^
^
กระซวกทะลุถึงน้องอ้อ ที่ร้ากกกกกกกกกก
มาแล้วมาทั้งหัว ทั้งตัว ทั้งเนื้อๆๆ
............................................................................
ถ้ำนี้กูจอง(มานานแล้วโว้ย)นี่กูยอมเสียเวลาสองชั่วโมงเพื่อพวกมึงเลยนะเนี่ย...
นี่กูเพิ่งตื่น
แฮงค์โคตรๆ
เมื่อคืนเมาสัดๆอ่ะ
แต่เพื่อชาวโลก
และเป็นของขวัญปีใหม่ให้ทุกคน
ตลอดปีใหม่นี้เผื่อกูจะได้เจอสิ่งดีๆเรื่องดีๆ
ตลอดท้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงปีกะเค้ามั่งนะสัด..............................................................................
เดินออกมาเรื่อยๆแม่งก็ถึงฐานสอง
มีเชือกสองเส้นขึงระหว่างต้นไม้สองต้นเส้นนึงไว้เหยียบ
เส้นนึงเอาไว้จับ
สัดแค่เห็นก็รู้ว่ากระจอกมากๆ
ตอนกูเด็กๆเล่นกะลูกคนงานที่บ้านยังพิสดารกว่านี้อีกหลายขุม
แต่....
ถ้ามันง่ายอย่างที่กูคิดก็ดีอ่ะดิวะ
แต่นี้
ข้างล่างไม่ใช่พื้นสูงธรรมดา
แต่เสือกเป็นน้ำตกอ่ะดิ
ถ้าหน้าร้อน.........แดดเปรี้ยงๆนะ
กูจะไม่ว่าเลย
เชี่ยนี่ทั้งหนาว
ทั้งลมแรง
และที่สำคัญที่สุด
จากด่านที่แล้วมากูยังไม่แห้งเลย.........สัดเอ๊ย
หนาวขนาดไหนไม่อยากจะเล่า
แต่เอาเป็นว่า
ทุกครั้งที่ลมแม่งพัดมา
ฮามอยกูนี่ลุกฟูแทบดันกางเกงออกมาด้านนอก
ไข่นี่หดแล้วหดอีก
แทบจะผลุบหายเข้าไปในท้องน้อยกูเลยด้วยซ้ำ
แล้วมึงนึกดูละกัน
ตัวกูเปียกแบบนี้
จะหนาวขนาดไหน
"เก่งมึงเป็นไรวะ....หน้าซีดๆ" ไอ้แสบถาม
"ไรวะแม่ง.....แค่ไต่เชือกสองเส้นทำปอดแหก.......แม่งอ่อนว่ะ" ไอ้เชี่ยบิดเสือก
"ตัวสั่นอีกด้วยนะเพื่อนๆ" ไอ้เชี่ยเหยินเสริม สงสัยแม่งไม่มีไรทำมาจ้องมองอยู่แต่กูเนี่ย
"ถามส้นตีนแบบนี้ กูคงเป็นน้ำแข็งใสมั้งสัด ลองเอาน้ำสาดตัวมึงดิแล้วจะรู้ไอ้เชี่ย"
ฝากไว้ก่อนเถอะแม่ง
กูฝากพวกแม่งไม่นานหรอก
"เอ้านี่พวกเธอนั่งทำไรกันอยู่ล่ะ...เตรียมความพร้อมดิ" มิสแก่ๆคนนึงสั่ง
ก็แน่ล่ะมั้ง.....
ยืนสั่งเฉยๆไม่ได้เสี่ยงตกน้ำนี่
คงจะมันส์เค้าล่ะ
"ใครจะข้ามก่อนมาเลย" อ่ะ แม่งมีเร่ง
มึงคิดว่าใครจะข้ามก่อน
ขอร้องเหอะ
อย่าคิดว่าเป็นกู
ลืมความเป็นหัวหน้าหมู่ไปก่อน
ขอพักให้ตัวกูแห้งซักนิดได้มะวะ
"เราขอเสียสละเอง" ไม่ใช่ไอ้เชี่ยบิด
ไม่ใช่ไอ้หมัด
ไม่ใช่ไอ้ถึก
และคงไม่ใช่อีสองผัวเมียตัณหากลับแน่นอน
มันไม่พูดเปล่าๆดิ
แม่งปีนขึ้นไต่เชือกแอ่นหน้าแอ่นหลังอยู่ข้างบนนู่น.......
ด้วยสีหน้าอิ่มเอิบภาคภูมิใจยิ่ง...
เรื่องแบบนี้ไอ้เชี่ยเหยินชอบอยู่แล้ว
ท่ามกลางไอ้เชี่ยที่เหลือที่ยืนลุ้นอยู่
ไม่รู้ว่ามันอยากให้ไอ้เชี่ยเหยินตกน้ำหรือไม่อยากกันแน่
แต่คิดว่าคงไม่
ด้วยความหมั่นไส้แม่งถ้ามันอยากเป็นนายหน้าหน่วยกล้าตายนัก
กูจะสงเคราะห์ให้....
"มิสๆๆ.... เอาลูกบอลไว้ทำไรครับ" กูถามน้ำเสียงเด็กเรียนสัดๆอ่ะ
"เธอจะถามทำไม" แค่ตอบมาก็สิ้นเรื่อง ไม่รู้จะยอกย้อนกูทำไม
"คือผมสงสัยน่ะครับ คือผมอยากให้เพื่อนผมเข้มแข็ง และอดทน ผมว่าปีนเฉยๆมันง่ายเกินไปสำหรับพวกผมน่ะครับ" เสียงเด็กเรียนหัวหน้าหมู่...ที่เข้มแข็งดุดัน เปี่ยมไปด้วยความทะเยอทะยาน และมุ่งมั่นสูง
"เอางั้นเลยเหรอ.......แล้วเธอจะทำไง"
"มีสยกหน้าที่นี้ให้ผมแล้วกันนะครับ" กูลุกขึ้นยืนลากตระกร้าลูกบอลด้วยความเพทุบาย ยิ้มมุมปาก ......กูบอกแล้ว คนอย่างกูไม่ฝากไว้นานหรอกไอ้สัด...
"อึ๊บๆ ฮั๊บๆ อ๊ะ อึ๊ เก่ง... จะ จะ ทำไร" เสียงไอ้เชี่ยเหยินที่ปีนไปพูดไป แม่งหอบว่ะคงจะเหนื่อยอ่ะดิ เพราะว่าช่วงแม่งสั้น ต้องปีนด้วยเขย่งไปด้วย...55555+
"ตุ้บ......"
"จ๋อม" ...
นัดเดียวไอ้เชี่ยเหยินก็ตกลงไปเปียกยังกะกะหรี่ตากฝนอยู่ในลำธารแสนสวย แว่นมันเกือบหล่นจากหน้า...ห้อยไปเกี่ยวอยู่ที่ปลายคาง
"เป็นไงมั่งไอ้เชี่ยเหยิน.......หนาวมั้ย" กูถามมัน
จริงๆแล้วกูน่าจะถามแม่งอีกด้วยนะว่า
นอกจากหนาวแล้ว.....มึงจุกมั้ย
555+
บอลอัดกลางลำตัวเต็มๆ
"หนาวจัง" มันตอบเสียงสั่นๆ ไม่ได้กลัวหรอกนะ แม่งหนาว.....
"555+ กระรอกตกน้ำ" เสียงไอ้เชี่ยชิ้นหัวเราะเพื่อนมันแบบไม่เจียมตัว
"ใครเป็นรายต่อไป" กูถาม ส่วนมีสน่ะเหรอ สบายอ่ะดิไม่ต้องทำงานนั่งอมยิ้มอยู่ใต้ต้นไม้โน่น
"เราเอง เมื่อกี๊เราไม่ได้หัวเราะเยาะเก่ง เก่งไม่ปาเราแน่นอน" มันพูดแล้วหันหน้ามาหาเอาคำตอบจากกู
กูไม่ตอบได้แต่อมยิ้มแล้วพยักหน้า
"เย้ๆ........เราจะข้ามได้แล้ว กระรอกนายดูเราดิจะข้ามแล้ว" มันทั้งเหนื่อยทั้งดีใจที่จะข้ามได้เป็นคนแรกในกลุ่ม
"อึ้ก"
" ปะ ปะ ปะ ปา ระ ระ เราทามมมมมมมายยยยยยยย"
"จ๋อม"
มันคิดยังไงของแม่งวะ
ว่ากูจะไว้ชีวิตมัน 5555+
"มาเร็วลูกชิ้นเดี๋ยวเราช่วยนายเอง" ไอ้เชี่ยเหยินยืนปากซีดเอากิ่งไม้มาหวังจะให้เพื่อนรักมันเกาะแล้วขึ้นมาจากน้ำ
จะเกาะทำค-ยไรก็ไม่รู้........น้ำตื้นแค่เอวเองนะสัด ปีนขึ้นมาเองก็ได้มั้ง
"มึงจองคิวไหนวะ ไอ้จระเข้น้อย" กูหันหน้าไปถามไอ้เชี่ยบิดที่ยืนอยู่ข้างหลังด้วยใบหน้ากระหยิ่มยิ้มย่อง
มันทำหน้าแค้น.....
แต่มันก็ยังไม่ทันตอบ
"ซู่......."
"ซู่.................."
อ้าว...
ใครเป็นเชี่ยไรเนี่ย
หันไปอีกที
เห็นไอ้เชี่ยถึกกะไอ้เชี่ยหมัดลงไปยืนตัวชุ่มอยุ่ในน้ำ
"เฮ้ยมึงทำไรของมึงวะ....ทำไมไม่ปีนก่อน" กูตะโกนถามมัน
"เราสองคนปรึกษากันแล้ว คิดว่าตกแน่นอน เลยลุยน้ำเลยดีกว่า" มันตอบ
เสียงมิสหัวเราะคิกๆด้วยความฮาสุดๆ ที่พวกกูเล่นตลกให้ดู
ไอ้สองตัวนี้แม่ง.....เลวมากๆ
ชิงฆ่าตัวตายไปก่อน
สัด
หมดเหยื่อไปอีกสองตัว
"งั้นมึงคิวต่อไปแล้วกัน ....อีหวาน"
"ทำไมเป็นเราล่ะ ........ทำไมไม่ให้แสบไปก่อนล่ะ" แม่งกลัวจนลืมโดนตบ กล้ายอกย้อนกูนะอีฮิปโปเผือก
"มึงอย่าเรื่องมาก ปากมากแบบนี้เอากี่ลูกดีล่ะมึง"
"เฮ้ยไอ้เก่งมึงสนุกมากป่ะเนี่ย........จะไปแกล้งมันทำไมวะ มึงไม่กลัวมันหนาวรึไงวะแม่ง" แหมไอ้สัดตัวเองยังจะเอาไม่รอด
"แล้วเสือกไรกะมึงเนี่ย.....ไม่ต้องแย่งกัน มึงได้จุกหิมะทุกตัว" 555+สะใจว่ะ
ปล.จุกเพราะโดนบอลอัด หิมะ...เพราะว่าแม่งหนาวไง555+
"งั้นเอางี้ถ้ากูไม่หล่นพื้น มึงห้ามปาอีหวานมัน" อ่ะแม่งทำตัวแมนโคตรๆ
"เอางั้นเลยนะมึง"
"เออ.......แค่นี้เด็กๆว่ะทำไรกูไม่ได้หรอก" แม่งช่างมั่นใจ
"เออ.....กูรับปาก"
ทันทีที่สิ้นเสียงกูแม่งก็ปีนขึ้นไปแล้วพยายามจะรีบข้ามไปให้พ้นกูเร็วที่สุด
เสียงไอ้เชี่ยเหยินกะไอ้เชี่ยชิ้นแหกปากดังลั่นมาจากฝั่งโน้น....
"บิดสู้ๆ บิดสู้ๆ" ดูแม่งนะ ออกนอกหน้าอย่างชัดเจน
กูหันไปมองหน้ามันแล้วทำท่าจะปาบอลข้ามไปเสียงแม่งถึงแผ่วลง
"ตุ้บ....." ลูกแรกเข้าลำตัว แต่แม่งไม่ยอมหล่น
"อึ้ก...." ลุกสองโดนขา แต่แม่งก็ไม่ยอมหล่น
"อั้ก...." 555+++ ลูกนี้แม่นเชี่ยๆอ่ะ เข้าหน้าเต็มๆ แม่งชะงักเลย แต่ก็ไม่ยอมหล่น
มันส์ชิบหายเลยว่ะ ยังกะเล่นเกมโหดมันฮาช่องยูบีซีซะอีก
"ว๊าย...." เสียงอีหวานแหกปาก ลุ้นจนนมสั่น เพราะว่าตอนนี้ไอ้เชี่ยบิดทำท่าจะหล่น แต่กูยังไม่ซ้ำตอนนี้หรอก คิคิ
แต่แม่งร้องซะกูตกใจเหมือนกัน
แหกปากซะยังกะพ่อแม่งยืนตักบาตรอยู่ข้างทางแล้วรถสิบล้อมาเฉี่ยวลากพ่อแม่งไปแบบนั้นแหละ
"อ่อนว่ะ" เสียงไอ้เชี่ยบิดพูดในลำคอออกมา ฟังดูก็รู้ว่าแม่ง "จุก"
แต่ต้องยอมรับแม่งจริงๆว่าการออกกำลังกาย ช่วยเราได้จริงๆ
แม่งเหนียวไม่ยอมหล่น
"เก่งอย่าๆๆ......." เสียงอีหวานแหกปากห้าม มึงเป็นแม่กูรึไง
ไม่รู้ว่ามันห่วงผัวมันหรือว่ากลัวจะต้องมาโดนแบบนี้ซะเองมั่ง
ลูกนี้อ่ะเช็คบิลแม่งแน่ๆ ก็แม่งหง่อมซะขนาดนี้แล้ว
แต่.....
เพื่อกันเหนียว
พอมันเห็นกูปาแม่งก้ตั้งท่าหลบลูกเดียวถ้าพลาด....เดี๋ยวบอลหมด
"เฮ้ยไอ้บิดอยู่นิ่งๆก่อนเชือกจะขาด" กูทำเสียงตกใจ
มันทำหน้าไม่เชื่อ
"นั่นไงอีหวานมึงเห็นป่าว ตรงที่มัดกะต้นไม้ไงอีควาย" พวกแม่งก็พากันเหลือบมองไปที่ต้นไม้....
"อั้ก"
เต็มๆ
555+
โดนนัดนี้เข้าไป ไม่หมันแดกให้แม่งรู้ไป
5555+
อีหวานเอามือกุมปากร้องไม่ออก
สงสัยไข่แดงไข่ขาวไอ้เชี่ยบิดแม่งไหลรวมกันหมดแล้ว.....555
"มึง......."
"มึง.....ทำกูได้ลงคอ"
"จ๋อม" สิ้นเสียงมันไอ้เชี่ยบิดก็หล่นลงเบื้องล่างน้ำกระจาย......
"ถึงคิวมึงแล้วอีช้างน้ำ" กูพูดเสียงอำมหิตแล้วมองไปที่อีหวาน ที่เหมือนกับว่ายังยอมรับชะตากรรมตัวเองไม่ได้
"รีบๆเลยมึง"
มันทำท่าอิดออด ลีลาทำสายตาอ้อนวอน
"มึงขึ้นไปยืนบนนั้นเลย...กูรับรองก็ได้ว่าจะไม่เอาบอลปามึง"
"จริงๆนะ" มันย้ำ เหมือนกุเป็นคนไม่น่าเชื่อใจแบบนั้นแหละ
แต่ลูกผู้ชายแบบกู....คำไหนคำนั้น
"เออ" กูพูดจบมันก็เข้าประจำที่
"นี่ไงกูไม่ถือบอลไว้ในมือเลยยังได้"
มันยิ้ม คงดีใจที่จะไม่ต้องโดนบอลปา
"แอ้ก.."
"จ๋อม"
อีหมีควายเผือกหล่นลงไปหมดสภาพนมกระเพื่อมอยู่ในน้ำ
กูบอกแล้วว่าไม่เอาบอลปา แต่กูขอถีบมึงเน้นๆแบบนี้แหละสะใจดี
"เก่งน่า...........ไม่รักษาคำพูดเลย" มันตัดพ้อ
"กูบอกรึยังว่าจะไม่ถีบมึง....ห๋า"
555+
กูยืนหัวเราะเป็นคนบ้าอยู่บนฝั่งด้วยความสะใจ
"ไอ้เก่งแม่งเชี่ยว่ะ" เสียงไอ้เชี่ยบิดตะโกนมาเหมือนโกรธกู
"ไงล่ะมึง........คนพิเศษ" 5555+
สะใจว่ะ
"งั้นตาไอ้แสบแล้ว มึงเอาให้เสมอภาคแล้วกัน ไอ้หัวหน้าหมู่หัวค-ย" อ่ะแม่งด่ากูอีกน่ะ
งั้นมึงเจอไม้ตาย
"มีสครับ.... คือด่านเมื่อกี๊ผมเปียกมาแล้วน่ะครับกลัวไม่สบาย ส่วนเพื่อนผมคนนี้ตัวร้อนครับเพิ่งกินพาราไปเมื่อกี๊เองคับ ขออนุญาตมีสผ่านด่านนี้ไปเลยนะครับ" เหมือนเดิม น้ำเสียงเรียบร้อย น่าเชื่อถือ และอ่อนโยน
ขำว่ะ
"แล้วแต่เธอนะ แต่ผ่านไปเลยก็ได้ ขืนพวกธอหล่นอีกเดี๋ยวน้ำแห้งหมด" เอ๊ะมีสนี่ยังไง ชมรึด่ากูป่าววะเนี่ย
"เห๋อ......ไรวะ เชี่ยเก่งแม่งเจ้าเล่ห์หว่ะ" เสียงแม่งบ่นกันอื้ออึง
กูได้แต่หันไปยิ้มเยาะ ....ก็เอาซี่ นอกจากแหกปากโวยวายแล้วพวกมึงจะทำไรได้อีก
แล้วกูก็เดินไปกอดคอไอ้แสบแล้วหันไปพูดกับมันว่า
"เนี่ย........."คนพิเศษ""
555+
กูมีความสุขชิบอ๋ายยยย
........................................
ตกเย็น
ได้เวลาแดกข้าว
เอาล่ะสิทีนี้
ต้มยำไก่
กระเพราหมู
ไข่เจียวหมูสับ
เหนื่อยมาทั้งวันขนาดนี้
หิวยิ่งกว่าหมาป่าฮายีน่า
หมูเน่าทั้งตัวยังแดกหมด
แต่ปัญหาไม่ได้อยู่ตรงหิว..
มันอยู่ตรงที่...
ใครจะเป็นคนทำให้แดก
"ใครจะเป็นคนทำกับข้าววะ เร็วๆเลยหิวชิบหาย" ก็กูหิวจริงๆนี่หว่า
แม่งหันมองหน้ากันไปมา แบบไม่มีใครรับหน้าที่นี้ซักคน
ชิบหายแล้ว กูน่ะไข่ดาวยังไหม้เลย
"อีหวาน......มึงเป็นแม่บ้านต้องทำกับข้าวเป็นดิวะ"
"เราก็เคยไปจ่ายตลาดบ่อยๆนะ" มันตอบทำท่าอายๆทั้งปี
"อีเชี่ยแล้วมึงทำเป็นมั้ย ......ไปตลาดกูก็ไปได้ กูถามว่ามึงทำเป็นมั้ย"
"คือเวลาเราหิวเราก็ซื้อเอาน่ะ ............."
แม่งไม่ตอบซักที
"ฮิ๊วเมื่อไหร่ก็แวะมา.........เซ๊เว่นอีเหล่เว่น"
"ผัวะ"
อีดอกทองยังมีหน้ามาตลก
"เฮ้ยนี่กูชักโมโหหิวแล้วนะโว้ย ใครแม่งทำเป็นมั่งวะ" สัดเวลาหิวนี่แม่งโมโหมากเป็นพิเศษแบบกูทุกคนป่าววะ
"เราพอทำได้" เสียงไอ้เชี่ยชิ้นเสนอตัว
กูค่อยพอใจชื้นหน่อย
"งั้นมึงรีบทำเลย ......พวกมึงช่วยมันทำเลย" กูหันไปบอกพวกที่เหลือให้รีบช่วยมัน
"เราให้กระรอกอยู่ช่วยคนเดียวได้ป่ะเก่ง คนมุงเยอะๆเราอาย" อ่ะไอ้เชี่ยนี่แม่งเรื่องมาก
ใจกูก็คิดไปต่างๆนาๆ
มันอาจจะมีสูตรลับ
มันอาจจะอายจริงๆ
รึว่ามันอาจจะถุยน้ำลายใส่ลงไปให้กูแดก
สัดเอ๊ย.........แม่ง
ชักน่าวิตกว่ะ
แต่ไอ้เรื่องถุยน้ำลายอ่ะ
ลืมไปได้เลย
กูไม่ห่วง
ถ้ามันถุยลงไปจริงๆ
กูจะได้ถุยน้ำลายกูลงไปเพิ่ม
555+
"ก็ได้........ ทำเต็มที่นะโว้ยไอ้ชิ้น กูฝากความหวังที่มึงคนเดียวเลยนะนี่"
กูพูด น้ำเสียงจริงจังสัดๆ ไม่งั้นได้แดกหนมปังแบนๆในเป้กูแน่ๆ
"นายไปพักผ่อนเถอะ" มันพูดแล้วรีบจัดการอาหารท่าทางมืออาชีพว่ะ
เออค่อยมีหวังหน่อย
แล้วกูก็เดินไป....
ไปที่สะพานปูนเก่าๆทางเชิงเขาเตี้ยๆ
มีไอ้เชี่ยแสบเดินตามมาติด
กูขึ้นไปนั่งห้อยขาอยู่บนราวสะพาน....ทอดสายตาออกไปไกลสุดตาเห็นยอดเขา และพระอาทิตย์ที่กำลังสาดแสงน้อยลงทุกที
"สวยเนอะเก่ง ไม่คิดว่ามันจะสวยขนาดนี้ พระอาทิตย์ก็ดวงเดียวกับที่เห็นทุกวัน แต่ทำไมวันนี้มันสวยจัง" จู่ๆมันก็พูดขึ้นมา สายตามองไปทางแสงสีทองที่สาดอยู่บนท้องฟ้า
กูไม่ตอบได้แต่หันไปมองหน้ามัน ประมาณว่า เป็นเชี่ยไร... อารมณ์ไหน...
"กูว่าก็งั้นๆอ่ะ" กูพูดพยายามทำหน้าให้เนียนที่สุด
"ก็จริงของมึงนะ มันก็เหมือนไม่มีอะไร คงพราะว่าได้ดูกับคนที่เรารัก มันถึงได้สวยขนาดนี้"........อึ้งดิกูอ่ะ
"มึงคิดถึงแม่มึงเหรอ" กูแกล้งถามมัน กลัวมันเข้าเรื่อง
มันไม่ตอบ หันมามองหน้ากูเอามือมาทุบไหล่ แล้วทำหน้าประมาณว่า
บ้าอ่ะดิตะเองอ่ะ
คิขุประมาณนั้น
"เก่ง.....กูมีเรื่องจะถามมึง จะถามมานานแล้ว แต่ไม่มีโอกาสได้ถามซักที" มันก้มหน้าลงมองน้ำที่ไหลอยู่ใต้กูกับมันสองคนเบื้องล่าง
"มีเชี่ยไรก็ถามมา อย่าลีลา แล้วอย่าเสือกบอกว่างั้นไม่ถามแล้วนะมึง ถ้าลังเลก็ไม่ต้องเริ่มเรื่องมาให้กูอยากรู้แล้วเสือกเงียบไปล่ะ" ไม่วายกวนตีนนะกูเนี่ย
"ในใจมึงมีคนที่รักแล้วรึยัง" มันถามหน้าเศร้าๆไงก็ไม่รู้ว่ะ
"แล้วมันเกี่ยวไรกะมึง" กูย้อน
"เห็นมั้ยถามไรมึงก็ชอบตอบแบบนี้อ่ะ" มันทำหน้าไม่สู้ดี
"มึงจะให้กูตอบไง ถ้าบอกว่ามีแล้วมึงก็ถามต่อไปเรื่อยๆ ว่าใคร รู้จักกันเมื่อไหร่.......ไปเรื่อยๆไม่จบซักที"
"กูไม่ถามแบบนั้นหรอก สองสามคำถามแค่นั้นแหละ"
กูเงียบไป
ไม่รู้จะตอบความจริงหรือโกหก ไม่ให้มันมีคำถามมาถามต่อดี
"มีแล้ว" กูตอบสั้นๆ แกว่งขา มองไปบนยอดเขาทำไม่รู้ไม่ชี้
มันอึ้ง...
เงียบ
ก้มมองลงต่ำ
"งั้นกูขอถามอีกคำถามเดียว....เวลาที่มึงรักใคร ตัวมึงเปลี่ยนไปแค่ไหน"
จะให้กูตอบไงวะเนี่ย
.
เอาไว้กลับโรงเรียนก่อนค่อยตอบได้ป่าววะ
บรรยากาศแม่งทำให้หัวใจกูอ่อนไหวยังไงก็ไม่รู้
"กูจะบอกอะไรมึงให้นะ คนอย่างกู ไม่เคยเปลี่ยน ใครจะมองว่ากูเชี่ยยังไง คนที่กูรัก และคนที่รักกูน่าจะรู้จักนิสัยกูดี ถ้านาทีแรกคนคนนั้นรักกู และเห็นว่ากูดี กูก็จะดีแบบนั้นในสายตาตลอดไป หรือถ้ามองว่ากูเชี่ย แล้วรักคนเชี่ยๆแบบกูได้ กูก็จะเชี่ยแบบนี้ตลอดไปไม่มีเปลี่ยน แต่ที่สำคัญที่สุด กูจะรักคนคนนั้นไม่เปลี่ยนแปลง"
มันยิ้ม....
ตาแดงๆ เหมือนจะร้องไห้
"คนคนนั้นแม่งคงโชคดีนะ"
"กูว่าแม่งอาจจะโชคร้ายก็ได้มั้ง" กูพูดแล้วก็พากันหัวเราะทั้งคู่
แล้วมันก็หมดคำถามนั่งมองวิวอันสวยงามเกินปกติของมันไปเรื่อย
แต่มันคงไม่รู้หรอกว่ากูอยากให้มันมีคำถามอีก
อยากให้มันถามกูอีกกี่คำถามก็ได้
แต่ขอเพียงแค่...
ให้มันถามว่า..........
คนที่อยู่ในใจกูนั้น....
"ใช่มันรึป่าว"
กูอยากตอบคำถามนี้ที่สุด
กูหันมองหน้ามันที่กำลังพยายามหนีสายตากูอยู่
มองก็รู้ว่ามันพยายามห้ามตัวเองไม่ให้ร้องไห้อยู่
.
บรรยากาศงามๆแต่ถ้าอารมณ์แบบนี้มันอึดอัดว่ะ
กูเอามือวางบนบ่ามัน
อยากจะบอกมันว่า
ร้องไห้ออกมาเถอะถ้าน้ำตานั้นมันล้างตามึงให้มันสะอาดได้
หรือถ้ามันจะล้างตามึงให้มันสว่างมากพอที่จะเห็นความรักที่คนบางคนซ่อนไม่ให้มึงมองเห็นอยู่ได้......
แต่กูก็มีความกล้าแค่เอามือวางบนบ่ามันแค่นั้น
แม่งแปลกว่ะ
คนอย่างกูเนี่ย
ทำได้ทุกอย่างไม่เคยกลัว..
แต่แค่จะบอกรักใครซักคนทำไมมันยากยิ่งกว่า........ขนาดนี้วะ
"แดกข้าวได้แล้ววววววววววว............" เสียงไอ้เชี่ยบิดวิ่งแล่นมาหากูสองคนบนสะพาน
"มึงสองคนทำเชี่ยไรกันอยู่เนี่ย เย็...กันบนสะพานระวังตกน้ำนะมึง...คิคิ"
แม่งกวนตีน
"เย็...กะแม่มึงดิสัด"
.
"ไปเหอะไอ้แสบ ไปแดกข้าวกัน หวังว่าไอ้เชี่ยเหยินคงไม่ทำให้ผิดหวัง"
แล้วกูสามคนก็เดินไปหากินด้วยหัวใจที่เปลี่ยนไป
.
.........................
"สุดฝีมือเราเลยนะเก่ง" เสียงไอ้เชี่ยชิ้นนี่ภูมิใจนำเสนอมากๆ
"ไหนมาดูดิว่าน่าจะแดกได้ป่าว"
กระเพราหมู...
"ไอ้เชี่ยชิ้นกระเพราบ้านพ่อมึงใส่พริกทั้งเม็ดแบบนั้นเนี่ยนะ" กูตกใจทำหน้าสงสัย
"เราไม่ชอบกินเผ็ด" มันตอบสั้นๆ
แหม๋ไอ้เชี่ย..........แม่งน่าหมั่นไส้ว่ะ
ไข่เจียวกุ้ง...
"แล้วนี่มึงทอดไข่หรือเอาไฟเผาวะเนี่ย ดำยิ่งกว่ากระโปกแพะอีก"
เฮ้อ........เห็นแล้วหายหิวเลย
"เราเป็นคนไฟแรง" เสียงไอ้เชี่ยเหยินตอบ
"สัด .....ถ้าไฟแรงนักก็เอาไว้เผาพ่อมึงละกันไอ้เชี่ย" แม่งตอบกะให้กูฮาซะเต็มที่เลยนะน่ะ
ต้มยำไก่....
"โห...ไอ้เชี่ย นี่มึงสับไก่มั่งป่าววะเนี่ย มึงทำแบบนี้ไม่ใส่ลงไปทั้งตัวเลยวะ"
"แหม..... ในหนังจีนเค้ายังกินกันทั้งตัวเลย นี่เราสับตั้งหลายทีนะ"
กูหมดแรงจะแย้งกะแม่งเลย สงสัยต้องฝากความหวังกะหนมปังแล้วเนี่ยกู
ย้อนไปดูในหม้ออีกที........โห ไอ้เชี่ย ตีนไก่แม่งงอหงิก เล็บงี้ยาวเฟื้อย.. หัวไก่งี้ ปากยังแหลมเปี๊ยบเลย...
สัด
กะเหรี่ยงในป่ายังทำน่าแดกกว่านี้อีกมั้ง
"เดี๋ยวกูชิมเอง" เสียงไอ้เชี่ยบิดอีกแล้ว เรื่องแดกขอให้บอกแม่งเหอะ
"ไปแดกหนมปังเหอะว่ะไอ้แสบ ถ้าไอ้เชี่ยบิดแม่งชักตายไม่ต้องไปตามกูนะ" พูดจบกูก็เดินกอดไหล่ไอ้แสบออกมา
"เฮ้ยอร่อยโว้ย" ไอ้เชี่ยบิดแม่งแหกปากทำเสียงตื่นเต้น
กูหยุดฟังแต่ยังไม่หันหน้าไปซะทีเดียว
"ไหนเราลองมั่ง" เสียงไอ้เชี่ยหมัด
"เอออร่อยจิงๆด้วยอ่ะ"
กูหันเลยทีนี้ เพราะว่าเสียงในท้องกูนี่ยังกะโอเปร่า
"ไหนมาลองแดกมั่งดิ๊" กูแย่งช้อนมันมาชิม
เอาต้มยำไก่ก่อนละกัน
ซร้วบ........
ก็รสชาดด........
เปรี้ยวเค็มเผ็ดกำลังดี
นี่ถ้าหลับตาแดกไม่มองหัวไก่ปากแหลมกะส้นตีนหงิกงอเล็บแหลมเปี๊ยบนะ ถือว่าแดกได้ดีเลยว่ะ
ไข่เจียวกุ้ง..
เดี๋ยวทำใจก่อน...แม่งดำชิบหาย
หงับๆ...
เฮ้ยแม่งอร่อยว่ะ
ข้างนอกดำแต่ข้างในแม่งยังนุ่มๆอยู่เลย...
นี่กูหิวจนกินขี้อร่อยรึป่าววะเนี่ย
ก็ไม่ใช่นะโว้ย...
"เป็นไงมั่งวะเก่ง" ไอ้แสบถาม
"มึงไปตักข้าวมาเลย" ก็พูดคำเดียวไอ้เชี่ยที่เหลือก็หยิบจานกันควั่ก.......แล้วก็สวาปามกันเต็มคราบ...
"ไอ้เชี่ยชิ้นแม่งทำอร่อยว่ะ" กูชมแม่งจริงๆ อร่อยเกินคาดว่ะ
"แหม......นี่เรายังทำไม่สุดฝีมือเลยนะเนี่ย" มันพูดอายๆมือเกาหัว
สัด...
ไม่น่าชมแม่งเลย
หัวข้อ: เรื่องลับโรงเรียนดัดสันดานCredit:badmaner (18/03/11) P.179 "เจ็ด-จุด-เจ็ด" (อ่าน 1056724 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก