หัวข้อ: เพราะมัน...ทำให้ผมนอนไม่หลับ (My bad Roommate) R18+ ตอน19 [13.11.20] up!

[PFlove]

แกล้งเธมเดี๋ยวมีมก็รักเธมแน่ๆ
น่ารักเนอะคุ่นี้ 

[Lambosasha]

18
Temp’s

เมื่อเทอมก่อน ไอ้ไอย์ เพื่อนสมัยม.ต้นที่สอบติดมหาลัยเดียวกัน แต่คนละคณะ มันชวนผมมากินข้าวที่โรงอาหารของหอใน เพราะมันมาตามจีบเด็กอักษรสักคนที่อยู่หอใน เอ่อ ผู้หญิงนะครับที่มันชอบ มันรสนิยมไม่เหมือนผม แต่ก็เป็นเพื่อนกันมานาน มันเลยไม่ได้รังเกียจอะไรผม แถมอยู่ที่คณะ ผมก็เข้ากับเพื่อนผู้ชายไม่ค่อยได้ ผมไม่ได้หยิ่งอย่างที่พวกมันคิด ไม่ได้ดูถูกพวกมันด้วย แต่แค่พวกผู้หญิงชอบมาคุยกับผม แล้วผมก็สนิทใจกับเพื่อนผู้หญิงมากกว่า เลยเป็นเหตุให้ผู้ชายเกือบทั้งคณะหมั่นไส้ผม จะว่าพวกมันเหมือนเด็กประถมก็คงได้อ่ะครับ ปัญญาอ่อนฉิบหาย

แต่หลังจากที่ผมช่วยชีวิตเพื่อนของพวกมันไว้ ไอ้คนที่ชื่อปาล์ม พวกมันก็เริ่มมาคุยด้วย จริงๆ มันก็คงเป็นความผิดของผมด้วยส่วนหนึ่ง ที่ผมไม่เข้าหาใครก่อน และไม่ค่อยยิ้ม ไอย์มันก็ด่าอยู่เหมือนกัน มันไม่อยากให้ผมตัวคนเดียวในคณะ แม้จะมีเพื่อนผู้หญิงก็เหอะ เพราะงั้น การที่ผมช่วยชีวิตปาล์ม เท่ากับปาล์มมันก็มีบุญคุณกับผมเหมือนกัน ที่ทำให้เพื่อนๆ เริ่มเข้าใจในตัวผม

โดยเฉพาะพระคุณของไอ้ปาล์มที่ทำให้ผมได้คุยกับคนที่ผมแอบชอบมาตั้งแต่เทอมที่แล้ว

กลับมาที่ช่วงแรก ที่ผมบอกว่าเทอมก่อน ไอย์ชวนไปกินข้าวแถวหอใน เพื่อตามหลีหญิงที่มันชอบ ตอนนั้นผมก็ไม่ค่อยรู้จักใคร เดินมึนๆ งงๆ หาโรงอาหารไม่เจอ แล้วจู่ๆ ก็มีคนมาทัก

“หาอะไรอยู่หรือเปล่าครับ ถามได้นะ”

ผมหันมอง แต่ต้องก้มหน่อย เพราะคนที่มาทักตัวเล็กกว่าผม เขาสูงอยู่แค่ปลายจมูกผมนี่เอง รูปร่างก็ผู้ชายธรรมดาทั่วไปนี่แหละ คิ้วเข้มหน่อยๆ มีไรหนวดนิดๆ ด้วย ผิวค่อนไปทางสองสี ไม่ดำคล้ำ แต่ก็ไม่ได้ขาวซีด ตาดุนิดๆ แต่ยิ้มหวานมาก

“เอ่อ โรงอาหาร”

“โรงอาหารหน้าหอเหรอ นั่นไง หลังคาแดงๆ ตรงนั้น” เขาชี้บอกทางให้ มันมีตึกหอพักบังอยู่ ผมหันไปขอบคุณเขา แล้วก็แยกย้าย หลังจากวันนั้น เวลาที่ผมไปกินข้าวกับพวกไอย์ที่โรงอาหารหอใน ก็เห็นเขาบ้าง เขาอยู่กับกลุ่มพวกไอ้แก๊บเป็นประจำ พวกมันอยู่คณะเดียวกันผม แต่ไม่เคยคุยกันเท่าไหร่ อย่างที่บอกว่าแรกๆ ไม่ถูกชะตากัน รู้ว่าเขาไม่ชอบ ผมก็ไม่อยากยุ่งครับ ต่างคนต่างอยู่ไป ตอนนั้นผมคิดแค่ว่า ถ้าไม่มาหาเรื่องผมก่อน ผมก็จะอยู่เฉยๆ ไป โตๆ กันแล้ว

ตอนแรกผมไม่ได้คิดจะสนใจหรือชอบเขานะ แต่แค่เจอทีไร มันก็มองตามทุกที แบบว่า เขาหล่อดีอ่ะ หน้าเข้มๆ แต่ยิ้มตาหยีแล้วน่ารัก มองไม่เบื่อเลย แต่ผมไม่กล้าเข้าไปคุย เพราะเจอเขาอยู่กับกลุ่มพวกไอ้แก๊บไอ้ปาล์มตลอด แต่ที่ทำให้ผมเริ่มชอบเขา คือตอนที่ผมเห็นเขาให้อาหารแมวใต้หอ ช่วงนั้นผมไปหอในบ่อย ก็เจอแมวเหมียวสีขาวเขรอะๆ ตัวหนึ่ง มันผอมโซเลย น่าสงสาร คนรักแมวอย่างผมก็ทนไม่ไหว เลยซื้ออาหารไปฝากมันเวลาแวะไปหอในกับพวกไอย์ แล้ววันหนึ่ง ที่ผมหิ้วถุงอาหารแมวไปฝากเจ้าเหมียว ก็เจอเขากำลังนั่งฉีกไก่ย่างให้เจ้าเหมียวตัวนั้นกินอยู่แถวลานจอดรถจักรยานใต้หอ นั่นคือความประทับใจครั้งที่สอง ที่ทำให้ผมเกิดอาการตกหลุมรักเข้าอย่างจัง

เอาจริงๆ ตอนที่ช่วยไอ้ปาล์มไว้ ผมก็ไม่รู้นะว่าเป็นมัน ไอย์เป็นคนเข้าไปถามเบ๊บว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะมันจำได้ว่านั่นคือเดือนคณะอักษร ที่โดนไอ้กุ๊ยนั่นลากออกไป ก็แหม ผมแดงโล่ขนาดนั้น ไม่มีใครจำไอ้ปาล์มไม่ได้หรอกครับ ยกเว้นผมอ่ะนะ เพราะผมไม่ได้สนใจไง

ตอนช่วยไอ้ปาล์ม คือผมไม่ได้คิดเรื่องตอบแทนอะไรจากมันเลย ทุกอย่างเกิดขึ้นกะทันหันมาก ผมแค่ไม่อยากเห็นคนตาย ทั้งที่เราช่วยได้ เลยกระโดดลงน้ำไปคว้าตัวมันขึ้นมา มันสลบอยู่ แถมยังสำลักน้ำเข้าไปอีก ผมนี่แหละเป็นคนผายปอดให้มัน อ่ะ อย่าคิดมาก ไม่ได้ประกบปากเป่าอะไรขนาดนั้น แค่ CPR เบื้องต้น ปั๊มหัวใจให้มันสำลักน้ำออกมาเองนี่แหละ แต่ถ้ามันไม่สำลักเอง ก็คงถึงขั้นเป่าปาก ดีที่ไม่ต้องขนาดนั้นไง แล้วก็จัดการเรื่องโรงพยาบาลกับตำรวจให้ แต่ไอ้ปาล์มดันเกิดเปลี่ยนใจ ไม่อยากเอาเรื่องไอ้กุ๊ยนั่น เพราะเป็นเพื่อนเก่า คือต้องเป็นเพื่อนที่เหี้ยมากขนาดไหน ถึงกระทืบเพื่อนตัวเองตอนสลบได้วะ นึกแล้วอยากสวนแม่งด้วยเข่าสักร้อยที ให้กระอักเลือดตายคาตีน

แต่เอาจริงๆ ผมก็ไม่ได้เป็นคนโหดร้ายอะไรนะครับ แค่อินจัดไปหน่อย ผมไม่ชอบเห็นคนอื่นโดนกระทำฝ่ายเดียวไง ที่ผมเรียนมวยไทยติดตัวไว้ ก็เพื่อป้องกันตัวและไว้ช่วยเหลือเพื่อนฝูง ก็ดูแต่ละตัว หน้าตาวอนตีนกันน้อยที่ไหน ไอ้ไอย์นี่ตัวดี ชอบมั่ว บางทีไปเจอผู้หญิงหลอกว่าโสดงี้ โดนตีนไม่รู้ตัว ผมต้องคอยช่วยตลอด

เอ้า กลับมาต่อที่เรื่องของผมกับเขาคนนั้น ไหนๆ ก็ช่วยชีวิตปาล์มมันแล้ว ไอ้ไอย์ก็เลยบอกให้ผมไปบอกให้มันช่วยเรื่องคนที่ผมแอบชอบ ที่เห็นอยู่ในกลุ่มปาล์มบ่อยๆ และเขายังเรียนคณะเดียวกับไอ้ปาล์มด้วย และผมก็ได้รู้จักกับเขาครับ เขาชื่อ...

มีม

ชื่อแม่งน่ารักไม่สมตัวเลย ฮ่าๆ อย่าไปบอกเขานะครับ ผมแซวเล่นด้วยความเอ็นดูววว จริงๆ เขาก็น่ารักแหละ แต่หล่อโดนใจผมมากกว่า ผมชอบคนหล่อ คนไหนที่ผมชอบ ผมก็ว่าหล่อหมดอ่ะ

แต่แบบ ผมอยากจีบก็อยากจีบนะ เขินก็เขิน แรกๆ ก็ไม่รู้จะคุยยังไง ก็ต้องค่อยๆ ไปตามธรรมชาติมั้งนะ คือผมไม่เคยจีบใครก่อนด้วย มีมเป็นคนแรกเลยที่ผมอ่อยสุดชีวิต ด้วยความที่เขาเป็นคนสบายๆ เลยไม่คิดมากอะไรกับสิ่งที่ผมทำ ชวนไปไหนก็ไป ชวนทำอะไรก็ทำ อย่างช่วงนี้ มีมก็ชอบมาเล่นกับลูกๆ ที่บ้านของผมบ่อยๆ จนกลายเป็นความเคยชิน

“ตกลงหอมึงนี่ ทิ้งร้างจริงเหรอวะ” มีมนอนอยู่บนพื้น อุ้มลูกแมวที่เขาตั้งชื่อว่าเมนทอสขึ้นมาอุ้มเล่นตรงอก เจ้าเมนทอสขนสีขาวเหมือนแม่มัน อีกสองตัวมีสีส้มกับสีดำปน ตัวผู้ล้วนเลย

“ก็ต้องให้ครบปี ถึงย้ายออกได้ แต่คงไม่ออกหรอก เอาไว้เวลาไปนอนใกล้ๆ มอ” ผมตอบพลางฉีกซองขนมแมวเลียป้อนเมนทอส ตัวอื่นกินกันครบแล้ว เหลือเมนทอสที่อยู่บนอกของมีม เลอะก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวให้แม่บ้านเอาเสื้อของมีมไปซักให้ได้ ส่วนมีมก็ใส่เสื้อผมกลับ บางทีมาแล้วขี้เกียจกลับ มีมก็นอนค้างบ้าง ข้าวของใช้กับผมได้ทั้งหมด เพราะผมเตรียมไว้ให้พร้อม

“รวย เงินเหลือ” นั่นไง งานแขวะต้องมา แต่เขาก็แขวะผมขำๆ แหละ

“ไม่แขวะเราสักนาทีได้มั้ยเนี่ย” ผมเองก็แกล้งทำหน้าหงิกขำๆ เหมือนกัน มีมเหลือบสายตามองผม จ้องหน้าผมนิ่งๆ จนรู้สึกเขินเลย

“ก็หมั่นไส้” แล้วเขาก็ยื่นมือมาหยิกแก้มผม มือนุ้มนุ่ม โครตฟิน ไม่ได้เจ็บเลยสักนิด หยิกแรงๆ ก็ได้นะเนี่ย ชอบ

“เมื่อไหร่จะเลิกหมั่นไส้แล้วเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นบ้างอ่ะ” ผมอมยิ้ม ทำเป็นป้อนอาหารแมวเรื่อยๆ เจ้าเมนทอสตัวกลมป๊อกไปหมดแล้ว ขนขาวๆ ก็พองฟูน่ากอดที่สุด มีมชอบเล่นกับเจ้าตัวนี้มาก เป็นตัวโปรดของเขาเลยล่ะ แต่ผมก็ขาวนะ แม้จะไม่มีขนฟูๆ ก็เหอะ

“เปลี่ยนเป็นไร อย่ามาทะลึ่ง” มีมเบะปากใส่ ก่อนจะร้องโวยวาย เพราะผมแกล้งทำขนมแมวเลียหกบนเสื้อของเขา “ให้มันกินดีๆ ดิ เลอะเสื้อกูหมดแล้ว ไอ้เธม!”

“เมนทอสทำหก ไม่เกี่ยวกับเรานะ” ผมทำไม่รู้ไม่ชี้ มีมนิ่วหน้า ปาดขนมแมวบนเสื้อตัวเองมาป้ายที่แขนของผมคืน กลายเป็นศึกป้ายขนมแมว เลอะเทอะไปทั้งคู่ เมนทอสนอนกลิ้งหงายพุงหลังกินอิ่มอยู่บนพรม ส่วนพวกผมต้องอาบน้ำ เสื้อของมีมที่เลอะก็ต้องเอาไปแช่ไว้ก่อน รอแม่บ้านมาซักให้พรุ่งนี้ตอนกลางวัน เพราะตอนนี้เย็นมากแล้ว ดีที่พรุ่งนี้วันอาทิตย์ ปกติมีมจะกลับบ้านตั้งแต่เย็นวันศุกร์ มามออีกทีวันจันทร์เช้า แต่ช่วงนี้เขาติดแมวไง เลยมาบ้านผมแทน ไม่ค่อยได้กลับบ้านที่กรุงเทพฯแล้ว

“คืนนี้ค้างเนอะ พรุ่งนี้เสื้อแห้งค่อยกลับ” ผมยิ้มกว้าง แต่สายตามีมนี่คืออยากด่าผมเต็มแก่ แม้ทำได้แค่ทางสายตาก็เอาอ่ะคนเรา

“เออ” เขาสะบัดเสียงตอบ ก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวกับชุดนอนที่ผมส่งให้ เดินปึงปังเข้าห้องน้ำไป คืนนี้ก็จะได้นอนกับมีมอีกแล้ว เหะๆ

***

ของเธมมาสั้นๆ แบบน้องเบ๊บ
ไอ้หมอนี่มันแอบร้าย เห็นขี้อายๆ นี่แหละ

[PFlove]

พอคนแต่งบอกว่าร้ายนี้แอบจิ้นเลยนะ
เขาจะทำอะไรกันหรือเปล่า 

[Tanthai23]

เอ๊ะ! คู่จิ้นคู่ใหม่นี่รีบเหรอ แต่ชอบ!!
 

[Lambosasha]

19
ไอ้ตัวโตที่นอนข้างๆ แม่งโครตเบียด เตียงก็กว้าง ทำไมต้องเสือกกลิ้งมานอนเบียดผมด้วยวะเนี่ย แล้วไม่แค่นั้น แขนแม่งยังพาดมาอีก หนักฉิบหาย มึงไม่ใช่ลูกแมวตัวเล็กตัวน้อยนะเว้ย เนี่ย แรกๆ ที่มาค้าง ผมจะนอนโซฟาที่ห้องนั่งเล่นข้างล่าง มันก็ไม่ยอม จะให้ขึ้นมานอนด้วย จะปูผ้านอนพื้น ก็ไม่ยอมอีก แล้วพอมานอนกับมันบนเตียงก็แบบนี้ตลอด โดนแม่งทับจนนอนไม่ค่อยหลับ อึดอัดโว้ย

หัวแม่งเกยขึ้นมาบนอก นอนซุกผมอย่างกับแมว แต่เหมือนผีอำมากกว่า

“เฮ้ย หนัก” เพราะมันทนไม่ไหวจริงๆ ผมเลยต้องปลุกมันให้เขยิบไปนอนไกลๆ ไอ้เธมก็ส่งเสียงงึมงำๆ ในคอ แต่ไม่ยอมตื่น นอนกับมันมาหลายครั้งแล้ว เลยพอจะรู้ว่าแม่งหลับลึก ตื่นก็ยาก เอาตีนปลุกยังไม่ค่อยจะยอมตื่น

“เธม กูหนัก” พยายามขยับตัว ยกแขนแม่งออกก็แล้ว มันก็พาดมาอีก จนผมเริ่มจะหงุดหงิดงุ่นง่าน ทุกทีตื่นมาเกือบเช้าก็ไม่เท่าไหร่ แต่นี่มันเพิ่งตี 1 อีกนานกว่าจะเช้า คือผมเสือกฝันร้ายสะดุ้งตื่นมาเองแหละ แล้วพอเจอมันทับแบบนี้ ก็นอนไม่ลงแล้ว

“ไอ้เธมมมมม” ผมโอดครวญเสียงดังขึ้นอีก หวังให้มันตื่น แต่กลายเป็นโดนกอดรัดทั้งตัว เอาขาก่ายมาอีก เอาเข้าไป ไอ้สัสสสส

แล้วจะทำไงได้ นอกจาก...ถีบแม่งสิครับ ไอ้ตัวโตกลิ้งผลุบลงพื้นเรียบร้อย ขนาดนี้ก็ยังไม่ตื่น ควายเอ๊ย

“ฮึ่ย นอนกับพื้นไปเลยมึง” แล้วผมก็ได้หลับสบายๆ สักที เฮ้อ

เช้าวันต่อมา มองหน้าไอ้เธมที่ลุกขึ้นนั่งบนพื้นเย็นๆ ก็พอจะรู้ว่ามันงงอยู่ ว่าลงไปนอนบนพื้นได้ยังไง เหอะ เล่นกับใครไม่เล่น คิดจะนอนกอดกูเรอะ ฝันไปเถอะ ถึงจะให้มันกอดมาหลายทีแล้ว แต่นั่นเพราะผมหลับ ตื่นมาเช้าเจอมันก่ายทั้งตัว ก็ช่วยไม่ได้ แต่เมื่อคืนต้องจัดการจริงจัง โทษทีแล้วกันว่ะ

“ทำไมเรามาอยู่บนพื้นอ่ะ” มันทำหน้ายุ่ง ลุกขึ้นทุบๆ หลังตัวเอง ท่าจะเมื่อยนะ เสือกนอนตื่นสายด้วยนะ นี่จะ 9 โมงครึ่งอยู่แล้ว

“กูจะรู้มึงเหรอ” ผมก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ไปครับ พับผ้าเก็บเข้าตู้ต่อ ไม่สนใจๆ ป้าแม่บ้านก็มาแล้ว เอาเสื้อไปซักให้แล้ว บ่ายๆ คงแห้งพอดี เดี๋ยวจะลงไปกินข้าวแล้วด้วย ปล่อยไอ้ตัวโตมันงงไป

“อะไรวะ ปกติกูไม่นอนดิ้นสักหน่อย มีมแกล้งเราป่ะเนี่ย”

“บ่นอะไรหงิงๆ ของมึง รีบไปล้างหน้าแปรงฟันเลย กูหิวแล้ว ปั๊ดแดกหัวแม่ง” ผมยื่นมือไปดีดหน้าผากมันตอนเดินผ่าน แล้วออกจากห้องไปก่อน ลงไปรอกินข้าวเช้าข้างล่างดีกว่า

ไม่นาน ไอ้ตัวโตมันก็เดินหน้ายุ่งตามลงมา ล้างหน้าแปรงฟันแล้ว แต่มันยังไม่เปลี่ยนชุด แสดงว่าน้ำท่าไม่อาบ เสื้อกล้ามกางเกงบ็อกเซอร์มาเลย ไม่อายป้าช้อยที่อยู่ในครัวสักนิด เห็นบอกป้ามาจากบ้านพ่อมัน เคยเลี้ยงมันมาแต่เล็กแต่น้อย เลยชินกันไปแล้ว

อาหารเช้าฝีมือป้าช้อยก็อร่อยสุดๆ วันนี้เป็นโจ๊กหมูเด้ง ใส่เห็ดหอมด้วย ฝีมือระดับขึ้นเหลาได้อ่ะครับ ถ้าบอกป้าเป็นเชฟโรงแรมห้าดาวนี่ผมก็เชื่อ มีน้ำแอปเปิ้ลคั้นสดๆ ของผมด้วย ส่วนของไอ้เธมเป็นนมสด มันกินนมทุกเช้า แต่บางทีไปมอ ก็เห็นกินนมอีก อย่างกับเด็กประถม ต้องดูดนมกล่องตลอดเวลา

“มื้อกลางวันกับมื้อเย็นเป็นเมนูปลา ของโปรดของคุณมีมนะคะ ป้าไปค้นตำรามาทำให้เลย”

“โห ป้าช้อย ขอบคุณมากครับ ลำบากคุณป้าเลย” เพราะไอ้ตัวดีมันไปบอกป้าแกแหละ ว่าผมชอบกินปลา ป้าแกเลยต้องไปหาเมนูปลามาเพิ่มให้ ปกติเธมมันไม่กินหนักมื้อเย็น กินแค่พวกสลัดผักกับนม นี่มันกินนมวันละกี่ลิตรวะเนี่ย

“มีนมหมีที่คุณเธมสั่งด้วยนะคะ ป้าแช่ไว้ในตู้เย็นแล้ว หมดเมื่อไหร่บอกนะคะ จะเอามาเพิ่มให้” คุณป้ายิ้มใจดี แกหอบหิ้วนมสารพัดยี่ห้อมาให้ไอ้เธมตลอด มีรสใหม่ๆ มามันก็ชอบฝากป้าหิ้วมาให้ เพราะที่นี่หาซื้อยาก ในกรุงเทพฯมีให้เลือกเยอะกว่า ที่เห็นมันชอบกินก็นมสดแบบพร่องมันเนย กับพวกที่เป็นรสช็อคโกแลตมิ้นท์ คาราเมล อะไรพวกนั้น

“ขอบคุณครับ” ไอ้เด็กหมีอารมณ์ดีขึ้นมาทันที จากตอนแรกที่ยังหน้ายุ่งๆ คงเพราะปวดเมื่อยที่โดนถีบลงไปนอนบนพื้น

หลังมื้อเช้า ผมก็เล่นกับลูกๆ รอเสื้อแห้ง บ่ายค่อยกลับหอตัวเอง พักนี้มานอนบ้านไอ้เธมบ่อยเกิน ห้องจะหยากไหย่ขึ้นแล้วมั้ง ผมอยู่หอนอกคนเดียวมาตั้งแต่เทอมแรก เห็นแบบนี้ผมเจ้าระเบียบนิดหน่อยด้วย อะไรรกหูรกตาไม่ได้เลย อยู่กับคนอื่นก็คงลำบากเพื่อนอ่ะครับ แต่กับไอ้เธมไม่ค่อยมีปัญหา เพราะผมสั่งมันทำอะไร มันก็ทำ อิดออดเมื่อไหร่ก็แค่เอาเท้าเขี่ย เดี๋ยวมันก็ทำจนได้ครับ ไอ้นี่ขี้เกียจกว่าที่เห็น มาดคุณชายแม่งหลอกตา เพราะงานบ้านส่วนใหญ่ ป้าช้อยทำให้หมดแล้ว มันเลยไม่เคยทำอะไรเอง แต่ถ้าผมอยู่ ก็จะคอยให้มันเก็บผ้ามาพับบ้าง เก็บเตียงเองบ้าง ถอดเสื้อผ้าก็ให้เอาใส่ตะกร้ารอซัก ป้าเขาจะได้ไม่ลำบากมาไล่เก็บทีละชิ้นสองชิ้น เพราะแรกๆ ที่ผมมาเจอคือ แม่งถอดแล้วโยนเลย แล้วผมเหรอจะตามเก็บให้มัน ไล่เตะมันให้ทำเองสิครับ

“ทิ้งด้วย ไอ้เธม” ผมดุเสียงดัง เพราะมันเปิดกระป๋องนมสดตราหมี หรือที่ป้าช้อยเรียกนมหมี กินเสร็จก็วางทิ้งตามโต๊ะ ตามเคาน์เตอร์ครัว ประจำ ไอ้ตัวดีมันก็เดินหน้ามุ่ยมาเก็บกระป๋องนมมันไปทิ้ง ว่าง่ายอยู่หรอก 

“เดี๋ยวป้าค่อยเก็บก็ได้ค่ะ คุณมีม”

“ไม่ได้ครับ ให้มันทิ้งให้เป็นที่” ที่มันอยู่หอนอกคนเดียวก็คงเพราะเหตุนี้สินะ ความซกมกของแม่งล้วนๆ ไม่อยากคิดถึงสภาพห้องของมันที่หอพัก แต่เห็นว่าป้าช้อยไปเก็บให้ทุกอาทิตย์ เหนื่อยคนแก่อีกไอ้ห่าเอ๊ย

“คุณมีมนี่เจ้าระเบียบอยู่นะคะเนี่ย แบบนี้ป้าก็วางใจ” ป้าช้อยหัวเราะไปหั่นปลาไป แล้ววางใจอะไรครับป้า

“ส่วนที่หอมัน ไว้ผมไปดูให้เอง ป้าทำแค่บ้านนี้ก็พอ”

“จะดีเหรอคะ คุณมีมไม่ได้ค่าจ้างด้วยสักหน่อยนะคะ ป้าเกรงใจจัง” ป้าช้อยอมยิ้ม ผมเห็นแกแล้วนึกถึงย่ายายตัวเอง มันก็เกิดความรู้สึกอยากช่วยเหลือขึ้นมาเอง

“ห้องเล็กๆ ห้องเดียวไม่เป็นไรหรอกครับ แล้วผมก็ไม่ได้จะทำ ให้มันทำเองนู่น”

“เฮ้ย อะไรอ่า...” ตอนแรกร้องเสียงแมนมาเชียวมึง แต่พอหันมาสบตาผมปุ๊บ เสียงสองทันที ตอแหลได้โล่นะไอ้เธม มันน่าจับมาฟาด ไอ้เด็กไม่รู้จักโต

“ไม่ต้องมาทำเสียงอ่อน เดี๋ยวกูช่วยทำก่อน แล้วมึงค่อยทำเอง หัดดูแลตัวเองมั่ง”

“ก็ดูแลตัวเองอยู่น้า” มันวิ่งเข้ามากอดแขนผม คนตัวโตๆ เวลาอ้อนนี่แม่งน่าหมั่นไส้คูณสิบ ผมเลยดีดหน้าผากมันไปที คิดจะจีบผม แต่แค่ตัวเองมันยังดูแลไม่ได้เลย คงจีบติดหรอก

“แค่ที่นอนมึงยังไม่เก็บเลย กูไม่ชอบคนไม่ได้เรื่อง เอาแต่พึ่งคนอื่น เข้าใจมั้ย”

พอผมพูดไปแบบนั้น ไอ้เธมก็กะพริบตาปริบๆ เหมือนลูกหมาน้อย ส่วนป้าช้อยแกก็ขำใหญ่ อะไรวะ ผมพูดอะไรผิด ก็มันจะจีบผม ก็ต้องทำให้ผมชอบสิ ผมก็บอกมันไว้ก่อนไง ว่าผมชอบไม่ชอบแบบไหน มันจะได้ทำตัวถูก หรือยังไงวะ ผมงงหรือใครงง?

“งั้นวันนี้ไปเก็บห้องกันเลย เราจะทำให้มีมเห็น ว่าเราก็ทำอะไรเองได้หลายอย่าง”

“เออ ดี” ผมเงยหน้ามองมันที่ส่งสายตาวิบวับมาให้ อะไรของมัน

***

เหมือนจะเป็นครั้งแรกมั้งที่ผมมาห้องมันที่หอพัก หอนอกเหมือนกันแท้ๆ แต่ระดับแม่งต่างกันลิบ ของมันนี่อย่างกับโรงแรมห้าดาว ตั้งแต่หน้าประตูมียามโค้งให้ ระบบทุกอย่างอัตโนมัติหมด กล้องวงจรปิดทุกมุม มีเล้าจ์เล็กๆ พวกบาร์เครื่องดื่มกับที่นั่งเล่นด้วย ลานจอดรถอย่างกว้าง อ้อ วันนี้มันขับรถสีขาวคันนั้นมา เห็นบอกว่ามอไซค์จอดไว้ที่นี่

มันพาผมขึ้นลิฟท์ไปชั้น 11 หอมันมี 12 ชั้น พอแตะคีย์การ์ดเปิดประตูเข้าไป คืออย่างกับอยู่บ้านอ่ะ ห้องอย่างกว้าง มิน่าแม่งไม่ชอบเก็บห้องเอง มีครัวเล็กๆ มุมหนึ่ง ห้องนอนแยกต่างหาก ห้องน้ำ โซนนั่งเล่น ทีวี4kจอยักษ์กับเครื่องเล่นเกม ซึ่งที่บ้านมันก็มีแบบนี้เหมือนกันเป๊ะ ดูแล้วมันน่าจะชอบเล่นเกมด้วย มีแผ่นเกมเพียบ แต่เวลาอยู่กับผมมันไม่เล่นให้เห็นเท่าไหร่

“จริงๆ เมื่อวานป้ามาทำไปรอบนึงแล้วแหละ แหะ” ทำมาแลบลิ้นขวยเขิน

“น่ารักตายล่ะ ทำหน้าเงี้ย แล้วป้ามาทำความสะอาดให้แล้ว ทำไมเพิ่งมาบอกตอนมาถึงห้อง เจ้าเล่ห์นักนะมึงเนี่ย” ผมอดไม่ได้ที่จะดึงแก้มมันด้วยความหมั่นไส้ ไอ้ตัวโตมันแก้มเยอะ ดึงแล้วยืดดี นี่มันหลอกผมมาห้องมันชัดๆ แต่ก็นะ ขนาดบ้านมันยังไปบ่อยๆ แค่หอ ผมจะคิดมากอะไรล่ะ บ้าบอ

“อูยยย มีมอ่ะ” มันเอามือลูบแก้มที่ถูกผมดึง แต่เสือกยิ้มร่าเลย

“งั้นวันนี้ยังไม่ต้องทำอะไรก็ได้ ไว้พรุ่งนี้เช้าจะให้มึงเก็บที่นอนเองก่อนไปเรียน” ผมกอดอก ยืนพิงตู้เย็นมองมัน ไอ้เธมตาโต

“หมายความว่าคืนนี้จะนอนที่นี่กับเราเหรอ”

“เออสิ จะอยู่ดูมึงเก็บที่นอนไง ทำเหมือนที่กูสอนที่บ้านแหละ” ไม่รู้เวลาที่ผมไม่อยู่ มันทำหรือเปล่า หรือผมจะต้องอยู่เช็คทุกวัน จนกว่ามันจะทำจนติดเป็นนิสัยวะ

แล้วผมทำไมจะต้องเขี่ยวเข็ญให้เด็กโข่งนี่ด้วย? ตลกตัวเองขึ้นมาบอกไม่ถูกเลย

อยากให้มันเป็นแบบที่ชอบงั้นเหรอ?

อืม...ก็ฟังดูน่าสนใจดี

***

คิดมุกไม่ออก 55 เอาเรื่องในชีวิตประจำวันตัวเองนี่แหละ ทุกวันนี้ตื่นมา เรายังโดนคุณภรรยาใช้ให้เก็บเตียงอยู่เลย

ปล.วันนี้อัพได้เรื่องเดียวน้า เดี๋ยวไปวันเกิดพี่ เสาทิดไม่แน่ใจ อาทิตย์หน้าเราจะไปเที่ยว อิๆ ไปตจว

[PFlove]

รัศมีมนุษย์(เมีย)มาเลยจร๊าลูกมีม
เธมจงใจแกล้งหรือเปล่าอยากให้มีมอยู่น่ะ แผนแน่ๆ
(คิดถึงเบ๊บกับปาล์ม)

[mystery Y]

เปิดตัวอีกคู่~

[Tanthai23]

น่ารักได้อีกคู่นี้ แต่เขาน่ารักกันคนละแบบกับเบ๊บและปาล์มน่ะ 

[PFlove]

ร้องเพลงรอ ฉัน รอ เธออยู่ ....