รักซ้อนซ่อนรัก
หนึ่ง
ศักดิ์ศรี
ถ้าหากมีการจัดลำดับบริษัทก่อสร้างแถวหน้าของวงการธุรกิจ แน่นอนว่าชื่อของเคเค คอนสตรัคชั่นย่อมถูกเอ่ยถึงเป็นอันดับแรกๆ ด้วยผลงานการบริหารงานของ
‘อริญชย์ เกียรติกาญจนา’ ประธานบริษัทวัยสามสิบสามปี ร่วมกับ
‘พิชญ์ ภัทรกุล’ รองประธานบริษัทผู้มีศักดิ์เป็นน้องเขย หรือที่ทุกคนรู้กันดีว่าเปรียบเสมือนมือขวาของอริญชย์ เคเค คอนสตรัคชั่นจึงครองส่วนแบ่งทางการตลาดมากเป็นอันดับหนึ่งติดต่อกันถึงสองปีซ้อน โค่นแชมป์เก่าอย่างอิสระ คอนสตรัคชั่นลงอย่างราบคาบ
อาคารสำนักงานของเคเค คอนสตรัคชั่นตั้งอยู่บนย่านธุรกิจอย่างถนนสาทร ตรงข้ามกับคู่แข่งตัวฉกาจอย่างอิสระ คอนสตรัคชั่นซึ่งเป็นของตระกูลอิสรพัฒน์ ชั้นบนสุดของอาคารสำนักงานถูกแบ่งออกเป็นห้องทำงานของประธานบริษัทและห้องทำงานของรองประธานบริษัท ระบบรักษาความปลอดภัยของที่นี่จัดว่าเข้มงวด เพราะเสือร้ายของวงการธุรกิจอย่างอริญชย์เรียกว่ามีมิตรและศัตรูมากพอกัน
พิชญ์ ภัทรกุล รองประธานบริษัทวัยยี่สิบเจ็ดปี กำลังง่วนอยู่กับการตรวจสอบความถูกต้องของเอกสารและเซ็นอนุมัติก่อนนำเรื่องเสนอต่อท่านประธานบริษัทเป็นลำดับสุดท้าย มือขาวขยับตวัดปากกาเซ็นลายเซ็นของตัวเองอย่างคล่องแคล่วและสวยงาม เอกสารทุกอย่างถูกจัดวางบนโต๊ะอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย พิชญ์กำลังจะคว้าแฟ้มเอกสารมาเปิด แต่ก็ต้องชะงักเมื่อโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่ข้างตัวสั่นครืดคราดรบกวนการทำงาน จนเขาต้องหยิบเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูชื่อคนโทรเข้า
...คุณเล็ก... พอเห็นว่าเป็นภรรยาของตัวเองที่กำลังถ่ายแบบติดพันอยู่ที่พัทยาเป็นคนโทรมา พิชญ์จึงรีบกดรับสายทันที
“ครับ คุณเล็ก”
พิชญ์กรอกเสียงทักปลายสายอย่างสุภาพเหมือนที่เคยปฏิบัติมาตลอด ก่อนจะต้องเบนโทรศัพท์ออกห่างจากหูเล็กน้อย เนื่องจากปลายสายกำลังเอะอะเสียงดังอยู่กับคนรอบข้าง เขาเลยเดาเอาเองว่าไอลดาคงกำลังสังสรรค์อยู่กับบรรดาก๊วนเพื่อนนางแบบของเธออยู่
“คุณเล็กครับ...” พิชญ์เอ่ยเรียกผู้เป็นภรรยาอีกรอบ กำลังคิดว่าจะวางสาย เพราะอีกฝ่ายอาจจะเผลอกดโทรออกเข้า เสียงหวานก็ดังมาตามสายเสียก่อน
“พี่พีท เล็กเองนะคะ พอดีเล็กจะโทรมาบอกพี่พีทว่าเล็กยังถ่ายแบบติดพันอยู่เลยค่ะ น่าจะเลิกดึกมาก คืนนี้เล็กเลยจะนอนค้างที่พัทยากับพวกพี่ทีมงาน รบกวนพี่พีทช่วยดูแลน้องหนูแทนเล็กทีนะคะ” นางแบบสาวและคุณแม่ยังสาวเอ่ยฝากฝังลูกสาวตัวน้อยกับผู้เป็นสามีเสียงหวาน
“ผมว่าคุณเล็กกลับมานอนที่บ้านจะไม่สะดวกกว่าหรือครับ คุณเล็กเลิกงานกี่โมง เดี๋ยวผมไปรับคุณเล็กที่พัทยาเอง”
“พี่พีทอย่าลำบากเลยค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เล็กก็กลับแล้ว”
“แต่ว่า...” พิชญ์ขยับปากจะเอ่ยค้าน แต่ยังช้ากว่าไอลดาที่ชิงตัดบทด้วยความรวดเร็ว
“อุ๊ย! ทีมงานเรียกแล้วค่ะ แค่นี้ก่อนนะคะพี่พีท เล็กฝากกล่อมน้องหนูเข้านอนด้วยนะคะ บายค่ะ...”
พิชญ์ก้มลงมองหน้าจอที่ดับสนิท เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าปลายสายกดวางแล้วเรียบร้อย เขาค่อย ๆ วางโทรศัพท์ลงข้างตัวเหมือนเดิมก่อนจะถอนหายใจออกมาเบา ๆ
‘ไอลดา เกียรติกาญจนา’ คือภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขาและแม่ของน้องหนู ลูกสาวเพียงคนเดียวของเขากับเธอ ไอลดาเป็นรุ่นน้องที่คณะของพิชญ์ ครั้งแรกที่เจอเธอที่มหาวิทยาลัย ไอลดาเป็นฝ่ายเข้ามาทักทายเขาก่อน พิชญ์เห็นว่าหญิงสาวเป็นคนที่น่าคบหาคนหนึ่งเลยเอ็นดูเธอเหมือนน้องสาว จนมีคนแซวว่าเขากับไอลดาแอบคบกัน แต่พิชญ์ก็ปฏิเสธทุกครั้ง จนกระทั่งเขามาพลาดทำเธอท้องตอนเรียนอยู่ปีสุดท้าย ขณะที่ไอลดาเรียนอยู่ปีสอง ชีวิตเขาก็พลิกผันจากหน้ามือกลายมาเป็นหลังมือ
สำหรับพิชญ์แล้ว เหตุการณ์ทุกอย่างเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน พี่ชายและผู้ปกครองเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ของไอลดาบุกมาหาเขาถึงหอพัก หาว่าเขาทำไอลดาท้อง แม้จะยังสับสนและมึนงง แต่พิชญ์เองก็รู้ดีว่าตระกูลเกียรติกาญจนา โดยเฉพาะอริญชย์ เกียรติกาญจนา มีอำนาจและบารมีมากเกินกว่าที่เขาจะคิดต่อกรด้วย และเขาเองก็เชื่อว่าอริญชย์พูดจริงทำจริง เพราะพิชญ์ ภัทรกุลเป็นแค่เด็กต่างจังหวัด ต่างจากไอลดาราวกับดอกฟ้าและหมาวัด ดอกฟ้าหรือจะกล้ามาปรักปรำเขา เขามันก็แค่ผู้ชายธรรมดาที่มีแต่ตัวและแม่ที่ต้องเลี้ยงดูอีกหนึ่งคน พิชญ์เลยยืดอกยอมรับสิ่งที่ตัวเองทำอย่างลูกผู้ชาย
ทันทีที่พิชญ์ตกลงว่าจะรับผิดชอบไอลดา ท่ามกลางเสียงซุบซิบนินทาของคนรอบข้าง พิธีแต่งงานระหว่างผู้ชายธรรมดากับน้องสาวคนเดียวของอริญชย์ ที่วงการธุรกิจต่างขนานนามว่าเป็นเสือร้ายก็ถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย เชิญแขกเหรื่อเฉพาะคนกันเอง เนื่องจากเจ้าสาวท้องก่อนแต่งแถมยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ ผู้ใหญ่ของทางพิชญ์คือคุณพลอยผู้เป็นมารดา ส่วนผู้ใหญ่ของไอลดาคืออริญชย์ซึ่งเป็นพี่ชาย
อริญชย์บังคับให้พิชญ์จดทะเบียนสมรสกับไอลดา ราวกับต้องการจะผูกมัดเขากับเกียรติกาญจนาจนยากที่จะดิ้นหลุด แต่พิชญ์ก็ยอมทำตามความต้องการของอริญชย์เพื่อตัดปัญหา เขาเองก็มีแต่ตัว กลัวแต่จะถูกคนอื่นครหาเอาว่า...
