หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm)

[anna1234]

  5555
เต็มที่เลยน้องพี่อ่านไม่ทันแล้ว
เอาให้จบครับ เอาให้จบ +1 fou u

[Alexie333]

ยังไม่จบง่ายๆหรอกครับ



นี่ยังไม่ได้เสี้ยวนึงที่ผมลงอีกเว็ปนึงเลย





ยังไงมาอ่านต่อเรื่อยๆน่ะครับ
ขอบคุณน่ะครับที่เป็นกำลังใจให้ผม

[Alexie333]

 

“ แกดูถูกชั้นได้ แต่แกอย่าไปว่าอี้ เค้าไม่ได้มีนิสัยเลวๆอย่างแกหรอก “ พี่กรณ์ด่ากลับไป

“ แตะต้องไม่ได้เลยน่ะ ทำไม ชั้นมันเลวยังไง ก้อแค่...... “

“ แก๊ๆๆๆๆๆ “ แล้วพี่กรณ์ก้อฮึดฮัดจะเข้าไปซัดไอ้ดิวอีก ผมต้องทั้งรั้ง ทั้งลากออกมาจากตรงนั้น

“ พี่กรณ์ เราไปกันเถอะ อย่าไปยุ่งกับคนเลวๆอย่างนั้นเลย เรามันสูงส่งกว่าเค้าเยอะ “ ผมพูดเสร็จก้อเดินจูงมือพาพี่กรณ์ไปที่รถ

“ ทำไมอี้ต้องมาเจอะ มาเจอคนเลวๆอย่างเค้าด้วย อี้ไปทำอะไรให้เค้านักหนา อี้พยายามพูดดีๆกับเค้าแล้วน่ะ “ ผมโพร่งออกไป ด้วยการเก็บอารมณ์ไม่ไหว ขณะที่เราขับรถมาเพื่อจะไปที่ชายหาด

“ พี่ถึงบอกให้อี้อยู่ห่างมันไว้ไง ไอ้นี่มันบ้า ยิ่งมันรู้ว่าพี่ชอบใคร หรืออะไรที่เป็นของรักของพี่ มันจะชอบมาแย่งไปทุกอย่าง แม้กระทั่ง...”
พี่กรณ์ไม่พูดต่อ แต่จอดรถแล้วฟุบหน้าลงกับพวงมาลัย

“ พี่กรณ์มีอะไรเล่าให้อี้ฟังได้ไหมครับ ระบายมากับอี้ได้ พี่ไว้ใจอี้ได้น่ะครับ “ ผมพยายามปลอบพี่กรณ์

“ เอาไว้พี่พร้อม พี่จะบอกอี้น่ะครับ พี่ว่าตอนนี้เราไปสมทบกับพวกนั้นดีกว่า เดี๋ยวเค้าสงสัยกัน มันจะไม่สนุกเอา ขอบใจอี้น่ะครับ ที่พยายามจะปลอบพี่ พี่ซาบซึ้งมากครับ “ พูดเสร็จแล้วพี่กรณ์ก้อจับมือผมขึ้นไปจูบ ผมเขินมากครับเลยดึงมือกลับ

“ ไปกันเหอะ อี้หิวเหล้ามากๆ จะลงแดงแล้วววว “ พูดเสร็จพี่กรณ์ก้อออกรถแล้วมุ่งหน้าไปยังชายหาดที่ตอนนี้ทุกคนคงรอพวกเราอยู่

   จากนั้นไม่นาน เราก้อถึงชายหาดตอนนี้ทุกคนเริ่มดื่มกันอย่างหนักหน่วง ไม่รู้ว่าอดอยากเหล้ามาจากไหน ชนกันใหญ่เลย ผมก้อเนียนเข้าไปร่วมวง ทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และก้อไม่มีใครสงสัย หรือถามอะไรด้วย เหล้าคงทำให้พวกนี้สมองเสื่อมชั่วขณะ ดื่มเลห้ากันไป เล่นกีตาร์ด้วย ร้องเพลงด้วย สนุกดีเหมือนกันน่ะครับ ผมโดนชมหมดแก้วบ่อยมาก เพราะว่ามาช้า เอิ๊กๆ ผมสนุกสนานมาก จนไม่สังเกตว่าไอ้ดิวกับต้งมาตอนไหน จะมาตอนไหนก้อช่าง รู้แต่ว่าตอนนี้ผมเกลียดมันมาก ไม่อยากเจอ ไม่อยากอยู่ใกล้

   นั่งดื่มกันไปสักพัก ผมก้อเริ่มรู้สึกตัวว่าเมา พี่กรณ์ก้อใช่ย่อย ดันไปปากดีท้าดื่มกับ เพื่อนชาวจีนของผม พวกนี้มันคอแป๊บหุ้มด้วยคอนกรีต ผมเตือนแล้วก้อไม่ฟัง เลยเมาตามระเบียบ แล้วใครจะขับรถเนี่ยะ ??? ผมขับได้แต่ไม่ค่อยแข็ง ยิ่งเมาๆอยู่จะเป็นยังไงอ่ะ จากนั้นผมก้อขอตัวทุกคนออกไปเดินเล่นแก้เมาซะหน่อย ไม่ไหวๆ นั่งต่อมีอ้วกแน่ครับ ตอนแรกๆพวกนี้ก้อไม่ยอม แต่ผมบอกว่า ไม่เดินไปเฉยๆ จะซื้อเหล้าและของกินมาฝากด้วย พวกนั้นเลยปล่อยผมมา

   จากนั้นผมก้อเดินเรื่อยเปื่อยตามชายหาด ซึ่งตอนนั้นผมเวลาว่า น่าจะซัก ตี 1 กว่าๆแล้ว แต่ยังมีคนนั่งดื่มเหล้า หรือ จู๋จี๋ กันที่ชายหาดประปราย ผมก้อเดินเล่น พรางคิดอะไรของผมไปเรื่อยเปื่อย จับนั่นนี่นู้นมาคิดปนกันไปมา ตามประสาคนเมา( นิดๆ ) ผมเดินไปสักพักเริ่มรู้สึกเหมือนคนเดินตามเลยหันกลับไปมอง เป็นต้งนั่นเองครับ เค้าเดินตามผมมาตอนไหนไม่ยักรู้ สงสัยผมคงเมาจริงๆ

“ อ้าว ไมไม่กินเหล้ากับพวกนั้นล่ะ หรือว่าอยากมาเดินเล่นแก้เมาเหมือนเรา ดีๆจะได้มีเพื่อน “ ผมพูดออกไป

“ อืม อยากมาเดินเล่นกับอี้มากกว่า อีกอย่างถ้ากินหนักกว่านี้ กลัวจะไม่ไหว กลัวจะเมาจนพูดไม่รู้เรื่อง “ ต้งตอบผม ตอนนี้ผมก้อหยุดเดิน แล้วนั่งลงตรงชายหาด มองดูดาวบนท้องฟ้า คืนนี้ไม่ค่อยมีดาวเท่าไหร่ เอ๊ะ หรือว่ามี ผมคงไม่เมาจนหูตาลายหรอก

“ อี้ครับ ยังจำสัญญาของต้งได้ไหม “ ต้งพูดพร้อมกับนั่งลงข้างๆผม

“ สัญญาอะไรอ่ะ เราไปสัญญากับต้งตอนไหนเหรอ ไม่เห็นรู้เรื่อง “ ผมตอบกลับไปด้วยอาการงงเล็กน้อย

“ อ้าวววว อี้นี่ปลาทองจริงๆเลย ฮ่าๆๆๆ ก้อที่ต้งเคยขอไงว่า ถ้าอี้ไม่มีใครแล้ว อี้จะรับต้งไว้พิจารณา....เป็นแฟน ได้ไหมครับ ต้งกล้าบอกเลยว่า ต้งไม่เคยพูดอย่างนี้ หรือ รู้สึกอย่างนี้กับใคร รู้ไหมว่าต้งรวบรวมความกล้ามากแค่ไหน กว่าจะกล้าบอกอี้อย่างนี้ ถึงแม้ว่าเราจะเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน แต่ต้งมั่นใจในความรู้สึกของตัวเอง ถึงแม้ว่าอี้จะมีใครอยู่แล้ว แต่ต้งคิดว่า วันนึงต้องเป็นวันของต้งบ้าง “ ต้งพูดความในใจออกมา เล่นเอาซะผมอึ้งกิมกี่ไปเลยครับ แถวยังมาจับมือผมอีก นี่ถ้าคนอื่นเห็นจะหาว่าเราจู๋จี๋กันรึป่าว

“ เอ่อออ โทษทีน่ะ อี้ลืมอ่ะ อี้ไม่คิดว่าต้งจะจริงจัง อีกอย่าง อี้มีอะไรให้คิดเยอะแยะในหัวอ่ะ “ ผมตอบแก้เขินไป

“ ไม่เป็นไรครับ แต่ต้งแค่อยากรู้ว่า ต้งพอจะมีสิทธิ์บ้างไหมครับ ต้งบอกได้เลยว่าต้งจริงจัง และจริงใจกับอี้เสมอ อี้เป็นคนแรกที่ต้งรู้สึกอย่างนี้ด้วย จะว่าอะไรไหมถ้าต้งจะขอคำตอบวันนี้ “ ต้งรวบรัดผม

“ อืมมมม ถ้าต้งยืนยัน และ จริงจัง อี้ให้สัญญาว่า ถ้าอี้ไม่มีใครแล้ว ต้งจะเป็นคนแรกที่อี้จะ เอ่ออออ พิจารณา แต่ต้งต้องพยายามหนักหน่อยน่ะ เพราะว่าอี้ จีบยาก เรื่องมาก เอาแต่ใจตัวเองสุดๆ และไม่ยอมใคร แค่นี้รับได้ไหม “ ผมถามย้อนกลับไป

“ แค่นี้เองเหรอ ต้งนึกว่าจะมากกว่านี้ซะอีก ต่อให้มากกว่านี้ ต้งก้อยอม ถ้ามันทำให้ต้งได้....” พูดเสร็จต้งก้อเอานิ้วมาจิ้มที่หน้าอกข้างซ้ายของผม บ้าไปแล้วๆๆ ผมอายมาก รู้สึกว่าตัวเองหน้าแดง เลยก้มหน้าแล้วเอามือผลักต้งออก แป่ววววว วางมาดแมนมาตลอด เจอหนุ่มหล่อในฝันมาขอความรักอย่างนี้ แอ๊บไม่อยู่เลย ทำไงได้ คนมันเขินนี่นา

 “ สัญญาน่ะครับ สัญญา “  ต้งพูดเสร็จพรางยกนิ้วก้อยขึ้น แล้วยื่นมาที่ผม

“ ได้ครับ อี้ให้สัญญา “ แล้วผมก้อยกนิ้วก้อยผมขึ้นไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยต้ง


                                           ------------------   จบตอนที่ 7 -------------------------

[โน๊อา]

สุดยอด ลงตอนแรก 15-02-09 ตอน หกโมงเย็น ลงถึง เที่ยงคืนกว่า ๆ
           ลงต่อ 16-02-09 ตั้งแต่ตีกห้ากว่า เนื้อ ๆ เน้น ๆ  สะใจมากมา

แต่ว่า อย่า ขาด ๆ หาย ๆ นะทยอย มาลง ก็ได้ ชอบอ่ะ

[Alexie333]

 
 
 



ขอโทษด้วยน่ะครับ
ผมลงเรื่องผิด สับสนตอนนิดหร่อย
เดี๋ยวผมขอเช็คอีกทีแล้วจะลงให้ใหม่น่ะครับ

ขออภัยๆ

[Alexie333]

คือตอนสุดท้ายที่ลงต้องเขียนตอนจบว่า

จบตอนที่ 8 ไม่ใช่ จบตอนที่ 7 น่ะครับ

ผมเบลอเล็กน้อยไม่ว่ากันน่ะครับ

 

[Alexie333]

 

บทที่ 9 สงคราม บทที่ 1  ( The War Part 1 )

   จากนั้นเราก้อเดินออกจากตรงนั้นเพื่อกลับไปหาพวกนั้น ระหว่างทางผมก้อแวะซื้อเหล้าไปด้วย ด้วยโดนรุมสกัมถ้าผมไม่มีอะไรติดไม้ติดมือกลับไปด้วย ร้านที่ผมซื้อเป็นร้านค้าธรรมดาครับ เค้าเปิดแง้มๆไว้ให้คนมาเรียกและซื้อของ ผมซื้อเหล้าไปอีกสามขวด ขนมอีกสิบกว่าห่อ ลูกชิ้นทอดอีกเพรียบ กินกันให้พอ ไม่พอผมจะมาซื้อให้อีก แต่ของทั้งหมดนี้ ต้งจ่ายหมดเลยครับ ไม่ยอมให้ผมจ่ายอีกตามเคย

“ นี่ต้งไม่ให้อี้จ่ายซักอย่างเลยเหรอ จำได้ว่าไม่เคยจ่ายอะไรให้ต้งเลย “ ผมพูดขึ้น

“ ไม่เป็นไรครับ ถือเป็นการเลี้ยงฉลอง ที่อี้ให้โอกาสรับต้งไว้พิจารณา “

“ นี่ๆๆ ยังไม่ได้ให้ตอนนี้ อี้บอกว่า เมื่อถึงเวลานั้น อี้จะรับต้งไว้พิจารณา ต้งนี่มั่วจริงๆเลย “

“ มันก้อเหมือนๆกันนั่นแหละครับ เอาน่า จากนี้ไปน่ะ ต้งจะดูแลอี้เอง ไม่ให้อี้ลำบาก “

“ โหๆๆๆ ถ้าต้งทำอย่างนี้ อี้ก้อเคยตัวเดะ ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวอี้เสียคน “

“ ไม่เป็นไรครับ ก้อแค่อยากให้อี้รู้ว่า ต้งจริงจัง และจริงใจแค่ไหน ต้งจะใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ “ ต้งพูดพรางเอามาจับแก้มผม

“ โอ๊ยๆๆ ไม่คุยด้วยแล้ว เขิลน่ะ รู้ไหมเนี่ยะ ไปกันเหอะ เดี๋ยวพวกนั้นจะลงแดงเอา “ พูดเสร็จผมก้อเดินนำออกมาจากร้าน พยายามเดินเร็วๆ ไม่ให้ต้งรู้ว่าผมเขิลลลลล จนหน้าแดงไปหมดแล้ว

   พอเราเดินมาถึงตรงที่เราดื่มกัน พวกนั้นก้อยังดื่มกันต่ออย่างสนุกสนาน ร้องเพลงเสียงดังเชียว พอพวกนั้นเห็นพวกผมถือของมา ก้อรีบวิ่งเข้ามาช่วยถือ แถวไอ้แมนลูกน้องพี่โอ๊คยังมาหอมแก้มผมอีก บอกว่าเป็นรางวัล ผมเลยเตะมันไปสองที บอกมันว่า นี่ก้อคือรางวัลของมันเหมือนกัน ทั้งวงฮากันใหญ่

    พวกเราดื่มอีกสักพัก ผมสังเกตเห็น ป็อบน็อคหลับสลบไสลไปแล้วครับ พี่กรณ์ก้อนั่งโงนเงนเหมือนจะไม่ไหว ผู้หญิงที่มาด้วยก้อโบกมือ บ๊าย บายกันหมดแล้ว แต่เหล้ายังเหลืออีก 2  ขวด พวกที่ยังไม่น็อคบอกว่า ไม่หมด ไม่กลับ ดี เจริญกันทุกคน  ผมก้อไม่ถอยครับ เมือ่กี้ตอนไปเดินเล่นอ่ะ พอต้งมาพูดแบบนั้นผมก้อเลยเขิน พาลสร่างเมาไปซะงั้น กลับมารอบนี้เลยเริ่มใหม่ แต่ต้งบอกว่าไม่ดื่มแล้ว เดี๋ยวขับรถกลับบ้านไม่ไหว เพราะดูท่าพี่กรณ์คงจะขับไม่ไหว ดีเหมือนกัน จะได้มีคนดูแล ส่วนไอ้ดิว มันชนแก้วกันใหญ่เลย กับเพื่อนชาวจีนของผม ดูเหมือนมันไม่เมาเลย คอมันทำด้วยอะไรเนี่ยะ ชงก้อหนาแต่ทำไมไม่เมาน่ะ ช่างมันเถอะ

   นั่งดื่มไปเรื่อยๆ จนเหล้าที่เหลือจะหมดแล้ว ผมเองก้อเริ่มรู้สึกตัวว่าเมาเหมือนกัน และคนอื่นๆก้อดูท่าจะไม่ไหวแล้ว พี่อ้อพี่สาวผม วิ่งไปอ้วกตอนไหนไม่รู้ จากนั้นพอเหล้าหมด ผมก้อชวนทุกคนกลับ กว่าทุกคนจะขึ้นรถได้ เล่นเอาลำบากพอดูครับ เพราะว่าคนที่ไม่เมาต้องมาลาก พยุงคนที่เมาให้ขึ้นรถ พี่กรณ์เมาไม่ได้สติ ผมเลยแบกแกมาไว้ที่เบาะหลังรถแก ป๊อบก้อโดนลากให้ไปนั่งในรถไอ้ดิว ส่วนคนอื่นๆ ไปนั่งที่รถตู้ที่พี่โอ๊คขับมา

      จากนั้นพวกผมก้อขับรถกลับมาถึงบ้าน แล้วก้อต้องลากคนอื่นๆที่เมามายไม่ได้สติออกมาจากรถอีก พอดีบ้านผมมีว่างอีกห้องนึง เลยให้ลูกน้องพี่โอ๊คนอนห้องนั้น  5 คน ที่เหลือก้อนอนตรงห้องโถงโดยที่แม่ผมได้เตรียมเครื่องนอนไว้ให้แล้ว แล้วผมก้อต้องลากป๊อบ กับพี่กรณ์มาที่ห้องผม โดยผมให้ป๊อบ พี่กรณ์ และไอ้ดิวนอนบนเตียง ส่วนผมกับต้งนอนข้างล่าง ( อย่าคิดลึกน่ะครับ ) พอจัดการพวกที่เมาเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมก้อให้ต้งไปอาบน้ำ ส่วนผมก้อเตรียมชุดนอนไว้ให้ต้ง พอต้งขึ้นมาผมก้อลงไปอาบต่อ ตอนนั้นผมไม่เห็นไอ้ดิว ไม่รู้ว่ามันหายไปไหน แต่ก้อไม่ได้สนใจ ลงมาอาบน้ำต่อ พอผมอาบน้ำเสร็จ จะออกมาจากห้องน้ำ ก้อมีคนดันประตูห้องน้ำเข้ามา แล้วมันก้อแทรกตัวมันเองเข้ามาในห้องน้ำ ผมเองก้อตกใจ คนๆนั้นก้อไม่ใช่ใคร เป็นไอ้ดิวนั่นเอง

“ เข้ามาทำไม ออกไปน่ะ เราจะขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า “ ผมว่ามันไป

“ นี่นาย อย่ามาทำเป็นหวงตัวหน่อยเลย คิดว่าชั้นพิศวาสในตัวนายมากรึไง ชิส์ ก้อแค่.... “ มันพูดพรางหันมาทำหน้าเหยียดๆใส่ผม

 

[Alexie333]

“ จะอะไรก้อช่าง นายไม่ได้อะไรก้อปล่อยเราออกไป นี่มันบ้านเราน่ะ อย่ามาทำอะไรบ้าๆที่นี่น่ะ “

“ คิดว่าชั้นจะให้มันจบง่ายๆเหรอ ถ้าชั้นไม่ได้อย่างที่ชั้นหวัง ชั้นก้อไม่เลิกหรอก “

“ แล้วนายต้องการอะไร ถ้าชั้นให้ได้ ชั้นจะให้นายทุกอย่าง “ ผมตวาดกลับไป

“ นายให้ชั้นได้อยู่แล้ว “ พูดจบมันก้อดึงผมเข้าไปจูบ ผมดิ้นแทบตาย แต่ก้อดิ้นไม่ได้มาก เพราะว่าทั้งเนื้อทั้งตัวผมมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวปกคลุมท่อนล่างอยู่ จนมือผมคว้าไปโดนขวดแชมพูผมเลยฟาดไปที่หัวมันหลายที จนมันผละออกจากตัวผม แล้วผมก้อใส่เข่ามันไปทีนึง จนไอ้ดิวมันล้มลงตัวงอเป็นกุ้งเลยครับ

“ นี่เป็นครั้งสุดท้าย ที่นายจะได้ล่วงเกินชั้นโดยที่ต่อไปนี้ ชั้นจะไม่ยอมให้นายทำอะไรเลวๆแบบนี้อีก ได้ง่ายๆ “ ผมขู่มัน แล้วผมก้อประสานกำปั้นทั้งสองข้างของผม ทุบไปที่หลังมันอย่างแรง จนมันล้มลงกับพื้นห้องน้ำ แล้วผมก้อรีบเดินออกจากห้องน้ำ แล้วขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วรีบนอน ตอนนั้นต้งก้อถามผมว่าผมเป็นอะไร ผมบอกว่าไม่มีอะไร แล้วตอนนอนผมก้อนอนชิดเตียงด้านในส่วนต้ง
นอนริมด้านนอก แล้วบอกต้งว่า จะลุกไปไหนบอกด้วย จะพาไป ที่จริงผมรู้ว่าต้งไปเองได้ แต่ผมกลัวว่าตอนที่ต้งลุกไปแล้วเดี๋ยวไอ้ดิวจะมาแกล้งผมอีก ต้งก้อทำหน้างงๆ แต่ก้อรับปากผม จากนั้นผมก้อหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า โดยไม่สนใจว่าไอ้ดิวมันจะขึ้นมาตอนไหน

   ผมหลับมาจนรุ่งเช้า รู้สึกเหมือนมีใครมากอดผมจากด้านหลัง เลยพยายามดิ้นออกจากวงแขนนั้น แต่ยิ่งดิ้นเหมือนยิ่งแน่น ผมเลยหันหน้าไปนิดนึงเพื่อนมองว่าเป็นใคร ต้งนั่นเองครับที่มากอดผม ใช่สิเมื่อคืนเค้านอนข้างๆผมนี่ แต่ไม่นึกว่าเค้าจะมากอดผม

“ ดิ้นทำไมล่ะครับ เห็นนอนนิ่งๆมาทั้งคืน นึกว่าชอบซะอีก “ ต้งพูดขึ้นมา

“ อารายยยย อย่ามาๆ ปล่อยเลย เดี๋ยวคนอื่นเห็น ขี้เกียจอธิบาย “ ผมตอบกลับไป

“ อี้ก้อบอกไปดิ ว่าเราเป็นแฟนกัน ฮ่าๆๆ “

“ ถ้าไม่ปล่อย จะยกเลิกสัญญา เอาป่าว ??? “ พูดเสร็จต้วก้อปล่อยมือออกจากผม

“ แหมๆ แค่นี้ทำเป็นดุ ครับๆๆ อย่าเผลอแล้วกานนนน “

“ ทำไม จะทำไม อย่าคิดเลยน่ะ เดี๋ยวเหอะ “ ผมทำขู่ไป แต่ในใจนั้นว้าวุ่นมาก ไม่อยากปล่อยใจ ปล่อยตัวไปกว่านี้  เพราะตอนนั้นผมยังคงรักอ้วนแฟนผมอยู่อ่ะครับ ถ้าปล่อยไปมากกว่านี้ ผมจะกลายเป็นคนหลายใจ

“ ลุกเลย แล้วไปอาบน้ำ เดี๋ยวเตรียมของไปเกาะล้านกัน จะไปไหมเนี่ยะ “ ผมออกคำสั่งไป

“ ครับๆๆๆๆ ที่รัก ผมลุกแล้วครับ “ พูดเสร็จ ต้งก้อลุกขึ้น

“ อย่ามาพูดแบบนี้ ต้งนี่น่ะ เดี๋ยวเหอะ “ ผมพูดแบบงอนๆกลับไป

  จากนั้นต้งก้อลุกไปอาบน้ำ ผมก้อเก็บที่นอน เอ๊ะ ทำไมบนเตียงมีแค่ ป๊อบกับพี่กรณ์ที่นอนอยู่ แล้วไอ้ดิวไปไหน ไม่น่ะๆ ขออย่าให้เป็นอย่างที่คิดเลย ผมกลัวว่ามันจะ.........

   ผมพยายามไม่คิดมาก แล้วก้อปลุกป๊อบกับพี่กรณ์ที่หลับอยู่ให้ลุก แล้วบอกให้เตรียมตัวไปเกาะล้านกัน สองคนนี้ก้อ ลุกขึ้นมาแบบงงๆ ก้อใช่สิ ดื่มกันไปซะขนาดนั้น ผมน่าจะเอากล้องมาถ่ายรูปเวลาพวกเค้าเมาไว้ จะได้เอาไปประจาน อิอิอิ แล้วผมก้อไปปลุกพวกพี่โอ๊ค เพื่อให้พวกเค้าไปทำงานต่อที่จันทบุรี พวกนี้น่ะ ถ้าไม่ปลุก นอนขี้เซากันมากกกก

   จากนั้นพอเตรียมตัวกันเสร็จแล้ว ผมอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว พวกราก้อลงมาข้างล่างเพื่อทานอาหารเช้า ตอนลงมาที่โต๊ะอาหารหน้าบาน ผมก้อเห็นไอ้ดิว มันนั่งข้างๆพี่อ้อแล้ว ท่าทางสนิทกันมาก ป้อนข้าวป้อนน้ำกัน ผมไม่อยากจะคิดเลยว่าไอ้ดิวเมื่อคืนนี้มันนอนที่ไหน ผมไม่ใช่ว่าหึงน่ะ ถ้ามันชอบพี่สาวผมจริงๆ ผมก้อยินดี เพราะว่าพี่สาวผมโดนคนหลอกมาเยอะ อยากให้เจอคนที่รักเค้าจริงๆ แต่ถ้าไอ้ดิวมันทำเพราะว่าจะแกล้งผม เพื่อให้ผมเสียใจ ผมไม่ยอมแน่ๆ

[Alexie333]

   ผมก้อพยายามไม่คิดอะไร ทานข้าวเสร็จก้อไปเตรียมของช่วยแม่ วันนี้พวกเราทำอาหารไปทานกันบนเกาะ เป็นอาหารง่ายๆ เช่น หมูสามชั้นทอด ลากไก่งวง ต้มไก่งวง หมูย่าง น้ำพริกปลาร้า ( ที่เหลือจากเมื่อคืนนี้ ยังทานได้น่ะครับ น้ำพริกปลาร้า ถ้าเก็บดีๆ ทานได้เป็นเดือน ขอบอก ) ปกติพี่อ้อจะมาช่วยทำ แต่วันนี้พี่อ้อไม่มา มัวแต่นัวเนียไอ้ดิวอยู่ แหมมันน่านักน่ะ แล้วพอทุกคนทานเสร็จ พวกพี่โอ๊คก้อแยกย้ายไปทำงานกัน โดยที่พวกผมยังคงอยู่บ้านต่อเพื่อเตรียมของต่างๆ

   พอเตรียมของเสร็จพวกเราก้อออกเดินทางไปเกาะล้าน โดยที่เราจะต้องไปที่พัทยาก่อนเพื่อที่จะไปท่าเรือเกาะล้านได้ ผมมากับพี่กรณ์ ต้ง และ ป๊อบ แต่ได้ดิวมากับพี่อ้อ และน้องไอซ์ ส่วนพ่อแม่ผมมากับพี่เอฟ และครอบครัว ระหว่างทางผมไม่สบายใจเลย เพราะว่าไอ้ดิวมันทำท่าเหมือนกับว่าชอบพี่อ้อมาก น้องไอซ์ก้อเป็นใจ เรียก พ่อดิวๆ โอ๊ยยยย จะทำไงดีเนี่ยะ

   ระหว่างทางไปท่าเรือ พวกผมแวะให้พี่กรณ์และต้งซื้อเสื้อผ้า และของใช้ส่วนตัวบางอย่างที่ห้างแถวๆนั้น พอซื้อกันเสร็จพวกเราก้อเดินทางไปที่ท่าเรือ พอถึงท่าเรือเกาะล้าน เราก้อเลือกเรือที่จะไปเกาะกัน โดนเราตกลงกันว่าจะไปเรือประมงดัดแปลงแล้วก้อเหมา มันมีเนื้อที่ให้เดินมากกว่าเรือ สปีดโบ๊ท โดยได้ดิวมันอาสาจะจ่ายให้ มันบอกว่า ในโอกาสได้เป็นส่วนนึงของครอบครัวผม โอ๊ยยยยยยย ไอ้บ้านี่ มันจะเอายังไงกันแน่ จากนั้นเราก้อขึ้นเรือกันไป ใช้เวลาเดินทางประมาณ หนึ่งชั่วโมงเพื่อที่จะไปถึงเกาะ

   ระว่างทางที่ไปเกาะ ผมเห็นไอ้ดิวมันออเซาะพี่อ้อมาก แล้วพี่สาวผมก้อเหมือนเป็นใจ ตอนนั้นผมรู้สึกไม่ดีเลย ผมไม่ได้หึงหรืออิจฉา แต่ถ้าคุณรู้ว่า ผู้ชายคนนึงที่ไม่เคยทำดีกับคุณเลย แกล้งคุณตลอด มาทำดีกับคนที่คุณแคร์ เพื่ออะไรบางอย่างที่คุณรู้ว่ามันไม่ได้จริงใจ คุณจะรู้สึกยังไง ผมไม่อยากคิดไปเอง แต่เป็นใครจะอดได้ล่ะครับ ไอ้ดิวยิ่งไม่เหมือนคนปกติอยู่

   ตอนนั้นผมทนไม่ไหวแล้ว เลยเดินไปหาไอ้ดิว ที่กำลังออเซาะพี่อ้ออยู่ แล้วบอกให้มันเดินตามผมมาบนดาดฟ้าของเรือ เพื่อถาม

“ ดิว ขอร้องได้ไหม ถ้านายจะทำอย่างนี้เพื่อแกล้งเราล่ะก้อ อย่าทำเลย พี่สาวเราไม่รู้เรื่อง น่ะๆ “ ผมขอร้องไอ้ดิวไป

“ ทำไมล่ะ ชั้นรู้สึกดีกับพี่นายน่ะ เมื่อคืนเราน่ะ ... ฮ่าๆๆๆ เฮ้ยยย อย่าบอกน่ะว่านายอิจฉาพี่สาวนาย “ มันย้อนผมกลับมา

“ นี่ อย่าคิดอะไรอกุศลขนาดนั้น ทำไมชั้นต้องอิจฉาพี่สาวชั้นด้วย ถ้านายจะจริงจัง “ ผมย้อนมันไปอีก

“ ชั้นก้อจริงจังไง เฉพาะในตอนนี้น่ะ ไม่เห็นเหรอว่าพี่สาวนายน่ะ เป็นใจแค่ไหน “ มันยวนผมกลับมา

“ แล้วนายจะเอายังไง ฮ่ะ ! บอกมาเลยดีกว่า “ ผมเริ่มทนไม่ไหวแล้ว

“ ใจเย็นๆ อย่าคิดมาก ชั้นอาจจะชอบพี่นายจริงๆก้อได้ ไม่เอาน่า อย่าทำอย่างนี้ เดี๋ยวเค้าคิดว่านายอิจฉาพี่สาวตัวเองน่ะ “ มันตอบผมอบบไม่สะทกสะท้านเลยแม่แต่น้อย

“ ได้ๆๆ ดิว ถ้านายต้องการแบบนี้ บอกไว้เลยน่ะ ถ้านายทำพี่สาวเราเสียใจน่ะ เราไม่เอานายไว้แน่ “ ผมขู่กลับไป

“ แล้วชั้นจะคอยดู “ ไอ้ดิวพูดจบ จากนั้นผมก้อเดินลงมาข้างล่าง เห็นพี่กรณ์ ทำหน้าสงสัยว่าผมขึ้นไปทำอะไรข้างบนมา

  ผมเลยกลบเกลื่อนด้วยการหาอะไรอย่างอื่นทำ แล้วก้อทำทีเดินไปหาพ่อกับแม่ผม ถ่ายรูปกัน นั่นนี่นู้น ส่วนต้งตอนนี้กำลังเก็บภาพทะเลใหญ่ ไม่สนใจเลยว่าผมเป็นยังไง ส่วนป๊อบน่ะ ก๊งกันต่อกับพี่เอฟ เฮ้ออออออ พระเจ้า ขอคนปกติมาให้ผมได้หมายยยยย

                                  ---------------- จบบทที่ 9 -------------------
 

[โน๊อา]

มะเป็นไร อิอิ เพราะว่ายังอ่านไม่ทัน อ่านไปได้ สองบทเองอ่ะ 

[Alexie333]

 
 
 

บทที่ 10 สงคราม บทที่ 2  ( The War Part 2 )

  พอเราถึงเกาะล้านแล้ว เราก้อเลือกโรงแรมที่เรือไปจอด ในแผนที่มีให้เลือกมากมาย  ผมเลือกหาดตาแหวนเพราะว่าเป็นหาดที่สวย และมีคนเที่ยวเยอะ อีกอย่างคือหาของกินง่าย จากนั้นเราก้อลงจากเรือ แล้วก้อไปหาโรงแรมที่เราคิดว่าดี เป็นโรงแรมในหาดตาแหวนครับ ข้างหน้ามีรีสอร์ท เป็นหลัง ข้างหลังเป็นโรงแรมไม่ใหญ่มาก มียี่สิบกว่าห้อง ผมอยู่กับต้ง พี่กรณ์ และป๊อบครับ เป็นห้องใหญ่ ส่วน พ่อกับแม่ผมนอนด้วยกัน พี่เอฟกับแฟนและน้องมายด์นอนห้องเดียวกัน และพี่อ้อ น้องไอซ์ กับไอ้ดิว นอนห้องเดียวกัน ห้องนี้พี่อ้อเลือกเอง

   ตอนนั้นผมไม่อยากรับรู้อะไรเลย บอกพ่อแม่ว่าจะไปขับ มอเตอร์ไซค์เล่นคนเดียว พอผมเลือกได้แล้วผมก้อขับไปตามทางของเกาะ
ในเกาะนี้มีหลายหาดมากครับ ถ้าเราชอบเกาะไหนเราสามารถดูจากแผนที่แล้วไปตามทางได้ ตอนนั้นผมเครียดมาก หลายเรื่อง ไหนจะเรื่องอ้วนที่มารับสายผมเลย ทั้งๆที่ผมพยายามโทรตลอด ไหนจะไอ้ดิวกับพี่อ้อ ไหนจะพี่กรณ์ และต้ง โอ๊ยยยยยย

   จากนั้นผมก้อไปหยุดที่อ่าวนวล เป็นที่ๆสงบมาก นั่งสั่งเบียร์มาดื่มคนเดียว พรางคิดไปเรื่อยๆ นั่งไปนั่งมา เบียร์หมดไปหกขวดเล็ก เริ่มจะมึนนิดๆ แล้วมองดูนาฬิกาว่า นี่มันจะหกโมงแล้ว ทำไมไม่มีคนโทรตาม พอดูมือถือเลยรู้ว่า แบตหมดซะงั้น เลยคิดจะกลับบ้าน พอผมออกจากหาดนั้นมาได้สักหน่อย น้ำมันรถก้อหมด โอ๊ยยย อะไรกันนี่ เราต้องเดินหาปั๊มใช่ไหม

    จากนั้นผมก้อจูงรถมาตามทางเรื่อยๆ ตามที่ป้ายบอก ทำไมเวลาขันรถมามันดูเหมือนกับว่าใกล้ แต่เวลาที่ต้องเดินกลับมันดูเหมือนว่าไกลจัง เดินๆอยู่ฝนดันตก ซะงั้น ตรงที่ผมเดินไม่มีบ้านคนอยู่ด้วย ผมเลยรีบจูงมอเตอร์ไซค์ไปหาที่หลบให้เร็วที่สุด จนไปเจอบ้านคนหลังนึง เป็นบ้านปูน 2 ชั้น หลังไม่ใหญ่มาก ผมเลยจูงรถเข้าไป แล้วขอเค้าพักสักพัก เจ้าของบ้านใจดีมาก เรียกผมเข้าไปอยู่ในบ้าน ซึ่งตอนนี้เค้ากำลังทำกับข้าวอยู่ ผมก้อนั่งรออยู่ในบ้านโดยไม่รู้ว่าฝนจะหยุดตอนไหน ทันใดนั้นผมก้อเห็นว่ามีผู้ชายคนนึงวิ่งจูงรถมอเตอร์ไซค์เข้ามาหลบที่บ้านหลังเดียวกับผม

  และแล้วคนที่เข้ามาหลบก้อคือพี่กรณ์นั่นเอง ผมเองก้อตกใจมาก พี่กรณ์ก้อเช่นกัน แต่เราไม่ได้พูดอะไรมาก ผมเรียกให้พี่กรณ์มาหลบในร่มด้วยกัน ยังไม่ทันที่จะได้ถามไถ่อะไรกัน สักพักเจ้าของบ้านก้อเรียกพวกเราไปทานข้าวด้วยกันในบ้านเค้า ตอนแรกพวกเราไม่ไปเพราะเกรงใจ แต่เจ้าของบ้านบอกกว่า ถ้าไม่มาแสดงว่ารังเกียจ พวกเราก้อเลยต้องเดินเข้าไปทานข้าว ตามคำเชิญ วันนั้นที่เราไป เจ้าของบ้านทำ แกงไก่ หมูย่าง กับ ผัดไก่ใส่ขิง แรกๆเราก้อเกรงใจไม่กล้าทานเยอะ ทั้งๆที่หิวอยู่เหมือนกัน แต่หลังๆป้าเป็นกันเองมาก คะยั้นคะยอให้ทานเยอะๆ แล้วอาหารที่พวกเค้าทำอร่อยมาก ผมเลยฟาดไป 2 จาน ส่วนพี่กรณ์ ฟาดไป 3 จาน เล่นซะอิ้มแปล้เลย จากนั้ผนมก้อถามเจ้าของบ้านว่า ที่เราอยู่นี่ ไกลจากหาดตาแหวนไหม พวกเค้าบอกว่า ไกลมากเพราะมันอยู่คนล่ะฝั่ง ผมเลยขอยืมโทรศัพท์เจ้าของบ้านโทรไปบอกแม่ เพราะว่ากลัวแม่เป็นห่วง ( มือถือพี่กรณ์ใช้ไม่ได้ครับ เพราะว่ามันเปียกน้ำฝนตอนที่ขับรถตามหาผม ผมรู้สึกแย่จัง ) แต่เจ้าของบ้านบอกว่าเค้าไม่มีมือถือ และโทรศัพท์บ้านก้อใช้ไม่ได้ เพราะว่าฝนตกหนัก สายโทรศัพท์เลยเสีย พวกเค้าเลยบอกว่าให้พวกผมพักอยู่ที่นี่ก่อน ถ้าฝนซาแล้วพวกเค้าจะหาทางให้พวกผมกลับที่พัก พวกเราก้อเลยต้องรอตามระเบียบ ระหว่างที่รอ ผมก้อมานั่งเล่นอยู่หน้าบ้าน แล้วพี่กรณ์ก้อตามมานั่งคุยกับผม

“ ไปทำยังไงถึงมาหลบอยู่ที่นี่ล่ะ มือถือก้อติดต่อไม่ได้ รู้ไหมว่าทุกคนเป็นห่วงอี้มากน่ะ “ พี่กรณ์พูดเชิงดุๆใส่ผม

“ รวมพี่กรณ์ด้วยรึป่าวครับ “ ผมตอบไปทำหน้าทะเล้นใส่เค้าไป

“ นี่ๆๆ ไม่ใช่เวลามาล้อเล่นน่ะ พี่กลัวว่าเราจะ .... “

“ อะไรพี่ ไม่มีใครมาข่มขืนอี้หรอก หรือถ้าจะมีคนมาปล้น อี้จะบอกให้เค้าข่มขืนอี้ด้วย จะได้คุ้ม ฮ่าๆๆ “

“ นี่ ไม่เอา อย่าพูดอย่างนี้สิ เรานี่มันน่าจับมาตีต้นสักสิบทีจริงๆ “

“ โหๆๆ พี่ชายครับ จะตีน้องชายที่น่ารักคนนี้ได้ลงคอเหรอครับ “ ผมอ้อนพี่กรณ์

“ เป็นได้แค่พี่ชายเหรอครับ อยากเป็นมากกว่านี้ได้ไหมครับ “ พี่กรณ์พูดน้ำเสียงจริงจัง

“ เอาแล้วๆ วกมาเรื่องนี้อีกล่ะ ที่อี้มาหลบที่นี่ก้อเพราะว่า อี้มัวแต่ไปนั่งเพลินที่ชายหาดโน้น แล้วไม่ทันสังเกตว่ามือถืออี้แบตหมด ขับรถกำลังจะกลับ น้ำมันรถก้อหมดอีก แล้วฝนยังมาตกอีก เลยต้องหาที่หลบไงครับ “ ผมตอบพี่กรณ์ไป

“ อืมเข้าใจแล้ว รู้ไหมว่าพวกเราน่ะเป็นห่วงอี้กันมาก ออกตามหากันใหญ่ กลัวเกิดอันตราย จนพี่ขับรถไปดูตามหาดต่างๆที่คิดว่าอี้น่าจะไป หาไปหามาฝนดันตก พี่เลยต้องมาหลบที่นี่ไง ดีจังที่พี่หาเราเจอก่อนคนอื่น “

“ ดีกว่ายังไงเหรอครับ อี้ไม่เข้าใจ “ ผมถามพี่กรณ์กลับไป

“ ช่างเหอะ ไม่มีอะไรหรอก อี้ปลอดภัยก้อดีแล้ว เดี๋ยวรอฝนหยุดแล้วเราค่อยหาทางกลับเนอะ “

“ ได้ๆ ครับ ขอโทษน่ะครับที่ทำให้เป็นห่วง แย่จังเลยอี้นี่ พามาเที่ยวแท้ๆ แต่มาทำให้คนอื่นห่วงซะงั้น “

“ ไม่เป็นไรหรอก ที่จริงอยู่อย่างนี้ก้อดีน่ะ ค้างที่นี่ก้อได้นี่ ดีจัง ได้อยู่กับอี้สองคนด้วย “

“ ไม่เห็นจะดีเลย เกรงใจเจ้าของบ้านเค้า แล้วถ้าเราค้างจะนอนยังไงเนี่ยะ “

“ ไม่รู้สิ ดูท่าทางเค้าใจดีออก แล้วอีกอย่าง พี่จะได้อยู่ลำพังกับคนที่พี่ชอบด้วย ขอบคุณสวรรค์จริงๆ “ พี่กรณ์ทำท่าแบบสบายใจมาก

“ พี่กรณ์นี่ยังไง เดี๋ยวบอกว่าพ่อแม่เป็นห่วง เดี๋ยวบอกว่าดีที่ได้อยู่กับผมลำพัง งงแล้วน่ะเนี่ยะ “ ผมถามไปแบบงงๆ 

“ ก้ออย่างที่พี่บอกไง พี่อยากอยู่อย่างนี้กับคนที่พี่ชอบ รู้ป่าวพี่ชอบอี้มานานแล้วน่ะ “

“ นานยังไงครับพี่ เราเจอกันยังไม่ถึงอาทิตย์เลย พี่ชอบเอ้มาแต่ชาติปางไหนอ่ะเหรอ ฮ่าๆๆๆ “

 “ ได้ครับ เดี๋ยวพี่จะเล่าให้ฟังว่าทำไมพี่ชอบเรามานานแล้ว “

 

[Alexie333]

    :impress3: 

จากนั้นพี่กรณ์ก้อเล่าให้ผมฟังว่า  4 หรือ 5 ปีที่แล้ว ช่วงนั้นพี่กรณ์ยุ่งมากกับการทำงาน เพราะว่าช่วงนั้นพี่กรณ์ต้องมาบริหารงานคนเดียวอย่างเต็มตัว เนื่องจากหลังจากที่พ่อแม่พี่กรณ์เสียชีวิตแล้ว ญาติก้อได้เข้ามาช่วยงาน แต่พอทำมาได้ซักสองปี พี่กรณ์ตรวจพบว่ามีการทุจริต และได้เรียกญาติเข้ามาคุย ทำให้เกิดการผิดใจกันครั้งใหญ่ พี่กรณ์เลยบังคับให้ญาติขายหุ้นทั้งหมด แลกกับพี่ญาติพี่กรณ์ได้โกงไป ไม่งั้นจะแจ้งความ ญาติพี่กรณ์เลยต้องยอม ไม่งั้นอาจจะโดนดำเนินคดี เนื่องจากหลักฐานแน่นหนา จากนั้นพี่กรณ์ก้อทำงานหนักมากหลายอย่าง ทำให้เครียดมาก เวลามีปัญหาไม่รู้จะหาทางออกจากที่ไหน เพื่อนฝูงก้อไม่ค่อยมี ที่มีก้อพึ่งไม่ค่อยได้

   แล้ววันนึง มีคนแนะนำว่าถ้าอยากมีเพื่อนคุยแก้เหงา แก้เครียดให้ลองเข้าไปคุยในอินเตอร์เน็ท มีหลายห้องหลายแบบให้คุย จากนั้นเวลาพี่กรณ์ว่าง ก้อเข้าไปคุยในเว็ป คุยไปเรื่อยๆ ไม่ได้คิดอะไร ตอนที่เล่นตอนนั้นพี่กรณ์ไม่ได้ใช้ชื่อจริง เป็นการป้องกันตัว เพราะกลัวโดนหลอก เพราะสมัยนั้นมีคนโดนหลอกเยอะ จากนั้นอยู่มาวันนึงพี่กรณ์ได้ไปเข้าเว็ปนึง แล้วได้คุยกันคนๆนึง ตอนแรกก้อคุยธรรมดาเพราะว่าต่างคนต่างก้อเป็นผู้ชาย พอคุยไปคุยมาเริ่มถูกคอกัน โดยที่พี่กรณ์เองก้อไม่รู้ตัว เวลาผ่านมาเป็นเดือนๆ พี่กรณ์คิดว่าพี่กรณ์อยากเจอหน้าเค้า เลยนัดกันออกมา แต่พี่กรณ์ไม่กล้าที่จะเจอจริงๆ เลยวานให้เพื่อนอีกคนนึง ไปพบแทนเพราว่าพี่กรณ์ไม่มั่นใจในตัวเอง กลัวคนที่นัดมาจะไม่ชอบ และอีกอย่างนึงคือ พี่กรณ์กลัวว่าถ้าเจอจริงๆแล้วจะชอบคนๆนั้นมากๆ แล้วเดี๋ยวพี่กรณ์จะกลายเป็นเกย์ ตอนที่นัดพบก้อกรณ์ก้อไปด้วย แต่นั่งห่างๆ วันนั้นนัดกันที่ร้านไอศครีมแห่งนึง พอพี่กรณ์เห็นคนที่นัดมา พี่กรณ์ก้อชอบเค้าคนนั้นมาก แต่ไม่กล้าเผยตัวเพราะว่า ได้ให้เพื่อนไปแสดงตัวแทนแล้ว เลยต้องปล่อยเลยตามเลย จากนั้นมาเพื่อนของพี่กรณ์ก้อคบกับคนที่พี่กรณ์เจอในเว็ป แต่คบได้ไม่นานก้อเลิกรากันไป เพราะว่าเพื่อนของพี่กรณ์บอกว่าเค้านิสัยไม่น่าคบ เจ้าชู้ และเลิกลากันไปในเวลาต่อมา และจากนั้นพี่กรณ์ก้อไม่ได้ข่าวคนนั้นอีกเลย

   จนได้มาเจอเค้าอีกทีที่งานแสดงเพชรเมื่อวันพุธที่ผ่านมา เค้าเปลี่ยนแปลงไปเยอะมาก จากที่พี่กรณ์เห็นและที่ได้ยินเพื่อนพี่กรณ์เล่าให้ฟัง ตอนนั้นเพื่อนพี่กรณ์เล่าแต่สิ่งที่ไม่ดีในตัวคนๆนั้นพี่กรณ์เลยไม่รู้ว่าตัวตนที่แท้จริง เป็นยังไง ทำไมตอนคุยกันในเว็ปเป็นอีกคนนึง ในวันนั้น ที่พี่กรณ์เห็นเค้า เค้าดูคล่องแคล้ว ฉลาด ทันคน น่ารัก แต่ครั้งแรกที่เจอ พี่กรณ์ก้อตั้งแง่ หาเรื่องทำให้เค้าไม่พอใจต่างๆนานๆ แต่แล้วความรู้สึกเก่าๆที่เคยรู้สึกก้อกลับคืนมา เมื่อได้เห็นว่าเค้าไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เพื่อนพี่กรณ์พูด แต่เค้าเป็นอย่างที่เคยพูดคุยกันในครั้งแรก

“ คนๆนั้นคือ.... อี้ใช่ไหมครับ “ ผมถามพี่กรณ์ ตอนที่พี่กรณ์พูดจบ

“ ใช่ครับ ขอโทษด้วยน่ะครับที่พูดกับอี้ไม่ดีตอนแรกๆ พี่ก้อไม่รู้เป็นบ้าอะไร ถึงได้ทำไปอย่างนั้น เพราะตอนนั้นพี่ยอมรับว่าพี่ยังฝังใจกับสิ่งที่เพื่อนพี่คนนั้น ยัดเยียดให้พี่ฟังว่าเราเป็นคน.... ไม่ดีอ่ะ “

“ เล่าให้อี้ฟังได้ไหม ว่าเค้าพูดยังไงน่ะครับ “ ผมถามไปด้วยความสงสัย

“ เพื่อนพี่เค้าบอกว่าเราเป็นคนเห็นแก่ได้ ไม่มีน้ำใจ เพื่อนพี่ทุ่มเทไปเท่าไหร่ เราก้อไม่ได้ให้อะไรกลับคืนมา อีกอย่างเพื่อนพี่คิดว่าเราเจ้าชู้ เพราะว่าคนในเว็ปมันเจอกันง่าย คบกันง่ายๆ และมันว่าอี้คบใครอีกหลายคนในเวลาเดียวกัน “ พี่กรณ์ตอบผมมา

“ อืมๆๆๆ จำได้ล่ะ อี้จะพูดความจริงให้ฟังน่ะครับ เพื่อนพี่น่ะ ทุ่มจริง แต่อี้ไม่รับ ไปกินอะไรกัน หรือไปเที่ยว อี้จะแชร์ตลอด เวลาอยู่กับอี้ เค้าจะหาโอกาสลวนลามอี้ตลอด มีครั้งนึงเค้าพาอี้ไปทะเล แล้วชวนพักห้องเดียวกัน ตอนแรกผมไม่ยอม แต่ห้องมันเต็ม  เลยต้องยอมพักด้วย และคืนนั้นเพื่อนพี่ก้อพยายามที่จะปล้ำอี้อย่างมาก อี้เลยทนไม่ไหว หนีออกจากห้อง แล้วไม่ติดต่อกลับไปอีกเลย มันแตกต่างจากที่คุยในเว็ปไง ตอนที่คุยเค้าดูสุภาพมาก แต่ตอนเจอเป็นอีกแบบ อี้รับไม่ได้อ่ะครับ เลยได้มารู้ความจริงวันนี้แหละครับ บอกอะไรให้ไหม ตอนนั้นอี้ก้อชอบคนๆที่อี้คุยในเน็ตอยู่น่ะ แต่เมื่อเหตุการณ์มันเป็นอย่างนั้น อี้เลยต้องตัดใจ ตอนนั้นก้อเซ็งๆเหมือนกันน่ะครับ “

“ พี่ขอโทษน่ะครับ ถ้าพี่กล้ามากกว่านั้น เราคงได้เจอกันตั้งนานแล้ว นี่เวลาก้อล่วงเลยมาหลายปี จนอี้มีแฟนไปแล้ว “

“ เอาน่า อย่างน้อยๆพี่ก้อได้รู้ว่าอี้ ไม่ได้แย่อย่างที่ใครเค้าพูดกันนี่ครับ ไม่เป็นไร ตอนนี้ก้อก้อเป็นพี่น้องกันนี่ “

“ หง่ะ อยากเป็นอย่างอื่นมากกว่า เสียดายมาก เสียดายมากๆเลยรู้ป่าว แต่ถ้าวันไหนที่อี้ไม่มีใครแล้ว เราจะเอ่อออ กลับมาคุยเหมือนที่เราคุยกันครั้งแรกในเว็ปได้ไหมครับ “

“ อืมมม เอาไงดี เฮ้ออออออ ตอนนี้อี้คงให้คำตอบไม่ได้ เพราะว่าอี้ได้ให้สัญญากับคนๆนึงว่า ถ้าเมื่อไหร่ที่อี้ไม่มีใคร อี้จะรับเค้าไว้พิจารณาคนแรก ขอโทษน่ะครับ ที่อี้ทำได้แค่นี้จริงๆ แต่ที่เป็นอยู่ก้อดีอยู่แล้วน่ะครับ “ ผมพยายามปลอบใจพี่กรณ์ 


“ พี่คงมาช้าไปอีกแล้วใช่ไหมครับ ว๊า แย่จัง ไม่เป็นไรครับ แค่พี่ได้เจออี้ ได้อยู่ใกล้ๆ พี่ก้อมีความสุขมากพอแล้ว รู้ไหมว่าหลังจากที่พี่เจออี้น่ะ พี่รู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นมามากลเยทีเดียว จนคนรอบๆข้างพี่ทัก ตอนแรกพี่ก้องงว่าพี่เป็นอะไร จนพี่มาหาคำตอบให้กับตัวเองได้ว่า มันเป็นเพราะว่าพี่เจอในสิ่งที่พี่ค้นหามานาน นั่นคือ อี้ไงครับ “ พี่กรณ์พูดซะเลี่ยนเลย ผมก้อเขิลลล อ่ะเดะครับ

“ ไม่เอาแล้วๆ พี่กรณ์ อี้เขิน นั่นไงฝนหยุดตกแล้ว ป่ะ เราหาทางกลับที่พักของเรากันเหอะ “ ผมพยายามเปลี่ยนเรื่อง

 

[Alexie333]

“ ยังไม่อยากกลับเลยยยยย อ่ะ โอเคๆ ครับ เดี๋ยวพี่ลองเปิดมือถือดูว่าใช้ได้รึยัง เมื่อกี้เอาไปฝากให้เจ้าของบ้านแช่ในข้าวสารแล้ว พี่ว่าน่าจะใช้ได้น่ะ ถ้าใช้ได้เดี๋ยวพี่ลองโทรหาพวกนั้นดูน่ะครับ “ พูดจบพี่กรณ์ก้อเดินเข้าไปเอามือถือในบ้าน

   สักพักพี่กรณ์ก้อเดินออกมาบอกว่า โทรหาพ่อแม่ผมแล้ว และบอกว่าผมอยู่กับเค้า พี่กรณ์บอกว่าลองถามเจ้าของบ้านดูแล้วว่า ถ้าเรากลับตอนนี้อาจจะไม่สะดวกเพราะว่าทางค่อนข้างมืด และเปลี่ยว อีกอย่างรถมอเตอร์ไซค์ที่ผมเช่ามาก้อเสีย คงต้องรอซ่อมตอนเช้าก่อนถึงจะกลับที่พักได้ และพี่กรณ์ยังบอกอีกว่าได้บอกพ่อแม่ผมแล้วว่าไม่ต้องเป็นห่วง พวกเรามีที่พักแล้ว  ไม่ต้องเป็นห่วง อ้าว ไหงเป็นงั้น ผมก้อต้องเลยตามเลย พี่กรณ์บอกว่าเค้าขอเจ้าของบ้านแล้วว่าขอพักสักคืนนึง พรุ่งนี้เช้าหลังจากซ่อมรถเสร็จแล้วจะรีบกลับ ซึ่งเจ้าของบ้านก้อไม่ได้ว่าอะไร ผมเลยเดินเข้าไปขอบคุณเจ้าของบ้าน จากนั้นเจ้าของบ้านก้อพาผมขึ้นไปห้องข้างบน มันมีห้องว่างอยู่ห้องนึงไม่ใหญ่มาก แล้วพวกเค้าก้อจัดเตรียมที่นอนให้ ผมล่ะเกรงใจมากๆเลย แต่พี่กรณ์ดูท่าทางมีความสุขมาก ผมล่ะไม่เข้าใจจริงๆเลย จากนั้นผมก้อขอตัวไปอาบน้ำ เจ้าของบ้านเลยหยิบเสื้อผ้าลูกชายเค้ามาให้ผมกับพี่กรณ์ใส่ พวกเค้าเป็นคนใจดีมาก อยู่กันสอง ผัว เมีย มีลูกสองคน ทำงานอยู่ในเมืองพัทยา มิน่าล่ะ พวกเค้าถึงยินดีต้อนรับพวกผม สงสัยคงจะเหงา มีใครมาอยู่ด้วยคงดีใจ

   หลังจากที่ผมกับพี่กรณ์อาบน้ำเสร็จ พวกเราก้อเตรียมตัวนอน นี่เพิ่งจะ 4 ทุ่ม ปกติผมนอนดึกกว่านี้เยอะ แต่นี่เรามาพักบ้านคนอื่น ก้อต้องเกรงใจเจ้าของบ้านหน่อยล่ะ คนชนบทส่วนมากเค้าจะนอนเร็วกัน พวกเราก้อต้องนอนตาม

“ ฮ๊าๆๆ ดีใจจังที่ได้นอนข้างๆอี้อย่างนี้ ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสอย่างนี้อีกไหม “ พูดกรณ์พูดตอนที่นอนลงข้างๆผม

“ แหมๆๆ พูดไปนั่น เดี๋ยวพอพี่มีคนถูกใจ เดี๋ยวก้อลืมอี้เองแหละครับ “

“ อี้ครับ พี่ไม่ได้ชอบใครง่ายๆน่ะครับ ไม่งั้นป่านนี้พี่ก้อมีแฟนไปแล้วล่ะสิ พี่ก้องงตัวเองเหมือนกันน่ะ ทั้งๆที่ตอนนั้นที่เพื่อนพี่เล่าเรื่องเราให้ฟังอ่ะ พี่ก้อเชื่อน่ะ แต่ทำไมในใจลึกๆพี่ยังคิดว่าอี้ไม่ใช่คนแบนั้น คงเป็นพรหมลิขิตมั้ง ที่ทำให้เรามาเจอกันอีก อี้ว่าจริงไหมครับ “

“ ไม่รู้น่ะครับ รู้แต่ว่าตอนนี้อี้ง่วงมากมายเหอะ นอนๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นแต่เช้าจะได้รีบทำอะไรให้เสร็จ แล้วกลับไปหาพ่อกับแม่อี้ซะที ป่านนี้พวกท่านคงเป็นห่วงอี้แย่เลย อี้นี่ไม่ไหวจริงๆน่ะครับ “

“ ไม่หรอก ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น พี่คงไม่ได้ใกล้ชิดกับอี้ขนาดนี้หรอก สวรรค์เข้าข้างพี่แล้ว “ พี่กรณ์พูดแล้วหันหน้ามายิ้มให้ผม

“ ไม่เอาแล้ว ผมง่วง นอนๆ “ ผมพยายามบ่ายเบี่ยง

“ พี่ขอกอดอี้ได้ไหมครับ น่ะครับๆ สัญญาว่าจะแค่กอด “ พี่กรณ์พูดอ้อนๆกับผม

“ แล้วถ้าอี้อดใจไม่ไหวล่ะครับ “

“ พี่ก้อจะไม่ทำอะไร เพราะว่าถ้าเราจะมีอะไรกัน มันต้องมาจากความรู้สึกดีๆข้างใน ไม่ใช่ความใคร่น่ะครับ “

“ โอเคๆ ให้กอดก้อได้ครับ อย่ากอดแน่นมากน่ะครับ เดี๋ยวอี้หายใจไม่ออกทำไง “ ผมพูดพรางหันหลังให้พี่กรณ์

“ ครับๆ แค่นี้พี่ก้อดีใจจะตายอยู่แล้ว “  พูดเสร็จพี่กรณ์ก้อเอาแขนมาสอดใต้คอผม แล้วเอามืออีกข้างมากอดตัวผม ตอนนั้นผมก้อรู้สึกเขินอยู่บ่าง แต่ในใจลึกๆก้อรู้สึกผิดที่ผมยังมีปัญหากับอ้วน แต่ผมดันมากอดกับผู้ชายอื่น คิดแล้วก้อเศร้าน่ะครับ จากนั้นผมกิ้หลับไปด้วยความเหนื่อยหล้าในอ้อมกอดของพี่กรณ์

  จากนั้นผมก้อรู้สึกตื่นขึ้นมา ผมมีความรู้สึกเหมือนมีคนมายืนจ้องผมอยู่ที่ปลายเตียง ผมพยายามเพ่งสายตาไปที่นั่น แล้วขยี้ตาดูอีกที เป็นไอ้ดิวนั่นเองครับ ยืนกอดอกจ้องมาที่พวกผม ซึ่งตอนนั้นพี่กรณ์กอดผมซะแน่นเชียว พอผมรู้สึกตัวผมก้อพยายามคลายตัวออกจากอ้อมกอดของพี่กรณ์ แต่พี่กรณ์เหมือนยิ่งกอดแน่นขึ้นผมเลยพยายามหันหน้าไปมองพี่กรณ์ ก้อเห็นว่าพี่กรณ์ตื่นแล้ว ก้อมองจ้องไปที่ไอ้ดิวเช่นกัน ผมเลยพูดว่า

“ พี่กรณ์ครับ ปล่อยอี้เถอะครับ สายแล้วน่ะเนี่ยะ จะได้ทำอะไรให้เสร็จ แล้วกลับไปหาพ่อแม่อี้กันน่ะครับ “

“ ไม่เอาอ่ะ ขอนอนกอดต่ออีกนิดได้ม่ะ กำลังสบายเลย “ พูดเสร็จพี่กรณ์ก้อซุกหน้ามาที่คอผม

“ ถ้าจะพลอดรักกันต่อ ก้ออย่าให้คนอื่นต้องมาเป็นห่วงด้วย โตๆกันแล้ว ไม่มีความคิดกันบ้างรึไง “ ไอ้ดิวพูดสวนขึ้นมา

“ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย ใครให้นายมาเป็นห่วงพวกชั้น พวกชั้นรู้น่าว่าต้องทำอะไร ป่ะอี้เราลุกกันดีกว่า ไปอาบน้ำอาบท่าแล้วกลับไปหาพ่อแม่อี้กันน่ะ อิอิ เมื่อคืนพี่มีความสุขจัง “ พี่กรณ์พูดพรางลุกแล้วโอบตัวผมลุกขึ้นนั่ง

 

[YO DEA]

 

แทบคลั่ง...

[salemon]

 :L2:มาให้กำลังใจคนแต่งค่า
รออ่านอยู่นะค่ะ อิอิ

[C2U]

เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้  อ่านรวดเดียว  สนุกดี   

มา+1 เป็นกำลังใจคนแต่งค่ะ   

[Alexie333]

 
 

   จากนั้นพวกผมก้อพากันเดินออกมาจากห้องนั้น ตอนที่เดินผ่านไอ้ดิวผมก้อหันไปมองหน้ามันทีนึง มันจ้องเขม็งมาที่พวกผม สายตาเหมือนอยากจะฉีกร่างพวผมให้เป็นชิ้นๆก้อไม่ปาน จากนั้นพวกผมก้อเดินลงมาข้างล่าง ก้อเห็นต้นกำลังพูดคุยกับใครสักคน เหมือนกับว่าเค้าคนนั้นเป็นช่างซ่อมมอเตอร์ไซค์หรืออะไรซักอย่าง พอต้งเห็นพวกผมก้อพูดขึ้นมาว่า

“  ตื่นแล้วเหรอ พอดีพวกเราออกตามหาพวกอี้ตั้งแต่เช้า ถามไปถามมาเลยรู้ว่าพวกอี้มาพักกันที่บ้านหลังนี้ แล้วพอมาถึงได้พูดคุยกับเจ้าของบ้านเลยรู้ว่า รถของอี้เสียเราเลยเรียกช่างมาซ่อมให้ นี่จะเสร็จแล้ว ถ้างั้นอี้ กับกรณ์ก้อเตรียมอาบน้ำแล้วกลับที่พักกันได้เลยน่ะ นี่คนที่นั่นเป็นห่วงกันมากเลยรู้ไหม ต้งกับดิวแทบไม่ได้นอนกันเลย “

“ ขอโทษด้วยน่ะที่ทำให้เป็นห่วง อี้นี่แย่จริงๆเลย เดี๋ยวอี้รีบไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน “ พูดเสร็จผมก้อเดินไปที่ห้องน้ำ และก้อเห็นไอ้ดิวมันยืนกอดอกรอผมอยู่หน้าหองน้ำ มองจ้องเขม็งมาที่ผม

“ เป็นไงล่ะ มีความสุขกันมากล่ะสิ นายนี่มันร่านจริงๆเลย ตกลงจะเอาใครกันแน่ฮ่ะ เลือกสักคนได้ไหม รึว่านายจะเอาทั้งหมดเลย มันจะไม่โลภไปหน่อยเลย “ พูดเสร็จไอ้ดิวมันก้อเดินมาบีบต้นแขนของผม

“ โอ๊ย ปล่อยแขนเราน่ะ บ้าไปแล้วรึไง ใครจะคิดหรือว่าทำอะไรต่ำๆอย่างที่นายพูด ปล่อยแขนเราเดี๋ยวนี้น่ะโว๊ย “ ผมพยายามแกะมือมันออกจากแขนผม

“ ชั้นจะบอกอะไรให้อย่างนึงน่ะ ถ้าชั้นไม่ได้อย่างที่ชั้นต้องการ ชั้นไม่ยอมจบง่ายๆหรอก “ พูดเสร็จไอ้ดิวมันก้อบีบแขนผมแรงๆแล้วก้อเหวี่ยงตัวผมไปชนกับประตูห้องน้ำ จากนั้นมันก้อเดินออกไปหน้าบ้าน ผมล่ะเจ็บแขนมาก คิดแล้วก้อแค้นใจนัก ทำไมผมต้องมาเจอะมาเจอกับมันด้วยเนี่ยะ แลัวนี่ตกลงมันต้องการอะไรจากผมกันแน่

   จากนั้นผมก้ออาบน้ำแล้วก้อเปลี่ยนเสื้อผ้า โดยใส่ชุดเดิมที่ผมใส่มา แล้วก้อเรียกพี่กรณ์ให้ไปอาบน้ำเช่นกัน ตอนผมออกมาผมก้อไม่เห็นไอ้ดิวแล้วมันคงกลับไปแล้วล่ะ พอพวกผมทำอะไรเสร็จกันหมดแล้ว ผมก้อลาเจ้าของบ้านพร้อมทั้งขอบคุณพวกเค้าซะยกใหญ่ที่ให้การดูแลต้อนรับเป็นอย่างดี พวกเค้าบอกว่า โอกาสหน้าก้อยินดีต้อนรับพวกผมอีก ผมล่ะซึ้งน้ำใจพวกเค้าจริงๆ

   แล้วพวกผมก้อเดินทางกลับไปยังที่พักของพวกผม โดยที่พวกนั่งรถสองแถวที่ต้งเช่ามากลับ ส่วนรถของผมและพี่กรณ์   ต้งให้ช่างที่มาซ่อมขับกลับไปยังร้านที่ผมเช่ามาให้ ตรงที่พวกผมพักก้อยู่ไม่ไกลจากพวกผมไปเช่ามอเตอร์ไซค์เท่าไหร่นัก พอผมมาถึงที่พัก พ่อกับแม่ผมก้อเดินมาหาผมทันที ตอนแรกผมก้อนึกว่าพวกท่านจะดุผม แต่ไม่ใช่เลย พวกท่านเดินมาเรียกพวกผมให้ไปทานอาหารด้วยกัน แล้วไม่เอ่ยถึงเหตุการณ์เมื่อคืนนี้เลย ท่านคงกลัวผมเครียดมั้ง ผมก้อเลยทานไป พูดคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ไป ดื่มเหล้าไปด้วย สนุกสนานเต็มที่ ทุกๆคนก้อมาร่วมวงกันดี มีแต่ไอ้ดิวและพี่อ้อแหละที่แยกวงออกไปดื่มที่ทางนึง

“ อี้ไปไหนมาอ่ะ รู้ไหมทุกคนเป็นห่วงอี้มาก โดยเฉพาะผม “ ป๊อบพูดขณะลงมานั่งข้างๆผม

“ เรื่องมันยาวน่ะ เอาไว้อี้จะเล่าให้ฟังสองต่อสองดีม่ะ อิอิ “ ผมตอบแบบทีเล่นทีจริง

“ เอาจริงเดะ งั้นก้อเจ๋งเลย ฮ่าๆๆๆ รอวันนี้มานานแล้ว “ ป๊อบตอบผมมาพร้อมหัวเราะ

“ พอเลยๆ แหมๆ ไม่ได้เลยน่ะ ป่ะ ไปเล่นน้ำกันดีกว่า “ พูดเสร็จผมก้อลากแขนป๊อบลงไปเล่นน้ำทะเล แล้วผมก้อเรียกคนอื่นๆลงไปด้วย ตอนนั้นมีต้งและพี่กรณ์วิ่งตามลงมาด้วย จากนั้นพวกเราก้อเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน เล่นไปสักพักผมก้อชวนป๊อบออกไปขับเจ็ตสกีเล่นกัน ตอนแรกป๊อบจะไม่ไป เพราะว่าเค้าขับไม่เป็น ผมเลยอาสาขับให้ ตอนขับอยู่นั้น ป๊อบกอดผมแน่นมาก ป๊อบบอกให้ผมขับช้าๆเค้ากลัว ฮ่าๆๆๆ เวลาป๊อบกลัวนี่เหมือนเด็กเลยน่ะเนี่ยะ จากนั้นผมก้อขับเล่นไปเรื่อยๆจนหมดเวลาเช่า ก้อขึ้นบนบกมาหาพ่อกับแม่ผม แล้วถามว่าจะกลับกันกี่โมง พวกท่านบอกว่า บ่ายๆก้อคงกลับแล้วล่ะ เพราะว่าทุกคนต้องทำงาน ผมก้อเห็นเลย ด้วยไปบอกทุกๆคนว่าจะกลับกันกี่โมง ซึ่งทุกคนก้อรับทราบดี ยกเว้นไอ้ดิวกับพี่อ้อ

  [/color][/font]

[โน๊อา]

ขำ ขำ เมนท์ ไม่ทัน คนโพสเรื่องอ่ะ

[imageriz]

เม้นท์ตามไม่ทันเหมือน รู้แต่ว่าอี้เสน่ห์แรงมาก ๆ

[MIXER]

โพสเรื่องเร็วมากกก !!! 55

อี้เสน่ห์แรงมากเลยอ่ะ  อิจฉาดีมั้ยเนี่ย .?   

[Alexie333]

“ พอเลยๆ แหมๆ ไม่ได้เลยน่ะ ป่ะ ไปเล่นน้ำกันดีกว่า “ พูดเสร็จผมก้อลากแขนป๊อบลงไปเล่นน้ำทะเล แล้วผมก้อเรียกคนอื่นๆลงไปด้วย ตอนนั้นมีต้งและพี่กรณ์วิ่งตามลงมาด้วย จากนั้นพวกเราก้อเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน เล่นไปสักพักผมก้อชวนป๊อบออกไปขับเจ็ตสกีเล่นกัน ตอนแรกป๊อบจะไม่ไป เพราะว่าเค้าขับไม่เป็น ผมเลยอาสาขับให้ ตอนขับอยู่นั้น ป๊อบกอดผมแน่นมาก ป๊อบบอกให้ผมขับช้าๆเค้ากลัว ฮ่าๆๆๆ เวลาป๊อบกลัวนี่เหมือนเด็กเลยน่ะเนี่ยะ จากนั้นผมก้อขับเล่นไปเรื่อยๆจนหมดเวลาเช่า ก้อขึ้นบนบกมาหาพ่อกับแม่ผม แล้วถามว่าจะกลับกันกี่โมง พวกท่านบอกว่า บ่ายๆก้อคงกลับแล้วล่ะ เพราะว่าทุกคนต้องทำงาน ผมก้อเห็นเลย ด้วยไปบอกทุกๆคนว่าจะกลับกันกี่โมง ซึ่งทุกคนก้อรับทราบดี ยกเว้นไอ้ดิวกับพี่อ้อ

“ ชั้นไม่กลับอ่ะ ว่าจะอยู่ต่อกับอ้อ และน้องไอซ์  “ ไอ้ดิวมันสวนผมกลับมาขณะที่ผมเดินไปบอกมัน

“ ไม่ได้ พรุ่งนี้น้องไอซ์ต้องไปเรียนหนังสือ พี่อ้อก้อต้องช่วยแม่ทำกับข้าวขาย ไว้มาเที่ยวกันใหม่ก้อได้นี่ “ ผมย้อนกลับไป

“ ทำไมล่ะ แป๊บเดียวก้อกลับกันแล้ว รึว่าไง หวงพี่สาวเหรอ อย่าบอกน่ะว่า ... “

“ นี่ พูดอะไรให้เข้าใจบ้างเดะ นายจะอยู่ก้ออยู่คนเดียว คนอื่นต้องกลับกับชั้น “ ผมเริ่มเสียงแข็งแล้ว

“ นายคิดว่าอ้อจะเชื่อนายเหรอ ชั้นหมายถึง ณ ตอนนี้น่ะ ฮ่าๆๆ เอาไงดี อืมมมม เอางี้แล้วกัน ถ้านายอยากให้ชั้นกลับ แล้วอ้อกับน้องไอซ์กลับกับพวกนายด้วย แล้วชั้นก้อจะเลิกยุ่งกับพี่สาวนายด้วย แต่นายต้องทำอะไรให้ชั้นอย่างนึง รับรองน่าว่ามันไม่มากไม่มาย และชั้นไม่ล่วงเกินนายแน่นอน “ ไอ้ดิวมันเสนอผมมา

“ ชั้นจะไว้ใจนายได้ยังไง นายไม่เคยรักษาคำพูด “ ผมโต้กลับไป

“ นายคิดว่านายมีทางเลือกมากกว่านี้เหรอ ฮ่ะ ?  อย่าดีกว่า ตอนนี้ชั้นถือไพ่เหนือกว่านายน่ะ อย่าลืมสิ เอาน่าคราวนี้ชั้นเอาชีวิตชั้นเป็นประกันเลยว่า ชั้นจะไม่ล่วงเกินนายแม้แต่ปลายเล็บ น่ะๆ “ ไอ้ดิวพูดน้ำเสียงอ่อนโยนขึ้น

“ ก้อได้ อะไรล่ะ ว่ามาเดะ “ ผมตอบกลับไปเสียงห้วนๆ

“ ตอนนี้ยังคิดไม่ออก ใจเย็นๆ คิดออกแล้วจะบอกน่ะครับ ที่รัก “ ไอ้ดิวพูดเสร็จมันก้อเอามือทำท่าจะมาจับแก้มผม

“ พอเลยๆ ไปเรียกพี่อ้อ กับน้องไอซ์มาได้แล้ว และก้อเตรียมตัวทานข้าวกลางวันด้วยกัน จากนั้นจะได้เก็บของแล้วก้อกลับ “ ผมสะบัดมือมันออก แล้วก้อเดินออกมาจากมัน

   จากนั้นพวกเราก้อทานข้าวกลางวันพร้อมกัน ระหว่างที่ทานก้อพูดคุยสนทนาไปต่างๆนานา ตอนนี้ผมสังเกตเห็นไอ้ดิวมันเริ่มรุกล้ำพี่อ้อมากขึ้นเรื่อยๆไม่ว่าจะเป็นคำพูดหรือว่าการกระทำ ผมพยายามสกัดกั้นต่างๆนานาน แต่ดูท่าแม่ผมจะชอบไอ้ดิวมาก เลยให้ท้ายมันเสมอ และดูไอ้ดิวมันทำหน้าเหมือนกับว่ามันชนะผม ผมอยากรู้นักถ้าแม่ผมรู้ว่าไอ้ดิวมันไม่ได้จริงใจกับพี่อ้อ แม่ผมจะยังชอบมันอีกไหม พี่อ้อก้ออีกคน ไม่ได้รู้อะไรเลย ผมล่ะกลุ้มใจจริงๆ

   ทานข้าวกลางวันกันเสร็จ พ่อผมก้อบอกว่าให้เล่นทะเลอีก 1 ชั่วโมงจากนั้นก้อเตรียมตัวเก็บของกันกลับบ้านผมที่ชลบุรี และทุกคนก้อแยกย้ายกันไปเล่นทะเล แต่ผมเลือกที่จะออกมาเดินเล่นมากกว่า ไม่อยากเห็นหน้าไอ้ดิวมัน ไม่อยากคิดว่ามันจะมีแผนอะไรอีก

“ เดินคิดอะไรเพลินๆอยู่คนเดียวเหรออี้ ให้ต้งเดินด้วยคนน่ะ “ ต้งพูดขณะที่เดินตามผมมา

“ ไม่มีอะไรหรอกต้ง เดินให้มันเมื่อยเล่นๆ ตอนขึ้นเรือจะได้หลับๆ อี้เหนื่อยอ่ะ พรุ่งนี้ต้องทำงานอีกเยอะ เฮ้ออออ แล้วต้งล่ะ ไม่ไปนั่งพักผ่อนล่ะ มาเดินเล่น เดี๋ยวพรุ่งนี้ก้อไม่มีแรงไปทำงานหรอกน๊า แล้วจะมาโทษอี้ทีหลังไม่ได้น๊า “ ผมตอบต้งไป

“ นี่ๆๆ เห็นกล้ามต้งป่าว “ ต้งพูดพร้อมกับโชว์กล้ามให้ผมดู

“ ต้งแข็งแรงจะตาย พรุ่งนี้ทำงานได้สบายมาก อีกอย่างได้แรงใจดีด้วย ก้อคนนี้ไง “ ต้งตอบพรางชี้มาที่ผม

“ เอาอีกล่ะๆ นี่กะจะให้เลี่ยนตายกันไปข้างนึงเลยใช่ม่ะ ป่ะ กลับกันดีกว่า ไปช่วยแม่เก็บของกันดีกว่า เสร็จแล้วจะได้รีบกลับกัน “

                        --------------------   จบตอนที่ 10 ---------------------

[YO DEA]

 

จิ้มๆ

[salemon]

 
ชะแวบแอบมาดูตอนเย็น คนแต่งขยันจัง
รออ่านอยู่นะค่ะ อิอิ

[Alexie333]

 

บทที่ 11 เงามืด ปริศนา ( The Miserious Shadow )

   จากนั้นผมและต้งก้อเดินมาเก็บของที่พัก ซึ่งตอนนี้พี่กรณ์ กับ ป๊อบก้อช่วยแม่ และพี่สะใภ้ผมเก็บอยู่ จากนั้นเราก้อช่วยกันเก็บของจนเสร็จหมดแล้ว ผมก้อไปเรียนทุกคนให้เตรียมตัวกลับ ไอ้ดิวก้อยอมกลับโดยดี แต่ก่อนจะกลับมันเดินมาใกล้ๆผมแล้วกระซิบคำว่า อย่าลืมสัญญาน่ะ แล้วก้อเดินไป ผมล่ะกลัวจริงๆเลยว่ามันจะมาไม้ไหนกันแน่

  จากนั้นเราก้อไปขึ้นเรือกัน พวกผมก้อโทรเรียกเรือที่เราเช่ามาตอนขามาให้มารับ พอเราขึ้นเรือแล้วทุกคนก้อแยกย้ายกันนั่งตามอัธยาศัย ผม ต้ง พี่กรณ์ และป๊อบ เลือกที่จะมานั่งดื่มต่อกันบนดาดฟ้าของเรือ และพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน พี่กรณ์ปล่อยมุขกระจาย ดูพี่เค้าอารมณ์ดีมากๆ ส่วนต้ง กับพี่กรณ์ก้อใช่ย่อย แพรวพราวอยู่เหมือนกัน สักพักพี่เอฟกับไอ้ดิวและพี่อ้อก้อมาร่วมวงด้วย เราก้อเลยต้องขยับขยายพื้นที่ให้นั่งพอกัน แต่ไอ้ดิวมันเดินมานั่งข้างๆผม โดยดึงพี่อ้อมานั่งด้วย

   จากนั้นเราก้อนั่งดื่มกันไป ระหว่างที่นั่งพูดคุยกันไป ไอ้ดิวก้อมักจะเอามือมาจับขาผมบ่อยๆ ผมก้อพยายามปัดมือมันออกบ้าง ลุกไปนั่นไปนี่บ้าง มันก้อไม่ลดละความพยายามครับ จนผมทนไม่ไหว บอกว่าจะไปเอาของมาเพิ่มที่ชั้นล่าง มันก้อยังเดินตามลงมาอีก

“ กลัวเด็กๆของนายเข้าใจผิดรึไง นี่ไม่เอาน่า ขนาดนายผ่านมาเยอะซะขนาดนั้น แค่นี้เค้าคงไม่ถือสาหรอก “ ไอ้ดิวพูดตอนมันเดินตามผมลงมาเอาของข้างล่าง

“ อะไร ใครผ่านอะไร อย่ามาพูดมั่วๆ ไปไกลๆเลยไป “ ผมด่ามันกลับไป

“ ก้ออ้อบอกว่า นายมีคนมาจีบเยอะไง แหมคงผ่านสมรภูมิมาเยอะสิท่า อิอิอิ “

“ ไปไกลๆเลย ก่อนที่จะหมดความอดทน ชั้นเบื่อพูดกับพวกจิตต่ำ “ พูดจบแล้วผมก้อเดินหนีไอ้ดิวไปเอาของไม่สนใจมัน

   พอผมเอาของเสร็จแล้วผมก้อขึ้นไปนั่งดื่มต่อ ตอนที่ผมขึ้นไปเห็นไอ้ดิวมันนอนหนุนตักพี่อ้ออยู่ แล้วทำหน้าเยาะเย้ยใส่ผม ผมก้อพยายามไม่ใส่ใจมัน แต่ในใจอยากจะกระชากมันมาต่อยสักหน่อย จากนั้นไม่นานเรือก้อเทียบท่าฝั่ง เราก้อเก็บของกันไปที่รถและเดินทางกลับ ก่อนจะขึ้นรถ ไอ้ดิวมันก้อเดินมาข้างผมบอกว่าให้ผมไปขึ้นรถกับมัน ไม่งั้นมันไม่รับประกันว่าคืนนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับพี่อ้อ แล้วมันก้อบอกให้ผมไปบอกทุกคนว่า มันให้ผมไปเป็นเพื่อนมันไปซื้อของแถวนี้ แล้วกลับไปเจอกันที่บ้านผม

   จากนั้นผมก้อขึ้นรถกับไอ้ดิวมา ตลอดทางที่ผมนั่งมากับมัน มันไม่พยายามทำมิดีมิร้ายกับผมเลย มันก้อชวนพูดคุยต่างๆนานา เหมือนกับว่าไม่มีเหตุการณ์เลวร้ายเกิดขึ้น ถามหน่อยสิครับ ถ้าเป็นคุณ คุณจะรู้สึกยังไง ผมล่ะไม่มั่นใจมันเลย ให้ตายสิ  

   จากนั้นไอ้ดิวก้อพาผมขับรถมาที่อ่างศิลา จากนั้นมันก้อจอดรถแล้วก้อเดินออกจากรถแล้วมาดึงมือผมให้ไปเดินเล่นตรงลานกว้างๆกับมัน ที่ผู้คนมักจะเดินเล่นกัน วันนั้นคนเดินไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ เพราเป็นวันธรรมดา ตอนแรกผมจะไม่ไป แต่มันพูดดีมาก บอกว่ามาเดินเป็นเพื่อนมันหน่อย ผมก้อเลยยอมออกมาเดินเป็นเพื่อนมันแบบเสียไม่ได้ ไม่อยากมีปัญหากับมันอีกแล้ว

“ ชั้นชอบมาที่นี่เวลาไม่สบายใจ หรือเวลากำลังมีความทุกข์ มีคนเคยบอกว่า เวลาเรามีเรื่องไม่สบายใจ ให้มาทะเลแล้วตะโกนออกไปที่ทะเลดังๆ แล้วสิ่งๆนั้นจะหายไปกับทะเล ชั้นเคยลองทำแล้ว ได้ผลน่ะ ลองดูไหม “ ไอ้ดิวพูดขณะที่เดินเล่นกับผม

“ อืมมมม เคยได้ยินเหมือนกันน่ะ แต่ไม่เคยลองอ่ะ ว่าแต่ว่านายมีความทุกข์อะไรเหรอ ถึงได้พาชั้นมาที่นี่วันนี้อ่ะ แล้วนี่นายจะตะโกนทั้งที่มีคนเดินอยู่อย่างนี้เหรอ ไม่อายคนเหรอ “ ผมถามมันไป

“ ไม่อายหรอก ใครๆเค้าก้อทำกันทั้งนั้นแหละ ชั้นก้อแบบว่า มีปัญหาเรื่องความรักนิดหน่อย เกิดสับสนอะไรอย่างนี้แหละ วันนี้กะมาเอามันทิ้งโดยเฉพาะ “ ไอ้ดิวตอบผม

“ จริงเดะ สงสัยสาวๆเยอะแยะมากมายจนเลือกไม่ถูก ใช่ม่ะ หวังว่าคงไม่รวมพี่อ้อไปด้วยอีกคนน่ะ คนนี้ชั้นขอเถอะ พี่สาวชั้นโดนคนทำร้ายมาเยอะแล้ว ถ้านายไม่ได้ชอบพี่สาวชั้นจริงๆ อย่าหลอกพี่สาวเราเลยน่ะ “ ผมพูดเชิงอ้อนวอนมัน

“ ฮึๆ แล้วก้อวกมาเรื่องนี้จนได้ เอาน่าชั้นไม่ทำให้อ้อเสียใจหรอก ถ้านายจะทำตามที่ชั้นขอ “

“ แล้วนายต้องการให้ชั้นทำอะไรก้อว่ามาเลยดีกว่า จะได้จบๆกันไป “ ผมตอบไอ้ดิวไปเชิงรำคาญเล็กน้อย

“ ได้ งั้นชั้นขอให้นายเลิกกับแฟนนาย แล้วมาคบกับชั้นนายจะยอมไหมล่ะ “ ไอ้ดิวพูดพรางมองหน้าผมเขม็ง

“ บ้าไปแล้วเหรอ ไหนบอกไม่ใช่เกย์ “ ผมย้อนมันกลับไป

“ ก้อไม่ใช่เกย์ไง แต่จะคบกับเกย์ มันผิดตรงไหน ฮึ !!! “ ไอ้ดิวมันย้อนผมกลับมา

“ ไม่ผิดหรอก ถ้านายจะให้เกียรติ์ชั้นมากกว่านี้ และไม่ล่วงเกินชั้น “

“ ทำไมล่ะ นายไม่ชอบเหรอ ชั้นนึกว่านายชอบซะอีก “ ไอ้ดิวมันเล่นลิ้นกับผม

“ ถ้านายจะมายียวนกวนประสาทชั้นล่ะก้อ ชั้นจะกลับแล้วน่ะ กลับเองก้อได้ “ พูดเสร็จผมก้อเดินออกมาจากนั้น แต่ไม่ทันครับ มันมาดึงแขนผมไว้ไม่ให้ไป

“ จะรีบไปไหนล่ะ ชั้นยังไม่ได้ตะโกน ไล่ความทุกข์ชั้นไปเลย น่ะๆอยู่เป็นเพื่อนกันก่อน แป๊บเดียวเอง “ ไอ้ดิวมันเปลี่ยนอารมณ์มันเร็วมากจนผมตามไม่ทัน จากนั้นมันก้อจูงแขนผมมาที่ริมรั้ว
  

[Alexie333]

คนอ่านน่ารัก คนเขียนก้อเลยสนองลงให้เยอะๆ

มาเป็นกำลังจิตให้ป๋มหน่อยน่ะกั๊บบบบบบบบ


----------------------------


 

“ ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ด้วย โอ๊ยยยย นี่ชั้นเป็นอะไรเนี่ยะ บอกหน่อยได้ม้ายยยยย “ ไอ้ดิวตะโกนเสียงดังมาก จนคนแถวนั้นหันมามองกันหมด ผมเริ่มอายแล้วล่ะสิ ใครจะคิดว่ามันจะบ้าขนาดนี้ ผมนึกว่ามันพูดเล่นซะอีก

“ นี่นายจะบ้าแล้วเหรอ ทำไมตะโกนซะเสียงดังขนาดนั้น อายคนไหมเนี่ยะ “ ผมเอ็ดมันไป

“ อายเป็นด้วย เวลานายอายน่ารักจริงๆเลย “ ไอ้ดิวพูดจบมันก้อเอมือมาหยิกแก้มผม

“ ไม่เอาแล้วชั้นจะกลับบ้านแล้ว เชิญนายบ้าไปคนเดียวเหอะ “ พูดเสร็จผมก้อเดินหนีมัน แต่มันดึงตัวผมมากอดไว้

“ จะรีบไปไหน จะรีบไปหาใครเหรอจ้ะที่รัก ไอ้ต้ง หรือว่าไอ้กรณ์ เอ๊ะ หรือว่าไอ้ป๊อบ “ มันพูดพร้อมกับเอาหน้ามาใกล้ๆผม

“ ปล่อยน่ะเว๊ย ไม่เห็นเหรอคนเยอะแยะ บ้าไปแล้วใช่ไหมเนี่ยะ “ ผมตะโกนด่ามันไป

“ อ๋ออออ ชอบที่ลับตาคนก้อไม่บอก ป่ะๆ เดี๋ยวพาไป “ ไอ้ดิวมันกวนประสาทผม

“ เฮ้ยยยยย ไม่เล่นแล้วน่ะเว๊ยยยย ปล่อยเลย ไม่งั้นโดนดีแน่ “ ผมขู่มันไป

“ ไหนๆ นายจะทำอะไรชั้น “
   
   พูดจบผมก้อเหยียบเท้ามันไปแรงๆ  1 ที มันสะดุ้ง แล้วผมก้อล็อคคอมัน แล้วใส่เข่าไปที่ท้องมันอีก มันจุกจนตัวงอ ผมเลยผลักมันออกจากตัว แล้วผมก้อวิ่งหนีมัน แล้วก้อไปขึ้นมอเตอร์ไซค์รับจ้าง บอกให้เค้าไปส่งที่บ้านผม แล้วผมก้อไม่สนใจมันอีกเลย

   พอผมถึงบ้านผมก้อเห็นแม่ผมยืนรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้าน แล้วแม่ก้อถามผมว่าไอ้ดิวไปไหน ผมบอกว่าไม่รู้ แยกกันตั้งนานแล้ว จากนั้นผมก้อเดินเข้ามาในบ้านเจอต้ง ป๊อบ และพี่กรณ์นั่งเล่นกับน้องมายด์อยู่ ผมเลยไปนั่งเล่นด้วย พี่กรณ์มองหน้าผมแบบสงสัย แต่ผมทำหน้าเนียนๆไม่อยากเอ่ยหรือพูดอะไรทั้งนั้น จากนั้นผมก้อชวนทุกคนกลับกรุงเทพ ทุกคนเลยลุกไปเก็บของ ป๊อบเดินมาถามผมว่าไอ้ดิวไปไหน ผมก้อบอกแค่ว่าไม่รู้ แล้วก้อเดินไปเก็บของต่อ

   พอเก็บของเสร็จแล้ว ผมก้อพาทุกคนไปลา พ่อ แม่ พี่เอฟ แล้วก้อพี่อ้อ แต่ผมแปลกใจมากที่ไม่เห็นไอ้ดิวกลับมาสักที มันคงกลับกรุงเทพไปแล้วมั้ง ผมเลยไม่สนใจล่ำลาเสร็จแล้วเราก้อพากันขับรถกลับ พอขึ้นรถ ผมก้อทำเป็นหลับ เพราะว่าไม่อยากพูดคุยหรือเสวนาอะไรทั้งนั้น กลัวว่ามันจะวกมาที่เรื่องไอ้ดิว

   พอมาถึงกรุงเทพ พี่กรณ์ก้อแวะไปส่งป๊อบเป็นที่แรก จากนั้นก้อไปส่งต้งต่อ ตอนส่งต้ง ต้งบอกว่าคืนนี้จะโทรหา ผมก้อรับคำไป จากนั้นพี่กรณ์ก้อพาผมไปส่งที่บ้าน แต่ก่อนจะถึงบ้านพี่กรณ์ชวนผมแวะทานข้าวแถวๆบ้านผมก่อน บอกว่าจะคุยเรื่องงานด้วย ผมก้อเลยแวะทานกัน พี่กรณ์บอกว่าพรุ่งนี้จะโทรคุยกับพี่ติ๊บว่าอาจจะขอยืมตัวผมมาช่วยงานด้วย เพราะว่าช่วงนี้งานพี่กรณ์เยอะมาก ผมก้อบอกว่าผมเกรงใจพี่ติ๊บ นี่ผมก้อแว๊บไปรับงานนอกเยอะแล้วยังจะมาทำกับพี่กรณ์อีก เดี๋ยวเพื่อนที่ทำงานจะเขม่นเอา พี่กรณ์บอกว่าไม่ต้องห่วง เดี๋ยวเค้าจะเคลียร์กับพี่ติ๊บเอง ให้ผมเตรียมตัวไว้เลย

“ อี้ไปไหนมากับไอ้ดิวอ่ะ ไปซะนานเลย แล้วทำไมกลับมาคนเดียว ไอ้ดิวมันหายไปไหน “ พี่กรณ์ถามผมตอนที่เราคุยเรื่องงานจบ

“ ไม่รู้ดิ พามันไปซื้อลองแล้วอี้ก้อแยกมา ไม่ได้สนใจ “ ผมตอบแบบเลี่ยงๆ

“ แน่ใจน่ะครับ ว่าอี้ไม่ได้โกหกพี่ มันทำอะไรอี้รึป่าว เดี่ยวพี่ไปจัดการมันให้ “ พี่กรณ์พูดกับผมเสียงเข้ม

“ ไม่มีอะไรหรอกครับ อิ่มกันรึยังอ่ะครับ อี้เหนื่อยอ่ะ อยากพักผ่อนมากๆน่ะครับ เดี๋ยวอี้เรียกคิดเงินเลยน่ะครับ “ ผมพูดตัดบทไปแล้วก้อสั่งคิดเงิน พอจ่ายเงินเสร็จพี่กรณ์ก้อมาส่งผมที่ห้อง ผมก้อล่ำลาพี่กรณ์จากนั้นก้อเข้าห้องพัก

   พอถึงห้องผมก้อโทรหาอ้วนแฟนผม แต่เค้าปิดเครื่อง ผมเซ็งมาก ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงแล้ว เครียดมากมาย นั่งคิดไปมาว่า ผมทำผิดขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมเค้าไม่เปิดโอกาสให้ผมอธิบายหรือแก้ตัวเลย คิดไปคิดมามือถือผมก้อดังขึ้นมา

“ สวัสดีครับ ขอสายอี้หน่อยครับ ผมเอกครับ เป็นออร์กาไนซ์งานครับ “ เสียงในสายพูดมา

“ สวัสดีครับ อี้พูดสายครับ ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรเหรอครับ “ ผมตอบกลับไป

“ พอดีผมมีงานด่วนน่ะครับ พรุ่งนี้มีง่นเลี้ยงการกุศลน่ะครับ ทางเรายังขาดช่างแต่งหน้าอยู่ แล้วผมก้อได้เบอร์มาจากเพื่อน เค้าบอกว่าอี้แต่งหน้าสวย เลยอยากรบกวนให้มาช่วยงานหน่อยได้ไหมครับ งานนี้ลูกค้าจ่ายไม่อั้นครับ เพราะว่าคนที่จะให้อี้แต่ง เป็นแขก V.I.P น่ะครับ ไม่ทราบว่าอี้พอจะว่างไหมครับ “

“ เอ่ออออ กี่โมงอ่ะครับ ช่วงบ่ายๆน่ะพอได้ แล้วงานทีไหนเหรอครับ “ ผมถามกลับไป

“ ประมาณ บ่าย 4 โมงน่ะครับ งานเริ่มสองทุ่ม ให้อี้มาแสตน บายก่อน งานจัดโรงแรมแถวๆรัชดาอ่ะครับ “

“ พอได้ครับ นี่เบอร์คุณเอกใช่ไหมครับ ยังงำพรุ่งนี้สายๆผมจะโทรหาอีกทีน่ะครับ ขอบคุณน่ะครับที่โทรมาเรียกใช้บริการ ผมรับรองว่าผมจะทำงานให้ออกมาดีที่สุดเลยครับ “ ผมตอบกลับไป

“ โอเคครับ ยังไงเจอกันน่ะครับพรุ่งนี้ บ่าย 4 โมง บายครับ “ พูดเสร็จเค้าก้อวางหูไป

   จากนั้นผมก้ออาบน้ำแล้วก้อเตรียมของไว้สำหรับงานพรุ่งนี้ ก่อนนอน น้องแมนก้อโทรมาหาผมบอกว่างานสนุกไหม คิดถึงผมจัง ก้อก้อตอบๆไปตามประสาผม คุยไม่นานผมก้อขอตัววางสายเพราะต้องรีบนอน พอวางสายปุ๊บต้งก้อโทรมาอีก ชวนพูดคุยไปหลายเรื่อง เกือบครึ่งชั่วโมงผมก้อขอตัววางสายอีกเช่นกัน ต้งก้อยอมวางแต่โดยดี พอวางสายแล้ว ผมก้อหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า บวกกับเซ็งๆเล็กน้อย เรื่องอ้วน แล้วก้อเรื่องไอ้ดิว

[PEAK]

ยังตามอ่านอยู่นะครับ  ...  แต่ว่ายังไม่ถึงตอนปัจจุบันเลยอ่ะ  ...  ก็มันอย่างยาวนิ

ขอบคุณมาก ๆ นะคร้าบบบ  ...  +1  เป็นกำลังใจให้ครับผม

[C2U]

ง่ะ  อ้วนเป็นไร  ไมไม่ยอมรับสายอี้สักทีเนี่ย    จะได้เคลียร์กันไป


เชียร์ ใครดีเนี่ย  อี้เสน่ห์แรงเกิ๊น  

[สุดโฉด]

สนุกครับ มาลงอีกนะๆ

ติตามอยู่นะ

[salapaw]

 
  เพิ่งอ่านถึงหน้าแรกเอง
ดิวกวนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
แต่ตัวเอกก็ใช่เล่นเลยอ่ะ 55

[MIXER]

เข้ามาบอกว่า ...


ชอบดิวคะ  555