ตอนที่58.1 การเปลี่ยนแปลงของผม
การใช้ชีวิตหลังจากเหตุการณ์นั้นก็กลับมาเป็นปกติอีกครั้งครับ………ได้ไปเรียน ไปเที่ยว ได้เฮฮากับเพื่อนๆ ได้มีความสุขกันไปตามภาษา……..ถึงตอนนี้ผมก็คิดว่าชีวิตของผมมีความสุขมากๆ……….แต่……… มันก็เกิดขึ้นอยู่ได้แค่เพียงอาทิตย์กว่าๆ…………..นรกครับนรก!!!…………นรกของการซ้อมโหดก็อุบัติขึ้นอีกครั้งครับ!!!!!!
จะอะไรซะอีก ถ้าไม่ใช่ไอ้การแข่งบาสนี่หละครับ…….คราวนี้ผมต้องไปแข่งกับทีมคณะแพทย์อื่นๆของอีกมหาวิทยาลัยซึ่งเค้าจัดกันมาทุกปีจนเป็นกลายเป็นประเพณีกันไปแล้ว……….. จริงๆก็ไม่ใช่บาสอย่างเดียวหรอกครับ แข่งอย่างอื่นก็มีด้วย………. มหาวิทยาลัยผมมีแพทย์หนึ่งคณะ ส่วนของอีกมหาวิทยาลัยเค้ามีตั้งหลายคณะแพทย์ แต่การแข่งนี้เค้าเรียกว่าสองเข็มครับ …….จริงๆเคยแอบคิดครับว่าเสียเปรียบเหมือนกันแฮะ
การซ้อมนรกก็เปิดฉากขึ้นอย่างทารุณครับ……..ผมว่าจริงๆแล้วมันอาจจะดุเดือดกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำนะครับ………. เพราะหลังจากแพ้ทีมวิศวะมาแล้วพวกพี่ๆเค้าก็เห็นจุดอ่อนของทีมและของแต่ละคนมากขึ้น……….การซ้อมเลยโหดขึ้นมาก……..แต่บางอย่างนี่ผมเรียกว่าเข้าขั้นวิปริตเลยดีกว่าครับ…………แต่เอาเถอะ ซ้อมๆไป
ส่วนการเปลี่ยนแปลงบางอย่างของผมมันก็เริ่มต้นขึ้นช่วงนี้หละมั๊งครับ………… ไอ้การเปลี่ยนแปลงที่ว่านั้นก็คือ………. ผมเริ่มรู้สึกตื่นเต้นบ่อยครั้งที่เข้าใกล้……… เริ่มที่อยากจะอยู่ใกล้เค้ามากขึ้น อยากจะทำอะไรๆด้วย………เริ่มพอใจกับหลายๆอย่างที่เค้าทำให้…... จริงๆเค้าก็ทำให้มาตั้งนานแล้วอะนะแต่เพิ่งจะมารู้สึกแบบนี้……… ตอนนี้เริ่มรู้ตัวว่ามันเกิดความผูกพันที่มากกว่าเดิม………. เริ่มรู้ตัวว่าเริ่มเปิดใจให้เค้าแล้วครับ …… ทำไงดีหละเนี่ย…..
ในขณะเดียวกันไอ้ป้องก็เริ่มมีพฤติกรรมประหลาดเกิดขึ้นมาอีกแล้วครับ………… มันชอบหายตัวไปบ่อยๆหลังเลิกเรียน……………. เริ่มเหม่อๆ ลอยๆ………….เรียกว่าใจลอยดีกว่า…………. บางทีก็แอบยิ้มๆอยู่คนเดียว แถมพูดๆพร่ำๆอะไรฟังไม่รู้เรื่อง…………. ทำอะไรก็ดูเขินๆอายๆ……….มองอะไรไปทำอะไรไปก็สดใสเป็นสีชมพูไปหมด………. จริงๆผมว่าดูๆไปเหมือนมันกำลังเป็นบ้าอะนะครับ……………แต่พวกสาวๆเค้าวิเคราะห์กันว่าไอ้ป้องมันน่าจะมีความรักซะมากกว่า........... อ้าว งานเข้าหละสิไอ้ป้อง!!!
แน่นอนด้วยความรักความห่วงใยต่อเพื่อน จึงทำให้พวกผมไม่อยู่นิ่ง……….. ดังนั้นไอ้ป้องก็เลยได้รับการซักฟอกอย่างพิถีพิถันและเมามันกันสุดฤทธิ์……….. ทั้งลูกล่อลูกชน……. ทั้งมุขทั้งชมทั้งข่มขู่ให้สารภาพสารพัดทั้งหลายก็ถูกงัดออกมาใช้กันอย่างพรั่งพรู……….แต่มันก็ไม่ยอมปริปาก………. ดูมันไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อยครับ………จริงๆผมก็ไม่แน่ใจว่ามันฟังไอ้ที่ถามๆไปรึเปล่าด้วยนี่สิ……………สุดท้ายพอพวกผมเหนื่อยๆกันมากๆเริ่มหมดมุขกันไป ก็เลยต้องยอมปล่อยให้ความลับมันดำเนินต่อไปตามครรลองของมันครับ
ส่วนสองหนุ่มตอนนี้ผมก็ไม่แน่ใจว่าพวกมันจำทางกลับบ้านตัวเองกันได้อยู่รึเปล่าสิครับ……….ทำไมน่ะเหรอ……………..ก็พ่อคุณสองคนเล่นมาอยู่มากินที่บ้านผมจนเหมือนเป็นลูกพ่อแม่ผมอีกสองคนไปแล้วครับ………. เรียกว่าอาทิตย์นึงกลับบ้านใครบ้านมันไปแค่ครึ่งวันได้…………. ก็แค่กลับไปเอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนเท่านั้นแหละครับ……….. แต่ก็อย่างที่บอกตอนนี้ผมเองก็ไม่ได้อึดอัดอะไรแล้ว………ส่วนนึงคงเพราะเริ่มชิน ………. แต่จริงๆต้องแอบสารภาพว่าแอบดีใจอยู่ส่วนนึง
ช่วงหลังนี่ผมรู้สึกว่าเพลียมากครับเหนื่อยมากๆ……..ตอนเย็นๆค่ำๆก็ต้องซ้อมหนักพอกลับมาก็ต้องอ่านหนังสือทบทวนบทเรียน………แถมพอจะนอนก็ต้องมานั่งดูไอ้สองคนมันทะเลาะกันอีกครับ…………ระยะนี้ผมสังเกตุตัวเองว่าดื่มกาแฟหนักมากขึ้นมากๆครับ……….เทียบปริมาณแล้วก็หลายแก้วต่อวัน ……….บางทีก็แอบๆหวั่นๆว่าจะไม่ดีต่อสุขภาพอยู่เหมือนกันครับ………..แต่ก็ยังคงทานต่อ……..
ผมเห็นบางคนในทีมนี่เลิกดื่มกาแฟไปแล้วนะครับแต่หันไปดื่มกระทิงแดงหรือเอ็มร้อยห้าสิบแทน……… ผมเลยคิดว่ากรณีผมยังกระจอกอยู่
และแล้วนะครับ………..และแล้วก็ถึงเวลาครับ…………….เวลาที่ผมต้อง…………………
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกเคี๊ยกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เวลาที่ต้องบอกพวกคุณๆว่าต่อตอนหน้านะครับ อิอิ
หัวข้อ: รักจากpanic!!ตอนที่63.3 ความลับของดวงดาว(จบ) (อ่าน 321474 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก