]" ติ๊ด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ " นาฬิกาปลุกที่หัวเตียงดังเพื่อบอกให้รู้ถึงเวลาตื่นของคนที่อยู่บนเตียง
"อูย........ ยังปวดไม่หายเลยหว่ะ กี่วันวะเนี่ยกว่าจะหาย" ก็ไอ้กรรมจากบทเพลงรักนั่นแหล่ะครับ ยังร้าวอยู่เลยสะโพกกับหลัง ผมลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว
ไปมหาลัย
"ง่วงจังเลยหว่ะ" แมร่งไอ้เวย์ ดันมานัดห่าไรไม่รู้ตอนนี้ แล้วตรูบ้าจี้ไปกับมันทำไมหว่า ถ้าไม่อยากมาก้น่าจะหาข้ออ้างบอกกับมันก็ได้นี่หว่า ผมว่าตัวผมเองเนี่ยหล่ะที่เป็นอะไรไปไม่รู้
-- 7.55 น. -- ผมลงแท๊กซี่ที่หน้าซุ้มของคณะที่นัดกันไว้ แต่แปลกน่ะครับ ไม่เห็นใครเลยนี่หว่า? หรือไอ้เวย์มันจะมาสาย ฮึ เดวเจอกันไอ้เวย์ นัดแล้วสาย
เสียดายเวลานอนชะมัด ผมก็เดินไปที่ซุ้มเพื่อจะหาโต๊ะเพื่อจะนั่งรอมัน หงุดหงิดสุด ๆ
"อ้าว เฟย .......... อยู่นี่ " ไอ้เวย์ครับ มันนอนอยู่ตรงที่นั่งของโต๊ะ มิน่าผมถึงไม่เห็นมัน มันพูดพร้อมกับ โบกไม้โบกมือทั้ง ๆ ที่มันยังนอนอยู่นั่นหล่ะครับ
ผมเดินไปหยุดตรงหน้ามัน มันก็ส่งมือมาด้านหน้าผม
"ดึง หน่อย" มันบอกผมแบบนั้นครับ เฮ้อ จะให้แรงอย่างตรูไปดึงวัวควายอย่างเมิงขึ้นมาเนี่ยน่ะ บ้าแล้วหล่ะ แต่ผมก็ดึง เอาวะไหน ๆ ก็ไหนๆ ลองดึงก็ได้
ผมจับมือกับมันแล้วออกแรงดึงจนตัวเอียง มันก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะลุก เฮ้อ เหนื่อยนะเนี่ย
"วูบ" มันดึงผมกลับครับ ผมนี่ถลาไปที่ตัวมันเลย แรงมันเยอะจริง ๆ คับ ผมพลิกตัวไม่อยากเอาด้านหน้าลง
"ตุบ" ผมนั่งอยู่บนตัวมันครับ ตรงช่วงท้องของมันครับ ได้ยินมันร้อง อุ๊กเบา ๆ คงจุกมั้ง แต่ผมนี่ดิ จากหงุดหงิด ๆ อยู่กลายเป็นโมโหเลยครับ ก็เล่นบ้าอะไรก็ไม่รู้ เกิดกระชากแล้วหน้าผมกระแทกกับโต๊ะตายขึ้นมาว่าไง พอทุกอย่างกลับเข้าที่ ผมใส่เต็ม ๆ เลย
"เมิงเล่นเชี่ยไรวะ เกิดกรูกระแทกโต๊ะ ขึ้นมาว่าไง ห่า ปล่อยกรู" ผมสะบัดมือมันครับแล้วก็รีบลุกจากตัวมันด้วย มันหน้าเสียไปเลยครับ หน้าซีดโครต ๆ เอ!!! หรือว่าผมว่ามันแรงไปหว่าแต่ก็จริงนะครับใครเค้าเล่นกันแบบนี้ แค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ
มันรีบลุกขึ้นมาเลยครับ
"ขอโทษ ๆ ก็แค่อยากรู้ว่าเฟยแข็งแรงหรือเปล่า ก็เท่านั้นเอง" เขาวัดความแข็งแรงกันทางนี้หรอฟ่ะเนี่ยพึ่งจะรู้
