หัวข้อ: จะบ้าตาย...ผู้ชายสายซึน(เดเระ)

[nookgao]

นึกถึงเพลงนี้

คนไม่ใช่ - กฤติน

+1 เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[||WiTHOuT_YoU||]

สู้ๆ เป็นกำลังใจให้จ้า เด๊วอะไรๆก้อผ่านไปเองหละ บทสรุปของมันยังไม่มาถึง แต่ถ้ามาถึงไม่ว่าจะดีหรือเลวร้าย เราก้อคงต้องน้อมยอมรับมันให้ได้ แล้วอยู่กับมันต่อไป
 

[sickyboy]

บทที่ 32



วันนี้ผมพยายามหลีกเลี่ยงที่จะไม่เจอพุธ

และขอบคุณมากจริงๆ ที่โลกกลมๆไม่หมุนมาให้ผมได้ไปเจอพุธ ในตอนนี้


ตกเย็น พี่ใหม่โทรมาชวนไปกินข้าว


ระหว่างกินข้าวอยู่ ผมก็เล่าเรื่องคอมเมนท์ของแมนให้พี่ใหม่ฟัง


พี่ใหม่ก็สวนขึ้นมาว่า

"อ้าว... แล้วไม่ได้ไปเฝ้าจริงๆเหรอ"

แบบลอยหน้าลอยตา

...ขอโทษด้วยจริงๆ ผม อารมณ์ ไม่ดี...

"พี่ใหม่ครับ ผมก็มีงานนะครับ แล้วไอ้คนยืนต้อนรับหน้างานนั่นใครเหรอครับ"

"อ๋อเหรอ?"

ผม... ไม่พอใจ

"ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันนะพี่ใหม่ ไอ้พวกที่นั่งๆนินทาเรื่องผมเนี่ย จะทำไปเพื่ออะไร ผมไม่ได้ไป... ต่อหน้าใครซะหน่อย"

"ก็เพราะเธอทำต่อหน้าไง"

"ผมหมายถึง ผมไม่ได้ไป เอาใคร ต่อหน้าใคร ผมไม่ได้ทำให้ใครต้องเดือดร้อน... ผมไม่หาเรื่องใคร แต่ใครอย่ามาหาเรื่องผมละกัน"

พี่ใหม่เริ่มรู้สึกว่าผม โกรธ (แน่นอนว่าผมอารมณ์แปรปรวนมากในช่วงนี้)

ก่อนจะเปลี่ยนหัวข้อการสนทนาทันที...




กลับมาเจอพุธออนmsn...

ผมพิมพ์ไปหาพุธว่า...

"
พุธ

สิ่งที่กูกำลังจะพูดต่อไปนี้ มึงไม่ต้องพิมพ์ตอบอะไรกลับมาก็ได้ กูแค่อยากระบาย

มึงจะปิดหน้าต่างทิ้ง หรือ ออฟไลน์อะไรไปเลยก็ได้ เพราะกุไม่รู้ว่ามึงต้องไปทำงานกี่โมงนะน่ะ


กูขอโทษ

เหมือนอะไรๆที่เป็นอยู่ เหมือนมันยิ่งอยู่ยิ่งแย่

กุไม่รู้กุควรจะต้องทำยังไงต่อไปว่ะ

กุสารภาพชอบมึงไปแล้วแบบเหี้ยๆ แล้วกุก็ไม่ได้คิดถึงผลอะไรที่จะตามมาเท่าไร

พี่ใหม่ก็ชอบมาเหน็บแนมเรื่องที่กุชอบมึง จนกุรำคาญ จนกุเครียด กุเซ็ง กุกดดัน

ที่แย่กว่านั้น คือ ยิ่งกุทำอะไร เรื่องมันก็ยิ่งเหี้ยลงไปอีก

แล้วมันทำให้มึงเดือดร้อนไปด้วย ในหลายๆด้าน


กุขอโทษด้วยจริงๆ


ไม่รู้จะพิมพ์อะไรอีกแล้วว่ะ เหอะๆ ไม่ไหวละ

เอาไว้ พรุ่งนี้ กุจะเอาจดหมายไปให้มึงเซ็นต์ละกัน

กุจะพยายามไม่เป็นกรุ๊ปเมทที่เหี้ยด้วยละกัน

โอเค ไม่มีอะไรละ

เจอกันคาบรายงานข่าวครับ พุธ

"


