เอาเข้าไปครับ เอาเข้าไป เอาให้เพลิน ใช่ซี้ ตรูมันลูกเมียน้อย ชริ!~
วันนี้รีบลงหน่อย ตอนเย็นติดภารกิจระดับชาติ
จะอัพได้กี่ level เนี๊ยวันนี้ *************************************************************************************************
ตอนที่ 5 แล้วนี่มัีนที่ไหนเนี๊ย!~ 
และแล้วสามหนุ่มสามมุม ผม พี่นะ พี่วุธก็มาถึงร้านที่พี่เขาบอกจนได้ มาแท็กซี่ครับไม่ได้มารถพี่นะหรอก พี่นะ
บอกว่าแกก็กะจะมาเมาเหมือนกัน เลยเอารถทิ้งไว้ที่ทำงาน อยากจะถามแล้วเมื่อเช้าเอารถไปรับผมทำไม -*- (เอาเหอะมึง
ได้นั่งรถสบายๆ ก็พอแระ อย่าคิดไรเยอะแยะเลย) เออ !กูเห็นด้วย แหมความเห็นตรงกันเป็นครังแรกในรอบ 3เดือน ระหว่าง
ผมกะอิเสียงนรกนี่
ร้านพี่เขาพามาก็แบบว่า แหล่มเลยครับ เป็นร้านเหล้ากึ่งผับ บรรยากาศสบายๆ สบายมากกก มากจนสาวๆ เค้า
คงผ่อนคลายน่ะครับ เสื้อผ้าเลยปิดนี่นิด ปิดนู่นหน่อย ที่เหลือก็ปล่อยให้ลมโกรก สงสัยน้องเค้าไม่ค่อยมีตังค์ เลยหาซื้อเสื้อไซส์เดียว
กะตัวเองไม่ได้ ต้องซื้อไซส์เล็กก่าตัวเองรัดซะนมปลิ้น! ไอ้ผมก็คนดีครับ อยากจะรับไปส่งเสียซักคนสองคน ให้ทุนการศึกษา ยาก
จนแต่นมโดน ซักสี่ ห้าทุน แต่ก่อนอื่นเงินเดือนเดือนแรกเนี๊ยให้ได้ก่อนดีกว่า นี่ขนาดยังไม่ดึกนะเนี่ยยย อาหารตายังเพียบ
ไม่รอช้าครับ ลากเจ้ามือทั้งคู่ไปนั่ง แล้วสั่งเหล้าทันทีครับ กับกงกับแกล้มยังไม่ต้องนึกถึงมัน เริ่มจากร้อยชายชั่วแระกัน ซอฟๆ พอให้เรียกพยาธิ
พี่นะสั่งอาหารมานิดหน่อย พอเหล้ามาเสริฟ ก็อย่าได้รอช้าครับ ไอ้มาร์ชจัดการเสริฟ ทันที
"พี่นะ พี่วุธ เอาไรครับพี่" ถามเจ้ามือก่อนตามมารยาท
"โซดาน้ำ 2 เลยครับ" ผมก็จัดการชงให้พี่เขา แล้วก็จัดการให้ตัวเอง โช้คซะหนึ่งแก้ว ก่อนจะนึกอะไรออก
"เออ พี่ พูดถึงโซดาน้ำ ขอเล่าเรื่องโง่ๆ ของเพื่อนคนนึงให้ฟังพี่ " พี่นะกะพี่วุธทำท่าตั้งใจฟังครับ
"คืองี้พี่ เพื่อนผมมันเป็นชะนีครับ ชะนีเถื่อนด้วยนะพี่ ฉลาดทุกเรื่องยกเว้นเรื่องที่ชาวบ้านเค้าฉลาดกัน มันไปกินเหล้ากะเพื่อน
ครับ ตัวมันเองกินไม่เป็นเลยนั่งดูเค้าครับ พอเหล้ามา เพื่อนก็บอก
'เฮ้ย โซดาน้ำ แก้วนึง' เพื่อนผมมันงงครับ มันเลยถาม
'ทำไมมึงต้องแดกโซดากับน้ำ แดกแล้วได้อะไร เหล้าก็ไม่ใส่ มึงบ้ารึเปล่า'"
"55555+" ขำกันทั้งโต๊ะครับ เป็นหนึ่งในความโง่ของเพื่อนผมครับ ผมกับพวกพี่เขาก็นั่งกินเหล้าไป คุยกันไปเรื่อยๆ ครับ
จนกระทั่ง แอลลกอฮอล์เริ่มเข้าเส้นเลือด หญิงเริ่มเยอะ เพลงเริ่มมัน หันไปเห็นโต๊ะข้างๆ เปิดฟลอร์แล้ว ไอ้มาร์ชจะรอช้าอยู่ไย
เพลงโปรดขึ้นก็เอาเลยครับ
"คนบ้านเดียวกัน แค่มองตากัน ก็เข้าใจอยู่ รู้ว่าเหนื่อยแค่ไหน ว่าหนักแค่ไหน บนหนทางสู้..." เดี๋ยวๆๆๆเซาๆๆ คนแต่งครับ
มึงใจเย็นครับ ใจเย็น ร้านเหล้าครับ ไม่ใช่ร้านลาบ สาดดดด ดูเพลง กูนึกว่าอยู่จุ่มแซบยโส! เปลี่ยนเพลงด่วน! ฮ่วย!~ ห่าขั่วสู
พอเพลงที่ได้จังหวะขึ้นเท่านั้นแหล่ะไอ้มาร์ชก็โชว์ลวดลาย ตามสเต็ป ตาก็เหล่สาวโต๊ะข้างๆไปพลางๆ โชว์เสต็ปเทพอยู่สองสามเพลง เมื่อสุรามา นารีก็ตาม กึ่ม ๆ ได้ที่ ก็ได้เวลาเลื้อยครับ จากที่เต้นอยู่แถวๆ โต๊ะตัวเองก็เลื้อยไปเรื่อยๆ ครับ เนียนๆ ไปชนแก้วกะโต๊ะข้างๆ จนได้ หูยสวรรค์รำไร สาวๆที่โต๊ะสิครับ น้องเอ๊ยยย เต้นให้ห่างพี่หน่อยก็ได้น้อง นมจะตีหน้าพี่อยู่ละ เมื่อน้องเค้ามาขนาดนี้เราก็อย่าช้าครับ มือซ้ายถูนม มือขวาลูบตูด ฮู๊ยยยย กะลังได้ที่เลยครับ ไอ้มาร์ชก็โดนมือมืดลากกลับมาที่โต๊ะครับ
"โหยยย พี่ ลากมาไมอ้ะ" พี่นะทำหน้าดุ เมื่อเจอคำถามของผม
"กินอยู่นี่แหละ เมาแล้วเราอ้ะ"
"โหยยังไม่เมาพี่ ผมกะลังได้ที่เลยเนี๊ย"
"ได้ที่นั่นแหละ ก็ต้องอยู่กะที่ ไม่ต้องไปแล้ว" -*-
ไอ้มาร์ชจิ๊จ๊ะกะตัวเองด้วยความเสียดาย เมื่อกี๊ได้เบียดนมแระ ชนอีกสักสองแก้ว ได้ขี่แน่ๆ พี่นะนะพี่นะไม่น่าลากมาเล๊ยยย มีทำหน้าหงิกใส่อีก ผมเลยต้องมานั่งสงบเสงี่ยมเจียมตัวโช้คเหล้าอยู่ที่โต๊ะ โช้คไป แหกปากตามเพลงไป สักพักเริ่มแระครับ เริ่มมึนๆ แต่อย่างไอ้มาร์ช ไม่เมาครับ มึนเฉยๆ เหลือบมองคนพามา เห็นตาเยิ้มแระครับ สงสัยว่าคงเมา ส่วนพี่วุธ โน่นครับ เสียบแทนผมอยู่โต๊ะข้างๆ โห่พี่นะ ที่เงี๊ยะไม่ไปลากเพื่อนตัวเองกลับ เมาแล้วนะน่ะ พี่วุธอ้ะ เริ่มนัวเนีย สาวคนที่ผมเล็งแล้ว เจ้าหล่อนก็ใช่ย่อยครับ ยืนสีพี่ผม แต่หันมาส่งสายตาให้ผม น้องค้าบบบ ทีละคนไม๊ค้าบ พี่ขี้เกียจรอคิว ยกเว้นว่าน้องจะรับพี่สองคนพร้อมกันไหว อันนั้นพี่อาจจะคิดก่อน 555+ ผมก็นั่งกินจนร้านปิดแหละครับ พี่วุธหายไปกะสาวเรียบร้อย ผมเลยพยุงพี่นะที่เริ่มเดินเป๋ๆ (อ่อนว่ะ) แล้วออกมา
ผมยัดพี่นะ กับตัวเองเข้ารถแท็กซี่ ดีที่พี่นะยังมีสติพอจะบอกทางไปบ้านตัวเองได้ ผมเลยขออาศัยพี่แกมาลงอนุสาวรีย์ชัย จะได้กลับบ้านง่ายๆ ระหว่างที่นั่งไปบนรถ พี่นะแกคงง่วง แกก็เอาหัวมาซุกที่ไหล่ผม ลมหายใจร้อนๆ เป่าที่ซอกคอ
...เอ่อ...พี่ค้าบ อย่าทำแบบนี้ ไอ้มาร์ชจะตายเอา แล้วพี่น้องคิดว่าผมจะทำอะไรได้ครับ! นอกจากนั่งตัวแข็ง ปล่อยพี่เค้า
ซบไป จะผลักออก ก็ไม่กล้าพอ แตะมาก ๆ กลัวแกมีของแถม ไหนๆ พี่เค้าก็เลี้ยงเหล้าละ ถือซะว่าคืนกำไรให้ลูกค้าละกัน
โหยยย กว่าจะถึงอนุสาวรีย์ชัยได้ ไอ้มาร์ชก็ทั้งลุก ทั้งแข็ง.....ขนลุก ตัวแข็งครับ อย่าคิดเยอะเสียสุขภาพจิต (กรูว่า น้องโซดากะพี่พาก คิดไปไกลแล้วว่ะ ว่าม่ะ) กรูเห็นด้วยว่ะ กร๊ากกกก
พอถึงอนุสาวรีย์ไอ้มาร์ชก็ปลุกพี่นะ
"พี่นะ...พี่นะ ตื่นก่อน มาร์ชจะลงแล้วอ้ะพี่" พี่นะลืมตาขึ้นมาทำหน้างัวเงีย หันมองซ้ายมองขวา อร๊ากกก น่ารักชิหาย เปลี่ยนจากลงอนุเสาวรีย์ เป็นสะพานควายจะทันมั๋ยเนี๊ย
"ถึงบ้านแล้วหรอ" แกหันมาถามผมงงๆ ผมเลยหัวเราะ
"อนุสาวรีย์ครับพี่ ผมจะลงแล้ว" พี่นะคงตื่นเต็มตา สะบัดหัวสองสามที
"อืมๆ ..แล้วมาร์ชจะกลับยังไง กลับได้แน่น่ะ " โอ๊ววพี่ ติดชื่อพร้อมเบอร์ ห้อยคอเลยดีมั๊ย ให้ยืนยันอีกมั๊ยครับว่าไม่ใช่เด็ก ไม่เชื่อจับดู เห่อ ๆ ๆ
"ก็คงแท็กซี่แหละพี่ ไม่งั้นก็รอรถเมล์"
"กลับได้แน่นะ มาร์ช ให้พี่วนไปส่งก่อนไม๊"
"โหยย ไม่ต้องหรอกพี่ บ้านเราคนละทางเลย พี่กลับเหอะ มาถึงนี่แล้วผมกลับเองได้"
"อืมๆ งั้นกลับบ้านดีๆ นะมาร์ช พี่เป็นห่วง"
"ค้าบบบ" ผมบอกพี่เขาเสร็จก็พอดีแท็กซี่จอดให้ลง ผมเลยหวัดดีพี่นะ แล้วรีบลงรถมาก่อนพี่เค้าจะเปลี่นใจ เห็นทำหน้าลังเล
รถแท็กซี่ขับออกไป แต่ผมก็เห็นลางๆ ว่าพี่นะมองมาที่ผม จนกระทั่งรถลับสายตาไป ผมมองไปรอบๆ ดูนาฬิกาแล้วตอนนี้ โหยย จะสามแล้วอ่ะ คนทำไมยังเยอะอยู่ว่ะ บ้านช่องไม่ยอมกลับ ไม่ไปหลับไปนอน มาโต๋เต๋อะไรแถวนี้เนี๊ย (แล้วเมิงมาทำอะไรแถวนี้กะเค้าล่ะ สาดดด )
ด้วยอาการที่มึน ๆ นิด ๆ ง่วงหน่อย ๆ คิดว่าถ้านั่งแท็กซี่ตอนนี้มีหวังได้แจกของแถมแท็กซี่แน่ๆ เพราะตอนนี้ท้องใส้เริ่มปั่นป่วน ชักจะไม่สามัคคีกันซ่ะแล้ว ผมเริ่มเล็งหาที่หย่อนตรูนั่งสงบสติอารมณ์ กะว่าซํกพักพอหายแฮ็งค์ หายมึนค่อยไปต่อ ไม่ต้องรีบร้อน เพราะพรุ้งนี้ไม่ต้องไปทำงาน จะตื่นเช้า ตื่นสายก็ไม่มีใครมาว่า พอนั่งได้ซักพักหนังตาเริ่มออกอาการรักกันขึ้นมากระทันหัน คิดว่าพักสายตาซักนิดคงไม่เป็นไรมั่ง พักสายตานิดนึงจริงๆ น่ะ จริง จริ๊งงง
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
อืมมมมมมมม ร้อนแฮ่ะ ทำไมบ้านกรูร้อนจังวะ ลืมปิดม่านแน่ ๆ แต่อ๊ะ ห้องก็ไม่ได้อยู่ทิศที่แดดมันจะส่องนี่นาา .....
ข้างบ้านแม่งมีงานไรป้ะเนี่ย เสียงแม่งดังโครต หนวกหูว่ะ ........ทำไมที่นอนกรูแข๊งงงแข็งว่ะ หรือกรูนอนตกเตียง ....
แล้วทำไมวันนี้รถแถวบ้านกรูเยอะจังวะ เสียงรถโครตหนวกหูบ้านรึก็ไม่ได้ติดถนนใหญ่ ตื่นก็ได้วะ แม่ง ................
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมลืมตาตื่นขึ้นมา ออกอาการงัวเงียอีกตามเคย บิดขี้เกียจหรือเปล่า ไม่รู้ แต่หลังจากปรับสภาพตัวเองได้
.......O.o ..... แทบช็อค! ตาสว่างทันที ..............................สภาพคือ ไอ้มาร์ชนอนแผ่หลาอยู่บนเก้าอี้ กลางอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ
โดยมีสายตานับร้อยของคนที่รอรถเมล์ และ ไอ้ที่อยู่บนรถเมล์มองมาด้วยความสงสัย! อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก กรูจะอายดี
ไม๊เนี่ยยยยย พอสติกลับมาครบถ้วน ไอ้มาร์ช ลูบหัวตัวเองสองที ลุกขึ้นเดินแบบเนียนๆ พอห่างสายตาประชาชีก็วิ่งขึ้นแท็กซี่อย่างรวดเร็ว ก่อนจะปลอบใจตัวเอง.....
เอาว่ะ!~ คนเราเจอกันครั้งเดียว เว่ยยยยย (กรูว่ามึงไม่ควรโผล่หัวมาอนุสาวรีย์ซัก เดือนหรือสองเดือนว่ะ) กรูเห็นด้วยกะเมิง อร๊ากกกกกกกกกกกกกก ภาพพจน์คนหล่ออย่างกรู อร๊ากกก ไม่มีชิ้นดีแล้วววววววววววววว
TBC...
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
