กฏเล้าประกาศ 22/9/2019 จะลบนิยายที่ไม่มาต่อจนจบทิ้งทั้งหมดเล้าเป็ดรณรงค์ ให้ใช้เรียกนักเขียน นักอ่านแทน ไรท์เตอร์ รีดเดอร์ เพื่อให้เป็นเอกลักษณ์ของเว็บเรากันนะคะ
สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ
อ่านตอนนี้แล้วบอกได้เลยว่าบรรยากาศเครียดกำลังจะกลับมาอีกครั้ง(ไม่เข้ากับคนเขียนเลยเหอะ) ดูท่าคนที่มันไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเองกำลังดิ้นรนตามหาคนที่เค้าหนีออกมาเพื่อให้ทั้งสองฝ่ายสบายใจ คนที่น่าสงสารควรจะเป็นใครดีละสำหรับ นิว คนที่น่าสงสารที่สุด คือ มาร์ช(คิดไงใช้ชื่อตัวเองเนี่ย)...มาร์ช หนีออกมาเพื่อจะหลีกหนีจากความจริงที่รู้อยู่แก่ใจนะ ที่คบกับเจี๊ยบ คบเพื่ออะไรละ ...อยู่ๆก็ห่างออกไป ไปมีคนสนิทคนใหม่ พอรู้ว่า มาร์ชลาออกไปก็ทำเป็นตีโพยตีพายทั้งๆที่ตัวเองบอกเองแท้ๆว่าความสัมพันธ์แบบนี้มันเป็นไปไม่ได้แล้วจะมา ลาออก หนีสิ่งความรู้สึกเดิมๆ และตามหามาร์ชอีกทำไม...ความโลเล ความกลัว ความขลาดจากการยอมรับของสังคมหรอ...ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าตัวของ นะ หรอกจริงไหมละว่าแค่ความรู้สึกของตัวเองยังต้องหรอกตัวเองเลยมาร์ช จึงดูน่าสงสารมากที่สุด แล้วคนต่อมาละที่น่าจะถูกนำมาพูดถึงคือใคร...เมลล์ ตัวละครที่ถูกสภาพของสังคมในปัจจุบันหล่อหลอมจนทำให้จิตใจเบี่ยงเบนออกมาชอบมาร์ชด้วยลักษณ์ที่ดูดึงดูด...ทำให้จิตใจเริ่มจากคำง่ายๆที่ว่า ชอบ จนกลายเป็นความรักแบบไม่ทันตั้งตัวหาวิธีการมาตามจีบโดยให้อีกฝ่ายชล่าใจ โดยมีมือดีที่เป็นศิรานีระหว่างเพื่อน กับน้อง คอยช่วยแต่หารู้ไม่ว่าทุกอย่างกำลังจะนำไปสู่วิถีแห่ง ความเศร้าที่ถูกวางมาแต่แรกแล้วให้เป็นเช่นนี้โดยรวมการเล่าเรื่อง การบรรยายที่ตลอดมาไม่เคยพูดจะขอพูดถึงละกันว่าเขียนได้ดีเนื้อหาไม่มีปมที่ต้องคิดมากนักในช่วงต้นเรื่อง แต่พอเดินมาถึงกลางเรื่องปมที่ไม่เด่นชัดกลับมาทวงคืนถึงศักยภาพของมันได้อย่างลงตัวทีเดียว....ตัวละครมีเอกลักษณ์ให้น่าสนใจทุกตัว ไม่เว้นแม้แต่ตัวประกอบเล็กที่โผล่มาแสดงให้เห็นถึงการใส่ใจในส่วนของรายละเอียด เรื่องการใช้ภาษา อ่านแล้วลื่นไหลไม่ติดขัดเท่าไรนัก ส่วนคำผิดมีบ้างหละถ้าหลุดอะนะนอกนั้นก็ไม่อยากจะพูดไรมาก อยากจะบอกว่าการตัดสินใจของมาร์ชกับนามบัตรในมือในตอนหน้าจะเป็นพีเรียดดีๆตอนนึงที่น่าจับตามองเลยละ แต่มันก็ขึ้นอยู่กับว่า...คนเขียนจะสามารถดึงอารมณ์ออกมาได้แค่ไหนแล้วจะรออ่านต่อไป นิว