ภาคพิเศษ อิเจ้ของไอ้เมลล์ 3
สาวน้อยผมยาว หน้าตาน่ารัก ( อย่ามายี้ๆ ชั้นจะชมตัวเองบ้างอะไรบ้างไม่ได้รึไงยะ!!) นั่งอยู่ข้างบ่อปลาคาร์ฟ ที่หน้าบ้าน ระหว่างที่ให้อาหารปลา และพร่ำเพ้อกับปลาไปตามเรื่องตามราวเนื่องจาก สติอันไม่ค่อยสมประกอบ!? (กรูจะเขียนด่าตัวเองทำไม?) เอาละๆ เข้าเรื่องๆ ระหว่างที่ กำลังคิดอะไรเพลินๆ เสียงรถที่คุ้นเคยก็แล่นเข้ามา หญิงสาวหันไปยิ้มกับประตูบ้านก่อนจะรีบวางโหลอาหารปลา แล้ววิ่งไปเปิดประตูบ้าน ให้รถคันนั้นเข้ามา ก่อนจะรีบวิ่งไปที่หาคนที่อยู่บนรถ แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อคนที่ก็าวลงมามีเพียงคนเดียว แล้วก็ยิ่งแปลกใจมากขึ้นอีก เมื่อคนที่ลงมาจากรถสีหน้าไม่แจ่มใสเหมือนเคย จนเธอต้องถามไป
"เฮ้ย...เป็นไรรึเปล่า" คนที่เพิ่งลงมาจากรถไม่ตอบอะไรเพียงบอกเบา
"เจ้...เมลล์ขออยู่นี่สักพักได้ป่ะ" หญิงสาวขมวดคิ้วแต่ก็คลายอย่างรวดเร็ว แล้วเอ่ยด้วยเสียงร่าเริงตามสไตล์
"อร๊ายยยย อยู่ตลอดชีวิตเจ้ก็ยินดีเลี้ยงงงง กร๊ากก ป่ะๆ เข้าบ้านกัน" หญิงสาวจับมือคนที่เพิ่งมาก่อนจะพาวิ่งๆ กระโดดๆ เข้าบ้านไป
ตลอด เวลาที่นั่งอยู่ด้วยกัน หญิงสาวไม่เอ่ยอะไรเพียงรออย่างสงบให้คนตรงหน้ายอมพูดออกมาเอง ...ดวงตาโตที่เคยแจ่มใส กลายเป็นหมองหม่น หญิงสาวหันไปแอบมองคนที่มาเยือนด้วยความเป็นห่วง แม้จะรู้ว่าสาเหตุที่ทำให้เด็กร่าเริงคนนี้เป็นแบบนี้ได้ น่าจะเกิดจากอะไร แต่เธอก็ยังรอ...
จน กระทั่งเวลาผ่านไปไม่ถึง 5 นาที -*- ....ต่อมเสือกที่ดูเหมือนจะเป็นอัมพาธชั่วคราวก็กลับมาใช้งานได้อีกครั้ง! หญิงสาวค่อยๆ กระดึ๊บๆ เข้าไปข้างๆ สวมคราบนางฟ้า ลูบหัวยุ่งๆ นั้นเบาๆ แล้วเอ่ย
"เมลล์....มีอะไรอยากบอกเจ้ไม๊?" ชายหนุ่มหันมามองก่อนจะถอนหายใจ แล้วนิ่งไปอีกครั้ง หญิงสาวแอบจิ๊จ๊ะในใจ เมื่อกระบวนท่าล้วงความลับท่าแรกไม่ได้ผล หญิงสาวจึงงัดท่าไม้ตายศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมาใช้ทันที เธอค่อยๆ ดึงชายหนุ่มที่ตัวโตกว่ามาพิงที่ไหล่ ก่อนจะลูบหัวเบาๆ แล้วพูดด้วยเสียงนุ่มๆ
"บางอย่าง...เก็บไว้คนเดียวมันก็อึดอัด จริงไม๊?" คนตาโตข้างๆ เงยหน้าจากไหล่เล็กๆ ขึ้นมามอง ก่อนจะเปลี่ยนท่ามากอดร่างสาวน้อยไว้ 'เยส!!' หญิงสาวร้องในใจ เมื่อรับรู้ว่าท่าไม้ตายนี้ได้ผล ไม่นานคนที่นั่งเงียบมาตลอดก็เอ่ยปาก
"เจ้....เมลล์....ไม่รู้ว่าควรทำยังไง...กับความรู้สึกนี้อ่ะ"
"ความรู้สึกอะไร" อิเจ้ถามด้วยความงง ชายหนุ่มถอนใจ
"เจ้ว่า...เมลล์...สำคัญกับพี่มาร์ชบ้างรึเปล่า" อิเจ้เลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจหลังจากได้ยินคำถามนั้น
"ทำไมถึงถามอ่ะ" ชายหนุ่มถอยออกมา ทิ้งให้อิเจ้ถอนหายใจด้วยความเสียดาย (กรุเพิ่งได้ลวมลามแป๊บเดียวเองน้าาา แง่งๆๆ อยู่อีกหน่อยเด้ๆๆๆ)
"เมลล์แค่รู้สึกว่า...มันไม่มีอะไรต่างไปเลยอ่ะ...ไม่ว่าตอนนี้กับเมื่อก่อน.....พี่มาร์ชก็ยังเป็นคนเดิม เวิ่นไปเรื่อย...ไม่รู้สิ มันไม่เหมือนคนเป็นแฟนกัน" อิเจ้หัวเราะเบาๆ
"เมลล์เอ๊ยย ....เด้กจังเล๊ยยเมิงอ่ะ" คิ้วหนาขมวดลงทันที ตาโตหันมาจ้องหน้าอิเจ้ ก่อนจะเอ่ยแบบงอนๆ
"ทำไมมาว่าเมลล์แบบนี้อ่ะเจ้" อิเจ้ยังคงหัวเราะ ก่อนจะรีบหยุด เมื่อคนเป็นน้องหันมามองตาเขียว (แสรดด นี่เมิงน้องกรุแน่ชิมะ สาดดดุจังเล๊ยยย) ก่อนจะทำหน้าจริงจังแล้วถาม
"งั้นเจ้ถามหน่อยนะเมลล์ คำว่าแฟนของแกหมายถึงอะไร?"
"ก็....."เจ้าของชื่อเมลล์พยายามจะตอบก่อนจะหยุด อิเจ้มองภาพนั้นด้วยความเอ็นดูก่อนจะ บอก
" เมลล์...เข้าใจแล้วใช่ม่ะ....การเป็นแฟนมันไม่ใช่อะไรเลย....มันเป็นแค่คำ ที่บอกว่าเราสองคนกำลังศึกษากัน กำลังดุแลกัน.....นั่นหมายถึงเราต้องเรียนรุ้อีกฝ่าย พอๆ กับที่อีกฝ่ายก็จะพยายามเรียนรู้เรา เท่านั้นแหละเห็นไม๊เมลล์ คำว่าแฟนมันไม่ได้แปลวา คนสองคนจะละทิ้งความเป็นตัวเอง...เพื่ออีกคน แต่เป็นการค่อยๆ เรียนรู้ความเป็นไปของอีกฝ่าย ไอ้มาร์ชมันคงพยายามแสดงความเป็นมันให้แกได้เห็น ได้รู้ว่ามันเป็นแบบนี้นะ แล้วก็พยายามเรียนรู้แก ว่าแกเป็นยังไง...มันพยายามเข้าไปในกลุ่มแก เพื่อรู้จักแกมากขึ้น...และพยายามพาแกไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนมันเพื่อให้แก รู้จักมันมากขึ้น หรือไม่ใช่?" เมลล์ค่อยๆ คิดตาม แม้บางส่วนจะเข้าใจแต่ความหนักอึ้งในใจมันก็ไม่ได้หมดไปซะทีเดียว อิเจ้มองอย่างเข้าใจ
"เมลล์ การเป็นแฟนมันไม่ใช่แค่ กินข้าวดูหนัง ฟังเพลง เทคแคร์ เข้าใจป่ะ มันคือการเข้าใจ และการเรียนรู้ ไอ้มาร์ชมันโตแล้ว มันไม่ได้อยากได้แค่แฟน มันอยากได้คนที่จะมาร่วมชีวิต...นั่นแปลว่าคนคนนั้นต้องเข้าใจ และรับความเป็นมันได้ พร้อมที่จะก็าวไปด้วยกัน แล้วแกรู้ไม๊...ที่อิมาร์ชมันไม่เคยจะมาจี๋จ๋ากับแกต่อหน้าสาธารณชนเพราะอะไร?" เมลล์ส่ายหน้า เพราะไม่รู้....หลายครั้งมันก็ทำให้หวั่นใจอิเจ้ลูบหัวไอ้เมลล์อีกครั้งก่อนจะบอก
