Chapter 8
ศศิตั้งนาฬิกาปลุกเช้ากว่าปกติ เพราะพอมีเด็กมหา'ลัยมานอนค้างด้วย เธอก็นึกอยากทำมื้อเช้าให้ทาน อยากเป็นแฟนที่ดี ที่ดูแลเพชรได้ในทุกเรื่อง โชคดีที่เธอเคยเข้าครัวช่วยที่บ้านมาไม่น้อยเลยทำให้มีฝีมือการทำอาหารอยู่บ้าง ศศิรู้ว่าของในตู้เย็นมีอะไร เช้านี้เลยจัดการทำสปาเกตตี้คาโบนาร่า และกุ้งเทมปุระไว้ให้เพชร
จะว่าไปถ้าเจ้าแฟนจะมาค้างด้วยบ่อยๆ แบบนี้เธอคงต้องตุนของสดเยอะหน่อย
เด็กหนุ่มที่นอนอยู่บนโซฟา รู้สึกตัวตื่น ได้ยินเสียงเบาๆ มาจากห้องครัวก็รู้ว่าเป็นพี่คนสวย เขาเดินไปเข้าห้องน้ำ จัดการล้างหน้าแปลงฟัน เสยผมลวกๆ ให้เรียบร้อยหน่อยแล้วก็ย่องไปแอบดู
รอยยิ้มแห่งความสุขประดับริมฝีปากเพชรอย่างรวดเร็ว เขานึกอยากตื่นมาเห็นแม่เข้าครัวทำมื้อเช้าให้กินเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ บ้างแต่ก็ไม่มีโอกาส แม่เลิกกับพ่อตั้งแต่เพชรยังเด็ก เพราะแม่ชอบทำธุรกิจ ทำงานนอกบ้าน จนไม่ได้ดูแลในบ้าน และพ่อก็ไม่ต้องการผู้หญิงแบบนั้น พวกเขาเลยแยกทางกันในที่สุด
เพชรไม่ได้มีปัญหาในเรื่องขาดพ่อ เพราะแม่ก็ให้เขาได้ครบทุกอย่าง จะขาดแต่กิจกรรมพื้นฐานของครอบครัวเท่านั้น นึกแล้วก็ต้องเผลอเปิดประตูกระจกห้องครัวเข้าไปหาคนที่ง่วนอยู่กับเตา แล้วก็สวมกอดเอวอย่างถือวิสาสะ
ศศิตีมือเข้าให้ "เดี๋ยวโดนน้ำมันค่ะ" เธอทอดกุ้งอยู่เห็นมั้ยเจ้าเด็กฉวยโอกาส
เพชรไม่ถอย กลับกระชับเอวแน่นขึ้น วางคางลงไปบนไหล่คนพี่ด้วย
"หอมจัง"
"ใกล้สุกแล้วค่ะ หิวรึยัง ไปกินคาโบนาร่ารอก่อนมั้ย" คนพี่ตอบมาเสียยาวยืด เพชรเลยต้องก้มลงจุ๊บแก้มใสเบาๆ
"ผมหมายถึงตรงนี้...หอม"
ศศิย่นจมูก โดนเด็กเต๊าะแต่เช้าเลย ตั้งแต่เป็นแฟนกันเพชรก็ถึงเนื้อถึงตัวเขาเก่งไปหมด
"น้ำลายบูดพี่อะหรอ"
เพชรหัวเราะ หอมโฟมล้างหน้าเหอะ แล้วก็หอมกลิ่นตัวแบบพิเศษของพี่เขาด้วย ไม่เถียงต่อ แต่ยังเนียนกอดไม่ถอย ศศิเองก็ชอบที่ได้สัมผัสร่างกายกันแบบนั้นเธอเลยไม่ได้ไล่น้องเป็นจริงเป็นจัง
เมื่ออาหารเสร็จเรียบร้อย เพชรก็มีหน้าที่รับจานมาวางบนโต๊ะ ศศิรินน้ำตามมาวางให้ แล้วก็นั่งลงฝั่งตรงข้ามเพชร พยักเพยิดให้น้องชิม
"โคตรเหมือนในฝันเลย แบบพี่เป็นคุณแม่ตื่นมาทำกับข้าว มีลูกสาวน่ารักๆ สองคน แล้วผมก็กำลังจะไปทำงาน"
ศศิยิ้มค้าง มืออ่อนจนต้องวางซ้อมลงกับจาน
"เพชรอยากมีลูกมากหรอ"
คนเป็นน้องพยักหน้า แล้วรู้สึกเหมือนศศิถามเขาแบบนี้มาสองครั้งแล้ว
"พี่ไม่อยากมีลูก...เอ่อ ของเราหรอ"
"ปะ เปล่า" ศศิส่ายหน้า ไม่อยากทำให้บรรยากาศกร่อย เลยปรับสีหน้าให้ยิ้มแย้มเหมือนเดิม แล้วชวนเพชรกินสปาเกตตี้
