Chapter 13
เหนือได้รับ Line Call แต่เช้า เขาเดินออกไปคุยที่ระเบียง วันนี้ทัศนวิสัยโล่งเลยเห็นโค้งน้ำของแม่น้ำเจ้าพระยาได้สวยงามชัดเจน เขาอยากยืนชมวิวตรงนี้โดยมีแก้มแดงยืนอยู่ข้างๆ ไปอีกนานแสนนาน เหนือเผลอคิดไปไกลจนปลายสายต้องตระโกนเรียก
‘ว่าไงฟ้า’
‘สรุปคุณได้ฟังที่เราพูดหรือเปล่าเนี่ย’
‘พูดใหม่’
‘โหคุณเหนือ’ ปลายสายสบถภาษาอังกฤษแบบเด็กเมกันมาอีกนิดหน่อยก็ค่อยเข้าเรื่อง ‘พอจะว่างมาส่งแม่ของอีฟที่นิวยอร์คหน่อยได้มั้ย’
‘ส่งขึ้นเครื่องหรอ’ เหนือรู้ว่าอีฟคือแฟนของน้องชาย ฝ่ายหญิงเป็นรุ่นพี่กว่า 1 ปี เป็นนักเรียนทุนที่มหา’ ลัยเดียวกัน
‘โน นั่งเครื่องมาส่งสิ คุณยังมีวีซ่าเมกาอยู่ใช่มั้ย’
‘เหลืออีกสี่ห้าปีมั้ง’
‘รบกวนหน่อยนะ แม่อีฟเป็นโรคหัวใจ เคยผ่าตัดทำบอลลูนแล้วก็จริง แต่อีฟก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี ไม่อยากให้นั่งเครื่องมาคนเดียว’
‘เข้าใจ เดี๋ยวส่งวันว่างไปให้’ เหนือเป็นพี่ที่ซัพพอร์ตเหมือนฟ้าลูกชายแท้ๆ ของบ้านเทวาพิทักษ์มาตลอด อะไรที่ทำให้ได้เขาก็จะทำ
‘เดี๋ยวเราซื้อตั๋วให้ First Class บินสบายหายห่วง’
‘เราซื้อเองก็ได้ ไม่ต้องรบกวนฟ้าหรอก’
‘คุณช่วยเราแล้ว ไม่ต้องออกเงินหรอก ปล.ห้ามให้ที่บ้านรู้’
‘รู้แล้วๆ’ เหมือนฟ้าคบอีฟโดยที่ยังไม่ได้บอกให้ที่บ้านรู้ ถ้าเขาเดาไม่ผิด น้องชายอาจจะสปอยล์แฟนสาวด้วยการซื้อตั๋วเครื่องบินให้แม่อีฟด้วย ถ้าให้ที่บ้านรู้อาจจะมองอีฟไม่ดีก็ได้ แต่เพราะอีฟเป็นลูกสาวคนเดียว โตมากับแม่แค่สองคน ฐานะก็ปานกลาง ไม่ได้ร่ำรวยจนเหลือกินเหลือใช้ อีฟไปเรียนเมืองนอกได้ก็เพราะความขยันสอบชิงทุนเอาล้วนๆ ฟ้าคงชอบอีฟที่ตรงนี้ และเหนือก็คิดว่าคนน้องชายตัวเองคงคิดดีแล้วที่ขออีกฝ่ายคบหาเป็นแฟน
หลังคุยกันอีกนิดหน่อยเหนือก็วางไป แล้วเดินกลับเข้ามาในห้อง แก้มแดงตื่นแล้ว ลุกขึ้นมาน่ังหน้าง่วงอยู่บนเตียง เหนืออ้าแขนรับ น้องจะโผเข้ากอดเหมือนเดิม แบบให้พี่เหนืออุ้มลงเตียงแต่เหมือนมาครึ่งทางแล้วก็ชะงัก
“แบบนี้ก็ต้องรอทำกับแฟนหรือคะ” เหนือถาม เมื่อน้องหมุนตัวไปลงจากเตียงอีกฝั่งหนึ่ง
“จ้ะ” แก้มแดงตอบแล้วก้มหน้าก้มตาสวมสลิปเปอร์หัวกระต่ายวิ่งออกจากห้องไป น้องไปล้างหน้าล้างตาเตรียมอาหาร แต่ใจเหนือกลับหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก วิวที่เคยสวยเมื่อสักครู่ก็พาลขัดหูขัดตาไปหมด เขาอยากรู้เหลือเกินว่าแก้มแดงชอบใคร
‘กูแน่ๆ อ่ะ พี่กันดั้มสุดหล่อ’ เหนือฟาดงวงฟาดงาลงไปในไลน์กรุ๊ป แล้วดูคำตอบที่ได้ ชวนให้ไปกระทืบคนถึงเยาวราชแท้ๆ
‘คุณเหนือก็อย่ามัวแต่ใจเย็นสิครับ น้องแก้มแดงไปเจอโลกที่กว้างขึ้นทุกวัน คุณเหนือขังน้องไว้กับตัวเองไม่ได้นานหรอกครับ’
‘ก็น้องยังไม่สิบแปด คุณจะให้ผมทำยังไงอ่ะคุณมหา’
‘งั้นก็รอให้หมาคาบไปแดกก่อน!!!!!’ กันดั้มใส่อารมณ์มาผ่านเครื่องหมายตกใจ
‘หมาที่ชื่อกันดั้มป่ะครับ บรู๊ววววว’ มิวนิคชงเก่ง
‘บรู๊วววววว เอาครับกันดั้มชอบน้องตัวน้อยๆ เห็นแล้วอยากเข้าไปน้วย’
‘กูจะสับมึงทำปุ๋ย มะม่วงหลังคณะจะได้ออกลูกสักที!!!’
‘เกรี้ยวกราดเก่ง’ มิวนิคพิมพ์
‘เก่งทุกอย่างยกเว้นเรื่องแก้มแดง’ กันดั้มรับมุกอย่างรู้งาน
‘มึงไปเป็นปุ๋ยพร้อมกันเลย’
เหนือปิดหน้าแชท ไล่คิดว่าช่วงนี้แก้มแดงจะเจอใครที่ปลื้มได้บ้าง หรือไอ้พี่แพทอะไรนั่นคือคนที่แก้มแดงชอบ เขายังมองไม่เห็นใครที่จะดีกับแก้มแดงได้มากกว่าตัวเองเลย
ร่างสูงเขาไปอาบน้ำ เดินงุ่นง่านลงไปข้างล่างก็พบข้าวต้มกุ้งหอมฉุยวางรออยู่แล้ว น้องสลับเมนูมาเป็นอาหารไทยบ้างเขาจะได้ไม่เบื่อ แถมยังปั่นสมูทตี้กล้วยกับสตอร์เบอร์รี่ให้เขาด้วยแก้วโต
“พี่เหนือหอมพอจะกินมื้อเช้าได้หรือยังครับ” เหนืออ้าแขนให้น้องเข้ามาฟุดฟิดๆ เหมือนทุกเช้า แต่วันนี้ไม่มาหวะ แก้มแดงนั่งลงฝั่งตรงข้ามแล้วยิ้มบางๆ
“พี่เหนืออาบน้ำแล้วก็กินได้จ้ะ”
แก้มแดงหวงตัวเกินไปแล้ว เหนืองุ่นง่านขนาดที่กินไปได้ 3 คำก็วางช้อน แก้มแดงขมวดคิ้ว ปกติเหนือฟาดเรียบไม่เหลือไว้เผื่อแมลงสาปในท่อเลยด้วยซ้ำ
“ไม่อร่อยหรอพี่เหนือ”
เหนือมองหน้าน้อง ราวกับจะหาสิ่งที่ซ่อนอยู่ภายในดวงตาคู่กลม อยากถามแต่ก็กลัวรับคำตอบไม่ได้จึงเปลี่ยนเรื่องเสีย “พี่เหนือจะไปเข้าค่ายกับที่คณะสักสี่ห้าวัน แก้มแดงไปอยู่บ้านใหญ่นะคะช่วงนั้น จะได้มีคนไปรับไปส่งที่โรงเรียน”
“ไปเมื่อไหร่จ๊ะ” เมื่อเห็นว่าพี่ไม่กินต่อแล้ว แก้มแดงก็หยิบกาแฟเย็นมาให้แทน
“เดี๋ยวได้วันที่แน่นอนแล้วพี่เหนือมาบอกค่ะ”
สองพี่น้องใช้เวลาบนโต๊ะอาหารอีกครู่หนึ่ง เหนือก็ออกไปส่งน้องตามปกติ
แล้วกำหนดการที่เหนือจะไปอเมริกา เพื่อส่งแม่ของแฟนน้องชายก็มาถึง เหนือพาแก้มแดงไปฝากไว้ที่บ้าน พอได้ลูกคนเล็กมาอยู่ด้วย แม่ก็เลิกซักว่าเหนือจะไปไหนกลับเมื่อไหร่ แถมยังบอกให้ไปนานๆ ก็ได้จะได้มีเวลาอยู่กับแก้มแดง
ฝ่ายแก้มแดงเองก็เหมือนสบโอกาสช่วงพี่เหนือไม่อยู่ตกลงรับงานถ่ายแนว Erotic ที่ทูลหัวแนะนำมาให้ โดยตกลงกับทีมงานไปว่าภาพนั้นต้องไม่เห็นหน้า เพราะหากขึ้นปกวางแผงหราแล้วพี่เหนือเห็นล่ะก็ จบแห่แน่ชีวิต
หลังจากวันถ่ายทำมีเวลาอีกเกือบเดือนหนังสือถึงจะวางแผง แก้มแดงรอลุ้นอย่างใจจดใจจ่อ แต่กลับได้ยินข่าวแปลกๆ ที่ทูลหัวเอามาเล่าเสียก่อน
“ตัว...พี่เหนือไปนิวยอร์คมาหรอ”
“ห๊ะ?”
“ก็นางแบบสังกัดเดียวกับพี่แพทเห็นในร้าน Shake Shack เอ่อ...ร้านเบอร์เกอร์อ่ะ”
ทูลหัวเปิดรูปในไลน์ให้แก้มแดงดู เหนือเดือนกำลังนั่งอยู่ในร้านอาหารพร้อมผู้หญิงหน้าตาสะสวยอีกคน
“ทำไมนางแบบสังกัดคุณแพทรู้จักพี่เหนือล่ะจ๊ะ”
“ก็โมฯ เค้าอยากได้พี่เหนือกับเดอะแก๊งมาอยู่ด้วย ก็แชร์ๆ ภาพกันนั่นแหละ”
“แล้วนี่ภาพเมื่อไหร่จ๊ะ”
“วันที่ตัวไปถ่ายแบบกับคุณแพทนั่นแหละ”
“ช่วงนั้นพี่เหนือบอกว่าไปค่ายกับคณะ” แก้มแดงหน้าชา เขารู้สึกผิดหวังพอสมควรที่โดนพี่เหนือโกหก ทำไมเรื่องแค่นี้ถึงไม่บอกกันตรงๆ ต้องแอบไปด้วย
“นิวยอร์คนี่มันไปยากไม่ใช่หรอทูลหัว” แก้มแดงถาม ในความคิดเด็กบนภูเขาอเมริกาคือสถานที่ที่ห่างไกลเหลือเกิน
“ก็ต้องขอวีซ่า เตรียมเอกสารต่างๆ ซื้อตั๋ว แต่พี่เหนือเงินเยอะแยะ ขอวีซ่าไม่ยากหรอก ดีไม่ดีมีวีซ่า 10 ปี หรือตลอดชีพอยู่แล้วด้วยซ้ำ” ทูลหัวเล่าไป เห็นหน้าเพื่อนม่อยลงเรื่อยๆ ก็สงสาร “เขาคงจำเป็นมั้งเลยไม่ได้บอก”
“อื้อ เราเป็นแค่น้อง จะไปรู้เรื่องส่วนตัวของเขาทุกอย่างได้ไงจริงมั้ย”
“หึงไม่หึง ตอบแค่นี้” ทูลหัวถามเข้าประเด็น ตัดช่วงพร่ำเพร้อพรรณนาน้อยเนื้อตำใจของเจ้าลูกแมวหูพับ
แก้มแดงเม้มปาก “เราไม่รู้ว่ามันเรียกหึงหรือเปล่า แต่เราไม่ชอบ ในใจเราเหมือนโดนทุบเลยตอนนี้”
สารพัดสิ่งที่พูดทูลหัวขอฟันธงว่า ‘หึง’ แน่นอนจ้า กุนซือหน้าแมวถอนหายใจ “ตัวก็จีบพี่เหนือไปเลยมั้ย ไม่ต้องรอเก็บเงินครบล้านหรอก”
“เราได้หลายแสนแล้ว อีกนิดเดียวก็จะครบแล้วจ้ะ”
“มันจะทันใช่มั้ย”
“เราจะขยันแน่นอนจ้ะ” แก้มแดงพยายามยิ้ม
“เงินอ่ะเก็บทันแน่ แต่คือพี่เหนือจะไม่โดนผู้หญิงคนนี้งาบไปก่อนใช่มั้ย”
แก้มแดงหน้าดำเหมือนราหูอมทันที “ก็..ก็ คุณปู่บอกว่าพี่เหนือชอบผู้ชาย เรา...เราคิดว่าเค้าเป็นแค่เพื่อนกัน”
“เหอะ...ปู่เคยเข้าไปอยู่ใต้เตียงพี่เหนือหรือไง ตอนดูพอร์นฮับก็ไม่ได้นั่งด้วยกัน พี่เหนืออาจจะได้ทั้งสองแบบ”
“พอร์นฮับคืออะไรจ๊ะ”
ทูลหัวยิ้มตาปิด “ไว้พี่จะส่งให้ดูดึกๆ นะจ๊ะ หนูต้องเป็นงานบ้าง พี่เหนือเขาจะได้ไม่ต้องเข้าเว็บอีก”
“ตัวกำลังแก่แดดอีกแล้วใช่มั้ยทูลหัว เราเหนื่อยใจแทนหน้าตาใสซื่อแมวน้อยของตัวเองจัง” แก้มแดงยกมือจับศีรษะราวกับคนแก่ที่กำลังจะเป็นลม
“เว็บเรียนเพศศึกษาหน่า มันก็ต้องรู้ไว้สร้างเสริมประสบการณ์ชีวิตบ้าง อย่างน้อยเราก็รู้ว่าวิธีใส่ถุงยาวที่ถูกต้องเป็นยังไง ใส่ตรงช้างไม่ใช่ใส่ที่นิ้วโป้ง” ทูลหัวว่าพาดพิงไปถึงการเรียนการสอนที่มัวแต่กระมิดกระเมี้ยนจนเคยสร้างความเข้าใจผิดมาก่อน
“เราจะฟ้องคุณแพท ว่าตัวเองแก่แดดแก่ลม”
“คุณแพทนี่ตัวดีเลย ตัวกระจายลิ้งค์ของบ้านตั้งแต่อายุน้อยกว่าเราอีก”
“แล้วพี่แดงไม่ด่าหรือจ๊ะ”
“พี่แดงจะเรียนหมอ เขาบอกว่าต้องศึกษาอนาโตมี่”
แก้มแดงส่ายหน้าเพราะยอมแพ้กับพี่น้องบ้านนี้ แต่เรื่องที่ทูลหัวพูดมาก่อนหน้านี้ก็มีประเด็น ไม่เคยมีใครพิสูจน์ว่าพี่เหนือชอบผู้ชายอย่างเดียวจริงหรือเปล่า แล้วอเมริกาก็ไม่ได้ไปกันง่าย ถ้าพี่เหนือไปหาผู้หญิงคนนั้นได้อาจจะมีซัมติง
“ฮือ...เราจะร้อง” แก้มแดงซบหน้าลงกับบ่าเพื่อนรัก เมื่อคิดว่าเรื่องนี้มันเริ่มหนักหนาเกินไปสำหรับตัวเองแล้ว
“ถ้ายืนยันเจนตนารมย์ว่าจะทำงานไปใช้หนี้เขา เราก็จะอัดงานให้อีก เงินล้านไม่ไกลเกินเอื้อมหรอกแก้มแดง” ทูลหัวตบบ่า...แล้วทำไมอายุแค่ 16 ต้องหาเงินมากขนาดนี้ว่ะ เขาเองล่ะไม่เข้าใจเลยว่าทำไมจังหวะนี้ไม่ทิ้งอุดมการณ์ไปก่อน เดี๋ยวก็ต้องเอาเงินล้านมาซื้อทิชชู่ซับน้ำตาหรอก
หลังจากความระส่ำระส่ายในใจครั้งนั้น แก้มแดงก็รับงานอื่นๆ อีกเยอะจนเวลามาขออนุญาตเหนือยังขมวดคิ้วขณะที่นั่งเอกเขนกดูซีรีย์ใน Netflix แล้วแก้มแดงยกขนมมาให้พร้อมขออนุญาต
“หนูร้อนเงินหรือคะ”
แก้มแดงหัวเราะกลบเกลื่อน เขาหนะร้อนเงินมากขั้นสุดไง แต่จะให้พี่เหนือรู้ไม่ได้หรอก
“เปล่าครับ งานมันสนุกดีหนะ”
“พักบ้างนะคนดี ตาดำหมดแล้ว” เหนือจับแก้มนุ่มนั่นไว้ แล้วใช้ปลายนิ้วโป้งไล้ใต้ตาน้องเบาๆ ตามที่ใจปรารถนา แก้มแดงเองก็โหยหาสัมผัสอ่อนโยนแบบนี้ บางครั้งก็ไม่ได้ขัดขืนเหนือมากนัก
“พี่เหนือจะบอกว่ามีไปเข้าค่ายอีกแล้ว วันเสาร์นี้ไปนอนกับคุณแม่นะคะ”
แก้มแดงกำมือแน่นโดยที่เหนือไม่เห็น “ไปกี่วันหรอครับ”
“เท่าเดิมค่ะ”
“พี่เหนือไปค่ายบ่อยจังนะจ๊ะ”
“พี่เหนือเป็นคนดัง มีน้องๆ มาขอให้ไปค่ายเยอะ เพราะว่าจะได้มีคนมาสมัครตามพี่เหนือค่ะ”
คนน้องฟังแล้วอยากจะพ่นลมขึ้นจมูก แมวหูพับงอนเดินหนีเข้าครัวไปเลย
“อ้าวนึกว่าจะนั่งเป็นหมอนกอดให้พี่เหนือ” คนพี่มองตามเด็กตัวขาวที่ใส่ชุดอยู่บ้านไป แก้มแดงได้ยินก็หมั่นไส้ วิ่งขึ้นห้องตึงๆ มือข้างนึงถือนมสด อีกข้างถือโก็ก้ ถ้าคาบได้ไม่กลัวฟันหลุดก็จะเอากาแฟมาให้ด้วยแล้ว วางลงข้างๆ พี่เหนือ เหนือรับมางงๆ แต่ก็ยังดี ที่ไอตัวอ้วนๆ สองตัวนี้มีกลิ่นหอมของเยาวชนติดอยู่ ไม่ได้ฟัดแก้มน้องฟัดไอ้หมีหน้าหลับนี่ก็ได้ว่ะ
“หนูเข้าครัวทำอะไรอ่ะคะ” เหนือรั้งข้อมือขาวไว้ก่อน
“อบคุกกี้ครับ”
“ก็มีตั้งหลายโหลแล้วไม่ใช่หรอ”
“ให้พี่เหนือเอาไปกินที่ค่าย”
น้องพูดแบบนั้นเหนือก็ไม่กล้าห้ามอีก กลัวคุยไปคุยมาจะหลุดว่าค่ายพี่เหนือหนะไกลถึงนิวยอร์คเชียว แม่ของอีฟจะบินกลับไทย ตอนแรกแม่จะกลับคนเดียวเพราะตอนมาก็สะดวกดีไม่ได้ติดขัดอะไร อีฟกับฟ้ามีเรียนแม่ก็ไม่ยอมให้หยุดบินกลับมาส่งหรอก เหมือนฟ้าจึงโทรมาขอร้องพี่ชายอีกครั้ง และ...เหนือก็ตามใจ
วันเสาร์มาถึง เหนือเอาไปแค่กระเป๋าใบเล็ก โชคดีที่เป็นช่วงสปริง อากาศไม่หนาวมากเอาเสื้อหนาวบางๆ ไปได้อยู่ เขาส่งน้องชายไว้ที่บ้าน ทิ้งรถไว้ แล้วให้มิวนิคขับรถไปส่งที่สนามบินแขไขจะได้ไม่สงสัย
แก้มแดงน้อยใจ เขาไม่รู้ว่าเหนือไปค่ายจริงหรือเปล่า เมื่อการโกหกเกิดขึ้นครั้งที่หนึ่ง ความเชื่อใจมันก็ย่อมลดลงไปอยู่แล้ว
“ลูกชายแม่เป็นอะไร ทำไมหน้าตาอมทุกข์” แขไขทัก เธอเดินลงมาพร้อมชุดเดรสสีสันสดใสตามสมัยนิยม และหิ้วกระเป๋าแอร์เมสใบละอีกเกือบล้านลงมาด้วย แก้มแดงลุกจากโซฟาไปหาคุณแม่ เพราะมีนัดแนะกันว่าจะไปนวดหน้าที่สถาบันเสริมความงามชื่อดัง
“แก้มแดงไม่ได้เป็นอะไรครับ นี่ไงร่าเริงเหมือนเดิมแล้ว” เด็กน้อยฉีกยิ้มกว้างจนตาปิด แต่แขไขที่เลี้ยงลูกมาแล้วถึงสองคนทำไมจะดูไม่ออก เมื่อลูกชายคนที่สามยังไม่เล่า เธอก็จูงไปขึ้นรถที่รออยู่หน้าบ้าน
รถเคลื่อนตัวออกมาได้สักพักคุณแม่ก็ชวนคุยอีกรอบ
“เหงาหรือคะที่พี่เหนือเขาไปหลายวัน”
“ก็นิดหน่อยครับ”
แขไขพยักหน้า “แต่หน้าที่เศร้าๆ ดูจะไม่หน่อยแค่คิดถึงล่ะมั้ง...ว่าไง”
“คุณแม่” แก้มแดงที่ไม่ชินกับการโกหก ยิ่งกับผู้ใหญ่ที่เคารพแล้วสีหน้าก็โป๊ะแตกออกมาหมดเลย
“กังวลเรื่องอะไร ปรึกษาคุณแม่ได้นะคะ”
น้องเม้มปากเหมือนครุ่นคิดว่าจะพูดอย่างไรดี เพราะที่พี่เหนือโกหกว่าไปค่ายไม่ใช่เฉพาะแค่กับเขา แต่เป็นกับทุกคนในครอบครัวด้วย
“ถ้าคุณพ่อโกหกคุณแม่จะทำยังไงครับ”
แขไขว่าแล้ว ไอ้ลูกชายคนโตแน่ๆ ล่ะ ที่มาทำให้ลูกตัวน้อยของเธอมีปัญหาชีวิต
“ถ้าไม่รู้ก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าสงสัยก็จะถาม คนเราอยู่ด้วยกันด้วยความไม่สบายใจไม่ได้นานหรอกค่ะ” แขไขลูบมือลูกเบาๆ “แม่ไม่รู้นะว่าพวกหนูไม่เข้าใจอะไรกัน แต่ถ้าสงสัยก็ถามพี่เขาไปตรงๆ เลยค่ะ อย่างน้อยก็ถือว่าเราได้พยายามในส่วนของเราแล้ว”
“กลัวคำตอบจะทำให้ไม่สบายใจกว่าเดิมครับ”
“เราก็ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันให้ได้นะคะ แล้วก็คุยกันว่ามันมีวิธีแก้ให้ความรู้สึกทั้งสองฝ่ายดีขึ้นมั้ย”
แก้มแดงคิดตามแล้วก็พยักหน้า
“แก้มแดง พี่เหนือเขายังไม่ชัดเจนกับหนูใช่มั้ย” แม่รู้ แม่มองออก
ลูกคนเล็กรับคำแผ่วเบา แขไขนึกสงสาร “ก็ถ้าสิ่งที่คุณปู่คุณย่า และคุณแม่ทำให้หนูลำบากใจก็ไม่ต้องเก็บมากดดันตัวเองก็ได้นะคะ ถ้าหนูมั่นใจว่ารักพี่เหนือก็เดินหน้าไปเลย แล้วพี่เหนือจะรักหรือไม่รักตอบเราก็ค่อยมาจัดการกับความรู้สึกของเราอีกที แต่ถ้าหนูคิดว่าจะถอยคุณแม่ก็ไม่ห้าม หนูมีสิทธิ์ทุกอย่าง เพราะมันเป็นหัวใจของหนู และไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น บ้านเทวาพิทักษ์ยังรักหนูเหมือนเดิมทุกคนค่ะ”
แก้มแดงกอดเอวคุณแม่แน่น ทำไมใจดีขนาดนี้นะ
“อึดอัดมากก็ถามไปเลยค่ะ แม่ก็รำคาญแล้วเหมือนกัน จะให้ลูกแม่รอถึงอายุเท่าไหร่กันเนาะ?”
“แล้วถ้าพี่เหนือเขาไม่รักแก้มแดงแบบนั้นล่ะจ๊ะ”
“หนูก็มองหาคนที่พอดีกับหนูค่ะ ยังเด็กอยู่เลย ในแต่ละช่วงวัยรูปแบบความรักมันก็จะเปลี่ยนไป แล้วหนูก้จะรู้ว่าคนไหนที่เราอยากอยู่ไปด้วยกันตลอดชีวิต ตอนนี้โลกของหนูอาจจะมีแต่พี่เหนือ แต่เข้ามหา’ ลัยไปอาจจะเจอคนที่ทำให้ใจเต้นได้มากกว่าพี่เหนือก็ได้ค่ะ”
แก้มแดงไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย โลกของเขาถูกสร้างขึ้นด้วยมือพี่เหนือ แล้วเขาจะมีคนอื่นเข้ามาในโลกใบนี้ได้อย่างไร
“แล้วถ้าแก้มแดงอึดอัดที่จะอยู่กับพี่เหนือ มาอยู่บ้านกับแม่ก็ได้ ห้องว่างมีเยอะแยะ ให้อินทีเรียเขามาออกแบบให้ใหม่ตามที่หนูชอบเลย แล้วเข้ามหา’ ลัย จะไปอยู่หอกับเพื่อน หรือจะไปอยู่คอนโด พ่อเขาก็มีโครงการอยู่ใกล้ทุกมหา’ ลัยนั่นแหละ ชีวิตหนูเลือกได้นะคะ อย่าให้พี่เหนือเลือกให้หนูอย่างเดียว”
เด็กน้อยยกมือขึ้นขอบคุณคุณแม่ที่แฟร์มากกับลูกทุกคน ไม่ได้จะเลี้ยงเขาไว้สร้างความสุขให้ลูกชายอีกคนเท่านั้น
“แก้มแดงจะรอพี่เหนือกลับมาแล้วจัดการให้มันชัดเจนไปเลยครับ แก้มแดงก็ร้อนใจจนทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน”
“สตรองมากลูกแม่ งั้นวันนี้เข้าคอร์สทำหน้าผ่องกัน เอาให้คนไม่ชัดเจนต้องน้ำตาไหลที่เห็นลูกชายคนเล็กแม่เปล่งปลั่งไปทั้งตัว”
“แก้มแดงเป็นผู้ชายนะครับ ไม่ต้องหรอก”
“ผู้ชายก็ดูแลตัวเองได้ค่ะ ทุกอย่างมันเริ่มที่ตัวเรานะลูก ต้องดูดีไว้ก่อน ทำตัวเองให้ราคาสูง แล้วเราก็จะเจอกับคนที่ดีพร้อมเสมอกับเราเข้าใจมั้ย”
“ครับ”
คุณแขจุ๊บเหม่งลูกชายอย่างเอ็นดู เห็นลูกสดชื่นขึ้นเธอก็มีความสุข ใครจะทนเห็นหน้าลูกแมวซึมได้นานกันล่ะ จริงมั้ย
TBC
รักทูลหัวลูกแม่มาก แนะนำแต่ละเรื่อง รอแซ่บเลย ฮี่ๆ
ส่วนคู่พี่เหนือ ต่างคนก็ต่างไม่คุยกันเนาะ เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ด้วยนะฮับบบบ ปล. ไม่ต้องกลัวดราม่าน๊า เดี๋ยวตอนหน้า อุ๊ป... เกือบหลุดฉปอยแหนะ
#รอน้องสิบแปดบวก
หัวข้อ: END---------> #รอน้องสิบแปดบวก [Chap 23 : 19 มิย] (อ่าน 33750 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก