ก่อนอื่นต้องขอโทดก่อน เอิ๊กๆบอกจะมาต่อตอนบ่ายสายนิดนึงไม่ว่ากันนะ มอสโก....คิดได้ไงอ่า ยกนิ้วๆๆๆ เอิ๊กๆๆ ขำอ่า 55+ ชอบๆน่ารักจังคนคิด อิอิ เอาละมาฟิตกันต่อเลย!!
มัวแต่ดีใจไปจนนึกว่าตัวเองมีรถ เอ่อ...ลืมไปเลย แล้วทำไงวะเนี่ย 555+ ยืมไอ่เลวมันคงไม่ว่าแค่แป๊บเดียวเอง...แผนชั่วถูกวางขึ้น ไม่นานผมก็ย้ายตัวเองไปอยู่หน้าห้องมัน
ก๊อกกกก! ก๊อกกกก!
"เข้ามา..."
"ดี...ทำอะไรอยู่"
"ไม่มีตาหรอ?" มันนั่งเปิดแฟ้มไปมาอยู่ที่โต๊ะ
"อืม...มีเรื่องจะขอร้องหน่อย"
"..." มันผิดแฟ้มแล้วมองมาที่ผม "เรื่องอะไร..."
"คือเพื่อนกรูจะมาเชียงใหม่ แล้วจะให้กรูไปรับไง แต่ไม่มีรถ"
"อ่าว...แล้วเมิงก็โง่บอกว่าจะไปรับ เลยจะมายืมรถกรูว่างั้น"
"...เหอะๆ รู้ทันๆๆ" 55+ เสียฟอร์มหมดเลยกรู ไอ่กายคอยดูกรูจะกินจนเมิงจนเลยแหละ เพราะเมิงกรูถึงต้องมาขอร้งไอ่เลว...(เอ๊ะ หรือเพราะกรูเองวะ?)
"หึ...แล้วเมิงจะเอาอะไรมาแลก?"
"หือ...แลก? แลกอะไร?"
"อ่าว...ก็เมิงจะเอารถกรูไปเมิงก็ต้องตอบแทนน้ำใจกรูหน่อยดิวะ"
"เอ่อ ดีเนาะเมิง....แล้วเมิงจะให้กรูทำอะไรละ"
"มาให้พี่จูบดิน้องงงง" มันทำเสียใหญ่ สยิววะๆๆ
"ไอ่เลว...งั้นกรูไม่ยืมก็ได้" ผมทำท่ากำลังจะเดินออกไปแต่เสียงมันก็ห้ามไว้ก่อน
"กินข้าวมื้อหนึ่ง" มันพูดแล้วหัวไปสนใจปฟ้มตรงหน้ามันอีกครั้ง
"เอ่อ...กุญแจละ"
ผมขับรถมันออกมาอย่างหน้ารื่น 55+ ข้าวฟรีสองมื้อ มันคืออะไรที่มีความสุขมากมายครับ นี่เรากำลังจะอร่อยจังตังค์อยู่ครบหรอเนี่ย ยิ่งคิดก็ยิ่งมันความสุข...สักพักหนึ่งผมก็ถึงสถานีขนส่งคนเยอะอยู่เหมือนกัน นั่งรอไอกายมันซักพักหนึ่งมันก็โทรมาบอกว่าใกล้ถึงแล้ว พอรถทัวร์สายเชียงใหม่-กรุงเทพเข้ามา จอดปุ๊บไอ่กายก็ปรากฏตัว...
"เฮ้ยยย...ขอบใจวะที่มารับ"
"ไม่เป็นไรวะ...เพื่อนกัน ยังไงขอฟรีก็มาก่อน"
"หือ...ยังไงวะเมิง เอ่ๆไปกันเหอะ"
"แล้วไปไหนละ..."
"กรูจองโรงแรมไว้แล้ว...แถวกาดสวนแก้วอะไรนี่แหละ"
"อ่าว...เมิงจองแต่เสือกจำไม่ได้"
"ไปเหอะ เดี๋ยวพอเห็นชื่อโรงแรมเดี๋ยวกรูก็รู้เองแหละ"
"เอ่อ...ดีเนาะเมิง"
เรานั่งอยู่ในรถ อืม...ดีรถติดชิบ ไอ่กายมันดูดีนะเพราะมันทำงานเป็นพวกรับขายงานศิลป์ไงไอ่นี่หัวการค้าจะตาย กะว่าจะไปขายอยู่นะแต่ไม่ค่อยชอบ แล้วกรูก็ไม่เข้าใจมันนั่งวาดนั่นเรียนตั้งนานแต่จบไม่กลับไม่วาดไม่ทำ แต่ขาย อืม...เมิงไปเรียนการตลาดดีกว่ามั้ย?
"แล้วเมิงทำอะไรอยู่?"
"ออกแบบคอล์ลัม"
"อ๋อ...เอ่อๆดีๆแสดงว่าหายแล้ว"
"หายอะไรวะ"
"ก็หายอกหักไง"
"อ๋อ...อืม หายมานานแล้วโว้ย"
"หายพร้อมกับไอ่เหลืองของเมิง..." มันหมายถึงรถคันเก่าของผม "เอ่อ...แล้วนี่รถใคร"
"รถเจ้านาย..."
"โหหหห....นี่เมิงลงทุนวะ เอารถเจ้านายมารับกรูเลยหรอ? เพื่อนที่แสนดี" มาทำท่าทำทางดีใจเหลือหลาย เหอะๆไอ่ชั่ว
"แล้วนี่เมิงจะพากรูไปเลี้ยงที่ไหนเนี่ย"
"ไม่รู้ดิแล้วแต่เมิง..."
"ใช่นี่ป่าว...โรงแรมปางสวนแก้ว" ผมชะลอแล้วถามมัน
"เอ่อ...ใช่ๆๆ นี่แหละ"
"โห...หรูเชียวนะเมิง"
"เอ่อๆ...อยู่แล้ว"
ผมเลี้ยวรถเข้าไปในโรงแรมไอ่กายบอกว่าตอนดึกๆจะโทรมาหาอีกที สรุปนี่กรูเป็นคนขับรถเมิงหรอ? อืม...ดีนิ หักรถเลี้ยวกลับไปที่บริษัทตามห่าลืมดูเวลาไปเลยห้าโมงกว่าแล้วนี่หว่า เอาแล้วไงกรู...
"อ่าว...น้องมอสยังไม่กลับอีกหรอ? พี่นึกว่ากลับไปนานแล้วนะเนี่ย"
"อ๋อ...พอดีเอาของมาคืนผู้จัดการน่ะคับ"
"หือ...ไม่ทันแล้วมั้งพี่เพิ่งเห็นเขาโบกรถแดงไปเมื่อกี้นี่เอง..."
"ห้าาา...จริงหรอพี่นิด แล้วมัน...เอ้ย แล้วเขาไปไหนหรอคับ"
"กลับบ้านมั้ง เห็นบ่นๆ"
เท่านั้นแหละผมรีบเหยียบคันเร่งมุ่งไปที่บ้านมันทันที ทุกทีเมิงกลับบ้านช้าไม่ใช่หรอ ไหงวันนี้เสือกเป็นอะไรขึ้นมาอีกละ ไอ่เลวนี่ตลอดเลย...รู้ว่าเมิงอยากกลับบ้าน แต่รอหน่อยไม่ได้รึไงวะ ผมเริ่มหัวเสียนี่ผมต้องขับรถไปบ้านมันตอนห้าโมงกว่าๆซึ่ง..........................................................ไฟแดง
อืม...ดีนิ แล้วกรูต้องนั่งรถกลับไปที่หอไปชำระล้างสิ่งสกปรก แล้วต้องนั่งรถไปเจอไอ่กายอีก โห..เยี่ยมเลยชีวิตกรู เยี่ยม...เยี่ยมจริงๆ
ปี๊มมมมม! ปี๊มมมมม!
แล้วผมและรถมาก็มาเกยอยู่หน้าบ้านมันในเวลา....19 นาฬิกา 59 นาที เอี้ย!เอ้ย....นอกจากรถจะติดแล้ว กรูยังหลงทางอีก ไอ่บร้านี่ก็ไม่เคยจะให้เบอร์กรูไว้หรอกนะ เอ่อ...ดีนิ เซ็งเลยหน้านี่งิกเป็นฟอยขัดหม้ออยู่แล้ว...
ปี๊มมมมม! ปี๊มมมมม!
ปี๊มมมมม! ปี๊มมมมม!
เอ่ออออ...ไอ่เลววววว! เมิงรู้อารมณ์กรูตอนนี้มั้ย ไอ่เชี้ยเอ้ย...ไฟในบ้านก็เปิดนี่เมิงไม่คิดจะมาเปิดประตูหน่อยรึไง? ควันออกตาออกหู ออกตูด (เอ้ย...ไม่ใช่ละ) เดินไปเปิดรั้วมันไม่เคยจะล็อคกรูจะคอยดูวันที่เมิงตื่นมาแล้วเลยแต่กางเกงในตัวเดียว...
รถจอดเรียบร้อยผมเดินไปที่ประตูบ้านมันไฟในบ้านเปิดอยู่แต่เงียบไปหมด ค่อยๆเปิดประตูเข้าไป
"ไอ่เลว...ไอ่เลว มุดหัวอยู่ไหน!!" เงียบคับ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ไอ่เลว...ไอ่เลว ตายแล้วหรอเมิง??"
มองไปรอบๆมันหายหัวไปไหนเนี่ย แมร่ง ทำอะไรอยู่วะเนี่ย...เล่นอะไรกับกรูอีกละ ระหว่างที่เรียกมันอยู่จมูกตัวดีก็เสือกไปสูดเอากลิ่นหอมอะไรแปลกๆ โอ๊ยยยยย...ท้องร้องเลยเมิง กลิ่นอะไรวะ นาทีนั้นไม่สนใจแล้วไอ่เลวนั่นจะอยู่ไหนก็ชั่งเถอะ ผมเดินหางชี้ให้ประสาทรับกลิ่นนำทางไป ตอนนี้ขอแค่รู้ว่ามันคือกลิ่นอะไร หอมมากคับ หอมจริงๆ...เดินเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวา....แล้วก็
อ๊ากกกกกกกกกกกกก....อะไรเนี่ย สเต็ก ผัดผัก สปาเกตตี้ สตู แล้วนั่นอะไร ปลาทอดหรอ ตัวใหญ่จังงงงง โห.....ของกินครับ เต็มโต๊ะเลย ไอร้อนและกลิ่นของมันอบไปทั่วเลยยยยย ผมเดินเข้าไปใกล้โต๊ะมากขึ้น
"ไอ่เลว...ไอ่เลว!!"
55+ ไม่มีเสียงตอบกลับ งั้นขอกรูหน่อยแล้วกันนะ นิดหน่อยคงไม่ว่ากัน...ผมรีบคว้าซ้อมที่ห่อด้วยกระดาษทิชชูนั่นมาจิ้มเนื้อปลาเป็นอย่างแรก ปากก็อ้าซะกว้างพร้อมที่จะยัดมันเข้าปากแล้วลิ้มลองความกลมกล่มและรสชาติของอาหารอย่างเต็มที่
"ทำอะไรจร้าาาาา"
"เฮ้ยยยยยยยยยยยย!!!"
ซ้อมในมือหล่นลงพื้นทันที ผมดิ้นสุดตัวครับ ไอ่สารเลวนั่นมันพุ่งมาจากไหนไม่รู้ แต่นั่นยังไม่เท่ากับ.....มันกอดผมอยู่!!! ผมทั้งดิ้นทั้งตระโกนโวยวาย
"ไอ่เลวววว...เมิงทำอะไรเนี่ย???"
"ก็ลงโทษขี้ขโมยงั้น?"
"ไอ่เชี้ย...กรูยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ"
"หรอ...แล้วที่เมิงเอาซ้อมมาจิ้มน้องปลาของกรูละ"
"อ...เฮ้ยยยย ปล่อยดิวะ" 55+ เถียงไม่ออก
"ไม่....จนกว่าเมิงจะ...."
"จะ...จะอะไรรรรรร โอ๊ยยยยย!!" ยังคงดิ้น...ไม่เข้าใจจะดิ้นทำไมในเมื่อไม่ได้ช่วยอะไรเลย อืม...ก็ไอ่เลวมันควายดีๆนี่เอง
"จะ...นั่งกินข้าวกับกรูไง?"
"หือ...อะไร กินอะไร?"
"กินข้าวนี่ไง ก็เมิงยืมรถกรูไป เมิงบอกแล้วนะว่าจะตอบแทนกรู"
"หือ....ตอนนี้เนี่ยนะ?"
"เอ่อ...ก็ใช่งั้น? หรือเมิงจะตอบแทนด้วยอย่างอื่นละที่รัก???"
"ไอ่เอี้ย...ปล่อยกรูนะ 55+" หลุดขำอ่า เหอะๆๆ
"55+ อะไรของเมิง อยากให้กรูปล่อยรึป่าวเนี่ย อะๆ ชอบละซิๆๆ"
"55+ ไอ่เลว ปล่อยๆ ปล่อยเหอะๆกรูไม่ไหวละ 55+ เจ็บบบ 55+"
ฮาคับกับคำพูดของมัน มันฟังดูแล้วแปลกๆจี้ๆไงก็ไม่รู้อ่า เหอะๆๆ....แล้วมันก็ปล่อยผม โอ๊ยยย...ทั้งขำทั้งเจ็บ ไม่ไหวๆ
"เอ้า...นั่งเลยครับ" มันเลื่อนเก้าอี้ให้ผม
"เอ่อ...กรูไม่ใช่สุภาพสตรีนะ มีมือโว้ยยย"
"หรออออ...เล่นตัวแท้นะเมิง เอ้าๆรีบนั่งๆ"
"เอ่อ..."
************
มื้อค่ำอันแสนหวาน โอ๊ยยยย...ทำไงละเนี่ยต้องกินสองมื้อเลยรึไงมอสสสสจร้า งกไปแล้วมั่ง มาตามกันว่ามอสจะเปลี่ยนรางรถไฟอย่างไรให้ไหลลื่นที่สุด....
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