พุธไม่ได้พิมพ์ตอบอะไรกลับมา... อย่างที่ผมบอกมันไว้ว่าไม่ต้องพิมพ์ตอบอะไรกลับมาก็ได้


 

โอเค... จนป่านนี้แกยังไม่เข้าใจสินะ ว่าประโยคที่ว่า "ไม่ต้องตอบอะไรกลับมา" ของคนที่มีนิสัยซึนเดเระ คือ


"แกช่วยพิมพ์อะไรตอบกลับมาด้วย หลังจากที่ฉันบอกอะไรไปแล้ว เข้าใจไหม?!"



นิยายเรื่องนี้... คงใกล้จบแล้ว...

แต่ก็ไม่รู้จะจบยังไงเหมือนกัน...


ถ้าพระเอกตอบอะไรกลับมาบ้าง คงจบได้เร็วสักหน่อย

ถ้าพระเอกเงียบเฉย... เรื่องราวคงค่อยๆจบลง เหมือนไฟละครเวทีที่ค่อยๆเฟดลง


เพราะนี่เป็นเรื่องราวจากมุมมองของตัวร้าย^^

มันคงไม่จบลงแบบ แล้วทั้งคู่ ก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข... ตลอดไป หรอกครับ



http://media.imeem.com/m/yScL6Zu8xV



つづく。

[StillLoveThem]

....เป็นกำลังใจให้นะต้น..
....ถ้าเจ็บ พอแล้ว หรือทนเจ็บไม่ไหว..ก็หยุดเถอะ..
....อย่าทำร้าย..ใจ..ตัวเองอยู่เลย....
....พุธ.. เย็นชา..เฉยเมย..มากๆๆๆ...
...ไหนต้องมาทนกับคำพูดเสียดสีจากเพื่อนผู้ไม่ประสงค์ดีอีก...
...ตัดสินใจเถอะ..แต่ถ้ายังทนได้..และยังคิดว่า...รักเขามาก..
...และมันยังทำให้หัวใจชุ่มชื่น..เมื่อเห็นเขาก็ทำอย่างที่ใจปรารถนาเถอะ...
...วันนี้....ไม่เหมือน..พรุ่งนี้แน่นอน fight to...

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

อย่าพึ่งถอดใจไปต้น สู้ๆ

[~Kalianeko~]

อย่างน้อยหนุ่มซึนแตกก็ยอมพูดนะคับ


ผมไม่รู้ว่าพุธคิดอะไร.....แล้วก็ไม่อยากให้ต้นซีเรียสตอนนี้    

ไม่ว่าอะไรจะเิกิดขึ้นในอนาคต ....   อย่างน้อยต้นก็ไม่ได้เสียใจที่บอกไป  ผมรับรอง

อย่างน้อยก็ดีกว่าไม่พูดอะไร....ความรักก็เหมือนการแข่งขัน

ถ้าไม่กล้าลงแข่ง  จะชนะได้ยังไง   แม้การแข่งขันผลจะพ่ายแ้พ้

ถึงอย่างไร...ต้นก็ได้ลองพยายามเต็มที่แล้ว....





ปล.ฟังอินโทร  ผมดันจำได้แต่เพลงของมิกะ นากาชิมา  Yuki no hana 

ถึงอย่างนั้น  เวอร์นี้ก็เพราะอยู่ดี   แหะๆ

[sNow]

+1ให้ต้น

เฮ้อ เซ็งแทนเหมือนกัน

ไหงพี่ใหม่เขาพูดอย่างนั้นกันนี่


น่ารำคาญพวกสื่อนี่แหล่ะ จะยุ่งเรื่องคนอื่นเขาทำไมก็ไม่รู้ อยากได้สีสรรนักก็ไปดูละครหลังข่าวเสียไป

