หัวข้อ: ภารกิจตามหา king

[patee]

เหนื่อยแย่นะคุณวัตรและคุณหมอ เอาดอกไม้มาฝากนะคะ

รอได้จ๊ะ

[thanawat]

34 (มึงกล้าทิ้ง..........กู)

“คุณหมอคะ คุณหมอสุพจน์คะ ฉุกเฉินคะ รถชนรั้ว สภาพเมาคะ” พยาบาลวิชาชีพวิ่งเข้ามาที่บ้านพัก
“สภาพโดยทั่วไป” หมอสุพจน์ถาม
“อะไรอะคุณ จะไปไหน” ปลัดหนุ่มตะโกนออกมาจากห้องนอน
“ดูแลเด็ก ๆ เดี๋ยวกลับมา มีคนไข้หนัก” ตะโกนกลับเข้าไปในบ้าน
“จะกลับมาตอนไหนครับคุณพ่อ” เด็กชายวิ่งออกมาถาม
“เสร็จงานครับ” บอกลูกชาย
“คุณพ่อขา หนูจะรอทานข้าวกะคุณพ่อคะ” เด็กหญิงยิ้มแป้น
“จ้า พ่อจะรีบกลับ ไปบอกพ่อวัตรมาทำกับข้าวต่อ”รีบกลับเข้าโรงพยาบาล
“คนไข้ยังรู้สึกตัวคะ ไม่ได้เป็นอะไรมาก” พยาบาลรายงานอาการโดยทั่วไป
“หมอคะ ช่วยลูกฉันด้วยคะหมอ” ญาติคนป่วย รอที่ห้องฉุกเฉิน
“ครับ” รีบ ๆ เข้าไปในห้อง ตรวจดูอาการ

   สภาพคนเจ็บแม้จะไม่เป็นไรมาก แค่หน้าอกช้ำจากการกระแทก จนต้องพันผ้าไว้เพื่อให้ยาที่ทาซึมเข้าไปในร่างกาย อาจจะเป็นเพราะความเร็วของรถที่พุ่งออกตัวนั้นยังค่อยอยู่
“อาเฮีย กินซุปนี้หน่อย หมวยทำให้เมื่อคืน” หญิงสาวรีบยกชุปยาจีน มาเมื่อเห็นคนป่วยฟื้นตัว
“พี่อยู่ไหน หมวย” พยายามขยับตัว แต่ก็รู้สึกเจ็บ
“อาเฮียอยู่ ที่โรงพยาบาล อาเฮียขับรถชนรั้วบ้าน” หมวยเล็กบอกชายหนุ่ม เกรียงสิทธิ์หน้านิ่ว คิดทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และพร้อมที่จะลุกขึ้น
“อุ๊บ” เกรียงสิทธิ์ยังรู้สึกเจ็บขัดยอก
“อาเฮียจะไปไหน เจ็บอยู่นะ” หมวยเล็กรีบเขามาดันร่างที่พยายามลุกขึ้นให้นอนตามเดิม พอดีกับประตูห้องถูกเปิดออกมา
“อะไรหรอหมวยเล็ก” แม่เข้ามาพร้อมของใช้พะรุงพะรัง
“ก็อาเฮียจะกลับบ้านคะคุณป้า” หญิงสาวรีบฟ้อง
“ตี๋เล็ก เจ็บปานนี้จะกลับบ้านได้ไง” แม่เข้ามาจับลูกชายให้นอนลงอีกคน
“ผม เออ .....” พูดไม่ได้ จึงจำต้องนอนนิ่ง ๆ หันหน้าออกหน้าตา ส่งใจไปหาคนที่คะนึงหา
‘แม้ปานนี้จะรับรู้ไหม ว่าคนที่มันแคร์ความรู้สึกว่าไม่สบาย   สายลมวอนฝากความรู้สึกนี้ไป ปะทะใบหน้าปะทะหัวใจดวงนั้น ให้กลับมามองคนที่นอนอยู่ตรงนี้บ้าง กูก็รักมึง แม้ว่ากูจะไม่แสดงออก แต่กูก็รักมึง กูอายที่จะแสดงความรักกับมึง มึงมันปากโป้ง พูดอะไรไม่คิดว่ากูจะอายบ้างเลย แทนที่มึงจะมาพิสูจน์ตัวให้พ่อแม่กูดูบ้าง กูก็อยากให้พ่อแม่กูรู้ ว่ากูกับมึงเป็นยังไงบ้าง กูอยากเหมือนพี่โปรดกับไอ้คอน ที่รักและเข้าใจกัน กูก็อยากเป็นอย่างนั้น มึงไม่คิดถึงกูบ้างเลยหรอ’ นอนนิ่งปล่อยความคิดให้ล่องลอย   
“อาเฮีย กินนี้หน่อยนะ หมวยทำมาให้” หมวยเล็กพยายามให้คะยั้นคะยอให้คนเจ็บทานให้ได้
“พี่ไม่หิว พี่อยากพัก” เกรียงสิทธิ์เลี่ยง
“หึ อาเฮียนะ หมวยอุตสาห์นั่งเคี้ยวเกือบค่อนคืน” หญิงสาวบึ้งตึง ไม่พอใจ หันไปทางแม่ของว่าที่คู่หมั่น เพื่อขอความเห็นใจ เกรียงสิทธิ์รู้ว่าต่อไปต้องเป็นแม่ตัวเองแน่ จึงทำทีเป็นหลับต่อ
“ฮือ ตี๋เล็กคงอยากจะนอนจริง ๆ อย่าเพิ่งกวนเขาเลยหมวยเล็ก ไปนั่งอยู่ตรงโน้นกับแม่ก่อน” แม่ของเกรียงสิทธิ์พาหมวยเล็กมานั่งที่โซฟา 
“ก็หมวยอยากให้อาเฮีย ดีขึ้น” หมวยเล็กบ่นนิดหน่อย
“ว่าไงครับ คนป่วยตื่นหรือยัง” คุณหมอเดินเข้ามากับพยาบาล
“ตื่นแล้ว แล้วก็นอนอีกครั้งคะคุณหมอ” หมวยเล็กรายงาน
“ออ ครับ เดี๋ยวหมอขอตรวจสักหน่อย” หมอเข้าไปตรวจดูร่างกาย กำลังตรวจ
“หมอ เสร็จยัง ไปรับเด็กๆ ไม่ทัน” ทุกคนหันไปดูที่ประตู
“ไปรอที่รถ ผมยังไม่เสร็จ” พลางรับเพจจากพยาบาลเขียนรายงานการรักษาลงไป อีกคนมาจึงมายืนข้าง ๆ
“เป็นอะไร” ถามค่อยที่ข้างเตียง
“ขับรถชนรั้วบ้าน เข้ามาทำไมไปรอที่รถ เสร็จแล้วจะตามไป” พูดเบา ๆ ให้ได้ยินสองคน พอดีคนไข้ลืมตาขึ้นดู
“เป็นไง เสือ คิดยังไงถึงทดลองความทนทานของรั้วบ้านตัวเอง” เสียงพูดปนยิ้มของคนแซว ทำให้คนที่นอนอยู่ยิ้มออกมา
“ไม่เป็นอะไรมากนะครับ หายฟกซ้ำก็คงเป็นปกติ ดีที่ถุงลมช่วยชีวิตครับ” หมอกล่าว
“หรอ หมอ ดวงแข็งมากเลยน้อง” ยังคงหันไปพูดคุยกับคนป่วยต่อ   
“พอแล้วมั่ง ให้คนป่วยพักได้แล้วพี่วัตร” หมอดึงตัวคนคุยออกจากห้อง
“ไปก่อนไอ้น้อง ถ้ายังไม่ออก จะมาคุยด้วย” ยกมือโบกมือลา
“อาเฮีย ตื่นแล้วหรอ เฮียต้องการอะไรไหม หมวยจะไปเอามาให้” พอหมอออกจากห้องหมวยเล็กก็วิ่งถลามาที่เตียงคนป่วย
“เฮ้อ คนที่อยากให้มาดู ใยไม่มา” เกรียงสิทธิ์บ่นเบา ๆ
“อะไรนะ เฮียอยากได้อะไร” หมวยเล็กก้มลงหาเกรียงสิทธิ์

“คริต บราวล์ติดต่อมาครับ” เสียงเจ้าหน้าที่ด้านล่างเข้ามารายงาน  ตริตขมวดคิ้ว
“เรื่องด่วนหรือเปล่า ต่อสายเข้ามา” คริตกล่าว
“บราวล์ มีอะไรหรือเปล่า” คริตติดต่อกลับไป
“มีงานใหม่ไหมครับคริต ผมอยากออกพื้นที่” บราวล์ติดต่อเข้ามา
“มีนะ แต่คิดว่าจะให้แจ๊กไป” คริตกล่าว
“ไม่ต้องให้แจ๊กหรอครับ ผมไปเอง” เสียงบราวล์กล่าว หลังจากที่คิดทบทวนอยู่หลายวัน
“แล้วไม่กระทบกับที่ทำอยู่หรอ” คริตกล่าว
“คงไม่หรอกครับ ผมทำได้ครับ” เสียงบราวล์ยังคงมั่นคง
“แล้ววิหคละ จะไปด้วยหรือเปล่า” คริตถามถึงอีกคน
“คงไปไม่ได้ครับ เพราะมันมีงานใหญ่รอมันอยู่ งานที่บ้านนะครับ” 
“อือ ก็ติดต่อไปที่บังเลาะห์ ตามที่ให้ไป” บราวล์ดูคีย์การ์ดที่ได้รับ   

“เกรียงเป็นไงบ้าง เราเพิ่งรู้ก็รีบกลับลงมาเลย” นครเข้ามาดูเพื่อนที่นอนอยู่ในห้องตัวเอง
“อือ ครับ” รับรู้เพื่อน แล้วทำความเคารพผู้บังคับบัญชา
“หนักมากไหม” มาโปรดถาม
“ไม่เท่าไหร่ครับ ตอนไปช่วยคอนหนักกว่านี้ยังไหว” คนป่วยยิ้ม
“แต่ผมเบื่อ ๆ นะ กว่าออกจากโรงพยาบาลมาได้นี้ก็เข้าไปตั้ง 5 วัน แล้วมานั่ง ๆ นอนที่บ้านอีก       3 วันแล้วไปไหนก็ไม่ได้ แม่นะควบคุมเลยครับ”
“ก็เขาห่วงนะ ไม่อยากให้เป็นอะไร” มาโปรดกล่าวให้กำลังใจ
“เกรียง ห้องดูดีนะ” นครกล่าวเมื่อเดินสำรวจห้อง
“ก็ไม่เท่าไหร่หรอก ก็ไม่มีไรทำก็เลยจัดห้องไป นั่งเล่นเกมส์” คนที่นอนเล่นลุกขึ้นนั่ง
“อือ  เฮ้ นี้อะไรหรอ ใครอะเกรียง” พลางชูกรอบรูปหวาน ๆ แล้วมีรูปเกรียงสิทธิ์ตอนเล็กและเด็กหญิงอีกด้าน
“คอน” มาโปรดปราม เพราะเห็นนครแซวเพื่อนมากขึ้น เพื่อนก็เริ่มหน้าแดง
“อะไร ก็อยากรู้ พี่โปรดไม่อยากรู้หรอ” เข้ามานั่งบนตัก มาโปรดก็กอดประคองคนรักไว้
“คือ หมวยเล็ก เออ ตอนนี้มันมีเรื่องนิดหน่อย แล้วที่ผมเป็นอย่างนี้ ก็เพราะเรื่องนี้ด้วย” เกรียงสิทธิ์หน้าเศร้า
“มีอะไรหรือเปล่า” มาโปรดมองหน้าคนเจ็บ
“คือที่บ้าน จะให้ผมหมั้นกับหมวยเล็ก ก็คือ คนที่อยู่ในรูป” นครหยิบรูปขึ้นมาดู
“หมั้น” นครนิ่ง
“ครับ ผมก็ยังไม่รู้อะไร รู้แต่ว่าผู้ใหญ่พูดคุยกันมานานแล้ว” เกรียงกล่าวต่อ
“เฮ้ย จริงหรอเกรียง” นครทำหน้าไม่เชื่อ
“แล้ว ๆ .....ทักละ” นครกล่าวต่อ
“ทักมันก็มารับรู้เรื่องนี้ด้วย เราก็เลยว่าจะตามไปอธิบาย แต่สภาพไม่ไหว” เกรียงสิทธิ์กล่าวต่อ
“ก็เลยออกมาสภาพอย่างนี้” นครกล่าวต่อ
“อือ” เกรียงสิทธิ์รับสารภาพ
“แล้วทักไม่มาดูเลย นายเลยหรอ” นครสงสัย
 “พิทักษ์ลงไปใต้แล้วครับ พี่อนุญาตด้วย” มาโปรดกล่าวเบา ๆ
“อะไรนะ” นครกับเกรียงสิทธิ์อุทานขึ้นพร้อมกัน
“ก็วันก่อน คริต mail มาว่าบราวล์ของทำงานแทนคอน พี่เห็นว่าคงไม่มีอะไรเสีย เพราะบังเลาะห์ก็ฝีมือดี เผื่อบราวล์จะได้ฝึกฝนตัวเองด้วย”
“แล้วไม่บอกผมก่อน” นครลุกขึ้นไปนั่งที่เตียงกับเกรียงสิทธิ์
“ถึงว่า ตั้งแต่ผมเข้าโรงพยาบาลจนถึงบ้าน มันไม่มาหาผมเลย” ปากว่าน้ำตาไหลริน
“เฮ้ ๆ เกรียงไม่เป็นไรนะ เดียวผมจะติดตามลงไปเอง” นครปลอบเพื่อน
“ไม่ต้องหรอก ในเมื่อเขาจะไปก็ให้เขาไปเถอะ ผมไม่มีอะไรจะดึงเขาไว้” เกรียงสิทธิ์นิ่ง
“พี่โปรด ทำไมไม่บอกกันสักคำ ผมจะตามบราวล์ไป” นครเริ่มโมโห
“เฮ้ย ไม่เอา ไม่ให้ไป” มาโปรดเริ่มใจคอไม่ดี
“เห็นไหม ทีคนอื่นให้ไปได้ แล้วทีผมไม่ให้ไป คิดถึงใจเขาใจเราบ้างซิ” นครถือโอกาสสอน
“ยังไง ก็ไม่อยากให้ใครเป็นอะไร เราเป็นทีม ก็ทำเป็นทีม ทำไมต้องปล่อยให้ไปด้วย” นครเริ่มฉุนมากขึ้น
“ถ้ารู้พี่เป็นอย่างนี้ ผมไม่อยู่กับพี่หรอก ไปเลย กลับไปเลย ผมจะอยู่กับเกรียง จะดูแลเกรียง” นครกล่าว
“อาว แล้ว พี่ละ” มาโปรดคอตก
“คอนกลับไปกับผู้กองเถอะ เราอยากอยู่คนเดียว” เกรียงสิทธิ์กล่าวเบา ๆ
“ไม่ได้ เราเป็นทีมนะเกรียง” นครอ้างหันไปมองหน้าผู้บังคับบัญชา
“เราจะลงไปตาม บราวล์กลับมา” นครมองหน้าชายคนรัก ที่ทำหน้าปูเลี่ยน กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
“ไม่ต้องหรอกคอน เราจะหมั้น ตามที่เตี่ยกับแม่ต้องการ” เกรียงสิทธิ์ตัดสินใจ
“พี่โปรดมานี้เลย” นครส่งหมัดตรงเข้ามุมปาก
“โอ้ย” มาโปรดกุมริมฝีปาก
“อะไร มาลงที่พี่” มาโปรดประท้วง
“ก็ทำอะไรไม่เคยถาม ไม่คิดถึงคนอื่นบ้างเลย” นครนั่งหน้าบึ้งที่อีกมุมหนึ่งของห้อง
RRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR
“สวัสดีครับ เกรียงพูดครับ” กรอกเสียงตามสาย
“เกรียงพี่ไปแล้วนะตามที่เกรียงขอร้อง ไม่เจอคนที่เกรียงอยากพบ เห็นแม่ของเขาบอกว่ากลับกองร้อยไปหลายวันแล้ว”
“ครับ ผมก็เพิ่งรู้เมื่อตะกี้ครับ พอดีเพื่อนมาที่บ้านครับ”
“อาวหรอ วันนี้พี่ไปหาได้ไหมครับ อยากเห็นหน้าอยากเจอ” เสียงอ้อนจากอีกฝ่ายตามสาย
“ไม่ต้องครับพี่วัตร ผมมีแฟนอยู่แล้ว ผมกำลังหมั้น” พร้อมกับวางสาย
“ใครอะ” นครทำหน้าอยากรู้อยากเห็น
“ตาปลัด อบต...... ตามจีบ” เกรียงสิทธิ์ถอนหายใจ
“ว้าว ขนาดนี้เลยหรอเพื่อนเรา จะเปลี่ยนจริง ๆ หรอ” พลางหันไปหาคนที่นั่งลูบริมฝีปากอยู่
“ถ้าเกรียงไม่เอา ให้ผมนะ ผมจะเอาเอง อยากเปลี่ยน” คนฟังมองหน้านิ่ง รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังประชด

[pongsj]

555 ผู้กองซวยเลย

[nai_nai]

ใช่ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ผู้กองซวย

 

[[€]ŝĊörŦ]

เหอะๆ...

ผู้กองเลยรับความซวยไปเยย

แล้วจะเข้าจายกานมะนี่เกรียงกะทัก

+1  ให้พี่หมอ พี่วัตร งับ

    

[ToeY_@_KP]

อ้าว...งานเข้าซะแล้วพี่น้อง...

[tawada_j]

งานเข้ากันทั้งนั้นอ่ะ ทั้งพี่โปรด เกรียง ทัก หรือแม้แต่พี่วัตร ถ้าพี่หมอรู้จะเป็นไง 555

ขอบคุณค่พี่หมอพี่วัตร

[RealReal]

พี่วัตรกับพี่หมอร่วมแสดงเอง  แต่พี่วัตรแสดงตัวว่าจีบเกรียงจะดีเร้ออออ

ป.ล.  กำลังใจดี ๆ เนอะ สู้ต่อปายย

[wan]

อาว พี่หมอพจน์ กับตาปลัด ฯ วัตร ทำไมเข้ามาแจมละ

แต่ก็ดีเพิ่มสีสัน แล้วคนที่หนีไปใต้รู้ตัวหรือยังว่า แมวกำลังขโมยปลาเกรียง 

รอตอนต่อไปอยู่นะครับ หมอพจน์ รีบไปดึงหู อีตาปลัด ฯ กลับมาแต่งว่อง ๆ เลย

เป็นกำลังใจให้ทั้งสองนะครับ +1 อีกด้วย 

[tmarch]

ขอบคุณค๊าฟ

ที่มา

ต่อให้

[โน๊อา]

555 มีดารารับเชิญด้วย น่ารักจัง


เป็นกำลังใจให้จ้ะ 

[mma419109]

   
      อ้าวววววคุณวัตรรับเชิญเฉยๆก็พอ หาเรื่องเจ็บตัวอีกแล้วไง
คุณหมอเอาให้เข็ดเลย เอ..หรือนี่เป็นเรื่องปกติ
      ลุ้น ลุ้นคราวนี้จะยกขบวนไปใต้กันหรือเปล่า

[a_tapha]

กด + ให้คุณปลัดกับคุณหมอค่ะ

เรื่องน่ารักมาก

 

[tagloveX-Mark]

โหยยย ๆๆๆๆ ค้างอย่างแรงอ่ะคับ แล้วเกรียงจะตัดสินใจแบบนี้จริง ๆ เหรอคับ ฝืนหมั้นไปก็มะมีความสุขอยู่ดีนะ
แล้วทักล่ะ (เข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว) ฮือ ๆๆ ทำมัยต่างคนต่างคิดกันไปคนละทางแบบนี้ละคับเนี่ย โอยยยยยยยย ทรมานใจ
พี่มาโปรดหรือนครทำอะไรกันสักหน่อยสิ
มาต่อไว ๆ นะค้าบ อยากอ่านต่อมากมากกกกกกกกกอ่ะค้าบ

[boboaje]

 . . อ้าวว วว ว  ไหง พี่วัตรต้องแสดงธาตุแท้ออกมาในนิยายละคะ ชีวิตจริงอัดอั้นใช่ป่ะ  .. .  ว่าแต่ เกรียงจะหมั้นจริงๆ

แล้วคนที่ไปใต้ไม่ใจขาดเลยเหรอคะ เนี้ย  . . . ใจร่มๆ ไว้ค่ะ มีไรคุยกันก่อนยิ่งทำงานแบบนี้ด้วยแล้ว ชีวิตแขวนอยู่บนเส้น
ด้าย  .. . พี่หมอดูแล สุขภาพด้วยนะคะ ฝาก  ลูกลิง2 ตัวด้วยค่ะ . . .

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[dahlia]

สงสารพี่โปรด 555  งานเข้าตลอดเลย

ว่าแต่ ดารารับเชิญ ค่าตัวแพงมั้ยค่ะ 

[p.w.]

แม่ไล่แล้วง่า 
เด๋วจะมาอ่านต่อนะค้า
แต่ขอบอกว่าสนุกมั่กมาก  ลุ้นทุกฉากทุกตอนจริงๆ
 

[boboaje]

 . . . รอคุณพ่อลูกลิง     .. .

[vin2526]

มีงานเสริมเป็นคิวปิดหรอคร้าบ

[yunjaelover]

อ้าวคุณปลัดเอาเรื่องจริงมาเขียนได้ไงเนี่ย เดี๋ยวคุณหมอก็รู้หรอก ว่าไปตามจีบใครอยู่ 5555  <ล้อเล่นนะค่ะ>
มีนักแสดงสมทบเพิ่มเยอะเลยนะค่ะ มาทั้งครอบครัวเลย

[tmarch]

รอออออ


 

[anisongchanon]

 
มีหมอพจน์กับปลัดมาแจมด้วย

 RRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR
“สวัสดีครับ เกรียงพูดครับ” กรอกเสียงตามสาย
“เกรียงพี่ไปแล้วนะตามที่เกรียงขอร้อง ไม่เจอคนที่เกรียงอยากพบ เห็นแม่ของเขาบอกว่ากลับกองร้อยไปหลายวันแล้ว”
“ครับ ผมก็เพิ่งรู้เมื่อตะกี้ครับ พอดีเพื่อนมาที่บ้านครับ”
“อาวหรอ วันนี้พี่ไปหาได้ไหมครับ อยากเห็นหน้าอยากเจอ” เสียงอ้อนจากอีกฝ่ายตามสาย
“ไม่ต้องครับพี่วัตร ผมมีแฟนอยู่แล้ว ผมกำลังหมั้น” พร้อมกับวางสาย
“ใครอะ” นครทำหน้าอยากรู้อยากเห็น
“ตาปลัด อบต...... ตามจีบ” เกรียงสิทธิ์ถอนหายใจ

ปลัดไม่กลัวหมอพจน์จับได้หรอ   
โดนแน่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[thanawat]

ก็ตอนนี้ ตาม ง้อเมียพี่อยู่ อะคราบ ไม่น่า พลาดเลยเรา

เอาใจช่วยหน่อย    ก็คิดว่า เป็นนิยายเนาะ ไม่คิดว่า จะเป็นเอาจริง ๆ

[dahlia]

พี่วัตร งานเข้าอีกแล้วเหรอค่ะ 

เอาใจช่วยแล้วกันนะคะ    

[boboaje]

... ที่ว่าคิดว่าเป็นนิยายอ่ะ เข้าใจนะคะ พี่วัตร แต่ที่ว่า" เป็นเอาจริงๆ" เนี้ย  . ..  คือพี่วัต รร ร ร  นอกใจจริงๆ เหรอ 

 ถ้าจริงจะพากันตามไปถึงที่ จัดการพี่วัตรเลย    .. . รอนิยายอยู่นะคะ . . . พยายามเข้าแล้วกัน 

[a_tapha]

เอาใจช่วยหมอพจน์ดีก่า

 คุณปลัดน่าสังสัยอ่ะ 

(อ๊า  ล้อเล่นค่ะคุณปลัด)

















แผ่นออกจากทู้อย่างเร็ว  ฟิ้วววววววว

[ToeY_@_KP]

 
     งานเข้าซะแล้วไหมล่ะ  พี่วัตร...

[fannan]

พี่วัตรไหงงั้นมาตามจีบเกรียงได้ไงพี่หมอรู้ป่ะเนี่ย



เง้อเกรียงจะแต่งงานจิงอ่ะคิดให้ดีก่อนเน้อ

[p.w.]

สนุกจัง

จะรอติดตามตอนต่อไป