หัวข้อ: แล้วก็โดนเข้าจนได้ ไอ้เ็ด็กเวร o_O"

[kun]

เอ่อ.......หรือว่าจะเกิดการหลงทางซะแว้วววว

[micaeal]

นั่นซิ ขาดเจ๊ไปเหมือน ข้าวมันไก่ไร้น้ำจิ้มอ่ะ (เกี่ยวไหมเนี้ยกรู)???


 

[kun]

ยังมะมาอีกหรอเฮีย
สงสัยงานจะน้อยเกินไปแน่ ยังมะมาอีกอ่า

[l_k]

เพิ่งตามทันครับ 

ขอบอกว่า............เจ้อะได้ใจมากมาย

คนแบบเจ้น่าคบอะ 

ชีสวย......แรง.........ได้อีก

คั้นจะมีสาระเล่นเอาซะซึ้งกินใจ สาระมากมาย

แต่น้องเมลล์น่ารักแบบเด็กน้อย

[kun]

มาได้แย้วววววว


นี่แนะ------------->

[pay-it-forward]

มายัง หายไปนานแล้วน้า
 

[ДηοηγМ]

คิดเถิงเมลล์ 
อยากรู้ว่าไปต่อแล้ว เพ่มาร์ชจะของขึ้นเท่าไหร่กัน
มะไหร่จะมาน้อออออออออออ

[marchmenlo]

ตอนสุดท้ายแล้วค๊าฟฟ



ผมลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้า พร้อมกับหันไปมองหน้าคนข้างๆ ที่ยังนอนหลับสนิท ผมค่อยๆ เอานิ้วเกลี่ยเส้นผมที่ระใบหน้าใสๆ นั้นออกไป ก่อนจะค่อยๆ จูบไปที่หน้าผากนั้นเบาๆ คนหลับส่งเสียงอืออา ในลำคอก่อนจะซุกเข้าไปในผ้าห่มอีกครั้ง ผมได้แต่ยิ้มให้ท่าทางที่เหมือนลูกแมวนั้น นานแล้วที่ผมกับไอ้เมลล์ ย้ายมาอยู่ด้วยกันแบบนี้ ไอ้ตัวดีก็ยังคงขี้เซาเหมือนเดิม ผมไม่ค่อยจะว่ามันเท่าไหร่หรอก เพราะรู้ว่าช่วงนี้มันทำโปรเจคจบจนดึกดื่นทุกคืน...ผมก็เข้าใจอยู่ เคยผ่านช่วงเวลานั้นเหมือนกัน ผมหอมแก้มเนียนๆ นั้น ก่อนจะค่อยๆ ลุกออกมาเพื่ออาบน้ำเตรียมไปทำงาน
 อาบน้ำเสร็จ พอออกมาแต่งตัวในห้องนอนแต่งตัวยังไม่ทันเสร็จดี คนที่หลับเมื่อกี้ก็ลุกขึ้นมาส่งเสียงเรียกในสภาพที่ไม่ต่างจากศพซักเท่าไหร่

"พี่มาร์ช...." ผมเดินไปหาตามเสียงเรียก ลูบหัวมันเบาๆ ก่อนจะถาม
"ว่าไง" ไอ้เมลล์ไม่พูดอะไร เพียงเอาหน้ามาซุกที่พุงผมเหมือนที่มันชอบทำ ก่อนจะบอก
" หอมจัง..พี่มาร์ชนี่เนื้อหอมเนอะ...มิน่าล่ะ ใครๆ ก็ชอบ" ผมเริ่มไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่มันพูด เลยดันหน้ามันขึ้นมากะจะให้มาสบตาคุยกัน ก็พอดี เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ผมเลยบอก
"เมลล์ เดี๋ยวพี่รับโทรศัพท์แปบ เผื่อเป็นเรื่องงาน" ไอ้เมลล์ยอมปล่อยผมแต่โดยดี ผมเลยรีบรับโทรศัพท์ เพื่อนๆ ที่ทำงานแหละครับ ชวนไปกินเหล้ากัน ผมเหลือบมองไอ้เมลล์ หน้าหวานๆ ยังคงดูเศร้า จนผมเลือกที่จะตอบรับคำชวน..แล้วคิดว่าจะพามันไปด้วย อาจจะทำให้มันดีขึ้นก็ได้ คุยกันไม่นานก็วางสาย มองกลับมาอีกที คนที่นั่งอยู่บนเตียงเมื่อกี๊ก็หลับไปอีกรอบ ผมค่อยๆ จูบหน้าผากคนที่นอนอยู่เบาๆ ก่อนจะออกจากบ้านไป

                     วันนี้ผมรู้ตัวเลยว่าไม่ค่อยมีสมาธิกับการทำงานเท่าไหร่หน้าเศร้าๆ กับคำพูดแปลกๆ ที่ไอ้เมลล์พุดออกมาทำเอาผมเครียดอยู่ เหมือนกัน ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า ช่วงนี้ผมเองก็ทำงานดึกบ่อยๆ ตัวมันเองก็เตรียมโปรเจค จนบางวันก็ได้เจอกันแค่ 2-3 ชั่วโมงแล้วก็แยกกันไปทำงานของตัวเอง แต่ถึงอย่างนั้นผมก็สังเกตุเห็นหลายครั้งว่าช่วงนี้ไอ้เมลล์ ดูเครียด ๆ เหมือนมีเรื่องอะไรในใจ ผมพยายามพามันออกไปเที่ยวเปิดหูเปิดตาบ้าง เผื่อจะทำให้ดีขึ้นแต่ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยได้ผลเท่าไหร่ ไอ้เมลล์ ยังคงดูเศร้าๆ แม้ว่าจะยิ้มให้ผมเหมือนเคย แต่รอยยิ้มนั้นกลับดูเศร้าจนน่าแปลกใจ ผมเริ่มไม่ค่อยมีกระจิตกระใจทำงานเท่าไหร่ ชักรู้สึกว่าอยากจะกลับบ้าน จนกระทั่งเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ผมกดรับ ปลายสายส่งเสียงยียวนมาเช่นเคย

"สามีขราาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"  ผมไม่ค่อยขำเท่าไหร่แต่ก็พยายามรักษาระดับเสียงให้เป็นปกติ
"อะไรอิชะมด"
"กรูมีเรื่องจะบอกกกกกกกกกกกกก" -*- หาเรื่องให้กรูอีกละอินี่
"อะไรของเมิงอีก หาเรื่องอะไรมาให้กรูอีกละ"
"เก๊าะ ไม่มีอารายยยย แค่กรูจาบอกว่า กรูจะพาอิเมลล์ไปเปิดหูเปิดตาที่ข้าวสาร แค่นั้นเอ๊งงงงงงง" O.o
"อิชะมด..ไม่ต้องเจือกเลยนะ ไม่ต้องพาแฟนกรูไปเสียตามเมิงเลย"
"ซอรี่ค่ะเพื่อนนนน กว่าเมิงจะเลิกงานก็ 3 ทุ่ม ป่านนั้นไอ้เมลล์คงได้หลายคนแระ กร๊ากกกกกก"
"อิเตี้ยย ไม่ต้องเลยนะเมิงงงง "
"กร๊ากกก สามทุ่มเจอกัน บริกบาร์น่ะจ๊ะ ตามให้ทันนะคะคุณเพื่อนนนนนนนนนนน บะบาย"
"เฮ้ยยย เมิง อิเตี้ยยยย เฮ้ยย" ผมได้แต่ตะโกนบ้าบอกับมือถือจนหลายคนเข้ามาดูผมในห้อง ผมรีบเก็บอาการก่อนจะยิ่งเครียดหนัก -*-
 พนันได้เลยว่าที่เพื่อนผมลากไอ้เมลล์ไปด้วยนี่แปลว่า มันหาเจ้ามือ แต่ผมก็แปลกใจอยู่นิด ๆ ที่ทำมันไอ้หมาหงอยเมื่อเช้ามันยอมไปด้วย ก่อนจะนึกได้อีกว่า ต่อให้ไอเมลล์ไม่อยากไป แต่ถ้าอิเตี้ยมันอยากไป ยังไงๆ มันก็หลอกล่อแฟนผมไปจนได้แหละ ผมคิดอย่างกลุ้มใจ ก่อนจะรีบเคลียร์งานตรงหน้า ทำงานไปดูนาฬิกาไป ไกล้จะประสาทรับประทานแล้วผม  เพราะการปล่อยไอ้เมลล์ไว้กับอิเตี้ย ดูไม่ค่อยน่าไว้ใจยังไงก็ไม่รู้ โว้ยยยเมื่อไหร่จะสามทุ่มสักทีวะ!!
 

++++++++++++++++++++++++

                   เสียงเพลงเรกเก้ดังกระหึ่ม ผู้คนเบียดเสียดในร้านเล็กๆ ดูเหมือนว่าไม่เห็นมีตรงไหนที่จะน่าพิศมัยแต่แปลกที่กลับมีคนมายัดเยียดอยู่ในร้านแบบนี้มากมาย รวมถึงพี่น้องคนละพ่อคนละแม่ ที่กำลังโยกไปตามเพลงด้วยความเมามัน คนเป็นพี่มองหน้าน้องชายคนละสายเลือดด้วยอารมณ์ปลงสุดขีด ก่อนจะเหวี่ยง
" ไอ้เชี่ยเมลลลลลลลล์ แสรดดดด ก่อนจะมาล่ะทำท่าอิดออด ที่เงี๊ยะ กระดกเอาๆ นะเมิงง ฟ๊ายยยยยยยย" เจ้าของชื่อเมลล์หันมามองด้วยสายตากรึ่มๆ
"เจ๊~~ เจ๊จาบ่นทำด๋อยอาร๊ายยย เด๋วแฟนเมลล์ก้ออมาจ่ายย เจ๊จาวีนไปทำม๊ายยยห๊า" พูดไปก็กวัดแกว่งขวดเบียร์ในมือที่ไม่รู้ว่าขวดเท่าไหร่ในคืนนี้ไป  -*-
"อินี่...ถ้ากรูรู้ว่าเมิงคออ่อนขนาดนี้นะ กรูไม่พามาให้เป็นภาระหรอก แสรดด  นี่กรูคิดถูกหรือคิดผิดที่ช่วยมันวะเนี่ยยยยย"
อิ เจ๊ได้แต่เหวี่ยงกะตัวเอง แต่เสือกโง่พามาเอง ไม่สามารถทำอะไรได้อีกแล้วจึงได้แต่ภาวนา ให้ไอ้แฟนมันที่ว่า มาเอาไปเร็วๆ คิดไปก็ให้กลุ้มใจ อิเจ๊จึงยกโค้กซดด้วยความช้ำใจ!!
 กลุ้มใจอยู่ไม่นาน ไอ้คนที่กำลังนึกถึงก็โผล่หัวมา อิเจ๊รีบสะกิดน้องชายต่างสายเลือดทันที
"เชี่ยเมลล์ ลุกๆๆ พ่อเมิงมาแล้ววว"ไอ้เมลล์ผงกหัวขึ้นมาทันที ท่าทางมึนๆ ตาเยิ้ม ยิ้มหวานใส่
"เจ้ค้าบบบ เมลล์มึนนนน" ไอ้ท่าทางที่ทำ เล่นเอาทำเอาผู้ชายในร้านหลายคนหันมามอง
อิเจ๊ยิ้มด้วยความสมใจก่อนจะ หันไปทำสายตาที่บอกว่า
'อยากรู้จักน้องกรูก็เข้ามาสิคะ ยืนทำเสาหลักเมืองหรอคะ!' ให้ไปรอบๆ จนชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งใจกล้าเดินเข้ามาคุยกับไอ้เมลล์
"สวัสดีครับ นั่งด้วยคนได้ไหมครับ" ไอ้เมลล์ที่เริ่มมึนตอบด้วยความเมา
" อ้าวโต๊ะเต็มหรอพี่ มาๆๆ นั่งๆๆ" พูดพลางตบมือแปะๆ ไปที่เก้าอี้ข้างตัว ชายหนุ่มลึกลับก็นั่งลงตามคำเชิญทันที อิเจ้ด้วยความที่เห็นเพื่อนอยุ่ลิบๆ ก็แกล้งทำเป็นถอยฉากดูชอตเด็ดกีฬามันส์ใกล้ๆ
 
 กว่าที่อิมาร์ชมาถึงมือปลาหมึกของชายหนุ่มลึกลับก็โอบไปที่ไหล่ไอ้เมลล์เข้าให้! อิเจ้ที่ยืนดูอยู่แทบจะเห็นประกายไฟจากสายตาเพื่อนรัก พลางสวดอ้อนวอนให้สิ่งศักดิ์สิทช่วยคุ้มครองได้หนุ่มชะตาขาดนั่น!! โชคอาจจะเข้าข้างไอ้เมลล์ เมื่อมันรีบปัดมือไอ้หนุ่มคนนั้นออกจากไหล่ทันที คงอาจจะเป็นเพราะไม่ชอบให้ใครมาแตะตัวอยู่แล้ว
"พี่จะนั่งก็นั่งเฉยๆ ดิ อย่าจับ ร้อน"  ไอ้คนนั้นยังไม่ทันได้ตอบโต้อะไร อิมาร์ชที่มาถึงก็จับมือปลาหมึกออกพร้อมกับถวายหมัดไปซ่ะหนึ่งดอกเต็ม ๆ
"เฮ้ยย ทำไรวะ" ไอ้นั่นลุกขึ้นมาปากดี อิมาร์ชถีบเข้าไปที่ยอดอกมันอีกครั้ง ก่อนจะกระชากเสื้อขึ้นมา
" สัด...นี่แฟนกู อย่ามายุ่ง กูรักของกูจำไว้" กรี๊ดดดด พระเอกมากๆ คร่ะ อิเจ้กรี๊ดดด อยู่ในมุมมืดของตัวเอง อิมาร์ชเดินเข้าไปจับมือไอ้เมลล์
"เมลล์  เมลล์คับ ..เมลล์ทำงี้ได้ไงคับ พี่หวง รู้ไหมครับ" ไอ้เมลล์ หน้าแดง มองตอบอิมาร์ชด้วยความรัก พูดด้วยเสียงสั่นสะท้าน
"... พี่มาร์ช..." ยังไม่มีประโยคอะไรหลุดออกมาจากปาก อิมาร์ชก็ถือโอกาสบดริมฝีปากลงไปทันที ท่ามกลางเสียงปรบมือของคนทั้งร้าน อิเจ้ยืนน้ำตาซึม ก่อนจะก้าวออกไปเมื่อทั้งคู่ผละออกจากกันแล้ว ไอ้เมลล์หน้าแดง อิมาร์ชเองก็ไม่ต่างหัน อิเจ๊จับมือของทั้งคู่มาจับกันไว้ ก่อนจะลูบหัวไอ้เมลล์ด้วยความรัก
"เมลล์ เห็นแล้วใช่ไม๊ ว่าอิมาร์ชมันรักแกเท่าไหร่...ต่อไปนี้ก็คงเข้าใจแล้วสินะ" ไอ้เมลล์พยักหน้าอายๆ และแล้วอิเจ้ ก็ตรงเข้าไปชงเหล้า
"เอ้า ฉลองเว้ยยย ฉลองงงงงงงงงง" สามคนนั่งกินเหล้ากันด้วยความสุข...
 
.
.
.
..
.
.
.

"......จ"
 
"...เจ้........"
 
 

"อิเจ้เว้ย!"  คนที่โดนเรียกถึงกับสะดุ้ง ก่อนจะหันไปรอบกาย ไม่มีผับ ไม่มีผู้ชาย ไม่มีเหล้าฟรี ตอนนี้ยังไม่ดึก แลยังนั่งอยู่ที่ห้องรับแขกเหมือนเดิม!! อิเจ้รีบหันไปตวาดคนเรียก
"เฮ้ยย! เชื่ยไรล่ะอิเมลล์เรียกซะดังเลย" แง่ง กรูกะลังวางแผนไว้อย่างดิบดีเลยนะเฟร้ยยย ได้แดรกเหล้าฟรี เมิงสองตัวเข้าใจกัน กรูสวมบทแม่พระ หูยยย แผนนี้เวิร์ค ระหว่างที่กำลังกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ เสียงไอ้เมลล์ก็ดังขึ้น
"เออ เจ้ เมลล์กลับแล้วนะ" O.o
"เฮ้ยยย จะรีบกลับไปไหนอ่ะ แล้วแผนนล่ะ แผนนนนี่กรูคิดแผนเด็ดได้เลยนะ" ไอ้เมลล์หันมาทำหน้างงๆ ก่อนจะนึกได้
"อ๋ออออ ไม่ต้องแระเจ้...เมลล์เชื่อใจพี่มาร์ช"
"ตะ..แต่...ต่ว่า แผนเด็ดเลยนะเมิง" ไอ้เมลล์หันมายิ้ม
" ไม่ต้องหรอกเจ้...คนเรารักกันก้ต้องเชื่อใจกันสิเนอะ...เมลล์จะเชื่อใจพี่ มาร์ช เมลล์ไม่ทำหรอก ขอบคุณครับเจ้ที่จะช่วยแต่ไม่เป็นไรคับ เดี๊ยวถ้าเมลล์ทำตามแผนไปพี่มาร์ชจะไม่สบายใจ  เมลล์กลับก่อนนะ"
"ง่า........เอ่อ...บะบาย" ...................
 
 
 




 เสียงรถไอ้เมลล์จากไปแล้ว......หากมันหันหลังกลับมาจะพบว่า อิเจ้ของมันนั่งเหมือนตุ๊กตายางโดนปล่อยลมอยู่ข้างประตูบ้านพร้อมกับพึมพำ
"...เหล้าฟรีกรู....ผู้ชายกรู....หนังสดกรู ....อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"
 
----------------------
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ผะจาย จะอั้น จ้างมันเตีอะ จ้างมันเต๊อะ~~"
เสียงพิมพ์ก๊อกๆ แก๊กๆ หยุดลงเมื่อมีเสียงโทรศัพท์เข้ามา เจ้าของเครื่องรับสายก่อนจะกรอกเสียงลงไป
"ว่าไงเมิงง"
"ไม่ว่าไงว่ะ...เบื่อเลยโทรมา"
"เออๆ ดีเลยมึงกรูมีเรื่องปรึกษา"
"อะไร"
"กรูว่าจะเขียนนิยายอีกเรื่อง"
"ห่า เรื่องของเมิงเมิงก็ลงให้ทันก่อนเหอะ"
"เฮ้ยยย เรื่องกรูมันไม่มีอะไร นี่กรูอยากเขียนจริงๆ"
"แล้วมาบอกกรูเพื่ออออ"
"กรูอยากเขียนเรื่องเมิง!"
"ห๊าาา อินี่หางานให้กรุซ่ะแล้วมั๊ยล่ะนั้น เรื่องกรุมีไรเขียนเนี๊ย กาก ๆ "
"เอาเหอะน่า... ก็แค่ขอใช้คาแรกเตอร์เมิงหน่อยเดียว"
"แหงะ จะดีหรอเมิง กรูจาซวยเอาน่า เมิงไม่มีคนอื่นจะหากินแล้วใช่ป่ะเนี๊ยมาหากินกะกรูเนี๊ย"
"ดีสิวะ! เมิงไม่เชื่อใจกรูหรอ!!"
ปลายสายเงียบไปพักนึง
"เออ ก็ได้จะให้กรูทำอะไร?"
" ก็ไม่อยากว่ะ...เล่าเรื่องเมิงให้กรูฟังเป็นบางส่วนเดี๋ยวกรูทำให้เป็นนิยาย เอง หาคู่ให้เมิงเอง แล้วก็ให้เมิงช่วยพิมพ์ในบางส่วนด้วย"
"จะดีหรอวะ"
"ดีสิเมิงงง เชื่อกรูเห้อออออ มันจะต้องติดอันดับเบสเซลล์เลอร์ นิยายขายดีแหงๆ"
"ซ่ะงั้นเมิง ท่าทางว่างจัดจิง ๆ ว่ะ เอางั้นก็ได้วะ"
"เยี่ยมกู้ดดเพื่อนเลิฟฟฟ ตกลงตามนี้นะอิมาร์ช"
"เออ เอาตามนั้นแหละอิมิ้งค์

"ถ้างั้น เรามาเล่าเรื่องกันเลยดีกว่า"
"อืมมมม...เรื่องของกรูน่ะหรอ.....มันก็มีอยู่ว่า........
 
 
 
..........THE END.....

ขอได้รับความขอบคุณจาก ชะนี อินเตอร์เนชั่นแนล
Writer............ ???ชะนีน้อย????
Cowriter............. MaRcHmEllO
Post by................ MaRcHmEllO 
มาร์ช...........MaRcHmEllO
เมลล์...............(ไม่ปรากฏผู้แสดง)
อิเจ๊.............???ชะนีน้อย????

ขอบคุณทุกๆ เสียงตอบรับนะค๊าาาา  พบกันใหม่เมื่อชาติต้องการคร่าาาาาาาาาาาาาา

[Hunter]

 



ครั้งแรกที่จิ้ม


 

[||WiTHOuT_YoU||]

กว่าจะจบได้ นึกว่าหนังไตรภาค กร๊ากกก

เวิ่นมาเวิ่นไป เราไปเวิ่นต่อของเรามั้งดีกว่า

 

[mist]

จบแบบมึน ๆ ซะงั้น เอาวะ หลวมตัวอ่านมาตั้งขนาดนี้แล้วนี่หว่า  แล้วแต่งเรื่องใหม่มาให้อ่านอีกนะ ชะนีน้อย

[kun]

อะไรกานเนี่ยยยยยยยยยยย   
ปรับม่านมะทันเลย 


ฮ่า  &   มึนดี


รอเรื่องต่อไป   

[EverGreen™]

จบแล้ว?

จบแบบงงๆ

เอาวะ จบก็จบ


แต่ที่รู้ อิเจ้ของเมลล์

อด!!!~


 

[Turn_righT]

คือจริงๆ เขาก็เข้าใจกันแล้วอ่ะนะ  ก็ไม่มีไรจะเล่าแล้วใช่มะ
แต่!!!  ทำไมเราตกใจตอนเห็นไอ้วงเล็บบอกว่าตอนจบฟระ 
ตะโกนลั่นห้องแบบเหวอๆ ..."เฮ้ย!!!จบแล้วหรอ"
เอ้าๆ จบก็จบ  ฮ่าๆๆ  <---ล้อเล่งงง

ขอบคุณที่เอาเรื่องน่ารักๆ มาให้อ่านจ้า  ทั้งไรท์เตอร์และทีมงาน 
+1 ไปเลยทั้งคู่   

[sharp2]

น่ารักจบบทสุดท้าย

[pongsj]

เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[a_tapha]

จบลงด้วยดีอ่ะนะ

 

[pay-it-forward]

จบแล้วหรอ กำลังสนุกเลย
ไว้รออ่านเรื่องต่อไปนะคะ
ขอบคุณค่า
 

[alterlyx]

โหหห ... จบซะแระ ..
เพิ่งมีหวาน สวีท วีดวิ้ว ได้ไม่เท่าไหร่เลยง่ะ

แบบนี้ ...
ขอตอนพิเศษ มากระชุ่มกระชวยหัวใจด้วยได้ป่าวค๊า 

[[€]ŝĊörŦ]

จบซ๊ะแว้ววว

+๑ ให้เฮียมาร์ช และ เจ๊ชะนี คนละแต้มจ้า^^"

        

[khozz]

The EnD.

เลี้ยงลูกยังไม่ทันโตนี่จบแล้ว??????????????????????








ปล.เตตัสโดดเรียน

[ranaways]

งง

และก็

งง

[astral]

จบแล้วแบบมึนๆ เหมือนจะเอาคืนมาร์ชในภาคผู้หญิง อดเลยหนังสด 

ขอบคุณจ้าสำหรับนิยายสนุกๆ 

[White..BroccO]

ห๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา


จบแล้ววววววววววววววววววววววววววววว

รายฟร่ะ 

[ДηοηγМ]

เอ๊า จบกันดื้อๆ
ยังไม่มีแถมบท...หุหุ...หฤหรรษ์เลยน้า
 


ขอบคุณมากมายสำหรับเรื่องราวหนุกหนานที่นำมาแบ่งปันนะฮับ
 

[zandwizz]

รวดเดียวจบ

สนุกมากครับ

ให้ข้อคิดเกี่ยวกับความรักหลายแง่มุมดี

ขอบคุณสำหรับเรื่องดี ๆ เรื่องนี้นะครับ

[three]

จบแล้วซะงั้นอ่ะ  น่ารักากมายไงก็จะรอเรื่องต่อไปนะคับผม

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

แอร๊ก มาบางแบบจบรวดเลย
โดนใจมั๊กๆ
โดยเฉพาะอิเจ๊ ไม่ไหวแล้ว
โครตรักเจ๊เลย 

[fround]

จบแล้วยังฮาได้ใจจจ

[bakabong]

ฮะ ฮะ เฮ้ยยยย!!!

จบสะละ