บางที การที่พุธห่างจากต้นไป ส่วนหนึ่งก็เพราะพวกสื่อนี่แหล่ะ

   

ตอนนี้ถอยออกมาก่อนก็ดีค่ะต้น ผู้สังเกตุการณ์เยอะเกินไป พุธก็คงอึดอัด


ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป เข้มแข็งเข้าไว้แล้วกันนะคะ  

[krappom]

ซึนมากกกกกกกกกกกกกกกกก
ต้นเอ๊ยยยยยยยยยยย
โคดซึนเลยอ่ะ

เข้าใจความรู้สึกเลยอ่ะ
ประมาณว่าซึนพอกัน
ไม่พูด ไม่บอก เนียนๆ
แล้วก็เก็บมาอึดอัดเองคนเดียว
 

[HeVeN]

คนพูดสนุก
แต่คนฟังไม่เคยรู้สึกสนุก

คนสองคนเลิกรากันเพราะปากคนอื่น
โดยที่คนๆนั้นชอบพูดตอนเลิกแล้วว่า

เห็นรักกันดีไม่น่าเลิกเลย


ไปตายซะ!

ปล.แอบอินนิดหน่อยเพราะเกือบไม่ได้แฟนเพราะมีคนแซวตอนดูๆกันอยู่น่ะครับ จำได้ว่าห่างๆกันเป็นเดือนถึงกลับมาคุยกันอีก

[nOn†ღ]

ชีวิตจริงคงไม่เหมือนนิยาย ที่จะให้จบสวยงามได้ตามใจเรา

พี่ว่าต้น  มาก ๆ ที่กล้าบอกความรู้สึกตัวเอง

ส่วนผลจะเป็นอย่างไร ก็ให้ถือว่าเราทำเต็มที่แล้วในส่วนของเราละกัน

ความรักอาจเป็นเรื่องของสองคน แต่อิทธิพลของคนรอบข้างอาจมีผลกับความรักด้วยเหมือนกัน


ขอให้เข้มแข็งละกันเป็นกำลังใจให้จ้ะ 

[mma419109]

     ก็ไม่รู้ว่าใครเป็นผู้ชายสายซึน(เดเระ)มากกว่ากัน ระหว่างต้นกับพุธ สู้ สู้ นะ 

[nana]

พุธจะเข้าใจบ้างมั้ยนี่

[l3iZal2l2e]

ถึงนิยายที่มีคนๆนี้เป็นพระเอกจะจบลง
แต่นิยายชีวิตของต้นก็ไม่ได้จบลงเนอะ

คนเรามีปากก็พูดไป อยู่ที่เราจะเก็บมาสนใจรึเปล่าก็เท่านั้น
บางเรื่องเก็บมาใส่ใจ ก็ไม่มีค่าอะไร มีแต่เราที่รู้สึกแย่ ๆ
 

เป็นกำลังใจให้ต้นน่ะ
ตอนที่พิมพ์ไปนั้น พุธอาจจะกำลังงงๆ อึ้งๆอยู่ก็ได้มั้งงง
ไม่ก้ พุธก็เป็นผู้ชายซึนเดเระอีกคนไงงงงงงง 5 55+

ก็น่ะ ถ้าเป็นเพื่อนเรา เราก็จะแนะนำว่า มึงไปชอบคนอื่นดีกว่าเห้อะ
แต่ก้นะ มันก้แล้วแต่หัวใจของต้นล่ะ

อย่างน้อยมันก็เป็นความทรงจำดีดี ที่ได้บอกรักออกไป
ต้นเป็นตัวร้ายที่เยี่ยมจริงๆ

[sickyboy]

บทที่ 33



ผมเข้าเรียนตามปกติ... แต่วันนี้ผมนั่งสลับที่กับโบ(ตั้งใจ)

เพื่อให้กลายเป็นโบที่นั่งข้างๆพุธแทน ไมใช่ผม


- -" ผมควรจะให้คนอื่นที่ไม่ใช่ผมนั่งข้างๆพุธ พุธจะได้สบายใจ


ผมยื่นจดหมายส่งให้พุธเซ็นต์ พุธเปลี่ยนสีหน้า จากที่ดูปกติตอนคุยกับโบ ไปเป็นสีหน้านิ่งเฉย

ดวงตาคู่นั้น ผมไม่สามารถอ่านอะไรออกได้

ริมฝีปากนั้นปิดสนิท


พุธรับไปเซ็นต์ ผมบอกพุธว่าท้ายคาบค่อยคุยเรื่องวันและเวลานัดแหล่งข่าวมาสัมภาษณ์ แต่พุธก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา


ทั้งคาบ ไอ้พุธหลับมั่ง อะไรมั่ง

- -" งานเยอะ งานแยะ จนไม่มีเวลาพักผ่อนสินะ... เฮ้อ...



แล้ว... ท้ายคาบ ไอ้พุธก็หายไปอย่างรวดเร็ว... กรรม

- -"

ไอ้เวรเอ้ย... จะโกรธ จะเกลียด จะอะไรกับกูก็ได้

แต่ช่วยแยกเรื่องส่วนตัว กับ เรื่องงาน นิดหนึ่งได้มั้ยยยย ไอ้งี่เง่าตลอดกาลเอ้ยยย...



... ...

ช่วยไม่ได้


งั้นผมเป็นคนสัมภาษณ์แหล่งข่าวเองละกัน

ส่วนมันก็ค่อยเอาบทสัมภาษณ์ไปเขียนเป็นเนื้อข่าวเอง

ถือว่าแบ่งแยกหน้าที่กัน ชัดเจน ตามนั้นละกัน...


- -" เหลืองานที่ต้องทำคู่กับมันอีก 2-3 งาน

ถือว่าซวยกันไป



บทนี้... บทที่ 33 แล้วสินะ?


^^" ผมควรจะจบลงที่บทไหนดีนะ ไหนๆพระเอกก็แสดงจุดยืนชัดเจนแล้ว

...

..

.

บทที่ 36 ดีไหม?

ผมชอบเลข 36 ^^


โอเค...


อีก สามตอนถัดจากนี้ เรื่องราวของ "จะบ้าตาย...ผู้ชายสายซึน(เดเระ)" ก็จะจบลง


ทั้งสามตอน อาจจะดำเนินไปแบบ พระเอกกับตัวร้าย มีความสัมพันธ์ที่ย่ำแย่ไปตลอดทั้งสามตอน ก็ไม่เป็นไร


แล้ว ตัวร้ายก็จะ ตัดจบ แบบกระทันหัน


เอาตามนั้นละกัน^^



ผมยังไม่ขอบอกลานะ ก็เรื่องมันยังไม่จบนี่!

つづく。

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 

ต้น ไม่รู้จะพูดอะไรดี

[Ken Ken]

อ่าคับ สู้ๆนะครับสู้กับความรู้สึกตัวเอง

ยังไงมันก็เป็นเรื่อง เรื่องหนึ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิต

มันจะหยุดหรือผ่านไปก็ต้องดูไปเรื่อยๆ

แล้วแต่การกระทำและการตัดสินใจของตัวร้ายคนนี้

กำลังใจมีเรื่อยๆนะครับ ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ

ไม่มีจากคนอื่น อย่างน้อยก็มีให้ตัวเองนะครับ

[krappom]

ไอ้พุธนี่ไม่รู้จักแบ่งรู้จักแยกจริงๆ 

หวังว่าในตอนท้ายของทุกตอนจะเจอคำว่า つづく　อยู่เสมอ

ในเมื่อเรื่องราวชีวิตจริงมันคงยังต้องดำเนินต่อไป
สู้ๆ

[both^^]

ดูและสู้ต่อไป
แต่พุธเนี่ยน่าพูดให้เคลียร์ไปเลย..ว่ามะ

[poona28]

 

ย้งไม่ได้เป็นแฟนดันเลยอะ


จะรีบจบไหไหนอะคับ

 

[sNow]

พุธบ้า พุธชาดง่าว  <<จะโดนต้นตบเอามั๊ยนี่

อึดอัดแทนต้น

ไม่รู้จะเอายังไง

รายงานที่คู่กันอันอื่นๆขอไปสลับคู่ได้รึเปล่าคะ ถ้าได้ก็ไปเปลี่ยนคู่เถอะค่ะ

พุธจะได้รู้บ้าง ว่าทำอย่างนี้ต้นก็อึดอัดใจเหมือนกัน


ต้นสู้ๆ

[M@nfaNG]

 :z10:อ่านทันแล้ว
อ่านไปอึดอัดไป ไม่เข้าใจด้วย
ทำไมพุธไม่พูดให้รู้เรื่องไปเลยชอบไม่ชอบ...จะคบแบบเพื่อนหรือไม่คบ
ไม่รู้รึไงว่าคนที่ยอมซึนแตกมาแล้ว...ต้องอาศัยความกล้ามากแค่ไหน
ต้องยอมเสี่ยงที่จะรับผลของการสารภาพมากแค่ไหน
นี่แอบเคืองแทนต้นเลยนะ...จะให้มันอึมครึมแบบนี้ไปเพื่ออะไร
ไม่ได้ดั่งใจเลยวุ้ยยยย


เป็นกำลังใจให้ต้นค่ะ ไหนๆก็ซึนแตกไปแล้ว ขอให้มีความสุขจากผลของมัน
ไม่ว่าที่สุดแล้วจะเยสหรือโนแล้วกันค่ะ

[HeVeN]

ผมไม่ชอบที่พุธเอาเรื่องส่วนตัวปนกับงาน
มหาลัยแล้ว น่าจะแยกแยะได้

ขอเพื่อนเปลี่ยนพาร์ทเนอร์จะทันไหมครับ?

ใกล้ปิดเทอม สู้ๆนะครับ

[nana]

เอ่อ.........คนเรานะทำกันได้



เป็นกำลังใจให้ต้นนะสู้ๆๆ

[sickyboy]

อรุณสวัสดิ์คร้าบ ><


  เปลี่ยนไม่ทันแล้วล่ะครับ ส่งงานวันพรุ่งนี้ตอนเที่ยงคืน(งานตัวนี้)

แล้วงานตัวนี้มันก็มีความเกี่ยวข้อง ต่อเนื่อง ใช้ข้อมูลเดิมในการทำอีก 2 งาน

(เอาข่าวที่ขียนเป็นข่าวหนังสือพิมพ์ ไปเขียนเป็นสคริปต์ข่าววิทยุ,โทรทัศน์)


ไม่เป็นไรครับ^^"

[nOn†ღ]

  สู้ สู้ จ้า

[HeVeN]

gambutte!!!!!!!!!!

[torto]

เพิ่งได้เข้ามาอ่าน


เป็นกำลังใจให้นะ  สู้  สู้   เรื่องมันยังไม่จบอย่าเพิ่งสิ้นหวังสิ   มันอาจจะจบแบบ Happy Ending  ก็ได้ใครจะรู้ นอกจากคนๆนั้นเน๊อะกะตัวพระเอกของ

เรื่อง  คิดบวกเข้าไว้  ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน   คิดว่าเค้าไม่รักเค้าอาจรักก็ได้  พระเอกคงไม่ได้เป็นซึนเดเระคนเดียวหรอกมั้งในเรื่อง

เนี่ย

[kaewpoo]

โห..สู้เค้าๆๆ  จะเป็นกำลังใจให้นะ

[sNow]

สู้ต่อไปค่ะต้น

แอบเซ็งพุธที่แยกแยะงานกับเรื่องส่วนตัวไม่ออกนี่แหล่ะ

ชริ

[sickyboy]

บทที่ 34



ผมลากร่างที่หิวข้าวไปสัมภาษณ์บุคลากรท่านหนึ่งตอนบ่ายโมง

ซึ่งต้องเดินไปๆมาๆ กว่าจะได้เจออาจารย์ท่านนั้น


"สวัสดีครับอาจารย์ ผมมาขอสัมภาษณ์ตามที่นัดไว้ครับ"

"...ใช่ที่ส่งจดหมายมาเมื่อวานหรือเปล่าคะ? ดิฉันโทรไปบอกเพื่อนคุณแล้วว่าขอไม่ให้สัมภาษณ์ เพื่อนคุณไม่ได้โทรไปบอกเหรอคะ?"


...ทำไมผมไม่เอะใจเลยนะ... ว่าทำไมแหล่งข่าวที่ผมส่งจดหมายไปขอสัมภาษณ์ ถึงไม่ได้ติดต่ออะไรกลับ(เช่น ขอเลื่อนเวลา ขอปฏิเสธฯลฯ)

ในจดหมายขอสัมภาษณ์ เบอร์ติดต่อกลับ ผมเขียนเบอร์พุธเป็นเบอร์แรก... ก็ไม่น่าแปลกที่ทางอาจารย์จะโทรไปหาพุธก่อน


แล้วทำไม... พุธไม่โทรหาผม...


"อ่อ...ครับอาจารย์ ขอโทษด้วยครับ แหะๆ ขอบพระคุณมากครับ"

"ค่ะ"


ผมเดินจากมา... ไอ้ที่หิวๆอยู่แล้วท้องไส้ก็ยิ่งปั่นป่วน...

ขับมอเตอร์ไซค์ไปทานข้าว ก็เผลอเหม่อจนเกือบเสยรถชาวบ้านเค้า(ยังดีที่ตั้งสติทัน แต่ก็เกือบไปแล้วจริงๆ)


หลังจากท้องอิ่มก็รู้สึกดีขึ้น...


ผมหยิบมือถือมา จะกดโทรหาพุธ...


แต่... ผมก็ไม่โทร


ช่างมันเถอะ... ถ้าพุธอยากให้ผมทำอะไร เค้าคงโทรบอกเอง... ถ้าพุธทำแบบนี้น่ะนะ...

ถึงแม้ว่าพุธจะไม่มีวันโทรมาแล้วก็เถอะ


ถ้าเป็นเพื่อนร่วมงานคนอื่น ผมคงโทรไปถาม หรืออาจจะวีนใส่ด้วยซ้ำ

แต่นี่เป็นพุธ...

ผมรู้ตัวเองว่าผมไม่สามารถโทรไปหาพุธ ณ ตอนนี้ โดยที่ตัวผมจะไม่รู้สึกแย่มากขึ้นไปได้

หรือถ้ายิ่งได้พูดคุยกันต่อหน้า ผมก็รู้ตัวเองว่า ผมไม่สามารถสบตากับมัน โดยทำตัวตามปกติ ได้อีกต่อไปแล้ว


ผมกลับมาที่ห้อง มานอน อีกครั้ง...

การได้นอนสักงีบ มันช่วยทำให้ความคิดสงบลงได้จริงๆ


...
..
.

ถ้าขึ้นชื่อว่ารักไปแล้ว

ต่อให้คนๆนั้นหน้าตาอัปลักษณ์ขนาดไหน เราก็ยังบอกว่าดูดี

ต่อให้คนๆนั้นเลวร้ายเพียงใด เราก็ยังบอกว่าเค้าดี


ถ้าขึ้นชื่อว่ารักไปแล้ว

ต่อให้คนนั้นๆทำให้เราเจ็บปวดขนาดไหน มากเพียงใด

ไม่ว่าจะทางร่างกาย หรือ ทางจิตใจก็ตาม

...เราก็ยังรัก...
.
..
...

กลับมานอนคิด สองสามตลบ...

เกรงว่าผมคงจะต้องถอนกระบวนวิชานี้ซะแล้ว


เพื่อความสบายใจของพุธ(และของตัวผมเองด้วย)


จะว่าเสียเวลาเรียนก็ไม่เป็นไรหรอก วิชานี้ก็กลับมาเรียนใหม่ได้

แล้วผมก็ไม่ค่อยแคร์ตัวอักษร W เท่าไร


ดีซะอีก จะได้มีวิชาสอบน้อยลง - -"


...ก็คงตามนั้น...


  เกิดเป็นไอ้ต้นนี่มันลำบากจัง...


つづく。