หัวข้อ: ภารกิจตามหา king

[boboaje]

 . . พี่วัตรอ่า . . .เกรียงแค่เหยียบแมวตายใช่ป่ะคะ  .. . . อึก ... อึก โหดร้าย ย ย ย   . . ..  จะได้ปรับความเข้า

ใจกันอยุ่แล้วอ่ะ  .. . ไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ  .. .

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[p.w.]

อย่าบอกนะว่า.....   รถยางแตกอ่า  <---  แง  คิดมุกที่ดีกว่านี้ไม่ได้แย้วอ่า

คุณพี่ปลัดอย่าใจร้ายซิค้า 

 

รอต่อไป   เป็นกำลังใจให้นะค้า   สู้ๆ

[[€]ŝĊörŦ]

อ้าว...

เง้อวววววววว

แบบนี้อีกแย้ววว

ไม่อาวน๊า

    

[dahlia]

เอี๊ยดดดดด โครมมมมมมมมมม แล้วก็ .................. ค้าง เลยอะ 

[thanawat]

ตอนนี้เรื่องมันแตกเป็น 2 ประเด็นครับ จะเอาไงดี คือ ผม(พี่วัตร) เห็นว่าหลายคนไม่อยากให้เป้นไปตามที่คิดครับ

เออ โหวด ๆๆๆๆๆๆๆ ดีกว่า

กด 1 ถ้าให้เกรียงอยู่ (สู้เพื่อ.....กู)

กด 2 ถ้าให้เกรียงจากไป (วิหคล่องลอย   อิอิอิบทนี้ เสร็จแล้ว)

ละครเรื่องนี้กำลังจะจบแล้วครับ อยากให้แฟนคลับมีส่วนรวมด้วย

โหวดเข้ามาเยอะ ๆๆ นะครับ ผมจะรอ (แต่ตอนนี้ปวดหัว คิดพอร์ต 2 แนวทาง)

ขอบคุณสำหรับทีมงานพิสูจน์อักษร ทำไมตอนนี้ผิดเยอะจัง

[THIP]

เสนอว่า ให้เป็นไปตามพล็อตเดิมของคนแต่งอ่ะค่ะ 

จะยังไงก็ได้ทั้งนั้น แต่ก็แอบโวยวายไปตามประสาคนที่อินเท่านั้นเอง 

[patee]

ตามใจคนแต่งนะ
แต่ก็อยากให้เกรียงอยู่

[ToeY_@_KP]

ยังไงก็ตามใจคนแต่งแล้วกันครับ

แต่ส่วนตั๊ว..ส่วนตัวโหวต 1 ครับผม   

แบบว่าไม่อยากให้จบแบบมีใครต้องเจ็บอ่ะ...แบบนั้นอ่านแล้วปวดใจ   

เอาแบบมีความสุขด้วยกันทุกฝ่ายดีกว่าเน้อ....
 

[sammapi]

อยากให้อยู่ต่อครับ  เกรียงต้องอยู่ต่อ ครับ ชอบนะครับ สนุกมากเรื่องนี้ ทั้งRomance & Action  ขยายตอนเพิ่มนะครับ เป็นกำลังใจให้

[p.w.]

กด 1 เกรียงอยู่ต่อ

ไม่อยากให้จบเศร้าเกินไปอ่า

 

แต่ถ้าคนแต่งแต่งยังไงก็จะติดตามต่อไปค่า

 

[wan]

กด 1 เพื่อให้ครบ 2 คู่ชู้ชื่น

ทำเป็นลีลานะ ตาวัตร เดี๋ยวให้หมอพจน์จัดการเฆี่ยนด้วยแซหนังซะเลย   

รีบแต่งให้เร็วด่วน แล้วให้หมอพจน์ลงให้ก็ได้   +1 ให้เป็นการติดสินบน นะตะเอง

[gateau]

ตามใจคนแต่งอะนะ
แต่ไม่อยากให้จบเศร้า 

[RealReal]

พี่วัตร ท่าจะได้คำตอบแล้วดิเนอะ เห็นพ้องต้องกันขนาดนี้ จริง ๆ เราก้ออยากให้จบแบบสมหวังกันทุกฝ่ายนะ มันเป็นความชอบของคนไทยหงะ(รวมทั้งเราด้วย) ที่ชอบจะเห็น Happy Ending มากกว่าต้องเห็นตอนจบที่เจ็บปวด

ป.ล. อยากตามใจคนแต่ง แต่สุดท้ายแล้วตามใจตัวเองดีก่า 

ป.ล.2  เผื่อจะหายเหนื่อยเนอะ

[thanawat]

36 (วิหคล่องลอย)
   เสียงหวีดร้องของคนที่อยู่ในเหตุการณ์ ทำให้คนอยู่บริเวณใกล้เคียงหันไปดู รถปิคอัพส่ายหัวไปมาแล้วเลยข้ามไปอีกเลน ทำให้รถที่สวนมาหักหลบ เสียงเบรกดังสนั่นปิคอัพสีบลอนประสานงาเข้าอย่างจังกับรถพวงขนสินค้าอย่างจัง ในชั่วโมงที่รีบเร่งการจราจรเริ่มติดขัดมากขึ้น รถมูลนิธิและรถพยาบาลเริ่มส่งเสียงไซเรน สภาพรถดูแทบไม่ได้   
“เกิดอะไรขึ้น” เสียงคนขับรถที่อยู่ข้างหน้ากล่าวกัน ดังเข้ามาภายในรถ ผู้โดยสารหลายคนเริ่มรู้สึกตัว
“โอ้โห พี่มันอัดก๊อปปี้ขนาดนั้นเลยหรอ แล้วมันจะรอดไหมเนี้ย” เด็กรถเอย คนที่อยู่ในรถหันไปดูอุบัติเหตุข้างทาง เพราะรถค่อย ๆ เคลื่อนตัวอย่างช้า ๆ เจ้าหน้าที่มูลนิธิกำลังใช้เครื่องตัดเล็กตัดช่วยเหลือคนที่อยู่ภายใน ซึ่งไม่รู้ว่ายังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า
“จะเหลือเหรอนั้น” คนข้าง ๆ หนุ่มน้อยเอย
“คงไม่รอดหรอกครับผมว่า” หนุ่มน้อยกล่าว
“อูยน่าสยดสยองจัง” ว่าแล้วก็กลับไปนั่งที่เดิม หนุ่มน้อยที่นั่งติดหน้าต่างยังคงมองดูซากรถคนนั้นไม่วางตา ใครหนอจะเป็นคนโชคร้ายคนนั้น 
“รายงานข่าวด่วน เมื่อเวลา 24.35 นาที เกิดอุบัติเหตุขึ้นที่ถนนหลวงสายหลักระหว่างประจวบคิรีขันธ์ ไปชุมพร โดยเหตุเกิดจากคนขับรถปิกอัพสีบลอน เลขทะเบียน ........สกลนคร เกิดหลับในแล้ววิ่งข้ามเลนไปประสานงากับรถขนสินค้า ทำให้คนขับรถปิกอัพเสียชีวิตคาที่ ซึ่งตอนนี้เจ้าหน้าที่กำลังช่วยกันงัดเอาร่างผู้เสียชีวิตออกจากซากรถ จึงขอให้ผู้ใช้ถนนเส้นดังกล่าวระมัดระวัง” เสียงรายงานจากวิทยุ ทำให้ทุกคนตั้งใจฟัง หูอื้อ ไม่สามารถจะรับฟังอะไรต่อไปได้  
‘ไอ้เกรียง’ ชื่อนี้ผุดขึ้นมาในใจ ทำให้หัวใจชายหนุ่มวูบลง ชายหนุ่มลุกขึ้นมองกลับไปด้านหลัง ที่มีกลุ่มคนกำลังช่วยกันตัดเจาะรถ
“พี่ ๆ ๆ จอดด้วยครับ ผมจะลงตรงนี้” ชายหนุ่มลุกขึ้นหิ้วเป้เดินไปที่ประตูรถ
“ยังไม่ถึงที่นะครับ ลงไม่ได้ครับ” พนักงานตอนรับกล่าว
“ไม่เป็นไรครับ ผมขอลงก่อนครับ” ชายหนุ่มยังคงยืนยันเจตนารมณ์ 
“พี่เปิดประตู” หันไปบอกพนักงานขับ จึงเปิดประตูชายหนุ่มรีบลง
“เกิดอะไรขึ้นอย่าโทษบริษัทเรานะครับ” พนักงานต้อนรับกล่าวก่อนประตูจะปิด ชายหนุ่มยืนนิ่งสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด หันกลับไปที่เกิดอุบัติเหตุ ในใจคิดว่า
‘ขอดูเหตุการณ์ก่อนถ้าไม่ใช่คนที่เกี่ยวข้องก็จะหาที่พักเอาแรงสักคืนแล้วค่อยเดินทางต่อ บางทีไอ้เกียงมันคงไม่คิดถึงเรา มันจึงเงียบแบบนี้ ตั้งแต่กลับมาคราวนั้น ไอ้เกรียงไม่ติดต่อมาเลย กลับไปนี้จะเอาให้มันหายคิดถึง จะอยู่กับมันไม่ไปไหน จะยอมรับกะเตี่ยมันกะแม่มัน ว่าเป็นคนรักของมัน จะให้ผู้กองสอนยุทธวิธีจีบมาใช้กับไอ้เกรียงดู’
“เออ ขอทราบข้อมูลด้วยครับคุณตำรวจ” ชายหนุ่มเลียบเคียงถาม
“เป็นญาติผู้เสียชีวิตหรือเปล่า” ตำรวจมองหน้า
“เออ  คือ ยังไม่รู้ครับ คือ ผมคิดว่าจะเป็นคนจังหวัดเดียวกันกับผมนะครับ” ชายหนุ่มอธิบาย
“หรอ อยู่สกลเหมือนกันหรอ”
“ครับ อยู่สกลเหมือนกันครับ”
“เราค้นดูในที่เกิดเหตุแล้ว ชื่อ นายเกรียงสิทธิ์...”ตำรวจกำลังกล่าวต่อ
“สุทธินันท์” พิทักษ์ต่อนามสกุล
“ครับ สุทธินันท์ อาวคุณรู้จักเขาด้วยหรอ”
“ไอ้เกรียง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เสียงตะโกนแผดขึ้น น้ำตาเอ่อล้นออกมาจากขอบตา
“มึงทิ้งกู มึงทิ้งกูทำไม” พยายามเข้าไปตรงจุดเกิดเหตุ ที่เจ้าหน้าที่กำลังงัดซากรถและซากคนออกมา
“กูรักมึง ไอ้เกรียงกูรักมึง” ตะโกนไปร่างที่แน่นิ่งนั้นก็ไม่ไหวติง รับรู้สิ่งที่ตะโกนออกไป
“เขาเป็นใคร ครับผู้กอง” นายตำรวจอีกคนถาม
“คงเป็นเพื่อนเขานะ ก็สอบปากคำเขาด้วยก็แล้วกัน” นายตำรวจเอยตอบ
“ไอ้เกรียง แล้วกูจะอยู่กับใคร มึงทิ้งกูอย่างนี้” พิทักษ์นั่งลงข้าง ๆ ซากรถที่เจ้าหน้าที่กำลังงัดออก
“เราได้ร่างผู้เสียชีวิตแล้วครับ” เสียงเจ้าหน้าที่ทำให้คนที่นั่งเสียใจลุกขึ้นไปหาร่างที่ถูกอัด
“เกรียง มึง.....”เข้าไปกอดร่างไร้วิญญาณนั้น ทั้งกอดทั้งหอมร่างนั้นเย็นไปทั่วร่าง ดวงตาที่เบิกกว้างยังคงค้างอยู่
“เกรียง กูรักมึง กูรักมึง” ซบลงกับร่างนั้น
“คุณครับขอให้พวกเราทำงานครับ ยังไงเขาก็จากไปแล้วครับ” เจ้าหน้าที่มูลนิธิเข้ามาปลอบ พิทักษ์จำต้องปล่อยให้เจ้าหน้าที่จัดการกับศพต่อไป
“คุณครับ มีเบอร์ติดต่อทางบ้านไหมครับ” เจ้าหน้าที่ตำรวจเข้ามาเตือนสติ
“ครับ..... เออ .....ครับ มีครับ” เมื่อคิดได้ เจ้าหน้าที่จึงยืดโทรศัพท์มือถือให้ พิทักษ์รีบกดหมายเลขบ้านของเกรียง
RRRRR   RRRRR   RRRRR   RRRRR  RRRRR   RRRR ไม่มีการตอบรับ จึงกดเข้าศูนย์ เพื่อติดต่อคริต
RRRR ‘ระบบกำลังดำเนินการ โปรดรอสักครู่ กรุณากดรหัสผ่าน’ RRRR
“สวัสดี บราวล์ ถึงไหนแล้ว” เสียงคริตติดต่อมา
“คริพ....... วิ....หค..... เสีย......ชีวิต.....แล้ว” กล่าวปนเสียงสะอื้น
“อะไรนะ วิหค เสียยังไง” เสียงปลายสายร้อนรน
“ขับ....รถ...ประสาน....งานครับ” สะอื้นตัวโย้
“แจ้งที่บ้านหรือยัง” คริตกล่าว
“ผม....ติดต่อ.....ไปแล้วครับ ....แต่ไม่มี.....ใครรับสาย” พิทักษ์ยังคงสะอื้น
“บราวล์เป็นธุระให้ด้วย จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย ทางโน้นผมจะให้แจ๊กกับมาโปรดจัดการอีกชั้นหนึ่ง” คริตสั่งงาน
“มันมาตามผม มันก็เลย.....” พิทักษ์โทษตัวเอง
“บราวล์คุณต้องเข้มแข็งนะ วิหคเขาก็คงต้องการให้คุณเข้มแข็ง จัดการเป็นธุระแล้วนำวิหคกลับบ้าน บอกเขาด้วย ให้เขาไม่ต้องห่วงอะไร” คริตเตือนสติ
“ครับ” พิทักษ์รับคำหนักแน่น

      อยากต่อว่าฟ้าดินที่ให้เราพบเจอ แต่ไม่ยอมจับเราคู่กัน
      แค่ให้ฉันได้บอกเธอสักคำ  พูดในวันที่ต้องจาก
      อยากให้รู้ว่ารักเธอมาก  และจะรัก  รักตลอดไป
      เกิดชาตินี้ได้แค่เพียงพบเจอ เกิดชาติหน้าค่อยฝันกันใหม่
      วันนี้ใจสลาย  ยอมจำนนให้ฟ้าดินแยกเราไกลกัน

“พอได้แล้วมั่ง มานอนได้แล้วพี่ง่วงแล้วครับที่รัก” เสียงพูดริมใบหู พร้อมลมหายใจที่เป่ารดต้นคอ
“อือ เดี๋ยว  ส่ง mail ให้ส้มเช้งก่อน พี่ไปนอนก่อนไป” ใช้มือยันหน้าอกที่เปลือยเปล่าของคนโอบกอดจากข้างหลัง
“นานแล้ว พี่รออยู่ อยากกอด” พร้อมจุ๊บลงที่ริมฝีปาก
“ไม่เอา เดี๋ยวไม่เสร็จ” นครเลี่ยงเอาใบหน้าออกห่าง ชายหนุ่มเอาตัวเข้าแนบกับคนตัวเล็กที่นั่งหน้าคอมฯเอาสัดส่วนร่างกายเบียดเสียดเข้าหา นครตาโตมองหน้าคนที่กำลังมองมาสายตาหยาดเยิ้ม มองเลยลงไปตรงกึ่งกลางกาย ที่ตอนนี้มีเพียง อันเดอร์แวร์ตัวเล็ก แต่สิ่งที่อยู่ภายในนั้นมันล้นออกมาทักทาย จนน่าเจ็บแทน 
“จะไปดี ๆ หรือจะให้พี่เอาไปอย่างนี้” ว่าแล้วก็อุ้มร่างเล็กกว่านั้นลอยขึ้น แล้วโยนลงบนเตียงนอนอันหนานุ่ม แล้วกระโจนเข้าหา
“ปี๊ด ๆๆๆๆๆๆ” เสียงสัญญาณแจ้งเตือน
“พอก่อนพี่โปรด” ปากบอกว่าพอ แต่ตัวเองก็ระดมจูบลงที่ใบหน้าคนที่นอนทับอยู่
“อะไร ไม่ยอมเด็ดขาด ไม่ให้นอนด้วยมาสามวันแล้วอั้นไม่อยู่แล้ว” มาโปรดประท้วงโดยการระดมจูบกลับ
“ข้อความจากคริต” นครกล่าวเตือน
“อะไร ดึกจนปานนี้แล้ว ยังมีธุระอะไรอีก” มาโปรดหัวเสีย แต่ก็ยอมให้คนที่อยู่ด้านล่างลุกขึ้นไปดูข้อความที่หน้าคอมฯ ตัวเองล้มตัวนอนลงรอ ยิ้มหวานว่าวันนี้คงจะได้ให้เมียรักตรวจการบ้านสักทีหลังจากที่อัดอั้นมาตั้งสามวันกว่า
“พี่โปรด ลุกแต่งตัว เอารถออก” เสียงคนสั่งเข้ม พร้อมเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า เลือกชุดมาให้ตัวเองและชายคนรักที่ยังนอนอยู่บนเตียงนอน
“จะไปไหน มีอะไร พี่ไม่ไป” ยังคงนอนอยู่บนเตียงไม่ยอมลุกขึ้น
“เราต้องไปบ้านเกรียง ด่วน” พลางใส่เสื้อผ้า
“ทำไม เกรียงมีอะไร” ลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้าที่ภรรยาที่รักเลือกให้มาใส่
“เกรียง .... เกรียง ...เสียแล้ว” แล้วเสียงสะอื้นก็ดังขึ้นมาตาม
“อะไรนะ อะไร เกรียงเป็นไร” รีบมากอดเมียรักปลอบโยน แล้วพาไปที่หน้าคอมฯอ่านข้อความที่ คริตฝากเข้ามา
‘วิหค เสียแล้ว  แจ้งญาติให้ด้วย บราวล์กำลังจัดการทางโน้น’
“ปี๊ด ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ข้อความเตือนอีกครั้ง มาโปรดจึงคลิกขึ้นมาอ่าน
