บทที่ 21ไอ้พุธโทรมาตอนบ่าย...
"ต้น ว่างป่ะ?"
"มีอะไรอ่อ?"
"ช่วยพุธขนของย้ายหอหน่อยดิ"
"อ่า... ได้ๆ แปบนะ เดี๋ยวไปหา"
ผมไปถึง พุธก็ให้ผมขึ้นหอในของมัน
ระหว่างที่ผมรออยู่หน้าประตูห้องพุธ โฟม... ซึ่งอยู่ชั้นเดียว โซนเดียวกับพุธ ก็ขนของออกมา(เค้าจะกลับบ้าน)
...พอโฟมรู้ว่าผมอยู่ตรงนั้น โฟมก็กลับเข้าไปในห้อง...
...ผมเดินไปเคาะประตูห้องโฟมด้วยความหมั่นไส้ ปนอยากแกล้ง... โฟมก็ไม่ยอมเปิดประตู
- -" เออ... ช่างแมร่งเถอะงั้น
ระหว่างซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์พุธ... ผมก็ตั้งใจว่า ขากลับ... จะสารภาพรักกับมัน
ผมช่วยพุธขนของเข้าห้องใหม่ของมัน พุธมันดีใจมากๆที่ได้ย้ายมาอยู่หอนอก
ส่วนผม... ทำหน้าเฉยๆ เป็นอาการปกติของผมเวลาที่ไม่อยากแสดงความรู้สึกออกมาทางสีหน้าให้ไอพุธเห็น
ผมรอจนได้กลับมาที่หอในของมัน(มันกลับมาอาบน้ำ)
แล้วก้อนความซึนเดเระก็ติดคอ... ทำเอาผมพูดอะไรออกมาไม่ได้
พุธบอกขอบคุณ และขึ้นบันไดไป...
ผม... สุดท้ายกควักมือถือออกมาโทรหามัน
"พุธ..."
"อืม มีอะไร?"
"เอ่อ... สวัสดีปีใหม่ เมื่อกี้ลืมบอก"
"งืม^^ สวัสดีปีใหม่เหมือนกันครับ"
"พุธ..."
"หืม?"
"ไม่มีอะไรละ แค่นี้แหละ"
แล้วผมก็กดวางสาย ขับรถกลับหอ และหัวเสียในความซึนแตกของตัวเอง
แล้วก็ส่งsmsไปหาพุธว่า
"ore wa omae ga suki da"
ซึ่งแปลว่า "กุชอบเมิง"
:m23:ส่งไปงั้นแหละ แก้ซึน เพราะไอ้พุธมันคงอ่านไม่ออก
ตกเย็น เพื่อนๆผมนัดกันทำสุกี้กินกันที่หอ
และไอต้นงานเข้าตลอดเวลา(มีคนโทรมาอวยพรปีใหม่เกือบๆสิบสาย + sms ที่มาเป็นระยะๆ)
ยัยแก้วก็โทรมาหาผมเช่นกัน
"ต้นเคาท์ดาวน์ไหน?"
"ยังไม่แน่ใจอ่ะ"
"แล้วพุธล่ะ?"
"มันบอกมันจะไม่เคาท์ดาวน์ - -"
"ต้นนน ชวนพุธไปเคาท์ดาวน์ให้ได้นะ สงสารพุธอ่า ต้องอยู่คนเดียว"
"อืม... ไม่รู้แหะ ดูก่อนนะ"
ปากก็ว่าไปงั้นแหละ แต่พอวางสายจากแก้ว ผมก็ส่งsmsไปหาไอพุธ
"ใจคอแกจะไม่ไปเคาท์ดาวน์จริงๆอ่อ?TT^TT"
เป็นการถามครั้งสุดท้าย... แต่พุธก็ไม่ได้ส่งอะไรกลับมา
ระหว่างนั้น ผมเข้าmsnและเจอโฟมออนอยู่
ผมเลยเข้าไปทักว่า
"แฮปปี้นิวเยียร์อีกรอบ หวังว่าปีหน้าเราจะได้คุยกันนะ"
และเป็นครั้งแรกเช่นกันที่โฟมตอบกลับมา
"ทำไมต้องคุยกันด้วย คุยไปแล้วมันจะได้ประโยชน์อะไรขึ้นมา? อยู่เงียบๆแบบนี้ต่อไปน่ะดีแล้ว"
"ประโยชน์... เอาไว้ทำอะไรเหรอ?"
"ขอโทษนะครับ ไม่อยากด่าใครวันสิ้นปี"
แล้วโฟมก็ออฟไลน์ไป... โอเค สรุปว่า จะจบกันด้วยไม่ดีแบบนี้ตลอดไปสินะ
เออ... โอเค ผมส่งsms ที่คิดว่า คงจะเป็นการติดต่อกับโฟมเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิต ไปหาโฟม
"ถ้าจะให้มันเป็นแบบนี้ ก็ไม่เป็นไร ยังไงโฟมก็ดูแลตัวเองดีๆละกันนะ^^"...แล้วเรื่องของแฟนเก่าที่ไม่คุยกัน ก็จบลงแบบนี้เอง... เหอะๆ
สุดท้าย พอกินสุกี้กันเสร็จ(ซึ่ง ทำกินกันเยอะมากๆ ประมาณสิบสองหม้อ)
ก็เลยไปที่งานเคาท์ดาวน์กัน...
ผมรอจนเวลาที่พุธเลิกงานแล้ว โทรไปหามัน ซึ่งตอนนั้น อีกครึ่งช.ม.ก็จะเข้าวันใหม่ ปีใหม่แล้ว...
"พุธ ไม่มาจริงๆเหรอ?"
"ไม่อ่ะ"
"เฮ้ย เจอวูดดี้ เกิดมาคุย ที่แกปลื้มด้วยนะเว้ย"
"อืม"
"เป็นอะไรอ่ะ... เสียงฟังดูไม่จอย"
"ง่วงแล้วอ่ะ"
"อ่าหรอ... เออ... งั้นโทษที เออ ไปนอนเหอะ"
แล้วผมก็วางสาย... อีกครั้ง...
ก้อนซึนติดคอ อีกครั้ง
ผมมือสั่น มือเย็น หน้าซีด รู้สึกเหมือนจะเป็นลม
ผมสูดหายใจอีกครั้ง และ อีกครั้ง สูดหายใจให้เต็มปอด
ก่อนจะกดเบอร์พุธอีกครั้ง และกดโทรออก...
พุธรับสาย
"มีอะไรอ่อ?"
"ตั้งใจฟัง นะ ...ครั้งสุดท้าย แล้ว... ที่กุโทรมา กุแค่อยากจะบอกมึงว่า กุชอบมึง ฝันดีนะเว้ย"ผมรู้สึกเหนื่อย ผมหอบ ผมพยายามพูดเสียงดัง กลบเสียงงานอันอึกทึก ผมตะโกนใส่มือถือ และวางสายไป
นาทีต่อมา ผมวูบนิดหน่อย เพื่อนๆต้องพาผมไปนั่งที่โล่ง ให้ค่อยๆพักหายใจ...
พอผมอาการดีขึ้น ก็เข้าสู่ช่วงการนับถอยหลัง...
10...
9...
8...
7...
6...
5...
4...
3...
2...
1...
สวัสดีปีใหม่ครับ^^หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับหอ...
จนป่านนี้ไอพุธก็ยังไม่มีการติดต่อกลับ... ขอโทษด้วยจริงๆที่ผมสารภาพรักได้แย่มาก แต่ก็นะ
มันไม่ไหวจริงๆอ่ะ นาทีนั้นจะเป็นลมล้มลงไปเสียให้ได้
...ในที่สุดแล้ว คนที่งี่เง่าที่สุด คือคนที่ไปตกหลุมรักคนที่งี่เง่าที่สุดต่างหาก
...และผมเป็นคนที่ไปตกหลุมรักคนที่งี่เง่าที่สุด
...และผม ก็สารภาพ ไปแล้ว...
ถึงแม้ว่า หลังจากนี้ แม้ว่าไอ้พุธจะห่างหายไป... จากคำบอกรักในครั้งนี้
ผมก็... ไม่เสียใจแล้ว
つづく。
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
