หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[mole eye man]

คือเรื่องชัดเจนไม่ชัดเจน  เรื่องนี้แอบ ๆ ยังไม่อยากให้คนอ่านตัดสิน  เพราะแม่เองก็เพิ่งรู้ว่าลูกเป็น  และเท่าที่ผมคิด  คงได้ยินว่านนท์กับนัทเป็นแฟนกัน  และได้ยินว่านนท์ชอบโจ

แค่เรื่องว่าลูกชอบผู้ชายก็พอแรงแล้ว   ไอ้ครั้นจะให้บอกว่า "เออ นนท์  แล้วก็เรื่องโจ  ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว  ลูกก็เอา ๆ มันไปทั้งสองคนละกัน  เสน่ห์แรงนะลูกแม่เนี่ย"  เหรอครับ?    ผมว่าคงไม่ใช่....   ที่ทำนี่ก็ค่อนข้างดีแล้ว  ที่เลือกให้คนที่เป็นแฟนอยู่กับลูก  ไม่ใช่ว่าเอาคนอื่นมาช่วยดูแล  ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่ว่าลูกตัวเองมีแฟนแล้ว...

[konnarak]

โจ สู้ๆๆ  น่ะเอาใจช่วย
 

[B_O_M]

โอวม่ายย!   โจช้านนนนนนนนนนน น.


 

ปล.เข้ามาอ่านหลังจากที่ยุ่งๆมาตลอด1เทอม เอิ้กๆ หายไปนานเกิ้น

[dragonnine]

เฮ้ออออออ  อ่านมาถึงตอนปัจจุบันซะที กว่าจะอ่านมาถึงตอนนี้ใช้เวลาเกือบเดือนอ่ะ
(ม่ายค่อยมีเวลาอ่ะครับ)

ขอบอกว่า ชอบตัวละครทุกตัวของคุณต้น นะเขียนให้แต่ละคนเป็นตัวเอก และมีบทบาทที่ต่างกันไป น่าติดตาม
และตัวละครแต่ละคน ยังมีความคิดที่เกินกว่าจะอยู่ มอสามด้วยซ้ำไป (แต่เด็กสมัยนี้เขาโตเกินวัยจริงๆ แหละ)

และเห็นบอกว่าเรื่องนี้เขียนมาได้ 70 % แล้ว แสดงว่าใกล้จะจบแล้วเหรอครับเนี่ย นึกว่าอีกยาวนะเนี่ย
แต่ถ้าจบแล้ว จัดทำเล่มด้วยนะครับ ขอ 1 ชุด เก็บไว้เป็นที่ระลึก

ยังไงขอสมัครเป็นแฟนคลับคุณต้นด้วยคนนะครับ

รอติดตามตอนต่อไปอยู่นะครับผม รอลุ้นว่าต่อไปจะเป็นยังไง

ปล. เห็นกระทู้ก่อนๆ บอกว่าสุดท้ายแล้วคนที่ได้นนท์ จะไม่ใช่ โจกับนัท จริงเหรอครับ อย่าบอกนะว่าเป็น...........

สุดท้ายนี้ต้องขอบคุณไรท์เตอร์มากกนะครับ ที่เขียนเรื่องดีๆ แบบนี้ให้เราได้อ่านกัน

[ExecutioneR]

^
^

ขอบคุณมากครับ แต่ไม่ใช่นะครับ คนสุดท้ายที่ได้นนท์ ก็ต้องเป็นไม่โจก็นัทแหละครับ เพียงแต่ว่า ทั้งสองคนนี้ ไม่ได้หมายความว่าคนที่ได้ไป จะเป็น "พระเอก" ในใจของทุกคนเท่านั้นเอง

^3^

สุดท้ายนี้ ขอสารภาพตัวโตๆครับว่า.......


ชักจะยังไม่อยากให้จบแล้วครับ ยังมีเรื่องที่อยากเขียนต่ออยู่อีกเยอะเลย 5555555

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็ขอดูก่อนละกัน ว่าจะเอาไงต่อ คือ นนท์ต้องเลือกนี่ คงเลือกแหงอยู่แล้ว ใกล้ต้องเลือกแล้วจริงๆ ไม่โกเจ็ด แต่จะจบเลยมั๊ย.... นี่อีกเรื่องนึงครับ คริคริ 

[peppier]

   จิ้มคุณต้นน '

นัทเป็นพระเอกในใจผม  และจะเป็นพระเอกในใจนนท์(?)ด้วยยย ย   

 

[anajulia]

^
^
^
ฮึบๆๆ แหวกๆคุณpeppier (ขอโทษนะคร้า) ไปจิ้มคุณต้น

ใช่สิคุณต้น น้องเคนยังไม่มีโอกาสได้พูดอะไรบ้างเลย
กรี๊ดดดดดดดดดดด น้องเคนของพี่ หนูจะมีปากมีเสียงในอนาคตอันใกล้แล้วค่ะคุณน้อง จุ๊บุๆ
คุณต้น ไฟ้โตะๆค่ะ ^o^

[ExecutioneR]

ลืมบอกว่าพรุ่งนี้เจอกันครับ

[0nePiece]

มารอๆๆ อีก4ชม.ก็พรุ่งนี้แล้ว

อิอิ

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

ประทับใจรีบน +1
อยากอ่านซะตอนนี้แล้ว 55555

"สงครามยังไม่จบ อย่าเพิ่งนับศพคนอกหัก"

5555555

พี่ต้นครับ
แปลว่าจริงๆ แล้วโจก้อยังมีลุ้นช่ายมั้ยเนี่ย??
ให้วิเคราะห์อย่างไม่ bias นะครับ
คือโจอ่ะ บทออกโรงมาก็ดูเหมือนเป็นคนพิเศษแล้ว เหมือนพบรักครั้งแรกอ่ะ
ส่วนนายนัทนี่ออกมาก็เหมือนเพื่อนมาซะตั้งแต่แรกแล้ว
ประเด็นที่สองคือถ้าโจไม่เป็นพระเอกอ่ะ ก็จบ
เพราะว่าโจแทบจะต้องออกไปจากกลุ่มเลย
คนอย่างนายโจไม่น่าจะทนอยู่ในกลุ่มต่อไปได้ ถ้านนท์เลิกแล้วแบบเด็ดขาด
ส่วนนายนัทหากจะไม่ได้เป็นแฟนโจ เรื่องก็อาจจะราบรื่นต่อไปได้
เพราะว่ายังไงซะ นัทก็อยู่กลุ่มนี้อยู่แล้ว
แม้เรื่องจะยุ่งวุ่นวายเพิ่ม แต่สุดท้ายมันจะลงได้สนุกกว่านายโจเป็นฝ่ายออกไป
อีกประเด็นคือ นนท์กับนัทน่ะ คบกันเพราะว่าอารมณ์ชั่ววูบ
จากที่นนท์ดันไปรู้เรื่องโจกับพลอยว่ามันไม่เคลียร์โดยไม่ได้ตั้งใจ
ถ้ามันไม่มีเรื่องนั้น นายนัทอาจจะไม่ได้เป็นแฟนนนท์ก้อได้
ประเด็นที่สี่คือ นายนัทเริ่มจะอยากกีดกันโจแล้ว เพราะว่าเริ่มจะทนไม่ได้
ส่วนนนท์ก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เหมือนยังชอบโจอยู่ยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก
ตรงนี้อาจจะทำให้นนท์เริ่มรำคาญนัทแล้วทะเลาะกันก้อเป็นได้
ทั้งหมดนี้พอมั้ยครับ ที่โจจะมาเป็นแฟนนท์ แทนนัท ^^

[tantalize]

ประทับใจรีบน +1
อยากอ่านซะตอนนี้แล้ว 55555

"สงครามยังไม่จบ อย่าเพิ่งนับศพคนอกหัก"

5555555

พี่ต้นครับ
แปลว่าจริงๆ แล้วโจก้อยังมีลุ้นช่ายมั้ยเนี่ย??
ให้วิเคราะห์อย่างไม่ bias นะครับ
คือโจอ่ะ บทออกโรงมาก็ดูเหมือนเป็นคนพิเศษแล้ว เหมือนพบรักครั้งแรกอ่ะ
ส่วนนายนัทนี่ออกมาก็เหมือนเพื่อนมาซะตั้งแต่แรกแล้ว
ประเด็นที่สองคือถ้าโจไม่เป็นพระเอกอ่ะ ก็จบ
เพราะว่าโจแทบจะต้องออกไปจากกลุ่มเลย
คนอย่างนายโจไม่น่าจะทนอยู่ในกลุ่มต่อไปได้ ถ้านนท์เลิกแล้วแบบเด็ดขาด
ส่วนนายนัทหากจะไม่ได้เป็นแฟนโจ เรื่องก็อาจจะราบรื่นต่อไปได้
เพราะว่ายังไงซะ นัทก็อยู่กลุ่มนี้อยู่แล้ว
แม้เรื่องจะยุ่งวุ่นวายเพิ่ม แต่สุดท้ายมันจะลงได้สนุกกว่านายโจเป็นฝ่ายออกไป
อีกประเด็นคือ นนท์กับนัทน่ะ คบกันเพราะว่าอารมณ์ชั่ววูบ
จากที่นนท์ดันไปรู้เรื่องโจกับพลอยว่ามันไม่เคลียร์โดยไม่ได้ตั้งใจ
ถ้ามันไม่มีเรื่องนั้น นายนัทอาจจะไม่ได้เป็นแฟนนนท์ก้อได้
ประเด็นที่สี่คือ นายนัทเริ่มจะอยากกีดกันโจแล้ว เพราะว่าเริ่มจะทนไม่ได้
ส่วนนนท์ก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เหมือนยังชอบโจอยู่ยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก
ตรงนี้อาจจะทำให้นนท์เริ่มรำคาญนัทแล้วทะเลาะกันก้อเป็นได้
ทั้งหมดนี้พอมั้ยครับ ที่โจจะมาเป็นแฟนนท์ แทนนัท ^^

ขอตอบว่า เกินพออออออ  นน?อ่ะน่ารัก ต้องอยู่กับคนร้ายนิดๆ ชีวิตถึงจะมีสีสัน อยู่กะนัทนี่เหมือนอยู่กะพ่อ

[Gulp]

รีบนจะเปิดศึกกับแฟนคลับนัทป่าวครับเนี่ย อิอิ

[micky99]

:z2:วันนี้แล้วที่คุณพี่ต้นจะมาต่อ
อีก 1 เสียงครับไม่อยากให้จบ....
มอปลาย วัยนี้ยิ่ง.... แค่คิดก็หนุกแล้วครับพี่
แบ่งเป็นภาคเลยครับ

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

ขอตอบว่า เกินพออออออ  นน?อ่ะน่ารัก ต้องอยู่กับคนร้ายนิดๆ ชีวิตถึงจะมีสีสัน อยู่กะนัทนี่เหมือนอยู่กะพ่อ

เปรียบเทียบว่าอยู่กับพ่อก้อมากปายยยยย
แต่ชีวิตไม่มีรสชาติอันนี้จริง
มอสามเอง หาสีสันบ้างอะไรบ้างมั้ย??

[dragonnine]

คุณ ต้น ถ้ายังไม่อยากให้จบก็อเขียนต่อไปจนจบมหาลัยยันทำงาน หรือไม่แค่ มอปลายก้อยังดีครับ

ยังไม่อยากให้จบเร็วๆ เหมือนกานครับ อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆๆ

ขอบอกชอบเรื่องนี้ครับ เด๋วเอาไปโหวด ที่เซงเป็ด อวอร์ด ได้มั้ยครับบบบบบ

[ExecutioneR]

A 116


ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าอะไรๆมันจะคลี่คลายและลงตัวได้เร็วขนาดนี้ แม่เป็นฝ่ายที่ยอมถอยออกไปอีกหลายก้าวเพื่อที่จะพยายามเข้าใจและยอมรับผมกับนัทได้ ซ้ำยังอนุญาตให้เขามานอนอยู่กับผมที่บ้านอีกพักนึงด้วยซ้ำ ผมอดรู้สึกแปลกใจไม่ได้จริงๆว่าทำไมแม่ถึงได้ยอมเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ถึงขนาดนี้ เพราะผมรู้จักแม่ดีพอที่จะรู้ว่าแม่เป็นคนที่ไม่ชอบเรื่องรักร่วมเพศและค่อนข้างหัวดื้อมากขนาดไหน

แต่ถึงแม้แม่จะยอมให้นัทมานอนอยู่กับผมที่บ้านของเราได้ แม่ก็วางเงื่อนไขที่เด็ดขาดเอาไว้ว่านัทจะต้องนอนแยกห้องกับผม นั่นก็คือ เขาจะต้องไปนอนห้องเดียวกับที่โจเคยนอน เราสองคนห้ามแสดงออกถึงความใกล้ชิดอย่างประเจิดประเจ้อจนเกินไป และที่สำคัญ ยังห้าม......... อีกด้วย

“กินยาหลังอาหารรึยัง นนท์” นัทหันมาถามผมหลังจากเรากินข้าวกลางวันที่บ้านด้วยกันเสร็จ

“ยังเลย ยาอยู่บนห้องอะ นนท์ลืมเอาลงมา”

“อยู่ตรงไหนอะ เดี๋ยวนัทไปหยิบให้”

“นนท์น่าจะวางไว้บนเตียงแหละมั๊ง เพราะพอกลับมาถึงบ้านแล้วก็โยนมันไว้แบบนั้นอะ ยังไม่ได้เก็บเลย”

“โอเค งั้นรอแป๊บนึงนะ” เขายิ้มให้ผมก่อนจะลุกออกจากเก้าอี้ไป

หลังจากที่เมื่อคืนผมต้องนอนโรงพยาบาลต่ออีกคืน ในตอนสายๆของเมื่อเช้านี้ ผมก็ได้กลับบ้านพร้อมกับยาอีกจำนวนหนึ่ง และหลังจากที่แม่มาส่งผมกับนัทที่บ้านแล้ว แม่ก็รีบกลับไปทำงานต่อทันที ทำให้ตอนนี้นัทได้กลายมาเป็นผู้ที่คอยอยู่ดูแลผมตลอดช่วงกลางวันแทนแม่อย่างเต็มตัว ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้รู้สึกต้องการการดูแลอะไรเป็นพิเศษก็ตามเถอะ เพราะที่จริงผมก็แค่รู้สึกปวดหัวธรรมดาๆเท่านั้นเอง

“ยังปวดหัวอยู่รึเปล่า” นัทถามผมหลังจากที่ผมกินยาเสร็จ

“อืมมม” ผมพยักหน้า “พอกินยาแล้วก็ดีขึ้นน่ะนะ แต่พอยาหมดฤทธิ์ มันก็ยังปวดขึ้นมาอีกอยู่ดีอะ”

“ก็คงแบบนั้นแหละ แต่กินยาแล้วนนท์ก็จะง่วงใช่มั๊ยล่ะ ก็เอาเวลาตอนนั้นนอนพักผ่อนเยอะๆก็แล้วกัน จะได้หายไวๆ ถ้าเกิดว่านนท์รู้สึกไม่ดีอะไรยังไง ก็ให้รีบบอกนัทนะ ยังไงช่วงนี้ก็ห้ามคิดมาก ห้ามเครียด ห้ามอะไรทั้งนั้นด้วยนะเว้ย เข้าใจรึเปล่า”

“คร้าบๆ รู้แล้วน่าาา” ผมตอบรับพลางยิ้มน้อยๆ “ว่าแต่นนท์ไม่เข้าใจเลยว่ะ ว่าแค่นนท์ปวดหัวแค่นี้ ทำไมทุกคนถึงได้ทำเหมือนมันเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้น่ะ และที่สำคัญ...... นนท์โคตรแปลกใจเลยด้วย ว่าทำไมแม่ถึงเปลี่ยนท่าทีได้ไวขนาดนี้”

ตอนแรกผมก็ไม่ได้สังเกตเห็นมันเพราะมัวแต่คิดอะไรเองอยู่คนเดียว แต่เมื่อผมหันกลับมาสบตากับนัทอีกครั้ง ผมถึงได้เห็นแววตาแบบเดียวกันกับในโรงพยาบาลตอนนั้นฉายอยู่ในดวงตาสีดำขลับทั้งสองข้างของเขา

“ทำไมนัททำหน้าแบบนั้นอะ” ผมสงสัย “นี่นัทมีอะไรปิดบังนนท์รึเปล่าเนี่ย”

“เฮ้ยย ก็เปล่านี่” เขาปฏิเสธ

แต่ผมก็ยังรู้สึกแคลงใจอยู่ดี “.......เออ จะว่าไป เมื่อวานตอนนนท์ตื่นขึ้นมาอะ นนท์เห็นอาหมูกำลังคุยกับโจอยู่ที่นอกระเบียง เค้าคุยอะไรกันเหรอ”

นั่นน่ะสิ เพราะเมื่อวานนี้หลังจากที่ผมรู้สึกตัว ผมก็ปวดหัวมาก และถึงแม้จะกินยาเพื่อบรรเทาอาการปวดลงไปแล้ว แต่ผมก็รู้สึกว่าหัวของผมมันเบลอไปหมดอยู่ดี สมองก็ไม่ทำงานได้อย่างที่ควรเป็น คิดอะไรไม่ค่อยจะออก คิดอะไรก็ช้าและสับสนไปซะทุกอย่าง แต่ในวันนี้ หลังจากที่ผ่านไปแล้วหนึ่งคืน กระบวนการคิดของผมก็ดีขึ้นจนกลับเป็นปกติ และผมก็เพิ่งเริ่มรู้สึกและสงสัยในความผิดปกติหลายๆอย่างที่เมื่อวานผมไม่ได้นึกถึงขึ้นมาทีละน้อยๆ

“ก็.... อาหมูก็เล่าให้ไอ้โจมันฟังน่ะ ว่านนท์เป็นยังไงบ้าง ทำไมถึงต้องนอนโรงบาล”

“แล้วทำไมต้องออกไปคุยข้างนอกกันด้วยอะ” ผมถาม “แล้วตอนนั้นนัทเองก็รู้อยู่แล้วใช่มั๊ยล่ะว่านนท์เป็นอะไรอะ”

“ก็ใช่”

“งั้นถ้าจะบอกว่าไปคุยเพราะไม่อยากให้นัทรู้ก็ไม่น่าใช่...... หรือจะบอกว่าต้องไปคุยกันข้างนอกเพราะกลัวนนท์จะบังเอิญได้ยิน”

“นนท์...... คิดมากไปแล้วน่า อาหมูเค้าก็คงแค่ไม่อยากรบกวนนนท์ กลัวนนท์จะตื่นนั่นแหละ”

ผมนิ่วหน้า “แล้วทำไมนัทต้องทำหน้าแปลกๆแบบนั้นด้วยอะ และอีกอย่าง กะอีแค่บอกว่านนท์ร้องไห้จนสลบไป ต้องออกไปอธิบายกันขนาดนั้นเลยเหรอ นี่ยังไม่นับว่าทำไมแค่ร้องไห้จนสลบถึงต้องไปนอนโรงบาล และทำไมนนท์ถึงปวดหัวขนาดนี้ด้วยนะ” ผมตั้งข้อสังเกตมากขึ้นเรื่อยๆ “นี่ยังไม่นับเรื่องแม่อีกนะเนี่ย.....”

“นนท์ เมื่อกี๊นนท์เพิ่งรับปากนัทว่าจะไม่คิดมากไง” เขาตีหน้าเครียด..... หรือถ้าพูดให้ถูกก็คงเป็นสีหน้าไม่สบายใจมากกว่า

“ก็ถ้านัทไม่อยากให้นนท์เครียด นัทก็บอกความจริงนนท์มาจะดีกว่าดิ ใช่ปะ” และผมก็หมายความตามที่ผมพูดจริงๆ เพราะว่าในตอนนี้ผมเริ่มจะปวดหัวมากขึ้นกว่าเดิมแล้ว “นนท์ไม่ได้โกหกนะนัท แต่นนท์เริ่มปวดหัวมากขึ้นแล้วจริงๆว่ะ และถ้านัทไม่บอกนนท์นะ นนท์ก็คงจะยังคิดไม่ตกอยู่แบบนี้ตลอดแน่ๆอะ”

“ก็แล้วถ้านัทบอกว่ามันไม่มีอะไรจริงๆล่ะ นนท์จะให้นัทบอกอะไร” เขายืนกราน

“จริงอะ......” ผมเริ่มลังเล “ไม่ว่ะ นนท์ไม่เชื่อหรอก นนท์ว่ามันก็ยังแปลกอยู่ดีจริงๆ และที่สำคัญ นัทนั่นแหละตัวดีเลย”

“นัทเนี่ยนะ” เขาเลิกคิ้วขึ้น

“ใช่ ก็เพราะนัทอะ ชอบกลัวนนท์จะคิดมาก จะกังวล จะอย่างนั้นอย่างนี้ เพราะงั้นพอมีอะไรก็จะไม่ค่อยยอมบอกนนท์อยู่เรื่อย”

เขาเริ่มมีสีหน้าลังเล “นัทไม่ได้เป็นอย่างนั้นสักหน่อย”

เมื่อไม่มีทางเลือก ผมจึงใช้ไม้ตายสุดท้าย “......นนท์ปวดหัวแล้วว่ะ นัท งั้นนนท์ขึ้นห้องนอนแล้วนะ”

“ปวดมากมั๊ย ไหวรึเปล่า เดี๋ยวนัทขึ้นไปส่ง” เขาลุกออกจากเก้าอี้

“ไม่เป็นไร นนท์ไปเองได้ แค่นี้ไม่ถึงตายหรอก”

“นนท์อย่าพูดแบบนั้นดิ” เขาเริ่มมีสีหน้าไม่สบายใจ

“ก็นนท์ไม่เป็นไรจริงๆ” ผมยืนกรานเสียงแข็ง “ก็แค่ปวดหัว ไม่ทำให้ใครถึงตายหรอก จริงปะล่ะ”

“โถ่เอ๊ยยย นนท์ นนท์อย่าพูดแบบนั้นดิวะ นัทไม่ชอบใจเลยนะเว้ยยยย” เขาหน้ามุ่ย

“แล้วนัทว่านนท์ชอบใจเหรอ ที่นัทมีเรื่องปิดบังนนท์อะ ไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวนนท์ไปนอนคิดเองก็ได้ ว่าทำไมทุกคนถึงต้องโกหกปิดบังนนท์”

นัททำหน้าครุ่นคิดอย่างเคร่งเครียด “นนท์..... นัทรักนนท์มากนะ นนท์ก็รู้ใช่มั๊ย”

คำพูดและน้ำเสียงที่จริงจังของเขาทำให้ผมต้องถึงกับสะอึก เพราะที่จริงผมก็แค่อยากจะทดสอบเขาเล่นดูเท่านั้นเอง ไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้เขาต้องรู้สึกผิดมากถึงขนาดนี้สักหน่อย

“นัท.....”

“นนท์ขึ้นห้องเถอะ” เขาชิงพูดขึ้นก่อนผมจะพูดจบ “นัทจะขึ้นไปด้วยนะ แล้วเราไปคุยกันข้างบน นัทจะอธิบายให้นนท์ฟังก่อนนนท์จะหลับไปเอง”

คำพูดของเขา ทำให้ผมรู้สึกอยากจะถามบางอย่างออกไป แต่ก็ห้ามใจเอาไว้แล้วรอไปคุยกับเขาบนห้องทีเดียวดีกว่า

เมื่อขึ้นถึงบนห้องแล้ว ผมก็เอนตัวนอนลงบนเตียงโดยมีนัทนั่งอยู่ข้างๆ ผมตบบนเตียงเบาๆให้เขาเขยิบเข้ามาใกล้ผมอีกหน่อย จากนั้นผมก็เลื่อนตัวลงไปนอนหนุนตักของเขาแทน

“อะไรๆ อ้อนเหรอวะ” เขาดีดหน้าผากผมเบาๆ

“โอ๊ยย อารายย อย่ามาทำยิ้มนะเว้ย ตัวเองยังมีความผิดอยู่นะ อย่าลืมๆ”

แววตาของเขาเปลี่ยนไปทันที “นนท์ยังปวดหัวอยู่รึเปล่า......”

จริงๆผมก็ไม่ได้ปวดมากเท่าไหร่หรอก แต่ก็ยังพยักหน้าออกไป

“แล้วง่วงรึยัง”

ผมส่ายหน้า “จะรอนัทเล่าให้ฟังก่อน”

เขาถอนหายใจ แล้วจากนั้นก็คว้ามือทั้งสองข้างของผมไปกุมเอาไว้ “นนท์....... นนท์ฟังนัทแล้วนนท์ใจเย็นๆนะ ห้ามคิดมากนะครับ เข้าใจรึเปล่า”

ผมเริ่มรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาแล้วสิ นี่เขากำลังจะเล่าเรื่องใหญ่ขนาดไหนให้ผมฟังกันแน่นะเนี่ย

“แม่ของนนท์เล่าว่า เมื่อคืนก่อน พอหลังจากที่นนท์ร้องไห้มากๆแล้ว นนท์ไม่ได้สลบไปหรอก แต่นนท์....... เพ้อ แล้วก็ชักด้วยน่ะ”

“ชักเหรอ เพ้อเหรอ” ผมแปลกใจ “คือยังไงอะ เพ้อ นนท์เป็นอะไรวะ นัท”

“นนท์.......” คิ้วทั้งสองข้างของเขาขมวดเข้าหากัน “คือ แม่นนท์เล่าว่า พอหลังจากที่แม่ขึ้นห้องไปแล้ว แม่ก็ถูกพี่แหวนรีบตามกลับลงมาดูอาการของนนท์ที่เริ่ม..... เอ่ออ..... เพ้อเหมือนกับเห็นภาพหลอนอะ นนท์พูดคนเดียว นนท์ร้องตะโกน โวยวาย ร้องไห้ ตื่นกลัว แล้วก็...... หัวเราะด้วย”

ผมนอนฟังเขาด้วยความตกใจ นี่ผมเป็นอย่างนั้นจริงๆน่ะเหรอ

“แล้วจากนั้นนนท์ก็เริ่มชัก พี่โก๋กับคนอื่นๆก็เลยช่วยกันอุ้มนนท์ขึ้นรถไปส่งที่โรงบาล แต่ตอนไปถึงที่โรงบาล นนท์ก็เริ่มสงบลงมากแล้ว นัทว่าเพราะงั้นแหละ ตอนนนท์ตื่นขึ้นมา นนท์ถึงได้รู้สึกปวดหัวมาก แล้วก็ทำไม....... แม่เค้าถึงดีใจมากๆที่นนท์ เอ่อออ ปลอดภัยดีน่ะ”

ผมปล่อยให้คำพูดของนัทซึมเข้าสู่สมองและทิ้งมันเอาไว้แบบนั้นครู่หนึ่งอย่างงุนงง

“นี่นนท์..... เป็นบ้าเหรอ นัท” ผมพูดออกมาเบาๆ

“นนท์ นนท์อย่าคิดแบบนั้นดิ!” เขาปราม “หมอบอกว่า มันเป็นรีแอ็กชั่นของจิตใจของมนุษย์น่ะ เมื่อเจอสภาวะกดดันและเครียดมากๆ มันก็จะบล็อคตัวเองไปเลย ไม่ใช่เรื่องแปลกหรอก และถึงยังไง นนท์ก็ตื่นมาหายดีแล้วนี่ไง ใช่มั๊ยล่ะ”

“แต่ว่า........”

“พอเลย นนท์ต้องไม่เครียดไง นัทบอกแล้วใช่มั๊ย นนท์หายดีแล้ว นนท์ไม่ได้เป็นบ้า แต่ตอนนั้นนนท์แค่เครียดมากเท่านั้นเอง และความทรงจำอะไรหลายๆอย่างที่ไม่ดีมันก็เลยอาจจะถูกดึงกลับมา ทำให้นนท์กลัว ทำให้จิตใจนนท์มันหนีจากความเป็นจริงไป อะไรประมาณนี้อะ นี่คือที่อาหมูกับอานกอธิบายให้นัทฟังน่ะนะ” เขาอธิบายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “และหมอยังบอกอาหมูอีกว่า สำหรับบางคน จิตใจก็อาจจะระบายความกดดันที่ถูกเก็บไว้โดยไม่รู้ตัวออกในรูปอื่นๆอีกก็ได้ เช่นพฤติกรรมก้าวร้าวหรือพวกความฝัน อะไรแบบนั้นน่ะ”

คำพูดสุดท้ายของนัททำให้ผมนึกถึงโจขึ้นมา

“ตกลงว่านี่นนท์...... ‘ป่วย’ จริงๆใช่มั๊ยเนี่ย” ผมพูดขึ้นลอยๆ เป็นการพูดกับตัวเองมากกว่าที่จะตั้งคำถามกับนัท

“นนท์” นัทนิ่วหน้าเครียด “นนท์ไม่ได้ป่วย มันเป็นแค่การระบายออกทางจิตใจเท่านั้นเอง นนท์อย่าคิดว่าตัวเองป่วย ไม่สบาย หรือไม่ปกติอะไรเด็ดขาด เข้าใจรึเปล่า” เขากำมือผมแน่น จากนั้นก็ค่อยๆก้มลงมาจูบปากผมอย่างแผ่วเบาในตอนแรก และค่อยๆเปลี่ยนเป็นจูบที่ดูดดื่มขึ้นเรื่อยๆ

มือของเขาที่เคยจับมือของผมไว้ ค่อยๆเลื่อนขึ้นมาประคองแก้มทั้งสองข้างของผม ส่วนมือของผม ก็ค่อยๆป่ายไปบนตัวของเขา เราขยับตัวเปลี่ยนท่าเล็กน้อยเพื่อให้สามารถจูบและสัมผัสร่างกายของกันและกันได้อย่างถนัด จูบที่ดูดดื่มและเต็มไปด้วยความรัก เริ่มเปลี่ยนเป็นจูบที่เร่าร้อนและกระตุ้นอารมณ์มากขึ้น  ผมรู้สึกถึงลมหายใจของทั้งเขาและของตัวเองที่ถี่และหนักขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่นัทจะขึ้นคร่อมบนตัวของผมเอาไว้และค่อยๆถอนปากออกอย่างช้าๆ

เราสองคนสบตากันและกันด้วยใบหน้าที่แดงก่ำและลมหายใจที่หนักหน่วง ผมเหลือบตามองผ่านใบหน้ารูปไข่ของเขาเลยต่ำลงไปจนถึงเป้ากางเกงที่นูนโป่งออกมาอย่างเห็นได้ชัดแล้วก็ยิ้มออกมาน้อยๆ

“ยิ้มอะไร ตัวเองก็เหมือนกันนั่นแหละ” เขาหัวเราะเบาๆและใช้มือข้างหนึ่งตะปบลงบนเป้ากางเกงของผม

“พอแล้ววววว เดี๋ยวก็ผิดสัญญากับแม่หรอก” ผมปราม

เขายิ้มกว้าง “นัทรักนนท์นะ”

“อืออ นนท์ก็รักนัทเหมือนกัน”

เขาก้มลงมาจุ๊บลงบนริมฝีปากของผมเบาๆอีกครั้ง “งั้นคราวนี้ก็นอนได้แล้วนะ ไอ้ขี้เซา ไม่ต้องคิดมากแล้วนะ นัทจะนั่งอยู่ข้างๆนนท์จนกว่านนท์จะตื่นเอง”

“ไม่ต้องนั่งหรอก มานอนด้วยกันเถอะน่าาาา” ผมดึงตัวเขาให้ล้มลงข้างๆผม

“เอางี้เลยเหรอ”

“ก็เอางี้แหละ ไหนๆตอนกลางคืนก็จะไม่ได้นอนกอดแล้วนี่หว่า”

“โอเค งั้นเอางี้ก็ได้” เขายิ้ม “งั้นก็ฝันดีนะ นัทจะนอนกอดนนท์อยู่อย่างนี้ไปตลอดจนกว่านนท์จะตื่นเลย”

ผมไม่ได้พูดอะไรนอกจากแค่ยิ้มตอบกลับเขาไป จากนั้นก็หลับตาลงพร้อมทั้งยังมีรอยยิ้มตลกๆประทับอยู่บนใบหน้า ผมว่าผมคงจะหลับลงไปโดยนอนยิ้มอยู่แบบนี้ไปจนกว่าผมจะตื่นขึ้นมาในตอนเย็นอย่างแน่นอน

[peppier]

อาการน้องนนท์น่าสงสารอ้ะ '
ให้นัทดูแลอาการนี้ตลอดชีวิตเลยย !
55555 5

[tantalize]

หนอยเเน่ ไอนัทเดวเถอะ ก็บอกเเล้วอย่ามาอยู่ในห้องด้วยกัน ชิชะ เดวฟ้องเเม่ซะนี่


คิดจะทำคะเเนนตอนโจถูกกีดกันเรอะ  มันจะมากไปเเล้วไอน้องชายยย !!

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

โจหายไปไหน??

[ღiสุดขอบiღ]

อืม....น้องนนท์อาการหนักนะเนี่ย ไม่ใช่แค่ชักจริงๆด้วยแฮะ

แบบนี้ก็ให้มีอะไรมากระทบจิตใจมากๆไม่ได้เลยนะเนี่ย

จะว่าไปโจก็มีอาการเหมือนกันนี่นา เล่นฝันแบบนั้นทุกคืน นอกจากสุขภาพย่ำแย่ ความเครียดสะสมแล้ว อาจบ้าไปด้วยก็ได้นะเนี่ย

ทางที่จะรักษาได้ คือต้องอยู่กับน้องนนท์

คริคริ โจ-นนท์ จงคู่กัน จงคู่กัน โอม~~~~

[banana49]

เห็นด้วยๆ ให้นัทดูแลตลอดชีวิตเลย ^^

[kingphai]

น่านดิ
โจหายปายหนายยยยย
เอาโจคืนมาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[jira]

คุณต้นแอบขยันนะคะ..ดิชั้นต้องตามอ่านทีเดียวรวด  2  ตอนเลยทีเดียว
ตอนก่อนหน้า..
คุณแม่ทำใจยอมรับได้เพราะสุขภาพของน้องนนท์ไม่ใคร่จะดี  และประกอบกับเหลือกันแค่นี้ใช่มั้ยคะถึงได้มีฉากเรียกน้องนัทเข้ามาคุยต่อหน้าน้องนนท์  แล้วคุณต้นก็แอบถีบน้องโจของดิชั้นไปไกลๆ  เพื่อมาโฟกัสให้น้องโจของดิชั้นเด่นในทริปไปทะเลใช่มั้ยคะ?
ตอนนี้..
น้องนนท์คิดได้น่ารักมากค่ะ..เป็นบ้า จริงๆน้องป่วยใช่มั้ยคะ  มีแนวโน้มจะเป็นโรคเดียวกันกับว่าที่แฟนซะด้วย555  น่าสงสารน้องจัง
แต่ตอนนี้แอบมีฉากกุ๊กกิ๊กให้ดิชั้นช้ำใจนะคะ..เกือบผิดสัญญากับแม่แล้วนะคะน้องนัทน้องนนท์(แล้วทำไมต้องให้เป็น น.หนู เหมือนกันคะ?..มีนัยยะอะไรรึเปล่า?  จิตตกเรียบร้อยค่ะ55+)
รักษาสุขภาพนะคะคุณต้น
รอตอนที่น้องโจจะกลับมาเด่นอีกครั้งค่ะ
โจสู้ๆ
 

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

คิดว่าไงดีนะ แค่เพ้อเหรอ แสดงออกอะไรบางอย่างออกไปเหรอ?
มันน่าจะเป็นอาการที่ไม่ธรรมดาเสียมากกว่า ฟังนัทพูดมันธรรมดา แต่ใช่ว่ามันจะไม่ธรรมดา

หรือว่าอย่างไรแน่นะต่นต๊น ถ้าจะยืดเรื่องเพื่อให้มันสมบูรณ์ที่สุดก็ทำไปเถิด คนอ่านเขารับได้

ดีกว่าจบอแล้วมานั่งคิดว่ามันน่าจะมีอย่างนี้อย่างนั้นเพิ่มเติมอีก

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[dragonnine]

แม่นนท์ต้องมีแผนอะไรแน่ๆ ที่ทำแบบนี้อาจจะทำให้ทั้งสองมีระยะห่างมากเกินไป

[sakuracity]

กิ๊สสสส....แอบมีเลิฟซีนนน หลังจากห่างหายยไปนานแสนนานนน

คุณแม่นะคุณแม่!!  ทำไมต้องห้ามไม่ให้น้องเค้ามีซัมติงกัน ชิชิ

อดเลย nc

[Gulp]

รอโจๆๆๆ

[konnarak]

เอาโจ กลับมานะ 

[ordkrub]

สงสารนนท์ อย่าเป็นอะไรมากนะ

[beboy]

ชอบครับ  สนุกครับ
ขอบคุณมากครับ