‘เป็นธุระจัดงาน อย่างสมเกียรติ เลื่อนยศ ร้อยตรี’ มาโปรดตัวชา ดึงเอาคนที่กำลังสะอื้นเข้ามากอด
“ไปเถอะ เราไปจัดการตามที่คริตฝากมา” จูบเบา ๆ ที่เปลือกตาที่ยังมีน้ำตา แล้วตอบ mail คริตกลับไป
“เราจะ....บอกพ่อกับแม่....เกรียงยังไง” มาโปรดจูงนครไปที่รถ ขับรถออกจากบ้านพักไปที่ร้าน
“พี่โปรด” เอยขึ้นเบา ๆ จ้องมองหน้าคนขับ ที่ทำหน้าที่ขับรถอย่างมีสมาธิ คนตัวเล็กขยับตัวเข้าใกล้เอาศีรษะเอียงซบลงบนไหล่หนานั้น
“พี่โปรด รักผมไหม” ริมฝีปากแดงน้อย ๆ ค่อย ๆ เอย คนขับหันมามอง
“รักซิ รักมากด้วย” คนฟังได้ยิน เงยมองคนพูด
“ผมกลัวพี่โปรดผมกลัว” น้ำตานองหน้า จนมาโปรดต้องชะลอรถลงข้างทาง
“เป็นอะไร พี่อยู่นี้” มาโปรดเข็มขัดนิรภัยของคนตัวเล็ก แล้วดึงมานั่งบนตัก คนตัวเล็กซบหน้าลงบนอกกว้าง พลางจูบที่ปลายคางคนตัวโต
“กลัวว่าพี่จะเป็นแบบเกรียงหรอ” คนที่นั่งบนตักเอามือมาปิดตรงปากคนพูด แล้วซบหน้าลงซอกคอ มาโปรดจับมือจูบลงที่ฝ่ามือ
“พี่ให้สัญญาณว่าพี่จะรักษาชีวิตของพี่ให้เมียรักของพี่ดูแลพี่ตลอดไป” จูบลงที่กลางกระหม่อมคนที่นั่งบนตัก
“แล้วเมียพี่คนนี้รักพี่ไหมหนอ” ถามกลับบ้าง ทำให้คนที่นั่งอยู่อาย
“รักครับ รักพี่โปรดเท่าชีวิต” พร้อมจูบที่ริมฝีปาก
“อือ พอก่อน อย่าปลุกอารมณ์พี่ เราไปบ้านเกรียงก่อน” มาโปรดดันร่างเล็กนั้นออก ก่อนที่จะมีอะไรเกิดขึ้นมากกว่านี้ ยิ่งอารมณ์ยังคลุกกรุ่นอยู่ จับคนตัวเล็กกลับไปนั่งที่เดิม
“เอาไว้งานเสร็จก่อน จะคิดทั้งต้นทั้งดอก” หันมายิ้มยั่วแฟนที่นั่งข้าง ๆ พลางออกรถ
“ไม่ให้หรอก ไม่ให้สักแดงเดียว” พลางแลบลิ้นออกมา
“แม้ อารมณ์ดีเนาะ เอ หรือ หลอกถามว่าแฟนรักตัวเองหรือเปล่า” ปากพูดตามองทาง จึงไม่เห็นคนที่นั่งข้าง ๆ หน้าแดงแล้วแดงอีก
“พี่นะรักเราตั้งแต่ ตอนที่คริตส่งรูปมาให้ดูแล้ว ตอนแรกก็คิดว่าจะหัวอ่อน  ที่ไหนได้ มดคันไฟเหมือนกัน” มาโปรดกล่าว
 “เพิ่งรู้หรอ ไม่งั้นพี่ภูมิไม่หัวหมุนด้วยหรอก” ต่อปากต่อคำ
“เออ ตอนแรกก็หึงเจ้าภูมิเหมือนกัน นึกว่าเมียเรามีคนรักอยู่แล้ว”
“บ้า ผมกับพี่ภูมิ เราสัญญากันจะเป็นพี่เป็นน้องกัน ตอนนั้นเจ้าชัยกับส้ม ยังไม่เกิด ผมก็เลยเป็นเด็กแง เพราะถือว่าอ่อนกว่าใคร ๆ” เล่าให้คนข้าง ๆ ฟัง
“แต่เอาไปเอามา เป็นนายใหญ่ซะงั้น” คนข้าง ๆ แซว
“ก็ต้องคุ้มคนทั้งไร่นี้หนา ก็พี่ภูมินั้นแหละให้ทำ สร้างภาพไว้”
“เลยติดเป็นนิสัยเลย” ต่อให้โดยไม่คิด

“มาหาใคร ครับ” ลูกจ้างร้านออกมาที่หน้าประตู
“เตี่ยกะแม่นอนหนือยัง” นครตอบกลับ
“ออ คุณนั้นเอง มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ เถ้าแก่นอนแล้ว ส่วนอาซ้อ ยังครับ” ปากบอกพลางเปิดประตูให้
“ใครมา จันทร์ อาว ลูก ๆ นี้เอง มาก่อน เกรียงไม่อยู่นะลูก เห็นว่าไปตามเพื่อน ไม่ได้บอกลูกหรอคอน”
“บอกครับแม่ เรามาก็เรื่องนี้ครับ” นครตอบ
“แม่ครับ เรื่องต่อไปนี้ ให้แม่ตั้งสตินะครับ” มาโปรดกล่าวเป็นจริงเป็นจัง แม่เกรียงสิทธิ์ มองหน้าคนทั้งสอง
“คือ ตอนนี้เกรียงเสียชีวิตแล้วครับ” มาโปรดเอยเบา ๆ
“ห๊า อะไรนะ พูดใหม่ซิ” แม่ไม่เชื่อ
“เกรียงเสียแล้ว...ครับแม่ ตอนนี้ทักกำลังนำศพกลับมาครับ” นครตัดสินใจบอก
“ตี๋เล็ก เตี่ย ๆๆๆๆๆ โอ้ๆ” แล้วก็ลมจับล้มพับไป จนลูกน้องที่อยู่ด้วยต้องช่วยกันปฐมพยาบาลกันยกใหญ่ เตี๋ยเกรียงสิทธิ์ลงมาดูเมื่อได้ยินเสียงโวยวาย
“อีเป็นอะไร” เสียงเตี่ยเข้มเมื่อเห็นเมียตัวเองถูกลูกจ้างบีบนวด จนฟื้นขึ้นมา
“เตี่ย ตีเล็ก ๆ”
RRRR  RRRRRR  RRRRR  RRRR เตี่ย รีบไปรับโทรศัพท์
“ครับ สวัสดีครับ  ครับ ๆๆ  ห๊าอะไรนะครับ” โทรศัพท์หลุดมือ

[dahlia]

ไม่ได้เข้ามาโหวตอะ   

สงสาร เกรียง ...... พี่วัตร ใจร้ายยยยยยยยยยย 

[THIP]

  ตายจริงๆด้วย  

แต่อุตส่าห์ทิ้งท้ายให้มีความหวังอีก  

[moonlight]

ตามมาอ่านทันตอนเศร้าพอดีเลย

 เกรียงตายจริงๆหรอ 

[golf]

ทำไมเป็นอย่างนี้อ่ะ

 

[tagloveX-Mark]

  ทามมาย เป็นแบบนี้อ่ะคับ เศร้าเลยอ่ะ ทำมัยให้เกรียงตายซะงั้น สงสารทักเลยอ่ะคับ ฮือ ๆๆๆๆ
คนแต่งใจร้ายยยย

[Ferfa]

พี่วัตรให้เวลาโหวตน้อยอะ เค้าจะเาอ ข้อ 1 อะ

 

เส้าเกินไปทำใจไม่ได้ 

ปล.พี่หมอสบายดีไหมค่ะน้องๆๆด้วย

[patee]

    

[tawada_j]

ตอนนี้ทำไมมันเศร้าจัง 

ขอบคุณพี่หมอและพี่วัตรค่ะ 

[nai_nai]

 


สงสารเกรียงมาก ๆ เลย


พี่วัตรใจร้ายจัง

 

เรามาโหวดไม่ทันด้วยนะ

 

[wan]

โหหห..... ตาปลัด ฯ ก็เห็น ๆ อยู่ว่าแต่ละรีพลาย โหวตข้อ 1 แต่ทำไม่ออกมาเป็นอย่างงี้ละ

หมอพจน์ จัดการอีตาปลัด ฯ วัตรหน่อย โทษฐานทำร้ายจิตใจ FC เอ... หรือว่าทั้งหมอพจน์

กะอีตาปลัด ฯ วัตร สมรู้ร่วมคิดกัน 

มารออย่างใจจด ใจจ่อว่าจะมีการหักมุมเกิดขึ้น

+1 ให้หลานทั้งสองแล้วกัน                                                                       

[RealReal]

  พี่ว๊าดดดดดดดดด

  เสียใจ

  เศร้าได้อีก  เค้าจะเอาหวาน ๆ แต่ไมมานขมหง่า 

ป.ล. พี่วัตรหงะ  เสียใจ แต่....อะ ๆๆ ยังงัยก้อยัง  เป็นกำลังใจอยู่ดีอะ

[fannan]

อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ





เกรียงไม่น่าเลยอ่ะโฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮแล้วทักจะอยู่กับใคร





น่าสงสารจิงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[thanawat]

หมอพจน์ครับ

คือ หมอไม่ได้เข้าข้างปลัดขี้เก๊กนั้นนะ หมอก็บอกอยู่ว่า อย่าให้เกรียงตายเลยแต่แพ้เหตุและผล ครับ

ผลที่ฟังแล้วคล้องตามก็คือ ไม่อยากให้ในเรื่องเป็นเรื่องเพ้อฟันมากเกินไป ควรเอาเรื่องความเป็นจริงเข้าไปบ้าง

เผื่อ FC คนไหน จะตั้งสติได้ ตาปลัดบอกว่า คนเรามีชีวิตไม่ถึง 100 ปี จะทำอะไรก็รีบทำ อยากจะรักก็บอกรัก

อยากจะทำก็ให้ทำ ชีวิตคนเราแขวนอยู่บนเส้นด้าย จำตอนที่นครร้องไห้ได้ไหม ที่ไม่อยากให้มาโปรดเป็นอะไร

นั้นก็สื่ออกมาให้รู้แล้วว่า เราไม่รู้อนาคตที่แน่นอน

หมอก็เลยเข้าใจ ก็เลยให้ลงครับ ก็ต้องขอโทษแฟนคลับด้วยที่ทำให้สะเทือนใจ

[dahlia]

อ่านเหตุผลที่พี่หมอเล่ามา มันก็จริงอย่างที่ว่า ค่ะ 

แต่เค้าเศร้าไปแล้วอะนะ   

[april]

ไม่เป็นไรค่ะพี่หมอ....

ตามพล็อตเดิมของพี่วัตรไปเลย....ทนได้