“ฮานะ” เสียงเรียกของอีกฝ่ายไม่มีผลกับคนที่กำลังสูดลมหายใจเข้าออกอย่างใช้สมาธิ “...ฮานะครับ”
“อื้อ...อย่าเพิ่งขยับนะ” ทันทีที่ช่วงตัวสูงใหญ่ขยับขึ้นนั่งพิงหัวเตียงส่วนล่างที่ยังคงเชื่อมต่อกันอยู่นั้นก็ได้รับผลกระทบจนทำให้คนที่รองรับรู้สึกจุกหน่วงไปทั่วบริเวณท้องน้อย “…พีท..อ..ช่วยที” ร้องขอเสียงพร่าเมื่อรับรู้ได้ว่าช่วงขานั้นสั่นเทาจนแทบทรงตัวเอาไว้ไม่อยู่
“ฮานะ..” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยเรียกอย่างอ่อนโยนก่อนจะกดจูบลงที่ข้างขมับชื้นเหงื่อ “ให้ผมเอาออกก่อนนะครับ” พีทพูดอย่างใจเย็นทั้งที่จริงแล้วเขาเองก็ทรมานไม่ต่างกันเพราะถูกช่องทางอุ่นโอบรัดเอาไว้แน่นจนรู้สึกเจ็บตามไปด้วย
...แล้วฮานะที่เป็นฝ่ายรองรับจะทรมานมากแค่ไหน..
“ม..ไม่เป็นไร” คนอายุมากกว่าปฏิเสธเสียงสั่น...ลึกๆแล้วเขาเองก็ไม่อยากจะเสียอาการต่อหน้าเด็กอายุยี่สิบสองนักหรอก...ถ้าเจ้าตัวไม่โตเกินวัยมากขนาดนี้... “เธอแค่ช่วยฉันก็พอ อื้อ พีท...บอกว่าอย่างเพิ่งขยับ” ฮานะร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆฝ่ายนั้นก็ขยับสะโพกจนบางส่วนที่ร้อนจัดบดเบียดอยู่ในช่องทางคับแคบ พอเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นว่าเจ้าตัวกำลังพยายามอดทนจนเส้นเลือดที่ข้างขมับเต้นตุบ
“ฮานะ...ผม..” เด็กหนุ่มเค้นเสียงต่ำพร้อมแหงนเชิดใบหน้าจนลำคอเป็นเส้นตรงเมื่อรู้สึกได้ถึงความวาบหวามที่พุ่งเข้ามาโจมตีในตอนที่มองเห็นว่าฮานะรับตัวตนเขาเข้าไปจนเกือบหมด ความเสียวซ่านแล่นพล่านไปทั่วทั้งกายยิ่งถูกช่องทางเล็กรัดแน่นเขาก็ยิ่งควบคุมสติตัวเองได้ยากขึ้นทุกที ภาพตรงหน้าพร่าเบลอไปหมด พีทกระชับช่วงเอวเล็กเอาไว้ก่อนจะขยับสวนขึ้นไปจนบางส่วนผลุบหายเข้าไปในตัวฮานะจนหมด
“อ..พีท!” ฮานะเสียงสั่นเมื่อถูกกระแทกเข้ามาทีเดียวจนสุด ความจุกเสียดแล่นขึ้นมาแน่นเต็มช่วงท้องน้อย...เขาจุกจนน้ำตาซึมออกมาทางหางตา “ใจเย็นๆ...เด็กดี” เรียวแขนเล็กโอบรอบลำคอฝ่ายนั้นเอาไว้พร้อมกับค่อยๆปลอบประโลมอย่างค่อยเป็นค่อยไปเมื่อรับรู้ได้ว่าคนใต้ร่างนั้นเริ่มควบคุมตัวเองเอาไว้ไม่อยู่
...เพราะเป็นครั้งแรกอีกฝ่ายจึงยังไม่สามารถคุมแรงอารมณ์เอาไว้ได้
ยิ่งได้เห็นว่าใบหน้าคมเข้มเหยเกด้วยความวาบหวามก็ทำให้เขาต้องลอบยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูก่อนจะลูบหน้าผากชื้นเหงื่อแล้วกดจูบลงไป ฮานะยืดตัวให้อยู่ในระดับที่สูงกว่าและประคองใบหน้าของอีกฝ่ายขึ้นมาป้อนจูบดูดดื่มเพื่อดึงความสนใจจากช่วงล่างที่ยังคงประสานกันแนบแน่น
“จูบฉัน” ฮานะกระซิบแนบชิดเรียวปากที่บดจูบ “..อื้ม”
เรียวลิ้นที่สอดลึกเข้ามาเกี่ยวกระหวัดในโพรงปากทำให้รู้สึกลุ่มหลงจนลืมสิ้นความเจ็บปวดที่ช่วงล่าง ฮานะยกสะโพกขึ้นสูงก่อนจะค่อยๆกดตัวลงมาอย่างเนิบนาบ จังหวะที่สอดประสานนั้นค่อยเป็นค่อยไปจนแทบหลอมละลายกลายเป็นเนื้อเดียว หยาดเหงื่อของทั้งคู่ไหลรวมผสานกัน ผิวเนื้อแนบชิดไปทุกสัดส่วน เสียงกระทบกันของหนั่นเนื้อดังขึ้นอย่างหยาบโลนเป็นตัวกระตุ้นชั้นดี
จากเนิบนาบแปรเปลี่ยนเป็นรุนแรง...
ลมหายใจที่รินรดปัดผ่านผิวกายเร่งให้อุณหภูมิในร่างสูงขึ้น
“ฮานะ...” เสียงทุ้มสั่นพร่าในตอนที่ความอดทนเริ่มจะหมด เด็กหนุ่มโอบกระชับช่วงสะโพกเล็กเอาไว้แน่น ฝ่ามือบีบเคล้นรอยสักบนผิวเนื้อขาวจัดจนขึ้นปื้นแดง พีทซุกหน้าลงกับซอกคอขาวก่อนจะพรมจูบลงไปพร้อมกับทิ้งรอยลงบนแผ่นอกที่ถูกกัดจนขึ้นสี
“อ...ร...แรงไปแล้ว พีท!” ฮานะร้องบอกด้วยเสียงที่สั่นเครือในระหว่างที่ถูกกระแทกกระทั้นจนตัวคลอน เขายึดช่วงบ่ากว้างเอาไว้และพยายามเป็นฝ่ายควบคุมจังหวะแต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะสติหลุดไปแล้วเป็นที่เรียบร้อยเพราะสะโพกสอบที่สวนกายอย่างหนักหน่วงนั้นเข้ามาลึกจนรู้สึกแน่นไปทั่วทั้งช่องท้อง
รู้ตัวอีกทีก็ถูกพลิกให้ลงมานอนใต้ร่าง แผ่นหลังจมหายลงไปกับเตียงในตอนที่รองรับน้ำหนักจากคนด้านบน
เรียวขาขาวถูกยกขึ้นไปพาดลงบนช่วงบ่ากว้าง ฮานะร้องครางอย่างไม่สามารถควบคุมตัวเองเอาไว้ได้ในตอนที่เห็นว่าอีกฝ่ายขบกัดลงบนปลีน่องเกลี้ยงเกลาและไล่จูบลงไปจนถึงหลังเท้าเปลือย
“อ..พีท....มันสกปรก” เขาร้องประท้วงด้วยใบหน้าที่ร้อนจัดในตอนที่ถูกฝ่ายนั้นพรมจูบไปทั่วทั้งข้อเท้าพร้อมกับทิ้งรอยฟันเอาไว้
นอกจากร่างสูงใหญ่จะไม่หยุดการกระทำดังกล่าวแล้วยังทำให้เขาต้องรู้สึกอับอายมากยิ่งขึ้นโดยการช้อนเข้าที่ใต้ข้อพับขาแล้วจับแยกออกจากกันจนเห็นหมดทุกสัดส่วน ฮานะแอ่นกายขึ้นรองรับช่วงล่างที่สวนเข้ามารัวเร็วก่อนจะเอื้อมมือไปดันแผ่นท้องแข็งแรงเอาไว้เมื่อรู้สึกมากเกินกว่าที่จะรับไหว
แต่ยังไม่ทันที่จะถึงฝั่งฝันจู่ๆกายใหญ่กลับถอนออกไปจากตัวทีเดียวจนหมดทำให้ฮานะรู้สึกวูบโหวงคล้ายกับกำลังตกลงจากที่สูง อารมณ์ที่คั่งค้างทำให้ต้องก้มลงไปมองตามแล้วก็ต้องเผลอกัดริมฝีปากเมื่อเห็นว่าเครื่องป้องกันที่อีกฝ่ายสวมใส่อยู่นั้นฉีกขาดบริเวณส่วนปลาย
...มันคงเล็กเกินไปสำหรับพีทจริงๆ..
ฮานะนอนมองคนที่นั่งแทรกอยู่ตรงกลางหว่างขาด้วยใบหน้าที่ร้อนจัดเมื่อเห็นว่าฝ่ายนั้นกำลังรูดรั้งตัวตนของตัวเองทั้งที่ตายังคงจับจ้องมองลงมาที่ร่างเปลือยเปล่าของเขา ใบหน้าคมเข้มขมวดคิ้วมุ่นเมื่อรู้สึกมากเกินกว่าที่จะรับไหวอีกทั้งมืออีกข้างยังเอื้อมมาช่วยปรนเปรอหวังให้เขาเสร็จสมไปพร้อมกัน
“พีท...เข้ามาในตัวฉัน”
ฮานะร้องขออย่างลืมอาย...ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าต้องการจนแทบทนไม่ไหว
“...” เด็กหนุ่มยังคงลังเลเพราะไม่อยากจะเอาเปรียบไปมากกว่านี้
“..ไม่เป็นไร” ฮานะส่ายหน้าทั้งน้ำตาพร้อมบิดกายเร่า “…ใส่เข้ามาได้เลย-อะ!”
แล้วถ้อยคำกลับกลืนหายเมื่อบางส่วนที่ร้อนจัดดุนดันเข้ามาภายในช่องท้องอีกครั้ง...แต่คราวนี้เมื่อไร้เครื่องป้องกันจึงสัมผัสได้ว่าผิวเนื้อเปลือยเปล่าที่แนบชิดกันนั้นร้อนจัดคล้ายกับแท่งเหล็กที่ถูกลนไฟ จังหวะสอดประสานหนักแน่นรัวเร็วจนบริเวณปากทางที่รองรับนั้นถูกเสียดสีจนร้อนจัด
“ฮานะ..ผมไม่ไหว” เด็กหนุ่มเค้นเสียงรอดไรฟันเมื่อใกล้หมดความอดทน “..ให้ผม...ข้างนอก”
…เพราะถ้ายังขืนสอดใส่อยู่แบบนี้เขาคงทำให้ฮานะแปดเปื้อนอย่างแน่นอน
“ไม่...ไม่เป็นไร” แต่ยังไม่ทันที่จะได้ถอนตัวออก เรียวขาขาวที่โอบกระหวัดอยู่รอบเอวกลับรัดสะโพกเขาเอาไว้แน่นก่อนจะออกแรงกดให้ดันตัวลึกเข้าไปมากกว่าเก่า “..ปล่อยเข้ามา...ในตัวฉันได้” ริมฝีปากอิ่มถูกขบจนซีดเซียวฮานะหอบหายใจหนักเมื่อรู้สึกร้อนวูบไปทั่วช่องท้อง
“แต่..”
“..เร็วเข้า-อื้อ!” สิ้นคำคำนั้นสะโพกก็ถูกกระชับตอกอัดหนักหน่วงอยู่เพียงครู่ก่อนของเหลวร้อนจัดจะถูกปลดปล่อยเข้ามาภายในช่องทางจนแน่นไปทั่วท้อง
ฮานะตัวสั่นสะท้านบิดเร่าก่อนจะกรีดร้องออกมาอย่างสุขสม เขาโอบกอดร่างสูงใหญ่เอาไว้แน่นเพื่อเป็นหลักยึด และเพียงไม่นานของเหลวที่อีกฝ่ายเพิ่งจะปลดปล่อยออกมาก็ล้นเปรอะตรงซอกขาจนหยดลงบนผ้าปูที่นอน
“ฮานะ” พีทค่อยๆถอนกายออกก่อนจะก้มลงมองช่องทางที่รองรับเขาอย่างเป็นกังวล...มันบวมแดงและมีเลือดเจือปนออกมาเล็กน้อย เห็นดังนั้นความรู้สึกหนักอึ้งก็กลับมาเล่นงานทำให้เขาอดที่จะรู้สึกผิดไม่ได้ “เดี๋ยวผมทำความสะอาดให้”
...ทั้งที่ตั้งใจจะทนุถนอมแท้ๆ...แต่กลับทำให้ฮานะต้องเจ็บตัว..