พิชญ์ ภัทรกุลเกาะเมียกิน!
หลังแต่งงานไม่นาน ไอลดาก็คลอดลูกสาวตัวน้อยน่ารักน่าชังออกมา พิชญ์ตกหลุมรักน้องหนูทันทีที่เห็นนางฟ้าตัวน้อย เขายอมรับเลยว่าน้องหนูมีเค้าหน้าเหมือนไอลดาผู้เป็นแม่ น้องหนูกลายเป็นขวัญใจของคุณพ่อคุณแม่วัยรุ่นอย่างพิชญ์และไอลดา ไม่เว้นแม้แต่ผู้ชายแข็งกระด้างอย่างอริญชย์ เสือร้ายของวงการธุรกิจที่ทุกคนหวั่นเกรงยังหลงรักหลานสาวตัวน้อยหัวปักหัวปำ สำหรับพิชญ์แล้ว เขายอมรับเลยว่าน้องหนูคือทุกสิ่งทุกอย่างของเขา
พอน้องหนูหย่านมแม่เรียบร้อย ไอลดาก็กลับมาเรียนมหาวิทยาลัยต่อจนจบ ทุกคนรับรู้ว่าหญิงสาวท้องก่อนแต่งและยังท้องขณะเรียนอยู่ แต่ด้วยอำนาจเงินและบารมีของอริญชย์ ทุกคำติฉินนินทาจึงหายเข้ากลีบเมฆราวกับเรื่องมหัศจรรย์ ทันทีที่เรียนจบปริญญาตรี ไอลดาก็ประกาศต่อหน้าสามีและผู้เป็นพี่ชาย ว่าเธอจะก้าวเข้าสู่วงการบันเทิงด้วยการเป็นนางแบบ หน้าที่การเลี้ยงดูน้องหนูจึงตกเป็นของพิชญ์ โดยมีอริญชย์คอยช่วยเหลืออีกแรง
ทุกสิ่งทุกอย่างดูสวยงามยิ่งกว่าหนทางที่ถูกปูด้วยพรมดอกกุหลาบ อริญชย์ดึงพิชญ์ที่เรียนจบบริหารธุรกิจ เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง เข้ามาทำงานที่เคเค คอนสตรัคชั่น ผลักดันจนพิชญ์ก้าวขึ้นมาดำรงตำแหน่งรองประธานบริษัทอย่างเต็มภาคภูมิ บุคคลภายนอกล้วนแต่เฝ้ามองความก้าวหน้าของพิชญ์ด้วยความอิจฉา จากเด็กต่างจังหวัดธรรมดากลับจับผลัดจับผลูจนกลายมาเป็นหนูตกถังข้าวสาร คงมีเพียงเจ้าตัวที่รู้ว่า สิ่งที่เขามีและสิ่งที่คนอื่นเห็น มันแลกมาด้วยสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดของลูกผู้ชายคนหนึ่งเช่นกัน
.
หลังวางสายจากไอลดา พิชญ์ก็นั่งทำงานเพลินจนลืมเวลา นับว่าเป็นข้อดีอย่างหนึ่งของเขาที่มักจะจดจ่อกับงานอย่างเต็มที่ รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาบนผนังแล้วเห็นเข็มนาฬิกากำลังบอกเวลาห้าโมงเย็น พิชญ์เลยรีบเก็บข้าวของเตรียมตัวกลับบ้าน พอหันมาเห็นภาพของน้องหนูบนโต๊ะทำงานที่กำลังยิ้มแฉ่ง คนเป็นพ่ออย่างพิชญ์ก็หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง
พิชญ์กำลังจะเดินออกจากห้องทำงานหลังจากเก็บของจนเรียบร้อยแล้ว แต่กลับต้องชะงักเมื่อเสียงโทรศัพท์บนโต๊ะทำงานดังแทรกความเงียบขึ้นมา พิชญ์ขมวดคิ้วเล็กน้อย เพราะเห็นว่าเป็นเวลาเลิกงานแล้ว ก่อนจะยอมหันหลังกลับมารับโทรศัพท์ เผื่อว่าบางทีปลายสายอาจจะมีเรื่องเร่งด่วน
“พิชญ์ครับ...”
“ฉันเอง”
ทันทีที่เสียงของปลายสายแล่นเข้าหู พิชญ์ถึงกับยืนนิ่งอยู่กับที่ราวกับถูกแช่แข็ง เขารู้ดีว่า ‘ฉัน’ ที่กำลังคุยกับเขาอยู่คือใคร มีเพียงแค่คนเดียว แค่คนเดียวที่มีอำนาจเหนือเขาทุกอย่าง แค่คนเดียวที่ทำราวกับเขาเป็นลูกไก่ในกำมือ ที่อริญชย์ เกียรติกาญจนาคิดจะบีบ เขาก็ตาย หากเมตตาจะคลาย เขาก็รอด
“ครับคุณใหญ่...”
“ทำอะไรอยู่”
“ผมกำลังจะกลับบ้าน ถ้าคุณใหญ่มีธุระกับผม...”
“วันนี้ฉันกลับดึก มีนัดกินข้าวกับซัพพลายเออร์ชาวญี่ปุ่น นายกับน้องหนูกินข้าวกันเองเลย เสร็จแล้วก็รีบพาน้องหนูเข้านอนด้วย ส่วนนาย...” อริญชย์เว้นวรรคเล็กน้อย “รอจนกว่าฉันจะกลับ”
สำหรับคนที่อยู่ร่วมชายคากับเสือร้ายมามากเท่ากับอายุของน้องหนู พิชญ์รู้ดีว่าสิ่งที่อริญชย์เอ่ยออกมาคือคำสั่งที่เขาต้องปฏิบัติตาม แม้อยากจะขัดขืนมากแค่ไหน แต่มันคงเป็นการกระทำที่โง่เขลา หากเขาคิดจะต่อกรกับอริญชย์ คนที่กุมอำนาจเบ็ดเสร็จทุกอย่าง คนที่เป็นประมุขของบ้าน และยังเป็นคนที่ทำราวกับเป็นเจ้าของชีวิตเขา
“คุณใหญ่ ถ้าเกิดคุณเล็กรู้เข้า...”
“ยัยเล็กอยู่ที่พัทยา จะกลับมาพรุ่งนี้ตอนเย็น คิดจะขัดคำสั่งฉันหรือพีท” ปลายสายเอ่ยเสียงหนักราวกับต้องการจะย้ำสถานะที่เป็นรองของพิชญ์ จนผู้บริหารหนุ่มต้องกัดฟันแน่นก่อนจะเอ่ยปฏิเสธ
“เปล่าครับ ผมแค่...”
“อย่าเถียง ฉันคิดว่าเราคุยกันรู้เรื่องดีแล้ว แค่นี้นะ”
อีกฝ่ายวางสายเรียบร้อยแล้ว เหลือแต่พิชญ์ที่ยังคงยืนกำหูโทรศัพท์แน่น เขาเม้มริมฝีปากเพื่อสะกดกลั้นความรู้สึกหลากหลายของตัวเอง
เขาโกรธ...โกรธอริญชย์ที่เอาแต่เฝ้าบังคับเขา
แต่ที่สำคัญกว่า...เขาโกรธตัวเองที่ไม่สามารถขัดขืนอีกฝ่ายได้
พิชญ์เดินออกมาจากห้องทำงานของตัวเองก่อนจะกดลิฟต์ผู้บริหาร บนชั้นสูงสุดของสำนักงานเคเค คอนสตรัคชั่น มีแค่ห้องทำงานของเขากับอริญชย์ และมีเพียงแค่ลิฟต์ของผู้บริหารที่จอดชั้นบนสุดนี้ ระหว่างที่กำลังยืนรอลิฟต์อยู่ พิชญ์เห็นแสงไฟลอดออกมาจากห้องทำงานของอริญชย์ ซึ่งหมายความว่าเจ้าตัวยังคงนั่งทำงานอยู่ เขาได้แต่เบือนหน้าหนีจากประตูห้องทำงานของอีกฝ่าย แล้วเดินตรงเข้าลิฟต์ที่เปิดออกพอดี
พอเดินออกจากลิฟต์ บรรดาพนักงานที่พบเห็นพิชญ์ต่างก็พากันเอ่ยทักและยกมือสวัสดีเขา ปีแรกที่พิชญ์เข้ามาทำงานที่นี่ ล้วนแล้วแต่มีเสียงนินทาดังเข้าหูเขาเป็นระยะ แต่พิชญ์ก็พยายามพิสูจน์ตัวเองจนเป็นที่ยอมรับ จากเสียงนินทาจึงแปรเปลี่ยนเป็นเสียงชื่นชม และกลายเป็นผู้บริหารที่เหล่าพนักงานยอมรับในความสามารถมากที่สุดคนหนึ่ง
“กลับแล้วหรือคะท่านรอง”
“ครับ พอดีผมมีนัดกินข้าวเย็นกับน้องหนูน่ะครับ”
“แหม แฟมิลี่แมนจังเลยนะคะ”
พิชญ์ยิ้มรับคำกระเซ้าของพนักงานหญิงก่อนจะเดินออกจากตึก พอเห็นเขาเดินออกมา กริชก็ขับรถคันหรูเข้ามาจอดเทียบทันที รถยนต์และคนขับประจำตำแหน่งของเขา ทุกสิ่งทุกอย่างที่พิชญ์มีล้วนแล้วแต่เป็นอภินันทนาการจากผู้ชายที่ชื่อว่า อริญชย์ เกียรติกาญจนาทั้งนั้น พิชญ์ยิ้มหยันกึ่งจะสมเพชตัวเองยามก้าวขึ้นรถ
“งานหนักหรือครับคุณพีท” กริชเอ่ยถาม เมื่อมองผ่านกระจกมองหลังแล้วเห็นผู้เป็นเจ้านายมีท่าทีเหนื่อยอ่อน
“นิดหน่อยน่ะ” พิชญ์เอ่ยตอบเสียงเรียบก่อนจะหลับตาลงช้า ๆ เป็นอันยุติบทสนทนาแต่เพียงเท่านี้
ถึงกริชจะเป็นคนสนิทและเป็นคนขับรถของพิชญ์ แต่เขารู้ดีว่ากริชเองก็ยังฟังคำสั่งของอริญชย์มากกว่าเขา เช่นเดียวกับลูกน้องคนอื่น ๆ หลายครั้งที่พิชญ์รู้ดีว่าอริญชย์ส่งกริชมาเพื่อคอยจับตามองเขา จนบางทีเขาก็อยากตะโกนถามผู้มีศักดิ์เป็นพี่ภรรยาว่า...
สำหรับอริญชย์แล้ว เขาเป็นน้องเขยหรือนักโทษกันแน่?...
.
รถยนต์คันหรูแล่นเข้ามาจอดหน้าคฤหาสน์เกียรติกาญจนา ก่อนที่กริชจะก้าวลงมาเปิดประตูหลัง พอเด็กหญิงที่กำลังนั่งเล่นอยู่ตรงสวนเห็นผู้เป็นพ่อกลับมาแล้ว ก็รีบสะบัดตัวออกจากการเกาะกุมของพี่เลี้ยง วิ่งตื๋อเข้ามาหาผู้เป็นพ่อทันที
“พ่อพีทจ๋า...”
ทันทีที่นางฟ้าตัวน้อยของพิชญ์วิ่งมาถึง ชายหนุ่มก็รีบย่อตัวลงอุ้มน้องหนูก่อนจะกดจูบลงที่ข้างแก้มซ้ายขวาของลูกสาวด้วยความรัก เรียกเสียงหัวเราะคิกคักจากริมฝีปากกระจับ จนพิชญ์ต้องกดจูบเข้าที่ริมฝีปากบางอีกทีด้วยความรัก
“พอเจอพ่อพีท น้องหนูก็ทิ้งพี่นวลเลยนะลูก”
“น้องหนูคิดถึงพ่อพีทนี่คะ”
เด็กหญิงเอ่ยอย่างฉอเลาะก่อนจะซุกตัวเข้าหาผู้เป็นพ่อ แล้วเหมือนน้องหนูจะนึกอะไรออก ค่อย ๆ ดันตัวออกจากอ้อมกอดของพิชญ์ กวาดตามองรอบ ๆ พอเห็นว่าผู้เป็นพ่อกลับมาแค่คนเดียวก็รีบเอ่ยถามถึงใครอีกคนทันที
“ลุงใหญ่ล่ะคะ...”
พิชญ์ถึงกับชะงักเล็กน้อยเมื่อลูกสาวเอ่ยถามถึงผู้เป็นลุง เขาต้องยอมรับเลยว่า น้องหนูติดอริญชย์มากพอ ๆ กับที่ติดเขา ถ้าเห็นแค่เขา น้องหนูก็จะถามถึงผู้เป็นลุง และถ้าเห็นแค่ผู้เป็นลุง น้องหนูก็จะถามถึงเขา เป็นเรื่องที่บรรดาแม่บ้านและพี่เลี้ยงของน้องหนูต่างรู้กันดีว่า คุณหนูของบ้านติดคุณพ่อกับคุณลุงมากกว่าผู้เป็นแม่ ซึ่งมักจะติดงานถ่ายแบบอยู่บ่อย ๆ นาน ๆ ทีไอลดาถึงจะกลับมาหาน้องหนูที่บ้าน แต่ทุกครั้งที่กลับมา ไอลดาก็มักจะมีของเล่นกลับมาฝากลูกสาวตัวน้อยของเธออยู่เสมอ
“ลุงใหญ่ติดงานครับ วันนี้น้องหนูกินข้าวกับพ่อพีทสองคนนะ” พอเห็นนางฟ้าตัวน้อยทำหน้าลังเล พิชญ์เลยรีบยื่นข้อเสนอที่น้องหนูต้องตาลุกวาว “ไอศกรีมช็อกโกแลตหนึ่งลูก...”
“โอเคค่ะ น้องหนูกินข้าวกับพ่อพีทสองคนก็ได้ แต่พรุ่งนี้พ่อพีทต้องพาลุงใหญ่กลับมาด้วยนะคะ”
พิชญ์ฟังคำของลูกสาวแล้วก็ถึงกับหน้าเจื่อนลงเล็กน้อย ถึงจะรู้ว่าน้องหนูพูดตามประสาเด็ก แต่เขายอมรับเลยว่าเขาหวงน้องหนู แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นลุงของน้องหนูก็ตามที พิชญ์ชิงอุ้มน้องหนูเดินเข้าบ้านก่อนจะเสชวนคุยเรื่องอื่น
“แล้ววันนี้น้องหนูเป็นเด็กดีหรือเปล่าครับ”
“น้องหนูเป็นเด็กดีค่ะพ่อพีท น้องหนูดื่มนมหมดแก้วด้วย แล้วน้องหนูก็กินผักหนึ่งคำ” เด็กหญิงตัวน้อยเอ่ยเสียงเจื้อยแจ้ว เรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากทุกคนที่พบเห็น
“จริงหรือครับ ไว้เดี๋ยวพ่อพีทจะแอบถามคุณครู”
“จริงค่ะ คุณครูชมว่าน้องหนูน่ารักด้วย”
“ครับ ลูกสาวพ่อพีทน่ารักที่สุดเลย นางฟ้าตัวน้อยของพ่อ”
พอเดินเข้ามาถึงโซฟารับแขก พิชญ์ก็วางน้องหนูลงบนโซฟาก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ น้องหนูปีนไปหยิบกระเป๋านักเรียนที่วางอยู่ข้างหลังมาเปิดแล้วเล่าเสียงแจ๋ว ๆ
“วันนี้น้องหนูวาดรูปด้วย มีพ่อพีท มีน้องหนู มีลุงใหญ่ มีแม่เล็ก” เด็กหญิงว่าพลางหยิบเอากระดาษวาดรูปออกมาจากกระเป๋านักเรียนสีแดง
พิชญ์ยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูก่อนจะรับเอากระดาษวาดรูปมาจากน้องหนู นิ้วเล็กชี้ที่รูปคนแต่ละคนพลางอธิบายจ้อย ๆ เห็นแล้วพิชญ์ก็อยากจะหัวเราะขำกับภาพวาดของน้องหนู แต่มันคงเป็นผลงานชิ้นเอกของจิตรกรวัยห้าขวบที่กำลังนั่งกอดอกภูมิใจอยู่ข้างตัวเขา
“นี่พ่อพีทของน้องหนู พ่อพีทของน้องหนูน่ารักที่สุด”
“พ่อพีทต้องหล่อสิครับน้องหนู” พิชญ์แกล้งเอ่ยแย้งลูกสาว สาวน้อยคนสวยเลยรีบอธิบายทันควัน
“พ่อพีทหล่อไม่ได้หรอก เพราะลุงใหญ่หล่อกว่า”
พิชญ์ทำหน้าแปลก ๆ แต่เห็นน้องหนูยังคงอวดรูปวาดของตัวเองอย่างเพลิดเพลิน เลยคิดว่าคงจะมีแต่เขาที่คิดมากไปเอง
“แล้วแม่เล็กล่ะครับ”
“แม่เล็กสวย แม่เล็กเลยมีคนถ่ายรูปแชะ ๆ น้องหนูอยากสวยเหมือนแม่เล็ก”
“เดี๋ยวน้องหนูเป็นสาว น้องหนูก็สวยเหมือนแม่เล็กลูก”
พิชญ์คว้าเอาร่างเล็กมานั่งบนตักก่อนจะกอดลูกสาวแน่น สำหรับคนที่มีแต่ตัวอย่างเขา น้องหนูคือสมบัติล้ำค่าเพียงอย่างเดียวที่เขาหวงแหน
เขาสัญญา เขาจะปกป้องน้องหนู ปกป้องรอยยิ้มของน้องหนู และปกป้องความร่าเริงของน้องหนู
“อาหารเย็นเสร็จแล้วนะคะคุณพีท” เสียงป้าน้อย แม่บ้านคนเก่าคนแก่ของตระกูลเกียรติกาญจนาดึงพิชญ์ออกจากภวังค์
พิชญ์คลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย เขารู้ดีว่าป้าน้อยเองก็รักเขาเหมือนลูกชายคนหนึ่ง เช่นเดียวกับคนอื่นที่เคารพรักเขา แต่มันคงน้อยกว่าความเคารพรักที่ทุกคนมีต่ออริญชย์...ผู้เป็นประมุขของบ้านอย่างแน่นอน
“ครับ ป้าน้อย”
.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
