หัวข้อ: (เรื่องฝันๆ) -----------ละเมอ-------------

[patee]

สนุกดีนะเรื่องนี้

แต่แอบเศร้า.......ไปกับเต้ด้วย

[broke-back]

 

[willingjohn]

คิดถึงเต้ จะแย่อยู่แล้ววววว เมื่อไหร่จะกลับมาซักทีอะครับ

[andyus1]

เง้อ เอาน่า อย่างน้อยก็มีความสุขที่ได้ทำไป

จะได้ไม่มามัวเสียจัยทีหลังงัย

ว่าแต่เซนนี่ ยังงัยๆ จะรีเทินป่าว

ก็ดีนะ สงสารเต้อ่ะ ช่วยปลุกจากฝันทีคร้าบบบบบบบบ

[namtaan]

ละเมอไปไกลถึงไหนหนอ

  ใกล้ตื่นมาเล่าต่อหรือยังค้าบ

[bixzz]

^
^
หวัดดีครับพี่น้ำตาล...สอบเสร็จแล้วไปเที่ยวไหนหรือเปล่าครับ
......................

รอคุณน่านกลับมาต่อนะครับ อยากอ่านต่อแล้วครับ

[broke-back]

 

[SunintheNight]

กลับมาถึงกทมแล้ววววววววคร้าบบบบบบ 

พรุ่งนี้ค่อยว่ากันเนาะ

ปล.วันเสาอาทิดนี้ จะหนีไปนอนเล่นหัวหินคับผม เอิ๊กๆๆ

[namtaan]

^
^
  คนแต่ง
รออ่านพรุ่งนี้เน้อ
ไปหัวหิน เที่ยวให้สนุกนะค้าบ 

^
^
หวัดดีครับพี่น้ำตาล...สอบเสร็จแล้วไปเที่ยวไหนหรือเปล่าครับ
......................

รอคุณน่านกลับมาต่อนะครับ อยากอ่านต่อแล้วครับ

ดีค้าบน้องบิ๊ก สอบเสร็จแล้วก้อมีงานต้องส่งอีกเป็นระยะๆอ้ะ เหมือนไม่มีปิดเทอมเลย 
แต่พอมีเวลาพักเป็นช่วงๆ เลยจาไปชะอำค้าบ
บิ๊กไปไหนบ้างเปล่า??

[PEAK]

 

หัวหิน~!! ร้อน ๆ อย่างนี้  น่าอิจฉานะนิ ^_^;

พอมีเวลาบ้างแล้วพักผ่อนให้สุขสุด ๆ เลยน้า

[SunintheNight]

คืนที่สิบหก


“เต้”
“หืม” ผมกระซืบเสียงตอบในลำคอเบาๆ ยามเช้า ของอีกวันหนึ่ง ไอ้พี่เซนคว้าตัวผมไปกอดไว้ และหอมลงมาที่แก้มผมเบาๆ
“หิวยังวะ”
“นิดๆอ่ะ” ผมพูดพร้อมพยักหน้าเป็นเชิงตอบรับไป ให้คนที่กอดผมอยู่
ไอ้พี่เซนม้วนผ้าห่ม จัดแจงให้มันคลุมตัวเราทั้งสองแบบครึ่งตัว แล้วดึงผมเข้าไปให้แน่นกว่าเดิมอีก ไม่แน่ใจว่าทำไมผมถึงไม่ดิ้นหนี
ทั้งๆที่ไม่ได้หัวใจพองโตอยากจะกอดมันอยู่แบบนั้นสักเท่าไหร่

ผมแน่ใจว่าไม่ได้เกิดตกหลุมรักคนๆนี้อีกครั้งหรอก  แค่รู้สึกว่าที่แห่งนี้จะทำให้ผมอบอุ่น และปลอดภัย จะไม่ทำร้ายกันแน่ๆ (คงเพราะมันทำจนชินชาไปแล้ว ฮ่าๆๆๆ)

“กินมึงดีป่ะวะ” ไอ้พี่เซนกระซิบที่หูผมเบาๆ พร้อมกับน้ำเสียงที่พยายามอย่างมากจะให้มันแผ่วเบา และเซ็กซี่ หึหึหึ
“กินตีนกูไปก่อนละกันนะ” ว่าแล้วผมก็ออกแรงยันไอ้คนข้างๆ เต็มแรงจนมันกลิ้งไปเกือบตกเตียง สะใจเว้ย ฮ่าๆๆ
แล้วเราก็เล่นมวยปล้ำกันต่อสักพักจนเหงื่อออกและรู้สึกว่าน้ำย่อยออกมาทักทายผนังกระเพาะอาหารมากจนแสบแล้ว จึงไปล้างหน้าล้างตาหาอะไรหม่ำๆ

“แล้วนี่จะกลับไปโน่นเมื่อไหร่วะ” ผมเงยหน้า ถามไอ้คนฝั่งตรงข้าม ที่กำลังซดก๋วยเตี๋ยวหมูสับไม่สนใจกันเลย อร่อยไรนักหนาวะ แอบสงสัย
“อ่อๆ ไอ้นี่ ได้แล้วจะชิ่งเลยหรอ” มันแซวผมกวนๆ เหอะๆ
“ชิ่งป๊ะดิ ถ้าชิ่ง ชิ่งตั้งแต่ม.ปลายละ”
“เออเนอะ ดีนะกูชิ่งก่อน หึหึ” มันยักคิ้วกวนตีนผมทีนึง ยิ้มๆ คำพูดแบบนี้ถ้าเป็นหลายปีก่อน อาจจะทำให้โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ หรือแทงใจดำน้ำตาร่วงเปาะแปะไปแล้ว
แต่เวลาผ่านไป อะไรๆก็เปลี่ยน กลับยิ้มกับคำพูดมัน ใช่ดิ ถ้าวันนั้นมึงไม่ทิ้งกู ชีวิตกูคงไม่เจอความรักครั้งใหม่ จนกระทั่งใหม่ล่าสุดเช่นที่เป็นอยู่ตอนนี้

“แล้วตกลงกลับเมื่อไหร่ ยังไม่ตอบกูเลย”
“อีกสองวัน” มันตอบเสียงดังฟังชัด แต่ผมน่ะใจหาย
“จริงดิ ไวจัง” ผมพูดขึ้น ไม่รู้สึหน้าตัวเองเป็นไงบ้าง แต่ไอ้คนตรงข้ามมันพูดต่อไปว่า

“ทำหน้าหมาหงอย ไม่อยากให้กูกลับไปโน่นรึไงวะ”
“กูป่าวววววว” ไอ้เต้ปฏิเสธพัลวัน ทำไมกูต้องอยากรั้งมึงไว้ ไม่หรอก ไม่ใช่แบบนั้น แค่รู้สึกว่าที่หลบภัยนี้มันไม่สามารถทำให้ผมลืมหรือหนีใจตัวเองไปได้นาน
 แค่มาย้ำเตือนให้ระลึกถึงความรักที่เคยผ่านๆมา อะไรแบบนั้นแหละมั้ง

“เซน กูรักพี่แทนว่ะ” อยู่ดีๆผมก็พูดขึ้นมา รู้สึกหัวใจพองโต แล้วยิ้มไม่หุบ หรือหุบยิ้มไมไ่ด้ซะงั้น
“แล้วบอกกูทำไม หน้ากูเหมือนมันหรืองายยย ไอ้บ้านี่”
“กูแค่อยากบอก อยากบอกคนที่กูก็รักเหมือนกันไง อีกอย่าง กูบอกเค้าไม่ได้”
“กูก็เลยต้องมารับฟังคำบอกรักเน่าๆมึงแทน เฮ้อออ” ไอ้พี่เซนมันถอนหายใจ ส่ายหน้า และหันไปสั่งโค็กมาดื่มแก้เซ็งสะงั้น
ไอ้บ้าเอ้ย ขอบคุณล่ะวะ อย่างน้อยกูก็รักมึงนะไอ้พี่ชายสุดเชี่ย ขอให้มึงโชคดี
“ดูแลตัวเองนะเว้ย” ผมบอกมัน เผลอน้ำตาซึมนิดๆ โอ้ยให้ตายสิ ทำไมกูอ่อนแองี้วะ
มันไม่ได้พูดอะไร เพียงเอื้อมมือมาจับมือผมเบาๆ และตบฝ่ามือลงบนหลังมือสองสามที รอยยิ้มบางๆ ส่งมาก่อนจะเลื่อนมือกลับไปห่างกันเช่นเดิม

แล้วชีวิตก็ดำเนินต่อไป จะเปิดเทอมแล้ว อืมมม เอาไงดีวะ อยากไปเที่ยวต่างจังหวัด
“ไอ้แบงค์ ตกลงอีกอาทิตย์นึงจะเปิดเทอม มึงจะไปไหนมั้ย” ผมถามมัน โทรปลุกมันแต่เช้า ด้วยความกระตือรือล้นอยากเที่ยว
ฮ่าๆๆ เมื่อคืนก็นั่งเซิร์ชเนทหาที่เที่ยวไม่ได้หลับได้นอน
“ก็กูบอกแล้ว ว่ากูว่าง รอมึงนัด จัดมาๆ”
“เออ ไปปายมั้ยมึง”
“ห่า ทีตอนชวนไม่ไป เสือกอยากจะไปตอนนี้ แล้วแต่ ว่าไงว่าตามกัน ถามพวกมันดูละกัน กูยังไงก็ได้” ไอ้แบงค์ตื่นมาร่ายซะยาว
“เออ งั้นสรุปว่ามีมึงตอบตกลงละนะ” ฮ่าๆๆ ไอ้เต้รวบรัดเลยละกัน ที่พักก็ไม่ได้จองไม่ได้แพลนอะไรไว้เลย

“ไอ้ฝุ่น มึงว่างมั้ยอาทิตย์นี้ สนใจไปปายมั้ยวะ” ผมโทรหาเหยื่อรายที่สอง
“เออ ว่าง ไปปายหรอวะ กี่วันวะ พักไหน จองยัง ไปรถไง” ดูคำถามมัน เหอะๆ เป็นชุด
“เอาเป็นว่าตกลงมั้ย เดี๋ยวที่เหลือกูจัดการเอง”
“เยสเซ่อ” ไอ้ฝุ่นตอบตกลงอีกคนละ ง่ายดีแฮะ
“เออ ไปนอนต่อไป”
“กูตื่นแต่เช้าแล้วเว้ยวันนี้ มีธุระ”
“อ้าว ผิดคาดว่ะ” ไอ้เต้แปลกใจเล็กน้อย ปกติไอ้ฝุ่นมันสายเสมอ

ส่วนผม ตื่นเช้ามานี่ไม่ใช่เพราะกินยาผิดขวด แต่ว่านอนดึกหาที่เที่ยวแล้วก็ออกไปส่งไอ้พี่เซนที่แอร์พอร์ตมากับพี่โอต (พวกเพื่อนเฮียเซนที่เหลือก็ไม่ว่าง
แยกย้ายกันไป เจอกันก็ยามที่เหล้าต้องเอ้ยชาติต้องการ ฮ่าๆๆ นี่แหละ ชีวิตผู้ใหญ่ ไม่มีแล้วตกเย็น ถนนพระอาทิตย์ พอพระอาทิตย์ตกดินก็ไปต่อผับแถวข้าวสาร
ดึกๆ ร้านข้าวต้ม ข้าวมันไก่ เช้านอนก่ายกองกันอยู่ห้องเพื่อนสักคน)

โทรนัดกันไปนัดกันมา สรุปว่างไปกันสี่คน

ไอ้เตเต้สุดหล่อน่ารักอกหักตลอดกาล

ไอ้ฝุ่นตลบไม่รู้ชอบตบหรือชอบเตะ (ฮ่าๆๆๆ)

ไอ้แบงค์แทงไม่ยั้ง ตั้งไม่เลือก (หมายถึงสนุ๊กเกอร์นะคร้าบท่าน)

ไอ้ทอปปอบปูลาร์ หมาเมิน

(กูก็ตั้งให้คล้องไปเรื่อยเปื่อย เวิ่นเว้อไปงั้น)

อืม พวกมันก็ถามว่าชวนแฟนไปได้มั้ย เฮ้อ แล้วคนไม่มีแฟนอย่างกูล่ะ

“เต้จะไปปายวันพฤหัสแหละ” ผมบอกไอ้เฮียแทนที่แวะมารับผมไปหม่ำๆ ข้าวเย็นแถวที่ทำงานเค้า (เค้ามีที่ทำงานสองที่ ที่นี่จะใกล้ที่พักผมมากอยู่)
“อ้าว ไปอีกแล้ว เพิ่งกลับมา” ลุงแกบ่น เด็กใหม่ไฟแรงก็มีเรื่องให้เดินทางเยอะเงี้ยะแหละน่า แบร่ๆ ไอ้ตาแก่ขี้บ่น
“เค้าก็ไปเที่ยวมั่งเดะ รอบที่แล้วทำงานนะเฮีย” ไอ้เต้ทำเป็นหาเหตุผลที่ไม่ค่อยสมเหตุสมผลเท่าไหร่มาอ้างเรื่อยเปื่อย
“ทำงานก็ได้เที่ยว อย่ามาๆ ยังมานั่งเล่าโน่นเล่านี่อยู่เลย แถมไปซนมาอีก นี่จะไปซนรึเปล่า แล้วไปกับใครเนี่ย” โห ไอ้เฮียแทนบ้า ซนไรเล่า เอิ๊กๆ
“เป็นชุดธรรมเทศนาเลยยยย ไปกับเพื่อนที่มหาลัยอ่าคับ ไปด้วยกันมะ” ผมแกล้งทำแซวแอบชวน แต่รู้แหละคับ เค้าไม่ไปอยู่แล้ว
“พี่ไม่ว่างหรอคับ จริงๆยังไม่เคยไปเลย อยากไปนะเนี่ย” พูดให้เราดีใจเก้อแต่ก็ไม่ไปอยู่ดี ไอ้เต้หมาหงอย ตักข้าวเข้าปากหม่ำๆแล้วพูดต่อ ข้าวเต็มปากจริงๆไม่ควรพูดนะเออ
“เสียดายจัง”
“อยากให้ไปด้วยหรอ” ไอ้เฮียแทนบ้า รู้มั้ยว่าอยากจะบอกว่า อยากให้ไปมากที่สุดเลยคร้าบบบ
“ก็ถามดูแหละคับ” แต่นี่คือสิ่งที่พูด ก็มันพูดได้แค่นี้นี่หว่า
“อ่อ ชวนเป็นมารยาท”
“เฮ้ยไม่ใช่ๆ” ผมรีบปฏิเสธทันควัน อย่าเข้าใจผิดสิฟะ ชวนจริงๆ แต่รู้ตัวอยู่แล้วว่าเค้าไม่ไปกับไอ้เด็กกะโปโลอย่างไอ้เต้หรอก
“ฮ่าๆๆ อ่ะ ไงก็เที่ยวให้สนุกแล้วกันนะ เผื่อคนไม่ได้ไปด้วยล่ะ”
“คร้าบ” แล้วก็หม่ำผัดสารพัดผักต่อไป

โชคดีมากที่สุดท้ายไม่มีแฟนใครว่างไปด้วย สี่หนุ่มโฉดจึงมุ่งหน้าสู่แดนดินถิ่นเหนือกันแบบไร้พันธะ สนุกกันสุดเหวี่ยง ฮ่าๆๆๆ

เริ่มต้นด้วยคืนแรกที่เชียงใหม่ ไปสนุกกันที่วอร์มอัพ หุหุหุ สนุกมาก ไอ้เต้ไปเต้นอยู่แถวๆหน้าเวที กระดกวอดก้าเมาอย่างลืมอาย เหอะๆ ระดับนี้เมาแล้วเต้น
ไม่มีอ้วกไม่มีหลับนะคร้าบพี่น้อง หุหุหุหุ นี่ตกลงกูมาเที่ยวธรรมชาติใช่่ป่าววะ ใครถามบอกไปปาย คิดว่าทัวร์เพื่อความสงบใกล้ชิดธรรมชาติเต็มที่
พอเช้าวันที่สองตื่นมา ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า

“กูว่าอยู่แถวเอกมัยก็ได้นะแบบนี้ ฮ่าๆๆๆ”

พอวันที่สองก็เริ่มมาเที่ยวของจริงคับ เมื่อวานนั่นมาชิมลางเฉยๆ แฮะๆ จริงๆผมอยากไปปายแต่เช้าแต่คุณทั้งสามตัวมันอยากเห็นหมา หมาแพนดี้ตัวอ้วนกลม
ท่าทางโง่ๆเอาแต่กินๆนอนๆ ที่สวนสัตว์ ก็เลยต้องไป หนึ่งเสียงจะสู้สามเสียงได้ไงล่ะวะ ชิชิ รังแกชนกลุ่มน้อยนะพวกมึง ตอนแรกคิดว่ามันจะมาดูแพนด้ายักษ์อย่างเดียว
ที่ไหนได้แม่งไล่เรื่อยไปทุกกรงจนกว่าจะออกมาจากเชียงใหม่ปาไปบ่ายโมงแล้ว

“เฮ้ย มึงเคยขับรถขึ้นเขาป่ะ” ผมถามไอ้แบงค์ผู้ครอบครองพวงมาลัย และชะตาชีวิตเพื่อนร่วมทาง
“ไม่อ่ะ”
“อ้าว แล้วมึงจะขับได้ป่าวเนี่ย”
“ได้ดิวะมาถึงนี่แล้ว” พูดหมีๆนะมึง มาถึงนี่กับทางไปปายมันบอลคนละลีกกันเลยนะมึง
“แล้วพวกมึงอ่ะ” ในนี้มีผมขับรถไม่เป็นคนเดียว อิอิ กุนั่งสบายล่ะงานนี้

พวกมันสองคนที่เหลือก็พร้อมใจกันส่ายหน้าคับ
“กูยังไม่เคยขับนอกกรุงเทพเลย” ไอ้ฝุ่นบอก
“กูเคยแต่ไปหัวหิน พัทยา ระยองว่ะ” ไอ้ทอปเสริม ช่วยให้ผมใจชื้นขึ้นมาดีมากกกก

เอาวะ พวกมันขับเป็นยังไม่กลัว กูขับรถก็ไม่เป็นกลัวอะไร งานนี้ตายเป็นตายเว้ย (ใจดีสู้เสือไปงั้นแหละ จริงๆ นั่งนิ่ง เหงื่อตกพอถึงโค้งลาดชันที
 ภาวนาในใจขอให้ได้กลับไปเจอหน้าหล่อๆของไอ้พี่แทนทีเถอะเจ้าป่าเจ้าเขา) เอิ๊กๆๆๆ

สี่ชั่วโมงผ่านไป ในที่สุดเจ้าแอคคอร์ดก็พาพวกผมมาถึงที่ราบระหว่างหุบเขา อันเป็นที่ตั้งของเมืองปายจนได้ ปายในวันนี้ ดูแตกต่างจากปายที่ผมเคยมา
มันกลายเป็นปายสำหรับมนุษย์คนเมืองไปเสียแล้ว ผมหวนคิดถึงวันที่ปายยังเป็นที่สำหรับธรรมชาติให้มนุษย์ได้ขออิงแอบอาศัย ไม่ใช่ที่สำหรับมนุษย์ที่แบ่งเหลือพื้นที่เล็กๆ
ให้ธรรมชาติยังพอหายใจได้รวยรินเช่นนี้ แต่ผมก็ยังรักปายมากกว่าอีกหลายๆชุมชนที่เคยพบเจอมาอยู่ดี เพราะว่าคนที่ปายแห่งนี้ ยังมีรอยยิ้มให้กันเสมอเวลาพบเจอกัน

..........

“บนฟ้ามีเมฆลอย บนดอยมีเมฆบัง”

[Sith]

กาลเวลาทำให้อะไรหลายๆอย่างแปรเปลี่ยนไป  บางทีมันก็ทำให้คนเราอ่อนแอและเข้มแข็งขึ้นในเวลาเดียวๆกัน

[broke-back]

“บนฟ้ามีเมฆลอย บนดอยมีเมฆบัง”

และ
"มีหนุ่มหล่อตัวเล็กจัง ข้างหลังให้ป๋าแทน"
ฮ่า ฮ่า  หุหุ

 :pig4:ขอบคุณครับ นายตัวเล็ก
ป้อล่อ....คิดจะกด +1 ให้ แต่เหลือบตาไปเห็นตัวเลข 69 เข้า งั้นเอาไว้ก่อนนะ ตัวเลขสวยดี เหอเหอ
ป้อล่อ2...ค่ำๆจะเข้ามากดเต้ เอ๊ย! กด 1 ให้เต้ นะคร้าบบบบ อะจึ๊ก อะจึ๊ก 

[nana]

ได้ไปเที่ยวอีกแล้ว

[SunintheNight]

ไรหว่า ไม่มีเมนทืเลย ไปเที่ยวดีกว่า อิอิอิ

[zingiber]

^
^
^
^
^
^
^
 
โอ๋ๆๆๆ อย่าน้อยใจน๊าาา เพิ่งเข้ามาอ่านอ่าาา แล้วก็รีบเม้นให้เลยนะเนี่ย

เด๋วคนแต่งน้อยใจ ไม่ยอมมาเล่าต่อ พี่ก็แย่อ่ะดิ 

[LingNERD*]

กลับมาจากไปก๋ง แล้วจะมาตามเก็บ สแปปปปปปปปปปป อิอิ

[willingjohn]

มาเม้นท์ให้แล้วววว อย่าเพิ่งหนีไปไหนนะคร๊าฟฟฟฟ 

[patee]

กลับมาก่อน  ตอนนี้ปายร้อนมาก  (มุขใครวะ)

[namtaan]

มาเมนท์แล้วเนี่ย
บวก 1 ให้้ด้วย
หาเหตุไปเที่ยวหละสิ 
อ่านยังไง้ ยังไงก้อรู้สึกถึงความเหงาตลอดเวลาเลย 

[broke-back]

พระจันทร์.......
ยิ่งดึก...ยิ่งเหงา
แม้รู้ว่า...สุดท้ายปลายทาง
พระจันทร์จะเป็นเช่นไร
แต่ก็เต็มใจ...ที่จะเป็นเช่นนั้น

 :pig4:ขอบคุณครับ นายตัวเล็ก กด+1 ให้พระจันทร์ขี้เหงา

[SunintheNight]

ขอบคุณเพื่อนๆสำหรับกำลังใจคร้าบ

เพิ่งกลับมาจากสยามและถนนพระอาทิตย์ ไปนั่งสรวลเสเฮฮามานิดหน่อย ตามประสาวัยรุ่นตอนไหนก็ไม่รุ ฮ่าๆๆ

ไปนอนและ พร่งนี้ตื่นไปหัวหินต่อ สบายจริงๆ สอบเสจ เที่ยวแม่งตลอดเลย 

แล้วจะเอาเรื่องมาฝากหลังจากกลับมากทมนะค้าบ

[namtaan]

^
^
เิดินทางปลอดภัยทั้งไปและกลับ และเที่ยวอย่างมีความสุขมากๆนะจ๊ะ

กลับมาแล้วค่อยมาละเมอต่อ รออ่านอยู่แล้วจ้า 

[andyus1]

เหอๆๆ ยังคงเคว้งคว้างต่อไป

สงสารเต้อ่ะ แอนนี่วันทูเวคฮิมอั้ป

ตกลงไอคุนพี่แทนนี่มันจะเอางัยกันแน่ว่ะ พี่เซนก็นะ แว๊กๆๆ

เซงๆ เซงอย่างแรง 

เอางี้หาใหม่ พอได้ใหม่แล้วหนึ่งนัยท่านทั้งสองนั้นอยากจะกับมายุ่งอีกก็ถวายพระบาทาไปหั้ยแมร่งเลย 

[nOn†ღ]

ไปเที่ยวให้สนุกนะจ้ะ 

เดินทางปลอดภัยจ้า

[FÂntastic 1st™]

ยิ่งอ่าน ยิ่งรักเต้

หุหุหุหุหุ

- - - - - - - - - - - 

[bixzz]

หัวหินเป็นไงมั่งเต้...

พี่เซนมาให้หายคิดถึงแล้วก็จากไปอีกแล้ว...แย่จัง

[SunintheNight]

คืนที่สิบเจ็ด

“เฮียๆ หิวน้ำอ่า” ผมนั่งอยู่บนโซฟาหน้าทีวีที่บ้านไอ้พี่แทน
“เออ นั่งรอไปก่อน เดี๋ยวหยิบให้”
“เดี๋ยวเต้ไปหยิบเองก็ได้”
“เออ ไม่เป็นไรเดี๋ยวหยิบให้ นั่งไปๆ เด็กขี้บ่น” เอ้า แค่กูหิวน้ำ กูกลายเป็นเด็กขี้บ่นซะงั้น ไอ้เต้ละงงงวยพระเจ้าช่วยกล้วยเชื่อมจริงๆ

สักพักไอ้พี่แทนที่กำลังขมักเขม้นกับการเล่น hi5 บนโนตบุคส่วนตัวยามคึกเอ้ยยามดึกก็ลุกไปครัว
เสียงแก้วน้ำดังกระทบเคาเตอร์หิน ทำให้รู้ว่าจะได้จิบน้ำแก้กระหายแล้ว เย้ๆๆ

“อ่ะ”
“แอบใส่ยานอนหลับป่ะเนี่ย” ผมแกล้งทำหน้าเจ้าเล่ห์ ก่อนจะโดนเคาะกระโหลกไปหนึ่งที เจ็บนะเฟ้ย
“ถ้าใส่ ไม่ใส่ให้หลับหรอกเว้ย”
“ไอ้บ้า” ผมไม่อยากคุยกับไอ้ตาแก่บ้ากามและ รีบๆดื่มให้หมดแล้วดูทีวีต่อดีกว่า

“ไหนไปปายมาเป็นไงบ้าง” เขาหันมาถาม
“เล่น hi5 เสร็จละหรอคับ” ผมหันไปถาม ไอ้พี่แทนก็พยักหน้าหงึกๆ

ดีมาก ได้เวลาเล่าเรื่องไปเที่ยวมาสักที ก่อนหน้านี้ไอ้เต้ได้แต่ดูทีวี อ้าปากพูดทีก็โดนหาว่ารบกวนคนจะทำงาน (เหลือบไปดูหน้าจอ มัน hi5 ชัดๆ ชิชิ)

“อ่ะๆ เนี่ยไปเที่ยวรอบนี้อ่างกับผจญภัยแน่ะ”
“ยังไง” ไอ้พี่แทนทำหน้าตาคิ้วขมวด
“ก็อันดับแรกใช่่ป่ะ ไปเชียงใหม่ ก็ขับกันไปไม่ตื่นเต้นอาราย มันเริ่มจากตอนไปปายๆ”
“ไปปาย” ไอ้พี่แทนจะทวนคำทำไมหว่าไอ้เต้ไม่เข้า
“ใช่แล้วคับ ก็พอออกจากเชียงใหม่ใช่ป่ะ ขึ้นไปบนเขาที่ปายอ่ะ ฝนตกหนักโคตรเลยเฮีย แบบไม่เห็นทาง เมฆหมอกที่พัดตลบอบอวลไปหมด” ไอ้เต้ทำท่าทางประกอบ
พร้อมกับส่งคลิปหมอกลมแรงในมือถือที่ถ่ายจากจุดแวะพักริมทางให้เฮียแทนดู
“อ่ะนี่ๆ มีหลักฐานยืนยัน”
ผมส่งไปให้เขาดู มันก็ไหวๆ ภาพเบลอๆอ่ะแหละ ทำไมภาพในมือถือดูธรรมดาจังวะ ตอนอยู่บนเขาแล้วเจอฝนจนต้องหลบข้างทางนี่ตื่นเต้นโคตรๆ

“อ่ะ แล้วไงอีก” ไอ้พี่แทนเงยหน้ามาถามหลังจากคลิปจบไป ไม่ตื่นเต้นเลย เซ็งเว้ยผิดหวัง
“อ่ะก็น่ากลัวดิ ขับรถไม่เหนทางโค้งก็เยอะ”
“อ่ะแล้วรอดมาได้ไง”
“ไอ้บ้าาาา” ผมทุบแขนไอ้คนนั่งข้างๆไปจนเค้าร้องโอ๊ย แมร่งมาแช่งกันอีก
“ตกเขาตายจะตามมาบีบคอ ฮึ่ยยย” ผมแกล้งทำหน้ายักษ์ใส่ แล้วเล่าต่ออิอิ
“ก็หลังจากผ่านด้านแรกที่เจอฝนมหาภัยใช่ป่ะ ก็มาถึงปาย คราวนี้ไม่มีที่พัก ไม่ได้จอง กะว่ามันต้องมี แม่งเฮียคิดดูดิ
เมืองทั้งเมืองไม่มีที่พักว่างสำหรับคนสี่คนเลย วนหากันเป็นหลายชั่วโมงจนสองทุ่มอ่ะ”
“อ่ะ แล้วไมไม่จอง” ไม่เข้าข้างแถมทำหน้าดุใส่ไอ้เต้อีก เดี๋ยวงอนเลยเฟ้ย
“ก็บอกว่าไม่คิดว่าจะเต็ม มันยังไม่หน้าหนาวไง ใครจะไปรู้ว่าคนมันจะบ้ามาเที่ยวปายกันขนาดนี้ ตอนไปกับที่บ้านปีก่อนโน้นคนยังไม่เยอะมากเลย
นี่รีสอร์ตเพิ่มขึ้นตั้งเยอะ แต่กลับเต็ม เห็นแล้วอนาถใจ แม่งไม่แบ่งไปเที่ยวที่อื่นกันบ้างเลย”
“แล้วตกลงนอนไหนล่ะ” สงสัยที่ผมเล่าจะสนุกจัด เขาเลยลุกไปหยิบขนมมากิน แล้วกดเปลี่ยนช่องทีวี นี่ฟังไอ้เต้อยู่ป่าววะเฮ้ย คนอุตส่าห์ตั้งใจเล่า
“ก็ตอนแรกก็ตกลงกันและว่าจะนอนแอคคอร์ดวิลล่า(ในรถนั่นเองแหละคับ) แต่ว่าโชคดีไปนั่งกินเหล้าปั่นในเมืองแล้วเจอสาวสวย
เค้าเป็นเจ้าของรีสอร์ทนอกเมืองที่แวะไปถามแล้วมันเต็ม แล้วเขาก็เป็นเจ้าของร้านเหล้าปั่นนี่ด้วย เขาก็ถามว่าได้ที่พักหรือยัง
เต้กับเพื่อนก็ได้แต่ส่ายหน้า และบอกว่านอนในรถแหละ”

ผมหยุดเล่านิดนึง ดูปฏิกิริยาคนฟัง สงสัยฟังเพลิน เห็นผมเงียบสักพักก็เลยหันมา
“เอ้าแล้วไงต่อ” มือก็หยิบขนมกินไม่สนใจตูเลยเว้ยเฮ้ย

เงียบคับ ไอ้เต้เงียบ นั่งหน้างอนอยู่บนโซฟา

“อ้าว ไม่เล่าอ่ะ”
“ก็เฮียไม่ฟังอ่ะ”
“ฟังอยู่ๆ เล่าต่อดิ”
“อ่ะ”

“ก็เค้าก็สงสารเลยบอกว่า มีห้องข้างบนร้านให้นอนได้ ห้องดีด้วยนะเฮีย”
“อืม”  ไอ้พี่แทนพยักหน้าเชิงตอบรับ
“แล้วสรุปก็่ผ่านด้านสองโดยการได้นอนห้องชั้นสองบนร้านเหล้าปั่น”
“อืม”
“อ่ะ ยังไม่พอๆด่านสาม เป็นถ้ำน้ำลอด ที่จริงเต้เคยไปกับที่บ้านและ รอบนี้เลยพาเพื่อนมันไป แต่มันเป็นปลายฝน น้ำเลยเยอะ
น่ากลัวเลยน้ำแรงเชียว ก็เลยเข้าไปได้แค่ถ้ำเดียวรอบนี้ เพื่อนมันก็ด่าใหญ่เลยเพระาเต้บอกว่าสวยดี แต่สรุปไม่ได้เข้าไปถึงข้างใน”
“แล้ว”
“ก็เนี่ยแหละ เจอน้ำแรงๆน่ากลัวกว่าที่เคยไปครั้งก่อนเยอะเลย”
“เฮ้ย เนี่ยนะ ผจญภัยแล้ว” ไอ้พี่แทนทักท้วง โห ไม่ไปเองไม่รุ้หรอก ว่ามันน่ากลัว ฝนก็ตก กลัวน้ำป่าจะตายตอนนั้น
“ใช่ดิ” ผมยืนยัน
“แค่เข้าถ้ำไม่ได้เนี่ยนะ”
“ก็นั่นล่ะ ตื่นเต้นของเต้ละกัน”
“อ่ะมีต่ออีกป่ะ”
“มีๆ” ไอ้เต้ยังพยายามเล่าต่อ”
“ก็อีกคืนใช่ป่ะ ก็มานอนปางอุ๋งที่อยู่บนเขา ไกลๆเลยอ่ะ ไปรอบที่แล้วเต้นอนเต้นท์ แต่รอบนี้จองโฮมสเตย์ที่นี่ไว้ ก็ไปๆ สวยดี
แต่ที่ไคล์แมกซ์สุดเป็นขากลับอ่ะ คิดดูดิเฮียวันกลับ ขับรถจากชายแดนแม่ฮ่องสอนมากรุงเทพฯอ่ะ สิบห้าชั่วโมงแน่ะฝ่าฝนฝ่าเขา ขึ้นเขาตอนกลางคืนตอนฝนตกด้วย”
“ขับเองป่ะ”
“หึ เพื่อนมันเปลี่ยนกันขับ” ผมส่ายหัว ยิ้มเขิลๆ
“แค่นั่งเนี่ยนะ ผจญภัยแล้ว”
“โห มันมีทั้งฝ่าฝน ฝ่าเขา แล้วมันนานมากเลยนะเฮีย”
“อืมมมม”
“ไม่ตื่นเต้นหรอ”
“ง่วงนอน” ไอ้พี่แทนทำท่าหาว แล้วลุกไปปิดทีวี เดินขึ้นไปห้องนอน

เว้ยยยยย อุตส่าห์เล่า แถมทำท่าและสีหน้าประกอบ บอกว่าง่วงนอน งอน งอน งอน งอนนนนนนนนนนนนนน ไอ้เต้งอนนนนนนน
 แต่ก็ได้แต่เดินตามขึ้นไป หยิบหนังสือที่หัวเตียงมาอ่านแล้วล้มตัวลงนอนข้างๆพี่เขา

“พรุ่งนี้เรียนกี่โมงนะ”
“เก้าคับ”
“จะตื่นกี่โมงอ่ะ”
“แปดครึ่งก็ได้” ผมตอบเสียงอ่อย เช้าอ่ะ เซ็งๆ ไม่อยากตื่น”
“เฮ้ย เอ็งเรียนเก้าโมง จะตื่นแปดครึ่งได้ไง” ไอ้พี่แทนทักท้วงอีกละ ก็เรียนเก้าโมงไอ้เต้ก็ตื่นเก้าโมงด้วยซ้ำปกติอ่ะ นี่ถือว่าไวแล้วน้า
แถมบ้านพี่ก็อยู่ใกล้มหาลัยผมแค่นี้ ทันถมเถ จิ๊บๆ
“งืมมม”
“เจ็ดครึ่งโอเคป่ะ”
“เฮ้ย เช้าไป แปดละกัน” ไอ้เต้รีบโวย ไปมหาลัยก่อนเวลาเรียน เขิลตาย อิอิอิ
“แปดก็แปด ตื่นด้วยนะ ห้ามงอแง ไม่งั้นเตะตกเตียง”
“ไอ้บ้า” ผมได้แต่หน้าแดงเพราะว่าพอพูดจบไอ้ตาลุงบ้าก็มาประทับรอยจูบเบาๆจางๆ บนริมฝีปากผมซะงั้น

“ว่าหรอ เดี๋ยวโดน”
“ไอ้บ้า” มาพูดไรใกล้ๆวะ เขิลเว้ยยยย เขยิบไปได้แล้ว จะนอนๆง่วงๆๆๆๆๆ
“ไอ้บ้าหรอ อยากรุ้มั้ยบ้ายังไง”
“เว้ยยย อย่าเฮีย ตื่นไปเรียนไม่ทันนะ”
“หึหึหึ เดี๋ยวปลุกเอง” ไม่รู้ปลุกไปเรียนหรือปลุกอะไรกันแน่ เพราะมือที่ปลุกอยู่ทำให้ร่างกายนายเตเต้ตื่นก่อนเวลาเรียนหลายชั่วโมงเลยนะเนี่ย

แล้วริมฝีกปากนั้นก็หวนกลับมาบรรจงทาบทับอีกครั้งแต่กดย้ำรุนแรงกว่าครั้งก่อน และหนังสือในมือผมก็ถูกหยิบโยนออกไปไม่ใยดี

รู้สึกตัวอีกทีผมก็สะดุ้งตื่นเพระาเสียงนาฬิกาปลุกด้วยความเหนื่อยอ่อนเพลียตามันปิดไม่ยอมลืมเลยเช้าแบบนี้
“ปิดนาฬิกาปลุกให้หน่อยดิคับ” ผมสะกิดหนุ่มใหญ่ที่นอนคุดคู้เป็นเด็กอยู่ข้างๆ
“อืมมม” เสียงในลำคอแสดงความไม่พอใจเหมือนเด็กเวลาโดนปลุก
“พี่แทน เค้าปิดไม่เป็น”
“อืมมมมม”
“ปิดเองก็ได้วะ” ผมรำพึงกับตัวเองเบาๆ
“ไม่ต้องๆ เดี๋ยวพัังพอดี” ไอ้พี่แทนกระโจนข้ามตัวผมไปที่โต๊ะหัวเตียง เอื้อมไปปิดเสียงนาฬิกาให้หยุดส่งเสียงก่อกวนแล้วค่อยๆกลิ้งกับไปนอนฝั่งเดิม
ไอ้เต้ก็ได้แต่นอนนิ่งสนิท เมื่อกี้ตอนเขาข้ามตัวผมไปแล้วหน้าผมอยู่ใต้ช่วงท้องเขาทำเอาหายใจไม่ทั่วท้องตัวเองไปเลยดีกว่า ไอ้บ้าเอ้ย

“อาบน้ำ” เสียงคำรามดังใกล้ๆผม อ้าวคิดว่าหลับต่อซะอีก ผมแกล้งนอนต่อ ด้วยความง่วงแบบสุดๆ
“บอกว่าให้ไปอาบน้ำ เดี๋ยวไปเรียนไม่ทัน”
“ง่วงอ่ะ”
“อย่างอแง ลุก” ปากพูด แถมเท้ายังมาเขี่ยๆยันๆไอ้เต้อีก เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวเลยลุง
“อ่ะ” ไอ้เต้ยันตัวขึ้นมานั่งอย่างง่วงๆ แล้วรวบรวมพลังลมปราณที่มีลุกขึ้นแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป  เฮ้อ ตกลงมานอนใกล้มหาลัยแทนที่จะได้ตื่นสาย
กลับกลายเป็นเช้ากว่าเดิมอีกว่ะ เวรกรรม