“ไม่เป็นไร..” ฮานะตอบกลับเสียงแผ่วทั้งพยายามปรือตามองคนที่อยู่เหนือร่างด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข “…ฉันไม่ท้องหรอก”
“ผมขอโทษ” เด็กหนุ่มลงไปนอนกอดร่างบอบบางเอาไว้แนบอก
“ฮื่อ” สติที่เริ่มจางหายทำให้ต้องซุกใบหน้าลงกับอ้อมอกอุ่น...อดที่จะยอมรับไม่ได้เลยว่าเซ็กซ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นนั้นมันทำให้เขารู้สึกดีกว่าทุกครั้งที่ผ่านมาทั้งที่ไม่ได้เร่าร้อนวาบหวาม แต่กลับชวนให้จิตใจสั่นไหวอย่างรุนแรง “ไม่ต้องคิดมากนะ...ฉันโอเค”
ใบหน้าสวยจัดที่ทอแววอ่อนแรงยกยิ้มบางเบาก่อนจะซุกตัวเข้าหาอีกฝ่ายราวกับกำลังโหยหาไออุ่น “แค่เป็นเธอ...มันก็ดีมากแล้วจริงๆ..”
ท่ามกลางความรู้สึกกึ่งหลับกึ่งตื่นสัมผัสอบอุ่นจากอ้อมแขนแกร่งทำให้รู้สึกสบายตัวจนต้องขดกายเข้าหาก่อนผ้าชุบน้ำอุ่นจะซับลงมาตามผิวกายอย่างนุ่มนวล “ล้างตัวก่อนนะครับ” เสียงทุ้มนุ่มที่พูดประชิดข้างแก้มทำให้ต้องหันหน้าหนีอย่างนึกรำคาญใจ ฮานะปล่อยให้ใครอีกคนจับพลิกซ้ายขวาไปมาตามใจชอบ
“ฮานะ”
“…”
สัมผัสแผ่วเบาประทับลงบนหน้าผากมาจนถึงริมฝีปาก...นุ่มนวลและอ่อนหวานราวกับอยู่ในความฝัน
“…ผมรักคุณ”
ความรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวทำให้ฮานะรู้สึกตัวตื่น แสงแดดที่ลอดผ่านม่านโปร่งใสของทางโรงแรมเข้ามากระทบเข้ากับใบหน้าทำให้ต้องกระพริบตาเพื่อปรับสภาพปอยผมบางส่วนที่ตกระลงมาเคลียแก้มถูกปลายนิ้วทัดเอาไว้หลังใบหู เขาขยับตัวไปมาเมื่อรู้สึกอึดอัดและหนักบริเวณช่วงเอว แต่พอก้มลงไปมองก็ได้พบเหตุผล
...ใครบางคนนอนกอดกันเอาไว้แน่นราวกับกลัวว่าเขาจะสลายหายไปได้ทุกเมื่อ..
พีทยังคงหลับสนิทดูท่าจะสบายอยู่ไม่น้อยเพราะลมหายใจนั้นอยู่ในจังหวะที่สม่ำเสมอ ร่างเล็กค่อยๆพลิกตัวลงนอนคว่ำอย่างระมัดระวังเพราะเกรงว่าจะไปปลุกอีกฝ่ายเข้าก่อนจะค้ำศอกลงบนพื้นเตียงแล้วนอนมองใบหน้าคมเข้มที่ดูผ่อนคลายอย่างนึกเอ็นดู
แสงแดดอุ่นที่ส่องกระทบเข้าข้างใบหน้าอีกฝ่ายทำให้เห็นสันกรามได้รูปก่อนปลายนิ้วจะแตะลงที่ข้างริมฝีปากที่คอยป้อนจูบเขามาตลอดค่ำคืนที่ผ่านมา ฮานะมองตามการขยับเคลื่อนไหวเจือปนรอยยิ้ม รู้ตัวอีกทีก็ยื่นหน้าเข้าไปลักหลับเจ้าเด็กขี้เซาโดยการกดจูบลงไปบนเรียวปากและซ้ำที่ข้างสันกรามอีกครั้งทำให้เด็กหนุ่มขมวดคิ้วมุ่นคงเพราะรู้สึกรำคาญที่ถูกรบกวนเวลาพักผ่อน พีทกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นทำให้เนื้อตัวเปลือยเปล่าของพวกเขาแนบชิดกันจนสัมผัสได้ถึงไออุ่นจากผิวเนื้อร้อนระอุ
แต่แล้วเสียงข้อความจากโทรศัพท์ที่วางไว้หัวเตียงก็ดังขึ้นทำให้ฮานะต้องผละตัวออกห่างจากอกอุ่นอย่างนึกเสียดาย ร่างขาวนวลค่อยๆขยับลุกขึ้นยืนบนพื้นอย่างระมัดระวังเมื่อรู้สึกเจ็บเสียดที่บริเวณช่วงล่าง
...เมื่อคืนพีทไม่ได้รุนแรงกับเขาก็จริงแต่เพราะขนาดตัวที่ต่างกันมากจึงทำให้ร่างกายยังไม่คุ้นชิน..
ข้อความล่าสุดมาจากหนึ่งในลูกทีมเพื่อย้ำเตือนเวลาของไฟล์ทบินกลับและต้องเช็กอินในอีกชั่วโมงครึ่งเท่านั้น ฮานะหันไปมองคนที่กำลังนอนหลับปู๋ยอยู่บนเตียงก่อนจะพิมพ์ข้อความตอบกลับไป
(ผมกับพีทจะตามไปทีหลัง...พวกคุณกลับก่อนได้เลย)
เห็นเจ้าโกลเด้นท์นอนหลับอย่างสบายใจแบบนั้นเลยไม่อยากจะไปรบกวนสักเท่าไหร่...
…ก็แค่ต้องจองไฟล์ทใหม่...ถือโอกาสนี้แอบอู้ไปด้วยเลยก็แล้วกัน
หลังจากที่บุ๊คกิ้งตั๋วกลับช่วงเย็นไปฮานะก็เดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายให้รู้สึกสดชื่นโดยการนอนแช่น้ำอุ่นในอ่างเพื่อให้กระแสน้ำช่วยคลายความเมื่อยล้าให้จางหายไป หลังจากนั้นร่างขาวนวลก็เดินออกมายืนอยู่บริเวณหน้ากระจก ภาพสะท้อนที่ได้เห็นทำให้ต้องยกมือขึ้นลูบไปตามผิวกาย
รอยจูบเจือจางที่ประทับอยู่บริเวณใต้ไหปลาร้าและแผ่นอกยังคงหลงเหลือความอุ่นของเจ้าของสัมผัส
ฮานะเม้มปากจนเป็นเส้นตรงเมื่อรู้สึกร้อนวูบที่ใบหน้าเพราะไม่เคยได้สัมผัสกับบรรยากาศเช่นนี้หลังจากที่ผ่านการมีเซ็กส์มา...แม้แต่กับอเล็กซ์เองที่เขาเคยรักมากยังไม่เคยทำให้รู้สึกดีได้เท่านี้มาก่อน
ทั้งสีหน้าและแววตารวมไปถึงการกระทำของใครคนนั้นมันอ่อนโยนจนหลอมละลายให้เขากลายเป็นเพียงคนที่ไม่ประสาเรื่องบนเตียง...พีททำให้เขาใจเต้นแรงจนเกือบมอดดับเพราะความวาบหวาม..
ฮานะก้าวเดินออกมาจากห้องน้ำโดยที่สวมไว้เพียงชุดคลุมอาบน้ำตัวเดียว ปมเชือกที่เอวนั้นหลวมจนสาบเสื้อแยกกว้างออกทำให้เห็นแผ่นอกขาวจัดที่ขึ้นสีระเรื่อ เขาเดินไปที่กระเป๋าเป้ของตัวเองก่อนจะหยิบของสำคัญออกมา
ยาสองเม็ดถูกกลืนลงไปตามด้วยน้ำเปล่า
นัยน์ตาสวยสลับมองไปยังคนที่นอนอยู่บนเตียงกับจำนวนยาคุมและยาระงับฟีโรโมนที่เหลืออยู่เพียงแค่อย่างละหนึ่งเม็ด...ก่อนพวกมันจะถูกทิ้งลงไปในถังขยะราวกับว่าเจ้าตัวไม่มีความจำเป็นที่จะต้องใช้มันอีก
ความรู้สึกบางอย่างพลุ่งพล่านราวกับได้ปลดพันธนาการกักขังและสยายปีกโบยบินอย่างเป็นอิสระเมื่อนึกถึงคำพูดของนายแพทย์ประจำตัว
“…ตลอดสองปีที่ผ่านมาร่างกายคุณรับยาเข้าไปในปริมาณที่มาก มันจึงทำต่อมสร้างฟีโรโมนนั้นทำงานผิดปกติจนไม่เกิดอาการฮีทและเป็นไปได้ว่าอาจจะมีผลไปถึงการรับรู้กลิ่นของคู่นอนด้วย...”
…ลองเสี่ยงดูก็ไม่เสียหาย..
และเขาก็หวังว่าคนคนนั้นจะเป็นคนที่สัญชาตญาณบางอย่างในร่างกายมันร้องบอก...
ฮานะเดินเข้าไปใกล้เตียงหลังใหญ่และหยุดยืนอยู่ด้านข้าง เจ้าเด็กตัวโตยังคงซุกหน้าและกระชับกอดผ้าห่มแน่นเรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากคนที่คอยมองอยู่ได้เป็นอย่างดี
ปลายนิ้วเรียวเคลื่อนต่ำ ค่อยๆปลดปมชุดคลุมออกจนเนื้อผ้าเรียบลื่นร่วงหล่นไปกองที่บริเวณข้อเท้าก่อนที่ร่างขาวนวลจะขึ้นไปนั่งคร่อมอยู่บนช่วงตัวสูงใหญ่ของเด็กหนุ่ม ใบหน้าสวยปรากฏรอยยิ้มเจือจางตอนที่ก้มหน้าลงไปจูบเข้าที่ปลายคางได้รูปและทำการขบเม้มไปมาอย่างซุกซน พอพีทเริ่มรู้สึกตัวเรียวคิ้วก็ขมวดเข้าหากันทำให้คนที่นั่งทาบทับอยู่ข้างบนหัวเราะออกมาในลำคอ
“...เด็กขี้เซา” ฮานะดึงผ้าห่มผืนหนาออกให้พ้นจากช่วงลำตัวก่อนจะลูบมือไปตามลอนกล้ามเนื้อที่เครียดขมึง “ตื่นได้แล้ว” ร่างเปลือยเปล่าลงไปแนบประชิดกับผิวเนื้อร้อนระอุก่อนะเงยหน้าขึ้นจูบย้ำที่สันกรามอย่างอ้อยอิ่ง
“ฮานะ?” ฝ่ายนั้นเริ่มมีการตอบสนองกลับ เด็กหนุ่มค่อยๆลืมตาขึ้นมาทีละนิดก่อนฝ่ามือใหญ่จะวางลงบนสะโพกอิ่มที่กำลังบดเบียดไปมาบริเวณกลางกายของเขา “กี่โมงแล้วครับ” พีทจำได้ว่าพวกเขาต้องบินกลับตอนเก้าโมงเช้าแต่ดูท่าทางตอนนี้คงสายมากแล้ว
“จะเที่ยงแล้ว” ฮานะยิ้มขำเมื่อเห็นแววตาตื่นของเจ้าลูกหมาตัวโตก่อนจะเคลื่อนปลายนิ้วไปปิดริมฝีปากเอาไว้ “ฉันเลื่อนไฟล์ทกลับไปตอนเย็นแทน” ยันฝ่ามือลงบนแผ่นอกร้อนระอุก่อนที่นัยน์ตาจะสอดประสานกับคนใต้ร่างอย่างมีความหมาย ปลายนิ้วเล็กกรีดไล้ไปตามมัดกล้ามเนื้อตึงแน่นอย่างยั่วเย้าก่อนรอยยิ้มบางเบาจะปรากฏขึ้น
“…”
“...ยังพอมีเวลาเหลือ”
____________________________________
เด้นโตเป็นหนุ่มละค้าบบบบ ~
ฝาก #ดอกไม้ของพีท ด้วยนะคะ <3
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