“เพราะแกต้องเข้าใจนะเมลล์...การคบกันของแกไม่ใช่ว่าทุกคนจะรับได้ทั้งหมด.. การที่จะไปจี๋จ๋ากัน...ไอ้มาร์ชมันคงกลัวว่าจะทำให้คนมองไม่ดี มันไม่ได้รังเกียจ หรืออยากจะเป็นโสดหรอก...แต่มันก็แค่ให้เกียรติและรักษาภาพพจน์ให้แก" แววตาสดใสเริ่มเข้ามาแทนที่รอยหม่นหมองในแววตาโตๆ นั้น อิเจ้มองอย่างพอใจ ก่อนจะเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
"เมลล์...เจ้คิดอะไรดีๆ ออกละ" ไอ้เมลล์รีบถอยห่างส่ายหัวดิกๆๆ
"ไม่เอาอ่ะ...แผนอะไรอีกเจ้...แผนให้เมลล์รุกคราวที่แล้วยังไม่ได้เคลียร์เลยนะ" อิเจ้หัวเราะแหะๆ ก่อนจะรีบบอก
"เฮ้ยยยย แต่แผนการนี้แหละ จะบอกให้เมิงรู้เลยนะเว่ยว่าอิมาร์ชมันหวงแกแค่ไหน เชื่อมือเจ้!" ก่อนที่ไอ้เมลล์จะคิดอะไร อิเจ้ก็กดโทรศัพท์หาเพื่อนรักทันที
"สามีขราาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"
"อะไรอิชะมด"
"กรูมีเรื่องจะบอกกกกกกกกกกกกก"
"อะไรของเมิงอีก หาเรื่องอะไรมาให้กรูอีกละทีเนี๊ย ห่ะ"
"เก๊าะ ไม่มีอารายยยย แค่กรูจาบอกว่า กรูจะพาอิเมลล์ไปเปิดหูเปิดตาที่ข้าวสาร แค่นั้นเอ๊งงงงงงง"
"อิชะมด..ไม่ต้องเจือกเลยนะ ไม่ต้องพาแฟนกรูไปเสียตามเมิงเลย"
"ซอรี่ค่ะเพื่อนนนน กว่าเมิงจะเลิกงานก็ 3 ทุ่ม ป่านนั้นไอ้เมลล์คงได้หลายคนแระ กร๊ากกกกกก"
"อิเตี้ยย ไม่ต้องเลยนะเมิงงงง "
"กร๊ากกก สามทุ่มเจอกัน บริกบาร์น่ะจ๊ะ ตามให้ทันนะคะคุรเพื่อนนนนนนนนนนน บะบาย" พุดจบก็รีบวางสายโดยไม่ได้สนใจเสียงโวยวายที่มาตามสาย แล้วกันมาบอกอีกคนในห้อง
"เมลล์รอเจ้แป๊บ เดี่ยวเจ้ไปแต่งตัวก่อน แล้วเก๊าะไปลัลลากานน กร๊ากกก"
"เดี๋ยวเจ้...แบบนี้จะดีหรอ" ไอ้เมลล์พูดด้วยความเป็นกังวล อิเจ้หัวเราะ
"กร๊ากกก ต้องดีสิเมิงงง เมิงก็ได้รู้ว่าอิมาร์ชมันหวงเมิงจริงรึเปล่า กรูได้แดกเหล้าฟรี หูยยย ไม่มีไรจะดีก่านี้อีกแล้วเชื่อกรู ไปกันเห้ออออออ" อิเจ้พูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง ไอ้เมลล์ได้แต่ส่ายหน้าก่อนจะบอก
"ขออีกคำถามเจ้"
"ว่าไง"
"ทำไมเจ้มั่นใจขนาดนั้นอ่ะ...เหมือนเจ้จะรู้ใจอิพี่มาร์ชมากก่าเมลล์อีกนะ" อิเจ้ระเบิดเสียงหัวเราะอีกครั้ง ก่อนจะเฉลยให้น้องรักเข้าใจ
"รู้ไว้ซะอิเมลล์......อิมาร์ชมันคือกรูในภาคผู้ชาย...ส่วนกรู ก็เป็นอิมาร์ช ในภาคผู้หญิง ไง ...เชื่อเหอะ..สันดานมันกะกรูไม่ต่างกันเท่าไหร่หรอก กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"
TBC.....
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
