หายไปนานเลย
ขอโทษด้วยนะครับ
พอดีงานมากมายก่ายกองรอให้สะสาง
แต่ยังไงก็คิดถึงทุกคนมากมายเหมือนเดิมนะครับบบบบบบบ
เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ฮ่าๆๆๆ คงเป็นช่วงสอบด้วยจึงทำให้ผมค่อยข้างวุ่นวายกับการเตรียมตัวสอบมันส่งแมสเสจหาผมทุกวันแต่ผมก็ไม่ได้ตอบกลับเพราะเฮียมันสั่งไว้ จนเวลาผ่านไปหนึ่งเดือน อาการเศร้าของผมก็ดีขึ้นแต่ความคิดถึงมันก็มากขึ้นทุกวันๆ สองคนพี่น้องตระกลูผลซักฟอกยังคงวนเวียนเข้ามาในชีวิตผมเป็นระยะๆ ส่วนมากจะได้คุยกันทางเอ็มเอสเอ็น แต่ผมไม่เคยเห็นเตอร์ออนเอ็มเลยซักครั้ง เพื่อนของเฮียก็พยายามโทรจีบไอ้เตอร์แต่ก็ยังคงไม่สำเร็จ พักหลังเตอร์เริ่มไม่รับโทรศัพท์ของพี่บอลเพื่อนเฮียแล้ว นั้นเป็นการส่งสัญญาณที่ดีว่า "มันรักผม"แต่เหตุการณ์เลวร้ายก็ยังคงเข้ามาไม่ขาดสายเหมือนกับวันนี้
"น้องฟ่า" มีคนเรียกผมขณะที่ผมกำลังเดินออกจากคณะเพื่อไปเรียกแท็กซี่ ผมมองหาเจ้าของเสียงก็รู้ว่าเป็นพี่แฟ้บ
"พี่แฟ้บ หวัดดีครับ"
"หวัดดี จะไปไหนหรอ"
"จะไปพันธ์ทิพย์อ่ะครับ"
"งั้นขอพี่ไปด้วยดิ อยากได้โน๊ตบุคใหม่พอดี ช่วยเลือกหน่อยนะพี่ไม่มีข้อมูลเรื่องนี้เลยอ่ะ"
"ฟ่าก็ไม่รู้เรื่องอะไรมากหรอกครับ พี่ให้คนอื่นช่วยจะดีกว่านะ"
"ก็ยังดีกว่าพี่แหละมั้ง นะช่วยหน่อย"
"เดี๋ยวฟ่าโทรถามเพื่อนให้แล้วกัน"
"ได้ๆขอบใจนะ งั้นเดี๋ยวไปรถพี่นะ พี่เอารถมาอ่ะ"
"โอเคครับ" ผมขึ้นรถพี่แฟ้บไปพันธ์ทิพย์ แล้วก็ไปเดินซื้อของ ของผมแล้วก็ก็ช่วยพี่แฟ้บมันเลือกซื้อโน๊ตบุคโดยที่ผมโทรถามเพื่อนอ่ะว่าจะเอารุ่นไหนดี แล้วพี่แกก็ไม่วายที่จะหยอดคำหวานผมอยู่ตลอด จนผมรู้สึกเลี่ยนๆอย่างบอกไม่ถูก
"พี่ใช้งานด้านไหนอ่ะส่วนมากอ่ะ"
"ก็เอาไว้เล่นเนตดูหนังฟังเพลง ทำงานพวกเอกสารอ่ะ"
"ไม่ได้ใช้งานหนักเท่าไรนิ"
"อื้ม"
"งั้นพี่เลือกเอาที่บอดี้สวยๆที่พี่ชอบก็ได้ แล้วพี่มีงบประมาณเท่าไรอ่ะ"
"สี่ห้าหมื่นอ่ะ"
"นี้มันก็ได้แบบเทพมากแล้วนะพี่ งบขนาดนี้อ่ะ"
"หรอ"
"อื้มมมม เอารุ่นนี้ก็ได้ทนดี หรือจะเปลี่ยนมาใช้แมคก็ได้นะ ไม่ยากหรอก"
"หรอพี่เคยเล่นของเพื่อนแล้ว งงๆอ่ะ"
"งั้นก็แล้วแต่พี่ เนี่ย สามตัวเนี่ยก็โอทั้งสามเครื่องอ่ะ ถ้าเซอร์วิซดีดีก็เครื่องนี้"
"ถ้าเป็นฟ่า ฟ่าเอาเครื่องไหนอ่ะ"
"เครื่องนี้ครับ "
"โอเคงั้นเอาเครื่องนี้ครับ" พี่แฟ้บจ่ายตังค์ให้พนักงานแล้วก็รอลงโปรแกรม
"ไปกินข้าวกันเถอะ อีกชั่วโมงแหนะกว่าจะเสร็จเดี๋ยวพี่เลี้ยงเองเป็นการตอบแทน
"ไม่ต้องหรอกพี่เรื่องแค่นี้"
"ไม่ได้ๆ เอสแอนด์พีแล้วกัน ข้างล่างเนี่ย"
"โอเคครับ " ผมก็ไม่อยากขัดศรัทธาพี่แกเท่าไรไหนๆก็มาแล้ว แค่กินข้าวคงไม่เป็นไรมั้ง ผมนั่งกินข้าวได้สักพักก็มีแมสเสจเข้ามา
"นั่งกินข้าวอยู่กะใครอ่ะ(T T)" งานเข้าแล้วไงอ่ะ ผมมองหาไปรอบๆตัวก็ไม่เห็นไอ้เตอร์ มันเห็นผมแล้ว แล้วตอนนี้มันอยู่ไหนเนี่ย เห้ย
"พี่แฟ้บ ฟ่าต้องไปทำธุระอ่ะขอตัวกลับก่อนนะพี่"
"ยังกินไม่อิ่มเลย รีบขนาดนั้นเลยหรอ กินให้อิ่มก่อนดิ"
"ธุระด่วนอ่ะครับโทษทีนะพี่ ขอบคุณนะครับสำหรับอาหาร" ผมรีบเดินออกจากร้านแล้วเดินหามันจนรอบพันธ์ทิพย์ก็ไม่เจอ ผมตัดสินใจโทรหามันในรอบหนึ่งเดือนที่ผมไม่เคยกดเบอร์หามันเลย มันปิดเครื่อง คุณพระช่วย เอาไงดีว่ะ มือก็โทร ขาก็เดินแทบจะวิ่ง ตาก็มองหาอยู่ตลอดๆ ผมตัดสินใจโทรหาเฮีย
"เฮีย"
"มีอะไรอีกอ่ะ"
"เตอร์มันเห็นฟ่ากินข้าวกะพี่แฟ้บอ่ะ "
"แล้วไง"
"แล้วมันก็แมสเสจมาอ่ะว่านั่งกินข้าวกะใคร ฟ่าเดินตามหามันก็ไม่เจออ่ะ มันเสียใจแน่เลย"
"มันไปโดดตึกตายห่าไปแล้วมั้ง นี้เอ็งกินข้าวนะเว้ยไม่ได้นอนด้วยกัน ถ้าแค่นี้มันไม่เข้าใจก็ปล่อยให้มันเข้าใจผิดต่อไป ไร้สาระ "
"เฮีย มันเข้าใจฟ่าผิดนะเว้ย เฮียก็รู้ว่ามันขี้น้อยใจขนาดไหนอ่ะ"
"ฟ่าฟังเฮียนะ เอ็งใจเย็นๆ เอ็งกินข้าวด้วยความบริสุทธิ์ใจ ถ้าเรื่องแค่นี้มันไม่เข้าใจ ถ้าต่อไปฟ่าโดนมอมยาแล้วลากไปนอนด้วยแบบที่มันโดน แล้วมันจะเข้าใจฟ่าเหมือนที่ฟ่าเข้าใจมันรึป่าว มันใจกว้างกับคนอื่นแต่มันใจแคบกับเอ็ง ถ้ามันไม่ปรับปรุงก็ปล่อยมันไป แล้วก็เลิกตื่นตูมได้แล้วนะ แล้วก็รีบกลับบ้านเฮียมีเรื่องจะคุยด้วย"
"อื้ม ๆๆ" ผมวางสาย แต่ก็ยังมิวายที่จะมองหามันจนผมเรียกแท็กซี่กลับห้อง ตลอดทางที่อยู่บนรถผมได้แต่มองหามันแต่ก็ไม่เจอ
"มาแล้วหรอ"
"อื้ม"
"ไงไปกินข้าวกะชู้มาอร่อยมั้ย"
"อย่ามาแหย่น่ะเฮียคนกำลังกลุ้มใจนะเว้ย"
"แค่นี้ยังเป็นซะแบบนี้ แล้วอีกสองเดือนจะทนไหวหรอท่าน มานั่งนี้สิ"
"เฮียฟ่าไม่สบายใจเลยอ่ะ"
"วันนี้เตอร์มันมาที่นี่" เฮ๊ยพูดขึ้นโดยที่สายตายังอยู่ที่ทีวี
"หรอๆมันมาไมอ่ะ"
"มันมาเก็บของ มันบอกว่าจะไปอยู่เมกากับแม่มัน"
"เห้ยไมมันไม่บอกฟ่าซักคำอ่ะ" ผมเริ่มบ่อน้ำตาแตกทันที มันเห็นผมเป็นอะไรเนี่ย แม้แต่จะถามผมว่าจะให้มันไปรึป่าวก็ไม่มี ไม่มีผมในความสำคัญของมันเลยหรอไง ไอ้คนใจร้าย ผมนั่งซึมอยู่ครู่หนึ่ง ไอ้เฮียก็แหกปากขึ้นมา
"ล้อเล่ง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ" เสียงไอ้เฮียหัวเราะชอบใจ
"ไอ้บร้าเฮีย ไอ้ชั่ว เล่นอะไรเนี่ย ตกใจหมดเลยนะเว้ย ไม่ตลกเลย"
"ฮ่าๆๆขำหว่ะ น้ำตาสั่งได้จริงๆยิ่งกว่าแอนทอง อีก"
"จำไว้เลยนะ"
"โอ๋ๆๆๆๆๆๆนิ่งซะนะ เฮียซื้อหนมมาฝากอยู่ในตู้เย็นอ่ะ เจ้านี้อร่อยไปเอามากินป่ะ"
"ไม่กินไม่มีอารมณ์" แล้วผมก็สะบัดบ๊อบ เข้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำ ออกมาเฮียนั่งกดเกมส์จึ๊กๆๆๆๆๆๆๆไม่สนใจที่จะง้อผมเลย นี้กุงอลอยู่นะเว้ยเฮีย
"ฟ่าๆๆ"
"ไร"
"เทขนมใส่ถ้วยมาให้เฮียหน่อยดิ๊ หิวว่ะ"
"ไมไม่ทำเองอ่ะ"
"ว่างป่ะเนี่ย เห็นมั้ยเล่นเกมส์เนี่ย บุญคุณอ่ะรู้จักมั้ยบุญคุณอ่ะ"
"เออ รอแปป" มันจะรู้มั้ยน๊าผมงอลเนี่ย แล้วผมก็เดินไปเทขนมใส่ถ้วยให้มัน น่ากินเนอะ ก็เลยเอามากินด้วยซะเลย
"ฟ่าๆ"
"เดี๋ยวใกล้เสร็จแล้ว"
"ป่าว..เฮียจะบอกว่าไอ้เตอร์อ่ะมันไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรกับเพื่อนเฮียเลยแม่แต่นิดเดียว แถมด่าเพื่อนเฮียอีกด้วย ว่าถ้าไม่เห็นแก่เฮียมันตะบันหน้าไปแล้ว"
"หรอ แล้วเฮียจะทำไงต่อไปอ่ะ"
"แหม๋ๆๆแอบยิ้มปากจะฉีกถึงหูเลยนะ"
"มันก็ต้องมีกันมั้งอ่ะ"
"เอาแผนสองมั้ย"
"แผนอะไรอีกอ่ะ"
"จู่โจม"
"ยังไง"
"ก็ให้เพื่อนเฮียมันปล้ำเลยไง แบบว่าทำผ้าเช็ดตัวหลุดต่อหน้าก็ได้"
"เฮียจะบร้าหรอ เพื่อนเฮียจะเล่นด้วยหรอ ไม่เอาหรอก เกินไปแล้ว"
"กลัวว่ามันจะอดใจไม่ไหวมากกว่ามั้ง ฟ่าก็เคยทำผ้าเช็ดตัวหลุดต่อหน้ามันแล้วก็ได้ผลไม่ใช่หรอ"
"ป่าวซะหน่อย รู้ดีนักนะ"
"เห้อออ รักเค้าก็ทำมาเรื่องเยอะ ท่ามาก"
"ใครกันแน่ทำให้เรื่องเยอะ"
"เออเฮียเองนิหว่า"
"แต่ฟ่าก็รู้ว่าเฮียหวังดี ถ้ามาอยู่ด้วยกันฟ่าก็ไม่รู้หรอกว่ามันจะอดใจได้รึป่าว มันก็เสี่ยง "
"แต่นับจากนี้ไปอ่ะ ฟ่าจะเอาไงก็แล้วแต่เหอะ เพราะเฮียอ่ะคุยกะไอ้เก่งแร้ว วันนั้นให้ไอ้ยุ่งมันพาไป"
"อ้าวไมไม่บอกอ่ะ จะได้ไปด้วย แล้วมันว่าไง"
"มันไม่ได้ว่าไง มันก็แค่ใส่ยาไปในน้ำให้ไอ้เตอร์กินอ่ะ มันไม่ได้ทำไรไอ้เตอร์หรอกแค่นอนกอดเฉยๆ"
"มอมยาเพื่อกอดเฉยๆเนี่ยนะ น่าเชื่อมาก"
"มันก็คงมีอาโบ๊ะจาม๊ะ อื่นๆมั้งอ่ะ ใครมันจะกล้าเล่าว่ะ"
"แล้วเฮียไม่ถามมันอ่ะ"
"ถามดิ มันก็บอกว่าแค่กอดแล้วก็หอมปรกติ มันยังไม่ได้ยุ่งกะน้องชายไอ้เตอร์เลยมันสาบานได้"
"ลองยุ่งสิ แม่จะข่วนให้หน้าแหกเลยเชียวแล้วไงอีก"
" มันก็ขอโทษเฮีย แล้วก็ฝากขอโทษฟ่า ที่ทำไปแบบนั้นมันบอกว่าตอนนั้นมันขาดสติ มันเมาอ่ะ"
"มันพูดง่ายเนอะ"
"เออ แล้วฟ่าจะให้มันทำไงมากราบทีนรึไง นั้นมันละครเกินไปน้อง"
"ไม่ได้ต้องการขนาดนั้น แค่อยากให้มันแสดงความรับผิดชอบมากกว่านี้"
"แต่เฮียว่าแค่นั้นก็คงพอแล้วมั้ง เพราะไอ้เตอร์ก็เล่นมันซะน่วมเหมือนกันอ่ะ ยังใส่เฝือกอ่อนอยู่เลย ตอนแรกเฮียก็กะจะฝากอะไรไว้ซะหน่อยแต่เห็นสภาพมันแล้วก็ทำไม่ลงว่ะ"
"เห้ยเจงดิ"
"เออ แล้วเมื่อไรจะได้กินว่ะขนมอ่ะ"
"ห่วงกินอยู่นั้นอ่ะ ไงต่ออ่ะ"
"ก็ไม่ไง เฮียก็ถามมันย้ำแล้วย้ำอีกว่าไม่ได้มีอะไรกันแน่นะ มันก็สาบานว่ามันไม่มี"
"เห้อ...โล่งอกซะที" ผมทิ้งตัวลงบนโซฟา
"จร้า โล่งอกซะที สามีจะได้กลับมา"
"เฮียก็"
"เฮียก็(มันพูดล้อเลียนผมนะไอ้เฮีย) แล้วจะเอาไงอ่ะ จะตามมันมาคืนนี้เลยมั้ย"
"ฟ่าขอโทรไปหามันนะ"
"ตามใจสิ ผัวของเธอนิ" ผมกดโทรศัพท์ไปหามัน แต่ก็ปิดเครื่อง ผมโทรอยู่อย่างนั้นหลายรอบแต่มันก็ยังคงไม่เปิดเครื่อง เอาไงดีอ่ะ
"เฮียยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
"อะไรว่ะ ขยันเรียกจริงเว้ย"
"มันไม่รับโทรศัพท์อ่ะ"
"แล้วเฮียช่วยไรได้อ่ะ"
"มันคงน้อยใจแน่เลยที่วันนี้ฟ่าไปกินข้าวกะพี่แฟ้บอ่ะ"
"สงสัย"
"ให้กำลังใจกันมั้งก็ไม่มีอ่ะ"
"เอ้าไอ้นี่นิ โทรไปเบอร์บ้านดิ" ผมกดไปเบอร์บ้าน
"ฮัลโหล พี่จ๋าครับ ขอสายเตอร์หน่อยครับ ฟ่าเองครับ ไปไหนอ่ะครับ ครับๆ เดี๋ยวถ้าเตอร์กลับมาพี่จ๋าให้เตอร์โทรหาฟ่าด้วยนะครับ ครับ ขอบคุณครับ"
"แป่วๆๆๆๆๆๆ สงสัยมันน้อยใจ หาเมียใหม่ไปแล้วมั้ง"
"เฮีย อยากโดนกินหัวรึไงฮะ"
"นอนดีกว่า เดี๋ยวนังยักษ์จะหักคอเอาได้ เอออีกเรื่อง แล้วไอ้แฟ้บไอ้บรีส แอทแทค โอโม่เชี้ยไรเนี่ย ห่างๆไว้มั้งก็ดีนะ กุขี้เกียจมาแก้ปัญหา"
"จร้า หลับให้สบายนะ "
"เดี๋ยวโดนเตะ" เฮียเข้าไปนอน ผมนั่งรอโทรศัพท์จนหลับหน้าทีวี ก็ยังไม่มีใครโทรมา ตื่นมาอีกทีก็ตีสามแล้ว ผมลองกดโทรศัพท์หามันอีกครั้ง ติดแล้วโว้ยยยยยยย
"เตอร์ๆ นอนยังอ่ะ"
"ไม่ใช่เตอร์ครับ เตอร์หลับไปแล้ว"
"ครับขอโทษครับ" เห้ยใครว่ะ มันอยู่กะใครมันอยู่กะใครอ่ะ เฮียก็หลับ เอ้าว่ะเป็นไงเป็นกัน เสียทองท่วมหัวไม่ยอมเสียทองและผัวให้ใคร ผมโทรกลับไปอีกรอบ
"ดีครับขอโทษนะครับ รบกวน ช่วยปลุกเตอร์ให้มาคุยกะฟ่าหน่อยครับ"
"เอางั้นหรอมันหลับอยู่นะ"
"งั้นบ้านนายอยู่แถวไหน เดี๋ยวผมจะไปปลุกเค้าเอง"
"ผมว่าให้เช้าแล้วค่อยมาคุยกันดีกว่ามั้ย ขับรถดึกๆมันอันตรายนะครับ"
"เดี๋ยวผมนั่งแท็กซี่ไปก็ได้ครับ"
"โอเคๆงั้นเดี๋ยวผมปลุกเค้าให้ก็ได้" ผมได้ยินเสียงคนนั้นปลุกเตอร์ แล้วพูดอะไรกันไม่รู้ฟังไม่ชัดอ่ะ ไอ้นี่มันชอบทำอะไรให้ผมตื่นเต้นอยู่เรื่อยเลยสิ
"โหล"
"เตอร์อยู่ไหน"
"ฟ่าหรอ"
"อื้ม เตอร์อยู่ไหนอ่ะ"
"บ้านเพื่อนอ่ะ"
"เพื่อนไหนอ่ะ ทำไมเตอร์ไม่นอนบ้านตัวเอง"
"ก็มันเหงานินอนคนเดียวอ่ะ"
"กลับมาบ้านเรานะ เดี๋ยวฟ่าไปรับ"
"เตอร์ขับรถมา เดี๋ยวเตอร์กลับเลยนะ กลับไปหาฟ่านะ"
"หรือเตอร์อยากกลับไปนอนบ้านตัวเองอ่ะ"
"ไม่เอาอ่ะกลับไปหาฟ่านะ นะ ฟ่าหายโกรธเตอร์แล้วใช่มั้ย ขอบคุณนะฟ่า ฟ่าไม่โกรธเตอร์แล้วนะ เตอร์ไม่ได้ทำอะไรอย่างที่ฟ่าคิดจริงๆนะ ฟ่ายกโทษให้เตอร์นะ"
"กลับมาคุณกันที่บ้านเถอะ"
"รอเตอร์นะ"
"อื้ม แล้วฟ่าจะรอนะขับรถดีดีน๊า"
"ครับที่รัก"
ร๊ากทุกคนนะค๊าบบบบบบบบบ
หัวข้อ: คอปเตอร์จอมซ่ากะอัลฟ่าบ้าบอ (20/01/2012) 07.12 หน้า201 (อ่าน 1056005 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก