

ขอกระโดดหอมแก้มพี่กรณ์หนึ่งที

ก่อนจะจุ๊บคนเขียนอีกหนึ่งฟอด (ข้อหาขยันเขียน)

จิ้มบวกหนึ่งให้เป็นการขอบคุณนะคะ

[LoveNineTeen]

ขอปาดหน้าหน่อย



ดิวรู้สึกงัยก้อบอกเค้าไปเลยลูก



สู้ สู้ เจ๊เชียร์ดิวสุดตัว



ชอบอ่ะ ประเภท โหด เลว ดี

[Mint]

แอร้ยยยยยยยยยยยยย

ครายจะได้ใจอี้ไป

 

[C2U]

แอรั๊ยยยยย   อีกสองหนุ่มโผล่มาแล้ว   

แย่งกันทำคะแนนเข้า      ตอนนี้เชียร์ หมด ทุกคนเลย 

[Alexie333]

“ นี่อี้ต้งจ่ายค่าเช่าห้องเท่าไหร่เนี่ยะ แพงมากไหมอ่ะ อี้จะมีปัญญาจ่ายไหมเนี่ยะ “ ผมถามต้งออกไป

“ ถ้าอี้ไม่มี พีช่วยจ่ายก้อได้ ไหนๆอี้ก้อจะทำงานกับพี่แล้ว เดี๋ยวพี่ช่วยเอง “ พี่กรณ์เอ่ยปากขึ้น

“ ไม่ต้องหรอกกรณ์ อี้ครับ อี้จ่ายแค่ค่าน้ำค่าไฟก้อพอ ค่าห้องเพื่อนต้งไม่คิดครับ “ ต้งพูดกับผม

“ เฮ้ยยยย ได้ไง ไม่เอาอ่ะ จะให้อี้มาอยู่ฟรีๆได้ไง อี้ทำไม่ได้หรอก “ ผมตอบกลับไป

“ ไม่เป็นไร เพื่อนต้งแค่อยากให้มีคนอยู่เฝ้าห้องให้เท่านั้นเอง เอาน่า ไม่เป็นไรหรอก “

“ จะดีเหรอ อี้ว่าให้อี้จ่ายเหอะน่ะ “ ผมก้อไม่ยอมเหมือนกันครับ

“ เอางี้ ไว้เพื่อนต้งมันมาค่อยว่ากันอีกทีแล้วกัน อี้อยู่ๆไปเหอะน่ะ อย่าคิดมากเลย “

“ จะดีเหรอว่ะต้ง ให้ชั้นช่วยจ่ายดีป่าว ชั้นไม่อยากให้อี้มีปัญหาทีหลังอ่ะ “ พี่กรณ์พูดแทรกขึ้นมา

“ กรณ์ นายเชื่อสิ ชั้นไม่ทำให้คนที่ชั้นชอบลำบากใจหรอกน่า เอาเป็นว่าเรื่องนี้ชั้นจัดการเองแล้วกันน่ะ วางใจได้ “ แล้วต้งก้อตัดบทไป

   แล้วต้งก้อพาผมไปที่ห้องนอน ห้องริมที่ติดกับระเบียง เปิดเข้าไปในห้อง มีเตียงขนาดใหญ่จัดวางอยู่มุมห้องด้ายซ้ายมือ มีตู้เสื้อผ้าและอุปกรณ์ต่างๆอยู่ครบ ห้องนอนจัดได้สวยมาก เป็นสีฟ้าอ่อนๆดูสะอาดตา มีรูปภาพวิว และภาพวาดที่สวยงามต่างๆ ติดอยู่รอบๆห้อง ห้องเป็นเตียงเล็กขนาดใหญ่ มีเสาที่มุมเตียงทั้ง 4 มุม เตียงถูกคลุมด้วยผ้าคลุมเตียงสีน้ำเงินเข้มตัดกับสีห้อง มีโต๊ะเครื่องแป้งขนาดน่ารัก จัดวางอยู่ฝั่งซ้ายของเตียง มีทีวี และเครืองเล่นตั้งๆจัดตั้งอยู่ตรงข้ามกับเตียง แล้วต้งก้อเอาของทั้งหมดของผมมาไว้ในห้องนอน

“ อี้ทานยาและนอนพักผ่อนเหอะน่ะครับ เดี๋ยวต้งจะอยู่เป็นเพื่อนเอง จนกว่าอี้จะตื่นแล้วต้งค่อยกลับบ้าน “ ต้งพูดกับผม

“ ไม่เป็นไรต้ง ต้งกลับบ้านก้อได้ อี้อยู่คนเดียยวได้ นี่คงไม่มีอะไรแล้วมั้ง ต้งเหนื่อยกับอี้มามายแล้ว นี่อี้ก้อไม่รู้จะขอบคุณต้งยังไงแล้วเนี่ยะ ต้งกลับไปพักผ่อนเหอะน่ะ “ ผมพูดกับต้งไปด้วยความรู้สึกเกรงใจ

“ ไม่เป็นไรหรอกครับอี้ ให้ต้งให้ดูแลอี้เหอะ คนอย่างต้งถ้าได้ดูแลใครแล้ว ต้งจะดูแลให้ถึงที่สุด อี้อย่าห้ามต้งลเยน่ะ “

“ งั้นก้อขอบคุณมากน่ะ นี่อี้ไม่รู้จะตอบแทนต้งยังไงเนี่ยะ “ ผมซึ้งในความดีของต้งจริงๆเลย

“ อี้ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นครับ ขอให้อี้เป็นอี้อย่างนี้คนเดิมตลอดไป ต้งก้อไม่ต้องการอะไรมากมายอีกแล้ว “ พูดจบต้งก้อเดินมาจับมือผมแล้วก้อจูบลงไปที่หลังมือผมอย่างแผ่วเบา ผมก้อเขินจนรู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนผ่าวๆ
   
   แล้วผมก้อแก้เขินด้วยการบอกว่าจะออกมาบอกพี่กรณ์ว่า ให้กลับบ้านได้เลย ต้งจะอยู่เป็นเพื่อนผมเอง แล้วผมก้อเดินออกจากห้องมาบอกพี่กรณ์ที่ตอนนี้เดินสำรวจทั่วห้องแล้วครับ

“ พี่กรณ์ครับ พี่กรณ์จะกลับบ้านเลยก้อได้น่ะครับ เดี๋ยวต้งเค้าจะอยู่เป็นเพื่อนอี้เอง “ ผมบอกพี่กรณ์ไป

“ งั้นพี่ขออยู่สักพักหน่อยแล้วกัน ว่าจะคุยกับต้งเหมือนกัน อี้ควรจะทานยาแล้วเข้านอนได้แล้วน่ะ เรื่องทางนี้ไม่ต้องห่วงน่ะ พี่และต้งจะดูแลเอง อี้ไปพักผ่อนเหอะครับ “ พี่กรณ์บอกผมมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

   และผมก้อเดินไปอาบน้ำ ซึ่งสวนทางกับต้งที่เดินออกมาจากห้องผมพอดี ผมก้อยิ้มให้ต้งไปทีนึง จากนั้นผมก้อเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำที่อยู่ในห้องนอน ห้องน้ำในห้องนอนสวยมากเลยครับ พื้นปูด้วยกระเบื้องลายสวยงาม ตกแต่งแบบทันสมัย มีอ่างจากุชชี่ขนาดไม่ใหญ่มาก อยู่ที่มุมด้านขวาของห้องน้ำ และตรงข้ามกับอ่าง ก้อเป็นห้องฝักบัว มีที่กั้นเป็นพลสาติคใสๆอยู่ด้วย ถัดจากฝักบัวขึ้นมาเป็นชักโครก และกระจก ส่วนพื้นที่ว่างด้านขวามือเป็นตู้ไว้เก็บของ และมีหน้าต่างแบบเลื่อนได้อยู่ตรงนั้นด้วย ไม่เคยเห็นห้องน้ำที่ไหนจะสวยขนาดนี้เลยครับ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผมจะได้มาอยู่ที่ห้องสวยๆอย่างนี้จริงๆ

[โน๊อา]

    

ไม่ต้องให้รอนาน แป๊บเดียวมาต่อละ ขอบคุณคับ

[imageriz]

อ่านไปอ่านมา รู้สึกไม่ชอบพี่กรณ์ซะงั้น
ก็ชอบไปว่าดิวอ่ะ 

[Alexie333]

 
พอผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว ผมก้อออกไปทานยาข้างนอก เห็นต้งกับพี่กรณ์กำลังคุยกันหน้าเครียด ผมเลยว่าจะเข้าไปถามว่าเค้าคุยอะไรกัน แต่ทั้งสองคนบอกให้ผมรีบไปนอนพักผ่อน ไว้ให้ผมตื่นแล้วค่อยมาคุยกัน ผมเลยต้องเข้านอน ตอนนอนผมก้อคิดเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นช่วงนี้ ชีวิตผมเปลี่ยนไปจริงๆ ตั้งแต่ผมได้เจอดิวมา เฮ้อออออ ผมคงต้องเตรียมตัวรับมือกับสิ่งต่างๆรอบตัวให้มากกว่านี้ แต่ไม่ใช่ว่าชีวิตผมจะเจอแต่เรื่องไม่ดีมาทั้งหมด อย่างน้อยๆก้อมีคนดีๆเข้ามาในชีวิตผมหลายคน เช่น พี่กรณ์ และต้ง เป็นต้น พวกเค้าดีกับผมจริงๆทั้งที่เราเพิ่งเจอ เพิ่งรู้จักกันแท้ คิดไปได้สักพักผมก้อคล้อยหลับไปด้วยฤทธิ์ยา

    พอตอนเช้า ผมตื่นขึ้นมา กำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำพอดี

“ โอ๊ยยยยย “ เสียงร้องของคนนึงดังขึ้นมา ตายล่ะ นี่มีคนนอนข้างๆเตียงด้วยเหรอเนี่ยะ ก้อผมไม่เห้นนี่นา

“ ใครอ่ะ อ้าววว พี่กรณ์ ขอโทษที ทำไมมานอนตรงนี้ล่ะ อี้ไม่เห็นจริงๆน่ะครับ เจ็บมากไหม “ ผมถามพี่กรณ์ไป เพราะว่าตอนที่ผมจะลงจากเตียงดันไปเหยียบพี่เค้าที่นอนอยู่ข้างๆเตียงจนได้

“ มีอะไรเหรอ อ้าว อี้ตื่นแล้วเหรอครับ มีอะไรทำไมกรณ์เอะอะ เสียงดังจัง “ ต้งที่นอนอีกข้างนึงของเตียงลุกขึ้นมาพอดี

“ เอ่ออออ คืออี้กำลังจะไปเข้าห้องน้ำอ่ะ ไม่คิดว่าจะมีคนมานอนข้างเตียงอ่ะ เลยมองไม่เห็นพี่กรณ์อ่ะ เหยียบเข้าไปเต็มๆเลย “

“ ไม่เป็นไรหรอกครับ ก้ออี้ไม่เห็นนี่ อ้าวๆ ลุกขึ้นมาไหวไหมครับรึว่ายังเจ็บอยู่ “ พี่กรณ์พยายามจะมาประคองตัวผม

“ ไม่เป็นไรครับ อี้พอไหว พี่นอนต่อเหอะ ขอโทษอีกทีน่ะครับ “ จากนั้นผมก้อเดินไปเข้าห้องน้ำ พอออกมาก้อเห็นทั้งสองคนช่วยกันเก็บที่นอนให้ผม และที่นอนของพวกเค้าเอง อืม อะไรจะดีกันขนาดนี้ อยากได้มาเป็นแฟนจัง ถ้าไม่ติดว่าตัวเองมีแฟนแล้วน่ะ ฮึ่ม......

    
  เก็บที่นอนกันเสร็จแล้วพวกเค้าก้อเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตากัน จากนั้นพวกเราก้อออกมานั่งข้างนอกกัน ต้งอาสาออกไปซื้ออาหารเช้ามาให้พวกเราทาน ส่วนผมกับพี่กรณ์ก้อเตรียมถ้วยเตรียมจานไว้ใส่อาหาร

[Alexie333]

“ ต่อไปนี้น่ะ พี่จะพยายามมารับมาส่งอี้ไปทำงานน่ะถ้าพี่ว่าง อี้จะได้ไม่ต้องไปไหนมาไหนคนเดียว “ พี่กรณ์พูดกับผม

“ โหยยย ไม่ต้องขนาดนั้นก้อได้พี่ อี้ไปเองได้ เอาเป็นว่าอี้จะพยายามระวังตัวให้มากกว่าเดิมน่ะครับ พี่อย่าลำบากเลย “

“ ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่เต็มใจมากๆ ทดแทนที่เราน่าจะได้เจอกันตั้งนานแล้ว ถ้าไม่.... “

“ ก้อได้ครับๆ อย่าไปพูดถึงสิ่งที่มันผ่านไปแล้วเลยน่ะครับ ยังไงอี้ก้อขอบคุณน่ะครับ “ แล้วผมก้อยิ้มให้พี่กรณ์

   สักพักต้งก้อกลับมาพร้อมกับอาหารมากมาย พร้อมกับข้าวของเครื่องใช้ในบ้าน โอ้ววว์อะไรเนี่ยะ เค้าจริงจังมากเลยครับ จากนั้นพวกเราก้อแกะอาหารใส่จานชาม แล้วก้อลงมือทานกัน ระหว่างทานก้อพูดคุยไปเรื่องนั้นเรื่องนี้ ทั้งสองคนนี้วางแผนไว้ว่าง ช่วงนี้ถ้าใครว่างๆก้อจะมาอยู่เป็นเพื่อนผม หรือเวลาไปทำงานก้อจะไปรับไปส่งผม ผมก้อบอกว่าไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องถึงขนาดนั้นก้อได้ ผมเกรงใจ แต่ทั้งสองบอกว่าแค่นี้ไม่หนักหนาหรอก ความปลอดภัยของผมต้องมาก่อน ผมเลยปฏิเสธไม่ได้

   พอทานข้าวกันเสร็จ พี่กรณ์ก้อขอตัวกลับบ้านไปทำธุระแล้วจะแวะมาหาผมใหม่ เพือ่ที่จะเปลี่ยนให้ต้งกลับบ้านบ้าง ผมบอกว่าให้ทุกคนกลับได้เลย เพราะว่าผมดูแลตัวเองได้แล้ว แต่พวกเค้าไม่ยอม ผมเลยต้องปล่อยเลยตามเลย แล้วผมก้อไปอาบน้ำ แล้วก้อทานยาแก้ปวด

“ อี้ยังปวดอยู่รึป่าว หรือว่า ยังเจ็บตรงไหนอยู่ไหมครับ “ ต้งถามผม

“ ตอนนี้อี้รู้สึกดีขึ้นมากแล้วน่ะ ขอบคุณน่ะที่เป็นห่วงอี้ “ ผมตอบกลับไป

“ ข้าวของ เครื่องใช้อี้ ต้งให้คนไปขนมาแล้วน่ะ บ่ายๆนี้น่าจะมาถึง ถ้าอี้อยากได้อะไรเพิ่มเติมบอกต้งได้เลยน่ะ เดี่ยวต้งออกไปซื้อให้ “

“ ไม่เป็นไรๆ แค่นี้ก้อพอแล้ว ไว้ถ้าอี้อยากได้อะไร จะจัดการเองแล้วกัน ต้งไปพักผ่อนเหอะ ดูท่าต้งเหนื่อยๆน่ะ “

“ ไม่เหนื่อยเลยครับ ต้งยินดี เอาเป็นว่าถ้าอี้ต้องการอะไรก้อบอกต้งแล้วกันน่ะ แล้วเราไปซื้อด้วยกัน “  จากนั้นต้งก้อไปอาบน้ำ ส่วนผมก้อเอาโน๊ตบุ๊ก มาสะสางงานเก่าๆที่ค้างไว้ ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะไปทำงานไหวไหม ถ้าไปไหวก้ออยากจะไป ผมไม่ค่อยอยากขาดงานบ่อยๆ เกรงใจพี่ติ๊บเค้า ช่วงนี้งานยิ่งเยอะๆอยู่ และผมก้อต้องทำงานหลายที่ด้วย อะไรทำไหวก้ออยาจะทนๆทำไปก่อน


                                        ---------------  จอบตอนที่ 14 -----------------[/color]

[Alexie333]

บทที่ 15 ตลบหลัง  ( Payback )

  ตอนบ่ายๆ คนงานของต้งก้อนำข้าวของเครื่องใช้ผม ขนมาจากห้องเก่าผม แล้วก้อถามผมว่าให้จัดไว้ที่ไหนยังไง ผมก้อบอกๆไป ไม่นานนักก้อจัดเสร็จ แล้วคนงานของต้งก้อกลับไป แล้วพี่กรณ์ก้อมาที่ห้องผม ต้งเลยขอตัวกลับไปบ้านก่อนแล้วจะมาอีกตอนเย็นๆ นี่พวกเค้ากะจะเฝ้าผมไว้ตลอดเลยเหรอเนี่ยะ พอตกเย็นต้งก้อเข้ามาหาผมกับพี่กรณ์ ซื้อข้าวของมาอีกมากมาย เครื่องครัว เครื่องปรุงทั้งหลายแหล่ เค้าบอกว่า เค้ารู้ว่าผมชอบทำอาหาร เลยซื้อมาให้ เผื่อว่าผมจะได้ทำทาน เฮ้ออออออ น่ารักกันจริงๆเลย

   คืนนั้นก้อมมีอะไรเป็นพิเศษครับ เราเค่พูดคุยกันไปเรื่อยๆ จากนั้นผมก้อขอตัวเข้านอนเพราะว่าพรุ่งนี้ต้องไปทำงาน ตอนแรกพวกเค้าทั้งสองอยากให้ผมพักอีกสักวัน แต่ผมขอไปทำงานดีกว่า อยู่ห้องเฉยๆอึดอัดจะตาย และบอกว่าจะดูแลตัวเองดี ถ้ามีอะไรจะโทรหาพวกเค้าทันที พวกเค้าเลยยอม และมีข้อแม้ว่าพรุ่งนี้ ผมต้องให้ต้งไปส่งผมที่ทำงาน และให้ต้งมารับผมกลับบ้านทุกวัน แต่ถ้าวันไหนต้งไม่ว่าง พี่กรณ์ก้อจะมารับส่งผมแทน พวกเค้าทำเหมือนว่าจะมีคนมาตามฆ่าผมแหน่ะ แต่สถานการณ์อย่างนี้พวกเค้าว่าอะไรก้อไม่น่าไว้ใจทั้งนั้น
พอคุยกันเสร็จ ผมก้อขอตัวเข้านอน และปล่อยให้สองคนนั้นเค้าคุยกันต่อ ผมจึงไปกินยาแล้วเข้านอนในห้อง

   รุ่งเช้าของอีกวัน พอผมตื่นจะไปเข้าห้องน้ำ ผมก้อมองตรงข้างเตียงว่ามีใครนอนอยู่ไหม ปรากฏว่าไม่มีใครนอนอยู่ตรงนั้น และผมก้อหันไปมองอีกฝั่งของเตียง ก้อเห็นต้งนอนหลับสนิทอยู่ตรงนั้น เฮ้อออ ทำไมเค้าไม่ขึ้นมานอนบนเตียงกับผมน่ะ เค้าคงไม่อยากกวนผมมัง แต่นอนข้างล่างคงเจ็บหลังน่าดูเลย จากนั้นผมก้อไปอาบน้ำแต่งตัวตามปกติ วันนี้ผมรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว เป็นเพราะว่าผมได้พักผ่อนอย่างเพียงพอล่ะมั้ง เลยหายเร็วขึ้น พอผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว ผมก้อไปปลุกต้ง ต้งก้อตื่นครับ พอตื่นมาต้งก้อถามว่าผมจะทานอะไร ผมบอกว่าผมไม่ทานอาหารเช้า ต้งเลยบอกว่าอาหารเช้าเป็นมื้อที่สำคัญที่สุด คนเราต้องใช้พลังงานในการทำงานในแต่ละวัน ผมบอกไปว่าเดี่ยวผมไปทำเองก้อได้ ให้ต้งไปอาบน้ำแล้วมาทานข้าวด้วยกัน ดูต้งดีใจมากที่จะได้ทานอาหารฝีมือผม

    แล้วผมก้อไปเตรียมข้าวของในครัว อืมมมม ต้งซ้อมาเพรียบเลยครับ ทั้งไก้ หมู เนื้อ ปลาหมึก กุ้ง ซี่โครงหมู ไข่ ผักต่างๆ โอ๊ยยยย จะเปิดร้านขายอาหารรึไงเนี่ยะ ผมเลยคิดเมนูว่าจะทำอะไรดี เช้าๆอย่างนี้ควรทำอาหารที่ไม่หนักมาก ผมเลยทำ ซี่โครงหมูต้มผักกาดดอง แล้วก้อปลาหมึกทอดกระเทียม แค่นี้ก้อคงพอทานได้ พอต้งแต่งตัวเสร็จแล้ว พวกเราก้อมาทานข้าวที่ผมทำเตรียมไว้

“ อร่อยมากเลยครับอี้ เป็นอาหารเช้าที่อร่อยมาก อย่างนี้อี้เปิดร้านอาหารได้สบายๆเลยน่ะเนี่ยะ “ ต้งชมผมขณะที่ทานอาหารไป

“ เว่อร์แล้วๆ ก้อพอทานได้แหละ ที่จริงอี้ก้ออยากเปิดน่ะไอ้ร้านอาหารเนี่ยะ เพราะว่าแต่ก่อนบ้านอี้เค้าก้อเปิดร้านอาหารกัน แต่เพิ่งมาเลิกทำไม่กี่ปีตอนที่แม่ย้ายมาอยู่ชลบุรีนี่แหละ แต่ดูอี้ตอนนี้สิ เวลาส่วนตัวยังไม่มีเลย จะเอาเวลาที่ไหนไปทำร้านอาหารล่ะ ไหนจะทุน ไหนจะโลเคชั่นอีก เฮ้ออออ ขอทำงานอย่างนี้เรื่อยๆไปก่อนแล้วกัน “ ผมตอบต้งกลับไป

“ อืมมมม เสียดายฝีมืออี้จัง อยากให้คนอื่นๆได้ชิมบ้างจัง ที่บ้านอี้ทุกคนก้อทำอาหารได้นี่ครับ เก่งกันทั้งบ้านเลยใช่ไหม “

[Alexie333]

 

“ ก้อหัดๆกันมาแหละมันเป็นความเคยชินมากกว่า อีกอย่าเราไม่ได้มีคนมาดูแลตลอดเวลา ต้องหากินเอง มันเลยทำให้พวกเราต้องหัดทำกับข้าวกินกันเอง อีกอย่างอี้เป็นคนชอบกิน ชอบลองทำ เลยทำให้ทำเป็นหลายๆอย่าง ไว้ต้งมาทานกับอี้บ่อยๆน่ะ อี้ยินดีจะทำให้ทานเอง มาเป็นหนูทดลองยาตัวใหม่ของอี้ ฮ่าๆๆๆ “

“ โอเคครับ ยินดีเสมอครับ ยอมเป็นหนูให้อี้คนเดียวเลยน่ะเนี่ยะ “ แล้วก้อทำตาเชื่อมใส่ผม

“ พอเลยๆ ไม่ต้องมาเลี่ยน รีบๆทานเข้าไปจะได้ไปทำงาน อยากได้อะไรทานตอนกลางวันไหมล่ะ อี้ทำให้ได้น่ะ “ ผมเสนอต้งไป

“ จริงๆเหรอ โหๆๆๆ วิเศษเลยเดะ เอาอะไรก้อได้ครับ แล้วแต่อี้จะกรุณา “

   แล้วผมก้อไปเข้าครัวอีกครั้งหลังจากทานอาหารเสร็จ ผมเลยคิดว่าจำทำเนื้อผัดพริกลุยสวน อันนี้เป็นเมนูใหม่ที่ผมคิดค้นขึ้นมา ก้อคือการน้ำเนื้อวัวมาผัดพริก แล้วใส่สารพัดผักลงไป ทำให้ดูน่ากินไปอีกแบบ จากนั้นก้อตัก ซี่โครงหมูต้งผักกาดดองใส่ทัพพเปอร์แวร์ไปให้
ต้งซดอีกด้วย ดูมันเข้ากั๊นนนน เข้ากัน

   พอผมทำอาหารกลางวันให้ต้งเสร็จแล้ว ผมก้อไปเตรียมของไปทำงาน จากนั้นต้งก้อไปส่งผมที่ทำงาน แล้วผมก้อขึ้นไปทำงานตามปกติ ช่วงนี้งานที่ออฟฟิซผมก้อมีค่อนข้างเยอะเหมือนกัน งานจ๊อบก้อพอมีเข้ามาเหมือนกัน แต่ผมเลือกทำงานที่ไม่ต้องใช้เวลาออกไปทำทั้งวัน

   ช่วงหลายๆวันมานี้ไม่มีเหตุการณ์น่ากลัวใดๆเกิดขึ้นทั้งนั้น เพราะว่าต้งกับพี่กรณ์เค้าผลัดกันมาดูแลผมตลอด ผมก้อดีใจน่ะครับ แต่ก้อเกรงใจพวกเค้ามากๆเหมือนกัน ส่วนเรื่องระหว่างผมกับอ้วนแฟนผมก้อมีทีท่าว่าจะดีขึ้นเรื่อยๆ อ้วนรับโทรศัพท์ผมบ่อยขึ้น และพูดกับผมเหมือนที่พูดปกติ แต่ก้อมีแอบงอนๆ กัดๆบ้าง ซึ่งผมก้อยอม ( ให้ตายเหอะ ผมไม่เคยง้อใครขนาดนี้เลยน่ะเนี่ยะ ) แล้วอีก 2 วันก้อจะถึงวันเกิดอ้วนแล้ว ผมกะว่าจะพาเค้าไปทานอาหารอร่อยๆ แล้วก้อจะเอาของขวัญที่ผมตั้งใจจะให้เค้าสักที

   วันต่อมาช่วงเช้าผมก้อทำงานปกติ พอช่วงบ่ายมาพี่กรณ์โทรมาบอกว่าพรุ่งนี้มีงานด่วนจากลูกค้าต่างชาติ ต้องการนางแบบถ่ายงานภาพนิ่ง งานนึงด่วน ส่วนพี่กรณ์ให้ถูกติดต่อให้มาทำหน้าที่ถ่ายภาพ พี่กรณ์เลยติดต่อผมมาอีกที สินค้าเป็นสุรายี่ห้อนึงของประเทศ มาเลเซีย ต้องการนางแบบอินเตอร์ ผมเลยต้องส่งนางแบบไปแคสติ้งงานด่วย ซึ่งงานนี้พี่กรณ์บอกว่าเป็นงานด่วน และลูกค้าจะจ่ายเงินอย่างงาม ลูกค้าได้ส่งเรฟเฟอเรนซ์นางแบบมาให้ผมดูทางอีเมลล์ ลูกค้ารีบมาก จึงให้ผมรีบพานางแบบไปพบลูกค้าทันที

   พอไปเจอลูกค้า ผมก้อพาไปเจอลูกค้าทันที มีบริษัทอื่นมาแคสติ้งด้วยมากมายเหมือนกัน ผมก้อรอคิวผม จากนั้นพอถึงคิวผม ก้อพานางแบบไปแคสงาน พอเสร็จแล้วลูกค้าก้อบอกว่าแล้วจะติดต่อไปภายหลัง แล้วผมก้อพานางแบบของผมกลับ พอตกเย็นลูกค้าก้อก้อโทรมาบอกว่า ตกลงใช้นางแบบของผม พรุ่งนี้ให้พานางแบบมาถ่ายทำงานได้เลย ตอน บ่ายโมง และได้มีการนัดสถานที่ถ่ายทำ ไว้เรียบร้อย ผมก้อได้ส่งใบยืนยันการทำงานไปเป็นที่เรียบร้อย ซึ่งก้อผ่านไปด้วยดี[/color]

[Alexie333]

ตกเย็นผมเลิกงานผมก้อเดินทางกลับบ้านเอง วันนี้พี่กรณ์ และต้งไม่ว่างทั้งคู่ เลยไม่ได้มาส่งผม แต่ทั้งสองก้อยังห่วงผมมากจนไม่เป็นอันทำงาน ผมเลยอบกว่า จะรายงานตลอดถ้าถึงไหนแล้ว เพื่อไม่ให้พวกเค้าเป็นห่วง พวกเค้าก้อตกลง ซึ่งตลอดการเดินทางก้อไม่มีเหตุการณ์อะไรไม่ดีเกิดขึ้นกับผมเลย พอถึงห้องผม ผมก้อทำธุระส่วนตัวรวมไปถึงเตรียมงานวันพรุ่งนี้ให้เรียบร้อย แล้วผมก้อทานอาหารเย็น จากนั้นก้อเข้านอน เพื่อที่จะตื่นไปทำงาน และตอนเย็นก้อจะไปงานวันเกิดอ้วน อิอิ อยากให้ถึงตอนเย็นเร็วๆจัง

   ตื่นเช้ามาผมก้อรีบอาบน้ำแต่งตัว เพื่อไปทำงานตามปกติ ซึ่งผมก้อเดินทางด้วยรถสองแถวตามปกติ เพราะว่าคอนโดใหม่ที่ผมไปอยู่ มีรถสองแถวสายเดิมที่ผมนั่งประจำขับผ่านด้วย พอถึงออฟฟิซผมก้อเตรียมงาน เตรียมเอกสารเพื่อที่จะไปทำงานวันนี้ พอใกล้เวลาที่จะถ่ายทำผมก้อโทรหานางแบบเพื่อที่จะนัดหมายเวลาเจอกัน แต่แปลกแฮะ โทรเท่าไหร่นางแบบก้อไม่รับสาย ผมงงมาก ทั้งๆที่เมื่อวานก้อนัดแนะกันเป็นอย่างดี ผมเห็นท่าไม่ดีเลยให้นางแบบอีกคนไปตามที่ห้อง ก้อปรากฏว่านางแบบคนนั้นไม่ได้อยู่ที่ห้อง เอาไงล่ะที่เนี่ยะ ???

   ผมเลยต้องลงทุนนั่งรถแท็กซี่ไปดูนางแบบเองที่อพาร์ทเม้นต์ ซึ่งก้อไม่เจอจริงๆ จากนั้นผมก้อได้โทรหาพี่กรณ์บอกว่า ผมเกิดเรื่องแล้ว ให้พี่กรณ์ติดต่อกับลูกค้าว่าจะสามารถเปลี่ยนนางแบบได้ไหม เพราะว่าตอนนี้นางแบบหายตัวไป พี่กรณ์ก้อรับปากว่าจะคุยกันลูกค้าให้ ผมตามหาอยู่ซักพัก ด้วยการสอบถามเพื่อนนางแบบคนอื่นๆว่าเห็นนางแบบคนนี้ไหม ก้อไม่มีใครพบเห็น นี่ไม่รู้ว่าจะเกิดเหตุการณ์ไม่ดีกับนางแบบของผมไหมน๊า ขอเถอะ อย่าให้มีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นเลย

   พวกเราทั้งหมดช่วยกันหาเท่าไหร่ก้อไม่พบ ผมเลยไม่รุ้จะทำยังไงดี ต้องแก้สถานการณ์ด้วยการพานางแบบของผมที่ยังว่างวันนี้ทั้งหมดไปที่กองถ่าย เพื่อให้ลูกค้าเลือกแทนคนที่หายไป แต่พอไปถึงกองถ่าย พอลูกค้ารู้ว่านางแบบผมหายตัวไป ก้อโวยวายใหญ่เลย แล้วยังไปรายงานให้เจ้าของสินค้าฟังอีกด้วยว่าพวกผมทำงานสัพเพร่า ไม่สามารถควบคุมนางแบบได้ แล้วลูกค้าก้อยืนยันว่าถ้าไม่ได้นางแบบคนนี้ ก้อจะไม่ถ่ายงานนี้เพราะว่าเค้ชอบนางแบบคนนี้ของผมมาก และถ้าไม่ได้ถ่ายงานนี้ ทางผมต้องรับผิดชอบค่าเช่าต่างๆที่ได้จ้างมาถ่ายวันนี้แทนลูกค้า ตามสัญญาที่ผมได้เซ็นต์ไว้ ผมก้อเลยมืดแปดด้านไม่รู้จะทำไงดี ตอนที่เซ็นต์สัญญาน่ะ ผมก้ออ่านเฉพาะส่วนของเรื่องเวลาแหละค่าตัว ลืมอ่านข้อนี้ไป ลูกค้าเลยเอามาอ้างได้ ตายๆๆๆ ทำไมมันเป็นอย่างนี้เนี่ยะ ปกตินางแบบของผมคนนี้จะไม่ใช่คนเหลวไหลอย่างนี้ เค้าทำงานดี ไม่เที่ยว ไม่ติดแฟน แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกับผมเนี่ยะ

   พวกเรารอจนถึงบ่าย 3 โมงกว่าๆ เจ้าของสินค้าก้อทนไม่ไหว บอกยกเลิกกองแล้วให้ลูกค้ามาจัดการกับผมเอง ผมก้อหน้าซีดเลยครับ แล้วผมจะเอาเงินที่ไหนมากมายมาจ่ายค่าเสียหายเนี่ยะ สักพักมือถือผมก้อดัง พี่ติ๊บ เจ้านายผมโทรมาพอดี

[jokirito]

มีหนุ่มๆ มาดูแลเอาใจแบบนี้ 
จะมีความสุขดี  หรือว่าจะอึดอัดกันแน่หนอ


เรื่องนี้สงสัยจะมี ตาอิน ตานา และก็ ตาอยู่ 
ว่าแต่ใครจะได้เป็น ตาอยู่ คว้าพุงเพียวๆไปกินกันล่ะ

[Alexie333]

“ ช่วยบอกพี่ทีสิว่ามันเกิดอะไรขึ้น อี้ ทำไทมันเป็นอย่างนี้ “ พี่ติ๊บตธโกนมาในสาย

“ อี้ก้องงไปหมดแล้วครับพี่ ปกติ Angela จะไม่เหลวไหลน่ะพี่ แต่นี่เราตามตัวไม่ได้เลย อี้งงไปหมดแล้วอ่ะ “

“ แล้วนี่เธอจะชดใช้ค่าเสียหายเค้าไหวเหรอ แล้วค่าเสียเวลาของลูกค้าอีกล่ะ เธอรู้ไหมว่าเธอต้องจ่ายค่าเครื่องบิน จ่ายค่าปรับให้ลูกค้าด้วยกรณีเกิดการผิดพลาดจากทางเรา ไหนจะชื่อเสียงบริษัทอีกล่ะที่เสียไป ทำไมเธอชุ่ยอย่างนี้น่ะ “

“ ................. “ ผมไม่ตอบกลับไปครับ ไม่รู้ว่าจะแก้ตัวหรือ อธิบายยังไง

“ งานนี้เธอรับเอง จัดการเองแล้วกัน ชั้นไม่ยุ่งด้วย แค่ชั้นต้องมาโดนลูกค้าวีนๆๆๆนี่ก้อพอทนแล้ว ตู๊ดๆๆๆๆ “ แล้วพี่ติ๊บก้อวางสายไป

   ความบรรลัยมาเกิดกับผมแล้วครับ เมื่อบรรดาช่างแต่งหน้า ช่างทำผม และช่างเสื้อมาตามเก็บเงินกับผม ผมก้อทำอะไรไม่ถูก ตอนนั้นไม่มีใครช่วยผมได้เลยครับ นี่ผมต้องทำไงดีเนี่ยะ

“ ส่งบิลทั้งหมดมาทางนี้เลยครับ เดี๋ยวผมจ่ายให้เอง อย่าไปเก็บกับเค่เลย ทางบริษัทผมเป็นออกาไนซ์เองครับ “ พี่กรณ์เดินมาจากไหนไม่รู้ มาบอกกับพวกคนที่จะมาเก็บเงินกับผม ผมอึ้งไปเลยครับ สถานการณ์แย่ๆอย่างนี้ มีพระเอกมาช่วยผมด้วย

“ พี่กรณ์ครับ คือ อี้..... “ ผมพยายามจะพูดออกไป

“ ไม่ต้องหรอกครับอี้ เดี๋ยวพี่จัดการเอง มาเลยครับ ไปบอกทุกคนเลยน่ะครับ เดี๋ยวฝ่ายบัญชีผมจะเคลียร์ให้ “ พี่กรณ์พูดกับคนพวกนั้น จากนั้นก้อมีผู้หญิงคนนึงเดินมาจ่ายเงินให้คนพวกนั้น น่าจะเป็นฝ่ายบัญชีของพี่กรณ์

   ตอนนั้นผมได้แต่นั่งอึ้ง และซึม ไม่คิดว่าเหตุการณ์อย่างนี้จะเกิดกับผมได้ ผมพยายามคิดว่านางแบบผมคนนี้มันหายไปไหน คิดยังไงก้อคิดไม่ออก จากนั้นต้งก้อไม่รู้มาจากไหนเดินมาหาผมที่นั่งเอ๋อๆอยู่ในกองถ่าย

“ อี้ เรื่องมันเกิดขึ้นได้ยังไงอ่ะ รู้ไหมเรื่องนี้กระฉ่อนมากเลยน่ะ เอาไงดีล่ะ มีอะไรให้ต้งช่วยไหม “ ต้งถามผม

“ ไม่รู้อ่ะต้ง อี้งงไปหมดแล้ว มึนหัวมากเลย อี้อยากจะอ้วก “ พูดเสร็จแล้วผมก้อวิ่งไปห้องน้ำ แล้วอ้วกลงในชักโครก ต้งก้อวิ่งตามผมมมาครับ มาลูบหลังให้ แล้วเอาผ้าเช็ดหน้าไปชุบน้ำมาให้ผมเช็ดหน้าด้วย

“ ทำใจดีๆไว้น่ะอี้ ทุกอย่างมีทางแก้ไข แล้วงี้แล้วกัน เดี๋ยวต้งจะไปปรึกษากับเพื่อน ในวงการให้ว่าพอจะมีทางแก้ไขไหม ตอนนี้อี้ทำใจดีๆไว้ก่อนน่ะครับ อย่าเครียดน่ะ เดี๋ยวต้งพาอี้ไปนั่งในรถดีกว่า เปิดแอร์เย็นๆจะได้สบายๆ “ จากนั้นต้งก้อประคองตัวผมเดินไปที่รถ ช่วงเวลานั้นผมแทบไม่มีสติยืนอยู่เลยล่ะครับ ใครไม่เป็นผมมรู้หรอกว่าผมรู้สึกยังไง ไหนจะเสียงาน เสียเงินโดยที่ไม่ใช่ความผิดของผม ทำให้บริษัทเสียชื่อเสียงอีกต่างหาก และผมยังต้องเจออะไรอีกเนี่ยะ ????

[Alexie333]

 

   พอต้งพาผมไปนั่งที่รถแล้ว ต้งก้อออกไปโทรศัพท์ข้างนอก ผมก้อนั่งเอ๋อๆในรถต่อไป ในสมองคิดอะไรไม่รู้สับสนวุ่นวายไปหมด คิดว่าจะเอาเงินที่ไหนมาชดใช้ค่าเสียหายดี นี่หนี้ผมในธนคารก้อยังไม่หมด ยังจะต้องเป็นหนี้อีกเหรอเนี่ยะ ถ้าผมหมดหนทางจริงๆ ผมคงต้องนำทองคำที่ผมซื้อเก็บเก็บสะสมไว้ กับโฉนดที่ดินของตัวเองที่มีทั้งหมด ( ผมได้มาจากตอนที่คุณปู่แบ่งโฉนดที่ดินให้หลานๆครับ )ออกมาขายหรือจำนองแล้วแหละ ถ้ามันถึงที่สุดน่ะ แล้วผมก้อนั่งคิดไปคิดมาสักพักเสียงมือถือผมก้อดังขึ้น

“ ขอสายอี้ครับ “ เสียงในสายพูดขึ้น

“ กำลังพูดสายครับ “ ผมตอบกลับไปด้วยอาการเลื่อนลอย

“ ฮ่าๆๆๆ นี่เอ๋อแดกไปเลยรึไง แค่ต้องจ่ายค่าเสียหายไม่กี่ล้านเนี่ยะ ทำอะไรไม่ถูกเลยเหรอ “ เสียงในสายพูดออกมา

“ นี่ใครอ่ะ แล้วนี่โทรมาทำไม “ ผมเริ่มมีสติในการโต้ตอบแล้ว

“ ก้อใครซะอีกล่ะ ก้อคนที่เอานางแบบแกไปซ่อน แล้วก้อทำให้แกฉิบหายไง ฮ่าๆๆๆๆ “ ไอ้คนในสายพูดทั้งหัวเราะ

“ แกต้องการอะไร ทำไมต้องทำอย่างนี้ “ ผมโต้กลับไปเสียงดัง

“ อ่ะๆๆๆ อย่าเสียงดังไป ไม่งั้นแกจะซวยหนักกว่านี้ เอาอย่างนี้เรามาตกลงกันดีกว่า สนใจป่าว “

“ ว่ามาเลย จะเอายังไง แกถึงจะให้เรื่องนี้มันจบ “ ผมโต้ไปเสียงเข้ม

“ เดี๋ยวสักพักแกมาเจอกับชั้นที่ๆนึง แล้วค่อยมาคุยกันว่าจะเอายังไง มาคนเดียวน่ะ ห้ามบอกใคร ไม่งั้น เรื่องทุกอย่างมันจะแย่กว่าเดิม แล้วชั้นก้อไม่รับประกันความปลอดภัยของนางแบบแก แล้วชั้นจะติดต่อไปเอง ตู๊ดๆๆๆๆ “ เสียงในสายวางหูไปแล้ว

   ตอนนั้นผมพยายามคิดว่า ใครกันแน่เป็นคนวางแผนทั้งหมด นี่มันต้องการอะไรจากผมน่ะ ถึงได้ทำกันขนาดเนี่ยะ สักหน่อยต้งก้อเดินเข้ามาหาผมที่รถ พอต้งเห็นสีหน้าผมแปลก ก้อถามผมว่า

“ อี้เป็นอะไรอ่ะ หน้าตาดูไม่ดีเลย มีอะไรรึป่าว “

“ ป่ะ ป่ะ ป่าวครับ ไม่มีอะไร อี้แค่เบลอๆอ่ะ ต้งครับ อี้อยากได้น้ำซักขวด ไปซื้อมาให้หน่อยได้ไหม “ พอผมพูดจบ ต้งก้อเดินออกไปซื้อน้ำให้ผม ระหว่างนั้นผมก้อพยายามโทรหาเบอร์ๆนั้นที่โทรหาผมเมื่อกี้ แต่โทรยังไงก้อติดต่อไม่ได้ครับ มันเป็นใครกันแน่น่ะ???

[Alexie333]

   แล้วต้งก้อเดินมาพร้อมกับน้ำในมือ ผมก้อรับมาแล้วก้อดื่ม จากนั้น เสียงมือถือผมก้อดังขึ้น คราวนี้มันไม่โชว์เบอร์ครับ ซึ่งผมก้อพอรู้ว่าคงจะเป็นคนๆเดียวกันกับที่โทรมาเมื่อกี้นี้ ผมเลยเดินออกมาจากต้งเพื่อรับสาย ต้งก้อมองหน้าผมแบบสงสัยๆ

“ ว่าไงครับ รูปหล่อ พร้อมแล้วรึยัง “ เสียงในสายพูดมา ใช่ครับ ผมจำเสียงมันได้

“ แกจะให้ชั้นไปเจอที่ไหน ว่ามาเลย ชั้นพร้อมแล้ว “ ผมตอบกลับไป

“ ใจเย็นๆสิ ไม่ต้องรีบ นายนั่งแท็กซี่มาเองน่ะ เอ๊ะ รึว่าจะให้ไอ้ยักษ์ที่มันเคยบุกไปพลอดรักกับนายที่ห้องของนาย ไปรับตัวนายมาดีน๊า ฮ่าๆๆๆ คิดถึงมันอยู่ใช่ไหมล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ “ มันหัวเราะเยาะเย้ยผมมาในสาย นี่แสดงว่าเรื่องครั้งที่แล้ว ก้อเกี่ยวกันด้วยเหรอเนี่ยะ ???

“ ไม่ต้อง ชั้นนั่งไปเองได้ นายจะให้ไปที่ไหน อะไร ยังไง ว่ามาเลย “ ผมตอบไปอย่างไม่ยี่หระ

“ โอเค ตอนนี้นายไปหารถแท็กซี่ แล้วบอกให้เค้าวิ่งไปทาง สุขาภิบาล 3 แล้วอีก ครึ่งชั่วโมงชั้นจะโทรหา ตู๊ดๆๆๆ “ มันวางสายไป

“ อี้มีอะไรรึป่าว ใครโทรมาอ่ะ ทำไมต้องทำหน้าอย่างนี้ด้วย “ ต้งเดินมาถามผม

“ ไม่มีอะไรหรอกต้ง ตอนนี้อี้พูดอะไรมากไม่ได้น่ะ เดี๋ยวอี้ต้องไปแล้ว ก่อนไปเดี๋ยวอี้จะโหลดวีดีโอและคลิปเสียงให้ต้งน่ะ ถ้าภายใน 2 ชั่วโมงอี้ยังไม่ติดต่อกลับมา ต้งนำวีดีโอและคลิปนี่ไปให้ตำรวจได้เลยน่ะ อี้ต้องไปแล้ว แล้วเจอกัน “ พูดเสร็จผมก้อโหลดวีดีโอ และคลิปเสียงให้ต้งไป จากนั้นก้อวิ่งออกมาจากต้ง ต้งก้อเรียกผมตาม แต่ผมไม่หันหลังกลับ พอดีพี่กรณ์อยู่แถวนั้นก้อมาขวางผมไว้

“ อี้จะรีบไปไหนอ่ะ ทำไมต้องวิ่งหน้าตาตื่นขนาดนี้ด้วย “ พี่กรณ์ถามผม

“ ผมไม่มีเวลามาตอบพี่ตอนนี้น่ะครับ ขอโทษด้วย อี้ต้องรีบไป แล้วอี้จะติดต่อมาน่ะครับ ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง “ พูดจบผมก้อเบี่ยงตัวหลบพี่กรณ์ และวิ่งออกมาหาแท็กซี่

   และเหมือนสวรรค์กลั่นแกล้งผมครับ แท็กซี่หายากมากกกก อาจจะเป็นช่วงเปลี่ยนกะรถแท็กซี่มั้ง จึงไม่ค่อยมีคันไหนจากวิ่งไปเส้นนั้น ผมยื่นโบกอยู่ประมาณ 20 นาทีถึงได้แท็กซี่ พอผมขึ้นผมก้อบอกทางแท็กซี่ไปตามที่มันบอก แล้วมันก้อโทรเข้ามาครับ

“ ถึงไหนแล้วจ้ะที่รัก รู้ไหมว่ามีใครรออยู่ ฮ่าๆๆๆ ก้อไอ้ยักษ์ไง รู้ไหมว่ามันคิดถึงนายแค่ไหน ครั้งที่แล้วมันพลาดการเป็นผัวนาย คราวนี้มันบอกว่า มาขอเลยน่ะ หวังว่านายคงงไม่ขัดข้องน่ะ ฮ่าๆๆๆๆ “ ไอ้คนนั้นมันพูดยั่วประสาทผม

“ บอกทางมาเลยดีกว่า แล้วค่อยมาคุยกันว่ายังไง แล้วจะให้ชั้นไปที่ไหน “ ผมตอบกลับไปแบบไม่สนใจว่ามันจะพูดอะไร

“ นายนี่ไม่มีอารมณ์ขันเลยน่ะเนี่ยะ ไม่ไหวๆๆ อืม บอกให้เค้าเข้ามาทาง....... แล้วอีกประมาณ ครึ่งชั่วโมงชั้นจะโทรมาใหม่ รู้ไหมว่าพี่ยักษ์ของนายนี่ มันไปอาบน้ำ ประแป้งรอนายอยู่น่ะ ฮ่าๆๆๆๆ ตู๊ดๆๆๆ “ แล้วมันก้อวางสายไป

[โน๊อา]

มาบวกให้คนขยัน

[jokirito]

มาบวก ให้เหมือนกันจ่ะ
นั่งรออ่านอยู่เนี่ย
ไม่เป็นอันทำงานล่ะ
กำลังลุ้น

[YO DEA]

แล้วไงต่อ.....

 

[oaw_eang]

ลงเยอะดีจริงๆ 

[C2U]

ใครเนี่ย  ทำงี๊ได้ไง   แล้วไมอี้ต้องไปหามันด้วยหละ   ไปรับตัวนางแบบกลับมาเหรอ   
มีเจรจาตกลงไรกันอีก   


โอ๊ย  ค้างมาก       

[Alexie333]

“ นายนี่ไม่มีอารมณ์ขันเลยน่ะเนี่ยะ ไม่ไหวๆๆ อืม บอกให้เค้าเข้ามาทาง....... แล้วอีกประมาณ ครึ่งชั่วโมงชั้นจะโทรมาใหม่ รู้ไหมว่าพี่ยักษ์ของนายนี่ มันไปอาบน้ำ ประแป้งรอนายอยู่น่ะ ฮ่าๆๆๆๆ ตู๊ดๆๆๆ “ แล้วมันก้อวางสายไป

   ผมคิดว่าการไปของผมครั้งนี้คงไม่ปลอดภัยแน่ๆ ผมพยายามหาทางเอาตัวรอดให้ได้จากสถานการณ์นี้ ทำยังไงดีน่ะเนี่ยะ ผมล่ะกลัวจริงๆเลยถ้ามันให้ไอ้นั่นมาทำอะไรผมอีก แล้วผมจะสู้มันไหวไหมเนี่ยะ ผมตัวคนเดียว อาวุธก้อไม่มี แล้วเสียงมือถือผมก้อดังขึ้น

“ อี้ใช่ไหม ตอนนี้นายอยู่ที่ไหนอ่ะ “ เสียงในสายถามผมมา

“ นี่ใครอ่ะ “ ผมถามกลับไป

“ ชั้นดิวไง นายอยู่ไหนตอนนี้ ชั้นมีเรื่องจะบอกนาย “ เสียงดิวกระตือรือร้นมาก

“ ชั้นไม่มีเวลามาคุยเล่นกับนายน่ะ ชั้นยุ่งอยู่แค่นี้น่ะ “ ผมกำลังจะวางสาย แต่ดิวตะโกนออกมา

“ อย่าเพิ่งวางน่ะ ชั้นรู้ว่านายกำลังจะไปหาใครที่ไหนสักแห่งใช่ไหม “ ดิวถามผม

“ นายรู้ได้ไงอ่ะ ใครบอกนาย “

“ ชั้นรู้แล้วกัน เอาอย่างนี้น่ะ ฟังชั้นให้ดี ตอนนี้นายอยู่ที่ไหน ชั้นกำลังจะตามไปช่วยนาย ชั้นรู้มาว่าคนที่ๆให้นายไปหาอ่ะ มันไม่ได้หวังดีกับนายแน่นอน ชั้นไปรู้มาโดยบังเอิญ ตอนนี้นายต้องเชื่อชั้นน่ะ “

“ อืมมมมม ตอนนี้ชั้นกำลังจะไปแถวๆ สุขาภิบาล 3 อ่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปที่ไหนกันแน่ “ ผมตอบไป

“ เอาอย่างนี้ ตอนนี้นายตั้งสติให้ดี ชั้นกำลังหาทางตามนายไป นายอย่าปิดเครื่องน่ะ ชั้นจะพยายามเช็คสัญญาณมือถือนาย “

“ อืม ได้ๆๆ แต่ตอนนี้ แป๊บนึงน่ะ “ แล้วผมก้อมาดูแบตเตอรี่มือถือผม

“ แบตมือถือชั้นมันเหลือไม่มากนัก ถ้านายตามสัญญาณชั้นไม่ได้ ชั้นจะทิ้งเครื่องหมายไว้แล้วกัน แค่นี้ก่อนน่ะ มีสายเข้า “ แล้วผมก้อวางสายดิวไป เพื่อไปรับสายไอ้คนนั้นโทรมา

“ ใกล้ถึงรึยังจ้ะที่รัก นี่ พี่ยักษ์เค้ารอแทบไม่ไหวแล้วน่ะ “ เสียงในสายถามมาด้วยน้ำเสียงยั่วยวน

“ อีกไม่นานหรอก แล้วจะให้ไปที่ไหนต่อยังไง “ ผมถามมันไป

“ นายนี่ใจร้อนจริงๆเล้ยยย อยากรู้นักว่าตัวจริงจะเร่าร้อนเหมือนที่ไอ้ยักษ์มันว่าไหม ฮ่าๆๆๆ อยากลองชิมนักเชียว “

“ ไม่ต้องมาเล่นลิ้น เร็วๆ มาจัดการเรื่องนี้ให้จบๆ แล้วเราค่อยมาว่ากันเรื่องอื่น “ ผมตอบไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ แน่ะๆๆๆ นึกว่าจะไม่ชอบซะอีก ฮ่าๆๆ สนุกจริงๆ ดี งั้นนายบอกให้คนขับว่าให้ขับมาทาง....... พอเจอบ้านหลังสีฟ้าให้นายมาทาง.....
จากนั้นนายก้อจะเห็นบ้านหลังสีขาว จอดตรงนั้น ชั้นจะให้คนไปรับ “

“ ได้ แล้วเจอกัน “ จากนั้นมันก้อวางสายไป ตอนนั้นผมพยายามตั้งสติหาทางหนี ทีไล่ไว้ก่อน เฮ้อออ จะรอดไหมเนี่ยะ
 

[jokirito]

มันลึกลับซับซ้อน จริงจริ๊งงงงงงงง

[mma419109]

   เพิ่งเริ่มอ่านลงยาวสะใจดีจัง +1เป็นแรงใจก่อน ขอกลับไปอ่านต่อก่อนนะ