ตอนที่ 8 ฉันดีใจที่มีเธอได้แล้วคร้าบคุณชาย...มาม่าร้อนๆ..ถ้วยนี้พิเศษด้วยนะ....เติ้ลนำเสนอผลงาน
พิเศษยังไงมิทราบ....คุณพ่อครัว…เชาว์ลุกขึ้นมาดูผลงาน (ของเติ้ล)
ก็ใส่ไข่ด้วยไง...อิอิ….เติ้ลยื่นมาม่าชามโตให้พ่อยอดขมองอิ่ม
เสี่ยวโค้ด...มุขมึงอะ....มุขเด็กประถมชัดๆ.....เอ...แต่มันเหมือนกะที่มึงเป็นคนพิเศษของกูป่ะวะ....
เติ้ลหน้าแดง......ไอ้ทะลึ่ง...ไม่ต้องกงต้องกินเลยมึง.......เติ้ลทำท่าจะดึงถ้วยมาม่ากลับ...แต่เชาว์จับไว้แน่น
อย่าเล่นนะโว้ย...ของร้อนๆเดี๋ยวลวกกันพอดี....และแล้วมาม่าทั้งถ้วยก็อยู่ในมือพ่อตัวดีจนได้....
เติ้ลคร้าบ.....เจ้าเชาว์ทำตาละห้อย.......
ไรของมึงอีก...ทำเสียงทำหน้างี้จะใช้ไรกูอีกแหง...
อิอิ...รักคนรู้ทันจัง.....ไปซื้อกาแฟเย็นให้หน่อยดิ...นะ...นะ....เอาลาเต้เหมือนเดิมคร้าบ...
เติ้ลทำหน้าเหมือนไม่ได้ยิน.....กวนตรีนเจ้าเชาว์ซะบ้างใช้กูดีนัก........
นะ...คร้าบ...เติ้ล....เชาว์เห็นมีน้ำสตรอเบอรี่สดที่เติ้ลชอบกินด้วยอ่า...น่ากินมากเลย...นะไปซื้อมากินด้วยกัน
สาด......ทำเอากูมาอ้าง.....เติ้ลบ่นหงุ้งงิ้งๆ...แต่ก็ยอมเจ้าตัวดีตามระเบียบ
เมื่อเติ้ลออกไปจากห้องเจ้าเชาว์ก็ดำเนินการตามแผนทันที....เชาว์หยิบบางสิ่งขึ้นมาแล้วจัดการบางอย่างกับมาม่าในถ้วย....จากนั้นก็ง่วนกับการรื้อลิ้นชักหาแผ่น CD แผ่นโปรดที่เคยไดรว์ไว้ให้เติ้ล....
อยู่ไหนวะ....เชาว์ควานหาอย่างทุลักทุเล...กลัวเติ้ลจะมาซะก่อน
เจอแล้ว!!.....เชาว์ยิ้มกรุ้มกริ่ม....ตั้งเวลาเล่นไว้ได้เลยเพลงที่ 9...ฮ่าๆๆ…เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จสับก็มานั่งทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมเหมือนเดิม
เติ้ลเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับกาแฟเย็นและน้ำสตรอเบอรี่ปั่น
อะ....เติ้ลยื่นกาแฟเย็นให้พ่อตัวดีที่ยิ้มแป้นรออยู่
งั้นเดี๋ยวเชาว์ป้อนให้นะ...เป็นรางวัล....
เชาว์ตักไข่ในมาม่าให้เจ้าเติ้ล....
มึงจะบ้าหรอใครจะยัดเข้าไปได้....ไข่ทั้งลูก....
น่า...มึงเร็วๆแค่ไข่แดงเอง...อย่ามาเว่อ...เชาว์รีบยัดช้อนเข้าปากเติ้ลไป...ก็ต้องทำเวลาดิ...เดี๋ยวผิดแผนกันพอดี...
แกร๊ก.......ฟันของเติ้ลกระทบกับบางอย่าง...พอดีกับที่อินโทรเพลงที่เชาว์ตั้งเวลาไว้ดังขึ้น.....ฉันดีใจที่มีเธอ...
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V2A04GEPA0&Autoplay=0ในโลกที่มี ความวกวน
ในโลกที่ทุกคนต้องดิ้นรน
ที่สับสน ร้อนรนจนใจ นั้นแสนเหนื่อย
ในโลกที่ความทุกข์ท้อใจ
ได้เดินผ่านเข้ามาเรื่อยๆ
จนบางครั้งไม่รู้จะข้ามไปเช่นไร
แต่ยิ่งชีวิต ยิ่งผ่าน ยิ่งได้พบ ยิ่งเจอ
กลับทำให้ฉันยิ่งคิด ในใจ
** ฉันดีใจทีมีเธอ ฉันดีใจที่เจอเธอ
เธอคือกำลังใจเดียวที่มี ไม่ว่านาทีไหนๆ
ฉันดีใจที่มีเธอ แม้จะต้องพบ อะไร
และฉันรู้และฉันอุ่นใจ
ว่าฉันนั้นจะมีเธออยู่ ตรงนี้
ในอุปสรรค ที่มากมาย
ในความหวาดหวั่น ที่วุ่นวาย
และอนาคต ในปัจจุบัน และ อดีต
ในความเจ็บปวดที่ต้องเจอ
ที่ไม่เคยคุ้นเลยสักที
ไม่เคยรู้วันพรุ่งนี้ต้องเจอกับเรื่องใด
แต่ยิ่งชีวิต ยิ่งผ่าน ยิ่งได้พบ ยิ่งเจอ
กลับทำให้ฉันยิ่งคิด ในใจ
(**)
แต่ยิ่งชีวิต ยิ่งผ่าน ยิ่งได้พบ ยิ่งเจอ
กลับทำให้ฉันยิ่งคิด ในใจ
(**)
ฉันก็รู้ และฉันอุ่นใจ
ว่าฉันนั้นจะมีเธออยู่กับฉัน
เติ้ลอึ้งเมื่อคายสิ่งนั้นออกมา....แหวน….(โรแมนติกตรงไหนวะเนี่ย...แหวนในมาม่า...หุๆ)
เชาว์.....แหวนมึงหรอ....
ของมึงต่างหาก........กูตั้งใจจะให้มึงตั้งนานแล้วแต่...กูมัวแต่รอโอกาส...จนเกิดเรื่องซะก่อน....วันนี้กูจะไม่รออะไรอีกแล้ว.......เติ้ลมึงเคยสัญญาว่าจะไม่ทิ้งกูไปไหน...แต่วันนี้กูเองจะขอสัญญากับมึง...ว่ากูจะไม่ทิ้งมึงไปไหนอีก...เติ้ลมึงจะสู้กับกูมั้ย.....สู้กับอุปสรรคทุกๆอย่าง.....ด้วยกัน....เติ้ลพยักหน้า....น้ำตามันไหลมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้...เติ้ลปาดน้ำตาที่เลอะแก้ม....เชาว์หยิบแหวนสวมที่นิ้วนางข้างซ้ายของเติ้ล....ทั้งสองกอดกันอีกครั้ง..ไม่น่าเชื่อว่าคำพูดแค่ไม่กี่คำมันทำให้หัวใจของคนทั้งสองพองโตได้ขนาดนี้...หัวใจที่เสมือนขาดเลือดมาคอยหล่อเลี้ยง..มาเนิ่นนานจนด้านชา...วันนี้มันกลับมาเต้นอีกครั้ง.....ทั้งสองสบตากันภาพความทรงจำที่เลวร้ายตอนนี้ได้ถูกลบเลือนไปจนหมดสิ้น....วันนี้เราจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ของเรา
เติ้ล..กูหิวอะ....มาม่าก็อืดหมดแล้ว....เติ้ลส่ายหน้าให้กับเจ้าเชาว์ที่กำลังคว้าถ้วยมาม่าไปโซ้ยอย่างสบายอารมณ์
เติ้ลมองเจ้าเชาว์อย่างเข้าใจสันดาน...คนอย่างมึงเนี่ยจะโรแมนติกกะเค้าได้ซักกี่นาที...ทำกูเสียฟิวลิ่งทุกทีไอ้บ้านี่
งั้นกูจะไปอาบน้ำแล้ว.....เติ้ลเดินไปหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำไปอย่างเซ็งๆ....ปากก็บ่นพึมพำไปเรื่อย
ไม่ทันที่จะล็อคประตู..ร่างนึงก็โถมเข้ามาอย่างรวดเร็ว...ทำเอาเติ้ลแทบช็อค
ไอ้โรคจิต...เล่นไรของมึงวะ..เติ้ลตะโกนด่าเสียงดังเมื่อเจ้าเชาว์มาโผล่ตรงหน้าอย่างไม่ทันตั้งตัว
เชาว์เอื้อมมือไปกดล็อคประตู........
.............ไม่มีคำตอบแต่เป็นสายตาที่เติ้ลคุ้นเคยดี….
ไอ้โรคจิตไม่ต้องมาทำหน้าหื่นเลย.........เติ้ลหน้าแดงด้วยความอาย
อาบน้ำด้วยคนนะคนดี.....ไม่ได้อาบน้ำด้วยกันตั้งนานเล้วอ่ะ.....เชาว์ไม่พูดเปล่าปลดกระดุมเสื้อเร็วยังกะแข่งโอลิมปิก
ไม่ถึง 2 นาทีทั้งสองก็อยู่ในชุดวันเกิด.........สายน้ำอุ่นจากฝักบัวไหลลงมาช้าๆชโลมให้ผมของเติ้ลเปียกชุ่ม
เซ็กซี่เป็นบ้าเลย....เชาว์คิดในใจเมื่อมองเห็นร่างขาวโพลนที่อยู่ตรงหน้า........เวลาสองปีมานี้ดูเติ้ลเป็นหนุ่มเต็มตัวขึ้น...กล้ามเนื้อส่วนต่างๆก็ดูแข็งแรงขึ้น..นี่คงเป็นผลจากการออกกำลังกายมาอย่างต่อเนื่องของเติ้ลแม้จะมีกิจกรรมที่มหาลัยมากแค่ไหนเติ้ลก็ไม่เคยลืมที่จะดูแลตัวเอง...หุ่นเลยเฟิร์มอยู่เสมอ....
สายน้ำอุ่นไหลผ่านไรผมสีน้ำตาลอ่อน...ผ่านร่องอก....และซิกแพ็คที่หน้าท้องก่อนที่จะไหลไปกระทบบางส่วนที่ต้านทานแรงโน้มถ่วงของโลกอยู่.....ใจของเชาว์เต้นไม่เป็นจังหวะ...ความรักความปรารถนาที่โหยหามายาวนาน.....ไม่จำเป็นที่จะต้องเก็บกลั้นไว้อีกต่อไป...เชาว์ดันร่างตรงหน้าไปชิดผนัง....ลิ้นอุ่นๆกำลังละเลียดเลียวนอยู่รอบๆใบหู...จนเติ้ลต้องส่งเสียงครางตอบรับเบาๆ...ลิ้นยังคงซอกไซร้ไปทั่วราวกับผีเสื้อที่กำลังดื่มด่ำกับน้ำหวานจากเกสรดอกไม้....ร่างที่พิงฝาอยู่ยังคงเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องเพื่อตอบรับกับความรู้สึกเสียวซ่านที่อีกฝ่ายหยิบยื่นให้อย่างไม่หยุดหย่อน
เชาว์เลื่อนไปจูบเติ้ลทั่วร่าง..เหมือนจะทำวิจัยเรือนร่างชายตรงหน้าให้ครบทุกซอกทุกมุม.....และกลับมาประทับจูบเติ้ลอีกครั้ง....จูบที่ดูดดื่ม...ยาวนานยังคงหวานเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง......ครีมอาบน้ำก็ถูกชโลมไปทั่วร่างทั้งสอง...ฟองสบู่หอมนุ่มทำให้ทั้งสองเหมือนอยู่บนสรวงสวรรค์....ร่างกายถูกชำระล้างไว้อย่างสะอาดหมดจด....และแล้วร่างเปลือยเปล่าทั้งสองก็ย้ายมาซุกอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่นหลังจากการอะไรๆเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีกเหมือนจะชดเชยเวลาที่ขาดหายไป....
เติ้ลซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่นและคุ้นเคย....ลมหายใจหอบแรงยังคงร้อนผ่าวอยู่ที่อกของเชาว์
เหนื่อยหรอเติ้ล.....เชาว์ลูบหัวเติ้ลอย่างเอ็นดู
ไม่เลย.....มั้ง...เติ้ลมองค้อนทั้งยังอายจนหน้าแดง.......
เชาว์ยิ้มแล้วก้มลงหอมหัวเจ้าเติ้ลฟอดใหญ่.......ก็คนมันคิดถึงหนิ....ทำไงได้....ก็คนมันรักนี่คร้าบ….เชาว์แกล้งทำเสียงทะเล้น
เติ้ลเงยขึ้นมองเจ้าตัวดีที่กำลังพูด........ทั้งสองยิ้มอย่างมีความสุข..........อยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้จัง…
And I will always love you.
I will always love you.
You, my darling you. Hmm........เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของเชาว์ดังขึ้น....เป็นเบอร์ของแม่เชาว์ที่โทรเข้ามา...
เจ้าเชาว์คลานงัยเงียไปรับดดยไม่เต็มใจนัก
ครับแม่...มีไรครับ
เชาว์...ลูกอยู่ที่ไหน...รีบกลับบ้านด่วนเลยนะ...เกืดอะไรขึ้นระหว่างลูกกับแป้ง....พ่อเราโกรธมากเลยนะ...
เชาว์พยามไม่แสดงสีหน้าให้เจ้าตัวดีที่กำลังมองอยู่อย่างสนอกสนใจ
โอเคครับ...ไว้มีไรค่อยคุยกันที่บ้านนะครับแม่...ผมจะไปเดี๋ยวนี้
หวัดดีครับ........เชาว์รวบรัดตัดบทจากปลายสาย
มีไรรึปล่าว...เชาว์....เติ้ลเองก็พออ่านเกมส์ออก...ความสุขมักอยู่กับเค้าได้ไม่นานเสมอ.....ยิ่งเชาว์ฝืนยิ้มเจื่อนๆกลบเกลื่อนคิดหรอว่าจะหลอกเติ้ลได้
ไม่มีอะไรหรอก...แค่แม่คิดถึงหนะ...อยากให้เข้าไปหา...เชาว์ตอบไปขณะที่หันหลังแต่งตัวอยู่
เติ้ลเดินเข้าไปสวมกอดจากด้านหลัง.....จนเชาว์ต้องชะงัก
เชาว์มึงปิดกูไมได้หรอก.....รอยยิ้มกับแววตากังวลของมึงมันไม่ไปด้วยกันเลย....มึงมีไรไม่สบายใจก็บอกกูได้นะ...ทุกข์ของมึงก็เหมือนทุกข์ของกู.....ให้กูได้แบ่งเบาความเจ็บปวดจากมึงบ้างนะ...
คำพูดของเติ้ลแทงใจเชาว์เข้าอย่างจัง.......ใช่สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นอาจเป็นทุกข์ที่ใหญ่หลวง.แต่มันก็คุ้มหากมันจะแลกมาซึ่งความสุขที่ได้อยู่กับคนที่เรารัก.......เชาว์จับมือของเติ้ลและหันมากอดอย่างเต็มรัก........
ขอบใจนะเติ้ล.......แค่มีเติ้ลอยู่ข้างๆ....ไม่ว่าปัญหาจะใหญ่หลวงแค่ไหนเชาว์ก็ไม่กลัวหรอก........
.....ฉันดีใจที่มีเธอ ฉันดีใจที่เจอเธอ…….เธอคือกำลังใจเดียวที่มี ไม่ว่านาทีไหนๆ
ฉันดีใจที่มีเธอ แม้จะต้องพบ อะไร…….และฉันรู้และฉันอุ่นใจ……..ว่าฉันนั้นจะมีเธออยู่ ตรงนี้
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
