-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2. ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวป ไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
[กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0)
ได้รับอนุญาตให้นำมาโพสต์เรียบร้อยแล้ว
คืนนี้ดึกๆจะมาลงตอนแรกให้นะคะ :oni1:
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
มีตอนใหม่มาแล้วอ่ะ :interest: :interest: :interest:
พี่แนนนี้น่ารักจริงๆเลย~
อย่างงี้มันต้อง + + + + + +
-
มาลงคู่ใหม่แล้ว แอบดีใจ :impress2:
-
^
^
^
จิ้มSomLove
ให้ทะลุYakuza
มาลงชื่อรอตอนใหม่กัน
แล้วไปอ่านตอนจบของภาคที่แล้วกันยังอ่ะ :m12:
เห็นมากันเร็วจังสมแล้วที่เป็นแฟนคลับเรื่องของคุณเท็น :กอด1:
-
:mc4: ขอมาร่วมงานตัดริบบิ้นฉลอง ภาคใหม่จ้า
ขอบคุณคนโพส :L2: เอาป่ะ +1
-
มา :oni1: :oni1: :oni1: รอคับแนน
-
น้องแนน
มาอีกคู่แล้วววว
:mc4:
-
:impress2: ตอนใหม่ ตอนใหม่ เข้ามารออ่านครับคุณแนน
o13 ขอบคุณนะครับ ขยันโพสต์สุดยอดเลยอ่ะ :L1: ชอบชอบ
-
มารอค่ะ
ชอบจังเลย เรื่องนั้นจบ มาต่อรวดเร็วทันใจ
สนุกทุกเรื่องเลย o13
-
รออ่านโด้ยยยยยยยยยยยยย :mc4:
-
มารอตอนใหม่
อิอิ
:m32:
-
รอโตยๆ
:L2: :L2:
-
ต๊าย กิต.ก็มาค่ะ
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
a
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
มาตั้งหน้าตั้งตา รอ
ค้าบบบบบ
:o8: :o8: :o8:
-
หวัดดีน้องแนน และเพื่อนทุกคน :L2:
ตามมาติดๆ o4
:bye2:
-
ตามมารอด้วยคน :mc4: :mc4:
-
:mc4:ฉลองเรื่องใหม่ก่อน แต่ไม่เห็นมี แค่เปิดชื่อเรื่อง ก็ทำให้เรารีบเข้ามาซะแล้ว
รออยู่นะครับ แนน +1 เป็นธรรมเนียมของเรื่องใหม่ :L2:
-
:L2: มานั่งแกว่งเท้า รอเรื่องใหม่
:กอด1:
-
ต้อนรับเรื่องใหม่ :mc4: :mc4:
-
กรู๊ววววววววววววววววววววววว
:mc4: :mc4:
-
:mc4: :mc4:รอๆๆๆ รอเรื่องใหม่ค่ะ :กอด1: :กอด1:
-
ตอน ผิดกฎ
ถ้ามันเป็นน้ำ กูก็จะเป็นน้ำมัน
ถ้ามันเป็นไฟ กูก็จะยิ่งแผดเผาให้มากกว่า
ถ้ามันเงียบ กูจะอาละวาด
ถ้ามันไม่ยอมอ่อนข้อให้ กูจะหักขามันทิ้งซะ……แล้วถ้ามันยังกล้าดีอีก จะไม่ให้มันมีพื้นดินจะยืน
ความคิดเกรี้ยวกราด เหมือนพายุเพลิง ใบหน้าเครียดขรึม กัดฟันแน่น เมื่อนึกถึงคนที่มาหยามกันถึงที่
“พี่.....อย่าทำอะไรพี่เขาเลย......หนูขอร้อง.....พี่ปล่อยพี่อิทไปเถอะนะ.....นะพี่”
เสียงของผู้หญิงที่นั่งเคียงข้าง ทำให้สายตาเย็นยะเยือกสงบนิ่งหันไปจ้องหน้าของผู้หญิงที่เคยเป็นของเขา แล้วแสยะยิ้มออกมาอย่างน่ากลัว
“กูไม่ฆ่ามึงทิ้งอีกคนก็บุญแล้ว...........หรือยังไง.......อย่ามาให้เห็นหน้าอีก.........กับใครกูไม่ว่าแต่กับไอ้อิท....
กูคงปล่อยไม่ได้.........ผัวคนที่เท่าไหร่ล่ะ........หาไกล ๆ หน่อยไม่ได้ใช่มั้ย....ทำไมต้องเป็นมันด้วย
บอกแล้วใช่มั้ย........ไม่ใช่ไม่บอก.....ดีเหมือนกัน.....จะได้เล่นกับมันได้ตรง ๆ แค่นี้ก็มีเหตุแล้ว......
อันที่จริงก็ขอบใจเหมือนกันที่ทำตัวแบบนี้............ถ้าเธอไม่ร่านไปหามัน........ฉันคงไม่มีโอกาสดี ๆ ที่จะฆ่าไอ้อิททิ้ง โดยไม่ต้องคำนึงถึงข้อตกลงอีก...........”
รอยยิ้มเย็นยะเยือกน่ากลัว ทำให้หญิงสาวผวา และรีบก้าวเท้าหนี
“ถ้าดีด้วย จะดีแบบสุด ๆ แต่ถ้าร้ายมา จะไม่เอาไว้เด็ดขาด..............ยังไงก็ขอบใจเธอที่ทำให้ฉันไปกระทืบมันได้
โดยไม่ต้องคำนึงถึงกฎเกณฑ์อีกต่อไป”
เสียงคำรามของอารยะ ทำให้หญิงสาวผวาถอยหนี ก่อนจะรีบวิ่งหนีด้วยความหวาดกลัว
“ไอ้อิท..............มึงผิดกฎเอง..........กูจะได้ล้างแค้นซะที.........วันนี้เป็นวันตายของมึง”
อารยะหัวเราะอย่างสะใจ แววตากราดเกรี้ยว นึกไปถึงใบหน้าของคู่แค้น..........ที่ห้ามชำระหนี้แค้น
เว้นแต่อีกฝ่ายจะผิดกฎ
“ถ้าวันนี้กูไม่กระทืบมึงจนตาย.............กูก็ไม่ใช่ไอ้ยะน่ะสิ........คราวนี้มึงก็ไม่มีเหตุอะไรแก้ตัวได้อีก.....เคยทำอะไรไว้บ้างล่ะ...........คนอย่างมึงเคยทำอะไรกูไว้บ้าง.......ไม่ได้เจอกันนานแล้วนะไอ้อิท.....ป่านนี้ฝีมือมึงจะสักแค่ไหนเชียว.........ที่มึงเคยทำไว้........วันนี้กูจะเอาเลือดมึงมาล้างตีนกู”
TBC….
-
ูู^
^
จึ๊ก
จิ้มห่อนอ่านทีหลัง
เอ..แต่ทำไมมันดูสั้นๆอ่ะ น้องแนน :z1:
-
• “ถ้าวันนี้กูไม่กระทืบมึงจนตาย.............กูก็ไม่ใช่ไอ้ยะน่ะสิ........คราวนี้มึงก็ไม่มีเหตุอะไรแก้ตัวได้อีก.....เคยทำอะไรไว้บ้างล่ะ...........คนอย่างมึงเคยทำอะไรกูไว้บ้าง.......ไม่ได้เจอกันนานแล้วนะไอ้อิท.....ป่านนี้ฝีมือมึงจะสักแค่ไหนเชียว.........ที่มึงเคยทำไว้........วันนี้กูจะเอาเลือดมึงมาล้างตีนกู”
ว้าย อิทฟันยะแล้วทิ้ง.......แค้นนี้ ต้องชำระ อิอิ
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
อารยะ...แอบโรคจิตป้ะเนี่ย? :serius2: :serius2:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
เรื่องนี้จะจิตๆป่าวน้อ
-
:serius2: :serius2:มาตอนแรกก้อโดหกันเลยนะนั่น :sad4:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
ช่างกลจะเป็นเกย์ทั้งประเทศแล้วววววววว เย้
-
โห โกรธน่ากลัวงะ :m31:
ใจเย็นๆ น่อ
เดวจะหัวร้างข้างแตกไปก่อนที่จะรักกานนนนนนนนน
อิอิ
-
:z1:
สะใจ
-
เปิดมาก็โหดเลยหรอเนี่ย หุหุ o22
-
• “ถ้าวันนี้กูไม่กระทืบมึงจนตาย.............กูก็ไม่ใช่ไอ้ยะน่ะสิ........คราวนี้มึงก็ไม่มีเหตุอะไรแก้ตัวได้อีก.....เคยทำอะไรไว้บ้างล่ะ...........คนอย่างมึงเคยทำอะไรกูไว้บ้าง.......ไม่ได้เจอกันนานแล้วนะไอ้อิท.....ป่านนี้ฝีมือมึงจะสักแค่ไหนเชียว.........ที่มึงเคยทำไว้........วันนี้กูจะเอาเลือดมึงมาล้างตีนกู”
ว้าย อิทฟันยะแล้วทิ้ง.......แค้นนี้ ต้องชำระ อิอิ
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
ฮาฮ่าๆ พี่กิตก็คิดไปได้เน้อ :o8:
แต่ประโยคนี้มันก็สองง่าม จริงๆ :laugh:
:bye2:
-
พระเอกโหด!!!~
ชอบ!!!~
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค
มาแล้วๆๆๆๆ
มาแล้วภาค อารยะ -อิท 555+
ไม่เฉพาะพระเอกโหด
นายเอกก็โฉดดดดดดดดดดดด ด้วย!!!
555+
นายเอกภาคนี้น่ารักที่สุด ติ๊กต๊องได้โล่!!!
ชอบภาคนี้ที่สุดแล้วครับบ
มาติดตามรอบสอง 555+
-
เกลียดกันแต่ปางไหนนั่น
โหยยยย แค้นได้น่ากลัวมากกกกก
-
:fire:ศักดิ์ศรี ฆ่าได้หยามไม่ได้
:pig4: :3123:
-
:pighaun: โอ้โห.......เปิดตัวมาก็จะกระทืบกันให้ตายแล้วอ่ะ น่ากลัวจังอ่ะคุณแนน
:a5: เอ...ว่าแต่ว่าอารยะกับอิทเค้าสองคนตกลงอะไรกันไว้น๊า อยากรู้ต่อแล้วอ่ะ
:กอด1: ขอบคุณครับแนน
-
มาแล้วภาค อารยะ -อิท 555+
ไม่เฉพาะพระเอกโหด
นายเอกก็โฉดดดดดดดดดดดด ด้วย!!!
555+
นายเอกภาคนี้น่ารักที่สุด ติ๊กต๊องได้โล่!!!
ชอบภาคนี้ที่สุดแล้วครับบ
มาติดตามรอบสอง 555+
^
^
^
อร้ายยยย มีคนชอบภาคนี้ที่สุดเหมือนกันด้วย :D ดีใจจังในที่สุดอิทกับยะได้มาเยือนเล้าเป็ดเสียที เราอ่านคู่นี้กี่ทีก็ทั้งซึ้งทั้งขำทั้ง...ว้ายยยยย ไม่อยากสปอยล์ ฮิๆๆๆ
ขอบคุณคนโพสต์ที่เอาเรื่องนี้มาเผยแพร่ที่เล้าเป็ดค่า :pig4:
-
พระเอกโหดดี อิอิ
จิงจิงแล้วไม่รออะไรมาก รอว่าเมื่อไรเค้าจะได้กันซักที :z1: (คิดไปได้นะตู :-[)
-
ขอแบบ ตบจูบ ตบจูบ ได้ม่ะ :laugh3: :laugh3: :laugh:
-
อะไรจ๊ะหลานมาแต่นี้เอง
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
แอบโหด อย่างรุนแรง
อิอิ
ชอบ
ตอน 2 มาเรวๆๆๆ :call: :call: :call:
-
มาถึงก็จะตีกันเลย...
โหดเว้ยโหด :m31:
-
หึหึหึ..
เถื่อนๆ แบบนี้ดีเลย..
ชอบ..
:laugh:
แนนจ๋า ตามมาแล้วนะจ๊ะ..
:กอด1:
-
:m23:วันนี้ตอนแรกตั้งใจจะมาลงตอนที่2 ให้ตอนบ่าย แต่พอรับโทรศัพท์จากเพื่อนที่โทรมาชวนไปซื้อของปุ๊บ คิดอยู่ในใจเอาน่าวันนี้ยังไงคงกลับไม่ดึก แต่พอเดินชอปไป เม้าท์กันไป มารู้ตัวอีกทีสองทุ่มกว่าแล้ว :m17: แหะๆๆ คราวนี้กว่าจะกลับถึงบ้านมืดเลย ขอโทษนะคะที่ทำให้รอ :m5: เดี๋ยวคืนนี้ดึกๆ แนนจะมาลงชดเชยให้อีกตอนนึง ตอนนี้ขอไปเก็บของก่อนนะคะ
ตอน ตอน พ่อลูกอ่อน
“โอ๋ โอ๋....อย่าร้องนะค้าบบบบบบบบ กินนมนะ ..... แม่......น้องแยมร้องใหญ่เลย.......นมก็ไม่กินทำยังไงดี”
อิทธิพล ตะโกนเรียกให้คนช่วย เมื่อลูกสาววัยสี่เดือน ร้องไห้โยเย ทำยังไงก็ไม่หยุดร้องสักที
จนเขารู้สึกเป็นกังวลไปหมด
เช้านี้มีวิชาตะไบเหล็กต้องรีบไปเข้าโรงฝึก กลางคืน ก็ต้องผลัดกับแม่และป้า เวียนมาดูลูกสาวที่มักจะตื่นมาร้องไห้โยเยในเวลากลางดึก
ปีนี้ เขาอายุ 19 ปีแล้ว
แต่ต้องมาเลี้ยงเด็กวัย 4 เดือน เพราะความผิดพลาด อยากลองแล้วไม่ได้ป้องกัน สุดท้ายก็พลาดมีลูกจนได้
ส่วนแม่ของเด็กนั้น เพิ่งเสียชีวิตเพราะคลอดก่อนกำหนด
ไม่ได้รัก
แค่อยากลอง
ลองแล้วก็พลาด อะไรหลายอย่างเลยผิดพลาดไปหมด
ผู้หญิงคนนั้น เป็นน้องสาวของ อารยะ ถึงยังไงก็เป็นคนที่เขามีอะไรด้วย ลูกผู้ชายกล้าทำกล้ารับ ไม่เคยกลัว
ทุกวันนี้เขาเลยต้องหลบเลี่ยงการเผชิญหน้ากับอารยะ ตลอดเวลา
ยิ่งตอนนี้ ฝ่ายนั้นก็จะฟ้องเอาลูกสาวของเขาไปซะอีกมันน่าเจ็บใจ
ไม่ได้รักน้องสาวของอารยะหรอก แต่เด็กคนนี้เป็นลูกของเขา...........เนี่ยลูกกูเว้ย น่ารักขนาดนี้ มีปัญญาเลี้ยง ใครจะยอมให้แย่งไปกันล่ะวะ
“ไหน แม่ดูหน่อย......อิทไปเรียนก่อนเดี๋ยวไปเรียนสาย........ตอนเย็นอิทซื้อนมกับผ้าอ้อมกลับมาด้วยนะลูก..
เอารายการไป แม่จดให้แล้ว......เดี๋ยวป้ากับแม่ดูหนูแยมเอง.........ห้ามไปมีเรื่องทะเลาะต่อยตีกับใคร...เข้าใจมั้ย”
แม่ของเขาก็ยังเป็นแม่อยู่วันยังค่ำ แรก ๆ เกลียดไอยรดาจะเป็นจะตาย พออยู่ไปอยู่มา ก็ประคบประหงม
สงสัยอยากได้หลานอย่างแรง พอหลานคลอดออกมา ก็เลย ยิ่งรักยิ่งหลง
แม่นะแม่.....เห็นมั้ยล่ะ บอกแล้ว จะได้มีหลานเอาไว้เล่นแก้เหงา อยู่บ้านเปล่า ๆ เซ็งตาย อิทรักแม่นะเนี่ย ถึงได้หาหลานมาให้แม่เลี้ยงเล่น เดี๋ยวว่าจะหามาให้เลี้ยงอีกสักคนสองคน ฮ่า ฮ่า ฮ่า
“อย่าเที่ยวไปไข่เรี่ยราดไว้ที่ไหนอีก..........ไม่งั้นคราวนี้ แม่จะตัดหางปล่อยวัด เข้าใจมั้ย” แม่ทำเสียงเข้มแต่อิทธิพลกลับหัวเราะชอบใจ
“โธ่แม่........หลานเยอะ ๆ สนุกดี....มาเร็วแยมมาหอมแก้มหน่อยเดี๋ยวพ่ออิทจะไปหาแม่มาให้แยมอีก ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
อิทธิพล ดึงลูกสาวตัวน้อยมาหอมแก้มซ้ายขวา เด็กหญิงทำเสียงอ้อแอ้ จ้องมองใบหน้าของผู้เป็นพ่อ ด้วยความไม่เข้าใจ แต่ก็หัวเราะเอิ้กอ้ากออกมาได้
“พ่อไปเรียนแล้วน๊า.......ตอนเย็นจะซื้อนมมาฝากแยมนะ “
หนุ่มร่างสูง หัวเราะชอบใจ และส่งเด็กหญิงให้กับผู้เป็นแม่รับไปอุ้มเอาไว้
“เจ๊.....ดูแลลูกผมดี ๆ นะเลี้ยงดี ๆ มีติ๊บ.... เดี๋ยวเย็น ๆ จะหิ้วของมาให้.....” อิทธิพล เอ่ยแซวมารดา และก็เห็นว่าหญิงวัยกลางคนโยนค้อนใส่ลูกชายวงใหญ่ จนอิทธิพล หัวเราะออกมา
“ปากดีจริง ๆ นะแก...ฉันเป็นแม่แกนะไอ้อิท.....เดี๋ยวแม่ตบหัวหลุดเลยไอ้ลูกเวรนี่....รีบ ๆ ไปเลย”
แม่ยังคงด่าลูกชาย เป็นการให้ศีลให้พรในยามเช้า ส่วนอิทธิพล ก็เดินถือหนังสือสองสามเล่ม เดินหัวเราะออกจากบ้านไป
“เอ้าหนูแยม........โบกมือให้ไอ้พ่อเฮงซวยของหนูหน่อยเร็ว”
แม่ของอิทธิพล จับมือเด็กหญิงให้โบกไม้โบกมือ โดยมีหญิงวัยกลางคนอีกคน เดินออกมาดูด้วย
“จะยึดหนูแยมไปถึงไหนยะแม่คุณ..........ฉันก็อยากอุ้มบ้างเหมือนกันนะ”
เสียงแจ๋น ๆ ของหญิงร่างท้วม ทำให้แม่ของอิทธิพลหันกลับไปมอง และลอยหน้าลอยตายิ้มระรื่น
“วันนี้หนูแยมเป็นของฉัน......ของเธอมันวันพรุ่งนี้...ใช่มั้ยหนูแยม....วันนี้หนูแยมจะอยู่กับย่าเล็กใช่มั้ย”
แม่ของอิทธิพล หัวเราะชอบใจ ก่อนจะเชิดหน้าหนี.....และเดินอุ้มเด็กหญิงหนีไป ทิ้งให้หญิงร่างท้วมอีกคนมองตามตาละห้อย
“นี่ถ้าไอ้อิทมันยังทำตัวลอยไปลอยมา แล้วไอ้บ้านโน้นมันฟ้องเอาหนูแยมไปได้ล่ะก็.......ฉันจะเตะไอ้อิทมันออกจากบ้าน แล้วตัดหางปล่อยวัดมันไปเลย...” เสียงของหญิงวัยกลางคน คุยกันล้งเล้งลั่นซอย
โดยที่อิทธิพล ต้องเหลียวหันกลับไปมอง และตะโกนบอก และหัวเราะชอบใจ
“เอ้าเจ๊.........อย่าแย่งกัน.....เดี๋ยวผมหามาให้เลี้ยงอีกหลายคน ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“น้องกูมึงก็ยังไม่พอ............ผู้หญิงของกูมึงก็เล่นไม่เลิกใช่มั้ยไอ้อิท”
อารยะ โผล่ออกมาจากมุมของถนน และ ยืนขวางอยู่ตรงทางเท้า
อิทธิพล ที่กำลังหัวเราะอย่างมีความสุข ขณะเดินมาตามทางเดิน จำใจต้องหยุดเท้าชะงักนิ่งอยู่อย่างนั้น
“ไอ้ยะ............รอลงอาญาไม่พอใช่มั้ย............ถ้ามีเรื่องกับกูอีก.....มึงติดคุกแน่....”
อิทธิพล ยืนมองใบหน้าของอารยะอย่างท้าทาย ไม่เกรงกลัว.........ช่วงนี้ที่บ้านเขาและบ้านของมัน
ฟ้องร้องกันเรื่องแย่งกันอุปการะหนูแยม แล้วก็ยังเรื่องที่คราวก่อน มันทะเลาะกับเขาอีก
อารยะยืนขบฟันแน่น กำหมัด อย่างสุดแค้น
วันนี้จะมาเอาเลือดมันออก แต่เจอมันพูดแบบนี้แล้ว กลับรู้สึกไม่กล้าขึ้นมา
ใบหน้ายียวนกวนอารมณ์ ของอิทธิพล ยิ่งทำให้อารยะ ต้องกัดฟันแน่น เพื่อระงับโทสะ
มันยั่วให้โมโห มันยั่วให้มีเรื่องด้วย เพื่อให้เขาติดคุก เลวเกินคนจริง ๆ ไอ้อิท
“น่าสงสารมึงจริง ๆ ไอ้ยะ.........น้องมึง....... ผู้หญิงของมึง........แต่ละคนก็มาสยบอยู่คาตีนกู
กูกลุ้มใจจริง ๆ ที่เกิดมาเพื่อเหนือมึงทุกอย่าง..........อยากต่อยกูเหรอ.....อยากมีเรื่องกับกูใช่มั้ย......เอาเลยสิ”
ใบหน้าเนียนยื่นหน้ายื่นตา เข้ามาให้อารยะต่อย แต่เขาจำใจต้องกัดฟันแน่น ทั้งโมโห ทั้งโกรธ
ถ้าหากตอนนี้ เขามีปืนเขาจะยิงมันทิ้งซะ แล้วยอมติดคุกให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย แต่ตอนนี้...........
“สายแล้วนี่หว่า.............กูต้องรีบไปเข้าโรงฝึก........ ไปด้วยกันมั้ยไอ้ยะ....กูไม่รังเกียจหรอกที่จะนั่งรถเมล์คันเดียวกับมึง..........แต่มึงคงจะทรมานหน่อยที่เห็นหน้ากู.........หนูแยมกำลังน่ารักเลย.....หัวเราะง่าย ยิ้มง่าย
หลานมึงด้วยนะไอ้ยะ..........กูล่ะอยากให้มึงเห็นจริง ๆ มีความสุขจริงเว้ย”
อิทธิพลหัวเราะเยาะคนที่ยืนนิ่งเป็นไอ้บ้า ทำอะไรเขาไม่ได้ แล้วก็เดินยิ้มหน้าระรื่น
อย่างมีความสุขจากไปทิ้งให้อารยะ ยืนกัดฟันแน่น และจ้องมองร่างที่เดินลับตาไปแล้ว
อยากจะฆ่ามันทิ้งซะ ……………..
“ไอ้อิท………สักวันหนึ่งเถอะ.........มึงจะต้องมากราบตีนกู”
อารยะ คำรามเสียงลอดไรฟันออกมา จ้องมองร่างที่เดินจากไปด้วยความโกรธแค้น......อยากฆ่ามันให้ตาย...สักวันหนึ่งเถอะ.........สักวันหนึ่ง.........จะเอาเลือดมันมาเซ่นวิณญาณน้องสาวเขาให้ได้
TBC……
ภาพ fanart รูปน้องแยมจ้า
-
^^
^^
จิ้ม ๆๆ โอ้ว อิท เป็นคุณพ่อลูกอ่อนไปซะแล้วเหรอ อย่างนี้ต้องเป็น ปะป๊ากะคุณลุงอ่ะดิ :laugh:
นู๋แยมน่ารัก :impress2: :impress2:
-
:กอด1: ว้าว หนูแยมน่ารักสุด ๆ มีเด็กน่ารักแบบนี้ใครก็อยากอุ้มกันทั้งนั้นแหละ
:z1: เอ..ว่าแต่ว่าใครเป็นพระเป็นนายกันหว่า.....ชักสงสัยซะแล้ว
อิทต้องเป็นตัวพระแน่ ๆ (หรือเปล่า) แอบเดาครับ
ไม่เคยอ่านมาก่อนเหมือนสมาชิกเล้าคนอื่น ๆ แหะแหะ :bye2:
:L1: ขอบคุณคุณแนนครับ รออ่านตอนต่อไปน๊า.......
-
Bg LoVe NT สั้นๆ แต่ได้ใจคะพี่แข
kit ฟันแบบไหนเหรอกิต ฟันแบบใช้มีด หรือฟันแบบใช้...
สมุนไพร ยะโรคจิตมั๊ยจิตไม่รู้ อยากรู้ต้องรออ่านคะ
Littlefox จิตกำลังดีคะ ไม่มากและไม่น้อย
akaipee ก็เด็กช่างนี่คะ ต้องมีโหดใส่กันบ้างง
Pztor อืม น่าคิดเนอะ ทำแบบสอบถามเลยดีป่าว ว่าเด็กช่างเป็นเกย์กันเยอะไหม ทุกวันนี้แนนก็มองอะไรเป็นวายไป
หมดแย้ว สงสัยอ่านนิยายวายมากไป 5555
Salim021 ที่จะเจ็บไม่ใช่ที่หัวนะจิ กลัวจะเป็นอย่างอื่นซะมากกว่า 5555
YO DEA ถูกใจหล่ะจิ ตอนเนี้ย
SomLove เริ่มต้นด้วยโหด แต่จบด้วยรักรึเปล่าน๊า
Jeremy_F สองง่ามพอหรือคะอาร์ (แนนเรียกถูกรึเปล่าคะ ถ้าเรียกผิดอโทษด้วยนะคะ)
benxine แค่เริ่มต้นก็โหดแล้วเนอะ ต่อไปจะเป็นยังไงบ้างไม่รู้
Red....[em] ชอบภาคนี้เหตุผลเหมือนกันเลยคะ แต่ชอบน้องแยมด้วย น่ารักก เอิ้กก รักเด็ก ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่าน
19NT แค้นฝังอิท 5555
christiyaturnm ฆ่าได้แต่หยามไม่ได้ แต่ทำอย่างอื่นแทนได้ ชิมิ
Kipper ความน่ากลัวเพิ่งเริ่มเองคะ
bellbomb คนชอบภาคนี้กันเยอะเนอะ ภาคนี้น่ารัก แถมได้น้องแยมมาช่วยเพิ่มความน่ารักอีกด้วย
Lady^_^les.N มกนะเนี่ย รอฉากอะจึ๋ยยยๆๆ แหม รอเหมือนกันเลย แอบหื่นเล็กน้อย อายจัง
Yakuza เปลี่ยนจาก ตบจูบ ตบจูบ เป็นลากไป...แทนได้ป่ะ
singsayam มาให้พอหายคิดถึงคะลุงสิงห์ แนนก็คิดถึงลงสิงห์เหมือนกันนะคะ ขอบคุณลุงสิงห์นะคะที่แวะมาทักแนน
ว่าแต่ลุงสิงห์หายไปนานเลยนะคะ งานยุ่งหรือว่าไม่สบายคะ เป็นห่วงนะคะ อากาศหนาวแล้ว
ลุงสิงห์ดูแลตัวเองด้วยนะคะ
Dangerous_patz อร้ายย จุดธูปเรียกแล้ว งั้นแนนก็ต้องรีบมาลงจิ อ่ะเราเป็นอะไรเนี่ย น้องเขาถึงต้องจุดธูปเรียกก
ลงให้แล้วนะ ถ้าหายไปนานจุดเรียกอีกได้ค่ะ แต่จะมาป่าวไม่รู้นะคะ 5555
gargoyle ลีคะเพลินที่ทู้แนน แล้วอย่าลืมไปต่อเรื่องตัวเองด้วยนะคะ แนนรออ่านอยู่นะคะ
HaLF333 มัสจ๋า ชอบแบบเถื่อนๆก้อม่ะบอก เด๋วแนนจัดให้ มาม่ะตามมาอยู่ด้วยกันต่อไปนะมัส อย่าทิ้งแนนหล่ะ
+1 คืนให้กับคนที่บวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
-
Jeremy_F สองง่ามพอหรือคะอาร์ (แนนเรียกถูกรึเปล่าคะ ถ้าเรียกผิดอโทษด้วยนะคะ)
ไม่เป็นไรครับแนน ผมก็เสียมารยาทที่ไม่ได้แนะนำตัวก่อน ผมเจ ครับ :o8:
-------------
เฮ้ย อ้าวนายอิทดันมีลูกซะแล้ว ใครจะเป็นพระเอกกันละ หึหึ
J. :bye2:
-
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
อ่าครับผม ชอบๆเรื่องนี้จังเลย
แล้วอะไรทำให้2หน่อนี้ได้กันอ่าครับ
เพราะอ่านมาแล้ว2ตอนยังไม่เห็นวี่แววเลย
วี่แววที่เห็นจะฆ่ากันตายอยู่แระ อิอิ :laugh: :laugh:
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
-
:z1:
ชอบโหดๆๆ
-
มีลูกซะแล้วววว... o22
แต่ไม่เป็นไร...
เด๋วก็ได้เป็นครอบครัวหรรษา..
พ่อยะ - แม่อิท หรือ พ่ออิท-แม่ยะ หว่า..
แต่พ่ออิท-พ่อยะ ก็โอเค
:laugh:
จะตามแนนไปตลอดเลยยยย :กอด1:
-
• จะเอาเลือดมันมาเซ่นวิณญาณน้องสาวเขาให้ได้
วุ้ย วิญญาณค่ะ
• ฟันแบบไหนเหรอกิต ฟันแบบใช้มีด หรือฟันแบบใช้...
ว้าย แบบ fun ค่ะ 5555555
278 + 1 = 279
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
• “ถ้าวันนี้กูไม่กระทืบมึงจนตาย.............กูก็ไม่ใช่ไอ้ยะน่ะสิ........คราวนี้มึงก็ไม่มีเหตุอะไรแก้ตัวได้อีก.....เคยทำอะไรไว้บ้างล่ะ...........คนอย่างมึงเคยทำอะไรกูไว้บ้าง.......ไม่ได้เจอกันนานแล้วนะไอ้อิท.....ป่านนี้ฝีมือมึงจะสักแค่ไหนเชียว.........ที่มึงเคยทำไว้........วันนี้กูจะเอาเลือดมึงมาล้างตีนกู”
ว้าย อิทฟันยะแล้วทิ้ง.......แค้นนี้ ต้องชำระ อิอิ
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
ฮาฮ่าๆ พี่กิตก็คิดไปได้เน้อ :o8:
แต่ประโยคนี้มันก็สองง่าม จริงๆ :laugh:
:bye2:
วั้ย ขำขำค่ะ
คุณ Jeremy_F หุหุ
-
อย่านี้ลุงยะต้องลับพาตัวพ่ออิท ไปทำมิดีมิร้าย แน่นอน คิดแล้ว :z1:
-
อุ้ย พ่อลูกอ่อน ซะด้วย
มีคุณลุงยะ กะพ่ออิด
มาต่อไวๆ นะึัคับ
ภาคนี้ แนวๆๆๆๆ
อิอิ :mc4: :mc4: :mc4:
-
ดีค่ะ ชอบโหดๆ :o8:
รอวันชำระแค้น >w<
-
วะ ฮ่ะ ฮ่า
แนวตบจูบ? อย่างนี้แหล่ะ ของชอบ(sm ไปมั๊ยแก)
o13
-
แล้วจะรักกันได้ไง?
รอตอนต่อไปครับ
-
เรื่มเรื่องก็จะฆ่ากันแล้วเรื่องนี้ แต่มาคอยดูว่า หนูแยม จะเป็นตัวประสานให้พ่อกะลุง
ลงเอยกันอย่างไร ตามดูอย่างใกล้ชิด
แต่นายอิท นี่มันกวนจริง ๆ สงสัย ยะ คงต้องหาอะไร ๆ ที่ยาว ๆ ให้มันกินซะจะได้ไม่กวน :jul3:
เป็นกำลังใจให้นะครับแนน +1 เป็นค่านม กะ แพมเพิ่ดหลาน
-
แลดูโหดมากเรื่องนี้
คิดจะฆ่ากันตั้งกะต้นเรื่อง
:sad5: :sad5:
-
ภาคนี้ท่าทางจะยาวรึเปล่า
ยังนึกภาพไม่ออกเลย จะมารักกันได้ไงเนี๊ยะ
-
พอๆกันทั้งคู่!!!~
-
อ่านตอนนี้ไปชักอยากรุ้
ใครรุกใครรับ
กร๊ากกกกกกกก
-
:กอด1: เข้ามาอ่านคุณแนนตอบรีพลายครับ พร้อมกับ กดโหวตให้ 1 โหวตตามธรรมเนียม
ของนักอ่านที่ดีครับ แหะแหะ.....
:o8: ว่าแต่ว่าติดใจความน่ารักของน้องแยมอ่ะ พ่ออิทอยู่บ้านหนายเนี่ยยย...
จะได้ไปขออุ้มหน่อยน้องแยมสักนิ๊ดด้ายไหมหว่า...
แต่ถ้าไปจริงสงสัยจะโดน :เตะ1: :เตะ1:
-
ลากไป...งั้นเหรอ :interest: :interest: :interest:
good idea มั่ก!!!!! พี่แนน~จับมือๆ 555+
น้องแก้มน่ารักจังเลย~ มีลางจะได้พ่ออีกคนละน่ะเด็กดี :กอด1:
-
:z1: เย้ภาคใหม่มาแล้ววววววว...รีบมาต่ออีกไวไวนะคร๊าบบบบบบบ
:call: :call: :call: :call:
-
Jeremy_F ขอโทษนะคะเจ ที่เรียกผิด แนนเหมือนเคยเห็นใครเรียกนะคะ
ส่วนใครเป็นพระเอกนี่ไม่ต้องลุ้นนานอีกไม่กี่ตอนก็เฉลยแล้ว
deshiwa เดชิก็รอลุ้นฉาก อะจึ๋ยยย เหรอคะเนี่ย งั้นรออีกไม่นานคะ
YO DEA ที่ว่าชอบโหดๆนะ แต่ทำไมอีโมมันดูหื่นๆอ่า
แต่ตอนนี้เรายิ้มด้วยกันดีกว่าเนอะ BoltonW.0-2 Liverpool
HaLF333 ครอบครัวหรรษาจริงๆนั่นแหละมัส เรามาเกี่ยวก้อยกันมั่งดีกว่ามัส อยากหรรษา 5555
kit วุ้ยๆๆ กิต อย่าพูดอะไรน่ากลัวเยี่ยงนั้น แนนขนลุกอ่า
SataRu คิดการณ์ไกลล่วงหน้า หื่นอ่ะ
Dangerous_patz มาต่อแล้วจ้า มารออ่านได้เลย
Lorelei♥ ชอบโหดๆ แต่มีอายด้วยนี่เป็นยังงัยอ่ะ แค้นรอวันชำระ 5555
rain_xiah sm คืออะไรคะว่าจะถามกันหลายครั้งแย้วว เห็นมาบ่อยเหมือนจะเข้าใจ แต่ งงอ่า ใครก็ด้ายย บอกแนนด้วย
STAR ALLIANCE น่านนสิ แล้วจะรักกันตอนไหน
wan วันอ่า พูดไม่หมด แนนอยากรู้ อะไรยาวๆนะคืออะไรเหรอ ที่ยะจะให้อิทกิน กลับมาบอกก่อนจิ
แนนไม่อยากจิ้นเอง เด๋วแอบหื่นอีก แต่ได้ค่านม กับ ค่าแพมเพอร์ท มาแล้วต้องรีบลงตอนต่อไปซะแล้ว
Xeroz เพิ่งเริ่มเองค่ะ มันคงไม่โหดหมดทั้งเรื่องหรอกมั๊ง
SomLove ภาคนี้ยาวจริงคะ ยังไงก็อย่าทิ้งแนนไปนะคะ ตามอ่านเป็นเพื่อนกันก่อน
benxine ไม่งั้นจะคู่กันได้เหรอคะ ถ้าไม่ทันกัน
19NT นั่นสิ ใครรุก ใครรับ แล้วอยากให้ใครรุกดีหล่ะคะ
Kipper น้องแยมน่ารักก งั้นต้องรอต่อคิวแนนแล้วหล่ะ เพราะแนนก้ออยากอุ้มอยากฟัดมานานแย้ว หมั่นเขี้ยวจริงๆ
Yakuza ได้เลย เรามาจับมือกัน น้องแยมจะได้มีพ่อเพิ่มอีกคน 5555
U_Ton มาต่อให้แล้วคะ
ขอบคุณนะคะ สำหรับ+1 แนนบวกคืนให้แล้วนะคะ
-
ตอน ภาระของอิทธิพล
อิทธิพล นำขวดนมและขวดน้ำใส่ตระกร้ารถจักรยาน และอุ้มลูกสาวไว้บนสายอุ้มให้มาอยู่ด้านหน้า
ก่อนจะปั่นจักรยานออกจากบ้าน อย่างมีความสุข
เป็นเวลาบ่ายคล้อย ของวันเสาร์ อากาศกำลังเย็นสบาย เหมาะแก่การพักผ่อน
อิทธิพลจึงปั่นจักรยานเข้าไปในสวนสาธารณะ
โดยที่แม่และป้าบอกว่า จะตามมาในภายหลัง
“น้องแยม.....เมื่อไหร่จะโต...พ่ออิทอยากให้แยมไปหัดต่อยมวย.....แยมท่าจะเก่ง...เหมือนพ่อเลยนะ ใช่มั้ย”
เสียงหัวเราะของหนุ่มร่างสูง ทำให้เด็กหญิงยิ่งหัวเราะตาม
จักรยานเข้ามาจอดในสวนสาธารณะ และอิทธิพล ก็คว้าตระกร้าขวดนมและขวดน้ำ นำมาถือเอาไว้
และเดินไปหาที่นั่งพักผ่อน
“สาวเยอะดีแยมเอ้ย........สาว ๆ ชอบมาวิ่งออกกำลังกายแถวนี้....เอาแยมมาด้วยแหละดี....สาว ๆ จะได้เข้ามาคุยกับพ่ออิท........เนอะแยมเนอะ......”
ร่างสูงนั่งหัวเราะอย่างสนุกสนาน ในขณะที่อุ้มเด็กหญิงมานั่งที่ตัก และส่งขวดนมให้กับลูกสาว
“ถ้าพ่ออิท.......ทำงานแล้วก็ดีสิเนอะแยม.......พ่ออิทจะซื้อตุ๊กตาให้แยมเยอะ ๆ เลย แต่เนี่ย พ่ออิทยังต้องขอตังค์ย่าเล็กกับย่าใหญ่อยู่เลย......แล้วถ้าเกิดว่าบ้านไอ้ยะ มันฟ้องแล้วได้แยมไป.......พ่อจะทำยังไงดีนะแยม....แยมอยากอยู่กับพ่อช่ายม้ายยยยยยยยย เนอะ....ยิ้มแล้ว......แบร่ แบร่.......”
คนที่ไม่เอาไหนอย่างอิทธิพล นั่งเล่นกับลูกสาววัยสี่เดือนอย่างมีความสุข
ยิ่งเห็นเด็กหญิงหัวเราะ ก็ยิ่งอยากทำให้หัวเราะมากขึ้น
เลยแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ ไม่ยอมหยุด
จนถูกฟาดฝ่ามือเข้าที่กลางศรีษะ และต้องเงยหน้าขึ้นมอง
“ไอ้อิท...........ลูกมึงเหรอ......หน้าเหมือนมึงเลยเว้ย”
จะเป็นใครได้ ถ้าไม่ใช่........
“ไอ้ปอนด์.........กูเจ็บกบาลนะเว้ย.............”
อิทธิพล นั่งด่าแต่คุณชายปอนด์ร้อยอารมณ์กลับหัวเราะ
“ปากดี.... ไอ้พ่อลูกอ่อน” คุณชายปอนด์เอ่ยบอกโดยมีหนมปังกำลังนั่งเล่นกับเด็กอยู่
“อยากมีมั่งมั้ยล่ะ............กูก็กำลังหาแม่ให้แยมอยู่เลย.....ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
อิทธิพล นั่งหัวเราะเมื่อคุยกับเพื่อน และไอ้ปอนด์ก็ถามเรื่องที่น่าจะได้รับข้อมูลมาบ้าง
“เออ....ไอ้อิท....ลูกมึงน่ารักนะ....หลานไอ้ยะมันอะดิ.......เมื่อก่อนมึงกะมันสนิทกันนะ....แต่ตั้งแต่มึงไปตีท้ายครัวมันแล้วทำแบบนี้......มันก็คงไม่เอามึงไว้เหมือนกันแหละ.....พวกมึงน่าจะคุยกันดี ๆ นะ...เหมือนเมื่อก่อนก็คงดี”
ไอ้ปอนด์นั่งคุยกับเพื่อน โดยที่อิทธิพล ต้องก้มหน้านิ่ง
“กูลืมไปแล้วเว้ยปอนด์......จำไม่ได้ว่ามีเพื่อนอย่างมัน.......ยังไงน้องมันก็เมียกู.....ถึงตายไปแล้ว...แต่แยมเป็นลูกกู
กูไม่ยกให้บ้านมันหรอก........ฟ้องได้ก็ฟ้องไปสิ....ถ้ามันชนะกูจะเอาแยมหนีไปเลย.....ให้พวกบ้านเหี้ยนั่นประสาทแดกกันตายห่าไปเลย....อยากมาแย่งลูกกูเอง”
อ้อมแขนของร่างสูงนั กระชับเข้ากับร่างเด็กหญิง และจ้องมองใบหน้าของลูกสาว ที่กำลังดูดนมในขวดอย่างแสนรัก ดวงตาใสแจ๋วหลับพริ้ม กำปลายนิ้วของหนมปังที่นั่งยิ้มอยู่ใกล้ ๆ
“ไม่อยากได้สักคนเหรอปัง........เดี๋ยวกูช่วยหาให้.....” คำพูดของอิทธิพลทำให้คุณชายปอนด์ตาเขียว ก่อนจะรีบกันแฟนออกห่าง
“อย่ามาเสือก........พวกกูหากันเองได้......มึงแหละตัวดีเลย....หาทั้งทีไม่เสือกเอาไกล ๆ ล่อซะใกล้เลย เป็นไงล่ะทีนี้....แม้แต่หน้าก็ไม่มองกันด้วยซ้ำ......ขอถ่ายรูปหลานหน่อยได้ป่าว.....กูจะเอาไปให้ไอ้ยะดู”
“เออ เอาดิ.....ถ่ายดี ๆ นะ....ถ่ายหน้ากูด้วย.....มันจะได้เป็นบ้าตายกันไปเลย ไอ้บ้านเหี้ย คิดแย่งลูกกู”
อิทธิพลยื่นหน้าเข้ามาและทำหน้ามีความสุขยิ้มแฉ่ง จนไอ้ปอนด์หมั่นไส้
ก็เพราะอย่างนี้ไง จะไปโทษไอ้ยะมันก็ไม่ถูก ไอ้ห่านี่ก็กวนตีนเหลือเกิน เอ้าถ่ายให้มันหน่อย ไอ้ยะมันข้อร้องมา...ที่บ้านมันก็อยากเห็นหน้าหลานเหมือนกัน กลุ้มกับมันจริง ๆ เล้ย
ภาพนิ่งสองสามใบจากกล้องโทรศัพท์มือถือ ที่มีรูปของเด็กหญิงและอิทธิพล
ถูกบันทึกไว้เรียบร้อย
แล้วไอ้ปอนด์ก็ต้องนั่งถอนใจ ด้วยความเบื่อหน่าย จนอิทธิพลต้องเอ่ยพูดอะไรออกมาบ้าง
“กูก็รู้น่ะปอนด์............มึงก็โดนไหว้วานมา......นี่ก็หลานสาวของบ้านโน้น....กูไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับทางบ้านโน้นแล้ว......ลูกเขยเขาก็ไม่ใช่ เขาไม่ได้รับกูซะหน่อย....พอมีลูกจะมาเอาไปได้ยังไง....กูเลี้ยงของกูทุกวันนะเว้ย
เห็นกูเหี้ย ๆ อย่างนี้เหอะ กูชงนมเป็นนะ......กูรู้ด้วยว่าต้องทำยังไง แยมถึงจะมีความสุขด้วย ใช่มั้ยแยม
เนอะ.......ช่ายม้ายยยยยยย พ่ออิทหล่อด้วยช่ายม้ายยยยยยยย แบร่ แบร่”
ไม่น่าเชื่อว่าเด็กหญิงจะปรือตาขึ้น และคว้าปลายนิ้วของพ่อเอาไว้.....
ภาพตรงหน้า ทำให้ทั้งหนมปัง และไอ้ปอนด์มองหน้ากันด้วยความแปลกใจ
เมื่อก่อน ไอ้อิทมันเกเร.....ฟันมั่วไม่เลือก.ไม่คิดว่าพอมันพลาดมีลูกขึ้นมาจริง ๆ มันจะรักลูกของมันมากขนาดนี้...ไอ้อิทที่เล่นไปวัน ๆ ...... รีบกลับบ้านมาดูลูก แทนที่จะไปเที่ยวเล่นกับเพื่อน......แปลกดีนะ....คนเราเปลี่ยนกันได้ขนาดนี้เลยเหรอ.......ไม่น่าเชื่อเลยจริง ๆ
TBC…..
:เฮ้อ: อยากเกิดเป็นผู้ชายย จะได้ไม่ต้องปวดท้อง :sad2: โคตรปวดเลย เนี่ยแหละข้อดีของผู้ชายย o13 ที่ผู้หญิงอิจฉา
ขอบ่นนิดนึงนะคะ เด๋วจะไปนอนพักต่อแย้วว ถ้าดึกๆๆลุกไหวจะมาต่อให้คะ เมื่อวานขอโทษด้วยนะคะ
กินยาแก้ปวดไปแล้วมันเผลอหลับไปเองนะคะ โน๊ตบุ๊คก้อไม่ได้ปิด มันดับไปเองเลย จะพังไหมเนี่ยตรู ปล่อยมันดับเองบ่อยๆ :เฮ้อ:
-
น่าสงสาร(nana lonely)!!!~
-
:mc4: ฮิ้วมาเร็วได้ใจมั่กๆ...อิอิหนุกหนุกขออีกขออีกคร๊าบบบบบบบบ
รอ รอ...อิอิ รอชั้นรอเธออยู่
:call: มาลงไวไวนะ สาธุ
-
นอนสักพักก็คงดีขึ้นมั่ง ~
พ่ออิทน่ารักจังเลย~ :กอด1: น้องแก้มก็น่ารัก คนโพสก็น่ารัก o18
เรื่องโน๊ตบุ๊ค คิดว่าไม่น่ามีปัญหาไรน่ะ แต่ว่ามันจะทำให้เสื่อมเร็วรึป่าวอ่ะ
-
ดูท่าทางจะรักน้องแยมมากมาย
:o8: :o8: :o8:
ปล. พักผ่อนมากๆ นะคร้าบ ให้ดีขึ้นก่อนน่ะ
:L2: :L2: :L2:
-
พักผ่อนเถอะครับแนน หายไวไวนะ :กอด1: :L2:
:bye2:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
• “เออ....ไอ้อิท....ลูกมึงน่ารักนะ....หลานไอ้ยะมันอะดิ.......
เมื่อก่อนมึงกะมันสนิทกันนะ....
แต่ตั้งแต่มึงไปตีท้ายครัวมันแล้วทำแบบนี้......
มันก็คงไม่เอามึงไว้เหมือนกันแหละ.....
พวกมึงน่าจะคุยกันดี ๆ นะ...เหมือนเมื่อก่อนก็คงดี”
วุ้ย แค้นนี้ต้องชำระค่ะ ข่อนเฟิ่ร์มดึ(confirmed) 5555555
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
ป.ล. Hyoscine(Buscopan)x2 + Nimesulide(Nidol)x1
เวิ้ร์คส์(works)กว่า Ponstan นะคะ ขอบอก
-
:monkeysad: เอ่ออออออออ...คิดจะต่อว่าคุณแนนเรื่องสัญญาเมื่อคืน
แต่พอเห็นข้อแก้ตัวแล้วก็......สงสาร ไม่ว่าอะไรหรอกครับ
หายปวดไวไวนะครับ
เพื่อนที่เป็นผู้หญิงส่วนมากเขาก็จะบ่นอิจฉาผู้ชาย
เรื่องที่ไม่ต้องปวดท้องเมนส์นี่แหละ
(ไม่ทราบว่าคุณแนนปวดอันนี้หรือป่าวหว่า..?)
แต่ก็นะ.....บางเรื่องบางอย่างผู้ชายเองก็เทียบผู้หญิงไม่ติดก็มี
:3123: พักเยอะ ๆ นะครับ สู้สู้
o13 ขอบคุณที่คุณแนนยังมาโพสต์ต่อให้ นับถือ นับถือ
(นี่ไงครับข้อดีของผู้หญิงที่ผู้ชายหลาย ๆ คนไม่มี ความอดทนไงครับ)
-
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
อ่าครับผม มาเป็นกำลังใจให้ครับ สู้ๆ
รออ่านต่อคืนนี้ครับ อิอิ
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
-
ยังไม่ได้อ่าน
แต่เข้ามาเป็นกำลังจวยให้พี่แนนครับ
:L2: :L2: :L2:
-
รักลูกขนาดนี่ เอารางวัลพ่อดีเด่นเลยดีกว่า
ถ้ายะเห็นรูปแล้ว จาเป็นไงวะเนี่ยยยย
รอตอนต่อไปครับ
-
ใครรุกดีล่ะ
พ่ออิทดีไหม อุอุ
นานา หายเร็วๆ นะจ๊ะ
-
อยากอ่านอีกอ่ะจ้า :เฮ้อ:
-
พักผ่อนก่อนก็ได้จ้าคนสวย หายแล้วค่อยมาต่อก็ได้
แต่ขอแบบสามตอนรวด อิอิ :กอด1:
-
อยากอ่านไว ๆ จังเลย
คิดว่าอิทน่าจะรุกเนอะ :z1:
หายไว ๆ นะครับ ^^
-
คุณพ่อลูกอ่อนรึนี่ คงจะรบกันมันส์น่าดู
คนนึงก็หวงลูกอีกคนก็อยากได้หลาน อะไรมันจะเกินขึ้นหล่ะเนี่ยยยยยยยย
รอลุ้นต่อไปคร้าบบบบบบบ
-
เนื้อเรื่องน่าติดตามจังค่ะ อยากรู้ว่าจะออกมาในรูปแบบไหน
รอ อ่าน อยู่ นะ คะ :mc4:
-
ตอน เลี้ยงลูก
เล่นบอลภาษาอะไรวะ กองหลังมันรั่ว ไม่เห็นเหรอ ควายจริง ๆ ขัดใจชิบหายเลยเว้ย
อะไรของแม่งวะเนี่ย เหี้ยเอ้ยยยยยยยยยยยยยยย
อิทธิพล กำลังตักนมผงใส่เข้าไปในขวดนม และกำลังรินน้ำร้อนใส่ขวด...... พร้อมกับที่ดวงตา จ้องมองที่หน้าจอโทรทัศน์
การมีลูกในช่วงบอลโลก นี่เป็นอะไรที่สุดยอดมาก ๆ
เราจะมีเพื่อนเชียร์บอล ในเวลากลางคืน ไม่ต้องเหงาดูบอลคนเดียว
แถมเพื่อนของเราจะตื่นทั้งคืน ถ้าเราจะงีบหลับเมื่อไหร่ เพื่อนจะส่งเสียงอ้อแอ้ว่าหิวนม หรือส่งเสียงบอกให้เปลี่ยนผ้าอ้อมได้แล้ว
ซึ่งเป็นการดี เพราะจะเป็นการกระตุ้นให้เราตื่นขึ้นมาดูบอลโดยง่ายดาย ไม่พลาดนัดสำคัญ
แถมซ้ำภาพพจน์เราจะดูดี ดูรักลูกมาก สามารถลุกขึ้นมาชงนมให้ลูกกินในยามดึกได้
มีลูกนี่ดีจริง ๆ
“พ่ออิทรักแยมจริง ๆ สมแล้วที่แยมเป็นลูกพ่ออิท”
อิทธิพลวางขวดนมไว้ในตระกร้ารอให้หายร้อน.....และค่อยยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มลูกสาวที่นอนหลับสนิท แต่ปากยังดูดขวดนมอยู่......แล้วก็อมยิ้ม
“เจ้าหญิงแยม.....คิดว่าบอลคู่นี้เล่นห่วยใช่มั้ย....พ่ออิทก็ว่างั้นแหละ....ก็เห็นอยู่ว่าต้องเสริมกองหลังยังจะเล่นแบบนี้อีก...ห่วยชะมัดเลยเนอะ”
เด็กหญิงไม่ได้รับรู้เลยสักนิด ยังคงหลับตาพริ้ม ปล่อยให้อิทธิพล พูดจาเพ้อเจ้ออยู่คนเดียว
แถมซ้ำยังลากเอาผ้าห่มและจัดหมอนกับผ้าปูที่นอนมานอนที่พื้นอีก.....
ไม่รู้ว่าถ้าอิทธิลเผลอหลับจะกลิ้งไปทับลูกสาวเมื่อไหร่
ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าของลูกสาวและยื่นนิ้วไปให้ลูกสาวกำเอาไว้
“แยมตัวเล็กนิดเดียวเอง.......มือแยมก็เล็กนิดเดียว.....พ่ออิทอยากให้แยมเป็นเด็ก ๆ ตัวเล็ก ๆ อย่างนี้ตลอดไปจังเลยนะ.........เวลาดึก ๆ พ่อจะได้มีเพื่อนเชียร์บอล......”
อิทธพลนอนมองใบหน้าของลูกสาวแล้วก็ยิ้มอย่างมีความสุข
บางทีก็คิดอะไรแบบเด็ก ๆ ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงถึงจะสมเป็นพ่อคน......แต่ที่รู้ตอนนี้แน่ ๆ ก็คือ
ตอนนี้รู้จักการรักใครสักคน........ทั้งรักทั้งคิดถึงทั้งเป็นห่วง....รักโดยไม่คิดจะได้อะไรตอบแทน
การมีลูกมันเป็นแบบนี้นี่เอง
ร่างสูงนอนเอกเขนกเท้าแขนดูฟุตบอลนัดสำคัญในจอโทรทัศน์ และหงุดหงิดกับการเชียร์บอลอยู่คนเดียว
เดี๋ยวลุ้นเดี๋ยวเซ็งอยู่อย่างนั้น
โดยมีสายตาของป้าและแม่ ที่แอบยืนมองอยู่ แล้วพากันส่ายหน้าด้วยความขำ
“เออนะ......ไอ้อิทมันรู้จักดูลูกเองด้วย...ถึงมันจะไม่ได้เรื่องได้ราว....มันก็รักหนูแยมเหมือนกันนะนั่น...ก็ดี
มันจะได้เข้าใจหัวอกของคนเป็นพ่อเป็นแม่บ้าง.........ไอ้ที่พลาดก็พลาดไปแล้ว.....ทำยังไงได้ล่ะก็ต้องประคับประคองกันไป.......นั่นก็ลูก....นั่นก็หลาน....ไอ้อิทมันดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะเลยนะ...ตั้งแต่มีลูกเนี่ย”
แม่ของอิทธิพลมองสภาพของลูกชายที่นอนเอกเขนกดูฟุตบอลแล้วก็ส่ายหน้า
ของมันพลาดไปแล้ว.........ก็ต้องยอมรับ....สายเลือดทั้งคน จะให้ปล่อยไปก็คงไม่ไหว
“หนูแยมน่ารักขนาดนั้น.....ถ้าไอ้อิทมันจะใจร้ายไม่รักลูกก็เกินไปแหละ..ใช่มั้ยนังย่าเล็ก”
ป้าของอิทธิพล หันไปขอความเห็นจากหญิงวัยกลางคนที่ยืนมองลูกชายอยู่ แล้วก็ยิ้มให้กัน
“ก็ลองมันไม่รักหนูแยมสิ....ฉันนี่แหละจะเฉดหัวมันออกจากบ้านเอง”
อารยะนั่งมองภาพในโทรศัพท์มือถือที่ถูกส่งมาให้ แล้วก็ถอนใจยาวด้วยความเบื่อหน่าย
ก่อนจะส่งภาพนั้นให้กับแม่ที่นั่งรออย่างใจจดใจจ่อให้ได้เห็น
“กี่เดือนแล้วยะ...หลานอายุกี่เดือนแล้ว….” แม่ของอารยะเอ่ยถามและลูบไล้ภาพใบหน้าของเด็กหญิงในภาพไปมา
“สี่เดือนแล้วแม่......ชื่อแยม.....” อารยะเอ่ยบอก และก็ได้เห็นว่าดวงตาของแม่รื้นไปด้วยหยดน้ำใส
“เหมือนยัยดาเลยนะ........เหมือนยัยดาตอนเด็ก ๆ ไม่มีผิด.....อยากเห็นสักครั้ง....ยะ.....บอกให้อิทเอาหลานมาให้แม่ดูบ้างได้มั้ย........ยังไงยะกับอิทก็เป็นเพื่อนกัน....ขอให้แม่ได้เห็นหลานหน่อยเถอะ.....ส่วนพ่อ....
ยะอย่าไปสนใจเลยนะ....ยะติดต่ออิทให้แม่หน่อย...บอกว่าแม่อยากเห็นหลาน..เมื่อก่อนอิทก็ยังมาเที่ยวบ้านเราบ่อย ๆ ..... ถ้าแม่ขอร้อง...บางทีอิทคงจะยอมให้แม่เห็นหน้าหลาน....ยะช่วยแม่หน่อยนะ”
แม่ขอร้องอารยะด้วยน้ำตา.....จนเขาไม่รู้จะทำยังไง.......
“แม่.....ผมกับไอ้อิทเลิกเป็นเพื่อนกันตั้งแต่มันทำยัยดาท้องแล้วนะแม่.....เพื่อนแบบมัน..ผมไม่นับเป็นเพื่อนหรอกน่ะ.....เอาอย่างนี้แล้วกัน....ถ้าผมพอจะหารูปหาอะไรมาได้....ผมจะให้แม่ดูแล้วกัน”
การเอ่ยบอกเหมือนขอไปที ทำให้หญิงสูงวัยหัวใจร้าวราน...........ชาตินี้จะไม่มีทางได้เห็นหน้าหลานใช่มั้ย
ลูกชายก็ไม่ช่วย สามีก็ดีแต่จะฟ้อง.....รู้อยู่ว่าฟ้องแล้วอาจไม่มีทางชนะก็ยังจะฟ้อง
ทำไมไม่พูดไม่จากันให้ดี ๆ
อะไรก็ผ่านมาขนาดนี้แล้วแท้ ๆ คนก็ตายไปแล้วทั้งคน
หลานก็หลานแท้ ๆ จะจงเกลียดจงชังอะไรกันนักหนา.......
ดีแล้ว...ถ้าเป็นแบบนี้ ก็จะไปหาพ่อของหลานด้วยตัวเอง
ทิฐิกันให้พอเถอะนะ....เดี๋ยวผู้หญิงแก่ ๆ คนนี้จะไปคุกเข่าอ้อนวอนขอเจอหน้าหลานเอง
“ยะไม่ช่วยแม่.......พรุ่งนี้แม่จะไปหาอิทเอง..........ทั้งยะทั้งพ่อ.....ก็ทำอย่างที่อยากจะทำกันไปแล้วกัน..แม่จะไปคุกเข่าขอร้องอิทเอง......อิทคงไม่ใจร้ายกับแม่หรอก.....อิทเป็นลูกเขยแม่.....ใครไม่ยอมรับแม่ยอมรับคนเดียวก็ได้”
คำพูดของมารดา ทำให้อารยะต้องขมวดคิ้วมุ่น และรู้สึกขัดใจเป็นที่สุด
ทำไมต้องไปขอร้องไอ้อิทมันขนาดนั้น แม้แต่แม่ของเขา ไอ้อิทมันก็จะให้ไปก้มกราบมันใช่มั้ย
“เข้าใจแล้ว....เดี๋ยวผมจัดการเองแหละ......เดี๋ยวผมพาหลานมาให้แม่เอง”
อารยะเอ่ยบอกมารดา คิ้วขมวดมุ่นด้วยความเครียด
ก่อนจะลุกขึ้นยืน และเดินไปยังห้องนอนของตัวเอง
ทิ้งให้แม่ดูรูปของเด็กหญิงอยู่คนเดียว
อารยะทิ้งกายลงนอนบนเตียง และยกแขนขึ้นก่ายหน้าผากด้วยความกลัดกลุ้ม
เมื่อก่อนเป็นเพื่อนกัน ไปมาหาสู่กันตลอด.........ถ้าไอ้อิทไม่ทำแบบนั้น....คงจะได้เป็นเพื่อนกันอีกนาน
แต่เพราะมันเลว...........มันทำเลวแบบไม่ไว้หน้าเพื่อนแบบนี้
แล้วใครจะไปทนได้....ถึงต้องตัดขาดจากความเป็นเพื่อนกับมันไปซะ
“นี่กูจะต้องไปขอร้องจริง ๆ ใช่มั้ยไอ้อิท........มึงจะตามจองล้างจองผลาญกูไปถึงไหนกัน”
TBC….
มาตามสัญญาที่ให้ไว้คะ แนนไม่เบี้ยวน๊า ถ้าไม่มีเหตุขัดข้อง :o11: อย่าต่อว่าแนนกันเลยน๊า :impress:
วันนี้ขอไม่ตอบรีพลายนะคะ เด๋วแนนจะชิ่งไปนอนต่อแล้ว
-
คุณยายเรียกหาหลานขนาด
เหงมะ ยังละทิฐิได้เรย
อารยะหนออารยะ
:undecided: :undecided:
-
กลับมายังอ่านของตั้ม-ทัตไม่จบเลย
ยะกับอิท มายั่วน้ำลายต่อซะแล้ว :impress2:
รวดเร็วจริงๆ
เรื่องนี้ถ้าจะมันส์ไม่เบาเลย :z1:ชอบบบบบบบบบ
+1 กับความเร็ว+ความขยัน และเป็นกำลังใจให้นะคับ o13
ว่าแล้วก็ไปอ่านตั้มกะทัตให้จบก่อน
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
พ่ออิทน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
การมีลูกในช่วงบอลโลก นี่เป็นอะไรที่สุดยอดมาก ๆ
เราจะมีเพื่อนเชียร์บอล ในเวลากลางคืน ไม่ต้องเหงาดูบอลคนเดียว
แถมเพื่อนของเราจะตื่นทั้งคืน ถ้าเราจะงีบหลับเมื่อไหร่ เพื่อนจะส่งเสียงอ้อแอ้ว่าหิวนม หรือส่งเสียงบอกให้เปลี่ยนผ้าอ้อมได้แล้ว
ซึ่งเป็นการดี เพราะจะเป็นการกระตุ้นให้เราตื่นขึ้นมาดูบอลโดยง่ายดาย ไม่พลาดนัดสำคัญ
แถมซ้ำภาพพจน์เราจะดูดี ดูรักลูกมาก สามารถลุกขึ้นมาชงนมให้ลูกกินในยามดึกได้
มีลูกนี่ดีจริง ๆ
-
o13 คุณเนนยังพยายามมาโพสต์ต่อให้อีกเหรือเนี่ย
ไม่รู้จะขอบคุณยังไงแล้ว
:กอด1: :กอด1:แบบว่าสุดยอดมาก ๆ นับถือ นับถือ
:pig4:ยังไงก็พักเถอะครับ
:3123:+1 เพิ่มให้หายปวดไวไว.......
-
:fire: แค้นฝั้งลึกเลยอ่ะ แต่ถ้ารักก็รักแรงน่ะจ้า
-
285 + 1 = 286
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
:o8:
อยากมีมั่ง
จะได้เอาไว้ดูหงษ์เป็นเพื่อน
:z1:
-
........!!!~~~
-
น้องแยมน่ารักจังครับ :กอด1:
ป.ล. เป็นห่วงนะ หายไวไว เด็กขยัน:L2:
:bye2:
-
น่ารักง่ะ พ่อลูกคู่นี้ ว่าแต่ ยะจะทำไงหว่า
-
:เศร้า1:
สงสารแม่ยะ
ลดทิฐิลงซักนิดมันจะทำให้อะไรๆ ดีขึ้นมากเลยน้า
ปล. sm คือ?
-
รักแรงเกลียดแรง
จะต้องไปขอร้องจริงๆหรอ เครียดน่าดูเลยนะ ศักดิ์ศรีๆๆๆๆๆๆๆ
ศักดิ์ศรีค้ำคอ ความรักก็หายไป เฮ้ออออออออออออออ
-
ชอบเรื่องนี้มากๆค่ะ :L2:
-
แอบโหด อย่างรุนแรง
ชอบ
แล้วจะแวะมาหาทุกวันเลย
:pig4: :L1: :pig4: :L1:
-
พ่ออิทติ๊งต็องแต๊ๆ :laugh:
น้องแยมอย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่างนะค๊าบ~
นอนรอพ่อใหม่น้องแยมอยู่ หุหุหุ o18
-
อะจึ้ย
พี่จะ ไป ขอพี่อิท ไงเนี่ย
อยากรู้ๆๆๆๆๆๆ
:serius2: :serius2: :serius2:
:call: :call: :call: มาต่อไว สาธุๆๆ :call: :call: :call:
-
ตอนที่ 3
benxine ขอบคุณคะ มันเป็นเรื่องน่าเบื่อของผู้หญิงเลยคะ พูดแล้วเซ็งนี่ยังปวดอยู่เลย แต่ไม่มากเท่าเมื่อวานแล้ว
U_Ton ตามอ่านกันเรื่อยๆนะคะ อย่าทิ้งกันนะคะ
Yakuza ขอบคุณคะ คนเม้นท์ก็น่ารักคะ
Xeroz ขอบคุณคะ น้องแยมนี่เป็นขวัญใจเลย ภาคอื่นไม่มีอย่างนี้นี่ มีที่ภาคนี้ภาคเดียว
Jeremy_F ขอบคุณคะ นอนเต็มอิ่มเลยคะเจ วันนี้กะอู้งานด้วย แต่ทำไม่ลง สุดท้ายก็ต้องไป
Kipper แนนช่วยซับน้ำตาให้นะคะ ร้องเรื่องอะไรคะ
kit ขอบคุณคะ แต่ต้องกินทั้งสองตัวเลยหรือคะ หรือเลือกแค่อันเดียวก้อได้
Kipper ขอบคุณคะ เรื่องความอดทนที่จริงแนนก็ไม่ค่อยมีเท่าไหร่หรอกคะ เวลาที่เป็นอย่างนี้
แถมอารมณ์แปรปรวนสุดๆเลยคะ ตอนเนี้ยยังรับกรรมจากผลที่ทำอยู่เลย ยังตามง้อเพื่อนไม่ได้เลย เศร้า
deshiwa ขอบคุณคะเดชิ ตามอ่านได้ทุกคืนเลยคะ แนนจะพยายามอัพให้ทุกคืนคะ แต่เรื่องเวลาไม่แน่นอนนะคะ
>Ph@ntoM< ได้จวยจากเอ็มแล้ว ยิ้มออกแย้ว เอ็มจ๋าแนนกอดที จุ๊บบบบ
STAR ALLIANCE ได้แน่รางวัลพ่อดีเด่น แต่ของรางวัลเป็นอะไรดีคะ เป็นยะผูกโบว์ได้ป่าวว
19NT ขอบคุณคะ มารอลุ้นกันว่าพ่ออิทจะได้รุกไหม
Pztor รออ่านได้เลยคะ
Lady^_^les.N ขอบคุณคะ แป่ววว สามตอนเลยหรือคะ งั้นขอดูก่อนแล้วกันนะคะ ถ้าเม้นทืเยอะเด๋วจัดให้เลยคะ
SomLove ขอบคุณคะ มีคนเชียร์ให้อิทรุกหลายคนแล้ว ใกล้ถึงแล้วเดี๋ยวก็รู้ว่าใครรุก ใครรับ
shiawase งั้นตามลุ้นได้เลยคะที่ทู้นี้
Salim021 คะ จัดให้คะ
ตอนที่ 4
Xeroz ทิฐิดีสำหรับบางเรื่อง แต่ยะทิฐิมากไปป่าว
nbee ขอบคุณคะ รีบอ่านภาคตั้ม-ทัตแล้วตามมาภาคยะขอิทนะคะ จะรอคะรับรองภาคนี้ก็สนุกไม่แพ้ภาคอื่นเลยคะ
19NT ความน่ารักเพิ่งเริ่มเองคะ
Kipper ขอบคุณคะ สำหรับกำลังใจ น่ารักจัง
SataRu วุ้ยย รักแรง เกลียดแรงด้วยป่าวว
kit ขอบคุณคะกิต
YO DEA ไอเดียแจ่มมอ่ะ อืมเนอะ เราจะได้มีเพื่อนนั่งดูตอนหงส์เตะ แล้วเมื่อไหร่จะมีดีหล่ะ
benxine ........!!!~~~ แนนไปต่อไม่ถูกเลยเจออย่างเนี้ยะ
Jeremy_F ขอบคุณคะเจ เรามาตั้งชมรมคนรักน้องแยมกันเถอะ น่าร๊ากก
STAR ALLIANCE ยะก็...ไป...นะจิ
rain_xiah ช่ายแย้วว sm คือ? แนนก้อม่ะรู้ รอถามผู้รู้อยู่เหมือนกันคะ
shiawase อืมช่าย ถ้าถือแต่ศักดิ์ศรี รักก็ไม่บังเกิดนะจิ
va_yu ขอบคุณคะ จะส่งไปให้คุณเท็นได้อ่านนะคะว่ามีคนชอบอ่าน
nai_nai ได้เลยคะ อย่าลืมแวะมานะคะ
Yakuza อิทต๊องได้โล่ห์เลยะหล่ะ จะบอกให้
Dangerous_patz มาแล้วคะ ใจเย็นๆนะคะ
-
วุ้ย ทั้งสองอย่างสิคะ ให้มันเสริมฤทธิ์กันค่ะ
-
ตอน ท้าทาย
อ้าว.....ทำไมนมมันสีแบบนี้วะ นมบูดหรือเปล่าเนี่ย
“แม่....นมบูดเหรอแม่..แม่ดูสิ......สีมันแปลก ๆ หรือเปล่าเนี่ย”
อิทธิพล เป็นโรคจิตขึ้นมากระทันหัน อะไรก็ไม่ได้ นั่นไม่ได้ นี่ไม่ได้ อะไร อะไรก็ดูเรื่องมากไปหมด
จนแม่ต้องเดินมาตบกบาล และเอ็ดเข้าให้ ถึงได้สงบลงบ้าง
“ไอ้อิท.....ให้มันน้อย ๆ หน่อย....เดี๋ยวแม่ตบชักเลยแม่เพิ่งชงเมื่อกี้ เอ็งแหละ ไอ้ลูกเวร อุปทานเหลือเกินนะ”
เสียงบ่นของแม่ ทำให้อิทธิพล ทำหน้าหงิก ก่อนจะอุ้มลูกสาวเดินลิ่ว ๆ มาใส่รถเข็นเด็ก แล้วก็จัดการเข็นลูกสาวออกจากบ้าน พร้อมอาการงอนแม่
“ไปไหนไอ้อิท.....กลับมาเอาตระกร้าขวดนมด้วย....”
เสียงเรียกของแม่ไม่ได้ทำให้อิทธิพลหันกลับมามองเลยสักนิด เพราะเกิดอาการงอนมากกว่า
แถมยังเดินบ่นกับลูกสาวที่ทำเสียงอ้อแอ้ไม่รับรู้เลยสักนิด ว่าพ่อเป็นบ้าไปแล้ว
“แยมดูดิ....เจ๊ปากร้ายชิบหายเลยว่ะ.....ชอบด่าพ่ออิท.....เซ็งจริง ๆ ไปเที่ยวกันเหอะ.....ไปเหล่สาวเป็นเพื่อนพ่อหน่อยนะแยมนะ”
อิทธิพลไม่ได้สนใจเลยว่าลูกสาวจะเพิ่งมีอายุเพียงสี่เดือนเศษ เที่ยวพาไปไหนต่อไหน ทำเหมือนเป็นตุ๊กตาของเล่น จนแม่ที่ยืนมองลูกชาย อยู่ต้องส่ายหน้าด้วยความเบื่อหน่ายแกมตลก
ไอ้อิทมันรู้มั้ยว่านั่นน่ะลูก...ไม่ใช่ของเล่น
มันทำอย่างกะลูกมันเป็นของเล่น คิดอยากจะพาไปไหนก็ไป...กลุ้มใจกับมันจริง ๆ แล้วดูนั่น
สงสัยมันจะงอนอีก... น่ากลุ้มจริง ๆ ไอ้ลูกเวรเอ้ย
“มันไปไหนของมันอีกล่ะนั่น.....” ป้าของอิทธิพล เดินออกมายืนมองหลานชาย แล้วก็ส่ายหน้ากับพฤติกรรมบ้า ๆ บอ ๆ ของหลานชาย
“ไม่รู้มัน .... เห็นบอกจะไปยืมหนังสือ..... ไปแค่นี้ทำไมมันจะต้องเอาลูกไปด้วย...ไอ้อิทนี่มันอาการหนักแล้วนะ....มันแทบจะเอาหนูแยมไปโรงเรียนด้วยอยู่แล้ว.....ไม่รู้มันเป็นบ้าอะไรของมันนักหนา...นี่ขนาดเข้าห้องน้ำมันก็จะเอาเข้าไปด้วย..ต้องด่ามันไปแหละ มันถึงสำนึกขึ้นมาบ้าง.......ฉันอยากจะบ้ากับมันจริง ๆ ไม่อยากจะเชื่อว่าไอ้อิทมันจะบ้าได้ถึงขนาดนี้”
ป้าของอิทธิพล ยืนหัวเราะ และนึกถึงพฤติกรรมของหลานชาย
อย่างไอ้อิทนี่ไม่น่าจะติดลูกขนาดนี้ พอมีลูกจริง ๆ มันทำให้คนประหลาดใจกันได้ทั้งบาง
เอากับมันสิ.........เห็นแล้วก็อ่อนอกอ่อนใจกับมันจริง ๆ
ไอ้ยะนี่หว่า.......มาทำเหี้ยอะไรวะ...ไม่อยากเห็นหน้ามันเลยว่ะ เห็นแล้วคันตีน อยากเตะปากมัน
แม่งน่าเบื่อชอบมาหาเรื่องกูจริง ๆ ถ้ามาพูดจาเหี้ย ๆ แล้วน้ำลายมันกระเด็นโดนหน้าแยมนะ
กูจะต่อยให้คว่ำเลย แล้วก็จะกระทืบให้จมตีนกูเลยคอยดูสิ แม่งเหี้ย เอ้ย เกลียดขี้หน้ามันจริง ๆ เลย
เห็นแล้วพาลจะแดกข้าวไม่ลง
“แยม..แยม....คนบ้ามาแยม....เดี๋ยวพ่ออิทจัดการเอง”
หนุ่มร่างสูงก้มลงไปกระซิบบอกลูกสาวที่นอนหัวเราะเอิ๊กอ๊าก และยกแขนยกขา เหมือนกับกำลังรู้สึกขำ
ที่พ่อชอบทำตัวติงต๊อง
อิทธิพลทำเป็นมองไม่เห็น คนที่มานั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดรออยู่บนเก้าอี้ในสวนสาธารณะ
ทำทีจะเดินเลยผ่านไปเหมือนมองไม่เห็นแต่กลับถูกเรียกเอาไว้
“ไอ้อิท....กูมีเรื่องจะคุยด้วย”
เสียงของอารยะไม่ใช่เบา ๆ แต่อิทธิพล กลับลอยหน้าลอยตาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
เข็นรถเด็กผ่านหน้าอารยะไป เหมือนกับว่าไม่ได้ยินอะไรสักนิด
“ไอ้อิท...กูบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย”
เสียงเรียกของอารยะทำให้อิทธิพลเดินไปยืนอยู่ที่หน้ารถเข็นเด็ก และอุ้มร่างของเด็กหญิงตัวเล็กออกมาจากรถเข็น......เสียงเด็กร้องอ้อแอ้ อ้อแอ้ ทำให้อารยะ ต้องลดเสียงลง เพราะรู้ตัวว่าไม่ควรทำเสียงดังใส่หลาน
“มึงจะทำให้แยมร้องไห้.......มีเหี้ยอะไรก็พูดมา....เดี๋ยวเสนียดจะมาติดลูกกู” อะไรก็ยอมได้ แต่อิทธิพลไม่ชอบให้ลูกร้องไห้....ขวดนมก็ไม่ได้เอามา ถ้าแยมร้องไห้จะทำยังไง แยมยิ่งตกใจเสียงดังดัง อยู่ด้วย
“คุยกันดี ๆ สักวันไม่ได้หรือไง.....กูไม่ได้อยากมาพูดกับมึงก่อนหรอก.....กลัวเสนียดติดตัวเหมือนกัน”
อารยะเองก็ไม่ยอมแพ้ จ้องมองใบหน้าของคนที่เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน นึกว่ากูอยากจะคุยกับมึงนักหนาหรือไงถ้าแม่กูไม่ขอร้อง อ้อนวอนล่ะก็ กูไม่มีทางมาพูดดี ๆ กับมึงแบบนี้หรอก เหี้ย เลว แบบไอ้อิทนี่ไม่สมควรเกิดเป็นคนเลยจริง ๆ เกลียดมันชิบหายเลยเว้ย อยากจะชกหน้าตากวน ๆ ของไอ้อิทให้มันเละไปเลยแม่เกลียดมันเว้ย
แต่ติดอยู่ที่หลาน........ถ้าไม่พาหลานมาด้วย คงได้ด่ากันมันส์กว่านี้ แม่งเอ้ย
ดวงตาคมระเรื่อย จ้องมองไปที่เด็กหญิงตัวเล็กที่ซบอยู่กับอกของอิทธิพล พยายามจะเพ่งมองให้ชัด แต่ไอ้อิทก็ดึงหมวกมาบังไว้อีก..........จนต้องละสายตามามองใบหน้าของอิทธิพลแทน
“อย่ามามองลูกกู......ขืนมองอีกที......อย่าหาว่ากูไม่เตือน”
เสียงคำรามของคนที่กำลังยืนอุ้มลูกอยู่ ทำให้อารยะต้องกัดฟันพูดคำพูดที่ท่องมาทั้งคืน
ระงับความเกลียด ความแค้นเอาไว้ ท่องเอาไว้แต่ว่า ใจเย็น เย็น ใจเย็น เย็น ตลอดเวลา
“ที่บ้านกูอยากเห็นหน้าหลาน”
อารยะเอ่ยบอกเสียงเรียบ ทั้งที่ในใจมีแต่ความหงุดหงิดโมโหกับอาการลอยหน้าลอยตาพูดของอิทธิพล แม่งน่าเอาตีนยัดปากมันชะมัด คำพูดนั้นทำให้อิทธิพลเบิกตากว้าง และหัวเราะออกมาเบา ๆ
ตลก......ไอ้บ้านนี้ชอบทำแต่เรื่องตลก ๆ ....ตอนดาท้อง แล้วมาอยู่ที่บ้าน ก็ไม่เคยเห็นจะมาสนใจไยดีเลย
แล้วตอนนี้..........เกิดอยากจะเห็นหน้าหลาน....ฝันใช่มั้ย...พูดจากเพ้อเจ้ออะไรของมันวะ ทุเรศชะมัด....เจอกับครอบครัวของดาก็วันงานศพของดา แล้วไง......ตอนนี้จะเอายังไงต่อ.......ดาตายแล้วทุกอย่างก็จบ...อย่ามายุ่งเกี่ยวกันอีกไม่ได้หรือไง..........เขาเองก็ไม่ได้ไปยุ่งเกี่ยวด้วยแล้ว.......ยังจะมายุ่งวุ่นวายด้วยอีก....น่ารำคาญว่ะ
“รอชาติหน้าแล้วกัน........” คำพูดของอิทธิพล ทำให้อารยะ แทบจะกระโดดชกหน้าของคนที่ยืนลอยหน้าลอยตาอยู่ตรงหน้า แต่ต้องข่มใจเอาไว้ กัดฟันแน่นด้วยความโมโห
“พูดดี ๆ ไม่ชอบ......อย่าให้กูใช้วิธีของกูแล้วกันไอ้อิท”
อารยะ จ้องมองใบหน้าของอดีตเพื่อน ด้วยดวงตาที่บ่งบอกว่าโกรธสุดขีด ก่อนจะเดินผละจากไปด้วยความโมโห
ทิ้งให้อิทธิพล ยืนหัวเราะเยาะด้วยความสะใจอยู่ตรงนั้น
“ก็ลองดูสิ......กูไม่เท่าไหร่....แต่ถ้ามายุ่งกับลูกกู.....กูก็จะเล่นมึงทั้งโคตรเหมือนกัน”
TBC…..
อ่านแล้วช่วยกันเม้นท์บ้างนะคะ :กอด1:
ตามธรรมเนียนของแนนนะคะ ใครอยู่หน้าที่4
แนน +1 ให้เลยคะ แบบว่าชอบเลขนี้ :L2:
-
อุปทาน = supply
อุปาทาน [อุปาทาน, อุบปาทาน] น. การยึดมั่นถือมั่น, การนึกเอาเองแล้วยึดมั่นถือมั่นว่าจะต้องเป็นอย่างนั้น ๆ. (ป.).
= imagination, fancy, hallucination
นะคะ
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แล้วจะรักกันได้ยังไงเนี่ย
ยิ่งอ่านยิ่งปวดหัว
:serius2:
-
น้องแยมน่ารัก ขอกอดทีนึง :man1:
แต่พ่ออิทกับอารยะโกรธกันขนาดนี้ แล้วจะรักกันได้ยังไง
-
:เฮ้อ:
อย่าทะเลาะกันเลย
สงสารหนูแยมบ้าง อะไรบ้าง
รักกันไว้ดีกว่า ถ้าอยากให้ 2 ครอบครัวแน่นแฟ้นกันให้มากกว่าเดิม
ก็แต่งตั้งให้อิทเป็นพระยา(เทครัว) :impress2:
รับรอง 2 น้องแยมต้องดีใจแน่ๆ
-
^
^
^
อ๋อยย :t3:
บวกเสร็จแล้ว
V
V
Vcolor]
-
^
^
จิ้มแนน อะจึงๆ , +คืนนะ :L2:
มาช่วยแนนตอบคำถามของ rain_xiah นะ ที่ถามว่า SM ?
S =Sadism ,มีความสุขจากการทรมารผู้อื่นให้ได้รับความเจ็บปวด ,การมีเพศสัมพันธ์
M =Masochism ,มีความสุขเมื่อตัวเราเองได้รับความเจ็บปวด
เพราะฉะนั้นถ้าคนสองแบบนี้มาเจอกันก็เหมือนกิ่งทองใบหยก กร๊ากๆ (ถ้าคลาดเคลื่อนต้องขออภัย รอลุงๆป้าๆในเล้า ฟันธง)
แต่ช้าก่อนเราไม่ใช่ทั้งสองแบบนะ :laugh: เราอ่ะโรแมนทิค คอมเมดี้ มีใครจะอวกไม๊ :oak:
ยังไม่ได้อ่านตอนใหม่เลย เดี๋ยวไปอ่านก่อนล่ะ หุหุ
J. :bye2:
-
:sad4: ยังไม่ได้อ่านตอน 2-3 เลยอ่ะ :serius2: อือๆๆต้องคามอ่านก่อน :o12: :o12:
-
:z1:
อยากรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป
-
เมื่อไหร่เขาจะดีกันอ่ะคุณแนน :เฮ้อ: หนักใจแทนหนูแยมแล้วววว
-
แหะๆ
ขยันอัพจังเรยยยยย เข้ามาทีไรไม่มีผิดหวัง
ขอบคุณนะคะ o13
-
ตามมาทันน้องแนนแล้ว
เย้ๆ
เอ่อ...จะโหดกันไปมั๊ยนั่นพ่ออิท ลุงยะ
แต่
เจ้ชอบบบบบบบบบบบบบ :impress2:
nite nite ฝันดีนะคะน้องแนน
-
:o12: :o12:
มำไทไม่พูดกันดีๆ เล่า
-
ตกลงเมื่อไหร่จะคุยกันดี ๆ มั่ง
มาลุ้นกันต่อว่า ทิฐิ ของแต่ละคนจะจบลงอย่างไร
ขอบคุณ นะครับ แนน +1 เป็นค่าอะไรดี ฮิ ๆ
ค่าอะไรก็ช่าง อย่าง + ให้นะ
แล้วตอนที่ รี ไว้คราวก่อน อยากบอกว่า ไอ้ที่ยาว ๆ นะ
ผมก็รู้ว่าแนน คิดว่าอะไร 555555 ไปดีกว่า รอตอนต่อไปอยู่นะครับ
-
ภาคนี้อ่านตามแล้วมีอารมณ์ร่วมไปด้วยเลย
เครียดตามทั้งคู่เลย555+
-
ท่าทางจะดีกันยากละคู่นี้
ได้กลิ่นก็แยกเขี้ยวแล้ว
ไม่ต้องพูดถึงเวลามาเจอกันตรงๆ
:serius2: :serius2: :serius2:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
พ่ออิทระวังตัวนะคะ
-
:z1: โหย......อิท กะ ยะ กว่าจะคุยกันดี ๆ ได้
สงสัย :fire: :pighaun:
:o8:คุณแนนคงหายปวดแล้วนะครับ
แล้วทำไมชอบเลข 4 ครับ
:3123:ส่วนเรื่องเพื่อนก็ต้องง้อออออ....มันเข้าไว้
ถ้าเขาจะใจแข็งโกรธเราไปตลอดก็ให้มันรู้ไป..........
:pig4: :pig4:ขอบคุณนะครับ
+1 จัดให้สำหรับความขยัน = 294
-
กัดกันอย่างหมาเลย สองคนนี้นี่
-
หุหุ
ซินไปแอบอ่านมาแล้ววว!!!~
สงสารอิทมากมาย!!!~
ชิชะ มาแซวกาน
เด๋วสปอยคนอ่านเลยยย
หุหุ
-
สงสัยจาคุยกะดีๆ ยาก ซะแว้ว
อิอิ
มาอีกๆๆๆ
-
กัดกันขนาดนี้
เมื่อไหร่จะดีกันได้อะ
เอาใจช่วยแล้วกัน
:man1: :man1:
-
กัดกันไป กัดกันมาเดี๋ยวมันก็รักกันเองแหละ :oo1:
555! :laugh:
-
เหอะๆๆ มาถึงก็จะฟัดกันท่าเดียว
แบบนี้ต้องใช้น้องแยมสื่อรักแล้วมั้งงงงงงงง
-
ตอน พ่อติดลูก
“แม่...แยมตัวร้อนหรือเปล่าแม่...อิทว่าแยมตัวร้อนนะเนี่ยแม่” อิทธิพล โวยวายลั่นบ้าน เมื่ออาบน้ำเสร็จแล้วปรากฏว่าเมื่อออกมาอุ้มลูก แล้วพบว่าอุณหภูมิผิดปกติไปจากเดิม
“แม่..........มาดูเร็ว...แยมตัวร้อนแน่เลยแม่” เสียงโวยวายโหวกเหวก ทำให้แม่ของอิทธิพลต้องเดินมาดูหลาน แล้วก็เขกกะโหลกลูกชายไปหนึ่งครั้ง
“ไอ้อิท........เพิ่งอาบน้ำมา ตัวเอ็งก็เย็นสิ....มาให้แม่อุ้มนี่....ใจคอเสาร์กะอาทิตย์นี่จะไม่ให้แม่กับป้าแตะตัวหนูแยมเลยใช่มั้ย ไอ้บ้าอิท.......แม่ล่ะหน่ายจริง ๆ เวลาแม่เลี้ยง หนูแยมปกติดีทุกอย่าง พอเอ็งเลี้ยง ทำไมหนูแยมป่วยทุก 5 นาทีเลยล่ะ......จะอุปทานมากไปแล้ว.....แม่จะตกใจตายเพราะเสียงเอ็งนะไอ้อิท”
เพราะโดนแม่บ่น อิทธิพลเลยเกิดอาการงอน อุ้มลูกสาวเดินลิ่ว ๆ เข้าห้องไปทันที
“ไอ้อิท.........อย่าล็อคห้องนะ........จะให้หนูแยมอยู่กับเอ็งตลอดหรือไง......ไอ้อิท....ไอ้อิทโว้ยยยยยยยยยย”
เสียงของแม่ที่โวยวายยิ่งทำให้อิทธิพลหัวเราะ อุ้มลูกสาว ที่หัวเราะเอิ้กอ้าก ชอบใจ ที่ได้แกล้งย่าเล็กได้
แล้วก็เลยพาลหัวเราะอย่างมีความสุขทั้งพ่อทั้งลูก
“ขำว่ะแยม.........ย่าเล็กอยากว่าพ่ออิทเอง........เราไปเล่นกันสองคนดีกว่า......เนอะแยมนะ.......ใช่ม้าย เดี๋ยวพ่อเล่นกีต้าให้แยมฟัง.......เอานมไปกินซะแยม....เดี๋ยวจะเล่นเพลงอะไรดีแยม...เดี๋ยวเปิดหนังสือก่อน เอาเพลงอะไรดีแยม.........เพลงนี้เลยแยม....สุดยอด”
อิทธิพลวางลูกสาวตัวเล็กไว้บนเตียง และคว้าเอากีต้ามาดีดเพลงที่ตัวเองชอบ........
“แยมแยมแยม แยมน่ารัก แยม แยม แยมน่ารักที่สุดเลย น่ารักสุดยอด แยมลุกพ่ออิทสุดหล่อ แยม แยม แยม”
เพลงอะไรไม่มีความหมาย แต่อิทธิพลก็ร้องออกไปได้ ร้องไปหัวเราะไป แล้วก็เห็นว่าเด็กหญิงตัวเล็กเหมือนตุ๊กตานอนหลับตาพริ้มดูดนมในขวด ไม่รับรู้เรื่องราวใด ๆ ทั้งสิ้น
“แยม แยม แยมโว้เย่ แยมสุดยอดน่ารัก”
อิทธิพลยังคงครวญครางเพลงบ้า ๆ บอ ๆ ไม่เลิก ร้องไปดีดกีต้าไป จนแม่ที่ยืนแนบหูกับประตูห้อง ต้องหัวเราะกับความบ้าของลูกชาย
แยมเอ้ย แยมหลานย่า.........เจอพ่อบ้า ๆ แบบนี้ อีกหน่อย แยมจะทำยังไงล่ะเนี่ย ให้ไอ้อิทเลี้ยง แยมหลานย่าคงจะปวดหัวแย่แน่ ๆ เลย
อิทธิพลยังคงร้องเพลงโหวกเหวกต่อไป โดยที่แม่และป้าของอิทธิพลต้องมองหน้ากัน ก่อนจะถอนหายใจยาว
“นังย่าเล็ก สรุปว่าวันนี้ไอ้อิทมันยึดหนูแยมไปครองใช่มั้ย ฉันล่ะเบื่อวันหยุดจริง ๆ เมื่อไหร่ไอ้อิทมันจะไปเรียนสักที ฉันจะได้เล่นกับหลานฉันบ้าง.........”
เสียงบ่นของป้าทำให้แม่อิทธิพลต้องถอนหายใจเหมือนกัน
“อย่าว่าแต่เธอเลยนังย่าใหญ่ นอกจากไอ้อิทมันฝากหลานไว้ตอนมันเข้าส้วมแล้ว ฉันก็ยังไม่ได้อุ้มหลานเลยเหมือนกัน”
สองหญิงวัยกลางคนมองหน้ากัน แล้วก็จำใจต้องเดินออกจากหน้าห้องของอิทธิพล มานั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้กันสองคนด้วยความเบื่อหน่าย วันหยุดทีไร เป็นแบบนี้ทุกที
เสื้อผ้า ถูกพับแล้วโยนลงกระเป๋า พร้อมกับที่อารยะ นั่งครุ่นคิดบางสิ่งบางอย่าง
เกลียดมัน........เกลียดไอ้อิท........แต่จะทำจริง ๆ เหรอ.....จะทำแน่แล้วใช่มั้ย
ไม่มีทางเลือก.....ตีกับไอ้อิทจนตาย ก็ไม่เกิดประโยชน์ ฟ้องแล้วถ้าเกิดได้หลานมาจริง ๆ ไอ้อิทมันคงพาหลานหนี......ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง เอาวิธีนี้แล้วกัน มันจะอะไรนักหนา ดีซะอีก
คราวนี้มันจะได้ไม่กล้าหืออีก เกลียดหน้าตาของไอ้อิท ที่ลอยหน้าลอยตาเวลาพูด จะเอาตีนยัดปากมันหลายครั้ง แต่คราวนี้...............ยังไงก็ต้องทำ.......ให้มันรู้กันไปเลย..........จะได้หมดเรื่องหมดราวกันไป
หรือถ้ามันจะมีเรื่องต่อก็เอา ถ้าไอ้อิทมันกล้า.....
เป้ถูกยกขึ้นสะพายที่บ่า และอารยะก็เดินออกจากห้อง ก่อนจะเดินมานั่งที่ข้าง ๆ ผู้เป็นแม่
“ผมไปค้างบ้านเพื่อนสองสามวันนะครับ.........แม่ครับ...เห็นไอ้อิทบอกว่าอาทิตย์หน้าจะพาหลานมาหาแม่
แม่ไม่ต้องกังวลนะครับ....ผมคุยกับไอ้อิทเรียบร้อยแล้ว”
อารยะเอ่ยบอกกับแม่ของตัวเอง ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ทำให้หญิงวัยกลางคนที่หมองเศร้ามานาน รู้สึกยินดีเป็นที่สุด
“อย่าหลอกแม่นะเจ้ายะ.......” ใบหน้าที่หม่นหมองสว่างไสวขึ้นทันตา และอารยะก็ส่งยิ้มให้
“ครับแม่.......ไอ้อิทมันรับปากแล้ว....อาทิตย์หน้าจะพาหลานมา”
น้ำเสียงทุ้มนุ่มเอ่ยบอกกับมารดา และค่อยยกมือไหว้ ก่อนจะก้าวเดินออกจากบ้านไปเงียบ ๆ
รับปากแม่แล้ว........คงต้องทำ.....
แบบนี้ก็ดี สะใจดี......ไอ้อิทคราวนี้ถ้ามึงยังจะกล้าอีก ก็ลองดูแล้วกัน
TBC….
+1 คืนให้แล้วนะคะ สำหรับคนที่บวกให้แนน :กอด1:
-
ว้าย babynap? อิอิ
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
สงสัย ยะ คงเข้าถ้ำเสือซะละมั่ง ก็อยากได้ลูกเสือนี่ ทำไงได้
เดาพอถูกไหมครับ แนน มารอตอนต่อไป +1 คืนให้เหมือนกัน
-
น้องแนน
ไอ้เอขอโต๊ดดดดดดด
ที่ไม่ได้เข้ามาอ่าน มาเม้นท์
ไอ้เอ อ่าน คู่นี้ แล้วอะนะ
บวก 1 ให้แทนเนอะ
-
ชอบนายเอกภาคนี้ติงต๊องดี
อารยะอยากได้ลูกเสือก็ต้องเข้าถ้ำเสือสินะ
+1ให้คุณแนนที่เอาเรื่องสนุกๆมาให้อ่านค่ะ
-
:m4:เย้!..................
ตอนที่ 6 มาแล้วววววววววววววววว
ขอบคุณคุณแนนมากครับ
แล้วก็ขอบคุณสำหรับ pm ที่ส่งไปด้วย
เข้าใจแล้วครับ
:m1:ดีใจด้วยนะครับที่ปรับความเข้าใจกับเพื่อนได้แล้ว
-
น้องแนน
ไอ้เอขอโต๊ดดดดดดด
ที่ไม่ได้เข้ามาอ่าน มาเม้นท์
ไอ้เอ อ่าน คู่นี้ แล้วอะนะ
บวก 1 ให้แทนเนอะ
ไม่เป็นรัยจ้าเอ
แวะมาป่วนแนนก้อได้ หนุกหนาน
แนนคิดถึง :กอด1:
-
พี่ยะ หอบข้าวของไป บ้านพี่อิท แน่เรย
:mc4: :mc4: :mc4:
อิอิ
จาเปงไงต่อ อ่า สงสัยๆๆๆๆ จาเอาอีกกกกก
-
^
^
^
จิ้มตรู๊ดดดน้องแนน
ไอ้เอไปอัพแล้วเน้อ
ไปรุมด่าไอ้จักรได้เลย :laugh:
-
น๊าน...
หอบผ้าหอบผ่อนไปอยู่บ้านอิทแน่ๆ เรย
:-[ :-[ :-[
ปล. +1 เป็นกำลังใจนะคับ
-
เป็นไงต่อน้าาาาาาาา
-
^
^
^
จิ้มตรู๊ดดดน้องแนน
ไอ้เอไปอัพแล้วเน้อ
ไปรุมด่าไอ้จักรได้เลย :laugh:
อ่านแล้วน้ำตาซึมแล้วเออ่า
โคตรโดนเลย
-
^
^
^
จิ้มน้องแนนเลยไปถึงเอ
ลุงยะ วางแผนจะทำรัยพ่ออิทอ่ะ
จับตัวมาป่าว
แอร๊ยย จำเลยรัก :impress2:
-
ยะจะไปไหนนนนนนน
ไปอยู่กะอิทใช่ปะ
อยู่ด้วยกันดีๆ นะ อย่ากัดกันแรง เอ้ย!! ม่ายช่าย
คุยกันดีๆ นะ ถือไม้เท้ายอดทอง กระบองยอดเพชร ไม่ใช่ละ
แต่ตอนหน้าคาดว่าจะต้องมีการปะทะกันแน่ๆ
แต่จะเป็นส่วนไหนนั้น เหอๆ มาดูกัน
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เก็บเสื้อผ้าตามไปช่วยพ่ออิทของหนูแยม
-
:z1:
หึหึ
แอบเก็บผ้าและ
-
อารยะจะทำไรนิ
-
เตรียมกระดาษทิชชู่
หุหุ
ไว้เช็ดเลือด + น้ำตา!!!!~
-
:serius2: :serius2:ลุงยะ จะทำไรพ่ออิทอ่ะค่ะ o22 o22
-
ว้าววววว...
พ่ออิท น่ารักจัง..
รักลูกแบบนี้ โตมาคงหวงลูกสาวหน้าดู..
หนุ่มๆ มีหวังเข้าหาลำบาก...
ช่างคิดได้นะนิ คุณเท็นคนแต่ง..
เอาลูกไว้ปลุกตอนดูบอล..
:laugh:
แล้วจะทำอะไรอ่ะพ่อยะ..
ลักพาตัวแบบจำเลยรักป่าว..
:impress2:
แนนจ๋า คิดถึงแนนจัง..
เป็นปลาช็อกน้ำไข้ขึ้นซ้ำอีกรอบ..
หุหุ จะสร้างครอบครัวของเราเหรอจ๊ะแนน..
มามะ มาเกี่ยวก้อยกัน..
:กอด1:
-
หรือว่ายะจะรุกอิทซะแล้วมั้งงานนี้ :z1:
-
:z2: ลัลลา ลัลลา...ร่าเริงแจ่มใสเข้ามารอ
รีบมาต่อตอนต่อไปเด๊วนี้น้าาาาา...อิอิ เชียร์อารยะสุดใจ หั้ยได้หลานแยมมาอยู่ด้วย
(พร้อมพ่อของนู๋แยมด้วย+555 :laugh:)
รีบกลับมาต่อไวไวนะคร๊าบบบบบบบบ :call:
-
kit หลับสนิทเลยหนูแยม
wan อยากได้ลูกเสือหรือพ่อเสือก้อไม่ยู้เนอะ
<Ju!_Ju!> ไม่เป็นไรจ้าเอ ว่างๆก้อแวะมาป่วนแนนก็ได้ แนนคิดถุงงง
april ตามกันเข้าถ้ำเสือดีกว่าเพื่อจะได้น้องแยมมาอุ้มบ้าง ขอบคุณนะคะสำหรับบวก
Kipper ดีจ้ามนต์เดี๋ยวตอนที่เจ็ดก็จะตามมาแล้วคะ
Dangerous_patz อร้ายย สงสัยยะจะหนีตามอิท 5555
Xeroz ขอบคุณคะสำหรับกำลังใจ
STAR ALLIANCE ตามอ่านได้ตอนที่เจ็ดเลยคะ
Bg LoVe NT อึ๋ยย พี่แขจิ้มแนน จำเลยรักนี่ต้องตบจูบๆๆๆๆด้วย
nbee รดน้ำสังข์ พร้อมให้พร ถือไม้เท้ายอดทอง กระบองยอดเพชร แล้วก็ต้องมีการ...ด้วยจิ
19NT ช่วยให้พ้นมือยะ หรือช่วยลุ้นให้...กันคะ
YO DEA เก็บผ้าหนีตามกัน เอร้ยยไม่ใช่และ แนนก็มั่วไปเรื่อย
rain_xiah น่านจิ ยะจะทำอะไรถึงต้องเก็บผ้า
benxine แน่ะๆๆ ซินคะ แอบสปอยนะเนี่ย
akaipee ยะจะทำ...ไม่บอก อ่านเอาเองจิจะถึงอยู่แล้วว
HaLF333 มัสไม่สบายอีกแย้วเหรอ อ๋อยยยดูแลตัวเองด้วยจิ เอาให้หายขาดเลยนะ อย่าเป็นนานมันไม่ดี
อิอิ ครอบครัวของเรา แนน&มัส มาม่ะแนนกอดทีจะได้หายคิดถุงงง
SomLove สงสัยจะใช่หรือไม่แน่
U_Ton มาแล้วจ้า รออ่านเลยนะ
+1ให้ทุกคนที่เข้ามาอ่านเลยนะคะ
-
ตอน ลัก....(รัก)
แยม แยม แยม แยม เอาสีไหนดี แยม แยม แยม สีนี้ดีม้ายยยยยยยยยยย ม่ายดี ม่ายดี เอาสีนี้ดีกว่า
แยม แยม แยม แยม เอาสีนี้ดีที่สุดเลย
อิทธิพล คนติดลูก กำลังนั่งเลือกเสื้อเด็กอ่อนอย่างเมามันส์ สีไหนก็ไม่ชอบ สีไหนก็ไม่ถูกใจ
เลือกไปเลือกมา เลยชักงง
“แม่...แยมใส่เสื้อสีอะไรดีแม่.........” เสียงตะโกนที่ดังลั่นเข้าไปในห้องน้ำ ทำให้แม่ของอิทธิพลต้องตะโกนด่ากลับมา
“ไอ้อิท...เสื้อผ้าเด็กที่ไหนเขาจะให้มีสีวะ มันอันตรายกับผิว เอ็งนี่ท่าจะเพี้ยนหนักแล้ว มันมีอยู่สีเดียวไม่ใช่เหรอ
ลายกระจิ๊บกระจ๊อย เขาเรียกว่าสีหรือไงวะไอ้อิท”
เสียงตะโกนด่าทำให้อิทธิพลถึงกับอึ้ง และเพ่งมองที่เสื้อเด็กอ่อน ที่มีลายการ์ตูนเล็ก ๆ บนเนื้อผ้านิ่ม ๆ
แล้วก็ถึงได้พยักหน้า
อ่อ....มันมีสีขาวสีเดียวนะ ไอ้ลายจุดเล็ก ๆ พวกนี้ไม่นับว่าเป็นสี อ่อ เข้าใจแล้ว อือ อือ เป็นแบบนี้นี่เอง
ทั้งผ้าอ้อม และเสื้อผ้าเด็กอ่อน ถูกพับ ใส่ลงไปในตระกร้า แล้วอิทธิพลก็แนบหน้าลงไปในตระกร้าผ้า
เอียงแก้มให้สัมผัสกับเนื้อผ้านิ่ม ๆ แล้วก็อมยิ้มชอบใจ
ผ้าหอม....หอมน้ำยาซักผ้าเด็ก....
ตัวแยมก็หอม หอมกลิ่นแป้งเด็ก
“แม่........แยมอาบน้ำเสร็จยังแม่....จะทาแป้งให้แยมแล้ว...วันนี้มีแป้งกลิ่นใหม่นะแม่.....”
เสียงตะโกนเรียกของอิทธิพล ทำให้แม่ต้องเดินอุ้มหลานออกมา และเด็กหญิงก็ทำเสียงอ้อแอ้ อ้อแอ้
เหมือนกับว่าอยากลองแป้งใหม่
ซึ่งไอ้อิทมันคิดไปเอง ว่าลูกอยากลองแป้ง เด็กหญิงแยมไม่ได้รู้เรื่องด้วยเลย
“เห็นมั้ยแม่....แยมอยากทาแป้งแล้ว....แยมมาเร็ว วันนี้ซื้อแป้งสูตรเย็นมาฝาก เย็นสบายแน่แยมเอ้ย”
เด็กหญิงตัวเล็กถูกส่งให้กับอิทธิพล และไอ้พ่องี่เง่าอย่างอิทธิพล ก็หัวเราะอย่างมีความสุข
ก่อนจะโดนเบิ๊ดกะโหลกไปหนึ่งครั้ง จากฝ่ามือของแม่นั่นเอง
“ไอ้อิท.........หนูแยมจะทาแป้งนี้ได้ยังไง โหยเดี๋ยวแม่ตบหัวทิ่มเลย”
แม่ตบไปแล้ว แต่เพิ่งมาบอกว่าจะตบให้หัวทิ่ม อิทธิพลเงยหน้ามองหน้าของแม่ตัวเองแล้วก็ทำหน้างอก่อนจะหยิบแป้งเด็กออกมา
และฉลากแป้ง ถูกปากกาเมจิกสีน้ำเงินเขียนข้อความ ว่า.........แป้งเย็น...สูตรโคตรเย็นสบายตราพ่ออิทสุดหล่อ
“แยมไม่รู้หรอกแม่ ว่ามันเป็นแป้งเย็นปลอมอ่ะ....อุตส่าห์ลงทุนวาดเลยนะ...ทำไมแม่ต้องตบหัวอิทด้วยอ่ะ”
แม่ของอิทธิพลถึงกับยืนมองลูกชายด้วยความตกตะลึง ไม่คิดว่าลูกจะเพี้ยนขนาดนี้ สุดท้าย ก็ต้องหัวเราะออกมา กับความคิดแปลก ๆ ของลูกชาย
“เออแม่ขอโทษ....เอ็งจะขี้งอนไปถึงไหนวะ...เป็นพ่อคนแล้วนะไอ้อิท....นี่เอ็งงอนมาก ๆ สาวที่ไหนจะมาตามง้อเอ็งนักหนาวะ ไหนบอกแม่ซิ”
อิทธิพลไม่ได้สนใจที่แม่พูด แต่กลับนำเด็กหญิงมาวางที่ฟูกเด็ก และเทแป้งลงไปบนผิวอ่อนนิ่มของเด็กหญิงที่ยกแขนยกขาไปมา ก่อนจะทำเสียงอ้อแอ้ อ้อแอ้ และหัวเราะออกมา
“แยม หอม หอม.....แยมทาแป้งเย็นกัน.....จะได้เย็นสบาย”
อิทธิพล หยอกล้อกับลูกสาว อย่างเพลิดเพลิน ก่อนจะร้องเพลงเสียงดังหงุงหงิง หงุงหงิง ฟังไม่รู้เรื่อง จนแม่ต้องเอ่ยถาม
“ร้องเพลงอะไรวะไอ้อิท.....” แม่เอ่ยถาม และอิทธิพลก็หันมามองหน้าแม่ ทำหน้าเหมือนงงจัด ทำหน้าเหมือนไม่เข้าใจคำถาม
“เพลงแยมสุดยอดน่ารักไงแม่......ไม่เคยได้ยินเหรอ...แยม แยม สุดยอดน่ารัก ของพ่ออิท พ่ออิทสุดหล่อพ่อแยม แยม แยม น่ารัก”
อิทธิพล ร้องเพลงบ้า ๆ บอ ๆ ต่อไป และแม่ถึงกับส่ายหน้า พร้อมกับหัวเราะออกมา ด้วยความขำ
ไอ้อิทบ้าแล้วจริง ๆ ตั้งแต่มันมีลูก ไอ้อิทมันเลยบ้าไปแล้ว อะไร อะไรก็แยมไปหมด ไม่เคยคิดว่าลูกชายจะเป็นได้ขนาดนี้ สงสัยโตขึ้น แยมคงโดนไอ้อิท มัดติดกับตัวไม่ให้ไปไหนแน่ ๆ คิดแบบนี้แล้วก็ยิ่งขำกับลูกชาย ที่เกิดอาการเพี้ยนขนาดหนัก
อารยะ นั่งรออยู่ที่เดิม ที่ ๆ จะได้เจออิทธิพลได้สะดวก เพราะไม่ว่ายังไง มันก็ต้องผ่านมาทางนี้ เพื่อขึ้นรถเมล์ไปเรียนในตอนเช้า.................และก็ได้เห็นจริง ๆ ว่าไอ้เหี้ยอิท มันเดินลิ่วมาแต่ไกล
ให้กูรอนานเหลือเกินนะ กว่าจะโผล่หัวมา เวลาอยากเจอไม่เสือกให้เจอ เวลาไม่อยากเจอ เสือกเจอกันนัก
คนที่นั่งรอเพื่อหาเรื่อง ทำให้อิทธิพลขมวดคิ้วมุ่น ด้วยความเบื่อหน่าย และรำคาญ มันมาอีกแล้ว จะมาพูดอะไรเหี้ย ๆ อีกแล้วใช่มั้ย กูล่ะหน่าย เซ็งกับไอ้บ้านเหี้ยนี่จริง ๆ มันจะคิดแย่งลูกกูไปถึงไหนกันวะ แม่งเอ้ย
แล้วก็เหมือนเดิม อิทธิพลทำเหมือนไม่เห็นอารยะอยู่ในสายตา ไม่ทักทาย ไม่ด่า ไม่ยุ่งเกี่ยว
ไม่แม้แต่จะมองเลยสักนิด
เดินผ่านหน้าอารยะไปแล้ว และเดินเลยไปเหมือนไม่รู้จักกัน
อารยะ หันไปมองคนที่เดินจากไป และค่อยเดินตามร่างนั้นมาอย่างช้า ๆ
และเดินใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ จนอิทธิพลต้องรีบหันกลับไปมอง เพราะรู้ถึงความไม่ชอบมาพากล ของอารยะ
“ไอ้เหี้ยยะ........มึงตามกู..อื้ออออออออออ อือ”
คำด่ากำลังจะพรั่งพรูออกมาจากริมฝีปาก แต่ร่างกายกลับอ่อนล้าและชาวูบ ไปชั่วขณะ ยังไม่ทันคิด ยังไม่ทันพูด สติกลับดับวูบลง
ร่างสูงทิ้งกายลง สู่อ้อมแขนของอารยะที่ยืนรอรับเอาไว้
รถแท็กซี่ถูกโทรเรียกให้เข้ามาในซอย พร้อมกับที่อารยะประคองร่างของอิทธิพลขึ้นไปบนรถ
“เพื่อนผมเป็นลมครับพี่.....เดี๋ยวไปที่ซอย...............นะครับพี่”
อิทธิพล เอ่ยบอกคนขับ และขึ้นไปนั่งเคียงข้างกับคนที่นอนสลบไสลไม่ได้สติ กดให้ศรีษะมนมาซบอยู่ที่ไหล่
ก่อนจะหัวเราะออกมาเสียงเบา
“ถึงคราวกูมั่งแล้วไอ้อิท.....”
อารยะยิ้มเยาะร่างที่เอนซบอยู่ และก้มมองเสี้ยวหน้าซีดเผือดของอดีตเพื่อน สมองมีแต่ความคิดชั่วร้ายเต็มไปหมด ได้ล้างแค้นมันซะที สะใจ บอกได้คำเดียวว่าสะใจ
TBC……
-
จ๊ากกกกก
พี่ยะ ฉุด พี่อิท
จาเอาพี่อิท ไปทำ ไร ง่ะ
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
ยะจาข่มขืนอิทมะเนี่ยยยยยยย
-
เล่นวิธีนี้เลยหรือ นายยะ นายอิทพอตื่นขึ้นมาแล้วอะไรจะเกิดขึ้น
ไม่อยากคิด +1 ให้แนน รีบมาลงต่อเร็ว ๆ นะครับ มันค้างอะ
-
เล่นวิธีนี้เลยหรือ นายยะ นายอิทพอตื่นขึ้นมาแล้วอะไรจะเกิดขึ้น
ตื่นมาแล้วจะเป็นแบบไหนดี
:โป้ก1: :13223: :beat:
หรือแบบ
:impress2: :oo1: :dont2:
เลือกแบบไหนกันดี
ว่าแล้วก็ไป :oni1: :oni1:
-
:serius2:โอ้ววววววววววววววเอากันแบบนี้เลยเหร อฉุดกันเลยนะนั่น ลุงยะ :m16: :m16:
o22 o22ลุงยะคิดไรอยู่เนี่ยยยยยยย :sad4:
-
พ่ออิทโดนฉุดไปแร้วววววววว :z2: :z2: :z2: เย้ เย้ เย่~ (= ='')
พี่แนนสุดเซ็กซี่ ขอแบบ
:impress2: :oo1: :oo1: :oo1: :-[
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
:z1: ว่าแล้วจะต้องเป็นอย่างนี้ อิอิ
-
*0*/
ฉุดไปทำอะไร.. :a5:
ไม่ปู้ยี่ปู้ยำ xxx คนอ่านไม่ยอมนะ :jul3:
มามะแนนจ๋า BiG HuGGGGGGGGGGGGGGG!!!! :กอด1:
-
เหวอ...
:o :o
สงสัยจะแก้แค้นแทนน้องสาว
อึ๊บแล้วทิ้งป่าว อิทจะได้ท้องไม่มีพ่อ
:laugh: :laugh: :laugh:
-
กีสสสสสสสสสสสสสสสสส
เอาแล้วๆๆๆ งานนี้มีเฮ
จำเลยรัก จริงๆด้วย :impress2:
-
“ถึงคราวกูมั่งแล้วไอ้อิท.....”
ม่ายยยยยยย โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
มาทำพ่ออิททำไมนิ
-
อยากได้อย่างนี้อะ
:dont2:
-
ซวยแร่ะ ครอบครัวหรรษา เจงๆ :serius2:
:bye2:
-
(http://img80.imageshack.us/img80/3069/hss00002bg0.jpg)
299 + 1 = 300
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
เสร็จแล้วอิทเอ๋ย :z1:
-
:กอด1: สวัสดีครับแนน
ได้อ่านตอนที่เจ็ดแล้ว.......
ก็นึกถึงตอนที่รับเลี้ยงหลานชายให้ป้าข้างบ้าน
แบบว่าป้าเขาทำขนมขายแล้วก็มีธุระไปโน่นมานี่
พ่อแม่เด็กก็เป็นข้าราชการต้องไปทำงาน
แกก็แบบว่าเอามาฝากให้เลี้ยงให้ประจำเลย
แต่ก็เต็มใจทำนะ (ไม่มีค่าจ้าง) ชอบเลี้ยงเด็กอยู่แล้ว
เด็กน่ารัก ตัวขาวจั๊วะ เราก็อุ้มเขามากอดมาหอมทั้งวัน มีฟามสุขเจง ๆ
ทั้งอาบน้ำให้ เช็ดอุจจาระ ปัสสาวะ ใส่เสื้อผ้า
ร้องไห้ก็ต้องอุ้มมาปลอบ ร้องเพลงให้ฟัง
ทำให้หัวเราะ
เฮ้อออ.......มีความสุขได้อยู่กับเด็ก
:z2: ตอนนี้...เวลาก็ผ่านไปสิบกว่าปีแร่ะ
ตอนนี้เด็กคนนั้นก็โตเป็นหนุ่มแร่ะ.......
ตัวสูงซะ....แถมหล่อโคตรเลย...... อิอิ
แต่เสียใจด้วยถึงหล่อแค่ไหนใจเราก็ไม่หวั่น....... กร๊ากกก
:z1: เอ่อ.....แล้วตกลงระหว่าง อิท กะ ยะ นี่ เมื่อไหร่มันจะดีกันฟ่ะ
:haun4:สงสัยงานนี้อิทเสร็จยะแน่เลยเนอะแนนเนอะ..... :pighaun:
:3123: ขอบคุณครับแนน +1 ให้เหมือนเดิมนะ...
-
หึหึ
เตรียมกระดาษทิชชู่ไว้ด้วยนะค๊าบบบ
-
คุณค่ะจะทำอะไรกันค่ะคุณ :haun4:
-
ตอนที่ทุกคนรอคอย ไม่รู้ว่าจะถูกใจกันหรือเปล่า :z1:
ตอน ลัก....(รัก)
ที่ไหนวะ กูมาอยู่ที่ไหนเนี่ย
ดวงตาคมหรี่ปรือขึ้นและพยายามเบิ่งตามองไปรอบ ๆ ตัว
พยายามจะขยับกายขึ้น แต่กลับติดที่ข้อมือ
"เฮ้ยยยยยยยย เหี้ยอะไรวะเนี่ย ใครทำเหี้ยอะไรวะ"
เสียงตะโกนโหวกเหวกของอิทธิพลทำให้อารยะที่นั่งครุ่นคิดบางสิ่งบางอย่าง บนเก้าอี้ถัดออกไปไม่ไกลนัก
ต้องเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะก้มหน้าลงอีกครั้ง และใช้ปลายนิ้วคลึงที่บริเวณหว่างคิ้ว ก่อนจะเอนศรีษะลงกับพนักเก้าอี้ เหม่อมองเพดานห้อง นิ่งเงียบอยู่อย่างนั้นเป็นนาน
"ไอ้เหี้ยยะ มึงคิดจะทำเหี้ยอะไร อย่าคิดนะว่าแค่นี้จะเอากูอยู่อ่ะ ฝันไปเหอะ ไอ้สัตว์เอ้ย"
อิทธิพลพยายามกระชากข้อมือให้หลุดจากพันธนาการที่ผูกมัดเอาไว้ พยายามกระชากซ้ำหลาย ๆ ครั้ง แต่กลับพบว่าไร้เรี่ยวแรง จนต้องนอนนิ่ง ๆ หอบหายใจหนักเมื่อพบว่าร่างกายตัวเอง ไม่สามารถทำอะไรได้ตามที่ใจคิด
ไอ้ยะ มันพากูมาอยู่ที่ไหนวะเนี่ย ไอ้ยะเหี้ยแม่งถ่อย คิดจะทำเหี้ยอะไรของมันกันวะเนี่ย
พากูมาฆ่าทิ้งแก้แค้นหรือไงวะ
"ไอ้เหี้ยยะ....ปล่อยกูสิโว้ย หน้าตัวเมียชิบหาย ลอบกัดกันเห็น ๆ มึงหน้าตัวเมียขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
ไอ้หน้าตัวเมียยะ.........เหี้ยปล่อยกูแล้วมาชกกันตัวต่อตัวสิวะ ไอ้สัตว์เอ้ย"
คำด่าพรั่งพรูออกมาจากริมฝีปากของอิทธิพล และร่างนั้น พยายามจะสลัดร่างกายให้หลุดพ้นจากพันธนาการ ที่ผูกมัดเอาไว้
ไอ้ยะ ไอ้เหี้ยยะ มันนิ่งผิดปกติ คิดเหี้ยอะไรอยู่กันแน่วะเนี่ย ถ้ามันนิ่งแบบนี้ทีไร ...
แสดงว่ามันกำลังคิดจะทำอะไรอยู่แน่ ๆ เลย
กะฆ่ากูทิ้งจริง ๆ เหรอวะเนี่ย แม่งเอ้ย ไอ้สัตว์ยะ ไม่แน่จริงนี่หว่าไอ้หน้าตัวเมีย
"ไอ้ยะ มึงเลวมาก ไอ้ยะไอ้สารเลว............."
คำด่ายังพรั่งพรูออกมามากมาย แต่อารยะกลับปรือตาหลับลงนิ่ง ๆ ตั้งใจฟังทุกถ้อยคำของอิทธิพลที่พูดออกมา
"สัตว์เอ้ย.........แม่งเหี้ย....." อิทธิพลยังคงนอนด่าอยู่อย่างนั้น จนเวลาผ่านไปนาน ด่าจนไม่รู้จะด่าอะไรอีก ด่าจนหมดแรงด่า แต่ก็ยังพยายามจะด่าต่อไป
ร่างที่ลุกขึ้นจากเก้าอี้และมาหยุดยืนมองที่ข้างเตียงทำให้อิทธิพลรับรู้ได้ถึงความรู้สึกแปลก ๆ
ที่ส่งผ่านมาทางสายตาของอดีตเพื่อน
"วันเสาร์พาหลานกูไปหาแม่กูหน่อย.....แม่กูอยากเจอหลาน" น้ำเสียงทุ้มนุ่มราบเรียบ แต่แววตากลับลุกโชนไปด้วยเปลวไฟแห่งความแค้น อารยะพูด พูดแบบนิ่ง ๆ พูดแบบนิ่งสงบและข่มใจให้เย็นอย่างถึงที่สุด
"ฝันไปเหอะ....กูไม่มีทางพาลูกกูไปติดเสนียดจากบ้านมึงหรอก...คิดแย่งลูกกูเหรอ....พวกมึงจะต้องไม่ตายดีหรอก...มึงคอยดูแล้วกัน"
อิทธิพลคำรามลั่น และยังคงไม่เกรงกลัว ร่างที่ยืนนิ่งเงียบอยู่ตรงหน้า
"กูพูดดี ๆ แล้วนะไอ้อิท.....อย่ามาหาว่ากูไม่ปราณีที่หลังแล้วกัน" น้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่รังสีที่แผ่ออกมาไม่ได้บอกว่านิ่งเหมือนคำพูด
ผ้าผืนเล็ก ถูกหยิบออกมาจากกระเป๋าเสื้อ และถูกนำมามัดปากของอิทธิพลเอาไว้
"ไอ้เหี้ยยะ ทำอะไรวะ ทำเหี้ยอะไรแม่ง ไอ้ อื้อออออออ อื้อ"
เสียงที่ดังอึกอักอยู่ในลำคอ ทำให้อารยะยิ้มกริ่มอย่างพอใจ
"มึงอยากลองมีอะไรกับผู้ชายมั้ยไอ้อิท.....แต่ดีอย่างนะ....ที่มึงคงไม่ท้องเหมือนน้องกู..หรือเหมือนผู้หญิงของกู.......
กูขยะแขยงนะ....คิดอยู่ตั้งหลายวันว่าจะทำยังไงกับมึงดี...ตีมึงให้ตาย มันก็แค่ตายเปล่า...มึงคงภูมิใจนักหนา
ที่ได้ผู้หญิงของกูไปหมด....ลองเป็นผู้หญิงให้กูบ้างดีมั้ยอิท......
กูว่ามึงคงสนุกแหละนะ....กับผู้ชายกูก็ไม่เคยลองหรอก..
แต่มึงนี่....กูดูแล้วท่าทางจะใช้ได้......เคยคิดมั้ยอิท...ว่าวันหนึ่งจะโดนผู้ชายฟันเล่นบ้าง...ไม่เคยคิดล่ะสิ..
กูก็ไม่เคยคิดเหมือนกัน.....แต่กูเพิ่งลองคิดเล่น ๆ เมื่อสองสามวันก่อนนี้เอง.....แล้วพอคิดแล้วก็อยากเอาหนูทดลองมาลองกับกูสักหน่อย....ไอ้คนเหี้ย ๆ อย่างมึงนี่แหละที่กูอยากลอง.....เดี๋ยวกูจะทำให้มึงดีใจนะที่ได้เป็นผู้หญิงบ้าง
รับรอง....มึงจะจำไม่มีวันลืมเลยไอ้อิท"
เสียงพูดเรียบเรื่อย แต่นัยน์ตากลับลุกโชนไปด้วยเปลวไฟแห่งความแค้น
นั่นทำให้อิทธิพลถึงกับสะดุ้ง....เมื่อรับรู้ได้ว่าอดีตเพื่อนจะทำอย่างที่พูดจริง ๆ
ฝ่ามือแกร่งเอื้อมแกะเม็ดกระดุมกางเกงของร่างที่ส่งเสียงอึกอักและพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้น
ดวงตาคมเหลือกลาน พยายามจะเบี่ยงร่างกายหนี
แต่เมื่อกางเกงผืนหนาถูกปลดลงมาจนถึงหัวเข่า
กลับได้ยินเสียงหัวเราะเยาะและสายตาที่จ้องมองมาอย่างสะใจ
"อื้ออออออออออออือ อึก อือ อื้ออออออ" แม้พยายามจะเปล่งเสียง แต่ผ้าที่คาดปากเอาไว้ กลับมัดแน่นซะจนแทบไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมา
อารยะปลดส่วนที่ห่อหุ้มร่างกายเบื้องล่างออกเพียงเท่านั้น ก่อนจะเหนี่ยวรั้งร่างกายของตัวเองจนแข็งขืนขึ้น
จ้องมองใบหน้าที่แสดงถึงความหวาดกลัวของอดีตเพื่อน ที่นิ่งมองด้วยความตกตะลึง
"กูไม่มีอารมณ์อยากทำกับมึงนักหรอกนะ....แต่จะลองดู....."
ใบหน้าคมระบายรอยยิ้มเจือจาง รอยยิ้ม ที่ไม่ใช่รอยยิ้ม รอยยิ้มที่เหมือนการยิ้มเยาะ
ร่างสูงก้าวขึ้นมาคร่อมทับร่างของอิทธิพล ที่พยายามจะดิ้นรนขัดขืนหนี แต่เรียวขากลับถูกแยกออก อย่างรวดเร็ว
พร้อมกับความแข็งขืนของร่างที่คร่อมทับ พยายามยัดเยียดเข้าไปภายในช่องทางเล็กแคบเบื้องหลังของอิทธิพล
"เหี้ยเอ้ย ทำไมไม่เข้าวะ.............แม่ง..."
เสียงคำรามลั่น เหมือนไม่ได้อย่างใจ ทำให้อารยะ หมดความอดทน
แต่ไม่เท่ากับอิทธิพลที่ถึงกับสะดุ้งและบิดร่างกายหนีห่าง จากการกระทำเลวร้ายนั้น
"โอ้ยยยยยยยยยยย อื้ออออออออออ อึก อือ"
ภาพตรงหน้ามืดสนิท ก่อนจะสว่างจ้าอีกครั้ง ใบหน้าคมบิดเบี้ยว บ่งบอกให้รู้ว่าเจ็บปวดอย่างถึงที่สุด แต่ไม่ได้ทำให้อารยะหยุดเรื่องที่จะทำเลยสักนิด
"หนีทำเหี้ยอะไร.....แม่ง...นึกเหรอว่าจะมีปัญญาหนี.....มึงต้องโดนบ้างถึงจะรู้สึก...มานี่...."
ฝ่ามือแกร่งกดร่างของคนที่พยายามจะดิ้นรนหนีความเจ็บปวดให้หยุดนิ่งอยู่กับที่ และแยกเรียวขาที่เกร็งแน่นออกกว้าง ก่อนจะพยายามยัดเยียดร่างกายเข้าไปอีกครั้ง
"ไอ้ออออออออะ อื้ออออออออออออออ "
เสียงร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดทรมาน ยิ่งทำให้อารยะรู้สึกสะใจ ได้แก้แค้นแล้ว ได้แก้แค้นแล้ว
สะใจกูจริงโว้ยยยยยยยยย
ส่วนแข็งขืนถูกกระแทกกระหน่ำเข้าไปภายในช่องทางบีบรัด ซ้ำแล้วซ้ำเล่า แม้ไม่อยากจะยอมรับ
แต่ในเวลานี้สิ่งนั้นกลับจมหายเข้าไปในร่างของคนที่เจ็บปวดทรมานอย่างถึงที่สุดจนหมดสิ้น
พร้อมกับเสียงหัวเราะอย่างสะใจของร่างที่คร่อมทับ และกระแทกกายเข้าไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า
อย่างไม่คิดจะอ่อนโยนให้
เจ็บ.....สิ่งที่รับรู้คือความเจ็บปวด...เมื่อส่วนที่กำลังแทรกเข้ามาภายในร่าง กดกระแทกซ้ำเข้ามาจนต้องกัดฟันแน่นข่มความเจ็บปวดเอาไว้
“เจ็บมั้ยไอ้อิท....เจ็บมาก ๆ ยิ่งดี ตายไปเลยยิ่งดี....ไอ้อิท....มึงมันเลว.....กูจะข่มขืนมึงให้ตายไปเลย”
เสียงคำรามลั่นรอดไรฟันของร่างที่กำลังคุกคามอยู่ ทำให้อิทธิพล ต้องสะบัดหน้าหนีความปวดร้าวทุกทรมาน
เมื่อส่วนแข็งแกร่งกระแทกเข้ามาภายในร่าง อย่างรุนแรงครั้งแล้วครั้งเล่า
“อือ........” ฟันที่ขบกัดแน่นกับผ้าคาดปากไม่ได้ช่วยให้ความเจ็บปวดลดน้อยลงสักนิด ร่างกายพยายามจะตะเกียกตะกายหนี แต่ไปไม่ไหว เมื่ออีกฝ่าย เหมือนจะยิ่งแค้นและถาโถมร่างกายเข้าใส่ไม่ยั้ง
เหมือนร่างกำลังจะแหลกร้าวไปภายในไม่กี่นาทีข้างหน้า
ภาพตรงหน้ากลับมืดสนิท
ดวงตาคมลอยคว้าง เหมือนห้องทั้งห้องกำลังหมุนเร็วขึ้น เจ็บจนชา ไม่เคยเจ็บปวดขนาดนี้มาก่อน
“ตายไปเลยยิ่งดี.......กูจะข่มขืนมึงให้ตายอยู่บนเตียงนี่แหละ....ไอ้เหี้ยอิท”
อารยะคำรามอย่างสะใจ เมื่อได้สอดแทรกร่างกายเข้าไปภายในร่างของ หมาหน้าโง่ ที่ทำให้ต้องเก็บความแค้นเอาไว้มานาน........
และยิ่งกระแทกกระทั้นกายเข้าไปอย่างไม่ลดละ............
ให้มันตาย
ข่มขืนให้มันตาย แบบนี้ยิ่งกว่าสะใจ
ไม่มีเสียงสะอื้นไม่มีน้ำตาสักหยด
ถึงแม้เจ็บจนใกล้ตาย แต่หนีไปไหนไม่พ้น
หยาดหยดร่างกายของคนที่กำลังมัวเมาอยู่กับร่างกายของเขา...ถูกปลดปล่อยออกมา เลอะเปรอะเปื้อนทั้งร่างครั้งแล้วครั้งเล่า......สภาพน่าสมเพช.....เหมือนหมาจนตรอก ทั้งที่พยายามหนี แต่กลับถูกกดร่างเอาไว้ให้นิ่งอยู่กับที่
หนีไปไหนไม่พ้น เจ็บจนเคลื่อนไหวร่างกายไม่ได้ สุดท้ายได้แต่นอนนิ่ง รองรับความแค้นของอีกฝ่ายเอาไว้ทั้งที่
รู้ว่ากำลังจะแบกรับเอาไว้ไม่ไหว
เพิ่งได้รู้ว่าคงไม่มีอะไรที่จะทำให้เจ็บปวดไปมากกว่านี้อีกแล้ว
ดวงตาคมหรี่ปรือ......ทั้งที่ฟันยังขบแน่นอยู่ที่ริมฝีปาก.......
จะตายมั้ยวะ..........คนโดนข่มขืนจนตายเป็นแบบนี้เองเหรอ........จะมาตายเพราะโดนไอ้ยะข่มขืนใช่มั้ย
กูเลวขนาดที่มึงคิดอยากจะหยามกันให้อับอายขนาดนี้เลยใช่มั้ย ถ้าคนมาเจอศพกู เขาคงสมเพช
อิทธิพลค่อนยิ้ม อย่างปลงตก เจ็บยิ่งกว่าเจ็บ เจ็บจนชา เจ็บจนร้องไม่ออก
และเมื่อปรือตาขึ้นจ้องมองใบหน้าของคนที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นเพื่อนกัน กินนอนด้วยกัน ร่วมหัวจมท้ายมีทุกข์มีสุขด้วยกันมาตลอด แล้วก็ได้แต่นิ่ง............กูเพิ่งสำนึกตอนนี้เอง ว่ากูมันเลวจนมึงให้อภัยไม่ได้ใช่มั้ยไอ้ยะ
ดวงตาคมหรี่ลงอีกครั้ง......
กูกำลังฝันร้าย ฝันร้ายแน่ ๆ ไม่รู้จะมีวิธีไหนที่ทำได้อีกแล้วในวินาทีนี้ นอกจากต้องปลอบใจตัวเอง
คนที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นเพื่อนกัน ไม่ได้สนใจไยดีสักนิดว่าอิทธิพลจะรู้สึกอะไรด้วยหรือไม่
ใบหน้าของอารยะบ่งบอกชัดเจนว่าแค้นแสนแค้น และอยากจะชำระความแค้นให้หมดไป
“ตายคาเตียงไงอิท.....แบบนี้แหละมึงถึงจะชอบ........ใช่มั้ย...ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
อารยะหัวเราะร่าอย่างสะใจ.....
ไอ้อิท เกลียดที่สุด เกลียด เกลียดจนไม่อยากให้มันตายดี.....เกลียดจนไม่รู้ว่าเคยเกลียดใครมากกว่านี้หรือเปล่า
ยิ่งเกลียดยิ่งสะใจ จะข่มขืนมันให้ตายไปเลย ตายไปตอนนี้เลยยิ่งดี
TBC....
:a6:
:impress3: :impress3:
-
^
^
^
กรี๊ดดดดดดดดดดด
ได้จิ้มน้ิองแนนอีกแระ
------------------------------
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ ลุงยะทำไมโหดยังงี้
สงสารพ่ออิท :m15:
-
กรรม...
ถึงฉากจะหื่น แต่ตอนนี้หื่นไม่ออกเลย
รันทดมากกว่าอีก
:sad5: :sad5: :sad5:
-
• อิทธิพลค่อนยิ้ม อย่างปลงตก เจ็บยิ่งกว่าเจ็บ เจ็บจนชา เจ็บจนร้องไม่ออก
*แค่นยิ้ม รึเปล่าคะ*
ว้าย เกินคาดคิดนะคะ นายอ*น*ารยะคนนี้
302 + 1 = 303
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
:impress3: สงสารอิทอ่ะ ทำยะโหดร้ายอย่างนี้
-
ลุงยะ ทำไมโหดอย่างนี้
สงสารอิท :sad11:
-
:z3:กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :z3:
มาทำพ่ออิทเค้าท้ามม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
-
สงสารอิทอ่ะ ทำยะโหดร้ายอย่างนี้
โหดร้ายจริง ๆๆๆๆๆๆๆๆ
:serius2: :serius2: :serius2:
-
:serius2: :serius2: :serius2:ไม่น้า :serius2: :serius2:
ยะโหดร้ายจริงๆๆเลย :sad4: :sad4:
-
:m15: อ่านตอนนี้แล้วปวดใจที่สุดเลยอ่ะ...แนน
แทบจะทนอ่านต่อจนจบไม่ไหวอ่ะ.....
:beat: ไม่นึกว่ายะจะทำกับอิทอย่างนี้
ทำไมถึงทำร้ายกันได้ขนาดนั้นก็ไม่รู้นะ
เกลียดพวกที่ข่มขืนคนอื่นที่สุด เลวแมร่ง...... :z6:
:L2: โทษนะคร๊าบแนน รุนแรงไปหน่อย
:o12:
-
ไอ้ความแค้นนี่แหละ มันจะย้อนกลับมาหา ยะ อีกครั้ง
และเมื่อนั้นทั้ง ยะ และ อิท จะได้รับรู้ถึงความเจ็บปวด ที่ยากที่จะบรรยาย
มารอตอนต่อไปดีกว่า ขอบคุณนะแนน +1 เป็นค่ายาแก้ปวด แก้อักเสบให้อิทด้วย
-
จะข่มขืนกันจนตายเลยหรอ - -a :z1:
-
บีบหัวใจจัง จิตตกอย่างแรง
:o12:
ไอ้ความแค้นนี่แหละ มันจะย้อนกลับมาหา ยะ อีกครั้ง
และเมื่อนั้นทั้ง ยะ และ อิท จะได้รับรู้ถึงความเจ็บปวด ที่ยากที่จะบรรยาย
มารอตอนต่อไปดีกว่า ขอบคุณนะแนน +1 เป็นค่ายาแก้ปวด แก้อักเสบให้อิทด้วย
ทำไมยะแค้นฝังหุ่นปานนั้นอ่ะ
น่าสงสารอิท
ทำแบบนี้มันจะดีเหรอ
:sad4:
+1 ให้กำลังใจอิทคับ ตอนนี้
-
จ๊ากกกกกกกกกกกกกก
ตอนนี้โหดร้ายกะพี่อิท มากมาย
พี่ยะ ใจร้ายยยย
:m15: :m15: :m15: :m15:
มาต่อไวๆๆนะ T^T :o12: :o12: :o12: :o12:
-
แยม.....พ่ออิทจะตายอยู่ในนี้แล้วไม่ได้กลับไปเห็นหน้าแยมหรือเปล่านะ..........พ่อคิดถึงลูกเหลือเกิน....
หยดน้ำคลออยู่ที่ดวงตาคม ก่อนจะหลั่งรินลงช้า ๆ
คิดถึงลูก
อยากกลับไปหา
แต่คงจะตายอยู่ที่นี่
แยม......อยากเห็นแยมโตเป็นผู้ใหญ่ อยากพาแยมไปส่งที่โรงเรียนอนุบาล
พ่ออิทจะหัดถักเปียให้แยม เวลาไปโรงเรียน
-
:m15:แนน...ทามมายทำงี้อ่ะ
น้ำตาจะไหลแล้วเนี่ย...........
:o12:ไม่อยากอ่านต่อแล้วววววววววว.....
-
มาต่อเร็ว ๆ น้า.... :z3:
-
ข่มขืนแบบนิยายไม่ว่า... :a5:
แต่นี่ อารายยยก๊านนนนนน :serius2:
ไม่เล้าโลมไม่หล่อลื่น :m31:
สงสารพ่ออิทจริ๊งจริงงงงง :m15:
เด๋วเอาคืนเจ้ายะให้หนักๆ เลยนะ :m16:
-
อ่านนิยายเรื่องอื่นจบ เลบแวะมาอัพให้ก่อนนอน
ตอน ตอน ครุ่นคิด
ดึกแล้วเหรอ........มืดอีกแล้ว.....
วันที่เท่าไหร่แล้วนะ...............จำไม่ได้
แยมกินนมแล้วหรือยัง ใครเปลี่ยนผ้าอ้อมให้แยมล่ะ พ่ออิทไม่อยู่.......สงสัยไม่ใช่ย่าเล็กก็ย่าใหญ่แน่ ๆ เลย
ใบหน้าคมยิ้มระรื่นอย่างมีความสุขเมื่อนึกถึงลูกสาวตัวน้อย ที่มักจะยิ้มอยู่เสมอ เมื่อเขาทำหน้าตาตลก ๆ ใส่
ก่อนจะค่อยเครียดขรึมลงอีกครั้ง
แยม.....พ่ออิทจะตายอยู่ในนี้แล้วไม่ได้กลับไปเห็นหน้าแยมหรือเปล่านะ..........พ่อคิดถึงลูกเหลือเกิน....
หยดน้ำคลออยู่ที่ดวงตาคม ก่อนจะหลั่งรินลงช้า ๆ
คิดถึงลูก
อยากกลับไปหา
แต่คงจะตายอยู่ที่นี่
แยม......อยากเห็นแยมโตเป็นผู้ใหญ่ อยากพาแยมไปส่งที่โรงเรียนอนุบาล
พ่ออิทจะหัดถักเปียให้แยม เวลาไปโรงเรียน
แต่ตอนนี้พ่ออิทไปไม่ได้แล้ว พ่อจะตายอยู่ที่นี่หรือเปล่านะ
ดวงตาคมหรี่ปรือลงอีกครั้ง พร้อมกับหยดน้ำใสที่ยังคลออยู่ที่หน่วยตา ความอ่อนล้า จากฝีมือของคนที่นอนนิ่งสงบอยู่เคียงข้างทำให้อิทธิพลค่อยผล็อยหลับไปอีกครั้งด้วยความอ่อนเพลีย ไม่รับรู้เรื่องราวต่าง ๆ รอบตัวอีก
อารยะหันใบหน้าไป จ้องมองใบหน้าของคนที่นอนนิ่ง ๆ อยู่เคียงข้าง ก่อนจะยกแขนขึ้นก่ายหน้าผากด้วยความกลัดกลุ้ม
กี่รอบ........ทำอย่างนั้นไปกี่รอบแล้ว
นี่แค้นไอ้อิทมากจนถึงขนาดนี้เลยเหรอ......เวลาโมโห เหมือนมีอะไรมาบังตา
ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี รู้แต่อยากทำให้หายแค้น
แต่พอทำไปเรียบร้อยแล้ว
แรงไปหรือเปล่า
แบบนี้ไม่เท่ากับตายทั้งเป็นหรอกเหรอ.........
ก็ดีแล้วไง.....สาสมแล้ว.....ให้มันไม่กล้าสู้หน้าใคร ๆ ให้มันรู้อยู่แก่ใจของมัน ว่าโดนทำอะไรไปบ้าง
มันจะได้ไม่มีศักดิ์ศรี แบบนี้แหละดีแล้ว สะใจสุด ๆ จะไปสนใจมันทำไมกัน
แม้จะคิดอย่างนั้น แต่อารยะกลับลุกขึ้นนั่ง และค่อยหันไปมองร่างที่นอนสงบนิ่งอยู่เคียงข้าง
ด้วยความรู้สึกหลากหลาย
ความรู้สึกสับสน ตีกันพัลวันในความคิด สะใจดีแล้วแบบนี้ แค่นี้มันยังน้อยไป พรุ่งนี้จะเอามันอีกหลาย ๆ รอบให้มันตายห่าไปเลยยิ่งดี จะแก้แค้นอย่าใจอ่อน ให้มันจำ จำไปจนวันตายเลยยิ่งดี
ถึงแต้จะคิดอย่างนั้นแล้ว แต่กลับไม่รู้จะทำยังอย่างไรต่อไป
เมื่อก่อนไอ้อิทมันเรียนห้องเดียวกันสมัยเรียน ปวช. แล้วก็เล่นด้วยกันมาตลอด ไปวิ่งไล่ตีกับชาวบ้านจนขึ้นโรงพักไม่รู้กี่หัน ไม่ได้อยากทำแบบนั้นหรอก เพื่อนมันพาไป ก็คึกคะนองไปตามวัย
ไปนั่งตบยุงเล่นอยู่ในห้องขังกันก็เคยมาแล้ว วิ่งไล่เตะกันก็บ่อย
แต่ตอนนี้เรียน ปวส. แล้วอีกไม่กี่เดือนก็จะจบแล้ว เพิ่งมาแยกกับไอ้อิทจริง ๆ ก็ปีกว่า ๆ
แล้วมันก็ไปเที่ยวไปค้างที่บ้านบ่อย ๆ จนเป็นเรื่องปกติ
ตอนที่รู้ว่ามันแอบมายุ่งกับน้องสาวแล้วก็ไม่นึกว่ามันจะเอาจริง ๆ
ตอนหลังถึงได้รู้ว่าถูกมันหยามเข้าแล้ว
มิหนำซ้ำน้องสาวดันท้องกับมันอีก พ่อแม่รู้เรื่อง เลยยิ่งไปกันใหญ่ ไม่นึกว่าไอ้อิทมันจะทำแบบนี้
ตั้งแต่มันพาน้องสาวออกไปอยู่ที่บ้านของมัน มันก็ยังเที่ยวไปยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นคนนี้อีก คิดแล้วก็อดสงสารน้องสาวไม่ได้ แต่ตอนนั้นไม่ได้พูดกันอีกแล้ว แม้แต่หน้าก็ยังไม่มองกันเลยด้วยซ้ำ
ที่จริงไอ้อิทมันเป็นพวกชอบแกล้ง ชอบหยอกล้อคนนั้นคนนี้ไปทั่ว อยู่ใกล้กับมัน ก็หัวเราะบ่อย ๆ
เพราะมันชอบหาว่าเขาทำหน้าเครียดและมันก็มันกจะล้อเลียนอยู่เป็นประจำ สุดท้ายก็หัวเราะเพราะไอ้อิทอยู่บ่อย ๆ มันเป็นมือกีต้าประจำห้อง ...............ใครอยากร้องเพลงอะไรมันเล่นได้หมด
แต่งเพลงก็เป็น เพลงบ้า ๆ บอ ๆ อะไรของมันก็ไม่รู้ แต่ก็กลายเป็นเพลงประจำกลุ่มไป
แถมมันยัง ปากหวานจนสาว ๆ ติดกันเกรียว...... แต่ตอนนี้.............
อารยะคิดถึงเรื่องเก่า ๆ ที่ผ่านมาแล้วก็หันหน้าไปมองคนที่นอนนิ่งเงียบ อยู่เคียงข้างอีกครั้ง
ตอนนี้เริ่มคิดหนัก...ว่ามาถูกทางแล้วหรือเปล่า
แต่ตอนนั้นที่ทำไป.........ก็คิดทบทวนมาแล้ว ว่าอยากสั่งสอนมันให้รู้สำนึกบ้าง...
แต่ตอนนี้...หลังจากได้ระบายความแค้นที่อัดแน่นอยู่ในใจออกไปแล้ว
ความรู้สึกที่จวนเจียนจะระเบิดมันถึงค่อยบรรเทาลงบ้าง
แล้วนี่กูเกิดจะเห็นใจมันขึ้นมาหรือไงวะ..... ไม่มีทางหรอก ทำแล้วไม่มีทางมาเสียใจที่หลังเด็ดขาด
พรุ่งนี้ หรือวันถัดไป ก็จะทำอย่างนี้อีก ให้มันสลบไปเลยยิ่งดี สะใจดี หรือจะให้ดีกว่านี้ก็เล่นให้มันตายไปเลย
คนอย่างไอ้อิท......มันต้องเจอแบบนี้ มันถึงจะสาสม
แม้จะคิดอย่างนั้น แต่ใบหน้าที่เคร่งเครียดอยู่เสมอกลับยิ่งเคร่งขรึมมากกว่าที่เป็น
เมื่อทำอะไรไม่ได้อีกจึงได้แต่เอนหลังลงนอน
และยกแขนขึ้นก่ายหน้าผากนิ่งคิดอยู่อย่างนั้นด้วยความสับสนว้าวุ่นใจ
แล้วพรุ่งนี้ล่ะ พรุ่งนี้จะเอายังต่อไปดี อารยะครุ่นคิดไปมาหลายตลบ แต่ข่มตาให้หลับไม่ได้สักที
TBC....
ไม่ได้มาตอบรีพลายสองตอนแย้วว มัวแต่อ่านนิยาย
ยังไง +1 แทนคำขอบคุณนะคะ
การนอนดึกเป็นอันตรายต่อความงามที่มีอยู่น้อยนิด ไปนอนก่อนนะคะ :bye2:
ฝันดีกันนะคะ
-
แง่ แง่ :o12: :o12:
แล้วมันจะรักกันยังไง โอ้ยขอพาราสองเม็ด ด่วน!!! :serius2:
:bye2:
-
หง่ะ
เครียดดดดดดดดดดดดดดด
โอยยย น้องแนน ทำเอาพี่นอนไม่หลับอีกแระ
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮ จะสงสารใครดี :o12:
-
:impress3:
เครียดจัด
-
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
ฮึ่ยยยยยย.... :m16:
เครียดดดดดดดด :serius2:
เจ้ายะไม่เคยเห็นตอนอิทเลี้ยงน้องแยม...
เจอกันแต่ตอนปากดีทั้งน้านนน...
จะเป็นยัไงต่อไปหนอ..
:sad11:
-
อารยะ...คนใจร้ายยย :o12:
-
:o12: :o12:ยะใจร้ายอ่ะ สับสนในใจเหรอค่ะ :sad4: :sad4:
-
เจ้ายะ มาทำร้ายจิตใจพ่ออิทสุดหล่อของน้องแยมดีนักนะ เดี๋ยวเท้อะเดี๋ยวจะโดนเอาคืนอย่างสาสม หึๆ o18
-
+ เพิ่มให้อีก 1 แต้มนะคับ
สำหรับความขยัน อิอิ
ขยันบ่อยๆ น๊า...
อย่าทิ้งไว้นานน่ะค้าบ มันเครียด
:monkeysad: :monkeysad:
-
:m15: สงสารอิทอ่ะแนน....
คงร้าวรานใจที่สุดโดนหยามซะขนาดนี้
:o12: สงสารน้องแยมด้วย
ป่านนี้คงร้องไห้หาพ่อแย่แล้ว
:beat: สำหรับอารยะ :z6: :z6: :z6:
:เฮ้อ: เมื่อคืนกว่าจะหลับ....ก็ตีหนึ่งกว่า ๆ อ่ะแนน
จิตตกอย่างแรง....เรื่องอิทกะยะ
:pig4: ขอบคุณแนนครับ
:L2: + 1 ให้เหมือนเดิมนะ.....= 310 แย้ววววว
-
ก่อนทำทำไมไม่รู้จักคิด :m31:
-
พระเอกของเราโหดจัง
จะโกรธแค้นอะไรนักหนา :serius2:
สงสารน้องแยม..จะได้เจอหน้าพ่ออิทหรือเปล่านะ
-
[size=8]พระเอกในจิตนาการ โหดเว่อนู๊ช๊อบชอบ[/size]
(http://tinyurl.com/5l9muk/.gif) (http://tinyurl.com/5u4fnu)
(http://tinyurl.com/5mavta/.gif) (http://tinyurl.com/5v5omk)
(http://tinyurl.com/5ox98t/.gif) (http://tinyurl.com/6mrmuw)
(http://tinyurl.com/6xlwtj/.gif) (http://tinyurl.com/6rkuox)
-
:monkeysad: คุณแนนช่วยพ่ออิทของหนูแยมหน่อย สงสารอ่ะ :o12:
-
โอ้ววววววววววววววว มันเป็นฉากหื่นที่เครียดที่สุดในรอบปีแล้ววววววววววววววววว :z3:
ยะจ๋า ต้องรุนแรงขนาดนั้นเลยหรอ ทำไมโหดร้ายแบบนี้ :o12: :o12:
-
หุหุ
บอกแล้ว !!!~
เตรียมทิชชู่ไว้
หุหุ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
สงสารพี่อิท อ่า
จาเปงไงต่ออ่า
:call: :call: :call: :call: มาต่อเร็วน้าค้าบ
-
แรงไปป่าวอ่าาาาาาา
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
-
:m15: เศร้า...ทามมายมันเป็นเเบบนี้หล่ะ...งื้ออออออออ
ทำไปแล้วแบบนี้..ต้องรับผิดชอบบบบ :serius2:
ว่าแต่จิงๆอยากได้แบบยะโดนรุกมากกว่า+5555 :z2:(แบบหั้ยเป็นรองทุกด้านไปเลย...)
เอ๊ะ...เราเพี้ยนรึป่าววววว :z3:
:call:รีบมาต่อนะคร๊าบบบบบบ...ค้าง แต่ก็รอ :เฮ้อ:
-
:serius2: แนนหายไปหนายยยย...เนี่ย...
:3123: หรือว่ามัวแต่ไปเสริมสวย...อิอิ.....
:เฮ้อ: หายเครียดแร่ะ ไม่เศร้าแล้ว
ทามจายด้ายยยยยยยยแล้วนะ... :m15:
:กอด1: แบบว่า.....อยากอ่านต่อแล้วครับแนน
-
มาแล้วคะมนต์ใจเย็นๆนะคะ แนนลงไม่ทันอ่ะ :กอด1:
ตอน แค่ความสงสาร
ผ้าขนหนูชุบน้ำถูกบรรจงเช็ดที่ใบหน้าของคนที่นอนสงบนิ่ง จนอิทธิพลถึงกับสะดุ้งสุดตัว และปรือตาตื่นขึ้น
เย็น......รู้สึกเย็น แล้วก็รู้สึกว่าร้อน ร้อนไปทั้งตัว....แต่เมื่อปรือตาขึ้นกลับเห็นห้องทั้งห้องขาวโพลนและหมุนวนไปทั่ว
จนต้องหลับตาลงอีกครั้ง.......และสัมผัสได้ถึงความเย็นสบายอีกครั้ง ใบหน้าคมยิ้มอย่างเป็นสุข และเผลอบ่นงึมงำ
ออกมา ตามที่จิตใต้สำนึกสั่งให้พูด
"แป้งเย็น.......ตราพ่ออิทสุดหล่อ.....เย็นสบาย......"
คำพูดบ้า ๆ บอ ๆ ของอิทธิพล ที่เอาแต่คิดถึงลูกสาวจนไม่มีพื้นที่เหลือที่จะคิดถึงเรื่องอื่นอีกทำให้อารยะที่ถือผ้าขนหนูเปียกน้ำ
ถึงกับยืนนิ่งด้วยความสับสน ไม่เข้าใจว่าไอ้อิท พูดถึงอะไร แต่เห็นมันยิ้ม แล้วก็เบะหน้าพร้อมกับที่ขบริมฝีปากแน่น
"เจ็บ.........ปล่อยกู...กูเจ็บ.ฮือ ฮึก เจ็บ........จะกลับไปหาแยม...แยม...."
เสียงละเมอ ของอิทธิพลที่แทบจะฟังไม่รู้เรื่อง ทำให้อารยะยิ่งเครียดหนักขึ้น
ร่างนั้นสงบลงแล้ว และดูเหมือนกับว่าผล็อยหลับไปอีกครั้ง และไม่รับรู้สิ่งใดรอบตัวอีก
ไอ้อิท.....โดนไม่กี่ที ถึงกับจับไข้เลยนะ
แล้วทีนี้จะทำยังไงดี......จะพากลับตอนนี้ก็ไม่ได้...ได้แต่รอให้ไข้ลดลงหน่อย แล้วค่อยพามันกลับก็เท่านั้น
เป็นภาระจริง ๆ ลำบากกูอีก แม่งเอ้ย ทำไมมันถึงได้แย่แบบนี้วะ ทำไมมันไม่เป็นไปตามแผนที่วางไว้
เชือกที่ข้อมือถูกคลายออกแล้ว แต่ก็ยังไม่ทั้งหมดทีเดียว
อารยะนิ่งมองร่างที่นอนสงบนิ่ง เหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ผุดขึ้นอยู่ตลอดเวลา จนต้องคอยใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดเพื่อลดไข้
นั่นยิ่งทำให้อารยะยิ่งรู้สึกว่าตัวเองทำเกินกว่าเหตุ
ก็แค้นอยู่หรอก
แต่พอทำอะไรไปแล้ว มันก็ถึงเริ่มคิดได้ ว่าไม่ควรเป็นคนที่ขาดสติขนาดนี้
ไม่นึกว่าจะเผลอรุนแรงไปจนถึงขนาดทำให้อีกคนต้องจับไข้
แค่จะสั่งสอนมัน และหาทางบีบให้มันยอมอ่อนข้อลงบ้าง แต่ดูเหมือนตอนนี้อะไรจะเลยเถิดไปกันใหญ่
หัวสมองไอ้อิทมันคิดอะไรอยู่นะตอนนี้............
"แยม.......ฮือออออ เจ็บ..พ่ออิทจะกลับไปหาแยม....." เสียงละเมอที่ดังเป็นพัก ๆ พร้อมกับที่ร่างที่ร้อนรุ่มกระสับกระส่ายไปมา
จนทำให้อารยะไม่ได้หลับไม่ได้นอนทั้งคืน นั่นยิ่งทำให้ท้อใจ
ไอ้เหี้ยอิท...ละเมออะไรก็ละเมอไปเหอะ แต่อย่าพูดแบบนี้ได้มั้ย
กูสงสารโว้ย......แม่งเอ้ย...ด่าหน่อยก็ได้ กูจะได้ไม่รู้สึกผิด
นี่เอาแต่ร้องว่าเจ็บ ๆ ตลอดเวลา
แล้วก็ร้องหาลูกอีกต่างหาก........แม่งกูเลยยิ่งรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่
ก็มึงผิดเอง มึงอยากเหี้ยเองทำไม พูดดี ๆ ไม่เข้าใจ กูอุตส่าห์ถ่อไปขอร้องถึงที่ ยังปฏิเสธอีก
กูไม่มีทางเลือกหรอกนะถึงต้องทำอย่างนี้
ร่างสูงที่มีสีหน้าเครียดขรึมอยู่เสมอ ยิ่งขมวดคิ้วมุ่น เมื่อใช้ผ้าขนหนูซับไปตามร่างกายที่ร้อนรุ่มเหมือนมีเปลวไฟสุมอยู่ในร่างตลอดเวลา
ไข้แม่งเมื่อไหร่จะลดวะ.....จะต้องให้กูดูแลมึงไปถึงไหนเนี่ย
ปล่อยให้ตายห่าไปเลยดีกว่า.......เป็นไข้ตายไปเลยมันถึงจะยิ่งดี.....
หยดน้ำที่คลออยู่ที่หน่วยตา ค่อยหยดลงมาอีกครั้ง
อีกแล้ว อีกแล้ว .....โธ่โว้ยยยยยยยยยย จะเสือกร้องทำไมวะ ทีกูเอามึง มึงไม่เสือกร้องนะ
แต่พอร้องคิดถึงลูก ไอ้อิทมันเสือกร้องได้ร้องดี.....แล้วจะให้กูทำยังไงดีละโว้ย....
แม้จะหงุดหงิดโมโห แต่ปลายนิ้วแกร่งกลับค่อยแตะลงที่ข้างแก้มของคนที่สะบัดหน้าหนีกระสับกระส่ายไปมาอยู่บนเตียง
และบรรจงเช็ดหยดน้ำที่หลั่งรินออกมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่อย่างนั้น
"เฮ่อ...แม่งเหี้ยอะไรนักหนาวะเนี่ย โว้ยยยยยยยยยยยยย"
เสียงถอนหายใจยาว พร้อมกับที่อารยะ เดินไปทรุดกายลงนั่งที่เก้าอี้ ข้างเตียง ก่อนจะโยนผ้าขนหนูทิ้งลงพื้นด้วยความหงุดหงิดโมโห
จะรู้สึกผิดทำเหี้ยอะไร แม่ง......ทำอะไรไปแล้วไม่มีทางมานั่งเสียใจหรอก อย่างไอ้อิทเจอแค่นี้ยังน้อยไป
มันต้องเจอหนักกว่านี้ถึงจะสะใจ
แล้วกูจะสงสารมันทำไมเนี่ย ทำไมกูจะต้องมาปรนนิบัติมันด้วยว่ะ ไอ้เหี้ยเอ้ย เวรกรรมอะไรของกูนักหนาเนี่ย
อารยะลุกขึ้นยืนและคว้าผ้าขนหนูที่หล่นอยู่บนพื้นขึ้นมา
ก่อนจะเดินไปวางมือแตะที่หน้าผากของอิทธิพลที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงแล้วก็พบว่าความร้อนยังไม่ได้ลดลงเลยสักนิด
"มึงจะจับไข้อีกนานมั้ยวะ......กูจะประสาทแดกอยู่แล้วเนี่ยไอ้อิท"
ร่างสูงที่มักขมวดคิ้วอยู่เสมอ เดินเข้าไปในห้องน้ำและซักผ้าขนหนูที่อ่างล้างหน้า บิดพอหมาด ก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำ
และบรรจงเช็ดไปที่ใบหน้าและลำคอ ของอิทธิพลอีกครั้ง เพื่อช่วยให้ความร้อนลดลงบ้าง
ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าของอิทธิพล ด้วยความสับสนภายในใจที่ตีกันวุ่นไปหมด
"กูเกลียดมึงไอ้อิท........ไม่ตายแหละดี....ตื่นขึ้นมามึงจะได้ทรมาน.....ทรมานจนถึงขนาดที่ว่าถ้ามึงอยากตายก็ตายไม่ได้....มึงคอยดูก็แล้วกัน"
TBC.
-
:กอด1:นึกว่าแนนจะไม่มาอัพซะแล้วววว
:pig4: ขอบคุณคร๊าบบ..แนน
:L1: อ่านจบแล้ว จะไปอาบน้ำแล้วก็นอนเนอะ
:bye2: หลับฝันดีนะครับ
:z1:เอ่ออ...คาใจนิดหน่อยอ่ะ
ประโยคนี้..
"ไม่พูด ไม่ได้หมายความว่าไม่รู้สึกในสิ่งที่เธอทำ เพียงแต่ไม่อยากพูดออกไป"
ไม่สบายใจ..อะไรหรือป่าวครับ
-
จะจิ้มแนน แต่ก็ไม่ทัน เอาเป็นว่าขอบคุณนะครับ
ตอนนี้ อ่านไป ก็สงสารอิท มาก ๆ เพราะความห่วงลูก ถึงได้เพ้อออกไปอย่างนั้น
แล้ว ยะ จะทำยังไงต่อไป คงต้องติดตามตอนต่อไป ว่าไอ้ที่จะแก้แค้น สุดท้ายจะ
ลงเอยอย่างไร
ขอบคุณอีกครั้ง +1 ฝาก นายยะ เอาไปสมทบค่ารักษาอิทนะครับ แนน
-
สงสารอิทง่า...
ถึงขนาดเพ้อหาลูกเลย
:sad2: :sad2:
-
น่าสงสารจัง :m15: :m15:
:bye2:
-
ตอนที่ 9 ตอนนี้เรียกน้ำตาให้กับคนรักพ่ออิทเพียบ เสียน้ำตากันทั่วหน้า :monkeysad: ไม่ว่าจะคนอ่านหรือแนน
แล้วยะก็โดนกลุ่นคนรักอิท :beat: :13223: :โป้ก1: :z6:
Jeremy_F แนนว่าสองเม็ดไม่พอหรอกเจ ให้กระปุกนึงเลยดีมั้ย กว่าจะจบเรื่องคงหมดพอดี อิอิ
Bg LoVe NT เง้ออ พี่แขนอนไม่หลับเหรอ แนนซอรี่ แต่ถ้าพี่แขอยากนอนหลับ มานอนข้างๆกันไหมคะ
เดี๋ยวแนนกล่อมพี่แขเอง
YO DEA เครียดกว่าลุ้นน้องหงส์หรือเปล่า
kit ขอบคุณกิตเหมือนกันจ้า ที่แวะมาอ่านทุกตอนเลย
HaLF333 มัสจ๋า ไม่เอา ไม่เครียดนะ เดี๋ยวไม่สบายอีก ว่าแต่ไม่สบายหายดีแล้วใช่ไหม เทคแคร์ตัวเองด้วยนะ
19NT มีแต่คนสงสารพ่ออิท
akaipee ช่วงนี้ เป็นช่วงสับสนของยะ
bellbomb ยะเอ๋ย โดนคนรักพ่ออิทไม่ชอบเอาเพียบเลย จะสงสารหรือสมน้ำหน้ายะดีงานนี้
Xeroz ขอบคุณคะ แนนจะพยายามมาลงให้ทุกวันอย่างที่บอกนะคะ ถ้าวันไหนติดธุระอาจจะไม่ได้มาลงนะคะ
Kipper ใจเย็นๆๆ อย่าเพิ่งจิตตกจิมนต์
three คิดแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าจะเป็นอย่างนี้นะคะสาม (แนนเรียกถูกใช่ไหมคะ ถ้าผิดขอโทษนะคะ)
patee พระเอกตบจูบ 5555
sexbombz ถ้าชอบก็แวะมาอ่านเรื่อยๆนะคะ
SataRu เง้ออ แล้วแนนจะช่วยยังไงเนี่ย
shiawase เห็นด้วยเลยคะ คงไม่มีเรื่องไหนที่ฉาก...ที่เครียดและน่าสงสารนายเอกไปมากกว่านี้แล้ว
benxine ทิชชู่ที่เตรียมไม่พออ่ะ ขอเพิ่มที่ซินได้ป่าวว
Dangerous_patz ต่อให้แล้วจ้า
STAR ALLIANCE ของเขาแรงงอ่ะ
Junrai_Hyper เศร้ากันเป็นแถวกับตอนนี้
U_Ton แป่วว ยะโดนรุก จะมีวันนั้นไหมเนี่ย พ่ออิทของเราจะได้รุกเหรอ แต่ถ้าเป็นจริงได้ แนนก็อยากเห็นเหมือนกัน
Kipper มาแล้วคะมนต์ใจเย็นๆนะคะ แนนลงไม่ทันอ่ะ
+1 คืนให้กับคนที่บวกให้แนนแล้วนะคะ
-
สงสาร พ่ออิท จับ ใจอ่ะ
สงสาร มัก จะกลาย เป็นความรักนะ
555
ขอให้รักกันเรวๆๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
สงสารพ่ออิทธิ
ยะทำเค้าขนาดนี้แล้วมานั่งสงสารอีกเหรอ
-
:impress3:
นั่งร้องไห้หน้าคอม
สับสน
ทั้งโกรธ
ทั้งสงสาร
เป้นบ้าไปและ
-
ไอ่ยะ บ้าๆๆ
ร้ายที่สุดในโลก
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
:o12: :o12: :o12:
-
วั้ย กิต.อ่านภาคนี้แล้ว เริ่มสงสัยค่ะ.......
ปรัชญาช่างกล หรือ ข้างกรง หึหึ
312 + 1 = 313
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
สงสารทั้งคู่ :sad4:
-
เดี๋ยวถ้าอิทหายดี
จะเป็นไงวะเนี่ยยยยย
-
สงสารทั้งสองคนเลย
:m15: :monkeysad: :sad11:
แล้วจะเป็นไงต่อไปเนี่ย
:sad4: :o12:
-
T^T!!!~
ปล.ขอเพิ่มได้ค๊าบบบ
คิดค่าขอน้า!!!!~
อิอิ
จะจ่ายด้วยอ่ะอะไรก็ได้
หุหุ :z1:
-
:L2: เข้ามา +1 ให้แนนคร๊าบบบบบ
-
:z3: อยากจะบ้าตายไม่มีใครช่วยพ่ออิทได้เหรอเนี้ย เมื่อไหร่จะจบเสียที่ความทรมานนี้น่ะ :m15: :impress3:
-
:m15:
-
:monkeysad: :m15: :sad11:
อุ๊ยจ๋องมากๆ เลยคุณแนน
บวกหนึ่งให้คุณแนนนะ :pig4:
-
เพิ่งจะว่างมาติดตาม อ่านรวดเดียวเลย 10 ตอน อิอิ
อิทก็ผิดนะที่ไปทำแบบนั้น แต่ยะแก้แค้นแบบนี้ก็เกินไป :m31:
กัดๆกันเดี๋ยวก็รักกันเหมือนเดิมใช่ปะ :m1:
-
ค้างมากมายคร้าบบบบบบ
รออยู่นะครับ
-
เริ่มจะสำนึกได้เรอะเจ้ายะ ลองโดนแบบนี้มั่งมั้ยละ :angry2:
หายไวๆนะพ่ออิท :L2:
ปล. แนนจ๋า ขอบคุณมากมายที่เป็นห่วง ตอนนี้หายสนิทแล้ว รักแนนจัง :กอด1:
อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยดูแลตัวเองด้วยเหมือนกันนะคะแนน :กอด1:
-
:oo1: แทงมันเข้าไป แทงๆๆๆๆๆ เอาให้ไอ้อิทมันจมกองเลือดเลย เอาโซ่มาลาม เอาน้ำตาเทียนหยด :-[
ชอบจัง ขอรอบหน้าจับมัดแขนมัดขา เอากันให้มัน เสร็จแล้วเอามีดเฉียน...............ให้เป็ดกิน :call:
อะ ล้อเล่ง น่าสงสารพ่ออิท ของหนูแยมจัง o22 เดินอยู่ดีๆก็แอบไปมีความสุขกะ อายะกันสองคนทิ้งหนูแยมเอาไว้ คนเดียว :bye2:
-
ว่าแต่คุณแนนจะมาเมื่อไหร่เอ่ย
-
ตอน เกลียด
ไอ้อิท หายหัวไปเลย ไปนอนที่ไหนของมันกันเนี่ย บ้านช่องไม่รู้จักกลับ ลูกเต้าไม่รู้จักดูแล เฮงซวยจริง ๆ พ่ออย่างไอ้อิทนี่มันเฮงซวย นึกแล้วเชียว ว่ามันต้องเป็นแบบนี้ ดีได้ไม่เท่าไหร่ ดีแตก
เวรกรรมจริง ๆ เล้ย แยมหลานย่า
มาเจอพ่อแบบไอ้อิทเนี่ย น่ากลุ้มใจจริง ๆ เล้ย
แม่ของอิทธิพล อุ้มเด็กหญิงตัวเล็ก ที่ร้องไห้งอแงไม่ยอมหยุด ตลอดสองสามวันมานี้ นับจากวันที่ลูกชายหายออกจากบ้านไป โทรตามก็ไม่ติด
กิจวัตรของมันเลยล่ะ
หายไปเป็นอาทิตย์ ๆ ก็ยังเคย พอด่าแล้วมันก็ดีขึ้นหน่อย
แต่ตั้งแต่มีลูก ไม่เคยเห็นมันไปค้างนอกบ้านที่ไหน
วัน ๆ เอาแต่โทรศัพท์จะฟังเสียงลูก เลิกเรียนก็เห็นมันรีบดิ่งกลับบ้านทุกวัน
นึกว่ามันจะเลิกนิสัย เฉื่อยแฉะไม่รู้จักรับผิดชอบของมันได้แล้วซะอีก นี่อะไร
คราวนี้เลยยิ่งไปกันใหญ่ หายหัวไป ไม่มีบอกกล่าว ไอ้อิทนะไอ้อิท กลับมาจะแพ่นกบาลมันให้ดูเลย
“โอ๋ โอ๋ แยมหลานย่า....อย่าร้องไห้นะ.....เด็กดี แยมเด็กดี หลานย่า...โอ๋ โอ๋”
เด็กหญิงยังคงร้องไห้จ้า ไม่ยอมหยุด จนแม่ของอิทธิพล นึกว่าหลานป่วย พาไปหาหมอแล้วก็ปรากฏว่าไม่เป็นอะไร ตรวจแล้วตรวจอีก ก็ไม่ได้เจ็บป่วย
แต่เด็กหญิงกลับร้องไห้โยเย ไม่ยอมหยุด อย่างไม่มีสาเหตุ
“แยมเป็นอะไรล่ะหนูเป็นอะไร........ปกติแยมหลานย่าเลี้ยงง่ายจะตายไปนะ....แยมคนเก่ง....โอ๋ โอ๋”
เด็กหญิงยังคงร้องไห้งอแง จนทั้งแม่และป้าของอิทธิพลอ่อนใจ
“ถ้าไอ้อิทกลับมา ฉันจะเตะมันออกจากบ้านเลยคอยดูสิ” แม่ของอิทธิพล เอ่ยบอกกับหญิงวัยกลางคนอีกคนที่รับหลานไปอุ้ม
“เดี๋ยวรอมันกลับมาก่อนแล้วกัน แล้วคอยดูว่ามันจะแก้ตัวว่ายังไง”
ไปตายซะ……….คนอย่างมึงควรไปตายซะ
แววตาที่โกรธแค้นจ้องมองคนที่กำลังซับผ้าขนหนูให้ที่หน้าผาก อยากจะพูด แต่ตอนนี้แม้แต่เสียงพูดยังไม่มี
กูผิดมากขนาดที่มึงต้องทำถึงขนาดนี้เลยใช่มั้ย.....
เกลียดเหมือนกัน...........
กูก็เกลียดมึงเหมือนกัน....มึงเกลียดกูมากเท่าไหร่ กูก็เกลียดมึงยิ่งกว่านั้น เป็นสิบเป็นร้อยเป็นพันเท่า
“ตาขวาง..อย่ามามองกูแบบนี้หน่อยเลย..นึกเหรอว่าอยากจะเช็ดตัวให้...ให้มึงหายก่อนเถอะ.เดี๋ยวมึงเจอกูอีกแน่.....ไม่ตายให้มันรู้ไป......กูเช่าห้องนี้ไว้ 1 เดือน.....ถ้ามึงไม่ตาย....เดี๋ยวกูก็ทำให้มึงตายเองแหละไม่ต้องกลัว”
อารยะเองก็ไม่ได้คิดจะสนใจสักนิด แน่จริงก็มองไปสิ มองให้ตายก็ทำอะไรกูไม่ได้หรอก กูนี่แหละจะทำมึง
ไม่มีทางหรอกที่กูจะสำนึกผิด....ไม่มีทาง....เอาสิ...ให้มันรู้กันไปเลย .... ว่าใครมันจะบ้าไปก่อนกัน ไหน ๆ ก็เลยเถิดมาถึงขนาดนี้แล้ว....ก็ให้มันตกขอบไปเลย....
“ไม่กี่ทีถึงกับจะเป็นจะตาย.....น้อยไปไอ้อิท...เดี๋ยวแผลหายกูก็จะเอามึงอีก เอาแม่งทุกวันเลย มึงเป็นผู้หญิง
ตอนนี้มึงเป็นผู้หญิง......จำใส่หัวมึงเอาไว้....”
เสียงพูด ที่ดังก้อง ดวงตาที่วาวโรจน์
ไปตายซะ....คนอย่างมึงไปตายซะ
อิทธิพลปรือตาลง และเอ่ยคำพูดนี้อยู่ในใจ
ไปตายซะ....คนอย่างมึงไปตายซะ....กูเกลียดมึง กูไม่น่าเป็นเพื่อนกับมึงตั้งแต่แรกแล้ว
คนอย่างมึง
คนอย่างมึง
คนอย่างมึง
ไปตายซะ.....จะไปตายที่ไหนก็ไป กูเกลียดมึง
ดวงตาที่หรี่ปรือ ก่อนจะเบือนหน้าหนีคนที่กำลังใช้ผ้าขนหนูซับไปที่ซอกคอ
“หันมา....มองสิ...มองเอาไว้จำหน้ากูเอาไว้...กูเป็นผัวมึง...จำไว้ให้มาก ๆ ....หันมา”
ปลายคางถูกบีบแน่น และกระชากให้หันมามองคนที่เกลียดแสนเกลียด อิทธิพลปรือตาตื่นขึ้น และจ้องมองใบหน้าของคนที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นเพื่อนกัน จนถึงวันนี้
ไม่มีอะไรเหลืออีกแล้ว
ไม่มีความรู้สึกอะไรหลงเหลืออีก
“หายไว ๆ นะ อิท..........หายไว ๆ ......... มึงยังต้องโดนกูอีกนาน....เตรียมใจไว้เลย...มึงเตรียมดีใจสุด ๆ ไว้ได้เลย รับรอง กูจะเอาให้ยิ่งเจ็บกว่านี้อีก...ให้มึงไม่กล้าไปมีอะไรกะใครอีก....แต่ถ้ามึงยอมให้แม่กูได้เจอหลาน
กูจะปล่อยมึงเดี๋ยวนี้เลย......ถ้ามึงตกลง......กูจะปล่อย”
อารยะจ้องมองใบหน้าของคนที่นอนนิ่งเงียบ และเสนอข้อต่อรอง ที่ทำให้อิทธิพลต้องหรุบตาลง
ไม่มีเสียงพูด แต่อารยะก็รู้แล้วว่านี่คือการปฏิเสธ
“อ๋อ.....มึงอยากเป็นเมียกูต่อนี่เอง....แล้วไม่บอก....ว่ามึงชอบแบบนี้....กูให้เวลาอีกครึ่งวัน...ถ้ายังไม่มีคำตอบ
เดี๋ยวมึงเตรียมตัวเป็นผู้หญิงให้กูอีกสักสองสามรอบเลยแล้วกัน.เบาะ ๆ ไม่ตายหรอก...กูยังอยากเก็บมึงไว้อีกนาน”
ผ้าขนหนูถูกสะบัดทิ้งบนใบหน้าของอิทธิพล และร่างนั้น ก็ถอนหายใจยาว
ไอ้ยะมันไปแล้ว มันเดินออกไปจากห้องแล้ว
เสียงกระแทกประตูห้อง และเสียงเท้าที่กระแทกพื้นเสียงดังหนัก ๆ ทำให้รู้ว่ามันออกไปจากห้องแล้ว
ไม่มีทางหรอก....กูไม่มีทางปล่อยให้ลูกกูมาติดเสนียดจากบ้านมึงหรอก
ไม่มีทาง
“แยม แยม แยม น่ารัก แยมสุดยอดน่ารัก แยมลูกพ่ออิทสุดหล่อ แยม แยม แยม ฮือ ฮึก แยม...แยมน่ารักที่สุด”
เสียงร้องเพลงหงุงหงิง ๆ เสียงเบา
เพลงกล่อมลูก ที่อิทธิพลมักจะร้องให้ลูกฟังอยู่เสมอ
“เดี๋ยวพ่ออิทจะกลับไปหาแยมนะ....เดี๋ยวพ่ออิทจะกลับไปหาแยม”
TBC….
+1 คืนให้กับคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
-
เข้ามาป่วนแล้วก็
:oni1: :oni1: ฟิ้วววววววววววววววววววววววว
-
^
^
^
จิ้มเอจ้า
คิดถึงจัง
เมื่อไหร่เอจะเอาตอนพิเศษมาลงอ่ะ
แนนอยากอ่าน
-
318 + 1 = 319
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
สงสารแยมกะอิทจังเลย
น้องแยมสงสัยคิดถึงพ่ออิทแน่เลย
ยะ ถ้าตอนหน้ายังทำแบบนี้อีก...งอน :a14:
+1 ให้แนนเลย
คืนนี้ขออีกตอนนะ
-
ขิงก้อรา ข่าก้อแรง
พอกันทั้งคู่
-
ดูท่าจะไม่สามารถลงเอยกันได้เลยคู่นี้ o22
-
+1 ให้แนนเลย
คืนนี้ขออีกตอนนะ
แน่ะ รู้อีกว่าแนนยังออนอยู่
ถ้าแนนรีดผ้าเสร็จไม่ดึกนักเดี๋ยวคืนนี้แนนจะมาลงให้อีกตอนนะคะ
เพราะพรุ่งนี้แนนยังไม่แน่ใจว่าจะเข้ามาลงได้หรือเปล่า
เพราะต้องไปรับป๊าจากสนามบินแล้วไปส่งที่พักอีก ไม่รู้จะได้กลับกี่โมงเลย
แต่ถ้ากลับมาไม่ดึกจะเข้ามาลงให้นะคะ :bye2:
-
+1 ให้แนน
บรรยากาศมันเศร้าจังเลย อ่านแล้วสงสารอิท
ทำไมยะต้องทำขนาดนี้ด้วย :sad11:
-
เข้ามารอตอนต่อไปของคุณแนน
-
สงสารน้อง แยม อ่า
โอ๋ๆๆๆ อย่าร้อง
อิอิ
อ่านแล้วก็เศร้า สงสาร อิท อ่ะ
-
สะเทือนใจจังครับแนน :sad4:
-
[size=8]เส้างะแงๆๆๆ สงสารนู๊เเยม[/size]
(http://tinyurl.com/5l9muk/.gif) (http://tinyurl.com/5u4fnu)
(http://tinyurl.com/5mavta/.gif) (http://tinyurl.com/5v5omk)
(http://tinyurl.com/5ox98t/.gif) (http://tinyurl.com/6mrmuw)
(http://tinyurl.com/6xlwtj/.gif) (http://tinyurl.com/6rkuox)
-
สงสารอิทจังเลย :m15:
สงสารน้องแยม :impress3:
สงสัยน้องแยมคิดถึงพ่ออิทแน่เลย o9 o9
ยะ ถ้าตอนหน้ายังทำแบบนี้อีก...งอน
:a14: :a14:
-
พ่อยะ โหดแต๊ๆ
สงสารพ่ออิทจัง คิดถึงน้องแยมละด้วย
แงงงงงงง :sad4:
-
ตอน ร้องเพลง
เจ็บ ……………….
เจ็บอีกแล้ว มีแต่ความเจ็บปวด เมื่อร่างกายถูกกระแทกกระทั้นอย่างรุนแรง
เจ็บ .......... มีแต่ความเจ็บ
ไม่อยากเจออะไรแบบนี้อีกแล้ว ทนไม่ไหว เหมือนร่างกายกำลังจะทนไม่ไหว เจ็บปวด ไม่อยากให้ใครล่วงล้ำร่างกายเข้ามา เจ็บจนเริ่มชา เจ็บจนต้องขบริมฝีปากตัวเองเอาไว้ เจ็บ ทำไมถึงได้เจ็บขนาดนี้
ใบหน้าคมที่หันหน้าหนี ไปอีกทางไม่ยอมมองว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายตัวเองบ้าง ทำให้อารยะต้องดึงปลายคางของร่างที่นอนนิ่งอยู่ใต้ร่าง ให้หันมามองกัน
“มอง.........มองเดี๋ยวนี้........จะเป็นจะตายหรือไง เห็นไม่ได้เนี่ย........มองเดี๋ยวนี้ มึงดูสิ กูเป็นอะไรกับมึงแล้วตอนนี้........”
เสียงคำรามลั่น ของคนที่เฝ้าแต่กระแทกกระทั้นร่างกายเข้ามาอย่างไม่คิดจะสนใจความรู้สึกกันสักนิด
กลับยิ่งทำให้อิทธิพลรู้สึกถึงความน่าสมเพชของตัวเอง
ร่างกายสั่นไหวไปตามแรงกระแทกที่แรงรัว
เจ็บ
เจ็บ
เจ็บ
เจ็บจนเหมือนร่างกายจะแยกออกจากกัน แต่ไม่ได้ร้องขอ หรืออ้อนวอนให้หยุด
ทำไปสิ มึงอยากทำอะไรอีก มึงก็ทำไปสิ ยังไงตอนนี้ กูก็เป็นหมาจนตรอกแล้วนี่ เอาสิ ทำให้ตาย ๆ ไปซะ
จะได้สาแก่ใจของมึง อย่างมากก็แค่ตาย
ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าของคนที่หลอมร่างเป็นหนึ่งเดียวกัน ด้วยสายตาที่ไร้ซึ่งความรู้สึก
ตอนนี้รู้ว่าเจ็บ
แต่ยังไม่ตาย
อยากจะทำอะไรกูอีกก็เอาเลยแล้วกัน
ปลายเล็บของอารยะจิกตะกุยเข้าที่หน้าท้องแบนเรียบ และลากปลายเล็บลงมาจนหยดเลือดผุดขึ้นที่ผิวเนื้อ ของร่างที่นอนนิ่ง
“แม่งเอ้ย..........สะใจจริง ๆ เลยเว้ยอื้ออออออออ”
จังหวะสุดท้ายของการสอดแทรกร่างกายอย่างรุนแรงดำเนินมาถึง พร้อมกับที่อารยะ ค่อยถอนร่างกายออกจากร่างของคนที่ได้เป็นหนึ่งเดียวกันครั้งแล้วครั้งเล่า หยดน้ำขุ่นข้นหลั่งรินจากแก่นกายแข็งขืน ก่อนจะรินรดลงบนผิวกายของร่างที่ยังคงนิ่งมองภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ก็ได้ก็ทำได้แค่นิ่งเฉย
“ไม่อยากเชื่อเลย ว่าอย่างมึงก็เอาไว้ใช้แก้ความอยากได้.....”
อารยะหยัดกายขึ้นและจ้องมองใบหน้าของอดีตเพื่อน พูดแต่คำพูดที่ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกจนตรอก เหยียดหยามทุกคำพูด ก่อนจะแสยะยิ้มและจ้องมองกลับไปที่ดวงตาวาวโรจน์ด้วยความแค้นของอีกฝ่าย
“มองเข้าสิ ไอ้อิท......มึงจะได้จำกูไว้จนถึงวันตาย......พูดดี ๆ ไม่ชอบ ชอบให้รุนแรง”
อารยะลุกขึ้นยืน และตรงดิ่งเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระล้างร่างกาย ให้รู้สึกสดชื่นขึ้น
แต่อิทธิพลได้แต่นอนนิ่งอยู่อย่างนั้น
ร่างกายสกปรก
มีแต่ความสกปรกโสโครก
อีกกี่ครั้งกี่หนที่ต้องเจอกับสภาพแบนี้ เหยียบกูให้จมดินไปเลย มึงอยากเหยียบกูให้จมดินมากนักใช่มั้ย งั้นก็ให้กูจมดินไปเลย อย่าให้กูฟื้นขึ้นมาได้ใหม่แล้วกัน ไม่อย่างนั้น กูจะฆ่ามึงซะ
ฆ่ามึงให้ตาย
ฆ่ามึงให้ตาย
ฆ่ามึงทิ้ง..............ไม่ให้เหลือแม้แต่ซาก
ดวงตาคมหรี่ปรือลงอีกครั้ง อาการปวดหัวรุมเร้าอีกแล้ว
สมเพชตัวเอง ไม่รู้ตอนนี้ต้องทำยังไงบ้าง
แยม............
แยมแก้มยุ้ย เวลาทำหน้าตลก แยมจะหัวเราะ แยม แยม แยม
กินนมกันนะแยม หม่ำ ๆ เดี๋ยวพ่ออิทจะป้อนแยมเอง กินนม กินนม
เด็กหญิงตัวเล็ก
กลิ่นแป้งเด็กหอม ๆ แยม หนูแยมลูกพ่ออิท .................
“แยม...แยม แยม น่ารักที่สุดในโลก แยม..แยม...แยม.”
เสียงร้องเพลง เสียงร้องแผ่ว ๆ ที่ไม่ดังนัก แต่อารยะกลับได้ยินชัด
“แยม แยม แยม น่ารักที่สุดในโลก” อารยะร้องเพลงที่อิทธิพลร้องทุกครั้งที่มีอะไรกัน แล้วก็ถึงกับต้องทิ้งกายลงนั่งที่พื้นห้องน้ำ
กุมขมับด้วยความเครียด
อีกแล้ว อีกแล้ว ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้วะ มีอะไรกับไอ้อิทไปอีกแล้ว โธ่เว้ยยยยยยยยยยย จะเป็นแบบนี้ไปอีกนานมั้ยวะ กูจะบ้าตายแล้วโว้ยยยยยยยยยยย
TBC….
+1 คืนให้กับคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
-
พี่ยะ โหดร้าย กะี่พี่ อิท มากมาย
ง่ะๆๆๆ
สงสารน้องแยม รอคอย พ่ออิท
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
เกลียด มาก ก้อ รัก มากเน้อ ทั้ง 2 คน
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: หนีๆไป เศร้า รอ ตอนหน้า
ตอนน้า เศร้า งี้ งอล คนแต่ง ละ
-
:impress3:
-
จะบ้าตาย...
ยังข่มขืนไม่จบไม่สิ้นกันอีก
ฮือๆๆ สงสารง่า
:sad4: :sad4: :sad4:
-
o18
อิททนหน่อยนะเดี๋ยวก็เสียว
-
สงสารพ่ออิทจริงๆ :m15: :m15:
ปล่อยได้แล้วเจ้ายะ... :angry2:
ขอบคุณแนนค่ะ :กอด1:
-
เอ่อ เศร้าได้อีก
ไหงไปกระทู้ไหนก็เจอแต่เศร้าๆหว่า
ไม่ได้เข้ามาเม้นท์นาน กะอ่านไรฮาๆ
เจอแต่แบบกระชากอารมณ์ :o12:
แต่ก็ยังรออ่านนะคะ
+1 ให้ โทษฐานมาอัพบ่อย อิอิ
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
-
:monkeysad: :m15: :monkeysad:
o18 :m15: o18 :monkeysad:
-
ตอนทำล่ะก้อไม่คิด
-
:กอด1: +1 ให้แนนเหมือนเดิมนะครับ
เป็น 324 แย้วววว..
:pig4: ขอบคุณครับแนน ได้อ่านสองตอนรวดเลย
:m15: เป็นสองตอนที่ทรมานใจมาก ๆ เลยอ่ะแนน...
-
:m15:
สงสารอิท
-
...อ่านแล้วเศร้าเน้อ... :a5:
-
ขอบคุณแนนนะครับ
เป็นกำลังใจนะ จุ๊บๆ :กอด1:
รอภาคใหม่นะ
:bye2: :bye2:
-
:z3: :z3: :z3:
:m15: :monkeysad:
-
:call: เมื่อไหร่จะสิ้นสุดกันเสียที ความเจ็บปวดนี้น่ะคุณแนน
-
ใกล้จะหวานแล้วค๊าบบ!!~
ปล.แอบสปอยไม่ว่ากันน้าๆๆๆ.....หุหุ
เลิฟ พี่แนนน 555+
-
One word I can say......
-
:m17: จะเข้ามาบอกว่า ตั้งแต่วันนี้ถึงอีกเจ็ดวัน
แนนจะมาลงให้ตอนดึกๆนะคะ
น่าจะประมาณไม่เกินเที่ยงคืนนะคะ
เจ็ดวันนี้ขอทำตัวเป็นลูกที่ดีก่อนนะคะ ขืนไม่ไปเทคแคร์ป๊า
เวลาทรัพย์จางอาจจะโทรไปอ้อนขอเงินที่ป๊าม่ะได้ อดตายแน่งานนี้ :o11:
:catrun:
ส่วนคนรักพ่ออิทอดทนอีกนิดนะคะ o7ใกล้จะผ่านช่วงรันทนกันแล้ว
-
ว้าย offside ไปแล้วค่ะ
ถึงตอนนี้ ยังไม่สำนึก(ว่าทำเกินเหตุ)
ก็ 'โรคจิต'
..เกินแก้ไข..
+1 ค่ะ
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
:m17: จะเข้ามาบอกว่า ตั้งแต่วันนี้ถึงอีกเจ็ดวัน
แนนจะมาลงให้ตอนดึกๆนะคะ
น่าจะประมาณไม่เกินเที่ยงคืนนะคะ
เจ็ดวันนี้ขอทำตัวเป็นลูกที่ดีก่อนนะคะ ขืนไม่ไปเทคแคร์ป๊า
เวลาทรัพย์จางอาจจะโทรไปอ้อนขอเงินที่ป๊าม่ะได้ อดตายแน่งานนี้ :o11:
:catrun:
ส่วนคนรักพ่ออิทอดทนอีกนิดนะคะ o7ใกล้จะผ่านช่วงรันทดกันแล้ว
:L2: รับทราบครับแนน
o13 เทคแคร์ดูแลคุณพ่อดีแล้วครับ
-
อ่านตอนนี้เยอะ ๆ อาจทำให้เป็นบร้าได้นะคะ
ประโยคตอนครุ่นคิดเนี้ย ที่มันซ้ำไป ซ้ำ มา อ่านแล้ว เครียดไปด้วยเลยย
แต่ก็จริงๆแหละ เวลาคิดมาก หรือ สับสน มันก็จะมีแต่ประโยคเดิม ในหัวเรา
แต่เอามาเขียนอย่างนี้ โอ้ยยย ปวดหัวม๊าก มาย :serius2:
-
อ่านแล้วเครียดจังเลยครับ :m15:
-
สงสารอิทอ่ะ
รันทดมาหลายตอนแล้ว
เมื่อไหร่จะหวานซักทีอ่ะ
แต่ก่อนหวานอย่าลืมเอาคืนยะ ด้วยนะ เอาพอหอมปากหอมคอพอล่ะ
............................................
รับทราบด้วยคนนะคับ
ทำหน้าที่ลูกให้ดีนะ
แต่อย่าลืมทำหน้าที่คนโพสที่น่ารัก ด้วยนะ
+1 ด้วยเหมอืนเดิมคับ
รักนะจุ๊บๆๆๆๆๆ
-
เกลียดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆพระเอก จาผิดมั๊ยเนี่ย รีบเคลียร์เหอะนะ เกินรับไหวเเล้วง่ :m15: มากไปแล้วๆ
-
Dangerous_patz อย่าเพิ่งงอนนะคะ เพราะจะยังเศร้าอีกหลายตอน ถึงจะหวานกันได้
YO DEA เรื่องก็แซด แถมน้องหงส์ยังทำให้แซดอีกเนอะ เซ็งอ่ะ
Xeroz ข่มขืนแบบ non stop อ่ะ ไมมีวันจบ
Pztor กว่าจะเสียว พ่ออิทจะตายก่อนไหม
HaLF333 เดี๋ยวปล่อยแล้วจ้ามัสไม่นานเกินรอ แต่ตอนนี้ต้องรอไปก่อนนะ
Salim021 ขอบคุณนะคะ
Black Angel น้ำตาท่วมทู้แย้วว
nai_nai จมน้ำตาดีกว่าเจอแต่คนเศร้า
STAR ALLIANCE ยะมันคิดได้แค่นี้อ่ะ
Kipper ขอบคุณจ้ามนต์ ตอนนี้อยู่ในโหมดรันทด แต่เดี๋ยวก็ถึงช่วงน่ารักแล้ว อดทนหน่อยนะ
taexxxx ได้สมาชิกคนรักพ่ออิทเพิ่มมาอีกคนแล้ว
jeawsakon เศร้าแค่ช่วงนี้แหละ หลังจากนี้ก็ไม่เศร้าแล้ว
Jeremy_F คะเจ เจอกันภาคหน้าคะ เดี๋ยวแนนจะดูภาคน่ารักๆมาลงต่อให้นะคะ จะเลือกเอาแบบไม่เศร้าแล้วกัน
MoSHI ต้อนรับคนอ่านหน้าใหม่ของเรื่องคะ
SataRu ใกล้แล้ว อดทนกันอีกนิดนะคะ
benxine เลิฟฟ ซิน เหมือนกันจ้า
โพ่มือคลี่ เซย์อะไรดีจ๊ะ เซย์ว่าแซดใช่ป่ะ แนนเดาถูกไหม หุหุ
Kipper อ๋อยย วันนี้เหนื่อยสุดๆเลยอ่ะมนต์ ไหนจะไฟล์ดีเลย์ กว่าจะถึงที่พัก แล้วต้องไปบ้านญาติอีก
นี่ยังนั่งอยู่บ้านญาติเลย ดีนะที่เอาน้องกับสายต่อของมือถือมาด้วย ไม่งั้นวันนี้ไม่ได้มาอัพแน่
Please.ii เอาพาราแก้ปวดหัวไหมคะ แนนเตรียมไว้แล้ว เพื่อคนอ่านโดยเฉพาะ อิอิ
mantdash เดี๋ยวก็หายเครียดแล้วป๊อบบ รออีกนิดนะ
nbee มันต้องมีช่วงเวลาเอาคืนของพ่ออิท รอลุ้นได้เลย
the_pooh9 5555 ยะโดนเกลียดอีกแล้ว
+1 คืนให้กับคนที่บวกให้แนนนะคะ
-
ตอน ความรู้สึกร่วมกัน
อยู่ด้วยกันมาห้าวันแล้ว ไอ้อิทจะพูดด้วยเวลาที่มันจะเข้าห้องน้ำ นอกนั้นมันก็นอน นอนอย่างเดียว นอนนิ่ง ๆ นอนมองเพดานห้อง ทำเหมือนคนไม่มีหัวใจ ไม่เคยพูด ไม่เคยคุยกัน
เวลากินข้าว อารยะจะเป็นคนป้อน จะกินหรือไม่กิน ก็ไม่เคยใส่ใจ ยัดใส่ปากเข้าไปเดี๋ยวมันก็กินเอง
หลังจากนั้น ก็เงียบ นอนด้วยกัน แต่ต่างคนต่างนอน ไม่เคยพูดคุยกัน ไม่สนใจกันอีกเลย
ยิ่งเวลามีอะไรกันด้วยแล้ว อิทธิพลยิ่งนิ่งเฉย นอนนิ่ง ๆ ไม่แสดงสีหน้าว่าเจ็บปวดหรือจะด่าสักคำก็ไม่มี เหมือนกับว่าไม่รู้สึกรู้สาอะไรสักนิดอย่างนั้นแหละ
อารยะขยับกายลุกขึ้นยืน และเดินไปทิ้งกายลงนั่งข้าง ๆ กับคนที่นอนนิ่ง
เรียวขาของร่างที่นอนนิ่งมองเพดานค่อยแยกออกกว้าง เหมือนกับรู้หน้าที่ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง นั่นยิ่งทำให้อารยะนึกโมโหขึ้นมาทันที
“คิดว่ากูอยากมีอะไรกับมึงทั้งวันทั้งคืนหรือไง.........ขยะแขยงจะตายห่าอยู่แล้ว.....”
ถึงแม้ปากจะพูดอย่างนั้น แต่ก็เป็นอีกครั้ง ที่อารยะก้าวขึ้นไปคร่อมทับอยู่บนร่างที่นอนนิ่ง ๆ และดวงตาของอิทธิพลกำลังจ้องมองมาด้วยท่าทางเรียบเฉย เหมือนทุก ๆ วัน
ร่างเปลือยเปล่า ที่ไร้เสื้อผ้าปกปิด
ร่างกายที่ได้สัมผัสนับครั้งไม่ถ้วน และเมื่อค่อยกดแก่นกายเข้าไปในส่วนที่บีบรัดแน่นเหมือนทุกครั้ง ความรู้สึกที่อยากได้รับ ก็หวนกลับมา
“อื้อ ฮะ.....”
ดวงตาคมที่ทอดมองมา ปรือตาลงอีกแล้ว
บ้า….กูต้องเป็นบ้าตายแน่ ๆ ถ้ามีอะไรกับมึงทั้งที่มึงหลับตาแล้วก็ไม่สนใจกูแบบนี้
กูต้องเป็นบ้าอยู่คนเดียวงั้นเหรอ ใครจะยอมกันล่ะว่ะ
“ไอ้อิท.....” ปลายเล็บที่จิกตะกุยเข้าที่หน้าท้องอย่างรุนแรงทำให้อิทธิพลต้องปรือตาตื่นขึ้นอีกครั้ง เมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อของตัวเอง
“ถ้ามึงมีอารมณ์กับกู...........วันนี้กูจะให้มึงดูนี่เอามั้ย”
กระเป๋าสตางค์ที่ถูกค้นพบ ถูกชูหราขึ้น ขณะที่ร่างกายของอารยะยังคงสอดแทรกเข้าไปภายในร่างของคนที่นอนนิ่ง ดวงตาคมเบิกกว้างขึ้น เมื่อนึกได้ว่า ในกระเป๋ามีอะไร
แยม.......รูปแยม
ใช่ ในนั้นมีรูปของแยมอยู่
แยมเวลานอนหลับ แยมเวลายิ้ม
“รูปไหน.....ถ้าอยากเห็นก็ยิ้มให้กูหน่อย.......หรือทำเป็นมีอารมณ์กับกูก็ได้....กูเบื่อหน้าเฉย ๆ ของมึงจะแย่แล้ว...”
สายตาของอิทธิพลจับจ้องอยู่ที่กระเป๋าสตางค์ และค่อยหันไปสบตากับอารยะ ที่โยนกระเป๋าทิ้งบนโซฟาห่างออกไป
“เอาไม่เอากูก็ไม่สนหรอก...........ยังไงตอนนี้กูก็กำลังเพลิน...ยังไงมึงก็ต้องโดนกูอีกไม่รู้กี่รอบ...ผลประโยชน์ของมึงเอง.....เลือกเอาแล้วกันฮะ อะ อื้อ”
เสียงลมหายใจที่หอบหนัก ขึ้น
คงกำลังเพลินจริง ๆ สินะ ผลประโยชน์งั้นเหรอ แยม แยม อยากเห็นหน้าแยม
แค่ทำเหมือนกับว่าสนุกกับมันแค่นั้นใช่มั้ย
ทำได้ ทำได้สิ แค่นี้ทำได้
“ให้กูทำยังไง.....”
น้ำเสียงราบเรียบ ที่เอ่ยถาม ทำให้อารยะหยุดขยับกาย และนิ่งมองใบหน้าของคนที่เอ่ยถาม
พูดแล้ว........ในที่สุดมันก็พูด...ถึงเสียงจะแหบไปบ้าง แต่มันก็พูด.....นึกว่าจะแน่ไปได้สักแค่ไหน สุดท้ายก็ต้องพูดออกมา
“ก็อย่างที่กูบอก.....หูแตกหรือไง.....กูขี้เกียจจะพูดซ้ำซากจำไม่ได้ก็เรื่องของมึง”
อารยะเอ่ยบอกกับร่างที่สั่นสะท้านไปตามแรงกระแทกกระทั้น แล้วก็เริ่มการแทรกกายเร็วขึ้น
“มึงทำของมึงอยู่คนเดียว กูจะรู้สึกได้ยังไง” เสียงที่เอ่ยบอก ทำให้อารยะนิ่งงันไป
เหรอ ที่ไม่มีอารมณ์อยากทำด้วย เพราะอย่างนี้หรอกเหรอ
ร่างที่อยู่เบื้องบนค่อยเลื่อนสายตามองที่ส่วนกึ่งกลางร่างกายของอิทธิพล
จริงสิ ทำอยู่คนเดียวจริง ๆ แล้วจะ ให้แตะ...........ของมันงั้นเหรอ
แตะของไอ้อิท........
มันจะไม่แปลกเหรอ.......... ใจคิด คิดด้วยความสับสน แตะเหรอ ก็แค่แตะ ทำ ๆ ไปแค่นั้นแหละ
ได้ ทำให้ก็ได้ สงเคราะห์มันหน่อย
ฝ่ามืออุ่นค่อยเอื้อมแตะที่ส่วนบอบบางของร่างที่ถูกทาบทับ
ก่อนจะค่อยเริ่มรูดรั้ง อย่างไม่แน่ใจ
อย่างนี้เหรอ.......แบบนี้เหรอ...รู้สึกบ้างหรือยังวะ
“ได้มั้ย........แบบนี้เริ่มรู้สึกมั่งยังวะ”
ฝ่ามือที่รูดรั้งให้กับร่างกายของอีกฝ่ายอย่างเก้ ๆ กัง ๆ เริ่มทำให้คนที่เอาแต่นิ่งเฉย รู้สึกขึ้นมาบ้าง
“อือ.....” เสียงทุ้มนุ่มแผ่ว ๆ ทำให้อารยะต้องมองใบหน้าของคนที่เริ่มปรือตาลงอีกครั้ง
ดวงตาคมหรี่ปรือลง ไม่ใช่ว่าไม่มีอารมณ์ความรู้สึกเหมือนครั้งก่อน ๆ แต่ตอนนี้เหมือนกับว่ารู้สึกจริง ๆ
ตามปฏิกิริยาของร่างกาย
และเมื่ออารยะลองขยับกายอีกครั้ง กลับได้ยินเสียงหอบหายใจหนัก ๆ ของอีกฝ่าย
“อ่ะ อื้อ”
หยดน้ำขุ่นขาวค่อยหลั่งรินออกมาจากส่วนปลายที่แข็งขืนขึ้นทุกครั้งที่ขยับฝ่ามือไปมา
ต่างฝ่ายต่างเงียบ ครั้งนี้อารยะไม่ได้บังคับให้ร่างที่กำลังมอบความรู้สึกให้ต้องจ้องมองเหมือนทุกวัน
แต่เมื่อไหร่ก็ตาม ที่ขยับกายให้แทรกสอดเข้าไปลึกล้ำขึ้น จะรู้สึกดีกว่าทุกครั้ง
ฝ่ามือรูดรั้งส่วนแข็งขึงเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ต่างฝ่ายต่างทำหน้าที่ของตัวเอง ไปตามที่ร่างกายต้องการ
ไม่ได้คิดถึงจิตใจ ไม่ได้คิดถึงความรู้สึกของกันและกัน ทำไปตามที่ร่างกายต้องการ
ไม่มีการพร่ำคำรักแสนหวาน
ไม่มีแม้กระทั่ง การโอบกอด เพื่อปลุกเร้าอารมณ์
อารยะขยับกายให้แทรกสอดได้ลึกล้ำขึ้น และรูดรั้งส่วนแข็งขืงให้กับอีกฝ่าย อย่างเร่งร้อน
น้ำเสียงครางเครือ ที่ได้ยินชัด ใบหน้าที่หันมองไปทิศทางอื่น
ไม่เอา แบบนี้ไม่เอา หันกลับมามองเดี๋ยวนี้ มองอะไร คิดถึงใคร ห้ามมอง ทำอะไรอยู่ทำไมไม่รู้จักคิด หันมามองกูเดี๋ยวนี้
ส่วนที่กระแทกกระทั้นเข้าไปในร่างอย่างรุนแรง ทำให้อิทธิพล ยิ่งเจ็บปวดกว่าทุกครั้ง
ไม่เป็นไร ช่างมัน เจ็บก็ช่างมัน แค่ทำเหมือนมีความสุขใช่มั้ย ได้ ทำเหมือนมีความสุข
ได้สิ มีความสุข
สุขที่สุดเลยใช่มั้ย
“อ๊า........” น้ำเสียงที่บาดลึกเข้าไปถึงหัวใจ พร้อมกับที่หยาดหยดร่างกายรินทะลักออกมาจนหมดสิ้น
ทำให้อารยะต้องนิ่งมองค้าง ร่างนั้นยังคงหอบหายใจหนัก เป็นนานกว่าจะปรับลมหายใจให้คงที่ได้
ดวงตาคมปรือปรอย ค่อยหันกลับมามองใบหน้าของคนที่ยังคงสอดแทรกร่างกายอย่างรุนแรงเข้าไปภายในร่างนับครั้งไม่ถ้วน
ใบหน้าของคนที่เกลียดแสนเกลียด เกลียดจนอยากจะฆ่าให้ตาย
อิทธิพลเหม่อมองใบหน้าของอดีตเพื่อน นิ่งอยู่อย่างนั้น
“อึก อื้อออออออ”
สิ่งที่ทะลักเข้าสู่ร่าง ทำให้รับรู้ว่าอีกฝ่าย คงหยุดความรุนแรงลงเพียงเท่านี้แล้ว
ร่างกายยังคงแนบชิดกัน ไม่ได้ผละจากเหมือนที่เคยเป็น
ต่างฝ่ายต่างจ้องมองกันและกัน ตกอยู่ในความเงียบงัน และจมดิ่งอยู่ในความคิดของตัวเอง
ไม่รู้ ตอนนี้ไม่รู้ ว่าทำอะไรอยู่กันแน่ ไม่รู้ว่าทำเรื่องอย่างนี้ไปเพื่ออะไร
ต่างฝ่ายต่างก็สมเพชตัวเอง ต่างฝ่ายต่างก็นึกหวาดกลัวในกันและกัน
ตลก.........เรื่องบ้าอะไรกันวะเนี่ย.........ทุเรศจนเกินทน
มีอะไรกันเองแบบนี้ ทั้งที่ไม่ได้มีความรู้สึกดี ๆ ให้กันเลยสักนิด
สนุกหรือไง ไม่เห็นสนุกเลย ยิ่งแย่ลงไปทุกทีไม่ใช่เหรอแบบนี้ มันยิ่งแย่ แย่ลงไปทุกครั้ง
ร่างกายได้ปลดปล่อย
แต่หัวใจ..................
อารยะก้มหน้าลง ก่อนจะค่อย เหลือบสายตาขึ้นจ้องมองดวงตาคมของอิทธิพลอีกครั้ง
แก้แค้นเหรอ แก้แค้นกี่หนแล้ว ไหนว่าแก้แค้นไง ไหนจะข่มขืนมันให้ตายไง ไหนจะเอาเลือดชั่วมันออกไง
ไหนล่ะ ไอ้สิ่งที่ทำมันอยู่ที่ไหน แล้วผลของการกระทำมันอยู่ตรงไหน มองไม่เห็นเลย
นอกจากได้ตุ๊กตาหินมาหนึ่งตัว กับความสะใจ แค่เพียงนิดเดียว ไม่เห็นมีอะไรเลย ยิ่งหาก็ยิ่งไม่เจอ
ยิ่งหาก็ยิ่งมองไม่เห็นสิ่งที่ค้นหาไปทุกขณะ
อิทธิพลปรือตาหลับลงอีกแล้ว แต่อารยะได้แต่นิ่งงันอยู่อย่างนั้น
ดวงตาหรุบต่ำลง เมื่อคิดหาหนทางไม่ได้ ว่าจะทำยังไงต่อไปดี
ใบหน้าที่เครียดขรึมอยู่เสมอ ค่อยโน้มลงมาแตะริมฝีปากแผ่วเบา ที่ริมฝีปากเย็นชื้นของร่างที่นอนนิ่ง ก่อนจะผละจากและกระซิบบอกเสียงต่ำอยู่ในลำคอ
“เมื่อไหร่มึงจะตายสักทีไอ้อิท.....เมื่อไหร่มึงจะตาย”
ร่างกายถูกถอนออกจากร่างที่หลับใหล ก่อนจะก้าวเดินเข้าห้องน้ำ เพื่อชำระล้างร่างกาย
อารยะทิ้งกายลงนั่งที่พื้นห้องน้ำ และยิ่งเครียดหนักขึ้นทุกวัน
ฝ่ามือกำแน่น จนขึ้นเส้นเลือด พร้อมกับขบริมฝีปากเข้าหากัน ก่อนจะกระแทกกำปั้น ลงที่พื้นด้วยความกลัดกลุ้ม
เป็นอะไร แก้แค้นมันไง เอาให้มันตาย ให้มันไม่กล้าไปมีใครอีก ให้มันตายไปเลยยิ่งดี
“ไอ้อิท.......ไอ้เลวระยำ........น้อยไป แค่นี้มันน้อยไป........มันน้อยไปด้วยซ้ำ”
แม้จะพร่ำบอกกับตัวเองอย่างนั้น แต่ความรู้สึกผิด ที่ก่อตัวขึ้นทุกครั้ง หลังการกระทำซ้ำ ๆ ซาก ๆ ยิ่งบีบบังคับให้อารยะต้องเอ่ยย้ำกับตัวเอง
ก็มาเพื่อทำให้หายแค้น
ที่ทำก็แค่ให้สะใจ เกลียดมัน เกลียดไอ้อิท เกลียดมันมากขึ้นทุกวัน ถ้ามันตายไปตอนนี้ ก็จะยิ่งสะใจ
สะใจสิ ต้องสะใจใช่มั้ย ใช่แล้ว ต้องเกลียดมันมากขึ้น แล้วก็ต้องรู้สึกดีที่เห็นมันหมดสิ้นศักดิ์ศรีของมัน
ใช่แล้ว ดีใจ ต้องดีใจ
ดีใจสิโว้ยยยยยยยยยยยยย จะมานั่งเครียดเป็นบ้าอยู่อย่างนี้ทำไมวะ แม่งเหี้ยเอ้ยยยยยยยยยยยยยย
TBC…..
-
+ 1 งับ...ใกล้ยัง ๆ ใกล้ถึงจุดเปลี่ยนอารมณ์ยัง......เครียด ๆ แทน :z3:
รออ่านแบบหวาน ๆ มั่งนะคร๊าบบบบบบบบ
-
ก็ยังเครียดอยู่ แหะๆ
สงสารอิทอยู่ดี...
น่าจะใกล้จุดเปลี่ยนของอารมณ์แล้วนา อิอิ
เห็นความสับสนของอารยะมากขึ้นๆ
:monkeysad: :monkeysad:
+1 ให้นะค้าบบบบบ
-
ก็ยังสงสารอิทอยู่ดี
+1 สำหรับแนนคนขยันโพสค่ะ
-
ทำไมย่ะใจร้ายอย่างนี้หล่ะค่ะ
อ่านแล้วสงสารอิทมากเลยอ่ะ
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
:impress3:
sad เหมือนกันกะหงษ์แพ้ครับ
แต่อันนี้มันยิ่งกว่า
+1
ให้กับความเศร้าครับ
-
:m15: :monkeysad: :sad11: :impress3:
เมื่อไหร่มันจะจบสิ้นสักที
:z3: :z3: :z3:
-
o22
อิอิ เริ่มเสียวแล้วล่ะซี้
-
ง่า ยังเครียดอยู่อ่ะ
มะไหร่จะหวานกันมั่ง :monkeysad:
-
วั้ย มาถึงขั้นนี้.......
อย่าว่าแต่ศักดิ์ศรีของลูกผู้ชายเลยค่ะ
ศักติของมนุษย์ก็ไม่เหลือ
อิทธิ์ถูกเหยียบย่ำจนเกินกู้คืนแล้วละค่ะ
+ 1 ค่ะ
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
สามัญสำนึก เริ่มก่อตัว ก็ยิ่งเจ็บช้ำใจ สงสารทั้งสองคนจัง
+1 ให้แนน นะครับ
-
คิดถึงแยมแล้วอ่าาาาาาา
-
:pig4: ขอบคุณครับแนนที่ไม่ลืมคนที่ติดตามอ่าน
:กอด1: ยังไงผมว่าถ้าเหนื่อยมากแนนก็พักก่อนก็ได้เนาะ
ไม่ว่ากันอยู่แร้วววว....รอได้เสมอครับ
o13 +1 ให้แนนเหมือนเดิมครับ
-
มันเกินจะให้อภัยไปแล้วมั้งเนี้ย
-
o18 ความสงสาร และ ความเห็นใจเป็นบ่อเกิดแห่งความรักน่ะจ่ะ รอคุณแนนอยู่น่ะจ๊ะ
-
สงสารแยม คงคิดถึงพ่ออิท :m15:
-
เครียดโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย นิยายอะไรทำไมมันเครียดแบบนี้ :angry2: :angry2:
อ่านแล้วกดดันจริงๆเล้ยยยยยยยยยยย :z3:
-
:m15: :monkeysad: :sad11: :z3: :z3:
-
o13เยี่ยมมากครับอ่านไปสองภาคแล้วมาอ่านภาคนี้สุดยอดมากมายครับ
:serius2:แต่ภาคนี้ไมมานเครียดมากมายขนาดนี้อะครับ
:เฮ้อ:แล้วจะมีฉากหวานๆบ้างไหมคร๊าฟฟฟ
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
ต้องทนเศร้าไปอีกหลายตอนเรย งิ
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
ขอให้หวานเร็วๆนะ
เหนโหดๆ นานๆ ใจม่ะดี เรย
-
ก็ยังสงสารอิทอยู่ดี
:monkeysad: :monkeysad:
-
Khun Nan, you make me teardrop again.....
-
ririmu ใกล้แล้วคะ แต่ต้องรออีกนิดนึงนะคะ เหลืออีกไม่กี่ตอนก็น่ารักแล้ว
Xeroz ช่วงนี้เป็นช่วงสับสนทางอารมณ์ของยะนะคะ
april ขอบคุณนะคะ
joann111 ไม่ได้เจาะ ไม่ได้จิ้ม แต่+1 ให้น้องใหม่นะคะ
YO DEA เศร้าจริงๆนั่นแหละ พ่ออิทก็น่าสงสาร น้องหงส์ยังมาทำเราแซดอีก เฮ้อ ลุ้นเหนื่อยทั้งสองอย่างเลย
MoSHI เหลืออีกไม่กี่ตอนแล้วคะ อดทนก่อนนะคะ แล้วเดี๋ยวจะน่ารักจนอดใจไม่ให้รักไม่ไหวเลยเชียว
Pztor เกือบเสียวแว้วว
Bg LoVe NT ใกล้แล้วคะพี่แข อดใจรออีกนิดนะคะ
kit กู้ไม่ได้ก็เปลี่ยนมาเป็นรักกันเหอะ ว่ามั๊ยกิต
Black Angel เรื่องมันเศร้า ต้องทำใจ
wan ขอบคุณคะวัน
STAR ALLIANCE รอก่อนนะคะ น้องแยมหลับอยู่คะ ยังไม่ตื่น
Kipper ก็เหนื่อยนะคะมนต์ แต่เมื่อวานเป็นวันแรกในรอบหลายเดือนที่หลับเร็วและหลับสนิท
ตื่นมาก็หายเหนื่อยแล้วหล่ะ ได้พักเต็มที่ วันนี้เลยคึกมากกเลย
three ให้อภัยเถอะคะ เดี๋ยวไม่มีคนทำให้พ่ออิทน่ารักมากกว่านี้นะคะ
SataRu มาแล้วจ้า รอหน่อยนะ
patee อีกไม่กี่ตอนก็แฮปปี้แล้วคะ
shiawase แรงกดดันสูงงง แต่อีกเดี๋ยวก็ยิ้มได้แล้วคะ
Karn12 เอาผ้าเช็ดหน้าเพิ่มไหมคะ เดี๋ยวแนนเตรียมไว้ให้
tatum1234 ฉากหวานๆมีแน่นอนคะ รอได้เลยคะ
Dangerous_patz อ่านภาคนี้แล้ว ฝึกความเข้มแข็งของใจคะ
nai_nai เห็นด้วยคะ
โพ่มือคลี่ อืมตอนที่จะลงนี้คงไม่ค่อยเศร้าเท่าไหร่มั๊ง พอช่วยได้ไหมคะ
+1 คืนให้กับคนที่บวกให้แนนนะคะ
-
ขอบคุณที่ลงสม่ำเสมอครับ :pig4:
-
ฮั่นแน่
มาแอบรอ ตอน 14
งุบงิบ
อิอิ :o8: :o8: :o8:
-
:haun4: คึกเหรอครับแนน
งั้นสองตอน จะได้ไม๊น๊า.....
:pig4: อ่ะล้อเล่น... ตอนเดียวก็พอแล้วคร๊าบ
-
สิบสี่หายไปไหน
แงแงแงแงแงแงแงแง
:sad4: :sad4: :sad4:
-
ไหนๆ ตอน 14
ดันต่อ
:serius2: :serius2: :serius2:
-
ตอน หาทางออก
“แค่ก แค่ก แค่ก”
อิทธิพลถึงกับสำลัก ข้าวต้มที่อารยะป้อนให้ ข้าวต้มที่ยังร้อนจัด ร้อนจนลิ้นพอง จนต้องคายทิ้ง
กระดาษทิชชู่ถูกนำมาซับให้ที่ริมฝีปาก พร้อมอาการร้อนรนของอารยะอย่างเห็นได้ชัด
ข้าวต้มร้อน ๆ ถูกเป่าให้คลายความร้อนลงบ้าง
เป็นนานที่คนที่มักมีสีหน้าเคร่งขรึมอยู่เสมอ ต้องรีบเป่าให้ข้าวหายร้อน ก่อนจะส่งช้อนเข้าปากของอดีตเพื่อน ที่อ้าปากรับง่าย ๆ ไม่ได้ต่อต้านเลยสักนิด
คำแล้วคำเล่า ที่ถูกส่งให้ อิทธิพลก็รับมากินแต่โดยดี ไม่ได้มีทีท่าอิดออดเลยสักนิด
จนข้าวต้มอุ่น ๆ หมดถ้วย อารยะ จึงยกแก้วน้ำขึ้นและค้นหาหลอดดูดน้ำมาใส่ในแก้ว
ไอ้ยะ............มิน่าล่ะฝนตกหนัก ที่แท้เพราะว่าวันนี้ไอ้ยะมันเป็นบ้านี่เอง ทุกที มันกรอกน้ำใส่ปาก สำลักไม่สำลักมันไม่เคยสนใจ กรอกได้กรอกดี ยิ่งเห็นสำลัก มันจะนั่งยิ้ม ทำท่ามีความสุขซะเหลือเกิน
แต่วันนี้มันมีหลอดให้ด้วย สงสัยมันคงจะประสาทแดกไปแล้ว อ๋อ ถนอม ๆ ไว้เชือดได้ง่าย ๆ ล่ะมั้ง
คนอย่างมันเหรอ จะใจดีกับใครเขาเป็น
อิทธิพลเหลือบสายตาขึ้นมองใบหน้าของคนที่ป้อนน้ำให้ แล้วก็ผละใบหน้าออก เป็นสัญญาณให้รู้ว่า อิ่มแล้ว
อารยะเดินเข้าห้องน้ำเพื่อล้างจานเหมือนทุกวัน แต่อิทธิพล กลับล้มตัวลงนอน
กิน ๆ นอน ๆ นอน ๆ กิน ๆ แล้วก็นอนเป็นของเล่นให้มัน
น่าสมเพชดีแท้ ตอนแรกคิดจะหนี หรือหาทางหนี แต่ตอนนี้ไม่คิดหนีอีกแล้ว
หนีไปสุดท้ายก็หนีกันไม่พ้น ยังไงก็ต้องเจอหน้ามันข้างนอก แล้วก็ตามจองเวรกันต่อไป ไม่จบไม่สิ้น
อยู่อย่างนี้
วันนี้ เวลานี้ ไอ้ยะมันแค้น มันก็ทำทุกอย่างให้หายแค้น ทำอย่างที่มันอยากจะทำ
ไหน ๆ มันก็เลยเถิดมาถึงขนาดนี้แล้ว
ให้มันหาย ให้มันแก้แค้นให้พอ ให้มันเบื่อ แล้วก็หวังว่าทุกอย่างมันจะได้จบสิ้นลง ไม่ต้องมาตามล้างตามผลาญกันอีก
รู้ตัวว่าผิด ตั้งแต่วันที่เผลอไปยุ่งกับน้องสาวมันแล้ว
ถ้าเป็นตัวเองบ้าง ก็ต้องโกรธ แล้วก็ต้องโมโห แต่ผิดพลาดไปแล้ว คนก็เห็นเป็นคนเลวไปซะ แทนที่จะหาทางแก้ไข มันดันไล่ดาออกจากบ้าน จนดาต้องกระเสือกกระสนมาอยู่ด้วยกัน ถึงไม่ได้รัก แต่ก็เป็นพ่อของลูก
ดาเองก็แค่เผลอมีอะไรด้วย เพราะนึกถึงแฟนเก่า ใครจะคิดล่ะว่ามันจะพลาด ตอนนั้นก็ตกลงกันแล้ว
ว่าแค่ครั้งเดียว แล้วจะไม่ข้องเกี่ยวกันอีก แต่พอพลาดแบบนี้ก็ต้องยอมรับผล
มาไกลถึงขนาดนี้แล้ว จะให้กลับไปขอโทษ มันก็ไม่มีประโยชน์ แค่คำว่าขอโทษ มีเหรอที่ไอ้ยะกับที่บ้านมันจะยอมรับฟัง
แล้วก็บอกกันตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าเกลียด ว่าไม่เอาหลาน แล้วพอเลี้ยงจนโต พอแยมน่ารักได้ขนาดนี้
ก็จะมาเอาไป ใครมันจะยอม ลูกทั้งคน
ไม่ได้คิดจะกีดกัน แต่จะไม่ให้รู้สึกอะไรเลยหรือไง กับครอบครัวของไอ้ยะ ที่ผลักไสดาทิ้ง ก็บอกว่าตัดดาออกจากบ้านแล้ว แถมยังไม่ให้ดากลับไปเหยียบที่บ้านอีก แล้วตอนนี้จะมาขอหลานคืน
ใครจะไม่โมโหกันล่ะ
แต่ตอนนี้ ถ้าวันนี้เวลานี้ ไอ้ยะ มันจะลด ความทิฐิลงบ้าง แล้วก็พูดกันดี ๆ ว่าอยากให้แม่ของมันได้เจอแยม
ก็ไม่คิดจะห้ามหรือกีดกัน แล้วดูท่าทางของมันแต่ละครั้ง ที่มาหา
ตะคอกเสียงดัง เหมือนกับว่าจะง้อให้มันมาหาหลานอย่างนั้นแหละ
ทำท่าเหมือนรังเกียจกันขนาดนั้น จะให้ส่งแยมให้อุ้ม หรือบอกว่าให้ครอบครัวมันมาเจอแยมง่าย ๆ
ก็คงทำไม่ได้ ถึงพลาดไปแล้ว ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องง้อมันขนาดนั้น
แยม คิดถึงแยมจังเลย คิดถึงจนอยากร้องไห้ แต่ก็อยากให้ไอ้ยะ มันหายแค้นกันไปซะ
จะได้อยู่กันอย่างสงบ ๆ ไม่ต้องมามีเวรกรรมต่อกันอีก
แล้วอีกนานมั้ย กว่ามันจะเบื่อ กว่ามันจะพอใจ
ยังไงมันคงไม่มีปัญญาเอาเงินมาทุ่มกับค่าเช่าอพาร์ทเม้นมากมายหรอก มันก็ไม่ใช่เศรษฐีหรือมหาเศรษฐี
เดี๋ยวถ้ามันจะฆ่าทิ้ง ตอนนั้นค่อยคิดอีกทีว่าจะทำยังไงต่อไป
เสียงถอนหายใจยาวเหยียด ทำให้อารยะ ต้องชะเง้อหน้าออกมามองคนที่ถูกมัดแขนติดกับเตียง แล้วก็ล้มตัวลงนอนมองเพดานห้องเหมือนทุกวัน
ทำยังไงดีนะ จะทำยังไงต่อไปดี
ไม่อยากข่มขืนมันแล้ว
รู้ว่ามันคงเจ็บ แต่มันไม่ยอมร้องออกมา มันคงทรมานนะ แต่ทำไปแล้ว จะให้ทำยังไง
กลับไปแก้ไขหรือไง
ถ้ารู้อย่างนี้ ไม่น่าพามันมาเลย แล้วก็ไม่คิดจะเลยเถิดถึงขนาดนี้
3 วัน กลายเป็น 5 วัน แล้วก็กลายเป็น 7 วัน เข้าไปแล้ว
ที่ทำแต่เรื่องซ้ำ ๆ ซาก ๆ แบบนี้ แล้วจะทำไปถึงเมื่อไหร่
ร่างสูงโปร่ง ก้าวออกจากห้องน้ำ และมาทิ้งตัวลงนั่งข้างเตียง จ้องมองคนที่เอาแต่นอนมองเพดานนิ่ง ๆ
แล้วก็ล้มตัวลงนอนเคียงข้างกัน
อิทธิพล หันไปมองใบหน้าของคนที่นอนเคียงข้าง แล้วก็หันกลับมานอนมองเพดานนิ่งเงียบอยู่อย่างนั้น
เรียวแขนที่ยกขึ้นก่ายที่หน้าผาก ทำให้รู้ว่าอีกฝ่าย คงมีเรื่องกลัดกลุ้ม และคงมีเรื่องให้คิดมาก จนถึงขนาดไม่พูดไม่จา ไม่ทำท่าโมโหใส่เหมือนทุกวัน
บ้านไอ้ยะนี่ก็แปลก บังคับให้ลูกทำนั่นทำนี่ตามใจ กรอกอะไรบ้า ๆ ใส่สมองตลอดเวลา
ไอ้ยะ ต้องเป็นผู้นำ ต้องให้น้องพึ่งพาได้ เท่าที่รู้ ตอนนั้น พ่อมันก็ด่ามันหาว่ามันชักจูงเพื่อนเลว ๆ ให้มายุ่งกับน้องสาวตัวเอง ผลเลยเป็นแบบนี้
เรื่องเก่า ๆ เรื่องเมื่อปีก่อน
คืนนี้.........มันจะมีอะไรด้วยอีกหรือเปล่า จะได้เตรียมใจ
แต่คงไม่ต้องเตรียมหรอก ยังไงมันก็เจ็บอยู่ดี มีอะไรกับผู้ชายด้วยกัน มีแต่เจ็บตัว เจ็บจนเริ่มชินแล้ว
“ทำไมกูต้องมาเจอมึงด้วย”
เสียงที่เอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ ทำให้อิทธิพลต้องหันไปมองใบหน้าของอดีตเพื่อนอีกครั้ง
อารยะก้าวลุกขึ้นจากเตียง และกดปิดสวิทไฟ ก่อนจะกลับมาล้มตัวลงนอนอยู่เคียงข้าง
เงียบ
ต่างฝ่าย ต่างเงียบ
มีแต่ความเงียบงัน จนได้ยินเสียงฝนที่กระทบที่หน้าต่าง
อิทธิพลปรือตาลง พร้อมกับที่อารยะ นอนหันหน้าไปอีกทาง
มันจะต้องเป็นแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่
ทางออกอยู่ที่ไหนกัน เมื่อไหร่จะหาทางออกเจอสักที
TBC….
อ๋อยย กว่าจะได้ลง โดนปาดแล้วปาดอีก :try2:
แถมเนทแนนวันนี้ก็เต่ามากด้วย กว่าจะต่อติด เกือบถอดใจไปแย้วว :o211:
กว่าจะโพสได้ยากร้องไห้ :monkeysad:
มีใครลงเพลงจาก imeem เป็นบ้างคะ ช่วยสอนแนนลงทีได้ไหมคะ :impress:
-
จิ้มๆๆๆ
อิอิ
-
กระโดด กัด คนโพส
ด้วยความดี ใจ
555+
:mc4: :mc4: :mc4:
พ่ออิทจาได้ไปหาน้องแยมยังอ่ะ
สงสัย ต้องให้น้องแยมเชื่อรัก ซะละมั้ง
อิอิ
-
:-[มาแล้วๆฉาก(เริ่ม)หวานๆ :-[
:o12:สงสารพ่ออิทมากมาย แต่เข้าใจยะด้วย ข้สใจกันเร็วๆนะเพื่อหนูแยม :o12:
:กอด1:จิ้มคนโพสที่น่ารัก รอตอนต่อไปน๊าคร๊าฟ
-
ใกล้ความจริงเข้าไปทุกที :z1: :z1: :z1:
-
สู้ต่อไป แนน ยังไงก็ต้องอาศัยเนต เน่า ๆ อยู่ดีแหละ
ของผมขนาด Hi - speed แล้ว นะ บางวันเต่ายังชนะเลย
บ่นไปหยั่งงั้นแหละ
มารอลุ้นดีกว่า ว่าใครจะเป็นคนเอ่ยปาก และเปิดใจก่อนกัน
ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้นะครับ แนน +1 ซะ :z2:
-
เครียดแทนสองคน
-
:L2: ใครไปปาดอะไรแนนเนี่ยย.......
:z3:เฮ้อ...ก็แค่ปล่อยอิทไปก็แค่นั้นแหละก็จบแล้ว
ครอบครัวของยะมันก็ผิดมาตั้งแต่ต้นอยู่แล้วนี่
อยากไม่ยอมรับเอง
ถ้าเราเป็นอิทเราก็จะทำแบบที่อิททำนี่แหละ
"ลูกกู"
:pig4:ขอบคุณครับแนน
:monkeysad:ปล. เค้าก็ลงเพลงไม่เป็นเหมือนกันอ่ะแนน
:m15: ขอโทษนะให้คำแนะนำไม่ได้
-
334 + 1 = 335
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
ยังเครียดอยู่เลยครับ :m15:
ไม่รู้ว่าลงเหมือนhi5รึเปล่า ถ้าเป้นแบบนั้นแนนก็ลองก้อป embed มาอะครับ :z3:
-
ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะสงสารใครดีละ
ทั้งอิท ยะ แนน? รึตัวเองดี
:m15:
เศร้า
-
คิๆ...
เริ่มมีช่องให้แสงแดดส่องถึงห้องใต้ดินแล้ว
+1 ให้กะความขยันโพสนะค้าฟ
:L2: :L2: :L2:
-
:impress3:
มาแล้ว
-
ขอบคุณครับคุณแนน ขยันโพสเนอะ...แต่ว่าเมื่อไหร่จะหวานๆ สักทีอ่ะครับ :m15:
+1 สำหรับเรื่องราวและความขยันฮะ o13
-
เหอะ!!~
-
ใกล้ความจริงเข้าไปทุกที
:-[ :impress2: :man1:
-
ว๊ายยยย เรื่องมันจะเป็นยังไงเนี้ยยยย ลุ้นค๊าาา วันนี้ไปโรงเรียนสาย เลยแวะเข้ามาอ่าน
สนุก ๆๆๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เครียดด้วย อิอิ
+1 อ๊าาา
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
:sad4: แง แง
+1 เอาป่ะ เลยคนสวย ขยันอัพ อิ อิ :man1:
-
Right waiting yah babe Nan
-
:z3: :z3: :z3:
ร่วมด้วยช่วยกันโขก จะบ้าตาย
-
:เฮ้อ: หายไป 2- 3 วัน เอง คอมเดี้ยง แนนลงตั้ง2-3ตอน ขยันจริงๆๆ :impress2:
แตสงสารอิทจังอ่ะ สงสารยะด้วย :sad4:
แต่คิดถึงนู๋แยมที่สุดค่ะ :z2:
-
:sad4: ไมวันนี้ยังไม่มาอ่าคร๊าฟฟฟฟฟฟฟ
-
:m31:
เผ่าเลยย
-
แล้วเมื่อไหร่พ่ออิทจะได้กลับไปหาน้องแยมล่ะ
คิดถึงน้องแยมแล้ว
+1 สำหรับแนนค่ะ :L2:
-
มารอ
เดี่ยวต้องมีตอนหวานๆ แถมการรอคอยด้วย o18
น้องแยม มีพ่อ 2 คน
พ่อ ยะ กับ พ่อ อิท :z1:
-
มารอ ตอน 15
ด้วย สายตาละห้อย
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
นอกรอบ.....อารยะ-อิท ....คำสัญญา
“ปากแตกอีกแล้วสิมึง......ใครถามก็บอกเขาไปเลยว่ามึงไปมีเรื่องกับพวกโรงเรียนอื่นเด่ะ เจ๋งออก”
เสียงหัวเราะของอิทธิพลทำให้อารยะค่อยยิ้มออกมาได้บ้าง
“พ่อมึงขยันซ้อมลูกเนอะ....สงสัยเขาเห็นมึงเป็นลูกฟุตบอล”
เสียงทุ้ม ๆ ของเพื่อนที่นั่งอยู่เคียงข้าง และตบที่ไหล่เบา ๆ ทำให้หัวใจที่เหือดแห้ง ค่อยชุ่มชื้นขึ้นมาบ้าง
“ขอบใจเว้ย ไอ้อิท....กูมีมึงนี่แหละเป็นเพื่อนตาย......ไม่มีมึงก็ไม่มีกูเหมือนกัน ขอบใจจริง ๆ เว้ยเพื่อน”
ใบหน้าที่เคร่งขรึมอยู่เสมอ ค่อยหันมามองเพื่อนและยกมือขึ้นตบที่ไหล่ของเพื่อนกลับไปบ้าง
“ไอ้อิท........มึงเป็นเพื่อนกูนะ....เพื่อนตายเลย กูให้มึงเป็นเพื่อนตาย กูดีใจจริง ๆ ที่เกิดมาเป็นเพื่อนมึง”
ใบหน้าที่ค่อยมีรอยยิ้มเจือจาง ทำให้อิทธิพลหัวเราะชอบใจ
“เหี้ยยะ .... กูซึ้งนะเนี่ย น้ำตากูจะไหลว่ะ.....” ทั้งที่แกล้งพูด แต่อิทธิพลกลับเทน้ำในขวดน้ำดื่ม เอามาป้ายที่ดวงตา และทำหน้าเหมือนกับว่าซาบซึ้งใจ จนอารยะหัวเราะออกมาได้
“แล้วน้องมึง........เอาไง.....” คำถามถูกเอ่ยถาม อารยะนิ่งเงียบลง และกลับมีใบหน้าเคร่งขรึมเหมือนเดิม
“กูเจอยาคุม...ดายอมรับแล้วว่ากินจริง ๆ กูจะทำยังไงดีวะ..ถ้าพ่อกับแม่รู้ว่าดามีแฟน....แล้วกูไม่ดูแลดาให้ดี ๆ
พ่อต้องเอากูตายแน่เลย.......กูจะทำยังไงดีวะ....แต่ดาร้องไห้บอกว่าอย่าบอกพ่อกับแม่....แล้วก็เห็นว่าไอ้ห่านั่นมันมาขอเลิกไปแล้ว ตอนที่กูไปบอกให้มันเลิกกับดา.....แต่ทำไมดายังกินยาคุมอยู่อีก....กูจะทำยังไงดีวะอิท........ทำไมน้องกูถึงเป็นแบบนี้.......”
ฝ่ามือที่กุมเข้าที่ศรีษะ พร้อมกับที่ต้องบีบนวดขมับไปมา ทำให้อิทธิพลต้องลูบหลังปลอบใจเพื่อน
“เดี๋ยวดาก็เลิกได้.... เชื่อกู.... มันต้องมีทางแก้ล่ะวะ”
คำปลอบใจยิ่งทำให้อารยะเครียดหนักขึ้นกว่าเก่า
“เลิกได้แน่เหรอวะอิท.....ถ้าเลิกได้จริงก็ดี...ถ้าพ่อรู้ขึ้นมา...จะทำยังไงวะ”
น้ำเสียงที่สั่นเครือของเพื่อนทำให้อิทธิพล เครียดตามไปด้วย
อะไรกันนักหนาวะบ้านนี้ ชอบบีบให้ลูกเครียด ไม่รู้อะไรกันนักกันหนา เห็นแล้วอยากจะบ้าตาย
“เอาน่ะ เชื่อกูเหอะ เลิกได้ก็คือเลิกได้....มันคงไม่ได้รักอะไรดานักหรอก...เดี๋ยวกูจะช่วยดูให้....”
อารยะเงยหน้าขึ้นมองเพื่อน แล้วค่อยพยักหน้ารับ
เรื่องที่บ้าน เรื่องส่วนตัว เรื่องครอบครัว ปรึกษาไอ้อิทแล้วมีแต่ความสบายใจ ดีแล้วที่เป็นเพื่อนกับมัน ดีแล้วที่ได้เป็นเพื่อนกัน ไอ้อิทมันเป็นเพื่อนแท้จริง ๆ
“กูเชื่อมึงอิท...กูเชื่อมึง...แล้วกูก็เชื่อว่าคนอย่างมึงจะเป็นเพื่อนกับกูไปตลอด แล้วมึงก็ไม่มีวันหักหลังกูหรอก.....”
กำปั้นที่กระแทกเข้าหากัน ทำให้อิทธิพลหัวเราะออกมา ก่อนจะเอ่ยบอกอย่างมั่นใจ
“เออ........กูไม่มีวันหักหลังมึงหรอกไอ้ยะ....กูสัญญา”
Fin….
เง้อออ มีใครลงเพลงจาก imeem เป็นบ้างคะ ช่วยสอนแนนลงทีได้ไหมคะ :impress:
ใกล้ถึงตอนที่ต้องมีเพลงประกอบแย้วว แต่แนนทำม่ะเป็น :m21:
ปอลอที่1 ไม่เกินตี1 จะมาลงตอนที่ 15 ให้นะคะ
ปอลอที่2 +1 คืนให้กับคนที่บวกให้แนนนะคะ :กอด1:
-
ได้จิ้มแนนด้วย :mc4: :mc4: :mc4:
ตอนที่ 15 ถ้าไม่ง่วงจะรอนะค่ะ :กอด1: :กอด1:
-
แง่ะ
ถึงว่า ไม พ่อยะ ถึงแค้น พ่ออิท
รอ ตอน 15 :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
นานเท่าไหร่ ก็รอ
แต่ถ้านาน เกิด จากระโดด กัด หู เยยย
หึหึ
-
:z3:ตีหนึ่งเลยหรือคร๊าฟฟฟฟพรุ่งนี้มีงานเช้าอ่า
:เฮ้อ:เอาวะสายเป็นสายรอคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
-
ตอน ลังเล
แสงแดดที่ลอดเข้ามาที่บานหน้าต่าง ปลุกให้อารยะรู้สึกตัวตื่นขึ้น แสงแดดยามเช้าที่ทำให้ต้องขยี้ตา
ฝนตกแล้วตอนเช้าแดดออกแบบนี้ก็ดีนะ สดชื่นดี
ใบหน้านิ่งเฉย ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ก่อนจะกลับไปเครียดขรึมเหมือนเดิมอารยะ เหม่อมองเพดานห้อง นิ่งนานอยู่อย่างนั้น ก่อนจะผุดลุกขึ้นนั่ง และหันไปมองร่างที่ยังคงหลับใหลอยู่เคียงข้าง
ไอ้อิท.....................
อารยะจ้องมองร่างที่ยังคงหลับใหล ลมหายใจสม่ำเสมอ ไม่มีทีท่าจะตื่นขึ้นเลยสักนิด
ดวงตาคมจ้องมองร่างนั้นนิ่งงันอยู่อย่างนั้น ปล่อยความคิดให้ไหลเรื่อยไปอย่างช้า ๆ
หน้าของไอ้อิท.......จมูก...ปาก..แก้ม คิ้วคาง
แขน ..........ขา ฝ่ามือ
ไอ้อิทเหรอ............ทุกอย่างที่ประกอบกันขึ้นมา คือไอ้อิทใช่มั้ย ไอ้อิทที่คอยอยู่ข้าง ๆ เวลาที่มีความทุกข์
ถ้าไม่มีไอ้อิท ถ้าไม่มีมัน ถ้าไม่รู้จักกับมันตั้งแต่แรก คงไม่ต้องเสียใจขนาดนี้
คงไม่ต้องทุกข์ใจขนาดนี้
ดวงตาจ้องนิ่ง อยู่ที่ร่างนั้น
เร็วกว่าความคิด
ฝ่ามือที่กำแน่น ค่อยคลายออก และก้าวขึ้นคร่อมทับร่างที่ยังหลับใหล
ก่อนจะค่อยกดมือทั้งสองข้างลงที่ลำคอ ของอิทธิพล
แค่ออกแรงตอนนี้ เวลานี้ ทุกอย่างมันจะจบลง จะไม่มีไอ้อิท จะลืมไอ้อิทให้ได้ ความเกลียดก็คงหายไป
ทุกสิ่งทุกอย่างมันจะได้จบไปซะที ไม่ต้องมีอะไรยืดเยื้อกันต่อไป แค่กดมือลงไป
กดลงไปอย่างช้า ๆ ทุกอย่างมันก็จะได้หยุดลงเพียงแค่นี้
ใช่แล้ว นี่ไงล่ะ ทางออก ทางออกที่ค้นหามานาน ให้ทุกอย่างมันจบสิ้นกันไป
ให้มันจบ ให้มันจบสิ้นกันไปซะ
...........................มึงร้องไห้ทำไมไอ้ยะ..............อย่าหนีสิเว้ย.........ไอ้โง่ยะ............มึงจะโง่ไปถึงไหน
ไอ้เหี้ยเอ้ย มึงมันโง่ แถมยังงี่เง่า ……
อ้อมแขนอุ่น ๆ ของอิทธิพล ดึงร่างของอารยะเข้าไปกอดแน่น ทั้งที่ปากยังพร่ำแต่คำด่า
“ร้องไห้ไปเลย มึงจะฝืนทำไม.....อายหรือไง.....กูเพื่อนมึงนะ..มันจะเป็นเหี้ยอะไรวะ ไอ้น้องอารยะ เอาเลย
พี่ให้ยืมไหล่ ......... ร้องให้พอ ให้แม่งหายไปเลย อย่าให้ใครเห็นน้ำตามึงรู้มั้ย....... กูเข้าใจเว้ย.... ร้องให้มันพอไปเลย ร้องก็ร้องครั้งเดียว ให้มันจบ ๆ ไปซะ ”
ฝ่ามือที่ตบเบา ๆ ที่ศรีษะ แสนอ่อนโยน อ่อนโยนจนจดจำได้ถึงทุกวันนี้ คนที่คอยอยู่ข้าง ๆ คนที่คอยปลอบโยนอยู่เสมอ เมื่อต้องเจอกับเรื่องราวที่ทำให้ปวดร้าวหัวใจ จนแทบจะทนไม่ไหว
ภาพคืนวันเก่า ๆ ที่เคยมีร่วมกัน ไหลเวียนซ้ำไปซ้ำมาอยู่ในสมอง
ความอบอุ่น ที่เคยได้รับ ความอ่อนโยนที่คนเลว ๆ อย่างไอ้อิท มีให้.....
กูเกลียดมึง...............กูเกลียดมึงเหลือเกินไอ้อิท.....มึงเลว มึงหักหลังกู.....
มึงทำอย่างนี้กับกูได้ยังไง มึงเป็นเพื่อนตายของกูนะ.....ทำไมมึงถึงใจร้ายกับกูได้ถึงขนาดนี้....ทำไมต้องเป็นมึงด้วย
กูเกลียดมึง........ถ้าไม่มีมึงกูก็คงไม่ต้องทุกข์ใจแบบนี้….กูคงไม่ต้องเสียใจขนาดนี้ เพราะมึงไอ้อิท
เพราะมึง...........................
หัวใจที่เจ็บแปลบ ปวดร้าวเกินจะทน หยดน้ำคลอปริ่มอยู่ที่หน่วยตา ก่อนจะค่อยหลั่งรินลงอย่างช้า ๆ
“กูเกลียดมึง.........ไอ้อิท....คนอย่างมึงมันไม่สมควรที่จะมีชีวิตอยู่หรอกนะ....”
ฝ่ามือที่กดอยู่ที่ลำคอของอิทธิพล ค่อยผละจาก ก่อนจะลากไล้ปลายนิ้ว จากหน้าผาก ผ่านลงที่ดวงตาที่ยังปิดสนิท...และระเรื่อยลงมาที่ข้างแก้ม
ไอ้อิท...........หน้าของไอ้อิท........หน้าตาของคนที่เกลียดแสนเกลียด......
ใบหน้าที่มักขมวดคิ้วมุ่น เหมือนคิดอะไรอยู่ตลอดเวลา ค่อยก้มลงประทับริมฝีปากเข้าที่หน้าผากมนนิ่งนาน
ก่อนจะผละออกอย่างช้า ๆ
สายตายังคงจับจ้องใบหน้าของอดีตเพื่อน ที่ยังนิ่งเงียบอยู่อย่างนั้น
คนที่นอนหลับตา....ค่อยปรือตาขึ้น เมื่อรับรู้ถึงสัมผัส อ่อนโยนแผ่วเบา
ภาพที่ได้เห็นภาพแรกของเช้าวันใหม่ คือใบหน้าของอารยะ ที่ยังคงมีหยดน้ำคลออยู่ที่หน่วยตา
ต่างฝ่ายต่างจ้องมองกันอยู่อย่างนั้นเป็นนาน
อารยะค่อยก้มหน้าลง และนิ่งเงียบ
ไม่มีคำทักทาย ไม่มีคำพูดใด ๆ หลุดออกมาจากริมฝีปากของทั้งคู่
มีแต่ความเงียบงัน ต่างฝ่ายต่างครุ่นคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา คิดถึงเรื่องอดีตเก่า ๆ ที่ย้อนเวลากลับไปเอาคืนมาไม่ได้
อารยะค่อยลุกขึ้นยืน และก้าวขาลงจากเตียง
และเดินเข้าห้องน้ำไปเหมือนทุกวัน
ร่างที่นอนอยู่บนเตียง ค่อยเอียงหน้าหันไปมองร่างที่ก้าวลับเข้าไปหลังบานประตูห้องน้ำ ก่อนจะถอนใจยาวเหยียดและครุ่นคิดบางสิ่งบางอย่างที่ยังคงคลุมเคลือ และไม่เคยเข้าใจ ว่าจะต้องทำอะไรต่อไปบ้าง
“ทำไมมึงไม่หักคอกูซะ....มึงลังเลอะไรอยู่กันแน่.....มึง..ยังเห็นกูเป็นเพื่อนอยู่มั้ย....วันนี้กูยังเป็นเพื่อนมึงอยู่หรือเปล่า.....คนอย่างกู....ยัง.....เป็น...เพื่อนมึงได้อีกเหรอ”
TBC….
มาตามคำสัญญา :a2: เนี่ยลงให้ก่อนเวลาด้วย
เข้าใจหัวอกคำทำงานแล้วติดนิยายอ่ะ เป็นเหมือนกันอ่ะ :m1:
เมื่อวานหลังจากโพสนิยายให้เสร็จ ชิ่งไปอ่านมาฮาเดลที่อ่านค้างไว้เหมือนกัน อ่านจนจบเลย
:a5:จ๊ากกก ดูเวลาอีกที่เกือบตีสี่แย้วว o22 กรำ แล้วพรุ่งนี้ตรูจะตื่นไปทำงานได้ไหมเนี่ย
งานนี้เมคอัพช่วยได้คะ o16 คืนสภาพจากผีดิบ+แพนด้าให้กลับมาเป็นผู้เป็นคน :yeb:
วันนี้เลยซ่าส์ไม่ออกเลย คงต้องนอนเร็วๆ คืนนี้ฝันดีนะคะ :กอด1:
-
กระโดด กอด พี่แนน
ด้วยความดีจาย อย่างล้น หลาม
55+
จุ๊ฟๆๆ
เห้อ
ตอนนี้้้ๆๆๆ
เศร้า อีกแล้ว
o22 o22 o22 o22 :m15: :m15:
-
ฝันดีค้าบ พี่แนน
หึหึ
ปล.
ไปนอนมั้ง 55+ :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
จะ คอย เจ๊ แนน ต่อไป
คาดว่าฉาก หวานๆ ของพ่อ อิท กับ พ่อ ยะ จะ ตามมาในไม่ ช้า :z1:
คุณแนน หลับฝันดีนะครับ
:กอด1:
-
นั่งทำงานไปหลับไปอีกแล้ว อะดิ เที่ยงคืนครึงแหละ อือือๆๆๆๆๆ
ยะ ทำมัยไม่หักคอมันเลยละ
อือๆๆๆ ชื่อยะหรอเพิ่งคิดได้เคยมีน้องคนหนึ่งชื่อยะเหมือนกัน ได้เจอกันแล้ว............ก็ต่างคนต่างไป คิดถึงจัง
ไอ้อิทนี้ก็ นะ ขาไม่ได้โดนมันถีขไข่แม่งให้แต่งเลยดิ
มัวรีรออะไรอยู่ คนอ่านเครียสแทนนะ จะทำอาไรก็รีบทำแกรงใคคนอ่านมั่ง อารัยเอากันทุกวัน อิจฉานะ
อิอิ
ป.ล. พอดีว่าเขาชอบโหดๆๆอะครับ ไม่ว่ากันนะ
-
:impress3:
ร้องไห้อีกและ
-
น้องแนนมาต่อแล้วววว :กอด1:
เมื่อไหร่ล่ะเนี่ย
เมื่อไหร่จะเข้าใจกัน
สงสารทั้งคู่อ่ะ
-
มาตามอ่านเสียหลายตอน
เง้ออออออ เครียดๆๆ
สงสารพ่ออิท คงคิดถึงลูกแยมแย่แล้ว
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
-
:z3: :z3: :z3:
ความในใจที่ไม่กล้าพูดออกไป เหนื่อยใจแทนจริงๆ
:z2: :z2: :z2:
-
:z3:
-
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
จะ คอย เจ๊ แนน ต่อไป
คาดว่าฉาก หวานๆ ของพ่อ อิท กับ พ่อ ยะ จะ ตามมาในไม่ ช้า :z1:
คุณแนน หลับฝันดีนะครับ
:กอด1:
^
^
^
^
^
^
รออีกแปป น้า
555+
แอบสปอย
^^
-
:เฮ้อ: :m15:ยังเศร้าต่อไป :sad11:
-
:กอด1: เข้ามาอ่านครับแนน ตอนสาย ๆ คร๊าบบบบ
:L2: แล้วก็ +1 ให้ตามธรรมเนียมเนอะ เป็นกะลังจายยยย
:m15: แล้วมีใครแนะนำวิธีลงเพลงให้แนนหรือยังเนี่ยยย
:L1: แนนเข้าไปที่กระทู้ "เสร็จกูแน่ไอ้หน้าหล่อ" สิครับ
ถามเจ้าของกระทู้ คุณพากย์นะ เขาคงแนะนำได้นะ
เพราะเขาเอาเพลงมาลงประกอบนิยายด้วยหล่ะ
อยากฟังจัง...แนนจะเอาเพลงอะไรมาให้ฟังน๊า....
:pig4: จ้า
-
จะรักกันยังไง
-
เศร้าสุดๆ :impress3:
-
เครียด
เครียด
เครียด
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
เครียดด้วยคน
:serius2: :serius2:
-
รออ่านต่ออยู่นะคะ
สงสารพ่ออิท
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
-
:เฮ้อ:
:monkeysad:
:sad11:
o18
:m15:
-
จะ คอย เจ๊ แนน ต่อไป
คาดว่าฉาก หวานๆ ของพ่อ อิท กับ พ่อ ยะ จะ ตามมาในไม่ ช้า :z1:
คุณแนน หลับฝันดีนะครับ
:กอด1:
-
:z2:มานั่งรอตอนที่สิบหก คร๊าฟฟคุณแนน
:laugh:เมื่อคืนรีบอ่านจนลืมเม้นแถมตอนเช้าไปทำงานสายเหอๆโดนเจ้านายแซว
:เฮ้อ:ยังที่คุณแนนเมคอัฟปกปิดร่องรอยของการติดนิยายได้แต่ผมอะดิแย่ไม่สามารถเพราะไม่เคยเมคอัฟอะ
-
ตั้งแต่ติดตามซีรี่นี้มา ผมว่าเรื่องนี้สะเทือนอารมณ์มากที่สุดเลยนะครับ
ขอบคุณครับแนน
-
ตกลงยะยังเห็นอิทเป็นเพื่อนอยู่ใช่ปะ
แต่ไม่อยากให้ยะเห็นอิทเป็นแค่เพื่อนเลยอ่ะ
..................
เคยมาแล้วประเภทอ่านหนังสือแล้วติดจนวางไม่ได้
อ่านรวดทีเดียว 4 เล่ม แบบนันสต๊อบเลยอ่ะ
ช่วงนั้นเป็นหมีประมาณ 2 วันเลย
ดีใจที่แนนมาต่อให้ ทั้งๆ ที่อดนอนขนาดนั้นนะนี่
+1 ให้กับคนขยันนะ
-
คงใกล้แล้วซินะ เพราะแต่ละคน ก็เริ่มที่จะคิดถึงอดีต ที่ผ่านมาว่าเคยรักกันยังไง
เคยช่วยเหลือกันเวลามีทุกข์
รอตอนต่อไปดีกว่า ขอบคุณนะครับ แนน +1 ให้เป็นสินน้ำใจ
-
ตอน ทั้งรักทั้งเกลียด
คิดถึงแยม แยม พ่ออิทคิดถึงแยมจะทนไม่ไหวแล้ว นี่มันวันที่ 10 แล้ว
แยมอ่ะ แยม พ่ออิทคิดถึงแยมจะแย่แล้ว อยากกอดอยากหอมแก้มแยม แยมน่ารัก แก้มป่อง
โอ้ยยยยยยยยยยย คิดถึงลูกโว้ย จะทนไม่ไหวแล้วเนี่ย ไอ้เหี้ยยะจะเอาไงแน่ก็ไม่รู้ เดี๋ยวเงียบ เดี๋ยวโมโห
เดี๋ยวก็ต้องมีอะไรกับมันอีก ซ้ำ ๆ ซาก ๆ จะฆ่าทิ้งก็ไม่เอา จะทะเลาะกันต่อ ก็ไม่ใช่
นี่มันบ้าอะไรวะ ครึ่ง ๆ กลาง ๆ อยู่อย่างนี้ มันจะรู้เรื่องกันมั้ยวะเนี่ย แม่งเอ้ย กูอยากจะบ้าตายแล้ว
อิทธิพลเกิดอาการกระสับกระส่าย หงุดหงิดร้อนรนขึ้นมา และก็ไม่คิดจะเก็บอาการอีกต่อไป
“เฮ่อ.....” เสียงถอนหายใจยาวเหยียด ไม่ได้ทำให้อารยะหันกลับมามองได้เลยสักนิด
“เฮ่อ......” อิทธิพล แกล้งทำเสียงให้ดังเพิ่มขึ้น แต่ก็เหมือนเดิม คนที่นั่งเงียบ ห่างออกไป ยังคงนิ่งเฉย
หูแตกเหรอวะ หรือว่าแกล้งไม่ได้ยินกันวะเนี่ย กูขี้เกียจเล่นแล้วนะ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว
พูดกับมันเดี๋ยวก็ทะเลาะกัน ด่ากันอีก แล้วมันก็จะทำหน้าเหมือนกับโมโหสุด ๆ อีก เลยไม่ต้องพูดต้องคุยกันพอดี
ประสาทจะแดกอยู่แล้ว 10 วัน นี่มัน 10 วันแล้วนะโว้ย เรียนก็ไม่ได้ไปเรียน บ้านก็ไม่ได้กลับ
ห่าอะไรนักหนาวะ เอายังไงก็ไม่เอาสักอย่าง คุยก็ไม่คุย ต่อรองอะไรก็ไม่ยอมต่อรอง แม่ง กูชักเซ็งแล้วนะ
“แยม แยม แยม แยม น่ารัก แยมลูกพ่ออิทสุดหล่อ แยมน่ารักสุดยอด แยมน่ารักที่สุดในโลกเลย”
อารยะหันกลับไปมอง คนที่นอนร้องเพลงเสียงดัง เหมือนจงใจให้ได้ยิน แล้วถึงกับต้องรีบหันหลังกลับ
กลั้นรอยยิ้มเอาไว้อย่างสุดความสามารถ
เพลงที่อิทธิพล ร้อง ยิ่งดังขึ้นเรื่อย ๆ แต่อารยะกลับแกล้งทำเป็นไม่สนใจเลยสักนิด ยังคงนิ่งเงียบ และแสดงท่าทีไม่สนใจ
จนอิทธิพลทนไม่ไหวอีกต่อไป
“ไอ้ยะ............กูคิดถึงลูกกูแล้ว......ปล่อยกูไปเหอะน๊า.....นะ....นะ...นะ....ยะสุดหล่อคิ้วเข้มตาโศก....คนหล่อสุด ๆ ปล่อยผมไปเถอะค้าบ....นะค้าบ..นะค้าบ....ผมคิดถึงลูกสาวของผมแย้วเจง เจงนะก๊าบ....เชื่อผมเหอะ...นะ..นะ..นะ.....คุณอารยะสุดหล่อ”
เสียงพูดแบบยานคาง ลากเสียงยาว ๆ ยิ่งทำให้อารยะต้องกลั้นเสียงหัวเราะอย่างสุดความสามารถ
ไอ้อิท............แม่งนิสัยเลว
เกลียดมัน....มันจะแหย่ให้หัวเราะ ไอ้เวรเอ้ย
“ที่รักค้าบ.......ผมเป็นเมียคุณแล้วนะค้าบจะทิ้งขว้างผมแบบนี้เลยหรือไงค้าบคุณ....ทำไมใจร้ายอย่างนี้ล่ะค้าบ ไม่สงสารเมียสุดที่รัก สุดแสนจะน่ารัก หล่อโคตร ๆ อย่างกูบ้างเหรอค้าบ”
อิทธิพลยังไม่เลิกพูดแบบลากเสียงยาว นั่นยิ่งทำให้อารยะ ยิ่งพยายามกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้ และต้องนั่งท่องคำพูดที่เฝ้าตอกย้ำอยู่เสมอ
“กูเกลียดมึง......เลวเหี้ย ๆ ไอ้อิทแม่งเลว กูเกลียดมึง”
คำพูดแผ่ว ๆ หลุดออกมาจากริมฝีปากของอารยะ แต่ก็เทียบไม่ได้กับเสียงตะโกนของอิทธิพล
“ยะค้าบ ไอ้ยะ ไอ้อารยะสุดหล่อ โคตร ๆ มึงอย่ามานั่งเก็กหน้าหล่ออยู่ได้มั้ยครับ กูคิดถึงลูกกูจะแย่แล้ว
แม่มึงอยากจะมาหาหลานก็มาเหอะค้าบ กูยอมหมดทุกอย่างแล้ว นะค้าบ มึงได้กูแล้ว ไม่เห็นอ่อนโยนกะกูเลย......แม่งเอากูทุกวันเลย..แต่ไม่ยอมอ่อนโยน กูเจ็บนะค้าบ....แง แง กูน่าฉงฉานนะเนี่ย ม่ายเห็นจายกูเลย
พี่ยะค้าบ สุดที่รักค้าบ......เห็นใจน้องอิทหน่อยนะค้าบ พี่ยะ”
อิทธิพล พร่ำพูดอะไรเรื่อยเปื่อย บ้า ๆ บอ ๆ ให้อารยะได้ยิน พูดซ้ำ ๆ พูดจน
ใบหน้าคมถึงกับแดงก่ำด้วยความอาย เพราะคำพูดหยอกล้อของร่างที่นอนอยู่บนเตียง
“หุบปากไปเลย.........กูเกลียดมึง...........”
เสียงตะโกนด่า ดังลั่นทำให้อิทธิพลนิ่งเงียบลงทันที
อ๋อ เออ ลืม ลืมว่ามันเกลียดนี่หว่า เออเนอะ เกลียด ไม่เกลียดมันคงไม่ทำแบบนี้กับผู้ชายด้วยกันหรอก
ก็เพราะมันเกลียดแหละเนอะ ใช่ ลืม....... ลืมไปว่ามันเกลียด ลืมได้ไง โง่อีกแล้วกู ไอ้ยะมันเกลียด
จำใส่สมองไว้สิเว้ย ว่ามันเกลียดอ่ะ จำสิ จำได้มั้ย
จำเอาไว้ จำใส่หัวกบาลเอาไว้ว่ามันเกลียด แม่งเหี้ยเอ้ย ไอ้ยะมันเกลียด หัดจำเอาไว้สิวะ สมองกลวงจริง ๆ
คนเกลียดขี้หน้าขนาดนี้ ยังจะไปยุ่งกับเขาอีก
ใบหน้าที่เคร่งขรึม และเสียงที่เงียบสนิท บรรยากาศน่าอึดอัดใจ
ทำให้อารยะ อยากจะตบปากตัวเอง
........................ทำไมต้องตะคอกไอ้อิทด้วย...........................
ก็เพราะว่ารำคาญไง รำคาญที่มันพล่ามเลยต้องด่าซะ มันจะได้เข็ด
......................แล้วทำไมพอตะคอกมันไปแล้ว พอมันเงียบถึงได้รู้สึกผิดล่ะ...........
ไม่ใช่รู้สึกผิดหรอก ต้องรู้สึกสะใจสิ ถึงจะถูก สะใจ ต้องสะใจ
ถึงแม้จะคิดอะไรในทางที่ดีกับตัวเองแล้ว แต่อารยะกลับต้องรีบลุกพรวดพราด เดินมาทิ้งร่างลงนั่งข้าง ๆ
คนที่นอนนิ่งเหม่อมองเพดานห้อง ต่างจากเมื่อไม่กี่นาทีก่อนลิบลับ
ไม่มีเสียงพูด ไม่มีคำพูดหลุดออกมาอีกเลย
“ไอ้อิท..............” อารยะเอ่ยเรียกชื่อของอดีตเพื่อน แต่ร่างนั้นกลับนอนนิ่ง ไม่ยอมสนใจ
“อิท” แม้จะเรียกซ้ำอีกกี่ครั้ง อิทธิพลกลับนิ่งเฉย แถมยังเมินหน้าไปทางอื่นอีก
“มึง................คิดถึง................ลูก.......มึงเหรอ”
คำถามของอารยะ ไม่ได้รับการตอบกลับ คนที่นอนอยู่บนเตียง ใบหน้าเรียบเฉย กระพริบตาถี่ ๆ หลายครั้ง
พร้อมกับหยดน้ำหลั่งรินที่หน่วยตา
นั่นทำให้อารยะถึงกับตกใจจนทำอะไรไม่ถูก นาทีต่อมาเริ่มรู้สึกว่าปวดร้าวที่หัวใจ จนทำอะไรไม่ถูก
รีบเอื้อมมือไปเกลี่ยหยดน้ำตาที่รินไหลไม่ขาดสาย ให้หมดไป แต่ก็เท่านั้น เมื่อหยดน้ำที่หลั่งริน ยิ่งพรั่งพรูหลั่งทะลักออกมา มากขึ้น
“ไอ้อิท....มึง...ไอ้อิท...มึงเป็นเหี้ยอะไรของมึงอ่ะ...ไอ้เหี้ยอิท”
อารยะพร่ำด่า คนที่นอนนิ่งเงียบ ปล่อยให้น้ำตาหลั่งรินออกจากดวงตาคม ยิ่งเห็นยิ่งเหมือนจะทนไม่ไหว
“กูเกลียดมึง.......มึงมันเหี้ยเองโดนแบบนี้ก็สมควรแล้วไง....มึงต้องชดใช้ให้กูมั่งสิ.....มึงเลว...มึงมันนิสัยเลวเองอย่ามาทำเป็นร้องไห้ให้กูใจอ่อนหน่อยเลย.......ไอ้เหี้ยอิท.....ก็มึง....มึงมันเลวนี่หว่า.....”
อารยะเอาแต่พร่ำด่าร่างที่กำลังสะอื้นไห้
แต่ในใจมีแต่ความสงสาร
มันคงคิดถึงลูกมัน ตั้งสิบวันเข้าไปแล้ว มันคิดถึงลูกมันขนาดไหนกันวะ คิดถึงจนขนาดร้องไห้ได้เลยเหรอ
แล้วกูล่ะ.........มันก็ยอมให้แม่ไปเจอหลานแล้วไง ทำไมไม่ปล่อยมันกลับไปล่ะ
อารยะผุดลุกขึ้นยืน และรีบก้าวเท้าเดินออกจากห้องอย่างรวดเร็ว ยิ่งคิดยิ่งกลัว
ยิ่งคิดยิ่งมีแต่ความสับสน
ไม่เอา........ไม่ให้มันกลับหรอก
ต้องอยู่ด้วยกันก่อนสิ ไม่ให้กลับไปไหนเด็ดขาด ให้มันคิดถึงลูกของมันให้ตายไปเลย
สะใจดีจริง ๆ สะใจกูจริงเว้ย
ประตูห้องถูกกระแทกปิดเสียงดังโครมคราม และอารยะทิ้งร่างลงนั่งที่หน้าห้องอย่างช้า ๆ
ไปแล้ว........ไอ้ยะมันไปแล้ว........มันไปแล้วใช่มั้ย
อิทธิพลยังคงเหม่อมองเพดานห้อง นิ่งเงียบอยู่อย่างนั้น แต่ทำยังไงน้ำตาก็ไม่หยุดไหลสักที
“ก็พ่ออิทคิดถึงแยมนี่นา.......จะให้ทำยังไงล่ะ.........คิดถึงลูกแล้วมันเลวมากใช่มั้ย.......กูคิดถึงลูกกูทำไมกูต้องเป็นคนเลวด้วยล่ะ.......ก็แยมเป็นลูกกูนะ......แยมลูกกูนะเว้ย...กูคิดถึงแยม จะให้กูทำยังไง กูอยากไปกอดลูกกูเร็ว ๆ อยากไปหอมแก้ม อยากไปอาบน้ำทาแป้งเย็นให้ ผิดใช่มั้ยล่ะ เออ กูมันผิด ทำเหี้ยอะไรก็ผิดหมดแหละ
ก็มันผิดไปแล้ว พลาดไปแล้ว จะแค้นอะไรนักหนา ไอ้คนใจดำ มึงมันใจร้ายใจดำ จำเอาไว้เลย ในเมื่อไม่ดีกับกู ชาตินี้ก็อย่าดีกันเลย.......คิดว่ากูชอบมึงนักหนาหรือไงวะ....ไอ้เหี้ยยะ..กูก็เกลียดมึงเป็นเหมือนกันนะโว้ย”
ทุกคำพูด
เสียงที่ตะโกนจนได้ยินออกมานอกห้อง ทำให้อารยะต้องยกมือขึ้นกุมขมับด้วยความเครียด
“ไม่ให้กลับหรอก.......อยู่กับกูก่อนไม่ได้หรือไง.....ก็ตอนนี้กูอยากอยู่กับมึง....ไม่ได้หรือไง...ไม่เห็นใจกูบ้างเลยเหรอ......เกลียดกูมาก ๆ ก็ได้ แต่อยู่กับกูก่อนเถอะนะ...อยู่กับกูทั้งที่มึงเกลียดกูนี่แหละ...อยู่ด้วยกันก่อน
ขอร้องล่ะไอ้อิท....กูขอร้อง”
คำอ้อนวอนไม่เคยส่งไปถึงอิทธิพลเลยสักครั้ง
อารยะนั่งเงียบ ฟังเสียงด่าของคนในห้อง แล้วยิ่งต้องก้มหน้านิ่ง ๆ ด้วยความรู้สึกผิด
ผิด........ซ้ำแล้วซ้ำเล่า........ผิดแต่เรื่องซ้ำ ๆ
ผิดจนไม่รู้ว่าจะหาวิธีแก้ไขเรื่องผิดพลาดพวกนี้ได้ยังไง
TBC….
+1 คืนให้กับคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
-
ปากแข็งกันทั้งคู่
-
:monkeysad:สงสารอิท คงคิดถึงลูกใจแทบขาดเนอะแนนเนอะ
ไอ้ยะมันยังบ้าไม่เลิก จิตป่าวว่ะ
:pig4:ขอบคุณคร๊าบแนน :กอด1:
-
แอบมาอัพ หรอ เหอะๆ แอบมาอัพก็แอบมาอ่านละ :z1:
-
ขอบคุณคับ
มาต่อได้เร็วทันใจมากกกกกกกกก
:pig4: :pig4:
น้ำตาไหลเลยอ่ะ
ทำไมยะไม่ไปบอกอิทตรงๆ เลยล่ะ
บางทีอะไรๆ มันอาจจะดีขึ้นก็ได้นะ
-
เวงกำ...
ปากแข็งงะ
พูดกันเส๊...
:serius2: :serius2:
-
เมื่อไหร่ยะจะใจอ่อนกับอิท
เราอ่านแล้วยังน้ำตาซึมเวลาอิทร้องเพลงให้แยม สงสารอิทคิดถึงน้องแยมจะแย่แล้ว
+1 สำหรับคนขยันโพสค่ะ :pig4:
-
แหม คุนพ่อยะ
ก็ให้พ่ออิทกลับไปหาน้องแยม แล้วไปอยู่ด้วยกันเรยดิ
อิอิ
แต่ ตอนนี้ ก็ยังเข้า โหมด เศร้า แต่ก็ยังดี มีแอบกุ๊กกิี๊ก
อิอิ
ตอนหน้าเศร้าอีก กระโดด กัดหู พี่แนน เยยย
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
วันนี้ได้ 2 ตอนเลยแหะ กดดันจังครับ :m15:
-
:o12: สงสารพ่ออิทมากเลยๆ
:angry2:ยะใจร้ายเกินไปแล้วน๊า
:L2:เป็นกะลังใจให้คุณแนน
-
:m15: :monkeysad: :sad11: :sad4
ปากแข็ง ทิฐิ เมื่อไหร่จะเข้าใจกันหละเนี่ย
:z3: :z3: :z3:
-
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
สงสารพ่ออิท
ลุงยะใจอ่อนได้แล้ววววววววว
+1 ให้น้องแนน คนขยัน :กอด1: แล้วก็ชอบหน้านี้เป็นพิเศษ 1 9 อิอิ เลขสวยยยยย
-
:pig4:
:pig4:
:pig4:
-
ปล่อยให้พ่อเขาได้เจอลูกเหอะนะ
สงสารอ่ะ
-
ชักอยากจะ :z6: เจ้ายะซะแล้ว
มันไม่สงสารหลานมันหรือไงวะ :m16:
-
ป่านไหนจะเข้าใจกัน ซะที
:เฮ้อ:
-
คุณเคอะ
ค้างคะ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:ค้างอ่ะ
-
:o8: เริ่มจ้าดีกันแล้ว รอคุณแนนน่ะครับบบบบบบ
-
น่านนนน เจ้ายะ เริ่มคิดอะไรกะพ่ออิทแล้วใช่มั้ย หุหุหุ :laugh:
อย่าปากแข็งนานเจ้ายะ พ่ออิทเข้าใจผิดมากๆ แล้วจะจ๋อย :laugh:
ปล.คิดถึงแนนจังเลยยยยยย :กอด1:
ปลายปีงานมหาศาล... :o12:
บางทีแอบมาอ่านแล้วเม้นต์ให้ไม่ได้ มัสกด+ แทนนะจ๊ะ..
ยังติดตามทู้แนนเสมอค่ะ..
-
:L2: เข้ามา +1 ให้แนนคร๊าบบบบ :กอด1:
-
I think I miss you
and I plusing you one score
-
:เฮ้อ:
เริ่มจะดีกันแล้วนะเนี่ย
เย้ เย้ เย้
:laugh: :man1:
-
:sad11:ยะบ้า บ้าๆๆ ใจร้าย โป้งแล้ว คนบ้า ป่านนี้นู๋แยมจาเปงไงเนี่ย :z6:
-
STAR ALLIANCE พวกปากแข็ง ทำคนอ่านลุ้นเอาเหนื่อยเลย
Kipper ยะแค่จิจพอปะมาณเองมนต์ แต่ก็คิดถึงน้องแยมแล้วเหมือนกัน ไม่ได้ออกมาหลายตอนแล้ว
aaron670826 อัพเปิดเผยคะ ไม่แอบหรอก
nbee บอกตรงๆก็กลัวเสียฟอร์มนะสิ
Xeroz คนอ่านเครียด
april ตอนอ่านก็น้ำตาซึม ตอนที่อิทคิดถึงน้องแยมเหมือนกัน น่าสงสารอ่ะ
Dangerous_patz แนนโดนกัดหูแน่เลย ก็มันยังเศร้าอยู่อ่ะ
mantdash เดี๋ยวก็หายกดดันแล้วจ้าป๊อบ รอหน่อยนะอีกสองตอนเอง
tatum1234 คอยรอดูตอนยะต้องง้ออิทบ้างแล้วกัน
MoSHI ใกล้จะเข้าใจกันแล้วคะ
Bg LoVe NT ยะใกล้ใจอ่อนแล้วคะพี่แข รออีกนิดนะคะ
Black Angel ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเหมือนกันคะ
19NT พ่ออิทใกล้ได้เจอน้องแยมแล้ว รออีกนิดนะคะ
patee ยะโดนแค่นี้น้อยไปป่าว ทำกับพ่ออิทตั้งเยอะโดนแค่นี้เองเหรอ
white coat ใกล้เข้าใจกันแล้วคะ
Junrai_Hyper มาต่อให้แล้วคะ
akaipee รออ่านได้เลยคะ
SataRu ยะเริ่มรู้สึกดีๆต่ออิทแย้วว
HaLF333 คิดถึงมัสเหมือนกัน งานยุ่งใช่ไหมหล่ะ ใกล้สิ้นปีแล้วนิ แค่เข้ามาอ่านแนนก็ดีใจแล้ว
งานยุ่งยังไงก็พักผ่อนด้วยนะ เดี๋ยวจะไม่สบายอีก
Kipper ขอบคุณคะมนต์
โพ่มือคลี่ ขอบคุณคะ
nai_nai ใช่เริ่มดีกันแย้วว เดี๋ยวความรักก่อเริ่มเกิด อิอิ
the_pooh9 หนูแยมก็ร้องหาพ่ออิทนะจิ
+1 คืนให้กับคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
-
ตอน เส้นกั้นที่เบาบาง
"ทำเป็นมองหน้ากู........ทำไม..มีปัญหากับกูมากหรือไง.."
ปลายคางของอิทธิพลถูกบีบแน่น จนรู้สึกเจ็บ จนต้องนิ่วหน้า เพราะความรู้สึกปวดร้าวจนอยากสะบัดหน้าหนี
"เจ็บเหรอ....เจ็บเป็นด้วยเหรอ...อย่างมึงเจ็บเป็นด้วยเหรอ.....นึกว่าไม่มีความรู้สึกซะอีก..อ๋อ เพิ่งรู้นะเนี่ยว่ามึงเจ็บเป็น"
อารยะ ยังคงบีบปลายคางของอิทธิพลเอาไว้ และเพิ่มแรงกดเข้าไปอีก
"เจ็บ.....โอ้ย"
เสียงร้อง และดวงตาที่จ้องมองตรงมา
ทำให้อารยะต้องหลบสายตา ก่อนจะละมือออก และทิ้งกายลงข้างเตียง ค้นหาบางสิ่งบางอย่างออกมา
"เอาไป.......ดูซะให้พอ.....ลูกมึง...."
ภาพถ่ายถูกดึงขึ้นและชูให้อิทธิพลได้เห็น เป็นนาน จนทำใบหน้าคมมีรอยยิ้มออกมา อารมณ์ที่ครุกรุ่น
บรรเทาเบาบางลงอย่างรวดเร็ว ความหงุดหงิดโมโห เปลี่ยนเป็นความยินดี
"เมื่อไหร่จะเลิกแค้นวะ.......มึงจะทำอะไรกูก็ยอมแล้วนะเนี่ย.....นอนกะมึงก็นอนแล้ว...อ่อนข้อให้ก็อ่อนแล้วนะ
เมื่อไหร่จะให้กลับบ้านวะ.....กูคิดถึงลูกกู....แยมคงคิดถึงกูแล้วป่านนี้...กูผิดมากขนาดที่ไม่มีทางแก้ไขเลยเหรอ"
เสียงที่เอ่ยถาม ไม่ได้ดังนัก แต่ก็ดังจนพอที่จะทำให้อารยะ ถึงกับชะงักนิ่ง และสบสายตาที่ทอดมองมา
ก่อนจะรีบหรุบสายตาลงต่ำ ไม่กล้าพอที่จะสบตาด้วย
"กูบอกแล้วว่ามึงมันเลว.....กูไม่ให้อภัยมึงหรอก...มึงหักหลังกู..."
คำตอบแสนเย็นชา และพาลทำให้หัวใจของอิทธิพลกระตุกวูบลงด้วย แค้น อีกแล้ว .........มันเกลียดกูนี่หว่า...กูลืมอีกแล้ว
"เหรอ.....อือ...แค้นเนอะ...โดนหักหลังเลยนะ....มึงคงแค้นกูจนอยากฆ่าให้ตายเลย....แต่ว่าเก็บกูไว้เล่นแก้เซ็งก่อนใช่มั้ย"
เป็นครั้งแรกในรอบหลายวันมานี้ ที่อิทธิพลเริ่มพูดคุยกับอารยะ และร่างนั้นก็หันกลับมามองใบหน้าของอดีตเพื่อน
ต่างฝ่ายต่างเงียบ นิ่งเงียบลงเหมือนทุกวัน
ผิดเหรอ............
หักหลังเหรอ............... เรื่องนี้แน่เหรอ
จริง ๆ แล้วตอนนี้รู้สึกยังไงกันแน่...เกลียดกันจริง ๆ เหรอ เกลียดจริง ๆ ใช่มั้ย
แล้วทำไม ถึงได้รู้สึกอึดอัดขนาดนี้ได้นะ อึดอัดเหมือนจะหายใจไม่ออก
"แยม แยม แยม น่ารัก แยมน่ารักที่สุดในโลก แยมน่ารัก แยมลูกพ่ออิทสุดหล่อ"
เสียงเพลงแผ่ว ๆ ที่อิทธิพลร้องกล่อมลูกอยู่เสมอ ทำให้อารยะรู้สึกเหมือนกับว่าหัวใจถูกกดทับด้วยของหนัก รู้สึกว่ามีบางอย่างเสียดแทงเข้ามาภายในหัวใจ
"หยุดร้องสักที กูรำคาญ"
เสียงตะคอก ไม่ได้ทำให้เพลงที่ร่างที่นอนอยู่บนเตียง หยุดเสียงลงได้เลย และยิ่งร้องดังขึ้นอีกด้วยซ้ำ
"กูบอกให้หยุดร้องไงล่ะ........" อารยะตะคอกเสียงดัง แต่อิทธิพลก็ยิ่งร้องเพลงเสียงดังขึ้นอีก
"ไอ้อิท.....กูบอกให้หยุดไง...หูหนวกหรือไง.....หยุดเห่าหอนสักที กูรำคาญ กูเกลียดมึง หุบปากมึงไปเลย เหี้ยเอ้ย"
ฝ่ามือของอารยะจับแน่นอยู่ที่ลาดไหล่ของร่างที่นอนนิ่ง ก่อนจะกดเอาไว้ และเขย่าอย่างแรง จนร่างของคนที่นอนอยู่บนเตียงสั่นไหวไปมา
แต่อิทธิพลไม่ยอมทำตามที่ถูกบังคับเลยสักนิด
ไม่สนใจหรอก กูจะร้องเพลง มึงจะทำไม ห้ามกูได้ก็เอาดิ เอาผ้ามามัดปากกูเหรอ กูก็จะร้องเพลงในใจ เอาสิ ทำได้ก็ลองดูแล้วกัน
"หยุดร้อง.....หยุดเดี๋ยวนี้ "
ปลายคางถูกบีบแรงขึ้น แต่อิทธิพลยังคงไม่ยอมหยุดเสียงลง
"แยม อึก อือ แยมน่ารัก อื้อ"
เสียงที่ดังตะกุกตะกัก ยิ่งทำให้อารยะโมโห ไม่ให้ร้อง ไม่ให้ร้อง จะทำไม ไม่ให้ร้องหรอก หยุดไปเลย เงียบเดี๋ยวนี้
"อื้อ แยม "
เสียงที่ดังแผ่ว ๆ และยิ่งพยายามสะบัดหน้าหนี ทำให้อารยะสุดทน
"เงียบ ไอ้อิท.....กูบอกให้เงียบเดี๋ยวนี้"
มือบีบแน่น ที่ลาดไหล่ และอีกข้าง กำลังบีบกรามของอิทธิพลเอาไว้ แต่ไม่มีประโยชน์เลย นอกจากจะยิ่งสะบัดหนีแล้ว
อิทธิพลยิ่งตะโกนร้องเพลงดังขึ้น กลายเป็นว่าต่างไม่ยอมกัน และออกแรงขัดขืนไปกันไปใหญ่
"ไม่หยุดหรอก มึงนั่นแหละหยุด....ใจแคบใจดำ ไม่รู้จักยอมลดทิฐิ จะเอาอะไรกับกูอีก
ศักดิ์ศรีกูมีเหลือหรือไง มึงก็เอาไปหมดแล้ว จะฆ่ากูทิ้งกูก็ยอมแล้ว มึงก็ไม่ทำ จะต่อยกูให้ตาย มึงก็ไม่ทำ
ตกลงมึงจะเอายังไงกับกูกันแน่ กูจะได้เตรียมใจถูก กูเบื่อเรื่องนี้เต็มทีแล้ว ให้กูทำยังไง กราบตีนมึงเลยมั้ย
เรื่องจะได้จบ ๆ ไปซะที ทำยังไงมึงจะหายแค้นล่ะ มึงก็พูดมาสิโว้ย ไอ้เหี้ยเอ้ย"
อิทธิพลสะบัดร่างกายหนีให้ห่างจากร่างที่กำลังคุกคามไม่เลิก
ไม่เอาแล้ว ยอมมามากแล้ว ลดทิฐิก่อนก็ทำแล้ว ง้อมันก็แล้ว
จะเอายังไงอีก แม่งเอ้ย ไม่ยอมแล้ว ยอมมามากแล้ว จะเอาอะไรกับกูนักหนาวะ เหี้ยเอ้ย
ร่างที่สะบัดหนีออกห่าง ทำให้อารยะต้องเพิ่มแรงที่ใช้กดไหล่ของอิทธิพลเอาไว้ให้เพิ่มขึ้น เพื่อให้ร่างนั้นนิ่งสงบลงบ้าง
"ไอ้ยะ มึงมันใจดำ ใจแคบ.....ไอ้คนใจดำ...มึงเลวกว่ากูอีก....ไอ้ยะ"
ดวงตาของอิทธิพลจับจ้องใบหน้าของคนที่เคยเป็นเพื่อนกันด้วยความโกรธเคือง จะเอาอะไรอีกก็ว่ามา ให้มันจบ ๆ ไปเลย ทนไม่ไหวแล้ว
ดวงตาสองคู่ที่สบกันนิ่ง เหมือนไม่ยอมแพ้กัน นิ่งงันอยู่อย่างนั้น
ต่างฝ่ายต่างโมโห ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมอ่อนข้อให้กัน เหมือนกับว่าสุดทาง ไม่มีทางแก้ไขอะไรได้อีก
ความนิ่งเงียบ
ความหงุดหงิดโมโห ที่เคยพุ่งสูงขึ้น เมื่อหลายนาทีก่อน ยังคงคุกรุ่น อยู่เนิ่นนาน ก่อนจะ ค่อยลดลงอย่างช้า ๆ
พร้อมกับที่ความรู้สึกแปลก ๆ ไหลบ่าเข้ามาในหัวใจที่ถูกเคลือบไปด้วยความโกรธแค้น ค่อยเปิดออกอย่างช้า ๆ
สายใยที่อยู่ลึกสุดของหัวใจ
ความผูกพันธ์ ที่ก่อตัวเงียบ ๆ เนิ่นนาน ที่ทำให้คนสองคนตัดสัมพันธ์กันไม่ขาด
ดวงตาคมไหวระริก จ้องมองดวงตาอีกคู่ที่ยังคงนิ่งงันอยู่อย่างนั้น
ใบหน้าของอารยะค่อยโน้มลงมาใกล้ และแตะริมฝีปากเข้าหาริมฝีปากที่ขบเม้มแน่น....แตะซ้ำเหมือนไม่รู้สึกตัว
เฝ้าวนเวียนอยู่อย่างนั้น เนิ่นนาน มึนเมา ลืมความรู้สึกโกรธแค้นไปชั่วขณะ
"อือ...." น้ำเสียงที่ครางแผ่ว พร้อมกับที่ดวงตาคมหรี่ปรือลง รับความรู้สึกแปลก ๆ ที่ถูกถ่ายทอดมาให้
ปลายลิ้นอุ่นนุ่ม สอดแทรกเข้าในโพรงปาก ดูดดุนปลายลิ้นของอีกฝ่ายให้ตอบสนอง
หลงใหล ไปกับความรู้สึกเบาบาง ที่ถาโถมเข้ามาอย่างรวดเร็ว หวานล้ำจนทำให้อยากลิ้มลองให้มากขึ้น
แต่กลับขมปร่า เมื่อสัมผัสถึงความรู้สึกของกันและกัน.....
อ่อนล้า เหนื่อยเหลือเกิน เหนื่อยเต็มทน ไม่อยากจะต้องต่อสู้ห้ำหั่นกันอีกแล้ว แต่กลับหลีกหนีไม่ได้
"อยู่ใกล้ ๆกูจนกว่ากูจะหายแค้นเถอะนะ.....อย่าทำให้กูเสียใจไปกว่านี้อีกเลย"
คำพูดแผ่ว ๆ ที่กระซิบที่ข้างหู คำพูดที่ทำให้อิทธิพล เก็บกักน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่.......
เสียใจมานาน
เสียใจที่ต้องสูญเสียเพื่อนคนสำคัญไป เสียใจมาตลอด......ทุกครั้งที่นึกถึง......
เสียใจจนยอมรับกับตัวเองไม่ได้ว่าทำผิดพลาดไป เสียใจจนต้องโกรธอีกฝ่าย เพื่อให้ความเสียใจบรรเทาและทุเลาลงบ้าง
เสียใจมาก จนต้องหลอกตัวเอง
"กูขอโทษยะ.......กูขอโทษ......ยกโทษให้กูสักที....กูหักหลังมึง....กูยอมรับแล้ว...กูหักหลังมึง...กูทำให้มึงเสียใจ...ยกโทษให้กูสักที
กูก็เสียใจไม่ต่างจากมึงเลย......กูคิดทุกวัน....กูขอโทษ...กูมันเลวจริง ๆ เลวจนไม่น่าให้อภัย....หายโกรธกูซะทีได้มั้ย..มึงยกโทษให้กูเถอะนะ
ยกโทษให้กู.."
อ้อนแขนที่ค่อยโอบรัดแน่น ร่างที่โอบกอดเอาไว้ ก็สั่นสะท้านไม่แพ้กัน....
ทำไม...
.อารยะเฝ้าแต่ถามตัวเองมาตลอด......ทำไมถึงได้โกรธจนไม่ยอมให้อภัย
ทำไมถึงไม่ยอมยกโทษให้......และเพราะอะไรถึงได้เสียใจจนต้องปกปิดความรู้สึกเอาไว้ด้วยความโกรธแค้น....
ทุกวันที่เฝ้าแต่หาเหตุผล....
ทุก ๆ วันที่เอาแต่คิดซ้ำไปซ้ำมา
ทุกวันที่ค้นหาทางออก แต่ก็พบแต่ความมืดมิดมากขึ้นทุกที ทุก ๆ วัน ที่จมอยู่กับความเสียใจ
"ไม่ให้อภัยมึงหรอก....กูไม่มีวันให้อภัยมึง.....กูเกลียดมึง.....ให้มึงรู้สึกผิดไปจนตาย.....มึงจะได้ไม่ทำแบบนี้อีก...มึงจะได้ไม่กล้าลืมกูไปจนวันตาย..."
TBC....
ปอลอ พรุ่งนี้แนนขอไม่มาอัพนะคะ ขอนอนพักหนึ่งวัน ไม่สบายนะ เริ่มเจ็บคอ น้ำมูกไหลเป็นหวัดแล้ว ขนาดเป็นวันแรกยังแย่ พรุ่งนี้ไม่อยากเดาอ่ะ เลยบอกไว้ก่อน จะได้ไม่ต้องคอยนะคะ
อ๋อยย กว่าจะทำเป็น คลำตั้งนาน ต้องไปรื้อตัวอย่างที่พี่ทำให้จากภาคนก-เป้ ต้องขอบคุณน้องป๊อบด้วยน๊า ที่ทำให้แนน แต่มันไม่เต็มเพลงอ่ะ แนนเลยต้องทำใหม่ ไม่ว่ากันนะจ๊ะ
http://media.imeem.com/m/f6LW9PpMfq
Untitled
Singer : Simple Plan
I open my eyes
I try to see but I’m blinded by the white light
I can’t remember how
I can’t remember why
I’m lying here tonight
And I can’t stand the pain
And I can’t make it go away
No I can’t stand the pain
How could this happen to me
I've made my mistakes
I’ve got no where to run
The night goes on
As I’m fading away
I’m sick of this life
I just wanna scream
How could this happen to me
Everybody’s screaming
I try to make a sound but no one hears me
I’m slipping off the edge
I’m hanging by a thread
I wanna start this over again
So I try to hold onto a time when nothing mattered
And I can’t explain what happened
And I can’t erase the things that I’ve done
No I can’t
How could this happen to me
I've made my mistakes
I’ve got no where to run
The night goes on
As I’m fading away
I’m sick of this life
I just wanna scream
How could this happen to me
I've made my mistakes
I’ve got no where to run
The night goes on
As I’m fading away
I’m sick of this life
I just wanna scream
How could this happen to me
-
ดีกันเร็วๆ นะครับ
:call:
-
ง่าพี่แนน
ไม่ฉะบาย
หายเรวๆน้าค้าบ แล้ว รีบ มาต่อ น้าค้าบ
เดี่ยววันอาทิดกลับมาแล้ว จามาอ่าน
ปล.
ตอนหน้า ยังเศร้าอีกป่าววววว
T^T
-
:sad11: :sad11: :sad11:
ยิ่งอ่านยิ่งเศร้าอ่า
สงสารจังเลย :เฮ้อ:
-
หูยยยย... :m31:
บรรยายอารมณ์ไม่ถูกกกกก...:serius2:
ยอมรับกันทั้งคู่ได้แล้ว..
ไหนๆ ก็เริ่มเปิดใจแล้ว อีกนิ๊ดส์นึงได้ม้ายยยยย... :z3:
ปล.แนนจ๋าขอบคุณที่เป็นห่วง..
แนนก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ..
อาการเริ่มเป็นหวัด ดื่มน้ำอุ่นเยอะๆ นะ..
ขอให้ไม่เป็นหนักแล้วก็หายเร็วๆ..
เด๋วไปกอดให้หายหนาวเอามั้ยจ๊ะ อิอิ :กอด1:
-
คู่นี้เมื่อไหร่จะดีกันเนี่ย
งอนกันนานไม่ดีนะ
แต่รู้สึกว่ายะเรื่มอ่อนลงแล้ว
ที่เค้าบอกว่า ยิ่งรัก ยิ่งเกลียด คงจะจริงนะนี่
........................
แนน ไม่สบายก็ต้องพักผ่อนมากๆ นะ
ช่วงนี้อากาศเริ่มหนาวละ
ใครที่จะไปเที่ยวบนดอย
ต้องเตรียมเสื้อผ้าหนาๆ ไปเยอะๆ นะ
+1 ให้แนนด้วยนะคับ
-
รักษา สุขภาพด้วยนะ
เป็นหว่ง
หายเร็วนะครับ :กอด1:
-
ขนาดไม่สบายยังลำบากเอามาลง ขอบคุณมากครับแนน
นอนพักผ่อนมากๆน้าเป็นห่วงอ่า :sad11:
-
ไม่มีอะรายจาพูดเรย
:sad4: :sad4:
-
..ที่แท้ก็แค้น เพราะ..เป็นยัยดา ไม่ใช่ตัวเอง เฮอะ..
+1 นะคะ
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
คุณ แนน ช่วยเฉลยด้วย ไอ้เส้นบางๆ
คือไรอะ :laugh:
ก็รู้จักแต่ แผ่นบางๆที่กั้นระหว่างเรา
ถุงยางป่าว :z1:
จิ้มไว้ล่วงหน้า
v
v
v
v
-
ที่แค้นมากๆนี่เพราะยะแอบรักอิทมาก่อนป่าว
เง้อออ ดีกันซะทีเหอะนะ
มันเศร้าอ่ะ สงสารทั้งคู่เลย
น้องแนนไม่สบายเหรอ
พักผ่อนเยอะๆ หายไวๆน้าาาาา :L2:
-
เมื่อไหร่จะลงเอยซักทีเนี่ย ลุ้นนานแล้วน้า แต่ละคนก้อไม่ยอมพูดความรู้สึกจริงๆของตัวเอง
:z2: :z2: :z2:
:กอด1: :กอด1: หายป่วยเร็วๆน้า :L2: :L2:
-
:sad11:
:sad11:
:sad11:
-
ใกล้จบแล้วซินะ เอาเป็นกำลังใจช่วยให้ สองคนยอมเปิดใจซะ
รักษาสุขภาพด้วย แนน รีบหายากินนะ หรือถ้ารู้ว่าไม่ไหว ก็รีบไปหาหมอนะคนดี
+1 เป็นค่ายาแล้วกัน ห่วงนะตัวเอง
-
เย่ๆ พ่ออิทจะได้เจอหนูแยมแร้น ฮี่ๆ
-
ยังไม่หนทางเลยอ่ะว่าจะรักกันตรงไหนอ่ะ
-
หายไวๆน่ะ :L1: :L2:
-
ไม่ได้เข้ามาดูเสียนาน ยังไม่ผ่านพ้นช่วงรันทดกันสิเนี่ย แงๆ อ่านตอนนี้กี่รอบก็ปวดใจแทนทั้งอิททั้งยะเลย
ยังไงขอมอบดอกไม้แทนใจให้คนป่วยหายเร็วๆนะจ๊ะจะได้รีบเอาตอนหน้ามาลงให้แฟนๆอ่านกัน :3123:
-
:L2: มาเยี่ยมคยป่วยจ๊ะ
หายเร็วนะจ๊ะ
-
:L2: :L2: :L2: หายป่วยไวไวน่ะคุณแนน
-
+1 เป็นกำลังใจให้คนป่วยค่ะ
หายเร็วๆนะคุณแนน
:L2: :L2: :L2:
-
เศร้าเป็นที่สุด
:o12: :o12: :o12: :o12:
-
:serius2: ตอนท้ายๆนั้นยะบอกรักอิทใช่ปะครับ
:sad4:สงสารอิมมากๆเลยทำทุกอย่างแล้วยะก็ยังไม่ให้อภัยอีก
:L2:ขอให้คุณแนนหายป่วยเร็วๆนะครับ
-
Very nice song Nan
and hope you feel good on soon
-
แวะมาอ่านแล้วจ้าหลังจากหายไป สองวัน :man1:
-
เหมือนจะดี แต่ก้อยังไม่ดี
ปล คนโพสต์รักษาสุขภาพด้วยนะคร๊าบบบบ คนอ่านเป็นห่วง
-
:impress3: :impress3:
ยิ่งอ่านยิ่งเศร้าอ่า
สงสารจังเลย
o18 :m15:
ปล คนโพสต์รักษาสุขภาพด้วยนะคร๊าบบบบ
:L2: :L1: :L2:
-
มาเป็นกำลังใจให้ครับ หายไวๆนะครับ แนน
-
มานอนเฝ้าทู้แนน
หายไวๆ นะคะ
:L2:
-
หายไว ๆ นะจ๊ะ
-
เมื่อไหร่จะดีกันสักที ทำร้ายกันเองสนุกตรงไหน
พี่แนนจ๋าหายไวๆน่ะ~ :กอด1:
-
หายไข้เร็วๆ นะคับ
ถ้าเจ็บคอ ลองเอาน้ำผึ้ง 1 ช้อนแกงแล้วบีบน้ำมะนาวใส่ ผสมเกลือนิดหน่อย
กินวันละ 3 เวลา หรือมากกว่านั้นได้ยิ่งดี โดยเฉพาะก่อนนอน
รับรองอาการจอเข็บ เอ้ย เจ็บคอ หายทันควัน
-
ตอน เราไม่เคยคิดรักกัน
ปลายจมูกที่ซุกไซร้อยู่ที่ข้างแก้ม
ปลายนิ้วอุ่น ๆ ที่เกลี่ยไล้หยดน้ำตาที่หลั่งรินไหล ไม่ขาดสาย
เสียงสะอื้นแผ่ว ๆ ของอิทธิพล ทำให้อารยะอยากจะทะนุถนอมร่างนี้ และมอบความรู้สึกที่แท้จริงให้สักครั้ง
"เกลียด.....อย่ามาทำเป็นร้องไห้ให้เห็นใจหน่อยเลย..."
คำพูดที่ยังคงพรั่งพรูออกมาจากริมฝีปากของร่างที่ทาบทับอยู่เบื้องบนไม่ได้ทำให้ร่างที่หลับใหลรู้สึกตัวเลยสักนิด
"อื้อ...ฮึก..ฮือ"
ใบหน้าของอิทธิพลเอียงหลบปลายจมูกที่ถาโถมลงมาที่ข้างแก้ม อยากหนี ไม่อยากมีอะไรกับไอ้ยะแล้ว
มีแต่ความเจ็บปวด กลัว... เจ็บจนกลัว
เจ็บจนชินชา
แต่ถึงอย่างนั้นแล้ว ก็ยังต้องฝืนทนต่อไป
"เกลียด...ไอ้พวกไม่รักษาคำพูด..ไม่รักษาสัญญา"
ฝ่ามืออุ่น ลากไล้ไปที่ยอดอก ลูบไล้วนเวียนกระตุ้นความรู้สึก ให้คนที่นอนร้องไห้ ไม่ยอมตอบรับความรู้สึกกันสักนิดได้รู้สึกร่วมกันบ้าง
ริมฝีปากเย็นชื้นถูกครอบครองด้วยริมฝีปากร้อนรุ่ม สัมผัสแผ่ว ๆ เบาบาง ก่อนจะรุกเร้ามากขึ้น
"อื้อ.."
เสียงครางประท้วง ไม่ยินยอมรับปลายลิ้นที่สอดแทรกเข้าไป ยิ่งทำให้ร่างที่ทาบทับ อยากลิ้มลองรสชาติหวานล้ำภายในมากขึ้น
เฝ้าสัมผัสแผ่วเบา เนิ่นนาน สัมผัสร้อนแรงร้อนรุ่ม แต่กลับอ่อนโยนอยู่ในที
เป็นนานกว่าที่ริมฝีปากที่ขบเม้มแน่นจะค่อยเปิดรับ
ปลายลิ้นที่สอดแทรกเข้ากระหวัดดูดดุนเร่งเร้าให้ตอบสนอง
ไม่จริง.....เรื่องตลกอะไร
เรื่องตลกอะไรกัน....ชั่วขณะหนึ่ง อิทธิพลรู้สึกเหมือนกับว่าร่างกายกำลังล่องลอย อยู่เหนือการควบคุม
อยากจะดึงสติให้กลับคืนมา
แต่เหมือนกับว่า ถูกช่วงชิง ความเป็นตัวของตัวเองไป จนแทบไม่รู้สึกตัวว่า ความรู้สึกและสัมผัสอ่อนโยนที่ได้รับ เป็นเรื่องจริง หรือความฝันกันแน่
ฝัน.........ฝันหรือเปล่า
ไม่มีทางที่ไอ้ยะมันจะอ่อนโยนให้
ไม่เคยเล้าโลมไม่เคยออดอ้อน เอาความรู้สึกของตัวเองเป็นใหญ่
แต่คนที่มอบความรู้สึกอบอุ่นอ่อนโยนให้เวลานี้....คน ๆ นี้เป็นใครกัน
ฝัน.........เป็นความฝันหรือเปล่า
หรือมันจะเป็นแค่ความฝัน
"อิท...." เสียงกระซิบ.....ชื่อของใคร...อิท...ชื่อของใครกันนะ...น้ำเสียงแสนอ่อนโยน
ใบหน้าคม มีรอยยิ้มเจือจาง หวานจังเลย....เรียกใครนะ...เรียกใคร
"ยะ.....อื้อ...อึก..อ่ะ"
ความรู้สึกนี้มันอะไรกัน..อ่อนโยน..อ่อนหวาน..ออดอ้อนให้หลงใหล
ฝ่ามืออุ่น ๆ ที่โลมไล้ไปทั่วร่าง สัมผัสส่วนไหน กลับทิ้งความร้อนไว้ทุกที่ ที่สัมผัส
ปลายลิ้นร้อน ลากไล้สัมผัสทั่วร่างที่สั่นสะท้านเพราะความรู้สึกที่ตื่นตัวขึ้น
ขบฟันเน้นย้ำให้เกิดร่องรอย ไว้ทุกส่วน ที่ได้สัมผัส
ก่อนจะเคลื่อนลงประทับรอยที่หน้าท้องแกร่ง และค่อยเข้าครอบครองแก่นกายที่แข็งขืนและตื่นตัว
รับความรู้สึกอย่างช้า ๆ
ร่างที่สั่นสะท้าน สะดุ้งสุดตัว ดวงตาคมหรี่ปรือตื่นขึ้น และได้เห็นว่ารอบตัวมีแต่ความมืดมิด
อะไร....
อะไร....
อะไร...
อะไร... ตอนนี้เกิดอะไรขึ้น...ทำอะไรอยู่...
สติที่หลุดลอยกลับคืนอีกครั้ง และได้รับรู้ ว่าความอ่อนโยนที่ไห้รับไม่ใช่ความฝัน และเวลานี้ มันกำลังเกิดขึ้น
"อ๊า...ไม่เอา....ไม่ไหว...มันทนไม่ไหว..." เสียงร้องครางแผ่วในลำคอ ประท้วงด้วยการขยับร่างหนีห่าง
"อื้อ....อ่ะ"
อิทธิพลพยายามจะมองให้ชัด จ้องมองฝ่าความมืดให้เห็น แต่กลับทนไม่ไหว เมื่อรู้สึกว่าร่างกายกำลังจะถึงจุดสิ้นสุด
อยากหนี แต่ทำได้แค่ขบริมฝีปากเอาไว้ พยายามกลั้นเสียงร้อง ที่ไม่ว่าครั้งไหน ก็ไม่เคยหลุดรอดออกมา แต่ครั้งนี้ไม่ใช่
ร่าง ทั้งร่าง สั่นไหวไปด้วยแรงอารมณ์ ที่ปะทุขึ้น
ความร้อนที่ครอบครองร่างกายเอาไว้ สัมผัสจากปลายลิ้น ที่แตะต้องไปทั่วจากส่วนปลาย
และไล้ระเรื่อย รุนแรงขึ้นทุกขณะ
ร่างกายเกร็งแน่น และฝืนทนต่อไปอีกไม่ไหว ร่างกายแข็งเกร็งทุกส่วน
และเมื่อถึงจังหวะสุดท้าย จึงรับรู้ว่าร่างกายกระตุกวูบ ร่างกายชาวาบ ไร้ความรู้สึกในทันที
ภายในสมองขาวโพลน มองไม่เห็นภาพใด ๆ อีก
"อึก อ๊า........" เมื่อถึงที่สุด ร่างกายที่ไม่อาจฝืนทน...
จึงปลดปล่อยความร้อนที่อัดแน่นอยู่ในร่างออกมาจนหมดสิ้น
ลมหายใจที่หอบหนัก....ค่อยปรับกลับเข้าสู่สภาวะปกติอย่างช้า ๆ
และรับรู้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่แทรกสอดเข้ามาภายในร่างอย่างเชื่องช้า
หยาดหยดร่างกายที่ทิ้งเอาไว้ พอช่วยให้บรรเทาความเจ็บปวดที่จะต้องได้รับลดลงบ้าง
"อึก อือ" บางอย่างที่สอดแทรกเข้าไป ใหญ่โตเกินกว่าจะรับได้ในคราวเดียว แต่เมื่อสอดแทรกเข้าไปจนสุด กลับมอบความรู้สึกบางอย่างมาให้
ไม่เหมือนทุกครั้ง ที่ส่วนนั้น กระแทกกระทั้นเข้ามา เป็นครั้งแรกที่ได้รับรู้ถึงร่างกายของอีกฝ่าย ที่สอดประสานรวมกันนับครั้งไม่ถ้วน
และเป็นครั้งแรกที่ไม่ได้รู้สึกถึงความรุนแรง และไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดจนอยากหลีกหนีเหมือนทุกครั้ง
"ดีมั้ย.....หือ...เจ็บหรือเปล่า"
น้ำเสียงที่เอ่ยถาม อ่อนโยนและห่วงใย..ยิ่งทำให้อิทธิพลประหลาดใจ.....ไม่รู้ว่าต้องตอบอะไรออกไป
ทำได้แค่ส่ายหน้า แทนคำตอบ
สัมผัสเบาบางอ่อนโยนที่มาพร้อมการสอดแทรกร่างกายอย่างเชื่องช้าแผ่วเบา ทำให้รู้สึกว่าร่างกายที่เพิ่งได้รับการปลดปล่อย ค่อยตื่นตัวขึ้นอีกครั้ง
ปลายจมูกที่คลอเคลียอยู่ที่ข้างแก้ม ไล้เรื่อยสัมผัสเข้าที่หน้าผาก และจรดริมฝีปากประทับอย่างอ่อนโยน
ก่อนที่ร่างนั้นจะหยัดกายขึ้น และปลดผ้าที่รัดที่ข้อมือตลอดหลายวันมานี้ออกให้
สิ่งแรกที่รู้สึกคือ....
มือขยับไม่ได้....เหมือนกับว่ามือชา จนขยับเขยื้อนไม่ได้
และเมื่อถูกช้อนแผ่นหลัง ยกให้ร่างทั้งร่าง ขึ้นมากดทับคนที่กำลังครอบครองทุกส่วนของร่างกายเอาไว้ ถึงได้รู้
เรียวแขนถูกยกให้โอบรัดรอบคอของอารยะเอาไว้
ฝ่ามือแกร่งลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังเนียน และกดสะโพกมนให้แทรกร่างกายลงมาเพื่อสัมผัสกันให้มากขึ้น
"อือ...." น้ำเสียงที่ครางเครืออยู่ในลำคอ ของอิทธิพล ถึงกับทำให้อารยะยิ้มรับอย่างยินดี
สองร่างขยับกายตามความรู้สึก จากเรียบง่าย กลายเป็นเร่าร้อนขึ้นทุกขณะ
ไม่รู้สึกถึงความโกรธเกลียดที่เคยมีให้กัน...รู้สึกถึงแต่ความสุขสม และความหวานชื่นที่ประเดประดังเข้ามา
รู้สึกถึงแต่ความยินดี ที่มอบให้กันและกัน
"ฮ่า...อะ"
"ไหวมั้ย...." น้ำเสียงทุ้มนุ่มเอ่ยถาม เสียงพร่า และได้รับการส่ายหน้าเป็นคำตอบ
"ไม่ไหว....อีก...แรงอีก..แบบนี้ไม่ไหว..อือ."
เสียงที่ออดอ้อนอยู่ในที โดยที่เจ้าตัวไม่รู้สึก
ทำให้อารยะยินดี และกอดรัดร่างที่ยังคงเคลื่อนไหวไปตามกัน เอาไว้แน่น
ทุกส่วนของร่างกายแทบหลอมละลายเป็นเนื้อเดียวกัน
ทุกจังหวะที่ขยับกาย ทุกจังหวะที่สอดแทรก สร้างความรู้สึกเป็นสุขให้จนไม่อาจจะหยุดยั้งได้อีกต่อไป
"อึก...อ๊า"
ร่างกายที่สอดประสานกันอย่างลงตัว ขยับกายไปตามกัน
เนิ่นนาน
ที่ปล่อยให้ความรู้สึกที่แท้จริงเข้าครอบครอง
เป็นนาน ที่หลงลืมความรู้สึกโกรธเกลียดกันไป
ต่างสอดประสานร่างเข้าด้วยกัน ด้วยความเต็มใจ ไม่มีการขัดขืน
มีแต่ความอ่อนโยนและอ่อนหวาน ที่มอบให้กัน
และเมื่อถึงจังหวะสุดท้าย ความรุนแรงเร่าร้อนกลับโหมกระหน่ำซัดสาดไม่อาจหยุดยั้งได้อีก
ต่างฝ่ายต่างทุ่มเทเรี่ยวแรงที่มีอยู่ให้กันและกัน
ภายในที่บีบรัดแน่น ทำให้อารยะทนต่อไปอีกไม่ไหว กระแทกกระทั้นร่างกายเข้าออกอย่างรุนแรง
รับรู้ถึงความเจ็บปวดที่บริเวณลาดไหล่ของร่างที่มอบความสุขให้
ปลายเล็บที่จิกเข้าไปที่เนื้อ ร่างที่อยู่เบื้องบนเกร็งร่างกายแน่นรับแรงกระแทกกระทั้นรุนแรง
เอาไว้จนหมดสิ้น
"อึก อือ"
หยาดหยดอุ่นร้อนที่กักเก็บอยู่ภายในร่างกายหลั่งรินออกมาจนหมดสิ้น
ความอุ่นร้อนที่ฉีดพ่นเข้าไปภายในร่าง เมื่อถึงจังหวะสุดท้ายยิ่งทำให้รู้สึก
อิทธิพลเอนศรีษะซบลงที่ไหล่ของร่างที่สงบนิ่งลงแล้ว
รับรู้ถึงลมหายใจที่หอบหนักของอีกฝ่าย
ไม่มีคำพูด.....มีแต่ความเงียบจนน่าอึดอัดใจ
มีความรู้สึกร่วมกันได้มากขนาดนี้เลยเหรอ ทั้งที่เกลียดกันมากขนาดนี้
กลับทำเรื่องแบบนี้ได้อย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยหรือไงกัน
ฝ่ามืออุ่น ๆ ยังคงลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลัง และดูเหมือนเจ้าตัวเองก็คงยังไม่รู้สึกตัว
ว่าเผลออ่อนโยนกับคนที่เกลียดไปแล้ว
เงียบ......
ต่างฝ่ายต่างเงียบงัน.....อะไรบางอย่างที่ก่อตัวภายในใจเงียบ ๆ
เงียบสงบ นิ่งเงียบ โดยที่ไม่เคยรู้สึกตัว ว่ามีความรู้สึกนี้อยู่ปนมากับความเกลียดและโกรธแค้นด้วย
"พรุ่งนี้....ต่างคนต่างไป....อย่ามาเจอกันอีก....ต่อไปนี้....ถือว่าหมดเวรหมดกรรมต่อกัน....
ถึงเจอกันแต่จะไม่รู้จักกันอีก....ทุกอย่างที่ผ่านมาถือว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น....เราไม่เคยเจอกัน...แล้วเราก็ไม่เคยรู้จักกัน..."
คำพูดเรียบเรื่อย น้ำเสียงเย็นชา ทำให้อิทธิพลต้องซุกหน้าลงที่ลาดไหล่กว้างอีกครั้งและโดยที่ไม่ทันคาดคิด
ว่าตัวเองจะถึงกับต้องหลั่งน้ำตาหลังได้ฟังคำพูดที่แสนเย็นชาของอีกฝ่าย
หยดน้ำที่หลั่งรินที่หน่วยตา
ก่อนจะไหลลงอาบแก้ม ร่างทั้งร่างสั่นสะท้านเพราะแรงสะอื้นไห้จนร่างที่โอบกอดเอาไว้รับรู้ได้
"เราไม่เคยเกลียดกัน...เราไม่เคยเป็นเพื่อนกัน...เราไม่รู้จักกัน..."
อีกครั้งที่คำพูดที่ถ่ายทอดออกมาจากริมฝีปากของอารยะ ยิ่งบีบคั้นหัวใจของร่างที่กำลังสั่นไหวให้รู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวยิ่งขึ้น
"เราไม่เคยเกลียดกัน....เราไม่เคยเป็นเพื่อนกัน...เราไม่รู้จักกัน.......ขอบใจนะ...ขอบใจมาก..."
อิทธิพลทวนคำพูดของอดีตเพื่อนอย่างหมองเศร้า พยายามสะกดกลั้นเสียงสะอื้นไห้ในลำคอเอาไว้
นี่คงเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้ว......
เราไม่เคยเกลียดกัน.....ใช่แล้ว...เราไม่เคยเกลียดกัน
เราไม่เคยเป็นเพื่อนกัน...ใช่แล้ว..เราไม่เคยเป็นเพื่อนกัน
เราไม่เคยรู้จักกัน...ใช่แล้ว...เราไม่เคยรู้จักกัน
เราไม่เคย....ผูกพันธ์กัน...เราไม่เคยร้องไห้ด้วยกัน...ใช่....ใช่....ใช่.....ใช่
แล้วเราก็ไม่เคยรักกันด้วย........ใช่.....เรา.....ไม่เคยแม้แต่จะคิด.....ว่าเราจะรักกัน...ได้มากขนาดนี้
ใช่......เราไม่เคยคิดว่า.......เราจะรักกัน
TBC....
ขอบคุณนะคะทุกคนที่เป็นห่วงและให้กำลังใจ :pig4:
ตอนนี้ก็ยังไม่หายดีหรอกคะ แต่ดีขึ้นกว่าเมื่อวานแล้ว เลยมาลงให้อีกตอน
สองวันนี้ทั้งกินยาและนอนตลอดเลย เบื่อจัง แถมโดนห้ามเล่นเนทอีก อดอ่านนิยายเลย
แต่พอเล่นได้ก็มาอัพนิยายให้ก่อน อีกสักพักต้องไปนอนแร่ะ ที่จริงก็เบื่อที่ต้องนอนเฉยๆ
แต่ถ้าไม่พักจะเป็นมากกว่านี้อีก คราวนี้คงอดเล่นเนทไปอีกหลายวันแน่ เซ็งงง
ขอไปอ่านนิยายก่อนนะคะ แล้วเจอกันตอนหน้าคะ
ปอลอที่1 อากาศเปลี่ยน ทุกคนรักษาสุขภาพด้วยนะคะ :L2:
เดี๋ยวจะป่วยแล้วต้องนอน แบ๊บบบเปนเพื่อนแนน หุหุ
ปอลอที่2 +1คืนให้ทุกคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ
-
จิ้มแนน ครับ
สะเทือนอารมณ์อย่างแรง +1 ครับ :m15:
-
หายไว้ๆๆนะจ่ะ.....พักผ่อนมากๆๆ
-
ยะนี่ช่ายเย็นชาจริงๆ
ปล. รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
-
:m15: :m15: :m15:
ยิ่งอ่านก็ยิ่งเศร้า
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อ๊ากกกกกกกกกก
นึกว่าจะหวานแล้ว
นึกว่าจะรักกันแล้ว
ไหงเศร้ากว่าเดิมอีกง่า
แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:sad4: :sad4: :sad4:
ปล. +1 ให้นะคร้าบ 359 แล้วน๊า
-
เหมือนจะดีขึ้นไหม :z3: :z3: :z3:
จะได้เจอหนูแยมมั่งแล้ว เย้~ :z2:
-
:z1: เหมือนจะรักกัน แต่เราไม่เคยรักกัน เพราะเราอยู่คนละสี เขาอยู่สีเหลือง เราอยู่สีแดง เราไม่รู้ว่าใครผิด
เราคิดว่ามีมือที่สามที่ทำให้เราผิดใจกัน แต่เราก้ได้แต่แค่สงสัยว่า คนที่ผิดต้องเป็นร้านขายสีแน่ๆ เพราะขายสีแดงและสีเหลืองให้เรา ต้องมีสีเสื้อที่แตกต่างกัน ทั้งๆที่เรารู้สึกว่าเรารักกัน แต่เรากับไม่เคยรักกันมาก่อนเลย จริงรึ
สุดท้าย พ่ออิทสุดหล่อ ก็น้ำตาล่วง
พ่อยะสุดเท่ ก็กลืนน้ำตาตัวเอง
จะดีกว่ามัยถ้าเราไม่แบ่งแยก เรามาสมานฉันกันเถอะ จับมือกันไว้
พ่ออิทก้ไม่ต้องใส่สีเหลือง พ่อยะก็ไม่ต้องสีแดง
เราไม่ต้องใส่เสือผ้าสีต่างๆหรอก เดินแก้ผ้ากันในห้อง ฝึกการสมาน น ฉัน กันดีกว่า เพื่อที่เราจะได้รักกัน ยิ่งๆขึ้นไปจากเดิม
และเราจะปิดฉากสุดท้าย ของละคร เสือสองสี จากประเทศไทย ซักที :bye2:
-
^
^
^
จิ้มมม :m20:
แน่ะ แอบมีเขียนโยงเรื่องสีด้วย ไม่เอ๊า ไม่เอา ไม่พูดถึงดีกว่านะคะ
เดี๋ยวจะขำไม่ออก :o11: เอาเม้นท์ แบบธรรมดาก็พอนะคะ :กอด1:
-
ลุงขอให้หลานแนนหายไวๆ นะครับ....
+1 ให้หลานแนนที่น่ารักเสมอ
-
^
^
จิ้มลุงสิงห์ :กอด1:
ลุงหายไปนานเลย
คิดถึงนะคะ
+1 คืนให้ลุงสิงห์คะ
-
อ่านตอนต้นเหมือนจะดีขึ้น พอจบยิ่งเศร้าไปใหญ่
รักก็ไม่ได้ เกลียดก็ไม่ได้ :sad11:
+1 ค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ หายเร็วๆ
-
:fire:จากความเป็นเพื่อนรักแล้วก็มาเป็นคู่แค้น
สุมไฟความเกลียดความแค้นเข้าไปในใจตนเอง
แล้วก็ทำร้ายความรู้สึกกันอย่างนี้เหรอ
ต้องทำลายศักดิ์ศรีกันแบบนี้ใช่ไหมถึงจะสะใจ
สุดท้ายจะเป็นยังไงอ่ะแนน....สุดท้ายใครที่เจ็บ
:m15: ก็ยังสงสารอิทอยู่ดีอ่ะ
ส่วนไอ้คุณยะก็ :z6: :serius2:ทรมานพ่ออิทของนู๋แยมทามมายห๊ะ....
:pig4:ขอบคุณคร๊าบแนน รักษาสุขภาพด้วยนะครับ :กอด1:
ปล. +1 ให้แย้ววนะ
-
:monkeysad:
ก็ยังสงสารอิทอยู่ดีอ่ะ
:impress3: :impress3:
ปล. +1 ให้นะคร้าบ :pig4:
-
:เฮ้อ:
:o12:
ปล.หายไวนะ
-
อ่านแล้วเศร้าจังเลย :sad11:
พักผ่อนให้เยอะๆนะคะ จะได้หายเร็วๆ
-
กรี๊ดดดดดด
เกือบจะเม้นน ว่า เบื่อ ซะแล้ววว
ดีค่ะ นู๋ฝื่น คิดว่าจะได้อ่าน ฉากที่อยู่ในห้องไปถึงวันที่เก็บค่าห้อง รอบต่อไปเสียอีก
กรี๊ดดดดดดดดดด ปลื้ม ออกจาก The room สั่กที่
แถม ท้าย ๆๆ ตื่นเต้นดี ออกไปข้างนอกคงจะมีอะไรที่น่าตื่นเต้นรออยู่แน่เลยยย
ว๊ายย แค่คิดก็ ขมลุกแล้วว
เป็นกำลังใจให้ค่ะ เรื่องนี้ดีแล้วว[ตอนท้ายๆ]
เครียดดี ก๊าก ๆ ๆ ๆ
สนุกด้วยค่ะ
+ 2
-
ทำไมต้องเครียดขนาดนี้ด้วย
อุตส่าห์จะเข้าใจกันแล้ว
โอ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เครียดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เศร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:z3: :z3: :z3:
-
ช่วงนี้ไข้หวัดระบาด
อ่านบอร์ดไป จามไป อนาถตัวเอง :o12:
นี่ก็เพิ่งจะหาย
ฮู่ววววว
เข้ามาก็เจอเรื่องกระชากอารมณ์อีก
เศร้าได้อีกกกกกก
จะรออ่านตอนดีกันนะคะ ซีรี่ย์นี้มีจบแบบไม่แฮบปี้มั่งป่าวอะ (จะได้ทำใจไว้ :sad4:)
เหอๆๆ +1 สำหรับคนขยันโพสนะคะ ขอให้หายไวๆไม่กลับมาเป็นใหม่น้า
-
เพิ่งมาตามอ่านนะคะ
ตอนแรกก็คิดว่าก็เป็นนิยายธรรมดาๆ
อืมเนื้อเรื่องน่าสนใจ
พออ่านไปๆ น้ำตาคลอเลยค่ะ
คือบรรยายความรู้สึกออกมาได้เศร้ามากเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะ
-
แงๆๆๆ... :o12:
อุตส่ารักกันแล้วแท้ๆ..
ละทิ้งมันไปเถอะ ทิฐิ กับอดีตอ่ะ... :เฮ้อ:
รักกันดีกว่านะ.. :monkeysad:
ขอบคุณแนนมากมายขนาดยังไม่หายก็มาต่อให้ :กอด1:
พักผ่อนเยอะๆ หายไวๆ นะคะ :L2:
-
:o12:ยะใจร้ายยยยยยยยยๆยะจะใจร้ายกับอิทไปถึงไหน :o12:
:L2:คุณแนนอย่าลืมทานยาแล้วพักผ่อนเยอะน๊าจะได้หายไวๆ
-
:z1: คุณแนนกลับมาแว้วววววววว ดีใจยัง แต่ขออีกได้ป่ะ
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
คิดหรือว่าจะจบแบบนี้ ไม่มีทาง
สุดท้ายทั้งสอง คงทำใจไม่ได้ และกลับมาคบกันเหมือนเช่นวันวาน
และพัฒนาต่อไปอีกขั้น โดยมีหนูแยมเป็นโซ่คล้องใจ
ใช่ไม๋ แนน ( นี่ ) +1 เป็นกำลังใจให้นะครับ ขอให้หายป่วย สุขภาพแข็งแรง :L2:
-
น่าเสร้าใจเหลือเกิน
ถ้าแสดงความรู้สึกภายในออกมาได้คงจะดีกว่านี้ o22
-
ง่า พี่แนน
ตอนนี้สุดแสนเศร้า เกินคำบรรยาย
โหด ร้ายมากมายเรยย
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
พี่แนนหายไวๆ น้า
ตอนหน้า เศร้า งอลแ้ล้ว อ่า เศร้ามาหลายตอนแล้วน้า
อิอิ :n1: :n1: :n1: :n1:
-
ฮือ T^T
ทำไมมันเศร้าอย่างนี้ล่ะค่ะ
ต่างคนต่างหลีกหนีความรู้สึกที่เเท้จริงของตนเอง
เเต่ดูเหมือนกับว่า อิทธิพล จะยอมรับความรู้สึกของตัวเองมากกว่า อารยะ น่ะค่ะ
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คนเเต่งต่อไปค่ะ
ปล. รักษาสุขภาพเช่นกันน่ะค่ะ
+ 1 ค่ะ ><
-
ตอน ความคิดถึง
เมื่อคืนร้องไห้ไปมากเท่าไหร่กันนะ
รู้แต่ว่าร้องจนหมดเสียง ร้องจนเผลอหลับอยู่ภายในอ้อมกอดของใครคนหนึ่ง
คนที่ต้องทำใจให้ยอมรับว่าต่อแต่นี้ต่อไปจะไม่รู้จักกันอีก
อ้อมแขนอบอุ่น ฝ่ามือที่ลูบไล้แผ่วเบาที่เส้นผม รอยสัมผัสแสนหวานเจือจางในความรู้สึก
ปลายจมูกที่สัมผัสเข้าที่หน้าผากอย่างแสนอ่อนโยน ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ถึงจะบอกตัวเองให้ลืมทุกสิ่งทุกอย่างให้หมด
แต่กลับย้อนเวลาไปแก้ไขความรู้สึกที่เกิดขึ้นอย่างไม่รู้ตัวไม่ได้
อารยะบอกให้ลืมทุกอย่าง อย่าให้มีเหลือ
ถ้าก่อนหน้านี้ คงดีใจมาก
แต่เวลานี้.......ไม่ใช่อีกแล้ว
ให้เริ่มต้นใหม่ ใครจะไปทำได้ ทำไม่ได้ แต่ก็รับปากไปแล้ว รับปากไปแล้ว ก็ต้องทำให้ได้
ไม่กล้าผิดคำสัญญาอีก
เพราะไอ้ยะมันบังคับให้สัญญา
ถ้าผิดสัญญาอีก.........จะทำยังไง.....คราวนี้ คงยิ่งกว่าเสียใจ
เพราะแค่นี้ ก็แทบจะทนไม่ไหวแล้ว
ได้แต่คิด อิทธิพลได้แต่คิดเรื่องนี้ซ้ำซาก ในขณะที่นั่งมองไปนอกหน้าต่างรถ
เฝ้าแต่ครุ่นคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา
เมื่อปรือตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้า ก็ไม่พบกับอารยะอีก มีเพียงกระดาษโน้ตแผ่นเล็กแผ่นเดียว ที่เขียนทิ้งไว้ให้
......จัดการทุกอย่างให้หมดแล้ว...กลับบ้านได้เลย.......
แค่นี้เหรอ....แค่นี้เองเหรอ ที่ผ่านมา มีแค่กระดาษแผ่นเดียวแค่นี้เองเหรอ อยากจะฉีกกระดาษทิ้งซะ
แต่ทำได้แค่นั่งนิ่ง ๆ และอ่านข้อความสั้น ๆ ซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้น
ก่อนจะอาบน้ำชำระล้างกาย และใส่ชุดเดิม ที่ใส่มาในวันแรก เดินออกจากห้องพักมา
และเวลานี้ ก็ขึ้นมานั่งเงียบ ๆ อยู่บนรถเมล์ ที่มีคนอยู่บนรถไม่กี่คน
แล้วจะคิดอะไรได้อีก
วันนี้
เวลานี้
จะให้คิดอะไร
“พ่ออิทคิดถึงแยม.....เดี๋ยวพ่ออิทจะกลับไปกอดแยมแล้วนะ.....”
น้ำเสียงแผ่ว ๆ หยดน้ำที่ร่วงหล่นลงจากดวงตาอีกครั้ง
ใช่แล้ว .............. แยม คิดถึงแยมมากเลยร้องไห้ไง ร้องไห้เพราะคิดถึงแยม
หลายวันมานี้ คิดถึงลูกจนแทบขาดใจ ใช่ คิดถึงแยมจนร้องไห้ออกมา เดี๋ยวกลับไปถึงบ้าน
จะกอดแยม จะหอมแก้มแยม ให้หายคิดถึง
ฝ่ามือค่อยยกขึ้นปิดที่ใบหน้า และใช้ปลายนิ้วเกลี่ยน้ำตาให้เหือดแห้ง
เป็นพวกร้องไห้เก่งแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ อยู่กับไอ้ยะแค่สิบกว่าวัน ร้องไห้อะไรนักหนา ร้องชิบหาย
ร้องอย่างกับว่าไม่เคยร้องไห้.....ประสาทแดกจริง ๆ เลยกู
ทำยังกะคนอกหักไปได้
ถึงเกิดมาจะยังไม่เคยรักใคร จนถึงป่านนี้ก็เถอะนะ ถึงจะมีลูกสาวแล้วหนึ่งคน ถึงจะไม่เคยรักใครสักครั้ง
แต่ก็ไม่คิดจะรักผู้ชายด้วยกันหรอก
แค่..........มีอะไรกัน.............มันจะทำให้รักกันขึ้นมาได้ยังไง
ก็แค่มีอะไรกัน..........แค่นั้นเองนี่......สำหรับไอ้ยะมันก็แค่..........นั้น
แม่งเอ้ย........น้ำตาเหี้ยนี่ก็ไหลดีจริงเว้ย จะร้องทำไมมากมายวะเนี่ย
ใบหน้าคมสะบัดศรีษะไปมา เพื่อขับไล่ความรู้สึกที่ไม่อยากยอมรับ ให้เจือจางลงบ้าง แต่ความรู้สึกกลับกระจ่างชัดขึ้นในสมอง
“แยม แยม แยม น่ารัก แยมลูกพ่ออิทสุดหล่อ แยมน่ารักที่สุดในโลก....แยม...น่ารัก....”
รอยยิ้มค่อยจุดอยู่ที่มุมปาก ...... แยมน่ารักนะ แยมน่ารักจริง ๆ แยมเวลายิ้ม แยมเวลาหัวเราะ
เดี๋ยวจะกลับบ้านไปกอดแยมแล้ว จะกลับบ้านไปกอดแยม ให้หายคิดถึง
“เดี๋ยวจะกลับไปหาแยมแล้วนะ....พ่ออิทคิดถึงแยม...ฮึก...ฮือ...พ่ออิทคิดถึง....แยม..ฮือ..มาก ที่สุด...อึก เลยนะแยม
รู้มั้ย.....พ่อคิดถึงแยมจริง ๆ “
น้ำเสียงที่ขาดห้วงไปชั่วขณะ ใบหน้าที่หม่นหมอง ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครมารับรู้ด้วยหรอกว่ากำลังร้องไห้
ดีแล้ว อย่าให้มีใครรับรู้ด้วยเลย มันทุเรศ มันน่าอาย
มันน่าสมเพช ที่คิดถึงคนที่เขาเอาแต่พร่ำบอกว่าเกลียด ยังไปคิดถึงเขาได้ โง่จริง ๆ แบบนี้เขาเรียกว่าคนโง่
คนโง่.....เหมาะสมแล้ว กูมันแค่คนโง่ ๆ คนหนึ่ง กูมันก็แค่คนโง่คนหนึ่งแค่นั้นเอง
อารยะทิ้งกายลงนอนบนเตียงภายในห้อง ที่ไม่ได้กลับมาหลายวัน
แม่ดูตกใจมาก แต่ไม่ได้สนใจอารยะสักเท่าไหร่ ถามแต่เรื่องของหลาน ว่าไปเจอหลานได้หรือยัง
อิทยอมให้เจอหลานแล้วใช่มั้ย
อารยะจึงได้แต่พยักหน้ารับ และเดินเข้ามาทิ้งกายลงนอนอยู่คนเดียวเงียบ ๆ
ทำให้แม่แล้ว เรื่องที่แม่ขอ จัดการให้เรียบร้อยแล้ว แม่ดูดีใจมาก และคงกำลังเตรียมข้าวของเพื่อไปเยี่ยมหลาน
แล้วตอนนี้ อิทธิพลกลับถึงบ้านหรือยังนะ
บ่ายป่านนี้ คงกลับถึงบ้านแล้ว
ฝ่ามือค่อยยกขึ้นและวางพาดไว้ที่หน้าผาก ก่อนจะถอนหายใจยาวเหยียด เมื่อนึกถึงใบหน้าที่หลับใหลเพราะความเหนื่อยอ่อน ที่ได้นิ่งมองเมื่อช่วงเช้า
ไม่เคยได้มองชัด ๆ สักที
วันนี้ถึงเพิ่งรู้ว่า ........... ไอ้คนผิดสัญญา เวลาหลับ ก็ไม่ต่างจากเด็กตัวเล็ก ๆ เลยสักนิด
ผิวแก้มเนียนละเอียด ถึงจมูก ปาก คิ้ว คาง ที่รวมกันขึ้นเป็นใบหน้าของอิทธิพล ทำไมถึงจดจำได้ไม่ลืมเลือน
ทั้งที่บอกว่าต่อไปนี้จะไม่รู้จักกันอีก แต่ตัวอารยะเองนั่นแหละ ที่จดจำคนที่ตัวเองแสนเกลียดได้มากกว่าใคร ๆ
ไม่รู้จักกันแล้วสินะ
วันนี้....เวลานี้
ต่อให้ต้องพบเจอกันอีก แม้จะเดินสวนกันอีกครั้ง แม้จะเห็น แต่ก็ต้องทำเหมือนไม่เห็น
ใบหน้าคมเข้มขมวดคิ้วมุ่น และพลิกกายตะแคงข้าง นิ่งเงียบอยู่คนเดียวอย่างนั้น
“แยม แยม แยม น่ารักงั้นเหรอ แยมน่ารักเหรอ....พ่อของแยมก็.......”
ภาพถ่ายในโทรศัพท์มือถือ ถูกเปิดขึ้นอีกครั้ง ภาพที่ถูกส่งมา ภาพใบหน้าที่ยิ้มอย่างสดใสร่าเริง ที่ถ่ายคู่กับลูกสาวตัวเล็ก
ปลายนิ้วเกลี่ยไล้ที่ข้างแก้มของเจ้าของรอยยิ้มในภาพถ่าย ดวงตาของอารยะนิ่งมองภาพถ่าย เงียบงันอยู่อย่างนั้น
ก่อนจะเปิดกระเป๋าสตางค์และหยิบภาพถ่ายใบเล็ก ๆ ในกระเป๋าออกมา
คงไม่รู้หรอกนะ ว่ารูปนี้หายไป เห็นมีอีกตั้งหลายรูป คงไม่ทันสังเกตหรอกนะ
กรอบรูปที่มีภาพถ่ายน้องสาว บนหัวเตียงถูกแกะบานกระจกออก และสอดแทรก รูปถ่ายไปเล็ก ๆ เข้าไป
“ดา....ลูกสาวดา....ชื่อแยม...ไอ้อิทมันเลี้ยงลูกของดาได้ดีทีเดียวล่ะ.....ดีจนพี่เองยังตกใจเลย....ลูกสาวดาน่ารักมากเลยนะ....หน้าเหมือนดายังกับแกะ....มันรักลูกมากเลยนะไอ้อิท..มันรักหลานของพี่มากๆ .... มันร้องเพลงให้น้องแยมฟังด้วย...เดี๋ยวพี่จะร้องให้ดาฟัง...ไม่เพราะหรอก...พี่ร้องเท่าที่พี่จำได้.....
แยม แยม แยม น่ารัก...แยมน่ารักที่สุดในโลก...แยมลูกพ่ออิทสุดหล่อ แยมน่ารัก....อะไรอีกนะ...เดี๋ยวพี่ต้องนึกก่อนนะดา.....พี่ต้องนึกก่อน....”
ใบหน้าที่เครียดขรึมอยู่เสมอ หมองเศร้าลง เมื่อนึกถึงคนที่ร้องเพลงนี้ทุกวัน
คนที่ได้กอด...คนที่ได้สัมผัสทุกค่ำคืน คนที่ได้โอบกอดเอาไว้ นับครั้งไม่ถ้วน
อยากรู้ว่ามันเป็นยังไงบ้าง วันนี้เวลานี้ มันจะเป็นยังไงบ้าง ได้กอดลูกหรือยัง มันได้กอดลูกแล้วล่ะป่านนี้ ก็มันคิดถึงลูกมันจะเป็นจะตายขนาดนั้น มันคงดีใจมากที่ได้กลับบ้าน มันคงจะดีใจ
“อย่าทำให้กูต้องคิดถึงมึงหน่อยเลย.......กูเกลียดมึง...โกรธมึง....แล้วตอนนี้กูก็ไม่รู้จักมึงแล้ว.......เข้าใจมั้ยว่าไม่ได้คิดอะไรอีกต่อไปแล้ว....ไม่ได้คิดอะไรเลย...ไม่ได้คิดถึง...ไม่ได้อยากกอด ไม่ได้อยากจูบ ไม่ได้อยากเห็นหน้าเลยด้วยซ้ำ....รู้มั้ย...ว่าไม่อยากเห็นหน้า...ไม่อยากจะพบเจอกันอีก รู้มั้ย รู้บ้างมั้ย “
คำพูดสวนทางกับการกระทำ ทั้งที่ปากพร่ำพูดแต่คำว่าเกลียด แต่สายตากลับจับจ้องที่ภาพถ่ายใบหน้าของอิทธิพลไม่วางตา ปลายนิ้วยังคงเกลี่ยไล้ ที่ใบหน้าของคนที่บอกตัวเองให้ลืมเรื่องราวต่าง ๆ ให้หมด
ทั้งที่บอกกับตัวเองอย่างนั้น
แต่ ณ เวลานี้
กลับหยุดความคิดถึงที่ท่วมท้นจนล้นออกมาจากหัวใจ ไม่ได้เลย
TBC….
ขอบคุณนะคะทุกคนที่เป็นห่วงและให้กำลังใจ :pig4:
ปอลอที่1 อากาศเปลี่ยน หนาวถึงหนาวมากกกสำหรับบางคน o21 ทุกคนรักษาสุขภาพด้วยนะคะ :L2:
ปอลอที่2 +1คืนให้ทุกคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ o15
-
:กอด1:สวัสดีครับแนน
ทันได้อ่านตอนที่สิบเก้าด้วย
ดีใจสุด ๆ เปิดคอมปุ๊บได้อ่านปั๊บ
แนนขยันจังอ่ะ ค่อยยังชั่วแล้วใช้ม้า....
+1 ให้นะคร๊าบ หายไว ๆ เน้อ...
:pig4:
-
พี่แนนก็รักษาตัวด้วยเช่นกัน
พ่อยะ ไปคืนดีกะพ่ออิทไวๆเดะ ฉุดมาอีกรอบก็ได้ :sad4:
ปล. เชียงใหม่หนาวมั่ก :z2:
-
ดีกันไว ๆ เน้อคู่นี้ :impress2:
-
อ่านตอนนี้ แล้ว ยิ่ง
เจ็บอก แทนเรย
เศร้า งิ
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
ดีกานไวๆน้า
-
คิดถึง ก้อไปหาเค้าดิวะ
-
เศร้า
:o12: :o12:
สงสารยะ
สงสารอิท
สงสารน้องแยม น่ารัก
อยากให้พ่อยะคืนดีกับลุงอิทไวๆนะคับ
-
สงสารอิท
สงสารน้องแยม
:sad11: :monkeysad: :sad11:
-
น้ำตาตกอีกแล้ว
ทำไมต้องจากกัน ทั้งที่รักกันด้วยนะ
:monkeysad:
-
:m15: :monkeysad: :sad4:
เรื่องนี้ช่างน่าเศร้าใจ ทิฐิ น้ำท่วมปากกันทั้งคู่เลย
:z3: :z3: :z3:
-
+1 คุณแนน
:sad4:
ยังไงก็หายไวๆ น้า
:L1:
-
แง๊ๆๆ ๆๆ
ไม่ไปหน้า มาหลัง สั่กเท่าไหร่เลยยยย
แต่ รักกันสะงั้นนนน โอ้ยยย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
แล้วจะเป็นยังไงต่อไปค่ะเนี้ยยย นู๋ผื่น จิ้น ไม่ออก
ยะ ก่า อิธ กรี๊ด ด ด ๆ ๆ :z3:
-
ขอให้ละทิฐิ
ดีกันไวไวนะ :L1:
-
:n1: ยะ กะ อิท ดีกันน่ะอย่าโกรธเกลียดกันเลย
-
อ่านแล้วทรมานหดหู่มากมาย ผิดกับคู่เน่-ถิงเลยอะครับ :m15:
แนนหายดีแล้วหรอ ถ้ายังไม่หายก็ไม่ต้องฝืนน้า รอได้ครับ o13
-
:o12: สงสารอิทมากเลย
:angry2:ยะใจร้ายมาหลายตอนแล้วนะใจดีกะอิทสักทีเซ่
:L2:สุขภาพดีวันดีคืนน๊าคุณแนน
-
มารอดูผู้ร้ายปากแข็ง ทั้งสอง :m16:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
Kipper ดีจ้ามนต์ ก็ยังไม่หายซะทีเดียวนะ แต่ดีขึ้นเยอะแล้ว อัดยาเพียบ ขอบใจน๊าสำหรับคำอวยพร
Yakuza ขอบใจฉุดอีกรอบนึงเหรอ ไม่ดีมั๊ง เดี๋ยวก็เศร้ากันอีกหรอก ที่เชียงใหม่หนาว งั้นต้องรีบหาคนมากอดให้อุ่นนะ
SomLove ใกล้ดีกันแล้วคะ
Dangerous_patz อารมณ์เดียวกันเลยตอนที่อ่าน งุงิ งุงิ
STAR ALLIANCE ก็คนมันกลัวเสียฟอร์ม ถึงไม่ยอมไปสักที
wiintz_ ใกล้ดีกันแล้วคะ
nai_nai ช่วงความเศร้ากำลังจะผ่านพ้นแล้วคะ อดทนอีกนิดนะคะ
nbee จากกันเพื่อที่จะกลับมาน่ารักกว่าเดิม
MoSHI ทิฐิ มักทำให้ความรักไม่เข้าใจกัน
white coat ขอบคุณคะ ตอนนี้ก็ใกล้หายแล้วนะคะ
Please.ii ใจเย็นๆคะ นู๋ผื่น รออ่านได้เลยคะ
lovefic ใกล้ดีกันแย้วว
SataRu โกรธเกลียดมาก สุดท้ายก็รักกันมากก อิอิ
mantdash แต่ละคู่น่ารักไม่เหมือนกันจ้าป๊อบ รอดูคู่หน้าที่แนนจะมาลงต่อสิ ไม่เหมือนคู่นี้เลย แนนต่อยยังั่วแล้วจ้าป๊อบ
tatum1234 ไม่นานเกินรอคะ ขอบคุณนะคะ
wan ผู้ร้ายปากแข็งทั้งสองต้องเจอน้องแยมช่วยคลี่คลายให้มารักกัน
Black Angel ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเหมือนกันคะ
-
ไม่มีอะไรมาก แค่วันนี้อยากลงเพิ่มอีกตอน
ตอน แง แง ผมขาดความรักง่ะ
“หายหัวไปไหนมา นี่มันกี่วันแล้วไอ้อิท ลูกไม่ดูเลยใช่มั้ย เอ็งรู้มั้ยว่าแยมร้องไห้ทุกวันเลยนะ ไอ้ลูกเวร เคยคิดบ้างมั้ย หัวสมองนี่หัดคิดบ้างสิวะ มีลูกแล้วนะเอ็งไอ้อิท ยังจะทำตัวเหลวใหลไปวัน ๆ อีกหรือไงหา ไอ้อิท”
เมื่อก้าวเท้าเข้าบ้าน เสียงบ่นของแม่ ก็ดังมาแต่ไกล อิทธิพลเพียงแต่นิ่งฟังเงียบ ๆ อย่างนั้น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นจ้องมองหน้าของแม่ ทั้งที่คราบน้ำตายังไม่เหือดแห้ง และโผเข้ากอดแม่เอาไว้แน่น แหกปากร้องโวยวายเสียงดัง
“แง แง แม่.....อิทคิดถึงแม่อ่ะ....แม่อ่ะ แม่ แง แง ฮือ แม่จ๋าไม่มีใครรักอิทเลย ใคร ๆ ก็ไม่รักอิท ขนาดแม่ยังมายืนรอด่าอิทเลย แง แง อิทงอนแล้วแม่”
เพราะความติงต๊องของลูกชาย ทำให้หญิงวัยกลางคนที่ยืนชี้หน้าด่า ต้องดันหน้าลูกชายออกห่าง เพราะรู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องตลก อย่างที่ไอ้อิทมันพยายามจะปกปิด แล้วก็ได้เห็นจริง ๆ ลูกชายกำลังร้องไห้ ถึงมันจะทำเหมือนแกล้งงี่เง่าก็เถอะแต่มันก็ร้องไห้จริง ๆ
“ไอ้อิท...เป็นอะไรลูก...เอ็งเป็นอะไร.....ไหนบอกแม่ซิ...” แม้จะพยายามบังคับให้พูด แต่อิทธิพลกลับเสแสร้งด้วยการหัวเราะทั้งน้ำตา
“ก็อิทคิดถึงแม่ไง คิดถึงแยมด้วย ป้าเอาแยมไปครองเหรอแม่วันนี้....โห่ ปล่อยให้เล่นหลายวัน อิทคัมแบ็คแล้วแม่ คราวนี้ทั้งแม่ทั้งป้าหมดสิทธิ์ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
ใบหน้าที่ฝืนยิ้ม มองยังไงก็รู้ ว่าฝืน ทำไมจะไม่รู้ เลี้ยงมาเองกับมือ มีหรือจะไม่รู้ ว่าลูกกำลังมีความทุกข์แต่ไม่ยอมคิดที่จะบอก
“ไม่เป็นไรหรอกแม่....อิทไม่เป็นไรจริง ๆ ดูกล้ามเด่ะ....โห่ ออกจะแข็งแรงขนาดนี้....จะให้เป็นอะไรได้ยังไง.........แม่นี่ก็ห่วงไม่เข้าเรื่อง...ผมไม่เป็นไรหรอกแม่ เดิน ๆ มากลางซอยฝุ่นเยอะ แสบตาชิบเป๋งเลย”
การเฉไฉด้วยการเดินหนี ทำให้แม่ของอิทธิพลต้องส่ายหน้า เพราะรู้ว่าอิทธิพลไม่ยอมบอกอะไรแน่ ๆ
อย่าให้เป็นแบบคราวก่อนที่อยู่ดี ๆ ก็พาสาวเข้าบ้านแล้วกัน ไม่งั้นเจอเบิ๊ดกะโหลกแน่ ๆ แต่ดูท่าว่ามันจะไม่ใช่เรื่องนั้น ..... ไม่เคยเห็นไอ้อิทมันเป็นแบบนี้มาก่อน......มันเป็นอะไรของมันกันแน่ เอาเถอะ ยังไงมันก็กลับมาแล้ว หวังว่ามันคงไม่ได้ไปก่อเรื่องไว้อีกล่ะ ไม่งั้นล่ะก็ โดนแน่ ๆ
อิทธิพลก้าวเท้าเดินเข้าไปภายในห้องและได้เห็นว่าลูกสาว กำลังร้องไห้ไม่หยุด โดยมีป้าอุ้มหลานเอาไว้
“เจ๊ใหญ่...ทำอะไรลูกผมอ่ะ ลูกผมร้องไห้เลย มานี่เลยเจ๊ วันนี้งด วันนี้งด....เอาลูกผมมาเลยเจ๊”
อิทธิพลผวาเข้าไปอุ้มลูกสาว และก้มลงหอมแก้มลูกอย่างแสนจะคิดถึง เสียงร้องไห้จ้า ของเด็กน้อยกลับเงียบลงในทันใด จนป้าของอิทธิพลยังแปลกใจ
“โห่ เลี้ยงกันไม่เป็นเล้ย ร้องอะไร ไม่เห็นร้องเลย เนอะแยมเนอะ เจ๊ใหญ่ เจ๊เล็ก เลี้ยงไม่เป็นเอง แล้วมาโทษว่าแยมร้องไห้ไม่หยุด เนอะแยมเนอะ”
อิทธิพลอุ้มลูกเดินเข้าห้อง และล็อคประตูลงกลอนแน่นหนา
“ไอ้อิท...เปิดสิโว้ย ไอ้หลานเวร.....เอาหนูแยมมานี่เลยนะ ไม่น่ากลับมาเล้ยไอ้อิท....กลับมาแย่งหลานข้าไป เอ้ย นังย่าเล็ก ดูลูกเอ็งสิ มันแย่งหลานข้าไปเล่นคนเดียวอีกแล้ว จัดการกับมันทีสิวะ”
ป้าของอิทธิพล เดินบ่นเสียงดังออกมาหาน้องสาว และแม่ของอิทธิพลต้องรีบบอกเพราะสังเกตเห็นปฏิกิริยาของลูกชาย
“อย่าเพิ่งไปยุ่งกับมัน..มันมีเรื่องมาอีกแล้วแน่ ๆ ร้องไห้ด้วย...ปล่อยมันอยู่กับลูกมันก่อนคราวนี้ไม่รู้เรื่องอะไรอีก”
แม่ของอิทธิพลเอ่ยบอกกับพี่สาว และสองหญิงวัยกลางคนต่างก็มองหน้ากัน ด้วยความกลัดกลุ้ม
“อีกแล้วเหรอวะ...คราวนี้มันเรื่องอะไรอีก..หรือมันจะหาหลานมาให้เล่นอีกคน...ท่าจะสนุกดีเหมือนกัน
แยมคนเดียวแย่งกันจะตาย...เอาอีกสักคนก็ท่าจะดี”
ถึงแม้จะพูดจาหยอกล้อกัน แต่เมื่อหันไปมองที่ประตูห้องของอิทธิพลที่ปิดเงียบ ไม่มีเสียงแหกปากร้องเพลงบ้า ๆ บอ ๆ เหมือนปกติ ทั้งป้าและแม่ของอิทธิพลก็เริ่มเป็นกังวล
“มันมีเรื่องอะไรไม่เคยบอกป้ากับแม่ของมัน...เห็นป้ากับแม่มันเป็นหัวหลักหัวตอหรือไงกันวะ...ไอ้เวรอิท”
สองหญิงวัยกลางคน ต่างมองหน้ากัน และกำลังรอผลที่ตามมาอยู่ อยากรู้จริง ๆ ว่ามันเรื่องอะไรของมันกันแน่
อยากรู้จริง ๆ ว่ามันเรื่องอะไร
นิ้วเล็ก ๆ กำแน่นที่นิ้วชี้ที่อิทธิพลยื่นให้ลูกสาวกำเอาไว้
ใบหน้าคมส่งยิ้มให้ลูกสาวอย่างหมองเศร้า
นอนเอียงคอมองใบหน้าของแยมแล้วก็ร้องเพลง กล่อมเสียงเบา
“แยม แยม แยม น่ารัก แยมน่ารักที่สุดในโลก แยมลูกพ่ออิทสุดหล่อ....แยมอยากเจอลุงยะมั้ย.....ลุงยะโหดมากเลยทำพ่ออิทร้องไห้ทุกวัน......ถ้าตาพ่ออิทบวมแล้วพ่ออิทก็ไม่หล่อสิแยม พ่ออิทกลายเป็นหมีแพนด้าดีกว่า
เย่ หมีแพนด้า วู้ วู้”
อิทธิพลก้มลงหอมแก้มลูกสาวที่กำลังนอนดูดนมในขวด และจ้องมองใบหน้าของพ่อ ก่อนจะปล่อยขวดนมทิ้ง
ส่งเสียงอ้อแอ้ เหมือนกำลังปลอบใจ อิทธิพลที่กำลังหมองเศร้าให้สดชื่นขึ้นบ้าง
“แยม...จ๋า....แยม…..แยมรักพ่ออิทมั้ย.....พ่ออิทรักแยมนะ....เดี๋ยวพ่ออิทจะหัดถักเปีย เวลาแยมไปโรงเรียนพ่ออิทจะถักเปียให้นะ”
แม้จะพยายามพูดคุยกับลูก และใช้ปลายนิ้วคลอเคลียที่ข้างแก้มของเด็กหญิง
แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความหมองเศร้าภายในใจบรรเทาเบาบางลงเลยสักนิด
แยมอยู่ตรงนี้แล้ว ได้กลับมาหาลูกแล้ว ดีใจมาก แต่กลับเสียใจที่ถูกผลักไสจากคน ๆ หนึ่ง
ถ้าจะให้ลืม คงทำไม่ได้
แต่จะไม่ไปพบอีก
จะทำเป็นเมินเฉย อย่างที่อารยะอยากให้เป็น จะไม่ผิดสัญญาอีกเป็นครั้งที่สอง
อีกไม่นานคงทำใจได้ อีกไม่นาน คงหายเจ็บปวด
อีกไม่นาน
ใบหน้าคมค่อยแตะปลายจมูกที่ข้างแก้มของลูกสาว กลิ่นแป้งเด็กอ่อน ๆ กลิ่นหอม ๆ
“พ่ออิทรักแยมมากที่สุดเลย......แต่คนบางคน เขาไม่รักพ่ออิทเลย...ก็ไม่เป็นไร....ยังไงพ่ออิทก็รักแยมที่สุดในโลกอยู่แล้ว.....แยมอย่าโกรธพ่ออิทนะ ที่แอบมีกิ๊ก ...พ่ออิทสัญญาพ่ออิทจะไม่ไปมีกิ๊กแล้ว.....จะไม่ปันใจให้ใครอื่นพ่ออิทจะรักแยมคนเดียวจริง ๆ นะ นะ นะ ต่อไปนี้พ่ออิทจะไม่รักใครอีก...จะรักแค่แยมคนเดียวจะรักแยมคนเดียวตลอดไป จนแยมโตเลยดีมั้ย นะแยมนะ”
ดวงตาคมหรี่ปรือลง ปล่อยให้หยดน้ำตารินไหลอีกครั้ง อยากให้น้ำตาช่วยชำระล้างจิตใจที่หม่นหมอง
และพยายามกลั้นเสียงสะอื้นไห้ของตัวเองเอาไว้ ลูบไล้ฝ่ามือไปที่แก้มเนียนใสแจ๋วของลูกสาวอย่างแสนรัก
ต่อไปนี้ชีวิตจะมีแค่แยมคนเดียว
จะรักแยมคนเดียว จะไม่รักใคร ๆ อีก
พ่ออิทจะไม่รักใคร ๆ อีกเลย แต่จะรักแค่แยมคนเดียวตลอดไป
TBC….
ขอบคุณนะคะทุกคนที่เป็นห่วงและให้กำลังใจ :กอด1:
วันนี้ไม่ได้นอนพักเลย เป็นลูกที่ดีตามป๊าไปช้อปปิ้งมา 555 ด้วยความที่อยากได้ของแต่งห้อง
เราก็ลากป๊าไปเดินโฮมโปรซะงั้น งานนี้ฟรีแน่ๆ มีคนจ่ายให้ :kikkik:
หลังจากเดินมาทั้งวันเริ่มหิว มองหาร้าน แต่ละร้านนี่คนเยอะมาก เชื่อแล้วพลังการช้อปของคนไทย
ยิ่งวันหยุดต้นเดือนด้วย เชอะ ไม่ง้อร้านข้าวไปนั่งฟู้ดเซ็นเตอร์ก็ได้ เลยได้เห็นอะไรดีๆ
ได้เห็นอีกมุมนึงของผู้สูงอายุที่มีกิจกรรมร่วมกัน มีร้องเพลง :m27:เต้นลีลาศด้วย น่ารักดี :m18:
-
:m25: :m25: :m25: :m25:
-
+1 สำหรับแนน คนขยันค่ะ
ได้อ่านทีเดียว2ตอนเลย
แต่มันก็ยังเศร้านะ อ่านแล้วเหงาแทนพ่ออิท
ลุงยะใจร้าย :serius2:
-
เจ๊แนน เมายาฆ่าเชื้อ ป่าว
มาวัน 2 ตอน :laugh:
หรือได้ ยาดี บอกหน่อยดิ :m12:
ปล. แต่ชอบนะ ขยันจริงๆ นะ หายเร็วๆด้วยละ :call:
-
:m15: :m15:หายไปสองวันกลับมา น้ำตาท่วมคอมเลย :sad4: :monkeysad: :m15:
สงสารพ่ออิทจังเลยอ่ะ
:m15:
แนนไม่สบายหายดีแล้วยังค่ะ :กอด1: :กอด1:พักผ่อนเยอะๆๆน้า
-
:m11:มีตอนที่สองด้วยยยยยย บวกหนึ่งให้คุณแนนคนขยันคร๊าฟฟฟ
:sad5:เอาละสิอิทไม่คิดที่จะรักใครแล้ว ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยน๊า
:angry2:นายยะมาง้อด่วนเลยไม่งั้น......... :o211:
-
อิทนี่เหมาะเปนคุณแม่จริงๆเลย อิอิ ครอบครัวอิทก้สุขสรรกันจริ้ง :serius2:
-
เห้อ
เนอะพี่แนน ตอนนี้ก้อเศร้าอีกละ
อ่านแล้วใจไม่มีเรย
---------
มาต่อตอนใหม่เรวๆน้า
ปล. ตอนหน้าจาเศร้าอีกมั้ยง่ะ :m15: :m15: :m15: :m15:
ปล. 2 หายเรวๆน้าเพ่ แนน
-
เง้อ จิ้ม + ก่อน........ :sad4: .... ก้อเหมือนจะใกล้หวานล่ะ แต่ยังงัยก้อยังเศร้าได้อีก....
จะเศร้า สะเทือนอารมณ์ บีบคั้นจิตใจ ไปถึงไหนอ่ะค๊า....(ตอนนี้ถึงแถวแม่ฮ่องสอนแล้วมั้งเนี๊ย...)
ขอหวาน ๆ เติมน้ำตาลให้คู่นี้หน่อยจิค่ะ :call:
-
ไร้คำบรรยายอีกครั้ง
เศร้าได้อีก สุดๆ อะ
:sad4: :monkeysad: :sad4:
+1 ให้กับคนขยันนะครับ
-
:m15:อยากร้องไห้
-
สงสารอิทอ่าาาาาาา
-
:impress3:
ขอไปร้องไห้ก่อนนะ
-
:serius2: :serius2: :serius2:
:z3: :z3: :z3:
เฮ้อ ไม่มีคำบรรยายจริงๆเลย
-
:m15: ร้องไห้เพราะดีใจที่อิทได้กลับไปอยู่กะหนูแยมแล้ว
:pig4: คร๊าบแนน
-
แงๆๆๆๆๆ...สงสารอิทททททท.. :o12:
เจ้ายะ เลิกโกรธได้แล้ว ไปง้ออิทด่วนๆ :angry2:
ปล.แนนหายดีแล้วยังค่ะ..
อากาศช่วงนี้เด๋วร้อนเด๋วหนาวรักษาสุขภาพด้วยนะคะ..
:กอด1:
-
เป็นเรื่องแรกที่อ่านของตระกูลเด็กช่างที่อ่านแล้วโคตรเศร้าสุดๆเลยอ่ะ :m15:
-
:sad4: :sad4: :sad4:
เศร้ามากๆเลยอ่ะ
พ่ออิทรักแยมมมมมมมมมมมม :-[ น่ารักเจงๆเลย
-
:serius2: รักกันแล้วแต่ทำอย่างงั้ยจะได้อยู่ด้วยกันครับ
-
+1 ให้คนแต่งจ๊ะ
สงสารพ่ออิทอีกแล้ว :m15:
ไอ้คุณยะใจร้าย :z3:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :o12: :o12: :o12: :o12:
ทำไมมันช่างบีบคั้นหัวใจเหลือเกิน
-
ลุงยะใจร้ายมาก ทำพ่ออิทได้ยังไง
แต่ ลุงยะ ก็คงเจ็บพอๆกันแหละมั้ง
:z10: :z10:
ผมอยากอ่านต่อมากเลย :sad4:
-
เจ็บที่จายอีกแล้วววววววว
:o12:
ทำไมเศร้านานจัง
เมื่อไหร่จะ Happy ซะทีอ่ะ
-
:m15: โฮฮฮฮฮ เมือ่ไหร่จะดีกันอ่ะ
รักกันแล้วมะช่ายเหรอ
-
ตอน ทักทาย
อิทธิพลยืนนิ่งอึ้ง เมื่อพบหน้าของคนที่มากดกริ่งเรียกที่หน้าบ้าน และไม่ใช่แค่อิทธิพลเท่านั้นที่นิ่งไปชั่วขณะ
ทั้งแม่และป้าของอิทธิพลก็ยืนนิ่ง.......ทำอะไรไม่ถูกไปเช่นกัน
“อิท...คือ...ยะบอกว่าอิทยอมให้แม่มาหาหลานได้แล้ว....เอ่อ....ใช่หรือเปล่า...
แม่เลยมา....แม่เอ่อซื้อของมาฝากหลานด้วย......”
หญิงวัยกลางคนที่อิทธิพลจำได้ดีว่าเป็นแม่ของอารยะ และไอยรดา มายืนอยู่ตรงหน้า
ด้วยท่าทางที่เก้อเขินและดูเหมือนกังวลใจที่จะพูดอะไรอยู่ตลอดเวลา
ทำให้อิทธิพลต้องก้มหน้าลง ประมวลความคิดที่ค่อยถาโถมเข้ามาอย่างรวดเร็ว
“แยมหลับนะครับ.....เพิ่งหลับไป......เมื่อกี้นี้เอง...ไม่นาน....”
เหมือนเป็นการปฏิเสธอยู่กลาย ๆ ถ้อยคำที่พูดไม่ได้เย็นชาหรือผลักไส
แต่กลับอ่อนโยนลงด้วยซ้ำจนแม่ของอารยะรู้สึกได้ แต่ถึงอย่างนั้น มันก็เหมือนกับการปฏิเสธ
หล่อนก้มหน้าลง แบกความหวังมาทั้งหมด แต่กลับต้องแบกกลับไปทั้งที่ไม่ได้เห็นหน้าหลาน
แม้จะรู้สึกว่าความเสียใจกำลังถาโถมเข้ามาภายในจิตใจ แต่ก็คงทำอะไรไม่ได้
“งั้น...แม่กลับก่อน...ก็ได้....”
ใบหน้าที่ซีดเผือดลงของหญิงวัยกลางคนตรงหน้า ทำให้อิทธิพลอดที่จะสงสารไม่ได้
กำลังจะทำผิดอีกแล้ว ไม่น่าเลย ไม่น่าพูดอย่างนี้เลย รับปากไปแล้ว กลับอยากจะผิดคำพูดขึ้นมา
ทำไมถึงเป็นคนอย่างนี้ ไม่อยากเป็นคนแย่ ๆ แบบนี้อีกแล้ว จะไม่มีทางทำผิดสัญญาอีกต่อไปแล้ว
“ไม่ครับ.....แยม.....แยม....อยู่บนเบาะครับ...แม่....เอ่อ.....แม่จะเข้ามาหาแยมก่อนมั้ยครับ...ถ้า....ไม่รังเกียจ”
คำพูดตะกุกตะกักของอิทธิพลที่แสดงไมตรีจิตออกมาอย่างไม่น่าเชื่อ เพียงเท่านั้นใบหน้าที่เคยหมองเศร้าของหญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้า ค่อยสว่างไสวขึ้น
“ไม่เลย ไม่เลยอิท ไหนอิท...หลานอยู่ไหน ให้แม่ได้เห็นหน่อยเถอะ หลานอยู่ไหน”
ท่าทางตื่นเต้นยินดี ทำให้อิทธิพลรู้สึกยินดีตามไปด้วย
เข้าใจสิ ความรู้สึกที่ว่า อยากเจอแต่ไม่ได้เจอ ทั้งที่คิดถึงมาก แต่กลับไม่ได้เจอมันทรมานมากแค่ไหน
ทำไมจะไม่รู้ เข้าใจหมดทุกอย่างเลย ทำหน้าที่ของตัวเองแล้ว
ตามที่มึงบังคับให้กูทำให้นะไอ้ยะ......ตามที่มึงต้องการ กูทำให้แล้ว
กูไม่ได้ผิดสัญญาอีกต่อไปแล้ว
"อยู่ข้างในครับ...." อิทธิพลกำลังจะก้าวเท้านำทาง แต่ก็ต้องหยุดชะงักนิ่ง เมื่อหันกลับมามอง
"อิท......แม่ซื้อของมาให้หลานด้วย..ยะ..หิ้วเข้ามาเร็ว...สองถุงเลยนะที่แม่ฝากยะไว้..เอามาทั้งสองถุงเลย"
แค่เพียงได้ยินว่ามีใครอีกคนมาด้วย อิทธิพล แทบอยากจะร้องไห้ แต่ไม่ได้หันกลับไปมองอีกครั้ง
รับรู้ว่าใครอีกคนก้าวเข้ามาภายในบ้านด้วย แต่ทำอะไรไม่ได้ ทักทายไม่ได้ มองหน้าไม่ได้
ไม่รู้จักกัน เราไม่รู้จักกัน ใช่ เราไม่รู้จักกัน
แล้วจะมาทำไมล่ะเว้ย กูยิ่งอยากร้องไห้อยู่นะ มึงจะมาทำไมเนี่ย
แม่ง.........
อารยะเองก็ไม่ต่างกันเลยสักนิด
เพียงแว่บแรกที่ได้เห็น ทิฐิที่เก็บสะสมมาหลายวัน กลับพังทลายลงจนหมดสิ้น ทันทีที่ได้พบหน้า
ทันทีที่ได้เห็นสายตาเศร้า ๆ ของใครคนนั้น
เห็นแล้ว
เห็นหน้าไอ้อิท แล้ว....แล้วก็....
ขาก้าวเข้ามาภายในบ้าน และลงนั่งที่พื้น ข้างเบาะของเด็กอ่อนที่นอนดูดนมในขวด ร่างเล็ก ๆ หลับใหลอยู่บนเบาะนอนของเด็ก
แม่ของอารยะ ถึงกับตื่นตะลึงกับภาพที่เห็น จนกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่
เมื่อลงนั่งข้าง ๆ เด็กหญิงตัวเล็ก และลูบไล้ไปมาที่หลังและขา
"แยมเหรอ...หนูแยมใช่มั้ย เหมือนยัยดาไม่มีผิดเลยนะ ดูสิ เหมือนใช่มั้ยยะ เหมือนใช่มั้ย"
ท่าทางยินดีอย่างสุดซึ้ง ทำให้ทั้งป้าและแม่ของอิทธิพลต่างมองหน้ากันนิ่ง ๆ
และนิ่งมองผู้หญิงที่กำลังลูบไล้ไปที่ร่างของหลานสุดรักสุดหวง แล้วชักเกิดความไม่พอใจ
"ดูแต่ตานะคุณ....มาหาได้.....แต่ถ้าคิดจะมาแย่งเอาไปเลยล่ะก็...."
เสียงที่เว้นไปชั่วขณะ ทำให้แม่ของอารยะ น้ำตาคลอ
"ไม่จ่ะ ฉันแค่อยากได้เห็นหลานบ้าง กรุณาฉันเถอะ ฉันไม่คิดจะแย่งไปเลยสักนิด แค่ขอให้ได้เห็นบ้างสักนิด ฉันขอร้อง"
ผู้ใหญ่คุยกัน โดยที่อิทธิพลเดินไปนั่งที่เก้าอี้ไม้ห่างออกไป และนิ่งมองภาพนั้นอยู่อย่างนั้น
อารยะวางถุงของแล้วหันไปมองหน้าของอิทธิพล ต่างฝ่ายต่างนิ่งมองกันและกัน และอิทธิพลเองที่เป็นฝ่ายหลบสายตาที่จ้องมองมา
ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินหนีออกจากบ้าน
ไม่อยากเจออารยะเลยสักนิด ไม่ได้อยากเจอเลย ไม่ได้อยากเจอเลยจริง ๆ จะมาทำให้ช้ำใจไปถึงไหนกัน
อยากให้ทำอะไรตามที่ต้องการ ก็ทำให้แล้ว แล้วจะมาทำไมอีก แค่นี้ยังทำให้เสียใจไม่พอหรือไง
สงสัยยังไม่สะใจละมั้ง เลยอยากให้เจ็บปวดไปมากกว่านี้ คงจะมาดูหน้าล่ะสิ ว่าตอนนี้ ต้องฝืนทนขนาดไหน
คงอยากจะมาแสดงว่าตัวเองเป็นฝ่ายชนะ แล้วก็คงอยากมาเห็นคนที่พ่ายแพ้ จนทำอะไรไม่ได้
เออ กูมันเลว จำได้แล้วแหละ ให้ลืมก็ลืมอยู่นี่ไง ไอ้ยะ ไอ้คนใจร้ายใจดำ
อารยะจ้องมองคนที่ลุกขึ้นเดินออกจากห้อง และมองตามไปจนร่างนั้นเดินลับตาไปแล้ว
จึงค่อยหันกลับมามองหลานสาวที่ยังคงหลับใหล
ภาพตรงหน้า
แม่ของเขาได้พบกับหลานแล้ว และดูมีความสุขอย่างถึงที่สุด
หน้าที่ ที่ต้องทำก็สำเร็จไปแล้วอย่างหนึ่ง.......แล้วตอนนี้....ต้องทำอะไรต่อไป
อะไรที่ต้องทำ.............
หลายวันมานี้ ภาพที่ถูกบันทึกไว้ในโทรศัพท์มือถือ ถูกเปิดดูซ้ำแล้วซ้ำเล่า คิดจะลบภาพทิ้งหลายครั้ง แต่ไม่กล้าลบ
แล้วมันกี่ครั้งที่เอาแต่จ้องมองภาพถ่าย ของใครคนหนึ่ง ที่สอดไว้ในกรอบรูปบนหัวเตียง
เฝ้าแต่มองภาพนั้น ภาพของอิทธิพลที่อุ้มลูกสาวและส่งยิ้มอย่างสดใส มีความสุข
ภาพของอิทธิพลที่กำลังยิ้ม
ผิดจากวันนี้ลิบลับ
อิท.....มัน...............ผอมลงไปหรือเปล่า.....มิหนำซ้ำยังดูหน้าซีด
ไม่สบายหรือเปล่านะ
อยากจะเอ่ยถาม แต่ปากกลับไม่ยอมขยับ ยิ่งพอสบสายตาด้วยแล้ว ยิ่งไม่กล้าพูดอะไรออกมา
อยากเจอใจแทบขาด แต่ก็พร่ำบอกตัวเองว่าไม่มีวันอยากเจอ ทั้งที่อยากเจอ แต่กลับหลอกตัวเองว่าไม่อยากเจอ
ทำไมถึงกลายเป็นคนแบบนี้ไปได้นะ
ฝ่ามือกำแน่น และพยายามหักห้ามใจไม่ให้ลุกขึ้นเดินไปหา
แต่ยิ่งคิดก็ยิ่งกระวนกระวายใจ
หลายครั้งที่หันหน้าไปมอง พยายามจ้องมองว่าอิทธิพล เดินอยู่แถวนั้นหรือเปล่า แต่กลับไม่เห็น
ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิดโดยไม่มีสาเหตุ
แม่ง...........เดินไปไหนกันวะ.......หวงลูกนักหนาไม่ใช่หรือไง แล้วแทนที่จะมานั่งเฝ้าลูก มานั่งให้เห็นหน้าชัด ๆ หน่อยก็ไม่ได้
นี่มันเดินหนีไปไหนของมันวะ
จะปล่อยลูกตัวเองทิ้งไว้อย่างนี้หรือไง
คิดไปคิดมา ก็พาลโมโห คนที่ตัวเองคิดถึงซะได้
อารยะหันหน้าไปมองทางเดินที่อิทธิพลเดินออกจากห้องไป
ตัดสินใจไม่ได้ว่าจะทำยังไงดี ท่าทางกระสับกระส่าย อยู่อย่างนั้นเป็นนาน
"ไอ้อิท.........พักนี้อารมณ์มันขึ้น ๆ ลง พูดแต่คิดถึงลูกคิดถึงลูก...........คิดจนร้องไห้ทุกวันเลยมั้ง....ไอ้อิทมันหวงหนูแยมจะตาย
ใครมายุ่งกับลูกมัน แตะนิดแตะหน่อยไม่ได้เลย....นี่ก็อยู่แต่กับลูกจนไม่กินข้าวกินปลาเลย....ฉันไม่ได้เลี้ยงหลานฉันให้อดอยากนะคุณ ไอ้อิทมันเลี้ยงของมันเอง
ไม่หลับไม่นอนทุกวัน...."
ผู้ใหญ่สองฝ่ายคุยกัน แต่อารยะก็ได้ยินชัดเจน
ร้องไห้ทุกวัน.....ร้องทำไมล่ะ....ข้าวก็ไม่ค่อยกินเหรอ...ทำไมถึงไม่กิน....
หน้าซีดจะแย่แล้วไม่ใช่เหรอวะ ยังจะไม่กินข้าวอีกหรือไง......อดหลับอดนอน.....อะไรกัน
จิตใจกระวนกระวาย สุดท้าย ก็นั่งไม่ติดกับที่ ต้องรีบขอตัวแล้วลุกขึ้นเดินออกมาจากภายในบ้าน
"เดี๋ยวผมไปหาอิทหน่อยนะครับ...." อารยะเอ่ยบอกกับแม่และลุกขึ้นยืน รีบก้าวออกมาด้วยความรีบเร่ง
และก็ได้เห็นว่าใครคนหนึ่ง นั่งนิ่ง ๆ อยู่ที่ชิงช้าหน้าบ้าน
ใครคนที่ไม่ได้พบหน้ามาหลายวัน ใครคนที่ทำให้นอนไม่หลับทุกคืน จนต้องเปิดไฟลุกขึ้นมานั่งมองภาพถ่ายที่สอดไว้ในกรอบรูป
ใครคนที่บอกกับตัวเองเสมอว่าเกลียด....แสนเกลียด.......
ใครคนหนึ่งที่ตอนนี้ กำลังนั่งนิ่ง ๆ อยู่ตรงหน้า ห่างออกไปไม่กี่ก้าว
เวลานี้แม้แต่ตัวเองก็คิดไม่ออกว่าจะมายืนมองอิทธิพลทำไม
ได้แต่ยืนมองเงียบ ๆ อยู่อย่างนั้น อยากจะเรียก อยากจะเอ่ยทัก แต่ปาก........กลับไม่ยอมขยับ
ไอ้อิท ไอ้อิท........มัน...มันผอมลงจริง ๆ ด้วย ไม่กี่วัน มันผอมลงอย่างเห็นได้ชัด....ขนาดมองอยู่ห่าง ๆ อย่างนี้ยังรู้สึกได้
ทำยังไงดีนะ จะทำยังไงดี อารยะนิ่งคิดอยู่อย่างนั้น จะทักทายก็ไม่กล้า จะเรียกก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี
เมื่อรู้สึกตัวว่ามีใครกำลังจ้องมองอยู่ อิทธิพลขยับร่างเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับไปมอง
และต้องรีบหลบสายตา ไม่รู้จะทำหน้ายังไงเมื่อเห็นว่ามีใครกำลังยืนมองอยู่จริง ๆ
บรรยากาศที่แสนอึดอัด
ยิ่งทำให้อิทธิพล ไม่อยากจะนั่งอยู่ตรงนั้นอีก จะมองทำไม รู้แล้วว่าต้องทำเป็นไม่รู้จัก รู้แล้วแหละว่าต้องทำยังไงบ้าง
อุตส่าห์หนีออกมานั่งอยู่ข้างนอก รอให้มันกลับแล้ว ยังจะตามมาหัวเราะเยาะอีกหรือไง
อิทธิพล กำลังจะลุกขึ้นยืน และเดินหนีสายตาของอารยะให้ไกล ๆ แต่กลับถูกเสียง ของอารยะรั้งเอาไว้ ให้นิ่งงันอยู่กับที่อยู่อย่างนั้น
"สวัสดีครับ......คุณอิทธิพล........พ่อของน้องแยมหรือเปล่าครับ....ผมเห็นคุณเงียบ ๆ ไป...มีอะไรให้ผมช่วยได้หรือเปล่าครับ"
TBC.....
ที่ไม่สบายก็ดีขึ้นแล้วนะคะ เหลือแค่มีน้ำมูกให้ฟุตฟิต
และไอกระด๊อกกระแด๊กให้คนข้างๆรำคาญเล่นนิดหน่อยนะคะ :laugh3:
ส่วนไข้ก็มีเป็นระยะอ่ะ เพราะอยู่ในห้องแอร์ตลอด แต่ตอนนี้แอบดีใจนิดนึง :m18:
ไม่เหงาแย้ววว :m1:เพราะพี่ๆในออฟฟิศเป็นหวัดกันหลายคน กร๊ากกกก :haun5:
~white coat แนนไม่ได้เมายาฆ่าเชื้อนะ เมื่อวานลงให้เพราะ...
ปอลอที่1 o21หนาวแล้วนะคะ รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ :กอด1:
ปอลอที่2 +1ให้ทุกคนเลยนะคะ :L2:
-
ทักทายกันแบบนี้ ฆ่ากันให้ตายไปเลยดีกว่า
-
ทักทายแบบคนไม่รู้จักกัน :เฮ้อ:
อยาก :z6:เจ้ายะ
-
^
^
เห็นด้วยอ่ะ ทักกันอย่างนี้........... o18.......เอาเลยมั๊ย.....เอาไป +1 ก่อน แล้วกลับมาต่อไว ๆ น๊า........... :z10:
-
:sad11: :m15: น้ำตา สามปี๊บเยย อ่ะ ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ บีบหัวจายคนอ่าน ต่อให้จบเร็วๆนะ จายจะขาดแย้วอ่ะ เศร้ามากมาย ฮือๆ :monkeysad: จิ้มๆๆๆๆให้เลย
-
ทักทายกันแบบนี้ ฆ่ากันให้ตายไปเลยดีกว่า
อดเจาะไข่เลย
งั้น +1ให้แล้วกัน
เง้ออ เนทโหลดช้าอ่ะ โดนปาดดอีกแย้ว
-
กระชากหัวใจสุดๆ
คนที่เคยใกล้ชิดกัน แล้วทำเป็นไม่รู้จักกัน
-
ก่อนอื่น +1 ให้ แนนก่อนเลย
แล้วหันกลับมา :beat: และ :z6:
ทำงี้ได้ไง
สู้ไม่ทักทาย ไม่พูดอะไรเลยซะดีกว่า
:m31: มาอีกตอนเลยนะแนน o18
-
โฮๆๆๆๆ :o12:
เศร้ามากมายอ่า 2-3ตอนมานี้เศร้าสุดๆเลย ร้องไห้ทุกตอน จิงๆนะ
เรื่องของความคิดถึงเวลาเศร้าทีมันช่างกระชากจิตจริงๆ
ยะก็เป็นห่วงเป็นใยอิทซะขนาดนี้ ทั้งๆที่เป็นคนบอกให้ลืมแท้ๆ มันน่านัก ฮึ่ยๆๆ
แล้วตอนนี้รู้แล้วใช่มั้ยเนี่ยว่าคิดยังไง((สม!!))
แต่น่าสงสารอิทอ่ะ อุตส่าทำตามที่ยะขอแบบจริงจังมากทั้งๆที่ตัวเองก็เจ็บ
แล้วตอนจบ ไม่รู้สึกเหมือนคนอื่นอ่ะ....รู้สึกดีใจนิดๆอ่ะ
ยังไงๆอย่างน้อยเค้าก็ทักกันแล้วใช่ป่ะ โอกาสก็มาเยือนแล้วแหละ
ถึงจะทักแบบหักหาญน้ำใจไปนิดนึง
ข้าน้อยปลาบปลื้มเรื่องนี้จริงๆ....
ที่จริงอ่านมาได้ประมาณอาทิตย์นึงแล้วแหละ(หลงมา) แต่พึ่งสมัคร หุหุ
สมัครมาเม้นเลยนะเนี่ย...อ่านเฉยๆแล้วเก็บกดอยากระบาย :serius2:
ยาวไปมั้ยเนี่ย พอก่อนเดี๋ยวไรเตอร์ขี้เกียจอ่าน
พอดีติดนิสัยชอบเม้นยาวๆ แหะๆ ^.^
ปล.บวกหนึ่งคืออะไรหรอ ○๐○?? ใช่ที่มีที่กดโหวตใต้ชื่อป่าวอ่ะ
-
แหม คุณแนนได้ยาดี นี่ เอง :haun4:
แต่คงเขย่าขวด จนยามันพุ่งซะ :pighaun:
แอร๊ซซซซซซ คิดไรเนี่ย
ปล.ยังไงก็คิดถึงคุณแนน เสมอ หายไวๆน้า :call:
:กอด1:
-
:serius2: :serius2:เศร้าเสมอต้นเสมอปลายจริงๆๆคุณแนน :really2:
-
:เฮ้อ: เห้ออออออออออออ ช่างเป็นการทักทายที่ปวดใจเหลือเกิน
ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ล่ะ ยังไงๆขอให้เเฮปปี้เเอนดิ่งน่ะค่ะ
ปล. +1 เช่นกันค่ะ ><
-
ข้าน้อยปลาบปลื้มเรื่องนี้จริงๆ....
ที่จริงอ่านมาได้ประมาณอาทิตย์นึงแล้วแหละ(หลงมา) แต่พึ่งสมัคร หุหุ
สมัครมาเม้นเลยนะเนี่ย...อ่านเฉยๆแล้วเก็บกดอยากระบาย :serius2:
ปล.บวกหนึ่งคืออะไรหรอ ○๐○?? ใช่ที่มีที่กดโหวตใต้ชื่อป่าวอ่ะ
ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่านและเม้นท์ แนนดีจัยนะคะ ที่มีคนชอบเรื่องของคุณเท็นเพิ่มมาอีกหนึ่งคน
สำหรับ+1 คือการกดโหวตนะคะ จะอยู่ใต้ชื่อ
แนน+1 ให้น้องใหม่ด้วยนะคะตามธรรมเนียมของเล้า :L2:
-
อะแง้ๆ...
เศร้าอีกแล้ว
อารยะหนออารยะ
ปากหนักเจงๆ เลยวุ้ย
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
+1 ให้คนขยันเหมือนเดิมนะค้าบ... :L2:
-
ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่านและเม้นท์ แนนดีจัยนะคะ ที่มีคนชอบเรื่องของคุณเท็นเพิ่มมาอีกหนึ่งคน
สำหรับ+1 คือการกดโหวตนะคะ จะอยู่ใต้ชื่อ
แนน+1 ให้น้องใหม่ด้วยนะคะตามธรรมเนียมของเล้า :L2:
ไหมค่ะไหม หุหุ :o8:
ธรรมเนียมไรหว่า ยังไม่ได้อ่านกฎบอร์ดเลยแฮะ (อ่าววว)
กดให้พี่แนนแล้วเหมือนกัน อิอิ
-
กว่ายะจพพูดออกมาได้
พูดแบบนี้ อย่าพูดเลยดีกว่าว่ะ เสียดายของ
-
เห็นด้วยกับหลายๆรีที่ว่าพูดงี้อย่าทักเลยดีกว่ามั้ย :angry2:
-
:impress3:
ผมอยากร้องไห้
+1 ให้คุณ nana lonely
เศร้าจัง
-
:เฮ้อ:หวานได้ซะทีนะนายยะ ทำให้อิทเสียใจมาหลายตอนละ
:angry2:เอาคืนให้สาสมเลยอิท
ขอบคุณน๊าคุณแนนคนขยัน :3123:
-
:m15: :monkeysad: :sad4: :impress3:
:z2: :z2: :z2:
-
Take care na Nan
-
หง่ะ :monkeysad:
ทำไมยะทักเขาแบบนั้นอ่ะ
-
ทำความรู้จักใหม่เลยเหรอเนี้ย :z3:
-
:เฮ้อ: อึดอัดอ่ะคุณแนน เมื่อไหร่ทั้งสองจะดีกัน
ปล +1 ให้แล้วน่ครีบ
-
ลืมเรื่องในอดีตแล้วเริ่มต้นกันใหม่เลยเหอะ..
คนอ่านขอร้อง..
:o12:
-
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
ยะอย่าทำแบบนี้เลย :z3:
สงสารอิทนะ ดูสิผอมลงเลยอ่ะ
-
:m16: โฮ ๆ ไอ้ยะบ้า ไปไกล ๆ พ่ออิทของนู่แยมเค้าเลยนะ
:pig4: คร๊าบแนน โหวตพลัสแล้วน๊า...
-
ทักกันแบบนี้ฆ่ากันเลยง่ายกว่ามั้ย
เจ็บปวดจริงๆ แต่ก็เข้าใจว่า
จะมาเริ่มรู้จักกันใหม่ใช่มั้ยหล่ะ
-
:m23:
เมื่อวาน +1 ให้ไม่ได้อ่ะ
โพสปุ๊บ ก็ค้างเลย แก้ไขก็ไม่ได้
กดให้วันนี้คงไม่สายใช่มั้ยอ่ะ :m13:
วันนี้ก็มารอเหมือนเดิมนะคับ
-
ตอน คนเพิ่งรู้จักกัน
“อย่ามาทักผมเลย ผมเป็นพวกไม่มีมนุษย์สัมพันธ์อย่างรุนแรง ไปห่าง ๆ ผมเถอะ”
อิทธิพลกระแทกเสียงตอบกลับออกไป และกำลังจะก้าวเท้าเดินหนีจากคนตรงหน้า แต่กลับถูกเรียกเอาไว้
“เดี๋ยวครับ.....เหมือนผมเลยครับ...แล้วเราจะไม่ลองมาสานสัมพันธ์กันหน่อยเหรอครับ ตอนนี้ก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลแล้วนี่ครับ เหมือนญาติกันแล้วด้วย...ใช่มั้ยล่ะครับ คุณอิทธิพล”
หมั่นไส้ว่ะ น่าหมั่นไส้ชิบหาย แม่ง คุณอิทธิพล คุณอิทธิพลห่าอะไรอยู่ได้วะ รำคาญโว้ยยยยยยยย
อิทธิพลเหลือบสายตาขึ้นมอง ไอ้คนใจดำที่ทำให้ร้องไห้ทุกวัน แล้วเริ่มหงุดหงิดโมโหขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
จนต้องตะคอกตอบกลับออกไป
“ไปห่าง ๆ ผมดีกว่าคุณอารยะ..ผมมันคนความอดทนต่ำเดี๋ยวอยู่ดี ๆผมอาจจะกลายร่างเป็นหมากระโดดกัดคุณได้”
อิทธิพลเองก็ไม่แพ้กัน แสดงท่าทางให้เห็นอย่างชัดเจนว่า กำลังหงุดหงิดโมโห
แต่อารยะกลับลอบยิ้มชอบใจในปฏิกิริยาตอบกลับของอีกฝ่าย
ทำเป็นด้วยเหรอ ท่าทางแบบนี้ ทำเหมือนเด็กขี้งอน ปากด่าแต่ตามองไปไหนแล้วล่ะนั่น
“กัดเหรอครับ......ถ้าเป็นไหล่....ก็ยอมนะครับ.....เจ็บนิดเดียวผมยอมได้ถ้าจะทำให้เราได้รู้จักกัน”
อารยะเอ่ยบอกดวงตาเป็นประกายระยับ
ไม่คิดว่าปากตัวเองจะพูดไปได้ถึงขนาดนั้น ท่าทางของคนตรงหน้า ทำให้อยากจะกระชากร่างนั้นเข้ามากอดให้หนำใจ แล้วก็หอมแก้มหนัก ๆ ให้หายหมั่นไส้ซะหน่อย แต่สงสัยจะยาก
เพราะท่าทางคุณอิทธิพลเขากำลังของขึ้นนะนั่น
“ไปตายที่ไหนก็ไปเลยโว้ยยยยยยยยไอ้เหี้ยแม่งเอ้ย มึงเป็นใครกูไม่รู้จักหรอก แต่กูหมั่นไส้มึงโว้ยยยยยยยยย”
อิทธิพลตะโกนใส่หน้าของคนที่พูดจายียวนกวนประสาท แล้วก็ซัดกำปั้นเข้าที่ใบหน้าของอารยะอย่างรุนแรง
จนร่างนั้นทรุดลงไปกองกับพื้น ด้วยความมึนงง
เฮ้ย มาไงวะเนี่ย
นั่งงงอยู่เป็นนาน กว่าจะรู้สึกตัว
โดนชกเหรอ โดนชกเหรอเนี่ย
มิน่ายังมึน ๆ อยู่เลย โห่ หมัดหนักชิบหาย
อิทธิพลจ้องมองใบหน้าของคนที่ลงไปกองกับพื้น ยังไม่คลายความโมโห แล้วก็เดินกระแทกเท้าปึงปังเข้าบ้านไปไม่สนใจอารยะที่ยกมือขึ้นลูบแก้มของตัวเองเลยสักนิด
เจ็บนะเนี่ย
แรงไม่มีตกเลย
อะไรวะ คนอุตส่าห์คิดถึง อุตส่าห์มาหา ไอ้คุณอิทมันดันต่อยซะร่วงเลย ฟันหักเปล่าวะเนี่ย
ไอ้อิทนะได้อิท
“เดี๋ยวเหอะ......ทำเนียนเลยนะ ไม่รู้จักกัน เดี๋ยวทำให้รู้เองแหละ .... จะมาหาทุกวันเลย .... เอาสิ...เดี๋ยวก็รู้จักกูเองแหละไอ้คุณอิทธิพล”
อารยะคงเป็นบ้า เมื่อหันกลับไปมองคนที่โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงเดินเข้าบ้านไปแล้ว แต่ตัวเองกลับนั่งยิ้ม
ทั้งที่ยังเจ็บที่ข้างแก้ม แต่รู้สึกว่า ความอึดอัดใจ มลายหายไปจนหมดสิ้น
ใบหน้าที่เอาแต่ขมวดคิ้วมุ่น กลับปรากฏรอยยิ้มเจือจางสดใส
ยกมือกุมแก้มและนั่งหัวเราะเสียงเบาอยู่คนเดียว
“คุณอิทธิพลนะคุณอิทธิพล ผมรู้แล้วแหละ ทำไม ผมเอาแต่นั่งมองรูปคุณอยู่ได้ทุกวัน ..... ก็เพราะว่าผมโคตรจะเกลียดคุณนี่เอง ผมเพิ่งรู้ว่าผมเกลียดคุณเวลาที่กอดคุณไม่ได้ หอมแก้มคุณไม่ได้ แล้วก็แตะตัวคุณไม่ได้ ผมเกลียดเวลาที่ไม่ได้เห็นหน้าคุณ.....แล้วผมก็เกลียดที่คุณ ........... หลบหน้าผมด้วยนะเนี่ย ........ “
อารยะนั่งยิ้มอยู่ตรงนั้น ก่อนจะลุกขึ้นยืนและปัดฝุ่นออกจากเสื้อผ้า
ก้าวเท้าเดินเข้าไปภายในบ้าน
ที่มีผู้ใหญ่นั่งคุยกันอยู่ ส่วนอิทธิพล ก็กลับไปนั่งหน้างอหงิกอยู่บนเก้าอี้ไม้ตัวเดิม
อารยะเหลืบสายตามองหน้าอิทธิพลเพียงนิดเดียว และกลั้นรอยยิ้มเอาไว้ เริ่มรู้สึกสนุกขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
ใบหน้าคมที่สะบัดหน้าหนี กลับทำให้อยากหัวเราะเสียงดัง ๆ
ดูไปดูมา ก็...........ไอ้คุณอิทธิพลมันน่ารักขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะเนี่ย
“อืม.........คุณอิทธิพลครับ.......ไหล่ให้กัดได้นะครับ....ยังยืนยันเหมือนเดิมว่ากัดได้....ถ้าจะทำให้เรารู้จักกัน”
อารยะเดินมาหยุดยืนอยู่ข้าง ๆ และเอ่ยบอกเสียงเบาพอให้ได้ยินกันสองคน
นั่นกลับทำให้อิทธิพลหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาในทันที
ริมฝีปากขบกันแน่น ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นสบตาคนที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ
อาย.......
เพิ่งรู้ว่าโดนล้อในเรื่องน่าอายเข้าแล้ว
กัดบ้ากัดบออะไรวะ กูไปกัดมึงตอนไหน แค่เล็บจิกแค่นิดเดียวเอง จะมาพูดจาบ้าบอเพ้อเจ้ออะไรอยู่ได้
คนที่นั่งนิ่งเงียบ ไม่ยอมมองหน้า ยิ่งทำให้อารยะอยากจะคว้าร่างนั้นมากอดให้หายคิดถึง
คุณอิทธิพลครับ คุณอิทธิพล
อย่าทำหน้าตาน่ารักแบบนั้นได้มั้ยครับ
เดี๋ยวผม ก็อดใจไม่ไหวหรอกครับ
ยังไม่ทันรู้จักกันดีเลย ผมก็อยากจะข้ามขั้น ขอคุณเป็นแฟนซะแล้วนะครับ
TBC…..
ปอลอ +1คืนให้ทุกคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
-
+1 ให้แนนตามเคยค่ะ
หมั่นไส้ลุงยะ ตัวเองต้องการแบบนี้ไม่ใช่เหรอ :angry2:
-
อารยะ จะเริ่มความสัมพันธ์กับนู๋อิทใหม่เหรอจ๊ะ
พยายามเข้านะ :impress2:
-
ความหวานเริ่มมาเยือน
ชอบๆๆๆๆๆ
-
จะเริ่มหวานกันแล้วหรอเนี่ย :m25:
-
เริ่มเข้าสู่เทศกาลหวานแล้ว :mc4:
:z2: :z2: :z2:
-
จะเริ่มหวานกันแล้วใช่มั้ย
-
เข้ามาอ่านเรื่องนี้โดยเฉพาะครับแนน
แนนยังโพสต์ให้อ่านเหมือนอย่างเช่นทุก ๆ วัน
น่ารักสุด ๆ
:pig4: ครับ
เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยเข้ามา + ให้นะ
ไปนอนก่อน ง่วงแล้ววววว......
-
:jul3: คุณอิทธิพล กร๊ากกกกก เคะแตกแล้วท่าน 55
ตอนนี้ร่าเริงแจ่มใสจริงๆ หุหุ
แต่อิทอย่าพึ่งรีบดีกันนะ เล่นตัวอีกแปบนึง กำลังมันส์ คิคิ o18
อารยะก็แอ๊บซะเนียน สมบทบาทมาก
ตอนหน้าฮาแน่เลย
+1ให้ไรท์เตอร์ :3123:
-
ให้มันได้อย่างนี้ซิน่า ลงได้รักแล้ว ให้ทำอะไรก็ได้
มารอตอนต่อไปอยู่นะครับ แนน คงใกล้จบแล้วซินะครับ
+1 ให้เป็นของเยี่ยม ได้ข่าวว่าป่วย ไม่ได้เข้ามา สองสามวัน
ขอให้หายเร็ว ๆ นะครับ
-
ว๊ายยยยยยยยยย
ยะ จีบ อิท เลยยย กรี๊ดดดดดดดดดดด
แต่ พี่อิท อย่ายอมง่ายๆ นะคะ เด๋วเรื่องจะจบไว ก๊าก ๆ ๆ
เด๋วจะไ ม่มีเ รื่อง น่ารักๆไาว้อ่าน ว๊าากกกกกกก เรสโทสปู๊ดด
:z2:
-
กร๊ากกกกกกกก :jul3:
ดีมากเจ้ายะ...
เริ่มต้นจีบกันใหม่ซะเลย 5555+
คราวนี้ห้ามทำให้เสียน้ำตาอีกนะ โฮะๆๆๆ..:laugh:
:pig4:
-
อารยะเปลี๊ยนไป๋....
ก็บอกเองนะว่าไม่รู้จักกัน
อะโด่พ่ออิทของนุ้งแยมน่ารักจนอดใจไม่ไหวอะเด้
:m20: :m20: :m20:
ปล. +1 ให้เหมือนเดิมนะจ๊ะ
-
แง๊วววว :impress2:
มาติดตามด้วยคน
อิอิ ไอ้คุณอิท เสร็จแน่ :z1:
-
^
^
^
เจาะไข่
พร้อม+1 :jul3:
-
เย้ หวานแล้ว
หวานแล้วนะ อย่าหลอกกันนะ
อิอิ ชอบๆ +1 สำหรับคุณแนนค่ะ หลังจากที่ไม่ได้เข้ามานาน :L2:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
โดนชกเลย
จ๋มๆ
-
เริ่มแล้วๆๆๆ รอมาเนิ่นนานครับ
555+ :z2:
-
:กอด1: ในที่ดยะก็หวานแล้ว อิอิ
:-[อิทก็อย่ายอมแพ้น๊าช่วงนี้ต้องเอาคืน ฮ่าๆ
-
ในที่สุดก็เริ่มเห็นเค้าความหวานละ
ยะสู้ๆ จีบอิทให้ได้นะ :m12:.
.................
อิท อย่าไปยอมยะ ง่ายๆ นะ :m26:
ต้องเอาคืนซะบ้าง
ให้สมกับที่เราเสียน้ำตาไปตั้งเยอะ
ตกลงจะเอาไงแน่เนี่ย :laugh3:
-
:z1:
-
หมดเทศกาลบอระเพ็ดแล้วเนอะ
ตอนนี้ขอน้ำตาลเยอะๆ
ยะง้อบ่อยๆ เดี๋ยวอิทก็ใจอ่อนเองแหละ
-
:z1: น่ารักมากมายคุณแนน
-
:L2: เข้ามา +1 ให้แนนคร๊าบบบบ :กอด1:
-
พี่แนน!!~
จบภาคนี้
อย่าลืมเอาภาคอื่น
มาให้อ่านนะ!!!~
-
:impress2: :impress2:เข้ามารอความหวานขั้นต่อไปค่ะ :กอด1: :กอด1:
-
กรี้ดดดดดดดดดดด
รักกันแล้ว
วี้ดวิ้ววววววว
+1ให้นะคร้าบบบบ
-
บทจะโหด ก็โหด
บทจะเศร้า ก็เศร้า
บทจะหวาน ก็หวานซะ.... น่าอิจฉา :-[
-
หวานจังๆๆๆๆๆ อะไรมันจะเปลี่ยนโหมดกันเร็วขนาดนี้
แต่ก็ดีแล้วแหละที่หวานกันขนาดนี้
น้ำตาลเพิ่มขึ้นเยอะเลยยยยยยย :กอด1:
-
กริ๊ดดดดด เริ่มเห็นเค้าความหวานเเล้วน่ะค่ะเนี่ย
:mc4: น่ารักกันจัง อยากอ่านตอนหวานเร็วๆเเล้วน่ะค่ะพี่เเนน
ปล. +1 เช่นเดิมค่ะ
-
ความสดใสเริ่มตั้งเค๊าลาง ๆ ล่ะ พริ้มมมมมม o22 แต่คุณอิทธิพลเล่นตัวแต่พองามหน่อยนะคะ รอบเอาคืนนนนนน o13 บวก บวก จ้า
-
april :m17:ช่วงนั้นยะไม่รู้ตัว ว่าทำอะไรลงไปน่ะ(แก้ตัวให้ยะมากไปป่าวหว่า)
patee งั้นต้องคอยลุ้นแล้วหล่ะว่ายะจะเริ่มความสัมพันธ์กับอิทยังงัย :m18:
STAR ALLIANCE เทศกาลความหวานกำลังเริ่มต้นคะ :L1:
SomLove จะเริ่มหวานแต่ทำอีโม มันเลือดกระฉูดอย่างนั้นนะคะ :m28:
MoSHI มาต้อนรับเทศกาลความหวานให้ยะกับพ่ออิทกันนน :mc3:
yumyam o13ใช่แล้วคะ ตอนนี้หมดโหมดรันทดแล้วคะ
Kipper ขอบคุณนะคะมนต์ แหมดีใจจัง :m3: เมื่อรู้ว่ามีคนชอบบเรื่องของคุณเท็นขนาดนี้
Mai.IcySakura ได้คะ เดี๋ยวแนนจะแอบ :m26:กระซิบบอกให้อิทเล่นตัวสักนิดเพื่อเอาใจคนอ่านนะคะ
ปอลอ แนนเป็นแค่คนโพสนะคะ ส่วนคนแต่งเรื่องนี้คือ คุณเท็นนะคะ
wan มาได้ครึ่งเรื่องกว่าๆแล้วจ้าวัน แนนก็อยากจะหายอ่ะ แต่มันไม่ยอมหายสักที เหลือแต่น้ำมูกกับไข้ที่มีเป็นระยะๆอ่ะ
Please.ii สะใจจัง มีแต่คนบอกให้พ่ออิทของเราเล่นตัว จ๋มน้ำหน้ายะ o16
HaLF333 คิดถึงมัสจัง :กอด1: ไม่ได้ตอบมัสมาหลายตอนแย้วว แนนขอโทษนะ :m5: ช่วงนี้มันทั้งยุ่งทั้งไม่สบายอ่ะ
Xeroz ก็พ่ออิทน่ารักจนยะอดใจไม่ไหวซะแล้วนิ o3งานนี้แอบจ๋มน้ำหน้ายะ ที่พูดอะไรไม่คิด
BlackWater พ่ออิทจะเสร็จอะไรเหรอ :o8:
Salim021 หวานจริงๆคะ ไม่หลอกแน่นอนคะ
19NT แนวร่วมในการจ๋มยะมาอีกคนแย้วว
mantdash คุ้มกับที่รอมานานไหมคะป๊อบบ
tatum1234 คนรักพ่ออิทมาอีกคนนึงแย้วว
nbee สรุป อยากได้ทั้งสองแบบชิมิ เดี๋ยวจัดให้นะคะ รออ่านได้เลยคะ
YO DEA พ่ออิทนะเริ่มหวาน แต่เป็ดแดงของเราสิน่าเศร้า ว่าป่าวว :o12:
lovefic เอาน้ำตาลกี่ตอนดีคะ
SataRu เรื่องหรือแนนคะที่น่ารัก(กร๊ากก ถามออกไปแบบไม่อายเลยจริ๊งจริง ช่างกล้านะเนี่ย)
Kipper ขอบคุณคะมนต์
benxine ได้จ้าซิน รออ่านได้เลยนะ ที่แนนขออนุญาติคุณเท็นไว้ตอนนี้เหลืออีกสองภาคกับหนึ่งตอนพิเศษนะ
akaipee รออีกแป๊บนะคะ เดี๋ยวลงให้แล้ว
Junrai_Hyper ขอบคุณนะคะคุณพูห์
jeawsakon งานนี้มีคนร่วมอิฉาด้วยหลายคนคะ
shiawase เดี๋ยวความหวานจะเพิ่มมากกว่านี้อีกคะ
pko2 รออ่านได้เลยคะ
ririmu พ่ออิทไม่ทำให้ผิดหวังคะ รออ่านได้เลยคะ
-
ตอน จีบ
“โทรมาทำไม.....โทรมาอีกกูจะด่าแล้วนะ”
อิทธิพลกระแทกเสียงใส่หูโทรศัพท์ ด้วยความหงุดหงิดโมโห
ไอ้ยะ
กวนตีนมาก ตั้งแต่วันก่อนนั้นที่มันมาที่บ้าน มันก็กวนตีนขึ้นทุกวัน โทรมาหาพ่อมันหรือไง
อ้างว่าไม่อยากโทร แต่ที่โทรเพราะแม่ให้โทรมาถามว่าหลานเป็นยังไงบ้าง เดี๋ยวจะมาเยี่ยม
ตายแน่
นี่กูต้องเจอไอ้เวรนี่ตลอดเลยใช่มั้ย แม่งเอ้ย ดีเลย งั้นวันนี้จะพาแยมไปสวนสาธารณะไปดูสาว ๆ วิ่งออกกำลังกาย ให้มันรู้กันไปสิ ว่ามันจะมีปัญญามาเจอ รอได้รอไป ใช่มั้ยแยม
เนอะแยมเนอะ
อิทธิพลใช้ปลายจมูกดุนที่แก้มของลูกสาวที่ชูแขนชูขา อยู่บนเบาะเด็กอ่อน แล้วก็ใช้ปลายนิ้วจิ้มแก้มของลูกสาวเล่น อย่างเพลิดเพลิน
“คุณอิทธิพลครับ....เดี๋ยววันนี้ผมไปหานะครับ....ผมไม่ได้ไปหาคุณนะครับ...ผมไปหาหลานสาวของผม”
เออ พล่ามเข้าไปเหอะ มาได้ก็มาสิ กูไม่อยู่หรอก กูจะพาแยมไปเดินเล่นข้างนอกโว้ย มึงบ้าไปคนเดียวแล้วกัน
ไอ้ประสาท
“แล้วก็คุณอิทธิพล................คิดถึงนะครับ.........ผมหมายถึงว่าผมคิดถึงหลาน”
อารยะยืนมองภาพถ่ายใบเล็กที่เก็บใส่กระเป๋าสตางค์เอาไว้
กลั้นรอยยิ้มแทบไม่อยู่ ไม่รู้ว่าตัวเองพูดจาแบบนี้ไปได้ยังไง
เขินก็เขิน แต่ต้องแอบหยอดคำหวานซะหน่อย ไม่เคยจีบใคร อิทธิพลเป็นคนแรกที่พูดอย่างนี้ด้วย
แบบนี้มันเลี่ยนเกินไปหรือเปล่าก็ยังไม่รู้ แต่ที่แน่ ๆ คงโดนด่ากลับมา
ทั้งที่รู้ว่าจะต้องโดนด่า ทำไมถึงได้ยิ้มอยู่ได้
แปลกจริง ๆ
อารยะคิดอีกอย่าง แต่อิทธิพลกลับคิดอีกอย่างสุดที่จะทน เกลียดมัน รำคาญ พล่ามอะไรเพ้อเจ้ออยู่ได้
“ไอ้บ้า....” เสียงบ่นงึมงำ ถูกกรอกเข้าไปในหูโทรศัพท์ และหนุ่มร่างสูง ก็กดวางโทรศัพท์ทิ้งไว้อย่างนั้น ก่อนจะอุ้มลูกสาวไว้แนบอก และคว้าผ้าอ้อมพาดบ่า เตรียมเปิดประตูเพื่อเดินออกจากบ้านทันที
“ไปไหนไอ้อิท....เอ็งนี่พอเลยนะ ชอบเอาลูกไปทรมานทรกรรม เป็นอะไรนักหนา ไปไหนต้องพาแยมไปด้วยเนี่ย ...... ใจคอจะไม่ให้แม่กับป้าได้เล่นกับหลานเลยใช่มั้ย”
ทั้งแม่และป้าเตรียมตั้งท่าจะบ่น เมื่อเห็นว่าหลานสาว ตัวเล็ก ถูกอิทธิพลอุ้มเอาไว้ และดูท่าว่าไอ้ลูกเวรมันจะเริ่มออกอาการหวงลูกอีกแล้ว
“โอ้ย น่าเบื่อ บ่นกันจริง นี่มันวันเสาร์เจ๊.....วันเสาร์ครับไม่ใช่วันจันทร์.....เข้าใจหรือไม่ว่าวันหยุดลูกเป็นของผมครับ ใช่มั้ยแยม “
อิทธิพล หัวเราะร่า เมื่อเห็นทั้งแม่และป้า ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ทำท่ากระฟัดกระเฟียดใส่เท่านั้น
“เนอะแยมเนอะใช่มั้ยแยม”
เด็กหญิงไม่พยักหน้า แต่อิทธิพลก็จับให้ลูกพยักหน้าได้ ช่างเป็นพ่อที่น่ารักดีจริง ๆ
“เนี่ย แยมพยักหน้าแล้ว ไปแยม เบื่อคนแก่ขี้บ่น ไปเที่ยวกัน ไปเที่ยวกัน” อิทธิพลเดินยิ้มออกจากบ้านและอุ้มลูกสาวออกมาด้วย เย็น ๆ แบบนี้แหละดี อากาศกำลังดี สาวเดินกันให้เกลื่อน
มันต้องหายามาสมานแผลใจ เรื่องอะไรจะไปนั่งเศร้าหน้าหงิก เพราะไอ้คนโรคจิต ประสาทแดกแบบไอ้ยะกันล่ะ
ไม่รู้จักมึงก็ได้ กูหาคนรู้จักใหม่ก็ได้ แม่งถ่อย
ฝันไปเหอะ ว่ากูจะต้องนั่งร้องห่มร้องไห้ทุกวัน อิทธิพลคนหล่อเว้ย แค่นี้เหรอ เด็ก ๆ
คิดล่ะสิ ว่ากูจะต้องนั่งซึมกระทือ โห่ ฝันไปหรือเปล่าไอ้ยะ กูไม่โง่ขนาดนั้นเว้ย
หาแม่ให้แยมดีกว่า เนอะแยมเนอะ ช่ายม้ายจ๊ะ แยมลูกพ่ออิทสุดหล่อ
“แยมอย่ากัดนิ้วสิ เขินอะไรเนี่ย เอ้ากอด กอด ช่วยพ่ออิทสร้างภาพหน่อยดิ เดี๋ยวแยมต้องเลือกนะ ว่าชอบหุ่นแบบไหน พ่ออิทจะได้ตามใจแยมไง วะ ฮะ ฮ่า เย่ เย่ พ่ออิทให้แยมเป็นคนเลือกเลยนะเนี่ย”
เด็กหญิงส่งเสียงร้องอ้อแอ้ เหมือนกับเป็นการพูดคุยกับพ่อติงต๊อง อย่างอิทธิพล และถ้าไม่ติดว่า กำลังอุ้มลูกอยู่
อิทธิพลคงเดินไปกระโดดไปด้วยความสนุกสนานเป็นแน่
“แยม แอ้ แอ้ อ้อ อ้อ แยมอ้อแอ้....อย่ากัดนิ้วเด่ะแยม น้ำลายยืดเลย ม่ายหวาย ม่ายหวาย เอ้าเช็ดปาก แยมอย่าเพิ่งน้ำลายไหลดิ ให้พ่ออิทไหลก่อน รู้ป่าว”
พ่อลูกไม่รู้คุยกันรู้เรื่องได้ยังไง แต่ที่แน่ ๆ คงคุยกันเพลินจัด เลยไม่ทันสังเกตว่ามีใครมายืนดักรออยู่
“สวัสดีครับคุณอิทธิพล......วันนี้อากาศดีนะครับ”
แค่เสียง
เสียงที่จดจำได้ดี
ไอ้ยะ ไอ้เวร มายืนทำห่าอะไรตรงนี้วะ ขวางทางชิบหาย
และเหมือนกับการกรอเทปกลับไปเริ่มต้นใหม่
ครั้งก่อน อารยะเองก็เคยมายืนรออย่างนี้ แต่อิทธิพลไม่เคยคิดจะสนใจ
ครั้งนั้น แทบจะลงไม้ลงมือกันด้วยซ้ำ
แต่ครั้งนี้ เมื่ออิทธิพลเดินผ่านไปเฉย ๆ
แกล้งทำเหมือนไม่เห็น ไม่รู้จักกัน เหตุการณ์กลับแตกต่างจากวันนั้นโดยสิ้นเชิง
“คุณอิทธิพลครับ คิดถึงนะครับ แต่ไม่แสดงออก
แต่ต้องบอกคุณอิทธิพลว่าคิดถึงนะครับ.....ฝากบอกหนูแยมด้วยได้หรือเปล่าว่าคิดถึง”
หลาย ๆ วันมานี้ ไอ้ยะคงเป็นบ้าไปแล้วแน่ ๆ เมื่อก่อน ไม่เห็นมันจะพูดจาอะไรทุเรศ ทุเรศแบบนี้ แฟนก็ไม่เห็นเคยมี แล้วมันมาพูดจาแบบนี้เนี่ยนะ ทุเรศชิบหาย เล่นห่าอะไรของมันวะ น่ารำคาญ
อย่ามาหยอกล้อกูหน่อยเลย กะจะให้ร้องไห้อีกหรือไงวะ ไอ้เลว
ไม่มีสักคำที่อิทธิพลจะพูดอะไรออกมา ได้แต่เดินหนี เดินให้เร็วที่สุด ไม่แม้แต่จะมองหน้าอารยะด้วยซ้ำ
แต่อีกฝ่าย ก็เดินตามอย่างไม่ลดละ
“ไปตายที่ไหนก็ไป.......ให้เจอหลานแล้วนะ...แล้วเป็นเหี้ยอะไรมายุ่งกับกูอยู่ได้ มึงเองไม่ใช่เหรอที่พูดว่าไม่ให้เรารู้จักกัน.....มึงเองไม่ใช่เหรอที่บอกว่าให้ลืมให้หมด...กูลืมได้ตั้งเยอะแล้ว...มึงยังจะตามมารังควาญกูอีกทำไม.....
มึงอยากให้กูผิดคำสัญญาอีกหรือไง.....ไม่ได้คิดอะไรก็สงสารกูมั่งเหอะ....กูยอมอ่อนข้อให้มึงขนาดนี้แล้วนะ....
มึงยังจะเอาอะไรกับกูอีก......มึงจะโทรมาทำไม....มึงจะมาพูดจาเหี้ย ๆ อย่างนี้กับกูทำไม....ปล่อยกูไปเถอะ......
กูไม่อยากจะจำอะไรทั้งนั้นแหละ.....กูเจ็บ......กูเหนื่อยแล้ว....อะไรที่มึงอยากจะให้ทำ กูก็ทำให้หมดแล้ว......สงสารกูบ้างเถอะนะ.....เห็นใจกูหน่อย....แค่นี้กูก็จะจมบ่อน้ำตาตายแล้ว มึงรู้บ้างมั้ย”
อิทธิพลยืนนิ่ง กอดลูกสาวเอาไว้แน่น และเอ่ยบอกถ้อยคำที่อัดแน่นอยู่ภายในใจมานานหลายวัน
จะเอายังไงอีก......
ร้องไห้มาหลายวันแล้ว อุตส่าห์หยุดร้องได้แล้ว ยังจะมาพูดจาแบบนี้อีกทำไม จงใจจะหัวเราะเยาะกันชัด ชัด
อารยะยืนนิ่งงัน เมื่อได้ยินคำพูดของใครอีกคนที่นิ่งเงียบลง เมื่อพูดประโยคนั้นจบ
ใบหน้ายิ้ม ๆ กลับมาขมวดคิ้วมุ่น และกำลังยืนครุ่นคิดตามคำพูดที่บอกความรู้สึกของคนพูดอย่างชัดเจน
นิ่งเงียบไปชั่วขณะ อิทธิพลยืนนิ่ง อยู่อย่างนั้น เป็นนาน
พอ ๆ กับอารยะเองก็นิ่งเงียบไปเช่นกัน
“แยมครับ......พ่ออิทของแยม....เขาโดนคนใจร้ายใจดำรังแก.....ลุงยะอยากจะขอโทษเขาเหมือนกันครับ
แต่ลุงยะ เป็นแบบนี้ พ่ออิทของแยมก็บอกว่าลุงยะ เป็นคนทิฐิสูง ให้ลด ๆลงมาบ้าง แต่ลุงยะก็ไม่ยอมลดลงมาเลย......สุดท้ายก็ทำเรื่องไม่ดีไปจนได้.....พอรู้สึกตัวว่าทำอะไรไม่ดีไว้ ก็เอาแต่ใจตัวเองด้วยการขอเริ่มต้นใหม่
แต่บางที ลุงยะก็ลืมไป ว่าคนที่เจ็บปวด เขาไม่ได้อยากเริ่มต้นใหม่ด้วย..... เลยคิดจะลองจีบเขาดู แต่ไม่เคยจีบใครเลย เพราะจีบไม่เป็น...เมื่อก่อนคงปรึกษาพ่ออิทของแยมได้ แต่ตอนนี้ ไม่รู้จะปรึกษายังไง เพราะพ่ออิทเขามีลูกเล่นเยอะมากเวลาจีบใคร แต่ลุงยะ จีบไม่เป็น ไป ๆ มา ๆ แยมดูสิครับ พ่ออิทเขาเลยโกรธลุงยะเลย
แบบนี้เขาเรียกว่า กรรมสนองแน่ ๆ เลยแยม แยมว่าใช่มั้ยครับ”
เมื่อไม่รู้จะทำยังไง อารยะเลยต้องหาทางบอกความรู้สึกของตัวเองออกมาบ้าง
แล้วต่างคนก็ต่างเงียบ กันไป
อารยะเริ่มเข้าใจอะไรขึ้นมาบ้าง
พอ ๆ กับที่อิทธิพล ก็เริ่มทำความเข้าใจกับประโยคคำพูดของอารยะ
...........เลยคิดจะลองจีบเขาดู แต่ไม่เคยจีบใครเลย เพราะจีบไม่เป็น...เมื่อก่อนคงปรึกษาพ่ออิทของแยมได้ แต่ตอนนี้ ไม่รู้จะปรึกษายังไง ............
แปลว่าอะไรวะ....จะมาปรึกษากูทำไม
เลยคิดจะลองจีบเขาดู จีบใครวะ เขาไหน
กูเหรอ ตลกแหละ เอ้ย จีบเขา....เขาไหน ก็มีกูยืนอยู่คนเดียวนี่หว่า.....เอ่ะ...ใครวะ
กูจริง ๆ นะเนี่ย เฮ้ย อะไรว่ะ แม่งเหี้ยแล้ว
อิทธิพลหันหน้ามามองคนที่ยืนนิ่ง ๆ อยู่ด้านหลัง แล้วถึงกับเบิกตากว้างขึ้น ด้วยความตกใจ
“อะไรนะ........มึงจะจีบกูเหรอ......ล้อเล่นหรือเปล่า...ไอ้ยะ...มึง...มึง....มึงบ้าไปแล้ว...เหี้ยเอ้ย มึงต้องบ้าแน่ ๆ”
แทบไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน ดวงตาคมเบิกกว้าง ด้วยความตื่นตะลึง ก่อนจะหน้าร้อนผ่าว หยุดอาการอายเอาไว้ไม่อยู่
บ้า ไอ้ยะ มันเป็นบ้า มันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ เลย ไอ้บ้า กูก็จะบ้าด้วยแล้วนะโว้ย ไอ้ยะ
ขาก้าวยาว ๆ จ้ำอ้าว แบบไม่คิดชีวิต กอดลูกสาวเอาไว้แน่น โดยมีอารยะวิ่งตามมาด้วย
“ไปไหนก็ไปไป๊ ไอ้บ้า ไอ้ประสาท มึงมันประสาท ไอ้บ้า ไปไกล ๆ กูเลยเว้ย”
ปากด่าไปตลอดทาง แต่หน้าคงถูกย้อมไปด้วยสีเลือดหมดทั้งหน้า ซึ่งก็ไม่ต่างจากอารยะเลยสักนิด
“จะเดินหนีไปไหนวะ อายเป็นเหมือนกันนะเว้ย.....ใครจะไปคิดล่ะว่าจะอยากจีบมึงอ่ะ ไอ้อิท......ก็มึงมันเลวแบบนี้.....กูจะรู้เหรอว่าวันนี้กูจะอยากจีบมึงขึ้นมาจริง ๆ จัง ๆ อย่าเดินหนีสิเว้ย กูก็อายเป็นเหมือนกันนะ
กูเคยจีบใครกะเขาที่ไหนล่ะ......มึงก็สอนกูหน่อยสิ.....เอ้า ยังไม่ยอมหยุดอีก กูวิ่งตามไม่ทันแล้วนะ ไอ้อิท....”
สุดท้าย ทั้งอารยะและอิทธิพลจึงหยุดยืนประจันหน้ากันนิ่ง ๆ
อารยะหน้าแดงซ่าน จนเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่
พอ ๆ กับอิทธิพลที่ยืนก้มหน้าขบริมฝีปากแน่น ไม่รู้ว่าจะทำหน้ายังไงดี
“มึงจะเอายังไงกะกูกันแน่ ไอ้ยะ.....บอกมาสิ ว่ามึงจะเอายังไงกับกูกันแน่ กูทนไม่ไหวแล้วนะเว้ย.”
ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าอดีตเพื่อนที่กระโดดข้ามขั้นไปไกลสุดกู่ ไม่รู้ว่าเป็นอะไรกันแน่ในเวลานี้
“กูไม่เอายังไงหรอก กูก็ไม่รู้ว่ากูจะเอายังไงเหมือนกัน แต่ที่รู้ ๆ ตอนนี้กูจะเอามึง...กูอยากได้มึง...กูจะเอาไปนอนกอดที่บ้าน......แล้วมึงล่ะจะเอายังไง.”
TBC
ปอลอ +1คืนให้ทุกคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
-
:m25: :m25:
ตามมาอ่านครับ
-
^
^
^
จิ้มรีบนทะลุแนนด้วยความรัก :กอด1:
กิสสสสสสสสสสสสสสสสส..........
ตายะ ได้ใจ...
o13
ตอบตกลงไปเล้ยยยตาอิท 5555+
รักกันๆๆๆๆ...
:man1:
คิดถึงแนนเหมือนกันค่ะ..
ปลายปีงานเยอะแถมยังไม่ค่อยสบาย
ดูแลตัวเองด้วยนะค่ะ จุฟๆ..
:กอด1:
-
นะ วิธีจีบใช้ได้เลย
"จะเอาไปนอนกอดที่บ้าน" ชอบๆๆๆ o13
-
โอ๊ะ โอ๋ ช่างกล้า จริงนายอริยะ ไหนบอกว่าไม่เคยจีบใคร
แต่ไอ้ที่กำลังทำอยู่ เค้าเรียกว่าอะไร
แนนครับ ช่วยตอบที :-[
จ่ายค่าตอบ เป็น +1 ให้นะครับ
-
:o8: จิ้มๆๆๆๆๆๆๆ แฮ่ๆ ชอบ :mc4:
-
:o8: วันนี้อิทกะนู๋แยมน่ารักสุด ๆ
:pig4: ครับแนน :pig4:
ได้อ่านแล้วก็จะไปทำงานหล่ะ
เพื่อนรุ่นพี่เขาวานให้ทำงานให้นิดหน่อยอ่ะแนน
พรุ่งนี้เช้าจะเอาแล้ว เดี๋ยวจะเสร็จไม่ทัน
พรุ่งนี้ค่อยมาบวกให้นะคร๊าบบ
-
"กูจะเอามึง กูอยากได้มึง"
อารยะ นี่ช่างเปิดเผยดีแท้
-
หวานซาบซ่านถึงทรวง
+1 ให้คนขยันครับ มาทุกวันเลยยย
-
กูจะเอามึง กูอยากได้มึง"
ชัดเลยไม่ต้องบรรยาย
-
:-[ ยะก็บร้า พูดซะตรงเลยยยยยย
:laugh:อิทอย่าไปยอมน๊า เด้วจบเร็ว :laugh:
:L2:บวกหนึ่งให้คุณแนนคนขยันครับ
-
โอ้ว...
จีบไม่เป็น
แต่นี้คำนี้อะ "กูอยากได้มึง"
แจ่มมาก ฮ่าๆๆ
:haun4: :haun4: :haun4:
-
เหมือนหนูแยมเป็นกามเทพเลยอ่ะ
น่ารักซะ :m1:
ตอนนี้ท่านยะเรารุกเต็มขั้นแล้ว 55
ตรงไปตรงมาสุดๆเลย..แบบนี้เป็นใครก็เขิน หุหุ
แล้วนี่วิ่งคุยกันกลางสวนสาธารณะเลยหรอ
โหๆ ยังงี้เค้าก็ได้ยินกันถ้วนหน้าเลยดิเนี่ย :laugh:
ก่อนจากไปไม่ลืมโหวต+ให้พี่แนน(เนียน เรียกตาม)
-
“กูไม่เอายังไงหรอก กูก็ไม่รู้ว่ากูจะเอายังไงเหมือนกัน แต่ที่รู้ ๆ ตอนนี้กูจะเอามึง...กูอยากได้มึง...กูจะเอาไปนอนกอดที่บ้าน......แล้วมึงล่ะจะเอายังไง.”
ซึ้งมากมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:-[ :man1: :-[
-
:m25: คุณแนนอ่ะ ทำให้หัวใจเต้นแรงอีกแว้วววววววววววว
ปล. +1 ให้คุณแนนเลย
-
ตอนนี้ประทับใจมาก +1 เลยครับแนน
555+ :laugh:
-
กริ๊ดกร๊าดด ขยันจังค่ะพี่เเนน
หืมมมมมม เค้าเขินเเทนเเล้วน่ะ อารยะ ช่างกล้า
เห้อเเต่เค้าก็อยากเอามานอนกอดบ้างอ่า ><
+1 ค่ะพี่เเนน
-
อารยะ... :laugh:
ง้อเค้าหน่อย
จีบเค้านิด
เดี๋ยวก็ใจอ่อน
อย่าลืมขอโทษเค้าด้วยน้า
-
เอิ่ม หวานแบบว่า หวานเกินไปจนขมเลยนะเนี่ย จะเอาไปกอดที่บ้าน ยังกะอิทธิเป็นตุ๊กตางั้นอ่ะ
:z10:
:z2: :z2: :z2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
ยะ ได้ใจมากกกกกกกก
ต้องยังง้านนนนน อยากได้มานอนกอด
ก็บอกไปตรงๆ
-
ก็ลุงยะแค่อยากได้ อยากกอด พ่อหนุแยมเองงงงงง
หนูแยมให้ลุงยะใช่มั้ย??
*หนุแยม* เอาพ่ออิทไปเลยลุงยะ :o8:
-
:L2: เข้ามา +1 ให้แนนตามปกติคร๊าบ
ที่เป็นหวัดอยู่หายดียังคร๊าบแนน? :กอด1:
-
จาเอากันแล้ว
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
+_+
-
555+ ยะพูดตรงมากมาย :oo1:
-
วี๊ด~วิ๊วววว.........ร้องแรงจิง ๆ นู๋จาอาวววอ่ะ..........ถูกใจมาก ๆ ค่า :mc4: จุดประทัดฉลอง
เล่นตัวพองาม เอาคืนหน่อย ๆ แต่ขอหวาน ๆ หืน ๆ เยอะ ๆนะคร๊า..........
++ พร้อมปูพรมนั่งรอตอนต่อปายยยย o13
-
ว้าวววววว
ไม่มาหลายวัน
จะจีบกันซะแว้วววว
ต่อไปสงสัย หวานโลดดด :-[ :-[
-
ตอน ปล่อยมือ
อิทธิพลยืนก้มหน้านิ่ง ถอนหายใจยาวเหยียด หลังฟังคำพูดของอารยะที่พูดออกมาจนจบ
ขอกันง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ เห็นเป็นตัวอะไรวะ
อยากจะโปะยา ลากพาไปทำเรื่องอย่างว่า ก็ทำได้ง่าย ๆ แล้วพอเบื่อแล้วก็มาบอกว่าไม่ต้องรู้จักกันอีก
ให้ลืมกันไปเลย
แค่นี้เหรอ
พูดง่ายดีนะ
พูดอะไรก็พูดได้ง่าย ๆ ไม่ต้องคำนึงถึงจิตใจคนฟังเลยว่าเสียใจมากแค่ไหน
รู้บ้างมั้ย ว่าต้องนอนร้องไห้กี่วัน
รู้บ้างมั้ยว่ากินข้าวไม่ได้กี่วัน นอนไม่หลับกี่วัน
แล้วก็ต้องทรมานทุรนทุรายกับความรู้สึกที่ถูกทอดทิ้งเหมือนสิ่งของไร้ค่า ความรู้สึกนั้นมันผ่านไปกี่วันกัน
กี่วันถึงจะยิ้มได้
กี่วันถึงจะทำใจให้ยอมรับความจริงได้มากขนาดนี้
กี่วันถึงจะทำใจยอมรับความจริงเรื่องที่เกิดขึ้นได้ และพยายามจะลืมให้หมดทุกสิ่งเพื่อจะได้เริ่มต้นใหม่
กี่วันที่เฝ้าแต่คิดถึง ทั้งที่ถูกทำร้ายจิตใจ ทั้งที่ถูกตะโกนใส่หน้านับครั้งไม่ถ้วนว่า เป็นคนเลว เป็นตัวน่ารังเกียจ
หนาวแทบตาย หนาวจนร่างกายสั่นสะท้านเมื่อมองไม่เห็นใคร
ในวันที่ตื่นขึ้นมาตอนเช้า และพบว่าตัวเองถูกทิ้งไว้เพียงลำพัง โดยมีกระดาษแผ่นเล็ก ๆ เขียนข้อความทิ้งไว้ให้
ต่างจากผู้ชายขายตัวตรงไหน
ศักดิ์ศรีก็โยนทิ้งเอาไว้ให้เหยียบย่ำแล้ว ยังจะอยากได้อะไรอีก
พูดอย่างนี้ แกล้งทำอย่างนี้ เพื่อจะได้หัวเราะเยาะในภายหลังให้หนำใจใช่มั้ย
“ผมไม่ใช่ตุ๊กตาครับคุณอารยะ คงให้คุณพากลับไปนอนกอดที่บ้านไม่ได้ ผมเป็นคน มีความรู้สึก ดีใจเสียใจ ร้องไห้ เจ็บปวด แล้วก็เพิ่งรู้ว่าตัวเองไร้ค่า ก็วันนี้เอง ขอบคุณครับที่อย่างน้อยก็ยังเห็นผมเป็นตุ๊กตาเอาไปกอดเล่นได้ ขอบคุณมาก ๆ ครับ”
อิทธิเดินหนี กอดลูกสาวที่ส่งเสียงอ้อแอ้ไม่รู้เรื่องรู้ราวเอาไว้แน่น
หยดน้ำคลอปริ่มอยู่ที่หน่วยตา
หันหลังกลับ ไม่ไปแล้ว สวนสาธารณะ ตอนนี้อยากกลับบ้าน อยากจะกลับบ้านให้เร็วที่สุด
แผลภายในใจที่คิดว่ามันตกสะเก็ดแล้ว ตอนนี้แผลปริจนเลือดหยดหลั่งรินออกมาอีกครั้ง
เจ็บ
เจ็บอีกแล้ว
ทำไมถึงพูดได้ง่าย ๆ แบบนี้
อยากจะทิ้งก็ทิ้ง อยากจะมาก็มา อยากจะพูดอะไรก็พูดตามใจชอบ เห็นเป็นตัวอะไรถึงได้ทำกันได้ถึงขนาดนี้
กูก็มีศักดิ์ศรีเหมือนกันนะ
ถึงศักดิ์ศรีมันจะเหลือน้อยขนาดนี้ก็เถอะ
แต่ขอเก็บเอาไว้สักนิดเดียว ให้พอมีลมหายใจอยู่ได้ แบบนี้ไม่ได้หรือไง
เรียวแขนเล็ก ๆ ของเด็กหญิง โอบกอดที่รอบคอของพ่อเอาไว้แน่น เหมือนเป็นการปลอบใจ
เสียงที่เปล่งออกมา แม้แปลเป็นภาษาไม่ได้ แต่ถึงกับทำให้อิทธิพลน้ำตาร่วง
“พ่อเป็นคนอ่อนแอแยม พ่ออิทเป็นคนอ่อนแอ ต้องให้แยมปลอบใจอยู่ตลอด พ่ออ่อนแอจริง ๆ นะแยม”
เสียงที่เอ่ย คำพูดที่สั่นสะท้านไหวเครือ
สุดที่จะกลั้นความรู้สึกปวดร้าวเอาไว้ได้อีก
แล้วแบบนี้จะให้อารยะปล่อยไปได้ยังไง
ยิ่งเห็นผลจากการทำเลวของตัวเองแบบนี้ ยิ่งรู้สึกเจ็บแปลบเข้าไปถึงหัวใจ
ฝ่ามือเย็นเฉียบ จนแทบเป็นน้ำแข็ง
เห็นแบบนี้แล้ว เลยพาลทำอะไรไม่ถูก
ใบหน้าที่เคร่งขรึมอยู่เสมอซีดเผือดจนแทบไม่มีสีเลือด หัวใจกระตุกวูบ เมื่อได้เห็นคนทีก้าวเท้าเดินผละจากอย่างช้า ๆ ไม่ยอมให้เห็นใบหน้าที่กำลังอาบไล้ไปด้วยหยดน้ำตาเลยสักนิด
ขอโทษ
ขอโทษ
ขอโทษ
คนที่ผิดจนเกินอภัย คือกูนี่เอง
คนที่ทำให้คนที่ตัวเองรักเสียใจ ยังจะมีหน้ามายืนลอยหน้าลอยตาอยู่อย่างนี้อีกหรือไง
ขอโทษ
กูขอโทษอิท
กูขอโทษ
มึงได้ยินกูมั้ย กูขอโทษ กูเองที่ชั่ว กูเองที่เลว เอาความแค้นมาบังตา ไม่ยอมแหกตายอมรับความเป็นจริงบ้าง
กูขอโทษ กูขอโทษ กูขอโทษ
ไอ้อิท.....
แม้จะตะโกนร่ำร้องภายใจเสียงดังมากแค่ไหน แต่กลับเป็นเพียง เสียงแผ่วเบาที่หลุดออกมาจากริมฝีปากเท่านั้น
ไม่ไหวแล้ว
ไม่เอาแล้วแบบนี้
ปล่อยไปไม่ได้ ปล่อยอิทไปไม่ได้อีกแล้ว
ไม่ยอมกลับไปนอนคิดถึงจนแทบคลั่งอีกแล้ว ไม่ยอมหรอก ไม่อยากเสียใจอีกครั้ง ไม่อยากเสียอิทไปอีกแล้ว
ขายาว ๆ ก้าวเท้าออกวิ่ง
ระยะห่างเพียงแค่ไม่กี่ก้าว แต่ความหวาดกลัวโหมกระหน่ำ กลัว กลัวว่าคนที่เดินจากไป จะไม่กลับมาอีก
ไม่เอาหรอก
อิท
อย่าไป อย่าทิ้งไปอีกเลย
อิท
เรียวแขนโอบรัดร่างที่กำลังจะหนีห่างเอาไว้แน่น และซุกหน้าลงซบที่ไหล่ของอิทธิพล.....นิ่งเงียบอยู่อย่างนั้น
เสียงเด็กหญิงที่ร้องอ้อแอ้ เหมือนไม่เข้าใจว่าผู้ใหญ่สองคนว่าทำอะไรกัน ไม่ได้ทำให้ผู้ใหญ่สองคนรับรู้สิ่งรอบตัวบ้างเลยสักนิด
ร่างกายที่สั่นสะท้าน ไปตามแรงสะอื้น ทำให้อิทธิพลรู้สึก
ยะ
อารยะ
มึงอย่ามาร้องไห้เพราะคนอย่างกูเลย มึงพูดถูกแล้ว เราไม่ควรรู้จักกันเลย เราไม่ควรรู้จักกันตั้งแต่แรก
เราไม่ควรรู้จักกันจริง ๆ อย่างที่มึงบอก
แต่กูไม่ผิดสัญญาอีกแล้ว
กูจะเป็นคนไม่รู้จักสำหรับมึงให้ได้ กูไม่อยากผิดคำสัญญาอีก
ระหว่างเรา มันเป็นได้แค่คนไม่รู้จักเท่านั้น อะไรที่ผ่านมาแล้ว ก็ปล่อยให้มันผ่านไปเถอะ
ไม่มีคำพูดสักคำ
อิทธิพลนิ่งเงียบ
และก้าวเดินอย่างช้า ๆ
แม้จะถูกเหนี่ยวรั้งข้อมือเอาไว้ แต่ก็ไม่แม้แต่จะหันกลับไปมองอีกเป็นครั้งที่สอง
“อิท.....” เสียงเรียก ของอารยะ ไม่สามารถหยุดยั้งอะไรได้อีกแล้ว
“อิท....อย่าไปนะ”
“อิท....อย่าไป....”
“มึงจะทิ้งกูจริง ๆ หรือไง......มึงอย่าไปนะอิท....ห้ามไปนะ”
ต่อให้อีกหมื่นพันถ้อยคำ ก็ไม่สามารถหยุดความคิดเอาไว้ได้อีกแล้ว
มึงทำหน้าที่ของมึงต่อไปเถอะนะ กูก็จะทำหน้าที่ของกูต่อไป ไม่ต้องกลัวว่ากูจะกีดกันไม่ให้พบหลาน
กูไม่ทำอย่างนั้นอีกแล้ว กูไม่อยากเป็นคนเลวในสายตามึงอีกแล้ว
“อย่าไปนะอิท เราไม่รู้จักกัน แต่ทำความรู้จักกันใหม่ได้นี่ ...เราเริ่มต้นกันใหม่ไม่ได้หรือไง .....อิทธิพล......กูรักมึงนะ......มึงไม่รักกูบ้างหรือไง.....อิท.....อิท”
บางครั้ง
คำว่ารัก
เมื่ออยู่ผิดที่ผิดเวลา มันก็ไม่สามารถช่วยเยียวยาอะไรได้ เหมือนกับเวลานี้ คำว่ารักของอารยะ เหมือนกับสายลมแผ่วเบาที่พัดผ่านมา เพื่อที่จะพัดผ่านไป
อิทธิพล ก้าวเดินจากมาอย่างช้า ๆ เสียใจ ร้องไห้ แต่จะพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ ไม่อยากให้ตัวเองเสียใจไปมากกว่านี้อีกแล้ว
ความรักมักจะมาแบบไม่รู้ตัว
แต่คนอย่างอิทธิพล ไม่กล้าพอที่จะเก็บความรักเอาไว้กับตัว ได้แต่ปล่อยให้หลุดลอยจากไป
เพราะกลัวความเจ็บปวด กลัวจะต้องร้องไห้ซ้ำอีกครั้ง กลัวว่าจะต้องเสียใจ
เฝ้าแต่พร่ำบอกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ถ้ารักครั้งแรก จะต้องหลุดลอยจากไป ก็ขอให้มันหลุดลอยไปด้วยฝีมือตัวเองเถอะ
ถ้าเราไม่ได้เกิดมาเป็นคู่กัน
ถึงจะเก็บรักษาเอาไว้มันก็เปล่าประโยชน์
เรียวแขนโอบรัดร่างของลูกสาวเอาไว้แน่น และสะกดกลั้นหยดน้ำตาเอาไว้
“พ่ออิทไม่ผิดสัญญากับแยมหรอก พ่อรักแยมคนเดียว ไม่ไปมีกิ๊กใหม่เด็ดขาด พ่อสัญญานะ พ่ออิทรักแยมคนเดียวจะไม่เผื่อใจไปรักใครอีกนะ พ่ออิทสัญญา”
TBC…
ปอลอที่1 ขอโทษทุกคนด้วยนะคะที่มาโพสซะดึกเลย เนื่องจากพรุ่งนี้จะเป็นวันหยุด แนนเลยต้องเครียล์งาน กว่าจะเสร็จดึกมากเลย รีบกลับมาโพสให้สุดๆแล้ว แต่ก็ยังดึกอยู่ดี
ปอลอที่2 +1คืนให้ทุกคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
-
อ่านตอนนี้แล้วววววววว
กองเชียร์อย่างเรา... เศร้าเลยยยยยยย
แต่ก้ออย่างว่าแหละ ทำกันแบบนี้ ใครจาทนได้
-
+1 ให้แนนคนขยัน
ลุงยะทำกับเค้าไว้ขนาดนั้น
ก็คงต้องให้ง้อพ่ออิทนานหน่อยละ จริงมั๊ยน้องแยม
-
เเง ๆ ๆ พ่ออิท จะไม่ใจอ่อนสักหน่อยหรอ เค้าอุส่าบอกรักเเล้วน่ะ
เเต่ก็น่ะ ลุงยะ ล่นทำซะเจ็บเเสบขนาดนั้นก็สมควรอยู่
ปล. +1 เช่นเดิมค่ะพี่เเนน
-
"บางครั้ง..คำว่ารัก....เมื่ออยู่ผิดที่ผิดเวลา มันก็ไม่สามารถช่วยเยียวยาอะไรได้ เหมือนกับเวลานี้ คำว่ารักของอารยะ เหมือนกับสายลมแผ่วเบาที่พัดผ่านมา เพื่อที่จะพัดผ่านไป " :m15: หากรู้จักที่จะยึดรักนั้นไว้ตั้งแต่แรกก็คงจะดี..แต่จะมีสักกี่คนที่ไม่เคยก้าวพลาดพลั้งไป...รักนั้นหากมีทิฐิมาขวางกั้นแล้ว ก็คงเป็นทุกข์ในบางครั้ง แต่พลังแห่งรักนั้น จะช่วยนำพาคนที่รักให้ก้าวกลับมาหาเรา..ด้วยคำว่า รักและอภัย......... :n1:..........เฮ้อ ดีกันเร็วๆน้ะ รออ่านอยู่นะฮับ :L2:
-
:impress3:
เศร้าทั้งเรื่องหงษ์และนิยาย
-
เฮ้อออออออออออออออ
น้ำตาจะไหล
-
สะเทือนใจที่สุดครับแนน :m15:
-
ความรักมักจะมาแบบไม่รู้ตัว
แต่คนอย่างอิทธิพล ไม่กล้าพอที่จะเก็บความรักเอาไว้กับตัว ได้แต่ปล่อยให้หลุดลอยจากไป
เพราะกลัวความเจ็บปวด กลัวจะต้องร้องไห้ซ้ำอีกครั้ง กลัวว่าจะต้องเสียใจ
เฝ้าแต่พร่ำบอกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า
TBC…
ทำไมชีวิตถึงเป็นเช่นนี้น๊อ..? คุณอิทคุณเป็นเหมือนผมเลย :m15:
ขอบคุณครับแนน +1 ให้น๊า :pig4:
-
+1 ให้แล้วนะ
และก็ตามมาทันแล้วละ
ขอบคุณนู๋แนน และเทนคุงมากๆ นะ
-
เจ้แนน ขยัน จัง
มามะ เด๋วให้รางวัล :impress2:
+1 คุณแนน อีกครั้ง กับความขยัน
ฉลอง วัน พ่อ ให้น้องแยม ที่มีพ่อ 2 คน รออ่านฉาก พ่อยะ ง้อ พ่ออิท :z2:
-
ไหนบอกว่าจะหวานกันแล้วไง
ทำไมถึงเศร้าแบบนี้อ่ะ
ร้องไห้แล้ว :o12:
-
:m15: :monkeysad: :sad4: :impress3:
ทำไมมันกลับมาโหมดนี้อีกแล้วเนี่ย
:z3: :z3: :z3:
-
ทำไมกลับมาเศร้าอีกแย้วงะ
แง้ๆ...เหมือนนั่งบนแพ แล้วแพ ล่มเลย
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ขอโทษ
ขอโทษ
ขอโทษ
คนที่ผิดจนเกินอภัย คือกูนี่เอง
.
.
.
ตะโกนออกม๊าๆๆๆ
อย่าพร่ำแต่ในใจเส้
-
^
^
^
ขอลอกเจ้ข้างบนนะ
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
:o12:
ดีกันซะทีๆๆๆ จะเศร้าไปหนายยยยยยยยยยยยยย
-
ฑีฆายุโก โหตุ มหาราชา
ขอให้พระองค์ทรงเจริญพระชนมายุยิ่งยืนนาน
ขอให้พระองค์ท่านมีพลานามัยแข็งแรง ปลอดจากภัยไข้เจ็บทั้งปวง
อยู่เป็นมิ่งขวัญแก่ปวงชนชาวไทยตราบนานเท่านาน
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
:dad1: :dad1: :dad1:
ตอน เรื่องปกติ
“คุณอิทธิพลครับ”
อารยะเรียกชื่อคนที่กำลังนอนหลับตา อยู่ข้าง ๆ ลูกสาว ร่างนั้นปรือตาตื่นขึ้น และก็หลับตาลงนอนต่อโดยไม่คิดจะสนใจคนที่เรียกเลยสักนิด
เพิ่งรู้ว่าไอ้อิทมันใจแข็ง ก็วันนี้นี้ ใจแข็ง ไม่เคยคิดจะยอมอ่อนข้อให้เลย
บรรดาแม่ ๆ เดินไปนั่งคุยกันอยู่หน้าบ้าน ทิ้งให้คนที่เพิ่งรู้จักกันสองคน นั่งอยู่ ด้วยกัน
“อิท...หลับจริง ๆ เหรอ....”
แม้จะพยายามเรียกอีกหลายครั้ง แต่อิทธิพลก็ยังคงนอนนิ่ง
อารยะขยับกายเข้าไปใกล้กับคนที่นอนนิ่ง และนั่งมองภาพนั้นด้วยความเพลิดเพลิน ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปคว้าหมอน ที่วางอยู่ห่างออกไป และยกศรีษะของคนที่นอนนิ่ง ๆ ให้สูงขึ้น สอดหมอนวางไว้รองศรีษะให้
“อื้อ” อิทธิพลขยับกายเพียงเล็กน้อย ปรือตาขึ้นมอง ก่อนจะหลับตาลงอีกครั้งด้วยความง่วงงุน
“หนาวหรือเปล่า เอาผ้าห่มมั้ย เดี๋ยวเดินไปหยิบให้”
เสียงกระซิบแผ่ว ๆ ที่ข้างหู อ่อนโยนจนทำให้เคลิบเคลิ้ม ไม่มีเสียงตอบกลับมา นอกจากความเงียบ
เด็กหญิงตัวเล็กยังนอนดูดนมในขวด ทั้งที่ดวงตาหลับพริ้ม
ไม่ต่างจากพ่อลูกอ่อนอย่างอิทธิพล ที่ต้องอดหลับอดนอนในเวลากลางคืน และเมื่อมีเวลาเพียงนิดเดียว
การนอนหลับพักผ่อน ก็เป็นหนทางผ่อนคลายได้ดีที่สุด
อารยะค่อยเอนกายลงนอนเคียงข้างร่างที่หลับใหล
ก่อนจะเท้าแขนขึ้น เอียงคอมองใบหน้าของคนรู้จัก ให้ใกล้ขึ้น
เอื้อมมือไปเกลี่ยเส้นผมนิ่มที่ปรกอยู่ที่หน้าผากของอิทธิพล แต่กลับถูกปัดมือ ออก เหมือนเจ้าตัวหงุดหงิดโมโหเมื่อมีใครมารบกวนการนอน
“ฮื่อออออ”
เสียงถอนหายใจยาว ทำให้อารยะอมยิ้ม เมื่อมองภาพตรงหน้า
มาเยี่ยมหลานทุกวันหยุด ไม่ได้พูดอะไรกับอิทธิพลมากนักหรอก เพราะอิทมันจะทำเป็นเฉย บางทีก็เดินหนี
แล้วมันก็ไม่ยอมให้เดินตามด้วย
ทั้งแม่และป้ารวมทั้งแม่ของอารยะ เหมือนกับว่าได้เพื่อนใหม่ เห็นพักนี้เข้ากันได้ดี และเมื่อหลานหลับก็พากันไปนั่งคุยกันที่ศาลาหน้าบ้าน
ทิ้งให้อารยะและอิทธิพล และหลาน อยู่ด้วยกันแบบนี้เป็นประจำ จนเป็นเรื่องปกติไปแล้ว
เห็นคนหลับแล้วก็อยากจะหลับบ้าง
แต่คนที่หลับใหลอยู่เคียงข้าง ทำให้หลับตาไม่ลง
ผู้ชายเหมือนกันไม่ใช่เหรอ ทั้งที่เป็นผู้ชายเหมือนกัน ทำไมถึงชอบได้นะ ผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะ เกลียดกันสุด ๆ โกรธกันสุด ๆ ตัดสัมพันธ์กันไปแล้วด้วยซ้ำ แต่ครั้งนี้อยากจะเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
ครั้งหนึ่งดวงตาของอารยะสะท้อนแต่ความโกรธ และความเกลียดชัง แต่ครั้งนี้ สิ่งที่สะท้อนในดวงตา
คือความอ่อนโยน ฝ่ามืออุ่น ๆ ลูบไล้เส้นผมนิ่มไปมา
อิท
ไอ้อิท
ไอ้คุณอิทธิพลครับ
เมื่อไหร่วะ เมื่อไหร่ที่กูหลงรักมึง มึงทำให้กูหลงรักมึงตอนไหนกันนะ
เมื่อไหร่ที่รู้สึกว่าขาดไม่ได้ เมื่อไหร่ที่เฝ้าแต่คิดถึง
อารยะนิ่งมองหน้าของคนที่ทำให้หลงรัก แล้วก็ส่งยิ้มอ่อนโยนให้กับร่างที่หลับใหล
ทำไมถึงได้ใจแข็งขนาดนี้ก็ไม่รู้
จนแยมคลานได้แล้ว อิทก็ยังไม่ยอม คุยด้วย เลยสักคำ ทำอะไรไม่ได้เลย ได้แต่แอบมองอยู่เงียบ ๆ เพราะกลัวจะทำให้ไม่พอใจ
จะใจแข็งอีกนานมั้ยกว่าจะยอมดีด้วย
นานมั้ย กว่าจะยอมคุยด้วยอีกครั้ง แต่ไม่เป็นไรหรอก อยากจะให้ค่อย ๆ ยกโทษให้ ที่ปากเสียไปบังคับให้สัญญา ผิดเองแหละนะที่โง่พูดอะไรอย่างนั้นออกไป
“ผมรักคุณจังเลยคุณอิทธิพล......คุณอิทธิพลจะขยับฐานะจากคนรู้จักให้เป็นคนรู้ใจวันไหนกันนะ ไม่ว่ายังไงผมก็จะรอต่อไป นะครับ....คุณอิทธิพล”
อารยะกระซิบบอกคนที่นอนนิ่ง ๆ และค่อยก้มลงจรดริมฝีปากเข้าที่ข้างแก้มของคนนอนหลับ
แต่กลับถูกผลักใบหน้าให้ออกห่าง ทั้งที่ร่างนั้นไม่ต้องลืมตา
“อย่าแม้แต่จะคิดเชียวนะ.....ผมไม่ได้เป็นอะไรกับคุณนะครับ คุณอารยะ....โปรดอยู่ห่างผมหน่อย ไม่อย่างนั้นจะหาว่าไม่เตือน”
เสียงที่เอ่ยบอกทำให้อารยะต้องผละออกห่าง เพราะคนที่ทำท่าเหมือนกำลังหลับ อาจจะลุกขึ้นมาโมโหใส่ได้ง่าย เลยต้องจำใจล่าถอย หยัดกายขึ้นอย่างเซ็ง ๆ และต้องพาตัวเอลกลับไปนั่งที่เดิม
ได้แต่นั่งมองร่างที่นอนอยู่เคียงข้างลูกสาว ด้วยความท้อใจ
นึกว่าจะทำอะไรได้บ้างซะอีก
ไอ้อิทนะไอ้อิท ไอ้คุณอิทธิพล มึงนี่มันร้ายกาจจริง ๆ
TBC….
ปอลอ +1คืนให้ทุกคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
ขอบคุณครับ ที่มาลงให้อ่าน
-
เย้ๆ...
ตอนใหม่...
ก็อารยะดันปากเสียเองนี่นา
โดนอิททำแบบนี้มันก็สมน้ำสมเนื้อแร้วงะนะ
แต่แฟนคลับเครียดแทนเจ้าข้าเอ๊ย
รอลุ้นเมื่อไหร่จะดีกันได้ วู้ๆๆๆ
(http://www.thaiboyslove.com/webboard/Smileys/Smilies/sang.gif) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/Smileys/Smilies/sang.gif) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/Smileys/Smilies/sang.gif)
ปล. +1 ให้เหมือนเดิมนคับคนขยัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/Smileys/Smilies/kapook_dookdik_16024_46513.gif)
-
:z2: :z2: :z2:
-
น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังกร่อน
แต่หัวใจอ่อน ๆ ของอิททำด้วยสิ่งใด
ยืมเพลงของ ดิอิมพอสซิเบิ้ล มาใช่ ( รู้เลยว่าแก่ )
+1 ให้แนน นะครับ แม่คนขยัน
-
^
^
^
จิ้มวัน
:z2: :z2:
-
เห้ออออ ใจเเข็งจังน้า คุณอิทธิพล
เริ่มสงสารคุณอารยะเเล้วล่ะสิ
เเต่เล่นตัวอีกหน่อยก็ดีน่ะ คริ คริ
ปล. +1 ค่ะพี่เเนน
-
ยะ พยายามเข้าเน้อออออออออออ
-
มาให้กำลังใจ
คุณแนน ต่อ
ขยันจริงๆ
ปล. พ่ออิท ป่านไหนจะยอม พ่อยะ ละเนี่ย
พ่อยะ คงต้อง พิสูจน์รักแล้วละมั้ง จับไปข่มขืนแบบคราวก่อนดีไหม :laugh:
-
o7 ลุงยะสู้ๆน๊า
:impress:พ่ออิทกะยอมใจอ่อนได้แล้วละคร๊าฟฟฟสงสารลุงยะอะ
:L2:ขอบคุณคุณแนนมากมายนะคร๊าฟฟฟ
-
เด๋วก็รักกัน หึหึ :z1:
-
เย้.....แยมคลานได้แย้วววว
ป่านนี้แล้ว.......ก็คงแล้วแต่ใจของอิทเขาล่ะนะ
ว่าจาเอายางงายกับยะ
:beat: ฝากให้ยะที่ปากดี
:pig4: ครับแนน
+1 ให้นะ
-
ของขวัญส่งท้ายวันพ่อคะ :L2:
ตอน ก็ผมชอบพูดตรง ๆ
ผ้าปูเตียงผืนยาวถูกนำมาตากไว้จนราวแทบไม่พอตาก ไหนจะเสื้อผ้าเด็กอ่อน ที่แขวนจนเต็ม ไหนจะที่นอนหมอนมุ้ง
อิทธิพลเลยตากมั่วไปหมด แยกไม่ออกว่าอันไหนผ้าห่ม อันไหนเสื้อผ้าเด็ก
“ไอ้อิทโว้ย ตากผ้าภาษาอะไรวะนั่น”
เสียงป้าตะโกนดังลั่น พร้อมกับที่อารยะลุกขึ้นจากชิงช้าหน้าบ้าน
เดินเข้าไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วก็ถึงกับกลั้นรอยยิ้มเอาไว้ไม่อยู่ ต๊องได้โล่ ไม่อยากจะเชื่อจริง ๆ
อยู่บ้าน ไอ้อิทมันเป็นถึงขนาดนี้เลยเหรอ เมื่อก่อน ดูยังไงก็เท่ห์ ดูดี หัวจรดเท้า มาดเหลือกินเหลือใช้
แต่พออยู่บ้าน เป็นแบบนี้นี่เอง ก็แปลกดีเหมือนกันนะ ดูไปดูมา ก็น่ารักดี
“อย่ายุ่งน่ะเจ๊.....เขาเรียกตากผ้าแบบฟรีสไตล์ เจ๊ไม่เข้าใจเหรอว่ามันคือศิลปะ มันคือศิลปะการตากผ้าแบบใหม่นะเจ๊อิทเพิ่งคิดได้เมื่อกี้เอง โห่ ไม่สนับสนุนแล้วยังบ่นอีก”
ไม่มีวี่แววว่าอิทธิพลจะจัดการยังไงกับผ้าที่ตากเฉียงไปเฉียงมาเลยสักนิด มิหนำซ้ำยังหัวเราะอย่างมีความสุขไปซะอีก
“เดี๋ยวผมจัดการให้ครับ”
อารยะก้าวเท้ายาว ๆ เดินเข้าไปหาคนที่กำลังง่วนอยู่กับการตากผ้า แล้วก็หัวเราะเสียงเบา
“ทำไมเอาไม้หนีบผ้าไปหนีบผมล่ะ เดี๋ยวก็โดนไม้หนีบหนีบผมพันกัน เวลาดึงออกไม่เจ็บแย่เหรอ”
เสือกแล้วมั้ยล่ะ หัวกูนะโว้ย เสือกอะไรด้วยเนี่ย ใบหน้าที่ยิ้มระรื่นเมื่อไม่กี่นาทีก่อน กลายเป็นบึ้งตึง และดึงไม้หนีบผ้าออกจากผม
แต่.......
“เฮ้ย มันพันผมอ่ะ แกะไงวะ แกะให้หน่อยซิ แม่งติดอีก”
ป้าของอิทธิพลยืนมองภาพหลานชายที่ป้ำ ๆ เป๋อ ๆ และกำลังพยายามแกะไม้หนีบผ้าออกจากผมแล้วก็หัวเราะ
“มันโง่อีกแล้วไอ้อิท.....อย่าไปแกะให้มัน...ศิลปะนักนะเอ็งไอ้อิท เป็นไงล่ะ”
ทั้งป้าทั้งแม่ของอิทธิพล รวมทั้งแม่ของอารยะเองก็มายืนดูสองหนุ่มที่กำลังยืนแกะไม้หนีบผ้าออกจากผม แล้วก็พากันหัวเราะ
“มองอะไรกันเจ๊ ไม่เคยเห็นผมคนติดไม้หนีบหรือไง”
อิทธิพลยังตะโกนบอก เล่นเอาผู้ใหญ่สามคนหัวเราะกัน เพราะความติงต๊องของอิทธิพล แล้งต่างก็ส่ายหน้าด้วยความขบขัน ก่อนจะพากันเดินเข้าบ้าน ไปช่วยกันจับหลานสาวที่กำลังหัดคลาน ไปทั่วบ้าน
“แล้วมีใคร ที่ไหนเขาเอาไม้หนีบผ้าไปหนีบผมกันล่ะ นี่ก็เพิ่งเห็นเหมือนกัน สงสัยรายแรกของประเทศไทย”
อารยะ หัวเราะด้วยความขำ ที่คนต้องหน้า ทำหน้ามุ่ย แถมซ้ำยังจะหงุดหงิดจนพยายามจะแกะไม้หนีบผ้าออกจากผมเองซะอีก
“อิทอย่าแกะสิ เดี๋ยวพันมากกว่านี้ มันจะเจ็บ เนี่ย เดี๋ยวก็แกะออก ดีกว่าหมากฝรั่งติดหรอกน่ะ อยู่เฉย ๆ สิ”
เพราะโดนสั่งให้หยุด อิทธิพล เลยหยุดนิ่ง แล้วก็ยืนนิ่งไม่ขยับ จนอารยะรู้สึก
“ทำไมล่ะ เป็นอะไรอีก งอนอะไรนักหนา พูดดี ๆ ยังไม่ได้เอ็ด ไม่ได้ว่าอะไรเลย แม่กับป้าบอกว่าอิทขี้งอน
สงสัยท่าจะจริง เมื่อก่อนไม่เห็นเป็นอย่างนี้เลย “
อารยะก้มหน้าลงมาถาม คนที่ยังคงยืนนิ่ง ไม่ขยับร่าง ยืนนิ่ง ๆ เหมือนแกล้งประชดจนอารยะอ่อนใจ
“ขยับได้แล้ว ออกแล้วเนี่ย “ อารยะเอ่ยบอกกับคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าและก็เห็นว่าอิทธิพลกำลังทำหน้างอหงิกเดินไปสะบัดผ้าและใช้ไม้หนีบผ้าในตระกร้าผ้าออกมาหนีบผ้าจนเต็มราว
“ช่วย” อารยะเดินเข้ามาใกล้ คนที่ไม่ยอมพูดไม่ยอมคุย แล้วก็ก้มลงเอ่ยบอก
“งอน”
“ขยันงอนนะ “
แต่อิทธิพลยังตีหน้าเฉย ก่อนจะสะบัดผ้าเปียก ๆ ใส่หน้าของอารยะ แล้วก็เดินลอยหน้าลอยตาทำเหมือนไม่เห็นอารยะอยู่ในสายตา
“อิท มันเปียกนะเว้ย อะไรของมึงนักหนาเนี่ย หือ เปียกเลย เดี๋ยวก็แก้ผ้าเดินซะหรอก เอาให้เหมือนตอนอยู่ด้วยกันเลยดีมั้ย”
ทั้งที่พยายามจะลืม ๆ แต่ปากกลับเผลอหลุดพูดออกมา โดยที่ไม่ทันได้คิด
อิทธิพลหันหน้าไปจ้องมองใบหน้า ของอารยะ นิ่งงัน และขบริมฝีปากแน่น อาการไม่พอใจ หงุดหงิดโมโหพุ่งสูงขึ้นมาทันที และกำลังเตรียมจะเดินหนี แต่ถูกรั้งข้อมือเอาไว้
“อิท ....“
อารยะเรียกชื่อคนที่กำลังผละจาก และรู้แน่แล้ว ว่าอิทธิพลกำลังโกรธ
“อิท...” แม้จะรั้งเอาไว้ แต่มือที่สะบัดหนีใช้แทนคำตอบได้ดี
“เราไม่เคยรู้จักกัน อย่ามาเรียกเหมือนกับรู้จักกันมานานหน่อยเลย “
คำตอบบ่งชี้แน่ชัดว่าอิทธิพลกำลังโกรธ แต่อารยะก็ไม่คิดจะปล่อยมือ
“ถึงเราไม่รู้จักกัน แต่ความเป็นจริง ก็คือ เรายิ่งกว่ารู้จักกันซะอีก ผมรู้ว่าคุณโกรธผม เป็นใครก็ต้องโกรธทั้งนั้น แต่ผมรักคุณไปแล้วคุณอิทธิพล อย่ามาทำเฉยชาใส่ผม แล้วก็อย่ามาทำเป็นเมินเฉย หรือแกล้งลืมผมง่าย ๆ “
แค่เพียงคำพูด ที่เอ่ยบอก ถ้อยคำที่ทำให้ความอดทนของอิทธิพล ถึงขีดสุด
อย่ามาทำเฉยชา อย่าทำเป็นเมินเฉย
ทำไม จะสั่งหรือไง มีสิทธิ์อะไรมาสั่งวะ แม่ง ไปไกล ๆ ตีนเลยไป๊ สั่งเหรอ มึงคิดจะสั่งกูใช่มั้ย รักบ้าอะไร
คนรักกัน ทำไมมาสั่งกันแบบนี้ มีสิทธิ์อะไรวะ ไอ้ยะ มึงมีสิทธิ์อะไรมาสั่งกู เหี้ยเอ้ย
“ทำไมจะทำไม่ได้ จะทำ จะเฉย มึงมีปัญหามั้ย ไม่ได้แกล้งลืมด้วย แต่จะลืมจริง ๆ เว้ย ทำไม มีปัญหาหรือไง คิดจะมาสั่งหรือไง อย่ามายุ่งนะเว้ย ไม่อย่างนั้นจะหาว่ากูไม่เตือน มึงอยากมีเรื่องกับกูมากนักใช่มั้ย เอาเลยมั้ย ห๊า เอาเลยมั้ย”
มือกำแน่นที่คอเสื้อของอารยะ และตะคอกถามเสียงดังด้วยความหงุดหงิดโมโห ทั้งสีหน้าทั้งแววตาบ่งบอกว่ากำลังโมโหสุด ๆ และอยากจะหาเรื่องทะเลาะด้วยจริง ๆ
อารยะถึงกับส่ายหน้า ไปมา ด้วยความอ่อนอกอ่อนใจ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสูง และก้มกลับลงมาอีกครั้ง ใกล้กันขนาดนี้ ขอกอดเอวหน่อยแล้วกัน
เรียวแขนยกโอบรัดรอบเอว คนที่กำลังกระชากคอเสื้อ และก้มลงกระซิบบอกเสียงเบาที่ข้างหู
“เปล่าหรอก ไม่ได้สั่ง แต่ถ้าคุณอิทธิพลเฉยชากับผมทีไร ใจมันสั่น มือก็สั่น ยิ่งคุณอิทธิพลทำหน้าเฉย ๆ ผมก็ยิ่งคิดถึง กินข้าวไม่อิ่ม นอนไม่ค่อยหลับ อยากจะมาทำให้ยิ้มบ้าง เพราะเวลาคุณเย็นชาใส่ที่ไร ผมยิ่งคิดอยากจะได้คุณมากขึ้นทุกที บอกแล้วว่าอยากเอาไปนอนกอดที่บ้าน จำไม่ได้เหรอ หรือว่าลืมไปแล้วหรือไง”
TBC
โดยส่วนตัวแล้ว แนนชอบตอนนี้นะ พ่ออิทน่ารักมั๊กกก มีเอาที่หนีบผ้ามาหนีบผมตัวเอง ต๊องได้โล่ห์เลย แต่น่ารักเจงงง :m3:
"เขาเรียกตากผ้าแบบฟรีสไตล์ เจ๊ไม่เข้าใจเหรอว่ามันคือศิลปะ มันคือศิลปะการตากผ้าแบบใหม่นะเจ๊" :m20:
-
อิอิอิ :impress2:
-
ฝันดีก่อนนอน
:กอด1:
-
ใจแข็งเหลือเกินอิท
-
ตอนนี้เปลี่ยนอารมณ์ไปมาดีนะครับแนน
ขอบคุณมากครับ 2 ตอนเลย o13
-
อ่านไปแรกๆสงสารพี่อิท แต่ตอนนี้สงสารพี่ยะแทนซะแล้วอ่ะ :monkeysad:
-
น่ารักมากมายยยยยย
-
++++ ขอบคุณมาก ๆ ค่า สามตอนรวด จุใจมากมาย แม้ว่าตอนสุดท้ายจะแอบค้างคา...
พ่ออิทค่ะ ให้เวลาล่นตัวอีกนิด ถ้ามากกว่านี้จะเริมใจอ่อนสงสาร ยะ แล้วน๊า.....
-
สงสารน้องแยมเน๊อะ มีพ่อแบบนี้ สงสัยพอน้องแยมโตได้เลี้ยงดูพ่อติ๊งต๊องแน่ๆ
:z2 :z2: :z2:
-
หลายอารมณ์ในหนึ่งตอน
มีทุกอารมณ์ให้คุณเลือกสรร
o13 o13 o13
-
:z1: ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก
-
:impress2: พ่ออิทน่ารักได้โล่จริงๆๆเนอะ ยะตื้อเยอะๆๆนะค่ะ o18
-
ใจแข็งจังเลยน้าคุณอิท...
คุณยะต้องตื้อให้หนักกว่านี้ เชียร์อยู่นะ
-
รักคนขี้งอน
คนขี้งอนน่ารักเนอะ
o13
-
น่าเห็นใจทั้งสองฝ่าย o22
-
โพ่ตามมาจิ้มนู๋แนน น่ารักจัง
-
นู๋ผื่นขอถอนคำพูดดดด รักกันเร็ว เถิดดดดดดด :call:
-
กรี้ดดดดดดดดด
เมื่อไหร่จะดีกันอะ
รอฉากหวานๆ คร้าบบบบบ
-
น้องแยมน่ารัก~~
พ่ออิทก้น่ารัก
ลุงยะ สู้ๆน่ะ
-
พ่ออิทน่ารักสุดยอด :-[
มีการตากผ้าแบบฟรีสไตล์ด้วย....
กว่าลุงยะจะง้อสำเร็จสงสัยน้องแยมจะเดินได้แล้วมั๊ง
+1 ให้แนนตามเคยค่ะ :L2:
-
น่าเห็นใจทั้งสองฝ่าย
-
ตอน พวกบ้า
เสียง “เพี้ยะ.........”
ตามมาด้วยเสียง “โอ้ยยยยยยยยยยยยย”
อารยะปล่อยมือออกจากเอวของร่างที่กอดแน่น และยกฝ่ามือขึ้นกุมที่แก้มของตัวเอง เจ็บ บอกได้คำเดียวว่าเจ็บ
เพราะโดนฝ่ามือของอิทธิพลตีประกบกันเข้าที่ข้างแก้ม แถมด้วย โดนดึงแก้ม จนร้าวไปทั้งหน้า
“อยากแอ้มพี่เหรอ รอไปเหอะไอ้น้อง ฝีมือมันคนละชั้น ถามจริงเหอะ มึงมีปัญญาจีบได้แค่นี้ใช่มั้ย แถวบ้านเรียกอ่อนว่ะ อ่อนจริง ๆ “
อิทธิพลเดินจากไปแล้ว โดยมีอารยะเดินตาม และยกมือขึ้นกุมแก้มของตัวเอง
โห่ ไอ้อิท
ตบเลยเหรอ ตบแบบประกบมือด้วย กูเจ็บนะเนี่ย แม่ง อะไรวะ ก็กูจีบไม่เป็นนี่ จะให้ทำไงอ่ะ
มีอะไรกันขนาดนี้แล้ว ต้องมาตามจีบมันเนี่ยนะ โลกมันพลิกกลับข้างหรือไง บ้าไปแล้วแน่ ๆ
นี่รักหรอกนะ ถึงได้ตาม
ไม่รักล่ะก็ กูทำเหมือนไม่รู้จักมึงจริง ๆ ด้วย แม่ง
คิดจะทำให้รัก แล้วจากไปเหรอ อย่าฝัน เมียเว้ยเมีย เมียทั้งคน กูไม่ปล่อยหรอก แถมลูกให้ด้วย คุ้มยิ่งกว่าคุ้มเรื่องอะไรจะปล่อยวะ แม่ง
แล้วทำไมมันจีบยากจีบเย็นอย่างนี้วะ ข้ามขั้นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว เดี๋ยวเหอะ
เอาสิ กูก็จะจีบแบบนี้แหละ ทนได้ทนไป ไม่มีใครสอนนี่หว่า กูก็มั่วไปก่อนล่ะวะ
มันต้องมีคิดอะไรบ้างแหละ จะไม่หวั่นไหวเลยหรือไง
แต่ตอนนี้
เจ็บแก้มโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“คุณอิท จีบคุณทำไมยากจังครับ แม่ง เดาทางไม่ถูกโว้ย ตอนเป็นเพื่อนกัน ไม่เคยคิดเคยฝันเล้ยยยยยยย ว่าจะมารักมาชอบมัน รู้งี้ ตอนนั้น ขอวิชาจีบมาจากมันบ้างก็ดี ทำไมมันยากนักวะ โธ่เอ้ย”
อารยะเดินบ่นตลอดทาง โดยมีอิทธิพลเดินนำ
“ประสาทแดกหรือไงวะ ทำตาเจ้าชู้เป็นด้วยนะมึง อย่าให้รู้นะว่าไปทำใส่ใคร ไม่งั้นมึงตายแน่ไอ้ยะ”
อิทธิพล พูดเสียงรอดไรฟัน ใบหน้าแดงซ่าน ไม่ทันที่อารยะจะสังเกตเห็น
ที่ต้องรีบ ๆ หลบหน้าหลบตาเพราะอารยะ ชักจะ ฝีมือเข้าขั้นเกินไปแล้ว
เล่นพูดอะไรโจ่งแจ้ง ไม่มีฟอร์มแบบนั้น เป็นใคร ก็ต้องอาย แถมยังพูดแบบหน้าตาเฉยอีก
ไม่เขินบ้างหรือไงวะเวลาพูด
และนี่คงเป็นเหตุผลที่อิทธิพลหลบเลี่ยงที่จะเผชิญหน้ากับอารยะตรง ๆ
“เอ้า ตระกร้าผ้าเนี่ย จะไม่ถือมาให้เลยหรือไงวะ น้ำใจน่ะมีมั้ย คุณอารยะ มีมั้ยครับ น้ำใจ ขอน้ำใจหน่อยครับ”
อารยะต้องจำใจเดินกลับไปที่ราวตากผ้าเพื่อหยิบตระกร้าผ้าที่วางอยู่ ก่อนจะรีบวิ่งตามอิทธิพลที่เดินนำไปแล้ว
“เฮ้ยอิท รอด้วยสิ จะรีบไปไหน”
ฝ่ามือเหนี่ยวรั้งไปที่ข้อมือของคนที่กำลังก้าวเดิน และรั้งเอาไว้ ให้หันมาเจอหน้ากัน
แต่เหนือกว่านั้นสิ่งที่ได้เห็นโดยไม่รู้ตัว จนถึงกับทำให้อารยะใจสั่น และนิ่งมองอย่างคาดไม่ถึง ว่าจะได้เห็น
ตา......ทำไมมันหวานฉ่ำซะขนาดนั้นล่ะ
อะไรวะเนี่ย แก้มแดง ๆ ตาหวาน ๆ นี่มันอะไรวะ
“กะ กะ กลับเข้าบ้านเหอะ นะ ไป กะ กะ กันเถอะ” ภายในเวลาไม่ถึง 5 วินาที อารยะถึงกับพูดอะไรไม่ออก
รีบเดินลิ่ว ๆ เข้าไปภายในบ้าน โดยทิ้งให้อิทธิพล ยืนงงอยู่ตรงนั้น
เป็นบ้าอะไรของแม่งวะ
ผีเข้าผีออก น่ารำคาญว่ะ
อิทธิพลไม่เข้าใจ อารยะ
แต่อารยะยิ่งไม่เข้าใจอารมณ์ของตัวเอง
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10...................63...........99
ตัวเลขถูกนับวนไปวนมา พร้อมกับที่อารยะเดินไม่สามารถยืนนิ่ง ๆ ได้ ที่ทำอย่างนั้นก็เพื่อให้ร่างกายและจิตใจสงบลงบ้าง
บ้าไปแล้ว ต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ ทำไมมันทำหน้าแบบนั้นวะ มาทำหน้าแบบนี้ใส่ มันจะทน ทน ไม่ไหวเอานะโว้ย
ไม่น่าปล่อยมันเลย ไม่น่าปล่อยมันกลับบ้านเลย
รู้อย่างนี้ มัดมันติดอยู่กับเตียงแบบนั้นไปตลอดก็ดี
นี่ไม่ได้มีอะไรกันไม่ถึงสองเดือน แต่เจอหน้ากันบ่อย ๆ ก็ยังพอทนไหวหรอกนะ
แต่นี่
เล่น
เล่น
มา
มาทำหน้าแบบนี้ใส่ มันคิดถึงใจกูมั่งมั้ยวะเนี่ย โอ้ย ทนไม่ไหวแล้วนะ
“ไอ้อิทนะไอ้อิท......เมียบ้าอะไรวะ ปล่อยผัวทรมาน โธ่เว้ยยยยยยยยยย”
TBC….
ปอลอที่1 แนน+1 คืนให้คนที่บวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
ปอลอที่2 ดึกๆถ้าแนนไม่อ่านนิยายเพลินจะมาลงให้อีกนะคะ :yeb: :catrun:
จิ้มพี่แขคืน :กอด1:
V
V
V
-
^
^
^
จิ้มน้องแนน
กรี๊ดดดดดดดด
อีกนิดเดียวยะ
เด๋วอิทก็ใจอ่อนล่ะ
สู็ว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
ได้ใจมากๆ อ่านแล้วมีอารมณ์ดี โพ่ชอบ
+1 นู๋แนนจ๊ะ
-
พ่ออิท กับ ลุงยะนี่นะ 55
ตอนเห็นพ่ออิทตาหงาน + หน้าแดง ลุงยะเกิดอยาก ตื๊ดตื๊ด อ่าดิ 55
ก็รีบๆจีบ รีบๆเข้าใจกันเร็วๆสิค๊าบบบ
-
ยะจาไหวมั๊ยวะเนี่ยยยยยยยย
+1 ให้คนขยันครับ
-
:pig4: ครับแนน
+1 เหมือนเดิมน๊า
-
หนูแนน คนขยัน น่า :จุ๊บๆ: จริงๆ
-
เหอะๆ...
จะทนไหวมะน๊าลุงยะเอ๊ย
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ใกล้และ คุณอิท เริ่มอ่อนลงมาแล้ว
คุณยะสู้สู้ :ped149:
-
เข้ามากอดคนโพศ ไม่ได้กอดนานคิดมากๆ :-[
-
มากอดบูมมมมมม :กอด1:
ด้วยความคิดถุงงงง
แล้วไปอ่านครูกอล์ฟต่อดีกว่า
เหลืออีกแค่สี่สิบกว่าหน้าก็จบแย้วว
:z2: :z2:
-
+1 พี่แนนคนขยัน เค๊าจะเกาะจอรอนะ
แว่ว ๆ ว่าจะหวาน แย้วววววววววววว
จัดมาเลยพี่........ :impress2: รออ่าน
ยะ...สู้ ๆ เริ่มเข้าโหมดเชียร์ !!
-
+1 ให้คนขยัน จะรออ่านนะคะ
จะสมน้ำหน้ายะดีมั๊ยนี่ :laugh:
-
เมื่อไหร่จะดีกันนะ
-
สู้ต่อไป คู่นี่ก็น่ารัก คู่โน้นก็ SM 555+ :m20:
-
ไม่ได้มาอ่านแค่2วัน(ป่าวหว่า) อัพตั้ง3ตอนแน่ะ
ตามอ่านกันมันเลยทีเดียว 555
ตอน27ตลกมากอ่ะ นั่งอ่านไปหัวเราะไป :laugh:
พ่ออิทเราเขินรุนแรงจริงๆ 55 ยิ่งนึกภาพตอนตบ2มือทีไรยิ่งฮา :jul3:
สงสารยะแล้วเนี่ย ตามจีบนานแล้วนะ ใจแข็งจริงๆ
กว่าจะได้เป็นแฟนกันสงสัยยะอาจเข้าโรงบาลเพราะอาการเขินของอิท 55
แล้วดูท่าท่านตากผ้า...น่ารักสุดยอดอ่า
ตอนนี้ท่านอิทเป็นเคะร่างสมบูรณ์แล้วใช่มั้ยเนี่ย(คนนะไม่ใช่ดิจิมอน) - -"
กดโหวตให้เหมือนเดิม ขอให้ตอนหน้าน่าร๊ากน่ารักกว่านี้ หุหุ[/color
-
:m22: แนนมาดึกไปหรือป่าวว
ตอน ทำไม
บางทีไอ้คุณอิทธิพลก็ชอบทำให้นั่งไม่ติด เพราะหน้าตาท่าทางของมันที่เผลอแสดงออกโดยไม่รู้ตัว
เกี่ยวมั้ยที่ว่าผู้หญิงมีลูกแล้วดูน่ารัก แต่ไอ้อิท เป็นผู้ชาย
ผู้ชายเลยนะนั่น
แล้วทำไมยิ่งนับวัน มันยิ่งน่ารัก น่ากอด น่าหอม น่าฟัด ขึ้นทุกวันวะ
อารยะนั่งมองอิทธิพล ที่กำลังนอนกลิ้งไปกลิ้งมา และใช้ปลายนิ้วจิ้มแก้มลูกสาวเล่น ทำหน้าตาประหลาด ๆ ให้ลูกสาวหัวเราะ
หนูแยมเลี้ยงโคตรง่ายเลย เด็กอะไร เหมือนร้องไห้ไม่เป็น หัวเราะอย่างเดียว อารมณ์ดีจริง ๆ
หรือว่าอยู่กับพ่อติงต๊องอย่างไอ้อิทก็ไม่รู้ แยมก็เลย หัวเราะไม่หยุด
แปลกดี
เมื่อก่อนไม่นึกว่ามันจะดูต๊อง ๆ เอ๋อ ๆ แบบนี้ เห็นมาดเหลือกินเหลือใช้ ยิ่งเวลาปลอบใจ
อย่างกับพระเอกหนังไทย
อุตส่าห์แอบศรัทธาในความดูดีของมัน ทำไมเพื่อนกูมันเท่ห์ขนาดนี้ แต่ตอนนี้
ขำ......
ขำเพราะอะไรที่คิด มันผิดไปจากที่คิดเยอะ เห็นย่าใหญ่กับย่าเล็กบอกว่า ไอ้อิทขี้งอน อะไรหน่อยก็งอน
โกรธทีไรก็เดินเข้าห้องทุกที เป็นด้วยเหรอแบบนั้น ทำเป็นด้วยเหรอ เรื่องงอนเก่งเนี่ย
ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้
เรียกว่าโกรธหรืองอนกันแน่ เอาใจไม่ถูก คนเราถ้าโกรธกันจริง ๆ ทำไมยังให้เข้าใกล้ได้เป็นบางเวลา
ทำถึงขนาดนั้น ถึงขนาดตัดขาดกันไปก็คงไม่ใช่เรื่องแปลก
ไม่น่าจะยอมพูดด้วยง่าย ๆ แถมซ้ำท่าทีที่แสดงออก ก็ไม่ได้เกรี้ยวกราด เหมือนครั้งก่อนเลยด้วยซ้ำ
อิท........
ทำแบบนี้....
ถ้าหากว่ามันคือการงอน ก็ต้องง้อใช่มั้ย
ถ้าโกรธ ก็ต้องทำให้หายโกรธ
ที่สำคัญก็คือ เป็นคนไปบังคับให้อิทมันสัญญาว่าจะไม่รู้จักกันอีกนี่แหละ ไม่น่าเล้ย ไม่น่าพูดแบบนั้นไปเลย
รู้จักกันถึงไหนต่อไหนแล้ว จะบอกว่าไม่รู้จักไปได้ยังไงล่ะ
ตอนนั้นไม่ได้คิด ว่าตัวเองจะเผลอไปหลงรักไอ้อิทเข้า
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหลังจากแยกกันแล้ว จะต้องทุรนทุราย ทรมาน จนนอนไม่หลับ
ได้แต่นอนมองรูปที่แอบหยิบมาทุกวัน เอาแต่คิดว่า จะทำยังไงดี จะทำยังไงดี
และสุดท้าย ก็ทนไม่ไหว ต้องหน้าด้านมาหาก่อน
แถมซ้ำวันที่ได้เห็นหน้า คนที่คิดถึง
วันนั้น ยังไปหลุดปากพูดอะไรบ้า ๆ ซะอีก
ดีแล้วล่ะ ที่มาถึงตรงนี้ได้ ได้นั่งมอง ได้เห็นรอยยิ้ม ไม่ได้โกรธกันมาก เหมือนวันที่ผ่านมา
เพราะอย่างนั้น มีแต่ทำให้เจ็บปวดกันทั้งสองฝ่าย
ไม่ได้อะไรกลับมาเลย นอกจากน้ำตา กับความเสียใจ
อารยะนั่งนิ่ง ๆ ปล่อยใจให้ล่องลอยไปตามความคิด ดีแล้วล่ะ ดีแล้วที่ได้กลับคืนมาไว้ในมือ
ดีแล้วที่รัก ดีแล้วที่ยอมลดทิฐิลง ไม่อย่างนั้น วันนี้คงจมอยู่กับความทุกข์ใจ และความแค้น
คงไม่ได้รู้ ว่าคนบางคน คนที่เราบอกตัวเองว่าเกลียด กับคนที่วันนี้ทำให้มีรอยยิ้ม คือคน ๆ เดียวกัน
ใบหน้าที่มักขมวดคิ้วมุ่นอยู่เสมอ ค่อยปรากฏรอยยิ้มเจือจาง และลุกขึ้นยืน ก้าวเดินไปทิ้งกายลงนั่งข้าง ๆ คนที่กำลังหยอกล้อกับลูกสาว อย่างมีความสุข
“คุณอิทธิพล......รู้มั้ย...ทำไมผมถึงได้รักคุณ”
น้ำเสียงเรียบเรื่อยอ่อนโยน เอ่ยบอก
ปลายนิ้วเกลี่ยเล่นที่ข้างแก้มของเด็กหญิงที่นอนหัวเราะอยู่บนเบาะ
และหันกลับไปส่งยิ้มให้กับร่างที่นั่งอยู่เคียงข้าง
อิทธิพล ถึงกับนิ่งอึ้ง ใบหน้าที่มีรอยยิ้ม กลับเครียดขรึมขึ้นในทันที และกำลังจะก้าวลุกขึ้นเดินหนี
แต่กลับถูกดึงข้อมือเอาไว้ ให้นั่งลงคุยกัน
“รู้มั้ย ทำไมผมถึงรักคุณ...ช่วยตอบผมหน่อยเถอะ...คุณใช้วิธีไหนที่ทำให้ผมรักคุณได้มากขนาดนี้”
ไอ้ยะมันบ้าไปแล้ว มันประสาทหนักขึ้นทุกวันแล้ว แม่ง มา มา มา ถาม อะไร วะ กูทำหน้า ไม่ ไม่ถูกนะเว้ย
ท่าทางลุกลี้ลุกลน และพยายามจะลุกขึ้นยืนให้ได้ ทำให้อารยะต้องโอบไหล่ของร่างนั้นเอาไว้แน่น
และหันมาจ้องที่ดวงตาคมตรง ๆ
ใบหน้าที่สะบัดหนี ท่าทางที่ไม่ยอมหยุดสงบนิ่ง ทำให้ต้องพยายามยื้อยุดเอาไว้
“ทำไมล่ะ ไหนบอกหน่อยสิ อิท ทำไมกูรักมึงล่ะ”
ร่างที่กำลังดิ้นรนหนี ทำให้อารยะต้องพยายามยึดแขนของร่างนั้นเอาไว้ เพื่อให้อยู่นิ่ง ๆ แต่จนแล้วจนรอด อิทธิพลก็ไม่มีทีท่าว่าจะยอมสงบลงเลยสักที
“ก็บอกมาสิ ว่าทำยังไง บอกก่อน เร็ว บอก บอกหน่อยสิอิท ทำยังไง”
คำพูดที่ไม่ได้คิด คำพูดที่ออกมาจากความรู้สึก กลับทำให้อีกฝ่าย อยากจะหนีไปห่าง ๆ เพราะความอาย
คำถามที่ถูกเอ่ยซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนอิทธิพลเองสุดที่จะทน ตะโกนพูดสิ่งที่ตัวเองคิดออกไปเสียงดังลั่น
“ไอ้บ้า ยะ ปล่อยกูโว้ย มึงพูดอะไรมึงหัดคิดมั่งสิ กูไม่ชินนะ มึงชอบพูดอะไรแบบนี้ กูทำตัวไม่ถูก
กูทำหน้าไม่ถูกแล้วนะ ปล่อยสิโว้ยยยยยยยย กูอายนะ ไอ้บ้า“
เสียงที่ตะโกนดังลั่น และร่างนั้น สะบัดหนีออกห่าง
อารยะปล่อยแขนของร่างที่กำลังแหกปากโวยวาย ให้เป็นอิสระ อยากจะเห็นหน้าให้ชัด ๆ แต่ได้เห็นแค่เพียงนิดเดียว ในจังหวะที่อิทธิพลก้มลง อุ้มลูกสาวเข้าไว้ในอ้อมแขน และเดินกระทืบเท้าปึงปัง เข้าห้องไป
“อิท ..... อิท ..... “
อารยะตะโกนเรียกอยู่หน้าห้อง ที่ถูกลงกลอนล็อคไว้เรียบร้อย พร้อมกับที่ ทั้งแม่ ป้าและ แม่ของอารยะ เดินกลับเข้ามาภายในบ้าน
“เป็นอะไรกัน เสียงดังเอะอะโวยวาย” ย่าใหญ่ เอ่ยถามเป็นคนแรก และก็ได้เห็นว่าประตูห้องของอิทธิพลถูกล็อคอีกแล้ว
“อ้าว อย่างนี้ก็แย่สิวะ ไอ้อิท เปิดประตูนะโว้ย ไอ้อิท เปิดเดี๋ยวนี้”
ทั้งแม่ และป้า ต่างช่วยกันเคาะประตูห้องของอิทธิพล แต่ก็มีเพียงแค่ความเงียบ
“คุณ สงสัยว่า ไอ้อิทมันจะงอน เป็นเรื่องปกตินะคุณ วันนี้ ก็งดหนึ่งวัน กว่ามันจะหายก็โน่นเลย พรุ่งนี้เช้า พวกฉันชินกันแล้ว”
ป้าของอิทธิพล เอ่ยบอกกับแม่ของอารยะ ที่ยืนนิ่งอยู่ หญิงวัยกลางคน ยืนนิ่งเงียบ ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปยืนอยู่หน้าห้องของอิทธิพล ตะโกนเรียกเสียงดัง
“น้องอิท แม่เข้าไปได้หรือเปล่าลูก แม่ขอเจอหน้าหลานหน่อยได้มั้ย ”
ท่ามกลางความเครียด
ปรากฏรอยยิ้มของทุกคน ที่ยืนอยู่ ไม่เว้นแม้กระทั่งอารยะ
น้องอิทเหรอ
แม่ ทำไมเรียกไอ้อิท มันอย่างนั้นล่ะ ตลกชะมัด น้องอิทงั้นเหรอ
เสียงเคาะประตู และตะโกนเรียกยังคงดังลั่น แต่เหนือกว่านั้น คือความคิดของอารยะ
น้องอิทงั้นเหรอ เออดี เอาไว้เรียกกันสองคนดีกว่า น้องอิท เออ แบบนี้ก็น่ารักดีเหมือนกัน
แต่ตอนนี้
อารยะเดินยิ้มออกไปนอกบ้าน
ดวงตาหม่นหมอง เปล่งประกายระยับ
ทิ้งกายลงนั่งที่ชิงช้าหน้าบ้าน และแกว่งเล่นอย่างมีความสุข
ทำไมถึงรักเหรอ ไม่รู้สิ ทำไมถึงรักได้ล่ะ ไอ้อิทก็ไม่รู้คำตอบเหมือนกันเหรอ อุตส่าห์ถามแล้วนะ ไม่เห็นบอกเลยว่าทำไม
แต่ตอนนี้รัก
อิทมันน่ารัก น่ารัก เพราะทำให้รักได้ สมควรที่จะรัก น่ารัก จริง ๆ นะ
ไม่รู้เหรอว่า ตอนนี้ ตัวเองน่ารักขนาดไหน สงสัยมันยังไม่รู้ตัวว่าตัวมันเอง
น่ารักเข้าขั้น
น่ารักจนทำให้คน ๆ หนึ่งเป็นบ้าได้ง่าย ๆ
นั่นสิ เพราะว่ามึงน่ารักนี่เอง กูถึงได้รักมึง
TBC….
ปอลอ แนน+1 คืนให้คนที่บวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
มาแอบอัพ แล้วก็ย่องออกไป :m32: :m32:
คืนนี้นอนหลับฝันดีกันนะคะ :bye2:
-
^
^^
จิ้มแนนค่ะ ขยันจังวันนี้ กำลังจะตอบตอนที่แล้วเจอตอนใหม่รวบเลยล่ะกันค่ะ :mc4: :mc4:
ยะ นี่ น้าไม่รุ้อาไรเลย :man1: :man1: แต่อิทอ่ะน่ารักจังเขินอายได้แบบ :กอด1: :กอด1:
-
รู้สึกเนื้อเรื่อง วกวนยังไงไม่รู้นะ
อย่าลืมมาต่อละ
-
มาต่อถี่จัง ชอบๆ
+1 แด่คนขยันโพส และ + หลายๆๆๆๆๆไปถึงคุณเท็น (จะถึงมั้ยเนี่ย :o8: )
-
อ้าวววววว มาต่อแล้ว เร็วจัง กะลังไปนอนเลย
กำลังจะปิดคอมนึกขึ้นได้ว่าลืมบันทึกไว้ว่าถึงหน้าไหนแล้วเลยเข้ามาอีกรอบ
เลยไม่ได้นอนเลยทีนี้ 55 อ่านต่อๆ
งืมมมม ใกล้แล้วเนาะ ใกล้จะได้รักกันเต็มทนแล้ว หุหุ
ต่อจากนี้ไปก็เหลือแค่งอนๆง้อๆแล้วใช่ป่ะ
เอาใจช่วยยะๆ รักกันไวไว ลูกอะไรก็มีรอพร้อมแล้ว 555
แต่ตอนนี้ยังโหวตไม่ได้แหละ หุหุ
-
อ่านสองตอนนี้แล้ว :-[ :-[ :-[
-
ใกล้เป็นความจริงแล้ว อดทนอีกนิด
แล้วกำแพงที่อิทธิพล ก่อเอาไว้ ก็จะถูก อริยะทำลายลง :กอด1:
+1 ให้แนนนะครับ
-
ใกล้แล้วสิเนอะ หุหุ :impress2:
-
น้องอิทน่าร๊ากกกกกกกก
-
น่ารักกันจริงคู่นี้ 555+ :impress2:
-
ใกล้แล้วสิเนอะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
จิ้มคุณแนน
น่ารักอ่ะ ตอนนี้
ใกล้น้องอิทจะใจอ่อนแล้ว ยะพยายามอีกนิดนะ
-
ทำไม
ทำไม ไม่เอามาอีกตอนนึง
-
^
^
^
จิ้มโพ่ ทะลุทุกคนน :กอด1:
จะมาบอกว่า
วันนี้เซ็งมากมาย :เฮ้อ:
แต่เช้าเลยยย
:serius2: แงๆๆๆๆๆๆๆๆ :z3:
ใครก็ได้มาช่วยที
ถ้าไม่หายเซ็ง คืนนี้ไม่ได้อัพแน่ :o12:
-
โอ้ย...
นั่งยิ้มแก้มปริไปด้วยเลย ฮ่าๆ
+1 ให้นะค้าบ ขยันจริงๆ หายเซ็งนะค้าบ
:m4: :m4: :m4:
-
เซ็งก็ต้องมาอัพนิยายสิครับ
จะได้หายเซ็ง
-
o22 แนนเป็นไรอ่ะ เซ็งไร ถึงช่วยไม่ได้ก้อเป็นกำลังน้า :impress3: :impress3:
-
น้องอิท เหรอออ น่ารักจัง
เอ่อ แล้วทำไมตอนที่แล้วต้องนับเลขถึง 69 ด้วยหล่ะ อุ๊บส์สสส คนแต่งคิดอารัยอยู่
-
น่าร้ากกกกกกกก อ่าพี่เเนน ขยันจัง
น่าร้ากกกันจังสองคนเนี่ย
ใกล้ใจอ่อนเเล้วสิน่ะจะ อิท
เอาใจช่วยน่ะยะ
ปล. +1 เช่นเดิมค่ะ พี่เเนน
-
:m22:
:m7:
:m32:
-
ง่า จิ้มแนน
ทันบ่ ?
-
^
^
^
จิ้มมมมมมมมมมมแนน
น้องอิท หรอ น่ารักดี กรี๊ดดดดดดดดด
-
อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ
อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ
อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ
อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ อัพ ไม่อัพ
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: เซ็งงงงงงงงงงงงงงง
-
ู^
^
^
อัพ อัพ อัพ อัพ อัพ อัพ อัพ
อัพ อัพ อัพ อัพ อัพ อัพ อัพ อัพ
อัพ อัพ อัพ อัพ อัพ อัพ อัพ อัพ อัพ
อัพ อัพ อัพ อัพ อัพ อัพ อัพ อัพ อัพ อัพ
อัพ เหอะนะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ น้องแนนนะ
+1 ให้ก่อนเลย อิอิ
-
[ตอนที่ 25] :pig4:
iloveyou Xeroz MoSHI wan pko2 STAR ALLIANCE white coat tatum1234
mantdash Kipper
[ตอนที่ 26] :pig4:
yee white coat Karn12 mantdash ChigoRita STAR ALLIANCE ririmu MoSHI
Xeroz SataRu akaipee patee 19NT SomLove โพ่มือคลี่ Please.ii Junrai_Hyper
different april nai_nai
[ตอนที่ 27] :pig4:
Bg LoVe NT โพ่มือคลี่ wiintz_ STAR ALLIANCE Kipper Lady^_^les.N Xeroz
patee เกียรติเกย์ ririmu april Karn12 mantdash Mai.IcySakura
[ตอนที่ 28] :pig4:
akaipee yee Salim021 Mai.IcySakura tatum1234 wan SomLove STAR ALLIANCE
mantdash nai_nai lovefic โพ่มือคลี่ Xeroz Junrai_Hyper akaipee monticello
pko2 Salim021 19NT Bg LoVe NT
:L2: :L2: :L1: :L2: :L2:
-
:sad2:
ตอน เพราะเราไม่เข้าใจกัน
อารยะนั่งมอง ..........น้องอิท....สุดที่รักอยู่ที่ฝั่งตรงข้าม ขณะที่อีกฝ่ายตั้งหน้าตั้งตาตักข้าวในจานใส่ปาก
ไม่มีทีท่าว่าจะสนใจกันเลยสักนิด
เมื่อก่อนไม่เคยมอง เลยไม่รู้ว่า คนเคยเป็นเพื่อนแต่เลื่อนสถานะขึ้นมาแล้ว ตอนนี้หน้าตาน่ารักกว่าที่คิด
ผิวสีน้ำตาลอ่อน ดวงตาเรียวรี แก้มเนียนผ่อง น่าหอมเล่นเป็นบ้าเลย
ยิ่งเวลาที่นั่งเงียบ ๆ ทำหน้าเฉยแบบนี้ ไม่รู้มาก่อนเลยว่าดูดีขนาดนี้ เมื่อก่อนไม่ได้คิดว่า อิท หน้าตาดี แต่ตอนนี้ ชักจะเริ่มคิดแล้ว แบบนี้ไงเล่า ถึงมีคนยอมคบด้วย เรื่องคารมไม่ต้องพูดถึง ร้อยคะแนนเต็ม
ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้
นอกจากกูแล้ว มึงไปมีอะไรกับใครที่ไหนอีกหรือเปล่า
ผู้ชายคงไม่ แต่ผู้หญิง........................
แล้วก่อนหน้านี้ อิทคบกับใครหรือเปล่า ถึงตอนนี้ดูแล้วไม่เห็นมี แต่ถ้าคบจริง ๆ อิทก็คงไม่มานั่งบอกหรอก
อีกอย่าง ดูเหมือนว่า อิทไม่ได้มีทีท่าจะทำเหมือนชอบกันขึ้นมาสักนิด
เข้าใกล้เมื่อไหร่ เดินหนีทุกที มาก ๆ เข้าจะกลายเป็น เข้าข้างตัวเองเข้าไปแล้ว
เพราะอิทมันก็แค่ทำตามคำพูด ที่ว่าให้แม่ไปพบหลานได้
แต่มันไม่ได้หมายความว่า เรื่องนั้นจะปล่อยให้ผ่านเลยไป
แล้วตอนนี้ล่ะ
ยังจำได้หรือเปล่า ว่าวันที่แยกจากกัน ร่างกายผูกพันกันมากแค่ไหน ความรู้สึกทั้งหมดก็แสดงออกด้วยร่างกาย
แล้ววันนี้ล่ะ วันที่อิททำเหมือนลืมเรื่องที่เกิดขึ้นไปหมดแล้ว แบบนี้ มันดีหรือไม่ดีกันแน่
แตะตัวแทบไม่ได้ ถึงอยู่ใกล้กัน แต่ก็เห็นว่าเลี่ยงที่จะพูดคุยกันมันต่างจากเมื่อก่อน
ไม่มีการคุยกันเหมือนตอนที่เป็นเพื่อนกัน ไม่มีเลยสักคำ
แล้วสถานะตอนนี้ เราเกี่ยวข้องกันยังไง
“อิท.....ถามอะไรหน่อยได้มั้ย” ใบหน้าที่ขมวดคิ้วมุ่น ทำให้อิทธิพลต้องเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะพยักหน้าและก้มหน้าก้มตาตักข้าวใส่ปากเหมือนไม่ใช่เรื่องสำคัญ
ท่าทีเฉยชาอย่างนั้น กลับทำให้อารยะ ไม่แน่ใจในคำถามที่จะถามออกไป
แต่เมื่อตัดสินใจแล้ว ให้มันรู้เรื่องกันไป ดีกว่าที่จะต้องมานั่งเดากันอยู่แบบนี้
ครั้งนั้นที่เคยบอกคำว่ารักออกไป .................แต่อิทกลับเดินหนี ไม่แม้แต่จะฟังคำพูดให้จบด้วยซ้ำ
แล้ววันนี้ล่ะ
วันที่ไม่ได้รู้สึกโกรธ
ไม่ได้รู้สึกแค้น
แต่รู้สึกว่ารัก รู้สึกว่าคิดถึง อยากอยู่ใกล้ ๆ อยากทำดีด้วย
วันนี้ อิท มันมีความรู้สึกให้กันสักนิดบ้างหรือเปล่า แค่อยากรู้ แล้วก็อยากให้รับรู้ ว่าที่ทำทุกอย่างให้
ก็เพราะว่ารัก รักจริง ๆ รักทั้งที่รู้ว่า อิทเป็นผู้ชาย แล้วก็เป็นคนที่ครั้งหนึ่งเคยผิดสัญญา
และทำให้เสียใจมากที่สุด
แต่วันนี้ ไม่แค้น ไม่คิดแม้แต่จะโกรธ แถมยังรู้สึกผิดด้วยซ้ำ ที่ทำเรื่องเลว ๆ
แบบนี้.........
จะอภัยให้คนเลว ๆ คนนี้ได้มั้ย
“อิท..เคยคิดจะรักกันบ้างมั้ย...แค่คิดก็ยังดี...เคยคิดมั้ย”
คำพูดที่เอ่ยถาม ทำให้อิทธิพลถึงกับสำลักข้าวที่กิน
“แค่ก แค่ก....ไอ้ยะ....มะ...มึง....ถาม...เรื่องเหี้ย ๆ แบบนี้อีกแล้วนะ.....ขนลุก....พูดอะไรออกมาเคยคิดบ้างมั้ย”
คำตอบ เสียงที่พูด มีแววหงุดหงิดโมโหอย่างเห็นได้ชัด
เมื่อก่อนจะไม่คิดอะไรเลย และจะพยายามจีบต่อไป
แต่วันนี้........หัวใจหล่นวูบ วันนี้เป็นวันที่หอบเอาความหวังมากองไว้ตรงหน้า อยากจะถามให้รู้ ให้เข้าใจกันไป
แต่คำตอบที่ได้รับ………………ชัดเจนแล้ว
อิทไม่ชอบ ไม่แม้แต่อยากจะได้ยินคำว่ารักด้วยซ้ำ
ใบหน้าที่เคยเคร่งเครียด ยิ่งเครียดขรึมกว่าทุกวัน ร่างนั้นค่อย ก้าวลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ
อย่าบอกเลย........ถ้าอย่างนั้นอย่าบอก
ถึงเตรียมใจมา แต่ยังรับไม่ได้ ถ้าจะได้ยินคำว่า ............ไม่เคยแม้แต่จะคิดรักกัน................
ไม่อยากให้มันออกมาจากปากของอิท
“พรุ่งนี้ ไม่ไปที่บ้านนะ แต่ แม่..........คง....ไปคนเดียว.....คืนนี้....คงนอนร้องไห้...แต่ตอนนี้รู้สึกว่าทำไมตัวเองช่างหน้าด้านหน้าทนมาพูดเองเออเองอยู่ได้ทุกวัน.....อายนะ.......ตอนนี้เริ่มรู้แล้วว่าตัวเองมันไร้ยางอาย....ถ้าพรุ่งนี้ตาบวมแล้วไปเจอหน้า....มันคงดูทุเรศ....เดี๋ยวถ้าตาหายบวม...จะไปหา……นะ”
หยดน้ำใส ที่หล่นลงบนโต๊ะ
ทำให้อิทธิพล นิ่งมองด้วยความตื่นตกใจ
ทั้งที่รู้สึกอาย และเขินทุกครั้งที่อารยะพูดแบบนี้ด้วย
แต่มันไม่ควรเป็นแบบนี้
แบบนี้มันปวดใจ มันปวดหัวใจไม่ใช่เหรอ แบบนี้
อารยะก้มหน้านิ่ง ๆ ขบริมฝีปากแน่น เพื่อกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้ ก่อนจะยกปลายนิ้ว เกลี่ยไล้หยดน้ำที่คลอที่หน่วยตาออก เงยหน้าขึ้นให้น้ำตาไหลกลับ
และก้าวเดินจากไปต่อหน้าต่อตาของอิทธิพล ขอโทษที่หอบความหวังมาทั้งหมด ขอโทษที่พูดเองเออเอง
ขอโทษที่เอาแต่พร่ำพูดคำว่ารัก ทั้งที่ อิท ไม่อยากได้
..........................................................................
ในขณะที่สมองมึนงง ความคิดในหัวตีกันสับสน
แต่ฝ่ามือกลับค่อย ๆ กำแน่น
แน่นขึ้น แน่นขึ้น จนรู้สึกเจ็บ
แล้วก็เจ็บไปถึงหัวใจ.........
รักนะ......รักไปแล้ว.....รักมาตั้งนานแล้ว........รู้ตัวว่ารักตั้งแต่วันที่ถูกปล่อยทิ้งไว้คนเดียวแล้ว
แต่แค่อยากมีศักดิ์ศรีบ้าง แค่อยากมีศักดิ์ศรีบ้าง ก็เท่านั้น
ผิดด้วยเหรอ ที่จะกลัวการถูกทอดทิ้งอีกครั้ง
ผิดด้วยเหรอ ที่กลัวว่าวันหนึ่ง ผิดสัญญาแล้วจะทำให้อารยะจงเกลียดจงชังกัน เหมือนที่แล้ว ๆ มา
เพราะไม่อยากถูกเกลียด
เพราะอยากรักษาสัญญา .... สัญญาที่ถูกบังคับให้สัญญา ......
แต่ตอนนี้ กำลังจะทนไม่ไหว
จานข้าวถูกผลักออก พร้อมกับที่หยดน้ำคลอรินที่หน่วยตา.......เสียงสะอื้นไห้ที่ค่อย ๆ ดังขึ้นเรื่อย ๆ
จนคนรอบข้างหันมามอง
หยุดไม่ได้ พยายามกลั้นเสียงสะอื้น แต่กลั้นเอาไว้ไม่ได้
ผู้คนรอบข้างที่หันมา มีแต่คนมอง มองแล้วก็นิ่ง ไม่มีใครเข้ามาปลอบใจ ไม่มีใครเข้ามาถามว่าเป็นอะไร
ทั้งที่อิทธิพลรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะจมน้ำ ตะเกียกตะกายหาทางออก แต่ทุกคนกลับนิ่งมอง
เจ็บ จะตายแล้ว
เจ็บปวด ถ้ารักษาสัญญาแล้วเจ็บขนาดนี้ ทำไมต้องรักษาด้วย แต่ไม่อยากถูกเกลียด ไม่อยากถูกเกลียดอีก
มันทรมาน แบบนี้ มันทรมาน เหมือนกับจะตาย
“ยะ.......เห็นมั้ย....วันนี้....มึงก็ทิ้งกูเหมือนวันนั้นอีกแล้ว.....ทั้งที่กูพยายามแล้ว......กูแสดงท่าทางว่ารักมึงใช่มั้ย
ถึงได้เกลียดกูแบบนี้......กูจะพยายามตัดใจก็ได้....จะไม่ทำเหมือนว่ารักมึงอีก..จะไม่ทำท่าทางทุเรศ ๆ เวลาที่มึงเข้าใกล้ แต่กูก็อายเหลือเกิน ..ขอโทษนะ...ขอโทษ....ขอโทษที่กูผิดสัญญาอีกแล้ว....ขอโทษจริง ๆ”
TBC….
ปอลอ แนน+1 คืนให้คนที่บวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
คืนนี้นอนหลับฝันดีกันนะคะ :bye2:
-
:L2: :L2: ยะมาบอกรักอิทครับ แต่...... :sad4:
-
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ
ปวดใจ
:o12:
-
วันนี้มาลงเวลาไม่ต่างกันมาก พยายามต่อไปนะครับ ยังเหลือคิวอีกเยอะเลยนะ เป็นกำลังใจให้ครับบบบบบบบบบบบ :mc4:
-
โอ้ย...บีบหัวใจจังเลย
เมื่อไหร่จะเข้าใจกันซักทีน้า..... :เฮ้อ:
-
จะรอตอนต่อไปพรุ่งนี้ค่ะ :bye2:
-
กรรม
-
โฮ...ทำไมเป็นอย่างนี้ล่ะ
ลุงยะ...กลับมาก่อน :z3:
+1 สำหรับแนนตามเคยค่ะ
:L2:
-
:เฮ้อ:
เมื่อไหร่จะเข้าใจกันซักทีน้า.....
:เฮ้อ:
-
เสียงสัญญาณเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือ
.
.
.
.
เมื่อเอื้อมหยิบ มาดูหมายเลขที่โทรเข้าถึงได้รู้ว่าใคร อิทนี่หว่า เอ้ย อิทจริง ๆ เหรอเนี่ย
-
ม่ายนะ กลับมาคยกันให้รู้เรื่องก่อนเลย :z3:
-
:z3:
.
.
.
อิท โทรหายะเหรอ
รออ่านง่ะค๊าบบบบบบ :a5:
-
พี่แนนโกดไรกันป่าวเนี๊ย....มาลงให้ปวดใจเล่นอย่างนี้..... :call: มาต่อแบบยาว ๆ ให้ทีนะค๊า.............
-
:call: :call: :call:
มาต่อด่วนเลยคุณแนน :o12: :o12:
-
:monkeysad: พ่ออิทกะลุงยะ ตอนนี้ทำเอาป๋มน้ำตาซึมเลยอ่า สงสารทั้งคู่เลย :o12:
:เฮ้อ:ดีกันเร็วๆน๊า
:L2:เป็นกำลังใจให้คุณแนนนะคร๊าฟ
-
สงสารทั้งคู่เลย
เมื่อไหร่จะเข้าใจกันนะ
-
โอ้วสะเทือนใจจจจจจ :m15:
มีสปอยด้วยนะแนน อิอิ
-
โอ๊ยยยยยยยยยยย
อะรายกานอีกเนี๊ยะ...
มัวแต่คิดกันไปเองอยู่น่านแหระ
ไม่ได้ดั่งใจเรย เด๋วพ่อจับไปขังในห้องใต้ดินทั้งคู่ซ๊ะนี่
:m31: :m31: :m31: :m31:
-
เย้...อัพแล้ว
อัพนี้เพื่อน้องอิท
-
:z3: :z3: :z3:
งี้ละน้าต่างคนต่างความนึกคิดอีกคนคิดอย่างนึ่งอีกคนก็คิดอีกอย่างนึ่ง
(แอบเข้ามาหนีดีกว่า) :z10: :z10: :z10:
-
ต่างคนต่างใจ แต่ความคิดมันบรรจบลงที่เดียวกัน
รอแต่เวลาจะเป็นเครื่องเยียวยา :เฮ้อ:
ปล. หงุดหงิดอะไรหรือแนน +1 เป็นเครื่องปลอบใจนะครับ
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:z3: :z3:ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย เมื่อไหร่จะเข้าใจกันล่ะเนี่ย :serius2: :serius2:
:กอด1: :กอด1: :pig4:ที่ลงให้นะค่ะ :L2: :L2:
-
“พรุ่งนี้ ไม่ไปที่บ้านนะ แต่ แม่..........คง....ไปคนเดียว.....คืนนี้....คงนอนร้องไห้...แต่ตอนนี้รู้สึกว่าทำไมตัวเองช่างหน้าด้านหน้าทนมาพูดเองเออเองอยู่ได้ทุกวัน.....อายนะ.......ตอนนี้เริ่มรู้แล้วว่าตัวเองมันไร้ยางอาย....ถ้าพรุ่งนี้ตาบวมแล้วไปเจอหน้า....มันคงดูทุเรศ....เดี๋ยวถ้าตาหายบวม...จะไปหา……นะ”
โถถถถถถถถถถถ
พ่อคุณณณณณณณณ
-
มีคนมาเรียกร้องเพียบเลย ตามมาลงเร็วๆ นะครับ ผมจะไปลงเรื่องใหม่แล้วนะ :call:
-
มารอคุณแนนจ๊ะ :z2:
-
เพิ่งกลับมาจากธุระนะคะ มาอัพให้ช้าไปนิดขอโทษนะคะ :call:
ตอน จะผิดคำสัญญาหรือเปล่า
หากไม่ย้อนกลับมาคงไม่เห็นหรอก ว่ามีคนที่ทำให้เสียน้ำตา...........กำลังร้องไห้เหมือนกัน
แย่แล้ว
ทำไมล่ะ ทำไมถึงร้องไห้ล่ะ ร้องไห้ทำไม ทำไมถึงร้อง ไม่รู้ ไม่รู้สาเหตุ แต่ไม่อยากให้ร้อง
ถ้าจะร้องก็ไม่อยากให้ใครได้เห็น
“อิท อิท เป็นอะไร เป็นอะไร” อารยะที่มายืนอยู่ตรงหน้าทำให้อิทธิพล ต้องลุกพรวดพราดขึ้นยืน
ใช้หลังมือปาดน้ำตาทิ้ง และพยายามจะทำหน้าให้เป็นปกติ
ปลายนิ้วพยายามจะเกลี่ยหยดน้ำตาออกจากใบหน้าที่เปรอะเปื้อน
แต่ใบหน้าคมกลับสะบัดหนี ไม่บอกเหตุผล ไม่บอกอะไรสักคำ
แต่กลับลุกขึ้นยืนและเดินหนี
แม้จะคว้าแขนเอาไว้ แต่กลับถูกสะบัดออก
น้องอิท ........... ช่างขี้งอน แต่ไม่รู้ว่างอนอะไร
อารยะน่าจะเป็นฝ่ายงอนมาก นี่ถ้าไม่กลับมาคงไม่รู้ ว่าอิทกำลังร้องไห้ ร้องอย่างกับเด็ก ๆ
แล้วเป็นอะไร ทำไมถึงได้ร้องขนาดนี้ ไม่อายคนรอบข้างหรือไง
“อิทธิพลครับ เป็นอะไรครับ อิทครับ”
อารยะเฝ้าแต่เพียรถามซ้ำ ๆ แต่อิทธิพลกลับนิ่งเงียบ และยกหลังมือขึ้นปาดน้ำตาที่ยังหลั่งริน
ใบหน้าเรียบเฉย นิ่งเงียบ ไม่ยอมพูดอะไรสักคำ
เอาแต่ก้มหน้าก้มตา ไม่ยอมพูดคุย
“กลับบ้านกันนะ กลับบ้านกัน ”
ดวงตาหมองเศร้า น้ำเสียงสั่น ๆ ที่เอ่ยถามทำให้อิทธิพลเงยหน้าขึ้นมอง
ก่อนจะก้มลงอีกครั้ง
“วันนี้ไม่บอกรักก็ได้ เดี๋ยวจะทำให้โกรธอีก เวลาที่เราโกรธกันทีไร มันเจ็บในหัวใจพิกล”
เสียงที่เอ่ยบอก สั่นสะท้านอยู่ในที นั่นยิ่งทำให้อิทธิพลอยากจะร้องไห้ให้หนักขึ้น
ไม่ได้โกรธ อยากได้ยิน
อยากได้ยินทุกคำพูด แต่แสดงออกไม่ได้ แสดงท่าทางว่าชอบไม่ได้
เพราะอารยะบังคับให้สัญญา ว่าต้องทำเหมือนไม่รู้จักกัน
ใบหน้าคมยิ่งก้มลง น้ำตาไม่ยอมหยุดไหล
“แล้วทำไมยังร้องไม่หยุดอย่างนี้ล่ะ เกลียดกันถึงขนาดไม่อยากมองหน้าเลยเหรอ”
คำถามยิ่งตอกย้ำให้เจ็บปวด
แล้วจะทำอะไรได้ ก็ทำได้แค่นิ่งเงียบ
นิ่ง อยู่อย่างนั้น
“รถมาแล้ว จะขึ้นไปร้องไห้บนรถอีกหรือเปล่า ไม่เอาแล้วนะ ไม่กลัวเสียฟอร์มเหรอ เมื่อก่อนเห็นกลัวเสียฟอร์มยิ่งกว่าอะไรไม่ใช่หรือไง แล้วร้องอย่างนี้ก็เสียฟอร์มแย่เลยนะ ผมยังพยายามไม่ร้องเลยเห็นมั้ย ขนาดอิทเกลียดผม ผมยังพยายามไม่ร้องเลย เดี๋ยวค่อยกลับไปร้องที่บ้านก็ได้”
คำพูดหยอกล้อของอารยะ ทำให้อิทธิพลค่อยมีรอยยิ้มออกมาบ้าง
“ไม่ร้องแล้วนะ”
เหมือนกับว่าตอนนี้เป็นผู้ปกครองเด็ก ทำไมอะไรมันกลับกันไปหมด อิทเอ้ย อิท
เมื่อไหร่ที่ทำท่าทางออดอ้อนแบบนี้นะ อ้อนเหมือนเด็ก ๆ เลย
มันยิ่งทำให้รักมากขึ้นนะแบบนี้
อารยะกระตุกแขนของคนที่ยืนก้มหน้าให้ขึ้นไปบนรถด้วยกัน โชคดี ที่ไม่ค่อยมีผู้โดยสารมากนัก
ที่นั่งด้านหลังจึงเป็นที่นั่งของทั้งสองคน
เมื่อขึ้นมานั่ง.......แล้วต่างคนก็ต่างเงียบ
อิทธิพลหันไปมองที่นอกหน้าต่าง ในขณะที่อารยะเหลือบมองใบหน้าด้านข้างของร่างที่นิ่งเงียบหลาย
ฝ่ามืออุ่น ๆ ค่อยเอื้อมไปแตะที่มือที่วางนิ่งไว้บนหัวเข่า
กุมเอาไว้อย่างนั้น อย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
กลัวว่าจะสะบัดหนี กลัวจะทำให้โกรธอีก แต่อิทธิพลกลับนิ่งเฉย ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ถ้าคืนนี้ร้องไห้จนตาบวม....อิทจะใจอ่อนมั้ย....จะเริ่มคิดเรื่องของเราหรือเปล่า”
อิทธิพลค่อยหันหน้ากลับมามองใบหน้าของอารยะอีกครั้ง
ก่อนจะก้มมองที่มือที่ถูกเกาะกุมเอาไว้
อยากจะพูดออกไป อยากจะพูดออกไปให้หมด แต่ไม่กล้า ไม่มีความกล้ามากพอ
จึงได้แต่นิ่งเฉย ขอโทษที่พูดออกไปไม่ได้ ขอโทษที่ไม่ยอมพูดอะไร
ขอโทษนะ เพราะตอนนี้ แม้แต่ตัวเอง ก็ยังไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่กันแน่ มีแต่ความสับสนว้าวุ่นยุ่งเหยิงไปหมด
อย่าโกรธกันเลยนะ
ถ้ายะโกรธ อิทก็คงเจ็บปวดหัวใจไม่ต่างกัน
ขอเวลาหน่อยเถอะ ขอเวลาทบทวนอะไรให้เข้าใจก่อน
เพราะตอนนี้แม้แต่ตัวเองยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะทำยังไงต่อไป
อารยะทิ้งกายลงนอนบนเตียงนอนภายในห้อง นิ่งมองเพดาน ด้วยความสับสน
อิทเอ้ย อิท
ทำยังไงถึงจะรักมึงน้อยลงวะ
มันยิ่งเพิ่มขึ้นทุกวัน ทุกวัน จะให้ทำยังไงดี
สงสัยว่านี่คือผลตอบแทนที่กูเคยทำไว้กับมึงจริง ๆ สินะ ถึงได้เป็นทุกข์อย่างนี้
อยากจะร้องไห้จริง ๆ เลย
ร้องไปซะเลยดีมั้ย
อิทเอ้ย อิท ขยันทำให้กูร้องไห้จริง ๆ
เฮ่อ กว่าจะได้มันมาเป็นแฟน กูจะเสียน้ำตาอีกกี่กระบุงวะเนี่ย แม่งเอ้ย
ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด แต่ยิ่งเครียดก็ยิ่งคิด
จด ๆ จ้อง ๆ อยู่นาน ว่าจะโทรไปหาดีมั้ย
แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้โทรไป กำลังเคลิ้มใกล้หลับ ก็พอดีได้ยินเสียงสัญญาณเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือ
ไม่อยากจะรับเลย ด้วยซ้ำ ใครกันที่โทรมาตอนคนกำลังกลุ้มใจ
เมื่อเอื้อมหยิบ มาดูหมายเลขที่โทรเข้าถึงได้รู้ว่าใคร อิทนี่หว่า เอ้ย อิทจริง ๆ เหรอเนี่ย
“อื้อ อิทเหรอ มีอะไรหรือเปล่า แยมไม่สบายเหรอ”
ก็แล้วจะให้ถามอะไรในเมื่ออิทมันคงไม่ได้มีธุระอะไรมากมายหรอก
เสียงที่เงียบหายไป ทำให้อารยะต้องเอ่ยถามอีกครั้ง
“เป็นอะไรหรือเปล่า”
แต่ก็ยังมีแต่ความเงียบอยู่เหมือนเดิม คราวนี้เลยต่างคนต่างเงียบ
และฝ่ายที่ต้องเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบก่อนก็คืออิทธิพล
“พรุ่งนี้จะมาหา....เอ่อ...แยมหรือเปล่า”
เสียงที่เอ่ยถามดูลังเลและไม่แน่ใจ
“แล้วอยากให้ไปหรือเปล่า ถ้าไม่อยากให้ไปจะได้ไม่ไป....”
คำตอบ ตัดพ้ออยู่ในที ทำให้อิทธิพลใจเสีย
อ๋อ ตอบแบบนี้เลยเหรอ จะได้รู้ไว้ ว่าไม่อยากมา
“งั้นก็ไม่ต้องมาก็ได้.......น้องแยม....แค่คิดถึงลุงยะแค่นั้นแหละมั้ง....เห็นร้องไห้งอแง.....แต่ถ้าลุงยะไม่มาหาน้องแยม ก็คงไม่เป็นไรหรอก เพราะแยมเป็นเด็ก คงยังไม่ค่อยเข้าใจ”
ถามอีกอย่างกลับตอบอีกอย่าง แต่อารยะเข้าใจในทันที อย่างนี้แปลว่าอะไร ถ้าแบบนี้ พูดแบบนี้
จะแปลว่าอะไร ถ้าไม่ใช่...........
“อ๋อ ..... น้องแยมคิดถึงหรอกเหรอ....อือ...แล้วน้องอิท...ก็คงไม่คิดถึงหรอกมั้ง....ขนาดตอนเย็นถามว่าเมื่อไหร่จะคิดเรื่องของเรา....น้องอิทก็ไม่เห็นจะตอบเลยนี่”
ใบหน้าที่เคร่งขรึม ค่อยมีรอยยิ้มกระจ่างบนใบหน้า อิท ไอ้อิทนะไอ้อิท ชอบทำให้ใจสั่นเรื่อยเลย
แยมคิดถึงเหรอ
แยมคิดถึงจริงหรือเปล่า
แล้วพ่อแยมล่ะ คิดถึงหรือเปล่า ไหนบอกให้ฟังหน่อยสิ
บอกให้ดีใจหน่อยเถอะ
“ไม่รู้....แล้วแต่น้องแยม”
แล้วแต่น้องแยมเหรอ อ้าว ถ้าแยมคิดถึง อิทก็ต้องคิดถึงเหมือนกันสิ แบบนี้
เมื่อไม่กี่นาทีก่อน นั่งเครียด ไม่รู้จะจัดการกับชีวิตตัวเองยังไงดี แต่ตอนนี้ นั่งยิ้ม เพราะไม่รู้จะจัดการยังไงให้หุบยิ้มได้ซะที
“นอนแล้วนะ......ถ้าไม่มาก็ได้....ไม่ได้บังคับ....”
อ๋อ ถ้าไม่มาก็ไม่ได้บังคับ แต่จะคิดถึงมากขึ้น แปลว่าอย่างนั้นหรือเปล่า
ถ้าใช่ แบบนี้ไม่ว่าฝนตกแดดออกก็คงต้องไปล่ะ........เล่นโทรมาทำเสียงน่ารัก น่ารัก ให้ฟังกลางดึกแบบนี้
ใครจะไม่ไปกันล่ะ ต่อให้บังคับว่าไม่ให้ไป
ก็จะไปหาจนได้น่ะแหละ ไปหาหลาน แล้วก็.........ต้องไปหาพ่อของหลานด้วย.......ไม่อย่างนั้นพ่อของหลาน
จะงอน เพราะพ่อของหลาน ขี้งอน ถ้าไม่ง้อ เดี๋ยวจะยิ่งพาลน้อยใจ ปิดประตูเข้าห้อง ไม่ให้เจอหน้าอีก เดี๋ยวจะยิ่งยุ่งไปกันใหญ่
“งั้นพรุ่งนี้ไปหา....เอ่อ....น้องแยม....แล้วกันนะ....”
อารยะแกล้งตอบกวนประสาทไปอย่างนั้น ทั้งที่รู้ว่าคงทำให้อิทธิพลน้อยใจอีกเป็นแน่ ใบหน้าที่ไม่สามารถหุบยิ้มได้ ยิ่งยิ้มเข้าไปใหญ่
เงียบสนิทเลย เป็นอย่างที่คิดไว้จริง ๆ
“งั้นอิทพักผ่อนเถอะ จะนอนแล้วเหมือนกัน เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสาย....ไปหาช้าคงแย่...
เพราะตอนนี้คิดถึงน้องอิทมาก.....น้องอิทคนดีนอนห่มผ้าด้วย
เดี๋ยวไม่สบายไป....คนทางนี้คงจะไม่สบายตามไปด้วย....คิดถึงนะครับ”
ปลายสายถูกกดวางไปแล้ว โดยที่อิทธิพลยังคงงง กับคำพูดแปลก ๆ ที่อารยะพูด
น้องอิท มันเรียกน้องอิทได้ไง ต้องเรียกน้องแยมสิ ถึงจะถูก.....น้องอิท
คิดถึงนะครับ
ห๊า.......น้องอิทมันกูนี่หว่า.......ไอ้ยะ.......ไอ้.....ไอ้
อิทธิพลอยากจะตะโกนด่า แต่เมื่อหันกลับไปมองเด็กหญิงที่นอนดูดนมในขวด ตาแป๋วแหววนิ่งมองพ่อที่ทำหน้าแปลก ๆ แล้วเด็กหญิงก็ปล่อยขวดนมออกและหัวเราะเสียงดังเอิ๊กอ๊าก
“แยม...หัวเราะได้ไง..พ่ออิทกำลังเขินนะ...ทำไมแยมหัวเราะอ่ะ เอ้ายังหัวเราะอีก พ่ออิทอายนะเนี่ย
เดี๋ยวหาพ่อให้แยมอีกคนหรอก ดีมั้ย หัวเราะไม่เลิก อย่างนี้ต้องถูกทำโทษ จุ๊บแก้มร้อยครั้ง”
แก้มของเด็กหญิงถูกตะโบมจูบซ้ำ ๆ กลิ่นแป้งเด็กอ่อน ๆ ที่ชื่นชอบ เสียงหัวเราะอ้อแอ้ของลูกสาว
ทำให้อิทธิพลมีความสุขที่สุด
“พ่ออิทสัญญาว่าไม่มีกิ๊ก ถ้ามีขึ้นมา จะทำยังไงล่ะ.....แยมจะโกรธพ่ออิทหรือเปล่านะ แยมโกรธหรือเปล่า
ถ้าแยมโกรธพ่อจะทำยังไงดี”
TBC….
ปอลอ แนน+1 คืนให้คนที่บวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
คืนนี้นอนหลับฝันดีกันนะคะ :bye2:
-
น่ารักว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:-[
-
น่ารักว้อยย
:-[ :o8: :-[
-
:o8: :o8:อ๊ายยยยยยยยยยยน่ารักจังเลย :กอด1: :กอด1:
-
มาด้อม ๆ มอง ๆแล้อก้อดีใจเหมือนได้แก้ว พี่แนนมาลงต่อให้แล้ว
น่ารักได้โล่อีกแล้ว......!!!! :-[
-
+1ให้แนน
ตอนนี้น่ารัก ขอบคุณที่ทำให้นอนฝันดีค่ะ :man1:
-
ต้องแบบนี้สิน๊า
ขอให้เข้าใจกันเร็วๆ เถ๊อะ
:-[ :-[ :-[
+1 ให้อีกนะค้าฟ
:L2: :L2:
-
น้องอิทอิอิ :-[
-
เริ่มดีแฮะ
น้องอิทน่าร๊ากกกกกกกกก
-
ตอนอ่านตอนก่อนนู้นนี่ใจเสียเลยนะเนี่ย
นึกว่าจะเข้าโหมดเศร้ากันอีกรอบซะแล้ว
แอบน้ำตาคลอตามเลย 555 คิดไปไกล :sad11:
แต่ที่ไหนได้ - -" มาตอนนี้นี่น่ารักเชียว
ดูดิอิทถึงขั้นโทรไปหาเองเลย หุหุ ดีนะที่ยะฉลาด เข้าใจว่าอิทคิดถึง
น้องอิท คิดถึงนะครับ งั้นงี้ โอ๊ยยยข้าน้อยละลาย
แล้วน้องแยมอย่างฮาอ่ะ 55 ไปหัวเราะพ่ออิทอีก
เหมือนซ้ำเติมให้เขินหนักกว่าเก่ายังไงยังงั้น :jul3:
วันนี้อ่าน2ตอนเลย หุหุ จิ้มโหวตแล้วน๊า
-
จุ๊บคุณแนน
เริ่มเทน้ำตาลแล้ว ดีจัง
-
+1 คะแนนให้แนน
ตอนนี้เล่นเอาคนอ่านยิ้มแก้มแดงกันถ้วนทั่วเลย
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
น่ารักอย่างแรงเลยอ่าตอนนี้ :impress2:
บวกมะได้แล้วอ่าแนน วันนี้บวกให้พี่เห็ดไปแล้ว :m15:
ไว้มาบวกให้นะครับ
-
น้องแยมไม่โกรธหรอก แต่น้องแยมจะกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดีใจพ่อกำลังจะมีความรัก
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยย
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เขินแทนอิทเลยอ่ะ :o8:
-
:o8:เริ่มโหมดหวานอีกแระ :-[ เบาหวานจะกินเอาซะหละเนี่ย
:z2: :z2: :z2:
-
กว่าจะหวานกันได้เนี้ยนา :เฮ้อ:
-
น้องแยมไม่โกรธหรอก
แต่น้องแยมดีใจพ่อกำลังจะมีความรัก
:L1: :L1: :L1:
-
อยากอ่าน เรื่อง ปรัชญาช่างกล ตอน ไก่ - ธร อ่ะ
พี่ ๆ ช่วยเอามาลงด้วยน่ะ. :call:
:call: :call: :call: :call:
-
ตอนนี้เป็นช่วงเวลาแห่งความหวานแล้วใช่ป่ะ
อย่าเศร้าอีกนะ ไม่เอาเศร้าๆแล้วนะ
รักคนอัพ จุฟๆ
-
อยากอ่าน เรื่อง ปรัชญาช่างกล ตอน ไก่ - ธร อ่ะ
พี่ ๆ ช่วยเอามาลงด้วยน่ะ. :call:
:call: :call: :call: :call:
รอก่อนนะคะ
ได้อ่านแน่นอนคะ เด๋วจัดให้คะ
แนนเหมาซีรี่ย์เรื่องนี้มาแล้วนะคะ
คิดว่าไม่ตกหล่นตอนไหน
แต่ถ้าตกหล่นตอนไหนไป
จะไปขออนุญาติคุณเท็นเพิ่ม
ตอนนี้กำลังมึนงงกับชีวิต ขอค่อยๆโพสที่ละตอนนะคะ
แค่นี้ก็กลัวคนอ่านจะเบื่อแล้วนะคะ
-
นี้ซิ sweet ที่รอคอย :z2:
จะน้องอิท รึ น้องแยม ก็น่าร๊ากกกกกกก
พ่อย่ะ สู้ๆ :a2: :a2: :a2:
-
[ตอนที่ 29] :pig4:
iloveyou Bg LoVe NT kamui1972 patee Salim021 STAR ALLIANCE april nai_nai
SomLove iloveyou ririmu Karn12 tatum1234 lovefic mantdash Xeroz โพ่มือคลี่
winwell wan Black Angel akaipee 19NT kamui1972 patee
[ตอนที่ 30] :pig4:
19NT nai_nai akaipee ririmu april Xeroz yee STAR ALLIANCE Mai.IcySakura
lovefic Karn12 mantdash ChigoRita Bg LoVe NT MoSHI three nai_nai
aiwjun shiawase Yakuza tatum1234
-
:-[ :-[ :-[ หวานกันได้ซะที่ ลุ้นแทบแย่
-
ตอน อย่าทำให้รัก เดี๋ยวมันหลงเดี๋ยวมันรัก
ตอนนี้รู้แล้วว่าใครที่ ที่ก้าวเดินเข้ามาภายในบ้าน เสียงเปิดประตูทำให้อิทธิพลต้องลุกขึ้นนั่ง หลังจากที่นอนเอกเขนกกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่กับลูกสาว อยู่บนเบาะภายในห้อง และตั้งใจฟังเสียง
“มันงอนอีกแล้ว อะไรของมันนักหนาไม่รู้ หาว่าซื้อน้ำยาล้างขวดนมแบบใหม่มา มันอยากได้แบบเก่า แล้วมันก็เลยงอนเข้าห้องไปอีกแล้ว แถมยังเอาหลานเข้าไปอีก จะทำยังไงกับมัน ก็ช่วยจัดการหน่อยเถอะคุณ”
ย่าเล็กกับย่าใหญ่ พากันฟ้องแม่ของอารยะ เรื่องวีรกรรมของลูกชาย
อารยะยืนยิ้ม แต่แม่ยืนเครียด
“แล้วจะทำยังไงดี น้องอิท เป็นแบบนี้บ่อยเลยเหรอ ฉันยังไม่ได้เจอหลานเลย วันนี้”
แม่ครับ แม่ถามทำไม น้องอิทของแม่ เขาเป็นยิ่งกว่านี้อีก เวลางอนเนี่ย แม่ยังไม่รู้อะไร ลูกชายแม่ง้อมาหลายเดือนแล้ว ยังไม่เห็นยอมใจอ่อนเลยครับ
“ยะ ทำยังไงดี แล้ววันนี้แม่จะได้เจอหลานมั้ย”
แม่หันมาถาม แล้วอารยะก็ได้แต่ยืนยิ้ม ก่อนจะหัวเราะเสียงเบา
“รออีก 15 นาทีครับ เดี๋ยวผมมา”
อารยะก้าวเดินออกจากบ้าน และเดินไปทิ้งกายลงนั่งที่ชิงช้าหน้าบ้าน ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดหมายเลขติดต่อ
“ไม่ออก.....ไม่ต้องโทรมา.....รำคาญ จะเข้าข้างเจ๊ใหญ่ใช่มั้ย น้ำยาล้างขวดนมสีนั้น มันใช้ไม่ดี จะซื้อมาทำไม โมโหแล้วนะ ถ้าจะเข้าข้างไม่ต้องโทรมา ไม่ออกจากห้องหรอกเว้ย มีปัญหาหรือเปล่า ห๊า”
เสียงตะคอกดังมาตามสาย ทำให้อารยะยิ่งขำ
“เมื่อเช้านี้ ตื่นมาตั้งแต่เช้า ตอนแรกจะคิดถึงหลาน แต่ตอนนี้อยากเห็นหน้าพ่อของหลาน ไม่ออกก็ไม่ออก
ไม่ออกจะปีนเข้าไปหา แล้วคราวนี้ก็คงไม่ต้องออกมา ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วให้ทั้งแม่อิทกับแม่ผม เขารู้กันไปเลยดีกว่า ว่าเราเป็นมากกว่าคนรู้จัก ตอนนี้ยิ่งเคลิ้ม ๆ อยู่นะ อยากกอดอยากหอม น้องอิทจังเลย ปีนเลยดีกว่า
เดี๋ยวจะปีนเข้าไปหา รอแป๊บเดียวนะ”
อารยะกดวางสายไปแล้ว พร้อมกับก้าวเดินเข้าไปภายในบ้าน วัดใจกันหน่อยซิ อยากรู้ว่าเดาใจถูกหรือเปล่า
คนบางคนไม่ชอบให้ง้อดี ๆ มั้ง ถ้าง้อแบบนี้ จะเป็นยังไงนะ
ประตูห้อง ถูกเปิดออกทันที โดยมีร่างของอิทธิพลยืนหน้าบึ้ง อุ้มลูกสาวและกอดเอาไว้แน่น
ดวงตาคม เหลือบมอง คนที่ยืนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ห่างออกไป
ไอ้ยะ มึงแสบมาก คิดจะขู่กูเหรอ เดี๋ยวมึงคอยดูกูมั่งเถอะ
“อ้าวแยม มาเลย มาเลย เอ็งไปไกล ๆ เลยไอ้อิท วันนี้ ยายเขามาเยี่ยมหลาน เอาหลานข้ามานี่”
เด็กหญิงถูกแย่งไปอุ้ม โดยที่อิทธิพลได้แต่ทำหน้างอ
ตอนนี้ไม่มีใครอยากจะสนใจอิทธิพลแล้ว ต่างพากันอุ้มหลานออกห่าง ๆ พ่อที่ชอบยึดลูกไว้เป็นของตัวเอง
ต้องหนีไปไกล ๆ ไม่อย่างนั้น เดี๋ยวงอนแล้วล็อคห้องอีก จะยิ่งแย่
อิทธิพลยิ่งหน้างอหงิกขึ้นไปอีก เมื่อยืนมองอารยะ ที่ยืนอมยิ้มห่างออกไป
“ไอ้ยะ ไหนคุยกันหน่อยซิ.....”
อิทธิพลเรียกคนที่ยืนห่างออกไปให้เข้ามาใกล้ ๆ อยากจะเตะไอ้คนที่กล้าขู่สักทีสองที ให้หายหงุดหงิด
“คุยอะไร ถ้าทะเลาะกันตอนนี้ เดี๋ยวแม่กับป้าก็ได้รู้กันหมดหรอก”
เสียงที่เอ่ยบอกมีแววกังวลอยู่ในที ก่อนจะหันหน้ากลับไปมอง เพื่อให้รู้ว่าตอนนี้ ทั้งแม่และป้าอยู่ห่างออกไปคงไม่ได้ยินเรื่องที่คุยกัน
“งั้นก็มาคุยกันในห้อง” อิทธิพลหันหลังกลับ โดยมีอารยะก้าวตามเข้ามาภายในห้องด้วย กำลังจะหันกลับไปคุยแต่ถูกกอดรัดแน่นจากด้านหลังโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
แถมซ้ำยังถูกปลายจมูกของอารยะแตะเข้าที่แก้มอย่างอีก
“ไอ้ยะ ปล่อยกูนะโว้ย เดี๋ยวแม่มาเจอซวยเลยนะ เฮ้ย ปล่อย”
พยายามจะแกะมือของอีกฝ่ายออก และคุยกันให้ดี ๆ แต่ก็ยิ่งถูกกอดแน่นมากขึ้น แถมซ้ำจากกอดแค่เอวตอนนี้เลยถูกจับมือด้วยอีก
“อะไร กอดหน่อยไม่ได้เลย ไม่ได้กอดมากี่เดือนแล้ว นับสิ เนี่ย นับนิ้วเลย นับ ๆ” อารยะกอดรัดร่างของคนที่รักเอาไว้แน่น แล้วก็ยังไม่ยอมให้ร่างนั้นหลุดจากอ้อมแขนได้ง่าย ๆ
เป็นใคร ใครจะยอม
นี่มันกี่เดือนแล้วแทบไม่ได้แตะตัวเลยด้วยซ้ำ นี่มันโอกาสเหมาะเลยนะ ไม่ใช่ว่าจะหาโอกาสดี ๆ แบบนี้ได้ง่าย ๆ
“เนี่ย นับหน่อยสิ กี่เดือนแล้ว สามเดือนหรือยัง ทำไมถึงติดแยมขนาดนี้ล่ะ ถ้าอยู่กับลูกจะทำอะไรตามแต่ใจตัวเองบ้างก็ลำบาก แถมคนบางคนยังไม่ชอบให้เข้าใกล้อีก ชอบด่า ชอบหนี ชอบหาเรื่องตลอดเลย น่าสงสารตัวเองจะแย่แล้ว ทำให้ร้องไห้ อันนี้ไม่นับแล้วนะ งั้นอยู่นิ่ง ๆ ก่อนสิ ขอกอดนิดเดียว เดี๋ยวก็ปล่อย นะอิทนะ”
ก็เพราะน้ำเสียงอ่อนโยน แบบนี้ ถึงทำให้อิทธิพล ที่มีความคิดว่าจะหาเรื่องตอบโต้กลับ ต้องยืนนิ่ง ๆ ให้อารยะกอดได้
ปลายคางที่วางอยู่บนไหล่ อ้อมแขนที่โอบรัดแน่น แนบสนิทจนได้ยินเสียงหัวใจเต้น
และรับรู้ได้ถึงความอบอุ่น ที่ถ่ายทอดมาให้
“กอดไม่นานหรอก เดี๋ยวก็ต้องออกไปใช่มั้ยล่ะ เพราะเข้ามานานเดี๋ยวผิดสังเกต ผู้ใหญ่จะว่าเอาได้ ไม่ดีหรอก งั้นก็ขออยู่แบบนี้แป๊บเดียวนะ อยากอยู่ด้วยกันนาน ๆ จังเลย”
น้ำเสียงที่อบอุ่น ร่างกายก็อบอุ่น
ตลกว่ะ หลงรัก ไอ้ยะขี้แย เมื่อก่อนมีอะไรก็ ..........อิทช่วยด้วย.....อิททำยังไงดีวะ.........อิท .......อิท...อิท
แล้วก็อิท.........แล้วดูตอนนี้สิ ทำเป็นมากอด มาพูดอะไรเว่อร์ ๆ ....ซึ้งดีมั้ยเนี่ย ชักงงแล้ว เมื่อก่อนไม่ใช่แบบนี้นี่หว่า มันทำเท่ห์แบบนี้เป็นด้วยเหรอเนี่ย ซึ้งใจนะ แต่กำลังจะขำ เพราะเขินมากกว่า ไอ้ท่าทางหวานแหววแบบคู่รักนี่ทำไม่เป็นจริง ๆ ทำแล้วเดี๋ยวจะอายมากกว่า
“ตลกแล้วไอ้ยะ กอดมากกูรำคาญ .... พูดมาได้ ขอกอดหน่อย ขอกอดหน่อย พูดอะไรวะ ฟังไม่เห็นรู้เรื่องเลย ปล่อย ปล่อย อึดอัด ร้อนด้วย”
อารยะอยากจะบ้า คนอะไร ซึ้งไม่เป็นหรือไง ไล่ให้ปล่อยเนี่ยนะ แล้วดูสิ มีบ้างมั้ย คำพูดซึ้ง ๆ หวาน ๆ เนี่ย เลี่ยงตลอดเลย ไอ้อิทนี่มันเป็นคนประเภทไหนกันวะเนี่ย
“ไม่เห็นจะชอบเลย กอดเกิด อึดอัด....ตัวเหนียว ๆ ด้วยนะ ถ้ามากอดสงสัยกูจะยิ่งรำคาญ”
แต่ละคำที่พูดออกมา ทำให้อารยะ ต้องรีบปล่อยร่างนั้นให้เป็นอิสระ เล่นบ่นกันถึงขนาดนี้ ใครจะกล้าล่ะ
แม้จะน้อยใจอยู่บ้าง แต่เมื่อเหลือบสายตาจ้องมองใบหน้าของคนที่เอาแต่พร่ำพูดว่ารำคาญ ๆ แล้วก็ถึงได้รู้
หน้าแดงก่ำเลยเหรอนั่น
แล้วไอ้ท่าทางที่ก้มหน้าก้มตาจะเดินหนีนั่นมันอะไร
“อิท เดี๋ยวก่อนสิ ไม่กอดก็ได้ แต่ขอมองหน้าหน่อย”
เร็วกว่าความคิด มือเอื้อมไปดึงแขนให้อิทธิพลหันกลับมา แต่กลับถูกผลักไส
“ดูอะไร ไม่ต้องมองแล้ว จะออกไปหาแยม ไอ้ยะรีบ ๆ ออกไปซะที เร็วสิวะ”
ปากก็เอาแต่พร่ำพูด ในขณะที่พยายามจะหันหน้าหนี
แต่ครั้งนี้ ไม่ต้องเลย ไม่ต้องหนีเลย ยังไงก็จะดูให้ได้ ทำไมทำหน้าแบบนี้ ตาหวานเชื่อมขนาดนี้
ไม่เอาแล้ว กอดอะไร ไม่อยากกอด อยากเห็นมากกว่า ไหน ขอดูหน่อย ทำไมมันถึงได้ดื้อขนาดนี้ล่ะเนี่ย
“ไอ้ยะ ไม่เอา อย่ามองนะเว้ย มันทุเรศจะแย่แล้ว ไม่เอา”
เมื่อรู้ว่าอารยะไม่ยอมแน่ ๆ จากที่เอาแต่ผลักไสคราวนี้ เลยเอาแต่ก้มหน้า แล้วก็เลยพาลเอามือมาปิดหน้าด้วย
ยิ่งถูกรุกเร้ามาก ๆ เข้า อิทธิพลเลยต้องลงไปนั่งกับพื้น
“อิทเอ้ยอิท ไม่มองแล้ว อย่างอนนะ”
อารยะหัวเราะอย่างมีความสุข และดึงร่างที่ลงไปนั่งกับพื้นให้มาอยู่ในอ้อมแขนแล้วยิ่งกอดแน่นยิ่งขึ้น
ฝ่ามืออุ่น ๆ ลูบไล้เส้นผมนิ่มไปมา
โดยที่ใบหน้าของอิทธิพลยังซุกแนบอยู่กับอก หมดเรื่องด่า ไม่พูดอะไรอีก ได้แต่นั่งนิ่ง ๆ ให้กอดเอาไว้
จะมีวันไหนที่รู้สึกดีเท่าวันนี้อีกมั้ย เวลาที่ได้กอด เวลาที่ได้เห็นหน้า วันนี้มีแต่รอยยิ้ม เพราะคน ๆ นี้ทำให้ยิ้ม
วันนี้มีความสุข เพราะคน ๆ นี้ทำให้มีความสุข อยากจะกอดให้แน่น ๆ กอดให้นาน ๆ ให้สมกับที่รัก
ไอ้อิท.......ไอ้คุณอิทธิพล....จะทำให้รักไปถึงไหน ถ้ารู้ว่ามึงจะน่ารักได้มากขนาดนี้ กูคงจีบมึงไปตั้งนานแล้ว
ไม่น่าโง่เล้ย ถ้าไม่มีเรื่อง จะรู้มั้ยว่าอย่างมึง ก็ทำแบบนี้เป็นด้วย
“อิทธิพลครับ ไอ้คุณอิทธิพล ถามจริง ๆ เถอะจะน่ารักไปถึงไหนครับ….แค่นี้ก็หลงจะแย่อยู่แล้ว”
TBC….
วันนี้เซ็งมากก :o11: ไม่รู้เป็นวันอะไร ซวยแต่เช้าเลยอ่ะ
ปกติแนนจะไปทำงานทันไม่มีปัญหาอะไร แต่พอวันนี้ไปสายดันเจ้ากรรม ลูกค้าญี่ปุ่นมาหาถึงที่ทำงานเลย
แนนก็งง เพราะเมื่อวานที่โทรไปรีมายด์ลูกค้า แต่ลูกค้าขอโทษแล้วบอกว่าพรุ่งนี้เก้าโมงนะ แล้วมันก็วางสายไปเลย
ทิ้งให้แนนงงอยู่อย่างนั้น :confuse: แนนก็เข้าใจว่า เออ เก้าโมงเช้าพรุ่งนี้มันให้เราโทรไปใหม่ ที่ไหนได้
มันดันมาที่ทำงานแนนตั้งแต่แปดโมงครึ่ง แต่แนนเข้างานเก้าโมง
แล้วมันจะเจอไหมเนี่ย :m29: แถมพอแนนมาถึงที่งาน เจ้ากรรม มันโมโหกลับบริษัทมันไปแล้ว :m16:
นัดก็ไม่ได้นัดว่าจะเข้ามาคุยเรื่องงาน แถมความซวยมาเยือนแนนอีก :sad3:
สายวันไหนไม่สายดันมาสายวันนี้ อยากจะบ้าตาย โดนคอมเพลนถึงบอสแนนเลย งานนี้ไม่จบ ต้องเข้าไปอธิบายให้นายฟัง บลาๆๆๆๆ เสร็จแนนต้องไปขอโทษมันที่บริษัทอีก o1 สรุปนี่ตรูผิดมากเลยใช่ไหมเนี่ย ที่มันมาไม่นัดแล้วไม่เจอตรูเนี่ย :z3:
ปอลอ แนน+1 คืนให้คนที่บวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
คืนนี้นอนหลับฝันดีกันนะคะ :bye2:
-
:L2: จิ้มคุณแนนเป็นกำลังใจ สู้ๆนะครับ ลูกค้าคือพระเจ้าไงคุณแนน ผมกะเคยเจอ ทำใจเถอะครับ
:-[สองที่ผ่านมาหวานจนน้ำตาลในเลือนสูงเลยครับ ชอบจริงๆ
-
:L2: น้องแนนยังรักษาความขยันคงเส้นคงวามากๆ ครับ
อย่าลืมไปอ่านเรื่องที่แนะนำไปนำครับ อย่างฮา ขอบอก o13
กระตุ้นน้องสาวครับ :call:
-
+1ป็นกำลังใจให้แนน :L2:
เรื่องงานสู้ๆนะคะ เคยเจอมาเหมือนกัน ได้แต่ทำใจ
มาหวานกันระหว่างลุงยะกับพ่ออิทดีกว่า :-[
-
:impress3:
จะซึ้งกันและ
-
ซึ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:impress2: :impress2: :impress2:
+1ป็นกำลังใจให้แนน :L2: :L2:
-
เริมน่ารักแระ
ว่าแต่ คนโพสต์ของเรา ไม่ต้องเครียดมากนะครับบบ เรื่องงาน สู้ๆ
-
หวานกันเข้าไป อิจฉาวุ้ย
แนนจ๋า สงสัยวันนี้จะเป็นวันซวยของเรา ทำใจเหอะ ถือว่าฟาดเคราะห์หละกัน
:z2: :z2: :z2:
-
เป็นกำลังใจให้แนนนะจ๊ะ
-
แอร๊ยยยยย
เริ่มหวานกันแล้วววววววว
+1 เป็นกำลังใจ ให้แนน นะจ้ะ
สู้ๆ :L2:
-
คุณแนนน่ารักที่สุด ขยันจริงๆ
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ สู้ :L1:
-
อ๊ากกกกกกกกก อ่านแล้วเขินนนนนนนนนน
พี่ยะรุกใหญ่เลยแฮะช่วงนี้ รีบๆทำคะแนนเข้านะ น้องอิทใจจะอ่อนแล้วววววว สู้ๆ o13
-
หวานแบบนี้จิ...
ชอบมากกกกเลย
:-[ :-[ :-[
ปล. +1 ให้นะค้าฟ ใจร่มๆ แบบนี้ละฮะ
ลูกค้า คือ พระเจ้า เลย สำหรับธุรกิจ
:m16: :m16:
-
+1 ไปเรื่อยๆ
น่ารักจิ๊งงงงงงงงงงงงงงงงง
:z1:
-
:o8: :-[หวานกันล่ะ น้ำตาลเริ่มเยอะ
:L2: :L2:
-
เริ่มจะหวานกันแล้ว :-[
ปล.ขอให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีนะครับคุณแนน สิ้นปีก็ได้โบนัสเยอะ ๆ ฮ่า ๆ (อยากได้เยอะเหมือนกัน :o8:)
-
tatum1234 ขอบคุณนะคะ แต่ตอนนี้หวานสมใจ ชิมิ
kamui1972 เพิ่งอ่านได้นิดเดียวเองอ่ะคามุย แนนต้องไปธุระอ่ะ วันนี้กลับดึกด้วย เศร้าอยากอ่านต่ออะ
april ขอบคุณจ้า มาหวานกันต่อโล่ดด
YO DEA ซึ้งจนหวานหยด
nai_nai ขอบคุณงับบ
STAR ALLIANCE ชอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ
MoSHI ช่ายย เรามาฟาดเคราะห์แล้วไปมันไปเหอะ ความซวยอ่ะ อย่าให้มันมาเกาะเรานาน จะไม่ดีเนอะ
Karn12 ขอบคุณค้าบบบ
Bg LoVe NT ขอบคุณค่าพี่แข แนนสู้ตายยย จะพยายามไปกินลูกค้าแทน ก่อนที่มันจะกินเรา อ๋อยยย
lovefic สู้ๆๆๆคะ
ChigoRita ช่ายย น้องอิทใกล้ใจอ่อนแย้วว รอลุ้นกันต่อไป
Xeroz เมื่อวานแนนแทบจะกางร่มเลยอ่ะ ใจร่มๆไม่พอ เพราะงานของแนนลูกค้ายิ่งกว่าพระเจ้า ชิส์
19NT ขอบคุณงับบ
akaipee ระวังมดขึ้นหน้าจอคอมกันนะคะ
SomLove แนนก็อยากได้โบนัสเยอะๆอ่ะ แต่ช่วงนี้ธุรกิจโรงแรมเงียบอ่ะ หงอยยยเลยแนน อดแน่ปีนี้
-
วันนี้แนนต้องไปธุระนะคะ คิดว่าคงดึกแน่นอน เลยมาลงให้อ่านก่อนนะคะทุกคน :กอด1:
ตอน ถาม-ตอบ
ไอ้ยะนี่ท่าจะบ้า มองหน้าแล้วยิ้ม ยิ้มอยู่นั่นแหละ มันจะหาเรื่องหรือไงวะ แม่ง
เอ้า ยังจะมองอีก มองห่าอะไรนักหนาวะ มองคนหล่ออยู่ได้ เดี๋ยวกูก็เก็บค่ามองเลยนี่
โอ้ย มือนี่แม่งก็สั่นจริงเว้ย สั่นเป็นเจ้าเข้าเลย อะไรวะ มันจะสั่นไปถึงไหนเนี่ย
อยู่เฉย ๆ สิเว้ย มือ ยังไม่เฉยอีก เอ้ยยยยยยย อยู่นิ่ง ๆ สิ
อ้าว ๆ เฮ้ย กรอกน้ำใส่ขวดไม่ได้อ่ะ
มือมันสั่น แง่ง แง่ง แม่งเอ้ย
อิทธิพล อาการหนักแล้ว หลังจากพยายามตะเกียกตะกายออกจากห้อง โดยพยายามก้มหน้าก้มตา
ไม่ให้อารยะเห็นหน้าได้ กว่าจะออกมาได้ เล่นเอาเกือบแย่
และเวลานี้ ทำยังไงหน้าก็ไม่ยอมหายร้อน
มันร้อนผ่าว ๆ อย่างกับคนจะเป็นไข้ยังไงพิกล ยิ่งถูกจ้องอย่างเอาเป็นเอาตาย ก็เลยจะพาลทำอะไรไม่ถูกเข้าไปใหญ่
ก่อนออกมายังโดนหอมแก้มทีเผลออีก แทบจะไม่มีแรงยืน ไอ้ยะมันร้ายกาจ หัดมาจากไหนวะ ไม่เคยสอนนี่หว่า
เออ เอาเข้าไป กูได้เป็นนางอายก็คราวนี้แหละวะ จ้องเข้าไปสิมึงเอ้ย เอาให้กูทะลุไปเลยดีมั้ย
แล้วดูหน้าไอ้ยะสิ
เฉย นิ่งสนิท มันทำได้ยังไง ทั้งที่กูแทบจะยืนไม่อยู่แล้วเนี่ย
"ไอ้อิทโว้ย แยมจะอดนมตายแล้ว เอ็งชงนมหรือไปผลิตนมวะ"
เสียงย่าเล็ก ดังโหวกเหวกมาแต่ไกล เล่นเอาอิทธิพลหน้างอหงิก
เข้าใจมั้ยเจ๊ ว่ามือมันสั่น เห็นมั้ยเนี่ย เห็นมั้ย โว้ย เร่งจริง เดี๋ยวก็งอนอีกสักรอบเลย
แม่อะไรวะ ชอบด่าลูก โห่ เดี๋ยวปั๊ด หาลูกเขยให้เลย
"ก็ชงอยู่นี่ไง เร่งจริง ๆ แต่นมมันไม่ยอมลงขวด จะให้ทำไงล่ะเว้ย โห่ แม่อะไรวะ ชอบรังแกลูกด้วยน้ำเสียง"
อิทธิพลยังคงบ่นงึมงำต่อไป แล้วก็ต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อมีปริศนา ยื่นมาช่วยตักนมใส่ขวด
ไม่ใช่ รายการมิติพิศวง แต่มีมือปริศนาจริง ๆ และมันเป็นมือของ
แง้ กูตายแน่แล้ว หน้าจะไหม้แล้วง่ะ ฮือ ฮือ พอมันมาใกล้ ทำไม มันสปาร์คง่าย ๆ งี้อ่ะ
"เป็นมานานหรือยัง"
เสียงทุ้ม ๆ ที่เอ่ยถาม ใบหน้านิ่งเฉย ทำให้อิทธิพลถึงกับเอ๋อ เป็นอะไรวะ กูม่ายยยยยยยยยด้ายยยยยยยยเป็งอารายยเลยเฟ้ย
แต่จะเป็นก็เพราะมึงเนี่ยแหละ แหงก แหงก จะลงไปชักดิ้นชักงอ เพราะอาการ เลือดขึ้นหน้า
เลือดขึ้นหน้าจริง ๆ เพราะรู้สึกว่ามีเลือดขึ้นไปสูบฉีดที่หน้า ไม่เชื่อมองสิ ไม่ได้หลอกนะ
"เป็นไรวะ มึงนี่ชอบถามนั่นถามนี่ เง้อ อะ อะ เนอะ"
พูดแล้ว แต่แทบไม่เป็นภาษาคน หน้าเหรอ ถ้ามุดลงไปอยู่ใต้กระติกน้ำร้อนได้ คงมุดลงไปแล้ว
ปกติไม่ใช่คนที่จะมาทำเป็นเขิน ทำเป็นอายได้ง่าย ๆ แต่ระยะหลัง ๆ มานี้ เหมือนไอ้ที่ไม่เคยอายเนี่ย
มันจะหลบใน พอระเบิดออกมา มันเลยเกินกว่าปกติ แล้วดูแต่ละเรื่องที่ทำให้ ทำตัวไม่ถูกสิ
โดนบอกรัก โดนกอด โดนหอมแก้ม จับมือ เอ่อ ปกติมันก็ผู้ชายด้วยกัน มันไม่ต้องเขินขนาดนั้นก็ได้มั้ง
เอ๊ะ หรือว่าไง
"ก็...ว่าจะบอกหลายครั้งแล้ว...ว่าเวลาหน้าแดง..น่ารักดี...ทำยังไงถึงจะหน้าแดงตาเยิ้มแบบนี้บ่อย ๆ ล่ะ
ไม่ใช่อะไรหรอก ชอบบบบบบบบบบบบบ"
คำพูดตรง ๆ ทำเอาอิทธิพลแทบทรุด อยู่กับพื้น มือไม้สั่นหนักขึ้น เหมือนมีเทพมาเข้าร่าง
นมในขวดถูกเขย่า ในท่าสาวเช็ค เขย่า เขย่า และเหมือนกับหัวของอิทธิพลโดนเขย่าไปด้วย
"คืนนี้ค้างด้วยคนสิ นะ นอนคนเดียวมันเหงา คิดถึงด้วย นะอิทนะ นอนด้วยคน"
อยู่ดี ๆ มีประโยครีเควส อิทธิพลเงยหน้าขึ้นมองคนที่ทำหน้าเฉย แล้วแทบจะพุ่งหลาวออกจากจุดเกิดเหตุ
หัวเราะ แหะ แหะ สองครั้ง แต่แทบอยากร้องไห้
อะไรละเฮ้ย มึงขอนอนกะกูง่าย ๆ งี้เลยเร้อออออออออออ ที่นอนมันแคบ ห้องก็แคบ ใช่ ๆ ห้องแคบ
หมอนมีใบเดียว ฟูกก็แคบ ผ้าห่มก็มีผืนเดียวใช่ ๆ
"ขอนอนด้วยคนเหอะนะ" เอาเด่ะ กูจะนอนกะมึงเว้ย อ้อนแล้วนะครับอิทจ๋า
"ห้องมันแคบ" เกี่ยวกันมั้ยวะ
"งั้นนอนนอกห้องก็ได้"
"หมอนมีใบเดียวจะนอนเข้าไปได้ยังไง" หือ ดูข้อแก้ตัวของไอ้อิทมันเด่ะ
"งั้นผมให้อิทหนุนแขนก็ได้"
"ผ้าห่มมีผืนเดียวโว้ย" ยังจะไม่ยอมอีกนะ เมียไรวะ ใจร้าย
"นอนกอดกัน อุ่นจะตาย ผ้าห่มผืนเดียวก็ผืนเดียวสิ ดี ชอบ"
"ฟูกผืนแค่นั้นจะนอนเข้าไปได้ยังไง" มันใช่ปัญหาทีไหนละเว้ย อิท
"ไม่เห็นยากเลย ให้อิทนอนบนตัวก็ได้"
"กูอายเว้ยยยยยยยย มึงจะเอาอะไรกะกูเนี่ย" เออ ยอมรับมาก็ดี เวลาอายมึงน่ารัก
"จำไม่ได้หรือไง ก็บอกแล้วว่าอยากได้อิท อยากได้อิท ทำเป็นลืมได้ยังไง"
บทสนทนา แสนจะเคร่งเครียด เพราะต่างฝ่ายต่างเถียงกัน
ยิ่งเถียงกัน ก็ยิ่งหน้าแดงแข่งกัน
อิทธิพล เงยหน้าขึ้นมองคนที่เถียงด้วย แล้วก็เลยต้องก้มลง เพราะไม่รู้จะเถียงด้วยยังไง
ยิ่งเถียง ยิ่งล่อแหลมมากขึ้นทุกที แต่ละคำพูด กูจาบร้าาาาาาา
เมื่อไม่เห็นว่าจะเถียงให้ได้ประโยชน์อะไรขึ้นมา แถมซ้ำ เพิ่งรู้ตัวว่า
ยิ่งเถียง มันก็ยิ่งเข้าตัว ขึ้นเรื่อย อะไรอะไร ชักจะไปเกันใหญ่แล้ว
อยู่ไม่ได้ล่ะเว้ย อย่างนี้ต้องชิ่งหนี ก่อนจะเออ ออ ไปกับไอ้ยะ ไม่งั้นเสร็จแน่กู
ปัจจุบัน อิทธิพลมีสภาพเหมือนหุ่นยนต์ เดินตัวแขงทื่อ แขนกับขาไปในทิศทางเดียวกัน
ต้องรีบหลบฉากออกมาโดยไว ไม่อย่างนั้น อาจจะมีเลือดกระฉอกออกมาจากใบหน้าได้
อารยะยืนอมยิ้ม และหันไปมอง หุ่นยนต์อิทธิพล ที่เดินตัวแข็งจากไปแล้ว
ใบหน้าที่แหงนเงยขึ้น กลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้ อิทธิพลคงไม่ได้เห็น
"บ้าเหรอวะ กูก็เขินเป็นเหมือนกันนะเว้ย ไม่ได้หน้าด้านหน้าทนอะไรซะหน่อย ดีนะมึงเอาแต่ก้ม คงไม่ทันเห็นหน้ากูหรอกมั้ง
ว่ามันก็สภาพเดียวกันแหละวะ โอ้ยยยยยยยย แสบหน้าเว้ย มันจะร้อนไปถึงไหนล่ะเนี่ย"
อารยะยืนบ่นงึมงำเสียงเบาคนเดียว และมองออกไปที่ทางเดิน
"หน้ากลับมาเป็นเหมือนเดิมยังวะ เดี๋ยวถ้าเกิดไอ้อิทมันสังเกตเห็นล่ะก็ ตายเลย..ไม่สนเว้ย ยังไงคืนนี้ก็ต้องค้างให้ได้ คอยดูสิ
ขอก่อนล่วงหน้าแล้ว ไม่ยอมอนุญาตเอง ปล้ำเมีย ไม่ผิดเว้ย ปล้ำมึงยิ่งไม่ผิดใหญ่ เดี๋ยวคุณรู้แน่ครับไอ้คุณอิท ว่าห้องแคบไม่เกี่ยว
ฟูกไม่ต้องมีหลายผืน หมอนไม่ต้องมีหลายใบ ผมก็นอนห้องเดียวกับคุณได้ เดี๋ยวคุณรู้แน่ครับคุณอิทธิพล เดี๋ยวกูจะทำให้ดูครับ"
TBC....
:m28:ขอถามความเห็นนะคะ เพื่อนๆเอียนซีรี่ย์เรื่องนี้กันหรือยังคะ :m17:
เพราะเมื่อวานคุณเท็นมีตามเข้ามาอ่านด้วยนะคะ
แนนไม่แน่ใจว่ายังไงนะคะ แต่เห็นคุณเท็นมีเปรยๆมาว่ากลัวคนอ่านจะเอียนกัน :o11:
ถ้ามีความผิดพลาดอะไรก็ตามจากการโพส แนนขอโทษด้วยนะคะ :call:
ปอลอที่1 พรุ่งนี้แนนต้องไปงานเลี้ยงกับบอส คิดว่าไม่น่าจะกลับดึกมาก คงจะมาลงให้ดึกๆนะคะ
ปอลอที่2 แนน+1 คืนให้คนที่บวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
-
^
^
จิ้มน้องแนน
อิทเขินน่ารักวุ้ยยยยยยยย
แอร๊ยยยยยยยยยยย
คืนนี้แล้วดิ ยะจะมานอนกะอิทแล้ววววววววววว
กีสสสสสสสสสสสสสสสสสสส ล่วงหน้าไว้ก่อนเลยละกัน อิอิ
ไม่เอียนไม่เบื่อเลยจ้ะแนน
ชอบบบบบบบ น่ารักดีออก
+1 ให้แนน จะได้มีแรงไปกินลูกค้า ฮาาาาาา
-
น่ารักเข้าทุกวัน อิทธินี่เวลาเขินน่ารักนะเนี่ย กร๊ากกกก
:z2: :z2: :z2:
-
ฮิฮิ
เขินกันให้ชักกะแด่วๆ กันไปข้างนึงเลย
:laugh: :laugh: :laugh:
+1 ให้อีกเหมือนเดิมฮับ จะได้มีแรงทะเลาะกะลูกค้าต่อ :m20:
ปล. ก็ไม่เอียนอะไรนะคับ สนุกมากมาย หลากอารมณ์ดี
แต่ละชุดมันก็มีความแตกต่างและความเหมือนกันในตัวของมันเอง
o13 o13 o13
-
โพ่ +1 ให้เป็ฯ 473 แล้วนะจ๊ะนู๋แนนจ๋า
-
:impress2: :impress2:อ๊ายยยยยยยยยยยยยยหวานดีจัง อายกันได้ :-[
ตอบแนน ไม่เอียนอ่ะชอบ อ่านได้ค่ะ o13
-
หวานดีจัง ชอบ อายกันได้
:-[ :-[ :-[
-
ไม่เคยเอียนนิยายเรื่องนี้ค่ะ
เคยอ่านที่บอร์ดคุณเท็นหลายรอบ แต่เมื่อมาอ่านอีกครั้ง
ก็ยังเป็นความรู้สึกเดิม คือชอบ...เป็นนิยายในดวงใจเรื่องนึงเลยทีเดียว
ขอบคุณค่ะ :L2:
-
ตอนหน้าจะเป็นยังไงเนี่ย :z1:
ถึงคุณแนน ไม่เอียนเลยคร้าบ
อยากอ่านต่อไปเรื่อย ๆ :impress2:
-
:impress2: ต่างคนต่างอายกันใหญ่เลย น่ารัก :impress2:
+1 เป็นกำลังใจให้ไปฟาดฟันกับลูกค้าต่อค่ะ
-
ไม่เอียนคร้าบ ชอบมาก
-
:L2: เป็นกำลังใจให้คุณแนน กะ คุณเท็น นะคร๊าฟฟฟ ไม่เอียนหรอกคร๊าฟสนุกดีออก มาลงอีกน๊าครับ
:o8:อ่านแล้วเขิลลลลลลลลลลลลลลลลแทนเลย อิอิ
:impress2:หวานได้อีก
-
ยะพยายามเข้านะ
ความสำเร็จใกล้เข้ามาแล้ว
เอาใจช่วย
-
กิสสสสสสสสสสสสสสส..... :-[
โหยยยยยยยยยยยยยยยยย....
จะแข่งกันเขิลไปหนายยยยย...
คนอ่านก็เขิลเหมือนกันนะ...
น้องอิทน่ารักจัง รับรักพ่อยะได้แล้ว อิอิ..
เดี๋ยวจะคอยตามต่อไป..
ว่าพ่อยะจะได้...พ่ออิทอ่ะเป่า
:z1:
คิดถึงแนนที่ซู้ดดดดดดดดด... :กอด1:
ไม่ได้มาหลายวันอ่านจุใจกันเลยทีเดียววววววว...
บทจะซวย คนเราก็ซวยไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย..
สู้ๆ ไว้นะคะ แนน :L2:
ไม่เอียนเลย ชอบอีกต่างหาก..
พยายามจะตามเก็บนิยายของคุณเท็นทุกเรื่อง..
ชอบที่แนนโพสต์นะคะ..
เราเกี่ยวก้อยกันแล้วไง..
ว่ามัสจะเกาะแนนไปตลอด..
:กอด1:
ขอบคุณคุณเท็นคนเขียน แล้วก็แนนด้วยค่ะ..
:pig4:
-
ม่ายเลย
ไหนใครเอียนยกคอขึ้นเขียงซิ :m16:
อะล้อเล่น...
ไม่มีใครเบื่อหรอกครับ
อ่านแล้วเพลินดี
แต่ละตอนก็หลากสไตล์ครับ ชอบทุกตอนเลย
ขนาดติดภารกิจระดับชาติ ตั้ง 3 วัน
กลับมาก็แทบสลบ ยังหอบสังขารมานั่งอ่านได้
+1 ให้ก่อนคับผม
-
:m25: อยากได้อิท อยากได้อิท 555 :mc4: จะเอาอีก จาเอาอีก ไม่เบื่อเลบฮับ ช้อบมั่กมาก อุบส์ จะเอาอิท ๆ เอ้ย เอาอีกๆ อิอิ :o8: อ้ะๆๆ เอาไปเย้ย+1 จ้านู๋แนน :bye2: แล้วมาต่อไวไวเด้อค่ะ จารอ...จ้า
-
ดีใจจังที่ทุกคนยังไม่เอียนกัน เดี๋ยวแนนจะได้บอกคุณเท็นให้ จะได้ไม่เปรยๆอีกว่ากลัวคนจะเอียน :กอด1:
แนนมีอีกเรื่องของคุณเท็นมาฝาก ใครสนใจนะคะ ตามข้างล่างนี่เลย
จิ้มหนูจิ หนูมีอะไรมาให้อ่าน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7407.msg357852#msg357852)
:L2: :L2: :L2:
-
^
^
^
จิ้มๆๆๆ
:กอด1:
-
โหกล้าขอมาก ๆ อ่ะ อย่างนี้อิทยอมได้หรอ
เค๊ากล้าขอ เราก็ต้องกล้าให้ซิจ้ะ...........อิอิ
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ......
ตอนหน้าขอหวาน ๆ ยาว ๆ เลยนะคะพี่
อีกทั้งขอนอุญาติตามไปอ่านต่อด้วยยยยยยยย ขอบคุณที่เอามาลงให้อ่านนะคะ o13
-
+1 ให้กับความหื่นของยะครับ :z1:
ไม่เอียนหรอกครับ แนน ออกจะ ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ :z2:
-
+1 ให้คุณแนนอีกคน
ไม่เอียนหรอกค่ะ ถ้าสั้นกว่านี้ ความลื่นไหลของตัวละครอาจขาดให้ไป
ว่าแต่ตอนต่อไป น้ำตาลจะมาแล้วใช่ไหมคะ
-
อารยะมันรุกจังว้อยยยยยยยยยยย
อิท มันไปไม่เป็นแร้ววว
-
ป้า+1ให้นู๋แนนแล้วนะ
อ่านถึงตอนนี้แล้วชื่นใจจริงๆ
สงสัยพรุ่งนี้ต้องสำรองเลือดไว้แล้ว
อิอิ
:t3:
-
ขอมอบภาพนี้ให้คู่นี้นะขร้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
(http://img20.imageshack.us/img20/38/teejonpr2.jpg)
-
อยากบอกว่าชอบอ่านค้า
ไม่มีเอียนหรอก
ป.ล ดีใจจังอ่านชื่อออกด้วยว่าชื่อซาหริ่ม แหะๆ (จากกระทู้นึงอะค้า)
ขอติดตามนะคะ o13
-
สวัสดี แนน ไม่ได้เข้ามา 2 - 3 วันได้ยินว่างานเข้าเหรอ
เป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ ๆ +1 ไว้เป็นทุน
-
รอฉากปล้ำกัน อิอิ
+1 ให้คนขยัยครับ
-
สนุกจ๊ะไม่เอียนหรอก
มาต่อเร็วๆเลยนะจ๊ะ
-
จิ้มไรกานหรอ จิ้มด้วย :-[ :-[
:z2: :z2: :z2:
-
จิ้มไรอะครับ
มะเหงมีรายเลย
คริคริ
หรือให้จิ้มหนูแนนเหรอจ๊ะ
-
:sad4:
ว๊ายยย ไม่ได้เข้ามาแป๊บบบบเดียว ไปซะไกลลล
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด**
มาช่วย ยะ อ้อนอิท ค๊าาาาา ขอหวานน หน่อยนะค๊าาาาา
นู๋ผื่นช๊อบบบ ชอบบ
+1
o13 o13 o13 o13 o13
-
:o8: :o8: :o8:
:-[ :-[ :-[ :-[
มาจิ้มหนึ่งที
-
:call: :call: :call:
-
ง่า
ไม่ได้มาไม่กี่ วัน
ไมไปไกล ขนาดนั้น เนี่ยยยยยยยย
พระเจ้าาาาาาาาาาาาาาาา
-
ไม่ได้เข้ามาเร่งนะคะพี่แนน แค่เข้ามาเดินเล่นวนไปวนมา รออ่านตอนต่อปายยยยยยยยยย
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
แล้วก้อเข้ามาร้องเพลงเชียร์ อย่าแพ้เค๊านะ ยะสู้ ๆ 5555 o13
-
Bg LoVe NT กรี๊ดล่วงหน้าเลยเหรอคะพี่แข เดี๋ยวพอถึงตอนที่ต้องกรีดจะไม่มีเสียงน๊า
MoSHI น้องอิทน่ารักเนอะว่าป่าวว
Xeroz วันนี้ไม่ทะเลาะเลยคะ เพราะเอาบอสไปเป็นกันชนด้วย ง่ายอย่างไม่น่าเชื่อ
รู้อย่างนี้พกบอสไปเป็นยันต์นานแล้ว กันได้ทั้งผี กันได้ทั้งคน กร๊ากกก
โพ่มือคลี่ ขอบคุณจ้าโพ่ ว่าแต่นิยายของโพ่หายไปไหนคะ แนนหาไม่เจออ่ะ หรือว่าแนนตาลายอีกแล้วววว
akaipee หวานกว่านี้เอาป่าวว
nai_nai ชอบบบเหมือนกันคะ
va_yu ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่านอีกครั้ง
SomLove ตอนหน้าก็รออ่านได้เลยคะ
april อยากจะบอกว่าตอนที่ผ่านมาแนนอ่านแล้วอายตามเลยคะ
ohm ขอบคุณนะคะที่ชอบเรื่องของคุณเท็น
tatum1234 ความหวานกำลังเพิ่มขึ้นอีกกก รอเลยนะคะ
patee ใกล้สำเร็จแล้วว ใกล้ได้..น้องอิทแล้ว
HaLF333 คิดถึงมัสเหมือนกันจ๊ะ ขอกอดทีจะได้หายคิดถึง เราจะเกาะเกี่ยวกันไปจนกว่าแนนจะโพสครบทุกเรื่อง
แล้วตามสิงนิยายของคนอื่นด้วยกันเนอะ
nbee ถ้าเหนื่อยก็พักก่อนก็ได้นะคะ หายเหนื่อยแล้วค่อยเข้ามาอ่าน พักผ่อนไม่พอเดี๋ยวจะไม่สบายเอานะคะ
the_pooh9 มาต่อแล้วนะคะ รออ่านได้เลยคะ
white coat อ๋อยยย โดนจิ้มอีกแล้ว
ririmu มาต่อแล้วนะคะ แต่ไม่รู้จะถูกใจแค่ไหนน
mantdash ป๊อบบหื่นนนนนนนนนนนนนน
lovefic น้ำตาลท่วมจอมาหลายตอนแล้วคะ แล้วก็จะมีอีกเรื่อยๆ มั๊งงง
19NT อร้ายย อิทไปไม่ถูก ต้องให้ยะมาพาจิ
andy_kwan สำรองไว้เยอะๆเลยนะคะป้าขวัญ แต่ได้ใช้ตอนไหน ไม่รู้นะคะ
oaw_eang ขอบคุณนะคะเจ้สอง ที่เอาภาพน่ารักๆมาให้ดู
Salim021 ได้เลยคะซาหริ่ม เราจะตามติดไปด้วยกันนะคะ
wan ช่ายยยแล้วคะวัน ช่วงนี้งานเข้าต่อเนื่องเลยคะ วันนี้ก็เจอลูกค้าปัญญาอ่อนมาคะ
อยากจะกรี๊ดดดให้ลั่นออฟฟิศเลย แต่กรี๊ดไม่ได้ แงๆๆ ดีที่ตอนเย็นออกไปหาลูกค้ากับบอส
ได้บอสเป็นยันต์ ไม่งั้นโดนลูกค้ากินอีกแน่ เพราะกินลูกค้าไม่ทันนน หงอยย
STAR ALLIANCE โอ้วว ฉากนี้ที่รอคอยเลยชิมิคะ
patee มาแล้วคะ รอแป๊บนะคะ กำลังจะลงให้
MoSHI จิ้มลิงค์ที่หน้า38 จากรีพลายของแนนนะคะ
Junrai_Hyper อร้ายยย จิ้มลิงค์ที่หน้า38 จากรีพลายของแนนนะคะ ม่ะช่ายยจิ้มแนนนะคะ เดี๋ยวแนนเจ็บ
Please.ii ช่วงนี้ความหวานกำลังระบาดคะ นู๋ผื่น
Karn12 จิ้มที่ลิงค์แล้วชิมิคะ
nai_nai มาแล้วคะ
Dangerous_patz ก็โพสวันหล่ะหนึ่งตอนนะคะ นอกจากวันไหนแนนครึ้มๆนะคะ จะลงให้สองตอน
ririmu มาแล้วจ้ารอแป๊บนะคะ แนนเพิ่งกลับมาถึงนะคะ
-
:call:วันนี้กลับมาดึกเลย กว่าจะคุยเรื่องงานเสร็จกว่าจะเลี้ยงกันเสร็จ หมดแรงงง :sad2:
ตอน ยอมหรือเปล่า
อารยะหลับไปแล้ว ตื่นมาอีกที ก็พบว่า อิทธิพลกำลังจะหัวทิ่ม หลังจากที่นั่งลูบหลังให้ลูกสาวที่นอนหลับ
และขณะนี้ ก็อยู่ในสภาพหัวโอนไปเอนมา แต่ก็ไม่ยอมหลับสักที
เมื่อหัวค่ำ ที่เข้าห้องมาด้วยกัน อิทไม่ยอมให้เข้าใกล้เลย
แกล้งจะเดินเข้าหา ไอ้อิทบอกว่า จะนอนนอกห้อง เลยต้องจำใจนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง
แอบเหล่หลายครั้ง ว่าเมื่อไหร่จะขึ้นมานอนบนเตียงด้วยกันซะที จะได้ถือโอกาสซะหน่อย
แต่จนแล้วจนรอด ก็ไม่เห็นมันจะยอมขึ้นมานอนด้วยกัน
สุดท้าย เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ รู้สึกตัวตื่นอีกที ก็เห็นสภาพของคนที่นั่งพิงเตียง แล้วทำท่าจะหลับไม่หลับแหล่
ไม่เข้าใจว่า อิทจะฝืนทำไม ง่วงก็แค่ขึ้นมานอน ไม่อยากทำก็ไม่ได้บังคับ ทำได้ยังไง
ลูกก็อยู่ แม่กับป้าของอิทก็อยู่ ขืนมีเสียงอะไรแปลก ๆ คงจะแย่
อารยะก้าวลงจากเตียง และขยับลงมานั่งข้าง ๆ ร่างที่อาการเหมือนคนนั่งหลับ
และค่อยโน้มศรีษะที่เอนไปเอนมาให้ซบลงที่ไหล่
ก่อนจะเอื้อมดึงผ้าห่มมาคลุมเอาไว้
ต้องค่อย ๆ ทำ ไม่อย่างนั้น ถ้าเกิดสะดุ้งตื่นขึ้นมาแล้วเอะอะโวยวาย คงไม่ค่อยดีเท่าไหร่
หลับสนิทขนาดนี้ จะทำอะไรก็ได้ แต่ไม่อยากทำเลย ถ้าไม่เต็มใจก็ไม่อยากจะแกล้ง
เดี๋ยวมันโกรธขึ้นมาจริง ๆ จะแย่
ยอมให้มานอนที่ห้องเดียวกันได้นี่ ก็นับว่าใจกล้ามากแล้ว
เอาแค่นี้ก่อน ไม่อยากก้าวกระโดดเหมือนที่ผ่านมา
ฝ่ามืออุ่น ๆ ยกขึ้นลูบไล้เส้นผมของคนที่เอนศรีษะหลับสนิทไปแล้ว
ก่อนจะอมยิ้ม เมื่อเห็นว่าร่างนั้นไม่ได้รู้สึกตัว
ดวงตาของอารยะมองเหม่อไปที่เด็กหญิงที่นอนหลับอยู่บนเบาะเด็กอ่อน
เหมือนดาเลย
เหมือนดา
เหมือนน้องสาวที่จากไป
มือหนึ่งลูบเส้นผมของคนที่เป็นพ่อ อีกมือค่อยเอื้อมไปแตะร่างของเด็กหญิงตัวเล็ก
เก่งเว้ย คนมีลูกนี่เก่งจริง ๆ อย่างไอ้อิท เวลามีลูกแล้ว เห็นเลยว่ามันอดทนมาก
กลางคืนต้องนั่งเฝ้าแบบนี้เลยเหรอ แถมอะไรที่ไม่คิดว่าคนอย่างไอ้อิทจะทำได้ก็เห็นมันทำ
ชงนม ซักผ้าอ้อม ไปซื้อของใช้เด็ก
ร้องเพลงกล่อมเด็กก็ได้ ถึงจะดูทุเรศทุรังไปบ้าง แต่มันก็อดทน เมื่อก่อน พ่อเคยทำให้แบบนี้หรือเปล่านะ
จำไม่ได้เลย เคยคุยด้วยกันดี ๆ หรือเปล่า ตอนนี้ หน้าแทบจะไม่มองกันด้วยซ้ำ
มาบ้านนี้ ก็มีความสุขดี
ได้หัวเราะบ้าง มาเจอคนที่รักบ้าง แต่ต้องแอบมา แอบมาพร้อมกับแม่
เพราะไม่ว่ายังไง พ่อก็ยังโวยวายไม่หยุดหย่อน จะฟ้องเอาหลานมาให้ได้ ทั้งที่พ่อด่าว่าดาเช้าเย็น
ทั้งที่ดาไม่อยู่แล้ว ถ้าหลานไปอยู่ที่บ้าน จะเป็นยังไง แยมคงมีแต่ความทุกข์
เหมือนที่อารยะมีความทุกข์อยู่ในใจลึก ๆ แบบนี้
ทุกวันนี้ พ่อชอบบังคับ ไม่เคยสนใจเลยว่าลูกจะคิดอะไร
ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้ไปได้นะ
ช่วงเวลา 1 ปี ที่ต้องอยู่คนเดียว อาศัยความแค้น ให้มีชีวิตอยู่ไปวัน ๆ จำไม่อยากจดจำด้วยซ้ำว่าเวลาที่ผ่านไปแต่ละวัน มันเจ็บปวดมากมายแค่ไหน
ยิ่งเวลาที่ทะเลาะกับพ่อด้วยแล้ว อยากจะตาย ๆ ไปให้พ้น ๆ แต่สงสารแม่ แม่ร้องไห้ทุกวัน
เฝ้าแต่คิดว่าทำไมอิทถึงได้ทำแบบนี้ ทำไมถึงได้ทิ้งกันไป ไม่กลับมาเหลียวแล ไม่เคยรับรู้
ว่าเสียน้ำตาไปมากเท่าไหร่ ไม่มาคอยปลอบใจกันเหมือนที่ผ่านมา
มันทรมาน เวลาที่ต้องอยู่คนเดียว และคิดได้ว่าตัวเองมีชีวิตอยู่คนเดียวในโลกนี้
เพราะฉะนั้น เมื่อมาถึงวันนี้ไม่อยากจะทิ้งไปอีก ไม่อยากถูกทอดทิ้ง อยากจะผูกมัดอิทเอาไว้
ให้อยู่ด้วยกันไปตลอด อยากให้อิทรักให้มาก ๆ กลัวจะกลับไปเป็นเหมือนเมื่อหนึ่งปีก่อน
ตอนนี้ มีความสุข
ฝ่ามืออุ่น ๆ ที่ลูบไล้อยู่ที่เส้นผม ทำให้อิทธิพลรู้สึกตัว ปรือตาตื่นขึ้นแล้วแทบผงะ
ห่าเอ้ย เวรแล้วกู จะเสียท่ามันมั้ยเนี่ย
กำลังจะผละหนี แต่สายตาเหลือบไปเป็น อารยะกำลังลูบหลังลูกสาวที่นอนหลับปุ๋ย เหมือนเจ้าหญิงอยู่บนเบาะ
ดวงตาหม่นหมองที่จ้องมอง ไปที่เด็กหญิง ท่าทีที่แสนจะอ่อนโยน
ทำให้อิทธิพลหยุดการเคลื่อนไหวร่างกาย ได้แต่นั่งนิ่งตัวแข็งเกร็งไปทั้งร่าง กลัวว่าอีกฝ่ายจะจับได้ว่าหลับไม่จริง
ตาหลกแล้วอ้ายย๊า
นี่มันถ่ายมิวสิคอะไรอยู่หรือเปล่าวะเนี่ย ทำเป็นเล่นบทพระเอกแสนดี กรูจาซึ้งดีม้ายว้า
แต่ก็น่าซึ้งใจนะเนี่ย ต่อไปในอนาคต จะมีใครรักแยมจากใจจริง หรือเปล่าก็ไม่รู้
มีแฟนก็มีได้ แต่ถ้าแฟนไม่รักแยม แล้วจะทำยังไง
แต่ไอ้ยะ มันก็เห็นแยมเป็นหลาน บางทีก็ช่วยชงนมบ้าง ช่วยอุ้มบ้าง
ไม่เคยคิดอะไรมาก ก็แค่คิดว่ามันช่วยอุ้มหลานไปตามเรื่องตามราว
แต่พอได้มาเห็นแบบนี้แล้ว จะบอกตรง ๆ ว่าซึ้ง มันจะเว่อร์หรือเปล่าหว่า
“อิท อิท...นอนอย่างนี้เมื่อยนะเนี่ย ลุกขึ้นไปนอนบนเตียงเถอะ”
เสียงที่กระซิบที่ข้างหู แหม้ มันช่างสยิวกิ้ว ขนลุกซู่ แต่ต้องแกล้งทำเป็นปรือตาตื่นขึ้น และก็ทำหน้าให้เหมือนกับตกใจเล็กน้อย แม่ง เดี๋ยวมันจับได้ว่ายอมให้มันกอด ซวยเลย
“นี่ถ้านอนด้วยกันจะเป็นไรมั้ยเนี่ย ไอ้ที่ขู่ไว้ ก็แค่แกล้งหรอกนะ ไม่ได้คิดจะทำอะไรจริง ๆ หรอก
เพราะฉะนั้น วางใจได้ ถ้าคิดว่าจะทำจริง ๆ อย่างอิท ต่อยสักทีสองที ผมก็สู้ไม่ได้หรอก เราก็รู้ ๆ
กันอยู่ เว้นแต่อิทจะยอม ............ อันนี้ก็อีกประเด็นหนึ่ง”
พูดซะสวยหรู ตอนท้ายมีหยอดเล็กน้อย ทำให้อิทธิพลแทบอยากถีบคนหยอดคำหวานให้ตกเตียง
จะซึ้งซะหน่อย เซ็งเลยมึง
“เออ เออ กูรู้แล้วแหละ ขยับไปเลยเว้ย ติดเตียงเลย หมอนไม่ต้องหรอก มึงหนุนแขนตัวเองแล้วกัน
ดึก ๆ กูนอนดิ้น ถ้าดึงผ้าห่มมาหมด อย่าคิดจะแย่งคืน มึงสมัครใจมานอนเอง กูไม่ได้บังคับ”
อารยะต้องหยักหน้าหงึกหงัก ตามที่อิทธิพลบอก
ประโยคบอกเล่า ดูเหมือนโหดนะ ไอ้คนพูดก็เสียงเค้ม เข้ม
แต่ทำไม มันขยันก้มหน้าก้มตาจริง ๆ แล้วไอ้โรคพูดไปหน้าแดงไปเนี่ย สงสัยว่ามันจะแก้ไม่หายหรือเปล่านะ
อารยะถอยจนหลังติดกับผนัง ในขณะที่อิทธิพลนอนแผ่หลาอย่างแสนสบาย จงใจประชดกันเห็น ๆ
แสงจากโคมข้างเตียง ไม่ได้สว่างนัก แต่ก็ทำให้อารยะกลืนน้ำลายลงคอ
เออ ดีนะ
อายแต่ยั่ว
แถมซ้ำบอกห้ามยุ่งอีก ใครทนได้ทนไปเหอะ กูขอนอนหันหลังให้แล้วกัน
ไม่งั้น คงได้มีการประลองกำลังกันคืนนี้แน่ ๆ
อิทธิพลเหลือบสายตามองคนที่ขยับไปชิดกับเตียง แล้วค่อยดึงผ้าห่ม มาห่มร่างเอาไว้ ก่อนจะคลี่ผ้าห่มออกและคลุมร่างให้กับคนที่นอนเคียงข้าง
ใจเต้นไม่เป็นส่ำแต่ยังระงับความตื่นเต้นเอาไว้
ปกติไว้ ทำตัวให้ปกติเอาไว้ อย่าตื่นเต้น อย่าตื่นเต้น ใครมันเจนสนามมากกว่ากัน ก็กูนี่ไง
ขืนทำเป็นไก่อ่อน เดี๋ยวไอ้ยะ มันดูถูกเอาได้
อิทธิพลคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ทั้งที่กำมือแน่น เหงื่อผุดขึ้นที่ใบหน้า ไม่ใช่อากาศร้อน
แต่มันเหมือนกลัว ๆ กล้า ๆ ตื่นเต้นยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก แล้วดูแม่งสิ นอนเฉยเลย
ทีก่อนหน้านี้ทำอย่างกับจะกระโจนเข้าใส่ทุกเมื่องั้นแหละ ทีอย่างนี้ นอนซะเฉยเลย อุตส่าห์ระวังภัย
โธ่เอ้ย ไม่แน่จริงนี่หว่า แบร่ แบร่ ไอ้ปอดแหกเอ้ย แค่นี้กลัว วะฮะ ฮะ ฮ่า ไอ้ยะเอ้ย ไอ้ยะ
อิทธิพลอยากจะหัวเราะให้ฟันร่วง ทำเป็นกระหยิ่มยิ้มย่องในใจซะหลายนาที แต่ก็ซีดลงไปถนัดเมื่อจู่ ๆ ไอ้คนที่นอนหันหลังให้ มันสวมวิญญาณพระเอกหนังไทย ลุกขึ้นมากดแขนเอาไว้ แบบไม่ทันตั้งตัว กำลังนอนหน้าเอ๋อ ไม่ได้รู้เรื่องเล้ย ว่าไอ้คนกดแขนมัน อารมณ์ไหน มารู้ตัวอีกที ก็ตอนที่ใบหน้าของคนที่อยู่ด้านบนโน้มลงมาหาและกระซิบบอกเสียงแหบพร่าในลำคอ
“คงไม่คิดจะนอนกันเฉย ๆ แบบนี้จริง ๆ หรอกใช่มั้ย....ขอเถอะนะ...ตื่นขนาดนี้แล้ว…..
อย่าแกล้งให้ทรมานอีกเลยอิท.....ถ้าคืนนี้ไม่ได้....ก็ไม่รู้จะมีโอกาสไหนแล้ว....นับ 1 ถึง 3 ถ้าอิทชกหน้าจะไม่มายุ่งด้วยอีก...จะปล่อยแขนอิทเดี๋ยวนี้แหละ......แล้วถ้าไม่ยอม ก็ชกกันให้หน้าแหกไปเลยเหอะ
จะได้ไม่หน้าด้านมายุ่งด้วยอีก.....”
TBC….
ขอบคุณนะคะ :L2: ที่ทุกคนชอบเรื่องของคนเท็น
รีพลายที่ตอบมาแนนจะส่งใหคุณเท็นได้อ่านนะคะ
แนนฝากเรื่องตอ่ๆไปของคุณเท็นด้วยนะคะ เราจะเกี่ยวกันไปอีกหลายเรื่องใช่ไหมคะ :กอด1:
ปอลอ แนน+1 คืนให้คนที่บวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
-
จิ้มนู๋แนน เด๋วค่อยอ่าน :z3:
-
:impress3:
มาแล้ววววววว
-
มาแว้วววววววววว
^
^
จึ๊ก ๆๆ เง้อ ยอมมั๊ยยอม ยอมมั๊ยยอม ยอมมั๊ยยอมมั๊ย.....................................
อบอุ่นเล็ก & ค้างคาอารมณ์มากมาย แง๊ ๆๆๆๆๆๆๆ
ps. ศึกเรื่องงานก้อขอให้ผ่านไปได้โดยดีนะคะ น่ารักอย่างพี่แนนลูกค้าที่ไหนจะกล้ากินหัวพี่
เหอ ๆ เค๊าต้องกัวอาหารเป็นพิษมั่งแหล่ะ อิอิ
-
จิ้มด้วยคนคร้าบบบบบบ
:L2: :3123: :L2: :3123: :L2:
-
อย่าชกน้าาาาาาาาา
ถ้าอิทชก เราเอาพี่ยะไปนอนด้วยแน่ๆ :laugh:
-
แนนมีอีกเรื่องของคุณเท็นมาฝาก ใครสนใจนะคะ ตามข้างล่างนี่เลย
:haun5:จิ้มหนูจิ หนูมีอะไรมาให้อ่าน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7407.msg357852#msg357852) :myeye:
:L2: :L2: :L2:
-
ยอมมั๊ยเอ่ย!!!!!!
อิทจ๋าอย่าชกลุงยะเลย น่าสงสารออก :-[
+1ให้แนนตามเคยแล้วตามไปอีกเรื่องนึงค่ะ
-
จิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ +1+1+2
ถ้ามาอัพไวไว จา +3 เลยน้า.. อิอิ
:oo1: อิทจาทามยางไงดีน้า อิอิ รอร้อรอ
:pig4:
-
:-[ พ่ออิทก็ยอมๆไปเถอะ อิอิ
:a5: ตัดจบให้ลุ้นอีกน๊า
:L2:ตามไปอ่านอีกเรื่องมาแล้วคร๊าฟสนุกไม่แพ้กันเลย แถมแอบไปอ่านเรื่องที่คุณแนนแต่งเอาไว้ด้วยติดตามอยู่น๊าคับทั้งสอลเรื่องเลย เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
ทำไมตอนนี้มันค้างแบบน่าหงุดหงิดนะ ฮึ้ยยย :laugh: 555+
ปล. เปล่าน้าแนนเค้าไมไ่ด้หื่นเลยนะจริงจริ๊งงง
-
o18 o18 ยอมเถอะอิท :man1: :man1: มันค้างอ่ะนะ :call: :call:
ไปนอนแล้ววววววววววววววววววว
-
โอ้ มันจะเกิดซัมติงรองหรือเปล่าเนี่ย
:z2: :z2: :z2:
-
แหะๆ อยากบอกว่า
ชอบบบบบบบบบบบบ
:impress2:
-
ขอบคุณนู๋แนนที่ติดตามนิยายของโพ่อ่ะ
โพ่ลบออกไปเรื่องหนึ่งก่อน เพราะแต่งไม่ทันเลย
ช่วงนี้ยุ่งๆ มาก ๆ เลยอ่ะ
-
คงสมหวังซักที :เฮ้อ:
ปล. ตอบกลับ ก็แนนน่ารัก จึงต้องระวัง ไม่งั้นถูกลูกค้ากินแน่ ๆ ( หรือว่าเต็มใจก็ไม่รู้ ) :z2:
+1 ให้นะครับ ตะเอง
-
อิทยอมยะไปเต้อะ o18
-
ตอนหน้า :z1: ไม่อยากจะคิด
อิทจะยอมเร้ออออออออ
-
เง้อว...
ตัดจบให้คนอ่านไปจิ้นล่วงหน้าเองอีกแร้ววว
ใจร้ายเจงๆ เรยง๊า งอลๆ
:really2: :really2: :really2:
ปล. ถึงขนาดเอาท่านประธานไปเป็นไม้กัน...ทีเดียวเชียว ฮ่าๆ
ปล.2 +1 ให้เหมือนเดิมนะงับ จุ๊ฟๆ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/Smileys/Smilies/kapook_dookdik_16024_46513.gif)
-
ยอมเหอะนะพ่ออิท... :กอด1:
ยอมๆ ไปเหอะ..
คุยกันเปิดอก บอกความในใจเลย.. :man1:
โอเคเลยค่ะ แนน เกาะแนนทุกซีรียส์แล้วเกี่ยวก้อยกันตามสิงทู้อื่นด้วย...
จุฟๆ..
:กอด1:
-
ค้างคาอ่ะ :a5:
-
+ 1 ให้คุณแนนอีกรอบ
ชอบอ่านเรื่องของคุณเท็นทุกเรื่อง
เพราะงั้นอยากเกี่ยวข้องต่อไปเรื่อยๆ
ตอนหน้าขอหวานๆ เลยนะคะ :3123:
-
แอร๊ยยยยยยย
ไว้กรี๊ดดดดดดด ตอนหน้าก็ด่ะ
อิทค๊าบบบบ
ยอมยะเถอะน้าาาาาา
รู้ป่าว มีคนคอยดู เอ้ยย คอยลุ้นอยู่เยอะนะะะะะ อิอิ :z1:
-
:L2: ดีครับแนน :กอด1:
ไม่ได้เข้ามาอ่านเสียหลายวัน
มาให้กำลังใจแนนเหมือนเดิมแล้วน๊า....
:pig4: ครับ +1 เป็นกะลังใจให้เหมือนเดิมคร๊าบบบบบ
-
จาได้กันแระ
แอรยสสสสสสสสสสสสสส
:m25:
-
:a5:
โอ๊ยยย น่าโมโหคนโพสต์คนนี้จิงๆ ดั๊นมาตัดจบตอนเอาซะอีตอนเข้าพระเข้านางซะได้
อยากจับมาตีก้นจิงๆ
-
:m31: ตัดฉับเลยง่ะ
หายไปหลายวันแวะมาอ่านแล้วจ้า :pig4:
-
ค้างอย่างแรงเลย รีบมาต่อด่วนเลยนะ
:call: :call: :call:
-
andy_kwan จิ้มแนนแล้ว อย่าลืมมาอ่านนะคะ เด๋วแนนน้อยใจน๊า
YO DEA วันนี้เป็ดแดงยิ้มมม ชีสส ยิ้มเต็มที่กับตอร์เรสที่ตีคู่มากับเจอร์ราร์ดที่ได้รางวัลนักฟุตบอลที่ป๊อปปูลาร์ ว่าป่าวว
ririmu แอบมีความสุขเล็กๆที่เห็นคนค้างงงกัน เก็บกดมาจากเรื่องอื่น เลยมาโพสให้ค้างที่เรื่องนี้
ถ้ากินแนนเข้าไปนะกระเพาะจะปั่นป่วนเลย แล้วจะแอบสมน้ำหน้า ว่าเราเตือนคุณแล้วว่าอย่ากินเรา ยังไม่เชื่อ
nai_nai ขอบคุณนะค๊า
ChigoRita จะเอายะไปนอนทำอะรัยเหยอออ บอกม้างงจิ
april ต้องรอดูกันว่าอิทจะชกยะมั๊ย ชก ไม่ชก ชก ไม่ชก...
the_pooh9 นั่นนะสิ อิทจะทำยังงัยดี อยากรู้ต่อเหมือนกัลล
tatum1234 แอบมีค้างเล็กๆ ให้คนอ่านเคืองเล่น 555 เรื่องของคุณเท็นสนุกทุกเรื่องคะ แต่ละเรื่องก็สนุกต่างกันไป
ขอบคุณนะคะที่เข้าไปอ่านเรื่องที่แนนแต่งด้วย แอบลุ้นอยู่เหมือนกันว่าจะมีคนอ่านไหม
แล้วไม่รู้ว่าที่แต่งใช้ได้หรือเปล่า เพิ่งแต่งเป็นเรื่องแรก คอมเม้นท์ได้เลยนะคะ แนนจะได้เอาไปปรับปรุง
เพราะจริงๆแล้วแนนแต่งสดตามอารมณ์เลยนะคะ เรื่องนี้บอกตรงๆว่ามีแค่โครงเรื่องอย่างเดียว
รายละเอียดเติมตอนแต่ง
mantdash ป๊อบจ๊า ตะเองอย่าหงุดหงิดเลยน๊า ความหงุดหงิดมีผลต่อการหื่นนะจ๊ะ(แนนเชื่อก็ได้ว่าป๊อบนะไม่หื่นเล๊ยย)
akaipee มาแล้วจ้า รออ่านกันนะ
MoSHI แล้วอยากให้มีซัมติงรองหรือปล่าววว
Salim021 ขอบคุณนะคะซาหริ่มม
โพ่มือคลี่ ช่วงสิ้นปีส่วนมากงานยุ่งกันเนอะ ของแนนก็เยอะกองเต็มโต๊ะเลย แถมแอบมีซุกไว้ใต้โต๊ะอีก แบบว่ามันทำไม่ทันน
wan กลัวจะไม่กินแนนเพราะความรักนะสิ จะกินเพราะความหงุดหงิดมากกว่า เอิ๊กกก
SomLove ผู้สนับสนุนให้อิทเสร็จยะ
19NT แล้วอิทจะยอมดีไหมม
Xeroz เง้ออ อย่างอลลแนนเลยน๊า แนนเอาตอนใหม่มาง้อแล้วว ช่ายเรามีบอสเราต้องใช้บอสให้คุ้มม แล้วเรื่องจะง่าย555
HaLF333 โอ้วว มัสจ๋าเป็นผู้สนันสนุนให้อีกยอมอีกคนนึงแล้วเหรอ ได้เลยตะเองมาเกี่ยวกันสิงทู้ได้เลย กอดดมัสจัง
three แอบค้างนิดส์นึง
lovefic ตอนที่จะลงหวานไหมไม่รู้ บอกก่อนก็ไม่สนุกนะจิ รออ่านแล้วกันนะคะ
Bg LoVe NT พี่แขหื่นนนน
Kipper กอดมนต์ด้วยความคิดถึง หลังไมค์มีไออุ่นจ้า อย่าคำพี่ฉอดมาใช้ แต่รอแป๊บนะคะ
แนนโพสนิยายไม่ทันวันนี้จะโพสทั้งสองเรื่องเลย
Junrai_Hyper ว้ายยย คุณพูห์เสียเลือดรอล่วงหน้าเลยเหรอคะ
monticello อย่าตีก้นแนนน๊า เดี๋ยวแนนร้องน๊า กระซิก กระซิก
Lady^_^les.N นึกว่าจะลืมเรื่องนี้ซะแล้ว แอบน้อยใจเล็กน้อยย
Karn12 มาแล้วจ้า
-
ตอน โปรดติดตามตอนต่อไป
“โอ้ยเจ็บ ทำไมหมัดหนักงี้วะ”
อารยะต้องยกมือขึ้นกุมหัวที่กระแทกกับผนังห้อง เจ็บกว่าโดนชกที่แก้มอีก พอนับ ถึงสาม ปล่อยมือออก ไอ้อิทมันซัดไม่ยั้งเลย เจ็บจะตายแล้ว
แล้วดูหน้าสิ โหดจริง ๆ กำหมัดแน่นแบบนั้น มองยังไงก็รู้ว่าโมโห เลิกก็เลิก เลิกก็ได้ คนไม่รัก ทำยังไงก็ไม่ยอมรัก ขนาดขอให้ยอม ขอแล้ว แต่โดนชก เข้าใจแล้ว ว่าอิทมันไม่รัก
ร่างที่กำลังจะก้าวลุกขึ้นยืน ดวงตาหม่นหมอง ที่ทอดมองมา ทำให้อิทธิพลยอมลดกำปั้นลง
“ผมขอโทษครับ ต่อไปจะไม่ฝืน จะอยู่ห่าง ๆ ก็ได้”
แหมไอ้ยะ ทำเป็นตีหน้าเศร้า เห็นกูอ่อนให้หน่อย คิดจะทำเหี้ยอะไรวะ จะทำก็ปุบปับทำตามใจมันหรือไง
ไอ้เลวเอ้ย นี่มันจะไม่ให้เตรียมตัวเลยหรือไงวะ แบบที่ว่าเจ็บเจียนตาย เหมือนเมื่อก่อนโน้น ใครมันจะอยากทำกันล่ะวะ แม่ง ขอห่าอะไร ไม่รู้จักขอล่วงหน้า มีอารมณ์เข้าหน่อย อยากจะทำก็จะทำตามใจมันหรือไง
“ไอ้ยะ ไอ้ปากดี มึงปากดีนักนะ มึงมารับดูมั่งมั้ยจะได้รู้ อาทิตย์หน้าไม่ได้หรือไง ไม่มีห่าอะไรซักอย่าง คิดจะให้กูเจ็บเจียนตายหรือไง ฝีมือมึงอ่ะ ดีนักเหรอ ห๊า ไอ้ไก่อ่อนเอ้ย แม่ง อย่าให้โมโหนะ เอาขวดนมปาหัวแตกแน่มึง”
อิทธิพลหน้างอหงิก เตรียมจะยกขวดนมมาปาจริง ๆ ดีที่อารยะยกมือกุมหัวไว้ ป้องกันตัว เลยได้เห็นว่า
ขวดนมถูกลดลงแล้ว และอิทธิพลก็ไปนั่งอยู่บนเตียง จ้องมองมาตาขวาง
“จะนอนมั้ย ยืนโง่อยู่ได้ กูง่วงแล้ว จะนอนก็มานอนเร็ว ๆ แม่ง ชอบทำให้โมโห นับ หนึ่งถึงสาม ไม่มานอน กลับบ้านมึงไปเลย”
แม้ไม่เข้าใจนัก แต่พอบอกให้ มานอน อารยะก็เลยเดินไปนั่งอยู่บนเตียง แล้วทิ้งตัวลงนอน อย่างว่าง่าย
หมายความว่ายังไง ให้มานอน ไม่มานอน ให้กลับบ้านไปเลย
“อิท อิท อาทิตย์หน้าถึงได้เหรอ”
เสียงที่เอ่ยถาม เบาหวิว และติดจะสั่นอยู่นิด ๆ เหมือนไม่กล้าถาม
อิทธิพลหันกลับไปมอง คนที่ถามคำถามปัญญาอ่อน แล้วก็ส่ายหน้า
“นี่มึงจะโง่ไปถึงไหนเนี่ย หัดคิดเอาเองบ้างสิวะ มีบ้างมั้ยความมั่นใจในตัวเอง รำคาญเว้ย จะหลับจะนอน”
คนด่าหันกลับไปแล้ว เหลือเพียงอารยะที่ยังนอนตาค้าง ก่อนจะเรียกคนที่นอนหันหลังให้อีกครั้ง
“เฮ้ย อิท แล้วเนี่ย จะให้ทำยังไง รอถึงอาทิตย์หน้าไม่ได้หรอกนะ ต้องทำเดี๋ยวนี้เลย รออาทิตย์หน้าไม่ไหวแน่ ขอทำนี่ก่อนแล้วกันนะ”
ไม่ต้องรอคำตอบ อารยะรีบหันไปอีกทาง และจัดการกับร่างกายตัวเอง
มีอะไรกันไปถึงขนาดนั้น ไม่ต้องมาองมาอายแล้วแบบนี้ ไม่ทำแย่แน่ ทำเบา ๆ ไม่เสียงดัง
อิทมันคงไม่ด่าหรอก แป๊บ ๆ ก็เรียบร้อย
ฝ่ามือที่สอดเข้าไปภายในกางเกงนอนเนื้อบาง ก่อนจะค่อยแตะต้องแก่นกายที่แข็งขึงขึ้น
ริมฝีปากที่ขบแน่น เพื่อไม่ให้เสียงร้องเล็ดรอดออกไปทำให้อีกฝ่ายต้องรำคาญ แต่ลมหายใจหอบหนัก กลับไม่สามารถสะกดกลั้นได้
ไอ้หน้าด้าน
หน้ามันด้านจริง ๆ กูก็ผู้ชายนะ มีอารมณ์เป็นเหมือนกันนะโว้ย แล้วทำไมไอ้ยะมันหน้าด้านอย่างนี้
แม่ง โธ่เอ้ย ยิ่งไม่ค่อยได้ทำอยู่
ไอ้ยะ มึงเลวจริง ๆ โธ่เว้ยยยยยยยยยยยยยยย จะทำยังไงดีวะ
“อึกอือ....” เสียงครางแผ่ว ๆ เสียงที่ทำให้สติกระเจิดกระเจิง
ไอ้ยะ มึง อิทธิพลกัดฟันตัวเองเสียงดังกึก กึก มันบ้าหรือเปล่า มาทำแบบนี้ กูก็......ก็......
“ยะ......”
เสียงเรียกไม่ได้ทำให้อารยะรู้สึกตัวเพราะมีบางสิ่งที่สำคัญกว่า
“เฮ้ย....ยะ” อิทธิพลลุกพรวดพราดขึ้นนั่ง แล้วเอ่ยเรียก จนอารยะต้องหันกลับมามอง
แม้จะมองเห็นกันไม่ชัด มีแต่แสงไฟจากโคมไฟ ข้างเตียง แต่ก็พอจะรู้
“ทำ.....ทำ.....ทำ..ด้วยคน.....สิ”
สิ้นคำพูด ไม่ต้องรอให้เสียเวลา ร่างกายถูกคร่อมทับลงมาอย่างรวดเร็ว ทั้งปากทั้งจมูก ถูกริมฝีปากร้อนโลมไล้ทั่วใบหน้า ไม่มีเสียงพูด ไม่มีบทสนทนา
อารยะควานมือลงไปที่ส่วนกึ่งกลางร่างกาย.....ของร่างที่หอบหายใจหนักอยู่เบื้องล่าง
ก่อนจะลงมือรูดรั้งส่วนแข็งขืนเปียกชื้น เพราะถูกปลุกปั่นให้อารมณ์กระเจิดกระเจิงอย่างรวดเร็ว
ปลายจมูกที่ซุกไซร้อยู่ที่ซอกคอ
ฝ่ามืออุ่น ๆ ที่ช่วยเร่งเร้าอารมณ์
ดวงตาคมเริ่มหรี่หรือปรอย ร่างกายกำลังรู้สึก และอยากจะปลดปล่อยเต็มที
“อึก อือ”
จะให้ตัวเองรู้สึกดีอยู่คนเดียว ก็คงไม่ใช่ ถ้ารู้สึกดี ก็อยากให้รู้สึกไปด้วยกัน
เอาวะ จนถึงขนาดนี้แล้ว มันกล้าทำให้ กูก็ทำให้เหมือนกัน
อิทธิพลเอื้อมมือแตะสัมผัสที่ร่างกายของอีกฝ่าย เหมือนอารยะสะดุ้งเล็กน้อย แต่กลับนิ่งสงบลง
ต่างฝ่ายต่างมอบความรู้สึกให้กัน เหมือนกับว่าหยุดความรู้สึกไว้ไม่ได้อีกต่อไป
“อื้อ อิท ทำไมเก่งงี้วะ” น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบบอกที่ข้างหู พร้อมกับที่เร่งมือให้เร็วขึ้น
“ใกล้ยัง...ฮะ อื้ม..อึก” ไม่อยากจะคิดว่าทำไปได้ยังไง แต่ก็ทำไปแล้ว ร่างกายที่เกร็งแน่น เหมือนเป็นสัญญาณบ่งบอก ทำให้ อารยะต้องหยัดกายขึ้น และเร่งมือกับร่างกายของอิทธิพลที่กุมเอาไว้ ให้เร็วขึ้น เมื่อได้เห็นว่าร่างที่กำลังเกร็งร่างกายแน่น ทั้งที่ลมหายใจหอบหนัก ใกล้จะถึงที่สุด
“อื้อ....อ๊า....”
หยาดหยดร่างกายที่หลั่งทะลักออกมา ภายในไม่กี่อึดใจ อิทธิพลนิ่งเงียบลงแล้ว ดวงตาคมปิดสนิท
ร่างกายยังเกร็งแน่น ฝ่ามือสองข้างทิ้งลงข้างกาย ไร้เรี่ยวแรง แทบไม่มีสติเหลืออยู่ สมองมึนงงไปชั่วขณะ
เป็นนานกว่าจะรู้สึกตัว แต่เมื่อคิดได้
ตายห่าแล้ว ไอ้ยะมันยังไม่เรียบร้อยเลยนี่ แบบนี้เอาเปรียบนี่หว่า โธ่เว้ย กู ว่ามันไก่อ่อน กูอ่อนกว่ามันอีกเนี่ย
เมื่อปรือตาตื่น กำลังจะหยัดกายขึ้น กลับได้เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึก เร่าร้อน ดวงตาที่มีแต่ร่องรอยแห่งความหมองเศร้า แต่เวลานี้ กลับเต็มไปด้วยความปรารถนา
แล้วยัง...........
มันทำอะไรบนตัวกูวะเนี่ย ไอ้ยะ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก
อายโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย แม่งไอ้หน้าด้าน หน้ามันด้านจริง ๆ เลยโว้ยยยยยยยยย
ทำให้เห็นเลยเหรอวะ
“อิท อิท...อึก อ๊า.....”
เพียงขยับมือไม่กี่ครั้ง ส่วนปลายของแก่นกายที่ได้เห็นชัด ก็ปลดปล่อย ออกมา หลั่งรินรดลงที่หน้าท้องของร่างที่นอนตัวแข็งทื่อ อิทธิพลหน้าร้อนวาบ เมื่อได้เห็นภาพตรงหน้าแบบเต็มตา
ไม่กล้าลุกขึ้น ไม่กล้าทักท้วง ได้แต่นิ่งเงียบ หุบปากเงียบ และค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมอง
โห่แม่ง หน้ามัน.....หน้าไอ้ยะมัน...สุดยอดเลยเว้ย ทำได้ไงเนี่ย หน้าแบบนี้
อารยะค่อยผละออกจากร่างที่นอนนิ่งเงียบ ก่อนจะลุกขึ้นยืนและก้าวลงจากเตียง คว้ากล่องกระดาษทิชชู่ มาซับที่ร่างกายของอิทธิพล ที่ยังนอนตาค้าง
“โทษที.เปื้อนตัวเลย...ถ้าปล่อยบนเตียง เดี๋ยวต้องซักผ้าปูเตียงอีก..กลัวอิทด่า...ไม่ด่าใช่ป่าวแบบนี้...หรือว่าจะด่า....”
ถามทั้ง ๆ ที่ทำไปจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว เพิ่งกลัวว่าอิทธิพลจะด่าว่า อารยะตีหน้าขรึม ขณะที่อิทธิพลได้แต่นิ่ง
อายก็อาย
เขิน เขิน ด้วย
แต่ว่า....ขนาดนี้แล้ว....
“เฮ้ยอิท อย่ามองหน้าสิ....อายนะเนี่ย.....เดี๋ยวมาหาว่าบ้ากามอีกยุ่งเลยคราวนี้....แต่ไม่ได้ทำกับใครมาสามสี่เดือนแล้วตั้งแต่ตอนที่แยกกัน..... เฮ้ย...อย่าจ้องเด่ะ...ไอ้ที่ถามนี่ก็กัดฟันถามเลยนะ บอกไม่ถูกจริง ๆ ว่ารู้สึกยังไง ไม่เคยรู้สึกอยากได้ใครมากขนาดนี้มาก่อนเลยนะ ....... กูหน้าด้านเนอะ.....เพิ่งรู้ว่าเป็นพวกช่างตื้อ ก็คราวนี้แหลวะ....ดีนะเนี่ย ที่ได้ปล่อยออกมาบ้าง ขืนเมื่อกี้เราคุยกัน ทั้งที่ยังไม่เรียบร้อย กูว่ากูหยุดไม่อยู่แน่ ไม่อยากทำเหมือนคราวก่อนโน้นเลยวะ ทุกวันนี้ยังเสียใจเลย เลวเนอะ.......มึงรักกูมั่งหรือเปล่าวะขนาดนี้แล้วนะเว้ย.......ถ้าบอกว่าไม่รู้จักกันอีก....ตายห่าแน่เลยว่ะอิท....ว่างั้นมั้ย”
คำพูดตรง....ชัด ง่ายแก่การเข้าใจแบบสุด ๆ
แต่ทำให้อิทธิหน้าร้อนวูบ มึงจะอ้อมโลกหน่อยไม่ได้เหรอวะไอ้ยะ พูดซะตรงดิ่งเลย กูจาตอบไงล่ะ แม่ง
มึงสิ ไอ้บ้ากาม กูยังกามน้อยกว่ามึง นี่ขนาดมันอายนะ พูดฉอด ฉอด ไม่มีเว้นวรรค ลองมันหน้าด้านสิ
สงสัย ... กูต้องไปนอนใต้เตียงแน่ ๆ
“ถามแยมแล้วกัน....ปลุกแยมมาถามสิ....ไม่มีร้องเลย พ่อโดนทำอะไรไปบ้าง นอนหลับอย่างเดียว....เป็นใจกับลุงยะเหลือเกินนะแยม......”
อิทธิพลหยัดกายลุกขึ้นนั่ง จัดการกับเสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยให้เข้าที่เข้าทาง
อารยะตามขึ้นมานั่งประจันหน้ากันอยู่บนเตียง
ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้ามาแตะปลายจมูกที่ข้างแก้ม และผละออกอย่างเชื่องช้า
ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา นอกจากลุกขึ้นยืน และทิ้งกายลงนั่งที่ข้างเตียง
“นอนด้วยกันไม่ได้แล้วแหละอิท......อิทนอนคนเดียวแล้วกันนะ......เดี๋ยวนอนข้างเตียงนี่แหละ....กลัวรอถึงอาทิตย์หน้าไม่ไหว.....”
ใบหน้าที่หันกลับมาส่งยิ้มให้ รอยยิ้มเจือจาง รอยยิ้มเฝื่อน ๆ ก่อนจะหันกลับและเอนร่างลงนอนที่พื้นแข็ง ๆ
และอิทธิพลก็เอนกายลงนอนเช่นกัน
......เรียกมันขึ้นเตียง แปลว่าคืนนี้ยอม.....
ถ้าไม่เรียกมัน.....ปล่อยให้มันนอนพื้น....
กูก็ใจดำอีก.....ไอ้เวรเอ้ย
ขยันบังคับกูดีเหลือเกินนะมึง....บังคับกันทางอ้อมเลย ไอ้ยะมันร้ายกาจ แม่ง
อย่างมึงนี่มันร้ายจริง ๆ
TBC….
ปอลอ แนน+1 คืนให้คนที่บวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดมาแล้วววววววววววววววววววววววววว
จิ้มไว้ ๆ จึ๊ก ๆ รอมาตั้งแต่เย็น ๆ ในที่สุด (^^)
แต่เอ๊ะยังงัยชกก้อชกอ่ะนะ แต่ก็ happy ดี เป็นคำตอบที่ลงตัวจัง
ทั้งนี้ทั้งนั้น...แอบตัดจบอีกแล้วนะเนี๊ย...ชิ ชิ.....ค้างงงงงงง
-
:o8: :z1: :haun4: อ๊ายยยยยยยยยยยยยน่ารักจริงๆๆเลย หวนาได้ใจเลยแนน :กอด1:
-
เชียร์ให้พ่ออิทยอม..
ก็ไม่คิดว่าจะยอมง่ายๆ..
นี่ดีกว่าที่คิดไว้...
นึกว่าพ่อยะ จะโดนตื้บจมที่นอนไปแล้ว
:laugh:
พ่ออิท ชวนขึ้นเตียงต่อเลย...
ชกอีกสักทีแล้วก็ค่อยสั่งให้อ่อนโยนก็ได้..
:z1:
-
+1 :z1: :o8: ครับแนน
-
:z1:
อิอิ
-
อุอุ แล้วก็ได้ใช้บริการจากสภากาชาดไทย :oo1:
-
:m25: :pighaun: :jul1:
เอิ่ม...ตอนในฝัน แบบมีฟามสุขทั้งคู่ กรี๊ดดดดดดด
:z2: :z2: :z2:
-
แค่นี้ก็เลือดกระฉูดแล้ววววว
:pighaun: :pighaun:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย
อิท ไม่ใช่คนใจดำอยู่แล้วนี่เนอะ
เรียกเลยๆๆ
พื้นมันแข็งจะตาย
เรียกยะขึ้นเตียงเลยอิท :z1:
-
ในที่สุด :z2:
รออย่างใจจดใจจ่อ คงไม่ต้องถึงอาทิตย์หน้ามั่ง ว่าไงแนน
+1 เป็นค่าทำขวัญให้ อิท นะครับแนน
-
:haun4: อิทหนออิท ยอมยะเขาซะแร้วววววว.....
:pig4:ครับแนน :กอด1:
-
ไม่ได้เข้ามานาน
คิดถึงพี่แนนจัง!!!
ใกล้จบแล้วดิ๊!!!
-
:haun4: :jul1:
โฮะๆ
-
:impress2: ในที่สุดก็มาถึงซะที่ ตอนที่รอคอย :impress2:
:laugh:เรียกขึ้นเตียงไปเลยพ่ออิทเด้วลุงยะปวดหลัง :laugh:
:L2:ขอบคุณคุณแนนนะคร๊าฟฟ
-
ตามมาติดเลยละนู๋แนน :fire:
+1 ให้อีกทีนะวันนี้อ่ะ เป็น 509 :3123:
-
กว่าจะตามอ่านทัน สุดยอดอ่ะ รอตอนต่อไปนะ :z1: :z1:
-
แหมมม น้องแยม
เด็กดีๆ เป็นใจจริงๆ :laugh:
-
พึ่งมาเริ่มอ่านได้เองค๊ะ . .. ...
อ่านไปได้แค่ 4 ตอนเอง
แต่สนุกมาก ๆๆ
เดียวจะมาอ่านให้ถึงตอนล่าสุดน๊าาาาา
-
:เฮ้อ:จะมาบอกว่า ไม่รู้น้องcoolของแนนเป็นอะไร
เปิดเครื่องใช้ได้สักชั่วโมงกว่าๆ ฏ้มีกลิ่นไหม้ออกมา :monkeysad:
โทรไปถามที่ศูนย์ เจ้าหน้าที่บอกว่าอาจเป็นที่เมนบอร์ด
กรำ แล้วจะเอาที่ไหนใช้ :m16:
ไอ้ยี่ห้อนี้มันสุดยอด :o211: ซื้อมายังไม่ครบปี
เดินเข้าออกศูนย์เป็นว่าเล่น
สรุปจะให้ซื้อใหม่ใช่ไหมมมมม
ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก โมโหอ่ะ :m31:
เครื่องซ่อมเสร็จเมื่อไหร่จะมาอัพนิยายให้นะคะ :sad2:
-
งี๊ด เศร้าแทนพี่แนนนนนนนน ขอให้ซ่อมเสร็จไว ๆ นะคะ
สงสัยพี่แนนใช้งานหนัก เลยขอลาป่วยซะหน่อย (^.^)
คงไม่ต้องรอถึงอาทิตย์ตามที่อิทเสนอน๊า......
-
:m25: น่ารักลีกละน้ะ อิทเอ้ย
ขอให้ซ่อมเส็ดไวไวนะจ๊ะนู๋แนน
จารอเหมือนเดิม
แต่มะอยากรอถึงทิดหน้า (เหมือนยะ) น้ะ
o13
-
ตอนหน้าขอเสียวกว่านี้อีกนะครับ
ขอบคุณคร้าบบบบ
-
ดีกันจริงๆแล้วใช่ไหม
ต้องฉลอง :mc4:
-
อิทจ๋า อิทไม่ใช่คนใจดำใช่ไหม เรียกยะขึ้นมานอนบนเตียงเถอะนะ นอนพื่นคนเดียวมันหนาวนะ :impress2: :impress2:
-
ในที่สุดก็มาถึงซะที่ ตอนที่รอคอย :oo1: :oo1: :oo1:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:เฮ้อ:จะมาบอกว่า ไม่รู้น้องcoolของแนนเป็นอะไร
เปิดเครื่องใช้ได้สักชั่วโมงกว่าๆ ฏ้มีกลิ่นไหม้ออกมา :monkeysad:
โทรไปถามที่ศูนย์ เจ้าหน้าที่บอกว่าอาจเป็นที่เมนบอร์ด
กรำ แล้วจะเอาที่ไหนใช้ :m16:
ไอ้ยี่ห้อนี้มันสุดยอด :o211: ซื้อมายังไม่ครบปี
เดินเข้าออกศูนย์เป็นว่าเล่น
สรุปจะให้ซื้อใหม่ใช่ไหมมมมม
ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก โมโหอ่ะ :m31:
เครื่องซ่อมเสร็จเมื่อไหร่จะมาอัพนิยายให้นะคะ :sad2:
รับทราบคร้าบ ว่าแต่ยี่ห้ออะไรเนี่ย ใช่acerป่าวอะครับ
-
:L2: เข้ามา +1 ให้แนนคร๊าบ
-
เริ่มเรียกเลือดแล้วไง :m25:
แล้วแบบนี้จะทนถึงอาทิตยืหน้าได้มั้ยเนี้ย
-
ตอน ชีวิตเรียบเรื่อย
อารยะดึงผ้าห่มคลุมร่างเพราะอากาศเย็นในยามเช้า ก่อนจะเอียงกายไปอีกทาง ปรือตาตื่นขึ้น
เมื่อจำได้ว่า เมื่อคืนลงมานอนที่พื้น ไม่มีหมอนไม่มีผ้าห่ม แต่เวลานี้
ผ้าห่ม ที่คลุมกาย
หมอนที่หนุนที่ศรีษะ
มาได้ยังไง
เมื่อหยัดกายขึ้น และหันไปมองบนเบาะของเด็กหญิง ก็พบว่า อิทธิพล กำลังเล่นกับลูกสาวอยู่
พ่อหัวเราะ ลูกก็หัวเราะ เด็กหญิงร้องอ้อแอ้ อ้อแอ้ และหัวเราะเมื่ออิทธิพลทำหน้าตาแปลก ๆ ใส่
ในขณะที่มือถือขวดนมและเขย่าไปด้วย
“แยมเป็นอะไร เปลี่ยนผ้าอ้อมดีกว่ามั้งแบบนี้ เปียกหรือเปล่าเนี่ย หัวเราะอีก เอ้า แบร่ แบร่ แยมเส้นตื้นเหรอ
หัวเราะใหญ่เลย ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
เสียงหัวเราะ
คำพูดที่อ่อนโยน
อารยะนั่งมองภาพของสองพ่อลูกที่หยอกล้อกัน แล้วก็อมยิ้ม
อิทมันเป็นคนใจดีมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว แล้วก็เป็นคนที่อ่อนโยนมาก ๆ ใครดีด้วยก็ดี ใครร้ายด้วยก็ร้าย
และตอนนี้ สิ่งที่ได้รู้มากขึ้นก็คือ มันเป็นคนที่มาความรับผิดชอบมาก มากยิ่งกว่ามาก
ถ้าเป็นอารยะเองจะทำได้ขนาดนี้หรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่อิทมันทำได้ แล้วก็ทำได้ดีซะด้วย
เมื่อพับผ้าห่มและนำไปวางไว้บนเตียงเรียบร้อย อารยะจึงลุกขึ้นยืนขึ้น บิดกายไปมา เพื่อขับไล่ความเมื่อยขบ
ก่อนจะลงนั่งที่ข้าง ๆ คุณพ่อมือใหม่
“ตื่นนานยังอ่ะ...ไม่เห็นปลุกเลย ปล่อยให้นอนอืด เหมือนตัวขี้เกียจไปได้”
เสียงบ่นงึมงำ ทำให้อิทธิพลต้องหันกลับไปมอง
“ก็นอนไปสิ ไม่ได้รีบไปไหนนี่ วันนี้ก็ว่าง ๆ ทั้งวันด้วย แยมตื่นแล้วก็เลยตื่นมาเล่นด้วยกันแค่นั้นแหละ”
ประโยคสนทนาแสนจะธรรมดา ราบเรียบไม่หวือหวา แต่ทำให้หัวใจพองโต
เรากลับมาพูดกันได้อย่างปกติตั้งแต่เมื่อไหร่ เมื่อไหร่ที่เราได้ย้อนกลับไปในวันเวลาเก่า ๆ ของเราสองคน
ใบหน้าที่เคร่งขรึมอยู่เสมอ มีรอยยิ้มจุดอยู่ที่มุมปาก ก่อนจะขยับกายเข้าไปใกล้ร่างที่กำลังหัวเราะอย่างสนุก
และยกให้เด็กหญิงอยู่ในท่ายืน ทำท่ากระโดดไปมา
“แยมวิ่งสิ เดี๋ยวพ่ออิท เอาเชือกผูกแล้วให้แยมวิ่ง ดีป่าว ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
อิทธิพลชอบคิดอะไรแปลก ๆ ถ้าอยู่ใกล้กับย่าเล็กและย่าใหญ่ คงโดนตบหัว เพราะความคิดบ๊อง ๆ
แต่เมื่ออยู่ใกล้อารยะ กลับทำให้หัวเราะมากขึ้น
“ไอ้อิท บ้าวะ นี่ถามจริง หลานผมโดนคุณแกล้งมานานยังเนี่ย ไอ้คุณอิทธิพล”
อารยะหัวเราะเสียงเบา และส่ายหน้ากับคำพูดแปลก ๆ ของคนที่ตอนนี้เป็นมากกว่าเพื่อนไปแล้ว
ก่อนจะขยับกายเข้าใกล้ และวางปลายคางลงบนหัวไหล่ ของคนที่กำลังอุ้มลูกให้กระโดดอยู่บนเบาะเด็กอ่อน
“ยังไม่อยากตื่นเลย ง่วงว่ะ นอนต่อดีกว่า”
พูดแล้วก็แกล้งหลับตาอย่างง่ายดาย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
หลับง่ายขนาดนั้นเชียว เว่อร์แล้วไอ้ยะ
แม้จะคิด แต่ไม่ได้ด่าอะไรออกไป นอกจากยังคงหัวเราะกับลูกสาวไปเรื่อย ๆ
จนเมื่อ อารยะค่อยปรือตาตื่นขึ้น และค่อย ๆ เอนกายลงนอนโดยใช้หน้าขาของอิทธิพลต่างหมอนนั่นแหละ
ถึงได้มีเสียงบ่นออกมา
“หมอนก็มี จะนอนไปนอนบนเตียงสิ มานอนเลื้อยอะไรตรงนี้วะ” เสียงบ่นงึมงำ ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น
อารยะยังคงหลับตา และแกล้งทำเหมือนหลับจริง ๆ
ดูลูกก็ต้องดู แถมไอ้บ้านี่ ยังมานัวเนีย นัวเนีย อีก อิทธิพลเลยไม่รู้ต้องทำยังไง
“แยม แยม ขี่คอลุงยะเลย ลุงยะหลับ ขี่ม้ากุบกับ กุบกับกัน”
เด็กหญิงถูกอุ้มมาวางไว้บนอกของคนที่แกล้งหลับ
“ขี่คอเลยแยม ฮี่ ฮี่ กับ กับ”
แยมหัวเราะชอบใจ และอารยะก็หัวเราะเช่นกัน ก่อนจะค่อยหยัดกายขึ้น และอุ้มหลานสาวตัวน้อยเอาไว้
“ลุงยะโดนหลานรังแก ต้องหอมแก้ม หอมแก้ม”
ปลายจมูกแตะเข้าที่แก้มของหลาน และดุนแก้มเด็กหญิงไปมา อย่างนึกสนุก และหมั่นเขี้ยว
อย่างนี้นี่เอง ไอ้อิทถึงได้หลงนัก
ก็เด็กตัวเล็ก ๆ น่ารักน่าถนอม ถ้าจับต้องแรง ๆ ก็กลัวว่าจะแตกร้าว แต่กลับทำให้หลงใหล
เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ลูกของน้องสาว ลูกของอิท ด้วย
แล้วแบบนี้จะไม่ให้รักได้ไง
“มีลูกสักคนแบบนี้คงดีเนอะ อยากได้ลูกชาย ตอนนี้ได้ลูกสาวแล้ว ถ้ามีลูกชายอีกคนคงดี”
เพราะพูดไปตามคิด แต่ไม่ทันคิดถึงผลที่พูด
อิทธิพลรีบคว้าร่างของลูกสาว กลับคืน และหน้างอหงิกลงทันที
“อยากได้ลูกชายหรือไง ไปหาเอาสิ ข้างหน้าโน่นเลย ไปหาเอา คนที่นี่มีลูกให้ไม่ได้หรอก อยากได้ลูกสาวหรือลูกชาย ก็ไปหาแม่ของลูกเอาเองเหอะ”
คำพูดที่บ่งบอกชัดเจนว่ากำลังโมโห ทำให้อารยะขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะปรากฏรอยยิ้มเจือจางที่ใบหน้า
และคว้าเอวของอิทธิพลให้เข้ามาใกล้ ๆ กันมากขึ้น
“ไม่เอาแล้วลูกชาย กลัวพ่อของลูกสาวงอน นี่ถามจริง ๆ มีแผนว่าจะงอนถึงอาทิตย์หน้าหรือเปล่าเนี่ย ถ้าใช่ล่ะก็
เฮ้อออออออออออ น่าสงสารตัวเองจริง ๆ รักใครกับเขาสักคน ก็ทำอะไรไม่ค่อยได้ พูดผิดหูนิดเดียว ก็กลัวเขางอนจนไม่รัก ให้ไปถามแยม ถามแยม ได้ทุกวัน คอยดูเท้ออออออออ จะสอนแยมให้พูดว่า พ่ออิทรักลุงยะตั้งแต่วันนี้เลย ดีมั้ยน้อ เนอะอิทเนอะ”
อารยะหัวเราะเสียงเบา ก่อนจะหันไปกดปลายจมูกที่แก้มของคนงอน
“ปากดี...ไก่อ่อนยะ....ทำเป็นพูด......ชาติหน้าเหอะ เนี่ยลูกใคร”
อิทธิพลหันมามองคนที่ยังยิ้มไม่ยอมหุบยิ้ม หมั่นไส้มันจริง ๆ แล้วนี่อะไร หอมจัง เดี๋ยวหอม เดี๋ยวหอม
มึงบ้าเปล่าวะ นัวเนียกับกูจริง ยิ่งอาย ๆ อยู่ แม่ง น่ารำคาญ
“แยม แยม แยม น่ารัก แยมน่ารัก สุดยอด แยมลูกพ่ออิทสุดหล่อ ไง.....เออ ไม่ได้ฟังนานแล้วเพลงนี้ ไหนร้องให้ฟังหน่อยสิ เมื่อก่อนเห็นร้องบ่อย เพลงอะไรไม่รู้เนอะ....ไม่รู้คนแต่ง แต่งได้ไง คนหล่อ ๆ ร้อง ไม่เป็นไร อภัยได้.....”
เพราะโดนล้อ อิทธิพลเลยหน้าแดงเถือก มือหนึ่งให้ลูกสาวจับปลายนิ้วเอาไว้ แต่อีกมือ กลับกำแน่น และกระแทกเข้าที่ไหล่ของอารยะ
“โอ้ย เจ็บ ชอบรุนแรง จริง ๆ ร้องเองก็ได้ เอาเพลงนี้ดีกว่า
อิท อิท อิท น่ารัก อิทน่ารักสุดยอด อิทแฟนยะสุดหล่อ.....อิทขี้งอนต้องหอมบ่อย ๆ ถึงจะหายงอน”
เพลงที่ร้องบ้า ๆ บอ ๆ แต่ทำให้อิทธิพลยิ่งอายหนักเข้าไปใหญ่ และเมื่ออายมักมีของแถมมาด้วยเสมอ
อารยะต้องรีบลุกขึ้นเพื่อเดินหนี ไม่อย่างนั้น คงโดนหมัดขวาตรงอีกแน่ ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้อง ยังมีการหันมาขยิบตาให้อีก
นั่นยิ่งทำให้อิทธิพล แทบจะลุกขึ้นตามไปซ้ำ ดีที่ลูกสาวนอนมองตาแป๋วอยู่ ถึงได้ต้องเลิกความคิดนี้
ถึงแม้จะทำหน้าเหมือนไม่พอใจ แต่แก้มขาว ๆ กลับแดงเรื่อ ดูน่ารักไปอีกแบบ
อารยะเดินหัวเราะร่าอย่างมีความสุข คนเราเนอะ สุขแต่เช้าแบบนี้ทุกวันได้สำลักความสุขตายแน่
อารยะเดินออกจากห้อง และหันไปมองอิทธิพลที่ชี้หน้าด้วยความหมั่นไส้
“ไอ้ยะ ไก่อ่อน เดี๋ยวมึงตาย เดี๋ยวมึงตาย ปากดีนัก อาทิตย์หน้ามึงไม่ต้องมาบ้านกูเลย”
TBC….
:เฮ้อ:ขอระบายนิดส์นึง วันนี้เอาน้องcoolไปศูนย์AS..บอกอาการกับเจ้าหน้าที่ บลาๆๆๆๆๆๆ
ไอ้หัวหน้าศูนย์มันออกมาเถียงเลยโดยที่ยังไม่ตรวจเช็คเครื่อง ว่าสินค้ามันไม่มีทางใช้ไปแล้วมันจะมีกลิ่นไหม้
อยาก :13223: :โป้ก1: :fcuk: :z6: มันยังไม่ทันเช็คเครื่องเลยนะ
เจือกบอกมาได้ว่าเครื่องไม่เป็นอะไร ถ้าของมันปกติดีจะมีใครไปอยากเดินเล่นเข้าออกศูนย์ซ่อมบ้าง
พอฟังมันว่าเสร็จของขึ้นปรี๊ดเลย :m16: จากที่จะเอาไปให้ดูดีๆ เลยเกิดอาการวีนสุดฤทธิ์ บอกให้มันไปเช็คประวัติเลยว่าซื้อมาได้สี่เดือนก็ต้องเอามาเข้าศูนย์แล้ว ต้องสั่งอะไหล่ใหม่ รอที่เป็นเดือนนึกว่ามันไปสั่งอุปกรณ์ผลิตใหม่ซะแล้ว
ไม่โทรไปตามไม่ได้ของต้องตามจี้ เปลี่ยนไปได้สามเดือนเข้าศูนย์อีกคือรอบนี้
เลยถามมันไปเลยว่าของราคาขนาดนี้คุณภาพมันสมราคาหรือปล่าวว ทำไมมันถึงทุยอย่างนี้
จนสุดท้ายมันต้องเปลี่ยนเอาตัวสำรองมาให้ใช้ ถ้าไม่โมโหนี่จะมีเครื่องใช้ไหมเนี่ย
ปอลอ แนน+1 คืนให้คนที่บวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
-
บ่ะ ได่ เข้า มา จั๊ด เมิน สุ ม๊า โตย เน้อ~ :sad4:
เมา ก่า เล่น เกม แหะ ๆ :-[
ตอนนี้น่ารักสุดๆเลย ~ ขอบคุณพี่แนน :กอด1:
:เฮ้อ:จะมาบอกว่า ไม่รู้น้องcoolของแนนเป็นอะไร
เปิดเครื่องใช้ได้สักชั่วโมงกว่าๆ ฏ้มีกลิ่นไหม้ออกมา :monkeysad:
โทรไปถามที่ศูนย์ เจ้าหน้าที่บอกว่าอาจเป็นที่เมนบอร์ด
กรำ แล้วจะเอาที่ไหนใช้ :m16:
ไอ้ยี่ห้อนี้มันสุดยอด :o211: ซื้อมายังไม่ครบปี
เดินเข้าออกศูนย์เป็นว่าเล่น
สรุปจะให้ซื้อใหม่ใช่ไหมมมมม
ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก โมโหอ่ะ :m31:
เครื่องซ่อมเสร็จเมื่อไหร่จะมาอัพนิยายให้นะคะ :sad2:
พี่เราพวกที่เรียน IT เค้าบอกว่าใช้ BenQ มันทึกดีอ่ะ พี่แนนใช้ของอะไรเหรอ~
:z2: :z2: :z2:
-
หวานกันจริงๆ อิจฉาวุ้ย รอฉากอะจึ๊กๆ ตอนต่อไป กร๊ากกกก
:z2: :z2: :z2:
แนะนำให้แนน ตบมันเลย เอาให้คว่ำ ไม่ดูตาม้าตาเรือ แล้วมาเถียง แจ้งศูนย์คุ้มครองผู้บริโภคเลยดีมะ ฟ้องมูลนิธิปวีณา(เอ๊ะยังไง)
-
ได้อ่านก่อนนอน มีความสุขจังเลยครับ
-
+1 ให้แนนคนขยัน
นึกว่าไม่มาเสียอีกค่ะ เพราะเห็นบ่นว่าคอมเสีย
มาดูลุงยะกับพ่ออิทธิหวานกันดีกว่า แก้อารมณ์เสีย :man1:
-
+1ให้คุณแนน
หวานกันอีกแล้ว พ่อกับลุงของน้องแยม
-
:fire:แนนค๊าบต่อยมันเลย ไอ้หัวหน้าศูนย์ที่มาวีนใส่อ่ะ หนับหนุน ๆ
:angry2: มานทำงี้ได้ไงฟร่ะ ดูแลลูกค้าอ่ะเป็นม๊ายฮ่ะ
:m16: แต่ก็ยังดีที่ให้เครื่องสำรองมาใช้เนอะ
ม่ายงั้นก็อดอ่านอิทกะยะแน่ ๆ เลย
ปล.แว่บไปอ่านนิยายของแนนมาแล้วน๊า
-
หลบ หลวงแม่เจ้า
มา ขอ :กอด1: คุณ แนน หน่อย
น่ารัก มากมาย พ่ออิท + ลุงยะ
-
ได้อ่านก่อนนอน มีความสุขจังเลยครับ
:impress2: :impress2: :impress2:
หวานกันอีกแล้ว พ่อกับลุงของน้องแยม
:man1: :กอด1: :man1:
-
+1 ให้คุนแนนด้วยคนค๊าาาา
อ่านเกือบถึงหน้า 28 แล้วจ้าาา
จะรีบ ๆอ่านเน้อออ
-
:o8: :o8:หวานได้ใจอีกล่ะ :กอด1:น่ารักกันจริงๆๆ :impress2:
-
+1 ค่า
ตอนนี้น้ำตาลในเลือดสูงมากกกกกกกกก
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
หวานจนมดจะขึ้นหนูแยมแล้ว ฮ่าๆ
:o8: :-[ :o8:
เอ้อน่ะ...เรื่องพวกศูนย์บริการลูกค้าเนี๊ยะ
หลายครั้งแล้วอะ บอกหลังซื้อจะบริการอย่างนั้นอย่างนี้
พอเอาไปซ่อม หรืออะไรบ้าง มันก็จะปัดๆ สวะ ให้พ้นตัวมันซ๊ะงั้น
แต่ไม่ใช่ทุกที่น่ะคับ หลายๆ ที่ก็ดี แต่หลายๆ ที่ก็ไม่ดี
พอเจอเราวีนเข้าหน่อยก็มาลนลานแล้วแก้ไข แทนที่จะบริการให้ดีแต่แรก
เข้าใจความรู้สึก (ต้องเรียกว่า พี่แนน สิเนาะ) เลยคับ
:m16: :m16: :m16: :m16:
ปล. +1 ให้เหมือนเดิมงับ :L2:
-
อย่าอารมณ์เสีย เลยนะแนน เดี่ยวหมดสวยกันพอดี
นึกเสียว่า เมื่อเช้า ก่อนเค้าออกจากบ้าน ถูกคนทางบ้านด่ามา ให้อภัยเค้าเถอะ :z2:
รอลุ้นดีกว่าว่า เมื่อไหร่ ยะ จะได้สำเร็จโทษ นายอิทซะที :impress2:
+1 เป็นค่าทำขวัญให้นะครับ
-
น่ารักกันจริง ๆ เลยสองคนนี่ o18
-
ตามมาเรื่อยๆ เรียบๆ จ้า
-
เข้ามาอ่านก่อนไปกินข้าววว . .. ...
รีบ ๆๆอ่าน
จะได้ถึงตอนล่าสุดซะที,,อยากตามให้ทันเน้อออ
+1 ให้กับคุนแนนนะคะ ^^
เป็นกำลังใจให้เน้อออ
-
+1 คะแนนให้แนน
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:jul1:
โอ้ยยยยยย
ใจจะขาดดด :sad4:
-
ตอน คนป่วย
อิทไม่สบาย ก็เลยต้องพามาส่งที่บ้าน ย่าเล็กกับย่าใหญ่ ได้สิทธิ์ในการดูแลหลานไปโดยปริยาย
ไม่ค่อยได้เจอกันเลย เพราะว่าต่างคนต่างต้องไปฝึกงาน เลยทำให้ไม่ได้เจอกัน
จะได้เจอกันบ้างก็ช่วงวันหยุด ที่ไปหาหลาน อันที่จริงก็ไปหาหลาน
แต่ก็อยากไปหาพ่อของหลานด้วย ยิ่งพักนี้ น่ารักขึ้นผิดหูผิดตา
แล้วก็เริ่มกลัวว่าพ่อของหลานจะไปจีบสาว ๆ เข้าสักวัน เลยต้องไปกันท่าซะหน่อย
หน้าตาแบบไอ้อิท มีคนเข้ามาหาอยู่ตลอดเวลา
คนอะไรมีเสน่ห์เกินเหตุ ยิ้มนิดเดียว อ้อนนิดอ้อนหน่อย ก็มีคนเข้ามาหาแล้ว
ก็เรื่องนี้แหละที่กังวลอยู่ ถ้าเกิดว่า อิทไปส่งยิ้มให้ใครอีก คราวนี้จะทำยังไง
กับสาว ๆ เมื่อก่อนเห็นมันอ้อนน่าดู ตอนนั้น เห็นแล้ว แต่ไม่ได้คิดอะไร ยังคิดเลยว่ามันเก่ง
ช่างพูด ช่างอ้อน ทำให้คนมารักได้ เพราะวิธีการเข้าหาที่ทำให้ใครหลายคนถูกใจมาแล้ว
และเสน่ห์ของอิทนี่แหละ ที่กลัว
กลัวว่าไอ้อิทมันจะเอาไปใช้กับใคร ๆ เหมือนที่ผ่านมา
ห้ามก็คงไม่ได้ เพราะเป็นคนปากพล่อย บังคับเองว่าให้ทำเหมือนกับว่า ไม่รู้จักกัน
ไม่น่าเลย ถ้ารู้ว่าคำพูดนั้น จะย้อนกลับมาทำร้ายตัวเอง จะไม่มีทางพูดอย่างนั้นเลย
“อิท ชอบฝ้ายจริง ๆ นะครับ เชื่อหรือเปล่าน๊า แล้วทำยังไงฝ้ายถึงจะชอบอิทบ้างล่ะครับ”
ท่าทางออดอ้อน คำพูดที่อิทเคยพูดกับคนอื่น ๆ แบบนั้น อยากได้ยินสักครั้ง
อยากเห็นนัยน์ตาคม ที่มีแววระยิบระยับ อยากเห็น รอยยิ้ม หวานเชื่อม จนทำให้แทบหยุดหายใจ
อยากเห็นท่าทางน่ารัก น่ารัก ที่อิทจะมีให้เพียงคนเดียว
อยากให้อิทมาอ้อน เหมือนที่เคยอ้อน คนอื่น ๆ
แล้วก็อยากให้ อิท....รัก…ด้วย
จะมีวันนั้นหรือเปล่านะ
วันที่อิทจะมาพูดว่า
“อิท ชอบยะจริง ๆ นะครับ เชื่อหรือเปล่าน๊า แล้วทำยังไงยะถึงจะชอบอิทบ้างล่ะครับ”
แถมด้วยท่าทางออดอ้อน และดวงตาที่จ้องมองมาพร้อมรอยยิ้ม
อยากเป็นแบบนั้นสักครั้งหนึ่ง จะมีโอกาสหรือเปล่า อยากมีโอกาสแบบนั้น
เมื่อไหร่กันนะ ที่จะมีโอกาสแบบนั้นบ้าง
“ไม่กินข้าวไม่ได้นะ กินก่อน เร็ว ชอบทำให้เป็นห่วง ถ้าไม่กินแล้วเมื่อไหร่จะหายล่ะ”
อารยะบังคับยัดเยียด ให้คนที่นั่งเอนหลังอยู่บนเตียง อ้าปากเพื่อจะได้กินข้าวต้มอุ่น ๆ แล้วจะได้กินยาลดไข้
จะได้นอนพักผ่อน แต่อิทธิพลเอาแต่ส่ายหน้า และทำท่าจะลงไปนอนหลายครั้ง จนต้องดึงขึ้นมานั่งนั่นแหละ
เจ้าตัวถึงได้นั่งหน้างอ ยอมกินข้าวบ้าง
“ไม่อยากกิน อยากนอน จะนอนแล้ว ถ้ากินอีก จะอ้วก ขมปาก แล้วก็พะอืดพะอม”
เสียงที่ตอบกลับมาแหบพร่า ใบหน้าแดงเรื่อ เพราะพิษไข้ ไม่อยากให้อิทไม่สบาย
ดูแล้วสงสาร เวลาเป็นไข้ เป็นทีก็หนัก เคยพาอิทไปฉีดยาที่โรงพยาบาล เพราะนั่งเรียนอยู่ดี ๆ แล้ว
ปรากฏว่าคนป่วยที่ไม่มีใครดูออกว่าป่วย สลบพับลงไปกองกับพื้น ทั้งที่คุยอยู่ดี ๆ ไม่มีท่าทางเหมือนคนป่วยเลย คราวนี้ก็เหมือนกัน ไม่เหมือนคนป่วย แต่ตัวร้อนจัด จนต้องไปรับที่ฝึกงานแล้วพากลับมาบ้านด้วยกัน
มีอะไรไม่เคยบอกเลยสักคำ นี่ถ้าเมื่อตอนกลางวันไม่โทรไปหาแล้วได้ยินเสียง ไอ คงไม่รู้หรอกว่าเป็นหนักขนาดนี้ ถามอะไรก็ไม่พูด ถามอะไรก็ไม่ค่อยตอบ มันผิดปกติ เลยต้องรีบมาดู ก็เลยได้เห็น ว่าไอ้อิทมันไม่สบายอีกแล้ว
“งั้นกินยา แล้วเดี๋ยวนอนพัก หมอบอกว่าให้กินสามเวลาหลังอาหาร กินจนหมด ไม่ใช่เอาเม็ดยาไปโยนทิ้งที่หน้าต่าง แบบนั้นไม่รู้เมื่อไหร่จะหาย “
อารยะที่รู้ทันยิ่งกว่าใคร ๆ บังคับให้คนป่วยกินยา แต่คนป่วยก็ทำหน้าเบ้ ไม่ยอมกิน ต้องทั้งขู่ทั้งปลอบอยู่นาน ในที่สุดถึงได้ยอม เทเม็ดยาในมือลงคอ แล้วดื่มน้ำตามอีก 4 แก้ว
4 แก้ว ไม่ใช่น้อย คนอะไรกินยาที ต้องกินน้ำตามสี่แก้ว แต่ก็ดีแล้ว ร่างกายจะได้ขับถ่ายของเสียออกมา
อารยะช่วยเอนหลังของร่างที่นั่งอยู่บนเตียง ให้เอนลงนอน แล้วเอื้อมมือแตะที่หน้าผากมันนั้นอีกครั้ง
ผลที่ได้ ทำให้ต้องนิ่วหน้าด้วยความไม่พอใจ
“ตัวร้อนจี๋เลย แล้วยังจะบอกอีกว่าไม่เป็นอะไร เดี๋ยวไปเอาน้ำกับผ้าก่อน”
ร่างที่กำลังจะขยับลุกขึ้นยืน ทำให้คนป่วยต้องรีบเอื้อมมือดึงชายเสื้อของอารยะเอาไว้
ที่ไม่เข้าใจ คือว่า ไอ้อิทมันจะดึงเสื้อไว้ทำไม อารยะจึ่งนั่งลงที่ข้างเตียงอีกครั้ง
“จะเอาอะไรหรือเปล่า เดี๋ยวหยิบให้ ดื่มน้ำมั้ย หรือจะเข้าห้องน้ำ”
น้ำเสียงอ่อนโยน ฝ่ามืออุ่น ๆ ที่ลูบไล้ที่เส้นผม อิทธิพลหันใบหน้าให้แนบฝ่ามือของอีกฝ่าย
แล้วปรือตาลง เย็นสบาย มือไอ้ยะ เย็นสบายที่สุด ชอบที่สุดเลย
ไม่มีคำพูดสักคำ แต่ท่าทีที่แสดงออกก็ทำให้รู้ ว่ายังไม่อยากให้ไป
ใบหน้าที่เคยเครียดขรึม อยู่เสมอ มีรอยยิ้ม เมื่อคิดได้ว่า ท่าทางของอิทธิพลแบบนี้ น่ารักน่าเอ็นดู เหมือนเด็ก ๆ
แล้วก็ยิ่งยิ้มกว้างมากขึ้น เมื่อได้ยินคำพูดของคนที่นอนนิ่ง ๆ อยู่บนเตียง
“ไม่เอา ไม่ให้ไป”
น้ำเสียงที่เอ่ยบอก แม้จะแหบพร่าแต่ก็แสดงให้รู้ ว่าไม่อยากให้ไปจริง ๆ ปลายนิ้วเรียวเกลี่ยเส้นผมที่ปรกที่หน้าผากของคนป่วยออก แล้วเคลื่อนมืออีกข้าง แตะสัมผัสที่ฝ่ามือร้อนรุ่ม กุมเอาไว้ อย่างนั้น อยากให้รู้สึกปลอดภัย อยากให้รู้ว่าเป็นที่พึ่งพิงให้ได้ ในเวลาที่ต้องการความช่วยเหลือ
อยากให้ไว้ใจใน กันและกัน และอยากให้เชื่อว่าจะไม่มีวันทิ้งไปไหนเด็ดขาด
คนป่วยนิ่งเงียบไปแล้ว พร้อมกับที่อารยะยังนั่งอมยิ้มอยู่เคียงข้าง
ถ้าป่วยแล้ว มันช่างออดอ้อนอย่างนี้ จะเป็นคนไม่ดีหรือเปล่า ถ้าอยากให้ไอ้คุณอิทธิพล มันป่วยต่อไปอีกสักสองสามวันก็คงดีเหมือนกัน
TBC…..
ปอลอ แนน+1 คืนให้คนที่บวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
-
^
^
^
^
^
จิ้มแนนด้วยความรัก
ช่วงนี้อิทน่ารักจัง ยะก็เอาใจอิทซะ
แบบนี้มีหวัง ไม่ไกลเกินเอื้อมแน่ๆ
+1 ให้แนนนะ :3123:
-
ได้พยาบาลดีแบบนี้ อิทคงจะหายป่วยแน่ๆ
:man1:
-
อิทน่ารักขึ้นมากมาย ฮ่าๆ
ระวังยะจะอดใจไม่ไหวแล้วนะ
:-[ :-[ :-[
-
แหม ๆ ช่วงเวลาป่วยจะทำให้คนเราอ่อนไหวมากกว่าปกติ
เห็นทีช่วงนี้ยะต้องเร่งทำคะแนนมาก ๆ ซะแล้ว
เผื่อว่าอิทหายป่วยแล้วจะใจอ่อน....ยอม.... :z1:
ช่วงนี้เรื่องดำเนินไปแบบว่าน่ารักมาก ๆๆ หวานได้ใจ
ถูกใจจิ๊งงงงงง........ขอบคณพี่แนนมาก ๆ ค่ะ
ps. พี่แนนขาวีนรึเนี๊ย อิอิ เก่งจิง ๆ ได้คอมสำรองมาใช้เลย ยกให้เป็นอาจารย์ o13
-
:monkeysad: แง..แง เวลาเราไม่สบายก็อยู่คนเดียวตลอดเลย
อยากมีคนคอยดูแลบ้างจังเยยย....
:pig4: ครับแนน +1ให้แล้วน๊า
-
ความจริงเริ่มปรากฏแล้ว
ยะสู้ๆ
:a2: :a2:
-
ป้าอยากได้คนมาดูแลป้าแบบนี้มั่ง o18
นู๋แนนอย่าคิดมากกับพวกแผนกบริการซ่อมนะ
พวกนี้มีไว้ไล่ลูกค้าจ๊ะ
เมื่อก่อนร้านที่ป้าทำงานก็ทะเลาะกับพวกนี้เป็นประจำ
-
อยากมีคนดูแลมั้งอ่า :sad4: มานช่างเศร้าใจสำหรับคนไร้คู่
:z3: :z3: :z3:
-
:กอด1:แนน อิทไม่สาย มีคนดูแลอย่างนี้หายเร็วแน่ๆๆ :o8:
-
^
^
จิ้มทุกรีให้ทะลุถึงกัน :กอด1:
วันนี้คึก อัพนิยายครบทั้งสามเรื่องเลย
เลยลั่ลล้าได้ :z2:
แหม ๆ ช่วงเวลาป่วยจะทำให้คนเราอ่อนไหวมากกว่าปกติ
เห็นทีช่วงนี้ยะต้องเร่งทำคะแนนมาก ๆ ซะแล้ว
เผื่อว่าอิทหายป่วยแล้วจะใจอ่อน....ยอม.... :z1:
ช่วงนี้เรื่องดำเนินไปแบบว่าน่ารักมาก ๆๆ หวานได้ใจ
ถูกใจจิ๊งงงงงง........ขอบคณพี่แนนมาก ๆ ค่ะ
ps. พี่แนนขาวีนรึเนี๊ย อิอิ เก่งจิง ๆ ได้คอมสำรองมาใช้เลย ยกให้เป็นอาจารย์ o13
อร้ายย แนนวีนเล็กน้อยแต่พองามนะค๊า :m17:
:sad2: แต่ถ้าไม่วีนเลย ทางศูนย์ไม่เปลี่ยนอะไหล่บางตัวให้มาใช่ก่อน o11
ก็ไม่ได้อัพนิยายให้ทุกคนอ่านนะจิ :teach:
-
อยากได้แบบย่ะสักคนจังเลย :impress2:
-
+1 ให้แนนคนขยันครับ o13 ว่าแต่มี 3 เรื่องเลยหรอครับ ติดตามอยู่ 2 เองนะตอนนี้
-
:กอด1:
+1 ให้คืนครับ
-
ตอนนี้เค้าก็ป่วย
จะมีใครมาดูแลแบบนี้มั่งมั๊ยอ่ะ :impress2:
-
เมฆหมอกเริ่มเบาบางลงแล้วซิท่า
-
ใกล้แล้วกับความสมหวัง ยะเอ้ย ....
+1 ให้นะครับแนน คนน่ารัก :o8:
-
อิท น่ารัก
:m3:
-
แวะมาตอนหัวค่ำ
-
:L1:น่ารักได้อีก อยากมีไว้ดูแลสักคนจังเน้อ อิอิ :impress2: เอ้างี้ต้อง+1
-
เข้ามานั่งรอค่ะ
..เง้อทำงัยกะชีวิตดี ติดเรื่องนี้ยังกะตังเมต้องมานั่งรอทุ๊กวานนนนนนนนนนนน :serius2:
-
เริ่มป่วยด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
-
:m5:ขอโทษนะคะที่มาอัพซะดึกเลย ช่วงนี้แนนงานเยอะนะคะ
ยังไงจะพยายามมาอัพให้ไม่เกินห้าทุ่มแล้วกันนะคะ
มันจะเยอะและยุ่งจนกว่าจะหลังปีใหม่ไปแล้วนะคะ :m13:
ตอน ดูแลคนป่วย
“ชูมือขึ้นก่อน จะถอดเสื้อให้”
อารยะเอ่ยบอกกับคนที่ค่อยปรือตาตื่นขึ้น แขนที่ค่อย ๆ ยกขึ้นอย่างช้า ๆ พร้อมกับที่อิทธิพลหลับลงอีกครั้ง
เมื่อเสื้อยืดผืนหนา ถูกดึงออกทางศีรษะพ้นไปจากตัว
ผ้าขนหนูชุบน้ำ สัมผัสเบา ๆ ที่ใบหน้าให้คลายความร้อน และสัมผัสมาตามลำคอที่มีไอร้อน ให้คลายความร้อนลงบ้าง ก่อนจะลากไล้มาที่แผ่นอก และเรียวแขน
ผิวแก้มที่แดงเรื่อ ริมฝีปากแห้งผาก ดวงตาคมแดงก่ำปรือตาตื่นขึ้นอีกครั้ง
เมื่อร่างกายถูกพลิกให้หันไปอีกทาง เพื่อจะได้ใช้ผ้าเช็ดให้ที่แผ่นหลัง
และกลับมานอนเหมือนเดิม
“นอนให้เช็ดตัวง่ายเลยนะ ถ้าเป็นเวลาปกติ ไม่รู้จะทำอะไรบ้างนะเนี่ย อิทยิ่งไม่มีแรงอยู่”
คำพูดหยอกล้อทำให้อิทธิพลนิ่วหน้า ก่อนจะเอ่ยบอกเสียงเบา
“จะทำจริง ๆ เหรอ ไม่สงสารกันบ้างเลยใช่มั้ย”
คำพูดตัดพ้อ แต่เหมือนเป็นการอ้อนขอความเห็นใจอยู่ในที ยิ่งทำให้อารยะอมยิ้ม ก่อนจะวางมือลงบนขอบกางเกงและค่อย ๆ รูดรั้งให้หลุดจากร่างกายของคนป่วย อย่างง่ายดาย
“เช็ดก็ต้องเช็ดให้หมด แต่เช็ด ๆ แล้วอย่ามามีอารมณ์แล้วกัน เดี๋ยวได้ปล้ำคนป่วยแน่”
เสียงที่เอ่ยมีแววขบขัน แต่อิทธิพลกลับหัวเราะออกมา
มันก็มีเขิน ๆ อยู่บ้าง ที่ต้องนอนแก้ผ้าให้ไอ้ยะเช็ดตัวให้ แต่เมื่อก่อน ไม่ได้คิดอะไรกัน เพราะมันก็เรื่องปกติอยู่แล้ว ตอนที่เป็นเพื่อนกัน อาบน้ำด้วยกันก็บ่อย เลยไม่คิดว่าจะต้องอายอะไรนักหนา แต่เขินมากกว่า
ถ้าโดนแซวจะเขิน
ผ้าเย็น ๆ สัมผัสไปทั่วร่างอย่างอ่อนโยน ไม่เว้นแม้แต่ส่วนกึ่งกลางของร่างกาย
“น้องชายสงสัยจะป่วย นิ่งสนิทเลย”
คำพูดหยอกล้อ ทำให้อิทธิพลปรือตาขึ้นมอง หน้าแดงเพราะพิษไข้หรือเปล่าไม่รู้ แต่รู้ว่าเขิน
“อ้าว กูไม่สบายนะเว้ย จะให้แข็งแรงอย่างมึงได้ไง ไอ้กามไก่อ่อนยะ”
เพราะคนป่วย พูดอะไรเรื่อยเปื่อย อารยะเลยแกล้งเหนี่ยวรั้งร่างกายของอีกฝ่ายให้ตื่นตัว
“เฮ้ย กูไม่มีแรง ไอ้กาม หยุดเดี๋ยวนี้เลย”
เสียงที่เอ่ยบอกพร้อมกับที่นัยน์ตาคมทอดสายตามองมา เหมือนเอ็ดอยู่ในทำให้อารยะหยุดมือ และเช็ดร่างกายที่มีไอร้อน ต่อไปเรื่อย ๆ
“จะปลุกอารมณ์ซะหน่อย เผื่อจะยอม ไม่ยอมได้ไง ผิดแผนเลย”
เสียงบ่นงึมงำ ทำให้อิทธิพลหัวเราะจนตาหยี
“หัวเราะอีก เดี๋ยวหายก่อนเหอะ เจออะไรไม่รู้ด้วย”
อารยะแกล้งทำเสียงเข้มในลำคอ และสวมเสื้อและกางเกงนอนให้คนป่วยเรียบร้อยแล้ว
“เดี๋ยวกลับก่อนนะ” ร่างที่กำลังจะก้าวลุกจากเตียง เหมือนจะทิ้งกันไป
ให้ความรู้สึกเหมือนการลาจาก มันแปลก ๆ เหงา แม่ก็อยู่ป้าก็อยู่ แยมก็อยู่
แต่เหงา คนป่วยมักจิตใจอ่อนแอ จริงหรือเปล่าไม่รู้ รู้แต่ว่า อยากร้องไห้
มันเหงา ๆ โหวง ๆ ในอกพิกล ไม่ชอบความรู้สึกนี้เลย
“ให้หลับก่อนไม่ได้เหรอ”
น้ำเสียงแหบพร่าและนัยน์ตาคมหรุบลงต่ำ ทำให้อารยะต้องถอนหายใจยาว ตั้งใจว่าจะกลับ แต่ตอนนี้ไม่กล้ากลับแล้ว เพราะคนป่วยอ้อนให้ใจอ่อน แล้วก็เป็นห่วงด้วย ไม่กล้าทิ้ง ก็ดูทำหน้าเข้าสิ เหมือนจะร้องไห้แบบนี้
ใครจะกล้าไปไหนได้ล่ะ
“ไม่ไปแล้ว เอ้า หลับตา หลับตา เดี๋ยวนั่งตรงนี้แหละ”
ร่างที่ทิ้งกายลงนั่งที่ข้างเตียง ทำให้อิทธิพลยิ้มออกมาได้ ก่อนจะค่อยหรี่ตาลงอย่างว่าง่าย
และวางมือไว้บนหลังมือของอารยะให้รับเอาไว้
ฝ่ามือที่ให้ความเย็น ฝ่ามือที่เย็นสบาย
ปลายนิ้วที่ไล้เรื่อยที่ข้อนิ้ว สัมผัสอบอุ่นอ่อนโยน จนรู้สึกได้
อบอุ่น ไม่เคยรู้มาก่อน ว่าความอบอุ่นที่ได้รับ จะมากมายถึงเพียงนี้
ลมหายใจที่ติดขัด เป็นระยะ ใบหน้าที่ยังแดงก่ำ ดวงตาคมที่ปิดสนิท เป็นสัญญาณให้รู้ว่าคนป่วยเข้าสู่นิทราแล้ว
และเมื่อกำลังจะดึงมือออก กลับถูกรั้งเอาไว้ พร้อมกับเสียง อือ ออ ในลำคอ
ขนาดหลับ ยังไม่ยอมปล่อยมือเลย ถ้าเวลาปกติ ไม่ได้เป็นอะไร อ้อนแบบนี้บ้างแบบที่ว่าอ้อนแล้วทำอะไรได้
ก็คงดี
แต่นี่.....................
ทรมานกันชัด ๆ
“เดี๋ยวหายก่อนเถอะ คอยดู เจอทบต้นทบดอกแน่ อิทเอ้ย”
TBC…
ปอลอ แนน+1 คืนให้คนที่บวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
-
จิ้มแนน :o8:
ใกล้เป็นความจริงแล้ว +1 ให้กับความขยัน
-
สั้นได้อีก...................
แต่รอได้ค่ะ ยังดีได้น้ำตาลหวาน ๆ จากคู่นี้เค๊า
พี่แนนงานเข้า ไม่เป็นไร สีทนด้ายยยยยยย :o12:
+1 พี่แนนสู้ ๆ รักษาสุขภาพด้วยนะคร๊า......
-
หายเร็วๆนะหนูอิท
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
-
ขี้อ้อนซะ อิทของเราเอ้ย ยะนี่
แบบนี้ก็ไม่ไกลเกินแล้ว
สู้ต่อไป o13
-
น่ารักทั้งคู่
-
:o8: จิ้มๆๆๆๆๆๆๆ+1
ขีอ้อนจังน้ะ สุดหล่อ อิอิ :mc4:
น่ารักจริง พ่อใครกันเนี่ย
นู๋แยมจ๋า
:L2:ฝากเยี่ยมคนป่วยนะนู๋แนน
OHO!!!!!OHO!!!!!!
-
หง่าาาาา ไม่ได้มาอ่านตั้งหลายวัน หวานไปขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย
ตอนนี้เราก็ไม่สบาย แต่ไม่เห็นมีใครมาดูแลเลย พี่ยะมาดูแลหน่อยจิ
วันๆกินแต่ข้าวต้ม ไม่ก็โจ๊ก จนหน้าจะกลายเป็นอ้วกอยู่แล้วอ่ะ
-
:o8: :o8:น่ารักได้อีกค่ะ :กอด1: ดีจังที่ตื่นมาเปิดคอมอีกรอบ :laugh:
-
เปิดใจให้กว้างๆ นะอิทนะ
หายแล้วก็ตกลงปลงใจได้แล้ว
อารยะก็บอกไปตรงๆ ได้แล้ว
ไม่ใช่กึ่งเล่นกึ่งจริงอยู่ หุหุ
ลุ้นสุตตัวจนตูดโก่งแร้วเนี๊ยะ
:-[ :-[ :-[
ปล. +1 ให้พี่แนนเป้นกำลังใจในการทำงานนะครับ
ไม่ต้องเครียดเรื่องการลงนิยายน๊า สู้ๆ ลุยกะงานดีกว่านะคับ :L2:
-
อร๊ากกกก...ชักอยากจะเป็น อิท ขึ้นมาซะงั้นตรู
:pig4: คร๊าบบแนน
งานก็ยุ่งยังแบ่งเวลามาอัพนิยายให้อีก
ซึ้งใจจริง ๆ เลย :กอด1:
-
โอ้ หวานจังตอนนี้ ขอบคุณครับ
-
แวะมาดูคนอ้อน น่ารักมากคู่นี้
-
แวะมาดูคนป่วย
อ้อนกันจังเลยนะ น้องอิท :man1:
+1สำหรับคนขยันค่ะ
-
ป่วยแล้วอ้อนน่ารักเชียวอิท
แต่ว่า
รีบหายเหอะนะอิทนะ
:z1:
-
หายไปสี่วัน น่ารักขึ้นเป็นกองเลยยยยยยย
-
:-[ :-[ :-[
อิทธิเริ่มใจอ่อนหละ ยะออกจะดูแลดีเป็นพิเศษซะขนาดนี้ หายป่วยสงสัยจะมีรางวัลให้ชิมิ
:z2: :z2: :z2:
-
โฮะๆๆๆๆๆๆ....
พ่ออิทอ้อนได้ใจ..
หายไข้เมื่อไหร่ คงจะโดน :oo1:ไม่ใช่น้อย...
:z1:
แนนจ๋า งานเยอะใช่มั้ย สู้ๆ นะค่ะ.. :L2:
+1 แถมกอดแนน :กอด1:
-
:-[ ไม่อยู่หลายวันกลับมาอ่านแบบรวดเดียวสามตอน หวานซะ อิอิ
-
รออ่านตอนย่ะทบต้นดอกกะอิท o18
-
+1
รอ
:oo1:
-
อัพอีกตอนนึงน๊า
-
อ้อนแบบนร้น่ารักจังเลยอ่ะ :L2:
-
น่ารักจริงๆ ด้วย
-
เวลาป่วยไม่ขึ้นจิงๆ เหรอ
แล้วคืนนั้นหมายความว่่างัยฟร่ะ
-
อ่านมันแย้วฮับบบ ชอบค๊าบบบ โหดดี อิอิ ชอบฮับบ มีหลายอารมณ์ดี
เศร้า น่าสงสาน แต่ชอบตอนจีบมากเลยอ่ะ พระเอกเราทำไปได้ 555
ตอนหลังๆน่ารักมากฮับบบ ชอบบบบบ
สนุกฮับบบบบบบบ
รออ่านตอนต่อไปฮับ o13 o13 o13
-
เมื่อวานกลับมาถึงบ้านเกือบเที่ยงคืนหมดแรง เลยไม่ได้มาอัพให้ :m5:
มาอัพวันนี้ เกือบหาทู้ไม่เจอ ตกไปอยู่ซะข้างล่างเลย อ๋อยยย ยิ่งตาลายอยู่ o2
ตอน คนขี้อาย
หายป่วยแล้ว ก็ซ่าได้เหมือนเดิม อารยะนั่งมองคนป่วยสามวัน ที่ไม่เหลือเค้าของคนป่วยเลยในวันนี้
ร่างนั้นเดินว่อนไปว่อนมา และชะโงกหน้าเข้าไปดูลูกสาว ที่นอนอยู่ในเปล ให้ย่าเล็กไกวเปล
แล้วก็เห็นว่าโดนเอ็ด ให้ถอยออก เพราะกลัวจะเอาไข้หวัดไปติดแยมเอาได้
เห็นเจ้าตัวเดินบ่น แล้วอีกซักพักก็เดินกลับไปที่เปลอีก แล้วก็โดนไล่ออกมาอีก
เป็นแบบนี้กี่รอบแล้ว ไม่เห็นจะหยุดเดินเลย
แล้วอารยะก็ได้แต่หัวเราะคนเดียวเงียบ ๆ ทุกครั้ง ที่เห็นอิทธิพลเดินบ่นพึมพำคนเดียว
สุดท้าย เลยต้องลุกขึ้นยืนและเดินไปลากแขนคนที่เพิ่งหายป่วย ออกมาให้ห่างจากแยมที่นอนเล่นอยู่ในเปล
"ดึงทำไมวะ กูจะเล่นกับแยม ยุ่งจริงเว้ย แม่ง"
อิทธิพลหันมาเอ็ดคนที่ดึงแขนให้เดินมานั่งที่เก้าอี้ด้วยกัน
"เข้าห้องได้แล้ว นอนได้แล้ว ไปนอนเลย เดี๋ยวจะกลับบ้านแล้วเนี่ย ทำไมชอบนอนดึก เดี๋ยวไข้กลับอีก ซ่าดีจริง ๆ ไปเร็ว เข้าห้อง ได้แล้ว ไปนอน ไปนอน"
ไอ้ยะ นี่มันเป็นพ่อกูตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ชอบสั่งชิบหายเลย ข้าวมันก็จะป้อน แถมจะเช็ดตัวให้อยู่ได้ กามชิบหายเลยแม่ง
เช็ดไม่เช็ดเปล่า มีแตะนั่นแตะนี่ตามใจชอบ นึกว่าไม่รู้หรือไง ว่ามึงอ่ะ แม่งบ้ากาม โห่ เห็นชัดเลย ไอ้สายตาวิบวับ วิบวับของมึงอ่ะ แม่ง มองมาก ๆ มันก็อายนะเว้ย
ก็มัน.........ก็มัน.........อ่อนโยนเกินไป เกินปกติอ่ะ เลยเขิน ทำตัวไม่ถูก ไม่นึกว่ามันจะทำอะไรแบบนี้เป็น ก็เลยทำตัวไม่ถูกขึ้นมา
อิทธิพลเดินตามคนที่จูงมือให้เข้าห้อง กำลังจะนั่งบนเตียง แล้วเตรียมอ้าปากด่า เรื่องนั้นเรื่องนี้ซะหน่อย
ก็พอดี กับที่ไอ้คนจูงมันนั่งก่อน แล้วใช้มือตีขาตัวเอง แปะ แปะ สองที แล้วมันจะตีทำห่าอะไรของมันวะนั่น ตีไม่ตีเปล่า มองหน้าอีก มองแบบยิ้ม ๆ อีก
"นั่งตัก...มาเร็ว"
อารยะเรียกคนที่ยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าให้นั่งลงมา แต่อิทธิพลกลับทำหน้าไม่ถูก เมื่อได้ยินคำชวนของอารยะ ที่นั่งยิ้มกริ่ม
นั่งตัก ห่า นั่งตัก กูเนี่ยนะ นั่งตัก เคยให้แต่สาวนั่งตัก ให้แยมนั่ง แล้วนี่ให้กู นั่งตักมัน นั่งตักไอ้ยะเนี่ยนะ ควายเหอะ ไม่เอาด้วยคนหรอกแม่ง
"เร็ว....นั่งนี่มาเร็ว"
เมื่อเห็นว่าอิทธิพล ยังยืนนิ่ง อารยะก็เลยดึงให้ลงมานั่ง แต่ก็เห็นว่าเจ้าตัวขืนตัวเอาไว้แถมยังส่ายหน้าไม่ยอมมาอีก
อะไร คนเป็นแฟนกัน ไม่เห็นแปลกเลย นั่นไง ว่าแล้ว เขิน เขินนี่หว่า หน้าแดงแล้วนั่น เออคนเรานี่แปลกดีนะ ทีทำอะไรทะลึ่ง ๆ ไม่เขิน
พอจะกอดจะหอมหน่อย แทบจะถีบให้ติดฝา ไม่ยอมให้ทำ ไอ้อิทนี่มันเป็นคนยังไงกันวะเนี่ย
"นั่งตักมึงเหรอ ไอ้บ้า กูไม่บ้ากับมึงหรอก กูนอนดีกว่า"
นี่แหละวิธีหนีของเขาเลย ไอ้คุณอิทธพลเนี่ย นี่เลยวิธีหนี ไม่เอา ก็อยากให้นั่งนี่หว่า นาน ๆ ที จะเป็นไรไป
"นะ นั่ง นั่ง เร้ว น้องอิท"
เมื่อเห็นว่า อิทธิพลเอาแต่ปฏิเสธ อารยะก็เลยต้องเรียกด้วยการพยักหน้า แล้วเรียกชื่อเล่นที่แม่ของอารยะใช้เรียกชื่อของอิทธิพล
แล้วก็ได้เห็นว่า นอกจากไม่นั่งแล้ว ไอ้อิทมันยังด่าเข้าให้อีก
"ไม่นั่งโว้ย กูจะนอนแล้ว กูง่วงนอน"
คนที่เคยออดอ้อน น่ารัก เมื่อสามวันก่อน หายไปแล้ว เหลือแต่อิทธิพล ที่โรแมนติกไม่เป็น หวานไม่เป็น คนเดิม ที่กลับมา
ใบหน้าที่ยิ้ม ๆ ของคนชวนให้นั่งตัก เลยขมวดคิ้วมุ่น แล้วก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ น้ำเสียงที่ร่าเริง กลับเข้าสู่สภาวะปกติ
เคร่งขรึมเหมือนเดิม
"อือ นอนก็นอน งั้นเดี๋ยวกลับบ้านแล้วแหละ อย่านอนดึกมากนักก็แล้วกัน เดี๋ยวไข้กลับ"
อารยะที่ทำท่าจะลุกขึ้นยืน ใบหน้าเคร่งขรึม นั้นทำให้อิทธิพลใจเสีย
อ้าว ทำไมง่ายอย่างนี้ล่ะ กลับจริงเหรอ เพิ่งมาแป๊บเดียวเอง จะไปแล้วเหรอ
"กลับแล้วจริงเหรอ ไม่อยู่ต่ออีกหน่อยเหรอ...." ไม่เคยง้อใคร แต่ง้อไอ้ยะ กูต้องบ้าแน่ ๆ เลย จะกลับก็กลับสิวะ ทำไมกูต้องไปรั้งมันด้วยเนี่ย
"อือ กลับแล้ว ไปนะ" อารยะเอ่ยบอกและทำท่าว่าจะกลับจริง ๆ นั่นแหละ คนดื้อ ๆ หวานไม่เป็นก็เลยหน้างอ
"ไม่อยากนั่งตักหรอก ตัวหนักขนาดนี้ กูกลัวมึงเมื่อยขา ไม่ได้ตัวเบา ๆ เหมือนสาว ๆ นี่"
น้ำเสียงที่งอแง งอแง ตัดพ้อ เหมือนเด็ก ๆ อิทมันรู้บ้างมั้ย ว่าทำแบบนี้ มันทำให้ไอ้ยะคนนี้ยิ้มได้
อ๋อ เพราะกลัวว่าจะบ่นว่าตัวหนักนี่เอง ถึงได้งอแง เอ้อ แบบนี้ นี่เขาเรียกว่าน่ารักแล้วแหละ อิทเอ้ย
"ก็ไม่นั่งแล้วจะรู้เหรอ ว่าบ่นหรือไม่บ่นว่าหนัก แล้วนั่งมั้ยล่ะ ดิ เร้ว เดี๋ยวกลับแล้วน๊า มาให้ชื่นใจหน่อยเร็ว น้องอิท"
ก็เพราะล้อแบบนี้ไง กูถึงไม่อยากจะเข้าใกล้มึง เรียกมาได้น้องอิท น้องอิท อยู่ด้วยกันทีไร แม่งเรียกงี้ทุกที ทุเรศชิบหาย
อิทธิพลเดินปึงปัง มาล้มตัวลงนั่งที่หน้าขาของอารยะ แบบเซ็ง ๆ แถมยังทำหน้าบึ้ง นั่นยิ่งทำให้อารยะหัวเราะชอบใจ
หน้างอหงิก แต่แก้มแดง แถมหันหน้าไปอีกทาง จะมองเห็นเหรอแบบนั้น
มือที่วางอยู่ของอิทธิพลถูกอารยะจับให้มาโอบรัดที่รอบคอของตัวเอง แล้วอิทธิพลก็เลยต้องจำใจทำตาม แต่ในใจกลับเต้นระทึก
เขินว่ะ ให้ทำเหี้ยอะไรของมันวะเนี่ย กอดเกิดห่าอะไรวะเนี่ย อายว่ะ
"ไหนหนัก ไม่เห็นหนักเลย"
คำพูดเรียบเรื่อย พร้อมกับที่อารยะเงยหน้าขึ้นมอง คนหน้างอ แล้วก็เลยโอบรัดรอบเอวของร่างนั้นเอาไว้แน่น
แล้วก็เลยนิ่งกันไปทั้งสองคน
นั่งกันเงียบ ๆ นิ่ง ๆ ไม่ได้คุยอะไรกันอยู่อย่างนั้นเป็นนาน
เรียวแขนที่โอบรอบคอของอารยะจึงค่อยกระชับแน่นขึ้น พร้อมกับที่ร่างที่นั่งนิ่ง ๆ อยู่ด้านบนค่อยแตะปลายจมูกเข้าที่แก้มของคนให้นั่งตัก
และผละออกอย่างช้า ๆ
อารยะยังนิ่งเงียบอยู่เหมือนเดิม แต่ภายในใ หัวใจกำลังเต้นรัว แทบไม่เป็นจังหวะ
ไอ้อิท อยู่ดี ๆ มาหอมแก้มเฉยเลย คิดอะไรของมันกันล่ะเนี่ย บทจะน่ารักขึ้นมา มันน่ารักขาดใจเลย
ใบหน้าที่เคร่งขรึม เงยหน้าขึ้นมองคนที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แถมมองไปทางอี่น เหมือนไม่รับรู้เรื่องที่เกิดขึ้น นั่นยิ่งทำให้อยากหัวเราะแทบตาย
อิทหนออิท ไม่รู้จะทำยังไงกับมันดี ให้ตายเถอะวะ
"นี่ถ้าไม่ติดว่า สัญญาคือวันอาทิตย์นะ จะซัดซะวันนี้เลย แต่ต้องกลับบ้านแล้ว ไหนมาหอมทีดิ คืนนี้จะได้นอนหลับ ไม่งั้นเดี๋ยวคิดถึงตายเลย"
แม้จะพูดออกไปอย่างนั้น แต่อิทธิพลก็ยังแกล้งลอยหน้าลอยตาทำเหมือนไม่ได้ยิน จนอารยะต้องเงยหน้าไปแตะปลายจมูกเข้าที่แก้ม และผละออก
เจ้าของแก้มหอม ๆ ก็ยังทำเหมือนไม่สนใจกันอีก แต่หน้ายิ่งแดงไปกันใหญ่
เฮ่อ คนเรา ฟอร์มมันเยอะจริง ๆ น่าจะป่วยนาน ๆ เวลาป่วย น่าร้าก น่ารัก อ้อนอ้อนแบบนั้น น่ารักดีจะตาย แต่พอหายแล้ว ฟอร์มจัดจริง ๆ
อิทธิพลลุกขึ้นยืนแล้วอย่างเสียดายเล็ก ๆ
จริง ๆ แบบนี้ก็ชอบ แต่มันเขิน ไม่รู้เป็นอะไร พอทำอะไรแบบนี้แล้ว มันทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะพูดอะไร แล้วก็ไม่รู้จะทำหน้ายังไงด้วย
มันแปลก ๆ อาศัย ทำเป็นนิ่ง ๆ เข้าไว้ คงพอกลบเกลื่อนความอายไปได้บ้าง นิด ๆ หน่อย ๆ
"นอนดีกว่า ดึกแล้ว เอ้า มาเร็ว เดี๋ยวห่มผ้าให้"
อารยะวางมือลงบนหมอน และเรียกให้อิทธิพล มานอนบนเตียง ร่างนั้นทิ้งกายลงนอนอย่างว่าง่าย และจ้องมองคนที่ส่งเข้านอนตลอดสามวันที่ผ่านมา
ใจหายพิกล จะกลับแล้วนี่หว่า มาหาแป๊บเดียวเอง แล้วก็กลับ เหงา ๆ ยังไงไม่รู้ว่ะ กูเป็นบ้าแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
"อย่าจ้องสิ หลับตาได้แล้ว อิทหลับแล้วเดี๋ยวค่อยกลับก็ได้"
อารยะนั่งอยู่ที่ข้างเตียง และจับมือของอิทธิพลเอาไว้ เป็นแบบนี้มาตลอดสามวัน จนเหมือนเป็นเรื่องปกติ แล้วก็มีเรื่องนี้เรื่องเดียวจริง ๆ ที่อิทมันไม่งอแง
ถ้าจับมือก่อนนอน มันจะไม่ว่าอะไร แต่จะยอมให้จับดี ๆ
สิ่งที่อารยะไม่ทันได้คิด แล้วก็เพิ่งได้รู้ก็คือ ไม่นึกว่าตัวเองจะเป็นคนแบบนี้ไปได้
คนที่ทำอะไรเลี่ยน ๆ หวาน ๆ อย่างไม่น่าเชื่อ นี่เป็นตัวของตัวเองหรือเปล่า แม้แต่ตัวเองก็ยังไม่เข้าใจ
รู้แต่ว่าอยากทำ ทำแบบนี้แล้วมีความสุข แล้วก็ชอบมากด้วย
แต่คนที่ไม่เข้าใจตัวเองมากกว่า ก็คืออิทธิพล
ถูกกอด ก็เขิน
ถูกหอมแก้ม ก็เขิน
ถูกทำนั่นทำนี่ มันเขิน ๆ อาย ๆ แปลก ๆ แต่มีความสุขอย่างไม่น่าเชื่อ
แปลกดี คนรักกัน เขาเป็นแบบนี้กันทุกคนหรือเปล่า
แต่ที่รู้แน่ ๆ ก็คือ ตอนนี้มีความสุข มีความสุขอย่างไม่น่าเชื่อ แทบไม่น่าเป็นไปได้เลย คนที่แทบจะฆ่ากันตายเพราะความแค้นใจเมื่อหลายเดือนก่อน
จะรักกันได้มากขนาดนี้ ตลกนะเนี่ย คนเรานี่ก็แปลก ทั้งที่ไม่คิดว่าจะกลายเป็นแบบนี้ได้ แต่ก็เป็นไปแล้ว
อารยะผุดลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ เมื่อรับรู้ได้ว่า คนบนเตียง ผล็อยหลับไปแล้ว จึงได้ก้าวเดินไปปิดไฟให้
ก่อนจะหันกลับไปมองคนที่นอนนิ่ง ๆ อยู่บนเตียง และส่งยิ้มอย่างอ่อนโยนไปให้
"ฝันถึงกันบ้างนะอิท" อารยะเดินจากไปแล้ว
ห้องทั้งห้องมืดมิดลง แต่ดวงตาของอิทธิพล กลับค่อย ๆ ปรือขึ้น และหันไปมองคนที่เดินออกจากห้อง
จ้องมองแผ่นหลังที่จากไป แล้วเอ่ยบอกเสียงเบา
"ไอ้ยะ....น้องอิทรักมึงวะ...เหี้ยแม่ง..กูไม่ชอบเลย น้องอิท น้องเอิท ห่าอะไรวะ ทุเรศชิบหาย"
เสียงบ่นงึมงำกับตัวเองในความมืด พร้อมกับที่ใบหน้าคมอมยิ้ม เพราะอายตัวเอง และรีบดึงผ้าห่มมาคลุมร่างเอาไว้
พร้อมกับขบริมฝีปากแน่น
แม่ง ไอ้อิท ไอ้อิทททททททททททท มึงพูดเหี้ยอะไรของมึงไปวะเนี่ย ไอ้ห่าอิทเอ้ย อายมั้ยล่ะเนี่ย อายโว้ยยยยยยยยย พูดเหี้ยอะไรไปวะเนี่ยกู
TBC....
:m26:แอบมาประชาสัมพันธ์เรื่องของคุณเท็น เห็นว่าเรื่องนี้คนอ่านน้อย :sad2:
แนนฝากเรื่อง [นิยาย] เพราะรัก(แน่เหรอ).....ครับผม By aoikyosuke ด้วยนะคะ
เป็นอีกเรื่องนึงของคุณเท็น แนนว่าสนุกไม่แพ้เรื่องอ่นๆของคุณเท็นเลยนะคะ :m3:
ปอลอ แนน+1 คืนให้คนที่บวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
-
กะลังนึกถึง แนน อยู่เลยว่า
งานยุ่งมากหรือเปล่าถึงไม่อัพนิยาย
ในที่สุดก็มา
:pig4: ครับแนน +1 เป็นกำลังใจให้หายเหนื่อยครับ :กอด1:
-
เย้ วันนี้แนนมาแต่หัวค่ำเลย
..............
2 คนนี่ก็ยังไม่มีอะไรคืบหน้าเลย หยอกกันไปหยอกกันมา
แต่อย่างน้อยอิทก็ยอมรับแล้วแหล่ะว่ารักยะน่ะ
สงสัยตอนหน้าอาจมีเฮนะเนี่ย
-
น้องอิทหัวใจอ่อนลงแล้วจริงๆ
บอกรักไอ้คุณยะแล้ว
:-[ :-[ :-[
-
ที่เหลือก็รอให้อิทหายเขินก่อนเนอะ อิอิ :-[
-
:-[ :o8: :-[ :o8:
หวานซ้า ช่วงนี้สงสัยเบาหวานจะกำเริบ ไม่ไหวหละ หมอจ๋าช่วยเค้าด้วย
:z2: :z2: :z2:
-
อ่านละเขินตาม :-[
-
อยากจะกรี๊ด แต่กรี๊ดไม่เป็น ฮ่าๆ
อ่านแร้วมีความสุขมากมาย เอิ๊กส์ๆๆ
:-[ :-[ :-[
ปล. +1 ให้เพ่แนนเหมือนเดิม งุงุ :L2:
-
เห็นแสงสว่างรอที่ปลายทางแล้วยะ น้องอิทเค๊ายอมรับว่ารักแล้ว
แม้จะแอบพูดเบา ๆ อยู่คนเดียวก้อเถอะ......... :-[
+1 สำหรับคน post แสนขยัน ที่งานยุ่งในช่วงเทศกาล เหอ ๆ X'mas นี้คู่นี้คงมีของขวัญให้คนอ่านนะค่ะ
-
เขินอ่ะ
:-[
-
ถึงหายไข้แล้ว..
น้องอิทก็ยังน่ารักนะ...
:man1:
โดยเฉพาะประโยคทิ้งท้าย ให้ยะ ได้ทันฟังทีเหอะ.
งานเข้าแน่น้องอิท..
:man1:
+1 ขอบคุณแนนค่ะ
งานเยอะๆ อย่าหักโหมเกินไปนะคะแนน..
ทานข้าว ทานขนม พักผ่อน ด้วยนะคะ..
ระวังจะไม่สบายเอา...
รักษาสุขภาพด้วยค่ะ..
:กอด1:
-
:-[รักกันแล้วๆ
-
:impress2: น่ารร้ากกกกกไปแล้วนะจ๊ะ อิทเอ้ย
+1 อันนี้ตอบแทนความขยันจ้านู๋แนน
อ้อ แล้วจะตามไปอ่านที่โปรโมตคุณเท็น
นะจ๊ะ..ของเค้าดี o13จริงๆแหละ
สนุกทุกเรื่องเลยน้พ ของคุณเท็นเนี่ย
ขอบคุณ :pig4: ขอบคุณ หลายๆจ้า
-
ขอบคุณอีกทีที่นำเรื่องมาให้อ่านกัน
ช่วงนี้โพ่มีเวลาเข้าบอร์ดน้อยลงเรื่อย
-
:o8:เขินกันเข้าไป
รอตอนต่อไปอยู่นะครับ + ไม่ได้ เพราะเพิ่ง + ให้ เพราะรัก :bye2:
-
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ชอบเวลาอิทเขิน :-[
-
+ 1 ให้คุณแนน
อย่าเครียดมากนักนะคะ เดี๋ยวไม่สบายเหมือนน้องอิท
เรียวแขนที่โอบรอบคอของอารยะจึงค่อยกระชับแน่นขึ้น พร้อมกับที่ร่างที่นั่งนิ่ง ๆ อยู่ด้านบนค่อยแตะปลายจมูกเข้าที่แก้มของคนให้นั่งตัก
และผละออกอย่างช้า ๆ
น่ารักขาดใจเลย ต้องนี้ต้องรอวันอาทิตย์อย่างเดียว
-
น่ารักมากมาย
-
ว้าวววว ๆๆๆๆ
อ่านแล้วชื่นนนนน หัวจาย :pig4:
-
+1ให้แนนก่อน
มารอว่าเมื่อไหร่น้องอิทจะหายเขิน :-[ :-[ :-[
-
ขอนั่งตักด้วยคนนี๊ :impress2:
-
[ตอนที่ 34] :pig4:
ririmu akaipee HaLF333 mantdash YO DEA andy_kwan MoSHI
Xeroz Bg LoVe NT wan Kipper benxine 19NT tatum1234 โพ่มือคลี่
CHOKUN r4inbow ririmu the_pooh9 patee tianqin nai_nai mantdash
Kipper shiawase
[ตอนที่ 35] :pig4:
Yakuza MoSHI aaron670826 april patee Kipper white coat nai_nai
r4inbow akaipee 19NT Xeroz wan SomLove โพ่มือคลี่ r4inbow
Karn12 Please.ii
[ตอนที่ 36] :pig4:
nbee patee Xeroz ririmu Kipper chocolate_angel andy_kwan MoSHI
akaipee SomLove mantdash YO DEA Bg LoVe NT โพ่มือคลี่ wan
marrybell โพ่มือคลี่ the_pooh9 ririmu 19NT
[ตอนที่ 37] :pig4:
wan ririmu 19NT nbee yumyam the_pooh9 ChigoRita akaipee Xeroz
Kipper mantdash va_yu april Bg LoVe NT STAR ALLIANCE MoSHI
HaLF333 tatum1234 SomLove the_pooh9 โพ่มือคลี่ three oaw_eang
Junrai_Hyper echisen
[ตอนที่ 38] :pig4:
Kipper ดีจ้ามนต์ ช่วงนี้ยุ่งอ่ะ เหนื่อยจนจะสลบอยู่แล้วว
nbee ที่จริงวันนี้ก็กลับมาเร็วคะ ว่าจะมารีบลงสุดท้ายก็ดึกอีกแล้ว ตอนที่จะถึงนี้จะมีเฮแค่ไหน ต้องรอลุ้นนะคะ
patee แอบเขินตามน้องอิทด้วยเลย
mantdash ไม่รู้ว่าน้องอิทจะหายเขอนเมื่อไหร่นะสิป๊อบบ
MoSHI หวานจนร้องหาหมอให้ช่วยรักษาแย้วว
SomLove เหมือนกันเลย
Xeroz ตอนนี้มีความสุขกันถ้วนหน้า
ririmu ใกล้แล้ววว
otaku_y เขินกันเพียบเลย
HaLF333 งานใกล้เข้าน้องอิทแล้วว ขอบใจจ้ามัส กอดมัสด้วยคนนะ
tatum1234 รักกันหวานชื่น เอิ๊กกกก
the_pooh9 ช่ายแล้วคะ เรื่องของคุณเท็นสนุกทุกเรื่องเลยนะคะ
โพ่มือคลี่ แนนก็มีเวลาเข้าบอร์ดน้อยเหมือนกันคะโพ่ แทบไม่ได้อ่านนิยายเลยช่วงนี้ เศร้ามากก
wan ตอนหน้ามาแล้วจ้าวัน รออีกแป๊บนะ
gift_deb น่ารักมากคะคู่นี้
lovefic แนนไม่เครียดจ้า เพียงแต่เหนื่อยสะสมเท่านั้นเอง
STAR ALLIANCE น่ารักมากกก
Salim021 หวานชื่นหัวใจดีเนอะคู่นี้ว่าป่าวว
april เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นแหละจ้า
19NT อร้ายย มาขอนั่งตักอย่างนี้ต้องไปถามยะและน้องอิทแล้วว ว่ายอมป่าว
-
:serius2:อร้ายย เมื่อกี้แนนลืมเปลี่ยนชื่อตอน ขอโทษด้วยนะคะ ดีนะเนี่ยที่นึกได้ก่อน o22
ตอน กินมะม่วงมั้ย
"กินมั้ย"
ในมือของอิทธิพล มีมะม่วงชิ้นเล็ก ๆ อยู่ อารยะนั่งขำ พ่อของหลานที่ชูมะม่วงแล้วก็นำเข้าปากเคี้ยวอย่างไม่รู้สึกเลย
ว่ารสชาติของมะม่วงเป็นยังไง เห็นแล้วสยอง แค่คิดก็เสียวฟันแล้ว แต่อิทธิพลกลับเคี้ยวกินหน้าตาเฉย
"แพ้ท้องเหรอ...ลูกของอิทกับผมให้ชื่ออะไรดีนะ"
คำพูดที่มาพร้อมกับรอยยิ้ม แปลก ๆ ทำให้อิทธิพลหันหน้าไปอีกทาง วันนี้วันอะไร
............คำตอบคือ...........วันอาทิตย์..และเป็นวันโลกาวินาศ
เนื่องจากคุณอารยะหอบผ้าหอบผ่อนใส่กระเป๋ามาอย่างดี เตรียมตัวมาค้าง ชนิดที่ว่าอิทธิพลเห็นแล้วยังอึ้ง
แถมจังหวะที่เผลอ มีการเปิดกระเป๋าตังค์ให้ดูอีก ว่าพกอะไรมาด้วย พร้อมกับทำหน้ายิ้ม ๆ เล่นเอาอิทธิพลทำตัวไม่ถูก
"ชอบกลิ่นไหน เดี๋ยวหาให้ได้"
มันพูดห่าอะไรไม่ได้เกรงใจเล้ยยยยยยยยยยยย แถมยังอมยิ้มแปลก ๆ อีก มาตั้งแต่แปดโมงเช้า
เออนะ มาทำอะไรมันแต่วันเลย นั่ง ๆ อยู่ดี ๆ มีการสะกิดแขนอีกต่างหาก
ไอ้กาม มึงนี่มันกามจริง ๆ เลยเว้ยไอ้ยะ แม่ง
อิทธิพลเป็นใบ้มาตั้งแต่เช้าแล้ว พออ้าปากจะพูด ไอ้คนที่ชอบทำหน้าเครียด กลับยิ้มร่า ทำท่าตั้งอกตั้งใจที่จะฟังดีเหลือเกิน
แถมมันยังนั่งยิ้มทั้งวัน ดูไปดูมาคล้ายคนบ้า
มีความสุขเหลือเกินนะมึง แม่ง เหี้ยเอ้ย
"น้องอิท คืนนี้รอลูกหลับก่อนใช่มั้ย เดี๋ยวเราค่อย.........คุยกัน"
จงเติมประโยคในช่องว่าง อารยะเติมเรียบร้อยแล้ว และอิทธิพลกำลังพยายามใช้ยางลบ ลบอยู่
"ทำไรวะ จำไม่เห็นได้เลย มึงนี่สมองฟั่นเฟือนนะเนี่ย "
อือ ดีมากเลย อิท ทำเป็นไม่สนใจใช่มั้ย สัญญาว่ายังไงนะ สงสัยว่า มัน........ต้องทวนสัญญากันหน่อยแล้วมั้งแบบนี้
อารยะหันซ้ายหันขวา กะจังหวะให้ดี ๆ แล้วรีบ หันหน้าไปหาคนที่ถือมะม่วงเดินร่อนไปร่อนมา
ก่อนจะรีบแตะริมฝีปากกับริมฝีปากของอิทธิพลอย่างรวดเร็ว และผละออก ก้าวขาเดินห่างออกไป
แถมยังแตะปลายนิ้วเข้าที่ริมฝีปากตัวเอง เหมือนท้าทายกัน
"ไอ้ยะ มึงอ่ะ มึงอ่ะ มึงอ่ะ มึง....กะ..กะ...แกล้งกู...ง่ะ กูม่ายพูดกะมึงแล้ว"
นั่นไง ว่าแล้ว
ไอ้อิทมันแปลก ทำอะไรทะลึ่งกับมัน แก้ผ้งแก้ผ้ากัน ไม่อาย พอกอดมันหน่อย แกล้งหอม แกล้งจูบ
แกล้งพูดอะไรหวาน ๆ หน่อย หน้าแดงเถือกเลย ขี้อายนี่หว่า ไอ้หน้าแบบนี้กับท่าทางแบบนี้แหละชอบนัก
"วันนี้เป็นอะไรไม่เห็นพูดเลย เหนื่อยเหรอ" ปากพูด แต่มือคว้าแขนของอิทธิพลเอาไว้แล้ว ร่ำ ๆ ว่าจะดึงเข้ามากอดในไม่กี่อึดใจข้างหน้า
เป็นการทวงสัญญากันเล็กน้อย แต่น้องอิท มันทำเหมือนไม่สนใจกันเลย หน้าก็แทบไม่ยอมมอง เฉไฉมองทางนั้นทางนี้ไปเรื่อยเปื่อย
ไม่หันมาสบตากันเลย
"เดี๋ยวก่อนถามก่อน กินทำไมมากมายมะม่วงเนี่ย แพ้ท้องหรือไง ไหนบอกซิ"
ไอ้ยะ แพ้ท้องบ้านมันดิ แค่ไม่มีอะไรจะกินเลยกินมันเรื่อยเปื่อยแค่นั้นเอง ถามอะไรประสาทแดกแต่วันเลย
"ย่าเล็กบอกว่า ตอนที่ดาท้องใหม่ ๆ เห็นอิทกินมะม่วงทุกวัน เลยคิดว่าแล้วนี่ใครท้องอีก ถึงได้เกิดอยากกินขึ้นมา ก็เลยถามแค่นั้นเอง"
แค่อยากล้อแค่อยากแกล้งแหย่กันบ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่คำตอบที่ได้มา ทำให้อารยะถึงกับหน้าชา ใบหน้าที่ยิ้ม ๆ อยู่หุบยิ้มกระทันหัน
"ฝ้ายท้องมั้ง คนที่เคยจีบก่อนหน้านี้แหละ สงสัยเขาท้องมั้ง กูเลยอยากกินมะม่วง"
ไม่รู้ว่าพูดจริงหรือพูดเล่น แต่คำตอบมันแทงใจ
อิทมันหล่อ น่ารัก พูดเก่งคุยเก่ง ก่อนหน้านี้ ก็ไม่เห็นมันมีทีท่ากับผู้ชายด้วยกัน แต่เพิ่งมีอะไรกันไม่นานมานี้ แถมตอนนั้นอิทก็ไม่ได้เต็มใจอีก
แล้วก็เลยหลงรักอิทมันเข้าจนได้ คิดว่า มาหากันบ่อย ๆ กอดกัน จูบกันบ้าง ทำเหมือนคนรักกัน แต่.......เป็นความคิดของอารยะคนเดียวหรือเปล่า ก็ไม่รู้
เพราะไม่มีเลยสักวัน ที่อิท จะบอกว่ารัก
ใช่ ที่อ้อนบ้าง ให้กอด ให้จูบ ทำหน้าเขิน ๆ อาย ๆ ในบางเวลาที่อยู่ใกล้ชิดกัน แต่มันเป็นเพราะอารมณ์พาไปหรือเปล่า
ถึงวันนี้ ก็ไม่เคยรู้ อยากจะแน่ใจ แต่ก็ไม่แน่ใจเลยสักนิด ว่าคนที่รักนักรักหนา อยากมาหาอยากกอดทุกวันคนนี้
เวลาที่ห่างหูห่างตาไป มีใครหรือเปล่า เมื่อก่อนผู้หญิง แล้วคราวนี้ล่ะ จะมีผู้ชายด้วยหรือเปล่า ก็ไม่รู้
เพราะอิทก็เอาแต่เรียกอารยะว่า ไก่อ่อน ไก่อ่อนทุกวัน ความมั่นใจเลยแทบไม่เหลือ หลังได้ฟังคำตอบ ง่าย ๆ ของคนตรงหน้า
"ถ้าฝ้ายท้องจริง แล้วเกี่ยวอะไรกับอิทล่ะ" น้ำเสียงที่เอ่ยถามมีแววตัดพ้ออย่างรุนแรง อิทธิพลรีบเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของอารยะ
ที่หุบยิ้มลงอย่างกะทันหัน แล้วก็ใจหาย
ลืม
บางทีก็ลืม ว่าไอ้ยะมันเป็นคนขี้น้อยใจ แต่ถึงน้อยใจยังไง ก็ไม่เคยโวยวาย ตายล่ะหวา ปากพล่อยพูดอะไรไม่ดีไปแน่ ๆ เลย
"กินมั้ย"
คำพูดของอิทธิพลทำให้อารยะ ผละหนี ปล่อยมือออกจากข้อมือของอิทฺธิพลทันที
"ไม่กินหรอก แพ้ท้องแทนฝ้ายต่อไปก็แล้วกันนะ เดี๋ยวจะไปดูหลานแล้ว"
ร่างที่กำลังจะผละออกห่าง ทำให้ต้องรีบดึงแขนเอาไว้ แม่งอะไรวะ พูดไม่เข้าหูหน่อย มันเดินหนีเลยหรือไงวะ
ไอ้ห่ายะ กูพูดผิดบ้างไม่ได้หรือไง ไม่เห็นหรือไง ว่าวันนี้ใส่เสื้อตัวใหม่ด้วย
ผมก็สระแล้ว แป้งก็เอาของแยมมาทาแล้ว ฟันก็สีจนเรียบร้อยแล้ว แถมไปตัดผมมาใหม่อีกด้วย
ไม่ทักว่า หล่อ แล้วยังมาทำหน้างี่เง่าใส่อีก กูก็โมโหเป็นนะเว้ย เคยสนใจกันบ้างหรือเปล่าเนี่ย
อิทธิพลหน้างอหงิก รีบดึงแขนของอารยะให้เดินเข้าห้องตามกันมา
หลังจากปิดประตูห้องแล้ว ก็เลยไปยืนจ้องหน้าอารยะนิ่ง ๆ ก่อนจะเอื้อมมือคว้าคอเสื้อของคนที่ทำเหมือนกับไม่พอใจ
ให้เข้ามาใกล้ ๆ และแตะริมฝีปากเข้าที่ริมฝีปากที่ขบเม้มแน่น แล้วก็ผละออกห่าง มายืนจ้องหน้าของคนโกรธเอาไว้ นิ่ง ๆ
"บอกเองนะว่าไม่กิน ไม่กินก็ไม่ต้องกิน"
ฝ่ามือที่เอื้อมมาเพื่อต้องการจะเปิดประตู ทำให้อารยะคว้าแขนของร่างนั้นเอาไว้ แล้วดึงเข้าหาตัวอย่างรวดเร็ว คว้าเอวเข้ามากอด
ก่อนจะบดเบียดริมฝีปากเข้าที่ซอกคอหอม ๆ อย่างรวดเร็ว แทบจะหยุดความต้องการเอาไว้ไม่ได้
แต่ถูกผลักอกเอาไว้ พร้อมกับที่เจ้าของร่าง ในอ้อมแขน จ้องมองมาตาแป๋ว ใบหน้าคมแดงระเรื่อไปทั้งหน้า ขบริมฝีปากเอาไว้แน่น แต่ยังไม่ยอมหลบตา
เมื่อจ้องมาก็จ้องกลับ ก็เท่านั้นเอง
และเมื่อใบหน้าของอารยะกำลังจะโน้มเข้าหา กลับถูกผลักออก พร้อมกับที่อิทธิพล หรุบสายตาลงต่ำ จ้องมองที่แผ่นอกของร่างตรงหน้า และเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง
"ไอ้ยะ ยังไม่ทันมืดเลย แม่กูก็อยู่ แม่มึงก็อยู่ แยมก็อยู่ มึงกับกูจะหายเข้ามาทำอะไรกันแบบนี้จริง ๆ เหรอ เอาไว้มืด ๆ ก่อนได้มั้ยล่ะ"
คำตอบที่มาพร้อมน้ำเสียงแผ่วเบาในลำคอ ทำให้อารยะหัวเราะอย่างดีใจ
ให้ตายเถอะวะ รับมือยากจริง ๆ อย่างไอ้อิทเนี่ย บทมันจะงี่เง่า ก็งี่เง่าเหลือเกิน บทมันจะยั่ว บทมันจะอ้อน เล่นเอาหัวใจละลาย แบบนี้ใครไม่รักไม่หลงก็บ้าล่ะวะ
กำลังโมโหอยู่ดี ๆ ตอนนี้เลย ยิ้มแทบไม่อยากจะหุบ ไอ้อิทนี่มันน่ารักขาดใจจริง ๆ เล้ย
"โธ่เอ้ย ไอ้เราก็เห็นกินมะม่วงจังเลย ที่แท้เตรียมแพ้ท้อง หลังคืนนี้นี่เอง"
ท้องถูกกระแทกเข้าแรง ๆ หลังคำพูด อิทธิพลผลักอารยะแทบจะกระเด็น แถมหมัดขวาตรง เข้าเป้าที่ท้องอีกหนึ่งหมัด
เจ็บ นิด ๆ แต่จุกมากกว่าความแรงของกำปั้นส่งอารยะลงไปนั่งกับพื้น ส่วนคนฤทธิ์ร้าย เดินกระแทกเท้าปึงปังออกไปจากห้องแล้ว
ร่างที่นั่งอยู่ที่พื้น หัวเราะกับท่าทาง น่ารัก ๆ ของคนที่เดินจากไปแล้วก็ยิ้ม ยอมแล้วก็ไม่บอก ทำไมปากแข็งนักวะ เดี๋ยวก็รักให้ตายเลยคืนนี้ อิทหนออิท
จริงสิ ......... อิทมันหอมนะ ตัวห้อม หอม กลิ่นเหมือนกับแป้งเด็ก
ใช้แบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ หอมดีจริง ๆ
สงสัยว่าต้องไปตามกอดตามหอมมันอีกสักหน่อยแล้วมั้งเนี่ย
อารยะลอบยิ้ม และก้าวเดินออกจากห้องไป ดวงตาเหลือบไปมองที่เข็มนาฬิกา รอแค่เวลา ดูนาฬิกาแล้วอีกไม่กี่ชั่วโมง ก็คงได้.......กิน......
คนให้กิน ก็น่ารักน่าใคร่ดีเหลือเกิน
คนกินคงต้องเตรียมตัวเตรียมใจอย่างเดียว
ไม่มีอะไรมาก ก็แค่เตรียมใจสำลักความสุข ที่จะได้รับ คนให้กินนี่ก็น่ากินดีเหลือเกิน ไม่รู้ว่ารสชาดจะหวาน ๆ หอม ๆ เหมือนที่ได้ลองชิมไปหรือเปล่า
คืนนี้ คงต้องลองกินดู ท่าทางจะอร่อยไม่เบาเลย
TBC....
:m26:แอบมาประชาสัมพันธ์เรื่องของคุณเท็น เห็นว่าเรื่องนี้คนอ่านน้อย :sad2:
แนนฝากเรื่อง [นิยาย] เพราะรัก(แน่เหรอ).....ครับผม By aoikyosuke ด้วยนะคะ
เป็นอีกเรื่องนึงของคุณเท็น แนนว่าสนุกไม่แพ้เรื่องอ่นๆของคุณเท็นเลยนะคะ :m3:
ปอลอ แนน+1 คืนให้คนที่บวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
-
+1 ให้คุณแนนค๊ะ
ช่วงนี้ขอเม้นสั้นหน่อยเน้ออออ
เป้นกำลังใจให้ค๊ะ
-
เอ้า +1 ก่อนนะ
น้องอิทๆ :oo1:
โฮ๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เค้ารออยู่นะจ๊ะนู๋แนน
-
รักน้องอิท น่ารักซะ :o8:
-
:impress2:
กรี๊ดดดดดดดด
นู๋ผื่นเขินนนนด้วยยยยย
พูดไปด๊ายยยยยยยยยย
น่ารักค๊าา จะมาติดตามต่อไปนะคะ
:n1:
-
ศึกหนักแน่เลย
-
วันอาทิตย์แล้ว
น้องอิทพร้อม
พี่ยะพร้อม
คนอ่าน พร้อม :haun4:
-
+ 1 สำหรับพี่แนนค่ะ
อิทพร้อมแล้วนะสำหรับคืนนี้
ปะแป้ง ตัดผม เตรียมแพ้ท้องเรียบร้อยยยยยยย
คงไม่มีอารายมาทำให้สองคนเค๊าสะดุดเนอะ :z1:
-
^
^
จิ้มให้ทะลุทุกคนเลย
จ๊ากกก
ทำไมถึงคนดูหื่นกันจัง
ขอแนนหื่นด้วยคนนนน
จิ้มมัสสสส แล้วกอดมัสส
V
V
-
จิ้มแนนค่ะ...
+1 ล่วงหน้ารอน้องอิทโดนกิน..
:z1:
ขอร่วมวงหื่นด้วยค่ะ อิอิ..
:-[
-
กรี้ด จะส่งเจ้าสาวเข้าหอแล้ว :oo1:
-
รอคืนนี้ดีก่าาาาาา
-
เหอะๆ...
อิทถึงขนาดใส่เสื้อใหม่ ตัดผมใหม่เลยเชียว
:m20: :m20: :m20:
-
มีการแพ้ท้องกันด้วยเนอะ 555+ :z1:
-
มีเรื่องมาขอร้องเพื่อนๆนะคะ
เป็นไปได้ไหมคะ ถ้าแนนจะขอร้องเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านเรื่องที่แนนโพส
ว่าในแต่ละรีพลาย อยากให้ช่วยกันลดอีโมลงกันหน่อย
วันนี้เข้าไปอ่านบอร์ดปักหมุดแล้วอยากจะช่วยบ้าง
เนื่องจากทางเล้ามีปัญหาเรื่องทรัพยากรที่ใช้โหลด(ไม่แน่ใจนะคะว่าแนนเรียกถูกหรือเปล่า เพราะแนนก็ไม่ค่อยรู้เรื่องไอที)
วิธีไหนที่พอจะช่วยกันได้ ก็ช่วยกันนะคะ ช่วยแต่อย่าให้ลำบากนะคะ เอาแต่พอดีกับตัวเรา
เราจะได้มีบอร์ดอ่านนิยายกันไปนานๆนะคะ
ส่วนเรื่องรายละเอียด ถ้าใครอยากอ่านเพิ่มเติมคลิ๊กที่ลิงค์ที่แนนทำไว้ให้ข้างล่างก็แล้วกันนะคะ
เนื่องจากเวปประสบปัญหาใช้ resource เยอะเกิน ขอความร่วมมือขั้นต้นดังนี้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=4531.msg203101#msg203101)
╬═♥╬ ปิดเล้าแน่..ถ้าไม่ร่วมด้วยช่วยกัน╬═♥╬ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=3275.msg128972#msg128972)
ที่จริงแนนก็เป็นอีกคนที่ชอบใช้อีโม จะพยายามช่วยลดตั้งแต่ตอนนี้ ช่วยกันนะคะเพื่อนๆ
-
เหอๆ ยะจะได้กินอิ่มหรือไม่ รอดูๆ
:z2: :z2: :z2:
-
เข้ามาอ่านเสร็จ ยิ้มรอ ส่งเจ้าสาวเข้าหอ สมใจซะที....
แนนจ๋า รีบส่งเจ้าสาวอิทเข้าหอด่วน เจ้าบ่าวยะ จะรอไม่ไหวแล้ว :z2:
+1 เป็นของขวัญวันส่งตัวนะแนน
ปล. เรื่องใช้อีโม นะ ตั้งแต่พี่พากษ์ขอแล้ว ก็ทำมาตลอด ใช้ไม่เกิน 3 ในแต่ละครั้ง
แรก ๆ ก็หงุดหงินอยู่บ้าง เพราะเคยใช้มากโขอยู่ แต่พอนานวันเข้า ก็รู้สึกเฉย ๆ
เอาเป็นว่า ร่วมด้วยช่วยกันนะครับ พี่น้อง เพื่อพวกเราจะได้มีที่วิ่งเล่นในเล้าไปได้อีกตราบนานเท่านาน .....
-
เข้ามารอฉากได้กัน
ขอบคุณครับ
-
เข้ามารอฉากได้กัน
ขอบคุณครับ
^
^
^
^
มันแรงตรงนี้แหละ
หุหุ
ไม่ได้เข้ามานาน
รักพี่แนน นะค๊าบบบบ....
จุ๊ฟๆ
-
มารอดูคืนนี้
อิ๊อิ๊
ปล. แนนขออะไรได้เสมอ อิอิ
-
:-[ บอกได้คำเดียวว่า "หวาน" อิอิ
:z1:คืนนี้ๆ เลือดท่วมแน่ๆ อิอิ
:L2:ขอบคุณคุณแนนน๊า เรื่องนู้นกะตามไปอ่านอยู่แต่ช่วงนี้งานเข้าเลยไม่มีเวลาอ่านเท่าไหร่เด้วพ้นช่วงนี้ไปละก็ โฮ่ๆ จะอ่านให้ตาลายไปเลย อิอิ
-
ครับผมจะปฎิบัติตามครับผมรออยู่นะครับสำหรับตอนต่อไป
-
ค่ะ ไม่เอาอีโม่ก้อได้ แต่ติดไว้ก่อนนะ เดี๋ยวตามมาอ่านอีกทีค่ะ คิดถึงจังอ่ะอิทกะยะ
คิดถึงคนลงด้วยค่ะ
-
รับทราบครับ
จะพยายามลดการใช้อีโม ทุกๆเรื่องเลยครับ ^^
เพื่อเล้าของเรา~
ปล. ชอบหวานๆแบบนี้แหละครับ รอให้ถึงตอนกลางคืนอยู่ครับ ผมไม่ได้หื่นเลยสักนิดเดียวนะครับ o18
-
:z1: อร๊ายยยย......คืนนี้จะมีอะไรกันน๊า....
รอ รอ รอ :z2:
ขอบคุณครับแนน +1 ให้เหมือนเดิมคร๊าบ
-
โอเคค้า
งั้นเอาตัวอักษรแทนใจอย่างเดวพอเนาะ อิอิ
-
ติดตาม ตามติดมาหลังๆ คงไม่ว่ากันนะ
-
:jul1:
ด่วน ค๊าาาาา
-
OK.คับผม
รออยู่นะจ๊ะนู๋แนน
-
หงอยย เพิ่งกลับมาถึงบ้าน ว๊ากกกกกกกก เมื่อไหร่มันจะหมดhigh season ตรูเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว ขอโทษด้วยนะคะ ที่อัพซะดึกเลย
ตอน คุยไปทำไป ฮ่า ฮ่า ฮ่า
อะไร
มันทำอะไรของมัน
เอาคางมาเกยไหล่ทำไม ไอ้ยะมันจะอะไรมากมายเนี่ย ใจเต้นไม่เป็นส่ำแล้ว
อิทธิพล ใช้ฝ่ามือแตะเบา ๆ ที่หลังของเด็กหญิงที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเบาะ
แยมเล่นทั้งวัน สงสัยเหนื่อย เลยหลับเร็ว แต่อารยะที่นั่งอยู่ข้าง ๆ สงสัยจะไม่หลับง่าย ๆ หรอกคืนนี้
พอเห็นว่าหลานนอนหลับแล้ว เลยไม่ใช่เฉพาะคางที่เอามาเกยไหล่ของอิทธิพลเอาไว้
ตอนนี้ มือเริ่มไปแล้ว คว้าเอวได้ก็คว้ามากอด หอมแก้มได้ มันก็ทำของมันอยู่อย่างนั้น
เลยกลายเป็นว่า อารยะนั่งซ้อนอยู่หลังอิทธิพล
เสียงหัวเราะในลำคอ ทำให้พ่อลูกอ่อนต้องหันกลับไปมอง
“ลูกยังไม่หลับเลย”
สัญญาต้องเป็นสัญญา อารยะตาโศก กลายเป็นอารยะตาหวานเชื่อม เมื่ออยู่ดี ๆ คนในอ้อมแขนหันหน้ามาบอก
“ก็รอให้หลับสิ พ่อหลานไม่หลับก็พอ รอได้”
อ๋อ งั้น กูก็จะนั่งแม่งอยู่ตรงนี้แล้วกันนะ ดีม้ายยยยยยยยยยย
เห็นแล้ว ว่าไอ้อิทมันจะเล่นแง่ ก็เอาสิ อยากเล่นแค่ไหนก็เอาสิ ไม่ได้ว่านี่ เล่นต่อไปแล้วกัน เรื่องแค่นี้เอง
รอยยิ้มแปลก ๆ และท่าทางนิ่ง ๆ ทำให้อิทธิพลหายใจไม่ทั่วท้อง นอกจากกอดแล้ว
มือที่เคยอยู่แค่เอว เริ่มเลื่อนต่ำลงมาแล้ว ส่วนมืออีกข้าง สอดเข้าไปภายในเสื้อ ลากไล้ขึ้นไปที่แผ่นอก
“เฮ้ยยยยยย เดี๋ยวก่อนเด่ะ ไอ้ยะ หยุดก่อน”
พอบอกให้หยุด ก็หยุดจริง ๆ มือซ้ายอยู่ที่ส่วนกึ่งกลางของร่างกายของอิทธิพล
ส่วนมือขวา ยังคลึงเคล้นอยู่ที่ยอดอก ที่แข็งตืงขึ้นอย่างช้า ๆ
“หยุดแล้ว” น้ำเสียงกระเส่ากระซิบอยู่ที่ข้างหู แผ่วเบา
ปลายจมูกโด่ง คลอเคลียที่ข้างแก้มร้อนผ่าว แดงเรื่อ อิทธิพลนั่งนิ่ง ๆ แต่ลมหายใจสะดุด ไม่ราบรื่นเหมือนที่เคย ริมฝีปากที่ขบแน่น เหมือนพยายาม สะกดกลั้นความรู้สึกเอาไว้ แต่ก็เหมือนจะหยุดไม่อยู่
“อิท ลูกหลับแล้ว นอนเถอะ เดี๋ยวกล่อม”
เสียงกระซิบเบา ๆ ทำให้อิทธิพลอยากจะเอาหัวโขกหัวคนพูดสักทีสองที กระซิบซะ ดูเด่ะ ขนลุกเลย
แม่ง แล้วทำไงเนี่ย ลุกขึ้นเลยมั้ย หรือต้องอะไรก่อน มันถึงจะดูดีวะ ก็อยากให้มันออกมาดี
มีอะไรกันทั้งที ไม่อยากมีความทรงจำเลวร้ายเหมือนครั้งก่อน ๆ โน้นเลย
อยากให้ประทับใจ เอาให้แม่งอึ้ง ว่ากูลีลาดีกว่ามัน เออใช่
“ป่ะ แก้ผ้ากัน อยากทำแล้ว”
และนั่นคือคำพูดของอารยะที่ทำให้อิทธิพล หน้าแดงเถือก
ไอ้ยะ ไอ้ห่าแม่ง กามสุด ๆ พูดอะไรไม่มีอ้อมเลย ไอ้นี่มัน โว้ยยยยยยยยยยยยย
“พูดตรงเกินไปป่าว หน้าด้านนะมึง ”
“จะเอาอิท จะเอา จะเอา เอาอิทคนเดียว ก็ต้องพูดอย่างนี้แหละ พูดดี ๆ ก็ได้ เรามาแก้ผ้ากันนะครับ น้องอิท
แล้วเราก็ไปที่เตียงกันเถอะครับ มันดึกแล้ว”
เท่านั้น อิทธิพลก็เลยมือไม้สั่น ใบหน้าคมแดงซ่านไปหมดทั้งหน้า หยุดพูดแล้ว เพราะขึนพูดต่อไอ้ยะ มันจะมีคำพูดแปลก ๆ อะไรอีกไม่รู้ แล้วพอหยุดพูด มือของคนที่นั่งซ้อนอยู่ด้านหลังก็เลยลากไล้แตะต้องไปที่ยอดอก และคลึงเคล้นให้แข็งขืนขึ้นอีก
“อือ” น้ำเสียงแผ่ว ๆ ในลำคอที่หลุดรอดออกมาทำให้อารยะอมยิ้มชอบใจ แตะปลายจมูกที่ข้างแก้มเนียนและลากไล้ลงไปที่ซอกคอฝังปลายจมูกลงที่ซอกคอของร่างที่เอนแผ่นหลังให้กอดเอาไว้ได้อย่างง่ายดาย
“เดี๋ยวครอบมุ้งให้แยมก่อน ลุกเร็ว ยะ ” อารยะลุกขึ้นยืน และเดินไปทิ้งกายลงนั่งบนเตียง จ้องมองคนที่กำลังจัดการครอบมุ้งเด็ก และก้าวเท้าไปปิดไฟ ห้องทั้งห้องมืดมิดลง เหลือเพียงแสงสว่างจากโคมไฟบนหัวเตียงเท่านั้น ที่ยังพอเห็นใบหน้ากันได้
ต่างฝ่ายต่างไม่ละสายตาไปจากกัน ปลายนิ้วปลดกระดุมเสื้อนอนออก และอิทธิพลกำลังเดินเข้าไปหาคนที่เอื้อมคว้าข้อมือเอาไว้ ให้มานั่งอยู่บนหน้าขา
“ทำไมต้องนั่งตักมึงด้วยวะ ตัวยิ่งหนัก ๆ อยู่”
แม้จะบ่นนั่นบ่นนี่ แต่ก็ยอมลงมานั่งแต่โดยดี และโดนปลายนิ้วอุ่น ๆ แตะเข้าที่ริมฝีปากเพื่อให้หยุดพูด
“พูดหวาน ๆ มั่งสิ น้องอิท เรียกตัวเองให้มันดี ๆ หน่อย เล่นกัน วันนี้เราเป็นแฟนกัน เราไม่เป็นคนไม่รู้จักกันวันหนึ่งนะ นะ นะ นะ”
ท่าทางงอแงเหมือนเด็ก ๆ ดวงตาออดอ้อน ที่อารยะไม่เคยทำกับใคร ทำให้อิทธิพลนึกขำ ก่อนจะหัวเราะออกมา พยักหน้ายอมรับ แบบเขิน ๆ ก็ตามใจมันหน่อย พูดให้มันดี ๆ มันก็น่ารักดี ก็แค่เขิน ๆ บ้างก็เท่านั้นเอง
เรียวแขนที่โอบรัดที่รอบเอว ดึงให้ร่างที่นั่งซ้อนอยู่บนตักแนบชิดกายเข้ามาใกล้ขึ้น ก่อนจะแหงนหน้าขึ้นมอง
คนที่กำลังนั่งอมยิ้ม ดวงตาวิบวับหวานเชื่อมทอดมองใบหน้าของคนตรงหน้า อิทธิพลขบริมฝีปากตัวเองแน่น แต่ไม่ยอมหลบสายตา จ้องกันแบบอยู่แบบนั้น ทั้งที่เขิน แต่มันก็รู้สึกดี
สุดท้าย ก็เลยเขินกันเอง อายกันเอง เลยต้องหลบสายตากัน เพราะพากันหน้าร้อนไปพร้อม ๆ กันแล้ว
ก็เลยต้องหัวเราะแก้เขินกันไป
“เอ้อ พอจะทำจริง ๆ จัง ๆ ทำไมมันเขินวะ” คนให้นั่งตักเอ่ยถาม คนนั่ง แล้วก็ได้คำตอบมาไม่ต่างกัน
“ก็นะ....ไม่รู้เด่ะ...ก็มึงเขินกูก็เขินสิ...มึงก็อย่าทำหน้าจริงจังสิวะ ทำอะไรไม่ถูกนะเว้ย” ร่างที่อยู่เบื้องบน เอ่ยบอกและยังหัวเราะอยู่ แถมเอามือปิดปาก เพราะหน้ามันหุบยิ้มไม่อยู่
“ไอ้อิท อย่าหัวเราะสิ ก็ช่วย ๆ กันหน่อยสิ เดี๋ยวถอดเสื้อก่อน ถอดให้มาเร็ว”
ฝ่ามือที่เอื้อมมาช่วยดึงเสื้อออกจากตัว และอิทธิพลก็ลุกขึ้นปลดกางเกงนอนของตัวเองออก จนเหลือแต่ร่างเปลือยเปล่าอย่างรวดเร็ว พอ ๆ กับที่อารยะ ปลดกระดุมเสื้อออกหมดทุกเม็ดและปลดกางเกงของตัวเองจนพ้นร่าง
จนไม่มีสิ่งใดมาปกปิดร่างกายอีก แต่เมื่อหันมามองหน้ากัน ต่างฝ่ายก็ต่างหลบหน้ากันมองไปกันคนละทาง
และมานั่งเคียงข้างกันอยู่บนเตียง
เสียงเข็มนาฬิกา บอกเวลา เดินไปอย่างช้า ๆ
ความเงียบเข้าครอบงำ
อารยะนั่งมองนาฬิกา และอิทธิพลก็นั่งมองนาฬิกาเช่นกัน
อิทธิพลไม่มองหน้าอารยะ และอารยะก็ไม่มองหน้าอิทธิพล นั่งกันอยู่อย่างนั้นเป็นนาน
อึดอัด แต่ไม่รู้จะทำยังไง อิทธิพล ลอบมองใบหน้าด้านข้างของอีกฝ่ายแล้ว ก็หันกลับมา
ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่
ยังไม่ทันได้ตั้งตัว อารยะกลับคว้ามือของอิทธิพลมาแตะที่ปลายจมูก และดึงร่างที่นั่งเงียบ ๆ นิ่ง ๆ เข้ามากอดเอาไว้แน่น ซุกไซร้ใบหน้าเข้าที่ซอกคอของร่างที่ดึงมากอดอย่างรวดเร็ว เร็วซะจนคนโดนกอดยังนึกไม่ถึง ว่าจะโดนรุกเร้ารวดเร็วขนาดนี้
ทั้งปากทั้งจมูก ที่ถาโถมเข้ามา แทบไม่ทันตั้งรับ แต่เมื่อปลายลิ้นที่สอดแทรกเข้ามากระหวัดรัดพัวพันจึงได้สนองตอบให้อย่างไม่ยอมแพ้กัน แทบจะหายใจไม่ทัน
และเมื่อผละใบหน้าออก จึงได้เห็นถึงความปรารถนาในแววตาที่ส่งผ่านมาถึง ความเร่าร้อนในแววตา ความรู้สึกของความต้องการ ที่รุนแรง
ริมฝีปากร้อนรุ่มของทั้งสองแนบกลับเข้าหากันอีกครั้ง
ฝ่ามือเปะป่ายลงที่จุดกึ่งกลางของร่างกายที่แข็งขืนขึ้นอย่างรวดเร็ว และแลกสัมผัสกันอย่างเร่าร้อน
“อื้ออออออออ อ่ะ “ เสียงร้องครางแผ่ว ๆ ในลำคอ ของอิทธิพล ดวงตาคมปรือปรอย แต่ยังส่งปลายลิ้นเข้าไปสัมผัสปลายลิ้นกับร่างตรงหน้า และเอื้อมมือคว้าส่วนแข็งขืนของร่างที่อยู่ตรงหน้ารูดรั้งให้อย่างรุนแรงเช่นกัน
“อึก อือ” น้ำเสียงทุ้มนุ่มในลำคอ แผ่วโหย เมื่อถูกแตะต้องกลับคืน ก่อนจะผละริมฝีปากออกจากกัน และสบตากันนิ่ง ๆ
“ขอนะ.....” อารยะเอ่ยบอกน้ำเสียงจริงจัง และบอกความต้องการของตัวเองอย่างชัดเจน
ไม่มีคำตอบ แต่ก็รู้คำตอบ
อิทธิพลเอนร่างลง และจ้องมองใบหน้าของอีกฝ่ายนิ่ง ขบริมฝีปากแน่น เมื่อแผ่นหลังสัมผัสฟูกนอน
เรียวขาถูกแยกออกห่างจากกัน บางสิ่งบางอย่างที่สอดแทรกเข้ามาในร่าง มาพร้อมกับสัมผัสเย็นชื้นที่ถูกชโลมจนทั่ว ปลายนิ้วที่สอดแทรกเข้ามาเพื่อเปิดช่องทางให้รับบางสิ่งบางอย่างถูกชโลมไปด้วยของเหลวที่ช่วยให้ร่างกายไม่ต้องรับความรุนแรงจากการเสียดสีมากนัก
“อื้อ อึก” ร่างที่เอนอยู่บนที่นอน ผุดลุกขึ้น และพยายามจะจ้องมองร่างกายของตัวเองที่ถูกสอดแทรก อย่างช้า ๆ จนเริ่มรับรู้ได้ถึงความรู้สึกบางอย่างที่ตื่นตัว ความรู้สึกแปลก ๆ ที่แล่นพล่านไปทั่วร่าง และอยากได้รับมากขึ้น ทุกวินาที
และเมื่อมีบางสิ่งที่แทนที่เข้ามาภายในร่าง สิ่งที่ทำให้รู้สึกอึดอัด เหมือนกับไม่มีพื้นที่ว่างเหลือภายในตัว ถูกกดแทรกเข้ามา จนหมดสิ้น พร้อมกับการขยับกายเข้าออก ของคนที่มาเติมเต็มร่างกายให้
“อึกอื้อ อือ เข้าได้หมดยัง”
แทบจะไม่มีเสียงพูด แต่ก็อยากเอ่ยถาม ใบหน้าคมแดงซ่าน ขบริมฝีปากตัวเองเอาไว้ อยากสะกดกลั้นเสียงตัวเอง ไม่ให้เล็ดรอดออกมา แต่สายตาที่จ้องมอง กลับทำให้ต้องหันหน้าหนีไปมองที่อื่น ไม่กล้าจะสบตาด้วย
เมื่อรับรู้ถึงการแทรกกายของร่างเบื้องบน
แต่ฝ่ามืออุ่น ๆ กลับ แตะเข้าที่ข้างแก้ม เพื่อให้หันมาสบตากัน ก็อยากเห็นนี่นา ว่าเวลาอิทมันตาหวาน
มันเป็นยังไง เห็นทีไรอดใจไม่ได้สักที
“ทำไปสิ อย่ามองมาก มันเขิน”
ทั้งที่รู้สึกมากถึงขนาดนั้น แต่อิทธิพลกลับพยายามปรับเสียงของตัวเองให้เป็นปกติ จนเมื่อถูกช้อนแผ่นหลังให้ลุกขึ้น และถูกโอบรัดเอาไว้ให้ร่างกายแนบชิดกันจนไม่เหลือพื้นที่ว่าง พร้อมทั้งที่ริมฝีปากอุ่น ๆ ทาบทับลงมาที่ริมฝีปากแตะสัมผัสเบา ๆ ไม่ได้รุนแรง ก็ยิ่งทำให้นึกแปลกใจ
“อิท ไม่ชอบเหรอ อือ ทำไมทำเหมือนไม่อยากทำแบบนี้ล่ะ แสดงความรู้สึกของตัวออกมาให้ชื่นใจหน่อยเถอะ
แต่ถ้าไม่ชอบ จะเอาออกเดี๋ยวนี้ก็ได้ ไม่อยากฝืน”
แล้วอารยะก็ทำอย่างที่พูดจริง ๆ แต่อิทธิพลกลับคว้าลำคอแกร่งมากอดรัดเอาไว้แน่น ทำหน้าเหมือนอย่างร้องไห้
ไม่ยอมให้ถอนกายออก
“ก็มันเขินนะเว้ย กูอยากร้องนะ แต่กูร้องไม่เป็น ไม่เคยร้องนี่หว่า ให้ทำหน้ายังไงล่ะ ขืนกูทำจริง ๆ ก็ทุเรศตายเลย กูเป็นผู้ชายนะโว้ย....แล้วทำไมกูต้องรับของมึงด้วยล่ะ ห๊า ใส่มาก็ทำ ๆ ให้มันแรง ๆ ซะทีสิเว้ย จะถนอมอะไรกันมากมายวะ ไม่เจ็บหรอกน่ะ หรือจะให้ขึ้นทำเองวะ”
มาเป็นชุด
ชุดใหญ่
อารยะอ้าปากค้าง แต่คนพูดยิ่งอยากบีบคอตัวเองให้ตาย บอกว่าไอ้ยะ ชอบพูดอะไรไม่รู้จักอ้อม แต่ตัวเอง ยิ่งไม่ยอมอ้อมยิ่งกว่า แถมยังพูดซะจนอารยะหัวเราะออกมาจนได้
“อ้าว คนเรา ก็ไม่บอกว่าชอบแบบรุนแรง ตอนนั้นทำแรงตลอดเลย ยังนึกอยู่เลยว่าเดี๋ยวหาว่าอ่อนโยนไม่เป็น
งั้นก็เอาตามนี้แหละ ขอเองนะ น้องอิทททททททท”
ปลายจมูกโด่ง เกลี่ยที่ปลายจมูกของอิทธิพลอย่างหยอกล้อ ในตาโศกพราวระยับ
กอดรัดร่างในอ้อมแขนแนบแน่นและพลิกร่างที่นั่งนิ่งให้ครอบครองแก่นกายของตัวเองเอาไว้จนหมดสิ้นไปอีกทาง เรียวแขนแกร่งโอบรัดแผ่นหลังร่างสมส่วนผิวเนื้อเนียนแน่นที่พยายามจะหันกลับมามอง ตาคม ๆ เบิกกว้าง
เมื่อถูกยกร่างให้สูงขึ้น และปล่อยลงมาครอบครองส่วนแข็งขืนของอีกฝ่ายเอาไว้ อย่างรุนแรง พร้อมกับที่ร่างนั้นหยัดกายขึ้นให้การสอดแทรกร่างกายทำได้ง่ายขึ้น และลึกล้ำขึ้น
“อ๊า ยะ อึก อื้อ ไอ้บ้าเอ้ย”
ร่างเบื้องล่างที่ยังคงหยัดกายขึ้นอย่างไม่ออมแรง ทำให้อิทธิพล ต้องกดร่างกายลงตอบรับ
สองร่างที่สอดประสานกัน หนักหน่วง เสียงครางแผ่ว ๆ ในลำคอ บ่งบอกให้รู้ถึงความรู้สึกที่แท้จริงเป็นอย่างดี
แม้จะเหนื่อย แม้จะรับรู้ถึงลมหายใจที่หอบหนัก แต่ความรู้สึกที่ได้รับ ก็นับว่าคุ้ม
“อิท อีกเร็ว ฮ่า อ๊า” เสียงที่เปล่งประสานกัน จังหวะแล้วจังหวะเล่า ที่มอบสัมผัสมาให้ เร่าร้อนรุนแรงจนไม่อาจหยุดได้อีก
ร่างเบื้องบนแทบไม่มีแรงที่จะสามารถรองรับได้อีก แต่เมื่อถูกกดให้เอนร่างแนบลงกับพื้น จึงใช้แขนสองข้าง ยันกับฟูกเอาไว้ เรียวแขนแกร่งกระชากสะโพกมนแน่นเข้าหาตัว กระแทกกระทั้นร่างกายเข้าหาช่องทางคับแคบบีบรัดอย่างรุนแรง
ก่อนจะก้มลงขบฟันฝากฝังความรู้สึกไว้ที่แผ่นหลังเนียนเอาไว้ และคว้าแขนที่ยันกับฟูก ให้แอ่นร่างรับแรงที่ส่งไปให้ได้มากขึ้น
“ไอ้ยะ ไอ้บ้า อึก อือ อ๊า อื้อ”
เสียงร้องครางแผ่วหวาน ยิ่งช่วยเร่งความรู้สึกให้เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
ไอ้น้องอิท ยั่วให้อยากจริง ๆ ทั้งที่ปากก็ด่านั่นด่านี่ บนนั่นบ่นนี่ แต่ไม่ยอมแพ้ ปล่อยให้ทำแรง ๆ อย่างนี้ได้
โดยไม่คิดหนี จะให้หมายความว่ายังไง ถ้าไม่ใช่อยากได้ความรู้สึกเพิ่มขึ้นอีก
แรงที่ส่งไปถึง ทำให้ร่างที่ต้องรองรับ สั่นไหวไปมา ร่างกายที่ขับเคลื่อนไปพร้อมกัน ถูกเติมเต็มอย่างรุนแรง
เสียงร้องครางแผ่ว ๆ ตามจังหวะ ยิ่งทำให้อารมณ์ร้อนแรงพุ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆ
“น้องอิท สุดยอดเลยวะ รักตายเลยแบบนี้อึก อื้อ” คำพูดที่ส่งผ่านทำให้อิทธิพลอยากจะไปต่อยปากคนพูดสักทีสองที มันพูดมาได้ ให้มันทำแล้วยังจะล้ออีก โอ้ยยยยยยยยย ไม่ไหวแล้ว จะตายคาเตียงมั้ยนี้
ช่องทางที่บีบรัด ยิ่งเร่งเร้าให้ความรู้สึกเพิ่มขึ้น
อยากเห็นสักครั้ง หน้าตาน่ารัก เวลาที่รู้สึกไปพร้อมกัน อิทมันรู้สึกยังไง อยากเห็น อยากจูบ อยากกอด
อยากทำให้เป็นของตัวเองมาก ๆ อยากจะปลดปล่อยพร้อมกัน อยากมีความสุขด้วยกันอย่างนี้ตลอดไป
ร่างกายที่หยุดนิ่ง พร้อมกับที่อารยะพลิกร่างตรงหน้าที่ยังคงสอดประสานกันให้นอนราบลงกับพื้น และแทรกกายเข้าไปอย่างต่อเนื่อง
ใบหน้าคมที่สะบัดไปตามแรงกระแทก ริมฝีปากที่ขบเม้มแน่น ดวงตาคมพราวระยับ ใบหน้าที่ถูกย้อมไปด้วยสีเลือด
ให้ความรู้สึกน่าหลงใหล จนไม่อาจหยุดได้
ฝ่ามือที่สอดประสานเข้าด้วยกัน
ดวงตาที่จ้องมองมา บ่งบอกความรู้สึกที่แท้จริง ทั้งที่ร่างกายยังดำเนินต่อไป
“อิท ทำไมทำหน้าแบบนี้แล้วน่ารักจัง....ไม่หยุดให้แล้วนะ อื้อ อึก”
เรียวแขนที่ยกขึ้นไขว่าคว้าหาโอบรัดรอบลำคอแกร่งให้โน้มลงมาแนบชิดกัน
ท่าทางออดอ้อน น่ารัก
ยิ่งทำให้อารยะยิ้ม อย่างมีความสุข ร่างกายที่เร่งเร้าสอดประสานรุนแรง ใกล้ถึงจุดสิ้นสุด
“อิท อิท อึก อื้อ ไม่ไหวแล้ว อีกนิดนะ อีกนิดเดียว”
คำพูดถูกกระซิบที่ข้างหู ลมหายใจหอบหนักรุนแรงขึ้น
อารยะหยัดกายขึ้น และถอนกายออกไปจนสุด ก่อนจะกระแทกกลับเข้ามาอย่างรุนแรงอีกครั้ง
และขยับกายเข้าออกแรงเร็วขึ้น
ร่างที่เกร็งแน่นอยู่เบื้องล่าง ขบริมฝีปากแน่น แอ่นร่างให้สัมผัสกับส่วนแข็งแกร่งของอีกฝ่ายที่รุกเร้าอย่างไม่ยอมหยุดยั้ง
“อ๊า อ๊า อ๊า ถึงแล้ว ยะ อึก อื้อ”
ส่วนแข็งขืนที่ไหวระริกตามแรงที่ส่งผ่าน ปลดปล่อยหยดน้ำขุ่นข้นที่อัดแน่นอยู่ในร่างกายออกมาจนหมดสิ้น ร่างกายเกร็งแน่น ดวงตาคมหรี่ปรือ ห้องทั้งห้องมืดมิดไปหมด มองไม่เห็นสิ่งใดอีก เรียวนิ้ว ที่จิกทิ้งผ้าปูที่นอน ค่อยคลายออก ร่างกายหมดสิ้นเรี่ยวแรง และสะดุ้งสุดตัว เมื่อรับรู้ได้ถึงกระแสน้ำอุ่น ๆ ที่ฉีดพุ่งเข้าใส่ร่างกายอย่างรุนแรง หลังการประสานความรู้สึกที่ยาวนาน
“อิท อือ เสร็จแล้วเหมือนกัน ฮะ ฮ่า อึก อือ”
ทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวหยุดนิ่ง ไปชั่วขณะ ร่างที่อยู่เบื้องบน ปล่อยร่างกายให้ทาบทับแนบสนิทกับร่างเบื้องล่างลมหายใจหอบหนัก เพราะความเหนื่อยล้า
ก่อนจะเคลื่อนลงนอนเคียงข้าง กลับร่างที่ยังหลับตานิ่ง ๆ
เรียวแขนถูกสอดเข้าที่ต้นคอ และดึงให้หน้าผากมนรับรอยจูบที่แตะต้องลงไปอย่างแผ่วเบา
ก่อนจะดึงร่างที่นอนนิ่ง ๆ เข้ามากอดเอาไว้แน่นและจูบซ้ำอีกครั้งที่เส้นผมนิ่ม
“กอดหน่อยนะ”
น้ำเสียงอ่อนโยนที่กระซิบบอก ทำให้อิทธิพลปรือตาตื่นขึ้น และ เงยหน้าขึ้นมอง รอยยิ้มหวานซึ้ง ที่ส่งมาให้
ทำให้ต้องส่งยิ้มตอบกลับไป เขินว่ะ ทำเสร็จแล้ว เพิ่งมาเขิน ทำตัวไม่ถูกเลย
ร่างกายถูกดึงเข้าไปไว้ในอ้อมแขนอารยะ และจำใจต้องซบหน้าเข้ากับแผ่นอกกว้าง
นิ่ง ๆ เงียบ ๆ กันอยู่อย่างนั้น เหมือนคราวแรก
เพราะไม่รู้จะพูดหรือจะคุยอะไรกันดี
“เก็บมานานเหรอ ตั้งแต่อาทิตย์ก่อนที่ทำกัน ไม่ได้ทำอีกเลยใช่มั้ยล่ะ เห็นก็รู้แล้ว ใครจะเก็บของตัวเองไว้ได้มากขนาดนั้น พรุ่งนี้เช้าสงสัยต้องรีบลุกไปซักผ้าปูเตียง ไม่งั้นโดนสงสัยแน่เลยอิท”
อิทธิพลยกมือขึ้น จะซัดกำปั้นเข้าที่หน้าท้องของคนที่ให้แขนหนุนนอน แต่ถูกคว้าเอาไว้ และสอดปลายนิ้วเข้าหาที่ช่องว่างระหว่างข้อนิ้ว แล้วถูกยกขึ้นจูบ ครั้งแล้วครั้งเล่า
“จะต่อยให้ตายเลยใช่มั้ยเนี่ย โหดจริง ๆ ....รักป่ะ.....เราทำกันไปถึงขนาดนี้ เลื่อนขั้นจากคนรู้จักให้เป็นคนรักหรือยังล่ะอิท”
ไม่มีคำพูดตอบกลับมา มีแต่ความเงียบอีกเช่นเคย ฝ่ามืออุ่น ๆ ลูบไล้ไปที่เส้นผมนิ่มและกดปลายจมูกลงมาอีกครั้งอย่างหลงใหล
รู้อยู่แล้ว ว่าอิทจะไม่ตอบคำถามนี้เด็ดขาด แต่ก็แค่แกล้งถามไปอย่างนั้น การกระทำมันบอกอะไรได้มากกว่าคำพูด และรู้ว่าที่อิทไม่พูด เพราะอยากรักษาสัญญาที่ไปบังคับให้สัญญาเอาไว้
คราวนี้ ต่อให้ฆ่ากันให้ตาย อิทคงไม่ยอมพูดว่ารักแน่ ๆ
แต่แค่นี้ก็พอใจแล้ว
“พรุ่งนี้สงสัยน้องอิทท้องแน่เลยว่ะ เดี๋ยวไปซื้อมะม่วงมาเตรียมรอไว้ดีกว่า”
และเพราะเตรียมรับมือเอาไว้แล้ว คราวนี้เมื่อเห็นว่ามือที่จะกำแน่นเตรียมชกหน้า ยกขึ้นอีกครั้ง
เลยแกล้งจับเอาไว้ และดึงให้ไปแตะที่ส่วนกึ่งกลางของร่างกายแทน
“จะชกดีนัก ตื่นเลย แรงดีจริง ๆ มานี่ ต่อได้แล้ว ให้พักหลายนาทีแล้ว เอาสิ คืนนี้จะเอาให้เดินไม่ได้เลย คอยดู”
ร่างที่นอนนิ่ง ๆ ยังไม่ทันได้พักหายใจ ถูกพลิกให้ลงนอน ก่อนจะถูกทาบทับลงมาอีกครั้ง
“ไอ้ยะ....มึง....มึง...” ดวงตาคม เบิกกว้างขึ้น แต่กลับถูกหอมแก้ม และเมื่อใบหน้าคมผละออกส่งยิ้มมาให้
ถึงได้รู้คำพูดของคนน่ารักที่ต้องการจะบอก
“อย่าแรงมากนะ คราวนี้เอาแบบเบา ๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้เดินไม่ไหวจริง ๆ มันจะซวย”
คำตอบของคนที่ก้มหน้าก้มตา ไม่ยอมพูดให้เต็มเสียง ทำให้อารยะอยากหัวเราะให้ดัง ๆ
นี่ขนาดมันเขินนะเนี่ย หน้าแดงไปหมดแล้ว มันก็ยังกล้าพูด ดูตาสิ เวลาพูดทำไมไม่หัดมองตากันบ้าง
โอ้ย อิทหนอ อิท รักจะตายอยู่แล้ว ถึงพรุ่งนี้เดินไหว ก็ไม่ให้เดินหรอกเว้ย ถ้าเดินไม่ไหวจริง ๆ จะอุ้มเอง
แต่คืนนี้ ต้องจัดการก่อน คนอะไรวะน่ารักไม่บันยะบันยัง ถ้าพรุ่งนี้หมดแรง ทำอะไรไม่ได้
ก็เพราะไอ้อิทคนเดียวที่ทำให้ไม่มีแรง เอาสิวะอิท ขอมาต้องจัดไป คนอะไรมันน่ารักจริง ๆ จะทำให้หลงตายกันไปข้างหนึ่งเลยหรือไง
TBC
กระฉูดดดด เลือดหมดตัวแล้ววววว :m25:
มีเรื่องมาขอร้องเพื่อนๆนะคะ
เป็นไปได้ไหมคะ ถ้าแนนจะขอร้องเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านเรื่องที่แนนโพส
ว่าในแต่ละรีพลาย อยากให้ช่วยกันลดอีโมลงกันหน่อย ถ้าจะใช้ก็ขอน้อยๆนะคะ
วันนี้เข้าไปอ่านบอร์ดปักหมุดแล้วอยากจะช่วยบ้าง
เนื่องจากทางเล้ามีปัญหาเรื่องทรัพยากรที่ใช้โหลด(ไม่แน่ใจนะคะว่าแนนเรียกถูกหรือเปล่า เพราะแนนก็ไม่ค่อยรู้เรื่องไอที)
วิธีไหนที่พอจะช่วยกันได้ ก็ช่วยกันนะคะ ช่วยแต่อย่าให้ลำบากนะคะ เอาแต่พอดีกับตัวเรา
เราจะได้มีบอร์ดอ่านนิยายกันไปนานๆนะคะ
ส่วนเรื่องรายละเอียด ถ้าใครอยากอ่านเพิ่มเติมคลิ๊กที่ลิงค์ที่แนนทำไว้ให้ข้างล่างก็แล้วกันนะคะ
เนื่องจากเวปประสบปัญหาใช้ resource เยอะเกิน ขอความร่วมมือขั้นต้นดังนี้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=4531.msg203101#msg203101)
╬═♥╬ ปิดเล้าแน่..ถ้าไม่ร่วมด้วยช่วยกัน╬═♥╬ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=3275.msg128972#msg128972)
ที่จริงแนนก็เป็นอีกคนที่ชอบใช้อีโม จะพยายามช่วยลดตั้งแต่ตอนนี้ ช่วยกันนะคะเพื่อนๆ
ปอลอ แนน+1 คืนให้คนที่บวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
-
ู^^
จิ้มแนนค่ะ หวานจริงๆๆตอนนี้ เหอๆๆยังม่ะได้กลับไปอ่านอีกสองตอนเลยเม้นก่อนเดี๋ยวค่อยไปตามเก็บเนอะ
-
+1
ให้คืนแล้วนะครับ
-
+1 ค่ะ
ขอบคุณค่ะ แนน ^ ^
-
โอเคครับ ปฏิบัติตามครับ ว่าแต่หื่นได้ทุกตอนเลยเนอะช่วงนี้ เหอๆ
-
r4inbow ขอบคุณนะคะ เรื่องเม้นท์นี่เอาตามสะดวกเลยคะ
the_pooh9 ถ้ายังรออยู่คงได้อ่านกันแล้วนะคะ ถูกใจกันหรือเปล่ากับตอนนี้
va_yu น้องอิทน่ารักขึ้นทุกวันเลยเนอะ
Please.ii อัพให้แล้วนะคะ
yee หนักไหมหนักไม่รู้ แต่ที่แน่ๆเลือดหมดตัวอ่ะ
lovefic ทุกอย่างพร้อม งั้นเตรียมเสียเลือดกันได้เลยคะ
ririmu ไม่มี๊ ไม่มีคะ อะไรจะมาสะดุดตอนนี้แนนไม่ยอมแน่ๆคะ อยากเสียเลือดแล้วเหมือนกัน
HaLF333 มัสจ๋า จิ้มเบาๆ เราจูงมือกันมาหื่นดีกว่านะตอนนี้ ถูกใจมัสแน่เลย
andy_kwan ป้าขวัญคะ ตอนส่งตัวเจ้าสาวอย่าลืมกรี๊ดดให้ดังๆนะคะ ตื่นเต้นดีคะ
STAR ALLIANCE มาแล้วคะ คืนนี้ที่รอคอย
Xeroz อ่ะ แน่นอน น้องอิทเตรียมพร้อมรอยะ....
mantdash แพ้ท้องรอนะจิป๊อบบ
MoSHI คาดว่ายะจะกินน้องอิทจนอิ่มแน่เลยคะ
wan ส่งตัวเจ้าสาวเข้าห้องหอให้แล้วนะคะวัน สมใจอยาก แล้วก็ขอบคุณวันด้วยนะคะ
Junrai_Hyper จัดให้คุณพูห์เรียบร้อยตามที่ต้องการแล้วคะ
benxine เช่นกันจ๊ะซินคนงาม จุ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟ เนี่ยแนนจุ๊ฟซินมากกว่าอีก งุงิ
19NT ขอบคุณนะคะ ขอกอดทีนึง อร้ายย ช่างกล้านะเนี่ยแนน แอบมีขอกอดอีก ทำไปได้
tatum1234 คอนเฟิร์มคะ เลือดท่วมแน่นอน อีกเรื่องว่างเมื่อไหร่ค่อยเข้าไปอ่านก็ได้นะคะ
three ขอบคุณนะคะ แนนอัพให้แล้วนะคะ คิดว่าคงได้อ่านกันไปเรียบร้อยแล้ว
akaipee ขอบคุณนะคะ ที่จริงถ้าจะใช้ก้ได้นะคะ แต่ขอน้อยๆแล้วกัน
ถ้าว่างเมื่อไหร่ก็แวะเข้ามาอ่านก็ได้นะคะ คิดถึงเหมือนกัน
Yakuza ขอบคุณนะคะ ค๊าแนนจะเชื่อนะคะว่าไม่หื่นนนนเลย
Kipper นั่นสิมนต์ คืนนี้จะมีอะไร ถ้าไม่ใช่น้องอิททำการบ้าน
Salim021 ขอบคุณนะคะซาหริ่ม แบบไหนก็ได้คะ เอาแต่พอดีเนอะ
โพ่มือคลี่ ไม่เลยคะโพ่ ดีใจซะด้วยซ้ำที่โพ่เข้ามาอ่าน ขนาดไม่ค่อยมีเวลา แนนซะอีก เด๋วนี้จะอ่านนิยายแต่ละตอนยังยากเลย
Please.ii อัพแล้วจ้า
the_pooh9 จัดให้แล้วนะคะ
-
แอร๊ยยยยย น่ารักกกกกกกกกกกกกกกก
-
ป้าอยากเข้าไปแอบดู
น่ารักอะไรขนาดนี้
-
r4inbow ขอบคุณนะคะ เรื่องเม้นท์นี่เอาตามสะดวกเลยคะ
the_pooh9 ถ้ายังรออยู่คงได้อ่านกันแล้วนะคะ ถูกใจกันหรือเปล่ากับตอนนี้
the_pooh9 จัดให้แล้วนะคะ
คร้าบป๋ม ขอบคุงคร้าบ ถูกใจใช่เลย
:m25: หลับฝันดีละน้าคืนนี้ อิอิ
อันนี้ ตอบแทนนู๋แนนนะจ๊ะ อ้ะ+1
อ้อ แล้วจะพยายามร่วมด้วยช่วยบอร์ดประหยีดอีโมนะจ๊ะ
เพื่อบอร์ดของเรา สู้ๆ *-*
-
เอิ่ม...ไม่ไหวจะเคลียร์ เลือดหมดตัวแล้ว :m25: :m25:
-
ในที่สุดก็..... :-[
ขออีกคร้าบคุณแนน ^^
-
กรี๊ดกร๊าดดด . .. ...
ตอนนี้หวานไม่ไหวแร้นนน
รอคอยตอนนี้มานานแสนนาน 55+ :z1:
นี่แอบแว๊บจากการอ่านหนังสือมาอ่านเรยนะเนี่ยย(คิดว่าต้องมีฉาก..แน่ ฮ่า ๆๆ)
เลือดแทบหมดตัว อิอิ
รอตอนต่อไปนะคะ+เป็นกำลังใจให้เน้อออ ^________^
+1ให้แนนนะคะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ลงหลักปักฐาน..รู้หลักแหล่งเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ฮี่ๆ
-
:m25:ในที่สุดก็ช่วยกันทำการบ้านจนเสร็จจนได้นะอิทกะยะ
ขอบคุณครับแนน ที่แม้ว่าจะเหนื่อยแค่ไหนก็ยัง
มาอัพนิยายให้แฟน ๆ ได้อ่านกันทุกวันเหมือนเช่นเคย
+1 จัดปายให้หายเหนื่อย
-
:m25: เลือดๆขอเลือดด่วนครับหมดตัวแล้ว
รับทราบครับคุณแนน เรื่องแบบนี้ต้องช่วยๆกัน
-
น้องอิทแอบร้อนแรง
-
เสียเลือดมากมาย
อ้ากกกกกกกกกกกกก
ขอบคุณนะคร้าบบบบ
-
ในที่สุดวันนี้ที่รอคอยก้อมาถึง
+ 1 ขอบคุงเพ่แนน
เก่งมากค่าน้องอิท&ยะ ในที่สุดก้อ....หึหึ
เรื่อง emo รับทราบค่า
-
เลือดหมดตัวแล้ววววววว
-
รับทราบค่ะ
ขอเลือดด่วน 5555555
-
เอาอีก
เอาอีกเยอะๆ
................
+1 ให้แนนด้วยนะคับ
-
เลือดหมดตัวกันหรือยังคะ
เอา NC อีกป่าวววว
·´¯`·. ¸:ﻬ·´¯`·. ¸:ﻬ·´¯`·. ¸:ﻬ·´¯`·. ¸:ﻬ·´¯`·. ¸:ﻬ·´¯`·. ¸:ﻬ·´¯`·. ¸:ﻬ·´¯`·. ¸:ﻬ·´¯`·. ¸:ﻬ·´¯`·. ¸:ﻬ
วันนี้ไปดู Happy Birthday มา ตอนแรกที่ไปไม่ตั้งใจจะดูเรื่องนี้เลย แต่เรื่องที่ยากดูดันเต็ม เลยมาดูเรื่องนี้แทน
ดูแล้วเศร้ามากกกกกกก และอีกอย่างที่อย่างบอก
อยากได้ผู้ชายอย่างในเรื่องเลย
กระซิก กระซิก จะไปหาได้จากไหนเนี่ย
มีใครทำหล่นบ้างไหมคะ
จะได้ตามไปเก็บบ
เอาเพลงประกอบหนังมาฝากแล้วกัน ตอนนี้ยังอินไม่หาย เดี๋ยวดึกๆจะมาอัพตอนต่อไปให้นะคะ
ขอปรับอารมณ์ก่อนน
http://media.imeem.com/m/mRimVNI_Gw
-
:mc4: เอาค่ะเลือดอ่ะ ช่วงนี้เลือดเยอะเกินกะน้ำตาลในเลือดน้อยค่ะ ขอเพิ่มนะค่ะ :impress2:
ว่างๆจะไปดูค่ะ เพลงเพราะ
-
นึกว่าจะเป็น SM ไปแล้วตอนแรกมีการขอแรงๆ
อ่อ...พออีกรอบขอเบาๆ เหอะๆ
แต่ว่าเป็น NC ที่แปล๊กแปลก
มีบทพูดให้ขำๆ ได้ด้วย ขำๆ หื่นๆ
เพิ่งรู้ว่ามันไปด้วยกันได้อะจิ๊ อิอิ
+1 ให้เน่อพี่แนน o13
-
กรี๊ดกร๊าดดด . .. ...
ตอนนี้หวานไม่ไหวแร้นนน
รอคอยตอนนี้มานานแสนนาน 55+ :z1:
นี่แอบแว๊บจากการอ่านหนังสือมาอ่านเรยนะเนี่ยย(คิดว่าต้องมีฉาก..แน่ ฮ่า ๆๆ)
เลือดแทบหมดตัว อิอิ
รอตอนต่อไปนะคะ+เป็นกำลังใจให้เน้อออ ^________^
+1ให้แนนนะคะ
ระวังจะอ่านหนังสือไม่รู้เรื่องเน้ออออ
สมาธิแตกกระเจิงหมดหรือยังอ่ะจ๊ะ ^o^
-
ดันก้นแนน ขอบคุณครับ ที่ส่งเจ้าสาวเข้าหอ
มารอดูว่า ตอนเช้าอิทจะเดินเอง หรือว่ายะจะเป็นคนอุ้ม
ขอให้สนุกกับงานนะครับ ได้ข่าวว่าเหนื่อยมาก ๆ +1 เป็นกำลังใจ ให้นะครับ
-
ใครที่รอฉากNCอีก ตอนนี้ไม่มีนะจ๊ะ 5555++ แนนถามดูเล่นๆๆนะ
ว่าแล้วหนีไปนอนดีกว่าเด๋วจะโดนโบกเอา >_<
คืนนี้ฝันดีกันนะคะ
ตอน นี่หรือบทสนทนายามเช้าของคู่รัก
โอ้โห ท่ามัน
อือ
ได้ใจจริง ๆ
เช้าแล้วด้วย ทำอะไรไม่ได้แล้วเนี่ย หันซ้ายหันขวา เดินกันไปมาเต็มบ้านเลย
แม่ก็มาซะแต่เช้าเลย
ย่าเล็ก กับย่าใหญ่ ก็อยู่
แล้วดูพ่อของหลานสิ
นั่งง่วงอยู่บนเก้าอี้ แต่เทครีมทาผิวมาทาที่แขน แล้วดูท่ามัน ทาแบบง่วง ๆ มีการยกขาขึ้นมาอีก
ตาย ตายแบบนี้ มิน่าล่ะตัวมันหอม ๆ ไม่นึกว่ามันจะใช้ของแบบนี้ ครีมทาผิวเด็ก
หอมดี เมียตัวหอม ๆ มันน่าฟัด แล้วอีท่าไหนถึงได้สำอางค์ขนาดนั้นล่ะนั่น
ไอ้อิทนี่มัน สำอางค์กว่าที่คิดนะเนี่ย
“เป็นอะไรวะ เครียดแต่เช้า ง่วงนอนชิบหายเลยว่ะ” อิทธิพลตาปรือ หันไปมองคนที่นั่งขมวดคิ้วยุ่งเหยิงแต่เช้า
ง่วงจะแย่แล้ว ไม่อยากลุกขึ้นเดินไปไหนเลย มันเหมือนคนไม่มีแรงพิกล ผู้หญิงกับผู้ชายนี่มันต่างกันจริง ๆ
“เปล่า...” คำตอบสั้น ๆ แถมคนที่นั่งถัดออกไป ยิ่งขมวดคิ้วยุ่งเหยิงขึ้นมากกว่าเดิม
ไม่พอใจอะไรขนาดนั้นวะ แค่ตอนเช้า ตะเกียกตะกายลุกขึ้นไปต้มน้ำ แล้วก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่ได้นอนแช่อยู่บนเตียงแบบมัน มันถึงขนาดต้องโกรธกันขนาดนี้เลย เหรอ แถมตอนที่เดินกลับเข้าไปในห้องหลังอาบน้ำเสร็จ
ไอ้ยะมันตื่นขึ้นมา ยังทำหน้าเครียดอีก เดินออกจากห้อง ไม่ได้สนใจจะมองหน้ากันเลย
แล้วไอ้เรืองเมื่อคืนมันอะไรกันวะ มีอะไรกับกูแล้ว มาทำปั้นปึงใส่แต่เช้าแบบนี้เนี่ย แม่ง โมโหเป็นเหมือนกันนะ ตกลงมันจะเอายังไงกันแน่ โกรธเหมือนกันนะเว้ย แม่งเอ้ย
อิทธิพล หน้างอหงิก กระแทกขวดครีมของลูกสาวที่แอบหยิบมาใช้ แล้วลุกขึ้นเดินปึงปังจากไปแล้ว
ทิ้งให้อารยะ นั่งเครียดอยู่เหมือนเดิม
ไอ้อิทเดินอย่างกับคนท้องไปได้ โธ่เอ้ย กะว่าจะมาต่อตอนเช้าอีกหน่อย ไอ้อิทมันดันตื่นก่อนซะอีก
จะลุกไปกอดไปหอม ก็พอดีกับที่แยม ร้องหิวนมตอนเช้า อิทเลยต้องอุ้มลูก เดินไปเดินมา
ชงนมบ้าง อุ้มลูกบ้าง ทำเหมือนไม่สนใจจะมองหน้ากันแบบนั้น จะขอจูบตอนเช้าก่อนออกจากห้องซะหน่อย
อะไร ก็ไม่เป็นอย่างที่คิดเลย แล้วเวลาสาย ๆ แบบนี้ จะทำอะไรได้อีกล่ะเนี่ย ลากเข้าห้องไม่ได้แล้วด้วย
“เฮ้ย อิทเอารายงานฝึกงานไปส่งด้วยหรือเปล่าห้องอิทอ่ะ ตกลงวันนี้หยุดใช่มั้ย”
เสียงของอารยะที่ตะโกนถามออกไป ทำให้อิทธิพลอยากจะเดินเข้าไปต่อยหน้าไอ้คนถามสักทีสองที
มีบ้างมั้ยจะพูดให้มันดี ๆ นี่พูดเรื่องบ้าอะไรของมัน ขวางหูขวางตาเว้ย พูดอะไรก็ไม่เข้าหูทั้งนั้นแหละ
เห็นเป็นตัวอะไรวะ
คิดจะฟันแล้วทิ้งหรือไง ไอ้ยะ กูโมโหแล้วนะ เกลียดมึง กูไม่พูดกับมึงหรอก
เมื่ออิทธิพลไม่ตอบ อารยะก็เลยงงไม่พอใจอะไรอีกวะ ทำไมมันไม่พูดออกมาบ้างล่ะ
ร่างนั้นลุกขึ้นยืนและเดินเข้าไปหาคนที่เขย่าขวดนมอยู่ใกล้ ๆ กระติกน้ำร้อน
อยากจะเดินเข้าไปกอด แต่ทำได้แค่ยืนอยู่ข้าง ๆ แล้วก็มองหน้าของคนที่ไม่ยอมพูดด้วย
“เป็นอะไร ไหนบอกหน่อยได้มั้ย”
ถึงจะพูดดด้วย แต่ไม่ได้รับคำตอบกลับมา อารยะหันไปมองรอบ ๆ ตัว แล้วก็แตะปลายนิ้วเข้าที่ริมฝีปากตัวเองก่อนจะนำไปแตะที่ริมฝีปากของอิทธิพล และข้างแก้มของอิทธิพล
“จุ๊บย้อนหลัง ตอนตื่นไม่ได้หอมแก้มอิทเลย “
รอยยิ้มที่ส่งมาให้ ทั้งที่คิ้วยังคงขมวดมุ่นอยู่ ทำให้อิทธิพลก้มหน้าลง และวางขวดนมเอาไว้
ยืนนิ่ง ๆ อยู่อย่างนั้น ไม่ได้พูดอะไรออกมา
ตอนแรกนึกว่าอารยะจะไม่พูดอะไรเลย เห็นทำเหมือนไม่สนใจกันตั้งแต่เช้าแล้ว แต่ตอนนี้อารยะก็มาคุยด้วยแล้ว
แล้วทำไมต้องทำอะไรแบบนี้ด้วย กอดไม่ได้หอมไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้เลย แบบนี้จะดีไปได้ยังไง
“เราเป็นแค่คนรู้จักกัน อย่ามาใกล้นะ”
เพราะอารมณ์พาล อยากจะหาเรื่อง เลยทำให้พูดอย่างนั้นออกไป ใบหน้าคมแหงนเงยขึ้นจ้องมองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า แล้วก็ก้มลงอีก
ก็แล้วทำไม มึงจะทำไมกับกูล่ะ กูจะหาเรื่องมึงแต่เช้าแบบนี้แหละ มึงจะทำไม รับไม่ได้ก็เรื่องของมึงสิ
มีคนรับกูได้ตั้งเยอะแยะ
ขวดนมถูกยกขึ้นเขย่าอีก โดยที่คนเขย่าขวดนม ยังหน้าหงิกหน้างอ พูดอะไรไม่รู้เรื่องตั้งแต่เช้า
ถ้าเป็นเมื่อก่อน คงจะยิ่งเครียด แต่ตอนนี้อารยะกลับแอบลอบยิ้มแปลก ๆ กับท่าทางของอีกฝ่าย
เมื่อก่อนไม่ทันสังเกต แล้วก็ไม่ได้คิดอะไร แต่ตอนนี้ เพิ่งรู้ว่า
ถ้าอิทมันน้อยใจ หรืออยากอ้อน มันจะพูดจาแบบนี้แหละ พูดจาหาเรื่องแบบนี้ เพราะอารมณ์น้อยใจแล้วไอ้เรื่องด่าให้ไปไกล ๆ นี่ล่ะก็ชอบนัก แบบนี้ต้องกระแซะ ให้หน้างออีกซะหน่อยคงดี เดี๋ยวคอยดูเถอะ
เดี๋ยวก็เบะหน้า ทำหน้างอ ไป ๆ มา ๆ ก็จะบอกว่าเราเป็นแค่คนรู้จักกันอีก
“เหรอ น้องอิท เราเป็นแค่คนรู้จักกันเหรอ ก็ดี ชอบแบบนี้แหละ แบบคนรู้จักกันนี่แหละ เนอะ”
ใบหน้าเครียดขรึม และทำท่าจะเดินผละจากทำให้อิทธิพลยิ่งหน้าหงิกหน้างอลงไปอีก
เออ อย่ามาง้อนะ อย่ามาง้อกูก็แล้วกัน กูเกลียดมึงแล้ว ไอ้ยะ ไปไหนก็ไปเลยเว้ย แม่ง
“อื้อ อ๊า อ๊า อ๊า ถึงแล้ว ยะ ถึงแล้ว....เมื่อคืนจำได้ว่าคนรู้จักกันทำเสียงแบบนี้แหละ ไม่ได้ยินอะไรนะ จริง ๆ เพราะเราไม่รู้จักกัน“
ร่างที่หันกลับมาพูดหยอกล้อและหัวเราะเสียงเบา ดวงตาพราวระยับทำให้อิทธิพลต้องเงยหน้าขึ้นมองไม่เข้าใจว่ามันพูดอะไรของมันวะ ปัญญาอ่อนแต่เช้า
“ไอ้ยะ มึงไปไกล ๆ ตีนกูเลยนะ นิสัยเสีย ทำอย่างกะอยากรู้จักมึงนักนี่ โธ่เอ้ย”
ปากด่า แต่หน้าแดง เมื่อคิดถึงภาพเมื่อคืน ที่ลอยไปลอยมาเป็นฉาก ๆ ในสมอง เหี้ยอายว่ะ เป็นไปได้ขนาดนั้นถึงจะชอบ แต่ถ้ามันเล่นมาพูด กันโจ่งแจ้งแบบนี้ มันก็อายกันได้ทุกคนแหละวะ
“ถ้าคนรู้จักกันมันต้องพูดว่ายะจ๋า ยะ น้องอิท น้องอิทอื้อถึงแล้ว อ๊า แบบนี้ใช่มั้ย อ๋อ ใช่ ๆ ท่าจะจริงเนอะ นี่เราไม่รู้จักกันนี่เนอะ”
อารยะยังไม่เลิกพูด และขวดพลาสติกในตะกร้าก็ถูกขว้างออกไป โดยเล็งที่หัวอารยะและก็เข้าเป้าจริง ๆ
แม้จะเจ็บ ๆ อยู่บ้าง แต่ก็ไม่เจ็บมาก เพราะคนปายืนด่านั่นด่านี่ หน้าแดงเถือกอยู่นั่น
ฝ่ามือที่คลำที่หัวของตัวเอง และยังอมยิ้มยืนมองคนที่ยืนด่า...แล้วก็ยิ่งทำให้หุบยิ้มไม่ได้
เจ็บนะเนี่ย ปาซะตรงหัวเลย ทำไมมันถึงได้โหดร้ายทารุณกับคนที่นอนกอดมันเมื่อคืนนี้ขนาดนี้วะ
แต่ก็เอาเหอะ
คนท้องก็งี้แหละ อารมณ์แปรปรวน สงสัยว่าเมื่อคืนจะทำเยอะไปหน่อย ไอ้อิทมันเลยท้องเลย น่ารักดีเหมือนกัน
ของแบบนี้ มันต้องยอมแลกบ้าง มันถึงจะคุ้ม
ไปสอยมะม่วงดีกว่าเว้ย เอามาแกล้ง เมีย ก็เมียมันน่ารักเองทำไม ช่วยไม่ได้ มาทำให้หลงเอง
แบบนี้ต้องโดนสั่งสอนบ้างแล้ว
TBC….
สำหรับเรื่องอีโม แนนขอบคุณทุกคนนะคะที่ช่วยกัน คนละน้อยนิด คงพอจะช่วยบอร์ดได้มั๊ง
ปอลอ แนน+1 คืนให้คนที่บวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
-
^
^
จิ้มแนนนนนนนนนนนนนน
+1
กร๊ากกกกกกกกกกกกก
คนท้องกล้าพูดดดดดดดดดดด
-
55 อิทท้องหรอ
+ 1 คุณแนน
พ่ออิทนี่ขี้งอนนะครับ
แต่ลุงยะก็ชอบยั่วมากเลย 55
-
:jul3: ท้องแล้วเว้ยยยย อิอิ น่ารักกันจริงคู่นี้
-
กรี๊ด น่ารักค่า
+1 ไปเลยค่ะ
-
เหอๆงอนได้งอนดีจริงนะคู่นี้
-
แหม . ..
อิทนี้ชั่งขี้งอนจิงจิ๊งงง
แต่งอนบ่อย ๆนะช๊อบ
+1ให้แนนจ้า
-
ยินดีกะคุณพ่อคุณแม่คนใหม่ เอ๊ะหรือคุณพ่อสองคน แล้วอยากได้ลูกชายหรือลูกสาวหละนิ
:z2:
-
เพลงประกอบภาพยนตร์เพราะมาก ๆ เลยครับแนน
:z1: แหมคนเราเนอะ คืนเดียวแต่หลายรอบไปหน่อย
เล่นเอาอิทท้องเลยเหยออออ อิอิ...
Thank ครับแนน +1 เหมือนเดิมคร๊าบ
-
น้องอิทขี้งอนจริงๆ.....แต่ก็ยังน่ารัก
+1 ให้แนนค่ะ
-
+1 ให้แนนค่ะ
ถึงจะไม่ใช่ NC แต่ก็หวานน่ารักค่ะ
จะพยายามไม่ใช่อีโมแล้วนะคะ ช่วยกันๆ
-
เอาอีกๆๆๆๆๆ.....ชอบนิยายเรื่องนี้มากเลยครับบบบ
-
พรุ่งนี้จะมาลง
ตอนจบ
แต่ไม่รู้ว่ากี่โมงนะคะ
-
จิ้มแนนด้วยความรัก... >/////////<
กิสสสสสสสส...
ในที่สุดน้องอิท-พี่ยะ กะจึ๋ยๆๆ ดึ๋ยๆๆ...
เสียเลือดตามๆ กันไป...
สมใจคนอ่าน... หุหุหุ..
แถมเช้ามีมีล้อกันอีก..
ล้อมากๆ ระวังน้องอิทงอลลลนะพี่ยะ..
โฮะๆๆๆ..
จะจบแล้วเหรอ...
ยังอยากให้หยอกกันอีกนานๆ ชอบๆๆ..
ขอบคุณแนนมากนะคะ..
ไม่รู้จะขอบคุณยังไง ได้แต่กด+ ให้อย่างเดียว..
ทำงานเหนื่อยๆ เบื่อๆ เซ็งๆ..
พอได้เข้ามาอ่านนิยายแล้วชื่นใจจริงๆ..
รักแนนค่ะ จุฟๆ..
^^~
ปล.สนองนโยบายลดการใช้ทรัพยากรค่ะ ^0^/
-
อ่าว จะจบแระเหรอ
ขอบคุณคุณแนนค่ะ สำหรับเรื่องที่เอามาลง ^ ^
ป.ล +1 ให้ค่า
-
จัดไป+1 นู๋แนน
-
+ 1 ให้พี่แนนค่า พ่อแง่แม่งอนจิง ๆ คู่นี้ นหน้าจะจบแล้วหรือค่ะ
ใจหายนะเนี๊ยยยยยย แต่ก้อมีประโยชน์นะคะ ได้ไม่ต้องนั่งเป็นผีเฝ้าตอรออ่าน อิอิ
-
เสียดายแทนยะจริง ๆ คนอ่านก็เลยอดอ่าน 555+
-
งอนกันไปงอนกันมาคู่นี้
จะมีมือที่สามมั๊ยเนี่ยยยยย
-
น่ารักจัง
-
ทำไมงอนกันได้งอนกันดี
แทนที่จะพูดกันให้มันเคลียร์ๆ เนาะ
ชอบเข้าโหมดความคิดกันตลอดเลย หุหุ
แต่ก็ยังดีที่อารยะเริ่มรู้ใจอิทมากขึ้นๆ
o13
-
...+1 = 589 ให้คุณแนนคนขยันครับ
...เฮ่อ :เฮ้อ:...กว่าจะอ่านทัน...รอตอนจบครับ
-
ม่าย จะจบแล้วเหรอเนี่ย
แล้วช่างกลคู่ไหนเตรียมจ่อคิวต่อล่ะนี่
ยังไงก็จะติดตามต่อครับ
-
ในที่สุดก็มาถึงตอนสุดท้ายแล้วนะคะ รู้สึกไหมว่าไม่อยากให้จบเลย ภาคนี้เป็นภาคที่แนนโพสนานที่สุดยิ่งโพสทุกวัน แล้วกลับมาอ่านซ้ำเรื่อยๆ ยิ่งหลงรักน้องอิทขึ้นทุกทีว่าทำไมน่ารัก อยากยืดเวลาออกไปอีกจัง
ต้องขอบคุณ คุณเท็นที่แต่งเรื่องน่ารักๆมาให้อ่าน ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและเป็นกำลังใจให้นะคะ ถ้ามีเรื่องผิดพลาดประการใดจากการโพสแนนขอน้อมรับนะคะ
ตอน ทุก ๆ วันของเรา (จบ)
“แยม เย่ เย่ แยม แยม”
อิทธิพลเรียกลูกสาวที่ก้าวเดินเตาะแตะ เตาะแตะเข้ามาหา แล้วก็ปรบมือชอบใจ โดยมีสายตาของทั้งย่าเล็กย่าใหญ่และแม่ของอารยะ มองตาม ด้วยความลุ้นระลึก ว่าเด็กหญิงจะก้าวเดินได้หรือไม่
ก้าวที่หนึ่ง ก้าวที่สอง และเมื่อถึงก้าวที่สาม เด็กหญิงก็ล้มลง และร้องไห้จ้า
และก็เป็นอิทธิพลที่เข้าไปคว้าตัวลูกสาวได้ก่อน
เด็กหญิงแยม ถูกอุ้มขึ้นจนตัวลอย โดยมีฝ่ามืออุ่น ๆ ของพ่อ ลูบไล้เส้นผมของเด็กหญิง และกดให้ซบลงที่ไหล่
“แยมเก่ง ไม่เอาแล้ว ไม่ร้องแล้ว เอ่เอ้ แยมเก่งจังเลย แยมลูกพ่ออิทเก่งที่สุดเลย”
ทั้งย่าเล็กและย่าใหญ่ พากันยืนยิ้ม เมื่อเห็นภาพสองพ่อลูกที่กอดกัน
“โอ้ย หลานข้าก็เก่งอย่างนี้แหละ มีพ่อมันแหละ ที่โง่ กว่าจะพูดได้ ข้าล่ะกลั๋ว กลัว ว่ามันจะเป็นใบ้ เห็นไม่ยอมพูดเลยตอนเด็ก ๆ พอโตขึ้นมาล่ะก็ มันเถียงแม่ฉอด ๆ “
ย่าเล็กเล่าถึงเรื่องราวหนหลัง เมื่อครั้งที่อิทธิพลยังเด็กแล้วก็มองค้อนลูกชาย
“อัจฉริยะนะเจ๊ จะให้พูดแจ้ว ๆ เหมือนคนอื่นได้ไง โห่ ไรว๊า เนอะแยมเนอะ”
อิทธิพลตอบกลับแม่ของตัวเองแล้วก็โดน ย่าใหญ่ตบหัวเข้าให้
“โห่ ไอ้อิท ถ้าข้ารู้ว่าโตมาเอ็งจะช่างหาเรื่องมาให้ข้ากับแม่เอ็งปวดหัวอย่างนี้นะ ข้าเอาขี้เถ้ายัดปากเอ็งตายไปตั้งแต่เกิดแล้ว”
เสียงบ่นของย่าใหญ่ ทำให้อิทธิพลหันไปมองแล้วก็อมยิ้ม
“วางแผนฆ่าอิทตั้งแต่เด็กเลยนี่หว่า แม่ก็ใจร้าย ย่าก็ใจยักษ์ ไปแยมไป อยู่กับคนแก่มาก ๆ เดี๋ยวแยมเบื่อ เนอะ”
ร่างที่กำลังจะก้าวเดินหนี ทำให้อารยะหัวเราะ
ก็มันเป็นแบบนี้ไง งอแง งอแง แบบนี้ไง ดูยังไงก็น่ารักไม่เบื่อง่าย ๆ ยิ่งเดี๋ยวนี้ อารมณ์ดี ๆ มีการอ้อนแบบไม่รู้ตัวด้วย ไม่หลงตอนนี้ ก็ไม่รู้จะไปหลงไอ้อิทมันตอนไหนแล้ว
“แต่ยะตอนเด็ก ๆ เคยไม่พูดยังไงก็ยังไม่พูดอยู่อย่างนั้น ใช่มั้ยยะ ยัยดาสิ พูดแจ๋ว ๆ ทุกวัน “ แม่ที่เงยหน้าถามลูกชาย ทำให้อารยะหุบยิ้ม ก่อนจะก้มหน้าลง ครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
แม่รักดามากกว่า
แม่ห่วงดามากกว่า
แม้แต่ตอนนี้ แม่ก็รักดามากกว่าอยู่ดี
ใบหน้าที่กลับมาขมวดคิ้วมุ่น ทำให้อิทธิพลต้องหันไปมอง
อารยะเดินมาทิ้งกายลงนั่งที่เก้าอี้ แล้วก็ส่งยิ้มเจือจางไปให้แม่ ที่ยืนมองหลานสาวอยู่ ไม่ทันได้นึกถึง ว่าจนถึงวันนี้ ลูกชายก็ยังเป็นคนขี้น้อยใจอยู่เหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
เด็กหญิงถูกทั้งย่าเล็กและย่าใหญ่คว้าไปอุ้ม และหญิงวัยกลางคนสามคน ก็พากันลงไปนั่งที่พื้น วุ่นอยู่กับการหยอกล้อกับหลานสาว แถมยังหัวเราะกันอย่างมีความสุข
“เฮ้ย”
อิทธิพลเดินมาทิ้งกายลงนั่งเคียงข้างคนที่นั่งหน้าเครียด ถึงแม้อารยะจะยิ้มบ้าง เมื่อหันไปเห็นว่าหลานสาวมีคนรักและเอาใจใส่ แต่เมื่อนึกถึงตัวเองแล้วก็ ยิ้มอย่างเศร้า ๆ
“ตอนเด็ก ๆ เคยมีใครห้อมล้อมอย่างนี้เหมือนแยมหรือเปล่านะ จำได้ว่า ทั้งพ่อกับแม่ พากันโอ๋ยัยดา ตอนที่ร้องไห้ แต่ ทุกคนบอกว่าเป็นพี่ห้ามร้องไห้ ต้องดูแลน้อง แล้วตอนนี้ไม่มีน้องให้ดูแล แต่ก็ยังมีใครให้ดูแลอยู่ อยากจะอ้อนแบบเด็ก ๆ แบบนั้นบ้างแต่คงทุเรศน่าดูเลยเนอะ”
คำพูดที่เอ่ยออกมาจากความรู้สึกที่แท้จริง ทำให้อิทธิพลกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก
เรื่องน้อยใจ เป็นมานานแล้ว ไอ้ยะมันชอบคิดว่า พ่อกับแม่ ไม่รัก ทั้งที่ตอนนี้ พ่อของมันที่เคยงี่เง่า ตอนนี้ ก็ยังได้ข่าวว่า อยากให้พาหลานไปเที่ยวที่บ้าน แต่ก็ยังทิฐิอยู่ เห็นว่า แม่ของไอ้ยะ เอารูปแยมไปให้ดู เลยอยากเห็นหน้าหลาน แต่ก็ยังคงทำเป็นหน้าเข้ม ไม่ยอมเอ่ยบอกออกมาตรง ๆ แต่เป็นการเปรย ๆ แค่นั้นเอง
ตอนนี้อะไรหลายอย่างมันก็เข้าที่เข้าทาง มีแต่ไอ้ยะนี่แหละ ที่ยังชอบทำหน้าเครียดอยู่
ถ้าอารมณ์ดี ๆ มันจะแกล้งแหย่ แกล้งอำให้โมโห แต่บางทีมันก็เงียบๆ ไม่ยอมพูดอะไรมากนัก
ต้องถาม มันถึงได้พูด แล้วนี่ตกลงเราเป็นอะไรกันวะเนี่ย
มันมาค้างที่บ้านทุกวันหยุด แล้วก็มีอะไรกัน แต่ไม่ได้เป็นอะไรกันไม่ได้เป็นคนรู้จักกัน ทั้งที่บางทีก็งี่เง่าใส่กันทะเลาะกันบ้าง แต่ก็มาหาเหมือนเดิม ยังเป็นห่วงเหมือนเดิม ยังคอยมาดูแล เวลาไม่สบาย หรือเวลาที่ทุกข์ใจ
แล้วถ้าอีกคนหนึ่งไม่สบายใจ มันก็ต้องแบ่งความรู้สึกให้รับรู้กันบ้างสิ ไม่ใช่เก็บเอาไว้คนเดียวอย่างนี้
เหมือนไม่เชื่อใจกันอย่างนั้นแหละ
“เออ ไม่มีใครรักหรอก คิดแบบนี้ต่อไปแล้วกัน”
ทั้งที่ปากก็พูดแบบนี้ แต่ดวงตาคมกลับจ้องมองใบหน้าของคนที่นั่งหน้าเครียดอยู่ และใช้นิ้วชี้แตะไปที่หน้าผากของคนตรงหน้า แล้วก็กดเล่นอยู่อย่างนั้น
“หน้าตาก็งั้น ๆ เทียบอิทไม่ได้เลย แต่พอขมวดคิ้วแบบนี้ หน้ายิ่งดูทุเรศขึ้นอีก แบบนี้ ก็เป็นคนไม่รู้จักต่อไปแล้วกัน อย่าคิดเลื่อนขั้นเป็นอย่างอื่นเลย ช่วยไม่ได้ ที่พี่คนนี้ เกิดมาหน้าตาหล่อ คนบางคนก็เลยหมองไปเลยเวลานั่งคู่กันแล้วยิ่งขมวดคิ้วด้วยนะ ไม่ไหว ไม่ไหว”
คำพูด เหมือนเป็นเรื่องจริงจัง แต่ใบหน้าคมกลับอมยิ้มทำให้อารยะ หัวเราะกับคำพูดของคนที่ส่งยิ้มให้
“ก็คนคนนี้ไม่ยอมบอกว่ารักไง เลยต้องทำหน้าเครียด กลุ้มใจด้วย ถ้าบอกว่ารักแล้วจะเลิกทำหน้าแบบนี้ก็ได้ แต่คงไม่ไหว รอจนแยมแต่งงาน น้องอิท ก็คงไม่บอกว่ารักหรอก เพราะน้องอิท ชอบบอกว่าไม่รู้จักกัน ใช่มั้ยล่ะ”
คำพูดตัดพ้อ มาพร้อมกับที่อารยะทำหน้าเศร้าเรียกร้องความสนใจ แต่อิทธิพลกลับหัวเราะท่าทางของอีกฝ่าย
อ้อนเหรอ ตลกว่ะ คิดว่าทำแบบนี้น่ารักตายเลย น่าถีบมากกว่า เดี๋ยวกูก็ถีบให้หัวทิ่มเลยไอ้ห่ายะ
“อ้าว จะให้บอกได้ไง ก็เราไม่รู้จักกันนี่หว่า ไปหาแยมดีกว่า นั่งเครียดต่อไปแล้วกันนะ จะเป็นกำลังใจให้ จงเครียดต่อไปคนเดียวก็แล้วกัน ไปดีกว่า”
ร่างที่กำลังลุกขึ้นยืน แถมยังหัวเราะที่ได้แกล้งอีกฝ่ายได้ แต่ก็ต้องกลับมานั่งลงที่เดิม เมื่อถูกดึงแขนเอาไว้ พร้อมกับที่อารยะกระซิบบอกเสียงเบา
“เรื่องที่เครียดอีกอย่างหนึ่งก็คือ.....นั่งมองหน้าน้องอิทแล้ว...อยาก.....แบบนี้จะทำยังไงดี”
เสียงที่กระซิบทุ้มต่ำในลำคอ ที่ข้างหู และแกล้งทำเสียงกระเส่า และดวงตาหวานเชื่อมที่ทอดมองมาพร้อมกับใบหน้ายิ้ม ๆ ของอีกฝ่าย ที่จ้องมาแบบมีความหมาย
ทำให้ใบหน้าคมของคนฟัง ถูกย้อมไปด้วยสีเลือด
แต่ก็ยังไม่ยอมแพ้ อาย ถึงวันนี้ก็ยังไม่เลิกอาย เวลาโดนพูดล้อแบบนี้ ไม่เข้าใจว่าทำไมยังเขินอยู่ แต่มันก็เขิน อิทธิพลขบริมฝีปากตัวเองไว้ และทำหน้าให้นิ่งที่สุด รักษามาดเอาไว้สุดชีวิต ก่อนจะใช้นิ้วจิ้มไปที่กลางหน้าผากของอารยะ พยายามทำหน้าเคร่งขรึมใส่ และพูดด้วยมาดนิ่ง ๆ
“โห่ ไอ้ไก่อ่อนเอ้ย ปากดี...แน่จริงคืนนี้เจอกันเด่ะ เดี๋ยวจะสงเคราะห์ให้”
พูดจบอิทธิพลก็ต้องรีบผละจาก กลัวว่าอารยะจะเห็นใบหน้าของตัวเองที่แสดงความรู้สึกของตัวเองอย่างชัดเจนอิทธิพลเดินจากไปแล้ว โดยที่อารยะนั่งอมยิ้ม เลิกขมวดคิ้ว ต้องแหย่เล่นบ้าง เพราะเวลาน้องอิททำหน้าแบบนั้นแล้ว ทำให้อยากเข้าไปกอดให้แน่น ๆ ไม่อยากปล่อย อยากจะแกล้งให้หน้าแดงแบบนี้ทุกวัน
ปากดีจริง ๆ อิทเอ้ย ไก่อ่อน ไก่อ่อน ขยันว่าจริง ๆ นะ แต่ไอ้คนที่อิทว่า ก็ทำให้ร้องครางเสียงอ่อนเสียงหวานได้นี่นา ชอบไม่ใช่เหรอ เห็นพอใจทุกครั้งที่ทำนี่ แล้วยังจะทำเป็นปากเก่งอีกแล้ว อิทเอ้ย น่ารักจริงๆ เลยว่ะ แฟนใครเนี่ย
ใบหน้าที่เอาแต่ขมวดคิ้วมุ่น และครุ่นคิดอยู่ตลอดเวลา มีรอยยิ้มระบายเจือจาง เมื่อนั่งมองคนที่เดินจากไป
ทุกวันที่ได้เจอกัน ทุกวันที่ได้พูดคุยกัน ทุกวันที่มีความสุขบ้างมีความทุกข์บ้างปะปนกันไป แต่ก็ยังมีคนให้ห่วงใยมีคนให้เดินเคียงข้าง กว่าจะผ่านมาถึงตรงนี้ได้ ต้องอาศัยความเข้าใจและการให้อภัยมากเท่าไหร่กันนะ
พรุ่งนี้เป็นยังไงก็ยังไม่รู้ รู้แต่เรื่องของวันนี้ และพยายามจะทำทุกอย่างให้มันดีที่สุด เพื่อให้ไม่ต้องมานั่งเสียใจภายหลัง
ทุกวันที่เป็นแบบนี้ มันก็ดีแล้ว ไม่ต้องมีความสุขที่สุด แต่มีคนที่เดินไปด้วยกัน
มันก็เพียงพอแล้ว เพียงพอแล้วจริง ๆ
อารยะลุกขึ้นยืนและจ้องมองตรงไปที่ ใครคนหนึ่งที่กำลังอุ้มลูกสาว หัวเราะกันอย่างมีความสุข
ก่อนจะก้าวเท้าเดินไปแย่งอุ้มหลานด้วยอีกคน
“แยม มาหาลุงยะดีกว่า ลุงยะใจดีที่สุดแล้ว”
เสียงหัวเราะยังคงดังก้องไปทั่วทั้งบ้าน ถึงแม้บางวันจะเป็นเสียงทะเลาะเอะอะโวยวายบ้าง แต่ก็เพื่อให้แต่ละวัน มันผ่านไปหาวันที่สามารถหัวเราะได้ และยิ้มได้อย่างพอดี จะมีความสุขมากที่สุด ก็เมื่อรู้จักความทุกข์แล้ว
และวันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันของคนสองคน และคนที่รักที่อยู่รอบข้าง ที่ยังดำเนินต่อไป
Fin
ปอลอ แนน+1 ให้ทุกคนที่อยู่ในตอนที่41แล้วนะคะ :L2:
-
แนนมาแล้ว...มาแล้ว
ขอบคุณคร๊าบ
:monkeysad:จบแล้วเหรอเนี่ย
ทามมายอ่านจบแล้วมันรู้สึกเหงา ๆ อ่ะแนน
+1 เหมือนเดิมค๊าบ
-
..อ่านจนจบเลย
ชอบมากๆคับ..
-
:pig4: +1
ขอบคุณจ้า นู๋แนน
ที่อุตส่าห์แบ่งปันเรื่องราวดีดี น่ารักๆ ให้อ่านกัน
น่ารักทั้งหมดเล้ยนะ o13
-
+1 ให้แนนค่ะ
ที่อุตส่าห์โพสเรื่องนี้จนจบ
มาตามอ่านทุกวันเหมือนกัน น่ารักมาก
ขอบคุณค่ะ :L2:
-
หงอยย
ม๊ายย ม่าย อยากให้จบเลย
แง แง คิดถึงน้องแยมม
คิดถึงพ่ออิทอ่ะ
หงอยย
-
ขอบคุณมากนะค่ะ ที่นำเรื่องดีๆ มาให้อ่าน :L2:
ว้า....จบแล้ว คิดถึงแยม น้องอิท ไอ้ยะ
มีตอนพิเศษรึป่าว
-
ป้า+1ให้นู๋แนนแล้วนะ
ขอบคุณที่ขยันโพสท์ ให้ป้าขยันอ่านตาทด้วย
-
+1 ให้แนนจ๊ะ
รออ่านตอนต่อไปเน้ออออ
-
เย้ๆ...
จบแล้ว...
มันก็ซึ้งๆ อะน๊า
แต่ว่ามันรู้สึกเหงาๆ พิกล แหะๆ
ปล. +1 ให้พี่แนนเหมือนเดิม
ปล.2 น่าจะมีตอนพิเศษนะนี่ อิอิ
-
จบแล้ววว อยากอ่านต่อไปเรื่อย ๆ จัง
ขอบคุณ คุณเท็น คนแต่ง
และก็คุณแนน คนโพส นะครับ o13
-
:เฮ้อ:จบแล้ว ใจหายเหมือนกันนะเนี้ย แต่ไม่เป็นไรเด้วไปอ่านอีกเรื่องก็ได้
:L2:ขอบคุณคุณแนนมากๆเลยที่มีเรื่องสนุกๆมาให้อ่านกัน ขอบคุณอีกครั้งครับ
-
เย้ๆ...
จบแล้ว...
มันก็ซึ้งๆ อะน๊า
แต่ว่ามันรู้สึกเหงาๆ พิกล แหะๆ
ปล. +1 ให้พี่แนนเหมือนเดิม
ปล.2 น่าจะมีตอนพิเศษนะนี่ อิอิ
แล้วอยากอ่านตอนพิเศษกันไหมหล่ะคะ
ขอดูก่อนว่ามีคนอยากอ่านมากหรือเปล่า
ขอเล่นตัวส่งท้ายหน่อย เป็นเด็กดีมาหลายตอนแล้ววว >_<
-
^
^
อย่าๆ อย่าเล่นตัว ดาๆๆดะ...เดี๋ยวไม่สวยน๊า :-[
-
จบซึ้งมากมาย ขอให้มีลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมือง มีน้องให้นู๋แยมเร็วๆนะอิทธิกะยะ แล้วใครจะท้องหละเนี่ย
:z2: :z2: :z2:
-
จบแล้ว ขอบคุณแนนนะค่ะที่ลงจนจบอ่ะ o13
หวานดี น่ารักอ่ะ จะรอเรื่องต่อไปค่ะ :กอด1:
-
น่ารักมากมาย
ตอนพเศษๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
อยากอ่านสิพี่แนน
ตอนพิเศษๆๆๆๆๆๆ
แต่ถ้าพี่แนนไม่เอามาให้อ่าน
จะทำแบบนี้เลย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/Smileys/Smilies/pandajub.gif)
-
เข้ามารอตอนพิเศษครับแนน
เอาแบบหวาน ๆ น๊า
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไม่อยู่หลายวัน
คิดถึงน้องแนนพ่ออิทลุงยะจัง
:กอด1:
อร๊ายยยยยยยยยยยยยย
จบแล้วเหรอ
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
น้องแนนจ๋า ขอตอนพิเศษอย่างด่วน
+1 รอตอนพิเศษ
-
แนนอย่าใจร้ายกันเลย
เอาตอนพิเศษมาลงเร็วๆ นะจ๊ะ
:L2: :L2:
-
+1 ให้คุณแนนจ้า
รอตอนพิเศษนะ
-
ขอบพระคุณมากๆนะครับผมสำหรับเรื่องดีๆที่เอามาให้อ่านแล้วมีความสุขขึ้นมาอ่ะครับ
-
อยากอ่านตอนพิเศษจังเรยค๊ะคุนแนน . .. ...
ไม่อยากให้จบเลยง๊ะ คู่นี้ Y^Y
เป็นเรื่องที่ต้องเข้ามาอ่านทุกวัน แล้วมีความสุข
จะรอตอนพิเศษเน้อออ
+1 ให้แนนเหมือนเดิมจ้าาา
-
อ่ะ ไม่อยากแกล้งให้รอนาน มาลงต่อให้แล้ว คนน่ารักก็นิสัยดีอย่างนี้แหละ
ช่างกล้าพูดไม่อายเลยนะเนี่ย 555555
ตอน เรื่องกุ๊กกิ๊กของ อารยะ-อิท
น้องอิท น้องอิท น้องอิท น้องอิท น้องอิท
เออเรียกเข้า เรียกเข้า เรียกกูเข้าไปสิ ไม่ชอบเลยว่ะ
อิทธิพล นั่งดูฟุตบอลรอบดึก โดยมีอารยะมานั่งกระแซะอยู่ข้าง ๆ คนที่นั่งชันเข่าแล้วก็ทำหน้าเหมือนลุ้น กับเกมส์กีฬาตรงหน้า
“แม่งเอ้ย ไม่เข้า เตะเหี้ย ๆ “
เสียงโวยวายทำให้อารยะต้อง แกล้งตีมือไปที่หน้าผากของคนที่ทำเสียงโวยวาย เบา ๆ แต่อิทธิพลกลับทำตาขวางใส่
“ไอ้เหี้ยนี่ เล่นหัวเหรอ ให้แม่ตีได้คนเดียวเว้ย” คำพูดของอิทธิพลทำให้อารยะอมยิ้ม
ตีอะไร แตะนิด ๆ หาว่าตี แล้วนั่น หน้างอแล้ว หน้าหงิกหน้างอ ไม่หันมามองกันอีก คนท้องก็งี้แหละ
ขี้หงุดหงิด ไม่ได้ดั่งใจหน่อยก็งอน ไม่เป็นไร ว่าง ๆ ไม่มีอะไรทำ ง้ออิทให้หน้าแดงเล่นดีกว่า
“ตีอะไรยังไม่ได้ตีเลย แตะนิดเดียวเอง “ เสียงพูดที่ทำเหมือนสำนึกผิด ยิ่งทำให้อิทธิพลอยากจะงอนมากขึ้น และไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย
“ก็ตีอยู่ดี ยังไงก็ตี ตี ตี ตี แบบนี้อ่ะ แบบนี้เลย ตีแบบนี้เลย”
ฝ่ามือที่ฟาดกระหน่ำเข้าที่หน้าผากแรง ๆ หลายครั้ง ทำให้อารยะต้องถอยหนีและหัวเราะ กับอาการแง่งอนของคนน่ารัก อิทธิพล ผละจากไปแล้ว และนั่งหน้างอหงิกเหมือนเดิม ในขณะที่สายตายังจ้องไปที่หน้าจอโทรทัศน์
“ดีกันเหอะ นะ ดีกันนะ”
นิ้วก้อยถูกส่งให้ แต่อิทธิพลกลับทำเป็นนิ่งเฉย ไม่ยอมมอง จนอารยะขยับเข้ามานั่งใกล้ ๆ และยกมือขึ้นโอบไหล่ของอิทธิพลเข้ามากอด แต่คนขี้งอนก็ทำเฉยเหมือนเดิม
“เดี๋ยวกอด จะได้หายงอน หายป่ะ หายงอนเหอะ ไม่ตีแล้วคราวหน้าไม่เล่นก็ได้ นะน้องอิทนะ”
น้ำเสียงที่เอ่ยบอกอ่อนโยนจนอิทธิพลอยากจะตอบว่า หายงอนแล้ว แต่ก็ยังทำหน้าหงิกหน้างออีก
และเมื่อถูกกดศรีษะให้ซบลงที่ไหล่ของคนกอด ร่างนั้นก็ยังขัดขืน แถมยังทำท่าฮึดฮัดใส่ เป็นนาน จนอารยะต้องหันไปหอมแก้มหนึ่งครั้งถึงได้ยอมซบแต่โดยดี
“ดูบอลกันดูบอล อ่ะ ดูบอลนะ ดูบอล”
ดวงตาคมเหลือบสายตาขึ้นมองคนที่กอดเอาไว้ แล้วหันไปจ้องที่หน้าจอโทรทัศน์ต่อ ก่อนจะดึงมือของอารยะมาวางไว้ที่หน้าขาแล้วใช้ปลายเล็บจิกเล่น งอนเว้ย งอน ทำไมล่ะ ก็กูงอนอ่ะ มีอะไรมั้ย
ง้อแป๊บเดียวเอง อะไรวะ กูงอน มึงเห็นมั้ยว่ากูงอน กูงอนเว้ยยยยยยยยยยยย
“โรคจิตเหรอ ลับเล็บรอหรือไง”
เสียงที่เอ่ยถามทำให้อิทธิพลเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่าย แล้วยิ่งจิกเล็บเข้าไปที่หลังมือของอารยะอีก จิกแรง ๆ จนเป็นรอย เพราะหงุดหงิด แต่เจ้าของฝ่ามือก็ไม่ได้สะบัดมือหนี เอาแต่ร้องเสียงดัง แบบไม่จริงจังนัก
“โอ้ย เจ๊บ เจ็บแล้วอิท ไม่ว่าแล้วไม่ว่าแล้ว”
คนกอดทำท่าเหมือนเจ็บมาก แต่ก็ยอมให้จิกเล็บเล่นได้ จนกว่าอิทธิพลจะพอใจ แล้วคราวนี้คนที่ลับเล็บก็เปลี่ยนเป็นลูบไล้ที่หลังมือของอารยะแทน เมื่อคลายความหงุดหงิดโมโหลงบ้าง
“เจ็บมั้ย”
เสียงที่เอ่ยถามเผ่วเบาเหมือนสำนึกผิดอยู่ในที ทำให้อารยะยิ้มกว้าง อิทมันก็แบบนี้ ต้องปล่อยให้งี่เง่าให้พอ แล้วเดี๋ยวมันก็รู้เองว่าจะทำยังไงต่อไป เหมือนอย่างที่ทำอยู่เวลานี้
ทั้งที่ทำให้เจ็บ แต่ก็เห็นอยู่ว่าเป็นห่วง นิสัยชอบงี่เง่างอแง แล้วค่อยคุยทีหลัง นี่แหละ
ที่อยากให้ลดลงบ้าง แต่แบบนี้ก็ไม่เป็นไร เป็นแบบที่อิทเป็นแบบนี้ ก็ดีอยู่แล้ว ร้ายกว่านี้ก็รับได้
รักไปแล้ว จะให้ทำยังไง นอกจากต้องปรับตัวเข้าหากัน และศึกษานิสัยใจคอและความรู้สึกของกันและกันให้ลึกซึ้งมากขึ้น
“เคยทำให้อิทเจ็บกว่านี้ แค่นี้ไม่เป็นไรหรอก” คำพูดที่เอ่ยบอก คำพูดที่แทนความรู้สึก
ดวงตาคมเงยหน้าขึ้นมองคนที่กอดเอาไว้ แล้วก็ก้มลงมามองที่มือของอารยะอีกครั้ง ก่อนจะยกขึ้นแตะที่ริมฝีปากและเป่าเบา ๆ อยากจะให้คลายความเจ็บปวดลงบ้าง เหมือนเวลาที่เป่าให้ลูกสาว เวลาที่หกล้ม
ก่อนจะนำไปวางไว้ที่หน้าขา ของตัวเองและลูบไล้เล่น อย่างเพลิดเพลินในขณะที่ดวงตายังจ้องมองที่หน้าจอโทรทัศน์อยู่
“ดูจบแล้วเข้าไปนอนในห้องนะ”
แค่คำพูดเดียว อารมณ์ซาบซึ้ง เหือดหาย อิทธิพลผละจากทันที และหันไปมองอารยะตาขวาง ไอ้กามยะ
มันกะจะฟันกูอย่างเดียวหรือไงวะ โกรธแล้ว อยู่ ๆ ก็ชวนเข้าห้อง เข้าห้องตลอดเลย
“พอดีพรุ่งนี้ต้องไปซื้อของกับแม่แต่เช้า เดี๋ยวยะจะกลับบ้านแล้ว น้องอิทก็ไปนอนในห้องแล้วกัน อย่านอนตากยุงเดี๋ยวไม่สบายไปจะแย่ เดี๋ยวจะกลับแล้ว”
ห๊า อะไรนะ วันนี้ไม่ค้าง แต่จะกลับบ้าน ม่ายอาว ม่ายอาวง่ะ แง แง ม่ายห้ายกาบอ๊า
ทั้งที่เมื่อไม่ถึงนาทีก่อนหน้านี้ อิทธิพลเพิ่งโมโห แต่เมื่ออารยะจะกลับจริง ๆ คราวนี้เลยเกิดอาการงอแงไม่รู้ว่าจะเอายังไงแน่
“กลับจริงเหรอ ถ้ากลับวันนี้ แล้วพรุ่งนี้ไม่ต้องมาด้วย”
เสียงพูดที่ง้องแง้ง งอแง ทำให้อารยะหัวเราะชอบใจ
ไอ้เราก็กลัวอิทจะคิดเป็นอย่างอื่นไป ถึงได้รีบบอก ถ้าไม่บอกอย่างนี้จะรู้เหรอว่า น้องอิทอยากให้นอนค้างด้วย
เอาใจยากจริง ๆ เล้ยยยยยยยยยย คนท้องเนี่ย
“งั้นมาวันถัดไปก็ได้” อิทธิพลลุกพรวดพราดขึ้นยืนแล้วเดินไปปิดโทรทัศน์หลังได้ฟังคำตอบ ก่อนจะเดินไปนั่งหน้างออยู่บนเก้าอี้ ห่างออกไป
ไม่มาก็ไม่ต้องมาสิวะ ง้อตายห่าเลย เออ ไปเด่ะ ดึก ๆ แบบนี้ก็ไปเลย ไม่ต้องมาค้างหรอก คราวหน้าก็ไม่ต้องมา
มาทำไม รำคาญ เกะกะด้วย ไปเลยไป ไปตอนนี้เลยแหละ ไปเร็ว ๆ เลยยิ่งดี
“แล้วอยากให้ไปหรือเปล่าล่ะ” คนที่มานั่งอยู่ข้าง ๆ พยายามจะหันไปมองหน้าคนที่มองเมินไปทางอื่น ที่ไม่ตอบ เลยต้องใช้มือตีเบา ๆ ไปที่หน้าผากจนอิทธิพลหันมาทำตาขวางใส่
“เล่นหัวอีกแล้ว กูเล่นมึงมั่งเอามั้ยห๊า เนี่ยตีหน้าผากแบบนี้อ่ะ ตีแม่งเลย แม่ง”
แล้วอิทธิพลก็ตีจริง ๆ ตีแบบให้เจ็บ ตีแบบโมโห แต่คนที่ถูกตีหน้าผาก็นั่งให้ตีอยู่แบบนั้น ตีจนพอใจ แล้วก็คว้าร่างที่กำลังโมโห มากอดเอาไว้แน่น กอดเพราะหมั่นไส้ กอดเพราะนึกขำ
“เป็นอะไรนักหนา หืออออออออ มานเป็นอารายยยยย ไหนบอกซิ ว่าเป็นอะไรมากมายยยยยยย”
เสียงที่ลากยาว เหมือนอยากจะรู้ว่าคนในอ้อมแขนทำไมถึงได้หงุดหงิดโมโหมากมาย แต่ก็ยังกอดแน่นไม่ยอมปล่อย ไม่เอาคำตอบอะไรทั้งนั้น แต่อยากกอด อยากจะรู้ว่า ทำให้คนในอ้อมแขนพอใจได้หรือเปล่า
“ค้างแล้วเดี๋ยวก็มีอะไรกันอีก แล้วก็หยุดไม่อยู่ พอโดนเรียกว่าไอ้บ้ากามแล้วมัน ก็นะ”
เป็นอันเข้าใจกันสองคน ฝ่ามืออุ่น ๆ ลูบไล้ที่แผ่นหลังของคนที่ยืนนิ่ง ๆ ให้กอดอย่างหลงใหล
เป็นใครจะอดใจไหว แกล้งแหย่ไปหน่อยก็หน้าแดง แกล้งอีกหน่อย ก็เขิน พอเขินแล้วอิทมันชอบทำหน้าตาน่ารัก
ใครมันจะไปอดใจไหว ต้องแกล้งปล้ำไปตั้งหลายครั้ง สงสัยอิทมันกลัวเสียฟอร์ม ถ้ายอมง่าย ๆ เลยต้องเอาซะหน่อย ออกแรงกันเล่นนิด ๆ หน่อย ก่อนจะต้องเหนื่อยกันจริง ๆ แล้วก็วันนี้ไง ไม่รู้จะต้องออกแรงอะไรอีก
กว่าอิทจะยอม
“เออ ถ้ากลัวด่า ก็ไม่ต้องทำเด่ะ หมดเรื่อง แม่ง กลับไปเลยไป๊”
ทั้งที่ออกปากไล่ แต่กลับไม่ยอมปล่อย ให้คนกอดผละจาก
ใบหน้าคมแหงนเงยขึ้นสบตาอารยะและจรดริมฝีปากลงไปที่ปลายจมูก
ก่อนจะผละออก แล้ว เดินลิ่ว เข้าห้อง
เอาสิวะ ถ้ามันยังจะกล้ากลับก็ให้มันรู้ไป ไอ้ไก่อ่อนเอ้ย
แล้วก็เป็นอย่างที่คิดจริง ๆ อารยะยืนเกาหัวด้วยความมึน ก่อนจะอมยิ้มชอบใจ หันไปมองคนที่เดินเข้าห้องแล้วก็นึกขำ
คนเราเว้ย ยั่วเก่งชิบหาย
มาทำให้อยากแล้วจากไปเหรอ ดูถูกกันเกินไปแล้ว
คราวนี้จะทำให้ร้องเลย แล้วจะมาหาว่าโหดไม่ได้นะ อยากยั่วเองทำไม
น้องอิทครับน้องอิท เดี๋ยวก็ได้มีลูกแบบหัวปีท้ายปีหรอก มายั่วกันซะขนาดนี้
ถ้ามาร้องทีหลังจะไม่สงสารเลยคอยดู
Fin
ปอลอ แนน+1 ให้ทุกคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
-
โอ๊ย น่ารักจัง อิทงอนบ่อยๆนะ ยิ่งงอนอารยะก็ยิ่งง้อ พอยิ่งง้อคนอ่านก็จะได้อ่านตอนหวานอีกเรื่อยๆไง :-[
-
:impress2: เอาอีกๆ ขออีกตอนคร๊าฟฟฟ
:L2:ขอบคุณคุณแนนนะครับ
-
น้องอิทเวลางอนนี่น่ารัก :impress2:
งอนให้ลุงยะง้อบ่อยๆนะ
+1ให้แนนคนน่ารักและนิสัยดี :-[
-
:L2:
Thanks You Ja' NAN
-
จบจริง ๆ หรือครับ ครั้งนี้ นะหาตอนพิเศษมาลงอีกได้หรือเปล่าครับ แนน
+1 ให้นะครับ เผื่อมีตอนพิเศษอีก :กอด1:
-
คุณแนนน่ารักที่สุดเลย
-
จบจริง ๆ หรือครับ ครั้งนี้ นะหาตอนพิเศษมาลงอีกได้หรือเปล่าครับ แนน
+1 ให้นะครับ เผื่อมีตอนพิเศษอีก :กอด1:
เพื่อวันแนนจัดให้ได้จ้า
รอแล้วกันนะคะ
-
^
^
จิ้มแนน
ตอนพิเศษมาแว้วววว
ขอบคุณครับแนน
+1 ครับ
-
รักจังเลยอ่ะ
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกก
+1 ให้คนขยันครับ
-
น่ารักมั๊กๆ
-
น้องอิท งอนได้น่ารักมาก ประจำเดือนใกล้จะมาแล้วนี่
-
หลงรักอิทกับยะเข้าเต็มเปาเลย
แล้วเอาคู่อื่นมาลงอีกนะคับ
จะรอติดตามต่อไป
-
น่ารักกันจริง :impress2:
-
จะมีตอนพิเศษอีกไหมจ๊ะ . .. ...
ชอบคู่นี้ที่สุดเลยอ๊ะ
น่ารักจิง ๆๆ
อยากให้มีตอนพิเศษอีกจังเรยค๊ะ
+1 ให้แนนจ๊ะ
-
อิทม่ายเคยปากตรงกะใจเล้ย
ยกเว้นตอนไม่สบาย ฮาๆ
แต่ก็น่ารักดีน่ะฮะ ^^"
ขอบคุณพี่แนนเน่อ แล้วก็ฝากขอบคุณคุณเท็นด้วยนะค้าฟ
:L2:
-
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :L2:
-
>//////////////////////////////<
หวานนนนนนนนนนนนซะ..
โหยยยยยยย...
คนอ่านเขินเลยอ่ะ..
น้องอิทน่ารักอ่ะ..
พี่ยะจะอดใจไหวได้ไง..
เสียดายยังไม่อยากให้จบ..
ยังอยากอ่านอีก...
ขอบคุณแนนมากค่ะ..
มามะ ขอดกอดที...
HUGGGGG!!!!
ขอบคุณคุณเท็นจริงๆ..
สร้างสรรค์นิยายงามๆ ให้ได้อ่านได้กรี๊ดดดด..
~>/\<~
-
น้องอิทน่ารัก
:z1:
-
แวะมาจิ้ม +1
รอ ตอนพิเศษ นะจ๊ะ นู๋แนน จ๋า
-
มาต่อกันเลยดีกว่า ไม่อยากให้รอกันนาน
ตอน ทะเลาะ
ไอ้ยะมันงอน เป็นมาหลายวัน ไม่มาค้างที่บ้านด้วยนะ วันหยุดที่ผ่านมา
เพิ่งรู้ว่ามันงอน เรื่องฝ้าย สาวที่เคยคั่วกันอยู่ กะอีแค่ฝ้ายมาหาถึงบ้าน นั่งเล่นกับแยม แล้วโดนแซวว่าเหมาะสมกันเหมือน พ่อแม่ลูก ไอ้ยะมันถึงกับงอน ลุกพรวดพราดกลับบ้านเฉยเลย
จะได้รู้ไว้ ว่ามันไม่หนักแน่นพอ เลยเจ๊าะแจ๊ะ จี๋จ๋ากับฝ้ายซะให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย หมดเรื่องหมดราว
อยากงอนดีนัก ช่างหัวมึงเถอะ
อิทธิพล จูงมือของลูกสาวที่ก้าวขาเดินเตาะแตะ แล้วก็อุ้มขึ้นมาขี่คอ เดินไปรอบบ้าน โดยมีสายตาของป้าและแม่ที่มองมา เหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ แถมยังโดนด่ากลาย ๆ เรื่องที่เที่ยวไปมองสาวคนนั้นสาวคนนี้จนโดนด่ากลับมาทุกวัน
“เอาหลานลงเดี๋ยวนี้นะไอ้อิท อย่าให้แม่ต้องพูดมาก”
เสียงของแม่ที่ตะโกนด่า และทั้งแม่และป้าก็พากันเขย่งเท้า จะเอาหลานลงมาจากคอของอิทธิพลให้ได้
แต่พ่อตัวแสบอย่างอิทธิพลกลับหัวเราะชอบใจ และเขย่งเท้าหนี
สุดท้าย โดนซัดเข้าให้ที่กลางหลัง เลยต้องยอมยกลูกสาวให้แม่กับป้าไปแทน
“นิสัยอย่างเอ็งนี่มัน ....ถ้าหาเรื่องเข้าบ้านอีกล่ะก็ แม่จะตบให้หัวทิ่มเลย ไอ้ลูกเวร”
ถูกพรากลูกสาว แถมยังโดนด่า โดนแม่และป้าข่มเหง แต่อิทธิพลก็ยังยิ้มและหัวเราะได้อย่างสนุกสนาน
เด็กหญิงถูกอุ้มจากไปแล้ว เหลือทิ้งไว้เพียงแค่พ่อบ้า ๆ อย่างอิทธิพล ที่เดินไปทิ้งกายลงนั่งที่ชิงช้าหน้าบ้าน
แล้วก็แกว่งเล่น แกว่งไปคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย
เรื่องของตัวเอง เรื่องที่ผ่านมา และเรื่องในอนาคตที่ดูเหมือนจะตีกันยุ่งเหยิงไปหมด ไม่รวมเรื่องของอารยะที่ทำให้ปวดหัวได้ไม่แพ้กัน
ยอมรับ ว่าเจ้าชู้จริง แต่ก็รักใครรักจริง ไม่เคยคิดนอกใจ ถึงตาจะมองใคร ๆ ไปบ้าง
แต่สุดท้าย หันมาทีไรก็เจอไอ้ยะแยกเขี้ยวใส่อยู่ตลอดเวลา แล้วใครจะกล้าไปมีคนอื่นได้
ไอ้ยะมันก็คิดมากเกินไป ถ้าไม่ไว้ใจกันถึงขนาดนี้แล้วล่ะก็ มันก็ช่วยไม่ได้จริง ๆ
เป็นเพื่อนกันจนข้ามขั้นถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าอยากจะถอยห่างออกไป แล้วจะไปกล้าพูดอะไรได้
อิทธิพลเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า ขายันพื้น และแกว่งชิงช้าเรื่อย ๆ ก่อนจะถอนหายใจยาวเหยียด และหรี่ตาลงอย่าง ไม่ใช่คนมีความอดทนสูง แต่แค่เป็นคนมีความพยายาม
การพยายาม เป็นสิ่งที่ดี แต่พยายามอยู่คนเดียว ก็ไม่รู้จะทำไปเพื่ออะไร
ไม่รักกูเลยใช่มั้ยไอ้ยะ ถึงได้เงียบหายไปหลายวันแบบนี้
กะอีแค่ ฝ้ายมาเยี่ยม มาดูลูกสาว แล้วก็คุยกันหัวเราะกันบ้าง ถ้าระแวงกันได้ถึงขนาดนั้น แล้วจะให้มานั่งอธิบายอยู่หรือไง ทำได้ที่ไหน ไม่ว่าอะไรก็ต้องอธิบาย ไม่เข้าใจกันได้มากขนาดนี้เลยหรือไง วะ ไม่เชื่อใจกันบ้างเลยหรือไง แม่ง กูอุตส่าห์อ่อนข้อให้ขนาดนี้แล้ว จะเอาอะไรอีกวะ
“ไม่มาหาจริง ๆ ด้วยนะมึงไอ้ยะ.....กูจะได้รู้ไว้....ว่าไม่รักกันแล้ว...เออ กูจะจำเอาไว้เลย ไอ้เลวเอ้ย”
อิทธิพล ขบริมฝีปากตัวเอง เอ่ยปากด่าคนที่ไม่ยอมมาง้อ ตลอดหลายวันมานี้ และค่อย ๆ ปรือตาตื่นขึ้นอีกครั้ง อยากมองท้องฟ้าให้กว้าง ๆ อยากให้ใจมันปลอดโปร่งบ้าง แต่เมื่อปรือตาขึ้น
ก็พบกับภาพที่ทำให้ตกใจจนต้องผงะ
“ไอ้ เหี้ยแม่ง....หลอนแต่วันเลยนะมึง “
อิทธิพลสบถเสียงดังลั่น และหน้างอหงิกเพราะเห็นว่าคนที่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ๆ เป็นใคร
แถมซ้ำคนที่มาหายังเดินมาขอเบียด ที่ชิงช้าด้วยอีกคน จะขยับไปไหนได้ ที่มีอยู่แค่นี้
จะลุกขึ้นเดินหนี ก็ถูกดึงแขนเอาไว้
แล้วจะให้ทำอะไรได้ก็ต้องทำทีเป็นนั่งนิ่ง ๆ ไม่พูดไม่จากันไปตามเรื่องตามราว
“ มาหาหลานไม่ได้มาหาใครบางคน “ อ่อ มาหาหลาน ไม่ได้มาหากู จะได้รู้ไว้นะมึง เจอหน้ากูมึงทักกูอย่างนี้ใช่มั้ย กูจะได้รู้ไว้
“เออดี งั้นก็ไปสิ มาเบียดกูทำไม” น้ำเสียงที่บ่งบอกว่าไม่พอใจ แถมตาขวาง ๆ ที่มองมาทำให้อารยะหน้าเศร้าลง
มาหาอิทนั่นแหละ นี่ถ้าคิดถึงมันให้น้อย ๆ ลงหน่อย ก็คงดี แต่นี่ คิดจนนอนไม่หลับ
เลยต้องมาหามาเห็นหน้าสักหน่อย แค่แว่บเดียวก็ยังดี แต่ไป ๆ มา ๆ กลับกลายเป็นจะทะเลาะกันอีกแล้ว
“ไม่ได้อยากเบียดหรอก ไม่ได้อยากมาหาด้วย แค่ว่าง ๆ ไม่มีอะไรทำ ก็เลยมา”
อารยะยังคงพร่ำพูดต่อไป แต่อิทธิพลกลับพยายามแกะมือของคนที่พูดจาไม่เข้าหูให้ออกห่าง ยิ่งแกะยิ่งไปกันใหญ่นอกจากมือแล้ว อารยะยังเอื้อมมาโอบไหล่ไว้อีก ไป ๆ มา ๆ จะกลายเป็นหยอกล้อกันซะแล้ว
“เออ รู้แล้ว ไม่ได้อยากมา แค่ว่าง ๆ เออกูรู้แล้ว” อิทธิพลปล่อยให้อีกฝ่ายโอบไหล่
ฝ่ามือที่รั้งแขนเอาไว้ เปลี่ยนมากุมเอาไว้ที่มือ แถมสัมผัสที่ได้ยังแผ่วเบา ไม่ได้พยายามจะยื้อยุดเหมือนคราวแรก นั่นทำให้ไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายจะมาไม้ไหนกันแน่
“ไม่ได้คิดถึงด้วย แล้วที่ง่วงนอนตอนเรียน ก็ไม่ใช่เพราะคิดถึงจนนอนไม่หลับ แล้วที่มาหาก็ไม่ใช่ว่าคิดถึงมาก ๆ จนทนอยู่กับบ้านไม่ไหว มาเที่ยวเฉย ๆ แต่ไม่ได้คิดอะไรเลยจริง ๆ ไม่ได้กะว่าจะมาง้อด้วย จริง ๆ นะ เชื่อมั้ย”
คำพูดสวนทางกันกับการกระทำ อิทธิพลหันกลับมาจ้องหน้าของคนที่ยังพร่ำพูดไม่หยุด ใบหน้าที่ขมวดคิ้วมุ่น
ท่าทางที่แสนจริงจัง จนต้องเอียงคอมองด้วยความไม่เข้าใจ
“ไม่ได้คิดถึงจนต้องนั่งมองรูปในกระเป๋าตังค์ แล้วก็ไอ้ที่หลายวันเอาแต่นั่งมองโทรศัพท์แล้วคิดว่าจะโทรมาหาดีหรือเปล่า ไอ้เรื่องนั้นก็ไม่ได้ทำเลยด้วย.....แล้วมาถึงก็ไม่ใช่ว่าอยากจะตรงรี่เข้ามากอดหรอก.....ไอ้ที่ได้ยินทั้งหมดเนี่ย ไม่ได้คิดจะทำเลยนะ.....ไม่ได้คิดอยากจะเป็นแบบนี้เลย ไม่อยากจะทำด้วย.....แต่....ก็ทำทุกอย่างที่พูดมานั่นแหละ......เป็นแบบนี้ตั้งหลายวัน......เพราะว่า....คิดถึง..พ่อของแยม”
ประโยคสุดท้าย ทำให้อารยะได้กำปั้นหนัก ๆ ซัดเข้าที่ไหล่ เป็นของขวัญ โทษฐานที่ทำให้อิทธิพลยิ้มกว้างจนหุยยิ้มไม่ได้ แถมยังทำให้เสียฟอร์ม อารยะอยากจะรับกำปั้นก็รับไม่ทัน เลยได้แต่ทำหน้าเบ้เพราะความเจ็บ
“หมัดหนักชิบ....เดี๋ยวกระเทือนไปถึงส่วนอื่นหรอก...ถ้าคืนนี้ไม่อึดขึ้นมา....ไอ้คนชกมันจะรู้สึก....ขืนชกอีกคืนนี้จะง้อแค่รอบเดียวแน่.....แล้วอย่ามาสะกิดเราแล้วกัน”
อารยะอมยิ้มเล็ก ๆ และเหลือบสายตามองคนที่นั่งหน้าแดงแถมยังทำหน้าไม่พอใจ อยู่ แต่ก็ยอมหยุดชก
เออ ให้มันได้อย่างนี้ ทำเข้าไปสิวะ ไอ้หน้าแบบนี้เนี่ย ไม่เจอกันไม่ทันไร ไอ้อิทนี่มันยั่วดีพิกล นี่มันเป็นเพราะอะไรกันวะเนี่ย
“เหี้ยปากดีเชียวนะมึง.....รอบเดียวแน่อย่างมึงอ่ะ...มึงมันไก่อ่อน....อ่อนทั้งตัวเลยมึงอ่ะ...เด็ก ๆ “
อิทธิพลเงยหน้าขึ้นมองคนที่ยังไม่ยอมลดมือลงจากไหล่ แถมซ้ำยังไปเอ่ยปากท้าทายอีกฝ่าย จนอารยะต้องหัวเราะชอบใจกับท่าทางของคนตรงหน้า อิทมันเขินนะนั่น แต่มันปากดี ให้มันแน่อย่างปากว่านะอิท ทนให้ได้แล้วกัน
“เออ ปากดี รอให้ถึงคืนนี้ก่อนเหอะ....แล้วจะร้องไม่หยุดคอยดูไว้เหอะ”
อิทธิพลซัดกำปั้นเข้าที่ไหล่ของคนที่ชอบพูดอะไรตรง ๆ อีกครั้ง หน้าแดงซ่านจนเก็บอาการไม่อยู่ เพราะคำพูดของอารยะ ก่อนจะลุกพรวดพราดขึ้นยืนและเดินลิ่ว ๆ เข้าบ้าน โดยมีใครคนหนึ่งนั่งยิ้มและมองตาม
เพิ่งรู้ข้อดีของการทะเลาะกันก็วันนี้
ที่แท้ที่เขาว่า ยิ่งทะเลาะกันยิ่งรักกัน ยิ่งสนิทกัน มันเพราะอย่างนี้นี่เอง....คืนนี้ช้ำแน่อิทเอ้ย...ท้าดีนัก ท้าดีนัก.....เดี๋ยวจะคอยดูว่าคนปากเก่งมันจะร้องดังแค่ไหน....เดี๋ยวจะคอยดู...ถ้ารู้ว่าทะเลาะกันแล้วจะได้ง้อกันแบบนี้
หาเรื่องทะเลาะกันเยอะ ๆ ไปนานแล้ว กลางคืนจะได้ง้อกันหลาย ๆ รอบ เออ เข้าท่าดีจริง ๆ แล้วไอ้อิทมันก็ยอมให้ง้อด้วย รู้อย่างนี้ หาเรื่องง้อไอ้อิทเยอะ ๆ ก็ดี ไอ้ข่าวว่ามันงอนเก่งชะมัด มันแกล้งงอนให้ง้อหรือเปล่าเนี่ย
ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ก็เข้าท่า ไม่เสียแรงที่มาหา แฟนใครวะ น่ารักจริง ๆ
Fin
ปอลอ แนน+1 ให้ทุกคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
-
จิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
กลัวไม่ทัน 55
-
จิ้มไม่ทัน แต่ไม่เป็นไร +1 ให้ละกัน
-
+1 = 611 ให้คนสวย + ขยัน
อยากอ่านฉากง้อ :o8:
-
เหอะๆ...
ทะเลาะกันบ่อย ง้อกันมาก
เค้าว่าลูกดกนะนั่น ฮาๆ
+1 ให้พี่แนนเน่อ :L2:
-
ทะเลาะกันแล้วก็ง้อกันหลาย ๆ รอบ
ดีจังเยยยยยย
ขอบคุณครับแนน
+1 เหมือนเดิมจ้า
-
มีตอนพิเศษ 2 อีกเหรอเนี่ย
แล้วแบบนี้จะมีพิเศษ 3 อีกรึป่าวอ่ะนี่
+1 ให้แนนส่งท้ายภาคอิท-ยะ
เจอกันภาคต่อไปนะคับ
(หวังว่าแนนคงใจดีเอาตอนอื่นมาให้อ่านอีก)
-
มีตอนพิเศษ 2 อีกเหรอเนี่ย
แล้วแบบนี้จะมีพิเศษ 3 อีกรึป่าวอ่ะนี่
+1 ให้แนนส่งท้ายภาคอิท-ยะ
เจอกันภาคต่อไปนะคับ
(หวังว่าแนนคงใจดีเอาตอนอื่นมาให้อ่านอีก)
อร้ายย แนนใจดีอยู่แล้วคะ เขิลลอ่ะ ชมตัวเอง :-[ (เพราะไม่มีใครชม5555)
-
พ่อแง่ แม่งอนคู่นี้น่ารักน่าจิ้มดีนะ
-
Merry X'Mas
(http://www.free4up.com/out.php?i=11261_untitledetyr.JPG)
http://media.imeem.com/m/7NTcS2XNP9
-
คู่นี้นี่น่ารักกันได้อีก :impress2:
-
:-[ :-[ :impress2: :impress2:
ขยันทำลูกกันจริงๆคู่นี้ เมื่อไหร่มีอีกคนบอกนะ จะแสดงความยินดีด้วย
:z2: :z2: :z2:
-
อ่านแล้วรู้สึกอิจฉาจังอย่างว่าแหละครับชีวิตจริงมันไม่ได้สวยหรูอย่างในนิยายสักกะหน่อยเน๊อะ :sad4:
-
+ 1 ให้คุณแนนสำหรับความน่ารัก
อ่านแล้วมีความสุขจริงๆ
-
เข้ามาฟังเพลง Last Christmas ครับแนน
เฮ้อ...อยากมีคนดี ๆ สักคนอยู่ข้าง ๆ อ่ะ
:z1: ฝากแนนไปกระซิบบอกซานต้าให้พามาส่งสักคนจิ
Happy Christmas ครับแนน
+1 ให้คร๊าบ
-
ทะเลาะแล้วเอากัน
กร้ากกกกกกกกกกกกกกก
ทำมั่งดีก่า
หุหุหุหุ
-
ไปเคลียร์กันบนเตียง ว่าแต่จะมีฉากบนเตียงให้อ่านป่าวหว่า
+1 ให้คนขยันครับ
-
(http://i200.photobucket.com/albums/aa319/teerak_photos/Merry_Christmas_Glitter_Wreath.gif)
-
ตอน คำพูดบาดใจ
จำไม่เห็นได้เลยว่าตั้งแต่เป็น.....คนรู้จักกันมา...ตั้งนานสองนานเนี่ย
อิทมันเคยทำอะไรที่บ่งบอกให้รู้ว่าเราเป็นมากกกว่าคนรู้จักมั้ย
แต่ก็ได้คำตอบว่า ไม่
มีสักครั้งมั้ยที่มันจะเรียกแบบหวาน ๆ
...............ยะคร้าบ อิทอย่างนั้นอิทอย่างนี้แบบนี้มีบ้างมั้ย....จำไม่เห็นได้ว่ามี...........คิดยังไงก็คิดไม่ออกว่าไอ้คุณอิทธิพลมันเคยทำอย่างนั้นด้วยหรือเปล่า
ทีกับแยม พ่ออิทอย่างนั้นพ่ออิทอย่างนี้ หวานหยดย้อย
วัน ๆ ไม่สนใจอะไรรอบตัวบ้างเลยหรือไง จะติดลูกไปถึงไหน ยิ่งพอแยมเดินได้นี่ยิ่งหลงหัวปักหัวปำวัน ๆ
เอาแต่คิดจะกลับบ้านหาลูกท่าเดียว อะไรมันจะขนาดนั้น แล้วสภาพเสื้อชอร์ปหน้าหล่อ ไปเดินวน ๆ เวียน ๆ หาซื้อเสื้อผ้าเด็ก ทั้งที่ยังแบกไม้ทีเนี่ย
มันดูดีตรงไหน ใคร ๆ ก็ต้องคิดว่ามันไปหาเรื่องคนขายเสื้อผ้าเด็กล่ะสิไม่ว่า แต่ไอ้อิทมันกลับโปรยยิ้มมหาเสน่ห์ และพูดจาออดอ้อนคนขาย เลยได้สินค้าราคาพิเศษชนิดที่ว่าไม่ต้องต่อราคากันสักนิด
คุณอิทธิพลมันช่าง...................เจ้าเล่ห์นัก...............
กับใครก็หวานไปหมด ยิ่งสาว ๆ หน้าใส ทำให้โมโหมาหลายครั้ง นั่งอยู่ด้วยกันแท้ ๆ มันก็ยังอุตส่าห์ไปโบกไม้โบกมือให้เขาได้
มีแฟนไม่มีแฟนมันไม่สน
แล้วไอ้ที่นั่งอยู่ด้วยนี่กันเนี่ยมันรู้มั้ยว่าใคร
มันจะให้เป็นแค่คนรู้จักจริง ๆ หรือไง......รู้อย่างนี้ ไม่ปล่อยมันกลับบ้านตั้งแต่แรกก็ดี มันจะได้ไม่มาเที่ยวโปรยสเน่ห์ใส่คนนั้นคนนี้เขาไปทั่ว
"มีคนดูแลหัวใจหรือยังคร้าบบบบบบบบบ"
ไอ้อิท จะให้โมโหไปถึงไหน แม่สาวหน้าใสนั่นก็หันมายิ้มหวานเชื่อมเชียว ไม่รู้หรือไงว่าไอ้อิทมันพูดแบบนี้กับทุกคนที่เดินผ่านหน้ามัน ไม่เว้นแม้กระทั่งป้าแม่บ้านอายุ 40 มันก็พูดแบบนี้เหมือนกัน
ยิ่งคิดอารยะก็ยิ่งหงุดหงิดเมื่ออิทธิพลคนที่ชอบบอกว่าเราเป็นแค่คนรู้จักกัน ยังคงหันไปเล็งสาว ๆ คนนั้นทีคนนี้ทีอย่างไม่คิดจะเกรงใจกันเลยสักนิด
"กลับบ้านได้แล้ว ป่านนี้แยมร้องหาแล้วไม่รู้หรือไง" น้ำเสียงเข้ม ๆ และมีแววเอ็ดอยู่ในทีกระซิบเอ่ยบอกอิทธิพลที่ยังคงหันซ้ายหันขวา และยังโปรยยิ้มไม่หยุดหย่อน
เหตุผลอื่นคงไม่สามารถรั้งไอ้คนน่าโมโหนี่ได้ เหตุผลนี้แหละดึงไอ้อิทกลับบ้านได้ดีที่สุด
เพียงแค่ไอ้ยินสิ่งที่อารยะพูด อิทธิพลก็หันกลับมาหาคนตรงหน้าอย่างรวดเร็ว และทำหน้าบึ้ง
สั่งหรือไง อย่าเอาแยมมาอ้างหน่อยเลย เพิ่งจะพูดได้หรือไง โมโหอะไรก็ไม่รู้ เดี๋ยวก็เงียบ เดี๋ยวก็ขรึม ตั้งแต่เป็น..............คนรู้จักกันเนี่ย...........
ไอ้ยะมันทำตัวให้หงุดหงิดหลายครั้งแล้ว ชอบทำเป็นเก็กหน้าหล่อ เออ โอเคมึงหล่อ กูเข้าใจ แต่ทำไมต้องวางมาดเป็นพระเอกขนาดนั้นด้วย
ชอบล่ะสิ มีแต่คนมอง ยัยหน้าแป้นแล้นเมื่อกี้ก็เหมือนกัน หันมามองอยู่ได้
ไอ้ยะนี่ก็ทำเป็นทองไม่รู้ร้อน เก็กหน้าหล่ออยู่นั่น กูรู้แล้วว่ามึงรู้ตัวว่าตัวเองหล่อแต่มึงยังจะเก็กเพิ่มมาดเข้าไปทำไม
อยากให้ใคร ๆ มาสนใจตัวเองมาก ๆ ล่ะสิ
แล้วจะให้ทำยังไง ก็ยิ้มหวานให้แม่งทุกคนเลย เอาให้รู้ไปว่านี่น่ะมัน...........คนรู้จักแบบสนิทสนมแนบแน่นของใคร...
"เออ รู้แล้วไม่ต้องมาสั่งหรอก"
น้ำเสียงที่ห้าวห้วน ท่าทางเมินเฉยของอิทธิพลทำให้อารยะขมวดคิ้วมุ่น อะไรของมันอีก แค่บอกให้กลับบ้านแค่นี้ ทำไมต้องทำหน้าตาท่าทางโมโหขนาดนั้นด้วย
ไม่พอใจหรือไง อยากอยู่จีบสาวต่อล่ะสิ โมโหเป็นเหมือนกันนะโว้ย
อารยะหน้าหงิก กับอิทธิพลหน้างอ หันมามองหน้ากันอีกครั้ง แล้วก็นิ่งเงียบกันไปเฉย ๆ ไม่ยอมพูดจากันอีก
ฝ่ายหนึ่งเดินลิ่ว ๆ อีกฝ่ายหนึ่งก็ต้องรีบจ้ำเดินตามอย่างรวดเร็ว
โธ่โว้ย .... วันนี้มันวันอะไรกันนักหนาวะ
"คุณอิทธิพล คุณไม่พอใจอะไรผมอีก ทำไมต้องทำอย่างนี้ด้วย" อารยะรีบเดินมายืนเคียงข้างคนที่มายืนชะเง้อคอรอรถที่ป้ายรถเมล์
อิทธิพลทำเหมือนไม่ใส่ใจ แต่ในใจยิ่งเพิ่มความโมโหมากขึ้นเรื่อย ๆ
อีกแล้ว พูดแบบนี้อีกแล้ว พูดแบบนี้ทีไร ก็ต้องโกรธกันทุกที โกรธกันทีไร ก็อยากร้องไห้ทุกที จะให้ง้อก่อนก็ไม่เคยทำ จะให้ดีก่อนก็ใช่ที่ หาเรื่องกันชัด ๆ
ทำแบบนี้ไอ้ยะมันคิดจะหาเรื่องกันใช่มั้ย ตัวเองเป็นฝ่ายทำให้โมโหแท้ ๆ ยังมีหน้ามาถามแบบนี้อีก
"แล้วคุณไม่พอใจอะไรผมเหรอครับคุณอารยะ ทำไมต้องพูดแบบนี้ด้วย อยากย้ำเหรอครับว่าเราเป็น...แค่คนรู้จักกันน่ะ"
กลายเป็นการหาเรื่องทะเลาะกันไปแล้ว อิทธิพลจงใจเน้นเสียงที่คำว่าแค่...คนรู้จัก....จนทำให้อีกฝ่ายต้องหันมามองและกัดฟันแน่น
เออ อยากเป็นแค่นั้นล่ะสิ แค่คนรู้จักกันแค่นั้นล่ะสิ ก็รู้อยู่แล้วว่าไม่ว่ายังไงก็ต้องรีบแจ้นมาง้อ เพราะโกรธกันได้ไม่ถึงวัน ก็ต้องหาเหตุมาง้อจนได้
เอาแยมมาอ้างบ้าง เอาเรื่องนั้นเรื่องนี้มาอ้าง แล้วก็ทำเป็นลืมเรื่องที่ทะเลาะกันซะ เพื่อที่จะได้กลับมาดีกันอีกครั้ง
สนุกมากหรือไง ที่ได้ทะเลาะกันเนี่ย
ต่างฝ่ายต่างเงียบ อารยะนิ่งเงียบไปแล้ว และอิทธิพลก็แกล้งทำทีเป็นสนใจกับการมองหารถเมล์ที่จะขึ้นกลับบ้าน
รู้ว่ากำลังโกรธ ต่างฝ่ายต่างโกรธ ต่างฝ่ายต่างก็โมโหทั้งที่ไม่รู้ว่าโกรธกันเพราะเรื่องบ้า ๆ บอ ๆ และทะเลาะกันเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องนี้มากี่ครั้งแล้ว
รถเมล์จอดเทียบท่า และอารยะก็รีบคว้าถุงเสื้อผ้าเด็กในมือของคนที่ทำเป็นนิ่งเฉยมาถือไว้และขึ้นไปโหนอยู่บนรถเมล์พร้อมกันทันที
ถนนสองข้างทาง มีไฟประดับประดาตลอดสองข้างทาง เมื่อผ่านไปสองป้าย ผู้คนเดินลงจนเหลือที่นั่งพอให้นั่งได้
อารยะพยักหน้าให้อิทธิพลไปนั่งและส่งถุงของให้คนที่ยังทำหน้างอถือเอาไว้แทน ก่อนที่ตัวเองจะไปยืนอยู่ข้าง ๆ และไม่ได้พูดอะไรกันอีก
เงียบอยู่อย่างนั้น อิทธิพลเอาแต่จ้องมองไปนอกหน้าต่างทำเหมือนวิวข้างทางน่าดูนักหนา ในขณะที่อารยะก็เอาแต่ยืนจ้องหน้าของอิทธิพลนิ่งงันอยู่อย่างนั้น
เราจะโกรธกันอีกแล้วใช่มั้ย มันเหนื่อยนะถ้าเราต้องโกรธกันอีก ถ้าต้องเงียบ ๆ กันไปอีก เวลาที่เราโกรธกันเหมือนคราวนั้น ที่ไม่ได้พูดไม่ได้คุยกันหนึ่งปีเต็ม ๆ
และต้องใช้เวลาอีกนานกว่าเราจะมาเป็นอย่างทุกวันนี้ แล้วทำไมถึงไม่คิดจะถนอมความรู้สึกกันไว้ให้ดีที่สุด ต่อให้อิทมันโมโหแค่ไหนก็ควรจะง้อแล้วก็ต้องง้อให้ถึงที่สุดด้วย
เพราะไม่อยากสูญเสียอีกแล้ว ไม่อยากต้องสูญเสีย
แล้วทำไมยังหาเรื่องตั้งแง่อย่างนี้ ทำไมถึงได้หงุดหงิดโมโหทุกครั้งที่คิดว่ามันจะไปให้ความสำคัญกับใครที่มากกว่า
แต่เหนือกว่านั้นคงเป็นความกลัวลึก ๆ ในใจ.........กลัวว่าอิทมันจะหาแม่ให้แยมจริง ๆ
ถ้าเกิดเป็นแบบนั้นขึ้นมาสักวัน แล้วจะทำยังไง แค่ที่ไม่ได้พูดกันเป็นปี ก็เสียใจจะแย่แล้ว เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็น่าจะปล่อยไปบ้าง จะเก็บมาเป็นหัวข้อให้ทะเลาะกันทำไมนะ
คิดได้แค่นั้น อารยะคิดได้แค่นั้นเอง แล้วก็ค่อย ๆ วางมือแตะลงบนลาดไหล่ของคนที่นั่งเงียบมองออกไปนอกหน้าต่าง
อิทธิพลสะดุ้งเล็กน้อย และเงยหน้าขึ้นมองคนที่ยืนโหนรถเมล์อยู่ข้าง ๆ
ไม่มีถ้อยคำใด ๆ ออกมา นอกจากสายตาอ่อนโยนของอารยะที่ส่งความรู้สึกบางอย่างแทนคำขอโทษไปให้
อิทธิพลก้มหน้าลงอีกครั้ง หันไปมองนอกหน้าต่างแกล้งทำเหมือนไม่สนใจอารยะอีก ทั้งที่ในใจหายโกรธไปมากกว่าครึ่งแต่ก็ยังคงวางฟอร์มอยู่ไม่น้อย
รถเมล์จอดเทียบป้าย คนสองคนกระโดดลงจากรถอย่างรวดเร็ว
เดินเรื่อย ๆ เอื่อย ๆ พร้อมกันไปตามทางบนทางเท้าเพื่อเข้าบ้าน
ทั้งที่เมื่อไม่กี่นาทีก่อนต่างก็เอาแต่ความรู้สึกของตัวเองเป็นใหญ่ ลืมคิดถึงเหตุผลไปชั่วขณะ แต่เวลานี้ความรู้สึกโกรธเคืองกันเจือจางลงแล้ว
ในมือของอิทธิพลยังมีถุงเสื้อผ้าใบเล็ก ๆ ในขณะที่ในมือของอารยะมีถุงบรรจุกระป๋องนมผงที่หนักอึ้งมากกว่าหลายเท่าแต่คนที่หิ้วของหนักกว่าก็ทำหน้าที่ของตัวเองโดยไม่ปริปากบ่น
"อิท...อิทว่าเสื้อสีขาวมีโบว์ที่เราช่วยกันเลือกกับเสื้อตัวสีชมพูอ่ะ แยมจะชอบแบบไหนมากกว่ากัน"
หัวข้อสนทนาไม่เกี่ยวกับคำว่าขอโทษหรือง้อขอคืนดีเลยสักนิด แต่ก็ไม่มีใครคิดสนใจตั้งคำถามให้ยุ่งยาก
อิทธิพลขมวดคิ้วเล็กน้อย และหันไปบอกคนที่เดินเรื่อย ๆ อยู่เคียงข้าง
"สีชมพูมันก็สวยนะ แต่สีขาวมันมีโบว์ด้วย เออ แล้วแยมจะชอบตัวไหนมากกว่าวะ ไม่รู้เด่ะ ตัวไหนหว่าเออใช่ ตัวไหนสวยกว่ากัน แต่มันก็น่ารักกันทั้งสองตัวเลยนะ"
เรื่องเล็ก ๆ บทสนทนาง่าย ๆ แต่ก็ทำให้อารมณ์ที่ครุกรุ่นคลายลงอย่างรวดเร็ว
อารยะเองก็คิดตาม ในขณะที่อิทธิพลก็ทำหน้าครุ่นคิดและบ่นงึมงำไปตลอดทาง
"เออตัวไหนวะ รีบ ๆ เดินเหอะ อยากให้แยมลอง แต่มันต้องซักก่อนหรือเปล่า หรือว่าเราจะให้ลองใส่ดูก่อนดี"
อิทธิพลหันมาขอความเห็นจากคนที่หิ้วถุงใส่กระป๋องนมเดินเอื่อย ๆ อยู่เคียงข้าง แต่คำตอบที่อารยะก้มลงมากระซิบตอบเสียงเบาที่ข้างหูนั้นทำให้อิทธิพลต้องรีบเดินหนีหน้าหงิกหน้างอ
จ้ำอ้าวชนิดที่อารยะต้องหัวเราะอย่างอารมณ์ดีที่ได้เห็นท่าทางแบบนั้นของคนที่รีบเดินอย่างรวดเร็ว
ไอ้ยะ ไอ้ยะ เวร คนกำลังอารมณ์ดี ๆ มาพูดห่าอะไรตอนนี้วะ กลางถนนแท้ ๆ ยังหัวค่ำอยู่ด้วย พูดห่าอะไรของมัน พูดแล้วจะให้ทำตอนนี้จะไปทำได้ยังไงกัน
ก็รู้อยู่ว่าต้องรอให้ดึก ๆ ก่อน มันดันเสือกมาพูดเวลานี้ ไอ้ห่ายะ คืนนี้มึงตายแน่ คอยดูสิวะ
อารยะต้องพยายามวิ่งตามคนที่เดินลิ่ว ๆ ไปอย่างรวดเร็ว และหัวเราะกับท่าทางเขินอายแบบแปลก ๆของ..............คนรู้จักแบบสนิทแนบแน่นคนนั้น........
พูดอะไร ยังไม่ทันได้พูดอะไรเลย แค่นี้ทำเป็นรีบ อะไรของมันไอ้อิท ทำเป็นโกรธ
"ไม่รู้ว่าแยมใส่ชุดไหนน่ารัก แต่เราสองคนไม่ต้องใส่อะไรเลยแล้วมานอนกอดกันคืนนี้ถึงจะเรียกว่าน่ารักที่สุด"
พูดแค่เนี้ยะ ทำเป็นโมโห อะไรของมัน ไม่ได้พูดอะไรเลย พูดแค่นี้จริง ๆ จริง ๆ นะ จริง ๆ พูดแค่นี้เอง แล้วก็แค่ลองใช้ปลายลิ้นแตะที่ติ่งหูของไอ้อิทมันเล่นไปแค่ทีเดียวเอง
แล้วมันจะรีบเดินไปไหนของมัน.........
อย่างนี้ต้องเดินตาม จะได้ไปด้วยกัน เรื่องอะไรจะไปคนเดียวของแบบนี้มันต้องเดินไปด้วยกันสองคนมันถึงจะสมควร ไปคนเดียว จะดีกว่าสองคนได้ไปยังไง ต้องไปขอความคิดเห็นจากน้องอิทต่อแล้ว หึ หึ หึ
Fin
ปอลอ แนน+1 ให้ทุกคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
-
:กอด1:แนนมาแล้ว
:oni1:วิ่งเข้ามาทักก่อนแล้วค่อยอ่าน
อ่านจบแล้วก็
อร๊ากกกกกก....
ยังหวานกันได้อีกนะคู่นี้ พ่ออิท กะ ลุงยะ
ขอบคุณครับแนน
-
หวาน อีกแล้ว
+1 คุณแนน :กอด1:
-
แนนครับ เมื่อไหร่ ไอ้สองคนนี่มันจะพูดดี ๆ กันบ้างอะ
+1 ให้ แล้วเฉลยให้ฟังหน่อย
-
+ 1 ขอบคุณพี่แนนค่ะ Merry X-Mas ค่ะพี่
:กอด1:
-
คู่นี้ก็นะ.. กัดกันได้ตลอดเลยเนอะ
แต่ก้อน่ารักไปอีกแบบ
+1 ให้แนนนะคะ
มีตอนพิเศษเยอะจิง ๆๆดีแว้ววว
-
+1 ให้คุณแนน
คืนนี้คงนอนหลับฝันดึ
-
:กอด1:
X'mas ครับแนน
-
:กอด1: แนนค่ะ อ่านที่เดียวเลยภาคต่อ น่ารักกันจริงๆๆเลย
-
+1 Thanks you ja' nan
-
Merry X' mas
-
ขนาดตอนพิเศษยังงอนกันได้งอนกันดีจริงๆ
แต่ก็เข้าใจกันขึ้นเรื่อยๆ นะ อิอิ
Merry X'Mas
มีความสุขมากๆ เน่อพี่แนน
o13
-
555+ แอบน่ารักกันได้อีกคู่นี้
-
(http://th.upload.sanook.com/embed/fa0fac5a262214fbbd3b2ed17cdf5152.gif)
" Merry Christmas Krab "
ขอให้มีความสุขมากๆครับ แนน
:bye2:
-
(http://img242.imageshack.us/img242/9758/123vs1.jpg)
MERRY CHRISTMAS ค๊าาาา ,, คุณแนน
-
อิอ มารอฉากคืนนี้ จะมีมั๊ยหวา
-
ชอบตอนพิเศษจัง...
ชีวิตประจำวันคุณอารยะ กับคุณอิทธิพล...
งอนกัน ง้อกัน น่าร๊ากกกส์...
-
น้องแยมใส่ชุดไหนก็น่ารัก แต่ว่าอิท-ยะตอนนอนไม่ต้องใส่อะไรเลยจะดีที่สุด
ถูกใจป้าจริงๆ :t3:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตอนพิเศษ
:กอด1:
(http://i356.photobucket.com/albums/oo7/Bogiecoco/823.gif)
-
:m15: เน็ตป่วยมาหลายวัน ไม่ไ่ด้เข้าเล้าเลย มาอีกทีจบแล้วพร้อมด้วยตอนพิเศษซะละ
ขอบคุณแนนมากครับที่เอาเรื่องดีๆมาให้อ่านกัน +1 ครับ
-
เมอรี่ X'มาส นะคะคนโพสต์สุดสวย
อิเจ้ Santy ที่สวยกว่าคนโพสต์ อิอิ
ไม่เชื่อ?
มีรูปยืนยัน ดูซะ!
(http://i132.photobucket.com/albums/q8/oaw_eang/Catoon/Hot_And_Sexy_X_Mas_Set_Dress_Minidr.jpg)
-
Merry X'mas จ้า หวานรับคริสมาสเลย หุหุ
:z2: :z2: :z2:
-
เมอรี่ X'มาส นะคะคนโพสต์สุดสวย
อิเจ้ Santy ที่สวยกว่าคนโพสต์ อิอิ
ไม่เชื่อ?
มีรูปยืนยัน ดูซะ!
(http://i132.photobucket.com/albums/q8/oaw_eang/Catoon/Hot_And_Sexy_X_Mas_Set_Dress_Minidr.jpg)
เง้อออ สวยน้อยกว่าเจ้สอง :sad4:
แต่เป็นเจ้สอง แนนยอมให้คะ 5555
-
คำเตือนจากแนน เนื่องจากช่วงนี้ความหวานกำลังระบาด ระวังระดับน้ำตาลในร่างกายจะสูง
โปรดลดทานของหวานนะคะ
ด้วยรักและห่วงใยจาก แนน
ตอน เรื่องของคนรักกัน
เวลานี้อยากจะร้องไห้มากที่สุด อยากจะร้องไห้เพราะอยากจะบ้า อยากจะบ้าให้ตายไปได้เลยยิ่งดี
ทำห่าอะไรวะ ทำอะไรอยู่วะกู โง่เง่าที่สุด ทำไมถึงโง่แบบนี้ ใช่...ยอมรับที่แค้นจนทำเรื่องแบบนี้ รู้ว่าต้องทำแบบนี้ให้สมแค้น
ไอ้อิท คนอย่างมันตาย ๆ ไปซะแผ่นดินจะได้สูงขึ้น
ฆ่ามันทิ้งซะก็เสียมือเปล่า ๆ เก็บมันไว้ดูเล่นแบบนี้ แค่ได้เห็นมันนอนนิ่ง ๆ ขยับตัวไม่ได้ แค่ได้เห็นมันอยู่ในสภาพที่น่าอับอายโดยที่มันคงไม่กล้าไปบอกให้ใครรับรู้ได้ก็ยิ่งรู้สึกสะใจมากขึ้น
สะใจที่สุด
สมแล้ว คนอย่างมันต้องเจอแบบนี้
คนอย่างมัน...........คนอย่างไอ้อิทมัน
"แยม.......ฮื่อ.." ใบหน้าที่สะบัดไปมาเหมือนคนคล้ายกำลังตกอยู่ในความฝัน ใบหน้าของคนที่แสนเกลียด
หยดน้ำที่คลอปริ่มที่หน่วยตาหลั่งรินก่อนจะค่อย ๆ หยดลงอย่างช้า ๆ ที่ข้างแก้มของคนที่คล้ายอยู่ในความฝัน
ดีแล้วไม่ใช่เหรอ ดีแล้วที่เป็นแบบมี ให้มันทุกข์ทรมานให้ตาย ให้มันเป็นทุกข์ มันจะได้รู้ว่าการที่ทำให้คนอื่นเจ็บปวดสมควรแล้วที่จะต้องได้รับการชดใช้แบบนี้
คิดอย่างนั้น พยายามหาข้อโต้แย้งให้กับตัวเอง พยายามหาเหตุผลมาหักล้างเพื่อไม่ให้ตัวเองใจอ่อน
ใช่ ให้มันทุกข์ทรมานให้มันเจ็บแทบตาย ให้มันไม่มีศักดิ์ศรีหลงเหลือ มันจะไม่มีทางไปสู้หน้าใครได้
คนอย่างมันสมควรแล้วที่ต้องโดนสั่งสอนซะบ้าง
คิด........สิ่งที่ตัวเองควรจะคิด
แต่ฝ่ามือกลับเอื้อมแตะที่หน้าผากของคนที่นอนนิ่ง ๆ และต้องนิ่วหน้าเมื่อความร้อนจากร่างของคนที่นอนนิ่งไม่ลดลงเลยสักนิด
ถูกที่ว่าเกลียด
ใช่ที่กำลังรู้สึกสะใจที่ได้แก้แค้น
แต่.........ทำไมเวลานี้เหมือนตัวเองกำลังเป็นห่วงคนที่ควรแค้น.....
ทำไมไม่ปล่อยให้มันไข้ขึ้นจนตาย ทำไมต้องใส่ใจแค่เพียงคิดว่าอุณหภูมิร่างกายของอิทธิพลจะร้อนขึ้นหากไม่พยายามลดความร้อนด้วยผ้าขนหนูชุบน้ำที่ต้องคอยเปลี่ยนให้ตลอดทั้งคืน
ตัวยังร้อนอยู่เลย อิทมันไม่สบายบ่อย เป็นเพื่อนกันทำไมจะไม่รู้ หลายครั้งที่มันชอบทำเหมือนคนไม่เป็นอะไรทั้ง ๆ ที่มันเป็น แล้วก็เป็นหนักด้วย
แล้วก็ครั้งนี้........
หลายครั้งที่หาว่ามันแกล้งป่วยการเมือง เห็นมันทำเสียงร่าเริงเหมือนไม่เป็นอะไร แต่พอได้เข้าใกล้ถึงได้รู้ว่าคน ๆ นี้กลายเป็นคนป่วยไปแล้ว หนักหนาเอาการถ้าไม่ได้รับการดูแล ถึงขนาดที่อิทเคยบอกว่าไม่เป็นไร แต่ก็สลบกลางห้องเรียนมาแล้ว
จำได้..........จำได้ทุกอย่างที่อิททำ
จำได้ทุกอย่างที่อิทเป็น
จำได้ทุกสิ่งทุกอย่างแม้กระทั่งเวลานี้...........หนึ่งปีแห่งความเจ็บปวดผ่านไป แต่ก็ยังจำได้
ความเจ็บปวดจากการถูกหักหลังมันเป็นยังไง อิทมันจะรู้มั้ย รู้มั้ยว่าเสียใจกับสิ่งที่มันทำลงไปมากแค่ไหน
เนี่ยเหรอ มันฉีกคำสัญญาของเพื่อนด้วยการทำเรื่องเลว ๆ ของมันได้หน้าตาเฉยขนาดนี้เชียวเหรอ
แล้วจะไม่ให้เจ็บปวดไม่ให้แค้น ไม่ให้เสียใจได้ยังไง
ผ้าขนหนูผืนเล็กถูกเปลี่ยนตลอดคืนเพื่อให้ความร้อนในร่างกายของคนป่วยคลายลงบ้าง
โดยที่คนดูแลเอาแต่ครุ่นคิดถึงเรื่องราวต่าง ๆ ที่ผ่านมาตลอดทั้งคืน
แยกไม่ออกระหว่างสิ่งที่ควรทำกับสิ่งที่ไม่ควรทำ สุดท้าย แม้เวลาที่เกลียดที่สุด อารยะก็ปล่อยให้คนตรงหน้าตายไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้
"อิท....ถามจริง ๆ นะตอนนั้นทำไมถึงยอมให้ขนาดนั้นไม่กลัวโดนฆ่าทิ้งหรือไง" คำถามนี้ถูกถามขึ้นในวันหนึ่ง ขณะที่อิทธิพลกำลังง่วนอยู่กับการชงนมและเปลี่ยนผ้าอ้อมให้กับลูกสาวที่กำลังนอนร้องไห้งอแงอยู่บนเบาะเด็กอ่อน
"เดี๋ยวนะ เดี๋ยวนะ แป๊บบบบบบบบเดียว พ่ออิทสุดหล่อมาแล้วจ้าแยมสุดสวย ไม่ร้องแล้ว แยมจะเอาหม่ำ ๆ เหรอ หม่ำ ๆ นะ หม่ำ ๆ กัน"
ไม่เห็นอิทมันจะสนใจตอบคำถามเลยสักนิด อารยะได้แต่รอคำตอบเก้อ แล้วก็หัวเราะออกมาเสียงเบาเมื่อมองท่าทางวุ่นวายของคนที่อุ้มเด็กหญิงแล้วเดินไปเดินมา ไม่สนใจกันเลยสักนิด
"เอ่ เอ๊ เอ่เอ๊ แยมลูกพ่ออิทสุดหล่อไม่ร้องนะ หม่ำ ๆ น๊า หม่ำ ๆ "
อิท ไอ้น้องอิทของเขาเป็นพวกหลงตัวเอง พูดชมตัวเองได้อย่างไม่เคยคิดจะอายปาก อิทมันหล่อจริง ๆ อย่างที่มันพูด เคยแย้งมันไปว่าเอามาตรฐานอะไรมาวัดความหล่อ เลยโดนตอกกลับใส่หน้าจนทำให้หน้าหงายแล้วก็ได้แต่นึกขำอยู่ในใจ
"เอ้า มึงไม่น่าโง่ กูหล่อในแบบของกู หรือมึงจะหาใครหล่อได้เหมือนกูในแบบของกูวะ"
นั่นสิ พูดจายอกย้อนวกวนกวนประสาทจนทำให้ต้องกลับไปนอนคิดอยู่หลายตลบ แล้วก็ถึงได้บอกว่าอิทมันเป็นพวกหลงรูปตัวเองสุดกู่ แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ในสิ่งที่มันเอ่ยชมตัวเองบ่อย ๆ
"ถามอะไรนะ อ๋อไม่น่าถามเลยไอ้ยะ........แล้วทำไมไม่ฆ่าทิ้งซะล่ะ มึงอ่ะหลงกูตั้งแต่ตอนอยู่ด้วยกันแล้ว กูดูออกหรอกหลงในความหล่อของกูตั้งนานแล้วนี่หว่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
นึกว่าไม่ตอบ คิดว่าอีกฝ่ายคงไม่ตอบคำถามนี้แล้ว แต่พอได้ฟังคำตอบกวน ๆ จากปากของอิทธิพลยิ่งทำให้อารยะต้องอมยิ้มคนเดียวเพราะนึกขำอยู่ในใจ
ปากดีนักนะอิท เหอะ ทำเป็นพูดดี ใช่แน่เหรอหลงมาตั้งแต่ตอนนั้นแล้วเหรอ ที่จริงถ้าย้อนเวลากลับไปอีกครั้งจะยอมรับเลยว่าใช่ แล้วทำไมตอนนั้นถึงได้โง่เง่านักจนไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำให้ไม่กล้าปล่อยให้อิทเป็นอะไรไป ก็เพราะ.......
........หลงรักน้องอิทรูปหล่อเข้าให้แล้ว.........
"แล้วน้องอิทชอบเราตอนไหนวะ ไม่เห็นเคยบอกเลย"
พูดไปเรื่อยเปื่อยแล้วก็ลุกขึ้นยืนก่อนจะอ้าแขนรับเด็กหญิงแยมที่ร้องอ้อแอ้และทำท่าจะโผเข้ามาให้อุ้ม ทำหน้าตาแปลก ๆ ให้เด็กหญิงหัวเราะแต่กลับถูกสายตาของอิทธิพลมองมาเหมือนเอ็ดอยู่ในที
"แยมกินนมอยู่ตาบอดเหรอ อยากให้ลูกกูสำลักนมตายหรือไง"
อ้าว เหรอ โทษที ลืม
อารยะได้แต่ทำหน้าสำนึกผิดแล้วก็ต้องหยุดทำท่าทางแปลก ๆ ล้อเลียนหลานสาวเพราะกลัวว่าแยมจะสำลักนมจริง ๆ
"เหมือนเราที่กำลังจะสำลักความรักของอิทจนตายงั้นเหรอ........อิทดูสิ สำลัก แอ่ก แอ่ก สำลักความรักของอิทคนเดียวเลย"
ประสาท ไอ้ยะเป็นโรคประสาท มันใกล้บ้าแล้ว ที่จริงมันเหมือนคนบ้ามาตั้งนานแล้ว
ยิ่งช่วงนี้ดูเหมือนมันจะเหมือนคนบ้ามากขึ้น เพราะมันชอบทำเรื่องที่คนอย่างมันไม่ควรทำ
เช่น.........พูดจาหวานเลี่ยนด้วยคำพูดโง่ ๆ ทั้งที่มันทำได้ห่วยแตกสิ้นดี อย่างมันจีบผู้หญิงที่ไหนไม่ได้หรอก เพราะมันไม่รู้จักพูดจาหวานล้อม คิดอยากจะพูดอะไรมันก็พูดออกมา จนบางครั้งแทบทำให้สำลักความบ้าของมันก็มี
"หรือจะให้สำลักอย่างอื่น..........อาทิตย์ก่อนไม่พอ....คืนนี้อยากสำลักความสุข อาบน้ำรอหรือยังน้องอิทคืนนี้เต็มที่เลย"
ไอ้ ไอ้ ไอ้ ไอ้...............มึงมันหน้าด้าน มึงมันปากเสีย มึงมัน ไอ้ยะเอ้ย มันเป็นอะไรของมันทำไมมันถึงได้พูดเรื่องแบบนี้ได้หน้าตาเฉย ไม่มีความรู้สึกบ้างหรือไง วนไปวนมา ก็หาเรื่องฟันกูทุกที เลวเอ้ย ไอ้เลว กูเบื่อมึงจริง ๆ โว้ยยย
อิทธิพลกำลังโกรธ และหันไปมองหน้าของคนพูดด้วยความไม่ชอบใจ ก่อนจะตะคอกตอบออกไปด้วยเสียงดังลั่นจนอารยะแทบต้องยกมือขึ้นอุดหู
"เห็นมั้ยว่าแยมยังไม่หลับ แล้วกูจะอาบน้ำได้ยังไง หัดดูนาฬิกาบ้างสิวะนี่มันกี่ทุ่ม ดูซะมั่งว่านาฬิกามันกี่ทุ่ม
เอาไว้เดี๋ยวสี่ทุ่มเจอกัน ห้ามหนีนะมึง"
คนพูดคงกำลังโมโหจัด ดูท่าทางคงโมโหมาก พูดไปหน้าแดงไปแล้วก็เดินหนีไปดื้อ ๆ ทิ้งให้อารยะยืนทบทวนคำพูดวกวนนั้นอีกหลายรอบด้วยความเครียด
สี่ทุ่มเจอกัน ห้ามหนีนะมึง
เออ ได้ สี่ทุ่มเจอกันห้ามหนีนะมึง เจอกันหน่อยอิท แบบนี้ต้องเจอกันหน่อย แน่มากใช่มั้ย แน่มากนักจะทำให้สำลักความสุขให้ดู
TBC....
ปอลอ แนน+1 ให้ทุกคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
-
เหอะๆ...
อิทพูดไม่ตรงเลยนะ แหมๆ
ว่าแต่ยะ ตัวเองก็เหมือนกัน ฮ่าๆๆ
:m20:
-
น่าร๊ากกกกกกกกก
-
สี่ทุ่มเจอกันเลยเหรอน้องอิทสุดหล่อ :pighaun:
thank ครับ แนน +1 เหมือนเดิมคร๊าบพ้ม
-
อิทธิเอ๊ย เมื่อไหร่จะแก้หายเนี่ย นิสัยปากไม่ตรงกะใจเนี่ย สงสัยต้องให้ยะ เติมความหวานให้ทุกคืนหละ จะได้หาย
:z2: :z2: :z2:
-
+1 ให้คุนแนนเหมือนเดิมนะคะขอบคุนคะ
-
+1 ให้คุณแนน
จะรอน้องอิทตอนสี่ทุ่มนะ
-
เจอกันสี่ทุ่มแน่นะน้องอิท
จะรอ :impress2:
+1 ให้แนนค่ะ
-
สุขสันต์วันคริสตมาส :mc1:
ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงอวยพระพรมายัง
เพื่อนๆทุกคนให้มีความสุขตลอดไป
MERRY X'MAS :pig3:
-
ตอนพิเศษมาเรื่อยๆเลยเน้อ เมือ่ไหร่อิทจะบอกรักเป็นทางการจริงๆซะทีน้า อิอิ
-
:-[
+1 และนะครับ
-
:o8:
+1 ให้เลยค่ะ
-
ขอหวานๆๆๆๆ หน่อยนะคร้าบบบบบบ
ขอบคุณครับ
-
ตอน คืนนี้ผมมีนัด.....
22.00 น. ในเวลาประเทศไทย บ้านหลังใหญ่ บนเก้าอี้ไม้มุมหนึ่งของบ้านที่ใช้หลบสายตาผู้คน
และ......
“เฮ้ย กูอาบน้ำเสร็จแล้วเฟ้ย แยมหลับแล้วด้วย เหอะ เหอะ แน่จริงเข้ามาเลยสิวะไอ้ยะ”
มึงหน้าด้านไปแล้วอิทเอ้ย อายชาวบ้านเขาเหอะ
“ยะคร้าบบบบ วันนี้น้องอิทน่ารักม้ายยยย” ทุเรศตายห่า เหอะ ทำแบบนี้จริงก็บ้าสิวะ
“ง่วงนอนแล้วไปนอนกันเถอะตัวเอ๊ง” อีกไม่นานมึงคงได้เข้าโรงพยาบาลบ้าแน่ ๆ ไอ้อิท
ไม่ธรรมชาติเลย จะให้ชวนก่อนเหรอ หน้าด้านไม่พอว่ะ ทำไมกลายเป็นแบบนี้วะเนี่ย
ทำไมถึงได้เป็นไปได้ขนาดนี้วะ ทำแบบนั้นไง เหมือนตอนอ้อนสาวน่ะ ทำหน้ายิ้ม ๆแล้วก็ทำให้รู้สึกว่าเป็นผู้ชายแสนดีน่ารักที่สุด แล้วเดี๋ยวอีกฝ่ายก็ติดกับดักเอง แต่ว่า.............
กูทำไมได้โว้ยยยยยยยยยยยย ทีเมื่อก่อนทำไมทำได้วะ แล้วเดี๋ยวนี้ทำไมทำไม่ได้ อร๊ากกกกกกจะบ้าตายแล้วโว้ยยยยยยย
อิทธิพลกำลังเครียด ยิ่งคิดยิ่งกลุ้มจนต้องใช้มือลูบไล้ใบหน้าของตัวเองไปมา แล้วก็ได้แต่นั่งถอนหายใจอยู่คนเดียวเงียบ ๆ ในมุมหนึ่งของบ้าน บนเก้าอี้ไม้ที่ชอบแอบมาหลบมุมอยู่บ่อย ๆ
สี่ทุ่มเจอกัน....ห่าอะไรวะ นัดทำอย่างว่ากันนี่มันไม่ใช่กูเลยนะ ทำไมถึงได้ปัญญาอ่อนทำเรื่องหน้าด้านแบบนั้นออกไปได้วะ รู้สึกว่าหมู่นี้ กูชักไม่อยู่กับร่องกับรอยเลย วัน ๆ ทำท่าทางโง่ ๆ ออกไปตั้งหลายครั้ง จะมีใครรู้บ้างมั้ยเนี่ย ว่าไอ้อิทคนนี้กลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว
โอ้ยยยยยยยยยยย กลุ้มชิบหายเลยโว้ยยยย
“ทำอะไรอยู่ รู้มั้ยว่ากี่ทุ่มแล้ว”
เหวออออออออออ เสียงไอ้ยะนี่หว่า มันมาได้ไงวะ อุตส่าห์แอบแล้วนะโว้ย ทำไมมันแอบมาเงียบ ๆ แบบนี้เนี่ย เอาไงดี เอาไงดี แหงะ คิดไม่ออกเฟ้ย
“มาทำไมวะ คนกำลังใช้ความคิด ไปไหนก็ไปไป๊ ขออยู่คนเดียวเงียบ ๆ ไม่ได้หรือไง”
หันกลับมาด่าและทำท่าทางเหมือนไม่รับรู้ว่าตอนนี้อารยะกำลังหมายถึงอะไร ไม่รู้เว้ยกูจำไม่ได้ กูความจำเสื่อม ความจำกูไม่ค่อยดี กูเกิดโง่ขึ้นมากะทันหัน เอางี้แหละ ง่ายสุดเลย
“เหรอ โอเค งั้นไม่กวนแล้ว”
เอ่อ ฟังผิดไปใช่มั้ย ทำไมมันง่ายงี้วะ ไม่ต่อล้อต่อเถียงหน่อยเลยเหรอ ไม่มีง้อ ไม่มีคำพูดอื่นเลยเหรอ
อยากจะถามแต่กลับไม่ได้ถาม เมื่อคนที่ไม่เปิดโอกาสให้ถาม เดินเลี่ยงไปอีกทางแล้วก็ก้าวขาเดินขึ้นบ้านไปต่อหน้าต่อตา โดยที่อารยะไม่ได้พูดอะไรอีกเลยสักคำ ไม่ซักถาม ไม่กวนใจให้รำคาญ
ไม่จริงอ่ะ ทำไมมันไม่.........ไม่ถามไม่คุยไม่อะไรเลยล่ะ
ทำไม ไอ้ยะมันถึงได้ เงียบไปเฉย ๆ แล้วก็เดินหนีไปอย่างนั้น
คราวนี้ได้เครียดของจริงแล้วไอ้อิทเอ้ย
อิทธิพลนั่งอ้าปากค้าง กระพริบตาปริบ ๆ หลายครั้ง เพื่อเรียกสติตัวเองกลับคืนมา
ไหงเป็นงี้ไปได้ ตายห่าแล้ว หรือว่าไอ้ยะมันจะโกรธที่ไม่รักษาสัญญา
มันโกรธแหงเลย....ลองไม่ชวนคุยแบบนี้มันโกรธแน่ ๆ แล้ว คราวนี้เป็นเรื่องแน่ ไอ้อิทเอ้ยยยยยยยยย ทำบ้าอะไรของมึงเนี่ย ยะมันโกรธจริง ๆ แล้วนะ ทำไงดีวะ ทำยังไงดีวะกู
22.12 น. ในเวลาประเทศไทย
ใครคนหนึ่งกำลังนั่งหน้าเครียดและตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเข้าบ้านไปนอนหลับพักผ่อนหรือจะนั่งเครียดอยู่บนเก้าอี้นอกบ้านข้างสนามหญ้าดี
0.10 น. ในเวลาประเทศไทย ณ ห้องนอนที่ปิดไฟเรียบร้อยของอิทธิพล
หลังจากที่คิดว่าบรรยากาศมันเงียบสงบจนเกิดไป ในที่สุดเหตุการณ์ที่คิดว่าจะต้องเกิดขึ้นแน่ ๆ ก็เกิดขึ้นอีกจนได้
“เฮ้ยยยยยยย ปล่อยกูนะมึง ไม่ได้หลับจริงนี่หว่า ก็ไหนเมื่อกี้ทำเหมือนหลับไง ปล่อยนะโว้ยยย”
อิทธิพลกำลังหาทางป้องกันตัวเองจากคนที่คร่อมทับอยู่เหนือร่าง แล้วก็หยุดร้องทันที เมื่อคนกอดผุดลุกขึ้นนั่งและหันมามองหน้าของคนที่นอนทำตาโตอยู่บนเตียง
“ไม่อยากทำก็บอกมาตรง ๆ เลยน้องอิท อย่าแกล้งเฉไฉ เนี่ยนอนรอตั้งแต่สี่ทุ่มกว่าแล้ว อิทเข้ามาเกือบเที่ยงคืนกว่า ไม่อยากทำบอกมาตรง ๆ ไม่อยากบังคับคนไม่สมัครใจ”
โกรธของแท้
หมอนหนุนอีกใบถูกอารยะดึงลงมาวางไว้บนพื้นก่อนที่คน ๆ นั้นจะเอนกายลงนอนอย่างช้า ๆ และหันหลังนอนหลับตาเงียบ ๆ ไม่ยอมพูดยอมจาอีกแม้แต่คำเดียว
กูไม่เคยง้อใครนะไอ้ยะ อย่างกูหาคนนอนด้วยเท่าไหร่ก็ได้ กะอีแค่เข้ามาช้าทำไมต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย ไม่รู้จักง้อกันบ้างเลยใช่มั้ย ง้อกูบ้างน่ะเป็นมั้ยวะ ไม่มีหรอก คิดแต่จะเอาชนะอย่างเดียวแหละ คิดแค่นั้นสินะ ก็ได้ งั้นก็นอนไปเลย ต่างคนต่างนอนไปเลย นอนไปเลยสิวะ
คิดแล้วก็เหลือบสายตาไปมองคนที่นอนนิ่ง ๆ อยู่บนพื้นห้อง คิดวกไปวนมา ข่มตาให้หลับก็ทำไม่ได้ ห้องทั้งห้องปกคลุมด้วยความมืด มีเพียงแสงไฟจากภายนอกที่ทำให้มองเห็นกันได้แต่ก็ลางเลือนเต็มที
เครียดโว้ยยย กลุ้ม กลุ้ม ไอ้ยะมันจะเอายังไงของมันวะ มันจะเอายังไงเนี่ย กูก็เครียดเหมือนกันนะโธ่โว้ยมึงดันนอนหลับเฉยเลย โกรธแล้ว กูโกรธมึงแล้วเหมือนกันโว้ยยยยยยยยยยยยยยย
0.30 น. พ่ออิทสุดหล่อพ่อน้องแยมยังคงข่มตาให้หลับลงไม่ได้ นอนกระสับกระส่ายไปมาอยู่บนเตียง คิดยังไงก็คิดไม่ตก ทำยังไงก็ข่มตาลงให้หลับลงไม่ได้สักที
02.14 น. ณ พื้นห้องเย็นเฉียบ ในห้องนอนที่ปิดไฟเรียบร้อยของพ่ออิทสุดหล่อ
อารยะถึงกับสะดุ้งสุดตัว ฝ่ามือเกร็งแน่น ก่อนจะปรือตาตื่นขึ้น และเริ่มหายในหอบหนัก
เมื่อสัมผัสได้ถึงปลายลิ้นร้อนรุ่มที่กำลังครอบครองบางส่วนของร่างกายที่แข็งขืนขึ้นอย่างช้า ๆ
ไม่บอกก็รู้ว่าคนที่ทำให้รู้สึกร้อนรุ่มในยามดึกคนนั้นคือใคร
โปงผ้าห่มคลุมร่างนั้นเอาไว้จนไม่สามารถเห็นร่างกายของอีกฝ่ายได้
แต่การกระทำที่แสนร้อนแรงกลับทำให้คนที่นอนอยู่นิ่ง ๆ ต้องผุดลุกขึ้นนั่งอย่างช้า ๆ
ปลายลิ้นร้อนไล้วนจากส่วนปลายและโลมเลียความแข็งแกร่งของร่างกายโดยรอบก่อนจะขบเม้มแผ่วเบา รูดรั้งให้จนรู้สึกพอใจกับรสชาติที่ได้รับ
“ฮื่อ อ่ะ อ๊า” น้ำเสียงทุ้มนุ่มครางแผ่วเป็นจังหวะ เพราะรู้สึกได้ถึงโพลงปากร้อนรุ่มที่ครอบครองความแข็งแน่นเอาไว้ทั้งหมดปลายลิ้นดุนดันหยอกเย้าและไล้เลียให้ตื่นตัวมากขึ้นเรื่อย ๆ
ไม่รู้ว่าอารยะหายโกรธกันหรือยัง แต่รู้สึกได้ถึงเสียงครางที่บ่งบอกว่ากำลังพอใจ หยาดหยดที่คลอชุ่มอยู่ตรงส่วนปลายเหมือนบอกให้รับรู้ว่าเวลานี้พร้อมแล้วสำหรับบทรักร้อนแรงในค่ำคืนนี้
ตัดฉับบ แล้วจะมาต่อให้ทีหลังนะคะ กับ NC ที่ทุกคนรอคอย :oo1:
ปอลอ แนน+1 ให้ทุกคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
-
อร๊ากก...ได้อ่านเป็นคนแรก
:m25:น้องอิทสุดหล่อเล่นเองเลยคราวนี้
ตะตะ..แต่...แต่ว่ามะมะ...มันมีแค่นี้เหรอครับแนน :serius2:
มาต่ออีกน๊า....นะนะแนนคนสวย
+1 ให้แนนครับ
-
555+ งอนง้อกันบ่อยจริงๆคู่นี้ อิอิ
-
เง้อ...
ง้อแบบนี้เลยอะนะ
เรียกเลือดชัดๆ เลย
:pighaun:
+1 ให้พี่แนนนะฮะ หลังจากไม่ได้บวกมา 2 ตอน
-
เค้าขอแบบจบครอสก่อนได้มะ มะเอาแบบครึ่งๆกลางๆอ่ะ เด๊วเรียนไม่รู้เรื่อง
:z3: :z3: :z3:
-
งื้ออออ ... .. .
คุนแนนไม่น่าตัดฉับเล้ยยยย
แต่ก้อไม่เป้นไรรอพรุ่งนี้ไ้ด้เน้ออออ
ง้อแบบนี้บ่อย ๆก้อดีเหมือนกันนะจ๊ะ..อิอิ
รออ่านอีกครึ่งนะคะ
+1 ให้คุนแนนเหมือนเดิมจ๊ะ
-
:L2:
ขอบคุณครับ
-
:oo1: รอฮับ รอฮับ
มะมา 1 วันคิ้ดส์ถึง..
ยะ + อิท +ละก็นู๋แนนจาง
เยย อิอิ รีบมานะ
เค้ารออยู่ตะเอง
NC..NC..NC
ป.ล.+1 คร้าบ
-
แนนจ๋า ทำได้ไง ตัดไปเฉยเลย :serius2:
รีบมาด่วนนะครับ ฉากอิท ลงมือ ( ปาก ) เองหยั่งงี้
อย่าให้ค้างนานนะครับ มันเก็งอะ +1 ให้เป็นค่า ..... ละกัน
-
ม่าย :a5:
อย่าทรมาน
ช่วยด้วย
ช่วยโพสต่อที
-
+1
แล้วมานั่งรอแนนค่ะ :impress2:
-
คุณแนนขา
มันค้างอ่ะ
-
โอ้ววววววววววน้องอิทเริ่มก่อน555
แนนจ๋ามันค้างอ่ะ :m15:
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
+1 ก่อนอื่นใด
เดี๋ยววกไปอ่านแปปปปปปปปปปปป
-
+1 ให้คุณแนน
ไม่ได้มาสองอาทิตย์จบซะแล้ว
ขอบคุณมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ค้างอย่างแรง
มาต่อไวไว นะครับ
-
+1 ให้พี่แนน โห....เอากันเห็น ๆ ตัดกันซึ่งๆ หน้า
มาตอด่วนค่ะพี่...........งี๊ด ๆๆๆ :m31:
-
อารยะถึงกับสะดุ้งสุดตัว ฝ่ามือเกร็งแน่น ก่อนจะปรือตาตื่นขึ้น และเริ่มหายในหอบหนัก
เมื่อสัมผัสได้ถึงปลายลิ้นร้อนรุ่มที่กำลังครอบครองบางส่วนของร่างกายที่แข็งขืนขึ้นอย่างช้า ๆ
ไม่บอกก็รู้ว่าคนที่ทำให้รู้สึกร้อนรุ่มในยามดึกคนนั้นคือใคร
โปงผ้าห่มคลุมร่างนั้นเอาไว้จนไม่สามารถเห็นร่างกายของอีกฝ่ายได้
แต่การกระทำที่แสนร้อนแรงกลับทำให้คนที่นอนอยู่นิ่ง ๆ ต้องผุดลุกขึ้นนั่งอย่างช้า ๆ
ปลายลิ้นร้อนไล้วนจากส่วนปลายและโลมเลียความแข็งแกร่งของร่างกายโดยรอบก่อนจะขบเม้มแผ่วเบา รูดรั้งให้จนรู้สึกพอใจกับรสชาติที่ได้รับ
“ฮื่อ อ่ะ อ๊า” น้ำเสียงทุ้มนุ่มครางแผ่วเป็นจังหวะ เพราะรู้สึกได้ถึงโพลงปากร้อนรุ่มที่ครอบครองความแข็งแน่นเอาไว้ทั้งหมดปลายลิ้นดุนดันหยอกเย้าและไล้เลียให้ตื่นตัวมากขึ้นเรื่อย ๆ
ไม่รู้ว่าอารยะหายโกรธกันหรือยัง แต่รู้สึกได้ถึงเสียงครางที่บ่งบอกว่ากำลังพอใจ หยาดหยดที่คลอชุ่มอยู่ตรงส่วนปลายเหมือนบอกให้รับรู้ว่าเวลานี้พร้อมแล้วสำหรับบทรักร้อนแรงในค่ำคืนนี้
“อ่ะ อึก”
เพียงไม่นาน ริมฝีปากที่ครอบครองเอาไว้ก็ค่อยผละจาก
ร่างกายของใครคนหนึ่งที่ขยับไปมาอยู่บนร่าง ทำให้อารยะต้องเอื้อมมือคว้าผ้าห่มที่คลุมร่างของอิทธิพลออกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะรั้งร่างนั้นให้เอนกายลงนอนและเตรียมสอดแทรกความแข็งแกร่งเข้าไปในช่องทางที่เตรียมพร้อมเปิดนรับอย่างไม่ต้องรอช้า
น้องอิทมันยั่วกันนี่หว่า เล่นไม่ใส่อะไรเลยแบบนี้ จะให้คิดยังไง ไม่ต้องคิดอะไรอีกแล้ว รู้แต่ว่า เวลานี้ไม่อยากจะรออะไรอีก ปลายนิ้วสอดแทรกเข้าไปในช่องทางคับแน่นอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเพิ่มเข้าไปให้มากขึ้นเพื่อขยายช่องทาง
“อ๊า เร็วหน่อย ไม่ไหวแล้ว ฮื่อ”
ไม่ต้องรอให้ร้องขออีกครั้ง ความใหญ่โตคับแน่นกดชำแรกเข้าไปอย่างรวดเร็ว และค่อย ๆ ขยับกดแทรกเข้าไปอย่างช้า ๆ เพื่อให้ถึงส่วนในที่ลึกที่สุด
“อื้อ อ่ะ”
เรียวแขนที่โอบรัดรอบคอ ปลายเล็บที่จิกเข้าที่ลาดไหล่กว้าง เหมือนอยากระบายความรู้สึกออกมาทั้งหมดที่รู้สึก
ร่างกายสั่นไหวไปมาตามจังหวะ จากแผ่วเบากลายเป็นรุนแรง มากขึ้นและเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
“เปลี่ยนกัน อิททำแบบนี้บ้างสิ....นะ” เสียงกระซิบแหบพร่า มาพร้อมกับการที่อารยะรั้งร่างของคนที่นอนนิ่ง ๆ ให้ลุกขึ้นก่อนที่ตัวเองจะเอนกายลงนอนอย่างช้า ๆ เปลี่ยนให้คนที่เหมือนกำลังอ่อนแรงขึ้นมาควบคุมจังหวะเคลื่อนไหวเอง
แค่เพียงเอนกายลงนอน และมองดูการขยับกายไปมาของอีกฝ่ายในความมืดที่เลือนราง ยิ่งเพิ่มความร้อนรุ่มภายในใจมากขึ้นเรื่อย ๆ
“อึก อื้อ อือ” เป็นนานที่ร่างนั้นขยับแรงรัวขึ้นเหมือนอยากจะให้ความรู้สึกที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างสิ้นสุดลงโดยเร็ว แต่ยิ่งพยายามขยับกายมากขึ้นเท่าไหร่ กลับรู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่งที่เคลื่อนไหวอยู่ภายในร่างมากเท่านั้น
“อิท เร็วอีกสิ อิทเก่งไม่ใช่เหรอ แค่นี้ยังไม่รู้สึกอะไรเลย อ่ะ อึก”
เหมือนถูกท้าทาย และยิ่งเป็นการเร่งเร้า หยาดหยดที่ส่วนปลายของร่างกายหลั่งริน ฝ่ามือแข็งแกร่งที่ช่วยรูดรั้งให้ยิ่งทำให้ไม่อาจจะหยุดการเคลื่อนไหวได้อีก
ส่วนที่แทรกอยู่ภายในร่างถูกกระแทกกระทั้นขึ้นเพื่อให้รับกับจังหวะที่กดแทรกลงมา
“อื้ออออออ ไม่ไหวแล้ว จะไปแล้ว”
เสียงร้องครางแผ่วในลำคอ ใบหน้าที่แหงนเงยขึ้นพร้อมกับการขบริมฝีปากแน่น ทำให้อารยะต้องผุดกายลุกขึ้นก่อนจะพลิกร่างที่กำลังคร่อมทับให้หันไปอีกทาง ยึดเหนี่ยวสะโพกมนแน่นเอาไว้ก่อนจะกระแทกกระทั้นร่างกายเข้าไปในช่องทางที่กำลังบีบรัดให้รุนแรงขึ้น
“อ๊า อึก อ้า ไม่ไหวแล้วไม่ไหวแล้ว”
ได้ยินเสียงร้องขอ
เสียงที่เอ่ยร้องบอก ลมหายใจที่หอบกระเส่า ยิ่งเพิ่มความรู้สึกให้มากขึ้นเรื่อย ๆ
มากขึ้นจนหยุดการขยับกายไม่ได้ มากขึ้นจนร่างทั้งร่างสั่นไหวไปตามจังหวะการสอดแทรกอย่างรวดเร็ว
มากขึ้นและมากขึ้น
อารยะขบริมฝีปากแน่น และยังคงเร่งเร้าการกระทำของตัวเองให้เร็วขึ้นเมื่อรู้สึกว่ากำลังอดทนกับความรู้สึกของตัวเองต่อไปไม่ไหว
กดแทรกร่างอย่างรุนแรงไม่มีพื้นที่ว่าง กระแทกกระทั้น เร่งเร้าจนถึงจังหวะสุดท้ายที่สอดแทรกเข้าไปภายในช่องทางคับแคบที่ตอดรัดอย่างรุนแรง
ร่างทั้งร่างเกร็งแน่น ก่อนที่จะรู้สึกเหมือนทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวหลุดออกจากการควบคุม
หยาดหยดจากร่างหลั่งทะลักเข้าไปในช่องทางที่บีบรัดความแข็งแกร่งของร่างกายแน่นในจังหวะสุดท้าย หยาดหยดหลั่งรินทะลักทลายออกมาจนหมดสิ้นก่อนจะรินรดเปรอะเปื้อนไปทั่วเรียวขาของคนที่ต้องรองรับบทรักร้อนแรงในค่ำคืนนี้
“อื้อ อื้อ ออก ออกก่อน อื้อ เปื้อน เปื้อนหมดแล้ว”
ได้ยินเหมือนใครอีกคนจะร้องขออย่างนั้น แต่ท่าทางที่อ่อนแรงของอิทธิพลทำให้ไม่อยากจะถอนกายออกในเวลานี้
พลิกให้ร่างนั้นได้กลับมาพบหน้ากันอีกครั้งและทาบทับร่างกายลงไปหา
แยกเรียวขาของร่างเบื้องล่างให้กว้างขึ้นก่อนจะแกล้งกระแทกกายเข้าหาอีกครั้งไม่ยอมถอนออกง่าย ๆ
“โอ้ยยย ยะ พอแล้ว อื้อ เสร็จไปก่อนตั้งนานแล้ว อย่าเพิ่งเร่งสิ ขอพักแป๊บเดียว”
คำพูดเรียบเรื่อยของคนที่ยกหลังมือขึ้นก่ายหน้าผากและหลับตาลงอย่างช้า ๆ ทำให้อารยะต้อง
โน้มร่างลงไปกอดรัดร่างกายนั้นเอาไว้และจรดปลายจมูกที่หน้าผากที่ยังชื้นไปด้วยหยาดเหงื่อเพราะการที่ต้องทำเรื่องที่เพิ่งผ่านพ้นไปไม่นาน
“คิดว่าไม่อยาก แต่นี่คิดจะลักหลับกันนี่หว่า”
แอบแกล้งทำเสียงหยอกเย้าและดุนปลายจมูกไปมาที่ข้างแก้มเนียนของอิทธิพลเล่นอย่างนึกหมั่นเขี้ยว
“ไอ้บ้า ไม่ต้องมาล้อเลย เหนื่อยจะตาย”
ได้ยินเสียงบ่นอู้อี้ของคนที่นอนหลับตาเงียบ ๆ แล้วก็ได้แต่ยิ้มกับตัวเองอย่างมีความสุข
ถ้ารู้ว่าเวลาโกรธกันคนเราจะทำเรื่องบางอย่างได้ร้อนแรงอย่างไม่น่าเชื่อ โดยเฉพาะไอ้น้องอิทคนนี้ ยิ่งทำให้รู้สึกสดชื่นเป็นที่สุด คราวหลังมีอะไรกันตอนโกรธกันอีกก็ดีเหมือนกัน รู้สึกว่ามันร้อนแรงกว่าปกติธรรมดาดี
“อิท.....ที่จริงชอบแบบรุนแรงนี่หว่า....เดี๋ยวเถอะ....ว่าง ๆ จะเล่นข่มขืนอิทอีกซักทีไม่บอกล่ะว่าชอบแบบนี้ จะได้ทำบ่อย ๆ “
ไอ้ยะมันเป็นบ้า กูไม่ได้ชอบแบบนี้เว้ย กูก็ชอบแบบอ่อนโยนเหมือนกันนะ เพียงแต่ว่า .........มีอะไรกันทีไร ก็แบบนี้ทุกที ไม่เอาแล้ว ทะเลาะกันแล้วมีอะไรกันแบบนี้ทำให้หมดแรงแล้วพอถึงตอนเช้าก็แทบลุกไม่ขึ้นทุกที
คราวหน้านะ คราวหน้า ถ้าคราวหน้าขอแบบไม่ทะเลาะกันดีกว่า
อยากเห็นไอ้ยะตอนอ่อนโยนบ้าง อยากรู้ว่าเวลาอ่อนโยนมันเป็นยังไง
“คราวหน้าไม่เอาแบบทะเลาะแล้วนะ เหนื่อยเกิน จะตายแล้วเนี่ย”
อิทธิพลบ่นเสียงเบา ก่อนจะค่อย ๆ หรี่ตาลงอย่างช้า ๆ เพราะรู้สึกว่าตัวเองกำลังง่วงงุนและใกล้จะหลับเต็มที
“ครับ คราวหน้าไม่ทำแรงแล้วก็ได้ แต่คราวหน้าเมื่อไหร่ดีอ่ะ น้องอิท พรุ่งนี้เลยมั้ย”
เอ่ยถามแล้วก็หัวเราะอย่างชอบใจ แต่คนที่ต้องตอบคำถามกลับไม่มีแรงตอบอีกแล้ว ใช้แขนของอารยะเป็นหมอนหนุนนอนและใช้เป็นที่กำบังหลบซ่อนความอายที่เริ่มจะถาโถมขึ้นมาหลังจากที่โดนหยอกล้อด้วยคำพูดที่แม้แต่ตัวเองยังรับตัวเองไม่ได้
“นอนให้กอดแบบนี้ อยากโดนลักหลับคืนนี้อีกหรือไง เอาเป็นว่าคราวหน้าเป็นพรุ่งนี้แล้วกันนะน้องอิทนะ”
โมเมเอาเอง และขยับร่างของคนในอ้อมแขนเข้ามากอดเอาไว้แนบอก
มาทำให้หลงมาทำให้รักขนาดนี้ เดี๋ยวก็ปลุกมาต่ออีกรอบหรอกอิทเอ้ย
น้องอิทเอ้ยน้องอิท แค่นี้ก็หมดแรงแล้ว ไม่แน่จริงนี่หว่า แต่ก็สมกับที่ปล่อยให้รอ สมกับที่ต้องนอนคอยจนหลับแล้วหลับอีกไปหลายตลบ
คนอะไร ทำไมมันยั่วได้น่ารักน่าชื่นใจขนาดนี้ ถ้าขืนยังนอนนิ่งไม่ขยับอีก ไม่พ้นคืนนี้ต้องเจอกันอีกรอบแน่ ๆ อิทเอ้ย เฮ่อ มีแฟนน่ารักนี่มันเหนื่อยจริง ๆ
Fin…
ปอลอ แนน+1 ให้ทุกคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
-
จิ้มมมม
ทันม้ายยย
+1 จัดไป
-
+1 -thanks ja' nan
It very cute :m25:
-
หวานกันเข้าไป หวานกันได้อีก วันนี้หวานกันหลายเรื่องเหลือเกิน จะเป็นเบาหวานตายแระ
:z2: :z2: :z2:
-
:haun4:
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
+ 1 ให้กับตอนนี้เลยจ้ะน้องแนน
-
:m10: แวะมาเสียเลือดตอนดึกๆ
+1 จัดไป
-
>////////////////////<
กิสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส....
หายไปไม่กี่วัน...
น้องอิทกะพี่ยะ ร้อนแรงขนาดนี้...
โห ทะเลาะแล้วคืนดีกันแบบนี้คนอ่านชอบบบบ...
อยากจะกด+ให้แนนสัก 10 ครั้ง แต่กดได้หนเดียวภายใน 12 ชม.
มัสขอกอดแนนแทนแล้วกันนะคะ..
:กอด1:
-
:m25:
+1 นะจ๊ะ
-
:-[บทจะอ้อล้อ นี่นายอิท อ้อล้อได้จริง ๆ
คราวหน้าขอแบบอ่อนหวาน ยะรีบจัดให้นะครับ รออยู่ ( รู้สึกว่าตัวเองหื่นจัง )
ขอคุณนะครับแนน ที่ไม่ปล่อยให้ค้างนาน +1 แล้วขอ :กอด1:
-
:haun4: :m25:
-
โอ่วววววววววววววววววว
เลือดแทบหมดตัว
:m25:
-
+ 1 ให้กับตอนนี้เลยน้องแนน
:oo1: :oo1:
:haun4: :haun4:
-
มัสขอกอดแนนแทนแล้วกันนะคะ..
:กอด1:
เข้ามา :กอด1:มัส คิดถึงมัสจัง
55555 เสียเลือดกันอย่างพร้อมเพรียงง เลือดหมดตัวกันแล้วมั๊ง งั้นเอาNCแค่ตอนเดียวก็พอเนอะ
ห่วงใยนะเนี่ย กลัวไม่มีเลือดกัน
เดี๋ยวคืนนี้แนนมีคำถามจะมาถามแฟนน้องอิททุกคนนะคะ รบกวนช่วยตอบกันด้วยนะคะ ^o^
-
เกาะขอบจอรอพี่แนน
-
เลือดกระฉูดหมดตัวกันพอดีเลย
เล่นกระหน่ำกันซ๊า เอิ๊กส์ๆๆ
:pighaun:
-
+1 ครับ แนน อิอิ NC ถี่จริงๆเลยคู่นี้
-
:haun4: เลือดท่วมตัวเลย :laugh:
ถ้าตอบก้อได้ก้อตอบค่ะ หุหุ :z1:
-
:กอด1:
ขอบคุณครับ
รอลุ้น
นิวคาสฯ-เป็ด
อิอิ
-
โอยยยย......
คราวนี้อิทเล่นคุมจังหวะเองเยยยเหยออออ.....
ชอบบบบบ....
ขอบคุณครับแนน +1 เหมือนเดิมคร๊าบบ
-
โว้ยยยยย
คนชื่อ อิท เนี้ย ซาดิส กันทู๊กกโคน เลยหรอเนี้ยยย!!
:pighaun:
สุดย๊ออดดดดดดด
กรี๊ดดดดดดดดดด
ใจแตกกันไปเลย
+++++++++
o13
-
ขอบคุณมากๆนะครับผม
-
น้องอิท ทำอย่างนี้เป็นด้วยหรออ
น้องอิทน่ารักมากเลย 55
แต่ ฉาก . . . แอบซาดิสนะครับ น้องอิท
อย่างนี้ ลุงยะไม่รักตายเลยหรอเนี่ย 55
-
โกรธกันบ่อยๆ ดีออกเนอะ
โฮกกกกกกกกกกกกกกกก
+1 ให้จ้า
-
น้องอิทร้อนแรงมากมาย
-
ขอบคุณค้าบพี่แนน
โอ๊ย.....หัวใจจาวาย :pighaun:
-
แฟนๆน้องอิท อยากอ่านภาคพิเศษ น้องอิท+? หรือเปล่าคะ
ตอบกันด้วยนะคะ
-
น้องอิท + ใครครับพี่แนน
ถ้านอกจากอารยะไม่เอานะ
แต่ถ้ากะอารยะมีกี่ตอนเอาหมด
แล้วก็อยากอ่านตอนที่อิทไปเป็นแฟนน้องของอารยะได้ยังไงด้วยนี่สิ
-
เหอ ๆ ขอเป็นกับ ยะ เท่านั้นนะครับคุณแนน
กับคนอื่นทำใจไม่ได้ - -a
-
น้องอิท+ใครเอ่ยยยยยยยยยยยย
-
กระซิก กระซิก
ไม่มีครายอยากอ่านน้องอิทกับ...บ้างเหรอ
ไม่เป็นอย่างที่ทุกคนคิดหรอกน๊า
-
จิ้มแนน
ทันปะๆ
อยากอ่านจิ อยากอ่านๆๆๆๆๆๆ
-
:sad4: เป็น ยะ กะ น้อง อิท เท่านั้นดีฝ่าจ้านู๋แนน
เลิฟๆ ไปแล้ว มะอยากเปลี่ยนคู่อ่ะคร้าบ
+1 นะที่อุตส่าห์มาถามกันก่อน
อย่าลืมหาเรื่องใหม่มาเซ่นเค้าด้วยนะ อิอิ
-
+1ให้นู๋แนนจ๊ะ
ป้าอยากอ่านตอนพิเศษของน้องอิทกับ---
สงสัยจะ :oo1:
-
+1 ให้น้องแนน
อยากอ่านตอนพิเศษของน้องอิท + ยะ
อย่าเปลี่ยนคู่เลยค่ะ
-
อะจึ๋ยยยยย
อย่าเพิ่งเข้าใจผิดกัน
อิทคู่ยะเหมือนเดิม
ม่ายอยากอ่านกานเหรออ :sad4:
-
น้องอิทกะครายเหยออออออ......คร๊าบบบบ
จะกะครายก็จัดมาเถอะครับแนน
จะรออ่านครับ
:serius2: แต่ไม่อยากให้อิทมีอะไรกะใครอื่นเลยอ่ะ
นอกจากลุงยะสุดหล่อคนเดียวแล้วคนอื่นไม่เอาน๊า
-
อยากฮับ ๆ
อิท+ยะ
อิท+ยะ
สูๆๆๆ
-
อะไรอะครับ สงสัยคิดลึกไป จริงๆแล้วเป็นบทพ่อลูกน่ารัก อิทแยม ป่าวครับ 5555++
-
อยากอ่านค่ะ
เอาแบบครอบครัวหวานแหววนะ
:jul3:
-
น้องอิทกับหนูแยมหรือเปล่าคะ o18 o18
+1ให้แนนค่ะ
-
3
-
:man1:
แวะมาทักทายครับ
-
อย่าบอกนะว่า อิท+พี่แนน :m15:
ต้อง อิท+ยะ เท่านั้นถึงอยากอ่าน :pig4:
-
+1 รอ
อิท+ยะ
อ่านสิคะ
-
ู^
^
^
ซวกรีบน
อ่านด้วยๆๆ
เอาไปอีก
+1
-
5555 อย่าทายกันเลยว่าจะเป็นน้องอิทกับใคร ทายไม่ถูกกันหรอก มาอ่านนี่ดีกว่า
น้องอิทกับคุณปู......
“เป็นอะไรมากมายวะมึง คิ้วแตก อีกแล้ว แพ้หรือชนะวะงวดนี้”
อิทธิพลเอ่ยถาม เพื่อน ที่นั่งซึม ห่างออกไป
“แพ้....ช่างหัวแม่ง....เดี๋ยวกูเอาตังค์ค่าทำงานร้านขนมมาหมุนก่อนก็ได้”
เสียงที่ตอบราบเรียบ มาพร้อมกับรอยยิ้มเจือจาง
อิทธิพลได้แต่มองคนที่นั่งห่างออกไป แล้วนิ่งคิด เจ็บตายห่าเลย
ขึ้นชกมวย ขึ้นไปให้เขาชก แถมแพ้อีก เวรแท้ ๆ เลยไอ้ปูเอ้ย
“เอาตังค์กูก่อนแล้วกัน น้องมึงก็ต้องมีตังค์ไปโรงเรียนไม่มีมันจะแย่ กูก็เข้าใจนะไอ้ปูว่ามึงไม่อยากได้หรอก แต่ก็ต้องรับไว้บ้าง นิด ๆ หน่อย ๆ ไม่กี่ร้อยเอง”
ปูและอิท เรียนคนละแผนก คนละห้อง ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่มารู้จักกันได้ เพราะมานั่งเหม่อข้างสระน้ำเหมือนกัน
สาเหตุของความเศร้า ต่างกัน อิทบอกว่า ที่ต้องมานั่งอยู่อย่างนี้เพราะ “กูหักหลังเพื่อน”
ส่วน ปูให้เหตุผลว่า “กูเห็นแก่ตัวไม่ได้”
ทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันแต่ก็คุยกันถูกคอ และมาเจอกันยามที่คิดอะไรไม่ออกเสมอ
อิทรู้จักปูในแบบที่ปูไม่เคยให้ใครรู้จัก
และปูก็รู้จักอิทในแบบที่ใครหลายคนไม่รู้จักเช่นกัน
คนสองคน ที่กำลังมีเรื่องทุกข์ใจ ได้มาคุยกัน อะไร อะไร ก็ดูจะราบรื่นไปหมด
“ถ้าเรากำหนดทุกอย่างได้ตามที่คิดก็คงดีนะ จะได้ไม่ต้องทุกข์ใจอย่างนี้” นั่นเป็นคำพูดของปูที่มาพร้อมกับรอยยิ้มเศร้า ๆ
“แล้วทั้งที่เรากำหนดเองได้ แต่เสือกทำมันพังเอง แบบนี้ต้องสมน้ำหน้าตัวเองใช่มั้ย” อิทธิพลหันไปถามคนที่นั่งห่างออกไป
“แล้วมึงจะเป็นยังไงต่อไปวะ ปู” เสียงที่เอ่ยถามสั่นเครือ และไม่มั่นใจเลยสักนิดว่าจะถามออกไปทำไมทั้งที่ตัวเองก็หาทางออกให้ตัวเองไม่เจอเช่นกัน
“กูก็ไม่ทำยังไง กูก็ให้มันเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ จนสุดทาง แล้วเรื่องของมึงล่ะ จะเอายังไง”
คำตอบที่ตอบมา มีแต่ความหม่นหมอง คนสองคนที่มีความทุกข์ที่หาทางแก้ไม่ได้ มองหน้ากันแล้วหันกลับไปมองที่สระบัว ต่างครุ่นคิดถึงเรื่องของตัวเองอยู่เป็นนาน
“ถ้ามึงหาทางออกเจอเมื่อไหร่ มึงมาเจอกู...แล้วกันไอ้อิท” ปูเอ่ยบอกพร้อมกับหันมายิ้มให้กับคนที่นั่งซึมอยู่ข้าง ๆ
“ก็ถ้ามึงสุดทางแล้ว หาทางไปไม่ได้ มึงมาเจอกับกูแล้วกันวะไอ้ปู”
เสียงหัวเราะแผ่ว ๆ ของคนสองคนที่เข้าใจกันเป็นอย่างดี ในยามทุกข์ใจ ดังขึ้นพร้อมกัน
อิทธิพลลุกขึ้นยืน โดยมีอีกคนลุกขึ้นตาม
ก่อนจะหันมามองหน้ากันอีกครั้ง และพยักหน้าให้กัน ต่างคนต่างเดินแยกย้ายกันไปคนละทาง
และหวังว่า วันหนึ่งจะกลับมาบอกเล่าเรื่องราวของกันและกัน ให้อีกฝ่ายฟัง
Fin…
อ่านแล้วคุ้นๆกันบ้างไหมคะ ว่าคนที่อยู่ในเรื่องนี่เป็นใคร
เขาคือใครหนอ
.
.
.
แต่...มันยงไม่หมดเพียงเท่านี้ เรื่องของเขาสองคนยังมีต้ออีกนะคะ
โปรดรอตอนต่อไป
ปอลอ แนน+1 ให้ทุกคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
-
^
^
^ จิ้มแนน
ทำไมโลกมันกลมนัก สองคนถึงได้มารู้จักกัน
มารอตอนต่อไปดีกว่า แต่สุดท้ายคนหนึ่งก็ไม่ถึงทางตัน ส่วนอีกคน หาทางออกได้แล้ว
ทั้งคู่คงได้เจอกันและถ่ายทอดเรื่องราวให้กันฟัง :z2:
+1 ให้แนนนะครับ
-
อย่าบอกนะว่าน้องอิทจะรุกพี่ยะ
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พุ่งอีกรอบ
ลป.
คิดถึงปูนิ่มอะ
กรี้ดดดดดดดดด
-
+1 ตอบแทนแล้วนะจ๊ะ
โอ๊ะ ใครกันน้า ..ปู?? คงจะสนุกดีนะนู๋แนน
มาเจอะกันเนี่ย .. สานต่อด้วยนะ จะรออ่าน
:pig4:
-
อ่านแล้วคุ้นๆกันบ้างไหมคะ ว่าคนที่อยู่ในเรื่องนี่เป็นใคร
เขาคือใครหนอ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
แต่...มันยงไม่หมดเพียงเท่านี้ เรื่องของเขาสองคนยังมีต่ออีกนะคะ
โปรดรอตอนต่อไป
-
^
^
จิ้มพี่แนน
เพิ่งตามอ่านจบอิๆๆ
+1
-
คิดถึงๆคุณปูจ๋าของลูกปูคับ :L2: :L2:
-
โอ้วน้องปูที่ห่างหายไปนานนี่เอง ว่าแต่คู่ปูชื่อฝนใช่ไหมหว่าถ้าจำไม่ผิด อิอิ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
ปู-ฝนยังไม่เคยอ่าน ต้องไปหาอ่านเสียแล้ว
-
รอตอนต่อไปครับ
-
2
-
มารอจ้า
-
กิสสสสสสสสสสส..
น้องอิทเป็นเพื่อนกะปูเหรอ..
ดีใจจะได้อ่านปู-ฝนอีก..
ชอบทุกคู่เลยอ่า..
น้องปูปากแข็งโคตรๆอ่ะ ใจก็แข็งด้วย..
รอตอนอต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ..
ขอบคุณแนนค่ะ..
:pig4:
-
:impress3:มารอมาลุ้นค่ะว่าเป็นใคร o18
-
อ่านแล้วคุ้นๆกันบ้างไหมคะ ว่าคนที่อยู่ในเรื่องนี่เป็นใคร
เขาคือใครหนอ
จำได้ครับแนน
ก็คุณปูแสนเกเรของคุณน้ำฝน
คุณปูคนที่มีฝีมือด้านทำบราวนี่แสนอร่อยไงครับ
-
จำได้แล้วค่ะ น้องปูกับคุณน้ำฝน
น้องปูแสนเกเรแต่ทำขนมอร่อย :z2:
+1ให้คนขยันค่ะ
-
:z2:รอค้าบ
-
หื่อ???
-
จำได้ค๊าาาา . .. .
ปู-ฝน นั่นเอง
แต่ไหงโลกมันกลมละเนี่ยยย
+1 ให้แนนค๊ะ
-
อ๊ายยยยยยยย
นึกว่าใคร
คิดถึงปูกะฝนจัง
ถ้าเป็นอิท - ปูก็โอนะ
แต่หวังว่าสองคนนี้คงไม่ :oo1: :serius2:
สงสารยะกะฝนแย่เลย
เอ๊ะแต่ตอนนั้นสองคนนี้จึ๊กกะดึ๋ยกันรึยังอ่ะ
+1 ให้แนนพร้อมมอบความสุขให้อีก 1 คันรถ
-
เข้ามา +1 ให้แนนครับ
:z13: <<<< ครายก็ด้ายช่วยไอ้ตัวนี้ที น่าฉงฉานนนน....โดนแกล้งอ่ะ...
-
ขอโทษนะคะ ที่ช่วงนี้มาลงดึกเลยบ่อยมาก แบบว่างานยุ่งจริงๆนะคะ แถมเนทวันนี้ก็ห่วยอีก โพสแล้วเออเร่อตลอกเลย ย๊ากกกกก โมโหเนทอ่ะ ทำไมมันทุยอย่างนี้
เห็นอยู่ทุกวัน ว่ามานั่งข้างสระน้ำ แล้วก็นั่งเงียบ บางครั้งก็เห็นทำหน้าเหมือนคนจะร้องไห้
อิทธิพลหันกลับไปมองใครอีกคนที่นั่งเหยียดขาอยู่ริมสระบัว ห่างออกไป แล้วตัวเองก็ถอนใจยาวเหยียด
เหมือนกับว่า ไอ้คนที่นั่งห่างออกไป มันคิดอะไรบางอย่าง คิด คิด คิด แล้วก็คิด
ซึ่งตัวกูเองก็คิดเหมือนกัน
เหนื่อย เหนื่อยจนอยากร้องไห้
น้ำตาจะหยด แต่ไม่อยากให้ใครเห็น เลยต้องปล่อยให้มันตกในอยู่อย่างนี้
ใบหน้าคมหมองเศร้าลง ก้มมองพื้นสนามแล้วก็เงยหน้าขึ้น
กูจะทักมึง
เผื่อกูจะได้เป็นเพื่อนกับมึง
เสียเพื่อนไปหนึ่งคน ก็อยากได้กลับมาอีกหนึ่งคน
เพราะว่ามึงคล้ายไอ้ยะ
มึงทำหน้าเศร้าเหมือนมัน มึงชอบนั่งเหม่อเหมือนมัน มึงทำเหมือนกับว่าตัวเองแบกโลกไว้คนเดียวเหมือนมัน
“นั่งด้วยคนสิ”
เสียงของใครคนหนึ่ง ทำให้ไอ้ปูเงยหน้าขึ้น และหยักหน้ารับอย่างช้า ๆ
“เรื่องของมึง”
อิทธิพลลงนั่งเคียงข้าง ใครอีกคนที่คล้ายกับเพื่อนของตัวเอง
แล้วก็ถอนใจยาวเหยียด
ไอ้ปูนิ่งเงียบ ไม่ได้ถามสักคำว่าอีกฝ่ายขอนั่งด้วยเพราะเหตุผลอะไร แต่ก็หันกลับไปมอง
เห็นไอ้หมอนี่มาหลายวันแล้ว เห็นมันนั่งซึม ๆ อยู่หลายวัน แต่ไม่คิดว่าวันนี้มันจะมาทักทาย
“ขอร้องไห้ ห้านาทีว่ะ “
อิทธิพลเอ่ยบอกกับคนที่นั่งนิ่งเงียบอยู่ข้าง ๆ แล้วก็ปล่อยน้ำตาให้หลั่งรินออกมาจนเปรอะเปื้อนไปที่ข้างแก้ม
เป็นอย่างนั้นอยู่เป็นนาน ไม่มีเสียงสะอื้นไห้ ไม่มีคำพูดอีก
มีเพียงหยดน้ำที่คลอรินที่หน่วยตาเท่านั้น
“เคยรู้สึกว่าอยากตายไปให้พ้น ๆ แต่ตายไม่ได้มั้ย” ไอ้ปูเอ่ยถามคนที่ยังคงปล่อยน้ำตาให้รินไหล
และร่างนั้นก็พยักหน้ารับ
“เคย แต่ว่า...มันตายไม่ได้....เลยต้องหาทางออกให้กับตัวเอง”
อิทธิพลตอบกลับมา และปาดน้ำตาที่หยดลงอาบหน้า
แต่ครั้งนี้คนที่นั่งเคียงข้าง กลับปล่อยน้ำตาให้รินไหล พร้อมกับเสียงที่สะอื้นไห้เบา ๆ
“งั้นกูร้องเป็นเพื่อนไม่ต้องตกใจหรอก ร้องแบบนี้ทุกวันแหละ เพราะอยู่ที่บ้านมันร้องไม่ได้ อยู่กับใคร ๆ ก็ร้องไม่ได้ ทั้งที่อยากจะร้องแทบตาย แต่มันทำอย่างนั้นไม่ได้”
ใบหน้าที่ก้มมองพื้นหญ้า ท่าทางนิ่ง ๆ แต่ไหล่กว้างสั่นไหวไปตามความรู้สึกที่ตีตื้นจึ้นมาพร้อมน้ำตา
ไม่เคยรู้จักกัน ไม่เคยพูดคุยกัน และวันนี้ก็เป็นครั้งแรกที่พูดคุย แต่คนมีความทุกข์เหมือนกัน
เลยเข้าใจกันง่ายกว่าปกติ อิทธิพล ดึงร่างของคนที่เพิ่งเคยพบกันครั้งแรกให้เอนซบลงที่ไหล่ ก่อนจะใช้ฝ่ามือลูบไล้ที่เส้นผมของอีกฝ่ายเบา ๆ ปลอบใจใคร ๆ ทั้งที่ตัวเองไม่เคยมีใครปลอบใจ ทั้งที่ตัวเองก็อยากร้องไห้ให้คนปลอบเช่นกัน
มันเจ็บ เจ็บที่หัวใจ ที่ไม่มีใครเชื่อใจอีก เจ็บที่ผิดเจ็บที่พลาด ถึงอยากแก้ตัวอีกครั้ง แต่ไม่มีทางเป็นไปได้
“อยากเก็บสายลมเอาไว้ในมือ อยากเก็บความสุขเอาไว้ในมือ” ไอ้ปูเอ่ยบอกเสียงเครือ เหม่อมองไปไกลแสนไกลเหมือนร่างกายจะแตกสลาย ไม่อยากพลัดพรากจากสิ่งที่รัก แต่ไม่มีสิทธิ์คว้าเก็บไว้เป็นของตัวเอง
อิทธิพลเองก็นิ่งคิดเช่นกัน หยดน้ำยังคลอที่หน่วยตา ก่อนจะตอบกลับเสียงเครือ
แม้จะหลงรักใครสักคน แต่เมื่อถูกปฎิเสธความรู้สึกและถูกปัดทิ้งอย่างไม่สนใจไยดี
แถมยังถูกบังคับให้ผูกมัดตัวเองด้วยคำสัญญา แล้วอย่างนี้จะทำอะไรได้
“ถ้าสายลมที่พัดผ่านไป เราเอื้อมกลับไปคว้ามันเอามาไว้ในมือได้ ก็คงดี”
TBC…..
ปอลอ แนน+1 ให้ทุกคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
-
^
^
^
จิ้มแนนด้วยความรัก..
+1 ให้แนนด้วยความคิดถึง..
ทำไมต้องเจอกันเฉพาะเวลาเศร้าๆ ด้วยเน้อ..
T^T
ตอนหายเศร้าแล้วได้เจอกันยิ้มให้กันมั่งก็ได้นะ..
-
1
-
เศร้ามาเชียวววว .. .
+1ให้แนนค๊ะ
-
Happy Birthday 19NT na ja
ขอให้มีความสุขทุกวัน มีสุขภาพแข็งแรง
เป็นที่รักของทุกคน และมีแต่เรื่องดีๆก้าวเข้ามาในชีวิตนะคะ :L2:
(http://www.free4up.com/out.php?i=11587_untitledgjytfhr.JPG)
-
:กอด1:
ขอบคุณคร้าบบบ
-
(http://widget.sanook.com/static_content/full/diy_1/2336/278336/dfdd02485324d18231fefbd439c48061_1230628573.gif)
-
:b: Happy Birthday นะครับ 19 NT ขอให้มีความสุข คิด นึก สิ่งใดที่ถูกที่ควร
ขอให้สมความปราถนา ไปไหนมีคนรัก เมตตา
ส่วนหนูแนน Happy New Year นะคนดี ขอให้มีความสุขมาก ๆ การงานไม่หนักหน่วง
เจอลูกค้าขออย่าให้วีน มีแต่คนรักและเมตตา ยิ่งเจ้านายของให้รักมาก ๆ โบนัสเต็มกระเป๋า :กอด1:
+1 ให้ด้วยนะครับ
-
เฮ้อ....อ่านตอนนี้แล้วก็อืมม.........
สงสารทั้งสองคนจัง
แต่ก็ดีแล้วเจอเพื่อนในยามเหงาและเศร้า
คนที่เค้ามีความทุกข์เหมือนกัน
คงเข้าใจกันมากกว่าคนอื่น
ขอบคุณครับแนน
-
Greetings of the New Year 2009. Wishing you all success in the next.
(http://th.upload.sanook.com/embed/27cd94a836b587f2bec247cb9fb2e53c.gif)
หวังอะไรได้ดั่งที่วาดหวัง
ขอพลังจงอยู่คู่เสมอ
ให้ก้าวมั่นสิ่งใดสมใจเธอ
มีความสุขอยู่เสมอ..ทุกคืนวัน
:bye2:
-
โอ้...
นึกว่าอะไรกับใคร
ถ้าแบบนี้ก็ไม่เป็นไร อิอิ
แต่ก็เศร้าซ๊ะจังเลยนะพี่แนน
+1 ให้แล้วนะคร้าบ
--------------------------
สุขสันต์ปีใหม่ด้วยนะครับพี่แนนและทุกคนในกระทุ้นี้
ขอให้มีความสุขมากๆ นะครับ คิดสิ่งใดดีงามก็สมความมุ่งมาดปรารถนา
(http://www.thaiboyslove.com/webboard/Smileys/Smilies/kapook_dookdik_16024_46513.gif)
-
(http://i356.photobucket.com/albums/oo7/Bogiecoco/happy_new_year_10.gif)
:กอด1:น้องแนน :กอด1:
-
+1เป็นของขวัญวันปีใหม่ค่ะ
เศร้าจังทั้งน้องอิทน้องปู
(http://widget.sanook.com/static_content/widget/full/graphic_1/0069/279069/b79c6f9ef5c0d040cd1a0275b3e72d3c_1230693428.gif) (http://widget.sanook.com/view-widget/graphic/?widget=279069)
-
:monkeysad:
-
สวัสดีปีใหม่ นะคะทุกคน
(http://i242.photobucket.com/albums/ff298/akapong999/glitter/newyear/17-12-2008_06.gif)
“โง่ “
ไอ้ปูหัวเราะกับคำพูดของคนที่นั่งมองหน้าตัวเอง แล้วก็เบะหน้า หลังจากถามว่ามีเรื่องจะเล่าให้ฟัง กล้าฟังมั้ย
ถ้ากล้าฟังจะเล่า แต่ถ้าเล่าจบแล้ว เลิกคุยกันไปเลยก็ได้
แล้วอิทธิพลก็นั่งฟังจริง ๆ
ทั้งที่บอกว่าโง่ แต่คนที่ฟังเรื่องที่ไอ้ปูเล่า กลับร้องไห้ เบือนหน้าหนีไปอีกทาง แล้วยกมือขึ้นปาดน้ำตา
“มึงฉลาดนักหรือไง”
ไอ้ปูเอ่ยถามแล้วก็เห็นว่าอิทธิพลหันมายิ้ม
“ไอ้ยะอะไรนั่นน่ะ กูว่ามันรักมึง ถ้าไม่รักมึง มันฆ่ามึงทิ้งตั้งแต่วันแรกแล้ว นี่มันยังปล่อยมึงกลับบ้านไม่ใช่หรือไง มึงแหละโง่ไอ้อิท ทิฐิมีบ้างมันก็ดี แต่ลดลงมาก็ได้ อย่าให้มันมากนัก”
เสียงที่เอ่ยบอกทำให้อิทธิพลแทบอยากจะเบิ๊ดกะโหลกคนพูด
“แหม้ ปากดีมึงไอ้ปู มึงก็ใช่ย่อยนี่ ทุกวันนี้ มึงหัดอ้อนแฟนมึงมั่งหรือยังวะ คอยดูเหอะ ถ้าไอ้ยะมันมาง้อกู กูจะอ้อนมันแบบอ้อนมึงนี่แหละ”
อิทธิพลขยับมาใกล้กับคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ แล้วกระพริบตาปริบ ๆ ทำหน้าออดอ้อนเต็มที แล้วก็ได้รับเสียงหัวเราะกลับมา
“ปูอย่าเก็กหน้ามากนะมึง เดี๋ยวกูหลงรัก”
คำพูดทีเล่นทีจริง และดวงตาคมวิบวับทำให้ไอ้ปูหัวเราะลั่น
“จริงป่าว เดี๋ยวอีกไม่กี่วัน ฝนก็แต่งงานแล้ว....มึงก็ว่าง ๆ พอดีนี่ เอาป่าวมาเป็นแฟนกูแต่กูไม่มีเงินให้หรอกนะ จะแดกยังไม่มีเลย”
ปูเอ่ยบอกแต่น้ำตาร่วง และก้มหน้าลงซุกหน้าลงบนหัวเข่าและร้องไห้เงียบ ๆ อยู่อย่างนั้น
“เอา ถ้าเป็นมึง กูเอา ทำไมล่ะ มึงกลัวว่ากูจะรักมึงไม่ได้หรือไง ไอ้ปู “
ฝ่ามือที่เคลื่อนแตะที่มืออุ่น ๆ ทำให้ไอ้ปูต้องกำมือของอีกฝ่ายเอาไว้ และหันหน้าไปมอง คนที่หน้าเศร้าไม่ต่างกัน
“อีกกี่วัน แฟนมึงจะแต่งงานอีกกี่วัน มึงเสียใจใช่มั้ยล่ะ แฟนมึงมันโง่ ทำไมถึงปล่อยมึงได้ กูไม่เข้าใจเหตุผลอะไรทั้งนั้นแหละ แต่ตอนนี้ ถ้าเป็นกู กูจะไม่ทิ้งมึง กูเคยทำให้คน ๆ หนึ่งเสียใจ แต่กูจะไม่ทำให้มึงเสียใจ
ต่อให้รักกันไม่ได้ กูก็ไม่สนใจหรอก เข้าใจมั้ย มึงเข้าใจที่กูพูดมั้ยปู มึงเข้าใจมั้ย”
เพราะหัวใจแตกสลาย ไม่มีอะไรให้เสียอีก ตอนนี้ มีแต่ปู ปูเป็นหลักยึด ถึงปูมีแฟนก็ไม่เป็นไร มีก็ช่างสิ
มีก็ช่าง ไม่สนหรอก มีก็มีไปสิ จะรอปู กูจะรอมึงไอ้ปู มึงนี่แหละ ยังไงกูก็จะรอ
“ปากไม่ตรงกับใจ”
คำพูดของไอ้ปู ทำให้อิท ต้องชะงักนิ่ง
“รักกูไม่ได้ไม่ใช่หรือไง คิดจะหลอกกูเหรอ ไอ้อิท เลวเหี้ย ๆ เลยมึง กูเลิกรักฝนไม่ได้หรอก มึงก็รักไอ้เหี้ยนั่นไม่ใช่หรือไง ถ้าไม่มีฝน กูก็ไม่รักใคร เจ็บจนตายก็ช่างมัน กูอยู่ได้”
ใจคอมันหนักแน่น จริงจัง จนกูอาย
อิทธิพลนิ่งคิดตามคนที่ส่งยิ้มมาให้ แล้วก็พยักหน้ารับอย่างเข้าใจ
“กูรักมึงจังเลยปู......กูรักมึง......กูชอบมึง...กูอยากเป็นให้ได้อย่างที่มึงเป็น.....อยากเป็นคนมีความรับผิดชอบ อยากจริงจังให้มาก อยากรักใครสักคน แม้เขาไม่รักกู กูก็อยากรัก แต่ก็อยากตัดใจ จริง ๆ นะ จริง ๆ”
ความรู้สึกที่ถูกกลั่นกรองออกมาเป็นคำพูด พร้อมกับที่อิทธิพล เบะหน้าทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อีกแล้วจนไอ้ปูต้องยกมือขึ้นลูบที่หัวของคนที่กำลังสับสนกับชีวิต
“กูก็รักมึงนะอิท กับฝนกูยังไม่พูดคำว่ารักได้ง่ายเท่ามึงเลย นี่ไง มึงได้รับความรักตอบแทนแล้ว อย่างที่อยากได้แล้ว หนักแน่นหน่อย หน้าที่มึงคือทำอะไร ก็ทำไปสิ เคารพตัวเองหน่อย ไอ้โง่นั่นไม่รักมึงก็ช่าง ตอนนี้มึงรักมันก็พอแล้วนี่”
คำปลอบใจทำให้ อิทธิพลยิ้มออกมาได้
เออ ใช่ ถ้ารักก็รัก มันไม่รัก ก็ไม่เห็นต้องสน มันไม่ง้อก็เรื่องของมัน กูก็ไม่ต้องง้อมัน
“น้องปูจ๋า พี่อิทรักน้องปูจริง ๆ นะ”
คำพูดประหลาด ๆ ทำให้ไอ้ปูเบะหน้า ก่อนจะหันไปมองจ้องตาคนพูด แล้วทำท่าจะโน้มหน้าลงไปหา
แต่ถูกยันฝ่ามือเอาไว้ให้ออกห่าง พร้อมทั้งที่อิทธิพลถอยหนี
“ไม่เอาว่ะปู มึงร้ายกว่ากูอีกนี่หว่า กูยิ่งโดนฟันแล้วทิ้งอยู่ อย่าแกล้งกูสิ”
คำพูดที่มาพร้อมน้ำเสียงสั่นเครือ ทำให้ไอ้ปู ต้องหัวเราะเสียงเบา
“ก็รู้ใจตัวเองดีนี่หว่า ว่ารักไอ้เหี้ยนั่น แล้วจะกลุ้มใจทำไม มันไม่รู้ว่ามันรักมึง มึงรู้ว่ามึงรักมันก็พอแล้ว อย่าไปเอาอะไรมากมายเลยไอ้อิท เป็นอย่างที่มึงเป็นนี่แหละ พอแล้ว”
อิทธิพลส่งยิ้มกลับมาให้ และเอนศรีษะให้หนุนที่ไหล่ของอีกฝ่ายนิ่ง ๆ
เข้าใจแล้ว เข้าใจตัวเองดีแล้ว จะเคารพตัวเองอย่างที่ไอ้ปูว่า จะเป็นอย่างที่ตัวเองเป็น
สองร่างหันมาส่งยิ้มให้กัน และหันกลับไปมองที่สระบัว
ถ้าวันหนึ่ง เจอทางออกแล้ว ก็คุยกันว่า จะมาเล่าให้อีกฝ่ายฟัง อยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไป อยากรู้ว่าชีวิตตัวเองจะเป็นยังต่อไป
Fin….
Ps. อารยะยืนมองอิทธิพลที่นั่งคุยหยอกล้อกับใครคนหนึ่งแล้วหงุดหงิดโมโห อยากจะทำอะไรก็ทำไม่ได้
ไอ้อิท ห่างกูไม่กี่วัน ระริกระรี้น่าดู คอยดูเถอะ พรุ่งนี้กูจะพาแม่ไปหาแยมที่บ้าน แล้วจะแกล้งให้มึงอายเลยคอยดู
อย่านึกว่ากูไม่เห็นนะ ทำให้กูนอนไม่หลับตั้งหลายคืน คิดจะหาผัวใหม่ง่าย ๆ หรือไง กูนี่แหละผัวมึง
คอยดูนะ คอยดูสักวัน กูจะทำให้มึงมาร้องครางอีกครั้งหนึ่งเพราะฝีมือกูให้ได้เลยคอยดู แม่งหวงเว้ย
ไอ้อิทมึงเป็นของกูแล้วนะ ไม่น่าบอกให้มันสัญญาเลย แม่ง กูนี่โง่จริง ๆ เลยเว้ย
ปอลอ แนน+1 ให้ทุกคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ :L2:
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Next Story
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง
ภาค
น้ำแข็ง-บอย
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค น้ำแข็ง-บอย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7873.msg389596;topicseen#msg389596)
-
:z2: :z2:
-
ขอบคุณค้าบพี่แนน
ติดตามเรื่องของพี่แนนทุกเรื่องเลย :a3:
-
ชอบซีรี่ย์นี้ตรงที่แอบมีจุดเชื่อมโยงกันนี่แหละ อิอิ +1
สวัสดีปีใหม่ครับ แนน
-
เหอะๆ...
เอามา Co กันได้นี่เยี่ยมยอดมากมายเจงๆ
o13
-
ขอบคุณทุกคนนะคะที่เข้ามาอ่านเรื่องของคุณเท็น :pig4:
แล้วเจอกันเรื่องหน้านะคะ
1. Yakuza
2. SomLove
3. Lady^_^les.N
4. <Ju!_Ju!>
5. Bg LoVe NT
6. Kipper
7. Salim021
8. Pa[R]K
9. shibao
10. สมุนไพร
11. kit
12. Dangerous_patz
13. Jeremy_F
14. korn_ken
15. wan
16. christiyaturnm
17. myself1
18. 19NT
19. akaipee
20. Littlefox
21. Pztor
22. YO DEA
23. benxine
24. Red....[em]
25. bellbomb
26. singsayam
27. gargoyle
28. HaLF333
29. deshiwa
30. SataRu
31. Lorelei♥
32. rain_xiah
33. STAR ALLIANCE
34. Xeroz
35. U_Ton
36. >Ph@ntoM<
37. shiawase
38. nbee
39. va_yu
40. nai_nai
41. april
42. three
43. paulla
44. taexxxx
45. โพ่มือคลี่
46. mantdash
47. Junrai_Hyper
48. aaron670826
49. patee
50. sexbombz
51. jeawsakon
52. MoSHI
53. Please.ii
54. the_pooh9
55. ririmu
56. Black Angel
57. joann111
58. Karn12
59. tatum1234
60. ohm
61. white coat
62. Eis
63. Mp_qM
64. yee
65. maggy
66. pko2
67. wiintz_
68. lovefic
69. kamjaa
70. monticello
71. Mai.IcySakura
72. iloveyou
73. yumyam
74. BlackWater
75. different
76. เกียรติเกย์
77. ChigoRita
78. kamui1972
79. aiwjun
80. andy_kwan
81. oaw_eang
82. CHOKUN
83. r4inbow
84. tianqin
85. marrybell
86. chocolate_angel
87. otaku_y
88. gift_deb
89. echisen
90. RN
91. arty136
92. LEO
93. Walkman
94. golf
95. Poes
96. ana_was
97. kunkai
98. หนูกิฟท์
99. wawana
100. snoopy
101. tkboyz
102. marchmenlo
103. THIP
-
ขอบคุณ คุณแนนครับ ที่เอานิยายดีๆของคุณเท็นมาให้อ่าน
Happy New Year นะครับ
ขอให้มีความสุขมากๆ
-
จบจริง ๆ แล้วเหรอเนี่ยยยยย.......
ขอบคุณครับแนน
ขอบคุณ คุณเท็นด้วยนะครับ
-
เรื่องของอิทกะยะ คงจบบริบูรณ์แล้วซินะ แนน
ถึงได้สปอยเรื่องใหม่ไว้ รอเรื่องใหม่อยู่นะครับ คงเจอกันปีหน้า ( เหมือนมันนานจัง :z2: )
สวัสดีปีใหม่นะครับแนน คนน่ารัก และคุณเท็น คนช่างฝัน +1 เป็น ส.ค.ส. ให้นะครับ :L2: :กอด1:
-
:mc4:สวัสดีปีใหม่ค้าบพี่น้องค้าบ
ขอให้มีความสุข สนุกกับการใช้ชีวิตนะค้าบ :L1:
-
:กอด1:แนน ตามค่ะ เจอกันเรื่องต่อไปค่ะ :กอด1:
-
(http://img396.imageshack.us/img396/3990/jan1vintagenewyearsu1.jpg)
HappY NeW YeaR,,,*
ขอให้คุณแนน+ทุกคนมีความสุขนะค๊ะ
-
สวัสดีปี๋ใหม่คร้าบ แนน
ขออวยพรฮื้อประสบความสำเร็จและความสมหวังกุ๊อย่าง
สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวยเงินทอง
ป๊ะก่ะสิ่งตี้ดีๆ ตลอดปี๋ใหม่นี้เน้อ
:กอด1:
-
happy new year 2009
-
:กอด1:
Happy New Year นะครับ
-
สวัสดีปีใหม่คร้าบบบบ
-
^^~
สวัสดีปีใหม่ค่ะแนน..
ขอให้มีความสุขมากๆ ร่างกายแข็งแรง..
สมความปรารถนาทุกประการนะคะ
ขอบคุณมากมายสำหรับ ปู-อิท
อ่านแล้วซึ้ง ปรับทุกข์กัน งืออ..
ขอบคุณคุณเท็นด้วยค่ะ
-
:serius2:
โวยวาย โวยวายย
จบแล้วววววววว
กรี๊ดดดดดดดด
สนุกมากค๊าาแล้วจะติดตาม เรื่องต่อไปนะคะ
-
..รักเรื่องนี้จังเลย
อิอิ
..
-
ช่วยอธิบายน่อยจบยังไงไงไง งงมาก
-
กรี๊ดดด ไม่ได้เข้ามาแวปเดียว เรื่องไปถึงไหนจนคลอดภาคพิเศษจนถูกย้ายมาเก็บอีกห้องแล้ว
จบแล้วหรอเนี๊ย :a5: +1 ขอบคุณพี่แนนที่ post จนจบค่ะ แลวิ่งตาม link ไปอ่านเรื่องใหม่
Happy new year 2009 ขอให้พี่แนนมีความสุขสุขภาพแข็งแรงนะคะ :L2:
-
ขอบคุณท่ี่เอามาให้อ่าน
มือใหม่ +1 ให้แล้ว
-
อ่านแล้วก้อกด + ให้แล้ว นิสัยดีจิงเนี่ย :z1:
-
จบซะแล้ว ไม่ได้เข้ามานาน
แฮปปี้เอนดิ้ง 55+ ยังงี้ดีแล้วแหละ
-
ภาคนี้อะไรจะเศร้าขนาดนี้คะ เศร้าพอๆกับปูฝนเลย
สงสารยะเหมือนกันแฮะ เราเป็นคนไม่รู้จัก เพราะคำพูดคำนั้นคำเดียวเลย
อยากให้ได้ยินคำว่ารักจากอิทบ้างจัง
สงสารอิท เพราะไม่อยากจะผิดสัญญาอีก เลยไม่พูดบอกรักเลย
พ่ออิทสุดหล่อของน้องแยม :กอด1:
เรื่องแฮปปี้เอนดิ้งดี แต่ก็ให้ความรู้สึกเศร้าๆอยู่นิดหน่อย
-
ขอบคุณมากคับ
:a5: :a5: :a5:
-
ตอนแรกเครียดดดด
ตอนกลัง พี่ยะสุดยอด :pighaun:
-
สนุกมากมายเลยคับ
-
แรกๆ อ่านแล้ว สงสารอิธมากๆ โดนจับไปขัง กระทำซะอย่างกับละครจำเลยรัก
บอบช้ำทั้งร่างกายและจิตใจ ... ยะก็ไม่มีถนุถนอมเลย
กว่าจะรู้ว่ารักเค้า ก็ต้องมาเสียใจที่ทำรุนแรงกับเค้าไปแล้ว
แต่ก็เอาเถอะ สุดท้ายก็เข้าใจ รักกันได้ แถมมีน้องแยมที่น่ารักเป็นตัวเชื่อมความสัมพันธ์ของครอบครัวด้วย
สมเป็นซีรีย์ช่างกลที่เราชื่นชอบจริงๆ ค่ะ หลายอารมณ์ หลายความรู้สึกมาก :pig4:
-
จบแล้วเหรอ......... :serius2:
รอตอนพิเศษนะค้าบบบบบบบ
ชอบ..ทุกภาคเลย..
+1หั้ยแนนด้วยค้าบ :pig4:
-
ฮึ้ยย ย ทำไมภาคนี้มันหวานจัง ช๊อบบบ :impress2:
ชอบตอนหลังๆๆ มากเลยอ่า :กอด1:
+1 ให้นะคะ
:pig4:
-
:a5:........ แอบตกใจ มีตอนพิเศษแบบนี้ด้วย!!
โอ้ววววววววว ขอบคุณคุณแนนมากเลยนะคะที่เอามาลงให้อ่าน :pig4:
-
อาฮะ...
พลิกมาก ก ก ตอนแรก ยะแค้นอิท จนต้องจับไปขังไว้
แต่ตอนหลัง หลง อิทจนไปไหนไม่ได้นี่
น่าร้าก ก ก ก เกิน น :mc4:
-
โห ชอบซีรี่ส์ปรัชญาช่างกลอย่างแรง
ตบๆตีๆอยู่ดีๆม้วนหน้าม้วนหลังกลับมาหวานซะงั้น
อ๊ายยยส์ สุดน่ารักเล๊ยยยยยย นายเอกเรานี่ก็อายม้วนเลย
น่ารักทั้งคู่เลยอ่ะ ♥
-
ตามเก็บมันทุกคู่เลย
ชอบมากกกก
-
ขอบคุณท่านเท็น สำหรับนิยายดีๆทุกเรื่องเลย
ขอบคุณแนน ที่นำมาแบ่งปันกัน
ชอบมากๆเลยค่ะคู่นี้ อ่านมาแล้วไม่ต่ำกว่า 5 รอบ
ทั้งจากบอร์ดท่านเท็น แล้วก็ที่นี่
-
ง่า...ปรัชญาช่างกลภาคนี้ทำเอาเสียน้ำตา T^T
ไอ้คุณพี่ยะบ้าทำงี้กะอิทได้งัยอ่า
ไหนจะจับไปขังแล้วยังจะข่มขืน
แต่พออิทรักก็ดันมาบังคับให้ลืม
น้องอิทเราเลยต้องเสียน้ำตาไปหลายกระบุงโกยเลยทีนี้
แต่ก็นะสุดท้ายพี่ยะคนบ้าก็ทนใจตัวเองไม่ไหว
ต้องตามมาง้อน้องอิทอย่างแรงเลยทีนี้
ดีนะที่น้องอิทยังให้อภัยไม่งั้นมีหวังยะคลั่งตายแน่ๆอ่ะ
น้องแยมก็น่ารักค่า
ว่าแต่ในอนาคตน้องแยมโตขึ้นจะเรียกยะว่างัยหว่า
เปลี่ยนเป็นพ่อยะกะมี้อิทดีกว่ามะ
555+++
ส่วนตอนพิเศษปู-อิทแอบเศร้าๆนิดนึง
แต่ก็นะสองเคะเค้ามานั่งปรึกษาปัญหาชีวิตกัน อิอิ
ชอบคุณคุณเท็นสำหรับนิยายดีๆค่า
แล้วก็ขอบคุณคุณแนนที่เอามาโพสให้ได้อ่านด้วยค่า
ปล.ชอบเรื่องนี้จังเลย ><
-
ลิงค์นิยายคุณเท็น
ไก่-ธร จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาคไก่-ธร (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=10161.0)
น้ำแข็ง-บอย จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค น้ำแข็ง-บอย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7873.0)
ตั้ม-ทัต จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ตั้ม-ทัต (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6921.0)
นก-เป้ จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค นก-เป้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6291.0)
อารยะ-อิท จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค อารยะ-อิท (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7023.0)
ขวด-น้องแว่นน่ารัก จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ขวด-น้องแว่นน่ารัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=8635.0)
เส่ง-เปา จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=5836.0)
ต้นสน - ภาคี จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ต้นสน - ภาคี (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6189.0)
ปัง-ปอนด์ จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ปัง-ปอนด์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7329.0)
มังคุด-พันซ์ จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค มังคุด-พันซ์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6762.0)
ปู-ฝน จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ปู-ฝน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2818.0)
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค รวมมิตร (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=8500.0)
รวมเรื่องสั้นและตอนพิเศษ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=9135.0)
ยิ้ม-เหวง จากเรื่อง
สวัสดี (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=8912.0)
สาย-เวย์ จากเรื่อง
เพราะรัก(แน่เหรอ)...ครับผม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7407.0)
เฮียก๋วย-รักชาติ จากเรื่อง
รักเกิดที่ร้านก๋วยเตี๋ยว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=4159.0)
สักวา-หยง จากเรื่อง
แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=3571.0)
วิน-แคป & ตาหวาน-ปลา
ปริศนาอักษรไขว้.....หัวใจยุ่งเหยิง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7485.0)
ทาน-อ้อน จากเรื่อง
[fiction] เพราะเรากัดกัน (ผูกพัน) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=1539.0)
โพด - หนุ่ม จากเรื่อง
รักนี้ต้องลองดูหน่อย (โพด - หนุ่ม) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2527.0)
พัด-กอล์ฟ จากเรื่อง
[fiction] เพื่อนสนิท (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2118.0)
ฮวย-เดียร์ จากเรื่อง
เรื่องสั้นคั่นเวลา....ผู้ชายหยอกล้อกัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2531.0)
นะ-วี จากเรื่อง
ยุ่งนัก...รักซะเลย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7658.0)
กระชาย-หมอแคน จากเรื่อง
เรื่องรักต้องใช้ใจศึกษา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7568.0)
ส้ม-ขุนไกร จากเรื่อง
แล้วก็รักเข้าจนได้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2146.0)
บิว-แดน-ต้อม จากเรื่อง
รักด้วยใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7424.0)
ถิง-เน่ จากเรื่อง
ขอแค่ฝันให้ฉันรักเธอ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7200.0)
เอ๋อ-เจง จากเรื่อง
รักแท้แพ้ทาง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7380.0)
-
มาอ่าน แล้วก็จบไปอีกเรื่องแล้วสินะครับ
ก็ยังคิดอยู่ว่าปูเป็นคนเดียวที่ไม่ค่อยได้
เชื่อมโยงกับคนอื่นๆ มาอ่านตอนนี้แล้วก็
อดขำไม่ได้ น่ารักจริงๆ
ขอบคุณคุณแนน และฝากบอกคุณเท็นด้วย
นะครับ
-
อ่านไปก็เศร้าไป
แต่ก็น่ารักดี
ขอบคุณนะคร๊าบ ดีให้เราได้อ่านเรื่อง ดีดี กัน
-
โอ๊ยยยยยยยยย
อ่านกี่ทีๆ ก้อหนุก
ขอบคุณมากเลยนะคะที่หั้ยเราได้อ่านกัน
อิ อิ :pig4: :L2: :impress3: :really2:
-
เอิ้ก....กกก
อ่านตั้งแต่เมื่อคืนถึงตีสี่ อ่านไปร้องไห้โฮ(มีเสียงด้วยนะ โฮแตกเลย )
ตื่นมาอีกทีเที่ยง กินข้าวอาบน้ามมานั่งอ่านต่อ ต่างจากเมื่อคืนสิ้นเชิง
นั่งอ่านไปยิ้มไปแก้มจะแตกอยู่แล้วหล่ะ เป็นอีก 1 เรื่องในซีรีย์นี้ ที่อ่านแล้วซึ้งมากมาย
พ่ออิทสุกหล่อนี่น่ารักมากมาย ลุงยะก็ขี้น้อยใจ แล้วก้ กามอย่างที่พ่ออิทด่าเอาไว้จริง
ที่น่ารักสุดๆ น้องแยมไง อยากเห็น ตอนโตจังเลย 55555
ขอบคุรนะค่ะที่นำเรื่องน่ารักๆสนุกๆแบบนี้มาโฟสให้อ่านกัน
แล้วก็ ขอบคุรคนแต่งมากนะค่ะ
ปลื้มซีรีย์นี้สุดๆไปเลยค่ะ
-
กำลังนั่งอ่าน น้องอิท พี่ยะ เพลินๆๆ อยู่ดีๆๆก้อมีเพลง คำตอบของหัวใจ ของเตชินต์ ดังขึ้นมา แบบว่าโอ๊ยๆๆๆๆๆ ตรงๆๆอ่ะ(สำหรับตัวเรานะเราว่ามันตรงดี) น่ารักๆๆ ชอบซีรีย์ชุดนี้มากมาย เดี๋ยวตามไปอ่านคู่อื่นต่อ
ป.ล.อยากรู้จังเลยค่ะว่าเวลากด +1 นี่ต้องทำยังไง เห็นบอกๆๆกันว่ากดใต้ชื่อ แต่เราไม่เห็นมีอะไรเลย อยากจะให้คะแนนชื่นชมคนโพสมั่ง เพราะว่าอุตสาห์เอาเรื่องราวดีๆๆมาให้อ่าน ทั้งๆๆที่ตัวเองก็มีงานมากมาย ขอบคุณนะค้า
-
เรื่องนี้น่ารักมากครับ ชอบอารยะ สุภาพ น่ารักได้ใจจริง น้องอิทงอนไปนิด แต่ก็น่ารักดี ขอบคุณคนแต่งมากครับที่เอามาลงให้ได้อ่านกัน
-
ชอบมากๆๆ
-
ชอบภาคนี้มากเลยอ่ะ เด๊่ยวตามไปเก็บเกี่ยวภาคอื่นก้อน่ะค่ะ
-
วันนี้ออกไปกินข้าวเที่ยง
อยู่ดีๆ ก็นึกอยากอ่านเรื่องนี้ขึ้นมาอีกครั้ง
ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน สงสัยจะคิดถึงพ่ออิทกะลุงยะ
กลับมานั่งทำงานได้ซักพัก
เลยอู้มานั่งอ่านจนจบเลย
ดีนะ วันนี้หัวหน้าไม่อยู่ อิอิ
ขอบคุณเล้าเป็ดนี้ ขอบคุณทั่นเท็น ขอบคุณแนนอีกครั้งจ้า...
-
:กอด1: คิดถึงน้องอิทจัง อยากให้มีตอนพิเศษอีก
-
สนุกมาก ๆ ๆ เลยค่ะ
แล้วจะตามอ่านให้ครบทุกเรื่องนะค่ะอิอิอิอิ
-
:m1: :m3: :m4: :m4:
ขอบคุณคนโพสกะคนแต่งคร้าบบบ
-
:pig4:คนโพศ :pig4:คนเเต่ง
ชอบมากๆเลยกลับมาอ่านอีกครั้ง
-
ชอบครับ ขอบคุณ
-
ชอบบบบบบ
:impress2:
:impress2:
-
เดียวกลับมาอ่านต่อ
:bye2:
-
จบแว้วววววว
-
เพื่อนแนะนำให้อ่านเรื่องนี้ตั้งนานมากแล้ว แต่เพิ่งมีโอกาศได้อ่านเมื่อคืน
อ่านจบเรียบร้อบแล้วเลยอยากมาบอกคนแต่งคนโพสว่า
ชอบมากๆเลยนะอ่านตอนแรกๆรู้สึกเหมือนโดนคนแต่งตบหัวแล้วรูปหลังเลยอ่ะ :laugh:
รู้สึกงี้จริงๆนะ แบบว่าอ่านไปตอนก็ร้องให้เพราะสงสารทั้งยะทั้งอิทกำลังเศ้ราๆอยู่ดีๆ
ก็มาหวานกันในอีกตอนซ่ะงั้นแต่อยากบอกว่าอ่านจบแล้วชอบมากๆเลยค่ะเป็นอีกเรื่อง
ที่คงอ่านซ้ำบ่อยๆ ขอบคุณทั้งคนแต่งคนโพสเลยนะคะ :L2:
-
ภาคนี้เป็นภาคที่3 ของseriesช่างกลที่เราตามอ่าน
ภาคนี้น่ารัก :o8: แต่ตอนต้นแอบโหดมากกกก
เดี๋ยวจะไปตามหาภาคอื่นๆอ่านต่อไปค่ะ
-
ชอบๆๆ
ขอบคุณค่ะ
-
โอ้ว...ตอนแรกนึกว่าจะแรงดราม่าตบจูบทั้งเรื่องแต่ไปๆมาๆพี่เท็นก้ลากมาหวานจนได้
อ๊าย น่ารัก~
ขอบคุณแนนมากค่ะที่เอามาโพสให้ :L2:
-
Such a cutie!!
Thank you na ka..
:L2:
-
^
^
^
^
เจาะไข่คนข้างบน อิอิ
กลับมาอ่านอีกครั้ง(รอบที่เท่าไรไม่รู้)
ไม่เคยเบื่อเลย ชอบๆๆ
-
อ่านตอนแรกๆแล้วร้องไห้เป็นบ้าง
อ่านไปเรื่อยๆยิ้มไม่หุบ
แก้มมีแต่คราบน้ำตาแต่ปากไม่หุบยิ้ม
กลัวคนเห็นจะว่าบ้าจิงๆ เอิ๊กๆๆๆๆ
น้องแยมน่ารัก พ่ออิทก็น่าร๊ากด้วยช่ายม๊ายย555+
-
:m11: เย้ๆๆ จบแระ ใช้เวลาอ่าน 2คืน (เป็นแพนด้าแระ)
แรกๆโหด หลังๆ หวานซะั
ชอบๆๆๆๆๆ
-
ภาคนี้เถื่อนๆ ออกแนวจำเลยรัก แต่ตอนหลังๆ ก็น่ารักกันดีนะคะ
ทำให้เรารู้ว่า ถ้ารู้จักให้อภัยกันแล้ว จะมีเรื่องดีๆ ตามมาเสมอ หุหุ
ขอบคุณคนเขียนและคนโพสท์ค่ะ :pig4:
-
ขอบคุณนะคะ ทั้งคนโพสต์เเละ คนเเต่งเลย เริ่มเรื่องมาด้วยความน่ากลัวเลย เเล้วก็คิดว่าเมื่อไหร่ค้าจะรักกัน จนมาตอนกลัง โห หวานอย่างเเรงเเละก็เข้าใจว่าเพราะรักันมากเลยเเค้นมากเเต่ไม่รุ้ใจตัวเอง สนุกมากนะคะ ซีรีส์ ของปรัชญา ช่างกลฯ เนี่ย ตามอ่านมาจะครบเเล้ว
-
สงสารน้องอิทมากตอนเเรกๆ :sad4:
แต่ยะก็ตื้อจนได้
น้องแยมน่ารักยะน่าจะสอนให้เรียกพ่อซะเลย
-
เอามาฝากแก้คิดถึง :กอด1:
“อยู่เฉย ๆ เป็นมั้ย”
ไม่เป็น ถามมาได้ยังไงว่าอยู่เฉย ๆ เป็นมั้ย ถ้าเป็นกูก็อยู่ไปแล้วเด่ะ
“บอกให้อยู่เฉย ๆ ทำเป็นมั้ย”
เอ้า ไอ้นี่ มายุ่งอะไรกะชีวิตกูเนี่ย ถ้าอยู่เฉย ๆ ได้อย่างที่มึงพูดกูจะยุกยิกหาพระแสงของ้าวอะไร
ทำไมถึงได้บอกเรื่องโง่ๆ ที่ปฏิบัติตามไม่ได้วะ ประสาทหรือเปล่า
“เฮ้ยยยยยยยยยยยย บอกให้อยู่เฉย ๆ ทำไม่เป็นจริงๆ ใช่มั้ย”
เออ
ก็รู้นี่หว่า แล้วจะบอกทำไมเนี่ย มึงประสาทจริง ๆ แล้วนั่นแหละ
บอกไปกูเคยเชื่อมั้ย ถ้าบอกแล้วเชื่อค่อยว่ากัน อันนี้บอกไปก็ไม่เคยเชื่อ
จะบอกให้เปลืองแรงทำไมวะ ไม่เข้าใจ
“จะเอาแบบนี้ใช่มั้ย”
เปล่า ไม่ได้จะเอาแบบนี้ จริงนะ สาบานได้ ไม่มีเหตุผลอะไรที่อยากจะได้แบบนี้ อย่าคาดคั้นมาก อย่าบังคับมาก เดี๋ยวน้อยใจ เข้าใจป่าววววว
“หืออออออออออ”
ง่า
อ่า
อะไร
อะไรเหรอ ไม่เห็นรู้เรื่อง ทำไมต้องทำเสียงแบบนั้นด้วย
“ทำไมอยู่เฉย ๆ ไม่ได้ ทำไม บอกหน่อย ว่าทำไมอยู่เฉย ๆ ไม่ได้ มันเป็นอะไร เพราะอะไร มีเหตุผลมั้ย อยู่เฉย ๆแค่สองสามนาทีนี่มันจะตายมั้ย หรือถ้าตายจะได้ให้อยู่เพิ่มเป็นสี่ห้านาทีแทน เอามั้ย”
ไม่เอา
ส่ายหัวไปมา สองสามที แล้วก็พยายามจะยกมือขึ้นเกาหัว
แต่ก็โดนรวบมือเอาไว้ รวบไม่รวบเปล่าไอ้คนรวบมันยังมีกะใจจับมือไปแนบที่จมูกอีก
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยย
ทำแบบนี้ไม่แฟร์ มึงทำแบบนี้กับกูไม่ได้ ทำแบบนี้ได้ยังไง ไม่ได้ ทำแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด เข้าใจมั้ย ว่าทำไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ได้ ได้ ได้
“สองนาที อยู่เฉย ๆ”
ครับ
สองนาทีครับ
หายใจไม่ทั่วท้อง หายใจเข้า หายใจออก แล้วก็เลยเปลี่ยนเป็นถอนหายใจเฮือกใหญ่แทน
“เกินสองนาทีแล้ว”
อืมมมมม
ใช่
เกิน
แล้วยังไง
“มีปัญหา?”
เปล่า ไม่มี แต่มันเกินสองนาทีแล้ว อยากเตือนเฉย ๆ ทำไมต้องทำหน้าเหมือนไม่พอใจใส่ด้วย กูเสียใจนะเนี่ย เดี๋ยวน้อยใจประชดเลยนะ เอามั้ย
“ไม่มีงั้นก็ค้างได้?”
ค้าง
จะค้าง
ก็บอกมาตรง ๆ ว่าขอค้าง เห็นทำหน้าไม่พอใจ แล้วก็หาเรื่องกันตั้งแต่บ่าย ใครจะไปรู้ว่ามึงจะค้าง เห็นหาเรื่องกูจังตั้งแต่บ่ายแล้ว
นึกว่าจะไม่ค้าง ก็เลยทำเป็นเฉย ๆ ใส่ แล้วพอทีนี้ล่ะทำเป็นจะขอค้าง บ้านมึงไม่มีหรือไง
“ค้างนิดค้างหน่อยทำเป็นไม่พอใจ ทำอย่างกะว่าอยากค้างด้วย คิดถึงแยมหรอกถึงได้ค้าง”
อ่อ
เออ
ก็บอกสิว่าจะมาค้างเพราะคิดถึงแยม
“อยู่เฉย ๆ ห้ามขยับ สองนาที”
ไม่อ่ะ กูไม่ชอบทำตามคำสั่งใคร มึงมาหาแยมแล้วมากอดกูทำไม เดี๋ยวแม่มาเห็นทำไง ซวยตายห่าเลย
“มึงจะกอดกูทำห่าอะไรเนี่ย กูร้อน”
ก็กอดให้ร้อน ร้อนมาก ๆ หน้าจะแดง แก้มจะแดง ๆ ก็ดีแล้วนี่
สมเหตุสมผลดีออก
“ก็ขาดความอบอุ่น กอดแล้วอิทให้ความอบอุ่นได้ก็กอดสิ”
อยากบีบคอไอ้ห่านี่จริง ๆ โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ทำไมมึงเป็นคนแบบนี้วะ แม่ง กูนะซวยแล้วซวยอีก ซวยซ้ำซวยซ้อน”
ซวยตรงไหน ออกจะโชคดี มีอะไรทำไมบอกว่าซวย
“ทำไมอ่ะ มีผัวแค่เนี้ยะ ทำเป็นบ่น ซวยตรงไหน ออกจะเป็นผัวที่ดี เช้าถึงเย็นถึง ไม่ชอบเหรอ”
ยิงทิ้งเลยดีกว่า บีบคอแม่งคงตายง่ายไป อย่างไอ้ยะต้องยิงทิ้งสถานเดียว
“อิทแม่มา”
เฮ้ยยยยยยยยยย ซวยแล้ว
แทบจะดีดออกจากการกอดรัดแทบไม่ทัน แต่แทนที่ไอ้คนกอดมันจะรู้สึกรู้สามันกลับยิ่งกอดแน่นไม่ยอมปล่อย เฮ้ย เฮ้ย แม่มานะมึง เดี๋ยวเขาจับได้
มันจะยิ่งกว่าซวยอีกนะ ไอ้ยะ ปล่อยกู ปล่อยก่อนเร็ว เวรแล้ววววววว
“เอ้า เล่นอะไรกันอีก ลูกไม่รู้จักดู เอ็งเป็นพ่อนะ ทำตัวให้สมเป็นพ่อคนหน่อย มัวแต่เล่นกันอยู่นั่น เดี๋ยวถ้าแยมร้อง ข้าจะตบหัวเอ็งเป็นพ่อประสาอะไรไม่ได้ความ”
ห๊า
กูโดนด่า
โดนด่าเหรอเนี่ย ไม่ได้เล่นเลยนะเนี่ย เปล่าเล่นเลย ก็ไอ้ยะ มันลากมา มันกอดไม่ยอมปล่อยด้วย แล้วทำไมแม่ต้องมาด่าอิทด้วยวะ ทำไมไม่ด่าไอ้ยะ ขนาดต่อหน้าแม่ มันยังกอดไม่ยอมปล่อยเลย มาโทษอิทได้ไงแม่
“สมน้ำหน้า บอกแล้วอย่าดิ้น”
เหรอ
มึงก็อีกคนนะ มึงจะพัวพันกับกูอีกนานมั้ย กูร้อน เหงื่อหยดแล้วเนี่ย
หัดมองหน่อยได้มั้ย เข้าใจมั้ยว่ากูร้อนโว้ยยยยยยยยยย
“สองนะ”
สอง
สองอะไร
สองแล้วมึงจะทำเสียงกระเส่าทำไม สองแล้วมึงจะแนบหน้าลงมาที่ไหล่ทำไม
สองแล้วยังไง สองอะไร สองห่าอะไรของมึง
“เบิ้ล”
เหี้ย
เบิ้ลบ้านมึงดิ เบิ้ลบ้าบออะไร ตายห่าซะเหอะ คนอย่างมึงอ่ะ ไอ้ยะ
หันไปมองหน้าคนที่ทำเสียงกระเส่าแล้วก็ก้มลงงับที่แขนของคนที่กอดเอาไว้ ไม่ยอมปล่อย กัดแบบจมเขี้ยว แล้วก็หลุดมาได้ ตามมาด้วยเสียงร้องโอดโอยของคนโดนกัด
สมควร
“เบิ้ลมั้ย”
อมยิ้มที่มุมปาก แล้วก็ยืนมองคนที่ลูบแขนตัวเองป้อย ๆเพราะความเจ็บด้วยความสะใจ
“เบิ้ลมั้ย เบิ้ลมั้ย เบิ้ลมั้ย”
ก้มลงไปถามแล้วก็ยังหัวเราะในลำคอด้วยความสะใจเล็ก ๆ ก่อนจะเดินจากไปอย่างเริงร่า
ทิ้งให้คนที่ลูบแขนตัวเองด้วยความเจ็บ นั่งร้องโอดโอยอยู่คนเดียว
ก่อนที่คนที่ทำเหมือนเจ็บมากมายจะอมยิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปาก และหยิบซองกระดาษเล็ก ๆ จากกระเป๋าเสื้อออกมาดู นิ่งมองและหัวเราะในลำคอก่อนจะเก็บเข้ากระเป๋าเหมือนเดิม
หันไปมองคนที่เดินจากไปแล้ว และยังหัวเราะไม่เลิก
“ใครจะเบิ้ล แบบนี้ต้องทริปเปิ้ลสิถึงสาสม”
อารยะอมยิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปากและยังนึกชอบใจเสียงหัวเราะไม่เลิกของคนที่เดินจากไปแล้ว
อิทเอ้ยยยยย ท่าทางแบบนี้ สงสัยมึงคงจะแค่เคยได้ยิน แต่ไม่เคยเข้าใจ
แล้วจะทำให้ซึ้งว่าการหัวเราะทีหลังดังกว่ามันเป็นยังไง
Fin….
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด..ด
ไม่คาดฝันว่าจะมีอัพเดทของคู่นี้
คิดถึงช่างกลThe Series
โค้งงามๆขอบคุณมากค่ะคุณแนน :กอด1:
-
อ่านไปแล้วในรวมตอนพิเศษ แต่ก็ตามมาเม้นท์ที่นี่อีกครั้งนึงค่ะ
เป็นกำลังใจให้คุณแนนและคุณเท็นนะคะ
-
ชอบคู่นี้มากมาย โหด มันส์ ฮา อิอิ
ดีใจจังที่มาต่อ ขอเพิ่มอีกได้ไหม :กอด1:
-
สนุกมากเลยค่ะ
ไม่ผิดหวังเลยกับชื่อคนแต่ง
ชอบคู่นี้จริงๆ น่ารักทั้งคู่เลย
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีดีนะคะ
แล้วจะไปติดตามเรื่องต่อไปนะคะ
-
Thxxxxxxxxxx so much krab
^_____^
-
ช่างกลซีรี่ย์ภาคนี้เป็นภาคที่อ่านแล้วครบทุกรสเลย
ตอนแรกคิดว่าพิศาลมาเองซะอีก
ชอบอิทนะน่ารักดีตอนเล่นกับลูกนี่แบบเห็นมุมมองใหม่เลย
ขอบคุณมากมายก่ายกองนะจ๊ะ :กอด1: +
-
เรื่องราวยังน่าติดตามเหมือนเดิมอ่ะ o13
-
พี่อิทเอาอะไรใส่ซองมาอ่ะ o18
น่าสงสัยจิงเชีย
-
สุดยอดจริงๆๆค้าเรื่องนี้
อิอิ
-
:mc4:อยากอ่านต่ออ่ะอะไรอยู่ในซองอ่ะ
-
จบแล้ว T_T
ตอนนี้ก็ดึกแล้ว ฮ่าๆ ต้องรีบนอน เดะลุกไปโรงเรียนไม่ไหว
เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยกลับมาอ่านตอนพิเศษต่อ 555+
สนุกมากเลย ^^ น่ารักอ่ะ
ชอบตอนที่อิทอยู่กับลูก น่ารัก ชอบตอนอิทเขิน
ชอบยะที่พูดตรงไปตรงมา สองคนนนี้หยอกล้อกันแล้วแบบ... น่าร๊ากกกกกกกกก
นั่งอ่านไปก็นั่งยิ้มอยู๋หน้าคอมคนเดียว 5555+
-
โอ๊ย ตอนนี้ตามอ่านเรื่องของคุณเท็นอยู่ค่ะ นี่ก็อ่านไปได้สามสี่เรื่องแล้ว
เรื่องนี้ก็สนุกมากเลย ตอนแรกเนี่ยเครียดๆ อ่านไปอ่านมาดันกุ๊กกิ๊กหวานเชียว
พ่อแง่แม่งอน แม้กระทั่งตอนจบยันตอนพิเศษก็ต้องใช้วิธีหลอกล่อ 555
ขอบคุณมากๆค่ะที่แต่งเรื่องน่ารักๆให้ได้อ่านกัน แล้วก็ขอบคุณคุณแนนคนโพสด้วยค่ะ
-
ชอบ เรื่องนี้มากค่ะ เป็นอันดับ 2 รองจาก ต้นสน ภาคี ชอบๆๆๆๆๆ
-
ออกแนวเถื่อนๆน่ารักมากกกกก
พ่ออิทไม่ไหวละ น้องแยมรักตายเลย
-
ชอบคู่นี้ที่สุดในซีรี่ย์ช่างกลฯ
น่ารักมากมาย...ตอนพิเศษที่มีคุณปูจ๋าโผล่มาเล่นเอาคิดถึ้ง คิดถึง :-[
-
ชอบมาก ชอบสุดๆๆ
แรกๆ แอบโหดร้ายหน่อยๆ หลังอิทงอนได้น่ารักและทุกโอกาศจริงๆ
ปล.ขอบคุณทั้งคนโพสต์และคนแต่ง
:กอด1:
-
มันต๊องได้โล่ทั้งคู่จริง ๆ ชอบอ่ะ
+ 1 ให้แนน
-
สุดยอด!!!!!!!!!!!!!!~
ตอนแรกแอบโหด
ยิ่งตอนยะฉุดอิทไปนะแบบ :z6: มาตื้บทีซิ 555
แต่พอเข้าใจกันก็ว๊านหวาน เล่นเอายิ้มแก้มปริ :-[
ขอบคุณที่นำเรื่องนี้มาให้อ่านกันนะคะ
ปล.น้องแยมน่าร้ากกกกก :กอด1:
-
ง่ะ ตอนใหม่มาแบบมึนๆงงๆได้อีก 5555+
คิดถึงน้องแยม(ซะงั้น)
-
อ่านจบแล้วว
ตอนแรกๆนี่ขมขื่นปานจะขาดใจตาย สงสารอิทมากกก พอมาตอนหลังนี่อ่านไป ยิ้มไป หัวเราะไป ยังกะคนบ้า 555 แต่เรื่องก็น่ารักจริงๆแหละเนอะ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้อีกเรื่องค่า จุ๊บ
-
ซองอะไรเนี่ย มีกี่ซองกันนะ
-
น้องอิท น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกก :impress2:
-
กว่าจะเข้าใจกัน ลุ้นแทบแย่
-
ขอบคุณจ้า
แรกๆนี่เล่นเอาน้ำตาไหลพรากเลย
คู่นี่ก็น่ารักหวานเยิ้มเลย สนุกมาก^^
-
ชอบจัง คู่รักปากไม่ตรงกับใจ (แต่ไม่ขอเจอในชีวิตจริงนะ)
-
ชอบเรื่องนี้มาก ๆ เลยค่ะ
ขอบคุณทั้งคนแต่งคนโพสเลยนะคะ
-
merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜ 田田｜門｜ ˚★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//
-
อ่านกี่ทีก็ชอบจังเลยคู่นี้
ถึงตอนแรกจะโหดไปหน่อย
แต่ก็คุ้มค่ากับความหวานในตอนหลัง ^^
-
น่ารักมากอ่ะค่า
แบบว่าแอบลุ้นว่าจะรักกันยังไง
ชอบบบค่าอิอิ
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกก
น้องแยมก็น่า
อิทกับยะยิ่งน่ารักใหญ่
ชอบบบบบ
ขอบคุณมากนะค่า :serius2: :-[
-
อ่านแล้วน่ารักจริงๆๆ
อ๊ายยยย เขินมากกก
>///<
-
เป็นคู่ที่รู้สึกว่างอนง้อกันเก่งมักมากเลย ชอบน้องอิทเพราะน่ารักดี :impress2:
-
เป็นตอนที่น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกก
แบบว่าทั้งงอน ทั้งอ้อน และง้อ คนอ่านจะกรี๊ดตายให้ได้ :-[
-
น้องแยมของพ่ออิทสุดหล่อ โตขึ้นจะต๊องเหมือนพ่อไหมเนี่ย 55+
น้องอิทน่ารักจริงๆเลย :-[
-
รักอิทสุดหัวใจ
-
นั่งอ่านตั้งแต่ตีหนึ่งตอนนี้ตีสี่แระ จบพอดี
โฮกกกกกก แรกๆมากับหลังๆเนี้ย คนละเรื่องกันเลย
ตอนแรกเห็นแค้นกันซะ จริงๆก็ไม่รู้จะสงสารใครดี เพราะในมุมของยะกับอิทเอง
ก็มีมุมที่น่าสงสาารทั้งคู่ แต่พอผ่านเรื่องนั้นมาแล้วก็เหมือนจะดี 555555
ไม่นึกว่าทั้งอิทและยะจะขี้งอนและขี้น้อยใจขนาดนี้ อ๊าาา ต่างคนต่างชอบคิดมากซะด้วย
แต่หลังๆมาน่ารักมากมายยย ไอ้คุณยะน่ารัก ฮิฮิ
ตามอ่านซีรี่ย์นี้เกือบจะครบทุกเรื่องแล้ว ชอบทุกเรื่องเลยฮับ!!
เดี๋ยวตามไปอ่านภาคปู ฝน ไม่รู้จะเศร้ารึป่าว ยิ่งเป็นคนหัวใจอ่อนแออยู่ด้วย 55555
ขอบคุณทั้งคนแต่งและะคนโพสฮับ !!
-
หวานได้โล่ห์อ่ะคู่นี้มีคุณปูโผล่มาแจมด้วยอ้อ..น้องหนมปังกับคุณชายปอนด์ด้วยนี่นาชอบจัง
-
น้องแยมโตขึ้นจะเปนสาววายมั้ยนะ
อยู่ในเหตุการณ์ตลอดเลยนิ
-
:L2: ตามอ่านมาทุกภาคเลยฮ๊าฟฟฟ
ของเค้าดีจริง ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุก ๆ นะฮ๊าฟฟฟ o13
-
โอ่ยย รันทด หดหู่มาก
กว่าจะรักกันได้เล่นเอาเหนื่อยใจ
ช่างกล เดอะ ซีีรีย์นี่ กินกันไม่ลงจริงๆอะ บอกไม่ได้ว่าคู่ไหนถูกใจสุด
แต่ .. ภาคพินี่
อิท ปู เล่นเอาแอบบใจหายวาบ นึกว่าจะกินกันเองซะแระ
คุณปูน่าร๊ากกกกกกกกกกก
-
เป็นเรื่องที่ยาวมาก ขอบคุณนะคะ :กอด1:
-
ในที่สุดก็อ่านจบซะที
กว่าจะรักกันได้นี่ลุ้นแทบแย่เหมือนกันนะคู่นี้
อิทนี่งอนเก่งจริงๆแต่ก็น่ารักดี
ชอบอ่ะ
:pig4:
ตามอ่านคู่ต่อไป o13
-
ในชุดปรัชญาฯเรื่องนี้ถือว่าดราม่าไหมอ่ะ
อ่านเรื่องนี้แล้วได้หลายอารมณ์จริงจัง
ตอนที่อิทถูกยะจับตัวไป แล้วอิทคิดถึงหนูแยม แล้วร้องเพลง"หนูแยมน่ารัก"อ่ะ
เขาแค่น้ำตาคลอๆ แต่พอถึงตรงที่อิทคิดว่าอาจจะไม่ได้เจอหนูแยมแล้ว
ที่บอกอยากเห็นหนูแยมโต จะพาไปซื้อชุดสวย พาไปรร.คราวนี้น้ำตาไหลพรากเลยอ่ะ อินเกิ๊นนน
คุณเท็น!คุณเก่งมากที่ทำเราอินได้ขนาดนี้!!
ปล.ชอบตอนจบกับตอนพิเศษมากนะคะ ขออีกได้ไหม :-[
ปลล.ขอบคุณผู้แต่ง ผู้โพส และเล้าเป็ด เช่นเคย
-
คุณแม่เจ้าขา..นั่นน่ะ ไม่ใช่แค่เล่นกันเจ้าคะ เหอเหอ
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ประมาณ 1ปีแล้ว
คิดถึงเลยวนเวียนกลับมาอ่านอีกรอบ
ยังได้อารมณ์เหมือนเดิม
*กอดยะ กอดอิท* :กอด1:
-
อ่านกี่ทีก็ปลื้ม
-
จบแล้ว
เพิ่งเข้ามาอ่านขอรับ
อยากบอกว่า.....
น่ารักอ่ะ :impress2:
-
คู่นี้รักกันโหดมากกกกกกกกกกก :z6:
ตอนโกรธกันจะเป็นจะตาย แต่พอรักกันหวานจนน้ำตาลยังอาย
อิทซึนมาก !!
ยะก็ตรงเผง !!
อยู่ด้วยกันเคมีตรงกันเป๊ะ
อ่านตอนหวาน ๆ แล้วยิ้มแทบแก้มปริค่าาาาาา
-
น้องอิทน่ารักอ่ะ :o8:
-
อ่านมา6คู่ คู่นี้โดนมากอะ ช่วงแรกยะโหดร้ายมากมายอะ แต่พอจากกันเท่านั้นแหละ อิทก็ซึนเลยทีเดียว แต่น่ารักมากนะ ชอบโครตๆ o13 :pighaun:
-
o13หลงรักซีรี่ย์ ปรัชญาช่างกลฯแล้ว ถึงขนาดตามอ่านแบบข้ามวันกันเลย
ขอบคุณคนโพส ขอบคุณนักแต่ง
อ่านได้อารมณ์ทุกเรื่อง >>>มันฟินนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ปล.เรื่องนี้สนุกมาก
-
:pig4: ชอบมากๆค่ะ :กอด1:
-
อ่าน ทีเดียวจบเลย ชอบมากเลยคาะ อิทน่ารักมาก รั่วๆดี แถมช่างยั่วด้วย
บางครัังก็แอบหมั่นไสัยะนะ ช่วงแรกๆโหดร้ายกับอิทไปมั้ย ส่าสงสารอิท
-
กลับมาอ่านอีกรอบ ก็ยังสนุกเหมือนเดิม :L2:
-
วนกลับมาอ่านอีก อ่านแล้วอ่านอีก และสำนึกได้ว่า นี่เราชอบแนวตบจูบเหรอเนี่ย :a5: หวังว่าคงจะไม่ใช่เสป็คผู้ชายในโลกความเป็นจริงด้วยล่ะนะ :mew5:
-
เรื่องนี้ก็น่ารักอ่ะ :o8:
สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณคนโพสคนเขียน ((โค้งงามๆ)
-
และแล้วก็ได้อ่านเรื่องนี้ ไม่ผิดหวังจริงๆค่ะ เรื่องของคุณเท็นยังคงน่ารักเหมือนเดิม
ชอบทั้งอิททั้งยะเลยค่ะ เดี๋ยวต้องตามไปอ่านภาคอื่นต่อบ้างแล้วว
-
ลงชื่อไว้ก่อน ว่าตอนตีหนึ่ง นอนไม่หลับเลยเปิดหน้านิยายแนะนำ . .
ผลคือ ร้องไห้มร่ามตั้งตะหน้าแปด ยันสิบเจ็ด!
. . .ปรับอารมณ์ รอตอนหวาน ฮือ อ อ อ อ . . . .
-
ลงชื่ออีกทีตอนหน้ายีบสาม เมื่อกี๊นึกว่าจะรอดแล้ว โฮ ฮ ฮ ฮ ฮ ㅠㅠ
-
ตีสาม. . . โค้งขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆ
คืนนี้ฝันดีแล้วล่ะ
ZZZzzzz. . . .
-
ขอบการใช้ภาษาของคุณคนแต่งมากเลยคะ ตอบโหดร้ายทารุณกรรม(ห๊ะ ??ป .ก็บียเค้นจิตใจซะ ตอนหวานก็ยังทำร้ายเราอีก จะทำให้เราเป็นโรคเบาหวานตายอะดิ เลานหวานกัน( ?)ไม่กลัวคนอ่านอิจฉาเลย
ยังไงก็ขอบคุณมากๆนะคะ ตอนนี้กำลังไล่อ่านเรื่องอื่นๆอยู่><
-
:bye2:สนุกมากๆคะ ชอบๆๆๆ
-
รอบที่สอง...ของการอ่านเรื่องนี้ เหมือนเดิม อย่างไรก็ยังอย่างนั้น เวลาไม่เคยเปลี่ยนฉัน...ไม่ใช่ล่ะ
ชอบเหมือนเดิม ไม่ต่างจากเรื่องอื่นๆ เมื่อไรพี่เขาจะเขียนต่ออีกน้าาา คิดถึงจัง :L1:
-
:L1: :pig4:
-
:L2: สนุกมากเลยค่ะ โหดก็โหดจริงๆ
แต่พอหวานก็หวานซะ
-
อร๊ายยยยยย สนุกง่าาาาา :hao7:
-
อร๊ายยยย น่ารักกกก
น้องอิทๆๆๆๆ
อารยะแม่งมึนนน 5555 รักเค้าแต่ก็ไม่ยอมพูด เช้ออออ น้องอิทๆ น่าร้าก คุณพ่อติดลูก 555
ขอบคุณมากนะคะ
:L2:
-
เพิ่งจะได้อ่าน โอ้ยยย น่ารักได้อีก
เปิดเรื่องมาแบบเลือดอาบ มาม่าอืด
พอมาตอนหลัง คิดดว่าคนละเรื่องเดียวกัน อิอิ
น่ารักมากกกกค่ะ อิทจอมปากแข็ง กะยะ ที่โคตรจะเสี่ยวหนักเลยช่วงหลังๆ
แต่ว่า อบอุ่นมากจริงๆ น้องแยม แยม แยม ของ พ่ออิทสุดหล่อ กับลุงยะสุดกาม ฮ่าๆ
-
รอบสาม :hao7:
-
อารยะ น่าจะคิดกับ อิทเกินเพื่อนมาตั้งแต่แรก ตอนที่รู้ว่าอิทมีอะไรกับน้องสาว ถึงได้ทั้งเจ็บทั้งแค้นขนาดนั้นอ่ะ :hao5:
-
เริ่มเรื่องเศร้า แต่จบน่ารักมากครับ
ขอบคุณครับ
-
ชอบบบบบบบบ.....แต่ขัดใจเวลาเรียกกันว่าคุณจังเลย รู้สึกมันไม่ใช่อ่ะ :ruready
-
ชอบมาก o13 o13
อ่านกี่รอบก็ร้องให้ตลอดเลย :hao5: :hao5:
-
:pig4: ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆที่ลงให้อ่านค่ะ สนุกมาก คู่นี้ออกแนวคู่รักคู่กัดจริงๆ
-
เรื่องนี้สนุกดีค่ะ ยะอิท ชอบคิดเยอะทั้งคู่ ขี้น้อยใจ ขี้งอนด้วย แต่ง้อกันแต่ละทีก็หลายรอบอยู่ อิอิ น่ารักทั้งคู่ค่ะ ขอบคุณนะค่ะที่นำนิยายดีๆ สนุกๆ มาให้ได้อ่านกัน
-
ยะตอนแรกนี่โหดร้ายมากกกก
แต่ตอนหลังนี่ยอมหมดหวานและหื่นมาก
ส่วนอิทตอนแรกนึกว่าอบอุ่น ที่ไหนได้ขี้งอน ปากแข็งแต่ก้น่ารักกกก
น่ารักทั้งคู่เลยยย
-
งื้ออ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆค่ะ :m25:
-
คิดถึงๆ เลยเข้ามาอ่านอีกรอบ ^^
-
ตามอ่านมาจะทุกเรื่อง สนุกทุกเรื่องเลย
-
ชอบอ่ะ น่าลุ้นตลอดเรื่องเลย
ตอนแรกอ่านแล้วร้องไห้สงสารน้องอิทจะเป็นจะตาย
แต่ตอนนี้สิ! เขินแรงจะเป็นจะตายแทนซะงั้น
-
^^
-
ฮื่อออออ ทำไมยะหื่นอย่างเน้ 555555 :hao7:
-
ยะหื่น อิทก็แกล้งยั่ว
-
ไม่รู้นะ....เท่าที่อ่านมารู้สึกว่ายะคิดกับอิทเกินเพื่อนมานานมากก่อนจะเกิดเรื่องน้องสาวเสียอีก
เลยทำให้ยะคิดว่าอิททิ้งตัวเองไปรักคนอื่น...เลยพาลโกรธ
ส่วนอิทเองก็พอจะรู้ความรู้สึกของยะ...แต่แมนๆกันทั้งคู่...ปากแข็งกันเลยทำให้...ปวดใจกันทั้งสองฝ่าย
มันก็สมควรที่จะ...จำเลยรักฉบับวาย....เรือหายไปสิคนอ่าน...เลือดพุ่งแทบหมดตัว
ปล.เรื่องแรกที่อ่านในซีรีย์ชุดนี้คือ...ปู-ฝน....บอกตรงๆน้ำตาไหลเต็มโอ่ง....เข็ดไปหลายเดือนกว่าจะกล้ากลับมาอ่านคู่อื่น
ขอบคุณครับ...สำหรับนักเขียน
อยาก+1000คะแนนให้จัง