+++ สะดุดรัก ไอ้คิ้วเข้ม +++
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: +++ สะดุดรัก ไอ้คิ้วเข้ม +++  (อ่าน 518688 ครั้ง)

mma419109

  • บุคคลทั่วไป
    +1ต้อนรับน้องนะห์ มาช้าหน่อยที่จริงอ่านไปเมื่อ2วันก่อนแล้ว คิดว่าทักทาย
 ไปแล้ว วันนี้มาอ่านอ้าวไม่มีนี่ ถ้าจะเบอลได้ที่แล้วเรา
     คอยบทสรุป สงสารทุกคนนะ คนเราเห็นแก่ตัวทุกคนแหละ มากหรือน้อยเท่านั้น
 

ออฟไลน์ lomekung

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1762
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-1

ออฟไลน์ aa_mm

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1471
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +540/-2
   :mc4: เย้ น้องนะห์กลับมาต่อแล้วววว

ซีจะทำไรอีกเนี่ย  :z3: ลุ้น ๆๆ :serius2:


ออฟไลน์ tutankamen

  • ผีสิงประจำเล้า
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 217
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-0
    • Facebook ของผมเองครับ
 :really2: :really2:

อ่านรวดเดียว จบ ใช่เวลา 1 คืน พอดี แบบว่าวางไม่ลง มันส์มาก :really2:

เป็นไข้หวัดใหญ่เลยครับพี่น้อง (หาผ้าปิดจมูกไว้นะครับ) เด๋วจะติดจากผม  :really2:

Yokung

  • บุคคลทั่วไป
เหอๆ...ทำใจให้ได้นะท่านทั้งหลาย
ความจริงมีเพียงหน่งเดียว เฮ้ย!!ไม่ใช่ (ดูมันยังกล้ายิงมุข-*-)
ความจริงมันแก้ไขอะไรไม่ได้หรอก
ทำใจยอมรับเถ้ออออออครับ

ออฟไลน์ astral

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3470
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +156/-5
วิ่งกลบเข้ากาทู้ อิอิ ช้าไปหน่อย แต่เฟยก็กะลังมีความสุขจริงๆแล้ววววว

หาใครมาดามใจ 6 หน่อนี่ทีเถอะ

tongner

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ thaitanoi

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1451
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +70/-2
 :เฮ้อ:   มาให้กำลังใจครับคุณนะห์ อ่านตอนของ เวย์กับเฟย แล้วรู้สึกดีจังเลย แต่พอมาอ่านตอนของซีแล้วรู้สึกจิตตกเหมือนกับเป็นเวรกรรมของเขาเลยนะ หวังว่าคงไม่คิดทำอะไรแย่ๆอีกนะครับ

tongner

  • บุคคลทั่วไป
เริ่มสงสารพี่ๆ ละอ่า  :o12:

แต่เชียเวย์ต่อนะ  :laugh: :laugh:


ออฟไลน์ watermoonj

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 643
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +307/-1
yoohoo~~น้องนะห์
ยังสบายดีไหม ยังรออ่านเรื่องนี้อยู่นา
แหมทิ้งเรื่องให้คนอื่นลุ้นตั้งนานแล้ว  :serius2:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ litlittledragon

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1938
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +304/-1
อ่านรวดเดียวแล้วก็...เฮ้อ...
เหนื่อยดีแท้ ลุ้นจนเหนื่อย มารอ
ฟังการกระทำของหกหนุ่ม ทำยังไง
ถึงได้ตัดใจได้ ดูแล้วคงน่าจะไม่มี
ปัญหาต่อ แต่ก็อยากให้คุณนะห์มาต่อ
เร็วๆ

torto

  • บุคคลทั่วไป
อยากอ่านแล้วอ่ะหายไปหน่ายล่ะ  นานนนนนนนนนนนนนนนนนนน  จัง 
 


 :impress:  กลับมาหากันเถอะนะ

HadsaNah

  • บุคคลทั่วไป
ตอนที่ 61 พัก...

ถนนที่จอแจ และคึกคักยามบ่ายแก่ๆ ผู้คนมากมายเดินทางกันดั่งเช่นฝูงมดที่ออกทำงาน บางคนยิ้มแย้ม บางคนเฉยเมย บางคนหัวเราะ หรือแม้แต่กระทั่งบางคนกำลังหงุดหงิด มีให้เห็นตลอดเส้นทางตอนที่ผมกำลังนั่งรถแท๊กซี่กลับบ้าน

ผมออกจากบ้านเพื่อนผม ที่เมื่อคืนวานมันพึ่งจะทำเรื่องแย่ๆ ลงไป ผมคิดบางครั้งก็ยังไม่อยากให้อภัยในสิ่งที่มันทำกับคนที่ผมรัก และมันก็รัก แต่เมื่อมองจากมุมที่ผมคิดอยู่ตอนนี้แล้ว ตอนนี้ที่บ้านมันก็กำลังย่ำแย่อยู่เหมือนกัน แต่ก็เป็นปัญหาทางบ้านมันนี่นา ผมคงไม่เอามาใส่ใจหรอก และลึกๆ ไปแล้ว ก็เป็นเพราะเรื่องนี้นี่หล่ะ ที่ทำให้ผมเริ่มจะสงสารและให้อภัยมัน หรือเพราะว่าผมเห็นใจมันก็ได้ ก็สุดท้ายแล้วต่อให้เป็นยังไง มันก็ยังคงเป็นเพื่อนคนนึงที่ผมรักอยู่ดี

"ไอ้ใหญ่ มึงทำแบบนี้มึงก็จะยิ่งโดนเกลียด กูบอกให้" เสียงนี้ยังคงก้องกังวาล ดั่งเช่นระฆังที่ตีดังอยู่ในหัวของผม มันยังคงย้ำเตือนผมตลอด

ผมคงจะไม่มีวันที่มันจะกลับมารักได้แล้วใช่ไหม? แล้วผมสมควรจะทำอย่างไรที่จะทำให้เขาไม่เกลียดผมมากไปกว่าเดิม? และผมสมควรทำอย่างไรหล่ะที่จะทำให้เขากลับมารักผมบ้าง เพราะในตอนนี้หัวใจของเขามันแทบไม่มีที่ว่างให้กับคนที่เคยทำเลวๆ กับเขาเลย มันมีแต่คนอื่นอยู่เต็มไปหมด

ผมมาถึงบ้านภายในเวลาไม่กี่อึดใจ ผมพาร่างกายที่ไร้ซึ่งเรี่ยวแรงและพลังงาน เพราะอดหลับอดนอนจากการเล่นยา เข้าห้องนอน สายลมเย็นๆ จากเครื่องปรับอากาศ เริ่มทำงานหลังจากที่ผมเอนกายบนที่นอนพร้อมกับน้ำตาที่เริ่มไหลรินออกมาอีกครั้ง

ผมเฝ้าคิดทบทวน เรื่องราวต่างๆ มากมาย ความทรงจำ ความประทับใจ ผมลูบที่นอนด้านข้างตัวผม หมอนใบโปรดที่เขาคนนั้นเคยนอนประจำ ยังคงมีกลิ่นของเจ้าของที่เคยหนุนนอนมันอยู่ ถึงแม้จะเป็นแค่กลิ่นลางๆ แต่ในใจผมตอนนี้ กลิ่นมันช่างรุณแรง จนแทบทำให้ผมเกือบจะกลายเป็นบ้าได้เลยด้วยซ้ำ

บรรยากาศลสัวๆ จากแสงแดดอ่อนๆ ที่ลอดเข้ามาในห้อง ทำให้ผมภาพเงาซ้อนๆ กัน ซ้อนทับไปทับมา ไม่ว่าจะเป็นที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ปลายที่นอน เก้าอี้หน้าโต๊ะคอม หน้าตู้เสื้อผ้า หรือแม้กระทั่งริมหน้าต่าง มันมีแต่เขาคนนั้นวนเวียนไปมา หรือผมเป็นบ้าไปซะแล้วจริงๆ ผมเห็นรอยยิ้มที่มีความสุข หันกลับมายิ้มให้ผม สีหน้าเบิกบาน ที่แทบจะทำให้โลกทั้งโลกดูสนุกสนานและร่าเริงขึ้นทันตา สิงนี้หล่ะมั้งที่ทำให้ผมรู้สึกรักเขา เขาคนนั้นคนที่ร่าเริงสดใสตลอดเวลา คนที่มักจะทำให้โลกทั้งโลกใบนี้มีแต่ความสุขและรอยยิ้ม เป็นที่ตัวผมซะอีก กลับโง่ไม่รู้ว่าสมควรทำอย่างไร คิดแต่เพียงว่าตอนนี้เขาอยู่ข้างๆ ไม่จำเป็นต้องใส่ใจอะไร แต่แล้วพอในตอนสุดท้าย เขาคนนั้นเดินจากไปแล้ว ผมเนี่ยหล่ะที่กลับกลายต้องมานั่งเสียใจและทนทุกข์ทรมารอยู่แบบนี้

"เหอะ ๆ"
ผมเริ่มจะหัวเราะกับความโง่ของตัวเอง โง่ที่ปล่อยให้เวลามันเลยผ่านมาแบบนี้ โง่ที่ปล่อยให้การกระทำผิดๆ ตั้งแต่ต้น บานปลายมาถึงจุดๆ นี้

แต่แล้วผมก็ไม่สามารถทำอะไรได้ จริงๆ แล้วถ้าไม่มีเรื่องตั้งแต่สมัยตอนที่ผมยังเด็กๆ นั้นเกิดขึ้น เขาคนนั้นเองก็สมควรกลายเป็นแค่น้องชายคนหนึ่ง น้องชายของเพื่อนที่ผมรัก หรือมันถึงเวลาแล้ว มันสมควรแล้วใช่ไหมที่จะให้เขาเป็นน้องชายเหมือนดั่งเช่นที่มันสมควรเป็น

น้ำตาผมเริ่มไหลรินออกมาอีกครั้ง ผมยังคิดทบทวนวกวนไปมา จนกระทั่งผมหลับไปตอนไหนไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็ตอนมีเมสเสจเข้ามา จากพี่ชายของเขาคนนั้น

-- มันผิดมามากเกินไปแล้วหวะ กูขอโทษที่ดึงพวกมึงเข้ามาพัวพันกับเรื่องนี้ กูเสียใจที่กูทำให้ดีกว่านี้ไม่ได้ กูจบให้พวกมึงแบบสวยหรูไม่ได้ ถ้าหากมึงเป็นกูมึงจะเข้าใจ กูบังคับให้น้องกูรักใครไม่ได้ สัญญาที่ให้ไว้กับกูกูขอยกเลิก จำไว้ว่ามันเป็นน้องชายกู แล้วกูก็เป็นเพื่อนมึง แล้วมันก็จะกลายเป็นน้องชายของมึงเหมือนกัน กูเสียใจนะเว้ย--

ผมอ่าน เวียนซ้ำไปซ้ำมา จนเริ่มพอจะทำใจขึ้นมาได้บ้าง แต่จะว่าก็ว่าไป ผมว่าผมก็คงเริ่มจะกลับมาแข็งแกร่งเหมือนเดิมแล้วหละ ผมเริ่มปล่อยวางเรื่องนี้ได้นิดหน่อยแล้ว แต่ถึงกระนั้นผมก็ยังคงไม่กล้าที่จะเข้าไปเจอหน้าใคร ยังคงไม่พร้อมที่จะกลับไปทำอะไรเหมือนเดิมๆ ดั่งเช่นที่เคยทำ

"เล็ก ๆ ๆ " ผมตะโกนเรียก ขณะที่ยังนอนอยู่บนเตียง

ไม่เกินครึ่งนาทีน้องชายผมก็เปิดประตูเข้ามาด้วยสีหน้ากังวลใจ ก่อนจะยิ้มบางๆ เพื่อเป็นการให้กำลังใจผม

แต่ก็ดีแฮะ บางทีการไม่ต้องพูดอะไร มีแค่รอยยิ้มแบบนี้มันก็เพียงพอแล้ว

"เดี๋ยวไปส่งพี่ที่สนามบินหน่อย พี่จะกลับเชียงใหม่" ผมบอกกับน้องชายผม

"จะเอาไรไปด้วยไหม เดี๋ยวเล็กจัดไปให้"

___________________________________________________________

ติ๊ด. . . ๆ  ๆ  ๆ  -6.30-

เสียงของนาฬิกาปลุกผมให้ตื่นขึ้นจากที่นอน ผมค่อยๆ ลืมตา เพราะรูม่านตายังปรับแสงไม่ค่อยได้นัก แสงสว่างยามเช้าตรู่ลอดผ่านม่านสีอมเหลืองเข้ามาทำให้ห้องสว่างขึ้นนิดหน่อย ผมเหลือบไปมองโน๊ตตัวเบ้อเร่อ ที่แปะไว้หน้ากระจก ที่อยู่ถัดจากเตียงไป

- ติดต่องานที่กรุงเทพ เครื่องออก  9.00 น. -

ผมตื่นเช้าแบบนี้มาเกือบๆ เดือนแล้วซินะ ผมบ้าไปกับการทำงาน โทรศัพท์เครื่องเก่าเบอร์เก่า ถูกตั้งทิ้งไว้ที่หัวนอน ตอนนี้ผมเปลี่ยนทุกอย่างเปลี่ยนการใช้ชีวิต ผมแทบจะไม่มีเวลาเป็นของตัวเองเลยด้วยซ้ำ

ผมขึ้นมาอยู่เชียงใหม่กับแม่ ขึ้นมาผ่อนภาระที่หนักหน่วงของแม่ในการทำงานหาเงินให้น้องชายได้ใช้และสำหรับผมที่คอยผลาญมาก่อนหน้านี้ ผมยอมรับว่าเหนื่อยจริงๆ กับการทำงานจริงจังเป็นครั้งแรกของผม ถึงแม้ผมจะเคยขึ้นมาช่วยแม่ทำงานบ้างแล้ว แต่ก็เป็นแค่การเข้ามาทำมาช่วยในบางเรื่อง ซึ่งไม่เหมือนกับตอนนี้ที่ผมคิดว่าผมจะดูแลทั้งหมดแทนแม่ให้ใด้

แม่ยังคงมีแอบแซวผมบ้าง แม่ชอบว่าผมที่ขึ้นมาทำแบบนี้เพราะว่า คงคิดว่าแม่จะจากไปเร็วๆ นี้แน่ๆ เลยรีบขึ้นมา เพราะจะได้ทำได้เมื่อเวลาแม่จากไป ดูซิ แม่ผมก็คิดอะไรแบบนี้ได้ด้วยเนอะ แต่มันก็ดีนะครับ ผมออกห่างจากชีวิตความเป็นอยู่เดิมๆ ผมพยายามทำงานให้มากๆ ให้หนักๆ จนแทบจะไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่นๆ อีก เพราะอะไรหนะหรอ

สาเหตุเดียวเลยที่ผมทำแบบนี้  "เพราะผมจะได้ไม่ต้องคิดถึงเขาไง" นี่คือคำตอบที่ผมให้กับตัวผมเอง

และวันนี้จะเป็นวันที่ผมลงไปกรุงเทพ ไปยังซึ่งที่เก่าๆ ที่ผมเคยอยู่ ชีวิตเก่าๆ ที่ผมเคยหนีมา แต่ตอนนี้ผมคงจะไม่หนีมันอีกแล้ว ผมจะทำให้ดีกว่าเดิม..

ตอนนี้ผมเข้มแข็งขึ้นแล้วหรือยังนะ  ผมยังคงถามกับตัวเอง

แต่ผมว่าผมคงดีขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยหละครับ

ผมไปอาบน้ำแต่งตัว พร้อมกับหยิบโทรศัพท์เครื่องเก่าที่ไม่ใด้ใช้นานออกไปด้วย ผมจะทำให้พวกเพื่อนๆ ผมเห็นว่าผมแข็งแรงขึ้นแล้วจริงๆ

ตกลงว่าผมแข็งแรงขึ้นแล้วใช่ไหมครับ? ---

ออฟไลน์ watermoonj

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 643
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +307/-1
อา~น้องนะห์กลับมาแล้วเหรอ ประเดิมด้วยบทพี่ใหญ่
อยากให้ตั้งแต่แรกมีพี่ใหญ่คนเดียวก็ดีสิ(ใจจริงเชียร์ให้เป็นพระเอกด้วย)
รักแบบยึดติดและผิดทางไปหน่อยแต่ก็อ่านแล้วน่าสงสาร

ออฟไลน์ [N]€ẃÿ{k}uñĢ

  • ~ῲเจ้าแม่Dramaῴ~
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5186
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +740/-5
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
อยากบอกว่าบางครั้งความรู้สึกจากภายใน กับภาพที่เห็นอาจไม่ได้แสดงอย่างตรงไปตรงมา
มันมีทั้งที่เป็นจริง และ แสร้งให้เหมือนว่าเป็นเช่นนั้นจริงจนบางคน
แม้แต่คนใกล้ตัวก็ไม่อาจจับได้ว่ามัน คือ ภาพลวงที่สรรค์ขึ้นมาบังหน้า
เบียดบังความรู้สึกที่แท้จริง
ใหญ่ คำว่าแข็งแรงที่ว่ามัน คือแข็งแรงจริงหรือ มันอาจใช่แต่เพียงแค่กายภายนอก
แต่ภายใจละ หัวใจที่บอบช้ำ หัวใจที่หมดหวัง ผิดหวัง และสิ้นหวังที่ตรอมตมความรู้สึก
คำว่าแน่ใจนั้นแน่ได้แล้ว หรือว่านั่น คือ ความแข็งแรงจากภายใจ
ความสุขที่จะมีได้จากนี้ไป คงเป็นแค่สุขที่ได้อยู่กับอะไรที่ต่างไปจากเดิม
ซึ่งไม่ต่างไปจากการกล่าวว่าเริ่มต้นใหม่ เริ่มต้นนับตั้งแต่ศูนย์
เพราะบางทีความรัก อาจไม่ได้เกิดได้ง่าย แต่มันก็ไม่ได้เกิดยาก
มันอยุ่ที่ช่วงเวลา และโอกาส และก้าวเข้าหามันอย่างตรงไปตรงมา
อย่างการก้าวเข้ามาของคิ้วเข้ม ก็ทำให้ซันเปลี่ยนแปลงความรู้สึก
และเข้าใจหัวใจของตัวเองมากขึ้น
กระนั้นแล้ว ใหญ่ ละ จะเริ่มต้นมีความรักแบบที่เรียกว่ารักเค้าแล้วเค้ารักเราตอบได้ไหม
จะเฝ้ารออ่านต่อ อาจไม่มาตามอ่านบ่อยๆ แต่ก็มาอ่านเรื่อยๆเท่าที่สะดวก

นิว

HadsaNah

  • บุคคลทั่วไป
ตอนที่ 62 โง่...ทึ่สุด

"เค้าพึ่งซ้อมบาสเสร็จนะ ลูกลิง เดี๋ยวเค้าจะไปหาไรกินกับเพื่อนก่อน กลับถึงบ้านแล้วเดี๋ยวโทรหาอีกทีนะ หาอะไรกินด้วย คิดถึงนะ" ผมโทรศัพท์หาแฟนผมหลังจากที่ซ้อมบาสเสร็จเมื่อสักครู่ ปลายสายเหมือนทำอะไรบางอย่างอยู่นิดหน่อย แต่ก็คุยกับผมเป็นปกติ

ผมชอบเวลานี้จัง มันมีความสุขโครตๆ เลย

ผมกับเฟยเริ่มเข้าใกล้กันมากขึ้นกว่าแต่ก่อน ทุกวันนี้เราแทบจะไม่ได้ห่างกันไปไหนเลยก็ว่าได้ ผมมีเฟยในชีวิตแทบจะทุกเวลา ทุกนาที ทุกการกระทำต่างๆ

ผมเริ่มพยายามให้เฟยเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผมมากขึ้น ผมอยากให้เฟยเรียนรู้ในสิ่งที่ผมเป็น สิ่งที่ผมกระทำทุกอย่าง ตลอดเกือบเวลาหนึ่งเดือนหลังจากผ่านเหตุการณ์แย่ๆ นั้นมา ผมกับเฟยตกลงที่จะไม่พูดถึงมันอีก เพราะยิ่งพูดก็ยิ่งทำให้รู้สึกแย่ เราสองคนใช้เหตุผล และความเข้าใจกันมากกว่าแต่ก่อน จนบางทีตัวผมเองยังรู้สึกแปลกใจเลยด้วยซ้ำว่า ก่อนหน้านี้สิ่งที่ผ่านๆ มามันเป็นบทเรียน หรืออากาศธาตุ ที่ผ่านเข้ามากันแน่

เพราะว่าในตอนนี้ชีวิตผมกับเฟย มันดูราบเรียบแทบจะไม่มีเรื่องราวอย่างเช่นเคยเข้ามาให้กวนหัวใจเลยด้วยซ้ำ

บี ก็หายไปจากชีวิตของผม ผมไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะสาเหตุใด แต่ผมก็ยินดีกับชีวิตตอนนี้ ชีวิตที่มีเฟยอยู่ข้างๆ ชีวิตที่มีความสุขแบบนี้หละมั้ง ที่ผมกับเฟย รอมันอยู่

ความรักแบบปกติทั่วๆ ไปที่เขาจะมีกัน

ไปกินข้าวด้วยกัน รอกันในเวลาที่อีกฝ่ายต้องทำอะไร ดูหนังด้วยกัน นอนด้วยกัน ไปเรียนด้วยกัน ดูแลกัน เป็นห่วงกัน และสุดท้าย เป็นเจ้าของ ของกันและกัน

"เห้ย มึงกับมันนี่จริงๆ แล้วหรอวะ" เพื่อนสนิทผมที่ซ้อมบาสด้วยกันถามขึ้น ขณะที่ผมกินข้าวหลังจากเลิกซ้อมบาสแล้ว

ผมหันไปมองหน้ามันแบบเหนื่อยๆ ผมว่ามันถามแปลกๆ นะครับ ถ้าผมไม่รู้สึกจริงจัง ผมจะกล้าเปิดเผยกับพวกมันขนาดนี้หรอ มันนี่โง่จริงๆ

แต่ผมสังเกตุดูจากคำถามของมัน มันทำให้เพื่อนคนอื่นๆ ที่กำลังสนใจในเรื่องอื่นๆ รอบข้าง กลับมาสนใจในคำถามนี้ เหมือนกับว่า รอคำตอบจากผมอยู่กันหมดทุกคน

"เออ เดะ กูว่าตอนนี้กูรักมันหว่ะ" ผมตอบอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่ผมก็ตอบแบบสิ่งที่ผมคิดในใจอยู่แล้ว ผมไม่จำเป็นต้องโกหกเพื่อนพวกนี้หรอกครับ เพราะถึงยังไง พวกมันก็เคยเจอเรื่องราวระหว่างผมกับเฟยมานิดหน่อย มันคงเดาออกอยู่แล้ว แต่เพียงแค่อยากถามเพื่อความแน่ใจหล่ะมั้งครับ

"เอาแล้วเว้ยเพื่อนกู เมิงตอบแบบนี้นี่ กูเสียวหลังวาบเลยนะเว้ย" เพื่อนอีกคนเริ่มปากหมาแล้วครับ

"กูไม่รู้จะบอกพวกมึงยังไงหวะ แต่ถ้าไม่ใช่มันกูก็ไม่ชอบ ลึกๆ แล้วกูก็ยังชอบผู้หญิงนะเว้ย แต่กูก็ไม่รู้หว่ะ ตอนนี้กูก็บอกแบบนี้หล่ะ กูรักมัน จบป่ะ" ผมทำหน้าครุ่นคิดสักพักก่อนที่จะตอบพวกมันไป

ผมไม่ได้มองว่าเฟยเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงหรอกครับ ผมคิดว่าผมชอบเฟยเพราะว่าเฟยเทห์ดี เฟยเก่ง แล้วสุดท้ายก็เฟยเป็นสิ่งที่อยู่ในอุดมคติของผม ผมชอบคนแบบเฟย ก็เท่านั้น และเหตุการณ์ต่างๆ ที่ผ่านมาสำหรับผมกับเฟย มันยิ่งทำให้ผมกับเฟยรู้สึกผูกพันธ์กันมากขึ้น จนตอนนี้มันทำให้ผมรักเฟย ก็แค่นั้น

"เออ จบ" เพื่อนผมพูดตัดบท เพราะเห็นว่าผมคงตอบอะไรไปไม่ได้มากกว่านี้

บทสนทนาระหว่าผมกับเพื่อนเริ่มเงียบลง หรือเป็นเพราะผมไม่อยากตอบอะไรหล่ะมั้ง เพื่อนๆ มันคงดูออก ตอนนี้บรรยากาศเริ่มดูอึดอัด เป็นเพราะคำภามที่เพื่อนผมถาม หรือเป็นเพราะคำตอบที่ผมตอบกันแน่หว่า

แต่ก็ช่างเหอะครับ ไงซะผมก็รู้ว่าพวกมันก็แค่เป็นห่วงผม เลยอยากถามเพื่อความแน่ใจก็เท่านั้น

เฟยเองกับพวกมันก็ถือว่าโดยรวมๆ ดีเลยนะครับ เฟยเข้ากับเพื่อนๆ ผมได้ทุกคน และเพื่อนๆ ผมก็ไม่มีใครรู้สึกแอนตี้กับเฟยนิครับ

แค่นี้ก็เพียงพอแล้วนิ สำหรับการเริ่มต้นที่ผมจะเปิดเผยเฟยต่อคนอื่นๆ

"แล้วมันมันส์กว่าเปล่าวะ" ......

"เชี้ย .. เมืงถามแบบนั้นได้ไง เชี่ยต่อ" ไอ้ซันพูดขึ้น ห้ามไอ้ต่อ ที่ตอนนี้พูดแล้วก็ก้มหน้าก้มตากินเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ผมแทบสำลักเส้นผัดไทย ไม่คิดว่ามันจะกล้าถามแบบนี้ดิครับ

"โพล๊ะ .." เสียงผมตบหัวไอ้ต่อ หน้าเกือบทิ่มจานมันแหน่ะ

ไอ้ห่า ถามมาได้ นี่มันกลางวงข้าวนะเนี่ย ผมแอบเขินนิดๆ เลยแก้เขินไปด้วยวิธีนี้

"เออ แล้วสรุปว่า สกอร์ เท่าไรวะ" ไอ้ซันยังคงถามต่อ ผมยังคงกินต่อไปโดยไม่สนใจ และในวงก็เงียบอีกครั้ง

ผมกินเสร็จคำนี้ เลยยกมือชูสิบนิ้ว ก่อนที่จะกินต่อแบบเบลอๆ ในสิ่งที่ทำไปเมื่อครู่

"เย้... ลู่... ไว้วันหลังขอกูลองบ้างเด้อ" ไอ้ต่อพูดหลังจากที่ผมชูนิ้วไป ไม่นาน

เสียงหัวเราะกันระงมในโต๊ะ .....

"ลองตีนกูก่อนป่าวหล่ะ" ผมตอบไปแบบกวนๆ

"ตีนมึงเอาได้ด้วยหรอวะ กูพึ่งรู้นะเนี่ย แล้วถ้ากูเอาจะเสร็จตรงไหนวะ แตกใส่หน้าแข้งมึงได้ช่ายป่าววะ" ไอ้ต่อยังสวนกลับมาอีกหน่อย

ตอนนี้เสียงหัวเราะเริ่มดังขึ้นกว่าเดิมอีก พวกแมร่ง นี่เลวจิงๆ เลย

ผมยิ่งรู้สึกดีขึ้นไปใหญ่ที่พวกมันไม่ได้รู้สึกแย่ๆ กับการที่ผมเป็นแบบนี้ แถมยังรู้สึกว่ากลายเป็นเรื่องปกติอีกซะต่างหาก ผมเริ่มมองเห็นอนาคตของผมกับเฟยมากขึ้น ผมจะต้องสนใจคนอื่นทำไม ในเมื่อผมกับมันรักกัน และตอนนี้ผมก็มีเพื่อนที่สนิทๆ ของผมรับได้ด้วย แค่นี้ก็มีความสุขโครตๆ แล้วหละ

ผมกินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันกลับบ้าน บ้านใครบ้านมัน ก่อนจะกลับ ไอ้ต่อเดินมาตบหลังผมก่อนที่จะ พยักหน้าพร้อมกับรอยยิ้มให้ผมอีกครั้งและขึ้นแท๊กซี่กลับไป

"มีไรบอกพวกกูนะเว้ย ตอนนี้มึงมีความสุข เพื่อนก็อยู่ห่างๆ หวะ พอมึงทุกข์ เพื่อนๆ ก็อยู่ใกล้ๆ มึงนะเว้ย" มันตะโกนออกมาจากรถแท๊กซี่ที่วิ่งไปได้นิดหน่อย

ผมยิ้มกับคำพูดที่มันพึ่งพูดเมื่อกี้ ตอนแรกก่อนที่ผมจะทำแบบนี้ผมก็คิดอยู่เสมอว่าพวกมันจะแอนตี้ผมไหม แต่ตอนนี้คงไม่แล้ว ผมคงคิดมากไปเอง พวกมันยังไงๆ ก็ต้องเข้าข้างผมอยู่แล้ว เพราะพวกมันเป็นเพื่อนรักผมนิครับ

ผมขับมอไซด์กลับมาถึงบ้าน อาบน้ำ เรียบร้อยแล้วจึงโทรไปหาเฟย เฟยบอกว่าพรุ่งนี้เจอกันจะมีเซอไพรส์ให้ด้วย ผมคะยั้นคะยออยากรู้ว่าคือเรื่องอ่ะไร เฟยไม่ตอบ ได้แต่เพียงแค่บอกว่า ให้รอพรุ่งนี้

ผมเอนตัวลงบนที่นอน ใจเต้นตุ้มต่อม อยากรู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร เรื่องเซอไพรส์คืออะไร จนเกือบจะหลับเสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น

-- บี   --

ผมชั่งใจอยู่นานว่าจะรับหรือไม่รับดี แต่ผมก็อยากรู้ว่าเขาจะโทรมาหาผมทำไม โทรมาเรื่องอะไร สุดท้ายผมก็กดรับ

เสียงปลายสายที่พูดขึ้นไม่ใช่เสียงที่ผมคุ้นเคย แต่เป็นเสียงผู้ชายที่ฟังดูร้อนรนและ เร่งรีบ

"เวย์หรือเปล่า" ปลายสายพูดขึ้น

"ช่าย แล้วนั่นใคร" ผมตอบไปด้วยอาการงง งง

"พี่ซีเองจำได้เปล่า" ปลายสายตอบกลับมาแบบร้อนรน

แปลกแฮะ ไอ้เลวซีจะโทรมาหาผมทำไมเวลานี้ แล้วจะมีเรื่องอะไรกันแน่ แล้วทำไมถึงเอาเบอร์บีโทรมา แถมยังพูดเพราะซะด้วย ด้วยความสงสัย จึงทำให้ผมยังไม่วาง และยังคงถามกลับไป

"มีอะไรอีก จะนอนแล้ว มีไรก็พูดๆ มา" ผมตอบกลับไปแบบหัวเสียนิดๆ เหมือนไม่อยากคุย แต่ลึกๆ แล้วก็อยากรู้ว่าเขาโทรมาเพื่ออะไร

"บีอยู่โรงพยาบาล บีกินยาฆ่าตัวตาย" ปลายสายพูดชัดๆ เน้นๆ และน้ำเสียงที่ร้อนรนกว่าเดิม

ผมไม่รู้ว่าเขาโกหกผมหรือเปล่า แต่เวลาที่ผ่านมาผมกับบีก็รู้จักกัน สนิทกันในช่วงเวลาหนึ่ง หากสถานการณ์แบบนี้ผมจะแกล้งเป็นไม่รู้สึกอะไรเลยก็คงเป็นไปไม่ได้ ลึกๆ แล้วผมก็ยังคงห่วงอยู่นิดหน่อย

"อย่ามาอำ เอาดีๆ" ผมตอบไปแบบไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่

"กูจะอำมึงทำไม นั่นน้องกูนะ มันกินยาเพราะมึง มึงต้องไปดูมันหน่อย กูขอร้อง ไปพูดไรกับมันหน่อยก็ได้ นะ ๆ ถือว่า พี่ซีขอร้อง" ปลายสายเริ่มเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงที่อ้อนวอนลงในตอนท้าย

ผมกำลังชั่งใจว่าสมควรจะไปดีหรือไม่ไปดี แต่สุดท้ายผมก็ให้คำตอบกับตัวเองได้ ผมสมควรไป เพราะนี่อาจจะเป็นโอกาศสุดท้ายที่จะจบเรื่องระหว่างผมกับบีซะเลย และหากลองฟังๆ ดูผมกับไอ้พี่ซีเนี่ยก็เกลียดกันจะตาย แต่ตอนนี้เขากลับพูดดีกับผม อ้อนวอนด้วยซ้ำ คงไม่โกหกผมหรอก น้องใคร ใครก็ต้องรัก ถ้าเป็นถึงขนาดนี้ตัวผมเองก็คงต้องทำแบบเขาหล่ะ

"โรงบาลไหน" ผมตอบกลับไป หลังจากคิดอะไรอยู่พักหนึ่ง

"เดี๋ยวไปรับหน้าบ้านแล้วกัน บอกทางมา" เสียงปลายสายยังคงร้อนรน

ผมบอกทางมาบ้านเสร็จสรรพ ก่อนที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้ารอเขามารับออกไป

ผมเลือกที่จะไม่โทรบอกเฟย เพราะกลัวว่าเฟยจะเป็นห่วง และเรื่องแค่นี้ผมก็คงจัดการเองได้ ผมอยากจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จสิ้น เพื่อผมกับเฟยจะได้ไม่มีปัญหาเรื่องบีต่อจากนี้อีก

ช่วงเวลาที่ผมนั่งรอซีมารับ ผมยังคงคิดไปต่างๆ นาๆ ใจหนึ่งก็กลัวว่าจะเกิดปัญหาขึ้นมาอีก แต่อีกใจหนึ่งก็คิดว่าคงเป็นการดีที่จะจบเรื่องแบบนี้ ยอมรับว่าลึกๆ แล้วผมก็กลัวว่าเรื่องของบีจะเข้ามาทำลายความสัมพันธ์ระหว่างผมกับเฟยอีก แต่ถ้าผมไปเคลียร์ซะตั้งแต่ตอนนี้ ไปให้มันจบๆ อนาคตผมกับเฟยคงจะไม่มีปัญหานี้อีกแน่ๆ ผมจึงเลือกที่จะไป

"จะไปไหนลูก ดึกดื่นแล้วนะ รอไปพรุ่งนี้ดีกว่าไหม" แม่ผมออกมาเข้าห้องน้ำ และพยายามห้ามผมไม่ให้ออกไป

"ไปเยี่ยมเพื่อนที่โรงพยาบาลอะแม่ เดี๋ยวมา" ผมตอบไปด้วยความจริงครึ่งเดียว ผมไม่อยากให้แม่รู้ว่า บีอยู่โรงพยาบาล เพราะถ้าแม่รู้แม่คงต้องไปด้วยแน่ๆ

จังหว่ะเดียวกันกับที่ซีมาถึงแล้ว ผมเดินเข้าไปกอดแม่อีกครั้งก่อนที่จะออกไปขึ้นรถที่จอดรออยู่หน้าบ้าน

ซีท่าทางร้อนรน และดูเครียดๆ ผมจึงเริ่มมั่นใจได้ว่าเรื่องที่เขาพูดเป็นเรื่องจริง ผมไม่อยากคุยอะไรกับเขาเท่าไหร่นัก จึงไมได้เริ่มสนทนา ได้แต่นั่งเงียบๆ อยู่ในรถขณะเดินทาง

ซีขับรถด้วยความเร็ว ถึงเร็วมาก ขับมุดเลนถนนไปมา มันยิ่งทำให้ผมเชื่อมากกว่าเดิมว่าเขารีบร้อนจริงๆ

"กูขอโทษมึงด้วยนะ ถ้าจะโทษใคร โทษกูคนเดียวพอ" ซีหันมาพูดกับผม

"เรื่องอะไร โทษไรมึง" ผมตอบกลับไปแบบงง งง กับคำพูดที่ซีพูด

"ขอโทษ" ซีพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนที่จะหักพวงมาลัยไปทางขวา รถเกยขึ้นเกาะกลางถนนด้วยความเร็ว

"โครม...." ................................

HadsaNah

  • บุคคลทั่วไป
สั้นไป นิส แต่ วันนี้ ก็ สองตอน และ

ไม่ได้เขียนนาน เริ่มออกอาการ เขียนไม่ค่อยออก

ที่ห่างหายไป เพราะว่าเริ่มงานใหม่แล้ว

การทำงานนี่มันเหนื่อย จริงๆ เลยเนอะ ต้องตื่นเช้า ซะด้วย

แต่ก็ต้องสู้ๆ เพื่องาน เพื่ออนาคต เนอะ

ไงก็อย่าลืมติดตามกันต่อน้า

มีไร ก็ติ ๆ ได้เวย

อยากรับรู้ความรู้สึกคนอ่านบ้างอะไรบ้างอ่ะ

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
 :z13: จิ้มน้องนะ  มาสองตอนเลยวุ้ย  :z2: :z2:

ออฟไลน์ lomekung

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1762
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-1


จิ้มด้วยคน  :z13:

แล้วเวย์จะเป็นรัยหมั้ยเนี่ย

ออฟไลน์ mist

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4505
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +263/-3
เฮ้ย เล่นงี้เลยเรอะ เจ้าซี คิดว่าพอกำจัดเวย์ไป แล้วเฟยจะเป็นแบบเดิมล่ะสิ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






artkung

  • บุคคลทั่วไป
เฮ้ยยยย ไอ้พี่ซี เล่นพลีชีพกันเลยหรอว่ะ  :angry2:

คงหวังให้เวย์ตายไปพร้อมกับตัวเอง เพื่อให้พวกพี่ใหญ่ได้เฟยกลับไปอ่ะหรอ

คิดอะไรโง่ๆ อ่ะ  :serius2:



หวังว่าเวย์คงไม่เป็นอะไรไปหรอกนะ  :call:

jokirito

  • บุคคลทั่วไป
 :a5:  จนถึงที่สุด ไอ้พี่ซีก็ยังทำเรื่องบ้าๆ อยู่ดี

เค้าคงคิดว่าถ้าเวย์ตายไปซะ เฟยก็จะกลับไปหาพี่ใหญ่น่ะเหรอ

โถ่ เว้ยยยยย มันมีสมองเท่ามดปลอกรึไงฟระ  :serius2:

pay-it-forward

  • บุคคลทั่วไป
เห็นด้วยว่าถึงตอนนี้แล้วพี่ซีก็ยังไม่เคยคิดจะทำอะไรให้ดีขึ้น
คิดจะช่วยใหญ่เพื่อนตัวเอง โดยไม่เคยคิดถึงจิตใจคนอื่น
สิ่งที่ทำไปก็ยังเป็นความเห็นแก่ตัวอยู่ดี

ออฟไลน์ HydrA

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2684
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-2
ซีเอ๊ยซี สิ่งที่ทำน่ะมันไม่ใช่จะช่วยใหญ่เลยนะ จะมีแต่ทำให้บาดแผลเปิดกว้างมากขึ้นอีกตางหาก

Seoul In Love

  • บุคคลทั่วไป
นั่งอ่านตั้งแต่หกโมงเช้าแล้วอ่า หยุดไม่ได้ ลุ้นทุกตอนเลยค่ะ  o18

ทำเอาร้องไห้หลายตอนเลย  :o12:

พี่ซีบ้าไปแล้ว ทำไรไปเนี่ย  :angry2:

เอาเวย์คืนมาน้า!  :m31:

สู้ๆ นะคะ รออยู่ค่ะ เข้มแข็งๆ ^^ o13

ออฟไลน์ aa_mm

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1471
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +540/-2
 o22 หายไปนาน กลับมาทีทำไมเป็นงี้อ่ะ  :o12:

ออฟไลน์ moonlight

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 985
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-0
ซีกัดไม่ปล่อยจริงๆ

แล้วเวย์จะรอดไม๊เนี่ย หุหุ

ออฟไลน์ @BUA@

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2602
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +427/-8
อืมมมมมมมมมม
โง่...ที่สุด  จริงๆ ด้วย
 :sad4:

DexTunG

  • บุคคลทั่วไป
จะเปนยังงัยนะ

เรื่องราวจะจบแล้วหรอเนี้ยะ

ขอเป็นกำลังใจให้นะคับ

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
จะออกหัวหรือก้อยเนี่ยยยยย

ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด