ตอนที่55.2……ตามหาตัวจริงต่อ
เฮ้ยยยยยยยยย……. เครียดสิครับก็ไอ้บรรดาคนที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆนี่จ้องมากันตาเป็นมันเลยครับ…….บ้างก็มองอึ้งๆ…….บ้างก็ซุบซิบ……… บ้างก็หัวเราะกันคิกคัก……. คงไม่ต้องถามนะครับว่าผมรู้สึกยังไง แต่ขอบอกไว้ก่อนนะครับว่าตอนนี้ไม่อายแล้ว…… ก็แค่หน้าชาแทน ........ ช่างมันเถอะครับเป็นไงก็เป็นกัน……. ไม่มีอะไรจะเสียแล้วนี่ครับ ฮือๆๆๆๆ
ตอนนี้ผมสงสัยผู้หญิงคนนึง…….คุณเธอนั่งอยู่คนเดียวครับ……ไม่ได้จ้องมาแต่ก็แอบมองเป็นพักๆ……ไม่ได้สนใจแต่ก็ดูติดตาม…….. ไม่รู้ว่าตอนนี้ผมคิดมากไปจนกลายเป็นระแวงเกินไปรึยัง
“นี่ …..นี่…..รีบๆยื่นช้อนมาสิ……..ค้างไว้อยู่ได้…… กรูเมื่อยปากแล้วนะ”นังป้องกระซิบแขวะผมเบาๆ แต่หน้ามันก็ยังคงยิ้มต่อ……… เออ…เก่งนะเนี่ยสมบทบาทมาก
ขณะที่ผมกำลังเลื่อนมือเอาช้อนไปป้อนอยู่นั้นเอง………ไอ้ป้องที่ตอนแรก ทำตาพริ้มยื่นปากมารับไอศกรีมแบบที่ดูน่าหมั่นไส้ยิ่งนัก….. ก็ค่อยๆเปลี่ยนจากหน้าระรื่นเป็นตกใจสุดขีด……ปากที่อ้าค้างไว้ก็ค่อยๆสั่น…….ทั้งตัวนิ่งงัน……ดวงตาเริ่มเบิกโพรงจับจ้องไปที่……..ที่…………ข้างหลังผมครับ
แน่นอนว่าตอนนี้ผมขนลุกซู่เย็นวาบไปทั้งตัว…….ไอ้ป้องคงเห็นใครซักคนเข้าให้แล้ว……..หน้ามันทำเอาผมนิ่งไปด้วย……..ก่อนที่ผมจะค่อยๆหันตามไปมองคนที่อยู่ข้างหลัง…..
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยย……..ผมยังไม่ทันหันไปมองได้ถนัด คนที่อยู่ข้างหลังก็เอามือมาจับไหล่ผมเต็มแรง…….ยอมรับว่าผมสะดุ้งสุดตัว…….….แต่ก็ต้องพยายามคุมสติเอาไว้……..และแล้วคนที่อยู่ข้างหลังของผมก็คือ……
…………………….ไอ้โต้งครับ……………เอ่อ แล้วทำไมมันต้องทำหน้าเครียดขนาดนั้นแถมยังดูเหมือนจะร้องไห้อย่างงั้นด้วยหละเนี่ย
“เอก……ป้อง….. ตกลงนายสองคนกำลังคบกันอยู่จริงๆใช่มั๊ย……..”ไอ้โต้งพูดเสียงสั่น……มันคงตกใจมากกับภาพที่กำลังเกิดขึ้นต่อหน้ามันก่อนหน้านี้
“เอ่อ…..คือ……”ผมพูดออกมาได้หน่อยนึงก็ไม่รู้จะพูดยังไงทำยังไงต่อดีก็ได้แต่เงียบและนิ่งเอาไว้……เพราะคนที่ผมกำลังสงสัยอยู่ตอนนี้กำลังจ้องมาที่โต๊ะผมเต็มกำลัง……จะปฏิเสธก็กลัวแผนที่ทำมาจะล่มหมดซะก่อน……แล้วถึงบอกความจริงไปไอ้โต้งก็อาจจะไม่เชื่ออยู่ดี
“…….เอาเถอะ เอก…..ป้อง………ความเงียบนี่มันช่วยตอบคำถามแทนได้หมดแล้วหละ…… ตอนนี้เราเข้าใจแล้ว……..ไม่ต้องห่วงนะเราไม่บอกใครหรอก……..ขอให้นายทั้งสองคนมีความสุขนะ……..” ไอ้โต้งพูดออกมาเสียงสั่นแถมตาละห้อยพร้อมกับพยายามฝืนยิ้ม……… มรึงจะรู้มั๊ยวะเนี่ยว่าไอ้ที่มรึงคิดน่ะมันม่ายช่ายยยยยยยยย………….เอ่อ…..ว่าแต่ทำไมมันเอาแต่มองไอ้ป้องวะ…….เอ่อ…….รึว่ามัน……ชอบ……ไอ้ป้อง!!!
“…….ขอบคุณนะที่ทำให้เราตัดสินใจได้…….ได้เวลาแล้วเราขอตัวก่อนนะเต้มันรอเราอยู่ไปละ บ๊ายบาย เที่ยวให้สนุกนะ”ไอ้โต้งเดินจากไปด้วยรอยยิ้มของผู้แพ้ปล่อยให้พวกผมนั่งเงียบอึ้งกันต่อไป…….ไม่รู้ทำไมมันดูน่าสงสารได้ถึงขนาดนั้นฟะ…….ว่าแต่นี่มันเข้าใจผิดไปถึงไหนแล้วเนี่ย……แล้วไอ้ที่มันบอกว่าตัดสินใจได้นี่มันอาร๊ายยยยยยยยยยย
แต่ก่อนที่ความคิดผมจะเตลิดไปกับคำถามที่แล่นเข้ามาในหัวแบบไม่หยุดยั้ง…….ผู้หญิงคนนั้นก็ลุกขึ้นจากโต๊ะแล้วก็…… เดินตรงดิ่งมาทางโต๊ะผมครับ…………….คุณเธอเดินใกล้เข้ามา………ใกล้เข้ามา…….เธอเดินเร็วขึ้น …..เร็วขึ้น……..จริงๆโต๊ะมันไม่ห่างกันมากนะครับ…….แต่ไม่รู้ทำไมเวลามันดูเดินช้าเหลือเกิน……และ……และ…..
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ต่อครึ่งหลังนะ แบ่งมาลงต่อให้ก่อน อิอิ
หัวข้อ: รักจากpanic!!ตอนที่63.3 ความลับของดวงดาว(จบ) (อ่าน 321192 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก