หัวข้อ: ปรัชญาช่างกลฯ ภาค อารยะ-อิท By aoikyosuke

[both^^]

+1 ค่า


ตอนนี้น้ำตาลในเลือดสูงมากกกกกกกกก

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

[[€]ŝĊörŦ]

หวานจนมดจะขึ้นหนูแยมแล้ว ฮ่าๆ

       

เอ้อน่ะ...เรื่องพวกศูนย์บริการลูกค้าเนี๊ยะ

หลายครั้งแล้วอะ บอกหลังซื้อจะบริการอย่างนั้นอย่างนี้

พอเอาไปซ่อม หรืออะไรบ้าง มันก็จะปัดๆ สวะ ให้พ้นตัวมันซ๊ะงั้น

แต่ไม่ใช่ทุกที่น่ะคับ หลายๆ ที่ก็ดี  แต่หลายๆ ที่ก็ไม่ดี

พอเจอเราวีนเข้าหน่อยก็มาลนลานแล้วแก้ไข แทนที่จะบริการให้ดีแต่แรก

เข้าใจความรู้สึก (ต้องเรียกว่า พี่แนน สิเนาะ) เลยคับ

              

ปล. +1 ให้เหมือนเดิมงับ   

[wan]

อย่าอารมณ์เสีย เลยนะแนน เดี่ยวหมดสวยกันพอดี

นึกเสียว่า เมื่อเช้า ก่อนเค้าออกจากบ้าน ถูกคนทางบ้านด่ามา ให้อภัยเค้าเถอะ 

รอลุ้นดีกว่าว่า เมื่อไหร่ ยะ จะได้สำเร็จโทษ นายอิทซะที 

+1 เป็นค่าทำขวัญให้นะครับ
 

[nanao]

น่ารักกันจริง ๆ เลยสองคนนี่ 

[โพ่มือคลี่]

ตามมาเรื่อยๆ เรียบๆ จ้า

[r4inbow]

เข้ามาอ่านก่อนไปกินข้าววว . .. ...

รีบ ๆๆอ่าน
จะได้ถึงตอนล่าสุดซะที,,อยากตามให้ทันเน้อออ

+1 ให้กับคุนแนนนะคะ ^^
เป็นกำลังใจให้เน้อออ

[Karn12]

+1 คะแนนให้แนน

 

[Please.ii]

 


โอ้ยยยยยย 


ใจจะขาดดด 

[nanalonely]

ตอน     คนป่วย




อิทไม่สบาย ก็เลยต้องพามาส่งที่บ้าน ย่าเล็กกับย่าใหญ่ ได้สิทธิ์ในการดูแลหลานไปโดยปริยาย

ไม่ค่อยได้เจอกันเลย เพราะว่าต่างคนต่างต้องไปฝึกงาน เลยทำให้ไม่ได้เจอกัน
จะได้เจอกันบ้างก็ช่วงวันหยุด ที่ไปหาหลาน อันที่จริงก็ไปหาหลาน
แต่ก็อยากไปหาพ่อของหลานด้วย ยิ่งพักนี้ น่ารักขึ้นผิดหูผิดตา
แล้วก็เริ่มกลัวว่าพ่อของหลานจะไปจีบสาว ๆ เข้าสักวัน เลยต้องไปกันท่าซะหน่อย
หน้าตาแบบไอ้อิท มีคนเข้ามาหาอยู่ตลอดเวลา
คนอะไรมีเสน่ห์เกินเหตุ ยิ้มนิดเดียว อ้อนนิดอ้อนหน่อย ก็มีคนเข้ามาหาแล้ว

ก็เรื่องนี้แหละที่กังวลอยู่ ถ้าเกิดว่า อิทไปส่งยิ้มให้ใครอีก คราวนี้จะทำยังไง
กับสาว ๆ เมื่อก่อนเห็นมันอ้อนน่าดู ตอนนั้น เห็นแล้ว แต่ไม่ได้คิดอะไร ยังคิดเลยว่ามันเก่ง
ช่างพูด ช่างอ้อน ทำให้คนมารักได้ เพราะวิธีการเข้าหาที่ทำให้ใครหลายคนถูกใจมาแล้ว
และเสน่ห์ของอิทนี่แหละ ที่กลัว

กลัวว่าไอ้อิทมันจะเอาไปใช้กับใคร ๆ เหมือนที่ผ่านมา
ห้ามก็คงไม่ได้ เพราะเป็นคนปากพล่อย บังคับเองว่าให้ทำเหมือนกับว่า ไม่รู้จักกัน
ไม่น่าเลย ถ้ารู้ว่าคำพูดนั้น จะย้อนกลับมาทำร้ายตัวเอง จะไม่มีทางพูดอย่างนั้นเลย

“อิท ชอบฝ้ายจริง ๆ นะครับ เชื่อหรือเปล่าน๊า แล้วทำยังไงฝ้ายถึงจะชอบอิทบ้างล่ะครับ”

ท่าทางออดอ้อน คำพูดที่อิทเคยพูดกับคนอื่น ๆ แบบนั้น อยากได้ยินสักครั้ง
อยากเห็นนัยน์ตาคม ที่มีแววระยิบระยับ อยากเห็น รอยยิ้ม หวานเชื่อม จนทำให้แทบหยุดหายใจ
อยากเห็นท่าทางน่ารัก น่ารัก ที่อิทจะมีให้เพียงคนเดียว
อยากให้อิทมาอ้อน เหมือนที่เคยอ้อน คนอื่น ๆ

แล้วก็อยากให้ อิท....รัก…ด้วย

จะมีวันนั้นหรือเปล่านะ

วันที่อิทจะมาพูดว่า

“อิท ชอบยะจริง ๆ นะครับ เชื่อหรือเปล่าน๊า แล้วทำยังไงยะถึงจะชอบอิทบ้างล่ะครับ”

แถมด้วยท่าทางออดอ้อน และดวงตาที่จ้องมองมาพร้อมรอยยิ้ม
อยากเป็นแบบนั้นสักครั้งหนึ่ง จะมีโอกาสหรือเปล่า อยากมีโอกาสแบบนั้น
เมื่อไหร่กันนะ ที่จะมีโอกาสแบบนั้นบ้าง

“ไม่กินข้าวไม่ได้นะ กินก่อน เร็ว ชอบทำให้เป็นห่วง ถ้าไม่กินแล้วเมื่อไหร่จะหายล่ะ”

อารยะบังคับยัดเยียด ให้คนที่นั่งเอนหลังอยู่บนเตียง อ้าปากเพื่อจะได้กินข้าวต้มอุ่น ๆ แล้วจะได้กินยาลดไข้
จะได้นอนพักผ่อน แต่อิทธิพลเอาแต่ส่ายหน้า และทำท่าจะลงไปนอนหลายครั้ง จนต้องดึงขึ้นมานั่งนั่นแหละ
เจ้าตัวถึงได้นั่งหน้างอ ยอมกินข้าวบ้าง

“ไม่อยากกิน อยากนอน จะนอนแล้ว ถ้ากินอีก จะอ้วก ขมปาก แล้วก็พะอืดพะอม”

เสียงที่ตอบกลับมาแหบพร่า ใบหน้าแดงเรื่อ เพราะพิษไข้ ไม่อยากให้อิทไม่สบาย
ดูแล้วสงสาร เวลาเป็นไข้ เป็นทีก็หนัก เคยพาอิทไปฉีดยาที่โรงพยาบาล เพราะนั่งเรียนอยู่ดี ๆ แล้ว
ปรากฏว่าคนป่วยที่ไม่มีใครดูออกว่าป่วย สลบพับลงไปกองกับพื้น ทั้งที่คุยอยู่ดี ๆ ไม่มีท่าทางเหมือนคนป่วยเลย คราวนี้ก็เหมือนกัน ไม่เหมือนคนป่วย แต่ตัวร้อนจัด จนต้องไปรับที่ฝึกงานแล้วพากลับมาบ้านด้วยกัน
มีอะไรไม่เคยบอกเลยสักคำ นี่ถ้าเมื่อตอนกลางวันไม่โทรไปหาแล้วได้ยินเสียง ไอ คงไม่รู้หรอกว่าเป็นหนักขนาดนี้ ถามอะไรก็ไม่พูด ถามอะไรก็ไม่ค่อยตอบ มันผิดปกติ เลยต้องรีบมาดู ก็เลยได้เห็น ว่าไอ้อิทมันไม่สบายอีกแล้ว

“งั้นกินยา แล้วเดี๋ยวนอนพัก หมอบอกว่าให้กินสามเวลาหลังอาหาร กินจนหมด ไม่ใช่เอาเม็ดยาไปโยนทิ้งที่หน้าต่าง แบบนั้นไม่รู้เมื่อไหร่จะหาย “

อารยะที่รู้ทันยิ่งกว่าใคร ๆ บังคับให้คนป่วยกินยา แต่คนป่วยก็ทำหน้าเบ้ ไม่ยอมกิน ต้องทั้งขู่ทั้งปลอบอยู่นาน ในที่สุดถึงได้ยอม เทเม็ดยาในมือลงคอ แล้วดื่มน้ำตามอีก 4 แก้ว

4 แก้ว ไม่ใช่น้อย คนอะไรกินยาที ต้องกินน้ำตามสี่แก้ว แต่ก็ดีแล้ว ร่างกายจะได้ขับถ่ายของเสียออกมา

อารยะช่วยเอนหลังของร่างที่นั่งอยู่บนเตียง ให้เอนลงนอน แล้วเอื้อมมือแตะที่หน้าผากมันนั้นอีกครั้ง
ผลที่ได้ ทำให้ต้องนิ่วหน้าด้วยความไม่พอใจ

“ตัวร้อนจี๋เลย แล้วยังจะบอกอีกว่าไม่เป็นอะไร เดี๋ยวไปเอาน้ำกับผ้าก่อน”

ร่างที่กำลังจะขยับลุกขึ้นยืน ทำให้คนป่วยต้องรีบเอื้อมมือดึงชายเสื้อของอารยะเอาไว้
ที่ไม่เข้าใจ คือว่า ไอ้อิทมันจะดึงเสื้อไว้ทำไม อารยะจึ่งนั่งลงที่ข้างเตียงอีกครั้ง

“จะเอาอะไรหรือเปล่า เดี๋ยวหยิบให้ ดื่มน้ำมั้ย หรือจะเข้าห้องน้ำ”

น้ำเสียงอ่อนโยน ฝ่ามืออุ่น ๆ ที่ลูบไล้ที่เส้นผม อิทธิพลหันใบหน้าให้แนบฝ่ามือของอีกฝ่าย
แล้วปรือตาลง เย็นสบาย มือไอ้ยะ เย็นสบายที่สุด ชอบที่สุดเลย

ไม่มีคำพูดสักคำ แต่ท่าทีที่แสดงออกก็ทำให้รู้ ว่ายังไม่อยากให้ไป

ใบหน้าที่เคยเครียดขรึม อยู่เสมอ มีรอยยิ้ม เมื่อคิดได้ว่า ท่าทางของอิทธิพลแบบนี้ น่ารักน่าเอ็นดู เหมือนเด็ก ๆ
แล้วก็ยิ่งยิ้มกว้างมากขึ้น เมื่อได้ยินคำพูดของคนที่นอนนิ่ง ๆ อยู่บนเตียง

“ไม่เอา ไม่ให้ไป”

น้ำเสียงที่เอ่ยบอก แม้จะแหบพร่าแต่ก็แสดงให้รู้ ว่าไม่อยากให้ไปจริง ๆ ปลายนิ้วเรียวเกลี่ยเส้นผมที่ปรกที่หน้าผากของคนป่วยออก แล้วเคลื่อนมืออีกข้าง แตะสัมผัสที่ฝ่ามือร้อนรุ่ม กุมเอาไว้ อย่างนั้น อยากให้รู้สึกปลอดภัย อยากให้รู้ว่าเป็นที่พึ่งพิงให้ได้ ในเวลาที่ต้องการความช่วยเหลือ
อยากให้ไว้ใจใน กันและกัน และอยากให้เชื่อว่าจะไม่มีวันทิ้งไปไหนเด็ดขาด

คนป่วยนิ่งเงียบไปแล้ว พร้อมกับที่อารยะยังนั่งอมยิ้มอยู่เคียงข้าง

ถ้าป่วยแล้ว มันช่างออดอ้อนอย่างนี้ จะเป็นคนไม่ดีหรือเปล่า ถ้าอยากให้ไอ้คุณอิทธิพล มันป่วยต่อไปอีกสักสองสามวันก็คงดีเหมือนกัน





TBC…..


 


ปอลอ แนน+1 คืนให้คนที่บวกให้แนนแล้วนะคะ 
                    

[nbee]

 ^
 ^
 ^
 ^
 ^

จิ้มแนนด้วยความรัก

ช่วงนี้อิทน่ารักจัง ยะก็เอาใจอิทซะ

แบบนี้มีหวัง ไม่ไกลเกินเอื้อมแน่ๆ

+1 ให้แนนนะ

[patee]

ได้พยาบาลดีแบบนี้  อิทคงจะหายป่วยแน่ๆ

 

[[€]ŝĊörŦ]

อิทน่ารักขึ้นมากมาย ฮ่าๆ

ระวังยะจะอดใจไม่ไหวแล้วนะ

        

[ririmu]

แหม ๆ ช่วงเวลาป่วยจะทำให้คนเราอ่อนไหวมากกว่าปกติ

เห็นทีช่วงนี้ยะต้องเร่งทำคะแนนมาก ๆ ซะแล้ว

เผื่อว่าอิทหายป่วยแล้วจะใจอ่อน....ยอม....

