ตอนที่ 43 ความลับอันงงงวย
เสียงนั้นเป็นของเพื่อนคุณยายคนนึงครับชื่อคุณยายทิพย์……ปกติผมไม่ค่อยได้เจอแกนักหรอกครับ…. ช่วงหลังนานๆแกจะมาสักที….. แล้วที่สำคัญแกไม่ค่อยได้พาญาติคนไหนมาร่วมงานด้วย…….เท่าที่ผมจำได้เมื่อก่อนแกมักจะยิ้มแย้มแจ่มใสเสมอแต่มาช่วงหลังแกดูเศร้าๆยังไงชอบกลครับ
ตอนนี้ผม ไอ้พี ไอ้พล และพี่คีธ ก็ยืนงงกันไปสิครับ…… ก็ไอ้ชาร์ค กะคุณยายทิพย์ เอาแต่มองหน้ากันไม่มีใครพูดอะไรเลย………บรรยากาศอึดอัดมากขึ้นไปทุกที………
“คุณยายทิพย์สวัสดีครับ……….เอ่อ……… รู้จักชาร์คด้วยเหรอครับ” ผมตัดสินใจถามทำลายความเงียบ ……………….แต่……….เอ่อ…………ไม่มีใครสนใจผมเลยครับ………..ง่ะ……….ยังคงเงียบกันต่อไป ………..ตอนนี้พวกผมก็ได้แต่มองหน้ากันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“…………..เอก…………..เราหิวแล้วไปหาอะไรทานกันเถอะ………”ชาร์คพูดเสร็จก็จูงมือผมเดินออกไปโดยไม่ได้พูดอะไรกับคุณยายทิพย์อีก……… พวกที่เหลือก็ค่อยๆเดินตามผมออกมา…….ส่วนคุณยายแกก็ได้แต่มองตามโดยไม่ได้พูดอะไรเลยเช่นกัน………………..สงสัยโว๊ยยยยยยยยยยยย
“เออ…..ชาร์คจะไปไหน…..โอเครึเปล่า….”ผมถามเพราะดูเหมือนมันกำลังเดินไปแบบไม่มีจุดหมาย…….เหมือนแค่ต้องการจะรีบหนีออกไปจากตรงนั้น………………..ผมพูดเสร็จไอ้ชาร์คก็เลยหยุด……….….แล้วก็ค่อยๆหันมายิ้มให้……..มันพยายามทำตัวให้ปกติครับ…….แต่สายตามันฟ้องว่ามันกำลังเศร้าอย่างที่สุด………มันมากจนผมไม่กล้าถามอะไรต่อ………พวกที่เหลือก็เหมือนกันครับเงียบกันไปหมด
“ไม่มีอะไรหรอก…….เออ….ว่าแต่หิวจังเลยอะ พาชาร์คไปหาของกินหน่อยสิครับ นะ นะ”ไอ้ชาร์คมันไม่ยอมเล่าอะไร……..……แล้วก็หันมาอ้อนผมแทน……….…… ผมก็เลยยอมพามันไปแต่โดยดีเพราะไม่อยากซักอะไรมันเพิ่มตอนนี้ครับ
พวกผมย้ายกันมาปักหลักตรงโต๊ะที่ตั้งอาหารแทนครับ……ในงานนี้เป็นงานค็อกเทล คนก็เลยเดินคุยทำความรู้จักกันไปมา…… มีแต่ไอ้กลุ่มผมนี่แหละครับที่มัวแต่ยืนอึมครึมกันอยู่
“ว่าแต่พี่คีธมีแฟนยัง” ไอ้พลโพล่งขึ้น……………ได้ผลครับทุกคนหันมาจ้องรอฟังคำตอบ…….
“…..เอ่อ….ยังเลย…. ”พี่คีธตอบแบบตกใจตั้งตัวไม่ทัน
“โหย จริงอะพี่ ทั้งหล่อทั้งเก่งอย่างเงี้ยเนี่ยนะ”ไอ้พลทำหน้าไม่เชื่อ…….. ก็จริงอย่างไอ้พลมันว่าครับ พี่แกก็หล่อจริงๆแถมจบโทเศรษฐศาสตร์มาจากมหาลัยTop3ของอังกฤษอีก
“จริงสิครับ” พี่คีธยิ้มทำหน้าเขิน…….ไอ้พลไม่หยุดรุกพี่เค้าต่อ
“แล้วพี่ชอบคนแบบไหนอะครับ”……..นี่มันกะมาสอบสัมภาษณ์หรือไงเนี่ย……
“ก็……อย่างอั้มมั้งครับ”พี่คีธตอบ
“อ๋อ….อั้ม พัชราภา เหรอครับ”ไอ้พีถามบ้าง
“เปล่าครับ อั้มอธิชาติ”………พรวดดด………..พวกผมแทบสำลักอาหารตาย……….พร้อมใจกันตาเหลือกหันไปมองพี่แก………..ไม่นึกว่าพี่แกจะตอบออกมาตรงๆแบบนี้………
“เอ่อ……พี่ขอโทษนะครับ พอดีพี่เป็นเกย์น่ะ…..ไม่รู้จะทำให้พวกน้องๆอึดอัดกันรึเปล่า” พี่คีธพูดหน้าจ๋อยๆ…….ไม่ได้อึดอัดหรอกพี่ แค่ตกใจน่ะนะ
“หูย…ไม่หรอกพี่…..พวกผมก็ชอบผู้ชาย…..ชอบมากด้วยแหละ ฮ่าๆ” ไอ้พลตอบหน้าตาเฉยครับ ไม่สะดุ้งสะเทือนแม้แต่น้อย….แถมแฉให้พวกผมเสร็จสรรพ์
“อ้าว จริงเหรอครับ”พี่คีธอึ้งไปเหมือนกัน
“จริงดิครับ ไอ้สองคนนี้ยังไล่ตามจีบไอ้เอกมันอยู่เลย”....เจริญมากเลยมรึง…ไม่เดินไปประกาศบนเวทีเลยหละ
“โธ่….พี่ก็ไม่รู้ไม่งั้นจะได้จีบ…..”อ้าวเฮ้ยยย……...ไหงกลายเป็นสายตากรุ้มกริ่มขึ้นมาซะงั้นหละพี่…….แล้วที่พูดนี่จะจีบใครเนี่ย
พอพี่แกรู้ว่าพวกผมชอบผู้ชายเหมือนกันพี่แกก็เลยดูผ่อนคลายมากขึ้นครับ….. ดูเป็นกันเองมากกว่าเดิม……ผมว่าจริงๆแล้วท่าทางพี่แกจะเจ้าชู้ไม่เบาเลยนะครับ……. ตอนนี้พี่แกพูดไปก็กอดคอไอ้พลไป………ส่วนไอ้พลก็ไม่สนใจอะไรหยอกพี่แกไปเรื่อย……ผมว่าเดี๋ยวมันได้งานเข้ากันจริงๆแน่หละครับเนี่ย
“……….ว่าแต่พี่โอ๊คพี่ชายเอกไปไหนอะ….….เห็นตอนแรกก็มากับคุณแม่ด้วยนี่นา …….” ไอ้ชาร์คหันมาถามผม
“อ๋อ รายนั้นน่ะพอมาปุ๊บก็แอบแว๊บออกไปแล้ว……. แต่เดี๋ยวใกล้ๆเลิกก็จะกลับมาอีกที” ผมบอกพร้อมหาของกินไปด้วย
“อ้าว ทำไมอะ กลัวถูกคลุมถุงชนเหรอ” ไอ้ชาร์คถามขำๆ
“เปล่าหรอก พี่แกกลัวแฟน…..แฟนแกกลัวว่าถ้ามาอยู่นานๆเดี๋ยวจะถูกยัดเยียดสาวอื่นให้ ก็เลยจะแอบมาเฝ้าที่lobby ทุกที ….นี่ก็คงโทรตามให้ลงไปนั่งเป็นเพื่อนน่ะ”ผมอธิบาย…………จริงๆบ้านผมไม่ชอบแฟนคนนั้นของพี่แกอย่างหนักเลยน่ะครับ……เพราะนิสัยคุณเธอนี่สามารถเอาไปเป็นต้นแบบนางร้ายในละครไทยได้สบายๆ ……. แต่เห็นว่าที่พี่แกยังทนคบอยู่ได้ก็เพราะเหตุผลเดียวหละครับคือ……สวย……เฮ้อออ….กรรมจริงๆพี่กรู
“ขอโทษค่ะ …..ชื่อหวานนะคะ …..พี่พีใช่มั๊ยคะ คุณยายของหวานเค้าให้มาทำความรู้จักด้วยน่ะค่ะ”อยู่ๆน้องหวานที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนก็โผล่พรวดเข้ามาทักทายไอ้พีตามคำบัญชาของคุณยายเจ้าหล่อน……….คุณน้องเค้าพูดพร้อมกับทำท่าเอียงอายใส่ในแบบที่ไอ้พีมักจะหมั่นไส้สุดๆ
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ…..”ไอ้พีทักทายตอบ…..เท่านั้นแหละครับน้องหวานแกก็คุยเป็นชุดไปเรื่อยๆ ……ไอ้พีก็อึ้งมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ถามคำตอบคำ …….จะว่าไปมันก็แปลกดีครับปกติมันไม่ค่อยยอมทนอะไรกับเรื่องพวกนี้ แต่คราวนี้มันรอให้น้องหวานแกเบื่อแล้วก็เดินกลับไปเอง……………….ตอนหลังมันถึงมาสารภาพครับว่าที่ไม่ว๊ากกลับไปก็เพราะว่าเกรงใจผมอยู่ กลัวน้องหวานมองผมไม่ดีไปด้วย………….จริงๆมันก็น่ารักดีนะครับ คอยเอาใจใส่เรื่องผมอยู่ตลอด……ชอบมันดีมั๊ยครับเนี่ย อิอิ
“เอกกินยำนี่ดิ อร่อยดี”ไอ้ชาร์คตักส่งมาให้
“ไหนๆ …..อืมมมม…..เฮ้ยยยย เผ็ดโครตตตตต”ก็ในคำที่มันตักให้มา ดันมีพริกขี้หนูอยู่ด้วยสิครับ
“อะเอกดื่มก่อน ๆ”พี่คีธแกรีบส่งแก้วให้…….ผมรับมาก็รีบดื่มอึกๆๆๆๆไอ้พีไอ้ชาร์คหันมาเห็นก็ร้องห้ามผมทันที……เฮ้ยยยย ไวน์นี่หว่า …..ไม่ทันแล้วครับหมดแก้วแล้ว……….แต่จริงๆไวน์มันมีแอลกอฮอล์น้อย…..ผมก็คงไม่เมาง่ายๆหรอกมั้งครับ
“เวร เอาแล้วไงมรึง”ไอ้พีบ่นกับตัวเอง……ส่วนไอ้ชาร์คทำหน้าตื่นรีบจับแขนผม……พี่คีธงงครับว่าเกิดอะไรขึ้น
“เฮ้ยยย…… กรูไม่เป็นไร……… แก้วเดียวไม่เมา……”ผมบอกพวกมันครับ……
ต่อตอนหน้าแบร่ๆๆๆ
หัวข้อ: รักจากpanic!!ตอนที่63.3 ความลับของดวงดาว(จบ) (อ่าน 359133 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก