CHAPTER FOURTEEN
_________________________________
เช้าของวันต่อมาทั้งสองคนได้แวะเข้าไปเยี่ยมคุณยายที่โรงพยาบาลอีกครั้งก่อนที่จะเดินทางกลับ อาการของท่านนั้นนับว่าดีขึ้นกว่าเมื่อวานมากเมื่อได้รับยาฆ่าเชื้อ ไข้ที่เคยขึ้นสูงก็ลดลงจนอยู่ในระดับที่น่าพึงพอใจจึงทำให้ทุกคนหายห่วง
ขากลับจากลำปางนั้นฮานะอาสาช่วยอีกฝ่ายขับรถเพราะกลัวว่าพีทจะเหนื่อยเกินไป แล้วอีกอย่างพรุ่งนี้พวกเขาต้องเข้าบริษัทแต่เช้าตามนัดของคุณของแกเรนด้วย
เพราะเป็นวันธรรมดาถนนเส้นหลักจึงไม่ติดขัดเหมือนขามาจึงทำให้การเดินทางนั้นค่อนข้างสะดวก ในตอนที่แวะพักที่จุดพักรถพีทก็เปลี่ยนมาขับเพราะเขารู้สึกง่วงและอ่อนเพลียขึ้นมา แอร์เย็นจากเครื่องปรับอากาศทำให้ต้องขดตัวเข้ากับเสื้อแจ็คเกตที่ฝ่ายนั้นเอื้อมไปหยิบมาจากเบาะหลังมาห่มไว้ให้
รู้ตัวอีกทีภายนอกรถนั้นก็เริ่มมืดครึ้มจากเมฆฝน ในระหว่างที่รถกำลังติดไฟแดงอยู่บนท้องถนนนั้นคนที่อยู่หลังพวงมาลัยก็เอี้ยวตัวเข้ามาหาและก้มลงวัดอุณหภูมิให้อย่างนึกเป็นห่วง
“ฮานะ...เป็นยังไงบ้างครับ” พีทเกลี่ยลงบนหน้าผากนวลที่ชื้นเหงื่อเล็กน้อย
ปกแล้วฮานะเป็นคนที่ขี้หนาวแต่ตอนนี้เจ้าตัวกลับมีเหงื่อทั้งที่อุณหภูมิทั้งภายในและภายนอกนั้นไม่ได้สูงจึงทำให้เขากลัวว่าอีกฝ่ายจะป่วยเพราะวันนี้อากาศค่อนข้างที่จะร้อนจัดและช่วงเย็นยังครึ้มฝน
“...พีท” ฮานะสูดหายใจเข้าออกอย่างเชื่องช้าเพราะจู่ๆ ก็รู้สึกว่าอุณหภูมิในร่างกายนั้นสูงขึ้น
“ครับ” ฝ่ายนั้นขานรับและเอื้อมมือมาจับกระชับกันไว้แน่นในตอนที่รถเคลื่อนตัวออกไปตามท้องถนน
“ร้อน…อื้อ” ร่างขาวนวลสั่นสะท้านเมื่อความรู้สึกบางอย่างพุ่งเข้ามาโจมตีกะทันหัน...ยิ่งได้กลิ่นของพีทที่หลงเหลืออยู่บนเสื้อเขาก็ยิ่งควบคุมสติเอาไว้ไม่อยู่ ทั้งร่างนั้นร้อนจัดจนแทบระเบิด จังหวะการหายใจเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ
…นี่ไม่ใช่อาการป่วยอย่างแน่นอน...ไม่ใช่...
“ฮานะ ไปหาหมอไหมครับ” เด็กหนุ่มถามอย่างร้อนใจเมื่อเห็นว่าใบหน้าของฮานะนั้นแดงก่ำ
“ม…ไม่ต้อง” อีกฝ่ายส่ายหน้าปฏิเสธ “กลับห้อง...เร็วๆ”
“แต่..”
“พีท...ได้โปรด” มือขาวทั้งสองข้างกำแน่นเข้าหากันจนขึ้นสันหมัด ฮานะกอดเสื้อแจ็กเกตเอาไว้แน่นเมื่อร่างกายเริ่มร้อนจัดขึ้นเรื่อยๆ จนทัศนียภาพเบื้องหน้านั้นพร่าไปหมด หยดน้ำตาที่รื้นขึ้นมาจนเปียกแก้มทำให้ต้องข่มความรู้สึกเอาไว้
ทันทีที่รถจอดฮานะก็ถูกอีกฝ่ายอุ้มเอาไว้ในอ้อมแขน เด็กหนุ่มเร่งฝีเท้าอย่างกระวนกระวายเมื่อคนในอ้อมกอดนั้นเริ่มหอบหายใจหนัก เสื้อเขาถูกขยุ้มจนยับย่นในตอนที่เดินเข้าไปในห้องโดยสารของลิฟต์
“ฮานะ...” จู่ๆ ลำคอก็ถูกคว้าลงต่ำก่อนที่ริมฝีปากร้อนจัดจะประกบบดเบียดแนบแน่น
เรียวลิ้นเล็กสอดเข้ามาในโพรงปากจนเขาต้องตอบสนองไปตามสัญชาตญาณ เสียงเฉอะแฉะทำให้ความรู้สึกเบื้องต่ำนั้นพุ่งพล่าน ร่างสูงใหญ่กระชับอ้อมแขนเอาไว้แนบแน่นก่อนจะจัดแจงเกี่ยวกระหวัดช่วงขาเรียวให้มาพันรอบเอวเอาไว้แล้วดันตัวอีกฝ่ายไปแนบกับผนังลิฟต์
ใบหน้าคมเข้มเคลื่อนลงต่ำจนระดับเสมอกับลำคอขาว ทันทีที่ปลายจมูกแตะลงบนผิวเนื้อนวลเนียนกลิ่นหอมรุนแรงก็ฟุ้งกระจายออกมาจนเขารู้สึกมึนหัวไปชั่วขณะ เด็กหนุ่มขบกรามจนขึ้นสันเมื่อสัญชาตญาณดิบในร่างกายถูกปลุกเร้าขึ้นมาเมื่อรู้ว่า...
...ฮานะกำลังจะเข้าสู่ชวงฮีท..
เมื่อเสียงสัญญาณลิฟต์เตือนว่าถึงชั้นห้องพักร่างสูงใหญ่ก็ก้าวเดินออกไปด้วยความเร่งรีบเพราะกลิ่นของฮานะนั้นเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ โชคดีที่ตอนนี้บริเวณทางเดินนั้นปลอดคนเขาจึงสามารถรับมือกับสถานการณ์ตรงหน้าได้โดยไม่ต้องนึกกังวล
ประตูห้องถูกเปิดและปิดออกด้วยความรวดเร็วก่อนที่พีทจะเดินเข้าไปในห้องนอนโดยไม่รีรอ ร่างขาวเนียนถูกวางลงบนเตียงอย่างระมัดระวัง ฮานะตัวชื้นเหงื่อจนเสื้อเชิ้ตสีครีมที่สวมใส่นั้นแนบไปกับผิวเนื้อ เด็กหนุ่มมองภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่รุนแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ลำคอพลันแห้งผากเมื่อถูกฟีรีโมนของอีกฝ่ายเล่นงานจนตาพร่าเบลอ
...หอม..
...หอมมาก..
...ไม่เคยได้กลิ่นหอมแบบนี้มาก่อน..
“พีท...ฉัน อ..”
...ยิ่งฮานะเรียกร้องหา กลิ่นก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นจนไม่สามารถที่จะยับยั้งตัวเองได้อีกต่อไป
เสื้อยืดที่สวมใส่ถูกถอดโยนไว้บนพื้นข้างเตียง ฟูกนุ่มยวบลงเมื่อต้องรองรับน้ำหนักของคนสองคน ร่างสูงใหญ่เคลื่อนตัวไปคร่อมทับอีกฝ่ายเอาไว้ก่อนจะจัดการถอดกางเกงยีนออกจนท่อนล่างนั้นเปล่าเปลือย สะโพกเล็กถูกช้อนขึ้นสูงจนลอยเหนือพื้นเตียง น้ำหล่อลื่นที่ไหลออกมาจากร่องสะโพกนั้นมีมากกว่าปกติมันอาบไล้ซอกขาขาวเนียนจนฉ่ำวาว
เด็กหนุ่มประคองหนั่นเนื้อขาวจัดเอาไว้ก่อนจะลูบปลายนิ้วปัดผ่านช่องทางร้อนจัดด้วยลำคอที่แห้งผาก
“อ...ส..ใส่มันเข้ามาที ฮึก” ฮานะร้องขออย่างขาดสติ มือขาวจิกลงบนผ้าปูจนยับย่นเมื่อถูกเรียวนิ้วดันลึกเข้ามา
เสียงเฉอะแฉะดังขึ้นอย่างหยาบโลนในตอนที่ช่องทางถูกกระทำจนขับน้ำหล่อลื่นออกมาอาบเรียวนิ้วของอีกฝ่าย ใบหน้าสวยขึ้นสีแดงจัดพร้อมกับส่ายไปมาบนหมอนนุ่มจนเส้นผมแผ่กระจาย
“ไม่ใช่นิ้ว...ม.. ฮึก ไม่เอานิ้วแล้ว” ฮานะสะอื้นในลำคอตอนที่ถูกพลิกตัวลงไปนอนคว่ำบนเตียงก่อนสะโพกจะถูกตะปบยกขึ้นสูงจนตัวแอ่นโค้ง “พีท...ได้โปรด...เข้ามา” ใบหน้าซบลงบนหมอนอย่างอ่อนแรงตอนที่ถูกฝ่ายนั้นซุกหน้าลงมาตรงหว่างขา ร่างขาวนวลตัวสั่นเทิ้มอย่างรุนแรงเมื่อช่องทางด้านหลังถูกเรียวลิ้นร้อนกดลึกเข้ามาอย่างตะกรุตะกราม
“อื้อ!” ฮานะรู้สึกร้อนวูบไปทั่วร่างเมื่อลิ้นถูกถอนออกไปแต่กลับมีบางอย่างที่ร้อนจัดแนบลงมาแทน
...ไม่ไหว...
...รู้สึกร้อนจนหัวแทบระเบิด...ยิ่งได้กลิ่นของพีทที่วนเวียนอยู่รอบกายก็เหมือนกับว่าสมองมันจะละลายหายไปซะให้ได้..
“ฮานะ” เสียงพร่าต่ำแหบแห้ง เรียวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างเคร่งเครียด เด็กหนุ่มขบกรามแน่นจนขึ้นสันเมื่อถูกกลิ่นหอมรุนแรงนั้นเล่นงานจนมึนหัว
จังหวะชีพจรเต้นรัวเร็วและหนักแน่นในตอนที่ก้มลงสูดกลิ่นข้างลำคอขาว
ในเวลาที่กายใหญ่สอดลึกลงไปในช่องทางอ่อนนุ่ม กลิ่นหอมยิ่งฟุ้งขึ้นมา
“อ..ทำไมมันใหญ่ขึ้น ฮ...อือ” ร่างเล็กเกร็งสะท้านเมื่อถูกกระชับสะโพกเอาไว้แน่นเพื่อรองรับความใหญ่โต “พ...พีท มันใหญ่..ใหญ่เกินไป อื้อ!” ถ้อยคำปลุกเร้าทำให้ผู้ที่อยู่เหนือกว่านั้นสติขาดสะบั้นลงแทบจะทันที
ช่วงเอวสอบกดลึกกระแทกกับบั้นท้ายขาวจัดจนขึ้นรอยแดง เสียงคำรามทุ้มต่ำดังเครืออยู่ในลำคอราวกับต้องการระงับความบ้าคลั่งที่กำลังปะทุขึ้นมา
ดวงตาคมปลาบมองต่ำไปที่ลำคอขาวอีกครั้ง ก่อนจะลากนิ้วผ่านปลอกคอหนังที่อีกฝ่ายสวมใส่เอาไว้ตลอดเวลา...พักหลังมาฮานะไม่ได้สวมปลอกคอที่มีระบบนิรภัยเหมือนอย่างตอนแรกที่พบกัน
..เป็นเพียงปลอกคอหนังธรรมดาที่ไร้ซึ่งระบบป้องกัน..
“พ..พีท อ” ฮานะพูดด้วยเสียงที่สั่นเครือ “ทำให้ฉัน...เป็นของเธอ”
สิ้นเสียงร้องขอโดยไม่รอให้เจ้าตัวเป็นฝ่ายปลดออก ปลอกคอก็ถูกกัดจนขาดออกจากกันกลิ่นฟีโรโมนกลับยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นเป็นเท่าตัว
ลิ้นร้อนแลบเลียลงบนผิวนุ่มก่อนจะใช้ฟันขบกัดลงบนลำคอขาวจนเกิดร่องรอยประทับจนเป็นที่น่าพึงพอใจ และแล้วความรู้สึกบางอย่างก็ซ้อนทับขึ้นมา เร่งเร้าให้ชีพจนเต้นเร่าอย่างรุนแรง เด็กหนุ่มยืดตัวขึ้นนั่งพร้อมกับดึงร่างที่เล็กกว่าขึ้นมาแนบชิดกับแผ่นอก
“ฮานะ...” ริมฝีปากร้อนจัดแนบลงเมื่อเห็นประกายตารื้นน้ำจากอีกฝ่าย
“...เป็นเธอ” ฮานะถอนจูบออกมาก่อนจะขบกัดลงบนริมฝีปากล่างด้วยความรู้สึกที่ตีตื้นขึ้นมาในอก “เป็นเธอจริงๆ ด้วย” เสียงกระซิบสั่นพร่าจนไม่สามารถควบคุมเอาไว้ได้ สัญชาตญาณบางอย่างร่ำร้องอย่างบ้าคลั่ง โหยหารุนแรง
...นี่น่ะหรือความวิเศษของคู่แห่งโชคชะตา...
“คุณเป็นของผมแล้ว” เด็กหนุ่มก้มลงแนบใบหน้าเข้ากับลำคอขาวก่อนจะกัดลงไปบนลำคออีกข้าง “ฮานะ...เป็นของผม..”
...เป็นของกันและกันโดยสมบูรณ์..
สะโพกสอบกดกระแทกเรี่ยวแรงทั้งหมดเข้าไปจนเกิดเสียงหยาบโลนของหนั่นเนื้อที่กระทบกัน ฝ่ามือใหญ่ที่กระชับอยู่ข้างสะโพกเลื่อนขึ้นไปลูบไล้แผ่นอกขาวชื้นเหงื่อก่อนจะเน้นคลึงยอดอกที่กำลังชูชันขึ้นตามแรงอารมณ์ที่ปะทุ
“ฮ...อึก” ฮานะกัดริมฝีปากจนซีดในตอนที่ร่างกายสั่นไหวจากพละกำลังมหาศาลของคนที่อยู่เหนือกว่า
รู้ตัวอีกทีก็ถูกอุ้มลงไปนอนหงายอยู่บนเตียง ฮานะหน้าแดงจัดตอนที่ถูกยกขาข้างหนึ่งพาดไว้บนช่วงบ่ากว้าง ส่วนอีกข้างนั้นโดนกดแนบลงไปบนเตียงนุ่ม เจ้าตัวแหงนเงยหน้าขึ้นจนลำคอเป็นเส้นตรงเมื่อรู้สึกแน่นท้องน้อยจนจุก ทั้งที่พีทไม่ได้รุนแรงอย่างขาดสติ แต่เพราะขนาดตัวที่ต่างกันจึงทำให้บางส่วนนั้นดันลึกเข้ามามากกว่าที่เคย
...มันใหญ่ขึ้นกว่ารอบที่แล้ว...และร้อนจัดจนเหมือนกับว่าช่องทางเขาถูกหลอมละลายไปด้วย
“ร...ร้อน ตรงนั้น..มันร้อน” ฮานะครางเสียงสั่นเมื่อเริ่มควบคุมสติไม่อยู่ และทันทีที่อีกฝ่ายกระแทกเข้ามาจนสุดช่วงเอวเล็กก็แอ่นโค้งเหยียดเกร็งเอาไว้เมื่อรู้สึกเสียวซ่านแทบคลุ้มคลั่งเพราะส่วนปลายนั้นชนเข้ากับปากมดลูกอย่างจัง ร่างขาวนวลบิดตัวเร่าเมื่อรู้สึกมากเกินกว่าที่จะรับไหว ยิ่งอีกฝ่ายกดกายกระแทกเข้ามาช่องทางที่รองรับก็ยิ่งร้อนจัดและขับน้ำหล่อลื่นออกมาจนฉ่ำเยิ้มโคนขาขาว
“...ลึก...เกินไปแล้ว” เรียวนิ้วที่กำผ้าปูที่นอนถูกสอดประสานเอาไว้มั่นเมื่อสะโพกสอบกระแทกกระทั้นเข้ามาอย่างรุนแรง
“ฮานะ...น่ารักมาก” เด็กหนุ่มพึมพำเสียงต่ำตอนที่ก้มลงมองร่างกายช่วงล่างที่สอดประสานกันอย่างแนบแน่นแผ่นท้องแบนราบที่มีตัวตนของเขาอยู่ภายในนั้นกำลังขยับเคลื่อนไหวไปตามจังหวะการเคลื่อนตัว บริเวณสะโพกอิ่มถูกบีบขยำจนขึ้นรอยมือ เถากุหลาบที่อยู่บนผิวเนื้อขาวถูกบดขยี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนบอบช้ำ
ฮานะดึงมือที่กอบกุมเขาอยู่ลงต่ำก่อนจะวางแนบลงบนแผ่นท้องของตัวเอง นัยน์ตาสวยคลอน้ำได้อย่างน่าสงสารในตอนที่ช้อนขึ้นมามองกัน หยดน้ำเกลือกกลิ้งลงมาเปียกแก้มขาวได้อย่างน่าเห็นใจ
แต่แทนที่เขาจะหยุดและผ่อนแรงลง กลับควบขย่มหนักขึ้นกว่าเดิมจนคนใต้ร่างครวญครางไม่ได้ศัพท์...ฮานะสะอื้นฮักพร้อมทั้งจิกข่วนเขาเพื่อระบายอารมณ์จนเลือดไหลซิบ
กายใหญ่ขยับเคลื่อนเข้าออกจนสุดความยาวก่อนจะกดแช่ค้างเอาไว้อย่างนั้นเมื่อปลดปล่อยความต้องการเข้าไปข้างใน ฮานะหวีดร้องเมื่อเสร็จสมก่อนจะรับรู้ได้ถึงของเหลวร้อนจัดที่ไหลทะลักเข้ามาในมดลูกจนล้นปริ่ม แต่แล้วลมหายใจกลับหยุดชะงักเพียงครู่เมื่อรู้สึกได้ว่าส่วนนั้นพองขยายขึ้นจนคับแน่นเต็มช่องท้อง
“พ...พีท” ฮานะเอ่ยเรียกอย่างยากลำบาก...ตอนนี้แค่ขยับร่างนิดเดียวทุกส่วนก็ตื่นเร้าจนแทบหลอมละลาย
บริเวณส่วนโคนที่ขยายใหญ่ไปตามกลไกทางธรรมชาติของเผ่าพันธุ์อัลฟ่านั้นปิดกั้นไม่ให้น้ำเชื้อไหลย้อนกลับออกมาแม้แต่หยดเดียว เด็กหนุ่มยืดกายขึ้นเต็มความสูงก่อนจะผ่อนลมหายใจเข้าออกอย่างยากลำบากเมื่อรู้สึกราวกับว่ากำลังถูกช่องทางอ่อนนุ่มนั้นโอบรัดจนแทบกลืนหายเข้าไปข้างใน
ฮานะพยายามกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้เมื่อรู้สึกว่าตัวเองนั้นเผยด้านอ่อนแอออกมาให้ได้เห็นโดยที่ไม่สามารถควบคุมความรู้สึกนึกคิดเอาไว้ได้
“ฮานะครับ” ร่างสูงใหญ่ก้มลงไปคร่อมทับช่วงตัวที่เล็กกว่าเอาไว้...ครั้งนี้ให้ความรู้สึกที่รุนแรงมากกว่าครั้งที่ผ่านมา
ยิ่งได้รู้ว่าคนใต้ร่างเป็นของเขาทั้งตัวและจิตวิญญาณก็ยิ่งหลงใหลจนแทบคลั่ง...
“ไม่...ไม่ท้องได้ไหม” คนที่อายุมากกว่ากลับคล้ายเด็กตัวเล็กที่กำลังหลงทาง ริมฝีปากสีอ่อนถูกขบเม้มเอาไว้ราวกับคนที่ไม่มั่นใจในตัวเอง ฮานะช้อนตาขึ้นมองอย่างออดอ้อน นัยน์ตาคู่สวยนั้นวูบไหวเมื่อสติเริ่มพร่าเลือน “ฉัน...ยังไม่อยากท้อง...”
ใครต่างก็รู้ดีว่าเมื่อเข้าสู่ช่วงเวลาแบบนี้โอกาสที่จะทำให้ตั้งครรภ์นั้นสูงมาก...ยิ่งเป็นคู่ของตัวเองด้วยแล้วเปอร์เซ็นต์ที่จะเกิดก็มากขึ้นไปอีก...
เด็กหนุ่มคว้ามืออีกฝ่ายมาจรดจูบอย่างอ่อนโยน “...ผมสัญญาว่าจะป้องกัน” รอยยิ้มบางเบาถูกจุดขึ้นให้คลายความกังวลลงก่อนจะก้มลงจูบบนหน้าผากชื้นเหงื่อ แต่พอผละออกมาคนใต้ร่างกลับขมวดคิ้วแน่นราวกับว่ากำลังใช้ความคิดอย่างหนัก
...เขายังไม่พร้อมก็จริง
...แต่กลับต้องการให้พีทโอบกอดกันด้วยร่างที่เปลือยเปล่ามากกว่าการสวมเครื่องป้องกัน..
“ไม่...ไม่ต้องหรอก” ฮานะหลบตาเมื่อเผลอหลุดความต้องการเบื้องลึกในจิตใจ “ฉันกินยาคุมอย่างเดียวก็ได้...”
“ทำแบบนั้นไม่ได้หรอกครับ” เด็กหนุ่มยิ้มอย่างนึกเอ็นดูพร้อมกับคว้าตัวอีกฝ่ายเข้ามากอดไว้แนบอก “…มันเสี่ยงเกินไป” เสียงทุ้มนุ่มปลอบประโลม กดจูบข้างใบหูนิ่มที่กำลังขึ้นสีแดงจัด
ถึงแม้ว่าการที่ได้ปลดปล่อยเข้าไปในร่างกายของฮานะนั้นจะทำให้รู้สึกดี แต่ถ้ามันทำให้อีกฝ่ายต้องรู้สึกเป็นกังวลเขาก็พร้อมที่จะหยุดมัน
“ถ้าอย่างนั้น...เอาไว้รอบหลังได้ไหม” เสียงแหบพร่าออดอ้อนพร้อมกับสะโพกเล็กที่บดเบียดเข้าหากันจนเขาเริ่มที่จะตื่นเร้าอีกรอบ แทนคำตอบทั้งหมดเรียวขาขาวก็ถูกแยกออกจากกันก่อนร่างสูงใหญ่จะบดเบียดสะโพกลงไปเนิบนาบจนเสียงสปริงของเตียงนั้นดังลั่น เสียงครวญครางหวานหูทำให้ต้องเร่งจังหวะจนคนใต้ร่างตัวสั่นสะท้าน...
...ปลดปล่อย เติมเต็มอย่างไม่รู้จักพอ
...ราวกับว่าต่างคนต่างรอช่วงเวลานี้มานานแสนนาน...
เข็มสั้นและยาวของนาฬิกาชี้ไปที่เลขห้า...บ่งบอกว่าวันเวลาได้ย่างกลายเข้าสู่วันใหม่ แต่ทั้งสองร่างที่สอดประสานกันมานานชั่วข้ามคืนนั้นยังไม่ผละห่างออกจากกัน
เสียงของลมหายใจที่สอดประสานเป็นจังหวะเดียวกันทำให้อุณหภูมิภายในห้องนอนนั้นสูงขึ้นไปตามแรงอารมณ์ ร่างสูงใหญ่ที่ขับเคลื่อนกายอยู่ด้านบนควบขย่มจนสปริงเตียงดังลั่นไปตามจังหวะการขยับกาย หยาดเหงื่อที่ผุดซึมขึ้นมาตามผิวกายหยดลงไปบนผ้าปูซ้ำแล้วซ้ำเล่า กลิ่นฟีโรโมนของทั้งคู่ที่ผสานกันตีฟุ้งจนทำให้สมองนั้นพร่าเบลอ มีเพียงแค่สัญชาตญาณดิบเท่านั้นที่ขับเคลื่อนให้ร่วมรักกันอย่างบ้าคลั่ง
เสียงครวญครางร่ำร้องจนแหบแห้ง
รอยขบกัดปรากฏขึ้นบนผิวเนื้อขาวจัดจนแทบไม่มีพื้นที่ว่าง...แม้แต่ข้อเท้าและโคนขาด้านในก็ไม่เว้น...
“...พ...พีท” ฮานะเอ่ยเรียกด้วยเสียงที่แหบพร่า อ่อนล้าไม่มีแม้แต่แรงที่จะยกมือขึ้นดันแผ่นอกกำยำที่ทาบทับลงมา
ความต่างของขนาดตัวเริ่มทำให้รู้สึกทรมานเมื่อถูกกอดเอาไว้เป็นเวลานานข้ามคืน
“พีท...พอแล้ว...” เขาร่ำร้องขอเพราะรู้สึกร้อนจัดไปทั่วทั้งร่าง...ในช่องท้องถูกเติมเต็มด้วยน้ำเชื้อจนล้นเปรอะเต็มซอกขาขาวเนียน แผ่นอกขาวจัดขึ้นสีระเรื่อเมื่อถูกบีบเคล้นจนแดงก่ำ บริเวณรอบฐานมีรอยกัดกระจายอยู่ทั่ว มันบวมเป่งและนูนขึ้นมาสู้มือของผู้กระทำ
เพียงแค่ปลายนิ้วปัดผ่าน ความรู้สึกมากล้นก็วิ่งขึ้นไปตามแกนสมอง
..พีทรุนแรงและเร่าร้อนจนเขาแทบละลายหายไปในอ้อมกอดของอีกฝ่าย
นัยน์ตาคมเข้มทอประกายวาบหวามอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน...ไฟปรารถนาบางอย่างที่คุโชนในดวงตาคู่นั้นทำให้เขาตัวสั่นสะท้านไหว
...มันดุดันคล้ายกับสัตว์ป่าหิวโซที่กำลังติดสัดอย่างรุนแรง..
ถ้าโอเมก้าอย่างเขาฮีทเพื่อดึงดูดเหล่าอัลฟ่า...คนตรงหน้าก็กำลังตอบสนองกลับมาตามสัญชาตญาณของเผ่าพันธุ์...
พวกเขาทั้งคู่ต่างฝ่ายต่างปล่อยฟีโรโมนออกมา จึงส่งผลให้เซ็กส์ครั้งนี้ดิบเถื่อนและกินเวลาเนิ่นนานราวกับไม่มีที่สิ้นสุด
“ม...ไม่ไหวแล้ว...ในนี้...มันแน่นไปหมด อื้อ” ฮานะวางมือลงไปบนแผ่นท้องแบนราบ ปลายนิ้วสัมผัสได้ถึงน้ำเชื้อที่อัดแน่นอยู่ภายในช่องทางสืบพันธุ์ ยิ่งตอนที่อีกฝ่ายขยับเข้าออกเสียงเฉอะแฉะน่าอายก็ยิ่งทำให้เขาต้องร้อนวูบไปทั่วร่าง
เสียงสะอื้นดังขึ้นจนทำให้ร่างสูงใหญ่ต้องลงไปโอบกอดเอาไว้แนบอก
....ไม่ไหวแล้ว...มันเหมือนจะตายซะให้ได้เลย..
แสงแดดในตอนเช้าที่เริ่มลอดผ่านม่านโปร่งแสงเข้ามาส่องกระทบกับผิวเนื้อเปลือยเปล่าทำให้เห็นใบหน้าของคนที่นอนอยู่ใต้ร่างชัดขึ้น สองข้างแก้มที่ชื้นไปด้วยน้ำตานั้นแดงก่ำ บริเวณแพขนตายาวเปียกชุ่ม
“ฮานะ” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยเรียกในตอนที่ปลดปล่อยเข้าไปเป็นรอบสุดท้าย เด็กหนุ่มลงไปนอนกอดร่างที่สั่นเทิ้มเอาไว้แนบอก ฮานะครางเสียงพร่า ช่องทางอุ่นจัดบีบรัดตัวตนของเขาเอาไว้แน่นจนต้องขมวดคิ้วมุ่น
“ฮึก...พอแล้ว” ใบหน้าสวยแสดงท่าทีอ่อนล้าอย่างไม่คิดที่จะปิดบัง ฮานะร้องไห้จนตาเริ่มบวม
...ที่ร้องไม่ใช่เพราะเสียใจหรือทรมาน...แต่มันรู้สึกดีมากต่างหาก
มากจนไม่สามารถควบคุมร่างกายตัวเองเอาไว้ได้...
“ขอโทษครับ” พีทลงไปนอนซ้อนแผ่นหลังเล็กแล้วดึงร่างของอีกฝ่ายมาชิดแนบอกทั้งที่ช่องล่างยังไม่สามารถผละห่างออกจากกันได้
...ครั้งนี้อารมณ์รุนแรงมากจนตัวเองยังนึกแปลกใจ...แต่พอเห็นปฏิกิริยาของร่างกายที่ตอบสนองกันแล้วก็ได้แต่ลอบยิ้มขึ้นมา
...เขาและฮานะ ต่างฝ่ายต่างปล่อยฟีโรโมนออกมากระตุ้นกันและกันจนไม่สามารถควบคุมสติเอาไว้ได้ทั้งคู่
สภาพมันจึงเป็นอย่างที่เห็น...
“อึดอัด...” เจ้าตัวพึมพำเสียงเบาพร้อมกับพยายามที่จะถอยสะโพกหนีให้ส่วนที่เชื่อมนั้นหลุดออกจากกัน...แต่มันกลับไร้ผลเพราะตัวตนของเขานั้นยังขยายจนคับแน่นอยู่ในช่องทางอ่อนนุ่ม “เอาออกไป อื้อ ได้ไหม”
ฮานะงอแง เพราะถึงแม้จะเคยมีเซ็กส์มาหลายครั้ง แต่ไม่มีครั้งไหนเลยที่ร่างกายจะต้องรับมือกับความดิบเถื่อนของพวกอัลฟ่าแบบนี้
“ชู่ว...รออีกสักพักนะครับ” พีทกระชับอ้อมกอดแน่นและก้มลงพรมจูบให้อีกคนใจเย็นลง แต่ฮานะกลับต่อต้านขัดขืนขึ้นมาเล็กน้อย คงเพราะเริ่มจะหงุดหงิดที่เขาไม่ยอมปล่อยให้ได้พัก
“...ใจร้าย” เสียงอ่อนระโหยว่ากล่าวอย่างไม่จริงจังนัก
มาถึงตอนนี้ก็นึกโกรธตัวเองที่เอาแต่เรียกร้องให้อีกฝ่ายกอดจนไม่คำนึงถึงร่างกายเลยว่ารับไหวหรือเปล่า
“ฮานะทำให้ผมแทบคลั่งตาย...” เสียงทุ้มที่กระซิบบอกอยู่ข้างใบหูทำให้อารมณ์เริ่มคงที่ “…ก่อนหน้านี้ก็หลงคุณจะแย่แล้ว”
“...แค่หลงหรือไง” ฮานะเอี้ยวตัวกลับไปหาก่อนจะงับเข้าที่ปลายคางแล้วช้อนตาขึ้นมอง
อีกฝ่ายก้มลงมาป้อนจูบดูดดื่มซ้ำแล้วซ้ำเล่า แสดงให้เห็นว่าหลงใหลในตัวเขามากแค่ไหน รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าเมื่อคำหวานกระซิบบอกซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยไม่ร้องขอให้เขาตอบกลับแม้เพียงประโยคเดียว จะมีก็เพียงแต่รสจูบเท่านั้นที่แสดงให้เห็นว่าไม่ได้มีเพียงแค่อีกฝ่ายที่รู้สึก....เขาเองก็เช่นกัน..
ร่างสูงใหญ่ที่สวมไว้เพียงแค่กางเกงวอร์มขายาวก้าวเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่ชำระล้างร่างกายเสร็จ ในมือมีอ่างน้ำอุ่นและผ้าขนหนูเตรียมไว้เพื่อเช็ดตัวให้คนที่นอนซุกอยู่บนเตียง หยดน้ำบางส่วนที่เกาะอยู่ปลายผมชื้นหยดลงมาบนแผ่นอกกำยำ บริเวณผิวเนื้อปรากฏรอยเล็บและรอยข่วนเป็นทางยาวไปถึงแผ่นหลัง
รอยยิ้มอ่อนโยนจุดขึ้นเมื่อเห็นเพียงแค่เสี้ยวใบหน้าที่โผล่พ้นออกมาจากผ้าห่ม
ฮานะเพิ่งจะได้นอนพักไปเมื่อสองชั่วโมงก่อนหลังจากที่ต้องทนรับความบ้าคลั่งของเขามาทั้งคืน
เด็กหนุ่มจัดการเช็ดทำความสะอาดเนื้อตัวเปลือยเปล่าให้จนเกลี้ยงเกลารวมไปถึงช่องทางบอบช้ำที่เริ่มบวมขึ้นมาเป็นสีแดงจัด
ปลายนิ้วเผลอปัดผ่านผิวเนียนลื่นมือในตอนที่ได้กลิ่นหอมฟุ้งกระจายขึ้นมาแตะจมูกทำให้เขาต้องรีบลุกเดินออกไปข้างนอกเพราะกลัวว่าจะเผลอลงมือรังแกฮานะอีก แต่แล้วเสียงโทรศัพท์มือถือที่แผดเสียงร้องมาจากทางโต๊ะหัวเตียงก็ทำให้ต้องเดินกลับมารับสายเพราะกลัวว่าจะไปรบกวนเวลาพักผ่อนของอีกฝ่ายเข้า
“สวัสดีครับ” พีทถือวิสาสะรับสายแทนเพราะเห็นว่าเป็นคุณแกเรนที่โทรเข้ามา
(พีทเหรอ?) ฝ่ายนั้นถามขึ้นอย่างแปลกใจ (ฮานะไปไหนล่ะ)
“ฮานะยังไม่ตื่นครับ...พอดีไม่สบายนิดหน่อย” ในระหว่างที่พูดก็หันกลับไปมองคนบนเตียงด้วย
(ไปหาหมอหรือยัง) น้ำเสียงของปลายสายเต็มไปด้วยความเป็นห่วง (แล้วฮานะเป็นอะไรมากไหม)
“ไข้ขึ้นนิดหน่อยครับ” รู้สึกผิดที่ต้องโกหก แต่เพราะไม่รู้ว่าจะบอกความจริงยังไงจึงต้องใช้อาการป่วยมาอ้าง
(ถ้าดูท่าไม่ดีรีบบอกผมนะ) ทางนั้นพูดเสียงเครียด (รายนั้นน่ะดื้อเงียบ ชอบอมพะนำไว้คนเดียว)
“ครับ”
(อ้อ...จริงด้วย ผมตั้งใจจะโทรมาบอกว่านัดประชุมวันนี้น่ะเลื่อนออกไปก่อนนะ พอดีมีงานด่วนเข้ามาน่ะเลยต้องยกเลิกกะทันหัน) คุณแกเรนถอนหายใจออกมายาวเหยียด (แล้วก็...ฝากบอกให้ฮานะเช็กเมลล์ด้วย ผมส่งบรีฟงานไปให้ดูแล้วจะได้เข้ามาคุยกันตอนประชุม)
“ได้ครับคุณแกเรน” เด็กหนุ่มขานรับก่อนจะหันไปมองทางเตียงเมื่อมีการเคลื่อนไหวเกิดขึ้น ฮานะกำลังรู้สึกตัวตื่น
(แล้วคุณยายเป็นยังไงบ้างล่ะ ท่านอาการดีขึ้นไหม) เขาถามอย่างเป็นห่วง
“ดีขึ้นมากแล้วครับ เหลือแค่นอนให้ยาฆ่าเชื้อและคอยสังเกตอาการสักอาทิตย์นึงก็กลับบ้านได้ครับ”
พีทตอบกลับ ในระหว่างนั้นก็เห็นว่าคนบนเตียงนอนคะแคงข้างมองมาทางเขาอยู่
(อืม...ถ้ามีอะไรที่ผมพอจะช่วยได้ก็บอกนะ ไม่ต้องเกรงใจ)
“ขอบคุณมากครับ”
(โอเค...ฝากดูแลฮานะด้วยก็แล้วกันนะพีท)
“ครับ คุณแกเรน”
ฝ่ายนั้นทิ้งท้ายเอาไว้แค่นั้นก่อนเสียงสัญญาณสายจะตัดไป
เด็กหนุ่มเดินเข้าไปหาคนที่นอนมองเขาอย่างตั้งอกตั้งใจก่อนจะนั่งลงบนเตียงด้วยกัน ฮานะขยับตัวเข้ามาใกล้พร้อมชูแขนขึ้นเป็นการบอกทางอ้อมว่าให้เขาลงไปนอนกอดเพราะดูท่าแล้วเจ้าตัวยังคงง่วงอยู่ไม่น้อย
...น่ารักเกินไปแล้ว..
“คุณแกเรนโทรมาเหรอ” น้ำเสียงแหบแห้งเอ่ยถามพร้อมกับซุกหน้าเข้ากับอกเขา
“ครับ...บอกว่าขอเลื่อนประชุมวันนี้ออกไปก่อนเพราะคุณแกเรนติดธุระด่วนน่ะครับ” เด็กหนุ่มก้มลงมองคนที่อยู่ในอ้อมกอด ฮานะหลับตาพริ้มลมหายใจสม่ำเสมอเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเจ้าตัวหลับไปแล้วเรียบร้อย
“ฮานะ” พีทลองเรียกเพราะนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ให้อีกฝ่ายกินยา “ลุกขึ้นมากินยาไหวไหมครับ”
“ยาอะไร” เจ้าตัวงอแง คิ้วขมวดขึ้นเล็กน้อย
“ก็...ยาคุม” กระแอมไอแก้เก้อขึ้นมาเมื่อรู้สึกร้อนที่ใบหน้าอยู่หน่อยๆ ...ความคิดอกุศลมันวิ่งแล่นทั่วหัวไปหมด
“ฮื่อ...ไม่กิน” ดูท่าแล้วคงกึ่งหลับกึ่งตื่นเพราะดูสติไม่ค่อยจะอยู่กับเนื้อกับตัวสักเท่าไหร่
“ฮานะ”
“พีท”
แล้วก็ต้องชะงักมือที่กำลังจะเอื้อมไปลูบแก้มอีกฝ่ายเอาไว้เมื่อจู่ๆ ฮานะก็พลิกตัวให้เขาลงไปนอนใต้ร่างแล้วขึ้นมาคร่อมทับแทน ร่างขาวนวลเปลือยเปล่าที่มีรอยกัดของเขากระจายอยู่ทั่วมีเสน่ห์มากจนต้องขบกรามเอาไว้เพื่อระงับแรงอารมณ์ที่กำลังจะปะทุขึ้นมาอีกรอบ
“ซนเกินไปแล้วครับ” เด็กหนุ่มยิ้มขำก่อนจะต้องลมหายใจสะดุดเมื่อฝ่ามือนุ่มเลื่อนลงไปกอบกุมบางส่วนของเขาเอาไว้จนมันเริ่มตื่นตัวตอบสนองกลับ และแล้วเจ้าตัวก็ประคองมันไปจดจ่ออยู่บริเวณปากทางที่ฉ่ำเยิ้มไปด้วยเมือกใสก่อนจะทิ้งน้ำหนักตัวลงมาทีเดียวจนสุด “...ฮานะ”
“อื้อ...อะไรเล่า” กลิ่นฟีโรโมนเริ่มแผ่กระจายออกมาในตอนที่สะโพกมนขยับเชื่องช้า “…วันนี้ว่างนี่ อ๊ะ! พีท!” เสียงร้องเหวใส่อย่างตกใจเมื่อถูกเขากระแทกตัวขึ้นไปจนเกิดเสียงของหนั่นเนื้อกระทบกัน
แล้วเสียงร้องประท้วงก็กลับกลายเป็นครวญครางอย่างหวานหูกินเวลาไปครึ่งค่อนวัน...จากเช้ากลับกลายเป็นบ่ายก่อนทุกอย่างจะหยุดลงเมื่อเข็มของนาฬิกาบ่งบอกว่าในอีกไม่กี่นาทีนั้นดวงอาทิตย์จะลับขอบฟ้าไปอีกครั้งหนึ่ง...
้(ต่อด้านล่าง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