“เต้”
“เต้”
“ไอ้เต้”
“ไอ้เตเต้เว้ย” เสียงไอ้พี่แทนเคาะประตูห้องน้ำซะดัง จนผมตะโกนตอบรับไป คนกำลังอาบน้ำอุ่นสบายใจ มีไรวะ
“ค้าบบบบ”
“เสร็จรึยังเรา จะเก้าโมงแล้ว”
“เสร็จแล้ว เฮียหยิบผ้าเช็ดตัวให้หน่อยดิคับ” ผมหันซ้ายหันขวา กูลืมหยิบเข้ามานี่หว่าด้วยความง่วงและมึน
ไม่ทันที่จะเดินไปเปิดประตูห้องน้ำ ประตูห้องน้ำอีกฝั่งที่เชื่อมกับอีกห้องซื่งไมไ่ด้ลอคก็ถูกเปิด ผมก็ได้แต่รีบวิ่งเข้าไปแอบหลัง
ประตูกระจกกั้นห้องอาบน้ำเหมือนเดิม อายนะเว้ย เปิดมาไม่บอกไม่กล่าว
“อายไร” ไอ้พี่แทน ยังทำเป็นยืนแปรงฟันส่วนห้องข้างนอกต่อ ไอ้บ้า ถามมาได้ อายอะไร
“ไอ้เฮียบ้า ออกไปก่อนดิ” ผมพยายามเปิดน้ำแรงๆ ให้มันมีไอเยอะๆ แล้วก็ชะโงกดูผ้าเช็ดตัวที่เจ้าตัวพาดไว้ที่ราวจับบนประตูกระจกกั้นห้องอาบน้ำ
“โอ๊ย เห็นหมดแล้ว ไม่ต้องอาย”
แมร่งงงง ไอ้บ้า ยืนนิ่งสักพักไม่รู้โกรธหรืออาย สุดท้ายก็แง้มประตูไปหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วรีบวิ่งงุดๆออกไปจากห้องน้ำ

ปล่อยให้ไอ้เฮียบ้ายังคงแปรงฟันไป หัวเราะไปคนเดียว

“อ่ะ” ผมรับน้ำชาลิปตันแอปเปิ้ลจากพี่แทนมา เขายื่นให้ก่อนจะเดินออกไปสตาร์ทรถรอผม
“ขอบคุณคับ” ผมรับมาแล้วเดินไปใส่ถุงเท้ารองเท้า สะพายเป้พร้อมไปเรียน

“เฮ้อ เฮียว่าเต้จะทำงานต่อหรือเรียนๆไปก่อนดี ใจนึงก็อยากฝึกงานหางานทำต่อ อีกใจนึงก็ยังเสียดายชีวิตวัยเด็ก” ผมพูดระหว่างทางนั่งรถไป
“อยากก้าวหน้าหรืออยากอยู่ไปวันวันเหมือนคนอื่นล่ะ” ไอ้พี่แทนพูดน้ำเสียงจริงจัง
“ก็ทั้งสองอย่างฮ่าๆๆ”
“คนเราได้อย่างก็ต้องเสียอย่าง อยู่ที่เราเลือก มันต้องเลือกทั้งนั้นแหละ ไม่มีใครได้ทุกอย่างหรอก” ผมแอบเห็นแววตาเศร้านิดๆของเขา
ส่วนตัวเองก็ได้แต่มองลำคลองข้างทาง ใช่ดิ แล้วนี่ผมเลือกอะไรวะเนี่ย เลือกที่จะก้าวมาในทางแห่งความฝันงั้นหรอ ฝันที่ไม่มีปลายทาง
ไม่สิ ฝันที่ไม่มีหนทางให้เดินด้วยซ้ำ เหมือนน้ำตาจะไหล และความเงียบมันคงจะทำให้เราสองคนอึดอัดเกินไป
เขาวางมืนบนหลังมือผมเบาๆ ครู่หนึ่งก่อนจะดึงกลับไป แล้วหันมายิ้มให้ตอนผมจะลงจากรถ

“ตั้งใจเรียนนะตัวเล็ก”
“คับพ้ม”

   ____________________________________________________


กลับจากหัวหินแล้วคร้าบ จริงๆกลับมาวันอาทิตย์ แต่เมื่อวานทำอย่างอื่น เลยไม่ได้มาลง แฮะๆ สนุกดีคับ รอบนี้ไม่ลงรูปละกัน เซิชหาดูเอาเอง หุหุหุ

[namtaan]

 
ยิ่งละเมอ ยิ่งลึกซึ้ง ยิ่งเศร้าอ้ะ

"...ใช่ดิ แล้วนี่ผมเลือกอะไรวะเนี่ย เลือกที่จะก้าวมาในทางแห่งความฝันงั้นหรอ ฝันที่ไม่มีปลายทาง
ไม่สิ ฝันที่ไม่มีหนทางให้เดินด้วยซ้ำ..." <<<

ไปหัวหินหนุกมั้ยจ๊ะเต้
บวก 1 ให้เช่นเคยจ้า

[PHUCK™]

.




เฮียแว่บเอามาลง แล้วก็หนีไปแร่ดอยู่เมเจอร์ !
น้องนุ่งอะไม่เคยจะสนใจ .. ทิ้งนะทิ้ง เชอะเชอะ !!


ต.เต้ ตัวเตี้ยต่ำต้อยติดตูด ปู้ดๆ              *
 



บ้าไปแล้ววววว ว            ~*
:*)))   )