จบมือก็ไล่เจ้าแฟนเด็กไปอาบน้ำ น้องแต่งตัวเสร็จก็เช็คความเรียบร้อย ช่วยพับแขนเสื้อให้ จากนั้นก็จุ๊บลาส่งไปเรียน เสียงประตูปิดลงพร้อมกับคำถามที่พุ่งเข้าทิ่มแทงหัวใจศศิอีกรอบ
'รักกันแค่สองคน...มันไม่พอใช่ไหม'
หลังจากวันนั้นแม้คอมพิวเตอร์เพชรจะซ่อมเสร็จแล้ว แต่ชายหนุ่มก็คุ้นชินที่เลิกเรียนแล้วจะขับรถกลับคอนโดพี่ศิ อ้อนให้พี่เขาทำของอร่อยให้กิน นั่งให้พี่เขาสอนการบ้านให้ หลังๆ ก็ลามปามสระผมเสร็จแล้วเกเรให้พี่เขาต้องมานั่งคอยเป่าให้แห้ง แต่ศิก็เต็มใจทำ ได้ดูแลเพชรเล็กๆ น้อยๆ ศิมีความสุข เหมือนเช่นวันนี้ที่นอนดูซีรี่ย์ที่ศิชอบจากในมือถือด้วยกัน โดยเพชรนอนหนุนหมอนลูกโตบนโซฟา แล้วศิก็นอนทับอยู่ตรงช่วงหัวไหล่เพชรปล่อยให้น้องโอบไว้หลวมๆ อีกที
ดูๆ ไปความอุ่นสบายก็ทำให้ศศิพลิกตัวเข้าหาอกกว้างแนบแก้มหลับตาลงนอนหลับสบายไปเลย
คนน้องเห็นพี่หลับปุ๋ยก็กดปิดทีวีอย่างพยายามให้เงียบเชียบที่สุด แล้วกระชับคนในอกให้เข้าที่ปิดตาลงหลับไปด้วยกันบ้าง
ผ่านไปช่วงหนึ่งศศิลืมตาตื่นขึ้นก่อน การนอนแล้วมีคนกอดเราไว้ ทำให้รู้สึกอบอุ่นเหลือเกิน เขาอยากนอนแบบนี้ทุกคืนจะได้หรือไม่นะ
'เพชรครับ เพชรจะยอมรับพี่ศิได้มั้ยนะ' เสียงหวานพึมพำในใจ เลื่อนสายตาดูกรอบหน้าคนรักด้วยความรู้สึกที่ปนเปกันระหว่างความสุข และหน่วงลึกๆ ในใจ ศิคงจ้องน้องเพลินไปหน่อย เปลือกตาของอีกฝ่ายเริ่มขยับแล้วลืมตาขึ้นมามองตอบเช่นกัน
"พี่ศิ...ตื่นนานแล้วหรอ" เพชรถาม
คนพี่ส่ายหน้า ทำท่าจะลุกขึ้น แต่กลับโดนวงแขนแข็งแรงรวบโอบช่วงเอวไว้
"ไม่อยากปล่อยไปเลยครับ" น้องหยอดคำหวาน ศศิบีบจมูกโด่งไปอย่างมันเขี้ยว แต่สายตาที่น้องมองตอบกลับมามันทำให้เธอมือไม้อ่อนเสียดื้อๆ ยอมรามือ แล้วพอไม่มีอะไรมาขวางกั้น คนน้องก็ค่อยๆ ยกศีรษะ เคลื่อนริมฝีปากทาบทับลงบนกลีบปากคนพี่ แม้จะจูบได้ไม่สะดวก แต่กระแสไฟฟ้าก็แล่นไปทั่วร่างของทั้งสองคน ศศิขยับตัวให้รับจูบได้สะดวกขึ้น ริมฝีปากเธอเปิดรับการสอดลิ้นเข้ามาของคนน้องอย่างไม่ขัดขืน เพชรจูบศศิแผ่วเบาอ่อนโยน แลกเปลี่ยนความรู้สึกแปลกใหม่ของจูบแรกด้วยความอ่อนหวาน ก่อนจะค่อยๆ ประคองตัวพี่ให้พลิกนอนหงายลงบนโซฟา แล้วตัวเองตะแคงข้างคร่อมกักไว้ด้วยสองแขน
"อือ...เพชร" ศศิยันไหล่น้องออก เมื่อดูท่าว่าอะไรๆ มันจะเลยเถิด ลมหายใจรุนแรงที่ร้อนผ่าว กับแรงดูดดึงที่รุนแรงขึ้น ศศิรู้ว่าอารมณ์ลึกลับที่ซ่อนอยู่ใต้สะดือกำลังถูกปลุกให้ตื่น
"เพชรขอโทษ" น้องผละใบหน้าออก ใบหน้าดุดันเมื่อครู่กลับมาเป็นเด็กน้อยเหมือนเดิม แต่ทว่าไฟร้อนในดวงตายังไม่มอดดับ
ศศิอยากจะให้น้องแต่...เธอเองยังมีปัญหาที่ไม่สามารถจัดการได้
"พี่มีความสุขกับจูบแรกของเราค่ะ แต่มากกว่านั้นพี่ศิยังไม่พร้อมน๊า" เธอพูดให้น้ำเสียงร่าเริง คนน้องจะได้ไม่รู้สึกไม่ดี หน้าแฟนเด็กยังม่อยๆ อยู่เลยศศิเลยแอบยื่นหน้าไปกระซิบที่ข้างหู
"พี่ศิใช้มือให้มั้ยคะ"
เท่านั้นแหละนายพชรก็หูแดงดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันที
"พี่ศิ...เพชรไม่ได้จะหื่นนะแต่แบบ...โอ้ย...มันไปเองอะ...แง" งุ่นงานจนน่ารัก ศศิลุกขึ้นกอดเอวคนหล่อจากด้านหลังจุ๊บลงไปเบาๆ ตรงหัวไหล่ด้วยแหนะ
"พี่ศิเข้าใจค่ะ ถ้าไม่ให้พี่ศิทำก็ไปเข้าห้องน้ำเร็ว สัญญาว่าจะไม่แอบดู"
เพชรทั้งเขินทั้งนึกขำ แต่ก็ยอมลุกขึ้นแต่โดยดี มันปวดไปหมดแล้วค้าบ เพชรน้อยตุงจนกางเกงนักศึกษาจะเอาไม่อยู่แล้ว
พอน้องเดินจากไปศศิก็ยกมือขึ้นจับแก้มตัวเองที่ร้อนผ่าวไม่่น้อยเหมือนกัน ต่อจากนั้นก็เปิดแอพธนาคารในมือถือขึ้นมาดูยอดเงินฝาก มันพอค่าผ่าตัดแปลงเพศแล้วเธอก็อุ่นใจปิดแอพได้ ลุกไปทำกับข้าวให้แฟนที่กำลังไปใช้แรงงานมือดีกว่า
คืนนั้นศศิลังเลว่าจะชวนเพชรเข้ามานอนดีหรือไม่ เธอไม่ได้นึกกลัวน้องจะทำรุ่มร่ามใส่ แต่ก็กลัวตัวเองนี่แหละจะใจอ่อนยอมตกเป็นของน้องโดยง่าย แต่ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้วความลับก็จะแตกเหมือนกัน ศศิไม่แน่ใจว่าความรักระหว่างพวกเขาสองคนมากพอจะทำให้มองข้ามเรื่องเพศสภาพไปได้หรือยัง
"ทำหน้าไม่สบายใจเลยเป็นอะไรหรือครับ" เพชรสวมชุดนอนเรียบร้อยออกมาจากห้องน้ำถามขึ้น
ศศิส่ายหน้ายิ้มกว้าง เดินเข้าไปจัดปกชุดนอนให้แฟนเด็กของเธอ
"เพชรอยากเข้าไปนอนกับพี่ในห้องมั้ย"
เพชรพยักหน้าทันที "แต่...ผมรู้ว่ามันไม่ควร อยู่ด้วยกันทั้งที่ไม่ได้แต่งงานผมก็รู้สึกผิดกับพี่ประมาณนึงแล้วครับ"
คราวนี้คนพี่ยิ้มกว้างไม่นึกว่าเด็กรุ่นใหม่อย่างเพชรจะกังวลเรื่องแบบนี้ด้วย
"เอาแบบที่เพชรสบายใจนะคะ พี่ศิไม่ว่าอะไรทั้งนั้น" คนเป็นพี่ยกมือลูบกรอบแก้มคนน้อง ที่วางคางแหมะใส่ทันที
"เพชรนอนข้างนอกนี่แหละ" เจ้าแฟนสรุป ศิพยักหน้า
"จะนอนรึยังคะ หรือต้องทำงานอะไรส่งครูมั้ยวันนี้"
เพชรส่ายหน้า
"งั้นพี่ศิรอส่งเข้านอน หลับแล้วพี่ศิค่อยลุกไป"
เพชรเลิกคิ้ว ศศิยิ้มกว้าง จูงน้องมานอนที่โซฟา จับผ้านวมมาห่มให้เรียบร้อย แล้วก็นั่งขัดสมาธิลงบนพรมหน้าโซฟา ยื่นมือข้างหนึ่งไปจับมือคนที่จะหลับไว้ข้างนึง
"ผมจะหลับได้ไงเนี่ย" เพชรถาม ศศิไม่ตอบแนบแก้มทับลงไปบนมือที่สอดประสานกันอยู่
"..."
"อ้อนเก่งจังเลยครับ อยากให้เพชรนอนด้วยหรอ" เพชรพลิกตัวมาวางมืออีกข้างไว้บนเรือนผมพี่แล้วลูบไล้เบาๆ ปล่อยให้ผมยาวนุ่มไหลผ่านร่องนิ้วไปเรื่อยๆ
ศศิพยักหน้านิดเดียว แต่เพชรก็จับสังเกตได้ นายพชรเริ่มคิดหนักว่าควรจำทำอย่างไรดี แต่ความอุ่นสบายเมื่อช่วงบ่ายที่เขากอดพี่ศิหลับไปพร้อมกันมันก็อดนึกอยากกอดพี่เขาอีกสักรอบไม่ได้
มันคงเป็นความรักที่ทำให้อยากคลอเคลียไม่ห่าง
"นอนด้วยก็ได้...แต่พี่...ใส่เอ่อบราได้มั้ย ตอนนอน"
คราวนี้ศศิขำใหญ่ หูน้องก็แดงเรื่อขึ้นเรื่อยๆ เลย ร้ายนักนะยัยแฟน
"ใส่ค่ะๆ "
"แล้วทำไมต้องไม่ใส่ด้วยอะปกติ" เพชรนึกสงสัยขึ้นมา
"มันอึดอัดหนะสิ"
"อ่าว ผมทำพี่ลำบากมั้ย"
"เดี๋ยวพี่ใส่แบบไม่มีโครงแล้วก็ตัวหลวมๆ หน่อยได้ค่ะ" ศศิตอบเสียงสดใส เพชรยิ้ม แล้วลุกขึ้นจัดการม้วนผ้านวม เตรียมหอบเข้าไปนอนกับพี่เขาในห้อง อดจะคิดในใจว่า...แต่งเมื่อไหร่นะ จะไม่ให้พี่ศิใส่ชุดชั้นในสักคืนเลย
ล้มตัวลงนอนบนเตียงเรียบร้อย ศศิปิดไฟ แล้วก็นอนตะแคงข้างเหมือนทุกคืนที่ทำ ไม่นานเพชรก็เคลื่อนตัวมาสวมกอดด้านหลังอย่างเป็นธรรมชาติ เธอเลยดันตัวเองเข้าไปซุกหาความอบอุ่น เร่งแอร์เพิ่มอีกนิดเพื่อให้ทั้งสองคนสบายตัว
"ฝันดีนะครับ" เสียงทุ้มๆ มาพร้อมการจูบไหล่แผ่วเบา ศศิใจเต้นตึกตักทันที มันทั้งอุ่นหวาน แต่ก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าน้องหนะ So damn Hot แน่ๆ
ศศิพลิกตัวไปบอกฝันดี แล้วจูบคางคนน้องกลับ
เพชรนึกอยากเขกหัวคนพี่นัก เห็นนะว่ายังตาวาวเชียวในความมืด
"อย่าคิดจะจูบปากเชียวครับ เดี๋ยวผมเมื่อยมืออีก"
ศศิบิดพุงน้องเบาๆ แล้วหันหลังกลับ หลับตาลงทั้งใบหน้ายังประดับด้วยรอยยิ้ม
TBC
พวกคุณๆๆๆ หนะกรี๊ดอัดหมอนกันมั้ย บางทีฉันก็ต้องหยุดพิมพ์แล้วเอาหัวไปโขกหมอนก่อนกลับมาพิมพ์ใหม่ ฉันเบื่อความจับนู่นจับนี่เก่งของเจ้าลูกชายจัง 555
ปล. ขอบคุณสำหรับกำลังใจในตอนที่ผ่านมานะคะ หวังว่าตอนนี้จะรักทั้งคู่มากขึ้นเด้อ
#อยากเรียกเธอว่าบี๋
ใครไม่รู้จะเม้นอะไรดี บอกรักนักเขียนได้นะคะ อิอิ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
