มาต่อให้แว้วววววววว
หลายเสียงบอกให้ปล้ำ
ทำตามดีมั้ยน๊าไอ้ฟ่า
เอิ๊กๆๆๆๆๆ
มันยังไม่ใช่ความรักอะครับยังไม่ปล้ำดีกว่า อิอิ
..................................................................................
"พี่ฟ่า" เสียงเรียกเบาๆๆจากไอ้เตอร์
"หึ มีไร"ผมพลิกตัวมานอนหงาย
"ผมกลัวอ่ะ"
"กลัวไรหว่ะ"
"ผมไม่ชอบนอนปิดไฟอ่ะขอเปิดไฟหัวเตียงได้ป่ะ"
"อืมๆ" ไอ้นี้มันเรื่องมากจริงวุ้ย มันเอื้อมมือไปกดสวิตซ์แสงไฟสลัวๆจากหัวเตียงส่องให้เห็นบรรยากาศในห้องสลัวๆ
"พี่ผมขอโทษนะที่มารบกวนพี่อ่ะ ถ้าพี่ไม่ชอบก็บอกผมได้นะผมจะได้ไม่มากวนอีก" เล่นบทเศร้าซะงั้น
"ไม่หรอก อย่าคิดมากอ่ะนอนเหอะ"
"พี่ๆ พี่ไม่มีแฟนจริงๆอ่ะ"
"ไม่มี ทำไมอ่ะถามหลายครั้งแล้วเนี่ย"
"ผมกลัวแฟนพี่ว่าอ่ะ ที่ผมมานอนกับพี่อ่ะได้ยินยังงี้ก็ค่อยสบายใจหน่อย"
"อืมนอนเหอะๆเพ้อเจ้ออยู่นั้นแหละ"
"พี่ๆๆๆๆ"
"ไรอีกอ่ะ" ผมเริ่มจะรำคาญมันแระ
"ขอบคุณนะที่ไม่เบื่อผมอ่ะ"
"เออ...แต่ถ้ายังไม่นอนคงจะต้องเบื่อกันบ้างแล้วแหละ"
"แหะๆๆๆนอนก็นอน" ผมรับรู้ได้ว่าคนข้างๆผมมันยังไม่หลับผมแอบชำเลืองมองเหมือนมันคิดอะไรอยู่มือก่ายหน้าผากหน้ามันน่ารักมากครับเมื่อกระทบกับแสงของไฟมันหันมามองผมเป็นระยะบางทีผมแทบจะหลับตาไม่ทันเมื่อมันหันมามองมันคงอยากจะพูดอะไรกับผมหลายอย่างแต่คงจะเกรงใจผมมันเลยนอนเงียบ
"เตอร์ทำไมไม่นอน นอนไม่หลับรึว่างัย"
"พี่ยังไม่หลับหรอไหนบอกง่วงไง" ก็เพราะเมิงนั้นแหละเห้อ
"ช่างเหอะว่าแต่เราหน่ะทำไมไม่นอน"
"ไม่รู้ดิมันบอกไม่ถูกอ่ะมันเป็นความรู้สึกที่แปลกๆยากจะอธิบาย"
"เห้องั้นก็ช่วยไม่ได้ หาวิธีหลับเองก็แล้วกันนะ"
"พี่"
"อาราย"
"ผมเป็นเกย์นะ" เออกรูก็ว่างั้นแหละ
"พี่ไม่รังเกียจผมหรอ" กรูก็เป็นกรูจะรังเกียจมรึงได้ไง
"ไม่หรอก ไม่ใช่โรคติดต่อที่แพร่เชื้อทางอากาศเมื่อไรอ่ะ ถึงจะต้องรังเกียจอ่ะ"
"ครับ.............." ไม่มีการพูดคุยเกิดขึ้นอีกสิบนาทีต่อมา
"แล้วพี่อ่ะเป็นรึป่าว" งานเข้าแล้วคร๊าฟพี่น้อง
"ถามทำไม"
"ก็.........ก็......................"
"ก็อะไรอ่ะ ก็ๆๆๆอยู่นั้นอ่ะ"
"ถ้าพี่รู้แล้วอย่าไล่ผมออกจากห้องนะผมไม่อยากไปนอนคนเดียว"
"เออ.....ไม่ไล่หรอกไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้นนะเว้ย"
"ก็.......ก็ผมชอบพี่อ่ะ ชอบเจงๆๆนะชอบตั้งแต่เห็นพี่มาที่สอนพิเศษแล้ว แล้วผมก็เจอพี่ที่ร้านหนังสือที่พารากอนอ่ะผมก็เลยตัดสินใจหาเรื่องคุยกับพี่แล้วเดินตามพี่มาที่คอนโดนี้อ่ะ แล้วที่บ้านผมก็ซื้อคอนโดที่นี้ไว้ตั้งนานแล้วผมเลยขอที่บ้านมาอยู่ที่นี้เพื่อจะได้เจอพี่ทุกวัน มันอาจจะฟังดูปัญญอ่อนนะแต่ผมชอบพี่จริงๆอ่ะแล้วยิ่งวันนี้ผมได้ใกล้ชิดพี่มากขึ้นความรู้สึกดีดีของผมที่มีต่อพี่มันยิ่งทวีคูณมากขึ้นกว่าเดิมแล้ววันนี้ผมได้มาที่ห้องพี่กินข้าวกับพี่มันยิ่งทำให้ผมแน่ใจว่าผมชอบพี่จริงๆแต่ผมกลัวว่าถ้าพี่ไม่ได้เป็นเกย์พี่จะต้องรังเกียจผมแน่ใครจะอยากนอนร่วมเตียงกับเกย์หล่ะ พี่พูดอะไรหน่อยดิเงียบทำไมอ่ะ"
"แน่ใจแล้วหรอว่าชอบพี่อ่ะ"
"แน่ครับ" มันตอบเสียงหนักแน่น แล้วถ้าเป็นคุณคุณจะทำยังไงผมสับสนอ่ะจริงๆแล้วผมชอบเด็กคนนี้นะแต่ไม่ได้คิดถึงขนาดว่าจะเอามาเป็นแฟนแต่ฟังจากที่มันพูดแล้วมันถึงได้คิดว่าถ้าได้มันเป็นแฟนก็คงดีเหมือนกัน ตอนนี้ผมก็เหงาบอกไม่ถูกบีก็โทรมาบ้างนานๆครั้ง เรื่องบีผมก็ทำใจไว้แล้วแหละคนเราอยู่ห่างกันขนาดนี้มันก็ต้องมีวอกแวกกันบ้างแหละเก็บมิตรภาพความเป็นเพื่อนที่สวยงามของเราสองคนไว้ดีกว่า แล้วผมจะเริ่มต้นกับเด็กคนนี้ดีมั้ยเนี่ยเราสองคนก็เด็กทั้งคู่มันจะไปรอดหรอผมเองก็เอาแต่ใจท่าทางมันก็เอาแต่ใจถูกตามใจมาตั้งแต่เด็ก แต่ใจผมมันก็โอนเอียงให้ตอบตกลงไป80เปอร์เซ็นต์แล้วแหละ
"ดูๆกันไปก็แล้วกัน"
"หมายความว่าไงอ่ะ ดูๆกันไป ไอ้ดูๆกันไปนี้พี่เป็นเกย์รึป่าวอ่า"
"เป็นผู้ชายแต่ชอบผู้ชาย"
"จริงดิ"มันลุกขึ้นนั่งทำหน้าตาดีใจเกินเหตุ
"อืม งั้นผมจีบพี่นะ โอเคนะเอาตามนี้นะ" อะไรเนี้ยเอาก็เอาหว่ะตกบันไดพลอนโจนแล้วนี้หว่าดีเหมือนกันจะได้ไม่เหงา
"ดูกันไปก่อนเราอาจจะไม่ชอบพี่ พี่อาจจะไม่ชอบเราก็ได้ใครจะไปรู้"
"ผมชอบพี่ก็พอแร้วพี่จะไม่ชอบผมก็ไม่เป็นไร แค่นี้ก็พอแล้วแค่ผมได้รู้จักพี่มากขึ้นรักพี่มากขึ้น ผมก็พอใจแล้ว" เออเน่าได้อีกนะเนี่ยแต่ทำไมตัวผมมันร้อนวูบขนาดนี้เนี่ย
"อืม" เขิลหว่ะ
"พอใจที่ได้รัก" เอาเข้าไป เอาเข้าไป กรูก็อายเป็นนะเว้ย
"พอๆๆๆเหอะนอนได้แล้วเดี๋ยวต้องตื่นเช้าอีกนี้ก็ดึกแล้วนะ" ผมนอนหันหลังให้มันแต่ไม่รู้ทำไมผมนอนอมยิ้มทั้งคืนเลย ส่วนมันไม่รู้เหมือนกันว่านอนยิ้มรึป่าวไม่กล้าหันไปดูอ่ะเขิล สักพักผมก็หลับไปเมื่อไรก็ไม่รู้มาตื่นอีกทีเสียงนาฬิกาปลุกหัวเตียงดังขึ้น ผมรู้สึกหนักๆๆหัวคงเป็นเพราะนอนน้อยด้วย แต่ทั้งนี้มันก็คุ้มอ่ะกับเสียเวลานอนแต่ได้แฟนมาหนึ่งคน อ่าวแล้วมันหายไปไหนเนี่ย เห้ยมันไม่อยู่ในห้องครับผมเดินออกไปดูในห้องน้ำก็ไม่มี ระเบียงก็ไม่มีกวาดสายตารอบๆก็ไม่มี เอ๊ะแล้วมันไปไหนแต่เช้าอ่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
