ตอนที่57.2 เบื้องหลังของส่วนที่เหลือ
ตอนนี้ผมกลับมาถึงบ้านแล้วครับ …………..ผมจำได้แม่นเลยครับว่ามองนาฬิกาตอนถึงบ้านมันเป็นเวลาห้าทุ่ม…………….. กว่าห้าชั่วโมงครับตั้งแต่หลังเหตุการณ์นั้นยุติจนผมได้กลับถึงบ้าน
ลองทบทวนความจำย้อนหลังกลับไปนะครับ………หลังจากที่คุณรปภ.คนเก่งมาปรากฏตัวช่วยจับหญิงเสียจริตให้ผมในเวลาอันสั้นได้นั้น(ก็แค่ผมเกือบหมดสติเท่านั้นแหละ)……….. พวกผมก็ได้ตั้งสติและรับรู้ถึงที่มาที่ไปของเรื่องทั้งหมด…………..
เริ่มจากแป๋มที่เป็นสาเหตุให้ทุกคนโดยเฉพาะผมกะไอ้ป้องงงเป็นไก่ตาแตกว่าโผล่มาจากไหนและโผล่มาได้ยังไง ……………. ในเมื่อเธอก็อยู่ที่เชียงใหม่นี่นา…………………..อันนี้ก็ได้รับการแถลงความไขข้อข้องใจจากไอ้พีตัวการครับ……………..เรื่องมันก็มีอยู่ว่า………………..
ไอ้พีมันเกิดคิดว่าการที่จะไปล่อคนร้ายด้วยวิธีที่ทำกันไปนั้นมันเหมือนการหาใบไม้ในป่า……….หากันไปแทบตายก็อาจจะไม่เจอก็ได้ และคนร้ายอาจจะฉลาดเกินกว่าที่เราคิด…………………คุณพีเค้าก็เลยแอบโทรปรึกษากับแอ้ม แล้วก็ขอเบอร์แป๋มเพื่อโทรไปขอคำปรึกษา……………….
พีมันคิดว่าไหนๆจะปรึกษาเรื่องโจรมันก็ต้องใช้โจรด้วยกัน……….. ตามหาstalkerมันก็ต้องมองหาจากมุมstalkerด้วยกัน ………. แป๋มเลยกลายเป็นคำตอบที่ดีที่สุด…………….เพราะเรื่องของป้องและการแอบซุ่มดู มันก็คงไม่มีใครเก่งและรู้ดีเกินไปกว่าแป๋มอีกแล้ว…………แม้แต่ตัวไอ้ป้องเองก็เถอะ
หลังจากที่ได้คุยกันแล้วแป๋มก็เกิดอาการอดรนทนไม่ไหวกลัวป้องจะได้รับอันตรายโดยเฉพาะจากชะนีหลอนนางอื่น…………ซึ่งอันนี้คุณเธอรับไม่ได้จริงๆ(แอบคิดว่าถ้าจะเกิดอันตรายจากสตรีเพศจริงๆอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้………….แป๋มคงยอมให้เกิดจากเธอเป็นสาเหตุได้คนเดียวแน่ๆครับ)……………คุณ.เธอเลยบินกลับมาจากเชียงใหม่ด่วน ทั้งๆที่แต่เดิมเธอกะว่าจะไม่กลับอีกสักครึ่งปี
มาถึงเธอก็ไปแอบตามสืบให้เบ็ดเสร็จเลยครับว่าคนไหนตนไหนเป็นผู้ต้องสงสัยและมีความเป็นไปได้มากที่สุด………… เรียกว่าทำการบ้านมาดีมากเลยหละครับ เล่นสืบย้อนหลังไปดูว่าใครเข้าข่ายเป็นแฟนคลับป้องแต่แรกๆบ้าง…………..และก็แอบตามสะกดรอยไม่ให้พวกผมรู้ตัวมาพร้อมๆกับคนอื่นตั้งแต่เช้า
ถามว่าคุณเธอไม่หึงเหรอที่ผมควงๆเดทๆกะไอ้ป้องมัน………………….. คำตอบคือไม่ครับ…………….……. ไม่เลย…………..….แถมเธอยังมีความสุขซะด้วยซ้ำที่ได้มีโอกาสเห็นฉากแนวY!!!!!................... เออ เอากะคุณแป๋มเธอสิครับ……………………จริงๆจากการพูดคุยคือว่าแป๋มเค้าตัดใจได้นานแล้วครับว่าป้องชอบผู้ชาย ……… แป๋มเลยทำใจได้และมีความสุขเวลาที่ต้องเห็นป้องอยู่กัยชายอื่น………….. เธอปลื้มที่ได้เห็นผู้ชายที่เธอรักมีความรัก…………..ก็จริงนะครับ แอ้มมันก็ยืนยันว่าแป๋มไม่เคยวุ่นวายเลยถ้าป้องจะอยู่กับผู้ชายคนไหน
แต่ถ้าเป็นผู้หญิงด้วยกันแล้วแป๋มมันบอกว่าไม่ได้ครับ………ยังทำใจไม่ได้……….. ถ้าป้องจะมีผู้หญิงคนไหนคนๆนั้นต้องเป็นเธอเท่านั้น…………………แป๋มไม่เชื่อว่าจะมีผู้หญิงคนไหนในโลกนี้รักไอ้ป้องได้เท่ากับที่เธอรัก………..แต่ตอนนี้ก็ทำใจได้มากขึ้นแล้วครับ……. บวกกับการบอกเล่าของทุกคนก็เลยทำให้คุณเธอเลิกระแวงแอ้มกับผู้หญิงคนอื่นๆในกลุ่มผมไปได้………………และแป๋มเองก็รู้สึกมีความสุขสุดๆตอนนี้ที่ได้ทำประโยชน์ให้แก่คนสำคัญเช่นป้องได้สำเร็จ……………………
ส่วนป้องเองวันนี้ก็กลัวแป๋มน้อยลงได้พอสมควรแล้วครับ(เว้นแต่ที่แป๋มกำลังพยายามเอาแต่กอดแขนแล้วใช้หน้าอกดันป้องอยู่ตลอดเวลาขณะนี้นี่แหละครับ…………มันบอกว่ามันอยากจะลุกขึ้นมากรี๊ดๆๆๆๆซ้ำแต่ถือว่าให้รางวัลที่แป๋มทำดีวันนี้เลยยอมปล่อยๆไป)
แล้วแป๋มหละรู้ได้ยังไงว่าคนร้ายคือแพม……….นั่นก็เพราะวันนี้แพมเธอติดกิ๊ฟสีเงินที่ผมเคยเห็นมาน่ะสิ!!! ............. ไอ้เจ้าพีเคยเล่ารายละเอียดนี้ให้แป๋มฟัง……………….. พอดีเธอสังเกตุเห็นว่าแพมเล่นสะกดรอยตามพวกผมมาตั้งแต่เช้า…………..แล้วก็แสดงพิรุธออกมาโดยการเอาแต่บ่นพึมพัมพูดคนเดียวพร้อมกับจ้องมาที่พวกผมอยู่ตลอดเวลา…………….แป๋มจำได้รางๆว่าแพมเคยเป็นหนึ่งในแฟนคลับป้องแต่ก็หายตัวไปนานแล้วด้วย
ส่วนที่แป๋มตัดสินใจเข้าชาร์ตแพมก็คือตอนที่แพมควักคัตเตอร์ขึ้นมาก็แล้วเริ่มเดินตรงลิ่วมาที่พวกผม…………..แป๋มเห็นท่าไม่ดีเลยกระโดดเข้าตบและแย่งมีดคัตเตอร์มาจนตนเองได้แผลครับ(ผมว่าแพมแรงเยอะมากแล้วนะ แต่อย่างงี้แสดงว่าแป๋มเยอะกว่าอะสิ …..น่ากลัวอะ)
ส่วนแพมที่ทำไปทั้งหมดนั้นเนื่องมาจากว่าเธอไม่สบายครับ……….ก่อนนี้ เธอแค่ชอบป้องเฉยๆไม่มีอะไร …………. แต่มาตอนหลังพอเธอเริ่มป่วยเธอเริ่มมีระแวง…………. และมีหูแว่ว……………………….เสียงแว่วดันเป็นเสียงผมกับไอ้ป้องพลอดรักกันด้วยน่ะสิครับ!!!!!!!!!!
ก่อนหน้านี้พี่ชายแพมเห็นผิดปกติเลยบังคับเธอไปหาหมอเพื่อรักษา………..หมอวินิจฉัยว่าเกิดหลอนจากการทานยาลดความอ้วนน่ะครับ…………หมอให้ยามาทานสม่ำเสมอและให้งดยาลดความอ้วน…………….เธอเลยอาการดีขึ้น …………แต่ช่วงเดือนกว่าๆที่ผ่านมานี้แพมนอนดึกไม่ค่อยได้พักผ่อนบวกกับเครียดเรื่องการปรับตัวและกิจกรรมต่างๆแล้วกลัวไม่สวยเธอเลยกลับไปทานยาลดความอ้วนเองอีก……..โดยไม่ยอมบอกคนในบ้านรู้ ………อาการก็เลยกำเริบครับ ………………..
มิน่าเมื่อตอนที่เจอแพมที่สยามคราวก่อนก็ได้ยินเสียงผู้ชายโทรมาหา นั่นก็คงเป็นเสียงพี่ชายเค้าโทรมาเร่งให้กลับไปกินยานั่นเอง(ถ้ายังจำตอนเก่าๆได้อะนะครับ อิอิ)……….พออาการไม่ดีแพมก็เลยทำทุกอย่างตามที่การหลงผิดและประสาทหลอนสั่ง………………ตอนค่ำเมื่อพี่ชายเธอรู้เรื่องเลยรีบมาขอโทษและรับตัวเธอกลับไปรักษาครับ ……….. ทุกอย่างก็เลยจบลงได้ด้วยดี(ตอนนี้แพมรักษาแล้วก็ปกติดีครับไม่ได้ทานยาลดความอ้วนอีกแล้วก็ไม่มีหลอนอีกเลย)
เมื่อมานั่งทบทวนดูก็สบายใจครับเมื่อทุกคนปลอดภัย…………….อ้าว เฮ้ยยยยยยยย แล้วไอ้พีมรึงยื่นหน้ามาดูอะไรเนี่ย……………………….อ้อ วันนี้ไอ้สองคนมันดึงดันขอตามมาค้างด้วยอะครับ
“เอก …..คอเป็นรอยแดงอยู่เลยอะ” ไอ้พีบอก ผมเลยรีบลุกไปส่องกระจก…….เอ่อ…..จริงแฮะ
“’เดี๋ยวเราช่วยนะ”พูดเสร็จไอ้พีก็จูบคอผมทันทีเลยครับ…………แว๊กกกกกกกกกกกก มรึงทำอาร๊ายยยยยยยยย
“เฮ้ยยยยย มรึงทำไรเอก”ไอ้ชาร์คโพล่พรวดมาโวยวาย
“ก็แก้รอยมือที่คอเอกไง”ไอ้พีพูดหน้าตาย
“งี้ก็สวยสิมรึง”ไอ้ชาร์คพูดเสร็จก็ตรงปรี่เข้ามา…………….เอามันเลย………………เฮ้ยยยยยยยยย……………..ไปจัดการไอ้พีสิเว้ยมาจูบคอตรูอีกข้างทำมายยยยยยย
“เอ้า มรึงทำได้กรูก็ทำได้ ฮ่าๆๆๆ” ไอ้ชาร์คเย้ยไอ้พีครับ………………..เอ่อ……………พวกมรึง.เห็นกรูเป็นอะไรเนี่ยยยยยยยยยยยย!!!!!!!#@$@!#%@#&^^#^%@#$!#$$%#@
ต่อตอนหน้านะครับ เห็นมั๊ยตอนนี้ไม่ค้าง อิอิ
