ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2. ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวป ไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม=======================================================
อิๆ หวัดดีคับผม วันนี้ขอนำ
เรื่องเล่าจากชีวิตจริงของ พี่ชายคนนึงซึ่งได้ลงไว้ในบอร์ดอื่น ได้ขออนุญาตเอามาลงในเล้าแล้ว
มาลงให้อ่านกันนะคราบ เขียนเป็นยังไงก็บอกกันได้นะ จะได้แก้ไขได้
ปล.หวังว่าจะชอบกันนะ
สารบัญ
กว่าวันนี้จะมาถึง >> หนึ่ง กะ ออย ภาค 1
บทเริ่มต้นแห่งรักแท้
ตอนที่1 เด็กใหม่ในโรงเรียนชายล้วน ตอนที่2 เอ๊ะ หรือว่ามัน.... ชอบผม ตอนที่3 หนึ่ง กะ ออย ตอนที่4 นี่กรูผิด ... หรอเนี่ย... ตอนที่5 และแล้วก็ต้องเข้าวัด ตอนที่6 ยลโฉม... เณรออย ตอนที่7 เริ่มต้น ชีวิต เด็กม.ปลาย ตอนที่8 ประชด ... ตอนที่9 แรกรัก ... เปิดเผยใจ (ในวัน X'Mas) ตอนที่10 ความจริงที่น่ากลัว... ตอนที่11 ... เลิก ... ตอนที่12 ทางเลือก...อนาคต... ตอนที่13 ครั้งแรก ครั้งสุดท้าย และ จากไปตลอดกาล... ตอนที่14 โอกาสเดียว เพื่อ เรา เค้า และ ผู้ที่จากไป ตอนที่15 ... พลิกผัน ห่างกัน ... ตอนที่16 ... กลัว ... ตอนที่17 บางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้น และเปลี่ยนไป ...1 ตอนที่18 บางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้น และเปลี่ยนไป ...2 ตอนที่19 ขอแค่ ข้ออ้าง สักข้อ ... ตอนที่20 โกหก ... ทำไม ... ตอนที่21 เริ่มใหม่ ... หรือ จบลง ... ตอนที่22.1 ผู้ช่วยที่แสน ... ตอนที่22.2 ผู้ช่วยที่แสน ... ตอนที่23.1 ฉากสุดท้าย ความจริงที่รับรู้ ตอนที่23.2 ฉากสุดท้าย ความจริงที่รับรู้ =======================================================
เหตุการณ์เกือบทั้งหมดเกิดขึ้นที่จังหวัดหนึ่งทางภาคเหนือ
บทสนทนาส่วนใหญ่จึงควรจะเป็นคำเมือง แต่เพื่อความเข้าใจของผู้อ่านส่วนใหญ่
ผมขอใช้ภาษาไทยภาคกลางสำหรับเรื่องของผมนี้นะครับ เพื่อนๆจินตนาการเอาเองตามสะดวกครับผม
** ย้อนไปปี 2536 กับผมนะครับ Go ahead!!!!**
กว่าวันนี้จะมาถึง >> หนึ่ง กะ ออย ภาค 1
บทเริ่มต้นแห่งรักแท้
===============================================
เด็กใหม่ในโรงเรียนชายล้วน
--- 1 ---
“อะไรกันวะเนี่ย” ผมอุทาน เมื่อเห็นเพื่อนร่วมชั้นสุดสวย5คนเดินเข้ามาในห้องเรียน จะไม่ให้อุทานได้ไงครับ ในเมื่อนี่มันโรงเรียนชายล้วนโว้ยยยยยยย.......ทุกคนเดินไปนั่งด้านซ้ายสุดของห้อง ส่วนผมน่ะเหรอ หน้าสุด ตรงกลางเลย