ช่วงนี้เรื่องดำเนินไปแบบว่าน่ารักมาก ๆๆ หวานได้ใจ

ถูกใจจิ๊งงงงงง........ขอบคณพี่แนนมาก ๆ ค่ะ

ps. พี่แนนขาวีนรึเนี๊ย อิอิ เก่งจิง ๆ ได้คอมสำรองมาใช้เลย ยกให้เป็นอาจารย์

[Kipper]

  แง..แง  เวลาเราไม่สบายก็อยู่คนเดียวตลอดเลย

อยากมีคนคอยดูแลบ้างจังเยยย....

  ครับแนน +1ให้แล้วน๊า

[chocolate_angel]

ความจริงเริ่มปรากฏแล้ว

ยะสู้ๆ

 

[andy_kwan]

ป้าอยากได้คนมาดูแลป้าแบบนี้มั่ง

นู๋แนนอย่าคิดมากกับพวกแผนกบริการซ่อมนะ
พวกนี้มีไว้ไล่ลูกค้าจ๊ะ
เมื่อก่อนร้านที่ป้าทำงานก็ทะเลาะกับพวกนี้เป็นประจำ

[||WiTHOuT_YoU||]

อยากมีคนดูแลมั้งอ่า  มานช่างเศร้าใจสำหรับคนไร้คู่
 

[akaipee]

 :กอด1:แนน  อิทไม่สาย มีคนดูแลอย่างนี้หายเร็วแน่ๆๆ

[nanalonely]

^

^
จิ้มทุกรีให้ทะลุถึงกัน

วันนี้คึก อัพนิยายครบทั้งสามเรื่องเลย

เลยลั่ลล้าได้

แหม ๆ ช่วงเวลาป่วยจะทำให้คนเราอ่อนไหวมากกว่าปกติ
เห็นทีช่วงนี้ยะต้องเร่งทำคะแนนมาก ๆ ซะแล้ว
เผื่อว่าอิทหายป่วยแล้วจะใจอ่อน....ยอม....
ช่วงนี้เรื่องดำเนินไปแบบว่าน่ารักมาก ๆๆ หวานได้ใจ
ถูกใจจิ๊งงงงงง........ขอบคณพี่แนนมาก ๆ ค่ะ
ps. พี่แนนขาวีนรึเนี๊ย อิอิ เก่งจิง ๆ ได้คอมสำรองมาใช้เลย ยกให้เป็นอาจารย์

อร้ายย แนนวีนเล็กน้อยแต่พองามนะค๊า
  แต่ถ้าไม่วีนเลย ทางศูนย์ไม่เปลี่ยนอะไหล่บางตัวให้มาใช่ก่อน 
ก็ไม่ได้อัพนิยายให้ทุกคนอ่านนะจิ

[nanao]

อยากได้แบบย่ะสักคนจังเลย 

[mantdash]

+1 ให้แนนคนขยันครับ ว่าแต่มี 3 เรื่องเลยหรอครับ ติดตามอยู่ 2 เองนะตอนนี้

[YO DEA]

 

+1 ให้คืนครับ

[Bg LoVe NT]

ตอนนี้เค้าก็ป่วย

จะมีใครมาดูแลแบบนี้มั่งมั๊ยอ่ะ

[โพ่มือคลี่]

เมฆหมอกเริ่มเบาบางลงแล้วซิท่า

[wan]

ใกล้แล้วกับความสมหวัง ยะเอ้ย ....

+1 ให้นะครับแนน คนน่ารัก 

[marrybell]

อิท น่ารัก
 

[โพ่มือคลี่]

แวะมาตอนหัวค่ำ

[the_pooh9]

 :L1:น่ารักได้อีก อยากมีไว้ดูแลสักคนจังเน้อ อิอิ เอ้างี้ต้อง+1

[ririmu]

เข้ามานั่งรอค่ะ
..เง้อทำงัยกะชีวิตดี ติดเรื่องนี้ยังกะตังเมต้องมานั่งรอทุ๊กวานนนนนนนนนนนน 

[both^^]

เริ่มป่วยด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