ความจริงที่น่ากลัว...
----- 10 -----
วันเวลาที่เรามีความสุขเนี่ย มันผ่านไปเร็วอย่างที่เค้าบอกจริงๆนะครับ
ปีนี้ผมขึ้น ม.5 แล้ว อิอิ ก็ยังเป็น ม.5/2 เหมือนเดิม
ปิดเทอมที่ผ่านมา เราแทบจะไม่ได้ห่างกันเลย คือ ถ้าไม่อยู่ที่บ้านผม ก็จะไปอยู่ที่บ้านออย
บางทีเราก็ไปนอนเล่นที่หอออยบ้าง
(แต่ยังไม่ได้มีอะไรกันนะครับ อ่ะ ทำหน้าหื่นกันเชียว…ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตอนนั้นเราสองคนไม่คิดถึงเรื่องนี้…หรือว่ามันคิด…กอดกันน่ะมี มันก็มี Spark กันบ้างเป็นธรรมดา แต่คงเป็นเพราะเราสองคนไมรู้จะทำยังไงกันมั้ง
)
แม่ผมน่ะ รู้เรื่องของเราชัวร์ แต่กับพ่อผมก็ว่าน่าจะรู้ แต่ทั้งสองคนก็ไม่ได้พูดอะไร
ผมไม่ได้ปิดบังนะ เพียงแต่ไม่ได้บอกแกเป็นเรื่องเป็นราว
ส่วนทางบ้านออยน่ะ ผมไม่รู้ เพราะเวลาเราอยู่ที่นั่น เราก็ไม่ได้มีอะไรเกินเลย
ปีนี้ผมเริ่มเรียนพิเศษเพิ่ม เพราะว่าปีหน้าผมก็ต้องสอบโควต้าแล้ว
เพื่อนๆผมน่ะ เริ่มเรียนกันตั้งแต่ ม.4 แล้ว เป็นการติวข้อสอบอ่ะครับ
ผมต้องไปติวหลังเลิกเรียนจนค่ำทุกวัน ส่วนไอ้ออยไม่ยอมเรียนบอกว่าจะอ่านหนังสือเอง
มันก็ยังเงี้ยละ แทนที่จะมาเรียนพร้อมกัน
นั่นแหละมันก็เลยทำให้เวลาช่วงนี้ของเราสองคนหายไปมากเลยทีเดียว แต่ก็นะ ผมหวังกับเรื่องนี้ไว้มาก
“หนึ่งมาค้างกับ ออย บ้างได้มั้ย เลิกติวดึกทุกวันเลย เราไม่ค่อยได้เจอกันเลยนะ”
ออยขอให้ผมมานอนกับมันบ้าง เพราะทุกวันนี้ติวเสร็จมันก็มารับผมกลับบ้าน แทบไม่คุยกันบ้างก็กินข้าวด้วยกันนิดหน่อย
“ต้องบอกแม่ก่อน ไม่น่ามีปัญหา แต่มาบ่อยๆไม่ได้นะ แม่หวง” ฮิฮิ
“บอกว่ามาติวหนังสือกันนะ”
“โอเช”
………........................................................................................…………………………………..
วันนี้หลังเลิกติว ผมมานั่งรอออยที่หน้าโรงเรียนตั้งนาน เกือบครึ่งชั่วโมงได้มั้ง ออยไม่เคยผิดเวลา
ผมก็เลยเดินไปที่หอออย เพราะวันนี้ผมบอกแม่ไว้แล้วว่าจะมาค้างกับมัน
…….ห้องปิด
ไม่มีคนอยู่ เวร มันไปไหนเนี่ย
ผมนั่งรออยู่นานมาก จนจะสี่ทุ่มอยู่แล้ว ผมว่า ผมกลับบ้านดีกว่า ในใจก็นึกโกรธมันมากเลย แต่ก็ห่วงมันอยู่หมือนกัน ไม่รู้มีเรื่องอะไรหรือเปล่า ถามคนที่หอก็ไม่มีใครรู้
“แม่ ออย โทรมาหามั้ย” ผมถามแม่ทันทีที่ผมถึงบ้าน
"ไม่มีนี่ ไหนว่าจะไปติวกับออยไง”
“นี่ บอกแล้วไงว่าอย่าให้โทรมาดึกๆ” แป่ววว โดนเลยกรู
“จ้ะ …ไปนอนล่ะ”
จะไปนอนหลับได้ไง นี่มันหายไปไหนของมันนะ ความโกรธเริ่มหายไปแล้ว ตอนนี้ห่วงมันจริงๆ
…………………………………………………..................................................................................
วันนี้ผมเกือบมาโรงเรียนสาย ก็ไอ้บ้าออยไม่ยอมมารับ รออยู่นานก็เลยตัดสินใจมาเอง
พอดีเจอ เจ๋ง กับ โต ตอนเข้าแถว (ว้า ลืมพวกมันไปเลย มันอยู่ ม.5/8 ทั้งคู่)
ก็เลยเข้าไปถามถึงไอ้ออย มันสองคนส่ายหน้า บอกว่าไม่เจอกันมาหลายวันแล้ว
“มันหายไปไหนวะ…แสดงว่าวันนี้มันก็ไม่มาเรียน” ตอนนี้ไม่ห่วงแล้ว มันต้องเหลวไหลแน่ๆ โกรธๆๆๆๆๆ ไปไหนก็ไม่บอก
ผมตัดสินใจโทรไปที่บ้านออย จริงๆก็ไม่อยากโทรไปหรอก เกิดมันไม่ได้กลับบ้าน เดี๋ยวมันก็หาว่าผมโทรไปฟ้องแม่มันอีก
“ไม่ได้มานี่ลูก อ้าว แล้วมันไมไม่ได้ไปเรียนรึไง” นั่นไง ซวยแล้วมั้ยบ่ะ กรู
“เอ่อ…มาครับ แต่เห็นว่าเลิกเรียนแล้ว ออยมันหายไปน่ะครับ นึกว่ากลับบ้าน”
ผมจำเป็นต้องโกหกไปอย่างนั้น กลัวมันโดนแม่เล่นงาน
“อ๋อ…งั้นถ้าเจอมันแล้ว ให้มันโทรหาแม่ด้วยแล้วกันนะจ๊ะ”
ผมกลับไปรอที่หอมันอีกครั้ง ผมเริ่มกระวนกระวาย ไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นกับมันกันแน่
วันนี้เพื่อนๆที่ห้องมันก็มาถามผมหลายคน ว่าออยหายไปไหน นี่แสดงว่าที่ห้องมันก็ไม่มีใครรู้เรื่องเลย
แล้วเกือบ สองทุ่มมันก็กลับมา (กรูนั่งรอตั้งแต่เย็น ข้าวยังไม่ได้กินเลยนะเว้ย)
“หายไปไหนมา….ทำไมไม่ไปเรียน” ผมเปิดฉากใส่มันทันที
“………………………..” มันไขประตูห้องเข้าไป ไม่ตอบคำถามผม
สภาพตอนนี้มันดูแย่มาก กลิ่นตัวแรงสุดๆเหมือนไม่ได้อาบน้ำอาบท่ามาเลย
“อย่าเพิ่งถามได้ป่ะหนึ่ง…..เราเหนื่อย”พูดจบ มันก็ล้มตัวลงนอน
ผมรับรู้ได้ถึงความอ่อนล้าของมัน ออยนอนกรนเสียงดังเหมือนคนไม่ได้พักผ่อน
หน้าตาหมองดูไม่ได้ ไอ้หล่อ ออย คนเดิมหายไปไหนวะ
ผมห่วงมันเหลือเกิน ปลุกขึ้นมาถามก็ไม่ตื่น ผมนั่งอ่านหนังสือไปเรื่อยๆ แล้วก็คอยดูมันไปด้วย
ตี2กว่าๆ มันก็งัวเงียขึ้นมา พอมันเห็นผมยังนั่งอ่านหนังสืออยู่ ก็ตกใจ
“นี่กี่โมงแล้ว ยังไม่นอนอีกเหรอหนึ่ง” ตอนนี้ดูมันเป็นผู้เป็นคนขึ้นมามั่งแล้ว
“เห็นสภาพออยแล้วเราไม่กล้านอนหรอก….กลัวออยหลับแล้วไม่ตื่น”
“ไปไหนมา จะบอกเราได้ยัง”
“…………………………..”
“ตกลงเราจะต้องมีความลับต่อกันใช่มั้ย” ผมเอาจริงนะคร้าบบบบบบบบบบ
“หนึ่งไม่รู้หรอกนะว่าออยไปที่ไหน…..ทำอะไรมา”
“แต่ การหนีเรียน สำหรับหนึ่งแล้ว มันเป็นเรื่องใหญ่...และหนึ่งก็คิดว่า ถ้าที่บ้านออยรู้ เค้าก็คงเสียใจไม่น้อย”
“...............................” มันยังคงเงียบ
“คนที่ห่วงออยไม่ใช่มีแค่พ่อกับแม่ แต่ยังมีคนนี้ (ผมชี้ที่ตัวเอง)
คนที่ตามหาออยทั้งวัน คนที่ออยไม่บอก ไม่พูดอะไรกับมันเลย”
น้ำตาผมไหลออกมา ผมไม่อยากให้สิ่งที่ผมคิดไว้ เป็นจริงเลย
“ถ้าเรื่องนี้เรายังคุยกันไม่ได้....อีกหน่อยมีเรื่องที่ใหญ่กว่านี้ แล้วเราจะทำยังไง” ผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่แล้ว
“ลองเอาไปคิดดูนะออย...แล้งพรุ่งนี้เจอกัน” ผมหันหลังไปจะเก็บของกลับบ้าน........
“หนึ่ง...ออยอยาก
เลิก....ฮือๆๆๆๆ” มันโผเข้ามากอดผมจากด้านหลัง
ซบหน้าโทรมๆของมันกับแผ่นหลังผม ....นี่มันกำลังจะบอกเลิกกับผมหรือนี่
“ออย...เป็นอะไร ... หมายความว่ายังไง”
“หนึ่ง....ยกโทษให้ออยด้วย.....”
“
ออยใช้ยา...ออยติดยา....ออยติดม้า” สมัยก่อนเรายังเรียกมันว่ายาม้าครับ
และแล้ว สิ่งที่ผมได้ยินมาเกี่ยวกับตัวออยว่า ออยเคยลองใช้ยา จากเพื่อนๆในห้องตอน ม.3
และเพื่อนที่เล่นดนตรีด้วยกัน มันเป็นจริงอย่างที่ผมกลัวจนได้
ผมหันมากอดมันไว้ในอ้อมแขน แล้วดึงตัวมันเข้ามาดูหน้าชัดๆ
ออยหลบตาผม แล้วทรุดตัวลงนั่งกอดเข่าร้องไห้ตัวโยนเหมือนเด็กๆ
“ออยเคยเลิกได้แล้ว...ฮือๆๆๆ....ออยเคยทำได้แล้ว แต่....หนึ่งยกโทษให้ออยนะ” ผมสงสารมันจับหัวใจ
คนที่ผมรักตอนนี้ดูช่างทุกข์ทรมานเหลือเกิน นี่ผมปล่อยให้มันเผชิญเรื่องเลวร้ายอย่างนี้คนเดียวมานานแค่ไหนแล้วนะ
ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน มันไม่เคยแสดงให้ผมรู้สักนิดว่ามันใช้ยา
“มันเกิดขึ้นได้ยังไง” ผมกอดมัน และถามมันทั้งน้ำตา
“เราเคยใช้ยามาก่อน ตั้งแต่ ม.2 แล้ว” มันสารภาพ
“แต่เราไม่ได้ติดนะ เราพยายามเลิก แล้วเราก็เลิกได้เด็ดขาดตอนเราเจอหนึ่ง”
“แต่เมื่อไม่นานมานี้ เพื่อนที่วง(ดนตรี)เอามาเล่นอีก มันหยุดเล่า แล้วมองหน้าผม”
“ออยไม่ดีเองแหละ...ออยคิดว่าออยเคยเลิกได้มาแล้ว ลองอีกครั้งคงไม่ติดหรอก”
“แล้วสุดท้ายออยก็เป็นแบบนี้” ผมพูดแล้วเบือนหน้าหนี
“แล้วนี่ ออยเป็นมากถึงขนาดนี้ได้ยังไง”
“เมื่อวานออยซ้อมดนตรี หลังเลิก ออยก็เล่นมันอีก ไม่รู้ว่าใช้ไปมากแค่ไหน รู้ตัวอีกทีก็ตอนกลับมาที่หอเนี่ยแหละ”
เหมือนโลกหยุดหมุน ตอนนี้ผมกำลังยืนอยู่กับเด็กเหลวไหล ติดยา คนเดียวกับคนที่ผมรักสุดหัวใจ
ผมต่อต้านการใช้สารเสพย์ติดมาตลอดชีวิต แล้วทำไมผมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย
“ออยจะจบเรื่องนี้ ด้วยตัวออยเอง...ออยสัญญา” มันจับมือผมแน่น ดูมันมุ่งมั่นทีเดียว
“ไม่”
“เราจะจบเรื่องนี้...ด้วยกัน”
ออยดึงตัวผมเข้าไปกอด
เราไม่เคยกอดกันแนบแน่นแบบนี้มาก่อน
ผมรู้สึกได้ถึงคำขอบคุณตามที่มันพร่ำพูดอยู่ตลอดเวลาที่ผมเข้าใจ และยกโทษให้มัน
ออยโน้มตัวผมลงนอนบนเตียง กอดกันเนิ่นนาน ก่อนที่ออยจะพลิกตัวมาจูบผมผ่าวเบา
จากนั้น ฉากรักครั้งแรกของเราก็เริ่มขึ้น มันเป็นการเริ่มต้นที่เราสองคนรู้ว่า
มันควรจะเป็นรูปแบบยังไง ไม่มีอะไรมากไปกว่าการ
“ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน”ผมไม่ถนัดเล่าเรื่องแนวนี้อ่ะครับ เอาเป็นว่าเราสองคนลึกซึ้งขึ้นมาอีกขั้น และอีกอย่าง
ถ้าผมขืนเล่าไป มีหวังเพื่อนๆที่อ่านอยู่ตอนนี้ อาจจะ “อ้วก” ได้.....
ก็มันยังไม่ได้อาบน้ำเลยนี่ครับ......เหม็นอิ๊บอ๋าย...แต่....ตอนนั้นมันหยุดไม่ได้จริงๆ อิอิ
==================================================
แหมๆ ขนาดเหม็นยังหยุดไม่ได้แล้วอะไรจะหยุดอยู่ละเนี่ย อิๆ
สู้ๆนะพี่ออย จะคอยเชียร์
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
โพลล์