“วันนี้เรามีเพื่อนใหม่ ที่เพิ่งย้ายมาจากกรุงเทพฯ” สีหน้าทุกคนเรียบเฉย ยกเว้นแม่นาง 5 คนนั่น
“อ่ะ เธอออกมาแนะนำตัว” คุณครูชี้มาที่ผม ผมเดินตัวสั่นออกไปหน้าห้อง กรูจะเริ่มไงดีวะเนี่ย
“อ่า.....สวัสดีครับ เพื่อนๆทุกคน ผม ................ เรียกผมว่าหนึ่งครับ เพิ่งย้ายมาจากกรุงเทพฯ”
ผมก้มหน้าแนะนำตัวหน้าชั้น ไม่กล้าสบตาใครทั้งนั้น โธ่ ก็กว่าจะหลุดประโยคนั้นออกไปได้ก็แทบตายแล้ว
ได้ยินแต่สียงปรบมือเปาะแปะจากเพื่อนๆในห้อง
“เพื่อนเพิ่งมาอยู่ให่ ทุกคนมีอะไรก็แนะนำด้วย” คุณครูทิ้งท้ายแล้วก็สอนหนังสือต่อ
ม.3/10 คือห้องที่ผมต้องมาเข้าเรียน ซึ่งเป็นห้องสุดท้าย บ๊วยสุดเลยก็ว่าได้ แต่เป็นเพราะผมย้ายมาเรียนที่กลางเทอมก็เลยมีที่ว่างแค่ห้องนี้เท่านั้น นี่ถ้าพี่ชายผมไม่ได้เป็นศิษย์เก่าที่นี่ แล้วสนิทกับอาจารย์ไม่รู้ผมจะได้เรียนที่นี่หรือเปล่า
พ่อผมอายุมากแล้ว เกษียณแล้ว และเป็นอัมพาต พ่อ แม่ ผม และน้องจึงต้องพึ่งพาพี่ชายที่เรียนจบ และทำงานแล้ว พวกเราย้ายมาอยู่ที่นี่ซึ่งเป็นบ้านเกิดของแม่ และเพื่อต้องการได้ โควต้า มช. ตามที่พี่ชายผมแนะนำ (ต้องเป็นนักเรียนในพื้นที่ภาคเหนือตอนบนอย่างน้อย 3 ปี) สุดท้ายผมก็กลายมาเป็นหนุ่มเหนือเต็มตัว
...
“กริ๊งงงงงงงงงงงงงง”
เสียงออดพักเที่ยงดังแบบนี้หรือเปล่าจำไม่ได้ เพื่อนๆแยกย้ายกันไปกินข้าว แมร่งง
ไม่มีใครชวนกรูเล้ยยยย....มีหนึ่งในแม่ 5 สาวนั่นมองมาเหมือนจะชวน แต่ก็ไม่ชวน เดินจากไปเฉยๆ แต่แอบมียิ้มให้เล็กๆผมเดินตามกลุ่มเพื่อนไปช้าๆ ไม่ใช่ดิพวกมันเดินเร็วต่างหากแล้วนี่กรูจะกินข้าวกับใครวะเนี่ยเออ!แล้งโรงอาหารอยู่ไหนวะ เฮ้อ กรู หนอ กรู
“เฮ้ย นาย .... ป่ะกินข้าว” ผมหยุดกึกดีใจเหมือนมีคนบวชให้ เย้ๆๆๆๆ ผมหันไปตามเสียงเล็กๆนั่น
“ป่ะ กินข้าว กินกับพวกเราก็ได้”
เด็กหนุ่มห้องเดียวกันกับผม รูปร่างเล็กสูงไล่เลี่ยกับผม ผิวขาว ผมสีอ่อนเหมือนหนุ่มเหนือทั่วไป
แหมมมมม ช่างไม่มีจุดเด่นในตัวเอาซะเลย.
“โอเค กำลังงงอยู่เลย ไม่รู้จะไปทางไหน” แล้วผมก็เดินตามนายคนนั้นไปพร้อมกับเพื่อนในกลุ่มอีก2คน
อาหารกลางวันมื้อแรกที่นี่ของผมคือก๋วยเตี๋ยว แต่ไม่ค่อยได้กินหรอก มัวแต่ตื่นเต้นมากกว่า ในโรงอาหารทุกคนคุยกันเสียงดังรวมทั้งเพื่อนๆในกลุ่มที่ผมนั่งอยู่ ไม่มีใครสนใจผมเท่าไหร่ (แม่งจะเก๊กไปไหนกันวะ) ชื่อมันซักคนผมยังไม่รู้เลย
มีมารยาทกันหน่อยดิเพ่...
“เราชื่อ ... ออย ...” นายตัวเล็กนั่นหันมาบอกผม (แน่ะ เหมือนมันรู้ว่าผมด่ามันอยู่)
“แล้วนี่ เจ๋ง กะ โต” อีก2นายนั่นใส่แว่นทั้งคู่
ทั้งหมดดูเหมือนเด็กเรียนก็ดีเลย เพราะผมว่าห้องนี้มันแปลกๆอยู่ ดูไม่ค่อยมีใครสนใจเรียนเท่าไหร่ จริงๆแล้วผมไม่น่ามาเรียนห้องนี้หรอก ดูจากวิชาเรียนแล้ว ไม่เน้นวิทย์เลย เรียนอะไรก็ไม่รู้ มารู้ทีหลังว่าเรียนวิทย์น้อยกว่าห้องต้นๆตั้งหลายหน่วย แต่ห้องมันเต็มนี่หว่า
“เราชื่อ...หนึ่ง....มาจาก.............”
“เออ....รู้แล้ว” ไอ้นาย โตโพล่งออกมา
“บ้านนายอยู่ที่ไหนอ่ะ ทำไมถึงมาเรียนที่นี่” ออยถามผม ไอ้เจ๋งกับไอ้โตลุกเดินเอาจานไปเก็บ
“เราจะมาเอา โควต้า มช. อ่ะ” ผมบอกออยไปแค่นั้น
“อืม...มองการณ์ไกล” ออยทำท่าเหมือนผู้ใหญ่ชมเด็ก
“เตะบอลป่าว หลังตึกเราและ แดดไม้ร้อน” ออยชวนผม ชวนกรูทำไมวะ กรูเตะบอลไม่เป็นเว้ยยยยยยยย.
“เหอะ...เดี๋ยวขดเดินดูโรงเรียนหน่อย วันแรก” 555 วันนี้รอดไปเว้ย
“งั้นเดี๋ยวเราพาไป....เอ้ยเจ๋ง วันนี้เราไม่ไปเตะนะเว้ย”
ออยตะโกนบอกเพื่อนเจ๋งแล้วพาเราไปโรงอาหารอีกแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆกัน
“นี่ก็โรงอาหารอีกที่ กินที่นี่ก็ได้ แต่ออยว่าโรงนู้นอร่อยกว่า”
“อืม...ที่นี่ก็เก่าด้วยแหละ” ผมเสริม
“นายก็มากินข้าวกับพวกเราก็ได้ เราเงียบๆ ไม่มีไรหรอก รู้แล้วใช่มะว่าพวกเราห้องบ๊วยสุด ต้องระวังตัวหน่อย”
“........................”
“ก็เพื่อนๆห้องเราค่อนข้างจะเกเรไปหน่อย ถนอมเนื้อ ถนอมตัวไว้ดีกว่า” ออยพูดเหมือนเตือนผม ดูน่ากลัวเชียว ฮือๆๆๆๆ อยู่ห้องคิงมาตลอด แล้วกรูจะไหวมั้ยเนื่ย
“ถึงว่าดิ ท่าทางแต่ละคนไม่เป็นมิตรกะเราเลยอ่ะ” นอกจากสาวน้อย 5 คนนั่น เอ๊ ยังไงเนี่ย กรู
...
เลิกเรียนแล้ว ต้องกลับบ้านล่ะทีนี้ ไม่ยากๆ รถสองแถวรวดเดียวถึงบ้านผม (อันนี้แม่น ลองนั่งมาแล้ว)
“เฮ้อเหนื่อย....บ้านอยู่ไหนอ่ะ กลับถูกป่าว” ออยวิ่งตามมาเกาะบ่าผม
“สบายมาก สองแถวต่อเดียวยาวเลย” ผมตอบไป เออ..ตอนไอ้ออยหอบเหนื่อยเนี่ยน่ารักเหมือนกันว่ะ
“แล้วออยล่ะ บ้านอยู่ไหน”
“ออยอยู่หอข้างโรงเรียนเนี่ยแหละ บ้านเราอยู่อำเภอ......กลับเสาร์-อาทิตย์”
“งั้นเรากลับก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้”
ผมโบกมือเป็นการลา แล้วเดินมาขึ้นรถหน้าโรงเรียน ออยวิ่งไปสมทบกับ เจ๋ง และโต ที่โบกมือให้ผมเหมือนกัน
...
เจ็ดโมงเช้าหน่อยๆ ผมก็มายืนอยู่ที่ป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียนแล้ว
“มาเร็วไปป่าววะเนี่ย” ที่สำคัญกรูจะไปอยู่ที่ไหนดีวะ
Homeroom (ใช่เนอะเค้าเรียกว่า Homeroomเนี่ยแหละเนอะ)ของผมอยู่ตึกแรกชั้นล่างสุด
ไม่รู้เกี่ยวกับบ๊วยสุดด้วยหรือเปล่า ผมว่า ผมไปนั่งรอเข้าแถวที่นั่นดีกว่า.
“อ้าวหนึ่ง...มาเช้าเหมือนกันนี่” ออยทักผมทันทีที่ผมก้าวเข้าห้อง เออดิ กรูว่ากรูมาเช้าแล้วนะเนี่ย
“555 แต่ออยมาเช้ากว่าเราอีก”
“อืม ตื่นเช้าทุกวันแหละ เลยออกมาเร็ว ไม่รู้จะอยู่ที่ห้องทำไม.....แล้วกินไรมายัง?”
“ไอ้เจ๋งกินข้าวอยู่ที่โรงอาหารเกา ไปกินกะมันก็ได้” เหอะ ไม่อ่ะ คุยกะมันยังไม่ถึง 3 คำเลย ไอ้ขี้เก๊กเอ๊ยยย
“ไม่อ่ะ...เรากินนมมาแล้ว” แต่ตอนนี้ปวดท้องขรี้อ่ะครับ
“.......................”
เราสองคนนั่งเงียบกันพักใหญ่ นักเรียนคนอื่นๆเริ่มมากันแล้ว
เด็ก ม.1 บางคนยังร้องให้อยู่เลยเฮ้อ...เด็ก หนอเด็ก นั่งคิดะไรเพลินๆก็......
“เฮ้ย ไอ้ออย เอาการบ้านมาลอกหน่อยดิ” ไม่ต้องรอคำอนุญาต
ไอ้เอ้ (มารู้ทีหลังว่ามันชื่อเอ้) ก็มาค้นกระเป๋าเอาไปเลยคุณออยไม่ห้ามซักคำ
“เนี่ยแหละ....ที่ออยบอก....มันเป็นกันซะอย่างเนี้ยยยยยยยยยย” ออยลากเสียงยาว
การบ้านเลขไม่กี่ข้อ ผมน่ะทำเสร็จตั้งแต่ในห้องเมื่อวานแล้ว ตอนนี้ครูกำลังตรวจอยู่ ไอ้เอ้กับพวกถูกครูเรียกไปด่า
ก็จะอะไรอีกล่ะคร้าบบ ของมันผิดทุกข้อ แถมยังผิดเหมือนกับออยอีก ครูก็คงรู้ว่าใครลอกใคร
“เชี่ย ออย ทำไมมึงโง่จังวะ ผิดหมดเลย กรูเลยซวยไปด้วยเลย สาด” ไอ้เอ้ด่าออยหลังหมดคาบ
แล้วมรึงก็เสือกมาลอกคนโง่เนี่ยนะ สาด ผมคิดในใจ แหะๆๆๆ
“ไหนเด็กใหม่ เอาของมรึงมาดูดิ๊” แล้วมันก็มาหยิบสมุดผมไปดู
“เออ นี่ดิ ถูกหมดทุกข้อ พรุ่งนี้เจอกัน มาแต่เช้านะเว้ย” อ้าวซวยแล้วล่ะกรู แต่ช่างมันเหอะ อยากลอกก็ลอกไป
ผมกับออยหันมามองหน้ากัน แล้วหัวเราะ
==========================================================
แล้วพรุ่งนี้จะมาอัพเพิ่มนะ ดูเรตติ้งก่อนไปล่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
โพลล์