"โทษนะ ๆ " มันย้ำคำขอโทษ อีกเป็นสิบหนเลยครับ "เออ ช่างมันเหอะ ทีหลังอย่าเล่นแล้วกัน เล่นไรให้ดูบ้าง" ผมก็ใจเย็นลงแล้วหล่ะครับ ก็ในเมื่อไม่เป็นอะไรแล้วนิ อีกอย่างหน้าซีด ๆ ของมันที่ตัดกับคิ้วเข้ม ๆ ของมันตอนนี้ น่าสงสารสุด ๆ อ่ะครับ (ผมแพ้คิ้วๆ)
" ปะ ๆ ๆ ไปกินข้าวกัน " มันทำ เสียงสดใสขึ้นมาทันที แล้วก็ หน้าตาตื่น ๆ
"ที่ไหน?" ผมถามมันห้วน ๆ เลย ยอมรับว่าก็ยังมีนิดหน่อยหละครับ
"ที่ไหนก็ได้ ไปหมด วันนี้ เสี่ยมาเอง สั่งเลยไอ้น้อง" มันพูดพร้อมกับทำท่าตบกระเป๋าสะพายมันที่แบกมาด้วย ผมว่าในนั้นคงมีชุดบาส กับรองเท้าบาสมันนั่นแหล่ะ
สรุป ผมกับมันก็กิน กันที่โรงอาหารมหาลัย ก็ไม่รู้จะไปไหนนิเนอะ พึ่งเคยจะมาได้สองวัน
-- 9.00 น. -- เวลานัดรวมรุ่นน้องที่เดิม วันนี้รุ่นพี่จะพาทัวร์ไปยังคณะต่าง ๆ ตื่นเต้นดีหว่ะ รับน้องมาแล้วรอบนี้รอบที่สามก็ยังไม่วายตื่นเต้นอีกวุ้ยกรู
หลังจากนัดแนะซ้อมร้องเพลงแล้วก็เตรียมตัวโชว์ของคณะ คณะผมก็พร้อมที่จะเดินทัวร์ไปยังคณะอื่น ๆ
"แดดร้อนฉิบหายเลย แม่งต้องให้เดินแบบนี้ตลอดเลยหรอวะ" ผมบ่นครับ ก็แดดมันร้อนโครต ๆ แล้วแถมให้มาอยุดอยู่ตรงกลางสนามที่ไม่มีร่มเงาเลยนี่หว่า
ผมเลยเดินไปหาเพือนอีกคนที่พึ่งรู้จักกัน มันชื่อตี๋
"เฮ้ยตี๋ อยู่เฉย ๆ ก่อนน้า ขอเฟยหลบแดดหน่อย" แล้วผมก็ก้มลงนั่งข้าง ๆ มัน มันตัวสูง อ้วน ๆ อะครับ บังแดดผมได้สำบายเลย
"มานี่ เดี๋ยวกรูยืนบังให้ก็ได้" ไอ้เวย์ครับ มาจากไหนไม่รู้ มาดึงคอเสื้อผมจากทางด้านหลังครับ แล้วลากไปที่ ๆ มันจะยืน โดยมันจะเป็นคนยืนบังให้ผมเอง
ผมงี้ งงเลย แล้วตลอดทั้งวันวันนี้ ผมก็เจอแต่เรื่องไร้สาระครับ
"เมื่อยป่าว ขี่หลังกรูไหม"
"แดรกน้ำอะไรวะ เดี๋ยวกรูไปซื้อให้"
"เมิงอย่าไปไหนนะเว้ย รอกรูอยู่ตรงนี้แหละ เดี๋ยวกรูมา"
"ปวดขาไหมวะ เดี๋ยวเลิกแล้วเดี๋ยวกรูนวดให้"
เยอะแยะไปหมดเลยครับ คือ จะให้ผมตัดสินใจอะไรได้ด้วยตัวเองบ้างได้ไหม กรูโตแล้วนะเว้ย ดูแลตัวเองได้
พี่งจะมารู้ตอนหลัง มันบอกว่าก็กรูเห็นเมิงไม่สบายเมื่อวาน แล้วก็นอนดึก กรูกลัวว่าเมิงยังไม่หายดี เดี๋ยวจะเป็นหนัก แล้ววันต่อไปก็มาไม่ได้ เดี๋ยวมันจะต้องอยู่คนเดียวอีก
อ่อ นี่นะรึ ต้นเหตุของพฤติกรรมที่คล้าย ๆ กับบ้านผมเรียกว่า "จีบ" ผม โดนมันจีบหรือยังหว่า? หรือมันก็แค่เหงา งงจัง
วันนี้พี่บอยไม่ได้มา ไม่รู้จากสาเหตุใด แล้วก็ไม่ได้โทรมาด้วย แปลก ๆ ดี เหมือนจะสนใจมาก ๆ แต่ก็หายไปซะดื้อ ๆ
ตอนเย็นหลังเลิกรวมปามาณ หกโมงเย็น "ฝากกระเป๋าหน่อยนะเฟย เดี๋ยวเวย์มา" แล้วมันก็หายไปเลยครับ หายไปเลย กลับมาอีกทีสองทุ่ม ผมเองก็ไม่กล้าไปไหนด้วย
กลัวรองเท้ามันหาย รองเท้าบาสมันก็แพงอยู่หล่ะครับ ไม่ใช่ไม่มีปัญญาซื้อนะครับ แต่ไม่อยากให้มันเกิดเหตุการณ์แบบนั้น ก็เลยต้องนั่งเฝ้าคนเดียว
"อ้าว เฟย ยังไม่กลับหรอ" ห่านิ ถ้ากรูกลับแล้ว เมิงจะเห็นกรูไหม
"ก็กลัวรองเท้าเมิงหายกรูเลยเฝ้าไว้ ขี้เกียจมีปัญหาภายหลัง" ผมตอบแบบหัวเสียนิดหน่อย
"ทีหลังกลับไปเลยก็ได้นะ ไม่ต้องรอหรอก " อ้าว ไอ้เวรนี่ แล้วที่กรูอยู่รอนี่มันคืออะไรวะ
"เออ กรูกลับและ " แล้วผมก็เดินหนีมันมาเลยครับ ย้ำครับว่าเซ็งสุด ๆ ไอ้เราก็อุสาห์นั่งรอเจอแม่งพูดกวนตรีนแบบนี้ใส่อีก หมด หมดทุกอย่าง
"เฟย ๆ รีบกลับหรือเปล่า ไปกินข้าวเป็นเพื่อนหน่อยสิ เดี๋ยวเลี้ยงเอง" มันเดินตามมาครับ
"ก็ไม่ได้รีบ แต่ ขี้เกียจอยู่แล้ว ไปแล้วนะเว้ย" ผมไม่อยากคุยไรกะแม่งแล้ว จับอารมณ์มันไม่ถูกครับ
"ไปเหอะน่า เดี๋ยวไปส่งก็ได้ ไปเป็นเพื่อนก่อนดิวะ" มันเริ่มพูดจาแย่ ๆ ครับ ปกติถ้าอยู่แบบมีคนอื่นมันจะพูดกูเมิงกับผม แต่ถ้าอยู่กันสองคน มันจะพูดแทนชื่อทุกคำ แต่มันไม่พูดเปล่า แต่ยังเอื้อมมือมาจับแขนผมดึงไว้ด้วย
"ไปกับกรูก่อนได้ป่าววะ ไปเป็นเพื่อนกรูหน่อย" อะไรของมันอีกเนี่ย ม่ะกี้ก็กวนตรีนกรู ทีนี้จะมาชวนกรูไปนุ่นมานี่
"เออ ไปเดะ นำไปดิ" มันยิ้มแล้วครับ
"เฮ้อ............ กรูมาทำอะไรตรงนี้วะเนี่ย" ผมนั่งอยู่บนแสตนด์มองดูมันซ้อมบาสกับเพื่อน ๆ มันในสนาม ข้าง ๆ ขนมให้เพียบ มันซื้อมาเต็มเลย
สรุปว่า ต้องมาดูมันเล่นบาสกับเพื่อนเนี่ยนะ ไร้สาระฉิบหาย
แต่จะว่าก็ว่าไป ตอนมันเล่นบาส มันก็เทห์ดีเหมือนกัน มีเสนห์ด้วยนะ ผมเปียกหมาด ๆ ร่างกายสั่นไหวตลอดเวลาเพราะอาการเหนื่อย ผิวหนังที่เป็นเงาสะท้อนจากหยดเหงื่อ น้ำเสียงตอนขอลูกจากเพื่อนที่ทุ้มต่ำ และเซ็กซี่ คิ้วที่เหมือนจะขมวดติดกันตลอดเวลาจากอาการเคียจ และแล้วผมก็เผลอลืมตัว นั่งมองมันเล่นบาสจนเที่ยงคืน
"เห้ย เที่ยงคืนแล้ว" ซวยอีกแล้วตรู กลับบ้านไงเนี่ย ในนี้ก็ไม่มีแท๊กซี่ซะด้วย
"เวย์กลับไง" ผมถามมัน "เดี๋ยวให้เพื่อนไปส่ง แต่เดี๋ยวเวย์ไปส่งเฟยก่อน ค่อยกลับมา" เออดียังรับผิดชอบที่พาตรูมาแล้วก็ต้องพากลับ
"นอนบ้านเวย์เปล่าคืนนี้" เฮ้ย ท่าทางมันจะอาการหนักและ คุยกันวันสองวันชวนนอนบ้าน แมร่งน่ากลัวหว่ะ
"ไม่ดีกว่า เดี๋ยวโทรให้พี่ชายมารับก็ได้" ผมบอกปัดออกไป ป้องกันตัวเองหน่อยดีกว่า ถึงผมจะมีแฟนหก มีไรกับพวกมันทุกวัน แต่ก็ไม่ได้แปลว่าผม "ง่าย" นะครับผม กลัว ด้วยซ้ำ กับการมีอะไรกับคนอื่น ๆ
มันดูหงอย ๆ ไปนะครับ แต่ผมไม่สนหรอกผมจะกลับบ้าน
ผมโทรไปหาพี่ชายแล้วก็บอกสถานที่ให้มารับผม ไม่เกินยี่สิบนาทีพี่ชายผมก็มา
"อ้าว พี่ใหญ่มาได้ไงอ๊ะ แล้วพี่ฮาร์ดหล่ะ" ก็คนที่ลงจากรถมามันไม่ใช่พี่ชายผมอะดิ
"มันไปทำธุระ มันเลยบอกให้พี่มารับแทน"
"เค ๆ งั้นไปก่อนนะเวย์ เจอกันพุ่งนี้ที่มอ บาย ๆ "
ไอ้เวย์ดูมันหงอย ๆ ไงไม่รู้ หรือแค่ที่ผมไม่ไปนอนบ้านมันเนี่ยนะ เมิงคิดไรอยู่วะไอ้เวย์ คนคุยกันสองวันชวนไปนอนบ้าน
พี่ใหญ่ก็ออกรถออกมา และไอ้เวย์ก็เดินไปหาเพื่อนคงกลับกับเพื่อนอย่างที่มันบอกแหละครับ
"พี่มีข่าวดีจะบอกด้วย เฟย" พี่ใหญ่พูดแบบตื่นเต้น ๆ ข่าวดีอะไรหว่า? แล้วเกี่ยวอะไรกับตรูด้วยเนี่ย
"อะไรอ่ะ ดีจริงหรือเปล่า อยากหลอกกันนะ " ผมก็อยากรู้สิครับว่าจะดีอย่างที่คิดหรือเปล่า
"ไอ้เต้ ไอ้บอล ไอ้ปลาม์ มันเรียนจบแล้ว มันไม่ต้องไปเรียนอีกแล้วหล่ะที่ มันก็กลับมาอยู่บ้าน ช่วยงานที่บ้านมันเลย แล้วพี่ก็ก่ะว่าจะมาคุมงานที่กรุงเทพแทนที่เชียงใหม่ด้วย จะได้อยู่ด้วยกันครบเหมือนเดิมไง" พี่ใหญ่พูดแบบว่าเป็นเรื่องที่น่าดีใจโครต ๆ อ่ะครับ
แต่ความรู้สึกผมอ่ะหรอ? เมื่อก่อนอาจจะใช่ มันอาจเป็นข่าวดีสำหรับผม แต่ตอนนี้มันไมใช่แล้วมันเป็นข่าวร้ายชัด ๆ มันก็ดีจริงนะครับที่พวกเขากลับมาอยู่ที่เดิม แต่ผมดิอึดอัดนะครับ ตอนนี้ผมเบื่อเซ็กซ์มาก ๆ ถ้ากลับมาอยู่กันแบบนี้อีกผมไม่อยากได้นิครับ
"แล้วพี่ใหญ่ขับรถไปไหนเนี่ย เฟยจะกลับบ้าน" ผมโวยวายเมื่อพี่ใหญ่ไม่ได้ขับทางที่จะกลับบ้านผม
"ไปบ้านพี่ก่อนและกัน พวกมันก็รอกันอยู่" เอาแล้วไง ซวยอีกแล้ว คิดไว้แล้วเชียว
"พี่ใหญ่ วันนี้เฟยขอวันนึงและกัน เฟยเหนื่อยอ่ะ ไหนจะรับน้อง แล้วก็นอนไม่พออีก" ลองอ้อนพี่ใหญ่ดูดีกว่า ผม ก็คลอเคลีย ๆ กับพี่ใหญ่ในรถนั่นแหล่ะ
อ้อน อ่ะครับอ้อน ไม่อยากไปเลย
"น่ะ นะ น้า นะ" ผมเขย่าแขนพี่ใหญ่อีกรอบ เพื่อบอกว่าวันนี้ไม่อยากจริง ๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
